บทที่สาม
ตึ้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปวดหัว…ปวดหัวมากๆเลยครับ ผมหรี่ตามองภาพมัวๆตรงหน้าก่อนจะกระพริบตาถี่ๆเพื่อให้เห็นได้ชัดขึ้น แล้วผมก็ต้องสะดุ้ง เพราะปกติตื่นมาผมจะเห็นหน้าไม่ก็ตูดไอ้พัด แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนมาเป็นไอ้พี่เพลิงแทน แถมผมกับไอ้พัดน่ะคนละเตียง แล้วนี่อะไร เตียงเดียวกัน? สภาพผมกับพี่เขานี่คิดว่าพอๆกันเลย ผมกินมาหนักกว่าน่าจะโทรมกว่าด้วยซ้ำ
โอ้ย ช่างมันเถอะปวดหัวรำคาญเสียงมากครับ แต่ไม่มีแรงเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาบ้าๆที่ดังไม่หยุด
“พี่เพลิง ตื่น” กลัวปากเหม็นเลยพูดเบาๆครับ
“หืม…?” พี่เพลิงลืมตาขึ้นมาช้าๆ ผมกลอกตาไปมาให้รู้ว่าผมรำคาญเสียงนาฬิกาเอามากๆ พี่เพลิงเกาหัวแกรกๆ แล้วลุกขึ้นกดปิดเสียงนาฬิกาปลุก
มีแต่ความเงียบชั่วขณะ พี่เพลิงนั่งมองหน้าผมนิ่งยังกับหลับใน ผมก็มองตอบ แต่สภาพผมคือกำลังเลื้อยกับที่นอน ผมรู้สึกเหมือนเวลามันเดิน แต่ทุกอย่างมันกลับอยู่ที่เดิม
"นอนดีๆ" พี่เพลิงพูดแล้วดึงผ้าห่มที่กองอยู่ปลายเท้าผมขึ้นมาห่มให้ยันคอ แล้วก็นั่งทำหน้ามึนต่ออีกสักพัก
“กี่โมงแล้ว?” ผมถามด้วยน้ำเสียงปกติเพราะไกลกัน
“เจ็ดโมงครึ่งครับ” ผมพยักหน้าส่งๆแล้วเอาหน้าซุกผ้าห่มหนาๆต่อ มันอุ่นดีครับ
พี่เพลิงลูบหัวผมจนหัวที่ฟูอยู่แล้วฟูโคตรๆ และโคตรฟู ยีหัวเล่นเสร็จก็ลุกขึ้น
“ไปไหน?” ผมถามขึ้น หงุดหงิดกับที่พี่เพลิงมาเล่นผมแต่ผมไม่มีแรงจะยุ่งด้วย
“อาบน้ำครับวันนี้พี่มีประชุมแต่เช้าเลย”
ผมไม่ได้สนใจอะไรมากคงเป็นเพราะอาการแฮงค์นี่แหละครับ ความปวดหนึบที่หัวทำให้ผมหลับไปอีกครั้ง ผมหลับไปอีกได้แต่พักนึงก็มีเสียงกุกกักๆมารบกวน พี่เพลิงคงกำลังแต่งตัวอยู่ด้านหลังผมแน่ๆ ผมพลิกตัวหันไปทางพี่เพลิงแล้วยันตัวลุกขึ้นนั่ง สะบัดหัวไล่ความมึนงงออกไป
“พี่ทำน้องลมตื่นหรอเนี่ย?” พี่เพลิงพูดไปมัดเนคไทไป
“ลมนอนต่อได้มั้ย?จะมีใครมาไล่รึเปล่า ลมโคตรปวดหัวเลย”
"เดี๋ยวพี่บอกแม่บ้านให้ ทานอะไรแก้เมารึเปล่าครับ?" สมองผมรวบรวมสติแล้วตอบ
"ข้าวต้มร้อนๆ"
"ครับๆ"
"บัตรทรูพี่ซื้อให้แล้วนะครับ อย่าลืมสัญญาเรานะ พี่วางไว้หัวเตียง" พี่เพลิงเดินเข้ามามาวางบัตรไว้หัวเตียงแล้วทำท่าจะเดินออกไป ผมสังเกตเห็นว่าเนคไทพี่เพลิงไม่ค่อยตรงสักเท่าไหร่
ไวกว่าความคิดตอนที่พี่เพลิงเข้ามาใกล้ผมดึงปลายเนคไทพี่เพลิงไว้ ผมมองมือตัวเองที่ดึงไว้แล้วก็ตกใจเองด้วยซ้ำครับ ผมจะดึงไว้ทำไม เงยหน้ามองพี่เพลิงเนี่ยหน้างงยื่งกว่าผมอีกครับ
“มันไม่ตรง” พูดไปสั้นๆตัดความอายในตัวครับ ใจดีแถมโปรโมชั่นลุกขึ้นยืนยืดเต็มความสูงรูดเนคไทคืนให้ด้วยครับ
“ขอบคุณครับ น้องลมก็มีมุมเป็นผู้เป็นคนด้วยนะเนี่ย” ปกติเห็นผมไม่ใช่คนรึไงวะครับ
ผมเอามือแปะๆบนเนคไทพี่เพลิงเบาๆ แล้วก็กดแรงครั้งหนึ่งเพราะนึกอะไรขึ้นได้
“แล้วเสื้อผ้าลมล่ะ?” ผมไม่เห็นวี่แววเสื้อผ้าที่ผมจำได้ว่าวางไว้บนโต๊ะเลยครับ
“ก่อนอาบน้ำพี่ลงไปให้แม่บ้านซักให้ครับ รอแป๊บนึงนะ” ซักให้??พ่อสุภาพบุรุษครับ ไม่ได้ต้องการเลยครับ แล้วผมจะใส่อะไรกลับบ้านพี่เขาคิดบ้างมั้ยเนี่ย
“แล้วลมจะใส่อะไร”
“เฮ้ย ไม่รู้ ใส่เสื้อพี่ก่อนมั้ยครับ”
“ใส่เสื้อพี่เดี๋ยวแพรรู้อีก” ผมขยี้หัวจนยุ่ง พี่เพลิงก็เกาหัวตามอีก
“รออยู่ที่นี่ก่อนไงครับ รีบทำไมตากแป๊บเดียวก็แห้งแล้ว” ผมงอแงนิดหน่อย
“ไปกินข้าวกันครับ” หิวครับว่าง่ายครับ พี่เพลิงดึงแขนผมก็ไปตามแรงเลยครับ บอกแล้วไอ้ลมเป็นคนชิวๆครับ
หวิวๆที่ขามากเลยครับ ผมใส่บ๊อกเซอร์เดินในบ้านออกบ่อยนะครับ แต่บ้านผมเล็กๆไม่ได้ดูโล่งโจ่งขนาดนี้ รู้สึกขนลุกเลยทีเดียว
"เตรียมงานพร้อมรึยังเพลิง" ผมที่เดินก้มหน้าก้มตาดึงเสื้อปิดบ๊อกเซอร์เน่าๆของตัวเองชนหลังพี่เพลิงจนร้องโอ้ยออกมาเลยครับ หลังแข็งได้อีก
"พร้อมแล้วสิครับ" พี่เพลิงยิ้มให้คนตรงหน้า
พ่อพี่เพลิงรึเปล่า? หน้าตาพิมพ์เดียวกันเลยครับ เหมือนพี่เพลิงที่ดูมีอำนาจขึ้นอีกสิบเท่า จะว่าไปคุณพ่อก็หน้าเด็กมากเลยเนอะ
"นั่งสิน้องลม" หือ?ผมส่งเสียงที่ต้องเรียกว่าเสียงโง่ๆออกไปครับพี่เพลิงดึงให้ผมนั่งลงข้างๆ ผมนั่งลงตามแบบเก้ๆกังๆ
ผมขมวดคิ้วแน่นเมื่อพ่อพี่เพลิงมองผมนิ่ง อะไรวะ เหมือนมีพี่เพลิงอีกคน
“ใครเนี่ย? เด็กที่ไหน” พี่เพลิงที่หนไปบอกพี่แม่บ้านอยู่หันมาตอบพ่อ
“น้องชายฝาแฝดแฟนผมเองครับ”
“เอ้า แล้วไปทำอีท่าไหนเอาคนน้องมานอนวะ” พ่อพี่เพลิงพูไปหัวเราะไป ตลกมากมั้ยครับ ผมล่ะงงจริงๆ
“เปล่าครับ” พี่เพลิงยิ้มๆไม่ได้พูดอะไร
“ข้าวต้มใช่มั้ยคะคุณหนู?” ผมสะดุ้งเพราะพี่แม่บ้านถามผมอยู่ข้างๆ ผมพยักหน้าเบาๆแล้วยิ้มให้ ทำไมพ่อลูกคู่นี้มันดูดีจังวะครับ นักธุรกิจในหนังชัดๆ มาจิบกาฟงกาแฟไปคุยกันไป ผมนั่งตัวลีบๆตักข้าวต้มกิน รู้สึกสมองได้รับพลังงานครับ
“แฟนแกนี่ หน้าแบบนี้เลยรึเปล่า?” อยู่ดีๆผมก็เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนา
“ครับ ไอ้นี่มันผอมกว่าขาวกว่าด้วยซ้ำ” พ่อพี่เพลิงพยักหน้าตาม
“น้องลมอาบน้ำยังครับเนี่ย” สไตล์การพูดเหมือนกันสุดๆเลยครับ ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ
“น้องลมรอเสื้อผ้าอยู่ครับ ผมให้พี่ทิซักอยู่” พี่ทิที่ว่าคงป็นหนึ่งในแม่บ้านของบ้านนี้น่ะครับ
“แล้วเราไปกันเลยมั้ย พ่อจะไปเคลียงานด้วย” พี่เพลิงพูดอะไรสักอย่างแล้วก็ทำท่าจะลุกทั้งคู่
“เอ้า. . . แล้วลมอ่ะ?” ปากไปไวกว่าความคิดเยอะครับ บอกเลย
“น้องลมรอเสื้ออยู่นี่ก่อน จะกลับเองรึรอพี่ไปส่งแล้วแต่เลยครับ”
“งั้นลมกลับเองแล้วกัน” พี่เพลิงขยี้หัวผมแรงๆแล้วหัวเราะ โอ้ย เดี๋ยวผมร่วงใส่ข้าวต้ม!! ผมพยายามแกะมือเหนียวๆของพี่เพลิงออก
“จะลากันอีกนานมั้ย?” จนพ่อพี่เพลิงตะโกนว่า พี่เพลิงเลยปล่อย
………………………………
แล้วผมก็ได้แต่นั่งเปื่อยมองสระว่ายน้ำสวยๆในบ้านนี้ พี่แม่บ้านกำลังรีดเสื้อให้ผมครับ แอบเอาขาแตะไปนิหน่อยหนาวนิ้วเท้ามากๆเลยครับ
“คุณหนูคะ เสื้อเรียบร้อยแล้วค่ะ” ผมหันไปมองก็เห็นพี่แม่บ้านถือเสื้อผมที่พับอย่างเรียบร้อยไว้
“ขอบคุณมากครับ”
“คุณหนูเปลี่ยนที่ห้องน้ำด้านล่างได้เลยนะคะ เดี๋ยวฉันพาไป” คำก็คุณหนูสองคำก็คุณหนู บ้านนี้มันอะไรกัน
“ผมเปลี่ยนบนห้องพี่เพลิงได้มั้ยครับ จะได้เก็บของผมลงมาเลย แล้วนี่ผมก็ยังไม่ได้อาบน้ำด้วย ฮ่าๆ” พี่เขาแค่ตอบรับค่ะเบาๆแล้วเดินหายไป
ผมเดินหอบเสื้อผ้าพร้อมเกาหัวแกรกๆจะขึ้นบันไดไปห้อง ผมไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมง เดาว่าน่าจะเกือบบ่ายแล้ว ปกติผมก็เน่าแบบนี้แหละครับ
“นี่! เธอเป็นใครเนี่ย?” ผมวางมือที่เกาหัวอยู่ลง
“ถามผม?”
“ใช่ เสื้อตัวนี้รีนซื้อให้พี่เพลิงตั้งนานแล้วนะ…” ผมก้มมองเสื้อ แล้วเงยหน้ามองผู้หญิงตัวสูงพอๆกับผม อายุพอกับผม ตั้งแต่หัวจรดเท้า ขอโทษที่เสียมารยาทครับ แต่ผู้หญิงตรงหน้าผมน่ารักจริงๆ ทั้งขาวทั้งหมวยหูย
“ผมเป็น…คนรู้จัก พี่เพลิง” ผมนึกขึ้นได้ว่าเธออาจจะเป็นคนที่ตามตื้อพี่เพลิงแน่ๆ เลยพูดงงๆใส่เธอไปก่อน เอ้ะชื่ออะไรนะ รีน?
“แล้วทำไมต้องใส่เสื้อพี่เพลิงด้วย สนิทกับพี่เพลิงมากหรอ รีนไม่เห็นจะเคยเห็นหน้า” แล้วเธอน่ะสนิทกับพี่เพลิงมากรึไง แฟนเขาก็ไม่ใช่บ่นยังกับแต่งงานกันแล้ว ผมยกมือขึ้นเกาหัวอีกรอบ
“ผมจะไปอาบน้ำ แค่นี้ได้มั้ยครับขี้เกียจตอบ” ดูท่าว่าจะช็อคกับคำพูดผมนิดหน่อยครับ เชื่อเลยว่าพี่เพลิงไม่แม้แต่จะเคยปฏิเสธเธอคนนี้เลยสักครั้ง
“ตอบก่อนสิ”
ผมเดินหน้ามึนขึ้นมาอาบน้ำจนได้ครับ ทิ้งให้เขาหาคำตอบเอง เห็นแล้วมันหงุดหงิดแทนแพรครับ ทำไมพี่เพลิงปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้คิดไปเองว่าเป็นเจ้าของพี่เพลิงได้ โตก็โตแล้วแทนที่จะจัดการให้ดี
แล้วทำไมผมจะต้องมาหงุดหงิดเพราะเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของผมด้วยวะ?
ผมเดินกำบัตรทรูแน่นตาเยิ้มเห็นไอเท็มแทบจะตกบันได
“เอ้า อาบน้ำแล้วหรอครับ ดูสิลูก อย่าเอาไปฟ้องแฝดนะ” พ่อพี่เพลิงเดินสวนขึ้นมาพูดขึ้นแบบยิ้มๆกับผมพร้อมพยักเพยิดไปทางไอ้พี่เพลิงกับคนที่ชื่อรีนกำลังนั่งคุยกันแบบแนบชิด
“ทำไมพี่เพลิงไม่แต่งๆกับเจ้เขาเลยล่ะครับ” อุ้ย ใส่อารมณ์ไปนิดน่อย นึกถึงแพรแล้วมันขึ้นครับ
“หนูรีนเขาเป็นลูกหุ้นส่วนใหญ่เลยนะครับ เพลิงมันคงปฏิเสธยากหน่อย ถ้าหนูไม่สบายใจพ่อช่วยพูดให้ได้นะ แต่พ่อว่าผู้ใหญ่ไปยุ่งจะยิ่งลำบาก” ผมพยักหน้างึกงัก
“รอมันพร้อมแล้วกันลูก ฝากบอกแฝดหนูด้วย” พ่อพี่เพลิงตบบ่าผมแปะๆแล้วยิ้มหล่อใส่ ตีนกาคุณพ่อทำไมไม่มีอิทธิพลต่อความหล่อเลยล่ะครับ? ผมล่ะสงสัยจริงๆ
“น้องลม พี่ไปส่งมั้ย?” พี่เพลิงเหมือนอยากจะปลีกตัวจากคนชื่อรีนเต็มแก่
“คนรู้จักพี่เพลิงหรอคะ รีนชื่อรีนน้า” คนละอารมณ์กับตอนที่ทักผมเรื่องเสื้อเลยครับ นี่สินะที่เรียกว่าเสียงที่สองของผู้หญิง
“ไม่ เดี๋ยวลมกลับเอง”
………………………………………………………………………………
“ทำงานเป็นไงบ้างลม” ลงจากพี่วินได้แพรก็ยิงคำถามใส่ผมเลยครับ แหม ถ้าผมไม่ไลน์ถามเพื่อนว่างานถึงไหนแล้วก็คงตอบไม่ได้หรอกครับ
“ไอ้พีทพิมพ์อยู่ ลมพรีเซ้นท์เฉยๆไง” นั่นแน่สคริปเป๊ะ
“วันนี้เย็นหน่อยแพรจะไปซื้อของมาตุนอีก ลมไปด้วยกันมั้ย?”
“แพร แพรรักพี่เพลิงมากๆใช่มั้ย?”
“รักสิ แล้วลมจะไปกับแพรมั้ยเนี่ย” ผมเกาหัวแกรกๆกับคำถามที่ผมถามออกไป อือ…ผมว่าผมไปหาหนังสือมาอ่านสักเล่มก็ดีเหมือนกันครับ รู้สึกว่าง
“ไปๆๆ เดี๋ยวลมไปซื้อหนังสือเรียน”
“ให้มันจริงนะ” อ่อ ผมลืมเล่าแพรน่ะเรียนมหาวิทยาลัยเปิดครับ แพรมันเป็นนักแต่งนิยายตามเว็บทั่วไป มันรักอิสระ รักจินตนาการของมัน แพรเลยตัดสินใจเรียนแบบเปิด แต่จริงๆแล้วแพรต้องดูแลพวกผมเลยทำให้ขี้เกียจไปมาครับ ไม่มีอะไรหรอก
………………………………………………………………………….
“ลม!!! ลงมาเร็วแพรจะไปแล้ว” แพรตะโกนเรียกผมจากชั้นล่างครับ
“พัดมึงไปมั้ย” ผมใช้ตีนสะกิดไอ้พัดที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่เตียงมัน
“ไม่อะ ขี้เกียจเดิน” ครับๆ ไอ้น้องเทวดา
ผมเดินนวยนาดลงมาชั้นล่างรู้สึกเอียนกับคำว่าบันไดครับ
“ใครขับอ่ะ ลมหรอ?” ผมเอามือชี้ตัวเอง
“ไม่ต้อง พี่เพลิงมารับ”
“ฮะ????”
……………………………………………………………………..
เคยเบื่อหน้าใครสักคนมั้ยครับ? แบบที่ไม่อยากเจอก็เจอโคตรบ่อย เกลียดเขาแต่ก็วนเวียนอยู่ด้วยกันตลอด ผมพ่นลมหายใจพรั่งพรูความรู้สึกเบื่อออกไปให้มากที่สุด
“ลมเป็นอะไร?” แพรที่เดินนำผมอยู่ข้างๆพี่เพลิงพูดขึ้น นี่ผมกำลังทำให้แพรเสียบรรยากาศกับแฟนรึเปล่าวะ
“เปล่าๆ งั้นลมไปดูหนังสือก่อนนะ” ผมโบกมือแล้วรีบเดินดุ่มๆออกมาเลยครับ
ว่าแต่…ผมจะซื้อหนังสือเรียนจริงดิ
บ้า ผมวกตัวกลับเดินเข้าร้านหนังสือการ์ตูนแทนครับ ร้านนี้มีการ์ตูนโคตรจะเยอะชั้นวางสูงเลยหัวผมไกลลิบ ผมยืนไล่สายตามองหาการ์ตูนเรื่องที่ผมไม่มีเวลาอ่านสักที ใช้เวลาหาอยู่นานเหมือนกันครับเพราะว่ามันค่อนข้างจะลายตามากๆ แล้วผมก็เจอเล่มที่ผมอยากได้!!
ติดอย่างเดียว…แม่งอยู่ชั้นบนสุด ชั้นที่ไกลลิบจากหัวผมมากๆ อาจจะเพราะมันเป็นการ์ตูนที่ค่อนข้างจะเก่าและไม่มีคนอ่าน ผมมองซ้ายมองขวาปกติมันจะมีบันไดให้ปืนนะครับ แต่วันนี้มันหายไปไหนหมดวะ
เอาวะ ฮึบ! ชูแขนขึ้นจนสุด!! ไม่ถึงโว้ยยยย แตะได้แค่ปลายนิ้ว ทดลองเขย่งเพิ่มอีก เฮ้ย ใกล้ได้แล้วๆๆ อีกนิดนึง!! อยู่ดีๆก็มีคนดึงชายเสื้อผมลงครับแล้วมือยังดึงลงอยู่ไม่ปล่อยผมตกใจเลยหันไปมอง
“โชว์หลังหรอครับ เอาเล่มไหนพี่หยิบให้” พี่เพลิงยืนซ้อนหลังอยู่ทำเอาผมขนลุกซู่เลยครับ
“เอา... เล่มส้มๆ5เล่มนั้นอ่ะ เรียงเลย” ผมชี้ๆไป พี่เพลิงก็ปล่อยมือจากเสื้อผมแล้วก็หยิบลงมาให้จนครบ เกลียด เกลียดความสูงพี่เพลิงครับ ไม่หรอกผมยังโตได้อีกพี่เพลิงมันหยุดสูงแล้ว
“ขอบคุณ” ผมหยิบมาพลิกซ้ายพลิกขวา อยากจะแกะดูเนื้อหาข้างในครับ โธ่
“บ้านพี่ก็มีนะเรื่องนี้” ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่เพลิงทันที
“งั้นยืมอ่านได้ป่ะ?”
“ได้สิครับ พี่มียันเล่มจบเลยนะ”
“พี่ก็ชอบหรอ?”
“ชอบสิ…แต่อ่านแล้วพี่ว่ามันไม่คลายเครียด พี่เครียดหนักกว่าเดิมอีก” ผมยิ้มขำ ตลกดีครับที่พี่เพลิงมาเครียดกับการ์ตูนต่อสู้บ้าๆแบบนี้
“งั้น…ลมเอาเรื่องอื่น พี่ว่าเรื่องไหนสนุก?” พอเจอคอเดียวกันเริ่มรู้สึกโอเคครับ พี่เพลิงก็ชี้เล่มนู้นเล่มนี้บางเล่มที่บ้านพี่เพลิงก็มีแล้วครับ ซื้อแล้วโคตรจะเยอะเลย คนบ้านรวยก็งี้
“เออ แล้วแพรล่ะ?” เพิ่งนึกขึ้นได้เลยครับ
“แพรเลือก เอ่อ ชุดชั้นใน พี่ไม่รู้จะอยู่ส่วนไหนดีก็เลยออกมาแล้วเห็นน้องลมพอดีด้วย” ไม่เห็นจะต้องพูดยืดยาวขนาดนี้เลยครับ ผมยืนเลือกกับพี่เพลิงสักพักก็มีคนสะกิดผมจากด้านหลัง
“พี่คะ!...ขอไลน์พี่ได้มั้ยคะ?” อุ้ย สาวน้อยวัยมัธยมปลายขาวๆตาโตแบ๊วสมวัยยืนถือโทรศัพท์เตรียมกด มีรึผมจะไม่ให้?
“อยากได้จริงหรอ? ลมแอลโอเอ็มหนึ่งสองสาม” ผมทวนทีละตัวให้น้องเขากด เสร็จแล้วน้องเขาก็ยื่นให้ผมดูผมพยักหน้ายิ้มๆไปน้องก็บอกขอบคุณค่ะแล้วรีบวิ่งไปกรี๊ดๆกับเพื่อน จริงๆแล้วผมหล่อนะ รู้ยัง??เชื่อยัง??
“เสน่ห์แรงนะเรา” อ่ะแน่นอน พี่เพลิงลูบหัวผมเหมือนหมั่นไส้แต่ผมไม่ได้สนใจอะไรครับ
“ปล่อยๆ ผมจะไปจ่ายตัง” ผมเอามือพี่เพลิงออกแล้วหยิบหนังสือในมือพี่เพลิงจะเดินไปจ่ายตังพี่เพลิงยืนกำกับอยู่ข้างๆ
“ไปหาแพรกัน” ทันทีที่รับถุงมาก็หันไปพูดกับพี่เพลิงเลยครับ พี่เพลิงตอบรับครับเบาๆ
“น้องลม ทำไมบางทีก็แทนตัวเองว่าลม บางทีก็ผมล่ะครับ” เดินๆกันอยู่พี่เพลิงก็ถามขึ้น
“แล้วพี่อยากให้ผมแทนว่าอะไร”
“แทนว่าผมก็น่ารักเรียบร้อยดีครับ”
“งั้นลมจะแทนลมนี่แหละ” พี่เพลิงหลุดขำออกมาเลยครับ ตลกมากมั้ย
“มาแพรพี่ถือให้” เห็นแพรกำลังเดินมาพอดีพี่เพลิงรีบเดินไปเอาของในมือแพรมาถือจนหมด
“แพรซื้ออะไรอีกมั้ยครับ” แล้วผมก็ได้แต่เดินตามหลังต้อยๆเหมือนเดิม
“ไม่ค่ะ แพรกลับเลยดีกว่าพี่เพลิงเบื่อแย่เลย แพรซื้อแต่อะไรก็ไม่รู้ ขอโทษนะคะ” แล้วก็สบตากันหวานซึ้ง
“พี่ไม่เบื่อหรอกครับ อยู่กับน้องลมสนุกดี”
“หรอคะ ดีแล้วล่ะค่ะ” แพรหันมายิ้มยกนิ้วโป้งให้ผม เยี่ยมหรอ? อืม เยี่ยม
……………………………………………………………………………………
ครืดดด ครืดดด ครืดดดด
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันทีเพราะคิดว่าจะได้แอ้มเด็กม.ปลายที่ไหนได้พอเปิดดูรูปกับชื่อไลน์ก็ต้องกดรับแอดแบบเซ็งๆ
ให้ทายว่าใคร
อืมนั่นแหละ จะเอ่ยชื่อยังเบื่อเลยครับ
พี่เพลิงรัวสติกเกอร์เด็กใส่แว่นตาดำที่กวนตีนๆมาครับ ผมก็รัวกลับด้วยสติกเกอร์หมีแพนด้าที่เพิ่งซื้อมาใหม่ น่ารักมากกกกครับ สักพักเครื่องผมเริ่มออกอาการค้าง เลยพิมพ์บอกไปว่าพอๆ
พอๆ
กำลังสนุกเลยครับ55555
เอาไลน์ลมมมม มาจากไหน
จำมาครับ
จำจากที่น้องลมแจกสาว
ไม่ใช่สาวจะแอดมาทำไม
ใจร้าย
แน่นอน
น้องลมไปทะเลมั้ยครับ
พี่จะจองบ้านแล้วนะ
หือ? ผมพลิกตัวขึ้นนั่งบนเตียง กำลังจะพิมพ์ตอบกลับไปแพรดันเข้ามาก่อน
“หนุ่มๆคะ เสาร์อาทิตย์นี้แพรจะไปทะเล ไปกันมั้ย” สงสัยจะเรื่องเดียวกับพี่เพลิงผมล็อคหน้าจอแล้วเงยหน้ามองแพรแทน
“พัดจะไปหัวหินกับเพื่อน แพรกับลมไปไหนกันอ่ะ?” ไอ้พัดมันนัดกับน้องตัวหอมไว้ครับ ไปกันสองคนเกย์ได้อีก อ่อ น้องตัวหอมชื่อจริงๆชื่อ “เจ้า” ครับ แต่น้องเขาตัวหอมๆอะไรก็ไม่รู้ ผมเลยเรียกว่าตัวหอมครับ น่ารักล่ะสิ
“เสียใจด้วยแพรไปหัวหินจ้า น้องเจ้ากับพัดพักที่นั่นไปเถอะ”
“ลมนอนไหนเอ่ย”
“ลมนอนกับพัด ได้มั้ย?”
“ไม่ได้ พัดจะนอนกับเมีย” ตลกแล้วไอ้น้องเวร ไอ้เด็กเกรียนเอ้ย
“งั้นลมไม่ไป”
“ลมก็นอนกับแพรก็ได้ บ้านที่พี่เพลิงหาตั้งใหญ่เลย” สรุปว่ามาถามความคิดเห็นหรือมาบังคับวะครับ โธ่
“เอาเลยๆ ลมอะไรก็ได้”
“แล้วพี่แพรจะไปทำไม” ไอ้พัดถามขึ้น
“แพรจะไปเก็บบรรยากาศมาแต่งนิยาย” แพรพูดแล้วแอบอมยิ้ม ไปหมดแล้วสตงสติแฝดผม
“สรุปไปนะ? ลมมากับแพร พัดไปกับเจ้า โอเคนะ? แพรไปแต่งนิยายรอฉากทะเลดีกว่า” แล้วแม่นางแพรก็เดินออกไปเลยครับ เป็นคำถามที่ควรจะต้องการคำตอบแท้ๆ แต่แพรกลับไม่อยู่ฟัง
ครืนนน ครืนนน ครืนนนน
อ่านแล้วก็ไม่ตอบ
หยิ่งหรอครับ
เออ สรุปลมไปด้วย
ไปเป็นก้างขวางคอ-__-
แล้วพี่เพลิงก็ส่งอะไรมาอีกก็ไม่รู้เยอะแยะ ส่งรูปบ้านมาให้ผมช่วยเลือก ผมก็บอกว่าให้ส่งไปให้แพร พี่เพลิงก็บอกแพรแต่งนิยายอยู่ไม่อยากกวน ผมก็เออออห่อหมกช่วยดูให้
รู้สึกซี้กับพี่เพลิงขึ้นให้อีกเลเวลครับ
จริงๆแล้วพี่เพลิงไม่ได้แย่อะไรเลยนะ…?
อ่า…มั้ง?
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ครือบับว่า... ไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะะ มาช้ามากๆ เนื่องจากคนแต่งเรียนรามไปพร้อมกับม.ปลาย สอบชนกันสนุกเลยค่ะ-__-
เสาร์อาทิตย์นี้คนแต่งไปหัวหินค่ะ ไปส่องน้องลม คิคิ
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นทุกๆยอดวิวที่มีให้กันนะคะ วันศุกร์มีสอบอีกแต่มานั่งพิมพ์ต๊อกแต๊กๆกลัวคนอ่านจะลืม
ทุกๆข้อความคือกำลังใจที่ดีของคนเขียนเสมอค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
