พี่ครับ...ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่10
เช้านี้ผมมาโรงเรียนสายนิดหน่อยเพราะเมื่อคืนกว่าจะหลับก็ดึกเลยตื่นสายไปหน่อยมาถึงก็เข้าแถวพอดี พวกเพื่อนๆจะเข้ามาคุยกับผมแต่ก็ไม่ทันเพราะครูมาเช็คแถวซะก่อนเลยค่อยคุยกันในห้อง
“พี เมื่อวานมึงไปไหนมาวะ พี่เพลง พี่แพท โทรตามมึงใหญ่เลย พวกกูโทรไปก็ไม่รับ”
ไอ้พีทเป็นฝ่ายเปิดประเด็น ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องแล้วรอครูคาบแรกมาสอน
“พอดีกูลืมโทรศัพท์ไว้บนรถอาร์ ขึ้นไปนั่งเล่นบนคอนโดมันมาเลยไม่ได้รับ”
“ห้ะ มึงไปคอนโดไอ้อาร์มา”
ไอ้ป่านตกใจทำหน้าซะเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย เวอร์ละ
“ใช่”
ผมตอบแล้วพยักหน้าให้มัน แมทน้อยที่เดินมายืนข้างผมจึงถามขึ้น
“แล้วคุณพีไปทำอะไรที่คอนโดคุณอาร์ครับ”
“ไปนั่งเล่น...”
ผมไม่ทันจะตอบเสร็จอิซินดี้มารร้ายก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
“อย่ามาสะตอ”
ผมเลยตวัดสายตาไปมองมัน
“ไม่ต้องมาจิกกู เอาความจริง”
อิซินดี้พูดต่อผมเลยตอกกลับไป
“ถ้ามึงไม่ขัดกู กูเล่าเรื่องจริงจบละ”
ผมพูดจบอิซินดี้ทำหน้าไม่แยแส ผมเลยสะบัดบ็อบใส่แล้วพูดต่อ
“นั้นแหละ ความจริงคือกูจะโทรหาพี่เพลงให้มารับแล้วไอ้อาร์ยึดโทรศัพท์ไป มันเลยพากูไปที่คอนโดมัน มันยึดโทรศัพท์ไว้ทำให้กูไม่ได้รับสายใคร”
“ไหนตอนแรกมึงบอกว่าลืมไว้บนรถ”
อิซินดี้ยังไม่จบ
“เออ กูแหล พอใจยัง”
ผมตอบมันไป
“พอใจจ้ะ”
อิซินดี้ยิ้มหวานให้ผม แต่ผมว่ามันกวนตีนมากกว่า
“แล้วไงต่อว่ะ”
ไอ้พีทถามต่ออย่างอยากรู้อยากเห็น
“ก็นั้นแหล่ะ กูกับไอ้อาร์ทะเลาะกันเพราะมันรู้ว่ากูได้กับพี่เอ็มแล้ว มันพอใจ จะเอากู กูก็ยอมมัน ไม่อยากขัดขืนให้เจ็บเปล่าๆ พอได้กันเสร็จก็กลับบ้าน จบ”
ผมพูดจบพวกมันก็ตาโตกันหมด โดยเฉพาะอิซินดี้เอามือทาบอกอย่าตอแหล ชิชิ พอพูดความจริงแล้วทำเป็นรับไม่ได้
“เชี้ยยยยยย ไหมละมึง ได้ทั้งพี่ทั้งน้อง”
ไอ้ป่านพูดเชี้ยซะยาว
“แล้วมึงจะเอาไงต่อวะ”
ไอ้พีทถามผมเลยตอบมันไป
“ก็ไม่ทำไง ใช้ชีวิตปกติ กูตกลงกับอาร์แล้วถ้าได้กันอย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก ส่วนพี่เอ็มแกก็ไม่ได้อะไรกับกูอยู่แล้ว”
“คุณพีมั่นใจเหรอครับว่ามันจะง่ายอย่างนั้น”
แมทน้อยพูดขึ้นทำเอาทุกคนสนใจทันที
“ใช่ กูเห็นด้วยกับแมทนะ”
อิซินดี้สมทบทันที
“ช่างมันเถอะ เรื่องมันยังไม่เกิดขึ้นจะรีบเครียดไปทำไม”
ผมพูดแล้วหันหลังให้พวกมันเตรียมเรียน
“คุณพี่รู้ไหมครับ พี่เอ็มมาบ้านผมซะดึกเมื่อคืน มาทำไมรู้ไหม มาขอเบอร์คุณพีที่ผม”
ผมหันไปสนใจแมททันที
“จริงไหมแมท”
ผมตกใจเล็กน้อย สงสัยพี่เอ้มจะไม่พอใจที่ผมชิ่งขึ้นแท็กซี่แน่
“จริงสิ แต่ผมไม่ได้ให้ไปหรอกนะ”
แมทพูดจบก็ไปนั่งที่ของตนเอง ระหว่างนั้นครูเข้ามาสอนพอดี พวกเราเลยเลิกสนใจเรื่องนี้แล้วไปสนใจเรื่องเรียนกัน
.............................................
ตอนนี้เลิกเรียนแล้วระหว่างที่เก็บของอยู่นั่นไอ้พีทก็ดังขึ้นมา
“เย็นนี้ไปกินติมกันปะ”
“ไปๆ กูอยากกินพอดี”
อิซินดี้ตอบระริกระรี้ทันที
“กูคงไปไม่ได้นะ ช่วงนี้ถูกคุมความประพฤติ”
ผมตอบพวกมันยิ้มๆ
“เรื่องที่มึงไปเมื่อคืนเหรอวะ”
ไอ้ป่านถามขึ้นผมเลยพยักหน้าแทนคำตอบ
“หลังจากนี้มึงก็ไม่ได้ไปไหนกับพวกกูเลยดิ”
ไอ้ป่านถามต่อผมเลยตอบมัน
“ให้ผ่านอาทิตย์นี้ไปก่อนคงไปกิน เล่น กับพวกมึงได้ แต่คงไม่ดึกแล้วให้พี่แพทไปรับ”
“หลังจากนี้พี่แพทคงไปรับไปส่งมึง”
ไอ้พีทพูดขึ้นผมเลยพยักหน้าให้แล้วเก็บของต่อ
ระหว่างเดินไปหน้าโรงเรียนผมหยิบโทรศัพท์มาโทรหาพี่แพท วันนี้คิวพี่แพทมารับผม
“ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด”
“ฮัลโหล พีเลิกเรียนแล้วเหรอ”
“ใช่ครับพี่แพท พี่แพทออกมายัง”
“เอ่อ พอดีพี่ต้องแก้งานอะ แบบนี้พีมาหาพี่ที่มหาลัยได้ปะ เดี๋ยวกลับพร้อมกัน”
“งานเยอะรึเปล่า ถ้าเยอะพีกลับเองก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไร พีมาเถอะ วันแรกเดี๋ยวพ่อจะว่าเอา”
“งั้นก็ได้ครับ เดี๋ยวพีไปหน้าคณะแล้วจะโทรหา”
ผมวางสายแล้วเรียกแท็กซี่ไปหาพี่แพทเลย ก่อนไปก็บ๊ายบายพวกเพื่อนๆ ผมเคยไปที่คณะพี่แพทบ้างแต่ไม่บ่อยนัก ไม่นานก็ถึงที่คณะพี่แพทผมลงจากแท็กซี่ก็ดูไปรอบๆ คนให้ความสนใจผมไม่น้อยคงเพราะใส่ชุดนักเรียนคนเดียว ขณะที่คนอื่นๆใส่ชุดนักศึกษาหมด ผมเลยต้องยกโทรศัพท์มาโทรหาพี่แพทแก้เขิน ให้ตายเหอะ มองกันแบบนี้ก็เขินเป็นนะ
“พีถึงแล้วเหรอ เดี่ยวพี่ลงไปรับ”
“ถึงแล้วครับ ลงมาเลย”
วางสายไปไม่นานนักพี่แพทก็ลงมา พี่ชายผมในชุดนักศึกษานี้หล่อจริงๆเลย
“ปะ ไปนั่งในห้องกับพี่ก่อน งานคงอีกสักพัก”
ผมพยักหน้าแล้วเดินตามพี่แพทไป
“เออ พี่โทรบอกพ่อแล้วนะว่าพีอยู่กับพี่ พ่อโอเคละ”
“ครับๆ”
ไม่นานนักเราสองคนก็มาถึงห้องที่พี่แพททำงาน เปิดประตูเข้าไปก็เจอเพื่อนๆพี่แพทนั่งอยู่เต็มเลย
“วู้วววววว น้องไอ้แพทน่ารักอะ”
ไม่ทันจะนั่งดีผมก็โดนแซวซะแล้ว
“หุบปากมึงไปเลยไอ้โจ เดี๋ยวกูถีบ”
พี่แพทหันไปด่าเพื่อนตัวเอง
“แหม๋ น้องน่ารักขนาดนี้ก็ไม่พามาโชว์ตัวบ้าง”
พี่ที่ชื่อโจยังไม่หยุด พี่แพทเลยเดินไปถีบพี่โจจริงๆ
“โอ้ยไอ้เชี้ย กูเจ็บนะ”
“ฮ่าๆ”
เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง แม้แต่ผมก็อดขำไม่ได้
“พี นี้เพื่อนๆพี่ ไอ้นั้นที่โดนถีบชื่อโจ ข้างๆไอ้โจชื่อป็อป แล้วไอ้หน้าฝรั่งนั้นชื่อเอ็กซ์”
พี่แพทแนะนำเพื่อนๆให้ผมรู้จัก ผมก็ยกมือไหว้พี่ๆทุกคน
“น้องมึงนี้นอกจากจะน่ารักแล้วยังมารยาทดีอีกนะ”
เพื่อนพี่เพลงจากกลุ่มอื่นหันมาแซว
“หุบปากไปเลย เดี๋ยวจะโดนอีกคน”
พี่แพทหันไปปรามเพื่อน ผมสังเกตเพื่อนพี่แพททีละคน พี่โจนี้หล่อนะ หล่อ ขาว สูง ทะเล้น ดูเจ้าชู้แบบเปิดเผยมากกกกกก พี่ป็อปก็หล่อตี๋ๆ จัดฟัน ขาวแบบคนมีเชื้อสายจีย สูง ผอม ไม่ดูล่ำเหมือนพี่แพท พี่โจ ส่วนอีกคนพี่เอ็กซ์นี้ลูกครึ่งเลย ดูเป็นคนเงียบๆ ดุๆ สูง หล่อ เท่ห์ หุ่นนี้แซ่บมากกกกกก ขนาดใส่ชุดนักศึกษายังดูออกเลยว่าหุ่นนี้10ดาวแน่นอน
“ไอ้แซมมึงมองน้องเขาจนจะทะลุละนั้น”
พี่ป็อปหันไปแซวพี่แซม
“อะไรของมึง”
พี่เขาตอบแค่นั้นแล้วหันไปสนใจงานต่อ ผมยอมรับว่ารู้ตัวนะว่าพี่เขามองอยู่ พี่แพทที่หันมามองผมกับพี่เอ็กซ์สลับกันไปมาแต่ก็ไม่พูดอะไร หันไปสนใจงานต่อ ผมเลยไม่กวนพี่เขานั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยจนสักพักเริ่มหิวเลยขอพี่เพลงลงมาซื้อขนมที่เซเว่น พี่ๆเขาเลยฝากซื้อด้วย
ระหว่างเดินจะถึงเซเว่นก็โดนกระชากจากด้านหลังซะก่อน
“พี่เอ็ม !!”
พี่เอ็มจริงๆด้วย มาคณะสถาปัตยกรรมได้ไง พี่เขาเรียนวิศวะนี่ ถึงแม้จะมหาลัยเดียวกันอะไรจะบังเอิญขนาดนั้น
“ใช่ พี่เอง ทำเป็นตกใจไปได้”
พี่เอ็มพูดพร้อมจะลากผมไปที่มุมต้นไม้ในสวนไม่ไกลจากเซเว่นนัก
“ปล่อยนะพี่เอ็ม พีจะเข้าเซเว่น”
“ไม่ ไปกับพี่ก่อน”
พี่เอ็มลากผมมาจนถึงจนได้ ผมพยายามสะลักดแต่ไม่ออกเลย ให้ตายเหอะ สองคนพี่น้องนี้ถนัดจริงๆเรื่องฉุดเนี้ย
“มีอะไรก็พูดมา พีหิว”
ผมพูดเมื่อโดนปล่อยเป็นอิสระ
“พีไปทำอะไรบนห้องไอ้อาร์”
พี่เอ็มถามผมอย่างจับผิด
“ก็ ไปนั่งเล่นมา”
“อย่ามาโกหก พี่เข้าไปที่ห้องไอ้อาร์เมื่อวาน ไอ้อาร์อยู่สภาพฝากขนหนูผืนเดียว แถมตามตัวมีรอยจูบเต็มไปหมด”
พี่เอ็มสวนขึ้นมาทันที
“งั้นพี่เอ็มก็รู้คำตอบแล้วยังจะมาถามพีทำไมอีก”
“พี่แค่อยากรู้จากปากพีว่าพีไปนอนกับไอ้อาร์มาใช่ไหม”
“ใช่ พีนอนกับอาร์มา”
ผมตอบเสร็จพี่เอ็มก็ทำหน้าโกรธแล้วจับแขนผมแล้วเบียดเข้ามาจนผมชิดต้นไม้
“พีทำแบบนี้ทำไม พีได้กับพี่แล้วแล้วพียังจะไปนอนกับไอ้อาร์อีก”
“ก็อาร์เขาจะเอาพี เขาโกรธที่พีได้กับพี่เอ็มก่อนเขา อาร์จีบพีอยู่พี่ก็น่าจะรู้นี้ แต่พี่ก็มามีอะไรกับพี เขาก็โกรธเป็นปกติ”
ผมตอบแล้วยิ้มมุมปากให้พี่เอ็มพี่เขาเลยบีบแขนผมแรงกว่าเดิม
“เรื่องนี้โทษพี่คนเดียวไม่ได้ ในเมื่อพีก็อ่อยพี่เอง”
“ฮ่าๆ ใช่พี่อ่อยพี่ แล้วพี่ก็สนอง เราสองคนก็เลวพอกันแหละ”
ผมตอบพร้อมหัวเราะเบาๆ
“ใช่ เราสองคนมันเลวพอกัน เหมาะกันดีเนอะ”
พี่เอ็มยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วโน้มตัวลงมาบดจูบผม ผมปิดปากแน่นไม่ให้พี่เขาสอดลิ้นเข้ามา แต่พี่เอ็มบีบสะโพกผมซะแรงผมเลยยอมอ้าปากแลกลอ้นกับพี่เขาอยากดูดดื่ม
“จ๊วบ อ่าห์”
ผมเลื่อนมือไปที่แก่นกลางที่เริ่มแข็งของพี่เขาแล้วบีบเต็มแรง
“โอ้ย !! พี !!”
พี่เขาผละออกจากผมแล้วก้มมือที่น้องชายมองผมตาเขียว
“อย่าคิดจะมาใช้กำลังกับพี เราสองคนก็จบกันแค่นี้ พี่จะเอาอะไรอีก”
ผมพูดจบพี่เอ็มก็มองผมแล้วยิ้มมุมปาก
“เรื่องนี้มันไม่จบง่ายๆแน่ ยิ่งร้าย ยิ่งพยศแบบนี้สิพี่ชอบ”
พี่เอ็มพูดจบผมก็ยิ้มหวานไปให้
“เท่าที่พีรู้มาคนอย่างนายเอ็ม สุดหล่อแห่งวิศวะ ไม่เคยกินซ้ำนี้ หรือว่าติดใจพี”
“ใช่ ติดใจ แรดๆ ร้ายๆ แรงๆ ร่านๆ แบบนี้พี่ชอบ”
พี่เอ็มพูดจบผมตาเขียวทันที ด่ากูเหรอ ต่อให้เป็นเทพบุตร ชายในฝันก็ให้อภัยไม่ได้ แล้วอีกอย่างผมเกลียดคำว่าร่านที่สุด
“เพี๊ยะ”
ผมตบหน้าพี่เอ็มไปเต็มแรง
“อย่ามาด่าพีว่าร่าน ถ้าพี่ได้แค่นี้ถึงกับร่าน คนอย่างพี่เอ็มที่ได้ไปทั่วนี้เรียกว่าโครตร่านเลยไหมละ”
“พีตบพี่เหรอ”
พี่เอ็มจะเข้ามากระชากผมแต่ได้ยินเสียงห้ามซะก่อน
“แฮ่มๆ”
พี่เอ็มชะงักแล้วหันไปเจอพี่เอ็กซ์ที่ยืนอยู่
“อ่า ขอโทษที่มาขัดจังหวะ”
พี่เอ็กซ์ทำหน้าเหมือนสำนึกผิด ผมเลยเดินไปยืนข้างๆไปเอ็กซ์แล้วจูงมืออกกมา
“ไปเซเว่นกันเถอะพี่เอ็กซ์”
ผมพูดจบพี่เอ็กซ์ก็ยอมตามมาแต่โดยดี ผมเลยหันไปสะแหยะยิ้มให้พี่เอ็ม พี่เอ็มมองผมตาเขียวปั๊ดเลย
____________________________________________________
มีตัวละครเพิ่มมาอีก
รู้สึกว่าเยอะแยะอิรุงตุงนังไปหมด งงตรงไหนถามได้นะครับ
มีคนถามถึงพระเอก เรื่องนี้มีพระเอกแน่นอน จะ3P รึเปล่าคงไม่ ไว้เรื่องหน้าเนอะ3P อิอิ
มีคนอยากรู้ถึงอดีตหนูพี เดี๋ยวก็จะค่อยๆเผยทีละนิดๆ ให่้ได้ลุ้นกัน
ส่วนจะดราม่ามากไหม ไม่นะ เรื่องนี้โดยนิสัยหนูพีไม่ใช่คนมานั่งดราม่าแน่ๆ แต่จะสนุกๆลุ้นๆ แซ่บๆไปกับนาง
เอาละพูดคุยพอหอมปากหอมคอ ใครมีคำถามใดฝากไว้ได้ คนจะเขียนจะตอบให้ คนเขียนได้อ่านทุกคอมเม้นต์ครับ
สุดท้ายขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์และทุกคนที่อ่านครับ
หัวข้อ: >>> พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน<<<ตอนที่44 ตอนจบ หน้า48 11/1/58 (อ่าน 374267 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก