อ่านไป....น้ำตาซึมไป....สงสารแม่นิ่มความปรารถนาสุดท้ายที่ต้องการพบหน้าลูกรักไม่เป็นจริง...
มีแต่คนที่รักและห่วงใยเพียงไม่กี่คนอยู่เคียงข้างในนาทีสุดท้ายของชีวิต....แต่ไม่มีคนที่เป็นแก้วตาดวงใจของแม่อยู่ด้วย
บาปกรรมครั้งนี้ของบอทที่กระทำต่อแม่(ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่)....มันช่างหนักหนาสาหัสหนัก....ต่อไปบอทคงตกนรกทั้งเป็น...
บอทเดินทางชีวิตผิดพลาด...หลงมัวเมาในสิ่งที่ตนไม่เคยพบเจอ...หาผลประโยชน์จากความรักของน้องน้ำ...เห็นแก่ตัว....
ต่อให้ความจำเสื่อม....แต่นี่คือสิ่งที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ ในจิตใจของบอทและมันออกมาเมื่อบอทไม่มีความรู้สึกรักและผูกพันกับน้องน้ำ
น้องน้ำคงต้องตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่อีกครั้งกับฐานะของบอทในหัวใจ.....คนรักหรือคนเคยรัก...ให้อภัยเพื่อกลับมาเริ่มต้นใหม่หรือ
ให้อภัยเพื่อให้ชาติหน้าจะได้ไม่มีเวรกรรมติดค้างต่อกัน......น้องน้ำที่แสนดียอมเจ็บมานาน...กลัวการตัดสินใจของน้องน้ำจริง ๆ เลย
วายุเป็นเหมือนสายลมที่พัดเข้ามาเพื่อบรรเทาความร้อนในใจ....แม้จะเพิ่งเริ่มต้นแต่ก็มิใช่จะเป็นตัวจริงไม่ได้...หากน้องน้ำเปิดใจ
แต่นั่นล่ะ....ขนาดโตมาด้วยกันมีความผูกพันมากมายเค้ายังซ่อนบางอย่างในใจไว้ได้.....แบบนี้น้องน้ำจะกล้าเชื่อใจใครอีก...
รอดูต่อไป....สนิมเกาะในใจคนอ่านเช่นกัน
น้องน้ำ กะ น้อง eiky
กด + ให้กำลังใจเยอะ ๆ
แสดงความรักคุณพ่อคุณแม่ให้มาก ๆ และตอบแทนพระคุณท่านในวันนี้อย่ารอวันหน้าเพราะมันอาจจะสายเกินไปนะคะ