31
“…………………” น้ำเงียบไม่ตอบแต่หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ส่วนหนึ่งเพราะฉันรู้ว่าน้ำไม่ได้รักเหนือ และน้ำต้องทนอยู่กับเหนือ”
“……………คุณฟอร์…” น้ำว่าหันกลับและส่ายหน้าปฏิเสธแทนการพูดที่ปากขยับได้ยากเหลือเกิน
“ และ ….มากว่าเหตุผลทุกๆอย่างที่ฉันทำ คือ …………………ฉันรักน้ำ” ฟอร์บอกพร้อมทั้งบอกอีกครั้งข้างใบหูน้ำที่กำลังตื่นตะลึง
“ ฉันรักน้ำ”
“…………………….” น้ำยิ่งกว่าตกใจ เด็กหนุ่มเงยหน้าจ้องฟอร์อย่างตะลึง
รัก
!? น้ำ
คุณฟอร์บอกว่ารักเขา หรือว่าเขากำลังฝัน ทั้งหมดเป็นความฝัน
‘ฉันรักน้ำ’ คำพูดนั้นยังสะท้อนทั่วโสตประสาทจนทำให้สับสน ราวในว่าสิ่งที่ได้ยิน สายตาที่มองมาเป็นเรื่องโกหก
……………..รักเขา
“…………………”ริมฝีปากน้ำขยับแต่ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมา
“ น้ำเองก็รู้สึกเหมือนฉันใช่ไหม?”
“ ……………”คำถามยิ่งทำให้ตกใจยิ่งกว่า
คุณฟอร์รู้!? เพราะอย่างงั้นเลยบอกรักเขาอย่างงั้นใช่ไหม?
“ คุ!?” ยังไม่ทันที่น้ำจะได้เอ่ย ฟอร์ก็ประกบริมฝีปากลงมาปิดไว้เสียงก่อน ด้วยความตกใจน้ำผลักฟอร์ออกไปแต่ฟอร์คิดไว้อยู่แล้วว่าน้ำอาจจะปฏิเสธ ชายหนุ่มจึงตึงแขนน้ำไว้กำลังผนังสีขาวทันที น้ำเบิกตากว้างมองใบหน้าที่ใกล้เพียงปลายขนตาอย่างตื่นตะลึง
“…
…!?..........” คุณฟอร์!?
แบบนี้มัน…!?
ฟอร์จูบหนักหน่วงให้อีกฝ่ายยอมให้ลิ้นรุกล้ำเข้าไป น้ำยิ่งสับสนเหมือคลื่นที่ถาโถมเข้าฝั่งไร้ทิศทาง จนเมื่อลิ้นด้านในโดนสัมผัส เด็กหนุ่มรู้สึกได้ถึงความไม่สะบายใจที่ทวีคูณมากขึ้น
“…………..” น้ำผลักฟอร์ออกไป อีกฝ่ายมองอย่างโหยหาและผิดหวัง
“ทำไมน้ำ?” ฟอร์ถาม เขาเคยคิดถึงร่างกายน้ำมาหลายต่อหลายครั้งและตอนนี้ทุกอย่างกำลังจะเป็นจริง เขาแทบรอไม่ไหว อยากสัมผัสเหลือเกิน ฟอร์ก้าวเข้าไปหาน้ำจากที่ถอยออกมาเมื่อโดนปฎิเสธ
“ ฉันรักน้ำ น้ำไม่เชื่อเหรอ?” ฟอร์ถามสายตาวิงวอน
“ น้ำ น้ำไม่รู้” พูดพร้อมก้มหน้าลง “ น้ำไม่รู้ น้ำไม่เข้าใจ…”
“ น้ำ!?” ฟอร์ว่าบิดเสียดร่างกายอีกฝ่ายอย่างจงใจ
“ ไม่ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ตอนนี้” น้ำว่าจะถอยออกมา โดนไม่ทันได้เห็นสายตาประกายวาบของอีกฝ่าย ฟอร์จับแขนน้ำแขนแน่นก่อนที่จะลากน้ำมาที่เตียงและเหวี่ยงร่างน้ำลง
“ คุณฟอร์
!? ” น้ำตกใจ ไม่ทันจะลุกขึ้นฟอร์ก็กดไหล่ไว้กับเตียงเรียบร้อยแล้ว
“ ทำไมไม่เข้าใจ” ฟอร์ว่าสีหน้าเจ็บปวด เขารู้ได้ว่าหากว่าเขาปล่อยน้ำไปตอนนี้ ทุกอย่างมันจะสายไป
“ คุณฟอร์อย่าทำแบบนี้เลยครับ
!? ” กลัว!?
ทำไมคุณฟอร์ต้องทำแบบนี้!?
“ เป็นของฉันเถอะ” ฟอร์ว่าไม่อาจหักห้ามใจตัวเองได้ ร่างกายมันร้อนผ่าวเมื่อคิดเหตุการณ์ต่อจากนี้ ยามที่จูบริมฝีปากที่สีแดงที่มองเห็น ยามที่ริมฝีปากสัมผัสอกที่เรียบเนียน ยามที่หูได้ยินเสียงครางด้วยความพึงพอใจ ยามที่รุกล้ำเข้าไปในกายของอีกฝ่าย ….อารมณ์เขาพุ่งพล่านราวกับพายุ
“……………………………” น้ำเองก็มองฟอร์ไม่อาจละสายตาหนีไปได้เช่นกัน มองให้แน่ใจว่าคนที่มองเห็นคือ คุณฟอร์จริงๆ คุณฟอร์ที่รู้จัก ราวกับว่าไม่ใช่
“
ไม่ใช่ ไม่ใช่” น้ำว่าส่ายหน้า ต้องไม่ใช่แบบนี้
“ เอ่อ โทดทีมาขัดจังหวะ” กัสว่าเมื่อเปิดประตูเข้ามา
“ คุณกัส?!”
“ ………………………….” กัสสบตาฟอร์แล้วเดินออกไปไม่แม้จะมองน้ำ
“ คุณกัสอย่าเพิ่งไปครับ!?” น้ำจะลุกขึ้น ฟอร์กดน้ำไว้จนอีกฝ่ายเจ็บนิ่วหน้า
“ คุณฟอร์?”
“ ฉันรู้ว่าน้ำคงจะเกลียดฉันไปแล้ว หากว่าฉันปล่อยน้ำไปตอนนี้ฉันก็คงไม่มีวันจับได้อีก”
“ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่อย่างที่คุณฟอร์คิด”
“ ทำไมเอาแต่พูดว่าไม่ใช่ ในเมื่อสายตาที่น้ำมองฉันเต็มไปด้วยความเคลือบแคลงใจ …………สงสัย ………..ฉันรู้ว่าหากได้เลวก็ควรเลวให้ถึงที่สุด” ฟอร์ประกาศก้าว น้ำตะหนักได้ในที่สุดว่าควรจะไปจากฟอร์ที่ไม่รู้จัก น้ำดันฟอร์ที่ก้มลงมาและพยายามจะจูบเขาให้ได้
ไม่เห็นความแตกต่างระหว่างคุณฟอร์และคุณเหนือ นี่ใช่ไหมที่ต้องการจากเขา เขามีค่าในสายตาคุณเหนือก็เพราะเรื่องนี้ แล้วทำไมคุณฟอร์ก็เหมือนกัน
…………..เจ็บและทรมานเมื่อรู้ความจริง
“
อย่าครับคุณฟอร์!? ” เด็กหนุ่มผลักฟอร์ด้วยแรงที่มี ฟอร์ผงะออกไป ในทันทีน้ำวิ่งลงจากเตียงไปยังประตูที่ปิดอยู่
“
น้ำ!? ” ต้องพาน้ำกลับมา ปล่อยให้น้ำไปตอนนี้ไม่ได้ เมื่อเลวแล้วก็อย่าครึ่งๆกลางๆ
น้ำเปิดประตู กัสยืนอยู่หน้าประตูและจ้องหน้าเขาเขม็ง
“คุณกัส
!? อุก!?”
กัสชกเข้าที่ท้องอีกฝ่ายอย่างไม่ลังเล น้ำทรุดลงกับพื้น แต่มือยังพยายามแกะกรอบประตูพยุงตัวขึ้น
“
น้ำ!? ” ฟอร์พยุงตัวน้ำขึ้น แม้อีกฝ่ายจะพยายามปัดป้อง
“
กัส!? ” ฟอร์ว่าราวกับจะฉีกเนื้อเจ้าของชื่อ
“ ทำไม นี่เราช่วยนายไม่ใช่เหรอ หรือว่านายอยากให้น้ำตามเหนือกลับไป แล้วไปอธิบายว่าความจริงคืออะไร!” กัสว่าสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนแต่ใจทั้งร้อนทั้งทุกข์
“ แต่ นายไม่น่า….”
“ นายจะโกรธจะเกลียดเราก็ช่าง แต่นายควรทำในสิ่งที่นายควรทำ ทำในสิ่งที่เหนือคิดให้เป็นจริง!”
“ …………………..” น้ำกุมท้องปวดระบมจนเหมือนจะขาดอากาศหายใจ ทั้งยังถอยหนีไปจากฟอร์
ฟอร์หันกลับมามองน้ำ
“ น้ำ ฉันขอโทษ ฉันไม่มีทางเลือกจริงๆ” ฟอร์อุ้มน้ำขึ้นมา โดยมีกัสปิดประตูให้ตามหลังก่อนที่จะเดินจากไป
“ อย่าครับคุณฟอร์ อย่า!?” น้ำดิ้นรน แต่ฟอร์ก็อุ้มน้ำมาวางบนเตียงในที่สุด
“คุณ…ฟอร์ อย่าทำน้ำนะครับ” กลัวอย่างไม่น่าเชื่อ
“………………………….” ฟอร์ไม่ตอบ จูบริมฝีปากที่กำลังจะขยับขอร้องเขาอีกครั้ง มือลูบไล้ร่างกายที่กำลังสั่นและปลุกปล้ำเบื้องล่างอีกฝ่ายให้รู้สึกเช่นเดียวกับตนเอง
แม้จะโดนชกท้องจนปวดไปหมด แต่น้ำก็ยังมีแรงที่จะขัดขืน ดิ้นรนต่อสู้แม้จะไม่มีผลกับฟอร์มากนัก
.
.
.
.
-------=*=-------
นมก้านพูออกมารับนายของบ้านเมื่อได้ยินเสียงรถที่คงจะขับเหมือนเหาะได้และยังจอดเอาดื้อจนเกิดเสียงแสบหูอย่างน่าเป็นห่วง นมก้านพูรับรู้ความผิดปกติในทันทีเมื่อเหนือกลับมาเพียงลำพัง ทั้งที่เหนือออกไปรับน้ำตั้งแต่บ่าย เห็นบอกว่าจะจอดรอแถวมหาลัย น้ำโทรบอกว่าสอบเสร็จก็ได้รับกลับมาด้วยกัน
“ คุณเหนือ แล้วน้ำละคะ? ทำไมถึงไม่กลับมาพร้อมกัน”
ชายหนุ่มตวัดสายตาประกายกร้าวมายังหญิงชราทันที
“ อย่าพูดชื่อนี้ให้เหนือได้ยินอีก !”
“ คุณเหนือ เกิดอะไรขึ้นแล้วน้ำไปไหนคะ !? ” นมก้านพูถามด้วยความเป็นห่วง นึกคิดว่าเหนืออาจจะปล่อยน้ำทิ้งไว้ที่ไหน
“ไม่รู้และไม่อยากจะรู้ !” เหนือไม่สนใจเสียงที่ตามเขาขึ้นบันได
“คุณเหนือ คุณเหนือคะ!??”
ปัง!? ปิดประตูราวกับจะให้มันพังให้ได้ เขากวาดสายตารอบๆ มองไปยังกองหนังสือที่นจัดไว้เมื่อเช้า เขากวาดมันกองลกับพื้นเมื่อนึกถึงเจ้าเจ้าของ
โครม!
“ สนุกกันนักหรือไง ไม่รักก็ไม่ต้องรัก!?”
“ ฉันไม่ต้องการ ไม่ต้องการ!” เหนือว่า ทำลายทุกอย่างที่ขวางหูขวางตา ทั้งแจกันบนโต๊ะ ถีบเก้าอี้ให้ล้มลง ทุ้มโคมไฟลงกับพื้น ขว้างโทรศัพท์กับผนังห้อง กวาดทุกสิ่งทุกอย่างลงจากเตียงก่อนที่จะนั่งลงเพราะความเหนื่อย ไม่ว่าจะทำอะไร พายุในใจก็ไม่สงบลงได้
มือที่กำจนเจ็บแทบไม่รู้สึก ความเจ็บปวดทรมานตรงอกทวีคูณระคนความหว้าเหว่สาหัส ใจราวถูกทิ่มแทงด้วยเหล็กร้อน ไม่อาจทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้
“ แกไม่ยอมให้ฉันแก้ตัวยังไม่พอ ยังแก้แค้นฉันอีก แกคงดีใจที่ฉันทรมานขนาดนี้” เหนือนอนแผ่ราบบนเตียงอย่างหมดแรง เขามองเพดานสีขาวก่อนที่หันมองพื้นว่างเปล่าข้างกาย
“ ……….คุณแม่ ในที่สุดเหนือก็ไม่เหลือใครจริงๆ ไม่ว่าเหนือจะทำยังไง ก็ไม่อะไรเกิดขึ้น เพราะมีแค่เหนือที่รู้สึกคนเดียว……...”
น้ำลืมตาตื่นไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าไร รู้แต่ว่าตอนนี้ผมกำลังอยู่ในอ้อมแขนของคุณฟอร์ที่เคยคิดว่าหากว่าเป็นเรื่องจริงจะดีสักแค่ไหน แต่ตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกอย่างที่วาดฝัน
รู้สึกหดหู่ใจ ทั้งที่ควรจะดีใจ
“………..” น้ำเอามือฟอร์ที่กอดตัวเองออกลัวลุกขึ้น ทำให้ฟอร์รู้สึกตัว
“ น้ำ” ฟอร์เรียกพร้อมลุกขึ้นแล้วกอดน้ำจากด้านหลัง
“ ขอโทษ”
“…………………………….”
“ ที่ฉันทำ เพราะฉันรักน้ำ” ฟอร์บอก น้ำค่อยๆหันหน้ากลับไปมอง ดวงตาบวมมองฟอร์ในใจไม่อาจจะซาบซ้ำในคำว่ารักที่ได้ยิน
รัก?
แล้วคุณฟอร์ทำกับน้ำแบบนี้ทำไม?! คุณฟอร์รู้ไหมน้ำไม่เคยคิดว่าคุณฟอร์จะทำกับน้ำเหมือนที่คุณเหนือทำ แล้วมันจะเป็นไปได้หรือครับ ที่ว่ารักน้ำ
รักน้ำแล้วทำกับน้ำแบบนี้ทำไม!?
ทำไม!?
“…………….” น้ำปาดน้ำจากที่ไหลอาบแก้มโดยไร้เสียงใดๆ
“น้ำ?”
“ ฉันขอโทษ ฉันผิดเองที่ไม่อาจจะยับยั้งความต้องการของตัวเองไว้ได้” ฟอร์วางใบหน้าบนไหล่น้ำและกอดแน่นกว่าเดิม
เจ็บปวด สุดท้ายแล้วเขาก็ทำให้น้ำต้องร้องไห้
“ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก ฉันสัญญาหากว่าน้ำไม่พร้อมฉันจะไม่ใช้กำลังกับน้ำอีก”
“ น้ำจะเข้าห้องน้ำ” น้ำบอกลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ ฟอร์มองตามน้ำจนกระทั่งประตูปิดลง
น้ำ
ฉันรู้ว่าฉันผิด ผิดต่อตัวเอง และผิดต่อน้ำ แต่ฉันไม่มีทางเลือก ไม่มีอะไรว่าเหนือจะเชื่อในสิ่งที่เห็น นอกจากทำให้มันเป็นเรื่องจริง ตอนนี้ก็เท่ากับเขากับเหนือเสมอกัน !?
แม้ว่า เขาจะทำร้ายคนที่เขารักก็ตาม แต่จากนี้จะไม่มีอีกแล้ว
“……………………………………..”
ถ้าฉันมีทางเลือก คงไม่ทำแบบนี้ สักวันน้ำจะเข้าใจฉัน……
ในห้องน้ำ เด็กหนุ่มนั่งลงพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบ ในชีวิตน้ำมีสิ่งต่างๆเกิดขึ้นมากมายทั้งดีและร้าย และไม่อาจคาดเดาได้ ไม่ว่าจะขมขื่นเพียงใดก็ทำเมินเฉยมันและไม่สนใจ เพราะสามารถวาดฝันตามใจปรารถนา ไม่ว่าจะแม่ที่หายตัวไปปก็คิดว่าแม่จะกลับมาในสักวัน ไม่ว่าจะโดนคุณเหนือย่ำยี กลั่นแกล้งเพียงใดก็คิดว่าสักวันมันคงจบลง อย่างน้อยก็มีคุณฟอร์ได้เยียวยาจิตใจ ได้คิดเองเออเองมีความสุขในใจเพียงคนเดียว ในตอนนี้เขาไม่ต้องกลับไปหาคุณเหนือแล้ว เพราะคุณเหนือไล่เขาแล้ว ไม่มีอีกแล้วที่เขาจะต้องคอยรองรับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของคุณเหนือ และคุณฟอร์ยังบอกว่ารักเขาจะพาเขาไปอยู่ด้วย เขาควรจะดีใจเพราะนี่คือฝันที่เป็นจริง
แต่
ในฝันไม่ได้เป็นแบบนี้ !?
ก็อก ๆๆๆๆ
“น้ำ น้ำ !?” ฟอร์เคาะประตูเมื่อเห็นว่าน้ำเข้าไปได้สักพัก
“………………..”
“น้ำ น้ำ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า !?”
“ เปล่าครับ !” น้ำตอบลุกขึ้น เปิดฝักบัวให้อีกฝ่ายคิดว่ากำลังอาบน้ำ
“……………………” แม้น้ำจะบอกว่าไม่มีอะไร แต่ฟอร์ก็กังวลลอยู่ดีจึงยืนรอหน้าห้องน้ำเผื่อว่าน้ำมีอะไรให้ช่วย
นอกจากกัสจะชกท้องน้ำแล้ว เขาเองก็บังคับน้ำอย่างที่สุดเผื่อที่จะทำให้น้ำเป็นของเขา สิ่งที่เขาทำกับน้ำ เขาเข้าใจดี ว่า มันก็คือการ ‘ข่มขืน’ ดีๆนี่เอง
นับจากนี้เขายินดีที่จะชดใช้ทุกอย่าง…ทุกอย่าง
น้ำพยายามดึงมือตัวเองให้ฟอร์ปล่อยมือ เมื่อเห็นคุณช่อแก้วนั่งอยู่ ฟอร์กึ่งลากกึ่งจูงมือน้ำเดินไปหามารดาทันที
“…………………………” คุณช่อแก้วเห็นฟอร์และน้ำที่เดินมาหา เธอมองไปยังมือลูกชายที่จับมืออีกฝ่ายอยู่ เธอคาดเดาไม่ยากว่าเกิดอะไรขึ้น
“ ฟอร์? น้ำ”
“ สวัสดีครับ” น้ำยกมือขึ้น และทันทีฟอร์จับมามือมานั่งตรงข้ามารดา
“คุณแม่ ต่อไปนี้ น้ำจะมาอยู่ที่นี่กับเรานะครับ” คุณช่อแก้วหันไปมองน้ำแทนที่จะเป็นบุตรชาย
“ เกิดอะไรขึ้น?” คุณช่อแก้วถาม
“ น้ำกับเหนือไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ”
“ ฟอร์?” คุณช่อแก้วไม่ใช่ว่าไม่รู้เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้สักวัน แต่เธอก็ยังมาทำใจยอมรับไม่ได้ง่ายๆ เหนือกับฟอร์ก็เปรียบเหมือนพี่น้อง และถึงไม่มองว่าน้ำเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่การที่อยู่ๆเปลี่ยนจากเมียพี่มาเป็นเมียน้องและยังเรื่องต่างๆที่ตึงเครียดอยู่แบบนี้ละก็ มีแต่จะรั้งให้ยุ่งยากเข้าไปอีก
“ คุณแม่จะให้น้ำอยู่ที่นี่ไหมครับ ถ้าไม่ ฟอร์จะพาน้ำไปที่อื่น” ฟอร์ถามชักสีหน้าพร้อมทั้งดึงน้ำให้ลุกขึ้นพร้อมกัน เมื่อมารดามรสีหน้าลังเล
“ ฟอร์ลูกใจเย็นๆ ถ้าน้ำไม่อยู่ที่นี่จะไปอยู่ที่ไหน!?” คุณช่อแก้วว่า “ ที่คุณแม่ถามเพราะคุณแม่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?”
“ น้ำแค่เลิกกับเหนือแล้วก็เท่านั้น และเหนือยังไงไล่น้ำออกจากบ้านเหมือนหมูเหมือนหมา ”
“ ฟอร์ เหนือคงไม่!?” คุณช่อแก้วปราบลูกชายที่ดูจะเติมอารมณ์ส่วนตัวลงไปด้วย และไม่คิดว่าเหนือจะไล่น้ำออกจากบ้านจริงๆ เพราะเหนือก็รู้ว่าน้ำไม่มีใครที่ไหนอีก
“คุณแม่เลิกเข้าข้างสักทีเถอะครับ”
“ คุณฟอร์” น้ำว่าเมื่อฟอร์ขึ้นเสียงมากขึ้น ฟอร์จึงยอมนั่งลงอีกครั้ง
“ น้ำที่ฟอร์พูดเป็นความจริงเหรอลูก?”
“ คุณเหนือไม่อยากเห็นหน้าน้ำ น้ำคงคิดจะกลับบ้านอีกแล้วละครับ” น้ำบอกแต่ก็ยังเรียกบ้านเหนือว่าบ้าน
“ ทำไมละน้ำ ทำไมไม่พูดกันดีๆ” คุณช่อแก้วบอก
“ คุณแม่ ตอนนี้น้ำเป็นเมียฟอร์จะให้น้ำกัลไปคุยกับเหนืออีกทำไมครับ !?” ฟอร์บอก น้ำก้มหน้าหลบสายตาคุณช่อแก้วด้วยความละอายใจ
-------=*=-------
ต้องขออภัยที่ตอนที่แล้ว เจ้าหญิงทำให้เข้าใจผิด!
ที่เจ้าหญิงเล่าให้ฟังเรื่องท่านน้องท่านหนึ่ง
ได้ถามว่า เจ้าหญิงไม่อยากลง ‘บ่วงหัวใจให้รัก’ แล้วเหรอ?
เพราะลงช้าเหลือเกิน ก็ตอบไปว่า ไม่ใช่
แต่ว่าเจ้าหญิงเล่าสั้นไปหน่อย
เลยทำให้คิดว่าเจ้าหญิงจะไม่ลง บ่วงฯ แล้ว
T^T
ไม่ใช่เลยเจ้าค่ะ
ไม่ว่าจะอะไร ก็ลงจนจบ!
ปล. ขอคุณกัสสักที 
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 373387 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก