หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[area71]

 :L2:ขอน้องญี่ปุ่นกะน้องลูฟด้วยนะคับ

[nutty]

ตามอ่านสองวันจนจบ สนุกมากมายค่ะ
พ่อหมีขาวกับแม่หมีสวีทน่ารัก
บรรยายฉากแข่งแบตได้ลุ้นมาก กับ ท่าเต้นของน้องๆมอ 4/4 โดนใจสุดๆ
ชอบบรรยากาศของโรงเรียน เพื่อนๆ อาจารย์ประจำชั้น ผู้อำนวยการโรงเรียนน่ารักกันทุกคน
Season II หมีดำกับน้องลุฟท์ก้อน่ารัก สร้างตำนานมอหกกับมอสี่อีกรายแล้วหนอ
ชมรมเชียร์ของสองเจ้เก็บเซอร์ไพรส์ไว้ดีจริง บรรยายท่าเต้นได้เซ็กซี่เร้าใจมักๆ

ปล อนุโมทนาบุญที่บวชด้วยนะ จะรอมาอัพหลังลาสิกขา

[Supermimt]

อ่าค่ะ  ขออนุโมทนานะคะ

ตามอ่านมานาน สนุกมากๆๆค่ะสนุกจริงๆนะ

[loverken]

 
น้องญี่ปุ่นน่ารัก แบ๊วไปไหนเนี่ย

[princessl]

คิดถึงญี่ปุ่นที่สุด เลยอ่านรอบ2ซะเลย 555 ไม่มีเบื่อ ญี่ปุ่นน่าร๊ากกกกกกก

[ploylw_chery]

น้องเม้งน่ารักอ่ะ

[thyme812]

น่ารักดี ชอบๆ

[CarToonMiZa]

 

[Homepage]

ชอบเนื้อเรื่องเรื่องนี้ น่ารักดี ญี่ปุ่นกับพี่เฟียตเป็นคู่ที่เหมาะกันมาก อิอิ
ไม่ได้อ่านนานพอกลับมาอ่านอีกครั้งแล้วคิดถึงจัง ชอบเรื่องนี้
ชอบตัวละครหลาย ๆ ตัวในเรื่องนี้ ญี่ปุ่นมีอะไรมาให้ฮาได้ตลอด แรก ๆ แอบเชียร์พี่โฟค (:
มาต่ออีกไว ๆ นะครับพี่อิ๊ก

[ninkara]

อนุโมทนาบุญ ด้วยนะคะ

[p_phai]

รอนะเนี่ย

[kanda53]

ยังไม่ลืมเรื่องนี้...รอความสนุกต่อไปค่ะน้องอิ๊ก

[timvasabi]

 อยากอ่านต่ออะ หายไปนานจังเลยยยยยยยยยยยยยย

[kara-lilly]

มาต่อเร็วน้าๆๆๆ หายไปนานเลยอ่าาาา

[eiky]

มันคือความรัก

พอโฟคเจอหน้าลุฟท์ก็ยิ้มให้แต่ยังไม่ได้พูดอะไรมากนัก ลุฟท์เองก้มหน้าอยู่อายจัด
   “หิวไหมตัวเล็ก” โฟคถามแล้ววางมือบนบ่าของลุฟท์เบาๆ ลุฟท์ถึงกับสะดุ้ง
   “เอ่อ มะไม่หิว พี่หิวเหรอ”
   “อืม งั้นไปหาไรกินกันไหม” โฟคพูดแล้วดันตัวของลุฟท์ให้เดินออกไปจากโรงเรียนทันที ระหว่างทางไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงเต้นของหัวใจที่ดังกระหึ่ม เพราะเจ้าโฟคเองมันก็พูดไม่เก่งลุฟท์เองยิ่งแล้วใหญ่
   “กินร้านนี้ไหมตัวเล็ก” โฟคมาหยุดอยู่ที่ร้านขายขนมปังเยื้องๆหน้าโรงเรียน
   “ไหนบอกจะกินข้าว นี่มันร้านหนมนี่”
   “ก็กินรองท้องไปก่อนไง พอเย็นๆค่อยกินอีก”
   “อ่า เค้าต้องรีบไปอ่านหนังสือนะ ใกล้สอบแล้ว”
   “เอาน่าตัวใหญ่ขอสักวันไม่ได้เหรอ วันนี้ขออยู่ด้วยนานๆนะ” โฟคยังคงลูบหลังของลุฟท์อย่างแผ่วเบา ลุฟท์เองก็ได้แต่พยักหน้าไม่ว่าอะไรอีก
   “วันนี้เหนื่อยไหมตัวเล็ก” สายตาที่มองมาทำให้ลุฟท์เองก้มหน้าไม่ยอมสบตาอายจัดเขินจริง
   “อื้ม นิดหน่อยตัวใหญ่ล่ะเหนื่อยป่าว”
   “เหนื่อยครับ แต่พอได้มากับตัวเล็กก็หายเหนื่อยล่ะ” ยิ่งเขินไปกันใหญ่เลยทีนี้ลุฟท์แทบจะมุดลงใต้โต๊ะ
   “ตัวเล็กหนมมาแล้ว ตัวใหญ่สั่งหน้าเยสดมาให้ตัวเล็กด้วยนะชอบไหม” ลุฟท์เงยหน้าขึ้นแล้วมองจานขนมปังปิ้งที่เขาหั่นมาให้แล้วเรียบร้อยมีแก้มนมหวานสีเขียวกับสีแดงอยู่ข้างๆ พอเห็นแล้วก็แปลกใจแอบอมยิ้มออกมา
   “ตัวเล็กจะเอาสีไหน แดงใช่ไหม” โฟคเองตอนสั่งไม่ได้ถามแต่ตอนนี้จะให้เลือก ลุฟท์มองอยู่ทั้งสองแก้วสลับกันไปมา
   “หรือจะลองทั้งสองแก้ว” “อ่า ไม่หรอก อยากกินสีแดงแต่สีเขียวก็สวย” “ฮ่าๆ งั้นตัวใหญ่ให้ตัวเล็กกินก่อนทั้งสองแก้วเดี๋ยวตัวใหญ่ค่อยกิน แล้วหนมปังล่ะชอบไหม ตัวใหญ่สั่งมาหน้าแยมสัปปะรดกับเนยสดนะชอบไหม” โฟคเองเห็นช่องการสนทนาจึงไม่ยอมอยู่นิ่ง
   “เค้าชอบเนยสด” พูดเสร็จก็ยิ้มเขินๆ
   “ดีใจจังที่ของที่ตัวใหญ่สั่งมาแล้วตัวเล็กชอบ อ่ะกินดิ” พอบอกให้กินลุฟท์ก็ยังไม่กินเพราะอายอยู่มาก จนโฟคต้องหยิบไปกินให้ดูก่อนลุฟท์ถึงกล้ากิน
   “ฮ่าๆ ตัวเล็กๆ” หือ” ลุฟท์หยุดกินแล้วมองไปที่โฟคที่หัวเราะอยู่อย่างพอใจ
   “อ่า ไรอ่ะ” โฟคยื่นมือมาที่หน้าของลุฟท์ พอยื่นมือมาลุฟท์มันก็เหมือนจะผงะออกแต่โฟคพยักหน้าให้ลุฟท์อยู่นิ่งๆ พออยู่นิ่งได้โฟคก็เอานิ้วมาปาดครีมที่เลอะปากของลุฟท์ออก
   “กินเหมือนเด็กเลยนะเรา” พูดแล้วก็หัวเราะ ลุฟท์อายจนหน้าแดงบิดอยู่ แต่ที่อายกว่านั้นคือโฟคเอาครีมที่ติดมือมานั้นไปเลียกิน
   “อร่อยดีเหมือนกันนะ” พูดออกมาหน้าตาเฉยลุฟท์เองอายจัดก้มหน้าลงทันที
   “ไปเดินเล่นสวนกับตัวใหญ่ไหมตัวเล็ก” พอกินเสร็จโฟคก็ชวน ชวนไปอย่างนั้นล่ะทั้งที่มันคือความตั้งใจของเขาเอง ลุฟท์เองได้แต่พยักหน้าแล้วเดินตามไป คนตัวใหญ่เดินข้างหลังคอยดันแตะหลังอยู่ตลอดเวลา สัมผัสที่หยิบยื่นมามันแซกซึมเข้าไปลึกถึงความรู้สึก มันอบอุ่น มันวาบหวามอย่างประหลาดอย่างที่เด็กคนหนึ่งจะสัมผัสถึงมันได้ ชอบเหลือเกิน อย่าเพิ่งปล่อยมือนะแตะบ่าแบบนี้ไปนานๆ ลุฟท์เองยิ้มอยู่ตลอดเวลาตอนที่เดินไปยังสวนข้างโรงเรียน ตะวันเริ่มคล้อยลงต่ำแสงสีส้มทองสาดส่องไม่ร้อนจนเกินไป แสงงามที่ตกกระทบไปยังทุกสรรพสิ่งนั้นชวนให้ภวังค์ของทั้งสองประดุจดังวิมานทอง
   “ตัวเล็กชอบดอกไม้ไหม” พอหาที่นั่งได้โฟคก็ถามขึ้น
   “ไม่ชอบเหรอ” โฟคถามต่อเพราะลุฟท์มันส่ายหน้า
   “เค้าไม่รู้เหมือนกันเพราะไม่เคยสนใจเรื่องดอกไม้อ่ะ มีแต่เรียน” ลุฟท์ตอบออกมาด้วยซื่อ
   “งั้นแป๊บนึงนะ ตัวใหญ่ไปซื้อน้ำมาให้” โฟคเดินออกไปทันที ลุฟท์เองยังคงนั่งอยู่ที่เดิมทอดสายตาไปยังผู้คนที่มาออกกำลังกาย มีทั้งนักเรียนทั้งประชาชนวิ่งกันอยู่ขวั่กไขว่
   “ตัวเล็ก อ่ะ” พอโฟคเดินกลับมาก็ยื่นดอกลั่นทมสีขาวดอกใหญ่ให้ลุฟท์ ลุฟท์มองดูอยู่ยังไม่รับ
   “ดอกไรอ่ะ” โฟคนั่งลงแต่ยังยื่นดอกไม้ให้อยู่
   “ดอกลีลาวดี เห็นมันหล่นอยู่ตรงทางเข้าน่ะ” ลุฟท์รับเอาดอกไม้ไปแล้วยกขึ้นดม
   “อืม หอมดีนะ” “ชอบไหม” ลุฟท์พยักหน้าโฟคยิ้มออกมา
   “ตัวใหญ่ชอบดอกไม้นี้ล่ะ” โฟคพูดแล้วเหม่อสายตาออกไปไกล
   “ทำไมอ่ะ” ลุฟท์เริ่มอยากรู้ขึ้นมา
   “ไม่รู้สิ แต่ก่อนมันมีชื่อว่าดอกรั่นทม หรือระทมนะแต่เขาเปลี่ยนชื่อให้มัน” โฟคหยุดแล้วหันมายิ้มให้
   “อ่า แล้วทำไมตัวใหญ่ชอบดอกไม้มีชื่อเหมือนไม่ดีแบบนี้อ่ะ”
   “ฮ่าๆ มันแค่ชื่อนี่ แต่ตัวใหญ่ว่ามันหอมดีนะ กลิ่นมันดูเหงาๆเคว้งๆ ยังไงไม่รู้ ตัวใหญ่คงชอบอยู่คนเดียวล่ะมั้ง จึงชอบดอกไม้นี้” พอลุฟท์ได้ฟังก็นิ่งอยู่ในใจคิดไปไกลเช่นกัน เขาเคยได้ยินมาว่าโฟคเองเคยชอบพี่ญี่ปุ่นมาก่อน ชอบมากแต่เหมือนว่าจะอกหัก น่าเห็ฯใจเขาจังเลย
   “ตัวใหญ่แป๊บนะ เดี๋ยวเค้ามา” ว่าแล้วก็วิ่งออกไปเลยโฟคเองได้แต่มองตามหลัง ลุฟท์วิ่งไปที่กอไม้แล้ววิ่งกลับมา
   “อ่ะ เค้าให้ ตอนเดินเข้ามาเค้าเห็นดอกอันนี้ สีขาวเหมือนกัน ดอกเล็กกว่า หอมเหมือนกัน แต่กลิ่นมันไม่เหงานะ” ลุฟท์แบมือออกแล้วยื่นช่อดอกโมกที่ปลูกไว้ริมรั้วของสวนให้โฟค พอเห็นดอกไม้ในมือน้อยๆของลุฟท์ โฟคเองถึงกลับเม้มปากแน่น ดึงมือของลุฟท์ให้นั่งลงข้างๆ
   “ตัวเล็ก” เขาครางออกมาแล้วโผกอดลุฟท์ ลุฟท์เองตกใจแต่ก็ไม่ขัดขืน
   “ขอบใจนะ ใช่สินะดอกโมกมันหอมกว่า สวยด้วย” โฟครำพึงออกมาผละออกจากตัวลุฟท์แล้วยิ้มให้
   “ตัวเล็ก อยากดูนกไหม” ลุฟท์ยิ้มตอบแล้วพยักหน้า
   “นกไรเหรอตัวใหญ่”
   “นกกระจิบล่ะ ตัวใหญ่เห็นมันตั้งแต่เล็กจนมันมีรังใหม่”
   “ไปๆ เค้าอยากดูนก” ลุฟท์ร้องขึ้นโฟคลุกขึ้นแล้วดึงมือลุฟท์ใหลุกตาม ทั้งสองเดินไปยังท้ายสวนมีต้นไม้ขึ้นอยู่ครึ้ม มีคนวิ่งไปมาน้อยบางตากว่าหน้าสวน
   “นี่ไงๆ เจ้านกน้อย” โฟคชี้ไปที่ยอดของต้นตาลต้นเล็กๆ แล้วก็ปีนขึ้นไปบนโขดหินแต่งที่เขาวางไว้ที่โคนต้น ลุฟท์เองก็ปีนขึ้นไปข้างๆ
   “มันกำลังมีลูกนี่ตัวใหญ่” “ใช่ๆ วันก่อนยังไม่ฟักแต่วันนี้ฟักแล้ว อย่าเสียงดังนะตัวเล็กเดี๋ยวมันตกใจ” ลุฟท์ทำตามสายตาเฝ้ามองดูที่รังของนกที่ส่งเสียงเจี้ยวจ้าวอยู่
   “แม่มันยังไม่กลับมา ดูก่อนว่ามันมีกี่ตัว” โฟคพูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปดูในรังลูกนกที่ขนยังไม่เยอะมากนักส่งเสียงเรียกหาแม่อยู่
   “สามตัวแน่ะ” ลุฟท์อยากดูด้วยแต่ด้วยตัวไม่สูงจึงได้แต่เขย่งอยู่
   “มาเดี๋ยวตัวใหญ่อุ้ม” ลุฟท์เองเขินหน้าแดงแต่ก็ยอม โฟคยกเอวของลุฟท์ขึ้น
   “เห็นยังตัวเล็ก” “อื้ม น่ารักจังเลย มันไม่มีชื่อเหรอตัวใหญ่” ลุฟท์มองดูนกอย่างสนใจแล้วยิ้มออกมา
   “ไม่มีตัวใหญ่ไมได้ตั้งให้ ตัวเล้กตั้งชื่อให้มันสิ” โฟคลดระดับมือลง พอลุฟท์เท้าถึงพื้นก็ทำท่าคิด
   “อืม ชื่อนมแดง นมเขียว เนยสด ดีป่าว” แววตาของลุฟท์ทำให้โฟคเองยิ้มออกมา
   “คิดถึงร้านหนมปังเหรอตัวเล็ก” โฟคแซวลุฟท์เองยิ้มเขินๆแล้วพยักหน้า
   “ดีเหมือนกัน”
   “เค้าจะมาดูมันทุกวันเลยนะ จนกว่ามันจะโต แล้วมันกินอะไรเป็นอาหารเหรอตัวใหญ่”
   “มันกินหนอนล่ะ แม่มันไปหาอยู่” “อ่า หนอนเหรอ หาได้ที่ไหนอ่ะ”
   “ตัวเล็กจะหามาให้มันกินเหรอ ไม่กลัวเหรอหนอนน่ะ” ทั้งสองเดินกลับมาระหว่างทางก็คุยกันอยู่
   “กลัว แต่ถ้าหนอนตัวเล็กๆก็ไม่กลัว เค้าอยากหามาให้มันกินน่ะ”
   “หนอนพวกนี้มันต้องขึ้นอยู่ตามต้นไม้ล่ะ แต่เดี๋ยวนี้เขาฉีดยาฆ่าแมลงมันเลยไม่ค่อยมี”
   “อ่า งั้นจะไปหามาจากไหนดีนะตัวใหญ่ มันไม่กินผลไม้เหรอ” ลุฟท์ทำท่าเอาจริงเอาจัง
   “กินเหมือนกัน ผลไม้สุกนะ” พอได้ยินก็ตาวาวขึ้นมานึกไปถึงผลไม้ในห้อง
   “เค้าจะเอาให้มันกิน” ลุฟท์พูดขึ้น โฟคเองแตะบ่าแล้วรั้งไว้
   “ตัวเล็กถ้าจะมาตัวเล็กต้องมากับตัวใหญ่นะ” ลุฟท์พยักหน้าแล้วยิ้ม
   “หิวหรือยังล่ะเรา” พอเย็นเดินออกมาจากสวนโฟคก็เอ่ยถามขึ้น น้ำเสียงที่เปล่งออกไปไม่ว่าจะคำไหนมันเต็มไปด้วยความห่วงใย ลุฟท์เองฟังแล้วก็เคลิ้มตาม
   “นิดหน่อย ตัวใหญ่หิวแล้วเหรอ”
   “อื้ม หิวแล้ว กินไรดี ตัวเล็กอยากกินไร”
   “กินเตี๋ยวป่าวตัวใหญ่ นั่นไงเตี๋ยวลูกชิ้นปลาเค้าอยากกิน” ลุฟท์พูดออกไป โฟคยิ้ม
   “เอาสิ” ทั้งสองเดินตรงไปยังรถเข็นข้างทางหน้าสวนที่เขาขายก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลามีคนนั่งกินอยู่พอสมควรตามโต๊ะพับชั่วคราวที่เขาเอาออกมากาง
   “ตัวเล็กอ่ะลูกชิ้นกินเยอะๆนะจะได้โตไวไว” พูดแล้วก็หัวเราะลุฟท์อายแต่ก็พยักหน้า
   “ทำไมตัวใหญ่ถึงตัวใหญ่จังอ่ะ กินไรเหรอ” คำถามที่ทำให้โฟคถึงกลับกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่
   “ไม่รู้สิ กินข้าวนี่ล่ะแต่มันตัวโตเอง”
   “เค้าก็กินข้าวแต่ทำไมตัวไม่ใหญ่” ลุฟท์สงสัย
   “กรรมพันธุ์มั้งตัวเล็ก” “อืมใช่ๆ ยีนส์ของคนเราไม่เหมือนกัน พันธ์ของตัวใหญ่อาจจะเป็นคอเคซอยหรือเปล่า” พอพูดเข้าวิชาการก็ไปเป็นฉากๆโฟคเองยังหัวเราะอยู่
   “นอนหลับฝันดีนะตัวเล็ก” พอกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จโฟคก็เดินมาส่งหน้าหอ ยืนมองกันอยู่นานกว่าจะแยกจากกัน
   “อื้ม ตัวใหญ่ก็ฝันดีนะ เค้าขอบคุณนะที่วันนี้เลี้ยงข้าวเค้าน่ะ” ลุฟท์ยิ้มให้อายๆ
   “ครับผม ไปอาบน้ำนอนเถอะ จะดูหนังสือต่อไม่ใช่เหรอ” โฟคยิ้มให้แต่ยังไม่ขยับตัว ลุฟท์พยักหน้าแล้วเดินถอยหลังขึ้นบันได
   “ตัวใหญ่ๆ” พอจะหันหลังกลับก็หันหน้ากลับมาอีก
   “หือ ว่าไงครับตัวเล็ก”
   “เค้าว่าเค้ายืนมองตัวใหญ่เดินกลับหอดีกว่า” เป็นคำพูดที่ทำให้โฟคหัวใจเต้นแรงยิ้มออกมาในทันที
   “อ้าว ทำไมล่ะตัวใหญ่ก็ยืนส่งตัวเล็ก จนกว่าจะให้ตัวเล็กลับตาไปนะ”
   “อ่า ไม่เอาอ่ะ เค้าอยากมองตัวใหญ่เดินกลับหออ่ะ ตัวใหญ่เดินสิ”
   “เอางั้นเหรอ” โฟคยิ้มในใจไม่ได้อยากจากไปเลยแต่ก็เดินออกมา เดินถอยหลังเหมือนกันแต่เดินไปได้สองก้าวก็หยุด
   “ตัวเล็ก งั้นเอาแบบนี้ไหม เรามาเดินถอยหลังไง เราจะได้มองเห็นกันจนกว่าจะลับตา” ลุฟท์ยอมแต่โดยดี แต่ละก้าวที่ค่อยๆถอยออกมามันเชื่องช้าเสียเหลือเกิน แต่รอยยิ้มยังอาบหน้าคนทั้งสองไว้
   “ตัวใหญ่เดินดิ เค้าจะได้มอง” ลุฟท์ร้องออกไปเพราะระยะเริ่มห่าง
   “ตัวเล็กนั่นล่ะเดิน” พอจะถึงช่วงพักของบันไดลุฟท์เองก็รีบวิ่งขึ้นไปอีกชั้นเพื่อที่จะได้มองเห็นโฟคที่กำลังถอยห่างออกไปทุกที พอโฟคเห็นการกระทำของลุฟท์ก็แทบจะวิ่งกลับมากอดไว้กับอกไม่อยากพรากไปไหนเลย ทำแบบนั้นอยู่นานจนโฟคลับตาไปและลุฟท์เองมายืนอยู่หน้าห้องของตัวเอง
   “ลุฟท์ๆกลับมาแล้วเหรอ” เม้งเปิดประตูออกมาดูเห้นลุฟท์ยืนอยู่หน้าห้องไม่ยอมเข้าห้องเสียทีจึงถามขึ้น
   “อื้ม เม้งกลับมานานแล้วเหรอ” ลุฟท์ถามลับแต่รอยยิ้มบนใบหน้ายังระบายอยู่
   “ยิ้มไรอ่ะ ไปกับพี่โฟคมาเป็นไงบ้างอ่ะ”
   “ก็ดีนะ แล้วเม้งล่ะ” “โอ๊ย ไอ้นั่นกวนตีนเรามากเลยนะลุฟท์ คนไรไม่รู้แกล้งได้แกล้งดี” เม้งพูดออกมาแล้วก็ยิ้มเหมือนกัน
   “วันนี้จะอ่านหนังสือไหม” เม้งถามตอนที่อาบน้ำเสร็จเห็นลุฟท์ขึ้นไปนอนบนที่นอนไม่เห้นหยิบหนังสือมาสักเล่ม
   “ไม่อ่านอ่ะ วันนี้งดสักวัน” “หือ แปลกจัง ไปทำไรมาเนี่ยผิดปกตินะ” เม้งสงสัยเข้ามานั่งขอบเตียงจ้องมองลุฟท์อยู่
   “เม้ง ทำไมเวลาหัวใจของเราเต้นแรงๆ เราไม่อยากทำอะไรเลยนะ นายเคยเป็นป่าว” ลุฟท์ถามขึ้น เม้งพอได้ยินก็ยิ้มเขินเหมือนกัน
   “เคยสิ อิอิ ก็ตอนอยู่กับ เอ่อ” พอจะเอ่ยชื่อออกมาก็อายไม่ยอมบอก
   “นั่นสินะ ตอนนี้ใจเราเต้นแรงมากเลยอ่ะ เราไม่อยากทำอะไรเลย ไม่รู้ทำไม”
   “เพราะนายกำลังมีความรักน่ะสิลุฟท์”
   “ความรักเหรอ” ลุฟท์ครุ่นคิดกับความรู้สึกใหม่ที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วทวีคูณในใจ ความรู้สึกที่ไม่เคยเป็น ความรักเหรอ มันเป็นแบบนี้เองเหรอความรัก.....

Written by eiky

คุยกันหน่อยคร้าบ......สารภาพตามตรงว่าผมเขียนเรื่องนี้ไม่ออกเลยครับ อิอิ เขียนยากมาก แก่ขึ้นหรือเปล่าไม่แน่ใจความโก๊ะๆฮาๆ ความน่าจะเป็นทั้งหลายเหมือนมันอันตรธานไปหมดเลยอ่ะ พ่อแม่พี่น้อง แต่ที่เอามาลงวันนี้ ด้วยผมรู้สึกผิดที่ปล่อยให้นิยายตัวเองดองเค็มนานแสนนาน จะจบก็ไม่บอกว่าจบ จะไม่ออกก็ไม่บอกว่าไม่ออก ผมเอามาลงวันนี้พร้อมกับความรู้สึกที่ว่า ผมเองก็รักนิยายเรื่องนี้มากเหมือนกันเพราะฉะนั้นไม่ควรจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ จะเขียนออกไม่ออกก็น่าจะพยายาม
เอาเป็นว่าผมจะพยายามเขียนให้ได้มากที่สุดนะครับ
ขอโทษทุกคนด้วยที่เปิดเข้ามาไม่รู้กี่ทีก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้า ตอนนี้ผมจะพยายาม ทุกเรื่องที่เขียนด้วยจะพยายาม เพื่อ ทุกๆคนและในสิ่งที่ผมรัก

ขอบคุณมากครับผม

[controlamp]

แย่ กลับมาแล้ว รอตั้งนาน

[Bronc]

กรี๊ด ตัวใหญ่ ตัวเล็ก กลับมาแล้ว น่ารักจัง อิอิ

[naiin]

   บอกตรงๆติดตามมาแต่เริ่ม  รอมาต่อจนถอดใจนะแต่ก็ว่าอะไรไม่ได้เพราะไม่มีใครรู้เหตุผลว่าทำไมดองกันขนาดนั้น ผมว่าคนอ่านทุกคนต่างรอคอยเรื่องที่ตัวเองติดตามมาต่อกันทุกคนเพื่อเสพอัถรสของนิยายที่ตัวเองอ่าน รอนานๆก็พาลจะนอยด์ มาต่อก็ดีแล้ว

[CarToonMiZa]

 

บวกเป็ด

[gupalz]

มาต่อแล้ว

[Number1_90]

ดีใจจังมาต่อเเล้ว

สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[jimmyFG]

มาต่อแล้ว เย้

[nongrak]

ดีใจจังที่คุณอิ๊กมาต่อแล้ว คิดถึงลุฟท์และน้องญี่ปุ่นที่สุดเลยเนะ
น่ารักจังน้องเล็กมีคู่กันทั้งสองคน

+1+เป็ดเป็นกำลังใจให้ค่ะ

[timvasabi]

กลับมาแล้ว ดีใจจังค่ะ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตัวใหญ่ ตัวเล็ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม และดูท่าจะมากกว่าเดิมด้วย จะตีตื้นสู่คู่ญี่ปุ่นได้ไหม ฮิฮิ

ปล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะค่ะ เพราะชอบเรื่องนี้มากๆ

ขอคู่นุ้งญี่ปุ่นโผล่มาเยอะๆด้วยนะค่ะ 5555555

[Supermimt]

กลับมาแล้ว

คิดถึงที่สุด

[roseen]

 :L2:ยังน่ารักเหมือนเดิม

[Homepage]

พี่อิ๊กมาต่อแลว เย่ ๆ คิดถึงเรื่องนี้จัง คิดถึงญี่ปุ่น คิดถึงพี่เฟียต
มาตอนนี้พี่โฟคก็หวานกับลุฟท์ซะจนน่าอิจฉา อิอิ

[himecrazy]

  มาต่อแล้ว คิดถึงเรื่องนี้มากๆเลย ดีใจที่กลับมาต่อแล้ว ขอบคุณค่ะ

[taroni]

น้อง Luft ตั้งชื่อลูกนกน่ารักจังเลย +1 +เป็ด 

[kanda53]

ตัวเล็กตัวใหญ่น่ารักเสมอเลย...
เรื่องนี้เบา ๆ อ่านแล้วสบายใจดีค่ะ...
รอต่อไปจ๊ะน้องอิ๊ก