อ่านรวดเดียวจบจากสี่ทุ่ม ตอนนี้หกโมงเช้ากว่าๆ ตายแน่ๆช้านนนน เบลอทั้งวันแน่ๆ
ทำใจอ่านวันอื่นไม่ได้จริงๆ นอนไม่หลับถ้าไม่ได้อ่านจนจบมันค้างคา
เรื่องนี้จะมาม่าก็สุดลอยอืด น้ำตาไหลพรากๆ
หวานก็ยิ้มซะหน้าบาน ฉีกจะถึงหูและ (เวอร์ไปเนอะ)
ตอนแรกเกลียดคุณพ่อพลภัทร มากถึงมากที่สุดทำน้องกระต่ายปันร้องไห้ แถมทำเราเสียน้ำตาอีก
อยากจะตบและด่าให้หายแค้น แต่พอมารู้อดีตเราก็เข้าใจว่าคุณพ่อทำอย่างนี้ทำไม
แต่เกลียดนายภีมมาก เพื่อนชั่วๆ ให้รู้สึกผิดไปจนตายเลย
ยัยเพ็ญแขด้วย น่ารังเกลียด ลูกตัวเองแท้ๆ อุ้มท้องมาตั้ง 9 เดือน ไม่มีความผูกพันเลยหรือไง ใจมาร
หลังๆเริ่มเบื่อนายอิสรา ทำตัวเป็นมารร้าย ไม่พูดแต่ก็ทำให้เค้าเข้าใจผิดกันแบบตั้งใจ แถมยังโลเลอีก มาเสียใจตอนที่สาย
แอบสมน้ำหน้านิดๆตอนที่เจอเจคอบ เชอะ คนดีๆอย่างชยางกูรไม่คบ แถมน่าหมั่นไส้เจอคนดีๆอย่างโคลตัน
แต่ก็ดีและ จะได้มีพี่เดฟ- น้องปัน
ขอบคุณkagehanaที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน ผูกเรื่องได้น่าติดตามมากกก เราติดงอมแงมมากกก ไม่ยอมไปนอนเลยทีเดียว