มาต่อแล้วว ขออภัยที่หายไปนาน เพื่อเป็นการขอโทษมาต่อให้แบบยาวๆ 2 ตอนรวดเลยนะก๊าบบ
--------------------------------------------------------------------------------------------
ร่างที่นั่งเคียงข้างตี๋หน้าโหด ขึ้นไปนั่งอยู่บนเตียง และลงมือกดปลายนิ้วที่ต้นคอของคนที่ขยับกายเข้ามาใกล้ ๆ กับคนนวดมากขึ้น รู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก เพราะฝีมือการนวดของรักชาติ
"เดี๋ยวนวดดี เฮียจะให้ตังค์กินหนม5บาทเลย"
ค่าจ้างคงมากเกินไป จนทำให้รักชาติต้องหัวเราะออกมาด้วยความขำ
"เฮีย 5 บาทนี่ยังไม่พอค่ารถเมล์เลยด้วยซ้ำ ให้ทั้งที 5 บาทเนี่ยนะ โคตรคุ้มเลยว่ะ"
เสียงหัวเราะเบา ๆ ของคนที่กดปลายนิ้วไปที่ต้นคอ ก่อนจะเคลื่อนไปที่ไหล่ ทำให้ก๋วยต้องเอียงคอไปตามจังหวะการกดปลายนิ้ว และหลับตาลง ใช้ได้จริง ๆ นั่นแหละ มือหนึ่งของชมรม เออ เข้าท่า เข้าท่าดีจริง ๆ เลยแบบนี้
"ให้ตั้ง 5 บาทไม่พอใจอีก ลื้ออยากได้อะไรล่ะ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงเฮียจะหามาให้ แต่ถ้าเกิน 5 บาท เฮียคงไม่มีปัญญาหาให้ลื้อแน่ ๆ เลยรักชาติ"
คำถามเหมือนเป็นการเปิดช่องทาง รักชาติอมยิ้ม มือขยับไปตามแนวกระดูกสันหลังของคนที่นั่งนิ่ง ๆ ให้กดปลายนิ้วลงไป นิ่งคิดอยู่อึดใจเดียว แล้วก็เอ่ยบอกออกมา
"ไม่รู้ว่ามันเกิน 5 บาทหรือเปล่า แต่อยากได้ อะไรดี อยากให้เฮียทำข้าวให้กินทุกวันมั้ง แต่ไม่ดีว่ะ ทำให้กินทุกวันก็บ่นเรื่องผมกินข้าวช้าทุกวันอะดิ โห่ เซ็งตายเลยแบบนี้ ไม่ไหวว่ะ"
รักชาติบ่นงึมงำ เหตุผลที่ไปกันไม่ได้กับความเป็นจริง ตลกจนก๋วยต้องหัวเราะด้วยความขำ
"ลื้อมาบอกให้เฮียทำข้าวให้กินทุกวัน มันเหมือนขอแต่งงานกับเฮียเลยรู้หรือเปล่า" ก๋วยยกมือขึ้นและเอื้อมมือไปด้านหลังจนแตะมือของรักชาติได้ เหนี่ยวรั้งเอาไว้ ก่อนจะหันกลับไปหาคนที่นั่งอยู่บนเตียง และยังคงกุมมือของคนที่จ้องมองกลับมา กุมเอาไว้แน่น ก่อนจะยกขึ้นจรดที่ปลายจมูก แตะเพียงนิดเดียว และผละออกห่าง แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือของคนที่นั่งจ้องมองนิ่ง ๆ อยู่ตรงหน้า
เฮ้ย อะไรวะ เฮีย เอาอีกแล้วกู โดนแกล้งอีกแล้ว คราวนี้เล่นมองกันตรง ๆ เลย
เอ่อ แล้วไงดี ทำไงดีล่ะ เฮีย ทำไมจ้องซะ ผมไม่รู้จะหลบไปทางไหนแล้วเนี่ย
ถ้าตอนนี้มีกระจก รักชาติคงได้เห็นว่าตัวเองกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ ท่าทางขัด ๆ เขิน ๆ
ท่าทางที่พยายามจะหลบสายตาไปทางอื่น นั่นยิ่งทำให้ก๋วยอยากรั้งร่างของคนตรงหน้าเข้ามาในอ้อมแขน
อยากจะกอดรัดให้แน่น ๆ และอยากจะฝังปลายจมูกไปที่ข้างแก้มเนียนของคนที่พยายามจะหันหน้าหนีไม่ยอมหันมาสบตาด้วยอีก กิริยาท่าทางของรักชาติที่ทำให้ก๋วย ต้องพยายามห้ามใจตัวเองเอาไว้ ไม่ให้รุกไล่เร็วจนเกินไป
"เฮียอย่าเล่นเด่ะ ผมเขินว่ะ เฮียจะจับมือผมไว้อย่างนี้ตลอดไม่ได้นะเฮียผมว่าตอนนี้ชักเกิน 5 บาทแล้วนะ"
รักชาติปากกล้า หันกลับมาอีกครั้ง คราวนี้ไม่หลบตา แต่จ้องกลับ ทั้งที่รู้สึกเขินอาย แต่ก็ยังไม่เบนสายตาหลบ
"เฮียก็เขิน แปลกมั้ย เฮียว่าแปลก ทำไมลื้อให้เฮียจับมือล่ะ เฮียชักเริ่มกลัวว่าลื้อจะชกหน้าเฮียทีเผลอแล้วนะ ลื้อเล่นจ้องหน้าเฮียตาไม่กระพริบแบบนี้ เฮียชักจะทำตัวไม่ถูกแล้วเหมือนกัน"
ถึงจะบอกว่าทำตัวไม่ถูก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออก
ตี๋หน้าโหด เปลี่ยนลงมานั่งที่ข้างเตียง โดยมีรักชาติก้าวตามลงมานั่งข้าง ๆ ด้วย
ฝ่ามืออุ่น ๆ เอื้อมแตะที่ศีรษะของรักชาติ และรั้งให้เอนซบลงที่ไหล่ ถึงจะแกล้งทำเป็นขัดขืน แต่สุดท้ายรักชาติก็ยอมทำตามง่าย ๆ ก็เพราะรู้สึกชอบสัมผัสแบบนี้ สัมผัสที่แสนอ่อนโยน แล้วแบบนี้จะให้หนีทำไม
"เฮีย ผมเขิน" เสียงที่เอ่ยบอกเสียงของคนที่ยอมเอนซบที่ไหล่แผ่วเบาและสั่นไหวอย่างไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองนัก แต่ใบหน้ากลับกลั้นรอยยิ้มเอาไว้ไม่อยู่
"อย่าว่าแต่ลื้อเลย เฮียก็เขินเหมือนกัน" คำตอบของก๋วย ยิ่งทำให้รักชาติยิ้มกว้างมากขึ้น พยายามเงยหน้าขึ้นเพื่อมองหน้าอีกฝ่ายให้ชัด ๆ แต่กลับถูกกดศีรษะให้ซบนิ่งอยู่กับไหล่ของคนที่ให้ซบ
คำถามที่ตามมาของรักชาติ ก็คือ ทำไมเฮียไม่ยอมให้เงยหน้าขึ้นเลย แต่คำตอบที่ได้กลับมา ยิ่งทำให้รู้สึกว่าคนที่เอาแต่ทำหน้าโหด ๆ ก็มีมุมมองให้ยิ้มได้ และยิ่งทำให้อยากอยู่ใกล้ชิดไปนาน ๆ มากกว่าที่เป็นอยู่
คำตอบที่ทำให้รักชาตินึกเขินแทนคนตอบ คำตอบที่ทำให้รักชาติรู้สึกอยากหยุดเวลาเอาไว้แบบนี้นาน ๆ
"ลื้ออย่าพยายามมองหน้าเฮียสิรักชาติ หน้าเฮียแดง เฮียอายลื้ออยู่จริง ๆ นะ .....รู้ซะบ้างสิเด็กโง่เอ้ย... ว่าผู้ใหญ่อย่างเฮียก็รู้จักอายเป็นเหมือนกัน"
TBC....
หัวข้อ: รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว โดย aoikyosuke ตอน ถอยหนึ่งก้าว (18/12/2553) (อ่าน 342179 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก