หัวข้อ: (｡･ω･｡) โลกที่ไม่มีเรื่องบังเอิญ 19]If we are not matched from heaven [p20] 23.05.2019

[-west-]

          “เบ๊บ”

          ไอ้เด็กแก่แดดไม่รู้จักประมาณตัวเรียกชื่อผม ยืนพิงอ่างล้างหน้า เปียกตั้งแต่โคนผมยันอก นี่ล้างหน้าหรือตกส้วม ถามจริง

          “ไหวไหมมึง”

           “ไหวดิ ผมไม่เป็นไรหรอก แค่ตัวแดงแล้วก็ผื่นขึ้น คันๆ นิดหน่อย ผมดีใจนะที่เบ๊บเป็นห่วง”

           “ใครรู้ว่ามึงแพ้แล้วแดกเข้าไปก็ต้องห่วงปะวะ”

           “ไม่เหมือนกันดิ เบ๊บสังเกตผมด้วยไงว่าเป็นผื่น”

          พูดจริงๆ ก็ไม่ได้ทันสังเกตหรอก แต่ปากมึงวอนตีนมากกลัวจะอิ่มตีนเสียตั้งแต่ต้นงานเลยเห็น ผมอัดบุหรี่เข้าปอด นึกถึงเรื่องที่ต้องกลับไปเคลียร์กับเข็มทิศอีก พากันออกมาสองคนแบบนี้ต้องงอนแน่ๆ ไม่รู้จะจงเกลียดจงชังอะไรน้องนักหนา วันสุดท้ายแล้วแทนที่จะคุยกันดีๆ

           “สอนผมสูบบุหรี่หน่อยดิ”

           “จะดูดทำไม ไม่ดีหรอก อย่าไปเริ่มเลย”

          พูดจบผมก็จิ้มปลายบุหรี่ลงบนถังทรายข้างๆ แม็กเดินเซๆ มา วางแขนคร่อมผม ตาปรือปรอย “ไม่ดีแล้วเบ๊บสูบทำไมอะ”

           “เรื้อนละๆ ไม่เล่นงี้ กูเป็น...”

          ผมยังไม่ทันได้พูดจนจบประโยค เด็กหนุ่มก็โค้งตัวลงมาปิดปาก ใช้มือทั้งสองข้างจับกระชับต้นคอผมไว้ ขยับเท้าเข้าใกล้จนเบียดเข้าหากันทั้งร่าง ผมพยายามหันหน้าหนีพร้อมกับผลักอีกฝ่ายออก แต่เพราะไม่ทันตั้งตัว ทั้งอยู่ในท่าทางที่เสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด เลยกลายเป็นเราสองคนมะรุมมะตุ้มฟัดกันริมกำแพงห้องน้ำชาย มันกดสะโพกลงมา จงใจให้รู้สึกถึงร่างกายที่ตื่นตัวและต้องการการตอบสนอง ก่อนปล่อยคอ เปลี่ยนเป็นรวบมือผมขึงกับกำแพง

         เมื่อเป็นอิสระผมก็สะบัดหน้าหนี หอบหายใจเข้าทางปาก รู้สึกเจ็บตรงต้นคอ รวบรวมกำลังได้ก็ผลักคู่กรณีออกตามด้วยกำปั้นแรงๆ หนึ่งหมัด เชี่ย! ทั้งโมโห ทั้งเสียใจจนน้ำตาจะไหล ผมระบายลงไปด้วยการดึงคอเสื้อเปียกน้ำของมันขึ้นมาแล้วต่อยไปอีกหมัด แม็กไม่สู้ ยอมให้ผมต่อยสองครั้งติด จนรอบที่สามถึงได้เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกระด้าง

           “คบกับพี่จ่าจริงๆ ใช่ปะ”

           “เหี้ยไรมึง เห็นกูใจดีแล้วทำงี้กะกูเหรอ”

          “ตอบคำถามผมดิ จริงๆ แล้วคบกับพี่เข็มทิศอยู่ใช่ปะ ออกอาการขนาดนั้น ทำไมไม่พูดวะ”

           “ธุระของมึงเหรอ เสือก”

           “ธุระดิวะ พี่ก็รู้ว่าผมคิดยังไง”

           “กูบอกมึงแล้วไงว่าได้แค่พี่น้อง”

           “พี่ก็บอกดิวะ ว่าคบกับพี่จ่า จะให้ความหวังผมทำไม”

           “กูให้ความหวังอะไรมึง”

           “ก็หวังว่าพี่ยังไม่มีใครไง หวังว่าผมยังมีโอกาส พี่คิดว่าผมคิดกับพี่เล่นๆ เหรอวะ พี่รู้ไหมผมสมัครเข้ามาฝึกงานที่นี่เพราะผมรู้ว่าพี่ทำงานที่นี่ ผมตามงานพี่ตั้งแต่ตอนที่พี่เรียน ผมเลิกกับแฟนพอรู้ว่าผมยื่นเรื่องมาขอฝึกงานที่นี่แล้วได้เพราะไม่อยากคาราคาซัง ผมทำทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าพี่จะชอบผู้ชายหรือเปล่า พี่มีแฟนหรือเปล่า พี่แม่งโคตรเท่เลยในสายตาผม แต่เสือกใจหมา ไม่กล้าบอกว่ามีผัวแล้ว แล้วยังทำดีกับผมแบบนี้อีกจะให้คิดยังไงอะ”

          เหี้ยอะไรของมึ้ง ในใจผมไม่รู้จะปลาบปลื้มยินดีหรือร้องไห้เพราะมันปิดท้ายด้วยคำด่าก่อนกันแน่ ผมง้างมือเอาไว้อย่างนั้น ไม่ได้ต่อยมันเป็นหมัดที่สาม

           “มันไม่เกี่ยวเลยเว้ยว่ากูจะคบกับใคร แต่กูเซย์โน ก็แปลว่าโน เพราะต่อให้กูไม่มีใคร กูชอบผู้ชาย แต่กูไม่ชอบมึง มึงก็ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้ หรือต่อให้กูชอบมึงแต่กูไม่ได้อนุญาตให้มึงทำแบบนี้ก็แปลว่ามึงทำไม่ได้ เข้าใจอะไรยากวะ”

          “พี่นั่นแหละ จะทำอะไรให้มันยากไปทำไมวะ คบกันก็บอกว่าคบกันดิ อย่างน้อยก็ช่วยให้ผมทำใจหน่อยไม่ได้หรือไง โคตรใจดำ”

           “กูจะกิน ขี้ ปี้ เยี่ยวต้องรายงานมึงตั้งแต่ตอนไหน มึงต้องรับผิดชอบตัวเองปะวะ กูดีใจนะที่มึงตั้งใจมาฝึกงานที่นี่เพราะตามงานกูมา แต่โคตรเสียใจเลยว่ะที่มึงเสือกจบการฝึกงานด้วยวิธีนี้”

          ผมปล่อยมือที่คว้าต้นคอของมันเอาไว้ ผลักอกให้อีกฝ่ายเซไปชนกำแพงอีกด้าน จ้องหน้าแม็กแข็งกร้าว ขณะที่คู่สนทนาไม่แม้แต่มองตาผมด้วยซ้ำไป

          “กูไม่ขอโทษหรอกนะที่ต่อยมึงไป ที่มึงจะปล้ำกูนี่ก็ด้วย ถ้าไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองผิดจริงๆ ก็ไม่ต้องมาขอโทษ กูไม่ได้ต้องการ ของที่กูให้ไปจะทิ้งหรือจะเก็บไว้ก็แล้วแต่มึง โชคดีแล้วกัน กูกะอยู่เลี้ยงส่งมึงจนร้านปิดแต่คงไม่อยู่แล้วว่ะ แค่นี้เข็มทิศก็หงุดหงิดจะแย่แล้ว”

          ถ้าอยากให้พูดให้ชัด ผมก็พูดชัดว่าผมรักมันในฐานะน้อง เลือกมันในฐานะน้อง แต่ถ้าเทียบในฐานะผู้ชายคนหนึ่งแล้วผมเลือกเข็มทิศ และแคร์ความรู้สึกของเข็มทิศมากกว่า แม่งเอ๊ย ทำไมต้องมาทำอะไรงี่เง่าแบบนี้ด้วย เมื่อพูดจบผมก็หันหลัง แต่ถูกรวบกอดเอาไว้อีกครั้ง นอกจากหมัดแล้วยังอยากโดนตีนกูด้วยหรือไง ไอ้เวรนี่

         “เบ๊บ อย่าไปได้ไหม ผมชัดเจนมาตลอดว่าผมชอบพี่ แต่เขาไม่เคยพูดสักนิดเลยนะว่าเขากับพี่เป็นอะไรกัน เขาชอบผู้หญิง เดี๋ยวเขาก็กลับไปหาผู้หญิงอยู่ดี พี่ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเขาชอบผู้หญิงคนนั้นถึงขั้นยอมเป็นชู้ตั้งแต่มหา’ลัยอะ”

          แม่งทำไมหัวทึบอย่างนี้วะ ก็เพิ่งพูดไปว่าไม่เกี่ยวว่ามีหรือไม่มีเข็มทิศ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ผมว่าผมชัดเจนกว่างานที่ลูกค้าบรีฟตั้งเยอะ ถ้ามันไม่เข้าใจเรื่องนี้ต่อไปจะทำงานอะไรได้ ทำไมต้องโง่ กูไม่เข้าใจ

          “ปล่อย”

          “ถ้าพี่กลับ ผมจะดื่ม ดื่มจนเข้าโรง’บาลไปเลย”

          “ถ้าจะตายช่วยตายสิ้นเดือนหน่อยแล้วกัน ไม่มีตังค์ใส่ค่าซองงานศพ แต่ตอนนี้ปล่อยกู”

          “ผม...”

          “เมาละแม็ก กลับไปให้แม่ดูแลเหอะ กูไม่ดูแลมึงหรอกนะ”

          อ้อมแขนที่รัดรึงคลายออก จนปล่อยให้ผมเป็นอิสระในที่สุด ผมเดินออกมาจากฉากกั้นห้องน้ำโดยไม่พูดและไม่หันหลังกลับไปมอง เดินมาที่โต๊ะโดยการท่องยกหนอ ย่างหนอ เหยียบหนอในใจทุกก้าว เข็มทิศยังนั่งคีบหมูเข้าปาก มองผมค้อน นั่นแปลว่าเอาล่ะ กูต้องจัดการปัญหาของตัวเองสักที

          “แป๊บบ้านนาย นานเท่ากลับไปแล้ว”

          “นานขนาดนั้นจะมาอยู่ตรงนี้ได้ไง้ อยากให้กลับมาเร็วๆ ไม่ไปตามล่ะ” แกล้งแหย่ แต่ไม่ไปน่ะดีแล้ว เพราะถ้าเห็นผมก็ไม่รู้จะห้ามทัพยังไงเหมือนกัน รังแต่จะโดนสมน้ำหน้าว่ากูสั่งแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับมัน

          “ขี้เกียจ”

          “อิ่มยัง กลับกันเหอะ”

          “ทำไม เหนื่อยเหรอ ไปทำอะไรกับมันมาล่ะ”

          “เฮ้ย บ้า เปล่า ไม่ได้มีอะไร ไม่ได้โดนตัวกันเลย พอไปห้องน้ำผมก็ยืนดูดบุหรี่รอแม็กมันล้างหน้า คืองี้ น้องมันอ้วกด้วยก็เลยนานไปหน่อย”

           แก้ตัวเวอร์เกินไปหรือเปล่าวะ ผมขยับชายเสื้อที่รั้นไปด้านหลังให้ลงมา ไอ้เวร เสื้อเปียกตอนแม็กมากกอดแน่ๆ

           “อ้วกมันเหม็นมากเว้ย ผมเลยล้างหน้าด้วยเลย ถ้าล้างจมูกได้จะล้วงเอาขนจมูกมาล้างทีละเส้น เสื้อเปียกเลย แฮ่”

           เข็มทิศเคี้ยวหมูชิ้นสุดท้ายอ้อยอิ่ง ผมอยากออกจากที่นี่ก่อนแม็กจะกลับมาที่โต๊ะ นั่นแปลว่าให้ไวที่สุด

           “กลับกันเถอะเข็มทิศ ซื้อเบียร์ไปกินกันสองคนที่ห้องกันไหม จะได้ดูงานที่ต้องส่งพรุ่งนี้ด้วย ให้คุณดูก่อนก็ได้ เผื่อมีอะไรแนะนำ รอพี่รูญเผลอๆ แม่งเมา ลืมตรวจงาน”

          ผมอ้อนโดยการวางมือบนหน้าขาเขา เข็มทิศเงียบไปอึดใจก่อนยืดตัวไปหยิบกระเป๋าฝั่งตรงข้าม

          “เฮ้ย อะไร ไอ้จ่า จะไปไหน”

          พี่แบงค์เรียกทันทีเมื่อเห็นคู่ซี้บีเอ็นเคของตัวเองเปลี่ยนอิริยาบถ เข็มทิศพยักเพยิดมาทางผม “ไอ้นี่มันจะกลับไปแก้งาน”

          “งานไว้ทีหลัง วันนี้ส่งน้องก่อน”

          “ไม่มีผมกับเบ๊บมันก็เดินออกจากเฮาส์เองได้ ตอนมาไม่เห็นต้องไปอัญเชิญ”

          “ทิ้งคู่จิ้นใหม่กลับไปเอาคู่จิ้นเก่าเหรอจ๊ะ”

          พี่มะลิแซวทั้งที่ตายังมองลูกชิ้นที่เด้งบนน้ำเดือด สักพักก็คีบขึ้นมาใส่จานตัวเอง พูดแล้วหิวว่ะ แต่อยู่ไม่ไหวแล้วจริงๆ โคตรอยากร้องไห้ เป็นความรู้สึกกล้ำกลืนที่อธิบายไม่ได้ ไม่รู้ว่าควรนิยามมันว่าอะไร แต่ถ้าเห็นหน้าไอ้แม็กอีกรอบไมเกรนขึ้นแน่ๆ

          “เบ๊บมันเหนื่อยอะพี่ ตั้งแต่กลับจากสิงคโปร์ก็ไม่ได้พักเลย”

          ทำไมคำตอบของเข็มทิศแม่งดูดีอย่างนี้วะ ผิดกับที่กูคิดได้ลิบลับ พี่รูญมองหน้าผมแล้วก็เห็นด้วย ถึงกับเอ่ยปากไล่ “เอามันกลับไปนอนก่อน เดี๋ยวไม่เกินตีที่กูส่งเมลกลับไป แต่เช้าไม่เข้าไปด้วยแล้วนะ”

          “ดูไอ้แม็กด้วยนะพี่ มันแพ้แอลกอฮอล์ อย่าให้มันดื่มเข้าไปอีก”

          ผมบอกเหมือนสั่งเสีย เอาจริงก็แอบกลัวมันกลับมากระดกเหล้าประชดชีวิตรักเหมือนกัน ความคิดความอ่านแม่งยังเด็กกว่าตัวหลายเท่า

          “อ้าว แล้วมันหายไปไหน มันแพ้เหล้าแล้วทำไมไม่บอกใครไว้ มึงรู้แล้วไม่เตือน เดี๋ยวตายห่าขึ้นมาล่ะฉิบหายกันทั้งเฮาส์ เอานักศึกษามามอม”

          “ผมก็เพิ่งรู้เนี่ย คงล้างหน้าอยู่ในห้องน้ำอะ อยากอยู่ดูนะพี่แต่ไม่ไหวละ เหนื่อยจริง”

          คำว่าอยากอยู่ดูเป็นแค่ประโยคมารยาท ใจคือกลับไปนอนซบเข็มทิศเพราะความอวดดีของตัวเองรอที่ห้องเรียบร้อยแล้ว แม่งเอ๊ย โคตรอยากให้มันปลอบ แต่ก็ไม่อยากโดนด่าซ้ำ ไม่อยากให้มันมีปัญหากับแม็กมากกว่านี้ แค่นี้ก็เข้าหน้ากันยากแล้ว วงการบันเทิงก็แคบแสนแคบ วกไปวนมากันแค่นี้ ไม่หนีไปไหน

          “เออๆ กลับไปเถอะ ดูแลเมียด้วยไอ้จ่า”

          เข็มทิศรับคำในลำคอ ลุกขึ้นก่อนดึงข้อศอกผมให้ลุกเดินตาม เมื่อผ่านพ้นประตูร้าน ก็เลื่อนมือลงมาจับประสานผมไว้ เขาเปิดรถ ให้ผมไปนั่งข้างคนขับ ส่วนตัวเองอาสาเป็นสารถี

          “เดี๋ยวแวะกินโจ๊กก่อนค่อยเข้าไปแล้วกัน เมื่อกี๊เหมือนกินไปสองคำ”

          “อืม” ผมรับคำ แค่อยากออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด “เข็มทิศ ขอบคุณว่ะ”

          “เรื่อง?”

          “เปล่า แค่คิดว่าโชคดีจังที่มีคุณ”

          ได้ยินเสียงหัวเราะหึในลำคอ อีกฝ่ายไม่ตอบรับหรือปฏิเสธเรื่องนั้น ผมเอื้อมไปจับมือข้างซ้ายที่วางบนเกียร์ ชายหนุ่มหงายมือรับ ใช้มือขวาข้างเดียวบังคับพวงมาลัยจากร้านหมูกะทะกลับคอนโด เพลงบนรถเล่นดนตรีที่โยกสบายๆ กลิ่นหอมหวานอมเปรี้ยวของ Peach pit ผมฮัมมันออกมา It’s been a long season through หลับตาลงกระชับมือหยาบกร้านให้แน่นขึ้น

          ความรู้สึกอึดอัดเมื่อครู่บรรเทาเบาบางลง


          รับรู้ได้ว่ากำลังถูกคุ้มครองอย่างปลอดภัยเมื่อร่างกายส่วนใดส่วนหนึ่งสัมผัสกัน





#โลกที่ไม่มีเรื่องบังเอิญ


มาแน้วววววววววว เลทตามเคย นังตัวดรี ขอโทษที่มาช้าไปหนึ่งวันค่ะ เมื่อวานกลับจากหาหมอแล้วร่างยับมาก หลับคาผ้าเช็ดเท้า แม่ต้องปลุกมานอนดีๆ (แบบไม่อาบน้ำ) เลยไม่ได้มาลง อะแฮ่ม อีแม็กรอบนี้ออกเยอะนะ ก่อเรื่องด้วย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและคอมเมนต์นะฮะ ชื่นไตมากๆ เนย
เลิฟยูนะ จุ๊บ

[ntpmay]

น้องแม่งพูดไม่รู้เรื่อง ตรรกะบ้าบอไรวะ เกือบจะดีอยู่ละ มาพลาดก็ตอนนี้แหละ

[MooMiew]

ซึ้งงงง 

เบ๊บแกอดทนได้ดีมาก รีบกลับไปกอดจ่าเลยเว้ย เพราะแกดูเหมือนไม่ไหวแล้ว

ดีจังๆ ที่มีจ่าอยู่ข้างๆเบ๊บ วันที่เรารู้สึกไม่ไหว การมีคนอยู่ข้างๆ มันก็ดีต่อใจอย่างนี้เนอะะะ

[warin]

ขอบคุณค่า

[Faii0518]

สงสารเบ๊บงานก็เครียดแล้วยังมาเจอคนพูดไม่รู้เรื่องอี๊กกกก อยากบ้องหูแม็กซักสิบที
เข็มปลอบใจเบบี๋ด้วยนะ สงสารน้องงงงงงง
เอาจริงๆก็แอบคิดตามที่แม็กพูดกับเบ๊บนะ กลัวน้องผลไม้เมล็ดเยอะจะกลับมาหาเข็มมากอะ
แต่ตอนนี้แค่เค้าอยู่ด้วยกันคอยให้กำลังใจกันก็พอละ

[ืniyataan]

นึกว่าแม๊กซ์จะเป็นคู่แข่งที่คู่ควร.... #คิดผิด 

[Krajeeqx]

ฮือ เจ้าเบ๊บ ขวัญเอ้ยขวัญขวัญมา ให้เข็มทิศปลอบนะลูก 

[ซีเนียร์]

 

[MyLavenderLand]

อ้าวอิแม๊ก กะจะเข็นเรือผี #แม๊กเบ๊บ ทำคะแนนนำอิเข็มไปสักหน่อยพอให้เข็มได้เกรี้ยวกราดหนุกหนาน ดันจอดสนิทตั้งแต่ยังไม่ปล่อยตัวเลยแม๊กเอ้ยยย  อิเข็มลอยลำชิวๆเลยงานนี้    

ขอบคุณค่ะเวสต์ 

[Wordslinger]

แวะจากงานมาอ่านเรื่องของเบ๊บกับจ่า ฮือ...น้องแม็กซี่ของเจ้ ไยจึงทำแบบนี้ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าพี่เบ๊บรักชอบอยู่กับใคร แล้วทำไมต้องไปล่วงเกินเขาด้วยจ๊ะ ต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจด้วยนะเรา

ตอนนี้คงเป็นเหตุการณ์อีกอย่างหนึ่งที่ทำให้ตัวเบ๊บเองมั่นใจขึ้นมาอีกขั้นหนึ่ง ว่าการตัดสินใจคบกับคุณจ่ามิใช่เรื่องบังเอิญ และมันเกิดขึ้นเพราะความตั้งใจของสองฝ่าย และยิ่งทำให้เบ๊บเขยิบใจเข้าไปใกล้กับใจของเข็มทิศมากขึ้น

แอบสงสารน้องแม็กซี่แต่ก็เห็นว่าน้องจะต้องทำความเข้าใจให้ได้ว่า ไม่คือไม่ ในเมื่ออีกฝ่ายปฏิเสธแล้วเราก็ควรเคารพการตัดสินใจของเขา อย่าล้ำเส้นเด็ดขาด นี่ถ้าเข็มทิศเห็นฉากนั้นเชื่อแน่ว่าต้องมีลงมือ

ขอบคุณคุณเวสต์นะคะ สำหรับตอนใหม่นี้ และการพัฒนาของหัวใจอีกขั้น
ป.ล. แวบกลับไปทำงานต่อ ฮือออ

[anntonies]

โว้ยยยยยย แม็ก แกทำอะไรลงไปปปป
พังยับหมด ความเอ็นดูที่มีต่อน้องคนนึง
ที่จริงอยากให้เบ๊บบอกเข็มทิศไปนะ
สงสารอ่ะ ตอนชวนกลับคงอยากร้องไห้มากจริงๆ พออยู่กับเข็มทิศเลยรู้สึกดีขึ้น
ฮ่อยยยยยย เอ็นดูนาง อยากตีแม็กด้วย

[Sykes]

เรื่อแม็กแบ๊บล่มขนาดที่หาซากเรือไม่เจอ
น้องแม็กต้องผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้นะ
กอดดดดดดด 

[malula]

แม็กพลาดแล้ว สำหรับเบ๊บไม่คือไม่นะจ๊ะ

[singalone]

เอ็นดูเบ๊บ แงงงงงงง

[Snowermyhae]

อะไรของแม็กวะ ก็เซย์โนแล้วยังบอกว่าไปให้ความหวังอีก ไปพักกกกก

[Maybe_common]

เบ๊บ อย่ารน55555555555555555555555555

[mybear_sr]

คู่นี้ปัญหาเยอะแต่ไม่แก้เลือกซุกไว้ใต้พรมไปเรื่อยๆแทน รอวันระเบิดลงเลยอะ

[may27]

   คนแต่งดูแลตัวเองด้วยนะคะ   แต่สำหรับนังเบ๊บ  ทำไมไม่พูดความจริงกับเข็มทิศไปล่ะค้าาาาาา   กลัวมีปัญหาทีหลัง  แต่ แม็ค นี่วอนโดนตีนของจริงนะน้อง

[diltosscap]

เป็นตอนที่น้องเบ๊บได้ใจ แม่ยก พี่เข็มน้องเบ๊บไปเต็มร้อย  เบ๊บจัดการกับแม็กได้ดีมาก  แมนๆ ชัดเจน ตอนแรกกลัวเบ๊บใจอ่อน  ชอบที่เลือกจะใส่ใจความรู้สีกของพี่เข็มก่อน

[PCRYA_OK]

ตอนนี้สงสารแม็กเลย มันชัดเจนมาตั้งนานแล้วแหละว่าคนที่เบ๊บพร้อมจะให้อยู่ข้างๆคือใคร แต่ก็ต้องมาสงสารทั้งจ่าและเบ๊บว่าความสัมพันธ์ตอนนี้มันคืออะไร หรือจริงๆตอนนี้มันก็ดีได้อยู่แล้ว ได้อยู่ข้างๆกันก็พอ

[i.am.wee]

ตรรกะความคิดน้องแม้กก้อป่วยพอกับอิพี่จ่าเลยนะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

แวะจากงานมาอ่านเรื่องของเบ๊บกับจ่า ฮือ...น้องแม็กซี่ของเจ้ ไยจึงทำแบบนี้ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าพี่เบ๊บรักชอบอยู่กับใคร แล้วทำไมต้องไปล่วงเกินเขาด้วยจ๊ะ ต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจด้วยนะเรา

ตอนนี้คงเป็นเหตุการณ์อีกอย่างหนึ่งที่ทำให้ตัวเบ๊บเองมั่นใจขึ้นมาอีกขั้นหนึ่ง ว่าการตัดสินใจคบกับคุณจ่ามิใช่เรื่องบังเอิญ และมันเกิดขึ้นเพราะความตั้งใจของสองฝ่าย และยิ่งทำให้เบ๊บเขยิบใจเข้าไปใกล้กับใจของเข็มทิศมากขึ้น

แอบสงสารน้องแม็กซี่แต่ก็เห็นว่าน้องจะต้องทำความเข้าใจให้ได้ว่า ไม่คือไม่ ในเมื่ออีกฝ่ายปฏิเสธแล้วเราก็ควรเคารพการตัดสินใจของเขา อย่าล้ำเส้นเด็ดขาด นี่ถ้าเข็มทิศเห็นฉากนั้นเชื่อแน่ว่าต้องมีลงมือ

ขอบคุณคุณเวสต์นะคะ สำหรับตอนใหม่นี้ และการพัฒนาของหัวใจอีกขั้น
ป.ล. แวบกลับไปทำงานต่อ ฮือออ

คิดเหมือน 

ไรท์มา ดีต่อใจมากๆ 
จ่า ออกอาการหึงเบ๊บมักมาก ชอบบบบบ
แม็ก น้อยๆหน่อย ฟังความคิดคนอื่นบ้างสิ
เหมือนจ่า มาแอบฟังสองคน 
จ่า เบ๊บ   
       
 

[nofsnof]

เหมงความรักนะ แต่แบบแม๊กซ์สมควร พูดไม่รู้เรื่อง

ตกอันดับไปเลย ฮุฮุฮุ ต่อไปขอเด็กฝึกงานใหม่มายั่วจ่าเล่นๆหน่อยย 5555
เบ๊บน่ารักอีกแล้ว พิเข็มนี่โชคดีจังเลยน้าา 

[piiya]

แอบสงสารแม็กอะ

[golove2]

กลายเป็นจบไม่สวยเลยแม็กเอ๊ยยยยย


 

[BaGgYsOdA]

ไม่อยากรอตอนต่อไปแล้วววว มาต่อไว ๆ นะครับ

[alternative]

การบังคับจิตใจคือขืนใจว่ะแม๊กซ์ นายไม่น่ารักอ้ะ

เบ๊บอ้อนผัวมากลูกกกกกกก

[Jiraapp]

ดีที่จ่าไม่ได้ตามไปอ่ะไม่งั้นคือยับแน่ ๆ นังแม็กซ์ ขนาดชั้นนั่งอ่านก็อยากเข้าไปตบสักทีอะ พูดไม่รู้เรื่องมากเว่อร์ โดนเบ็บต่อยก็คือสมควรแล้ว

[shoi_toei]

แม๊กกก สติค่าลูกกกก

[Jnchnn]

ทุกครั้งที่เบ๊บรู้สึกอุ่นใจเพราะมีเข็มทิศ มันดีต่อใจเรามากอ่ะ
โดนแก้งานก็อยากฟ้องเข็มทิศ โดนเด็กรุกก็อยากฟ้องเข็มทิศ
นอยๆก็อยากกลับไปนอนซบเข็มทิศ
นอกจากความสัมพันธ์ทางกาย มันคือความสัมพันธ์ทางใจ
ที่ใครก็แทนไม่ได้ ฮืออ อบอุ่นอ่ะ ชอบมากกกกกกกก