หัวข้อ: ┤ ราคา ◇ ค่า ◇ รัก ├ งวดพิเศษ 03 - สัตว์กินเนื้อที่กินผักชีได้ หน้า 64 [6/6/60]

[PrimYJ]

เรื่องของธเนศกับธัญเศร้ามากเลย สงสารอ่ะ ธเนศก็ต้องจมอยู่กับความเสียใจและเจ็บมาตลอด พอมาเจอธัญญ์ที่คล้ายพ่อก็เลยทำให้ธเนศมองเป็นตัวแทนของธัญ แต่สุดท้ายธเนศก็คงได้ไปอยู่กับธัญแล้วเนอะ ขอบคุณนะคะ

[Ryoooo]

เราเข้าใจธเนศหรือคุณเจนขึ้นนะ
แต่ก็ไม่ควรให้ธัญญ์มารับกรรมในส่วนที่ตัวเองไม่ได้ก่อ
ความเศร้ามันคงกัดกินในใจ แต่มันก็เหมือนเดิม
คือเพราะไม่บอก ไม่พูดออกมา เรื่องราวมันเลยเลวร้าย
พ่อของธัญญ์ก็ไม่ผิดที่อ่อนแอ
เพราะเรื่องมันใหญ่มากจริงๆ มันเหมือนคิดแก้ปัญหาไปไม่มีทางออก
เพราะธเนศไม่ได้พูดอะไรออกมา
ทางแก้เลยไม่มี เศร้ามาก
ธัญไม่ได้เข้มแข็งพอที่จะอยู่ได้
ทิ้งเจนไว้อีกครั้งและอีกครั้ง
ความเจ็บมันคงบาดลึกมาก
ความรักของทั้งคู่น่าสงสาร

แต่เราสงสารธัญญ์ที่สุด ไม่ได้รู้อะไร
เป็นเด็กน้อยที่ครอบครัวอบอุ่น
แต่วันนึงกลับต้องมาเจอเรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต
ยังเป็นผู้เป็นคนใช่ชีวิตได้ขนาดนี้ ก็สุดยอดแล้ว

ตอนนี้มันทำให้ทุกอย่างคอมพลีสจริงๆค่ะ
แต่งดีมาก อินมาก เศน้าและสงสารโชคชะตาของคนทั้งหมด
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้

[O-RA DUNGPRANG]

สงสารธเนศถ้าได้บอกได้เล่าเรื่องราวต่างๆออกมาคงดีกว่านี้
       

[kinjikung]

จบดีอ่ะ เราสงสารธเนศ ธัญญ์ก็น่าสงสาร

[sherline8]

อหหหหหห สงสารคุณธเนศ แต่คุณธเนศไม่น่ามาลงกับธัญญ์ สุดท้ายจุดจบเกือบเหมือนกับของตอนรุ่นพ่อ ที่ฆ่าตัวตาย คุณธเนศคงฝังใจกับเรื่องนี้ นึงยอมทุกอย่างให้ธัญยังอยู่ ล้องห้าย  ใจน้อง

[หมอตัวเปียก]

อ่านจบแล้วรู้สึกสงสารธเนศมากกว่าธัญญ์อีกอะ

ถึงธเนศจะทำเลวร้ายกับธัญญ์ ซึ่งมันก็คงให้อภัยไม่ได้

แต่สิ่งที่พ่อธัญญ์ทำกับธเนศเอง มันก็สร้างบาดแผลให้ลึกล้ำ

ในสายตาผมธเนศไม่ใช่คนดี แต่เป็นคนที่พร้อมจะให้ทุกอย่างกับคนที่ตัวเองรัก

พยายามแก้ไขในสิ่งที่ผิด (ถึงวิธีที่ทำจะผิด ๆ ในเรื่องของธัญญ์)

แต่จบแบบนี้ก็ดีแล้ว ดีจริง ๆ

[Yundori]

สงสารธเนศอ่ะ เหมือนเป็นฝ่ายที่ถูกทิ้งตลอดเวลา
ธัญเองก็ไม่ได้ให้โอกาสกับธเนศได้อยู่ด้วยกันเลย
สิ่งที่ธเนศทำกับธัญญ์ก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีเหมือนกัน
คนก็คนละคน มาแทนกันไม่ได้
แต่ก็นะ ถึงจะเดาไว้แล้ว ก็น่าสงสารอยู่ดี
อ่านตอนนี้ที่คณะ เกือบร้องไห้หลายรอบมาก
ถ้าอยู่ห้องต้องร้องไห้หนักแน่ๆ 
โอยยยย ถ้าความรักจะไม่เจ็บปวดนะ 

[therappizdrum]

น้ำตาซึมเลยค่ะ ฮือออออออออ

จริงๆตอนแรกอ่านแล้วงงค่ะ เจนจบคือใคร 5555555

แต่พออ่านเรื่อยๆเริ่มเดาออก จนมาถึงตอนจบ

น้ำตาซึมจริงๆ มันคือโศกนาฏกรรมแท้จริง

น้องธัญญ์คือเหยื่อโดยแท้จริง สงสารพี่เจนมาก ฝจริงๆ

อร๊ากกกกกกกก พี่เจนได้ไปอยู่กับน้องธัญแล้วนะ

พูดไม่ถูก รู้แต่ว่าเศร้าค่ะ5555 ขอบคุณสำหรับตอน.5

คลายปมในใจเราแล้วค่ะ

[basanti]

เรื่องของพี่เจนก่อนที่จะมาเป็นธเนศนั้นน่าเห็นใจมาก
การสูญเสียคนที่รักนั้นเป็นทุกข์ โดยเฉพาะการจากตายทั้งที่ยังรัก

เรื่องที่ธเนศทำร้ายทำลายธัญญ์นั้นไม่สมควรให้อภัย
ธเนศไม่ได้ล่วงเกินธัญญ์แค่ครั้งเดียวในคืนฝนตก แต่ทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
จนเด็กอย่างธัญญ์ต้องหาทางออกด้วยการฆ่าตัวตาย

ถึงจะป่วยทางจิตแต่ธเนศไม่ได้ป่วยจนไร้สติหรือบ้าแบบสมบูรณ์แบบ
ธเนศยังทำธุรกิจยังคิดวางแผนบงการชีวิตคนอื่น ๆ รอบตัวได้
ถ้าภูเมศไม่ลงน้ำมาช่วยธัญญ์...ธเนศจะตัดเชือกปล่อยธัญญ์มั๊ย

เมื่อตายไปแล้ว ธเนศจะไปพบกับพ่อของธัญญ์ในฐานะพี่เจนคนเดิมได้อีกหรือ
ถ้าพ่อของธัญญ์รู้ว่าพี่เจนได้ทำอะไรกับลูกไปบ้างจะทุกข์ทรมานแค่ไหน

...คิดแล้วได้แต่ถอนใจ     

ขอบคุณ คุณ RAINYDAY มากค่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วถอนใจจนลมแทบหมดปอดและคอมเมนต์จริงจังมาก

[aiyuki]

เศร้าาาา ไม่คิดเลยว่า ธเนศจะมีชีวิตที่เศร้าแบบนี้ แต่ มันก็ไม่ใช่ข้ออ้างของการข่มขืนไง สงสารอ่ะ ทั้งสองคนเลย

[jannie]

ชอบที่มีตอนนี้ค่า คือได้รู้เหตุผลของการกระทำของคุณธเนศ แอบน่าสงสาร

ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้ได้อ่านค่า

[เจ้าหญิงขี้ลืม]

เพราะแบบนี้เองสินะ เรื่องราวต่างๆถึงได้เกิดขึ้น
เป็นเรื่องโศกนาฎกรรมของความรักได้เลย
 

[river]

ได้เข้าใจความบิดเบี้ยวของธเนศ
ทั้งสุข เศร้า
แต่ แหม มุข เก็บกระเป๋าตังค์ ตอนแรก ทำเอาเข้าใจว่าเป็นแผนเหมือนที่ธัญญ์ทำเลย

[MoonSunSky]

กระจ่างในส่วนที่เป็นปมของธเนศ และที่มาของธัญญ์ 

รอกระจ่างส่วนอื่นๆต่อไปจ้า   ขอบคุณผู้แต่งด้วย 

นิยายของคุณ  make my day เสมอ

[malula]

เศร้ากว่าเรื่องของธัญญ์ก็เรื่องพี่เจนนี่แหละ
ร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า
พี่เจนกับธัญในตอนเริ่มแรกมันน่ารักมาก หวานมาก
แต่ก็คิดอยู่ว่ามันต้องลงเอยแบบนี้
คนตายก็หลุดพ้นไป คนอยู่ยิ่งกว่าตายทั้งเป็น
ยังคิดอยู่ว่ารักพ่อขนาดนั้นทำไมถึงทำกับลูกได้ สรุปคือพี่เจนป่วย
มันเศร้ามาก หวานขมจุกอกกันไป

[white_gik]

เราอ่านตอนนี้แล้วร้องไห้เลยยย สงสารทุกคนอ่ะ
ธเนศน่าสงสารมากเลย โดนทิ้งแล้วทิ้งอีก แถมยังป่วยอีก
เพราะธัญญ์(พ่อ) ไม่เข้มแข็งพอ อ่อนไหวง่าย คิดมากด้วยแหละ
ส่วนน้องธัญญ์น่าสงสาร เป็นตัวแทนพ่อตัวเอง แล้วยังมาถูกข่มขืน

ตอนนี้สงสารธเนศกับพ่อธัญญ์มากอ่ะ รักแล้วไม่ได้อยู่ด้วยกัน
เป็นตอนจบที่ประทับใจ จบแบบนี้ก็ดีแล้ว

ขอบคุณ rainyday มากเลยค่ะ ประทับใจมาก ตัวละครทุกตัวมีเหตุผลในตัวมันเอง
ติดตามตั้งแต่เรื่องลูกเจี๊ยบ หวังว่าจะมีผลงานใหม่มาอีกนะคะ 

[Duangjai]

โอ้ย น้ำตาไหล น้ำตาซึมกันไป

ทุกอย่างมีเหตุ และมีผล

จบด้วยบท 30.5 นี้ทำให้เข้าใจตัวละครมากขึ้น

ขอบคุณนะ

      

...

[isBelle__]

เราอ่านแล้วร้องไห้ไม่หยุดเลย

[Raccool]

อ่านแล้วเหมือนจะหายใจไม่ออกเลย
ต้นเรื่องมาน่ารักมากแท้ๆ
แต่อืม ตอนจบของทุกคนไม่ใช่ว่าคือความสุขเสมอไปเสียหน่อย
อย่างน้อยธัญญ์คนนี้ก็ได้ใช้ชีวิตที่มีความสุขแทนอีกสองคน
ปกติไม่ชอบเรื่องดราม่าเพราะจะอิน
ละก็อืม เขียนดีมากจริงๆ คงหงอยไปอีกสักสองสามวัน

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ

[mystery Y]

ดราม่าในอดีต...

[QXanth139]

30.5 นี่เรารู้สึกว่ามันเติมเต็มเนื้อเรื่องให้สมบูรณ์จริงๆ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ

[snowboxs]

พี่เจนรักธัญญธรมากจริงๆ
รักจนไม่เหลืออะไรไว้ทำใจได้เลย
เห็นลูกชายคนรักเป็นเงาของพ่อ
บวกกับโรคที่เคยรักษาและคิดว่าหายแล้ว
แต่คงผสมปนเปกันไป จนไม่สามารถแยกออกได้
สงสารพี่เจนหนักมากเลย สงสารที่อยู่ดีๆคนรักก็จากไป

จะบอกว่าตอนนี้ร้องไห้หนักที่สุดในเรื่องแล้วล่ะ
แม้แต่ฉากบนเตียงยังร้องไห้เลยค่ะ

ธัญญ์เองก็น่าสงสารมากเช่นกัน
รอตอนพิเศษแห่งความสุขของธัญญ์

[Prattana]

คิดว่าเข้ามาอ่านตอน.5 ยังไงก็จะไม่อภัยให้ธเนศ แม้จะมีเหตุผลดีงามเพียงใด
 เพราะพอเดาทางมาบ้างว่าต้องมีความรักความหลังกับพ่อธัญญ์แน่ๆ
แต่พอมาอ่านก็ใช่จริงๆ แต่..ฮือออ ยอมใจคุณRainny เลย แต่งดีมากจนเราใจอ่อน
แม้จะไม่ให้อภัยร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะสิ่งที่ทำกับธัญญ์นั้นช่างรุนแรงเหลือเกิน
แต่ก็อดสงสารและเห็นใจพี่เจน..ผู้โดนพิษรักเล่นงานคนนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ
ร้องไห้เลยตอนมาเจอกันอีกครั้งและบอกกันว่าคิดถึง โหยหากันขนาดไหน
และตอนลมหายใจสุดท้ายได้ยินเสียงคุ้นเคยเรียกว่า..พี่เจนจากที่ไกลๆ
เฮือก ไม่เหลือค่ะ น้ำตาไหลพรากเลย ปรบมือให้เลยค่ะ นิยายเรื่องนี้สมบูรณ์แบบสุดๆ
มีครบทุกรส ทุกความรู้สึก แม้จะดราม่าหนักมากและทำเราหน่วงในหัวไปหลายวัน
แต่รักนิยายเรื่องนี้มากๆค่ะ แม้จะมาน้อยๆฉบับตอน.5แต่มากในความรู้สึกมากกกกกก
พี่เจนกับธัญญธร ตอนเค้าหวานๆกันน่ารักมากค่ะ ปูทางได้ดีสุดๆเลย
เพราะพอถึงจุดพีคมันกระชากอารมณ์เราให้จมดิ่งและอินกับตัวละคร สงสารจนต้องร้องไห้ออกมา
บางทีทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นสิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้ว หมุนล้อไปตามกงกรรมกงเกวียน (และตามที่คุณRain ลิขิต55)
ถ้าพี่เจน/คุณธเนศรู้จักปล่อยวางอดีต บางทีอาจเจอความรักที่สวยงามเยียวยาหัวใจอีกครั้งก็ได้ ใครจะรู้
น่าเสียดายที่เลือกยึดมั่นถือมั่น จนทำให้ชีวิตเดินหน้าต่อไม่ได้ แต่ก็เข้าใจว่าเค้ารักมากๆ
ฝังใจมากๆ แถมยังต้องจากกันแบบให้รู้สึกผิดอีกว่าดูแลเค้าไม่ดีพอแบบนี้ ชีวิตเศร้าไปไหนนี่ เฮ้อออ
ไม่เคยเม้นท์ยาวๆเลยเพราะบรรยายไม่ค่อยเก่ง แต่นิยายเรื่องนี้ อินมาก รักมากค่ะ
จะรอรวมเล่มนะคะ นานแค่ไหนก็รอค่ะ ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านค่ะ

ปล.นุ้งธัญญ์ได้เชื้อพ่อสินะ ขี้ยั่วแบบซื่อๆใสๆเนี่ย อิอิ

[evz]

ไม่คิดจริงๆค่ะว่าจะเสียน้ำตาให้คุณธเนศได้
คุณเรนนี่เขียนดีมากๆ ทั้งเรื่องที่ใช้ชื่อเจนจบดำเนินเรื่อง
ทำให้ไม่ยึดติดกับความเกลียดคุณธเนศ และปเปิดใจรับรู้เรื่องราวแต่แรกได้อย่างแท้จริง

ลอองได้อ่านแบบเปิดใจแล้ว คู่พี่เจนกับธัญนี่พูดได้จริงๆว่าน่ารักมากๆ
น่ารักจริงๆค่ะ เรื่องราวตอนเริ่มอ่านไปอมยิ้มไป
จนลืมไปเลยว่าเรื่องราวต่อจากนี้จะนำไปสู่อะไรบ้าง
สัมผัสความรักของพี่เจนต่อธัญได้ผ่านทุกประโยคที่กล่าวถึง ธัญเองก็เช่นกัน
จนกระทั่งวันที่ธัญหายไป แอบคิดนะว่าพ่อแม่พี่เจนกำจัดรึเปล่า
แต่พอรู้ความจริงเราที่เป็นแค่คนอ่านยังช็อคเลย พี่เจนคงหนักกว่า
และที่หนักกว่านั้นคือตอนที่ธัญบอกว่าเลือกแล้ว
เลือกแล้วโดยไม่เคยบอกกล่าวเล่าให้พี่เจนได้รู้สักนิด
ตรงนี้ไม่เข้าใจธัญ พี่เจนอาจจะเข้าใจมั้งเราไม่รู้
รู้แต่ว่าหัวใขพี่เจนคงพังไปแล้ว เพราะเราเองยังชาวาบเลย

การที่พี่เจนเฝ้าดูอย่างเดียวไม่ยื่นมือไปทำลายครอบครัวธัญ
สำหรับเรายืนยันได้ว่าพี่เจนรักธัญมากและเป็นผู้ใหญ่มากขนาดไหน
อดทนจนได้เจออีกครั้งหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนความพยายามของทั้งคู่จะสิ้นสุดลงแล้วเช่นกัน
พอเจอกันอีกครั้งคงเหมือนตอกย้ำให้รู้ว่าจริงๆแล้วรักกันมากขนาดไหน
มันไม่ใช่เรื่องดีที่จะลักลอบคบกัน ได้แต่หวังว่าธัญจะจัดการกับภาระของตัวเองได้
และเรื่องก็มาถึงจุดที่ทำให้กลับมาคิดได้อีกครั้งว่าเรื่องนี้ไม่แฮปปี้เอนดิ้ง
ตอนที่ธัญโดนญาติฝ่ายหญิงเล่นงาน
อาจเป็นเพราะเราอ่านผ่านมุมมองพี่เจน เราเลยไม่เข้าใจธัญขนาดนั้น
พี่เจนอาจจะเข้าใจล่ะมั้ง เราก็ไม่รู้
ธัญอาจจะทนมามากจนเกินรับไหว
แต่ไม่เข้าใจจริงๆว่าทิ้งความรักและคนที่รักตัวเองไว้ข้างหลังได้เลยหรือ
เรื่องราวจากนี้คงเป็นแผลใจพี่เจนมาก
พี่เจนคงคิดตลอดว่าถ้าเพียงแต่เรา...มากกว่านี้ เร็วกว่านี้ก็คงไม่เสียไป
คนที่น่าสงสารกว่าใครก็คงพี่เจน หัวใจพังซ้ำไปซ้ำมากับความสูญเสียคนรัก
เรื่องถึงตรงนี้ที่ว่าพี่เจนมีอาการทางจิต ทำให้เราเข้าใจคุณธเนศได้มากขึ้น
เข้าใจว่าความรักที่มีต่อธัญส่งผลให้ความรักต่อธัญญ์บิดเบี้ยวขนาดไหน
แต่ถึงจะเข้าใจแล้ว ความรู้สึกแย่ๆตอนน้องธัญญ์โดนข่มขืนไม่ได้หายไปเลย
ยังคิดอยู่เสมอว่าน้องธัญญ์ไม่ควรโดนแบบนี้ เรื่องมันไม่ควรเป็นแบบนี้
แต่ทุกอย่างมันผิดเพี้ยนมาตั้งแต่แรก

ท้ายสุดแล้ว ตอนที่ธัญญ์ตะโกนว่าเกลียดใส่ธเนศก่อนหน้านี้เรารู้สึกว่าคุณธเนศสมควรแล้ว
แต่พออ่านจากเรื่องนี้กลับกลายเป็นว่าสงสารทั้งธัญญ์ทั้งคุณธเนศ
ถ้าเพียงแต่ธัญไม่จากไป คุณธเนศคงได้มีโอกาสทำความรู้จักธัญญ์ในความสัมพันธ์อื่น
ทั้งสองคนไม่น่าจะจบลงที่ความสัมพันธ์แบบนี้ สงสารในโชคชะตาทั้งคู่ไม่น้อย
และนั่นคงเป็นวิธีสิ้นสุดความสัมพันธ์ที่บิดเบี้ยวของทั้งคู่ที่ดีที่สุดแล้ว
ธัญญ์ได้เริ่มชีวิตใหม่อีกครั้ง และพี่เจนได้เจอกับธัญขอวเขาอีกครั้ง

ขอบคุณคุณเรนนี่อีกครั้งนะคะ เป็นตอนที่ตอบข้อสงสัยในใจมาตลอดได้ดีมากเลยค่ะ
อ่านแล้วมีอารมณ์ร่วมมากไปหน่อยขอระบายนิดนึงนะคะ
ไม่งั้นอกแตกตายแน่นอนค่ะ แหะๆ

รอติดตามรวมเล่มและเรื่องใหม่คุณเรนนี่เสมอนะคะ 

[B52]

 :monkeysad:หยุดน้ำตาไม่ได้

[Sillyfoolstupid]

เราพักการอ่านเรื่องนี้ไปหลังจากมีการเฉลยปมของธัญญ์ค่ะ
ทั้งๆที่คิดไว้ว่าคงไม่ใช่เรื่องดี และตั้งใจว่าจะอ่านต่อไปให้ได้
แต่พอมีฉากมีตอนที่ตัวเองไม่ชอบ ก็ทำใจลำบากเหลือเกินค่ะ

ตอนนั้นมีสองทางเลือก หนึ่ง คือทิ้งตัวละครที่รักทั้งหมด
และสอง คือรอให้เรื่องจบ แล้วค่อยมาอ่าน
เรารักธัญญ์ค่ะ จึงเลือก สอง
ถึงแม้ว่าหลังจากที่อ่านจนจบก็ยังถอนหายใจไปอีกหลายเฮือก
แต่เราก็รู้สึกดีใจที่สุดท้าย ธัญญ์ก็มีความสุขจริงๆสักที

การได้อ่าน 30.5 ทำให้ความขุ่นมัวในจิตใจเบาบางลงบ้างค่ะ
เข้าใจว่าเหตุและผลเป็นยังไง

เราอ่านแม่ไก่เป็นเรื่องแรก จากนั้นก็อ่านตี๋คิม แต่อ่านไม่จบ
เพราะรู้สึกเศร้าเหลือเกินเมื่อได้รู้เรื่องของวสันต์

เรื่องแฝดก็อ่านค่ะ เรื่องสั้นลูกโซ่ก็ติดตาม

นิยายเกือบทุกเรื่องของคนเขียน จะต้องมีคนที่น่าสงสาร
คนที่ควรเกลียด และคนที่ต้องตายอยู่เสมอ
บางเรื่องเหมือนจะมีความเฮฮา. แต่พอถึงปมแล้ว ฮาไม่ออกเลยค่ะ
เปลี่ยนเป็น ฮือ แทน ช่างเจ็บปวดเหลือเกิน

ช่วงที่มืดหม่น ไปสกรีมยาวยืดไว้ในทวีต
เราคิดว่ามันเป็นการระบาย ไม่งั้นต้องอึดอัดใจตายแน่ๆ
ขอโทษที่ทำร้ายจิตใจคนเขียนนะคะ ช่วงนั้นเรานอยด์
การเขียนนิยายแนวนี้ คงยากมาก คนเขียนเสียสละเวลามาแต่งให้อ่านจนจบแล้ว
เราจึงอยากขอบคุณเหลือเกินค่ะ หวังว่าจะได้ติดตามผลงานต่อไป
ขอแบบไม่โศกบ้างก็ได้นะคะ คุณเขียนเรื่องได้ดี ใช้คำได้เหมาะสม อยากอ่านอีกจริงๆค่ะ

[nseboo]

ร้องไห้เลย เกลียดธเนศมาตลอด พึ่งรู้ว่าปมในใจยาวนานขนาดนี้ สุดท้ายก็ได้จากไปเหมือนธัญแล้วเนอะและก็ได้เจอกันแล้ว ฮือ

[wijii]

ประโยคสุดท้ายนั่น ทำเอาพูดไม่ออกไปพักนึง

เราเข้าใจคุณธเนศขึ้นมาบ้างแล้วในสิ่งที่ทำลงไป ตแนนี้กลายเป็นสงสารมากกว่า ไปอยู่ที่ตรงนู้นกับคุณธัญให้สบายใจนะคะ

ตอนอ่านฉากน้องธัญญ์จมน้ำในพาร์ทปกติเราก็ร้แงหนักแล้วนะ พอมาอ่านในพาร์ทที่เป็นของคุณธเนศยิ่งร้องหนักมากกว่า อึดอัดมาก

[♥►MAGNOLIA◄♥]

น้ำตาไหลพรากเลย
สงสารทั้งธัญญธร ทั้งเจนจบ
ก่อนนี้ด่าว่าธเนศ ตอนนี้สงสารซะละ กรรม
เป็นเพราะธเนศ ยึดธัญญ์ เป็นตัวแทนคนเป็นพ่อ
เพราะรูปลักษณ์ที่เหมือนกันนี่เอง
สังขาร ๕ จริงๆ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส
ก็ว่าละ ธเนศแต่งกับพิม เพราะธัญญ์ 
       
 

[[x]-SayHi]

โศกนาฏกรรมความรักจริงๆเลยคับ เป้นความรักในหลายมุมมอง

สารภาพว่าผมเดาพลอตเรื่องออกตั้งแต่เริ่มเลยคับกระทั่งเรื่องที่ธเนศทำเหมือนพยายามให้ธัญญ์เป็นเหมือนตัวแทนของใคร ยกเว้นเรื่องเดียวคือทำไมธัญญ์ต้องพยายามหาเรื่องมาใกล้ชิดกับภูเมศ

อันนี้ไม่ได้อวดว่าตัวเองเก่งอะไรนะคับ แต่ชื่นชมนักเขียนที่มีการวางปริศนาบางอย่างไว้ตลอดเรื่อง และมันสามารถเฉลยตัวเองได้อย่างเนียนๆ เป็นเหมือนการจำลองสภาพแวดล้อมจำลองสถานะการณ์ให้เราได้เข้าถึง เนื้อเรื่องเนื้อหาอารมณ์ของตัวละครได้อย่างมีมิติ ไม่ใช่การบังคับโต้งๆด้วยการบอกแบบทื่อๆว่า มันเป็นแบบนั้นแล้วต้องเป็นแบบนี้

และขอบคุณสำหรับตอนพิเศษทั้งหมดด้วยนะคับ ที่ช่วยเฉลยหลายๆอย่างไว้ทำให้เราเข้าถึงเข้าใจทราบซึ้งกับตัวละครมากขึ้น โดยไม่ต้องมานั่งโต้แย้งว่าเรามโนไปเองหรือเปล่าจริงๆแล้วมันอาจไม่เป็นแบบที่คิดก็ได้ เหมือนกับพวกนิยายหรือพวกซีรีย์ที่จบแบบปลายเปิด ซึ่งพวกบรรดาคนเขียนบทหรือผู้กำกับหลายคนอาจคิดว่าเก๋าที่จบแบบนั้น แต่โดยส่วนตัวผมกลับคิดว่ามันไม่แฟร์ ไม่เคารพผู้ชมผู้ติดตาม เพราะชีวิตมันไม่ได้มีแค่ผลลัพธ์เดียวเหมือนคณิตศาสตร์ ที่แม้จะมีคนหลายพันหรือวิธีคิดอีกหลายล้าน แต่สุดท้ายคำตอบที่ถูกต้องก็จะมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

สุดท้ายขอ "ขอบคุณสำหรับนิยายคุณภาพครับ"
ที่ตอนแรกเกือบจะไม่เข้ามาอ่านแล้วเพราะชื่อ และถ้าจะดีมากถ้าจะมีอินโทรเนื้อเรื่องย่อๆไว้เพื่อเพิ่มความน่าสนใจก็น่าจะดีคับ