จบแล้วนะคะ สำหรับเนื้อเรื่องหลัก อาจจะมีตอนพิเศษตามมาอีกสัก 4-5 ตอน หรือไม่ก็ทำภาคสอง อาจจะต่อในเรื่องของแฝด หรือกันต์กี๋ หรือของน้องเบียร์ก็ยังมิได้คิด ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับไฟและไอเดียบวกเวลาว่างค่ะ เอาเป็นว่าตอนนี้เป็นตอนสุดท้าย แต่ยังไม่แจ้งโมดุย้ายเก็บเข้าห้องจบก็แล้วกัน(มีเวลาคิด 6 เดือนใช่มั้ย....หรือปีนึง?) เผื่อว่าอนาคตมีการเปลี่ยนแปลง คลอดสองแฝดออกมาในเวอร์ชั่นอื่น ๆ(ป๊าดดด---ไม่เข็ดนะเรานะ) ก็ว่ากันปาย~~
Twin Dog…ตอนสุดท้ายช่วงสอบกลางภาค ถือเป็นช่วงเวลาอันสำคัญ และชี้เป็นชี้ตายสำหรับนักศึกษาวิทยาลัย....
ไอ้ที่ว่าจะลุ้นดีลุ้นเอฟ หรือเปลี่ยนใจเพิกถอน มันก็อีช่วงนี้นั่นแหละ....แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับดำศรีอยู่แล้ว
ปัญหาคือพ่อคุณแกโหมทบทวนตำราอย่างหนักหน่วงเนี่ยสิ พอหักโหมแล้วก็พาลเครียด แล้วพอเครียด คนอย่างดำศรีจะไปหาที่ลงที่ไหนได้ ถ้าไม่ใช่กับเจ้าหมาน้อย ผู้ซึ่งกำลังว่างจัด....กำลังนอนเล่นแองกี้ เบิร์ด กับผีปะทะผักในแท็บเล๊ตอย่างเมามันส์....
ไหนล่ะที่ว่าคิดจะหนี....ถ้าคุณไปถามเจ้าหมาน้อยด้วยคำถามขวานผ่าซากแบบนี้ล่ะก็ พ่อก็จะเห่าตอบกลับมาเสียงดังฟังชัดว่า....
ก็เก็บเงินอยู่เนี่ยยังไงล่ะฟะ ครบล้านเมื่อไหร่จะชิ่งไปหิมาลัยให้ได้เลยคอยดูเด้!!!!.
.
.
.
.
“ซี๊ดดดดดดหมา....น่าข่มขืนเป็นที่สุดเลยรู้แม๊ะ”
ไอ้ตัวโตเอ่ยเสียงสั่นเครืออย่างคนที่กำลังหื่น กับเจ้าหมาน้อยที่กำลังถูกบังคับให้ทำบางสิ่ง หน้าของมันแดงซ่าน ขณะที่ตาโต ๆ นั้นกำลังจ้องเป๋งไปยังจอโทรทัศน์ ที่กำลังฉายหนังเรทเอ๊กซ์สำหรับผู้ใหญ่ ชายและหญิงกำลังร่วมรักผ่านเลนส์กล้องกันอย่างเร่าร้อน ไร้ความเคอะเขิล....
ดำศรีไม่สนใจหรอก ไอ้หนังพรรค์นั้นน่ะ ที่น่าสนกว่าคือไอ้ตัวเล็กที่กำลังเล่นกับตัวเองอยู่นั่นไง หมาน้อยบ้านม บ้าหญิง เห็นแค่ชุดว่ายน้ำ มันก็ของขึ้น....พี่ชายที่ไม่ได้สวมอะไรเลย นอกจากเสื้อกล้ามสีขาวเพียงตัวเดียว(ช่วยไม่ได้ ก็ถูกบังคับให้ใส่แต่อะไรแบบนี้ เจ้าหมาน้อยน่ะ เคยได้มีสิทธิ์ออกเสียงเรื่องการแต่งตัวเสียที่ไหน!!!) กระตุ้นความใคร่อยากทั้งหลายแหล่ อยากกอดรัด อยากฟัด ขยำขยี้ให้สาสมกับความน่ารักของมัน
“บิ๊ก....ทำไมนายต้องบังคับพี่วะ”
“ก็ช่วยเค้าคลายเครียดไงหมา....หรือหมาอยากให้เค้าโมโห แบบนั้นคงไม่ดีกับหมาแน่ ๆ ว่ามั้ย?”
“พี่เกลียดนาย....ซี๊ดดดดดด.....อิจฉาหมอนั่นชะมัด ได้ฟัดอีนมโต.....ง๊างงงงงง”
หมาน้อยชาคริตเร่งสปีดมือไปตามสัญชาติญาณ ภาพที่ปรากฏ ใบหน้าแดงซ่าน เสียงหอบครางอย่างสุขสมโดยไร้การปรุงแต่ง กระตุ้นอารมณ์ของแฝดผู้น้องเสียจนไม่อาจทนมองเฉย ๆ ได้อีกต่อไป
“~ลามกนะตัวเนี่ย เค้าอยากเล่นกับตัวบ้างจัง~”
ดำศรีไม่รอช้า ค่อย ๆ คลานเข้าไปประกบพี่ชายทางด้านหลัง ไอ้หื่นดึงมือเล็ก ๆ ของพี่ชายออกจากการกอบกุมบู้น้อย แล้วใช้มือของตัวเองกุมมันเอาไว้เสียเอง
“ของหมาร้อนชิบ อยากจะเสร็จแล้วล่ะสิใช่มั้ย”
“จะทำก็รีบทำ ไอ้ลิงยักษ์....อูยยยยยย พี่ไม่ไหวแล้วบุ๊กบิ๊กกกก”
“ไม่ไหวก็ปล่อยมันออกมาซะสิครับคุณพี่”
หมาน้อยน้ำกระฉูด...กลิ่นคาวนั้นไม่แรงจนเกินไป และรสชาติก็กำลังดี ภาพในอดีตหวนคืนกลับมาในความทรงจำ วันแรกที่สอนพี่ชายช่วยตัวเอง สมัยนั้นยังเป็นวิดีโอเทปอยู่เลย จำได้ว่าแอบขโมยมาจากพ่อบ้าง....จากเพื่อนบ้างเป็นครั้งคราว
“ปล่อยยยย!!!!”
“แหม.....สบายตัวแล้วสิ ยังหรอกพี่....เกมส์ของเรามันยังไม่จบ แล้วเค้าก็มีเวลาให้หมาน้อยของเค้าทั้งวัน วันนี้วันรีแล็กซ์ของเค้า”
“พี่ขอให้นายติดเอฟ....ไอ้เด็กบ้า”
“ครึครึครึครึครึ”
ดูท่าวันนี้ เจ้าหมาน้อยได้ตายคาอกคนเป็นน้องแน่ ๆ.....
ไม่ก็คาเจ้าโลกขนาดเกือบ ๆ เก้านิ้ว...หรือสิบ...หรือ....?????.
.
.
.
.
“หมารู้มั้ยว่าเค้าชอบตรงไหนของหมาที่สุด”
หลังเสร็จสิ้นภารกิจฟัดหมามาราธอน ยาวนานตลอดวัน ไอ้เด็กโหด....หรือดำศรี ก็เอื้อนเอ่ยอย่างหยอกเย้ากับพี่ชายที่นอนคว่ำหน้าอยู่ข้าง ๆ มือใหญ่ ๆ ไล้ไปตามแผ่นหลัง ก่อนจะวนอยู่ที่ก้นปอด ๆ ที่ขาวได้ใจ....ลูบจนพี่ชายอดรนทนไม่ไหว ต้องพลิกตัวหงายขึ้นมาตวาดลั่น
“ไม่เอาแล้ววววว!!!!! พอ!!!!!!!!”
ดำศรียื่นหน้าเข้าไปใกล้เหยื่อ เจ้าหมาน้อยตกเป็นเบี้ยล่างอีกครั้ง มันก็ไม่ค่อยชอบใจนักหรอก แต่ก็แอบรู้สึกหวั่นไหวอยู่บ้างเหมือนกัน เมื่อคนโรคจิตกระซิบถ้อยคำบางอย่างข้างหูของมัน ด้วยโทนเสียงที่นุ่มนวลจนน่าขนลุก...ให้ตายเถอะ เสียงของเจ้าหมอนี่น่ะ...
มันเซ็กซี่ชิบ!!!!“เค้าชอบแก้มป่อง ๆ ของหมา....”
แก้มของเจ้าหมาน้อยถูกหอมฟอดใหญ่ ก่อนที่ใบหน้าคมนั้นจะเคลื่อนลงต่ำ
“ชอบเยลลี่ของหมา...”
ยอดอกสีชมพูอ่อนของเจ้ามาน้อย ถูกสะกิดด้วยปลายลิ้น ส่วนที่อ่อนไหวเมื่อถูกกระตุ้น ขนทุกส่วนก็ลุกชัน....
“ชอบไอ้จ้อนเล็ก ๆ ที่แสนจะน่าร๊ากกก”
“ไอ้หมาบิ๊ก!!!!!”
ถูกแซวเรื่องขนาดเป็นได้ของขึ้นทุกทีสิน่า!!!!
[เทียบอัตราส่วนสิฟะ….อิโด่....ของนายก็ใช่จะใหญ่นิ!!!!] เจ้าหมาน้อยสวนกลับในใจ
“ชอบข้างในตัวหมาที่อุ่นสบายอย่าบอกใคร”
“นายมันก็ชอบไปหมดแหละ”
“ก็ถูก....เค้าน่ะชอบทุกอย่างที่เป็นหมาแหละ ไม่ใช่แค่ชอบหรอก เค้ารักหมา แล้วก็จะรักตลอดไป...”
คำพูดเลี่ยน ๆ ก็ทำให้เจ้าหมาเด็กเขินจนหน้าแดงได้เหมือนกัน พี่ชายกำลังติดกับ ไม่มีวันเสียหรอก ที่ดำศรีจะปล่อยให้เหยื่อตัวน้อยหลุดมือไปได้อีก....ไอ้ตัวโตรู้ รู้ว่าจะต้องรั้งพี่ชายเอาไว้ด้วยวิธีไหน....
“บิ๊ก”
“ครับ”
“พี่ขออะไรนายอย่างนึงได้มั้ย”
“อะไร....หืม?”
“ยังไม่บอกนายตอนนี้หรอก.....ซี คะ-เร็ท”
“กล้ามีความลับกับน้องนุ่งนะ....แต่เอาเถอะ เค้าให้หมาได้ทุกอย่างแหละ ยกเว้นหมาจะไปจากเค้า....จำที่บอกได้ใช่มั้ย เค้าไม่เคยล้อเล่นนะหมานะ”
เป็นเสียแบบนี้แล้ว เจ้าหมาน้อยจะหนีไปไหนได้ล่ะ
.
.
.
.
.
.
“นี่มึงยังกล้ามาหากูอีกเรอะ”
ชายหนุ่มร่างหนา หน้าตาโฉดชั่วหัวเราะแหะ ๆ หลังจากถูกอีกฝ่ายชกเข้าให้ที่มุมปากจนเลือดไหล ชายหนุ่มใช้หลังมือปาดลิ่มเลือดออก พร้อมกับมองไปยังคนชกด้วยสายตาออดอ้อน
“ขอเข้าไปได้มั้ย”
“ถ้ากูบอกว่าไม่ได้แล้วยังไง...จะควักคลิปขึ้นมาขู่เรอะ....ไอ้เหี้ย”
ปัฐวิทย์เปิดประตูรั้วทิ้งเอาไว้ เพื่อให้อีกฝ่ายนั้นเดินตามเข้ามาต้อย ๆ เสกสกลถอดรองเท้าได้ก็สวมกอดเพื่อนรักจากด้านหลัง
“เมียจ๋าของพี่เมฆ”
“ถ้าไม่ปล่อยกูล่ะ....มึงได้ตายแน่ ๆ”
“เค้าล้อตัวเล่นหรอกน่า”
ปัฐวิทย์ถอนหายใจ ก่อนจะไล่อีกฝ่ายให้ไปนั่งให้เป็นที่เป็นทาง....
“แล้วนี่เสนอหน้ามาทำไมอีก...”
“มาคุย”
“คุยอะไร”
“เรื่องของเราไง....เฮ้ยใจเย็นดิ๊”
เสกสกลรีบยกมือขึ้นขอโทษขอโพย ก่อนจะยกมือยอมแพ้ เมื่อเจ้าบ้านนั้น เตรียมจะทุ่มหัวของตนด้วยแจกันใบเขื่อง ราคาแสนแพง
“ป่านนี้คลิบกูกับมึงไม่ว่อนเน็ตไปแล้วเรอะ....ให้ตายเหอะ แค่จะนอนกับมันเนี่ยนะ มึงต้องลงทุน....เหี้ยเอ้ย อย่าให้กูพูดถึงเรื่องนั้นเลย ขยะแขยงไม่หาย พับผ่า!!!” ปัฐวิทย์กึ่งโกรธกึ่งปลง ๆ อย่างเห็นได้ชัด พ่อหนุ่มหน้าหล่อหายเข้าไปข้างใน ก่อนจะออกมาพร้อมเบียร์เย็น ๆ สองขวด ครั้นเสกสกลจะฉวยเบียร์สักขวดเพื่อกระดกตามความเคยชิน เจ้าของบ้านกลับตวาดลั่นจนพ่อหนุ่มหน้าโฉดสะดุ้งเฮือก...
“ของกูไอ้ห่า...!!!!....ไม่ได้เอามาให้มึง”“สองเลยเรอะ เมาต่อหน้ากู ไม่กลัวกูจะ....”
“หุบปากไปเลยไอ้เมฆ นี่ถ้าจะมากวนประสาทกูละก็นะ”
“กูไม่ได้นอนกับมันหรอก”
หนุ่มบอมนั้นแทบปล่อยขวดเบียร์หลุดมือ พ่อหนุ่มหน้าหล่อดูจะไม่ค่อยเชื่อหูตัวเองนัก กับสิ่งที่ได้ยิน
“แล้วคลิบที่ถ่ายไปมึงไม่ได้ให้มันดูเรอะ”
“ส่งเข้าเครื่องมันด้วยซ้ำ”
“เลวจริง ๆ......แต่ไหงถึง....เข้าใจแล้ว โดนหลอกใช้สินะฟายเอ๊ย!!!”
“อันที่จริงเกือบโดนมันฆ่าด้วยซ้ำ ส่งคลิบนักร้องเกาหลีไปให้มันน่ะ”
“อ่ะ...อ้าว”
“ส่วนคลิบของเราน่ะ.....จะว่ายังไงดีล่ะ กูลบทิ้งไปแล้วน่ะสิ มันโวยวายน่าดู จนกูต้องตกลงกับมันใหม่”
“ตกลงงั้นเรอะ....ตกลงอะไร”
“ก็เพื่อไม่ให้มึงไปยุ่งกับพวกมัน เพื่อความปลอดภัยของทุกคน แล้วก็เพื่อไถ่โทษที่กูหลอกนอนกอดมันฟรี ๆ หนึ่งคืนแล้วล่ะก็นะ กูก็เลยตัดสินใจที่จะ.....”
ถึงคราวนี้ปัฐวิทย์ชักจะเมาขึ้นมาจริง ๆ แล้ว ประโยคหลังจากนั้นฟังดูเหมือนอะไรที่เพ้อฝัน แต่ก็ขำกลิ้ง ทั้งนี้และทั้งนั้น หากคุณไม่ได้มาเป็นเขา คุณคงไม่เข้าใจอารมณ์ของคนที่ขำไม่ออกหรอก...
ผลั้วะ!!!!หมัดนั้นพุ่งสวนออกไปแล้ว ตามด้วยเสยเบา ๆ เข้าให้ด้วยเท้า พอถึงจุดนี้ ปัฐวิทย์ก็หลุดจากการอาการช็อค คนหน้าขาวตะคอกใส่ร่างใหญ่โตของชายหนุ่มที่เรียกได้ไม่เต็มปากว่า...เพื่อน นายเมฆนั้นกำลังกองอยู่ที่พื้น แน่นอนว่าหนุ่มร่างใหญ่ยักษ์ไม่คิดที่จะสู้อยู่แล้ว แล้วปัฐวิทย์ก็ฉุกคิดได้เดี๋ยวนั้น...ว่าทำไปก็คงจะตายเปล่า...
“ไสหัวออกไปจากบ้านกูเลยนะไอ้เหี้ย”
“กูไม่ยอมแพ้มึงหรอกนะ เรื่องที่กูบอกมึงน่ะ ยังไงซะกูตั้งใจไว้แล้วว่ากูจะทำให้จงได้”
“กูบอกให้ป๊ายยยยยยยยย”
พ่อก้อนเมฆนั้นถูกพายุดีเพรสชั่นพัดออกไปเสียไกลลิบ พอส่งแขกที่ไม่ได้รับเชิญกลับไปแล้ว ปัฐวิทย์ก็เริ่มขำ ชายหนุ่มหัวเราะ หัวเราะ แล้วก็ไม่อาจหยุดมันได้ ก็เรื่องที่นายเมฆบอกไว้ ก่อนที่จะตัวจะไปน่ะ มันน่าขำเสียจะตาย...
จะจีบกูเป็นแฟนเพื่อรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดเนี่ยนะ!!! สมองของมึงคงโดนปลวกแทะหายไปซีกหนึ่งแล้วกระมัง......
.
.
.
.
“เนี่ยนะสิ่งที่รอจะขอเค้าน่ะหมา....อีเรื่องขี้ปะติ๋วเนี่ยนะ....ชิส์”
ดำศรีบ่นกระปอดกระแปดมาตลอดทาง ในที่สุดเทอมหนึ่งก็ล่วงเลยผ่านไปอย่างรวดเร็ว ถึงจะไม่ได้หยุดเป็นเดือนเหมือนเด็กมัธยม แต่เวลาสองอาทิตย์ หลังจากสอบปลายภาคเสร็จสิ้น ก็มากพอที่จะเดินทางไปไหน ๆ โดยไม่ต้องรีบร้อนกลับ
“พ่ออยากเจอนาย นายไม่ยอมกลับบ้านตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว ทำพ่อเสียใจมันบาปนะบุ๊กบิ๊ก”
“แล้วไง ?...”
“ร้อยวันพันปีพี่จะขออะไรนายซักครั้งนะบิ๊ก....ทำเพื่อพี่ไม่ได้เหรอ”
“ก็แล้วทำไมไม่ขอเรื่องอื่นละฟะ”
“ก็สิ่งที่พี่อยากได้ มันเป็นสิ่งที่นายให้พี่ไม่ได้ไงบิ๊ก....”
ดำศรีสลด เถียงไม่ออก ร่างสูงแย่งกระเป๋าเดินทางที่อัดแน่นไปด้วยของที่ไม่จำเป็นของเจ้าหมาน้อยมาถือไว้เสียเอง ก่อนจะเดินนำหน้าลิ่ว ๆ ทิ้งให้พี่ชายยืนอมยิ้ม กับความเป็นเด็กไม่รู้จักโตเสียยิ่งกว่า ของไอ้ตัวใหญ่
“น้องบู้.....อ่ะ.....อ้าว....แก”
ผู้เป็นพ่อนั้นคงจะตกใจไม่น้อย พ่อหมีนั้นลั๊ลลาเต็มที่ กะเอาไว้ว่าจะต้องเปิดประตูมาแล้วเจอไอ้ตัวเล็กยืนยิ้มแฉ่ง อวดฟันเขี้ยวเล็ก ๆ แบบลูกสุนัขที่ยังไม่โต ชีอคน้อยเสียเมื่อไหร่ เมื่อคนที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เห็น ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า และที่สำคัญ พ่อลูกคนรองนั้นหน้าตาบูดบึ้งเสียด้วยสิ!!!
“หลีก....อ้วนจนอืดคับประตูแล้วนะ....เกะกะ!!!”ดูมันพูดกับบิดาบังเกิดเกล้าสิ....ไอ้เด็กตัวดำแสนเอาแต่ใจเอ๊ย !!!!
.
.
.
.
.
.
THE END
จบจ้ะ.....ตอนหน้าจะเป็นตอนพิเศษล้วน ๆ ขอบคุณสำหรับการติดตาม คิดว่าจบตั้งแต่ตอนนี้แหละ ไม่เจ็บตัวเท่าไหร่ขอบคุณคนอ่านทุกคน และเม้นท์ทุกเม้นท์ โดยเฉพาะคนที่ติดตามกันมาตั้งแต่เวอร์ชั่นเก่าแล้วยังไม่เข็ด 5555+ ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ
หัวข้อ: [TWINCesT] น้องบิ๊กกับพี่บู้ [ภาค 2] - ตอนพิเศษ หมาเด็กกับชายชู้ [16/11/12] (อ่าน 135455 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก