ตอนที่ 15 จะสายไปไหมที่จะ..(คิม) GET DOWN GET DOWN GET GET GET GET GET DOWN
GET DOWN GET DOWN (BOW WOW WOW WOW WOW)
“ฮัลโหล มีไรวะไอ้คิม”
(ฮือ ไอ้ดิน กูไม่ไหวแล้ว) คิมมันร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรมัน
“มึงอยู่ไหน ไปทำอะไรมา หายไปหลายวันอีกแล้วนะ” ใจไม่ดีเลยครับ
(ฮึก กูอยู่โซล)
“แล้ว ไปอยู่ที่นั้นได้ไง หรือ มึงถูกลักพาตัว”
(ฮึก เปล่า กูมาหาคุณตากับพี่อิมซาน) ไอ้บ้าคิม ทำกูใจหายหมด โล่งอกไปที
“อ้าว ไปหาคุณตา แล้วทำไมต้องร้องไห้อีก”
(ก กู ฮึก ฮึก)
“มึงมีอะไรใช่ไหม บอกกูมาเดียวนี้” คิมเลยเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างก่อนขึ้นเครื่องไปโซล
(ฮือ )
“ไอ้เหี้ย กูไม่ไหวแล้วนะ ไอ้นาย มึงไม่ตายดีแน่ ไอ้เห็ดหอมมม” โกรธเลยครับ มันทำกับคิมอย่างนี้ได้อย่างไง
ไม่รักแล้วยังมายุ่งมุ่งแต่ทำเรื่องร้าย ๆ ให้ไอ้คิมมัน
(ไอ้ดิน อย่า)
“มึงไม่ต้องห้ามกูเลยนะไอ้คิม กูจะไปดูเลือดชั่วๆ ของมัน ให้รู้ว่าคนของกูมันก็คนเหมือนกัน” ห้ามกูไปก็เท่านั้น
(ป เปล่า กูจะบอกว่า)
“อะไร ”
(ฝากกระทืบให้กูสองที)
“ไอ้โถ กูนึกว่าอะไร ได้ เดียวเฮียดินจัดให้ ”
(อืม กูเกลียดมัน แต่ก็สบายใจขึ้นเยอะวะ ขอบใจนะ)
“ก็ดีแล้ว อ้อ อยู่ที่นั้นอย่าลืมเกี่ยวหนุ่มเกาหลีมาให้กูซักคนละกัน”
// เฮ้ย อะไร เกี่ยว ๆ หนุ่มเกาหลี ใคร ที่ไหน// ไอ้บีครับ ทีอย่างนี้ หูไวนะมึง
“ไม่มีอะไรครับ คุณบี หูดีจริงนะครับ”
// หึ หึ ดินครับ นอกใจ คืนนี้เจอบีบี้ดินแน่ //
“ไม่มีทางโว๊ย”
(ฮา ฮา กูไม่กวนละบาย)
“อืม บาย”
เฮ้อ ถ้าถามว่าตอนนี้สภาพจิตใจดีขึ้นไหม ก็ในระดับหนึ่งครับ อยู่ที่โซลทำให้ผมได้คิดอะไรหลาย ๆ อย่าง หึ คิดแล้วเจ็บ มันไม่ได้รักผมเลย ผมเกลียด เกลียดใจตัวเองที่อ่อนแอ แอบหวังว่ามันจะทำดีกับผมบ้าง แต่ไม่เลย สิ่งที่ย้อนกลับมา คือ การตอกย้ำให้ผมเจ็บช้ำใจกว่าเดิม เจ็บปวดทั้งตัวและหัวใจอย่างนี้ผมไม่ต้องการ ตอนนี้ ควรจะลบมันออกไปจากใจผมเสียที ถึงจะทำได้ยากก็เถอะ
“คุณชาฮยอนครับ”
“ครับ” มองไปยังพ่อบ้านที่เดินมาเรียกผม
“คุณท่านรอที่ห้องอักษรแล้วครับ”
“ครับ” เดินตามพ่อบ้านไป
ถึงผมจะมาอยู่ที่นี่ หลายวันแล้ว แต่นี้เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้เจอกับคุณตา อิ อิ ตื่นเต้นชะมัด ท่านจะหน้าตาเป็นอย่างไงนะ จะใจดีหรือเปล่า แล้วท่านจะรักผมไหมน่า คิดไปต่าง ๆ นา นา คิดไปก็เท่านั้นเจอตัวจริงเลยดีกว่า
“ทางนี้ครับ คุณชาฮยอน”
“ครืด” มองไปยังคนตรงหน้า ด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
“สวัสดี ชาฮยอน”
To Be Continued
ลงบางส่วนก่อนละกันเนอะ