หัวข้อ: (｡･ω･｡) โลกที่ไม่มีเรื่องบังเอิญ 19]If we are not matched from heaven [p20] 23.05.2019

[may27]

  เบ๊บ........สงสารเข็มทิศเถอะนะ....น้าาาาาาาา..อย่าหาว่าเราลำเอียงผอิอิ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ดีต่อใจ.......ไรท์มาต่อ   

มุ้งมิ้งดี แง่ๆงอนๆ 
เข๊มทิศ ที่ใหญ่กว่าไอติม บังไอคิมมิด ก๊ากกกกก 
ชอบบบบบบ ที่จ่าติดเบ๊บ 
จ่า เบ๊บ   
       
 

[ืniyataan]

เป็นเรื่องเลยอ่ะ ตาเข็ม   

[singalone]

แงงงงงง ขอเป็นแฟนแบบชัดเจนไปเลยยย

[lizzii]

เอาให้เหมาะนะเบ๊บกับเข็มทิศ อิอิ

[MooMiew]

การกระทำชัดยังไง คำพูดก็ยังสำคัญอยู่ดี ขอคบซะทีเซ่ 

[malula]

หวานบ้าง ขมบ้าง มีปัญหาบ้างก็ดี จะได้ปรับได้จูน ทำความเข้าใจ และไปต่อได้ไม่สะดุด

[piiya]

อุ้บ อยากให้เบ๊บโกรธเยอะๆ 

[diltosscap]

น้องเบ๊บน้อยใจ พี่เข็ม พี่เข็มช่วยอ่อนโยนกับน้องด้วยนะ

[mkianit]

เขินเวลาเข็มทิศอ้อนจังงง ฮรุกก

[magarons]

งื้ออ เป็นการง้อที่ดีมากก ดูสำคัญและไม่ปล่อยมือดี

[Krajeeqx]

พี่เข็มต้องใจเย็นๆนะ เบ๊บโกรธไปแล้ว
แต่โหมดอ้อนของนายนี่ชนะเลิศ ถ้าเป็บเบ๊บก็ใจอ่อนทุกเรื่องจริงๆ

[riangkarn]

เราว่าเหมือนตอนที่เข็มทิศขอให้เบ๊บทำให้ เบ๊บใจจริงก็ไม่ได้อยากแต่ก็ยอมทำให้ นั่นคือลิมิตของเบ๊บแล้ว สุดๆที่จะยอมแล้ว แต่กลายเป็นว่าเข็มทิศก็มาดันให้มันทะลุเกินลิมิตของเบ๊บไปอีก ก็เลยรู้สึกแย่มากๆ แล้วพอตอนที่เข็มทิศมาพูดเรื่องเป็นห่วงไรนั่นมันเลยเหมือนเป็นการท้วงความผิดของเบ๊บ ซึ่งในความรู้สึกของเบ๊บ ไม่สามารถจะเทียบเท่ากับสิ่งที่เข็มทิศทำไ้ด้เลย

ต่อไปน่าสนใจมากว่าจะเป็นยังไง

มาต่อเร็วๆนะคะ รออย่างใจจดใจจ่อค่ะ

[shoi_toei]

เบ๊บบบ ฟังเขมก๊อนนน

[Funnycoco]

เข็มทิศง้ออีกลูกเอาให้เบ็บใจอ่อน

[minenat]

แงงงงเค้าจะมีประเด็นกันมั้ย

[ซีเนียร์]

 

[เนเน่]

ผัวขาทำไมเดียวนี้อ้อนอยู่กับขนุนไม่เห็นอ้อนอย่างนี้ขนุนไม่ยอมนะน้องเบ็บงอนนานๆเลยนะคะอย่าให้เค้าได้ใจ ชริ

[alternative]

ถึงจะสนิทกันแค่ไหน เป็นแฟนกันแล้ว มีอะไรกันแล้ว แต่ก็ต้องคิดให้ละเอียดอ่อนกว่านี้นะ

[MyLavenderLand]

ชอบบบบ โดนเรื่องนี้ของเวสต์ตกเข้าให้อีกเรื่องแล้ว / หลังจากอดหลับอดนอนรวดเดียวเพราะ #มังกรธูป ไป 

รักเบ๊บอ่ะ      นางเป็นคนฮา ชอบมุขความคิดนางแต่ละช๊อตได้ยิ้มตลอด เราฮาทุบโต๊ะรัวๆเลย ตอน #เบ๊บโป๊ะแตก  อิเบ๊บบบ ฉันทั้งขำทั้งอายพี่รูญแทนแกจริงๆ  รักจ่าเฉยด้วย นางซึนนนได้น่ารักมาก ชอบช๊อตนางมาบ่นแกมสอนเบ๊บให้จัดเรียงไฟล์แล้วบอก ไฟล์แค่นี้ก็จัดการไม่ได้ก็ไม่ต้องไปแล้วสิงคโปร์ !! คืออ เดี๋ยวนะ เชื่อมโยงมายังไง มีความไม่อยากให้ไปอยู่ในใจ จ่าถึงได้เหวี่ยงออกมาแบบน่าเอ็นดูขนาดอ่ะ 55555

มาถึงตอนล่าสุด ไม่เม้นท์ถึงไม่ได้แล้วววว  ความรู้สึกเบ๊บ เออออ จริงเนอะ คือ แมนๆ เซ็กซ์เฟรนด์เฉียดๆแฟน แบบนี้ สถานะก้ำกึ่งแบบนี้ เบ๊บนางคงอดคิดมากไม่ได้ แต่เบ๊บลูกกกก ถ้าหนูยังไม่หูดับไปตอนนั้น พี่เข็มเขาครางเรีกหนูว่าทั้งเบบี๋ ทั้งที่รักเลยนะคะลูกกกก แอร๊ยยยย.    ตุ๊กตายง ตุ๊กตายางอะไรกัน ชัดกว่านี้ก็เหลือแค่ครางเรียกว่าเมียแล้วค่ะอิเบ๊บ อริ๊

ชอบมากค่ะ เวสต์มาทำให้เราต้องกลับมาเฝ้าเล้าทุกวันพุธอีกแล้ว 

[Wordslinger]

จุดใหญ่ใจความคือต้องมีความเคารพซึ่งกันและกัน แต่เพราะตอนที่กระทำนั้น...ดูจะเอาอารมณ์เป็นใหญ่กันทั้งสองคน แม้เซ็กซ์ครั้งใหม่นี้จะไม่ใช่อินเทอร์คอร์สเต็มรูปแบบ แต่ก็ถูกปลุกเร้าด้วยอารมณ์ ดำเนินไปด้วยอารมณ์ และจบลงด้วยอารมณ์ เบ๊บก็ทำตามเขา เข็มทิศเองก็ห้ามตัวเองไม่ได้เพราะอารมณ์ดีดถึงขีดสุด เอาเป็นว่า...ครั้งนี้ละไว้เสีย ครั้งหน้าก็เอาใหม่...แบบ...คุยกันก่อนว่ายังไง คุณไม่ชอบแบบไหน ผมจะได้ไม่ทำ

ตั้งแต่คบกันนี่ดิฉันว่าสองคนก็รักกันมากๆ แล้วก็คิดถึงกันมากๆ จริงๆ นะคะ ขนาดนังเบ๊บไปปล่อยอารมณ์ที่ระเบียงโรมแรมที่สิงคโปร์ คือต้องคิดถึงมากจริงๆ ถึงเป็นแบบนั้น ยิ่งมาตอนล่าสุดที่เข็มทิศถึงขนาดเปลี่ยนจากคนเป็นแมวมาออดอ้อนออเซาะขอโทษกับสิ่งที่ทำผิด โอ๊ย...เจ๊จะร้อง ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายตัวโต หน้านิ่ง ขี้เก๊ก แถมยังพูดน้อยคนนี้จะน่ารักได้ แต่ก็น่ารักไปแล้วไง นังเบ๊บถึงกับโกรธได้ไม่นาน ในที่สุดก็ยอมกอดตอบเขาไป

เรื่องนี้สอนหลายอย่างจริง ที่สำคัญคือต้องมีการเอาใจเขามาใส่ใจเรา สิ่งที่เราอยากทำไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายจะพร้อมเสมอ การก้าวข้ามความคุ้นเคยย่อมไม่อาจทำได้ในชั่วข้ามคืน ยิ่งเป็นคนรักฝึกใหม่เช่นนี้ยิ่งต้องคุยกันให้มาก ขืนไปเผลอทำอะไรไม่ถูกใจอีกฝ่ายเข้าก็จะพานหมางใจกันไปเปล่าๆ แต่ก็อย่างว่าแหละ...คนคบกันไม่ให้ทะเลาะกันเลยก็เป็นไปไม่ได้ ขนาดทะเลาะกับตัวเองยังเคยเลย ถือเป็นน้ำจิ้มให้กับความสัมพันธ์ ระวังแต่ว่าถ้าทะเลาะแล้วก็พยายามให้ใจสงบ แล้วก็กลับมาคืนดีกัน เพราะความสัมพันธ์ที่ร่วมกันสร้างขึ้นมาก็ย่อมงดงามเหมือนเพชรเหมือนพลอย ต้องคอยรักษาไว้ให้ดีค่ะ

ขอบคุณคุณเวสต์หลายๆ เด้อสำหรับนิยายตอนใหม่ ดิฉันตามอ่านได้ไม่ทันแบบเรียลไทม์เลย แต่ก็ตามอ่านและเมนต์ให้ตลอดนะคะ จุ๊บๆ

[Jiraapp]

นั่น ๆ  จ่าทำเบ็บโกรธแล้ว

[nofsnof]

เหมงความรักมากๆๆๆๆ
โอยอะไรจะหลงจะรักกันขนาด
ไม่ใช่อะไรนะ อิจฉา
ตอนล่าสุดคือ เขินไปหมดแล้ว เบ๊บอย่างนั้น เบ๊บอย่างนี้
ยิ่งตอนเรียกเบบี๋สลับที่รักเนี่ย โอยย ตายไปเลย
อย่างอนกันนานเลยนะ ให้อภัยจ่าเถอะ จ่ามันหื่นเฉยๆ คุยกันดีดีน้า

[Jnchnn]

เข็มทิศ นายใจร้อนไปแหละเราว่า
แต่เราเข้าใจนายเพราะยัยเบบี๋น่าฟัดมากจริงๆ
 

[Ac118]

เบ๊บลูกกก ตุ๊กตายางอะไรกันนน มันครางเพ้อทั้งเบบี๋ ทั้งที่รักไม่หยุดขนาดนั้น เผื่ออิตัวดีจะลืม

แต่ก็นะ ความที่อิจ่ามันไม่ค่อยพูด พอมันรู้สึกมากๆจนล้นเพราะอิตัวดีมันน่าฟัดน่าขย้ำ อิจ่ามันก็รวบตึงจนล่ะเลย บุกบ่ามเกินไปหน่อยไม่ถ่งไม่ถาม ว่าเมียพร้อมมั้ย อิผัวเอาแต่ใจ แล้วก็มาออดอ้อนเป็นลูกหมาสำนึกผิดเลย ถถถถถถ
คงต้องค่อยๆจูนกันไป เพราะเป็นความสัมพันธ์ ที่ชัดเจนในความคลุมเครือมาตั้งแต่ต้น

[kungverrycool]

 

[lonesomeness]

มารอเจ้าเบ๊บค่า

[PCRYA_OK]

น้องแม็กแกบอกเรามาจริงๆแกก็ชิป เข็มเบ๊บใช่ไหม แกแค่ยั่วให้ใครบางคนหึงใช่ไหม ก่อนหน้านี้คือห่วงกลัวเข็มจะโป๊ะแตก แต่ไม่คิดว่าคนจะโป๊ะคือเบ๊บซะเอง

[MyLavenderLand]

คิดถึงเบ๊บจุง คุณ west ยุ่งอยู่หรือเปล่าน้อออ? 

[-west-]

farewell not well

          “มันเกือบจะดีแล้วนะ ผมว่ามันได้กว่านี้ คือ ยังไงดีนะ...”

          ในห้องประชุมที่มีประธานบริษัทนั่งเกาคางอยู่ตรงปลายโต๊ะตัวยู กรรมการ พนักงาน แม่บ้าน อะไรก็ตามแต่แม่งนั่งหน้าสลอนกันเป็นตับ ผมยืนหลังเย็นอยู่หน้าโปรเจ็กเตอร์ที่ฉายภาพของสตอรี่บอร์ดอันใหม่อยู่เบื้องหลัง ชายวัยกลางคนยืดตัวทำท่าครุ่นคิด จะคิดอะไรมากครับ หัดเป็นมิสเตอร์เยสแมนบ้างเถอะ คิดมุกไม่ออกแล้วโว้ย

           “มันดูโง่ดีนะ อันนี้คำชม ดูโง่ดีมากๆ คนดูดูเพลินเลยล่ะ น่าจะแชร์เป็นไวรัลเลยด้วย แต่ตัดโลโก้ออกมันก็ดูเป็นโฆษณาอะไรก็ได้ไง”

          แล้วเฮียจะตัดโลโก้ออกทำเฮี้ยอะไรละครั้บ เสียงเพี้ยนผวนไม่เป็นเลยกู โซโล่เดี่ยวเสียวคุมตัวเองไม่อยู่ละจ้า “แต่ว่าหูฟังรุ่นนี้เราก็เป็นเอกลักษณ์อยู่นะคะ เห็นปราดเดียวก็น่าจะรู้ว่าเป็นของเรา”

          แจ้เก๋สู้ๆ เฮ่ สู้ เฮ่ สู้ เฮ่ เพราะเบ๊บเชียร์อยู่ อยู่ อยู่.. ไม่ใช่แล้วครับ ถึงใจผมอยากให้เกิดกันตีกันภายในแต่ถ้าประธานว่าอย่าง คนบรีฟว่าอีกอย่างงานไม่เสร็จพอดี

          วันนั้นผมมีเวลาโกรธเข็มทิศได้ไม่นานเพราะต้องปั่นงานให้เสร็จเรียบร้อยก่อนนำเสนอ วันนี้ทีมแตกแยกย้าย นัดเจออีกทีก็หลังพระอาทิตย์ตกดินด้วยภารกิจเลี้ยงส่งน้องฝึกงานไปที่ชอบที่ชอบ อย่าจองเวรจองกรรมซึ่งกันและกันเลย แต่คนจองเวรจองกรรมผมเห็นทีจะไม่ยอมง่ายๆ นัดผมคุยเช้า ไอ้ผมก็มารอตั้งแต่ก่อนบริษัทเปิด แต่ได้นั่งรอเพราะท่านประธานมีวาระด่วนให้ต้องแทรกคิว ยาวไปถึงสั่งข้าวเที่ยงเข้ามากินในห้องประชุม ดีที่แจ้เก๋สั่งเผื่อผมด้วยเลยไม่ต้องนั่งแกร่วแห้วรอหิวๆ กว่าจะได้เข้ามาพรีเซนท์งานก็ปาไปบ่ายสองกว่า รู้งี้ให้พี่รูญตามมาเป็นกำลังหนุนก็ดี

           “ถ้าแบรนด์อื่นลอกสไตล์เราก็จบสิ ยังไงผมว่าเนื้อหามันเด่นไปหน่อย คนจะจำแต่มุก ไม่จำแบรนด์”

           “เราสามารถแพนกล้องตอนเริ่มมาที่หูฟังให้เห็นแบรนด์ก่อนได้นะครับ แล้วตัวเนื้อหามันก็บอกแล้วว่าเพราะหูฟังคุณภาพดีจริงๆ เลยตัดเสียงรบกวนออกได้หมด”

           “อืม ก็จริง แต่มันดูไปทัชกับเด็กๆ เกรียนเกมมากไปหรือเปล่า แบรนด์เรามันจะดูโลวไปเลยนะ”

          อ้าว เฮีย เฮียไปคุยกะทีมงานเฮียใหม่อีกทีไหมว่าจะเอางานแบบไหน  ถ้าเอาโง่ เอาฮา ก็ต้องแบบนี้ปะครับ

          “ถ้าจะจับตลาดเป็นเด็กๆ ที่ติดเกมก็จะได้ประมาณนี้ครับ แต่ว่าก็ไม่ได้จำกัดว่ามีแต่เด็กนะครับที่เล่นเกม อาจจะเป็นคนวัยทำงานก็ได้เพราะสมัยนี้ตลาดเกมก็เข้าถึงทุกวัยแล้ว”

           “เออ ผมชอบไอเดียนี้นะ คุณลองปรับเป็นวัยทำงานดีกว่า ผมไม่ค่อยชอบไอเดียนี้เลย มันตลกนะ แต่แบรนด์ก็ราคาตกไปด้วย หรือถ้าทำตลกด้วย ราคาแพงด้วยได้ยิ่งดีเพราะเทียบกันแล้วลูกค้าเราก็เป็นกลุ่มที่มีกำลังซื้อก็เป็นกลุ่มนักธุรกิจด้วย”

          ปรับของพี่คือล้างไอเดียนี้หมดเลยอะนะครับ

          โอ้โห บรีฟเหี้ยคือสิ่งนี้ คนบรีฟกับคนตัดสินใจเป็นคนละคนกัน ยินดีด้วยนะจ๊ะน้องเบ๊บ เจอโซโล่เดี่ยวก็เหี่ยวซะแล้ว ผมนะ อยากเอาเสียงที่อัดไว้ตอนบรีฟปาใส่หน้า เอาเปิดคลื่นวิทยุชุมชนในหมู่บ้าน แทรกสัญญาณกับคสช.ตอนหกโมงเย็นเลย อีฉิบหาย ในใจนี่เบิร์นเบบี้เบิร์นมากครับ ส่วนหน้ายังสวมหน้ากากยิ้มหวานจนตาปิด

           “อันนี้ยังเป็นแค่ดราฟต์นี่เนอะ น่าจะเปลี่ยนได้”

           “...ครับ”

         “เดี๋ยวผมเพิ่มค่าเสียเวลาให้ แต่ว่าพรุ่งนี้เช้าทันไหม จะได้โปรเซสต่อไปกันเลย”

          โห รีบเหรอ รีบนักไม่ทำเองมาตั้งแต่ชาติที่แล้วเลยล่ะครับท่าน

          “ได้ครับ”

          ลูกค้าคือพระเจ้าห่าอะไร กูนับถือศาสนามาร์เบลโล่ ไม่มีพระเจ้า และกูก็ไม่นับถือมึง

         “พรุ่งนี้เช้าที่นี่นะครับ”

          เจ็บปวดที่พูดได้แค่ในใจครับ คำด่าทั้งหมดทั้งมวลที่ครีเอทขึ้นมาได้ ไอ้อะมีบ้าตาเดียว ไอ้คุณนายตื่นสายไม่มีดอก ไอ้ส้อมที่อยู่ในโลกที่มีแต่ซุป กฎข้อแรกของการเป็นผู้ใหญ่คือทำตัวให้เล็กที่สุด แม่งเอ๊ย ถ้ามีพรรคพวกมาบ้างผมคงปากกล้ากว่านี้ แต่เก่งแค่ไหน ใจหมาแค่ไหนก็หมาหมู่ครับ เบ๊บไม่ชอบสู้คนเดียว กลัวแพ้ แต่นี่ก็แพ้ยับเยินราวงานที่เค้นเอาสมองส่วนลึกที่ถูกขยี้พรมจารีย์แล้วจับถ่วงน้ำ เจ๊บใจ๋

         “โอเค พรุ่งนี้คงไม่มีอะไรแทรกแล้วล่ะ เวลานัดเดิมของวันนี้นะ ขอบคุณมากครับ ผมชอบไอเดียคุณนะ บุรินทร์”

        ขอบพระคุณครับที่ชอบแต่โละทิ้ง ผมเดินคอตกออกมาจากห้องวอร์รูม ในใจตะโกนกรีดร้อง ปึงปังด้วยความหงุดหงิดแต่ตานี่ร้อนผ่าวเหมือนจะร้องไห้ แม่งเง้ย ทำไมต้องเจอลูกค้าแบบนี้ด้วยวะกู โทรไปฟ้องเข็มทิศดีไหม แต่คิดอีกที ไปนั่งแก้งานให้มันจบๆ ไป เย็นนี้จะได้มีเวลาไปปาร์ตี้กับพรรคพวกให้หายจ๋อยก็เป็นอีกทางที่ดูสร้างสรรค์กว่าเป็นไหนๆ ผมส่งข้อความบอกเข็มทิศกับพี่รูญว่าลูกค้าแก้งาน ขออยู่เงียบๆ คนเดียวสักพัก ในร้านกาแฟย่านชานเมืองที่ไม่มีคน ผมจะกรี๊ดใส่ส้วมแล้วออกมาทำงานให้เสร็จ ไม่ให้เสียชื่อที่พี่รูญไว้ใจให้ออกมารับมือคนเดียวให้ได้

        เข็มทิศกดอ่าน ตอบด้วยสติ๊กเกอร์เป็นหมีโอ๋ มึงแม่ง โคตรเข้าใจกูทั้งที่ไม่ได้พูดอะไรอะ อยากเจอตอนนี้แต่ก็กลัวว่าจะสะกิดมันทำการบ้านจนงานการไม่เสร็จพอดี อันนี้ก็แย่ ทำไมผู้ชายต้องคลายเครียดด้วยการมีเซ็กซ์ด้วยวะ เรื่องธรรมชาติแท้ๆ แต่พอเจอคู่ที่ถูกใจก็ดูเป็นคนมักมากขึ้นมาเลย


.


          ผมนั่งแก้งานที่คาเฟ่ไม่ไกลจากออฟฟิศแต่ใกล้ร้านที่นัดกันไว้ว่าจะไปดื่มเลี้ยงส่งไอ้แม็ก อยากได้ไฮโซเหรอ ได้ อยากโชว์แบรนด์ชัดๆ ได้อยากขำด้วย อืม เอาขำหน้าตายแบบเข็มทิศแล้วกัน จะแป๊กรึเปล่าวะ แม่งผมไม่ถนัดขำหน้านิ่งด้วยดิ เป็นพวกฉิ่งฉาบทัวร์ มุกตลกตบถาดอะไรแบบนั้น นั่งสังเกตคนในร้านไปด้วย ไลฟ์สไตล์ จังหวะเปิ่น ก่อนจะพบว่าลูกค้าแต่ละคนมีความเปิ่นที่น่าปวดหัวพอๆ กับไอ้คุณโสภณ ประธานโซเนชั่นอะไรนั่นเลย คนผีอีสออลอะราวด์

          หลังพระอาทิตย์ตกดินไม่เท่าไหร่ ผมสั่งชาเขียวร้อนมากินก็มีข้อความเข้า พี่รูญเรียกให้ไปที่ร้าน อาหารมาครบแล้ว ไอ้แม็กดวดเบียร์คนเดียวไปหนึ่งขวดจากการคะยั้นคะยอของพี่โหน่ง ผมรับปากว่าจะเข้าไปก่อนเก็บของบนโต๊ะลงกระเป๋าเป้คู่ใจ ใช้เวลาเดินไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงร้านหมูกะทะเจ้าดัง หาโต๊ะของตัวเองได้ไม่ยาก มันถูกดัดแปลงจากโต๊ะสแตนเลสสี่ที่นั่งมาเป็นโต๊ะยาว วางเตาปิ้งย่างไว้เป็นระยะที่ทุกคนเอื้อมถึง มีเก้าอี้ที่ว่างคือข้างแม็ก ส่วนข้างๆ เข็มทิศเป็นแหล่งพำนักพักพิงของกระเป๋าไปเรียบร้อยแล้ว

         “ไงจ๊ะหมูน้อย มาลงเตาซะดีๆ ช้านะเรา”

        พี่ก้อยทักเป็นคนแรก ทั้งที่แขนยังเอื้อมไปกวาดเอาน้ำจิ้มไก่ในถ้วยเล็กด้วยลูกชิ้นต้มมาจนชุ่ม ผมกระชับกระเป๋าเป๋ เข็มทิศนั่งฝั่งตรงข้ามกับแม็ก จะว่าไปก็ไม่ไกลจากที่นั่งที่เหลือไว้ ผมไม่มีปัญหา แต่พอขยับขาเข้าไปใกล้ ชายหนุ่มก็รวบเอากระเป๋าของทุกคนที่ฝากไว้ไปวางตำแหน่งของเก้าอี้ตัวที่ว่างพอดี

         “เอ๊ะๆ เรียกว่าหึงป้ะ”

          พี่ดิวก็มาด้วยเว้ยงานนี้ ผมหน้าร้อนผ่าว นึกถึงคำพี่รูญว่าอย่าร้อนตัว แต่ถูกแซวแบบนี้มันอดคิดไม่ได้จริงๆ นี่ครับ

           “เบ๊บตกกระป๋องไปแล้วดิว กวนตีนดีนัก สมน้ำหน้า” พี่มะลิแทรก อ้าว หมายถึงแซวคู่จิ้นใหม่ของวงการหรอกเหรอ นึกว่าจะแซวผมเสียอีก เวร

           “เป็นดิว ดิวก็เลือกแม็กอะค่ะ เบ๊บทะลึ่งเกินไป ปวดหัว”

           “อย่ากล่าวหาผมแบบไม่มีหลักฐานสิครับคุณ”

           “หลักฐานคือทุกอย่างที่แกทำไง แล้วเป็นไง วันนี้”

           “พี่ดิวอย่าพูดเรื่องเครียดตอนกินข้าวดิ ไงแม็ก เมายัง” ผมนั่งข้างเข็มทิศ หันไปถามน้องน้อยที่นั่งหน้ากรึ่มๆ ฝั่งตรงข้าม ที่ร้านลูกค้าไม่เยอะ อาจเป็นเพราะคืนวันจันทร์ไม่ใช่วันที่นิยมสังสรรค์กันนัก

         “ใกล้แล้วพี่ ก่อนพี่มาโดนยัดไปสองขวด”

         “อ่อน แค่สองขวด”

           “โห ดวลกับผมไหมล่ะ”

           “ไม่เอาเว้ย พรุ่งนี้เช้าไปส่งงานแก้” ผมตอบ แกะตะเกียบออกจากซองพลาสติก มองหาชิ้นเนื้อที่สุดพร้อมทานบนเตา คู่สนทนาเห็นท่าก็ยกในจานของตัวเองที่คีบพักไว้ให้ผมก่อน

           “เพิ่งลงเซ็ตใหม่ไป ยังไม่มีอะไรสุกหรอก พี่กินนี่ไปก่อน”         

           “โฮ่ น่ารัก ทานแล้วนะครับ” ผมคีบเนื้อขึ้นมา แต่ยังไม่ใกล้ถึงปากก็โดนตะเกียบคนที่นั่งข้างๆ เตะตัดขา ดึงหมูออกจากตะเกียบผมพรืดเดียว ใส่ปากเคี้ยวหน้าตาเฉย “ไอ้ทุเรศ ชิ้นนั้นของผม”

           “อ้าวเหรอ” เข็มทิศว่า เลิกคิ้วขึ้นแต่ยังเคี้ยวเอื้องโชว์ “กินต่อไหมล่ะ เดี๋ยวคายให้”

           “คุณนี่ควรโดนธรณีสูบอะ โคตรเลวเลย แย่งของกินคนหิว”

           “บ่นอยู่ได้ หิวนักหรือไง เอาไป”

          เขาคีบจากเตาข้างๆ ของพี่แบงค์มาให้ หมูสามชิ้นรวด ไอ้พี่แบงค์เลยโวยวายยกใหญ่แทน “ไอ้ห่าเข็มทิศ มึงมันงูพิษ”

           “พี่ให้เบ๊บกินไปเถอะ เจ้านี้บ่นแล้วหยุดยาก”

           “แล้วมึงไปแย่งมันกินทำไมเล่า”

           “มันไส้” เหตุผลฟังขึ้นมาก หล่อเลย ถุย “แก้งานเสร็จยัง”

           “ใกล้ละ เดี๋ยวให้พี่รูญตรวจก่อน พี่รูญผมส่งงานเข้าเมลพี่ไปแล้วนะ”

           “เออ เห็นแล้ว เดี๋ยวเช็กแป๊บ เอาเมื่อไหร่”

           “ขอฟีดแบคคืนนี้อะพี่ พรุ่งนี้เช้าต้องไปพรีเซนต์ใหม่”

           “เดี๋ยวพรุ่งนี้เข้าไปด้วย แก้เยอะเลยเหรอ”

           “เหมือนโละงานเก่าทิ้ง”

           “ธรรมด๊า”

            ผมหัวเราะหึในลำคอ “ธรรมด๊า” เลียนแบบเสียงหัวหน้า ธรรมดาก็ธรรมดาครับ แล้วแต่พี่เลย แค่พรุ่งนี้พี่ต้องไปโดนด่ากับผมด้วยเท่านั้นเอง

          “เฮ้ยเบ๊บ น้ำเปล่าเหรอวะ กระจอก มึงน่ะ นี่เลย เอาแก้วนี้ไป”

          “พี่โหน่งโว้ย พรุ่งนี้ผมต้องส่งงาน นี่ยังแก้ไม่เรียบร้อยเลย” ผมตะโกนแข่งเสียงคุยของคนอื่น แต่พอพี่โหน่งยื่นแก้วมาก็ยืดมือออกไปรับ กลืนน้ำลายลงเอื้อกใหญ่ เบียร์เย็นๆ เย็นเป็นวุ้นมาทีเดียว “แก้วเดียวนะพี่”

          “หน้าตาเหมือนอยากแดกแก้วเดียวมากอะ”

          “เติมบ่อยๆ ไง”

          “ได้เหรอครับ” ไอ้แม็กมึง อย่าขัดกูสิ อุตส่าห์หักห้ามใจแล้ว แต่ว่ากินเบียร์ไปคิดงานไปมันก็เพลินดีนะ ผมชอบ เด็กหนุ่มเจ้าของงานยิ้ม เทเบียร์ใส่แก้วตัวเอง สองมือยกแก้วขึ้นก่อนที่ผมจะจรดริมฝีปากกับขอบปากแก้วที่ส่งเสียงเรียกอยู่ร่ำๆ “งั้นแก้วนี้ผมขอชนกับพี่นะ”

          “รออะไรล่ะคร้าบคุณ” ผมว่า ยื่นมือออกไปชน ได้ยินเสียงแกร๊ง แต่ไม่ใช่แก้วผมกับไอ้แม็ก เป็นแก้วของเข็มทิศที่เบียดเอาแก้วผมชนกับแก้วของแม็กแค่ปาดๆ เบียร์กระฉอกออกมาเลอะไม้เลอะมือไปหมด

          “คุณนี่รอหน่อยไม่เป็นหรือไง น้องจะชนกับผม”

          “เข็มแม็กอีสเรียล” ไอ้พี่แบงค์ชงผิดคู่ละสาด แต่ก็ดีเพราะผมจะรอดตัว ไม่ต้องรู้สึกเหมือนวัวสันหลังหวะ จังหวะนั้นดันสบตากับพี่รูญผู้กุมความลับของโลกใบนี้ไว้พอดี ผมเลยได้แต่เกาท้ายทอยเก้อๆ เขินๆ วางไม้วางมือไม่ถูกเท่าไร

          “เออ พี่ ผมซื้อของมาให้พี่ด้วย แทนคำขอบคุณที่ดูแลผมอะครับ”

          แม็กรื้อกระเป๋าตัวเอง สักพักก็หยิบแม่เหล็กติดตู้เย็นภาพหนังหายากเรื่องหนึ่งมาให้ “ผมไปเดินตลาดนัดกลางคืนแล้วเจอพอดี คนขายบอกว่าเป็นหนังเรื่องแรกๆ ของพี่ป้อมที่สมัยก่อนจะแจกแม็กเน็ตแถมตอนซื้อตั๋วหนัง”

           “เอาๆ”

            ผมกระเหี้ยนกระหือรือรับด้วยสองมือ ยกบูชาขึ้นเหนือหัว แต่ถูกคนข้างๆ เตะขาไปที อะไรเล่า ของสะสมแบบนี้หายากนะเว้ย โคตรแปลกเลยครับที่ตัวเลขค่าเงินเฟ้อไทยก็ไม่ได้แกว่งเท่าไหร่ แต่ค่าตั๋วหนังแม่งก้าวกระโดดฉิบหาย สวนทางกับบริการโดยสิ้นเชิง ดูเอาเถอะ เมื่อก่อนมีแม่เหล็กแปะตู้เย็นแถมจนเต็มตู้เย็นไปข้าง เดี๋ยวนี้ทุกอย่างบริการตัวเองหมด จองเอง เลือกที่เอง ปริ๊นท์ตั๋วเอง บางรายการทำผ่านแอพพลิเคชั่นแม้แต่กระดาษสักแผ่นก็ไม่เสีย บ่นยืดยาวเพราะผมโคตรเกลียดเลยเวลาไปกดซื้อบัตรที่ตู้แล้วตู้แม่งโง่ใส่ จะอารมณ์มากก็ไม่ได้ มันไม่ใช่คน ไม่ตอบสนองต่อคำตำหนิติเตียนใดๆ ครั้นจะไปหาพนักงานที่เป็นมนุษย์จริงๆ ก็ดูพี่แกไม่ค่อยสะดวกจะคุยเท่าไหร่

          “เดี๋ยวไปใส่กรอบเลี่ยมทองเลยดีปะ”

           “เห็นพี่ชอบผมก็ดีใจอะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกับพี่เลย”

           “งานเยอะ อีกอย่าง มึงเป็นเด็กในสังกัดเข็มทิศไปแล้วไง ขอไม่แทรกแซงครับ เพราะลำพังตัวเองก็ยังเอาตัวไม่รอด”

            ผมหมายถึงงานของโซเนชั่นที่ต้องแบกไว้หลักๆ ด้วยตัวเอง เป็นหน้าที่รับผิดชอบของผมโดยเฉพาะ ส่วนคนอื่นก็มีงานของตัวเองที่ต้องคอยติดตาม แต่ช่วยกันทำบ้าง งานเดี่ยวบ้าง ตามขนาดและงบ

          “เออกูเจอนี่มา ซื้อมาให้เหมือนกัน”

           “ไปซื้อตอนไหน” เสียงเข้มนั่นไม่ใช่ของใครอื่น เป็นผู้ชายขี้อิจฉาข้างๆ เขาวางตะเกียบลง เล่นเอาผมชะงักมือที่ล้วงเข้ากระเป๋าเป้ไปทันที

           “ก็เดินผ่านแล้วเห็นน่ารักดี” ทำเสียงสองลดโทษกึ่งหนึ่ง “อะ แม็ก เอาไว้เป็นกำลังใจวันที่เหนื่อยมากๆ ว่ามึงมีพวกพี่อยู่ เรียนจบแล้วมีอะไรก็ปรึกษากันได้ พี่ๆ น้องๆ กัน คุยได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องเงิน”

           “พี่เบ๊บพูดดีแล้วผมเขินเลยอะ”

           “เขินเหี้ยอะไร ก็พูดตามพิธี” เข็มที้สสส มึงจะประกาศตัวเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็กชัดเกินไปแล้ว “หิวไม่ใช่เหรอ รีบๆ กิน จะได้รีบๆ กลับ ต้องแก้งานอีก”

           “ก็ต้องรอพี่รูญตรวจอยู่ดีนี่ครับ ไม่เห็นต้องรีบเลย พี่จ่ารีบเหรอครับ กลับก่อนไหมครับ”

            ไอ้เวรนี่พอฝึกงานเสร็จก็เปรี้ยวตีนเลยน้า ผมลั่นระฆังดังเป๊ง! ด้วยปาก ก่อนฮัมเพลงแต่งงานออกมา “แถ่แดแดแด แถ่แด๊แด่แด ว่าไงครับคุณจ่าเฉย จะยอมรับน้องแม็กเป็นภรรยาไหมครับ”

           “ตลกเหรอ”

          เชี่ย...ไม่ขำ

          ผมเปลี่ยนเรื่องด้วยการพลิกหมูบนกระทะแล้วคีบผักเปื่อยๆ ใส่จานเข็มทิศ “ไม่ขำก็แดก อะ แดกเข้าไป กินผักเยอะๆ ร่างกายแข็งแรง”

           “ผักต้มน้ำล้างหมูไหม้น่ะนะ”

           “เออ ถ้าแดกไอ้นี่ได้นะคุณ เบาหวานความดันไม่เป็นแน่นอน ตายเพราะมะเร็งก่อน เชิญครับเชิญ อย่าเลี้ยงยาก ต้องป้อนไหม”

           “ก็ดี”

           “ง่ายกว่าป้อนก็มีนะครับ ให้ทางสายยาง” ไอ้แม็กไม่ยอมจบเว้ยเฮ้ย อาจเพราะกรึ่มๆ แล้วก็ได้ หน้ามันแดง แดงลงมาจนถึงคอ เอ๊ะ เดี๋ยว เป็นผื่นด้วยเหรอวะ

           “แม็ก มึงแดกเหล้าได้ปะเนี่ย”

           “ได้นิดหน่อยพี่ แพ้แอลกอฮอล์”

           “อ้าว แล้วไม่บอกใครไว้”

            ผมมองไปที่ทุกคน ไม่มีใครสนใจเราสองสามคนเลยครับ ไอ้พี่โหน่งโม้เหม็นถึงลูกตัวเองว่าสอบได้ที่หนึ่งเป็นจุดศูนย์กลาง ต่อด้วยกีฬายิมนาสติกที่พ่อไม่รู้ว่าลูกไปเอามาจากไหน โดดขึ้นไปช่วยแมวที่หลังคาบ้านเพื่อนตกลงมาฟันหน้าหักไปหนึ่งซี่

          “พอเลย ไม่ต้องกินแล้ว เอาแก้วมานี่”

          ผมคว้าแก้วของรุ่นน้องข้ามฝั่ง เสียดายที่เหลือเลยเทใส่แก้วตัวเองแล้วตักน้ำแข็ง เทน้ำเปล่าให้มันใหม่   

          “กินน้ำเข้าไป จะได้ฉี่ออกมา”

          “ไม่ช่วยหรอกพี่ แต่รอซักพักก็หายไปเอง” แม็กพูดเหมือนเคยชิน แต่ผมไม่ชินด้วย ยังคะยั้นคะยอให้มันดื่มน้ำเปล่าจนหมดแก้วแล้วเติมแก้วใหม่ให้

          “ไปล้างหน้าล้างตัวหน่อยดีกว่าว่ะ ไปๆ เดี๋ยวกูไปสูบบุหรี่ด้วย”

          ผมเคยมีเพื่อนที่แพ้แอลกอฮอล์จนขั้นเข้าโรงพยาบาล หมอซักประวัติถามเจ้าตัวว่ารู้ไหมว่าตัวเองแพ้ แม่งบอกรู้แต่กินยาแก้แพ้ก่อนกินเบียร์แล้ว กลัวเลี้ยงรุ่นจะกร่อยเลยฝืนๆ ดื่มไป ผลคือเป็นผื่นทั้งตัว หายใจไม่ออก ปากบวม เพื่อนแต่ละคนก็เมาๆ กันทั้งนั้น กว่าจะพากันไปถึงมือหมอก็เกือบตายเพราะรถชนมากกว่าอาการแพ้ เข็ดมากๆ ครับ ไอ้คนตรงหน้าก็ไม่รู้ว่าแพ้รุนแรงแค่ไหน ดื่มไปแล้วเท่าไหร่ เท่าที่ฟังว่าโดนไปสองขวดก่อนผมมาถึงก็ไม่ใช่น้อย ถ้าไม่ทันสังเกตคงไม่เห็นว่าเกิดความผิดปกติ

          “ถ้าพี่จะไปสูบบุหรี่อยู่แล้วผมไปด้วยก็ได้”

           “เดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อนน้องเอง” เข็มทิศพูดแทรก ผมรีบกดบ่ามันไว้ ฉีกยิ้มปะเหลาะเอาใจ มึงน่ะตัวไว้ใจไม่ได้เลยไอ้จ่า คนอื่นอาจไม่รู้ แต่ผมรู้ดีที่สุด ไอ้นี่มันแสบน้อยเสียเมื่อไร

           “ไม่เป็นไร เฝ้ากระเป๋าให้หน่อย”

          เข็มทิศเอียงคอทรงต่อ-ฮอร์โมน ประมาณว่าพร้อมบวกเต็มที่ ผมทำใจดีสู้เสือ บวกคูณบวกเป็นบวก บวกคูณลบเป็นลบ แสร้งฉีกยิ้มกว้างอีกที ตามด้วยตบบ่าเขาสองครั้ง

          “ผมเหนื่อยมากเลย ขอดูดบุหรี่แป๊บเดียว เดี๋ยวไม่มีคนเฝ้ากระเป๋าให้ ดูแต่ละคนดิ แม่งไม่สนใจอะไรเลยนอกจากของกิน”

          เข็มทิศถอนหายใจ เป็นการยอมรับเงื่อนไขแบบจำใจสุดๆ ผมลุกขึ้นประคองไอ้แม็กไปที่ห้องน้ำ ก่อนปล่อยให้มันสังสรรค์กับอ่างล้างหน้า ส่วนตัวเองจุดบุหรี่สูบข้างๆ กัน



(ต่อด้านล่าง)