งานสิ้นปีกระหน่ำซ้ำซาก เล่นเอาเหนื่อยสายตัวแทบขาดเลย
กลับมาต่อในตอนสุดท้าย เฮือก...ยาวน่าดูชม
จบไปแล้วนะคะ ทั้งสองเรื่อง ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดรอดฝั่ง
วันที่ 20 ธันวา ก็เริ่มเปิดจองเรื่องนี้ทางเวปของนาบูแล้วเน้อ
ขอบคุณมากๆ ทุกเมนท์ ทุกคะแนนบวก ของเพื่อนๆ นักอ่านที่ทำให้มีวันนี้เลยน้า~ 
°o.ปฏิวัติรักรส (""\_(o_O)_/"") Ganache.o° ( นำเสนอเป็นตอนจบ : 9/12/10)
“ ขอบใจนะ ไมเออร์ เฝ้าดูต่อไปก่อน พรุ่งนี้พวกฉันก็กลับแล้ว หวังว่าทุกอย่างคงจบสวย...
อื้อ ได้ รบกวนมากเลย ขอเลี้ยงเหล้ายา เกาลัด วอลนัทสักมื้อตอบแทน โอเค เจอกันที่บ้านกังหันลม ” เดือนดับคุยโทรศัพท์ลับกับทางเมืองเบรเมนอีกครั้ง
อเล็กเซและไมเออร์ อยู่ระหว่างเฝ้าสอดแนมสโตรกเกอร์ตัวแสบ ในบ้านคุณยายลินดาเจ้าของแมวเหมียวไร้ขนกีเซ
นักสืบนึกห่วงน้องควายจับใจ...เลยสั่งติดตามผลแบบเกาะติดสถานการณ์ทุกนาที
สูตรช็อกโกแล็ตก็ยังไขไม่ออก...น้องทุยนิคก็กำลังจะโดนสโตรกเกอร์เล่นงานคางเหลืองแมวดำลองเอาปากกาเขียนตารางเวลาตั้งแต่เกิดเรื่องแปลกๆ รอบตัวนิค...อาจทำให้ล่วงรู้เวลาลงมือแน่ชัดของสโตรกเกอร์
...จดหมาย ช่อดอกไม้
อ้าว ลืมหมีสีฟ้า...เขียนสลับสิ่งของจากสโตรกเกอร์จนได้เรา
สลับ...
เดือนดับแว่บความคิดหนึ่งเฉียบพลัน
I ll by...สูตรลับช็อกโกแลตของยี่ห้อกายาเร่
จังหวะเดียวกันกับบิลล์แง้มบานประตู เดินย่องแย่งลับๆ ล่อๆ เข้ามาในห้องพัก
พร้อมกล่องไปรษณีย์ใส่ไหมพรมขนสัตว์แฮนด์เมดจากกรีซกล่องนั้นในมือทั้งสอง
“ บิลล์ ” นักสืบแมวดำเรียกเสียงเฉียบขาด เล่นเอาน้องจิ้งจอกสะดุ้งเฮือก ตื่นตะหนกออกหน้าออกตาส่อพิรุธสุดขีด
“ ทำไมต้องตกใจขไนหนาด? ไปก่อเรื่องเลวร้ายระดับล่มชาติมาอีกสิท่า ” เดือนดับผิดสังเกตจับขั้วใจ
“ พี่เดือนไม่ไว้วางใจเค้า หนูเปล่าสักหน่อย ” ด้วยท่าทางตอแหลสดซิงของน้องจิ้งจอกจอมหาเรื่องเวียนเฮด
เดือนดับและอิงดินรู้ดีจากประสบการณ์ใช้ชีวิตร่วมกับเอเลี่ยนอย่างโชกโชนว่า อาการนี้ไม่สมควรปล่อยผ่านเด็ดขาด
หมู่นี้จิ้งจอกบ๊องส์ชอบแอบกบดานทำอะไรสักอย่างตามลำพัง
ถ้าสืบเอาจริงจัง สาเหตุหลักต้องเกิดจากไอ้ก้อนไหมพรมกล่องนั้นแหงแซะ
มัวแต่ปั่นด้ายเป็นเจ้าหญิงนิทราไปได้หนิ...คงมุ่งมั่นตั้งใจทำอะไรตามเรื่องตามราวบิลล์ๆ เช่นเคย
“ บิลล์ รู้อยู่แล้วใช่ไหม? สูตรลับช็อกโกแลตของมาร์โก้ ผสมด้วยอะไรบ้าง? ” เดือนดับถามน้องจิ้งจอกตามตรง
บิลล์มองหน้าพี่ชายนิ่งเหมือนคาดคะเนความคิด ยิ้มเผล่กวนอารมณ์ยักท่าในที
“ รู้ แต่ไม่บอกพี่เดือนหรอก กิ๊วๆ ” 
จิ้งจอกตอบเรื่องไม่น่าเชื่อ...จากปากของเจ้าตัวเอง
ความลับที่เดือนดับสงสัยตลอดมาเป็นความจริงดังคาด...
แม้แต่แมวดำ เมื่อล่วงรู้ต่อหน้าต่อตา ยังต้องตกตะลึงงัน
บิลล์รู้จักกับมาร์โก้มาก่อน แถมรู้จักดี สนิทสนมมาก
ถึงขนาดแมวตาสองสี ใช้ชื่อของน้องชายนักเทนนิสตั้งเป็นชื่อสูตรลับ
I ll by...คือ ชื่อของ
billy จากการเรียงสลับอักษรภาษาอังกฤษไปมา...
“ ทำไมไม่บอกฉัน? ” เดือนดับเค้นเสียงถามด้วยอารมณ์กรุ่น
“ บอกไปแล้ว พี่เดือนคิดจะทำอะไร? ” นั่นสิ...อย่างที่จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ถาม ถ้ารู้แล้ว...เขาตั้งใจทำอะไรกันแน่?
...ข่มขู่มาร์โก้ ทำให้ต้องตัดความสัมพันธ์ตลอดกาล?
“ ผมดูแลตัวเองได้ อยู่ได้แม้ไร้เพื่อนเอเลี่ยน ไม่เป็นไรเลย พี่เดือน...ทำตามใจตัวเองเถอะ แบบพี่อิงนั่นแหละ ไม่ต้องห่วงผม” บิลล์บอกยิ้มๆ เดือนดับถอนใจยาว นั่งลงเคียงข้างจิ้งจอกบนโซฟาตัวยาว
“ ดิน...ไปไหนล่ะ? ” แมวดำถามให้แน่ถึงสิ่งที่ใจตนล่วงรู้
“ ผมไม่รู้สิ แต่ถ้าให้เดา คงไปหาท่านพี่ยักษ์ ” 
งั้นเหรอ...ในที่สุด หมาขนาดเล็กสามารถมีผัวเป็นตัวตน ไม่เสียชาติชิวาว่าเกิด
ท่านจ้าวดีพร้อมทุกอย่าง แต่ท่าทางคงมีฝูงหมาล่าเนื้อกระเหี้ยนกระหือรืออยากสนิทสนมด้วยเพียบๆ
ตลอดชีวิตรัก ดินคงเหน็ดเหนื่อยส่งเทศบาลคอยไล่จับหมาหิวพวกนั้นอยู่ไม่หยอก...
ว่าแต่เขาเถอะ...เดือนดับยังกลุ้มใจโขอยู่
วาลอนยังตั้งขนาดนั้น มาร์โก้คนหลานอาจหนักข้อ...สามพันล้านเท่าของท่านอา
“ ไม่เหงาเหรอ? สมน้ำหน้าจิ้งจอกเก้าหางหูตูบ โดนชิวาว่าทิ้งเห็นๆ ” เดือนดับแกล้งกวนตะกอนขุ่นมัวในใจบิลล์
“ เหงาดิ โธ่ ชิ เปลี่ยนใจแล้ว งั้นพี่เดือนห้ามไปเลย อยู่เป็นเพื่อนผมหัวเดียวโด่เด่ด้วยกันซะดีๆ ” จิ้งจอกออกอาการฉุนขาด พุ่งกอดหมับพี่ชายต่างไส้หนึบ ไม่ยอมปล่อย...
“ ไปเป็นน้องเอี้ยงเกาะหลังไอ้ทุยนิคสุดหล่อให้ไถหว่านเป็นเพื่อน ไป๊ ฉันจะไปหาเมียฉัน หมูกำลังหาม อย่ามาขวางคลอง ” นักสืบหัวเห็ดบอกพร้อมสะบัดๆ ไล่บิลล์ไปให้พ้นทาง
“ โหย เมีย...พูดได้เต็มปากเชียวน้า หมั่นไส้ แมวชั่ว ได้เมียลืมน้อง ไปไหนก็ไปให้พ้นหน้า รำคาญหนักแล้ว ” บิลล์บ่นปากแฉะ ราวแม่ยายด่ากราดลูกสะใภ้
เดือนดับหัวเราะร่า เปิดประตูห้อง หลบหมอนขนนกที่จิ้งจอกขว้างใส่ทันท่วงทีเฉียดเส้นยาแดง
หมอนดันแฉลบโดนหมาขนอองเดร ผู้วิ่งสวนทางระหว่างขาเดือนดับเข้ามาในห้องพัก จังหวะพอดีพอดิบจังเบอร์
อองเดรร้องหงิง ยืนงงตาแตกเป็นหมาปูนปั้นชั่วคราว...บิลล์รีบบึ่งถลาเข้าปลอบเข้าโอ๋ลูกขนสุดเลิฟ
แต่นักสืบไม่สนใจ คงมุ่งหน้าไปตามทางของตนนับแต่เดี๋ยวนั้น
แต่ละก้าวระหว่างทางเดินสู่ห้องพักส่วนตัวของน้องเหมียว
เดือนดับใคร่ครวญ ถึงสิ่งควรพูดกับมาร์โก้
เขามีเป้าหมายแน่วแน่กว่าคราวไหนทั้งหมด
...บางที อาจต้องคุยกับแมวตาสองสี
ตลอดคืน...
......................................................................................
บิลล์นั่งเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอย่างเร่งด่วนเสมือนหนีภัยน้ำท่วม ท่ามกลางสายตาอาลัยอาวรณ์ของหมาขนอองเดร
ต้องจรลีไร้ร่องรอย...ยิ่งกว่านินจา มัวชักช้า เดี๋ยวท่านพี่แฝดนรกจะไหวตัวทัน ตามตูดน้องเนื้อหอยกลับเบรเมนไปด้วยในคืนส่งท้าย ณ แผ่นดินฝรั่งเศสนี้...
ก่อนหน้าเจอกับเดือนดับในห้องพัก บิลล์เลือกแวะเข้าพบแมวเหมียวตาสองสี...ในศาลาจัดเลี้ยงกลางสวนสวยของตึกกานาชเอ็มไพร์
แวบหนึ่งที่บิลล์พบมาร์โก้นั่งเหม่ออยู่บนเก้าอี้น้ำชาอย่างโดดเดี่ยว
พี่เหมียวแลดูหมองหม่นผิดรูปลักษณ์ เล่นเอาศาลาจัดเลี้ยงกลายสภาพเป็นศาลาแมวเศร้าไปโดยปริยาย..
“ น้องบิลล์...” แมวเหมียวตาสองสีเงยหน้าทักทายจิ้งจอกบิลลี่ด้วยท่าทางงุนงงเล็กน้อย
“ ไง? พี่ชายร้านขนม ” บิลล์ทักตอบพร้อมรอยยิ้มเป็นกันเอง
“ จำได้แล้วเหรอ? ” มาร์โก้เบ่งตาโต ถามอย่างตื่นเต้น เมื่อบิลล์ถือโอกาสเหมาะโดดผลุงนั่งลงในเก้าอี้ตรงข้าม
“ เพราะพี่เดือนถาม เลยเกิดเหตุอัศจรรย์ ให้จำความกาลครั้งหนึ่งได้แน่ะ” บิลล์ตอบพร้อมหยิบคุกกี้เนยสองชิ้นในตระกร้าสานบนโต๊ะเข้าปาก คำเดียวหมด
“ ถามอะไร? ” แมวเหมียวมุ่นคิ้วเอะใจ บิลล์ส่ายหน้าดิก แสดงท่าทางชัดว่า ชาตินี้ไม่มีวัน...บอกแน่
“ โตแล้วนะ เมื่อก่อน ยังเป็นเจ้าหนูตลกบริโภคอยู่เลย...” มาร์โก้บอก มองบิลล์เขมือบขนมคุกกี้ตามอำเภอใจอย่างเอ็นดู
ย้อนอดีตวันหวานครั้ง มาร์โก้ กายาเร่ ยังเยาว์วัย เล่าเรียนวิทยาอยู่ในกรุงเบอร์ลิน แผ่นดินไส้กรอกเยอรมัน...
เด็กหนุ่มยังไม่ได้เป็นราชาช็อกโกแลตเช่นทุกวันนี้
ทว่าขณะนั้น มาร์โก้คงมีความตั้งใจแน่วแน่ว่าจะสืบทอดธุรกิจช็อกโกแลตเก่าแก่ของบิดา
ให้ทันสมัยทัดหน้าเทียมตาช็อกโกแลตจากประเทศเพื่อนบ้าน...ให้จงได้
ช็อกโกแลตอิตาลีก็มีดีไม่แพ้ชาติใดในโลกล่ะน่า... 
แต่หนทางทำให้ดีเลิศได้ ต้องปรับปรุงคุณภาพจนสูตรเฉพาะเป็นรสสัมผัสของเราเอง
สูตรไหนกันเล่า...?
แมวตาสองสีสมัยวัยุร่น คิดคำนึงไม่ตกฟากบนม้านั่งในสวนสาธารณะ
พร้อมกองสารพัดขนมเค้กและคุกกี้รสช็อกโกแลตของบริษัทกายาเร่ไว้ข้างตัว...
เสียงเคี้ยวของแข็งกรุบแกรบแปลกหู...เรียกความสนใจจากเด็กหนุ่มให้หันตามเสียง
เด็กหญิงเอเชียวัยละอ่อน หน้าตาสวยเฉียบ...กำลังกัดแทะคุกกี้ของเขาอย่างเมามันสะใจในอารมณ์ชี
ท่ามกลางอาการช็อคพูดไม่ออกบอกไม่ได้ของมาร์โก้ เด็กทอมผมสั้นเอ่ยเอื้อน ทั้งยังเคี้ยวขนมคุกกี้เต็มปาก
“ คุกกี้พวกนี้ไม่ใช่ของเยอรมันนี่นา...” ปรากฏจากเสียงว่า...เป็นเด็กหนุ่ม ไม่ใช่เด็กหญิง?
“ รู้ได้ไง? ” อยากถามว่า ไอ้น้อง เอ็งตายอดตายอยากมาจากไหน? แต่ความอยากรู้เรื่องนี้มีมากกว่าหลายเท่าทวี
ขนมทั้งหมดที่เด็กชายวัยกระเตาะสวาปามหม่ำลงกระเพาะแหลกลาญ
ไม่บ่งบอกยี่ห้อแต่อย่างใดแถมยังอยู่ปนรวมกันในกล่องพลาสติกใสแสนธรรมดาด้วย
มาร์โก้สงสัยนัก... เจ้าหนูแสนรู้ว่ามันเป็นของนอกได้ตรงไหน?
“ มันประกอบด้วยของจากนอกประเทศตั้งมากมายนี่นา อย่างผลไม้กวนแปลกๆ ในเค้กเนี่ย
ในเยอรมันหรือประเทศแถวนี้ไม่มีอ่ะ พี่ชายเป็นลูกมือของร้านขนม บิลลี่ขอตั้งชื่อว่า พี่ชายร้านขนม แล้วกัน ” ไอ้เด็กเอเชีย หนังหน้าไร้ความเป็นชายสิ้นเชิงนี่...ตั้งชื่อพิเรนทร์ๆ ให้ชาวบ้านเสร็จสรรพ
ไม่ไต่ถามความเห็นพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเขามั่งเลย สงสัยนึกว่ามาร์โก้เป็นหมาแมวแล้วมั้ง...
“ อยากเรียกอะไรก็ตามใจ ว่าแต่เราน่ะชื่อบิลลี่สินะ ” แมวตาสองสีถอนใจยาว เอากับมันหน่อยสิ...
“ ได้ขนมกินฟรีมาทุกวันเลยจิ อิจฉานัก ” ไม่ตอบตรงคำถาม...แถมชวนคุยไปคนละเรื่องราว เอากับมันหน่อยเหอะ...
“ อยากกินเท่าไหร่ ก็กินเถอะ...เบื่อแล้วล่ะ กินแทบทุกวัน ” มาร์โก้ กายาเร่ ตอบแบบเซ็งเต็มแก่...
“ เบื่อทำไมล่ะ? กินเค้กก้อนนี้ผสมกับก้อนนี้แล้วรสชาติจะต่างไปจากเดิมนะ...” บิลล์ในวันวานยื่นเค้กสองชิ้นทำจากช็อกโกแลตต่างชนิดกันให้มาร์โก้...เขารับมากินอย่างไม่ให้เสียน้ำใจเด็ก
“ จริงอย่างว่า...แปลกดีนะ...” มาร์โก้ค่อยละเลียดกินเค้กช็อกโกแลตสองชิ้นพร้อมกันอย่างช้าๆ
“ ไม่เห็นแปลก...ของบางอย่างมันไม่ได้อร่อยด้วยตัวของมันเองทั้งหมด ต้องมีบางอย่างช่วยเสริมให้อร่อยมากขึ้น
เหมือนเวลากินน้ำส้มจากแก้วสวยๆ ต้องมีหลอดดูดสีสดใสเพิ่มบรรยากาศ...” บิลลี่บอกเสียงชื่น ขณะกินขนมของคนอื่นต่อไปไม่มีเกรงใจให้เสียมิตรภาพ
มาร์โก้นิ่งงัน...ในสิ่งเพิ่งเคยคิดถึง
ถ้างั้น...ถ้าลองเอาช็อกโกแลตหลายๆ อย่างผสมกันเข้าล่ะก็ อาจจะ...
“ อยากกินขนมทุกวันก็มาหาที่นี่สิ...” มาร์โก้บอกเด็กชายผู้กำลังกินเค้กหมดทีเดียวสามก้อน...
ขอทดลองยากับไอ้หนูนี่ก่อนเลยละกัน ท้องเสียคงไม่ต้องรับผิดชอบมั้ง...
“ จริงเหรอ? สัญญาแล้วนะ...ใครผิดสัญญา ขอแช่งชักหักกระดูกให้ก็อดซิล่าถล่มบ้านทลายตายยกครัว ” บิลล์กระโดดกระเด้งด้วยความยินดีปรีดาลั้ลลาเบิกบานฤทัย...
อะไรคือก็อดซิล่าของเอ็ง...? 
มาร์โก้ กายาเร่ไม่มีโอกาสทันถามบิลล์ ราชาช็อกโกแลตได้เจอบิลลี่ต่อเนื่องอีกสองสามวัน
หลังจากนั้น เจ้าหนูคนสวยลาแล้วลาลับ หายหน้าไปจากชีวิต พี่ชายร้านขนม สมบูรณ์แบบ
เพื่อเป็นเกียรติแก่ ไอ้เด็กเกรียนได้โล่ เมื่อความหลังครั้งเก่า
มาร์โก้จึงขออนุโมทนาตั้งชื่อ สูตรลับหัวเชื้อขนมผสมช็อกโกแลตหลากชนิด ตามชื่อบิลลี่ ผู้ให้กำเนิดนิยามการประดิษฐ์อันยืนยงนั้น...
ของบางอย่างมันไม่ได้อร่อยด้วยตัวของมันเองทั้งหมด ต้องมีบางอย่างช่วยเสริมให้อร่อยมากขึ้น...เวลาผ่านไปหลายฤดู
ได้เจอกันอีกทีจั๋งๆ ในจอทีวีแบนๆ บิลล์กลายเป็นนักเทนนิสอันดับหนึ่งเสียแล้ว...อย่างเหลือเชื่อ
“ ทำไมไม่ยอมมาหาอีกเลยล่ะ จะให้ขนมสั่งลาสักหน่อย ” มาร์โก้หวนนึกถึงความวันเก่าแล้วยิ้มขำเข้าเส้น
“ ลืมสนิทว่า เปิดเทอม ต้องกลับไปเรียนโรงเรียนประจำไง...” บิลล์บอก พร้อมพยักหน้าหงึกหงัก
“ นึกว่าจะจำได้เลยซะอีก...ที่ไหนได้ลืมเรา คนเคยให้ข้าวให้น้ำเฉย..สามวันจาก หมาเป็นอื่น ” มาร์โก้แกล้งสัพยอก
“ ไม่ได้จำหน้าเลยนี่นา...” จิ้งจอกเสียงอ่อย
“ จำแต่ขนมที่ให้ ” มาร์โก้เดาทาง พูดต่อประโยคจนจบเสร็จสิ้น บิลล์ยิ้มเผล่ ผงกหัวว่องไว สำแดงอาการหมาเห็นด้วย
สมเป็นจิตพิสัยของบิลล์แท้ๆ น่าโมโห และน่าปลงตก ในคราวเดียวกัน
วันเปิดเรียนยังจำไม่ได้ อย่าว่าแต่จำหน้ามนุษย์ที่ได้เจอกันแค่สองสามวันเลย...
“ ตอนเจอหน้าอีกที ที่โรงแรมคราวก่อน ไหงไม่ยอมบอกความจริงล่ะ? แถมวางฟอร์ม ขอนอนด้วยซะงั้น ” บิลล์คงค้างคาใจเรื่องนี้...มาร์โก้ยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบใส่ตาสีสนิมของจิ้งจอกเจ้าเล่ห์
“ เผื่อฟลุคไง ก็อยาก เออ...ส่งเสียน้องนักเทนนิส...บ้าง ไรบ้าง เสียดาย ไม่ยอมหลงกลความหวังดีเรา ” “ ตอนนี้เลยเปลี่ยนใจ อยากลองของ ส่งเสียนักสืบแทนแล้วสิ ” บิลล์พูดกระแทกกระดองใจดำมาร์โก้...
ได้ผลฉับพลันยิ่งกว่ายาสลบยิงช้าง แมวจ๋อยทันควัน...น่าสงสารปนเปสมน้ำหน้าชอบกล
“ ชอบพี่เดือนเข้าจังเบอร์...” อาการ อพิโธ่ ชีวิต...หมองยิ่งกว่าหมอง...นี่ใช่ไหม? เป็นคำตอบรับของทุกสิ่ง
บิลล์ เหมือนว่า...เข้าอกเข้าใจมาร์โก้ ในหลายๆ ความหมาย
ตกหลุมเลิฟมนุษย์อย่างพี่เดือนมืดของน้องจิ้งจอก ไม่แปลกที่ต้องรู้สึกว่า...จบสิ้นแล้ว
“ ถ้าอยากสานต่อ พี่เหมียวควรแสดงเจตจำนงบ้าง
ปล่อยแมววัยกำดัดเข้าป่าลึก เดี๋ยวจับขังกรงไม่ได้อีก จะเสียใจช้ำชอก ถึงแก่ตีอกชกหัวตัวเอง ”บิลล์บอกเสียงเฉียบ...ก่อนผินหน้า เดินกลับตามทางเก่าอันเคยจากมาของตน
มาร์โก้ กายาเร่ มองส่งไล่หลังจิ้งจอกเก้าหาง แล้วเปลี่ยนมุมหันมอง ตะกร้าสานใส่คุกกี้ ว่างเปล่า...
จกขนมหมดหน้าตัก จากนั้นอาศัยจังหวะทำเท่ ชิ่งหนีเนียนไร้สามัญสำนึก นี่แหละบิลล์...นั่นล่ะบิลล์ ของเขาเฮี้ยนจริง อย่าลบหลู่
......................................................................................
วาลอนทนความรุ่มร้อนภายในใจ...แทบไม่ไหว
เขาตั้งใจตัดใจจากอิงดิน...โดยเด็ดขาด
ภาพชิวาว่ากอดน้องเม่นชายหาดร้องไห้บนพื้นเรือวันก่อน...
ทำให้รู้ซึ้งว่า ชาตินี้ชาติไหน คงแยกสิ่งมีชีวิตทั้งสองจากกันไม่ได้แน่
คำตอบของอิง คงไม่แคล้วคลาด ไม่ยอมแยกจากบิลล์
...ต้องถูกปฏิเสธ 
วาลอนเดินวนเวียนหลายกิโลภายในห้องพัก ดั่งขาคู่ยาวสองข้างติดมอเตอร์ไว้
ชายหนุ่มเอาแต่ครุ่นคิดหมกมุ่นหนัก
ถึงอย่างนั้น อยากรู้จากปากอิงดิน...เอาไงเอากันวาลอนพุ่งสุดแรง เปิดประตูห้อง หมายมุ่งหน้าไปพบผู้จัดการส่วนตัวของนักเทนนิส...และต้องยืนค้างจังงังกะทันหัน
“ อิง...” คนที่เขาอยากเจอที่สุด ยืนอยู่อีกฟากของบานประตูนี่เอง...
“ คุณมา...” “ ผมมา....ให้คำตอบ...” อิงดินแสดงทีท่ากลั้นใจ พูดตัดบทพี่ยักษ์
...ต้องทำใจแล้วสิ ถึงรวดเร็วไม่ทันตั้งตัวก็ตามเถอะวาลอนยอมรับสภาพ...หลับตาแน่นหนา...
ไม่อยากได้ยินชิวาว่าหมากระเป๋าพูดประโยคระเบิดลง...
“ ตอนคุณกระโดดลงทะเลสาบหนาวเหน็บไปช่วยบิลล์...ทำให้ผมทราบ ”
“ ผมห่วงคุณไม่ต่างจากห่วงบิลล์เลย...” แฝดคนพี่ของเม่นชายหาดก้มหน้ามองพื้น ขณะพูด...ราวกับบนพื้น มีสิ่งน่าสนใจเสียยิ่งกว่าหน้าของวาลอน
“ ผมอยากอยู่กับบิลล์ต่อไป ดังนั้น ถ้าคุณยอมรับรักทางไกลได้...ล่ะก็ ”อิงดินค่อยเงยหน้ามองวาลอนผู้กำลัง...ตะลึงดั่งต้องมนต์คาถา
ก่อนพี่ยักษ์จะสำลักสำลั่นรีบตอบ พร้อมกุมมือหมาขนาดเล็กไว้แน่น...
ไม่ปล่อยอีกแล้ว...
“ ยอมรับได้สิ...”
“ ขอให้รู้ว่ารักเถอะ...” วาลอนตอบพร้อมยกหลังมือของอิงดินแนบกับริมฝีปากของตนเบาๆ
ชิวาว่ายิ้มน้อย อย่างที่สายตาพี่ยักษ์เห็นว่ายิ้มสวยที่สุดในชีวิต ก่อนบอกเสียงเบาหวานแหวว...
“ ผมจะเชื่อ ถ้าหากคุณลบเบอร์โทรคู่นอนทั้งหลายแหล่ทั้งมวลให้หมดจากโทรศัพท์ ณ บัดนาว ” อิงดินก้าวเข้าประจันหน้าระยะประชิดกับพี่ยักษ์ตาเขียวมรกต ดวงตากลมแน่วแน่ทำให้วาลอนต้องกลืนน้ำลาย...
“ โดยเฉพาะ ผีเกาะหลังจากแดนโสม ขอให้หายไปขาดจากวงจรชีวิตมั่วซั่วของคุณซะ อย่าให้เจออีกเชียว
คราวนี้จะหาว่าไม่เตือนไม่ได้ เพราะผมมีนิสัยเสียอยู่อย่างคือแว้งกัดไม่เลือกหน้า ถ้าบังเอิญรู้ว่าต้องใช้ ของ ร่วมกับใคร...”ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตกะทัดรัดน่ารักที่น่ากลัวอะไรอย่างนั้น...มิน่าเอาจิ้งจอกพันธุ์เอเลี่ยนอยู่หมัด ไม่กล้าหือกล้าอือ
วาลอนรู้ชัดแล้วว่ากำลังเล่นกับ...
ช่างเถอะ...ตกหลุมดักกินยักษ์ไปมิดตัวแล้วนี่นา
จะว่ากระไรได้...ยอมขาดอากาศ นาทีนี้ ดีกว่าขาดรักชิวาว่า
วาลอนก้มหน้าก้มตาง่วนลบเบอร์โทรศัพท์คู่ขาทั้งหลายทิ้งเอาใจ ว่าที่เมีย ผู้ยืนกระดิกตรีนริกๆ จ้องมองด้วยท่าทีไม่สบใจ...
......................................................................................
หัวข้อ: °o.ปฏิวัติรักรส (""\_(o_O)_/"") Ganache.o° ย้ายไปห้องจบแล้วได้เลยค่า (อ่าน 226077 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก