พรุ่งนี้ก็จบแล้วนะคะ~ 
°o.ปฏิวัติรักรส (""\_(o_O)_/"") Ganache.o° ( level 21 : 4/12/10)
“ คุณไม่ชอบล่องเรือเหรอ? อิง ” “ ชอบครับ สวยดี... ” พี่ยักษ์ถามหลายคำผมตอบสองคำ...“ ผมชอบออก คุณวาลอน ไว้พามาเที่ยวอีกหลายๆ ทริปนะ ขึ้นเขาลงลำธารผมไปด้วยช่วยสองวอน (หน่วยเงินเกาหลี) ” ไม่ได้ไม่ชอบล่องเรือสักหน่อย และไม่ใช่เพราะอากาศหนาวด้วย
ทว่า นี่ต่างหาก...เหตุแห่งความเซ็งมหากาฬของผม
ยิ่งวาลอนพากเพียรเกาะผมแจมากเท่าไหร่ สัมภเวสีจากคาบสมุทรเกาหลีตามประกบติดยิ่งกว่าทากบนภูกระดึง
พวกเราสมาชิกทุกหน่อ พร้อม จุนซู แขกไม่ได้รับเชิญ
( มาร์โก้กับวาลอนลงแรงช่วยกันแคะออกก็แล้ว ขัดออกก็แล้ว แต่หนุ่มเกาหลีเกาะแน่น ไม่ยอมหลุดล่อนง่ายๆ ไม่ต่างจากคราบดำเกาะหม้ออลูมิเนียม )
รวมตัวกันล่องเรือสำราญ ณ ริมทะเลสาบเลอมง (ทะเลสาบเจนีวา) หลังการถ่ายทำโฆษณาเสร็จสิ้นลงด้วยดี ไร้ปัญหากวนใจ
ตามโปรแกรมหลัก วันนี้ทั้งวัน สุมหัวปาร์ตี้เต็มคราบกันบนเรือยอชท์
ส่วนช่วงเย็น จะเข้าพักยังรีสอร์ทริมทะเลสาบ บนเทือกเขาแอลป์...ของดินแดนสวิสผู้ผลิตนาฬิกาชื่อดัง
ถือเป็นทริปท่องเที่ยวอลังการงานแมวสร้าง สมราคามาร์โก้รังสรรค์
บิลล์กับหมาขนอองเดร ชี้ชวนชมนกชมไม้ไปเรื่อยรอบลำเรืออย่างไม่สนใจใคร
ฝ่ายเดือนดับขอตัวพักผ่อนคนเดียวในห้องพักใต้ท้องเรือ
น้องชายของผมมักมีอาการเมาคลื่นเล็กน้อยเสมอ เวลาขึ้นเรือไม่ว่าลำใหญ่หรือเล็ก ถึงมีอาการไม่มากนัก แต่พอให้มึนเมาได้เรื่องอยู่...
ส่วนมาร์โก้ เจ้าของทริปล่องลำน้ำ ผมหมุนหน้ามองหารอบด้าน ทว่าไม่เห็นเงาหนุ่มตาสองสีเลยนับแต่ขึ้นเรือจนเดี๋ยวนี้
เรือยนต์สีขาวขนาดกลางแล่นจากท่าของรีสอร์ทริมทะเลสาบมาได้ร่วมสองชั่วโมงแล้ว...
ทะเลสาบกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา เราล่องเรือผ่านสองฝั่งอันเต็มไปด้วยตึกรามบ้านเมืองน่ารักดั่งหลุดมาจากโลกเทพนิยายยุโรปไม่มีผิดเพี้ยน
น้ำสีครามแตกต่างจากทะเลสาบของเมืองไทยคนละเรื่อง เรือใบหลายลำแล่นแข่งกันเฟี้ยวฟ้าว
ไม่มีใครยอมแพ้ใครให้เสียศักดิ์ศรี ทั้งๆ ที่อากาศหนาวเอาเรื่อง...
นกน้ำบินว่อนคอยตามเรือหาปลา ส่วนหงส์ขาวฝูงใหญ่ลอยคออยู่ริมฝั่งห่างจากเรือของเราไปมากโข...
เทือกเขาแอลป์เรียงแนวตระหง่านเป็นฉากหลังยิ่งใหญ่ชวนให้มหาชนผู้เยี่ยมเยือนประทับใจ
ผมยืนเกาะขอบเหล็กแผงกั้นของเรือมองทิวทัศน์สวยงามทั้งหมดอย่างรื่นรมย์
ถ้าไม่มี...ไอ้คู่น่ารำคาญคอยหงุงหงิงๆ ข้างๆ ทุกอย่างคงดีกว่านี้อีกพันๆ หมื่นๆ เท่า
บิลล์เดินตัวปลิวหย่อนอารมณ์ หยุดยืนอยู่เคียงผม ส่วนน้องหมาอองเดรเดินไปไล่งับนกตัวใหญ่...แต่พลาดเป้า
เลยเฉไฉแกล้งงับเชือกสมอเล่นแก้เขินใกล้ๆ คุณน้องหนูจุนซู
“ ดื่มอะไรหน่อยไหม? ” วาลอนไม่ละความพยายาม ชวนผมคุยยิก...
“ คุณวาลอนมัวสนใจคนไม่มีปากทำไม? เราไปดื่มไวน์เรียกความอบอุ่นที่ล็อบบี้ใต้ท้องเรือด้วยกันดีกว่า ” จุนซูพูดเสียงเง้างอด สองแขนออกแรงฉุดพี่ยักษ์มากไปหน่อย เลยตัวเซเสียหลักพลัดเหยียบหางยาวของน้องขนเข้า...
อองเดรร้องเอ๋ง ความตกใจผสมความเจ็บแบบไม่ทันตั้งตัว ส่งผลให้หมาขนเคราะห์ร้ายถลาร่างผ่านช่องว่างของราวกั้น
ตก
ตูม ลงสู่ทะเลสาบ ท่ามกลางสายตาแปดคู่ของพวกเรา
“ อองเดร ” แทบในทันที บิลล์รีบกระโดดลงไปช่วยอองเดรแบบไม่ต้องคิดซ้ำ
“ บิลล์...” ผมตาเหลือกลาน ร้องตะโกนสุดเสียง เมื่อเห็นน้องเนื้อหอยกระโดดลงน้ำหมายช่วยเหลือหมาขนดวงกุด
“ ผมจะไปช่วยบิลล์ ” ผมกำลังจะกระโดดลงจากเรือด้วยอีกคน แต่วาลอนกอดผมไม่ยอมปล่อย
“ อิง บิลล์ช่วยตัวเองได้หรอกน่า จุนซู คุณรีบไปบอกให้กัปตันหยุดเรือเร็วเข้า ” จุนซู หนุ่มแดนโสมหน้าซีดเผือด...ก่อนรีบวิ่งร้อยเมตรหน้าตั้งไปปฏิบัติตามคำสั่งของท่านจ้าวยักษ์ทันควัน
“ เรื่องอื่น ผมไม่ห่วงหรอก...เรื่องนี้เท่านั้นที่ไม่ได้ ”
“ บิลล์ว่ายน้ำเป็นเหมือนชาวโลกเขา ที่ไหนเล่า? ” ผมตวาดเสียงขึงขังใส่หน้าพี่ยักษ์ตาเขียว ผู้กำลังตกตะลึงตัวแข็งทื่อเป็นไม้ท่อน
......................................................................................
มาร์โก้ผละหนีห่างทุกคน เดินลงบันไดจากดาดฟ้า ย่อมเงียบเชียบมาหาเดือนดับในห้องพักผ่อนชั้นท้องเรือ...
เมื่อชายหนุ่มตาสลับสีแง้มเปิดประตูห้องพัก...ก็พบเดือนดับนอนหงายบนโซฟา เอาผ้าชุบน้ำวางบนหัวปิดหน้าปิดตาไว้
“ ฮึ...ถ้าไม่ต้อนให้อยู่ในมุมอับ คงไม่มีโอกาสเจอตัวเป็นๆ เลยสินะ ” ราชาช็อกโกแลตบ่นอุบ...ชิ เจ้าประสาทหลอนมาร์โก้ ทำไมต้องบ่นเหมือนน้อยใจไอ้เหมียวลามกนี่ด้วยฟะ ไม่เข้าใจตัวเองเอาซะเลย
“ ไม่เจอฉัน น้องเหมียวเหงาเหรอ? ” เดือนดับเลิกผ้าชุบน้ำขึ้น ถามยิ้มๆ เสียงเฉื่อยแฉะกว่าปกติ
แมวดำ...เมาเรือ ถ้ารู้สักหน่อย คงไม่บังคับให้มาทุกรกิริยาด้วย... 
เอาเข้าจริงๆ มาร์โก้ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเดือนดับเลย นอกจากข้อมูลเรื่องราวทั่วไปที่สายสืบส่งมาให้
แต่เรื่องลึกซึ้งอย่าง นิสัยใจคอ...ไม่รู้ แม้แต่น้อยนิด
“ เปล่านี่ แค่สงสัยนิดเดียว ปกติเห็นตามติดตูดอย่างกับแขกทวงหนี้ ทำไมผมต้องเหงาด้วย? เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ”
มาร์โก้ตอกกลับด้วยท่าทีถือดีไม่ยอมคน ก่อนถือวิสาสะเลื่อนเก้าอี้ใกล้ตัวนั่งลงข้างโซฟาที่เดือนดับนอนพักอยู่
...เจอจนได้ จับตัวยากเย็นนัก
หงายเก๋งหมดท่าไปไหนไม่รอด หลบหน้าฉันไม่ไหวแล้วสิ
ทำไมต้องแอบดีใจเวลาเจอหมอนี่ด้วย ไม่ใช่น้องบิลล์สักหน่อย แถมไม่มีส่วนคล้ายตรงไหนเลย?
เราเป็นอะไรของเราหนอ...มาร์โก้คิดไม่ตก
“ ครับๆ นายท่าน กระผมผิดเองขอรับ ” แมวดำลากเสียงเอื่อย ทั้งยังนอนหลับตา
“ ไม่ต้องมาประชดประชัน ไอ้เหมียวเดือนมืดลามก กวนบาทาชะมัด ” มาร์โก้ออกอาการหงุดหงิด...
แว่บหนึ่ง...ภาพสะท้อนวาบในความทรงจำวันเก่า
เหตุการณ์ทำนองนี้...แต่ผิดโผตรง เราต่างหากเป็นฝ่ายนอนหนุน...ส่วนคนนั่งนั่น
“ เราเคย....รึว่า ไอ้แว่นปากดี ที่โรงแรมเยอรมันคืนนั้น ” เดือนดับหันขวับ ทันได้มองดวงหน้าพรึงเพริดไร้สีเลือดของราชาช็อกโกแลต
“ หายเมายาเลยสมองโล่งใช่ไหม? ” นักสืบคงถามยิ้มๆ อย่างเคย
“ ใช่คุณจริงๆ ...” แมวตาสลับสีรำพันแผ่วหวิว...
ความจริงอันไม่น่าเป็นไปได้
ตำนานหนุ่มแว่นวัยเอ๊าะของแท้ฉบับดั้งเดิม...กำลังหายใจอยู่ตรงหน้าราชาช็อกโกแลต
มนุษย์คนนั้น...
ใครคนเดียวที่ทั้งชีวิต ไม่คิดหวังว่าจะมีโอกาสได้เจออีกครั้ง
“ ฉันจำได้ตั้งแต่แรกเจอแน่ะ แมวตาสองสีสมองช้าจัง ” เดือนดับบอกเบื่อๆ
เหอะ ใครสามารถจำฮีได้...เมื่อก่อน นักสืบหัวเห็ดเป็นหนุ่มแว่นหน้าใสแจ๋ว ตัวเล็กกระเปี๊ยกเดียว
แล้วนี่อะไร...ลองดูบัดเดี๋ยวนี้สิ ช่วงเวลาไม่พบหน้า แมวดำกินสิ่งใดเป็นอาหารหลักสามมื้อบ้าง
ถึงได้ทนถึกบึกแถมพกพาความหน้าหนาเข้าขั้นเสื่อมมาเต็มพิกัดเสียอีก มาร์โก้จำได้เลยทันที คงเพี้ยนกู่ไม่กลับแล้วกระมัง...“ รู้ไหมผมตามหา?...” มาร์โก้ค่อยเอื้อมมือลูบใบหน้าเดือนดับช้าๆ
มีตัวตนอยู่จริง ไม่อิงนิยาย
ใจส่วนลึกหวาดกลัวนักว่า ที่แท้แล้วตกอยู่ในความฝันกลางวัน ครั้นลืมตาตื่นมลายสลายสิ้น...
รู้ไหม...
คิดถึงคุณ...มากขนาดไหน“ ไม่รู้ ” ช่างสมเป็นคำตอบจากปากเดือนดับเสียนี่กระไร...โรแมนติคบ้างอะไรบ้าง จะขาดใจตายรึไง?
แปลก...นาทีนั้น มาร์โก้ไม่นึกสน แมวตาสองสีก้มลงสวมกอดนักสืบหนุ่มแน่นกว่าครั้งไหนๆ
นักสืบหัวเห็ดสวมกอดตอบเช่นกัน...
จูบอ่อนหวานติดตามมาอีกหลายครั้ง...
ถึงราชาช็อกโกแลตตกอยู่ในอารมณ์เคลิบเคลิ้มด้วยความปลาบปลื้มใจมากเพียงใด
“ คุณไม่ได้มาที่นี่เพราะเหตุบังเอิญแน่ คุณกำลังสืบเรื่องอะไร? ” แมวเหมียวตาสลับสีไม่เคยลืมเรื่องติดค้างชวนสงสัย เขาตัดสินใจถามเสียงแข็งทันที
ขอถามบ้างแล้วกัน...ไหนๆ ก็เป็นหนุ่มน้อยในตำนานคนนั้น...เดี๋ยวจะหาว่าไม่แคร์“ ไม่น่ารู้หรอก ไม่เกี่ยวกับคุณ ” เดือนดับตอบเลี่ยงสั้นๆ
ต้องละเว้นการสาวความยาว สร้างความลำบากให้เกิดเรื่องยุ่งยากตอนนี้...
นักสืบหัวเห็ดไม่อยากให้เรื่องของนิคหลุดลอดเข้าหูจิ้งจอกบิลล์หรืออิงดิน เพราะฉะนั้นจึงเลือกปิดปากเงียบดีกว่า
“มีเรื่องอะไร ทำไมคุณไม่ยอมบอกผมตามตรงบ้าง? อมพะนำกำความลับอยู่ได้
หนำซ้ำ สองสามวันนี้ ยังหายหน้าหายตาไปเฉยๆ คุณทำให้ผมหัวปั่น ไม่เป็นอันทำการทำงาน ”มาร์โก้ผุดลุกขึ้นยืนโดยพลัน เข่นเสียงฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด ระเบิดอารมณ์ทั้งหมดในกายเพื่อหมายต่อว่าเดือนดับ
“ โกรธทำไม? ”
“ ทำไมนายต้องหัวปั่นเพราะฉัน...? ” เดือนดับกระพริบตาปริบๆ สมองแมวดำเมาเรือทบทวนความเป็นไปอย่างงุนงง
เดือนดับไม่รู้...
นั่นสิ เจ้าตัวย่อมไม่รู้อยู่แล้ว...
มาร์โก้ไม่เคยรอคอย...ก็ต้องชะเง้อชะแง้ มองแต่นอกระเบียงห้อง รอผู้ชายคนนี้ทุกค่ำคืน
ไม่เคยสนใจเข้าหาใคร...แต่ถึงขนาดลากคนคนนี้ลงเรือ เพื่อให้หนีไม่พ้นหน้าตน
ไม่เจอ...ก็กลุ้มใจ เจอ...ก็ดีใจ
ยอม...ลงให้เสมอ แค่คนเดียว
อาการหนัก...
มีแต่อารมณ์ไร้สาระสุดหยั่ง อย่างที่ตัวเองไม่เคยนึกว่าจะทำเข้าไปได้
มนุษย์เพศชาย ผู้ทำให้เกิดเรื่องงี่เง่ากับมาร์โก้สารพัด...สาระเพ
แย่แล้ว...มาร์โก้สะอึกนิ่งงัน สะท้อน สะเทือนใจ...
ประจักษ์ต่อความจริงที่ตัวเองพยายามหลีกหนีตลอดมา นับแต่ได้พบหน้าเดือนดับคราแรก
แย่ ของจริง...เสียง ตูม กระแทกน้ำสองครั้งติดต่อกัน...จากภายนอกตัวเรือ ดึงดูดความสนใจของพวกเขาทั้งสอง
“ เกิดอะไรขึ้น? ” เดือนดับลุกพรวดพราดจากโซฟาตามสัญชาตญาณตำรวจ
หนุ่มนักสืบวิ่งผ่านหน้ามาร์โก้ เผ่นแผล็วออกนอกประตูไปอย่างรวดเร็ว...แบบไม่คิดเหลียวหลัง
ทิ้งให้ราชาช็อกโกแลตยืนทอดอาลัยตัวเองอย่างหมดแรง...
...หรือ
ต้องยอม
ทำตามหัวใจสั่ง.........................................................................................
“ บิลล์...บิลล์ เป็นไงมั่ง? ” ผมพุ่งเข้าหาร่างน้องชายเนื้อหอย ซึ่งกำลังนอนหมดสติลึกบนพื้นเรือ
การณ์กลับเป็นว่า บิลล์จมน้ำเป็นลูกหมาป๋อมแป๋ม ส่วนอองเดร ดันตะกุยสี่ขาแข็งแรงพุ้ยน้ำ...ว่ายถึงเรือได้เองสบายสุนัข
เมื่อท่านจ้าวได้ยินถนัดแก่หูว่าจิ้งจอกว่ายน้ำไม่เป็น จึงรีบกระโจนลงทะเลสาบ ช่วยเหลือบิลล์ด้วยตัวเอง
ใช้เวลาไม่ถึงห้านาที พี่ยักษ์ค่อยพยุงร่างไร้สติของบิลล์ ว่ายกลับเข้าเทียบเรือ
จากนั้นทุกๆ คนช่วยกันออกแรงลากบิลล์และวาลอนขึ้นมาบนเรืออย่างทุลักทุเล
“ สภาพไม่ดีอย่างแรง ต้องฝายปอดสถานเดียว ” เดือนดับบอกสั้นๆ
แล้วตัดสินใจเริ่มปฐมพยาบาลเบื้องต้นด้วยการใช้มือทั้งสองกดลงบนหน้าอกของบิลล์แรงพอใช้หลายต่อหลายครั้ง
บิลล์สะดุ้งเฮือกสุดตัว สำรอกน้ำค่อกแค่กออกทางปาก...การฝายปอดได้ผลดีเยี่ยม
จิ้งจอกฟื้น...ได้สติในที่สุด ท่ามกลางความโล่งอกของทุกมนุษย์
“ เป็นเอเลี่ยนแท้ๆ ไหงว่ายน้ำไม่เป็นได้เนี่ย...” ม่านตาของผมเต็มไปด้วยหยาดน้ำใส ขณะสวมกอดบิลล์แน่น...
“...บนดาวเสาร์ไม่มีน้ำนี่นา พี่อิง ” บิลล์คงอุตส่าห์อ้าปากพะงาบอธิบายแหล่งดาวก๊าซที่มาของตน ขนาดจวนเจียนลงนรกเต็มแก่...
......................................................................................
เรือของพวกเราแล่นเทียบท่า ณ รีสอร์ทริมทะเลสาบ เร็วกว่ากำหนด เพราะหิมะเริ่มตกหนา
ประกอบกับสองอาหลานกายาเร่แสดงความต้องการให้แพทย์บนฝั่งที่ติดต่อรอไว้ก่อนหน้า เร่งตรวจอาการบิลล์...
ถึงจิ้งจอกจมน้ำบอกว่าไม่เป็นไรมาก แถมสวาปามพิซซ่าห้าถาดโชว์หน้าตาเฉย...วาลอนกับมาร์โก้ก็หายินยอมไม่
บิลล์ต้องจำใจยอมนอนเตียงให้แพทย์ประจำโรงพยาบาลหลักบริเวณนั้นตรวจแต่โดยดี...
น้องจิ้งจอกอึดเสมอ ไม่มีอาการผิดปกติในอวัยวะตรงไหนเลยแม้แต่ที่เดียว
เมื่อทราบผลตรวจ ใบหน้าทุกคนจึงค่อยมีรอยยิ้มปรากฏให้เห็นบ้าง...
งานเลี้ยงดินเนอร์ในห้องจัดเลี้ยงริมทะเลสาบเป็นไปอย่างรื่นเริงใช้ได้ เนื่องจากจิ้งจอกบิลล์กลับมาลั้นลาเฮฮาอย่างเดิม
ผมลอบสังเกตว่าอาหลานผู้ผลิตช็อกโกแลตเงียบขรึมซึมกว่าเคย...
จากเหตุการณ์หลายอย่าง...ช่วงสิบวันในฝรั่งเศส ที่กำลังใกล้ผ่านพ้น
ตัวผมเอง
ค้นพบในท้ายสุด...
ผมพร้อมสำหรับคำตอบ ของเรื่องบางเรื่องแล้ว.........................................................................................
Thanks: เครื่องส่งfm ฝากรูป
หัวข้อ: °o.ปฏิวัติรักรส (""\_(o_O)_/"") Ganache.o° ย้ายไปห้องจบแล้วได้เลยค่า (อ่าน 225373 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก