ตอนที่8
พี่โจอี้พยามทักหาผมว่าถ้าผมไม่ไปเอาสมุดคืนกับเจ้าตัวผมจะโดนพี่ว้ากลงโทษสถานหนัก
การทำสมุดหายแสดงออกว่าไม่ใส่ใจรุ่นพี่ มีโทษร้ายแรงกว่าการรวบรวมลายเซ็นของรุ่นพี่ไม่ครบหลายเท่า แต่ผมยอมตายดีกว่ายอมเสียเบอร์ให้พี่โจอี้ ตินตินคนนี้ไม่หวั่นแม้จะเจออุปสรรคใดๆ
“นี่...จะไม่เอาสมุดจริงเหรอ”เฌอเข้ามาดึงชายเสื้อของผมก่อนที่พวกเราจะเดินเข้าไปในโรงยิม
ตอนนี้พวกเราปี1ผ่านการซ้อมเชียร์โดยพี่ว้ากมาได้3สัปดาห์กว่าแล้ว และวันพรุ่งนี้ก็จะมีการขึ้นแสตนด์จริง นั่นแปลว่าการว้ากกำลังจะสิ้นสุดลงในไม่กี่วัน ผมควรจะดีใจเพราะพี่ปกจะให้คำตอบกับผมเสียทีแต่ก็ดีใจได้ไม่สิ้นเพราะเรื่องสมุดลายเซ็นบ้าๆที่โดนยึดไป
วันพรุ่งนี้รุ่นพี่จะขอเก็บสมุด
ใครได้ลายเซ็นไม่ครบจะโดนลงโทษสถานหนัก
ใครทำสมุดหายจะโดนลงโทษสถานหนักหนาสาหัส
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง เราเอาอยู่”คนเรามันต้องมีจุดยืน มาถึงขนาดนี้ยังไงก็โดนลงโทษอยู่ดี ผมกระชับมือน้อยๆของเฌอก่อนพากันเดินเข้ามานั่งตามตำแหน่งที่พี่ว้ากจัดเรียงไว้ ก็โชคดีอีกเหมือนเดิมเพราะมันเรียงตามลำดับไหล่และไอ้เตี้ยอย่างเราสองคนก็ได้นั่งข้างกัน
การซ้อมดำเนินไปอย่างทรหด พี่อัพ แอนด์ ดาวน์ ซึ่งผมมาทราบที่หลังว่าแกชื่ออัพ(น่าจะเดาได้แต่แรกป่าววะ) ตะโกนจนคอแหบคอแห้งตามหน้าที่ของเฮดว้าก ผมเห็นแล้วสงสาร อยากซื้อยาแก้ไอน้ำดำไปฝากพี่แกจับจิต คนที่ทำงานหนักก็ทำแม่งเข้าไป ไอ้พวกอู้ก็อู้กันซะ อย่างพี่เจิญประธานรุ่นวิ่งประสานงานกับภาคอื่นหัวหมุน ตัดภาพไปที่พี่ปกหน่วยพยาบาลซึ่งยึดตำแหน่งพนักงานเฝ้าโต๊ะแล้วก็ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนขยันอย่างพี่อัพและพี่เจิญถึงเลือกคบคนอย่างพี่ปก
พี่ปกฝ่ายพยาบาลวันนี้ก็ยังครองเก้าอี้นั่งสบายใจเฉิบ แต่วันนี้พี่แกไม่ได้เล่นมือถือเหมือนทุกครั้งเพราะมีใครบางคนนั่งจ้ออะไรไม่หยุดอยู่ข้างๆ
พี่รักคนเดิมเพิ่มเติมคือมีรอยฟกช้ำเต็มหน้ากำลังทำไม้ทำมือประกอบการพูดอย่างออกรส ผมไม่รู้ว่าพี่รักกำลังพูดเรื่องอะไรแต่พี่เขาดูใส่อารมณ์มาก ความคับแค้นใจมันสื่อผ่านมาทางสายตาของพี่แกจนคนมีความแค้นเหมือนกันอย่างผมสัมผัสได้
ไม่ว่าพี่รักโกรธแค้นอะไรใครอยู่ผมก็ภาวนาให้พี่แก้แค้นสำเร็จครับ สาธุ
“เอาล่ะ สิ่งสุดท้ายที่ผมจะฝากไว้ก่อนกลับก็คือ พรุ่งนี้พวกคุณห้ามลืมสมุดเด็ดขาด! ใครลืมเอามาผมจะถือว่าคุณไม่ต้องการเป็นรุ่นน้องของเรา!! และเราก็จะไม่นับคุณเป็นน้อง!!!”
เป็นประกาศที่จี๊ดใจได้อีก เพื่อนหลายคนถึงกับตั้งแจ้งเตือนในแอพนาฬิกาปลุกเพื่อกันลืมกันเลย
“และผมหวังว่าพวกคุณจะรวบรวมลายเซ็นของรุ่นพี่ได้ครบนะครับ ภาคเราปี2ถึงปี4มีรวมกันแค่สามร้อยคน มันไม่ใช่จำนวนที่มากเมื่อเทียบกับเวลาที่ให้!! ใครที่ได้มาไม่ครบผมก็มีสิทธิ์ที่จะลงโทษ พรุ่งนี้เที่ยงคือโอกาสสุดท้าย ขอให้ทุกคนโชคดี”
“ทำไมทำหน้าแปลกๆ”หลังจากส่งเฌอเสร็จพี่ปกก็ถามขึ้น
ผมที่กำลังเหม่อลอยออกไปนอกหน้าต่าง หันมาส่งยิ้มแหยๆให้อีกฝ่าย
“ไม่มีไร ตินแค่หิว”ต้องพูดว่าเครียดจนหิวมากกว่า ยิ่งใกล้เวลาตายเท่าไหร่ผมยิ่งกลัว
“มีปัญหาอะไรรึป่าว”
“ไม่...ไม่มี”
-----------------------------------
พี่รักคนดีไปทำอะไรมาหน้าถึงบวมช้ำไปหมด
คำใบ้ : ตอนที่ตินตินโอดครวญเรื่องสมุดน่ะ พี่รักได้ยินนะ (TvT)
วันนี้ขอมาสั้นๆหน่อยน้า พรุ่งนี้สัญญาว่าจะเอาอีกครึ่งนึงมาลงให้ค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
