ตอนที่ 23 แทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจณ โรงแรม ..................
“คุณหญิงค่ะ รินทำตามอย่างที่บอกแล้ว รบกวนช่วยจัดการเรื่องบริษัทคุณพ่อให้ด้วยนะคะ”
(ดีมาก รินลดา เดียวชั้นจะทำเรื่องตามที่สัญญากันไว้ เธอไม่ต้องห่วงนะ) คุณหญิงยิ้มอย่างซะจัย
"ขอบคุณมากค่ะ คุณหญิง ตุด ตุด ตุด " หึ หึ คิดเหรอว่าคุณจะได้ตามที่ต้องการ ยัยคุณหญิง
ณ บ้านที่เจ้าออร์ก้าเฝ้าอยู่
รินลดา เดินเข้ามาในบ้านที่เงียบสนิท แต่ก็เห็นเจ้านายนั่งในที่มืด แสงสะท้อนหยดน้ำตาที่ไหลออกมา (พี่เจ้านายขอโทษนะคะ)
"เธอมาทำไม !" เจ้านายยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
"พี่เจ้านาย รินขอโทษ "
"มันสายไปแล้ว คุณมันเลว สิ่งที่คุณทำ..." เดินเข้าไปหารินที่ค่อย ๆ ทรุดลงกับพื้น
"รินแค่ทำตามที่คุณหญิงสั่ง ฮือ ฮือ"
"อะไร นะ คุณหญิงแม่ทำไม อย่ามาหลอกผมเลยเสียความรู้สึกที่อุตสาห์ไว้ใจคนอย่างคุณ" พร้อมกับปัดแจกันแตก ทำให้เศษแก้วกระจายไปบาดรินเป็นริ้ว ๆ
"รินไม่ขอ ให้พี่เจ้านายเชื่อ แต่รินมีความจำเป็นที่ต้องช่วยบริษัทคุณพ่อไว้ ฮึก แล้วคนของคุณหญิงแม่ไม่ให้โอกาสได้บอกคิมหรือพี่เจ้านายเลย ฮือ ฮือ " รินยิ่งร่ำไห้ด้วยความเจ็บปวด
"..................................."
"แล้วเธอจะทำอย่างไงต่อไป แล้วคิมละคุณคิดบ้างไหมว่าจะเจ็บปวดแค่ไหน"
"..................................." รินเงียบละอายใจกับสิ่งที่ตัวเองทำจึงรีบวิ่งออกไปจากบ้านของเจ้านาย
06.00 น
ผมตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นรินแล้ว พบเพียงกระดาษเขียนข้อความวางไว้ (รินขอโทษคิมกับพี่เจ้านายด้วยนะคะ ที่ทำให้ทั้งสองคนต้องเจ็บปวด รินเสียใจจริง ๆ เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นการจัดฉากของคุณหญิงแม่เพื่อให้ทั้งสองเลิกกัน พี่เจ้านายอย่าโกรธอย่าเกลียดคิมเลย ทุกอย่างเป็นเพราะรินคนเดียว ถ้าคิมอ่านข้อความนี้แล้วคงไม่ได้เจอรินแล้วละ อาจจะอยู่ในที่ ๆ คนของคุณแม่หรือเจ้าหนี้ของคุณพ่อหาไม่เจอ โปรดอย่าตามหา ลาก่อนคิม พี่เจ้านาย) ฮือ ฮือ ความรู้สึกหลากหลายมันปะดังเข้ามาในหัว ผมคิดอะไรไม่ออกเลยว่าจะพูดกับเจ้านายอย่างไงดี แล้วรินละ อะ โอ๊ย ปวดหัวจัง ผมค่อย ๆ ขึ้นไปนอนบนเตียง
“แกร๊ก คิม คุณอยู่ไหนวันนี้เราต้องคุยกันนะ” เจ้านายค่อย ๆ เข้ามาหาร่างเล็กที่ร้องไห้นอนอยู่บนเตียง
“เจ้านายวันนี้กลับไปก่อนได้ไหมผมปวดหัว”
“ไม่ เราต้องคุยเรื่องรินให้รู้เรื่องก่อน ถ้าเราเดินไปตามเกมส์ของคุณหญิงแม่พวกเราจะแย่เอานะ” พลางดึงร่างเล็กเข้ากอด
“คุณรู้เหรอ แต่ผมทำใจไม่ได้ ฮือ ฮือ ผมขอโทษเจ้านายผมห้ามรินแล้วแต่” ร่างเล็กยิ่งปวดศีรษะหนักกว่าเดิม
“ผมก็ขอโทษเหมือนกันที่ทำกับรินแบบนั้น ทุกอย่างเป็นการจัดฉากของคุณหญิงแม่ผมทำอะไรไม่ได้เลย” มองเจ้านายด้วยตกใจ พร้อมพลั่กคนตรงหน้าออกไป
“เจ้านายเหรอที่ขมขื่นริน คุณทำอย่างนี้ได้อย่างไงฮะ ฮือ ฮือ”
“ผมเปล่าขมขื่นนะ แต่ถูกวางยา แล้วตอนนั้นเข้าใจว่าเป็นคิม เลยไม่ได้ขัดขืนอะไร ผมขอโทษนะ ” คนฟังแทบใจสลาย ทำไมเขาต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย คุณแม่ทำไมต้องเอารินเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ทำไมกัน ทำไม
“ฮือ ฮือ พอเถอะเจ้านาย ผมเข้าใจแต่มันยังทำใจไม่ได้ที่จะยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น ฮือ ฮือ” ร่างเล็กโผล่กอดเจ้านายไว้แน่น อยากให้เหมือนว่าสิ่งเกิดขึ้นเป็นแค่ฝัน
“ก๊อก ก๊อก กูดินเอง เข้าไปนะไอ้คิม”
“เออ เข้ามาเลยดิน / เจ้านายคุณไปหาพวกนั้นก่อนเดียวผมเก็บของก่อน” เจ้านายพยักหน้าแล้วเดินออกไป พอพ้นประตูไป คิมก็รีบวิ่งไปห้องน้ำ เพื่ออาเจียน โอ๊ย ทำไมเขาปวดหัวไม่หายเลย
5 นาทีต่อมา
“ไอ้คิม มึงเป็นอะไรวะทำไมไม่ออกมาซักที”
“เออ ๆ ออกไปแล้ว”
“เฮ้ย! ไอ้คิม มึงเลือดกำเดาไหลวะ ” ร่างเล็กเอามือแตะจมูกแล้วมองที่มือเต็มไปด้วยเลือด อ่า ผมเป็นอะไร แล้วทำไมไอ้ดินหลายคน มันพูดอะไรทำไมเสียง
“ตุบ”
“เฮ้ย ไอ้คิม”
ณ โรงพยาบาล.......................
ทุกคนรอที่หน้าห้อง ICU 3 ชั่วโมงแล้ว ทำไมคิมไม่ออกมาซะที ผมจะทำอย่างไงดี ฮือ ฮือ อย่าเป็นอะไรนะคิม
“แกร๊ก”
“พี่ต้น ฮึก คิมเป็นอย่างไงบ้างครับ” เจ้านายมองพี่สะใภ้ที่ทำหน้าเศร้า
“ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว แต่พี่ต้องขอดูอาการซักสองสามวันก่อน แต่ตอนนี้ต้องให้พักผ่อนไปก่อน”
“พี่ต้น คิม เป็นอะไร ฮือ ฮือ บอกผมมานะ คิม คิม ผมจะไปหาคิม ฮือ ฮือ พี่ต้นให้ผมไปซิครับ ฮือ ฮือ”
“ไอ้เจ้านาย มึงสงบสติอารมณ์ก่อนซิวะ ไอ้คิมมันปลอดภัยแล้ว พรุ่งนี้เดียวมาใหม่ ”เจ้านายทรุดลงกับพื้นร่ำไห้ด้วยความเป็นห่วง
หลายวันต่อมา
“คิมเป็นอย่างไงบ้าง หิวข้าวไหมผมซื้อมาเยอะเลย” เทข้าวต้มทรงเครื่องที่คิมชอบลงในชามข้าว
“ผมดีขึ้นแล้วละ แล้ววันนี้เจ้านายไม่ไปเรียนเหรอ”
“ไม่เป็นไร ผมลาหยุดนะ มากินข้าวต้มก่อนเถอะเดียวเย็นหมด” พลางเอาข้าวต้ม เป่าให้เย็นแล้วส่งไปให้ร่างเล็ก
“อืม อร่อยจังเจ้านายไปซื้อเจ้าเดิมมาใช่เปล่าเนี๊ย” ยิ้มกว้างให้คนตรงหน้า
“ทานให้เยอะ ๆ นะครับ แล้วไม่ต้องคิดมากเรื่องของเรานะ ผมลองไปคุยกับคุณหญิงแม่ดูแล้ว ท่านบอกว่าเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่คิดว่ามันจะบานปลายถึงขนาดนี้ ท่านบอกอีกว่าอยากจะลองให้โอกาสพวกเราซักครั้ง เลยกะให้พวกเราเรียนจบแล้วไปอยู่กับท่านที่บ้านใหญ่ คิมคุณดีใจไหม” เจ้านายดึงร่างเล็กเอาไปกอดอย่างดีใจ คุณหญิงแม่ ท่านต้องเริ่มเข้าใจพวกเราแน่่เลย
“อืม ดีแล้วละเจ้านาย ถ้าคุณหญิงแม่ท่านจะเล่นงานพวกเราก็ขออย่าให้ใครต้องมาเดือดร้อน เพราะพวกเราเลย อย่างไงผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด” ใช่ เขาไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บไปมากว่านี้แล้ว คุณหญิงถ้าคุณจะเล่นแบบนี้ผมก็ขอลองดูซักครั้ง พลางกอดเจ้านายแน่นยิ่งขึ้น
“คิม ตอนนี้รู้สึกอย่างไงบ้าง”
“ดีขึ้นแล้วครับ พี่ต้น”
“อืมดีแล้วละ เจ้านาย กับพี่ไนน์ และดิน รอในห้องทำงานพี่ เราไปกันเถอะ” ร่างเล็ก หยิบของจำเป็นออกจากห้องเพื่อรอผลตรวจ
“ทุกคนทำใจดีๆ เอาไว้นะ จากที่พี่ตรวจสอบอย่างละเอียด คิม มีเนื้องอกของสมองในระยะเริ่มแรก” คนถูกเอ่ยแทบไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน มีเนื้องอกในสมองเหรอ
“พี่ต้น แล้วคิมจะหายไหม พี่ช่วยเมียผมด้วยนะ ขอร้องละครับ” เจ้านายเข้าไปเขย่าแขนพี่สะใภ้ จนไนน์ต้องเรียกสติน้องชายกลับมา
“ใจเย็น ๆ ซิวะไอ้เจ้านาย /..แล้วมีทางหายไหมต้น”
“อืม ต้องผ่าตัด อย่างไงเดียวผมจะนัดตรวจและผ่าตัดอีกครั้งละกัน” ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่คิมไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงถึงชีวิต
“ดีแล้วที่นายไม่เป็นอะไรมาก” พลางกอดแน่น กลัวร่างเล็กจะหายไป (นายอย่าหายไปไหนนะ)
To Be Continued
คิมจัง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
