แผนที่ 8 แผนล่อลวง
วนันต์“ไม้จ๋า เค้ามาทวงของรางวัล”เสียงแจ้วๆของเจ้าตัวแสบดังมาก่อนตัวอีกครับ
เหมือนผ่านกิจกรรมเฟรชชี่มาได้ไม่นาน แต่ปีหนึ่งก็ยังมีกิจกรรมเรื่อยๆ ไม่ค่อยมีเรื่องเรียนสักเท่าไหร่
แต่วันนี้หลังจบคลาสก็มีรวมกลุ่มทำกิจกรรมของสโมฯครับ พวกผมเหมือนเป็นคนที่ต้องเข้าร่วมกิจกรรมอย่างเลี่ยงไม่ได้
ทั้งเดือนทั้งดาว ทุกชั้นปี จะมีกิจกรรมประชาสัมพันธ์และการโฆษณา และช่วยงานในส่วนกลางด้วย
ส่วนมากก็จะเป็นถ่ายแบบ ลงโบชัวร์และช่วยงานกองศึกษา เล็กๆน้อยแล้วแต่อาจารย์จะให้ทำครับ ผมเลยไม่ค่อยลงตารางเรียนมากเท่าไหร่
เพราะยังไม่ชินกับระบบมหาวิทยาลัย พ่อบอกว่า เทอมสองจะเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้น ค่อยไปลงเพิ่มตอนนั้นก็ได้
เพราะแบบนี้หลังจากช่วยงานสโมฯราวๆบ่ายโมง ผมเลยว่าง ยัยหนูบัวเลยวิ่งโร่มาทวงของรางวัล
“จะเอาอะไรล่ะ “ผมถามพลางตักข้าวเข้าปากไปด้วย โรงอาหารของคณะไม่กว้างเท่าไหร่ แต่ช่วงบ่ายโมงนิดๆแบบนี้ไม่ค่อยมีนักศึกษาอยู่หรอกครับ
อากาศร้อนๆแบบนี้ทุกคนเลิกคลาสแล้วก็เลือกที่จะเข้าห้างไปรับแอร์เย็นๆแทนลมร้อนๆที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย
“อืมมมม อะไรดีน๊า”ท่าทางครุ่นคิดจนคิ้วขมวดทำให้ผมหัวเราะจนต้องยื่นมือไม่จิ้มๆคิ้วสวยๆนั่นให้คลายออกจากกัน
“หึหึ”ผมอดจะขำกับท่าทางของหนูบัวไม่ได้ เจ้าตัวแสบที่ป่วนชีวิตผมมาตั้งแต่เล็กจนโต ยังไงหนูบัวก็เป็นคนสำคัญของผม
“งั้น ทวงสัญญานัดเดทคู่กัน “
“ห๊ะ!”คำว่าเดทคู่ ทำให้ผมขมวดคิ้วด้วยความไม่ไว้ใจเพื่อน
“ก็ ไม้จำพี่โอ๊ตกับพี่ปีย์ได้ไหมอ่า นะนะ ไปเดทกัน”ผมถอนหายใจแทบจะทันที ด้วยความโล่งอก ก็ตอนนี้ผมไม่ได้กคิดอะไรเยอะมาก
หากเป็นพี่โอ๊ตกับพี่ปีย์ อย่างแรก พี่ปีย์จีบไอ้หนูบัวแน่นอน อย่างที่สอง พี่โอ๊ตเป็นรุ่นพี่ที่ดี ไม่มีทางคิดไม่ดีกับผมแบบนั้น
แบบนี้ถือว่าสบายใจมากอีกอย่างคำว่าเดทคู่ แสดงว่ายัยหนูบัวไม่คิดจะจับพี่ปีย์คู่ผม ก็ดีเผื่อว่าหนูบัวมีแฟนอย่างพี่ปียืก็ดีเหมือนกัน
“บัวว่าพี่ปีย์เป็นคนยังไง”ผมถามกรุยทางดูว่าเพื่อนผมจะสนใจหนุ่มๆบ้างไหม
“หล่อ เหมาะกับน้องตังค์ เอ๊ะไม่สิ หรือว่าจะเพชรหรือเงินดีนะ “ท่าทางครุ่นคริดของหนูบัวทำเอาผมมึนหัว ยัยบ๊องเอ๊ย น้องตังค์พึ่งจะอยู่ประถมเองนะ
“บัวไม่คิดจะมองพี่ปีย์แบบคบหากันบ้างเหรอครับ หืม”
“ทำไมคะที่รัก ไล่เค้าแล้วเหรอ ตัวไม่อยากเป็นแฟนเค้าแล้วเหรอ”ท่าทางเสแสร้งแกล้งบีบน้ำตาทำให้ผมยื่นมือไปบีบจมูกเล็กรั้นๆนั่นด้วยความมันเขี้ยว
