หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[kihaezzzzzz]

รีบมาต่อเล้ย ค้างโคด 55.


สั้นจัง อิสอิส

สงสารทั้งสองคน นึกว่าจะจบเรื่องสองเเล้วนะเนี่ย  อยากรู้อดีตสองกะโจ้กจัง

[กลั่นกรอง]

จริงๆแล้ว  เราว่าหันมาคุยกันดีๆ ดีกว่า  เรื่องบางเรื่องต้องพูดกันให้เข้าใจ

จะอยู่หรือจะเลิก  ก็ต้องเคลียร์กัน  ไม่งั้นจะคาใจ









มาลงต่อ   

[StillLoveThem]

...กลุ้มใจแทนคู่นี้จัง มันสร้างความมั่นใจให้กันและกัน ยากส์จังวะ
...เดี๋ยวรัก เดี๋ยวเลิก อยู่นี่แหละ ตัวแปร ก็คนเดิมๆๆ สู้โว้ย

[Monkizzz]

โจ๊กน่าจะทำให้มัันชัดเจนไปเลยน่ะ
ขี้สงสารจังเลย

[naiin]

ไหนว่าสอบได้เกรดเองัยจูน สงสัยเที่ยวนี้ตกเห็นๆ

[หลงไหลในม่านหมอก]

จูนกลับมาเป็นคนไม่มั่นใจอะไรอีกแล้วเหรอ

แล้วไอ้โจ๊กจะปิดเรื่องสองทำไม เฮ้อ

สุดท้ายก็เลิกกันแล้วไปคบกับชีนเถอะจูน คริคริ

[Killua]

เพื่ออะไร ทำไมไม่พูดกันล่ะ จะเก็บไว้ทำซากอะไรอ่ะ แค่ได้ยิน ก็เลิกกันงั้นเหรอ
แล้วที่บอกว่ารักกันนักหนาอ่ะ ไม่เข้าใจ บอกตามตรง งง แล้วก็ไม่เข้าใจ

[nemesis]

 

จูนสู้ๆๆ

[ღiสุดขอบiღ]

จูนเอ๋ย....เรื่องไม่เป็นเรื่องเล้ย...
ความจริงฟังที่โจ๊กคุยกับสองก็พอจะรู้แล้วนะว่าโจ๊กให้ความสำคัญกับจูนมากกว่า ความจริงคนที่ควรจะไม่มั่นใจเนี่ยมันน่าจะเป็นโจ๊กนะ เพราะในขณะที่โจ๊กแสดงความรู้สึกแบบตรงไปตรงมาทั้งคำพูดและการกระทำ แต่จูนกับชอบปิดบัง มีอะไรคิดเองเออเองคนเดียว ถ้าจูนไม่เปิดใจบ้าง ความสัมพันธ์คราวนี้คงไปไม่รอดแน่ๆ เฮ้อ~~~ 

 เพิ่งจะหวานได้ไม่เท่าไหร่ ดราม่าซะแล้ว

[ppmklmmm]

เข้าใจความรู้สึกจูนนะ

แต่ถ้าจูนรักโจ๊กจริงๆ  และยังอยากคบกันต่อ 

ก็ควรบอกกันไปตรงๆเลยว่าเราไปรู้อะไรมา แล้วรู้สึกยังไงกับสิ่งที่ได้ยิน จะได้ถามโจ๊กให้เคลียร์ๆว่าอะไรคืออะไร

แล้วที่สำคัญควรไว้ใจโจ๊กให้มากกว่านี้ 

เราทุกคนย่อมมีอดีต  แต่อย่าปล่อยให้อดีตมาทำร้ายเราได้  ควรจะเรียนรู้จากมันมากกว่า 

นี่ก็เป็นแค่บททดสอบเล็กๆของการคบกัน  ต่อไปข้างหน้ามีหนักกว่านี้แน่นอน

[EunJin]

ปวดใจแทนหนูจูนนนนนนนนนนนนนน
เอาใจช่วยมากๆๆๆๆจูนเข้มแข็งไว้นะๆๆๆ

[nopkar]

อ่าวววววววว....เคลียร์นะค้าบเด็กๆ

[bolinkz]

พี่ดิวไม่เอาแบบนี้อ่ะไม่เอาไม่เอา
พี่ดิวอย่าให้จบแบบเรื่อง "....เรารักกันได้มั๊ยครับพี่......(รักที่ไม่ควรรัก...แต่ก็รักไปแล้ว...)
ไม่เอานะไม่เอา
พี่ดิวทำให้เค้าร้องไห้มาเรื่องหนึ่งแล้วนะ
ยังมาโจ๊กกะจูนอีก
ไม่เอาไม่เอา
"JOKE&JUNE IS REAL"

[kuankao]

อ่านตอนนี้แล้วดราม่าอย่างแรง
สองนี้มันหน้าจะจับ และก้อ
ส่วนโจ๊กกับจูนมีรัยทำไมไม่พูดกันอ่ะ
เห็นแล้วปวดใจเเทนทั้งสอง แล้วตอนจบมันจะลงเอยยังไงหว่า
***********************************
รออ่านตอนต่อไปครับ
 :กอด1:พี่ดิว
สู้ๆครับ

[taroni]

สองนี่เหมือนเป็นหนามที่ตามมาทำร้ายจูนได้ตลอดๆ ดราม่าจริงๆ

[OHmeza019]

สงสารจูน
บางที โจ๊กรู้ป่าวว่า
การปิดนั้น ทำไห้เรืองเเย่กว่าเดิม

[NUTTYZERO]

เฮ้อออ...งงกับคู่นี้จริงๆ

สรุป โจ๊กมีใจให้จูนจริงหรือเปล่า ?? หรือแค่ความผูกพันที่มากกว่าเพื่อนทั่วไป เพื่อนธรรมดา เลยทำให้รู้สึกว่าจูนเป็นคนสำคัญ

เอาเป็นว่าตอนนี้โจ๊กก็น่าจะบอกความจริงไปซะ ปลอยให้คาราคาซังมันจะวุ่นวายกว่าเดิมอีก สงสารนายจูนนะ T^T

[kingphai]

สอง
เข้าใจคิดนะ
หึหึ

[Cupcake]

เจ็บอ่ะ เจ็บกันไปหมดเลย ทั้งจูนทั้งโจ๊กทั้งคนอ่าน

[CaroL]

เหมือนที่เคยสงสัยว่าสองต้องเคยทำไรสักอย่างโจ๊ก
เศร้า 

[ลูกลิงแสดงตัว]

ขอโทษนะ...  กระโดดถีบดิว
ตั้งแต่อ่านมานะตอนนี้รู้สึกแย่ที่สุดแล้ว
พิมพ์ไปสั่นไป...
เจ็บโว้ย เจ็บกันไปหมด ...แต่ดูท่าดิวจะสะใจ (..แอบแค้นดิว ชิส์)
 

[hotladyanyavee]

เพื่ออะไร
for what??????
เรายังรักกันอยู่ใหม
เขาใจนายทั้งคู่นะ
แต่แรงไปหน่อยนะจูน
ควรมีสติให้มากกว่านี้
เดียวเสียไปจริงๆจะรู้สึก
.
.
.
รักดิวครับ
 

เห็นด้วย

[beambeam]

  งานนี้เข้าข้างน้องจูนครับผม โจ๊กน่าจะตามง้อมากกว่านี้นะครับผม คนที่มาที่หลังคนอื่นอย่างไงก็ต้องระแวงคนที่เขามาก่อนหน้าเราเสมอแหล่ะครับ ถึงปากจะบอกว่าไม่คิดอะไรหรอก แต่ใจล่ะแถบจะขาดเลยล่ะ ไม่ใช่ไม่เชื่อใจนะแต่ก็ไม่ไว้ใจมากกว่านะ คนที่เคยๆกันมาก่อนบอกพูดลำบากเนอะของแบบนี้ มันต้องโดนกับตัวเองถึงจะได้รับรู้ถึงความรับรู้ตรงนั้น เพราะมันไม่สามารถบรรยายออกมาได้อย่างครบถ้วน อิอิ อย่างไงก็เป็นกำลังใจกับน้องจูนและน้องโจ๊กนะครับผม

[due]

สรุปปีใหม่ผ่านไป...โดยที่ไม่ได้มีการฉลองอะไรกันเลยในกลุ่มเพื่อนๆ
เพราะผมเองแหละครับ...ผมกับมันยังไม่คุยกันเลย
ผมก็ฉลองกับที่บ้าน...ทำบุญ ตักบาตรแล้วก็ไปเที่ยวกันจังหวัดใกล้ๆ...แล้วก็มาเรียนตามปกติ

"นานเกินไปมั๊ยจูน?..." เสกมันถามผมครับ
"อะไร?..."
"มึงกับโจ๊กไง...ทะเลาะกันนานเกินไปแล้วรึเปล่า?..."
"จูน...ยิ่งปล่อยไว้นานๆ...ยิ่งเข้าหน้ากันไม่ติดนะ..." จริงของไอ้ปาล์มมันครับ เพราะตอนนี้มันก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นไปซะแล้ว
".........." ผมนั่งเงียบไม่โต้ตอบอะไร...กำลังนั่งคิดตามที่พวกมันพูดกัน
"มึงจะให้เวลาแค่เสี้ยวนาที...มาทำลายความรู้สึกดีดีระหว่างมึงกับโจ๊กได้ลงคอเหรอ?...มึงไม่เสียดายเวลาที่พวกมึงสร้างร่วมกันมาบ้างเหรอ?..."
"กูรู้ว่ามึงกลัวบางอย่าง...แต่่มึงลืมกลัวไปอย่างหนึ่งนะ...มึงลืมกลัวไปว่า...วันหนึ่งมึงจะสุญเสียไอ้โจ๊กไปถ้ายังปล่อยเรื่องไว้อย่างนี้...เหมือนที่กูเคยทำกับเป้...มันไม่มีความสุขเอาซะเลยนะ" ทำไมผมจะไม่กลัวละ นั่นละ...คือสิ่งที่ผมกลัวที่สุดเลย
"จูน...มึงยอมฟังกู...ฟังไอ้ปาล์ม...แต่ทำไมมึงไม่ยอมฟังไอ้โจ๊กมันบ้าง..."
"กูเคยถามมันเรื่องสองนะเสก ปาล์ม แต่โจ๊กมันไม่ยอมพูดอะไรให้กูฟังเลย...แล้วมึงจะให้กูคิดยังไงละ..."
"กูยืนยันได้เลยว่า...ไอ้โจ๊กกับไอ้สารเลวสอง...ไม่ได้เคยมีอะไรกัน ไอ้โจ๊กไม่ได้คิดไรกับมันทั้งนั้น..."
"เสก...ถ้ามึงเห็นกูเป็นเพื่อนจริง...ช่วยบอกเรื่องนี้ให้กูฟังหน่อยได้มั๊ย?..เผื่อมันจะบอกได้ว่ากูต้องทำไงต่อไป...ได้มั๊ย?..."
"..........." ดูเสกมันจะลำบากใจนะ
"กูไปหาไอ้โจ๊กก่อนนะ..." ผมไม่รู้ว่าทำไมปาล์มต้องออกไปด้วย แต่ผมรู้แค่ว่าปาล์มมันไม่เคยรู้เรื่องระหว่างโจ๊กกับสอง...แต่...ขอบคุณนะปาล์ม...
.
.
.
.
"เอาวะ...ถ้ามันจะทำให้มึงกับมันกลับมาเป็นเหมือนเดิม มันต่อยหน้ากูซักหมัดสองหมัดหรือสามหมัด...มันคงหายโกรธ..."
"หึหึหึ...ถ้ามันต่อยมึงจริง...เดี๋ยวกูจะเสนอหน้ากูให้มันต่อยด้วย จะได้ช่วยมึงหารไง..."
"ซึ้งใจมึงมากๆ....คือตอนจบมอสาม..เราก็ไปเลี้ยงฉลองกัน...ก็มีเกต แพม ไอ้โจ๊ก กู แล้วก็ไอ้เชี่ยสอง...ตอนนั้นพวกกูยังคอไม่แข็งกันขนาดนี้...ก็เลยเมาง่ายไปหน่อย...แล้วก็พากันกลับบ้านไอ้โจ๊กเพราะพ่อแม่มันไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ทีนี้เราก็เลยดื่มกันมันส์...แล้วไอ้สองก็พาโจ๊กไปนอนบนห้อง...ไอ้เชี่ยสองลงมา...มันบอกพวกเราสามคนว่าโจ๊กไม่ค่อยสบายตัวร้อนมาก...อยากได้ยาลดไข้ด่วนๆ...พวกเราสามคนเลยยกขโยงกันไปซื้อยา...."
"โง่กันจริงนะพวกมึง...แล้วไงต่อ..."
"พอพวกเรากลับมาถึง...ก็ไปที่ห้องนอนไอ้โจ๊กเลย...เห็นสองพยายามทำไรกับร่างของไอ้โจ๊กซักอย่าง...ไอ้บ้านั่นก็เมาจนดูแลตัวเองไม่ได้...ได้แต่แหกปากบอก 'ไม่เอาๆ...'แต่ยังดีที่พวกเราไปช่วยมันทัน...ถ้าวันนั้นกูไม่ชวนพวกเราอกไปดื่มกัน...ถ้าวันนั้นกูไม่คะยั้นคะยอไอ้โจ๊กให้ดื่มเยอะขนาดนั้น...เรื่องมันคงไม่เกิด...ไอ้โจ๊กมันคงไม่เจ็บปวดวขนาดนั้น...เพราะกุไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วตอนนั้นสองคนนี้เค้าคิดกันยังไง...รู้แต่ว่าโจ๊กมันกลัว มันระแวงอยู่พักใหญ่...อาจจะเพราะเรายังเด็กแล้วยังมาเจอเรื่องอย่างนี้อีก..ทำให้มันกลัวการที่จะรักใครไปเลยนะ...แล้วมันก็มาเจอมึงนี่แหละ....มันจึงยอมเปิดใจ... "
"มันเจอเรื่องแย่ๆขนาดนั้นเลยเหรอ?..." ผมนี่ถึงกับอึ้งเลยครับ ยิ่งคนที่ทำกับเราเป็นเพื่อนด้วยแล้ว มันยิ่งเจ็บเป็นสองเท่า
"กูนี่อยากจะให้ไอ้เชี่ยสองออกไปจากโรงเรียนนี่...แต่มันอีกนั่นแหละที่ขอไว้ มันบอกกว่าต่อไปก็ต่างคนต่างอยู่...คนดีมั๊ยละ...แฟนมึงอ่ะ...?..."ชิส์
"ดีที่หนึ่งเลย....กูรู้แล้วกูจะทำไง...ขอบใจ..." ผมเห็นสองเดินเข้ามาในห้อง...เจอกูแน่...ผมเดินไปหามันที่โต๊ะ...โดยที่มีสองมองตามหลัง


.

"สอง ?.."
"อ้าวว่าไงจูน..."
"เรื่องวันนั้น...เราไม่ติดใจแล้ว...อดีตคืออดีต...ปัจจับันต่างหากละที่เราต้องอยู่กับมัน..."
"หมายความว่าไง?..."
"ก็หมายความว่า....เมื่อก่อนเราไม่รู้ว่านายกับโจ๊กเป็นอะไรกัน....แต่ตอนนี้...เรากับโจ๊กคบกัน..." ช่างกล้านะมึงไอ้จูน
"นี่!!!!!!!!"
"แล้วถ้านายคิดว่าจะแย่ง...ก็ลองดู...เพราะเราก็จะไม่ปล่อยเหมือนกัน..."
"นายกล้ามากนะที่ทำอย่างนี้..."
"ถ้ากล้าแล้ว...สิ่งตอบแทนคือคนที่เรารัก...มันก็น่าเสี่ยงไม่ใช่เหรอ...ขนาดนายยังกล้าเสี่ยงที่จะ....แย่ง...เลยไม่ใช่เหรอ?..." เหมือนนางร้ายเข้าไปทุกทีแล้วกู...เพราะมึงนะเนียะไอ้โจ๊ก...
"........." มันก้มหน้านิ่งงเลยครับ...ผมแวลคิดขึ้นมาได้...ยืมหน่อยนะครับโจ๊ก
"คนของเรา...ยังไงก็ของเรา...ไปละ..." สบายใจจริงเว้ย...

แล้วจะไปตามหามันที่ไหนละ
มันคงยังรอผมอยู่นะ




นั่นไงมันนั่งคุยอยู่กับไอ้ปาล์ม
"โจ๊ก...มึงเข้าใจจูนมันหน่อยสิ...มันไม่เคยรักใครมาก่อนนิ...มันเลยไม่รู้ว่าจะควรจะทำยังไงดี..."
"มึงพูดอย่างกับว่ากูเป็นนักรัก...รักใครมาตั้งมากมาย...กูเองก็เพิ่งรักมันนี่แหละ..." ดีใจเว้ย...แต่จริงๆนะ...กูไม่เคยรักใครมาก่อน ....มึงนั่นแหละสอนให้กูรู้จัก...รับผิดชอบด้วย
"แต่ยังไงมึงก้เข้าใจมันหน่อยละกัน..." ขอบใจมากนะปาล์ม
"ทำไมทุกคนต่างเรียกร้องให้กูเข้าใจมัน...แต่ทำไมมันไม่เคยคิดที่จะเข้าใจกูเลยละ...." นั่นสินะ..ผมนี่โคตรจะเห็นแก่ตัว คิดถึงแต่ตัวเอง ไม่เคยคิดที่จะเข้าใจมัน...แต่ผมกำลังพยายามอยู่นะ...ก็ไหนบอกว่าจะรอกันไง...ไหนบอกว่าจะเดินให้ช้าลงเพื่อจะได้เดินไปพร้อมกัน...
"ก็เข้าใจไง...ไม่ได้บอกซะหน่อยว่าไม่เข้าใจ..." ผมโพล่งออกไป..มันวองคนหันพรึบมาทางผมเลยครับ
"กูไปก่อนนะ...ไม่ดีกว่าเข้าเรียนพร้อมกันนี่แหละ...เดี๋ยวพวกมึงพากันโดดอีก...ไปเลยทั้งคู่..." ไอ้ปาล์มมันลากมือผมกับมันมัน...ชิส์...คนเค้าง้อแล้วยังหยิ่งอีก...ไม่เป้นไร...กูยังมีมารยาอีกเยอะ...


วันนี้ผมเพิ่งกลับมานั่งที่เดิมกับมัน
ใจจริงนะ อยากกลับมานั่งตั้งนานแล้ว แต่กลัวเสียฟอร์ม...ไอ้บ้านี่ก็ไม่ยอมง้อซะด้วย
"กลับมานั่งที่เดิมแล้วสบายใจจัง..." ผมพูดกับลมกับฟ้า
"........" แต่มันไม่สนใจครับ...ได้
"ฟังด้วย...ของของกู...ยังไงก็เป็นของของกู..."
"........" คราวนี้ได้ผลครับ มันหันมามองผมด้วย
"เย็นนี้รอด้วย...ไม่อยากกลับบ้านคนเดียว..."
"........." มันเงียบอีกแล้ว...ชิส์



เลิกเรียนมันลงตึกมาก่อนผม
ลงมา...ผมไม่เห็นมันนะ...
มันไม่รอผมเหรอ?...ทำไม?...

[WhatLoveIs]

ค้                  า                 ง

เหมือนจะมีความสุขเลยนะคะ แต่ให้ค้างอย่างงี้ไม่น่าไว้ใจ 

[roseen]

 :เฮ้อ:อะไรกันนักหนาเนี้ย

[yeanskung]

อ้าววว

กรรมของเวรรร

[Cupcake]

อะไรอีกอ่ะ!
จะได้ดีกันไหมอ่ะ คนอ่านลุ้นจนเครียดแล้ว  555

[Rafael]

อ้าว ไหงงั้นฟระ
จูนอุตส่าห์ง้อแล้วนะโจ๊ก

 

[taroni]

งอนกันนานจริงๆ คืนดีกันเถอะ