หัวข้อ: "คำสารภาพของเด็กขาย (รุ่นเก่า)" โดยคุณดิน

[FOAM]

ชื่อตอนก้อขาด


โพสต์ก้อขาดดดดดดด



คุณพูห์ใจร้ายง่าาาาาาาา

[muhan]

รอต่อไป
 

[DIN]

อ๊วกกก


อ่านรวดเดียว ตั้งแต่ เทียง  ยัน 5โมง


 
สุดๆๆเลย  ครับ พี่


ได้ใจมากมาย

 

ที่อ๊วกนี่น่ะ อ่านเยอะเกินไปหรือ ทนเรื่องไม่ได้ครับ หุ หุ

[krappom]

^

^

ไม่ได้จิ้มพี่พูห์

เลยมาจิ้มพี่ดินแทน

 

[andy_kwan]

น้องษาบอกเลิกเพราะรู้เรื่องงานพิเศษของดินหรือเปล่า?
หรือเพราะว่ามีหนุ่มอื่นที่รวยกว่ามาจีบ?
หรือเพราะว่ากลัวมุกหกเม็ดของดิน?

ป้าจะเดาถูกมั่งป่าวนี่

[TONG]

หรือเพราะว่ากลัวมุกหกเม็ดของดิน?

กลัวไม่ได้กินมากกว่ามั้งค่ะ

วัวเคยขาม้าเคยขี่ขนาดนั้นคริคริ

คงโดนคนอื่นจีบแน่ๆเลยเนี่ย

[DIN]

น้องษาบอกเลิกเพราะรู้เรื่องงานพิเศษของดินหรือเปล่า?
หรือเพราะว่ามีหนุ่มอื่นที่รวยกว่ามาจีบ?
หรือเพราะว่ากลัวมุกหกเม็ดของดิน?

ป้าจะเดาถูกมั่งป่าวนี่

 

ผมว่าอย่าเดาเลยดีกว่านะครับ เรื่องมันก็ผ่านไปนานแล้ว... ตัวละครทุกตัวมีจริง...และส่วนใหญ่ก็ยังมีชีวิตอยู่ คงไม่ดีเท่าไร ที่จะเอาความคิดของเค้ามาวิพากษ์วิจารณ์นะครับ

แค่เอาเรื่องของเขามาเล่า ผมก็ผิดพอดูแล้ว เพราะเขาไม่มีโอกาสมาโต้แย้งอะไร... เป็นเรื่องมาจากมุมมองทางด้านผมด้านเดียว... จะผิดหรือถูกมันก็ครึ่งเดียวแหละครับ...

ที่สำคัญ... ผมรักตัวละครเหล่านี้ทุกตัว เป็นตัวที่ทำให้ผมเป็นผมในปัจจุบันน่ะครับ

อ่านเอาความบันเทิงดีกว่าครับ

ด้วยความเคารพ

ดิน

[FOAM]

ที่สำคัญ... ผมรักตัวละครเหล่านี้ทุกตัว เป็นตัวที่ทำให้ผมเป็นผมในปัจจุบันน่ะครับ



ดิน

อ่านแล้วรู้สึกดีจังครับ

[muhan]

รอรอรอรอ ยังไม่มาลงต่อซะที

[TONG]

มาทำให้คนอ่านค้าง

[Junrai_Hyper™]

ตอนที่ 49 นิยายรักขาดตอน (2)

“...จากวันนั้น วันที่เธอเคยบอกรักฉัน
ช่างเสกสรร ป้อนคำหวานให้ฉันพร่ำเพ้อ...”

..........................................................................

“ใจน้อย... หัวไม่ล้านซักกะหน่อย” น้องษา เอาจมูกมาชนแก้มผม... (ด้วยฤทธิ์เบียร์หรือเปล่าไม่รู้) “ษารักพี่ดินค่ะ...” น้องษากระซิบเบาๆ

ผม หันมายึดใบหน้าของน้องเค้าไว้ เอาปากประกบ ลิ้มรสความหวานจากริมฝีปากเป็นสีชมพูสวย ษาพยายามเม้มปากแน่น แต่ ช้ากว่าผมที่สอดลิ้นดุนดันเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของน้องเค้าอย่างอ่อน โยน

น้อง ษาพยายามขัดขืนในตอนแรก แต่ไม่อาจต้านแรงของผมได้ ประจวบกับอารมณ์ที่ประทุขึ้นมาทีละน้อยๆ ในที่สุดน้องเค้าก็ยกแขนขึ้นโอบรอบคอผมแน่น...

จากริมฝีปาก ผมไล่ละลงมาที่ซอกคอ กลิ่นสบู่อ่อนๆ กับแป้งที่น้องษาใช้ทำให้อารมณ์ผมเตลิดเพริดจนยั้งไม่อยู่แล้ว...

ประเดี๋ยว เดียว เราก็อยู่ด้วยกันบนเตียงกว้าง... ผมไซ้น้องษาจนตัวอ่อนระทวย... ถึงแม้ผมจะเป็นนักศึกษาอายุสิบเก้ากว่าๆ เรียนแค่ปีสาม แต่ประสบการณ์กับหญิงที่ผ่านมาก็ถือว่าไม่น้อยเพราะผมเป็นนักกีฬาโรงเรียนมี หญิงมาติดมากพอสมควร เพิ่งจะเพลาๆ ก็ตอนมาคบกับน้องษาเนี่ยะแหละครับ แต่ก็ยังมีบ้างถ้าปลอดสายตาของน้องษา

ผมปิดไฟจนมืดสนิท... เหลือแต่แสงจันท์สว่างที่ส่องลอดเข้ามาทางหน้าต่าง กระทบร่างขาวโพลงของน้องษา... จนผมลานตาไปหมด...

สูด ดมความหอมจากประทุมถันคู่งาม ติ่งปลายสีชมพูอ่อนถูกผมเม้มเข้าปาก... ไล้เล่นด้วยปลายลิ้นทีละข้างจนน้องษาสะท้านเยือก ขนลุกเกรียวเป็นตุ่มเจนรู้สึกได้ในความมืด

“พี่ดินขา... อย่าค่ะ... อูย...” น้องษาครางบิดตัวหลบไปมา แต่ไม่พ้นหรอกครับ...

จาก ถันคู่สวยที่ผมเฟ้นฟอนจนพอใจ... จมูกโด่งๆ ของผมก็ไล่มาตามหน้าท้อง พร้อมกับปลายลิ้นที่ตวัดไปมา เพื่อเร่งเร้าอารมณ์ ของน้องให้เตลิดตามผม...

แล้ว ผมก็ถึงจุดสำคัญ...

กลีบ เนื้อชิดกันสนิทเพราะไม่มีใครเคยล่วงล้ำมาก่อน ผมกรีดปลายนิ้วลงบนกลางร่องก่อนจะจับสองกลีบอ้าออกจนเห็นสีชมพูเกือบแดงที่ อยู่ด้านใน... ปลายลิ้นของผมที่รออยู่แล้ว ฉกวูบลงไป แผ่วเบา เล่นเอาน้องษาสะดุ้งเฮือก... บิดตัวเป็นเกลียว...

“พี่ดิน... ทำอะไรษา อูยซซซ อย่าค่ะ.. พี่ดิน...”

น้อง ษาครางอย่างเหลืออด สองมือขยุ้มลงมาบนหัวผม พยายามจะผลักออก แต่ผมขืนไว้... ปลายลิ้นยังทำงานอย่างต่อเนื่อง ริมฝีปาก เม้มติ่งเนื้อสีชมพูเข้มของน้องษาเข้ามาไว้ในปาก ก่อนจะไล้เลียด้วยปลายลิ้น... เล่นเอาน้องษาตัวสั่นระริก

“พี่ดินขา... ษาเสียว... ทำไมเป็นแบบนี้...ซี๊ดซซซ....”

ผม ไล้เลียจนร่องสีชมพูของน้องษาฉ่ำเยิ้ม พร้อมสำหรับปฏิบัติการรัก... ผมก็ขึ้นมากอดประกบน้องเค้าไว้อีกครั้ง มือข้างหนึ่งคลึงอยู่ที่หน้าอก อีกข้างหนึ่ง จับ “K” ดุ้นใหญ่ของผมให้ตรงกับร่องหลืบ เอาส่วนปลายบานค่อยๆ เกลี่ยไปตามร่องหลืบช้าๆ เพื่อหาทางที่จะรุกล้ำเข้าไปด้านใน... ความฉ่ำเยิ้มอาบส่วนหัวอวบใหญ่ จนเป็นมัน

พอได้จังหวะ ผมก็กดเบาๆ ส่วนหัวบานดันแหวกร่องบริสุทธิ์ของน้องษาจนตึงเปรี๊ยะ... น้องษากระถดตัวหนี

“พี่ดินขา... มันแน่น... ดะ เดี๋ยวค่ะ...”

ผมจุ่มแช่เอาไว้ก่อน นิ้วชี้กับนิ้วกลางเกลี่ยไล้ไปบนติ่งเนื้อ เร้าอารมณ์ของน้องษาให้เตลิดมากยิ่งขึ้น

พอ เห็นว่าน้องษาเริ่มขยับตัวผมก็กลั้นใจ... กดสะโพกเบาๆ สองสามครั้ง ก่อนจะกดหนักๆ ลงไปอีก... ส่วนหัวบานอวบแหวกร่องของน้องษาเข้าไปมิดส่วนบาน...

“อูยซซซ พี่ดินขา เจ็บค่ะ อย่าดัน...อูยซซซ พี่...เอาออกก่อน...ษาไม่ไหวแล้ว”

น้องษาอุทรณ์ ผมเอาปากประกบน้องเค้าไว้ ก่อนจะกระซิบ...

“ทนนิดนะจ๊ะ...ษา...นะ พี่รักษานะ...”

ผม ปลอบใจ น้องเค้า... สงสารเหมือนกัน แต่ ความรักมีมากกว่า... จูบซับหยดน้ำตาที่ปริ่มซึมออกมาทางหางตาที่เปลือกตา... ขณะที่กระดืบหน้าท้องเป็นจังหวะเบาๆ จนลำท่อนของผมค่อยจมลงไปทีละนิดๆ บางทีน้องเค้าเหมือนจะทนไม่ได้ ผมก็หยุดไว้ก่อนหันมาโจมตีทางอื่นเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ....

ไม่ ง่ายหรอกครับ ที่จะเอาความใหญ่โต ของผมสอดเข้าไปในร่องสาวของน้องษาได้หมด ผมต้องใช้ความอดทนอย่างมากมาย ค่อยๆ ขยับทีละนิดๆ อย่างทะนุถนอม...

น้อง ษาเองก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนมากนัก... เพราะน้องเค้ารักผม และอยากจะให้ผมมีความสุข (น้องเค้าบอกตอนหลัง) พยายามร่วมมือกับผมเป็นอันดี

ทุกๆ หุน ทุกๆ กระเบียด ที่ผมแทรกเข้าไป เหมือนกับการตอกย้ำ ความรัก ความผูกพันธ์ของเราสองคนที่เพิ่มมากขึ้น จวบจนกระทั่ง ร่างกายของเราเราก็กอดกันสนิทแนบแน่นทุกส่วน เหมือนคนๆ เดียวกันโดย การสอดประสานเป็นไปอย่างสมบูรณ์...

“ษาครับ... เราเป็นผัวเมียกันแล้วนะ พี่รักษานะครับ...” ผมพร่ำบอกน้องเค้า ขณะที่ส่วนสะโพกของผมแนบกับสะโพกของน้องษา จูบไปทั่วใบหน้างามอย่างแสนรักแสนหวง....

“ค่ะ... ษารักพี่ดิน... ษามอบให้พี่ดินหมดแล้ว อย่าทิ้งษานะคะ” น้องษาซุกหน้าลง กระซิบเสียงสะอื้นพร่ากับอกผม...

“พี่สัญญาครับ... พี่จะรักษาคนเดียว...” ผมจูบที่หน้าผากชื้นเหงื่อ... กระซิบเบาๆ

ผมประกบสะโพกแนบแน่นกับน้องษาอยู่ครู่ใหญ่ จึงเริ่มไกวขยับ กระเด้าส่งลำท่อนเข้าออกในตัวของน้องษาเป็นจังหวะ...

ษากอด ผมแน่น... ซุกหน้าลงกับอกผมอย่างขวยอายเมื่อมองสบตาผมที่ทำตาพราว... ปล่อยผมพาเตลิดไปตามอารมณ์ ธรรมชาติที่ถูกปลุกเร้าอย่างเต็มที่ ลีลา ประสบการณ์ มีอยู่เท่าไรผมนำมาใช้กับน้องษาเต็มที่

น้อง ษาเริ่มขยับตัวตามผม อย่างลืมตัว...ร่องหลืบภายในของน้องษา มีแรงบีบเบาๆ เป็นจังหวะ ก่อนจะแรงขึ้นๆ จนผมรู้สึกได้... ในที่สุดน้องษาก็กอดผมแน่นตึบ

“พี่ดินขา... ษาเสียว... อูยซ.ซซซ ษาเสร็จแล้ว...ว๊ายซซซ”

ผมจูบประกบปากกับน้องษาแน่น ปลายลิ้นตระหวัดเกี่ยวกันไปมา... ส่วนสะโพกเริ่มขยับกระเด้าเร็วขึ้น แรงขึ้น...จนกระทั่ง

“อูยยซซซ ษาครับ...พี่ดิน ก็เสร็จแล้ว...อูยซซซ”

ผมกอดน้องษาแน่น... กระเด้าหนักๆ อีกสามสี่ครั้งก่อนจะกดสะโพกแน่น ฉีดหลั่งน้ำรักเข้าไปในร่องหลืบของน้องษาเป็นจังหวะๆ เต็มที่...

ผม อยากจะบอกว่า ความสุขที่ได้มีอะไรกับคนที่เรารัก มันเป็นความสุขที่เต็มอิ่ม เป็นธรรมชาติ... จนผมคิดว่า ความสุขสุดยอดมันเป็นองค์ประกอบส่วนหนึ่งเท่านั้นเอง...

ถึง จะเสร็จไปแล้ว... แต่ผมก็ยังกอดประกบกับน้องษาแน่น... จูบที่หน้าผากชื้นเหงื่อ... เปลือกตา... ปลายจมูก ก่อนจะประกบแน่นที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง...

“พี่ดิน รักษานะครับ... มีความสุขไหมครับ ษา” ผมถามหลังจากถอนริมฝีปากออกมา

“ค่ะ” ษากอดผมแน่น ซุกหน้าลงกับอกอีกครั้ง “ษาก็รักพี่ดิน... รักมาก... อะไรๆ ทั้งกายทั้งใจ ษาก็ให้พี่ดินหมดแล้ว...”

ผมจูบษาอีกครั้ง... “พี่สัญญา... พี่จะรักษา ของพี่คนเดียว...”

เรากอดก่ายนัวเนียกันอยู่บนเตียง กระซิบคำหวานให้กันและกันอย่างอบอุ่น...

ผม ยังไม่ยอมถอนลำแท่งฝังมุกที่ยังแข็งแกร่งอยู่ในร่องหลืบของน้องษาออกมา จนกระทั่งพอเห็นว่าษาเริ่มกอด ลูบไล้ตัวผมไปมา... บทกามรักบทที่สองของผมก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง...

ครั้ง ที่สอง เนิ่นนานกว่าครั้งแรกแต่ก็มอบความสุขให้เราทั้งสองอย่างเต็มอิ่ม... อุปสรรคต่างๆ เริ่มหมดไป น้องษาก็เริ่มตอบสนองผมอย่างเป็นธรรมชาติด้วยความเต็มใจ

ผม พาน้องษาส่งขึ้นสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่ผมจะฉีดน้ำรักสีขาวขุ่นของผมเข้าไปในตัวของน้องษาเป็นครั้งที่สอง... กอดก่ายพร่ำพรอดกันเนิ่นนานกว่าจะประคองน้องเค้าเข้าไปอาบน้ำชำระเหงื่อ ไคล...

หลัง จากนั้น.... ผมต้องใช้คารมบอกน้องษานาน กว่าจะเชื่อ...ว่ายาป้องกันตั้งท้องแบบฉุกเฉิน ที่ผมให้ษากินหลังจากออกมาจากห้องน้ำ นั้นผมเตรียมมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ ทั้งที่มันอยู่ในกระเป๋าสตางค์ผมเป็นประจำ ป้องกันอุบัติเหตุ... แต่กว่าจะยอมกิน ผมก็โดนษาทุบจนน่วมไปหลายที...

เรา นอนกอดกันบนเตียง ษาถามผมว่า อะไรที่ผมฝังอยู่ที่ลำK ผมก็อธิบายให้ฟัง... บอกว่ามันจะให้ความสุขกับษามากกว่าธรรมดา น้องษาก็ไม่ได้ว่าอะไร...

“จับ ดูสิครับ...” ผมบอกพลางจับมือของน้องษาให้ล้วงลงไปในกางเกงเลหลวมๆ ของผม... ตอนแรกษาสะดุ้งจะชักมือกลับ แต่ผมขืนไว้ พักนึง ก็ยอมจับเล่น รูดไปมาอย่างเริ่มชินมือจนมันผงาดแข็งแกร่งอีกครั้ง

“ใหญ่จัง...” ษาบอกเพราะพอมันแข็งเต็มที่... มือของน้องเค้ากำแน่นๆ แล้วยังไม่รอบเลยครับ

ผมกระซิบเบาๆ “ภูมิใจไหมครับ มีผัวอันใหญ่ๆ”

“เซี๊ยว...” ษาหน้าแดง ทุบอกผมบึก... แต่มืออีกข้างนึงก็ยังจับของผมไม่ปล่อย แถมยังเล่นกับไอ้สมุนหกเม็ดที่กลิ้งไปมาอย่างเพลินมือ...

วัน รุ่งขึ้นอีกวัน ที่บอกว่าจะไปเที่ยวน้ำตกกับส่องสัตว์กัน ตกลงก็ไม่ได้ไปหรอกครับ... โธ่... ก็ข้าวใหม่ปลามันขนาดนั้น แถมหาโอกาสแบบนี้ไม่ได้ง่ายๆ เราเลยตักตวงความสุขให้กันและกันอย่างเต็มอิ่ม...

“ษาครับ... พี่ดินรักษาครับ...”

“ษาก็รักพี่ดินค่ะ”

นี่เป็นสองประโยคที่เราพร่ำบอกกันไปมาในอ้อมกอดแห่งความสุขของเราสองคน....

..........................................................................

ตอนนี้ต้องขออนุญาต เขียนเรื่องที่ไม่ตรงกับเจตนารมย์ของบอร์ดนะครับ เพื่อความไหลลื่นของ เรื่องอ่ะครับ...

เรื่องนี้ยังไม่จบนะครับ เพลง "นิยายรักขาดตอน" ยังไปไม่ถึงครี่งเพลงเลย....

..........................................................................

เดี๋ยวมาต่อครับ...

[Herokung]

คนแรก  เลย

หวานดีเนาะความรัก ชาย หญิง (ตามความรู้สึก)


เป็นกำลังให้ต่อไปละกัล นะครับ

 

[andy_kwan]

รออ่านต่อจ๊ะ

น้องษาคงจะเพลินกับมุกแแล้ว

 อิอิ

[dokjarn]

 

พี่ดิน...ยังเนี๊ยบไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่ว่าฉากใหน ๆ ก็เรียกเลือดจากคนอ่านได้เสมอ
อื่ออออ...น้องษา..เก่งมาก รับพี่ดินได้..อึ๊บบ[/color]

[muhan]

 
 

[FOAM]

เป็นคู่ที่น่ารักมากๆ เลยครับ

[TONG]

แล้วจะเป็นฉันใดละนี้ คาดเดาไม่ถูกและไม่อยากคาดเดา

[NuPaTT]

 

[kurugmin]

พี่ดิน...ยังเนี๊ยบไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่ว่าฉากใหน ๆ ก็เรียกเลือดจากคนอ่านได้เสมอ
อื่ออออ...น้องษา..เก่งมาก รับพี่ดินได้..อึ๊บบ

เห็นด้วยทุกข้อความ
โดยเฉพาะน้องษา..
ครั้งแรกก็มาเจอขนาดนี้
เธอสู้..ชีวิต จริงๆ   

[♥KïssKïss_KÚRÚ♥]

ถึงจะเป็นชายหญิง

พี่ดินก็ยังคงความหื่นเสมอต้นเสมอปลาย

[both^^]

 





 

[krappom]

คุณพี่ที่รักของน้องกลับบ้านได้ป่าวเนี่ย
เป็นห่วงนะค้าบ
 

[FOAM]

คุณพูห์ ไปติดอยู่สนามบินไหนป่าวคับบบบนี่


อิอิ


ดันครับดันนนนนนนนนนนน

[maabbdo]

เย้ๆ  อ่านจนทันแล้ว

อยากรู้ตอนต่อไป  เมื่อไหร่จะลง

 

[Junrai_Hyper™]

บทที่ 50 นิยายรักขาดตอน (3)

“...มาวันนี้ เธอหายไป ทิ้งฉันให้ ฝันไฝ่ละเมอ
เฝ้าคอยเพ้อ เธอหนอเธอไม่เจอแม้เงา...”

ใจ ผมร้อนเป็นไฟ... เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบเล็ก แวะไปที่ร้านก่อน ไปลาพี่รัตน์ บอกจะไปเชียงใหม่ สี่ห้าวัน พี่รัตน์ถามผมว่า มีอะไรหรือเปล่า แต่ ผมไม่ได้บอกอะไร... บอกแค่ว่าจะขึ้นรถไฟไปคืนนี้...

ผมไปที่สถานีรถไฟที่ใกล้ที่สุด เพื่อซื้อตั๋วรถไฟตู้นอน แล้วออกไปหาอะไรทาน... ยังมีเวลาอีก สองชั่วโมงกว่าๆ ที่จะถึงเวลา...

แบกเป้เดินไปที่ ร้านอาหารที่ใกล้ที่สุด... สั่งเบียร์มาดื่มเพื่อดับความร้อนรุ่ม... สังหรณ์ใจอย่างบอกไม่ถูก...

“ษาสัญญา... ษาจะรักพี่ดินคนเดียว”

นั่นเป็นคำมั่นสัญญาที่น้องเค้าบอกผมก่อนจะไปเรียนที่เชียงใหม่...

..............................................................

ผม ขึ้นไปบนรถไฟอย่างลอยๆ อาจจะด้วยฤทธิ์เบียร์ หรือ อะไรก็ตาม ทำให้ผมไม่สนใจอะไรนัก... เดินไปหาที่นั่งตามเบอร์ พอเจอ ก็ทรุดตัวลงนั่งพิงพนัก... หลับตาอย่างอ่อนแรง...

“ดิน... ใจเย็นๆ มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่มึงคิดก็ได้”

เสียงคุ้นหูดังขึ้นข้างๆ... ผมลืมตาดู “ไอ้ชล” ผมอุทานเบาๆ

มัน นั่งลงตรงหน้า... จับมือผมไว้... “มึงไม่ต้องถามหรอก ว่า กูมาได้ไง กูรู้แต่ว่า ตอนคนที่กูรักมีความทุกข์ กูควรอยู่ใกล้ๆ เขา... มึงว่าจริงไม๊”

มันยิ้มให้ผม... ก่อนจะส่ง ผ้าเย็นเช็ดหน้ามาให้... “มึงเช็ดหน้าเช็ดตาซะ... ปรกติมึงหล่อกว่านี้นะ ดิน...”

ผมหัวเราะออกมาได้ รับผ้าเย็นจากมันมาเช็ดหน้าเช็ดตา... “ไอ้เวร... ตามมารังควาญกูจนได้...”

ไอ้ชลยิ้มกว้างจนตาหยี... “กูดีใจ ที่มึงหัวเราะได้แล้ว...”

... ไม่นาน คนจัดเตียงก็เข้ามาจัด... ไอ้ชลมันได้เตียงบน ส่วนผมได้ที่นอนล่าง แต่ถึงเวลานอนจริงๆ มันก็ลงมานอนกับผมอยู่ดี... แถมมีลูกอ้อน ขออมไอ้ดินน้อยก่อนนอนด้วย ผมบอกไม่เอากลัวคนเห็น มันก็บอกว่าอย่างนี้แหละตื่นเต้นดี ทำสถิติ... ดูมันไอ้ลามก... ผมไม่กล้าดิ้นมากนัก กลัวเตียงข้างๆ ได้ยิน แล้วมันก็ทำของมันจนสำเร็จอ่ะ... หุ หุ...

................................................................

เรา มาถึงเชียงใหม่กันตอนเช้า... นั่งรถสองแถวไปที่บ้านพักที่ผมเคยมาพักกับน้องษาคราวก่อน ป้าเจ้าของจำได้ ทักทายกันเป็นอันดี... แล้วผมกับไอ้ชลก็ออกมาเช่ารถมอเตอร์ไซค์...

อันดับ แรก ผมไปที่หอพักของน้องษา ตามที่อยู่ที่เคยเขียนจดหมายมาหา ซึ่งเป็นหอพักของทางมหาวิทยาลัย แต่ คนดูแลบอกว่า น้องษาย้ายออกไปแล้ว ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน...

ผม ยืนงงอยู่พักนึง... ไม่มีวี่แววเลยสักนิดว่าน้องษาจะย้ายหอ ผมไม่เคยได้รับการบอกกล่าวใดๆ... แต่ก่อนจะเดินออกไป น้องนักศึกษาที่ท่าทางจะรู้จัก น้องษา ก็บอกว่าให้ไปลองหาที่หอพักแห่งหนึ่ง อยู่หลัง มหาวิทยาลัย โดยบอกที่อยู่ให้ผมเสร็จสรรพ

ผม ขับมอเตอร์ไซค์โดยมีไอ้ชล ซ้อนท้าย ไปที่หอที่ว่านั้น... แต่เจ้าของหอพักก็บอกว่าไม่มี... ถามหอพัก แถวนั้น ก็บอกว่าไม่มีเหมือนกัน...

วัน นั้น และวันรุ่งขึ้นอีกวันนึงเต็มๆ ที่ผมขี่มอเตอรไซค์ตามหาน้องษา ทั้งที่คณะ... ทั้งที่หอพักต่างๆ ที่พอจะมีคนบอกว่าเห็น แต่ก็ไม่เจอ เหมือนน้องษาเจตนาจะหลบหน้าผม

ผม ขี่มอเตอรไซค์ จนหมดแรง ในที่สุดก็มาหยุดพัก ที่ศาลาพักผู้โดยสาร ไม่ไกลจากอนุสาวรีย์ ครูบาศรีวิชัย อันเป็นที่เคารพสักการะ ของคนเชียงใหม่ และคนที่มาเที่ยว... ค่ำแล้ว... แต่ก็ยังมีคนมาสักการะ พ่อครูบาฯ กันอย่างไม่ขาดสาย....

ไอ้ชลเดินไปซื้อน้ำที่ร้านค้า มาให้ มันเทน้ำใส่ผ้าขนหนูจนชุ่มแล้วยื่นให้ผม....

“ดิน มึงเช็ดหน้าเช็ดตาบ้าง”

“กู ทำผิดอะไรเหรอ ชล... น้องเค้าถึงทิ้งกูไป” ผมเอ่ยเบาๆ... ตาแดงก่ำ (มันบอกผมทีหลัง) ริมฝีปากแห้งผาก... “กูรักน้องเค้า กูไม่เคยรักใครมากเท่าเค้า”

มัน โอบใหล่ผมอย่างปลอบใจ “กูรู้... รู้ว่ามึงรักน้องเค้าแค่ไหน... น้องเค้าก็คงรู้ แต่เค้าคงมีเหตุผล...” มันบอก... เพราะไม่รู้จะพูดอะไรได้ดีไปกว่านั้น...

.....................................................

“...ขอวิงวอน ขอพรพระทุกๆ องค์
ช่วยจงดล ฉันพ้นรักเขาเศร้าทรวง...”

“กูอยากไหว้พ่อครูบาฯ” ผมเอ่ยเบาๆ มองไปที่อนุสาวรีย์สำริดสีดำองค์ใหญ่ ปิดทอง เด่นเป็นสง่า...

“เดี๋ยวกูไปซื้อดอกไม้ให้... มึงไปรอตรงนั้นก่อน”

มันชี้ไปที่หน้าศาล... ผมไปยืนรอมันไม่นาน... มันก็กลับมาพร้อมกับดอกไม้ธูปเทียน ของผมชุดนึง ของมันชุดนึง...

ผมจุดธูปเทียนสักการะ คุกเข่า พนมมือ มองไปที่หน้าองค์รูปปั้นพระครูบา ศรีวิชัย... อธิษฐานเบาๆ

“ผม มากราบสักการะด้วยความศรัทธา... ตอนนี้ จิตใจของผมเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม ขอบารมีพ่อครูบาศรีวิชัย จงช่วยดลบันดาลให้ผม ผ่านพ้นห้วงเวลาแห่งความทุกข์นี้ ไปด้วยดีด้วยเถิด... สาธุ”

ปัก ธูปที่กระถาง ถอยออกมา กราบสามครั้ง แล้วถวายเงินเข้ามูลนิธิไปจำนวนนึง... ก่อนจะเดินไปปิดทองที่องค์รูปปั้นของพระครูบาฯ แล้วเดินมารอไอ้ชล ที่รถมอเตอร์ไซค์

“ไปไหนต่อ ดิน” มันถามผม...

ผมมองไปที่ถนนขึ้นดอยสุเทพ... (สมัยก่อนยังขึ้นได้ 24 ชั่วโมงนะครับ)

“กูอยากขึ้นดอยฯ....”

มันขึ้นคล่อมมอเตอรไซค์ “กูขับให้...”

ผมไม่คัดค้าน... ยื่นกุญแจส่งให้มันแล้วขึ้นซ้อน...

ไม่ นานนัก เราก็ขึ้นไปสักการะ องค์พระธาตุ... อย่างเคย ผมอธิษฐานขอให้ผ่านพ้นเวลาแห่งความทุกข์ไปด้วยดี ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม... เสร็จแล้วก็ขับลงมาจอดที่ ที่พักริมทาง ที่ทางการทำไว้ ข้างทาง มองลงไปเห็นวิวเมืองเชียงใหม่ยามค่ำคืน เห็นแสงไฟระยิบระยับเต็มไปหมด...

ผม มองลงไปข้างล่าง ไอ้ชลมันเดินมายืนข้างๆ... “มึงต้องเข้มแข็งนะดิน... กูไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ กูอยากจะบอกว่า... นอกจากน้องคนนั้นแล้ว ยังมีอีกหลายๆ คน ที่รักมึง... เช่นป๊ามึง ม๊ามึง พี่มึง น้องมึง... และ กู...”

ผม หันมามองหน้ามัน... “ไม่หรอก ชล... กูไม่เคยคิดสั้น ทำร้ายตัวเอง... กูอยากรู้แค่ว่า น้องเค้าไม่รักกูแล้วใช่ไหม กูผิดอะไรหรือเปล่า... เท่านั้น... แต่กู...บอกได้แค่ว่า ผู้หญิงที่กูรักที่สุด รองจากม๊ากู... ก็คือน้องเค้า... กูไม่รู้เหมือนกันว่ากูจะรักใครได้มากเท่าน้องเค้าอีกหรือเปล่า...”

ไอ้ชลโอบใหล่ผม ตบเบาอย่างปลอบโยน... สายตามันมองไกลลงไปข้างล่าง....

“กู ไม่รู้ว่าน้องเค้าเป็นยังไง แต่ถ้ากูเป็นน้องเค้า กูจะรักมึงมากเหมือนกัน ถึงเป็นอย่างนี้ก็เหอะ... กูไม่รู้ว่ามึงรักกูบ้างหรือเปล่า แต่ กูก็รักมึง...รักมาก... แต่กูก็ไม่หวังว่ามึงจะมารักกูเหมือนน้องเค้าหรอก...” มันพูดขาดหายไปเฉยๆ

“เราลงไปข้างล่างกันเหอะนะ” จู่ๆ มันก็บอกออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย....

..... บนดอยสุเทพตอนสามทุ่ม เดือนพฤศจิกายนอากาศเย็นยะเยือก... เราสองคนอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาทำให้ค่อนข้างจะทรมานพอสมควร ผมดึงมือไอ้ชลไว้... เพราะเห็นมันตัวสั่นสะท้าน

“ชล กูขับให้ดีกว่า” ปรกติไอ้ชลไม่ชอบอากาศเย็นเท่าไรนัก ตรงข้ามกับผม... เวลาอยู่ห้องมันจะเปิดแอร์นอนเฉพาะตอนที่ผมไปนอนด้วยเท่านั้น...

มันยื่นกุญแจให้ผมโดยดี... พอมันนั่งซ้อนได้ มันก็กอดผมแน่น... “หนาวว่ะ ดิน...”

“มึง กอดกูแน่นๆ นะชล กูจะขับช้าๆ ไม่นานหรอก...” ผมบอกมัน ตอนนั้น... ผมสงสารมันอย่างบอกไม่ถูก... ค่อยๆ ขับมอเตอร์ไซค์กลับมาที่บ้านพัก...

นาน พอสมควรในความรู้สึกผม... กว่าจะมาถึงที่บ้านพักไอ้ชลก็ หน้าแดง ปากแดง ผมจับหน้าผากมันดู ร้อนจี๋เลย เอาละสิ ไอ้ดิน... ตามหาคนนึง อีกคนนึงจับไข้แล้ว...

ผม ประคองมันขึ้นมาที่ห้อง... อาบน้ำไม่ได้แล้วละ... ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ไอ้ชล เอาผ้าชุบน้ำ เช็ดหน้าเช็ดตัวมัน ก่อนจะเผ่นออกไปหาข้าวต้มกับยามาให้มันกิน...

“ชล... มึงกินข้าวก่อนนะ จะได้กินยา...”

มัน ทำท่าจะปฏิเสธ แต่ พอเห็นผมมองอย่างตั้งใจ มันจึงฝืนตัวขึ้นมากิน...แต่กินได้สองสามคำก็วางช้อน... แต่ผมไม่ยอม... บังคับมันกินจนได้ครึ่งชาม แล้วยื่นยาให้มัน... ไอ้ชลรับไปกินอย่างว่าง่าย... ก่อนจะล้มตัวลงนอนต่อ....ผมเอาผ้าห่ม ห่มให้มัน ก่อนจะบอก

“มึงนอนไปก่อนนะ”

เอา ชามข้าวไปเก็บ อาบน้ำเสร็จ ผมก็มานั่งเล่นที่ ระเบียง... มองไปที่ ลำน้ำปิงที่ใหลเอื่อยๆ กระทบกับแสงจันทร์เป็นระลอก... ความคิดของผมมีแต่ “น้องษา” และคำถามว่า ทำไม... ทำไม... อยู่ตลอด...

นานแค่ไหนไม่รู้... ที่ผมนั่งจมอยู่กับภวังค์ตรงนั้น... แล้วผมก็ต้องสะดุ้ง เมื่อ มีผ้าห่มมาห่มให้ที่ใหล่พร้อมกับคำถาม

“ทำไม มึงไม่นอน... มึงไม่ใช่เหล็กไหลนะดิน” ไอ้ชลนั่งลงข้างๆ ผม จับมือผมไว้ “กูรู้ว่ามึงคิดมากเรื่องแฟนมึง แต่มึงต้องพักผ่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ เราจะไปตามหาน้องเค้าอีกนะ”

ผม ส่ายหน้า “กูยอมแล้ว... ชล... น้องเค้าคงไม่อยากเจอกูแล้ว... พรุ่งนี้เราไปจองตั๋วรถกลับกันเถอะ... ตามไปก็ไม่มีประโยชน์... ถ้าน้องเค้าไม่อยากเจอกูแบบนี้...” ผมเอามือขึ้นลูบหน้าตัวเอง ไม่อยากให้ได้ชลมันเห็นหยดน้ำที่ขังอยู่ตรงลูกตา...

“เราไปนอนกันเถอะ...” ผมลุกขึ้น พร้อมกับดึงมันลุกตามผม “มึงหายแล้วเหรอ” เพราะจับมือมัน ไม่มีอาการร้อนแล้ว...

ไอ้ ชลยิ้มเห็นฟันขาว ตาหยี... “เออ... กูจะหายเร็วกว่านี้อีก ถ้าหมอมันฉีดยากูแทนให้กินยาเม็ดน่ะ... ต้องเป็นเข็มยาวเจ็ดนิ้ว ฝังมุกหกเม็ดด้วยนะ....” ดูมัน... พอหายไข้ก็กวนตีนเลย

ผมตบกระบาลมันเบาๆ ไปทีนึง... ก่อนจะกอดคอมันเดินไปที่เตียง...

พอมันนอนลง ทำท่าจะหลับตา... ผมก็ทาบตัวลงคล่อมตัวมัน... จับมือมันมากำเข็มฉีดยาเจ็ดนิ้วแข็งผงาดที่มันพูดถึง

“ไม่อยากให้กูฉีดยาให้แล้วเหรอ”

มันลืมตาขึ้น... มองตาผม... ก่อนจะคว้าคอผมลงไปจูบ... ซึ่งผมก็ตอบสนองมันอย่างเต็มใจ.... (เซ็นเซอร์)....

..........................................................................

นิยายรักขาดตอนของผมยังไม่จบนะครับ ใครจำเนื้อเพลงนี้ได้ มันช่างเหมือนชีวิตของผมตอนนั้นเหลือเกิน...

วันเวลาผ่านไปนานแล้วครับ เรื่องเศร้าวันนั้น ทำให้ผมเป็นวันนี้... วันที่ผมมานั่งเล่าเรื่องต่างๆ ให้เพื่อนๆ ฟังไงครับ คนดี...

ดิน

[maabbdo]

ง่า...เศร้าอ่ะ

พี่ชลช่างแสนดีเนอะ

พี่ดินโชคดีน้า ช่วงเวลาแบบนั้นยังมีพี่ชลอยู่ข้างกาย

 

[maggy]

เอาใจช่วยนะคะ

ไม่รู้ตอนนี้พี่ดินเป็นยังไง

แต่อยากให้ลงเอยกับพี่ชลจังเลย

ยังไงก็ตามขอให้พี่ดินมีความสุขนะคะ

[shippo]

พี่ชลน่ารักจังเลยอ่า

หวังว่าพี่ดินจะรักพี่ชลนะ เชียร์ๆๆๆ

[FOAM]

อ่านตอนนี้แล้วเศร้าอ่ะ


แล้วพี่ษาจะรู้มั๊ยว่าพี่ดินทำขนาดนี้อ่ะครับ

ขอให้ได้เจอกันเร็วๆ เน้อออ


ปล. พี่ชลน่ารักจัง

[muhan]

 :m15:เฮ้อ...
กอดพี่ดิน กอดคนโพส กอดพี่ชล
เราไปเต้นคลายเศร้ากันเถอะค่ะ