“มีแต่บัวแหละชอบยกไม้ให้คนอื่นน่ะ หล่อขนาดนี้ยังอกหักเลยเนอะ “
“จ้าๆ พ่อคนหล่อ งั้นวันพรุ่งนี้ นัดพี่สองคนเลย และไม้ต้องเป็นคนโทรไปนัด บัดเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของหนูบัวทำเอาผมเสียวสันหลังวาบๆ แต่ก็ยอมควักโทรศัพท์มือถือมากดเบอร์พี่โอ๊ตโทรออก
เสียงสัญญาณดังแค่ตื๊ดเดียวคนปลายสายก็รับทันที เหมือนพี่มันนั่งจ้องจอรออยู่ยังไงยังงั้นเลย
//ครับผม//
“อ่า..พี่โอ๊ตครับ คือ..พรุ่งนี้ว่างไหมครับ”ผมตะกุกตะกักถามออกไปเพราะไม่ทันได้ตั้งตัวว่าพี่มันจะรับเร็วแบบนี้
//ว่างครับ //
“คือ ผมกับหนูบัวอยากเลี้ยงข้าวเอ่อ..ที่เคยนัดไว้น่ะครับ “ผมไม่รู้จะพูดยังไงไม่ให้ดูน่าเกลียด
//ที่ไหนครับ //
คำถามสั้นๆไม่ได้มีอะไรมากมายในความหมายแค่อยากรู้แ ค่นั้น ผมอดที่จะยิ้มไม่ได้ ก็คงมีแค่ผมที่คิดเยอะไป
เคยตั้งใจไว้ว่าจะลองเปิดรับเพื่อนผู้ชายบ้างแล้ว แต่ผมก็ยังกังวลอยู่ดี
“ เจอกันที่ร้าน Café’ Blue ตอนสิบเอ็ดโมงนะครับฝากบอกพี่ปีย์ด้วยนะครับ “
//ครับ// ประหยัดคำพูดเสียจริง นึกค่อนขอดในใจก่อนจะวางสายจากพี่โอ๊ต แล้วหันมามองเพื่อนตัวเล็กที่นั่งฟังตาแป๋วอยู่ตอนนี้
“เรียบร้อยครับ”
“ไม้”เสียงใสๆของหนูบัวมาพร้อมกับความกังวลบนสีหน้า ทำให้ผมต้องหันมาสนใจเพื่อนแทนงานตรงหน้า
“ว่าไงครับ เป็นอะไร”
“ไม้ อย่าคิดมากนะ บัวอยากให้ไม้ลองเปิดรับเพื่อนใหม่ๆดูบ้าง อย่างพี่ปีย์กับพี่โอ๊ตน่ะ บ้านบัวสืบประวัติมาหมดแล้ว ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ “
“บัวครับ อย่ากังวลเลย คนที่คิดมากนี่คงเป็นหนูบัวคนดื้อมากกว่าไม้ล่ะมั้งเนี่ย หืม “
ผมบีบแก้มนิ่มๆด้วยความเอ็นดู ไม่ว่าจะยังไงหนูบัวก็ยังกังวลกับเรื่องของผมชอบดูแลผมเหมือนผมเป็นเด็กสามขวบเสมอ
“บัวเป็นห่วงไม้นี่นา “
เสียงงุ้งงิ้งของคนขี้อ้อนทำให้ผมหัวเราะออกมา อย่างอดไม่ได้ หนูบัวน่ะ เป็นคนสวยที่ขี้อ้อนที่หนึ่ง ใครๆก็หลงความขี้อ้อนนี้มาตั้งแต่เด็ก
แต่อย่าให้ร่างจริงปรากฏนะครับ คำว่าโหดยังน้อยไปเลย ขนาดบางครั้งผมยังกลัวหนูบัวในร่างนั้น แอบนึกสงสารพี่ปีย์อยู่ในใจ
ท่าทางหลงหนูบัวขนาดนั้น จะรู้ไหมหนอว่านางฟ้าแบบที่ทุกคนเห็นนั้นแค่ความปลอมเท่านั้นเถอะ ร่างจริงๆของยัยหนูบัวเนี่ย นางมารชัดๆ
ผมได้แต่ไว้อาลัยให้แฟนในอนาคตของยัยตัวแสบนี่
เรากลับถึงห้องพัก ก็สี่โมงเย็นแล้ว จริงๆผมไม่มีอะไรมากนักค่ำนี้แค่คิดว่าจะอ่านหนังสือที่ซื้อมาใหม่สักหน่อย
หากวันไหนว่างๆผมว่าจะไปช่วยมัมวาดที่ร้านกาแฟ วันนี้ไม่รู้หนูบัวจะว่างไปหรือเปล่ารายนี้ชอบหนีเที่ยวมากกว่า
เหตุผลเจ้าหล่อนคือให้น้องๆทำเพราะตัวเองเกิดก่อนทำมาเยอะแล้วถึงเวลาพักบ้าง ผมได้แต่ขำเหตุผลข้างๆคูๆของเพื่อน
“บัวไม่ไปรับน้องตังค์เหรอวันนี้”
“เงินไปรับให้แล้ว ว่าแต่หนังสือที่ไม้บอกอยากได้น่ะ ได้มาหรือยัง”
“ยังเลยไปดูกี่ร้านๆก็ไม่มี ว่าจะสั่งซื้อจากเว็ปเอาก็กลัวว่าจะได้ของไม่ดีมา”
“เห็นว่าหนังสือหายากนี่นา ให้ลุงยูหาให้ไหมน่าจะได้มาง่ายๆนะ”
“หาเองดีกว่า บัวว่างใช่ไหมมาช่วยไม้เลย”ผมเรียกยัยตัวแสบที่เกลือกกลิ้งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ให้เดินเข้าครัวมาช่วย
ผมทำครัวไม่เก่งครับแต่ก็ชอบทำกินเอง แม้ว่ามันจะไม่อร่อยก็เถอะ อย่างน้อยก็ได้ความสะอาดและคุณค่าทางอาหารล่ะนะ
“หาแฟนที่ทำอาหารเก่งๆสิ ได้ข่าวว่าพี่โอ๊ตทำอาหารอร่อยไม่ใช่เหรอ”
“อย่ามาชงตอนนี้ มาช่วยเลย”
“ไม้ทำอะไร”
“น้ำตะไคร้”
ผมชอบน้ำหวานแต่ไม่ชอบแบบที่มีขายอยู่เพราะไม่ได้รสชาติแท้ๆ เลยฝึกทำเอง ถึงแม้ผมทำกับข้าวไม่ได้เรื่อง
แต่พวกของหวานผมว่าผมมีฝีมือไม่น้อยนะ อาจจะเพราะชอบดื่มน้ำพวกนี้ผมเลยตั้งใจเป็นพิเศษ
เราสองคนเพลินกับการตักนุ่นเติมนี่จนเวลาล่วงเลยไป พระอาทิตย์ที่มองไม่ค่อยเห็นนักในเมืองกรุงกำลังลับหายไปกับตึกสูงๆ
และตอนนี้ท้องกำลังร้อง แต่อยากกินอะไรแบบเมนูเส้นๆแทนการกินข้าวมื้อหนัก
“ไปกินเตี๋ยวกันป่ะ หิวแล้ว “
ผมผละจากตู้เย็นที่นำน้ำตะไคร้เข้าแช่ เดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์และคีย์การ์ดก่อนจะพาคนสวยออกจากห้องไปหาอะไรกิน
ผมชอบคอนโดของพ่อเดย์มากเลยครับ เพราะรอบๆแถวนี้อาหารการกินสมบูรณ์มากโดยไม่ต้องหอบร่างไปหากินไกลๆ
วันไหนเหนื่อยๆ ผมแค่เดินลงมาข้างหน้าคอนโด ก็มีอาหารหลากหลายชนิดให้เลือกกินแทบไม่หวาดไม่ไหว โดยเฉพาะก๋วยเตี๋ยวต้มยำร้านดังข้างคอนโด
“เค้าอยากกินเกี๊ยวร้านหน้าเซเว่นอ่า”เป็นร้านที่อยู่ตรงข้ามคอนโดครับ ปรกติผมไม่ค่อยชอบกินพวกเกี๊ยวหรือบะหมี่หรอกครับ
แต่ถ้าเป็นพวกก๋วยเตี๋ยวน้ำตกน้ำไส อะไรอย่างนั้นผมกินได้ มีแต่หนูบัวที่ชอบกินเกี๊ยว วั
นนี้เลยเปลี่ยนร้านจากก๋วยเตี๋ยวต้มยำเจ้าดังมาเป็นเกี๊ยวหน้าเซเว่นแทน
“ก็ได้ครับ เส้นหมี่น้ำใสก็มีให้กินอยู่ร้านนี้อ่ะนะ “
“ใจดีจังน้า แฟนใครเนี่ย ฮิฮิ “
ผมโคลงศรีษะด้วยความอ่อนใจ แต่ผมก็ตามใจเจ้าตัวแสบจนบางครั้งมัมวาดยังบอกให้ผมเพลาๆความตามใจยัยตัวแสบนี่บ้าง
แต่ว่าก็ว่าเถอะครับ ลองได้เจอยัยหนูบัวอ้อนนะ ร้อยทั้งร้อยสยบแทบเท้าคุณเธอทั้งนั้นล่ะ
ติ๊ง !
เสียงสัญญาณลิฟท์ดังพร้อมประตูตู้โดยสารเปิดออก คนที่ยืนอยู่ภายในทำเอายัยตัวแสบเบิกตากว้างพร้อมทั้งส่งยิ้มให้คนที่ยืนอยู่ข้างในด้วยความยินดี
“พี่โอ๊ตไปไหนเหรอคะ”
ผมกับหนูบัวเข้ามายืนในลิฟท์และเจ้าตัวแสบก็เลิกเกาะแขนผมไปเกาะแขนพี่โอ๊ตแทน จนผมต้องดึงมือยัยหนูบัวมาจับไว้เอง
ไม่ใช่หวงนะครับ แต่เป็นห่วงมากกว่ากลัวว่าจะมองเพื่อนผมไม่ดี บัวเป็นคนที่สนิทคนง่ายและชอบสกินชิป
เป็นนิสัยที่ผมรู้ดีและรับมือมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต คนอื่นที่ไม่รู้จักนิสัยส่วนนี้อาจจะมองดูไม่ดีต่อเพื่อนผม
เพราะบัวเคยโดนตามตื๊อเพียงเพราะไปจับมือถือแขนคนอื่นง่ายๆ โดนหาว่าอ่อยไม่เลือกด้วย แต่เจ้าหนูบัวไม่เคยแคร์
กลายเป็นผมเนี่ยที่ต้องคอยระวังให้ตลอด ยอมโดนยัยหนูบัวจับๆกอดๆไปกำไรผม หึหึ
“กำลังลงไปหาอะไรกินน่ะครับ “
“ไปกินเกี๊ยวด้วยกันไหมคะ บัวกับไม้กำลังไปเหมือนกันร้านนี้อร่อยนะคะ “
“เอาสิ”พี่โอ๊ตตอบรับทั้งยังยิ้มน้อยๆจนยัยหนูบัวต้องส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดจนผมอดทที่จะหมั่นไส้ไม่ได้
เราสามคนเดินตรงไปที่ร้านขายเกี๊ยวน้ำ เป็นเพียงแค่ร้านรถเข็นข้างทางธรรมดา แต่ยัยหนูบัวชอบนักหนา
“เอาเกี๊ยวน้ำไม่เอาหมูแดง พิเศษเกี๊ยวค่า”
“พี่โอ๊ตเอาอะไรครับผมจะได้สั่งให้”ดูท่าทางเหมือนพี่มันไม่เคยมากินร้านแบบนี้
“เอาเหมือนไม้ก็ได้ครับพี่กินได้”
“แหมมมมมมมมมมมมม”
เราสองคนหันไปมองหนูบัวที่นั่งเอามือเท้าคางส่งสายตากรุ้มกริ่มแปลกมาให้ทั้งยังเสียงแหมยาวจนน่าตีสักเผียะ
“ครับๆ บัวนั่งเฉยๆอย่าซนผมอดที่จะดุไม่ได้อีกแล้ว ก็แม่ตัวแสบเริ่มเอามือไปจิ้มแขนพี่โอ๊ตจิ้มแก้มบ้าง
เลยต้องดุครับไม่รู้จะแก้นิสัยนี้ของหนูบัวได้ยังไงพี่โอ๊ตก็นั่งนิ่งให้หนูบัวจิ้มเล่นอยู่นั่นเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร
ผมยืนสั่งก๋วยเตี๋ยวน้ำไสของผมกับพี่โอ๊ต สองชามและเกี๊ยวน้ำพิเศษของหนูบัว ระหว่างรอสั่งผมก็ต้องหันมามองหนูบัวกับพี่โอ๊ตเรื่อยๆ
กลัวเพื่อนไปทำพี่เขารำคาญ
“ไม้จ๋า พี่โอ๊ตบอกว่าพรุ่งนี้ว๊างว่างล่ะ “
“แล้ว?”ก็ต้องว่างอยู่แล้วเพราะพี่เขารับนัดแล้วนี่นา
“คืองี้ ไหนๆก็ไหนๆละ กินข้าวเสร็จไม่มีโปรแกรมไหนใช่หรือเปล่า”
“ก็..ใช่ ไม่มี “ผมพูดนิ่งๆพลางเหลือบมองพี่โอ๊ตที่นั่งเงียบเหมือนไม่ได้มาด้วย
“พี่โอ๊ตอยากไปไหนต่อร่างโปรแกรมได้เลยนะคะบัวอยากดูหนัง”
“พี่โอ๊ตครับ อย่าไปฟังยัยนี่มากนักนะครับ ตามใจเกินเสียคนหมด “
“ไม่หรอก พี่ว่างน่ะ “ผมว่าผมเจอคนทำยัยตัวแสบเคยตัวอีกคนแล้วล่ะครับ
“ครับๆ “ผมก็ได้แต่รับคำไปก็ดีจะได้มีคนมารับภาระแทนผมบ้าง เราสามคนเลิกคุยลงมือจัดการก๋วยเตี๋ยวตรงหน้า ด้วยความหิว
กว่าจะจัดการเมนูเส้นตรงหน้าหมด ก็มืดแล้ว วันนี้กินเตี๋ยวฟรีครับ พี่โอ๊ตจ่าย แม้ผมจะแย้งแค่ไหน แต่ภายใต้ท่าทางนิ่งๆนั่น
พี่มันก็ดื้อพอสมควรครับ ยังคงมีแค่แม่หนูบัวที่ยิ้มแป้นไม่รู้สึกรู้สาใดๆเช่นเคย
“แล้วจะไปไหนกันต่อ หืม”พี่โอ๊ตมองยัยหนูบัวที่เกาะแขนผมเป็นลูกลิงตอนที่เราเดินมาถึงหน้าคอนโดแล้ว
ท่าทางของผมกับบัวเหมือนจะไปไหนหรือไงพี่เขาถึงได้ถามแบบนั้น ผมอดที่จะมองตัวเองไม่ได้ กางเกงยีนส์ห้าส่วนกับเสื้อยืดธรรมดา
ไม่ได้บ่งบอกว่าผมจะไปต่อที่ไหน
“ก็พี่เห็นหนูบัวมองดูนาฬิกาบ่อยเหมือนมีนัด”พี่โอ๊ตบอกทันทีที่เห็นผมขมวดคิ้ว
“บัว”ยังไม่ทันที่ผมจะได้เอ่ยอะไรเสียงเรียกยัยตัวแสบก็ดังขึ้นด้านหลังจนพวกเราต้องหันไปมอง
“อ้าวเพชร มาไงเนี่ย”น้องแฝดของบัวที่ยังอยู่ในชุดนักเรียนเดินเข้ามาหาก่อนจะมองมาที่ผม
“ไม้คิดถึงจังครับ “ว่าพลางเดินเข้ามากอดผมแน่น แทนที่จะเดินเข้าไปหาพี่สาวของตัวเอง
น้องเพชรตัวพอๆกับผมเลยครับ นี่น้องยังโตได้อีก สงสัยได้คุณพ่อเดย์มาเยอะ ตัวใหญ่ๆกันทั้งนั้น
“อย่ามาอ้อนครับ มาพาพี่บัวไปร้านใช่ไหมล่ะ พาไปเลยพี่เบื่อจะแย่แล้ว”
น้องชายของบัวไม่เคยเรียกพวกเราว่าพี่ต่อหน้าคนอื่นครับ แปลกๆใช่ไหม ถ้าอยู่กับครอบครัวจะเรียกพี่
แต่ถ้าอยู่ข้างนอก คำว่าพี่หายไปทันที เหตุผลแค่บอกว่าจะปกป้องบัวกับผม เด็กหนอเด็ก
“อย่ากอด “เสียงดุๆเอ่ยขึ้นทำให้เจ้าเพชรถึงกับชะงัก
“พี่โอ๊ต นี่น้องเพชรน้องชายบัวเองค่า กอดได้ๆเนอะๆไม่หวงเนอะ คิกคิก”
“บัว มัมให้มารับไปร้าน ต้องการคนช่วยบอกไว้แล้วเมื่อบ่ายคิดเบี้ยวเหรอ”เพชรหันไปสนใจพี่สาวคนสวยแทนผม
ผมมองหน้าหนูบัวที่ยู่ปากเหมือนขัดใจ และนั่นคงเป็นสาเหตุที่เจ้าตัวแสบคอยมองนาฬิกาบ่อยๆคงหาทางชิ่งอยู่แน่ๆ
“พี่โอ๊ตว่างไหมๆ”
“บัว”ผมรู้ทันทีว่าเจ้าตัวแสบจะทำอะไรเลยรีบปรามเจ้าตัวยุ่งที่ชอบก่อเรื่อง แต่เหมือนพี่โอ๊ตจะไม่รู้
“ว่างครับ”
“งั้นไปกินกาแฟร้านมัมวาดกันนะคะ นะๆ “พนันได้เลยครับไม่ได้ชวนไปกินแต่ชวนไปใช้งานแน่ๆ
“หนูบัว มันค่ำแล้วนะพี่เขาต้องพักผ่อน พี่โอ๊ตมีงานหรือเปล่าครับ อย่าตามใจเจ้าหนูบัวมากนัก”
“ไม่เป็นไร พี่ว่าง มานี่มา”ผมโดนพี่โอ๊ตดึงแขนให้ห่างจากน้องเพชรมายืนข้างๆพี่เขาอย่างงงๆ น้องเพชรหรี่ตามองพี่โอ๊ตแปลกๆ ส่วนเจ้าหนูบัวหัวเราะคิกคักดูอารมณ์ดี
“แต่พี่ขอไปเปลี่ยนเสื้อแป๊บนึงนะครับ ไม้ไปด้วยกัน บัวไปก่อนได้เลยเดี๋ยวพี่กับไม้จะตามไปนะ “
พี่โอ๊ตจัดการเสร็จสรรพ ทั้งยังดึงแขนผมให้เดินกลับเข้าคอนโด เจ้าตัวแสบแค่โบกมือให้ทั้งยังยิ้มแปลกๆอีก
ขนาดโดนน้องเพชรลากตัวไปยังจะหันมาโบกไม้โบกมือไม่หยุด
“ผมว่าพี่ใส่ชุดนี้ก็ไม่น่าเกลียดนะครับ ถ้าพี่เปลี่ยนดีกว่านี้ผมคงไม่ได้เกิด แต่เอาจริงๆพี่ไม่ต้องไปดีกว่านะครับโดนหนูบัวใช้งานแน่ๆ”
ผมว่าไปพร้อมกับหัวเราะพลางมองดูร่างสูงที่ใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นสีเข้มกับเสื้อยืดแขนสั้นสีเทา แม้จะเป็นชุดอยู่กับบ้านแต่พี่มันก็ยังดูดี
นี่แค่ไปกินก๋วยเตี๋ยวยังดูดีขนาดนี้แล้วนี่พี่ยังจะเปลี่ยนชุดอีกเหรอครับ
“ซ้อมเดททั้งทีขอพี่เปลี่ยนชุดจะดีกว่านะ”รอยยิ้มแปลกๆที่พี่โอ๊ตส่งมาไม่ทำให้ผมฉงนใจเท่ากับคำว่าซ้อมเดทของพี่มันเลยสักนิด
ผมเดินเอ๋อๆตามพี่มันเข้าห้องจนออกจากห้องมาขึ้นรถพี่มันแล้วบอกเส้นทางอย่างงงๆ คงมีแค่เสียงหัวเราะเบาๆของพี่โอ๊ตที่ทำให้ผมดึงสติกลับมาทัน
“อ่า ขอโทษครับ เหม่อไปหน่อย”
ก็พี่โอ๊ตใส่กางเกงยีนส์สีเข้มขายาว ที่มีร่องรอยขูดขีดพอเป็นลายสวยตัดกับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีน้ำทะเลแลดูสดใส
ยิ่งพี่มันพับแขนรั้งดึงไปจนถึงข้อศอก ปลดกระดุมเม็ดบนๆลงตั้งสองเม็ด แลเห็นอกแน่นๆรำไรดูชวนมองอย่างบอกไม่ถูก
อ่า ผมเป็นผู้ชายยังอดมองไม่ได้เลยครับ น่าอิจฉาคนหุ่นดีชะมัดเลย
“หึหึ ไม่หน่อยหรอก พี่ถามยังไม่ตอบพี่เลย”
“ถาม?”
“ว่าแล้วเชียว ใจลอยแบบนี้บ่อยๆไม่ดีนะครับ เกิดมีคนจับแบกขึ้นรถไปทำยังไง ฮึ”
ท่าทางที่ดูเหมือนเป็นห่วงผมแต่แววตาแพรวพราวทำให้ผมหันไปถลึงตาใส่ด้วยความลืมตัว
“ฮ่าๆ “และพี่โอ๊ตก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นในรถ กับแค่ผมถลึงตาใส่น่าขำตรงไหนกัน แต่ว่า พี่โอ๊ตหัวเราะนี่ดูดีจัง
รู้สึกดีจนต้องยิ้มตามแทนที่จะโกรธ เฮ้อ ผมนี่ก็แปลกๆเหมือนกันนะ วันนี้มีอะไรแปลกๆหลายอย่างจนงงไปหมดแล้วล่ะครัะบ
ไม่นานพี่โอ๊ตก็พาผมมาที่ร้านกาแฟของมัมวาด
ร้านนี้เปิดมานานแล้วครับเป็นคาเฟ่เล็กๆแต่น่านั่งเพราะมัมวาดทำไม่ได้หวังกำไรอะไรแต่ผมดูว่ากำไรคงล้นหลามมากครับ เพราะคนเยอะทุกวัน
ร้านนี้ตั้งอยู่ระหว่าง ม.Y กับ ม.XS แถมยังมีโรงเรียนสาธิตนาวา ที่อยู่ถัดม.XS ไปไม่ไกล วัยรุ่นวัยเรียนแวะเวียนมาร้านนี้ประจำ
หลักๆเลย เจ้าของร้านคือคนที่ดึงดูดลูกค้ามากสุด แม้ว่ามัมวาดจะมีอายุสามสิบหกปีแล้ว ไหนจะพ่อเดย์วัยสี่สิบปี แต่หล่อจนสาวๆมาจองโต๊ะทุกวัน
เพื่อรอพ่อเดย์มา หนุ่มจากสองม.มาส่องลูกสาวคนสวยดีกรีดาวมหาลัยก็ไม่ใช่น้อย แทบทุกครั้งที่หนูบัวมาช่วยงานที่ร้านวันนั้นคนจะแน่นร้านเป็นพิเศษ
บวกกับสองแฝดด้วยแล้ว ขายแทบไม่ทันเลยล่ะครับ แล้ววันนี้ ไม่ต้องเดาว่าคนจะเยอะแค่ไหน เพราะเดือนปีสามจากมหาวิทยาลัย XS ก็ดังไม่ใช่เล่น
Cute Boy XS อยู่ที่ พบรักค่าเฟ่
มาค่ะคุณขา วันนี้เป็นวันรวมสามีแห่งชาติที่นี่เลยค่า ใครไม่มาวันนี้บอกเลยว่าพลาดแรง
แอดแทบไม่รู้รสกาแฟเพราะในปากเต็มไปด้วยน้ำลายที่รอการระบายเมื่อเห็นหนุ่มๆเค้ามาเสิร์ฟกาแฟ อูยปาดน้ำลายแป๊บบบบ
แซ่บมากกกกก แม่ขาแอดอยากได้แอดอยากโดน #โอ๊ตไม้ #แฝดหล่อบอกต่อด้วย #เดือนชนเดือน #เดือนชนดาว #ไม้บัว
แนบรูป
6,541 ไลค์
947 แชร์
เวลาแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงยอดไลค์ยอดแชร์พุ่งสูงจนน่ากลัว ผมส่งมือถือคืนหนูบัวที่ยังยิ้มแก้มปริ
เพราะคนส่งรูปไปให้เพจนั้นต้องเป็นหนูบัวอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะยัยตัวแสบบอกว่าเพื่อนเป็นแอดมินเพจ
ดีไม่ดีผมว่ายัยหนูบัวตัวแสบนี่แหละเป็นหนึ่งในแอดมิน ก็ชงซะเข้มขนาดนี้ เฮ้อออ
“พี่โอ๊ตพักก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมทำเอง ไปนั่งตรงนั้นเลยครับ “
ผมรีบดันหลังพี่มันให้ไปนั่งตรงมุมที่เป็นชุดโซฟาขนาดใหญ่ ตรงจุดนี้เป็ฯมุมสำหรับพวกผมครับ
วันนี้เห็นพี่โอ๊ตช่วยเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟขนมแล้วผมล่ะเกรงใจ โดยหนูบัวโขกสับขนาดนี้ผมเหนื่อยแทน
“ไม้มาเอาขนมไปให้เพื่อนด้วยนะลูก”
เสียงมัมวาดดังขึ้นโดยไม่ได้หันมามองผมเพรามัมวาดยังคงสาละวนกับเมนูปั่นตรงหน้า แต่ก็ยังอุตส่าห์เตรียมขนมไว้สำหรับพวกผม
“เพชรครับเงินครับ มาช่วยมัมตรงนี้ก่อนให้พี่เขาพัก บัว ไปรับออเดอร์เลยอย่าอู้นะ “
เสียงมัมวาดยังคงสั่งการไปเรื่อยๆ ผมได้แต่หัวเราะ ด้วยความขำที่เจ้าตัวแสบแอบถ่ายแต่รูปจนโดนมัมดุ
“พี่ช่วยได้นะครับไม่เหนื่อยอะไร”
“นั่งเลยครับตั้งแต่มาถึงพี่ยังไม่ได้พักเลย อีกหน่อยพ่อเดย์ก็จะมาแล้ว ไม่ยุ่งหรอกครับ พี่โอ๊ตชอบกินอะไรครับ”
“อืม พี่ชอบพวกเค้กนมสดหรือเค้กพวกมะพร้าวน้ำมะพร้าวน่ะครับ อะไรก็ได้พี่กินได้หมดถ้าทำจากมะพร้าว”
“หืม ชอบเหมือนผมเลย แล้วพวกน้ำตะไคร้หรือพวกน้ำใบเตยอะไรพวกนี้พี่โอ๊ตชอบไหมครับ”
ผมพยายามชวนพี่คุย เพราท่าทางพี่มันเงียบเกินไป นึกได้ว่าผมชอบทำน้ำดื่มเพื่อสุขภาพพวกนั้นถ้าพี่มันชอบเผื่อเอาไปให้ที่ห้องแบ่งๆกันกินครับ
“ก็ดีนะ กินได้ครับถ้าไม่หวานมาก”
“ดีเลย ผมทำเองนะ ทำอร่อยด้วย เดี๋ยวผมเอาไปให้ที่ห้อง แบ่งแช่ตู้เย็นไว้ เวลาพวกพี่ๆทำงานเหนื่อยๆผมว่ามันชื่นใจดีนะครับ”
ผมยิ้มแก้มปริเมื่อมีคนชอบสิ่งเดียวกัน คุยกับพี่โอ๊ตไม่ได้อึดอัดอย่างที่คิด เราสองคนแลกเปลี่ยนกันถาม
“น้องไม้ครับ คือพี่จะขอน้องไม้สักอย่างได้ไหมครับ”
ท่าทางดูไม่มั่นใจแถมเหมือนจะเกรงใจ ของพี่โอ๊ตทำผมสงสัยคนแบบพี่มันมีอะไรให้ผมช่วยงั้นเหรอ
“อะไรครับ ถ้าผมช่วยได้ก็จะช่วย”
“อย่าขำพี่นะบอกก่อน”ท่าทางเหมือนเขินๆของพี่โอ๊ตยิ่งทำให้ผมสงสัย
“คือว่า พี่ฝากขอลายเซ็นคุณทิวไผ่ได้ไหมครับ”ผมนั่งนิ่งอย่างนึกไม่ถึง ริ้วแดงๆพาดผ่านแก้มของพี่โอ๊ตจางๆ อ่า พี่เขาเขิน น่ารักแฮะ
ผมนี่ท่าจะบ้ามองเห็นผู้ชายตัวใหญ่ๆน่ารักได้ยังไง ก็...พี่มันน่ารักจริงๆนี่นา
ท่าทางที่เอานิ้วชี้เกาจมูกเบาๆหันหน้าไปทางอื่นทั้งๆที่แก้มยังมีสีเรื่อๆอยู่ หึหึ น่ารักจริงๆนั่นแหละ
“พี่โอ๊ตเป็นแฟนคลับพ่อเหรอครับ”ใช่แล้วครับ พ่อทิวไผ่ของผมมีแฟนคลับไม่น้อย แต่ผมแปลกใจก็ตรงที่พ่อออกจากวงการมานานมากแล้ว
ยังมีคนรู้จักพ่ออีก ที่สำคัญ เป็นคนรุ่นใหม่ด้วยพ่อคงปลื้มไม่น้อย
“อ่า..ครับ”ผมยิ้มจนตาปิด ดีใจแทนพ่อจัง มีคนชื่นชอบขนาดนี้เอแล้วพี่เค้าอยากถ่ายรูปกับพ่อหรือเปล่าน๊า
“วันพรุ่งนี้พี่โอ๊ตว่างใช่ไหมครับ”
“ก็ว่างนะ ถึงได้รับนัดเรากับน้องบัวไง”
“หลังจากกินข้าวแล้ว ผมมีแพลนใหม่ ที่ดีกว่าแพลนดูหนังของหนูบัว พี่สนหรือเปล่าครับ”
“แพลนใหม่ ?”
“ไปหาพ่อไผ่กัน ไปขอเองเลยครับถ่ายรูปได้ด้วยนะ “ผมยิ้มกว้างเมื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของพี่โอ๊ต
โอ๊ยพี่ครับ มาดโหดๆที่ใครๆเห็นนี่ หลอกลวงแน่ๆเลย รอยยิ้มดีใจของพี่โอ๊ตที่ปิดไว้ไม่มิด ทำให้ผมดีใจไปด้วย
“ไอ้ปีย์ต้องอิจฉาพี่แน่ๆเลย หึหึ “และความเจ้าเล่ห์ก็กลับมาเมื่อเอ่ยถึงเพื่อน เราสองคนคุยกันไปเรื่อยกินขนมไปเรื่อยจนลืมเวลา
เขาว่ากันว่า ถ้าได้อยู่กับคนที่เราถูกใจคุยกันได้ถูกคอด้วยเนี่ย เวลามักจะผ่านไปไวเสมอ ผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง เพราะตอนนี้ได้เวลาปิดร้านแล้ว
เหมือนว่าพวกผมพึ่งจะได้นั่งคุยกันแป๊บเดียวเอง พวกเราลามัมวาดพร้อมกับเค้กกล่องใหญ่สองกล่องทั้งของผมและของพี่โอ๊ต
“ไม้ เค้าจะกลับเข้าบ้านพร้อมมัม ไม้กลับห้องไปกับพี่โอ๊ตเลยนะ พี่โอ๊ตคะ ฝากแฟนบัวด้วยนะคะ อย่าให้แวะห้องสาวไหนนะ คนนี้บัวหวงค่ะ”
ผมเลิกคิ้วสูงเมื่อยัยตัวแสบอ้างว่าเป็นแฟนผม เอาจริงๆการกระทำของเราสองคนเหมือนแฟนก็จริงแต่ไม่เคยบอกออกมาเป็นคำพูดเลยสักครั้ง
หนนี้ผมเลยอดที่จะแปลกใจไม่ได้ที่หนูบัวพูดไปแบบนั้น มีแผนอะไรอีกหนอยัยตัวยุ่ง
“ไปช่วยมัมเก็บร้านเลย ไม้กลับเองได้ไม่แวะห้องใครอยู่แล้วล่ะ มีบัวอยู่คนเดียวเนี่ย”ผมเลยอดแหย่ไปนิดๆไม่ได้ ยัยตัวแสบเอ๊ย
“กลับกันเถอะ “เสียงนิ่งๆของพี่มันเรียกให้ผมต้องโบกมือให้เพื่อน และเดินตามพี่โอ๊ตไปที่รถ
ท่าทางตึงๆของพี่โอ๊ต แปลกไปจนผมใจเสียว่าไปทำอะไรให้พี่เขาไม่พอใจหรือเปล่านะ
ทั้งๆก่อนหน้านี้ยังอารมณ์ดีอยู่เลย สงสัยจะเหนื่อย คงต้องบอกพ่อให้ถ่ายรูปกับพี่โอ๊ตเยอะๆไถ่โทษที่วันนี้ใช้แรงงานพี่มันไปจนเหนื่อยแบบนี้
พรุ่งนี้คงได้เห็นพี่ยิ้มเขินๆเหมือนวันนี้แน่ๆเลย หึหึ อยากเห็นซะแล้วสิ คืนนี้ต้องโทรไปบอกพ่อไว้ก่อนเดี๋ยวพาเซอร์ไพรส์ไปให้ พรุ่งนี้ต้องสนุกแน่ๆเลย
.
.
.
.
TBC
น้องไม้ยังไม่ได้คิดอะไรนอกจา่กความซื้อและบื้อของน้อง แต่อิพี่นี่ ชักสงสัยแฮะ เหมือนจะหวงๆน้องนะว่าไหม
สถานะอยากได้เขาไปเป็นน้องชาย แต่จากพฤติกรรม พี่มันยังไม่รู้ตัวค่ะ
เงียบเหงาอะไรเช่นนี้หนอ พันวาก็ยังตาม #ถ้ำหลวง อยู่เป็นห่วงเหมือนกัน แต่ก็ไม่ลืมที่จะพาน้องไม้คนหล่อกับพี่โอ๊ตคนซึนมาส่งน๊าา
ขอบคุณทุกกำลังใจที่เม้นท์ให้พันวาค่าาา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
