เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
ตอนที่ 10 : อะไรจะเบอร์นั้น
สรุปแล้วผมก็รู้สึกว่าได้คืนดีกับคุณแก้ว หลังจากที่งอนเธอไปเองสามวันสามคืน
อะไรเองแล้วก็หายเอง
ดีจริงเว้ย!
หลังกินข้าวเสร็จไอ้ฟักก็ลากผมไปช่วยมันถือของ จุดประสงค์มันคือจะเอาผมมาหิ้วเท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นห่วงอะไรกันหรอก มันเดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้า แอร์เย็นฉ่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งราคาที่ทำเอาผมเหงื่อแตกท่ามกลางความหนาวเย็น
“…ป๊าด…”
ห้าพัน
เสื้อเหี้ยไรห้าพัน!
“อะไร? มีปัญหาอะไร?”
“เปล่าครับผม” ผมเป่าๆลมที่ปาก เดี๋ยวหัวใจจะวายตายไปซะก่อน พี่กูเป็นหมอก็ใช่ว่ามันจะแบ่งเงินให้น้องใช่นะเว้ย ชีวิตใครชีวิตมัน
ไอ้ฟักจับเสื้อผ้าทับที่ตัว ก่อนจะผมทาบผมต่อเหมือนจะวัดดูคร่าวๆ มันหรี่ตา คิ้วงอไปงอมาราวกับกำลังคิด นิ้วมันเรียวๆ นิ้วสวยเหมือนคุณแก้วเลย แต่มันขาวกว่า
“คุณพัชระครับ ผมว่าเราไปดูตรงแถวคลองถมดีมั้ยครับ”
“ต๊อบ หุบปากนะ”
หุบได้ไงวะ ก็ที่จ่ายมันเงินกูไม่ใช่เรอะ!
“เชี้ย มึงมาหยิกนมไรกูเนี่ย” ผมพูดเบาๆแบบเค้นฟัน ตาก็มองมันสลับกับมองทางพนักงานไปด้วย ไอ้ฟักมันทำท่าเหมือนจะหมั่นไส้ผมมาแต่ชาติปางก่อน เวลามันไม่พอใจอะไรสักอย่างมันจะเป็นงี้ทุกที ซึ่งผมไม่รู้จะง้อมันยังไงด้วย นอกจากกอดๆหยิกๆแก้มมันไป
“คราวก่อนใครบอกว่าไง”
“อะไรบอกว่าไง”
“มึงบอกให้กูมาช่วยเลือกเสื้อผ้าเองนะ”
“ก็ใช่” ผมตอบอ้อมแอ้ม “แต่ร้านนี้มันแพงไปอ่ะ กูหน้าตาดี ใส่อะไรก็ดูดีแหละ”
“เรื่องมาก” มันหันไปคว้าอีกตัวแล้วมาทาบผมต่อ “อือ เอาตัวนี้ ไปเปลี่ยนดูดิ”
“เปลี่ยนเลยเหรอ”
“เออ”
นี่มันสั่งมากกว่าจะถาม ผมถือเสื้อกับกางเกงที่มันเลือกให้เข้าไปในที่ลองชุด ก่อนจะทำการแก้ผ้าแก้ผ่อน “ไอ้พัช”
เวลาอยู่ข้างนอกต้องเรียกชื่อจริงมัน เดี๋ยวมันโกรธครับ
“มึงจะแอบดูกูป้ะ”
“โว้ย มีอะไรให้ดู จุกจิก รำคาญ เร็วๆ”
สักพักผมก็ออกไป ไอ้ฟักยังเลือกชุดอยู่ใกล้ๆ พอเห็นผมมันก็มองนิ่งๆก่อนเบนสายตาแล้วหันกลับมาอีกรอบ
“หล่อยัง”
“เออ ได้อยู่”
ดูมัน ดู หูแดง
ผมเข้าไปยืนค้ำๆ แล้วแกล้งเบียดจนไอ้ฟักรำคาญแล้วต้องด่าออกมา ผมหัวเราะที่แกล้งแม่งสำเร็จ
“อันนี้อะ”
มันชี้นิ้ว “วาง”
ไม่สวยตรงไหนวะ
อุตส่าห์ไม่คุยกับคุณแก้ว ไม่เล่นโทรศัพท์เวลาอยู่กับเพื่อนนะเนี่ย
“10,231 บาทค่ะ”
ผมหันขวับ ไอ้ฟักเลิกคิ้วยืนกอดอก ผมจ้องมันพยายามทำสายตาให้ดูน่าสงสารที่สุด เสื้อตัวกางเกงตัวเท่าค่ากินค่าอยู่กูทั้งเดือนเลยนะฟัก
“เดี๋ยวไปดูร้านอื่นต่อ”
“ยังมีร้านอื่นอีกเรอะ”
ตอนเดินเลือกเสื้อผ้า บางครั้งพนักงานมองมาแล้วก็แอบหัวเราะ สงสัยคงนินทา หลายรอบแล้วที่ผมกลายเป็นผัวมัน
พอมันใช้เงินอย่างสบายใจ ตอนกลับผมยังต้องขับรถไปส่งมันแทน สุดท้ายไอ้ที่ว่าจะคุยกับคุณแก้วก็เลยยังไม่ได้คุย
“เดี๋ยวกูไปโกนหนวดแปบ” ผมเคยซื้อที่โกนมาไว้บ้านไอ้ฟักมันอยู่ ไปๆมาๆบางทีก็ขี้เกียจ อยู่บ้านมันยาวๆก็มี แต่หลังๆอยู่มากไม่ได้ เผื่อมันอยากจะอยู่กับเมียสองต่อสอง
“โกนทำไมวะ”
“โกนหน่อย เดี๋ยวคุณแก้วตกใจ”
“กูว่าไม่คุณแก้วหรอกที่ตกใจ ไว้ยังงี้แหละ กูชอบ”
“เชี้ย กูต้องไว้เพราะมึงชอบเนี่ยนะ?”
ผมด่ามันไปที ก่อนจะเข้าห้องน้ำแล้วทำตามที่ใจปรารถนา ห้องไอ้น้ำฟักมันปลูกน้ำหอมไว้หรือยังไงวะ หอมจนมึนหัวเชี้ยะ พอโกนหนวดล้างหน้าอะไรเสร็จผมก็เดินออกมาหน้าเปียกๆ มือจับเสื้อยกขึ้นมาเช็ดหน้าลวกๆ หยดน้ำแทนที่จะเปื้อนแค่หน้าเลยไหลย้อยโดนพุงไปด้วย
“ฮะ?”
ไอ้ฟักมันมอง ผมเลยถามอย่างงงๆว่ามันมีอะไร จ้องกูพรุนเลยไหม มันจีบปากจีบคอตอบ “เปล่า”
เดินไปผึ่งแอร์สักหน่อยให้แห้ง “แล้วเมียมึงอะ โอ๊ย อะไร เคๆ กูไม่ถามแล้ว ฟัก ไอ้สัด อย่าโยน”
หยอกกลับนิดหน่อยเป็นไม่ได้ อารมณ์รุนแรงตลอด ผมบอกให้มันวางทุกสิ่งอย่างในมือลง ที่ช่วยแบกมาไม่ได้ให้มาปาใส่กันอย่างนี้หรือเปล่าวะ
มันบอกจะทำสลัด ผมเลยต้องหอบหิ้วมาอยู่เป็นหนูทดลองให้มัน ไอ้ฟักถกแขนเสื้อขึ้นทั้งสองข้าง ดูหล่อดูเก่งดูเป็นผู้ดีทุกระเบียบ สมัยมัธยมมันก็เป็นตัวขายของห้องครับ เวลามีรุ่นน้องมาเชียร์ห้องนี้เยอะก็เพราะอย่างงี้แหละ เพื่อนผมครับเพื่อนผม
“เป็นไงมึง” ผมลูบคาง มองกระจกแล้วหันไปหามัน ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเพื่อนรัก
“อะไรเป็นไง”
“หน้ากูเด็กยัง”
หน้าใสปิ๊ง กลัวครับ เวลาโกนทีไรกลัวหน้าหวานทุกที กลัวผู้หญิงเห็นแล้วใจสั่น กลัวทำให้เกิดรักบาดหมาง
ไอ้ฟักถอนหายใจหน่ายๆ มันจับแก้มผมก่อนจะผลักไปไกลๆ สงสัยผมพูดเรื่องสะเทือนใจมัน หูจมูกนี่แดงเชียว ไอ้นี่มันกลัวแก่มากกว่ากลัวตายอีก เพิ่งอายุเท่าไรกัน นี่มันวัยสร้างเนื้อสร้างตัว วัยหอมสำหรับผู้ชายทั้งนั้น!
เหมาะแก่การจะมีครอบครัวมากๆครับ
“อะไร ยิ้มอะไร? มึงยิ้มไร”
ไอ้ฟักไล่บี้ มันคงคิดว่าผมด่ามันในใจ เรื่องดีๆกูไม่คิดในใจหรอก ไม่เคยทำ หมายถึงผมไม่เคยคิดเรื่องดีๆที่เกี่ยวกับมันเท่าไร คุณแก้วนู่นโว้ย ผมหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง หมุนๆดูอย่างไม่ใส่ใจ ดีที่ตอนนั้นหล่นแล้วไม่กระจาย ผมเดินไปนั่งหน้าทีวีจอใหญ่ขนาดทับคนตายได้ ก่อนจะมุดๆหาเครื่องเกมกับจอยสติ๊กที่อยู่ใต้ชั้นวาง
“เปล่าป้ะ” ผมยักคิ้วข้างนึง “เร็วๆกูอยากแดกแล้ว ไอ้ห่า บังคับกูอยู่ไม่พอเสือกช้าอีก”
“เกมไร” มันยกจานมา นั่งลงข้างๆ
“เป๊ปซี่แมน”
“เมื่อกี้กูเห็นมึงตายแล้วเปล่า”
“ใจเย็นดิ ตาเมื่อกี้ไม่นับ” ผมเล่นๆอยู่ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆช้อนมัน “อ้า อ้า ไอ้เหี้ย ป้อนสิครับ”
“เดี๋ยวสิวะ เอ๊ะ”
ไอ้ฟักยัดเข้ามาให้คำนึง ผมเคี้ยวๆแล้วหลุดหัวเราะ
“กูว่าจะไปหาคุณแก้ว มึงกลับเองได้ใช่มั้ย”
“ทุกวันนี้เหมือนมึงมารับกูอย่างนั้นแหละ”
ดูมัน แค่นี้ทำงอน
“เมื่อก่อนก็กลับเองได้ พออยู่ใกล้บ้านกูเสือกเป็นง่อยหรือไง ต้องให้ไปรับไปส่ง แหม”
“เออ งั้นที่หลังมึงไม่ต้องไปรับกูก็ได้ ก็ไม่ได้บังคับ”
ไปๆมาๆ บรรยากาศชักแปลกๆ ผมยังคงคิดว่ามันแกล้งโกรธเลยไม่ได้สนใจ แต่จู่ๆมันก็เงียบลง แดกสลัดผักอยู่คนเดียว พอผมอ้าปากจะให้มันป้อน ก็เสือกยัดมาซะเกือบสำลัก ผมตาโต รีบเคี้ยวๆแล้วกลืนอย่างยากลำบาก ก่อนจะมองมันอย่างงงๆ “เอ้า โกรธอ่อ”
“โธ่ ฟัก กูล้อเล่นหรือเปล่า อ่ะๆ มาๆ กูให้มึงเล่นสองตาเลยอะ กูมันพระเอก” ผมยื่นๆจอยให้ก่อนจะจิ้มแก้มๆมันทีนึง ไอ้ห่า แก่แล้วเสือกขี้น้อยใจ ปกติมันไม่เป็นงี้เท่าไหร่ ตอนไอ้ฟักเลิกกับเมีย กว่าจะพูดออกมาได้ ผมนี่ต้องปลอบอยู่เป็นอาทิตย์
“โดนเทมากูจะสมน้ำหน้าให้”
สุดท้ายมันก็หลุดๆยิ้ม ต้องให้ต๊อบเอาจริงไงถึงจะหาย
ต๊อบ : คุณแก้วครับ จะถึงแล้วน้า คุณแก้วแต่งตัวเสร็จหรือยังครับ
ผมทักคุณแก้วไป วันนี้เอาแท็กซี่มาเพราะคุยกันแล้วอยากจะขึ้นรถไฟฟ้าไป ผมก็ไม่ค่อยได้ขึ้นด้วยก็เลยคิดว่าน่าสนุกดี พอเข้าหมู่บ้านคุณแก้วได้ก็ขับตรงยาวไปเรื่อยๆ วันนี้ยังไงก็อยากจะทำอะไรให้มันรู้เรื่อง เคลียร์ๆ!
การแต่งตัวก็ชุดเมื่อวันก่อนที่ไอ้ฟักพาไปเลือก ผมต้องถึงขนาดบอกให้พี่เล็ก แม่บ้านที่บ้านรีบซักรีบอบแห้งให้ วันจริงมาแห้งไม่ทันแล้วมันเสียหมาเสียแมวหมดนะครับ ตัวตั้งแพง เสือกไม่ได้ใส่วันที่ต้องการความมั่นใจ!
ไอ้ก่อนหน้านี้ก็ไม่คิดมากอยู่หรอก เหมือนจะลืมๆไปด้วย แต่พอมาอยู่คนเดียว อยู่ในสถานการณ์เริ่มจะจริง ตาสบตาอะไรแบบนั้น เหงื่อเสือกเริ่มกลับมาแตก ใจเย็นต๊อบ หายใจเข้าช้าๆ ต้องทำได้
ผมสรุปเอาเองก่อนว่า คุณแก้วคงซื้อมาลองโกนหน้าแข้งตามที่คุยกับไอ้ฟักก่อนหน้านี้
แต่ว่า คุณแก้ว คุณแก้วไม่เห็นจะมีขนเลย ขนแขนก็ไม่มี เกลี้ยงเกลาสุดๆ หรือเป็นเพราะนั่นแหละ เพราะโกน
ไม่จริง
ไม่
หยุดคิด สัด หยุด
แต่ว่ามันก็ดีกว่าการที่ได้รู้ว่าสิ่งนั้นเป็นของผัวคุณแก้ว
ผมไม่อยากเป็นชู้ ตอนที่รู้ว่ารักเธอเข้าให้แล้ว มันจะไม่เป็นแบบนั้นครับ
“พี่ครับ เดี๋ยวจอดตรงข้างนี้แปบนึงนะครับ” ผมบอกพี่คนขับ แล้วพิมพ์ข้อความหาคุณแก้ว
ต๊อบ : คุณแก้วผมอยู่บ้านแล้วนะครับ
คุณแก้ว : กำลังออกไปค่ะ
ผมใจเต้นตึกๆ พอได้เห็นคุณแก้วสมองมันก็ขาวโพลนไปหมด
“คุณแก้ว”
เธอยิ้มให้ผม วันนี้คุณแก้วใส่กระโปรงพองๆยังไงไม่รู้ น่ารักชะมัด ผมเกาแก้ม รู้สึกจู่ๆแก้มมันก็เป็นลูกๆขึ้นมา นี่คือการเขินอีกอย่างหนึ่งเหรอต๊อบ
เธอมองผมเหมือนจะสำรวจ แถมยังดูล้อกันอย่างไรชอบกล นี่ผมทำไรผิดสำแดงเปล่าวะ มันประหม่านะเฮ้ย
“คะ?” คุณแก้วยิ้มๆ แต่ก็ยังไม่หยุดมอง
“คุณแก้วอย่าแกล้งผมสิ” ผมพูดรนๆ เหมือนโดนจับได้ ว่าแต่จับได้เรื่องไรวะ
“ก็วันนี้คุณต๊อบหล๊อหล่อ”
“ใช่มั้ยล่ะครับ” ผมหัวเราะ เอาตลกเข้าสู้ ทั้งๆที่ความจริงโคตรเขิน
ไปลงที่สถานีแล้วต่อไปเอกมัย ผมเดินไปหยอดเหรียญแล้วพาคุณแก้วขึ้นไปรอรถไฟฟ้าด้านบน
“แก้วไม่เคยมาเที่ยวนานแล้วนะเนี่ย”
“อยากมาบ่อยๆมั้ยครับ” ผมพูดหยอกเธอคืน แต่ว่าคุณแก้วกลับไม่เขินแต่ยิ้มเหมือนจะมีเลศนัยแปลกๆด้วย กลายเป็นผมอีกที่ต้องก้มหน้ากุมหูกุมเหอเปลี่ยนเรื่อง
ตอนเข้ารถไฟฟ้า คนเยอะนิดหน่อยอาจเพราะด้วยเป็นวันหยุด ผมให้คุณแก้วยืนเกาะราวไว้ข้างๆประตูก่อนจะยืนบังเธออีกที ดูเป็นพระเอกละครมากมาย คุณแก้วอมยิ้ม จังหวะที่รถไฟเคลื่อนตัวตะกุกตะกักนิดหน่อยผมก็คอยพยุงคุณแก้วไว้โดยไม่รู้ตัว ถึงแม้ว่าเธอจะสูง(นิดหน่อย)แต่ผู้หญิงเขาใส่รองเท้าส้นสูงด้วย ยังไงแล้วผมก็เป็นห่วงนะครับ
“คุณแก้วร้อนมั้ยครับ”
“นิดหน่อยค่ะ” คุณแก้วหยุดเดินแล้วแตะแขนผมไว้ “แปบนะคะคุณต๊อบ”
เธอว่าแล้วหยิบที่มัดผมขึ้นมาก่อนจะรวบผมไว้เป็นมวยสูงๆ
หื๊อ
ผมมองคุณแก้ว คิ้วหงิกๆงอๆ คุ้นๆเว้ยคุ้นๆ
อากาศร้อนๆส่งผลให้ตามกรอบหน้าคุณแก้วชื้นเล็กน้อย หยดน้ำเกาะแพรวพราว ผมมองภาพนั้นเหม่อๆ หัวใจลอยไปไกล แถมยังรู้สึกหอบแปลกๆแบบว่า จะเป็นลม สวย
ไอ้อาการกังวลก่อนหน้านี้ต่างๆนานาหายไปหมดเลย
“ไปค่ะ”
คุณแก้วใส่หมวกบานๆ เธอดูเหมือนนางแบบสุดๆ
“วันหลังนั่งรถดีกว่าเนอะ”
เห็นถึงความยากลำบากแล้ว ผมเลยพูดเสียงหง๋อยๆ เพราะกลัวคุณแก้วจะไม่อยากมาอีก
“ไม่เป็นไรหรอก ยังงี้ก็สนุกดีนะ” คุณแก้วหันมายิ้ม เธอจูงมือผมเดินต่อ
ผมอยากจะขำกลบเกลื่อนเหลือเกิน
มีความสุขครับ
ผมแกล้งๆเนียนกุมมือคุณแก้วไปด้วย พอลงจากสถานีต้องเดินไปอีกถึงจะถึงท้องฟ้าจำลอง
“คุณแก้วนั่งครับ”
ผมบอกเธอแล้วเดินไปซื้อบัตรเข้าชม ผู้ใหญ่สามสิบ ได้รอบบ่ายสอง ดีงาม อีกสิบนาที
“ต้องไปดูที่ตึกนู่นค่ะคุณต๊อบ ที่เขาต่อแถวยาวๆ”
“อ่อ”
ผมกับคุณแก้วเดินไปต่อแถวเข้าดู ยาวเป็นว่าวเชียว
“อากาศไม่น่าออกมาเที่ยวเลยครับ” ผมจับเสื้อพัดๆ คุณแก้วมองแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาก่อนจะซับหน้าให้ ความจริงผมไม่ต้องก้ม ผมต้องเงย ผมแกล้งจะงับนิ้วเธอ คุณแก้วร้องว้ายออกมา
“คุณต๊อบนี่”
“คุณแก้วกัดคืนก็ได้นะครับ” มุกเดิม แต่ใช้ได้ผลว่ะ ฮ่าๆๆๆ
“อย่ามาร้องแล้วกัน”
“ถ้าร้องแล้วคุณแก้วจะปลอบหรือเปล่าครับ”
“ปลอบสิ ทำไมแก้วจะไม่ปลอบล่ะหื้อ” คุณแก้วลูบคางผม ก่อนจะลากลงมาที่คอแถวๆกระเดือก อย่าครับ อย่าไล้กันอย่างนั้น เดี๋ยวมันทิ่มเอา ผมแกล้งกระแอมๆ โชคมาช่วยพอดีตอนที่ถึงคิวเข้าไปในโดม
ข้างในแอร์โคตรจะเย็น คุณแก้วพาผมเดินไปนั่งเบาะหลังสุดตรงทิศเหนือ เธอว่านั่งหน้าไปเดี๋ยวเมื่อยคอ สักพักจะมีอาจารย์ท่านมาบรรยายถึงกฎการเข้าชมและเริ่มพูดถึงเรื่องดวงดาว ข้างในมันมืดๆเพื่อจะได้เห็นตัวฉาย
“เหมือนคุณแก้วเลย” ผมกระซิบเบาๆ เบาเท่าที่จะทำได้ นิ้วแอบชี้ไปที่ดาววีนัส
“เหมือนตรงไหน” เธอเอียงมา ผมเลยโน้มลงเข้าไปใกล้หูคุณแก้วมากกว่าเดิม
“ระยิบระยับๆ วิบวับๆ”
“แล้วมันดีหรือไม่ดี” คุณแก้วทำหน้าสงสัย รอยยิ้มของเธอเหมือนเด็กซุกซน กระทั่งฉายไปถึงเรื่องแสงออโรร่า ผมจับไม่ได้ว่าคุณแก้วกุมมือผมไว้ตอนไหน
ไปๆมาๆเราเลยแทบจะตัวติดกัน
“ดีสิครับ ดีมากๆ”
หลังจบการบรรยาย ผมจูงมือคุณแก้วแล้วค่อยๆลุกตรงทางออก ลืมหมดเลยว่าเมื่อกี้ตัวฉายเขาพูดอะไรไปบ้าง กระหนุงกระหนิงเงียบๆกับคุณแก้วซะเพลิน
แต่เด็กก็เยอะเหมือนกัน เพราะมีครอบครัวมาดูกันหลายครอบครัว จู่ๆก็มีเด็กเดินมาชนจนเกือบทำคุณแก้วล้ม ในห้องมันมืดๆด้วย “เฮ้ย”
ผมตกใจ หันซ้ายหันขวา เมื่อกี้เสียงใครวะ ผมกระพริบตา กลับมามองคุณแก้ว เธอลืมตานิ่งๆ ก่อนจะระบายยิ้มออกมาช้าๆ “ค่ะ?”
“อะ อ่อ เปล่าครับ” ผมเกาหัวงงๆ เชี้ย ตกใจหมด เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นวะ
จากนั้นระหว่างที่ผมยังไม่ทันได้คิดอะไรมาก คุณแก้วก็เหมือนจะเจ็บข้อเท้า ผมเลยต้องรีบพาเธอออกไปหาที่นั่งก่อน เธอค่อยๆเกาะแขนผมไว้กระทั่งคิดว่าไม่ไหวผมถึงได้ก้มลงถือรองเท้าให้เธอ แล้วให้คุณแก้วใส่ของตัวเองแทน คุณแก้วใส่ เอ๊ะ คุณแก้วใส่ไม่ได้ เล็กไปนิดเดียว
“เด็กเมื่อกี้” เธอว่า ใบหน้าเจ็บปวด ผมเลยรีบพยุงเธอ
ไอ้เด็กเปรต
มาทำคุณแก้วของผมข้อเท้าพลิกอีกแล้วไหมล่ะ!
TBC
[22/5/2559]
หัวข้อ: ll บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ll แจ้งข่าว หน้า 59 [31.05.2562] (อ่าน 421564 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก