ตอนจบ(ครึ่งแรก)
ตอนที่พี่ๆวิศวะทุกคนเรียนจบ บรรยากาศมีแต่ความสดชื่น
แต่พอเจอหน้าของไอ้หมอเท่านั้นแหละจากความสดชื่นที่มีก็เหมือนกลายเป็นงานเศร้า
เมื่อมันโผล่หน้าไปที่ร้านเหล้าที่พวกพี่ๆเค้าฉลองกันแล้วคร่ำครวญว่าถ้าพี่ไม่อยู่ที่นี่แล้วผมจะอยู่กับใคร
พี่ๆแต่ละคนก็ช่างแสนดีประเคนฝ่ามือให้คนละทีสองที
“พวกกูไม่ได้จะไปตายที่ไหน” นี่คือคำพูของวิช
“มึงก็ยังอยู่บ้านเดียวกับกูเหมือนเดิม”
“แล้วเวลาว่างๆผมจะไปแหย่ใครที่ไหนได้ล่ะ”
“...” เงิบเลย นี่ที่มึงเศร้าศร้อยขนาดนี้เพราะไม่รู้จะไปแกล้งใครที่ไหนสินะ
“ไอ้ฟาสไง” ไอ้เนศที่นั่งกรึ่มมานานเสนอชื่อตัวตายตัวแทนจนไอ้ฟาสนี่สะดุ้งโหย่ง
“พ่อมึงนี่เด็กกู” วิชคว้าคอน้องมากอด
“โว้วววววววววววววววววว” เสียงโห่แซวดังลั่นร้าน
“แหมไอ้เหี้ย พอเรียนจบนี่รีบประกาศเลยนะ” เพื่อนแซว
“แน่นอน ใครมายุ่งกับเด็กกูมันตายแน่”
“มึงไม่ต้องประกาศเค้าก็รู้กันทั่วคณะแล้วไอ้วิ๊ชชชชชชชช”
เปิดประเด็นไอ้ฟาสมาเท่านั้นแหละ ไอหมอก็กลายเป็นไอ้หมาที่ไม่มีใครสนใจอีกเลย พี่ยูเห็นแบบนั้นก็ชงเหล้าให้มันแก้วนึง
“กินย้อมใจไป แล้วคืนนี้จะมีรางวัลให้” กระซิบที่ข้างหูเท่านั้นแหละ
จากตอนแรกที่ทำท่าเซื่องซึมกลับกลายเป็นรีบกระดกเข้าคอทันที
แบบนี้เข้าเรียกว่าหื่นขึ้นคอสินะ
- น้องหมอ กะ พี่วิศวะ -
[/i]
และแล้วก็ถึงวันที่ไอ้หมอรับปริญญาบ้าง ก่อนหน้าวันจริงที่จะรับมันโทรไปขู่ทุกคนว่าวันซ้อมไม่มามันไม่ว่า
แต่ถ้าวันจริงไม่มามันจะตามไปหลอกหลอนทุกคนให้ถึงที่โดยถ้วนทั่ว
แค่โทรยังไม่พอ มันยังไลน์ในกลุ่มเป็นการย้ำอีกไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแทบจะทุกห้านาที
จนพี่ๆทุกคนนี้พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าถ้าเจอหน้ามึงกูจะเอาตีนทาบหน้าให้ดู
วันจริงๆไอ้หมอเลยได้พี่ๆมาครบเซ็ทกันเลยทีเดียว
แต่ละคนอยากจะเอาตีนทาบหน้ามันกันเหลือเกินแต่ก็ต้องเอาทาบไว้บนพื้นอย่างเดียว
เพราะก็เกรงใจพ่อแม่มันที่มากันพร้อมหน้าครอบครัว
ไอ้หมอนี่ยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิง พี่ยูที่ตอนนี้ทำงานเป็นรองประธานบริษัทแล้ว
แต่ก็ยังคงหน้าเด็กและแต่งตัวได้น่ารักเหมือนเดิม แน่นอนว่าชุดนี้ไอ้หมอก็เลือก
พี่วิชกับไอ้ฟาสที่ตอนนี้ย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้ว ในบ้านเดียวกันกับเตี่ยของพี่วิช
เพราะตอนนี้ท่านก็แก่แล้วลูกก็มีคนเดียวฟาสเลยย้ายเข้าไปอยู่ด้วยซะเลย
แต่ก็ไปๆมาๆระหว่างบ้านของพี่วิชและบ้านของตัวเองที่เวลากลับไปทีไรก็ต้องเหน็บอิพี่วิชไปด้วยทู๊กกกกที
ดิศกับกานที่ตอนนี้ก็ยังคงเป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้อง และเป็นคนรักกัน บ้านก็ยังอยู่ติดกันเหมือนเดิม
เนศที่ตอนนี้ก็พ่วงลุงมาด้วย ครอบครัวของทางไอ้หมอรู้แล้ว
เจอกันที่ไรก็แซวตลอดว่าได้แฟนเด็กคราวหลานซึ่งไอ้เนศก็อายจะตายห่าแทบแทรกแผ่นดินหนี
แล้วตอนนี้กลุ่มวิศวะทุกคนทั้งยู เนศ วิช ฟาส ดิศและกานก็รวมหุ้นกันเปิดทั้งบริษัท
และต่างคนก็ต่างมีกิจการครอบครัวเป็นของตัวเองกันเกือบทั้งนั้น แต่ตอนนี้ทุกคนก็ยังติดต่อ
นัดชวนกันไปเที่ยวเหมือนเดิมที่มีเวลา
ไอ้หมอก็ทำงานที่โรงพยาบาลของที่บ้านทันทีที่เรียนจบ
และทั้งพี่ยูกับคินก็ยังคงอยู่บ้านหลังเล็กๆหลังนั้นที่อบอุ่นของพี่ยูเหมือนเดิม
- น้องหมอ กะ พี่วิศวะ -
[/i]
“หลังรับปริญญาแล้วไปหาแม่กูที่ญี่ปุ่นกันนะ”
พี่ยูเคยพูดเอาไว้ก่อนหน้าที่จะเรียนจบนานแล้ว
และไอ้หมอก็รักษาสัญญาที่เคยให้ไว้ว่าจะไปหาแม่ของพี่ยูที่ญี่ปุ่น
ในตอนเช้าของวันหยุด พี่ยูกำลังเตรียมอาหารอยู่ในห้องครัว
“ไปหาแม่กันเถอะ” ไอ้หมอเข้าไปกอดพี่ยูจากทางด้านหลัง หอมเข้าที่ซอกคอเบาๆ
ตอนนี้ไอ้หมออยู่ในระหว่าพักหลังเรียนจบ ยังไม่ได้เริ่มทำงานอะไรทั้งสิ้น
ก็เลยหาเวลาจากวันว่างๆช่วงนี้วางแผนเอาไว้แล้วค่อยมาบอกพี่ยู
“แม่มึง?” หันมาย่นคิ้วสงสัย
“แม่พี่น่ะแหละ” ไอ้หมอตอบยิ้มขำ
“จริงนะ” หันมาเต็มตัว หน้าตาท่าทางดีใจ ตาโตๆนั่นเบิ่งโตอย่างน่ารัก
“จริงสิ ผมจองตั๋วไว้ให้แล้ว ไปพรุ่งนี้เลยนะ”
“อื้อๆ เดี๋ยวขอโทรบอกแม่ก่อนนะ” พี่ยูดูตื่นเต้นจนท่าทางดูแปลกๆ
ทั้งๆที่ปกติแล้วถ้าไอ้หมอจัดการอะไรเองโดยพลการแบบนี้พี่ยูด่าไม่เลี้ยง
แต่นี่สงสัยจะดีใจมากไปหน่อย เดินไปหยิบโทรศัพท์กดอย่างเร็ว
คินเดินตามไปติดๆ พี่ยูพูดภาษาญี่ปุ่นกับแม่ เคยได้ยินมาหลายรอบแล้วอยากรู้เหมือนกันว่าแปลว่าอะไร
คิดอยู่ว่าจะไปเรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่มดีมั้ย แต่ก็คงจะไม่มีเวลาเรียนอีกแล้วเพราะอีกไม่นานก็ต้องไปทำงาน
ไม่รู้ว่าเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้มันจะมีเยอะมั้ย
ได้ยินเสียงพี่ยูร่าเริง เห็นตากลมๆของพี่ยูมีแววดีใจอยู่ในนั้นแล้ว
ไอ้หมอก็ดีใจที่ทำให้คนรักของเค้ามีความสุข เพราะพี่ยูตั้งแต่ทำงานมาก็ไม่ได้ไปหาแม่ที่ญี่ปุ่นเลย
จะบอกว่าพี่ยูเป็นคนติดแม่ก็ได้ แต่ด้วยที่พ่อกับแม่เลิกกันแต่เด็ก
การที่จะได้ใช้ชีวิติยู่ด้วยกันกับแม่ก็เป็นเรื่องที่ยาก
ยิ่งตอนนี้พี่ยูต้องเรียนรู้งานที่บริษัทของพ่อแล้วด้วย เลยทำให้การไปหาแม่ก็ยากเข้าไปอีก
แต่ถ้าอีกหน่อยต่อไปงานของพี่ยูราบรื่นดีแล้วก็คงจะไปหาแม่ได้บ่อยขึ้นล่ะนะ
“แม่ว่าไงพี่” ไอ้หมอถามทันทีเมื่อวางสาย
“จะรอ” พี่ยูตอบสั้นแล้วซุกเข้ากับอกไอ้หมอแขนสองข้างกอดเข้าที่เอวเพรียวของคนรัก
รู้สึกโล่งใจออกมาอย่างประหลาด อิ่มเอมใจด้วย
ไอ้หมอยกมือขึ้นลูบผมตรงท้ายทอยของพี่ยู ด้วยความคุ้นเคยพี่ยูก็ถูไถหน้าไปกับแผ่นอกของไอ้หมออย่าออดอ้อน
“ขอบคุณนะ”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกพี่ เป็นหน้าที่ของลูกเขยอยู่แล้วนี่นา”
“หึ” ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
TBC,,,
ขอโทษที่มาช้ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เพราะช่วงนี้เป็นช่วงเวลาของการทำงานค่ะ
เพิ่งจะได้เข้างานไม่นานมานี้ ทำงานเหนื่อยมาก กลับถึงบ้านก็แทบจะนอนตาย
แต่ก็ต้องค่อยๆปั่นนิยายวันละเล็กละน้อย เวลาเหนื่อยมากๆแล้ว หัวมันไม่แล่นเลยเนอะ
ตอนหน้าจะเป็นตอนจบจริงๆแล้วนะคะ ถ้าเราลงตอนหน้าปุ๊บ เราก็จะเปิดจองปั๊ปเลยนะคะ
เพราะฉะนั้นแล้วใครที่อยากได้ก็เก็บเงินรอเลยน้าาา ตอนนี้ยังไม่ได้สรุปราคากับทางโรงพิมพ์
เลยยังไม่รู้ราคาที่แน่นอนน่ะค่ะ แต่เราคิดเอาไว้ว่า ไม่อยากจะให้เกิน 400 น่ะค่ะ
เห็นแต่ละตอนสั้นๆแบบนี้จัดไปจัดมาก็หลายหน้าอยู่นา เฮ้อออออ แถมดิฉัน!! ทำเองคนเดียวหมดจ้าาา
เพราะงั้นแล้วถ้ามันช้าก็อย่าว่ากันเลยนะคะ
ขอบคุณที่รออ่านกันนะคะ จุ๊บๆๆๆ
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 884978 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก