มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโตPart 55 ( คุณแม่ อันดับหนึ่ง )
My hero that what you are in my love story you’re the star.
It’s you, so sweet and true.
เธอคือคนดีในชีวิต ทั้งในความคิด ความใฝ่ฝัน
ในเรื่องราวของความรักทุกคืนวัน เธอคือพระเอกตลอดกาลนิรันดร์ไป************************************************
รุ่งเช้าของวันจันทร์ ซึ่งเป็นวันที่ทายาทหนึ่งเดียวของ แอ็คซายน์อย่างน้ำซอสต้องไปโรงเรียน เด็กน้อยวิ่งลงบันไดจากชั้นสองด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม เคร้าโครงหน้าหล่อเหลาตั้งแต่เด็กตามกรรมพันธุ์ของตระกูลแอ็คซายน์ ที่ผู้ชายทุกคนจะสูง ผิวเนียน ตาคมเข้ม และมีรอยยิ้มที่พิมพ์ใจ สะกดสายตาของผู้พบเห็น น้ำซุปเดินแกมวิ่งตามลงมาอย่างเป็นห่วง ด้วยความที่กลัวว่าลูกชายจะพลัดตกบันไดลงไป ภาพดังกล่าวทำเอาร่างสูงมองด้วยรอยยิ้มและสุขใจขึ้นไปอีก จนไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำพูดได้
ลีโอ ที่นั่งอยู่ตรงโซฟารับแขกแสร้งตีหน้าขรึมมองสบตากับลูกชาย เพื่อสื่อสารกันสองคนตามประสาพ่อลูก เพียงแค่นั้นลูกชายก็รับรู้ได้ทันทีว่า ป๊าสื่อสารอะไรกับเขา
“ซอส เดินระวังหน่อย เดี๋ยวก็ตกพอดี” เด็กน้อยหยุดเดินแล้วหันมองไปยังคนเป็นแม่ น้ำซอสยื่นมือเล็กๆของตัวเองไปด้านหลังแล้วคว้าเอามือบางของน้ำซุปมากุม หากป๊าได้มองนิ่งอย่างนั้น เป็นอันรู้กันว่า ห้ามดื้อให้ม้าเหนื่อยเด็ดขาด
“อ่ะๆ งั้นเดี๋ยวซอสจูงหม้าลงไปดีกว่า ถ้าจะกลิ้งตก จะได้ตกพร้อมกัน เราเป็นแม่ลูกกันนี่เนาะ” มือบางยื่นมาขยี้หัวทุยสวยของลูกชายอย่างหมั้นไส้ ทำไมคนเป็นแม่จะไม่รู้ทันลูกที่เลี้ยงมาตั้งแต่ยังแบเบาะ ดูก็รู้ว่าลูกชายตัวน้อยของเขา กลัวพ่อมากกว่ากลัวแม่เสียอีก แต่ก็ดีเหมือนกัน ให้น้ำซอสกลัวคนใดคนหนึ่ง ขืนเลี้ยงมาแบบไม่กลัวใคร โตขึ้นแล้วจะลำบาก คงไม่มีคนเอาอยู่
“จ้า พ่อลูกชาย เดินดีๆนะ อย่าวิ่ง เดี๋ยวม้าจะตกลงไปด้วยอีกคน”
“ดื้อแต่เช้าเลยนะไอ้เสือ” ลีโอ แอ็คซายน์ มักจะเรียกลูกชายคนโปรดว่าเสืออยู่เสมอ ด้วยอะไรหลายๆอย่างที่น้ำซอสมี ทำให้คนอื่นได้รู้ว่า อุปนิสัยและท่าทาง เหมาะที่จะเป็นนักล่าอย่าง เสือเสียจริงๆ
แต่ สัจธรรมข้อนี้ก็ทำให้น้ำซุปได้รู้ว่า ‘เสือกับสิงโต อยู่ถ้ำเดียวกัน’ สองพ่อลูก สนิทสนมรักใคร่กลมเกลียว จนบ้างครั้งน้ำซุปก็แกล้งทำเป็นน้อยอก น้อยใจไม่ได้ และเท่านั้นแหละ สองพ่อลูก เสือสิงห์ก็กรูเข้ามาหอมแก้มเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย และปิดท้ายด้วยจุมพิตหวานๆที่ร่างสูงมอบให้ร่างบางต่อหน้าลูกชาย เด็กน้อยแสร้งเอานิ้วปิดตา แต่ก็กางซี่นิ้วซะห่าง ในที่สุด ป๊ากับม่าม้าก็หันมาโอ๋ลูกชาย ต่อ
“ก็ซอสลูกป๊านี่ครับ ถ้าไม่ดื้อ ไม่เจ้าเล่ห์ ก็ไม่ใช่ลูกป๊าพอดี” เด็กน้อยกระโดดลงบันไดขั้นสุดท้ายแล้วจูงมือคนเป็นแม่เดินไปยังโซฟาสุดหรูที่มีลีโอ แอ็คซายน์นั่งจิบกาแฟรอเมียและลูก ให้ลงมาจากชั้นสองของบ้าน
เมื่อสมาชิกในครอบครัวสุขสรรค์ครบองค์แล้ว ลีโอ แอ็คซายน์ก็ให้น้ำซอสไปตามลุงคมกริชที่ห้องนอนชั้นหนึ่งปีกซ้าย เด็กน้อยรับคำอย่างแข็งขันแล้ววิ่งออกไปยังเป้าหมายทันที
“วันนี้น้ำซุปว่างตอนบ่ายใช่ไหม” ร่างบางเงยหน้ามองคนรักอย่างยิ้มๆ ไม่ว่าจะกี่ปีกี่เดือน ลีโอ แอ๊คซายน์ก็ยังไม่เปลี่ยน ยังคงเช็คตารางทำงาน โทรศัพท์ของเขาอย่างสม่ำเสมอไม่เคยขาด เป็นความหึง และหวงที่ไม่เปลี่ยนจริงๆ คงเส้นคงวา ไม่ได้มากไป หรือน้อยไป
“ครับ... ลีโอรู้แล้วจะถามน้ำซุปทำไมเนี่ย” ลีโอ และ น้ำซุป ต่างช่วยกันลำเลียงอาหารเช้าอันแสนเรียบง่ายออกมาจัดยังโต๊ะอาหาร บ้านหลังนี้ไม่มีคนคอยรับใช้ เสื้อผ้าของสองพ่อลูกน้ำซุปจะเป็นคนซักเองทั้งหมด ไม่เว้นแม้แต่ของตัวเอง เพราะฉะนั้นถ้าเมื่อใดที่ถึงวันหยุด คุณแม่หน้าหวานก็จะทำงานบ้านทั้งวี่ทั้งวันไม่ได้หยุด
ส่วนงานบ้านนั้นจะมีแม่บ้านจากบ้านใหญ่มาทำให้อาทิตย์ละครั้ง สองครั้ง หากแต่ถ้าถึงวันหยุดเมื่อไร ร่างบางจะลงมือทำทันที โดยมีผู้ช่วยกิตติมาศักดิ์อย่าง ท่านประธานใหญ่ของแอ็คซายน์กรุ๊ป และผู้ช่วยตัวป่วนอย่างน้ำซอส มาช่วยอีกแรง แต่ก็เหมือนเหนื่อยกำลังสอง เพราะสองพ่อลูกเอาแต่หยอกกันไปมา กว่าจะเสร็จก็ใช้เวลาไปหนึ่งวันเต็มๆ
“เพื่อความแน่ใจไงครับ งั้นน้ำซุปทำงานเสร็จเมื่อไรเข้ามาหาลีโอเลยนะครับ”
“ครับผม เดี๋ยวม้าทำงานเสร็จ จะรีบไปหาป๊าทันทีเลยนะ” ร่างบางชะโงกหน้าไปหอมแก้มสากของคนรักอย่างน่ารักน่าใคร่ ร่างสูงถึงกับหัวเราะออกมาอย่างถูกใจแล้วหอมแก้มนวลใสอย่างตอบแทน
“มาแล้วคร้าบบบบบบบบบบบบ” ลูกชายร้องเสียงใสดังมาก่อนตัว และเพียงไม่กี่อึดใจ ร่างของเด็กน้อยก็วิ่งออกมาจากโถงของบ้านปีกขวา โดยมีงี่เง่าและคมกริชเดินอาดๆออกมา
“ขอโทษนะน้ำซุป ขอโทษนะลีโอ พอดีฉันตรวจงานเพลินไปหน่อย” คมกริชกล่าวขออภัยในการเสียมารยาทครั้งนี้ ที่ให้นางพญา และสิงโตหน้าหล่อนั่งรอทานข้าว
“ไม่เป็นไรครับ นั่งเถอะคมกริช” ร่างบางเชื้อเชิญให้ลูกน้องคนสนิทของคนรักนั่งลง และสิ่งที่ทุกคนเห็นเป็นประจำในมื้อเช้านั่นก็คือประธานใหญ่แห่งแอ็คซายน์กรุ๊ป เลื่อนเก้าอี้ให้คนเป็นเมียนั่งก่อนเป็นคนแรก แล้วตัวเองค่อยนั่งเป็นลำดับถัดไป อยู่บ้านพญาสิงโตก็กลายร่างเป็นแมวน้อยน่ารักดีๆนี่เอง
“ซอส งานกีฬาสีของโรงเรียนเราเขาจัดวันไหน ม้าจะได้เคลียร์ตารางงานให้ว่าง”
“เดือนหน้าน่ะม้า ม้าห้ามโกหกนะ บอกว่าไปก็ต้องไป มาหลอกให้เด็กดีใจ แล้วบินหนีไปมันบาปนะครับ” ทำเอาคนฟังทั้งสามคนถึงกับหัวเราะในความเจ้าคารมและความเจ้าเล่ห์ของเด็กน้อยไม่ได้ อย่างนี้ซิ ที่เขาเรียกว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
“จ้า พ่อเสือไม่ต้องกลัวนะ ม้าไปอยู่แล้ว แต่อย่าทำให้ม้าขายหน้านะ เป็นถึงทายาทของแอ็คซายน์กรุ๊ป แต่แข่งกีฬาแพ้”
“ไม่มีทางแน่นอนครับ ม้าไม่ต้องกลัว เดี๋ยวซอสจะเอาเหรียญทองมาแขวนรวมกับป้ายบรรพชน ให้กราบเช้ากราบเย็นคอยดู”
“อย่าดีแต่พูด” ลีโอ แอ้คซายน์พูดเสียงนิ่ง ทำเอาเด็กน้อยรีบส่งยิ้มประจบกลับไปทันที
“พูด แล้วทำให้ได้ ซอสท่องขึ้นใจแล้วครับ”
ขอบคุณสวรรค์ และโชคชะตาที่ทำให้เด็กน้อยผู้นี้มาสู่อ้อมอกของเขาและน้ำซุป ขอบคุณทุกๆอย่างที่ดลบันดาลให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณที่ฟ้าส่ง “ลูก” คนนี้มาให้พวกเขาสองคน ของขวัญชิ้นนี้ ช่างมีค่าเหลือเกิน
“วันนี้ม้าไปส่งซอสนะครับ เพื่อนๆที่โรงเรียนอยากเห็นหน้าม้า” ร่างสูงสบตากับร่างบางทันที มันจะไม่เป็นอะไรเหรอ เพื่อนๆที่โรงเรียนของน้ำซอสจะเข้าใจเรื่องอันซับซ้อนของผู้ใหญ่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ
“จะดีเหรอซอส ถ้าม้าไปส่งแล้วจะไม่อายเพื่อน”
“จะอายทำไมครับ ก็ซอสบอกเพื่อนที่โรงเรียนว่า ม้าของซอสชื่อน้ำซุป และม้าก็เป็นผู้ชายด้วย เพื่อนก็ไม่เห็นว่าอะไรนี่ครับ” ความนึก ความอ่านของเด็กสมัยนี่น่ากลัวจริงๆ ไม่ซิ ต้องน่านับถือซิ ถึงจะถูก
“อย่ากังวลไปเลยนะน้ำซุป ไปเถอะ อาจจะไม่มีอะไรอย่างที่น้ำซอสพูดก็ได้” ร่างสูงพูดปลอบและส่งยิ้มอย่างให้กำลังใจ น้ำซุปจึงยิ้มตอบแล้วหันกลับไปคุยกับลูกชายต่อ
และมื้อเช้าของบ้านแอ็คซายน์ก็ยุติลง ที่เวลา 7 โมงตรง สมาชิกทุกคนเตรียมตัวไปทำหน้าที่ของตัวเองทันที น้ำซุปเตรียมเอกสารและกระเป๋าทำงานเสร็จก็เดินลงมารอลูกชายด้านล่าง ส่วนลีโอ แอ็คซายน์และคมกริชนั้นเมื่อเตรียมตัวเรียบร้อยก็ออกไปทันที โดยมีร่างบางเดินไปส่งหน้าบ้าน และคนหล่อเข้มอย่างท่านประธานใหญ่ ก็ไม่ลืมที่จะหอมแก้มเมียซ้ายขวาก่อนออกไปทำงาน
“ซอส เสร็จหรือยัง มันจะสายแล้วนะ เดี๋ยวรถก็ติดหรอก” ร่างบางเดินเข้าไปยังห้องรับแขก ก็เห็นลูกชายตัวดี หมุนซ้ายหมุนขวาที่บานกระจกห้องรับแขก อะไรจะออกลายได้เร็วขนาดนั้นนี่อยู่แค่ ป.6 เองนะ
น้ำซอส เด็กหนุ่มอิตาลี แต่มีสีผมและสีตาอย่างคนเอเชีย แต่ก็ไม่มีใครให้คำตอบได้ว่า มารดาที่แท้จริงของเด็กน้อยนั้นเป็นใครและชาติไหนกันแน่ ปีเตอร์ บิดาแท้ของน้ำซอสเอาลูกมาฝากไว้กับพ่อและแม่ของลีโอ แล้วก็เดินออกไป โดยไม่หันหลังกลับมาอีก จนในที่สุดเขาและลีโอก็รับเด็กน้อยมาอุปการะเป็นลูกบุญธรรม และทุกอย่างก็เลือนรางไปตามกาลเวลา ทุกคนทิ้งทุกอย่างเอาไว้ข้างหลัง และเรื่องนี้จะเป็นนิรันตลอดไป จะไม่มีใครเอามาพูดให้ลูกชายของเขาได้รับรู้และรับฟังเป็นอันขาด
“หล่อแล้วครับคุณน้ำซอส” ร่างบางเดินเข้ามาหยิบกระเป๋านักเรียนให้ลูกชาย แล้วเดินนำไปยังรถยนต์ที่จอดรออยู่หน้าบ้าน
“วันนี้หล่อน้อยไม่ได้ครับ นานๆทีจะได้ควงม้าไปโรงเรียน” เด็กน้อยเดินเข้ามานั่งหน้าแล้วหยิบกล่องนมจืดที่น้ำซุปยื่นมาให้ดูดกินอย่างอารมณ์ดี
ร่างบางเดินเช็คดูความเรียบร้อยของบ้านเป็นรอบสุดท้าย และเดินมาล็อคประตูบานใหญ่หน้าบ้าน และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็สต๊าทรถแล้วขับออกไป
“ม้า ซอสมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง” เด็กน้อยตะแคงหันหน้าเข้าหาคนเป็นแม่แล้วทำหน้าจริงจัง
“ทำหน้าจริงจังขนาดนั้น แสดงว่าไม่ใช่เรื่องตลกแน่นอน”
“ไม่ใช่ครับ คืออย่างนี้นะม้า มีเด็กผู้ชายคนหนึ่ง โดนเพื่อนในห้องแกล้งเป็นประจำเลยครับ ม้าว่าซอสจะทำอย่างไรดี”
“ฮืมๆ ทำไมเด็กคนนั้นถึงได้โดนเพื่อนแกล้ง”
“อืมมมมมมมมมม เขา ตัวเล็กครับม้า ตัวนิดเดียวเอง แถมยังตัวเบาอีกต่างหาก เบาเท่าปู่งี่เง่าเลยครับ” ร่างบางขมวดคิ้วอย่างสงสัย เด็ก ป.6 น่าจะแข็งแรงได้แล้วนะ เพราะเป็นวัยที่กำลังเจริญเติบโต แล้วลูกชายตัวดีของเขา ทำไมไปดูเรื่องน้ำหนักเขาดีอย่างนั้นล่ะ
“ซอสรู้ได้ไงว่าเขาตัวเบา”
“ก็ตอนที่เขาเป็นลมซอสเป็นคนอุ้มเขาไปห้องพยาบาลเองครับ”
“แสดงว่า เพื่นอของซอสคนนี้ ต้องอ่อนแอ ตัวเล็ก และเพราะด้วยเหตุผลที่พูดไปเมื่อกี้ เลยทำให้เพื่อนของซอสโดนกลั่นแกล้งใช่ไหม”
“ครับ ทำไมม้าเก่งจัง แม่ใครน้า!”
“แม่น้ำซอสไง จำที่ป๊าสอนได้ไหม ต้องปกป้องคนที่อ่อนแอกว่า ไม่จำเป็นว่าเขาจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“แต่ป๊าบอกว่า ถ้าปกป้องคนอื่นลองจากม้าแล้ว คนๆนั้นจะเป็นคนรักของซอส”
ร่างบางของน้ำซุปถึงกับอ่อนใจในสิ่งที่ลีโอ แอ็คซายน์ยัดลงสมองอันชาญฉลาดของน้ำซอส ลีโอไม่ผิดที่จะบอกอย่างนั้นกับลูก หากแต่เรื่องนี้มันยังไม่ถึงเวลาอันสมควรที่ให้เด็กอย่างน้ำซอสรับรู้
“แล้วซอสรู้สึกอย่างไรกับเด็กคนนั้น”
“ก็ ยังไม่รู้ครับ แต่เขาก็น่ารักดี เด็กผู้หญิงบางคนยังน่ารักไม่เท่าเขาเลย” และในที่สุดน้ำซุปก็หาข้อสรุปได้ทันทีเลยว่า ลูกชายตัวดี พ่อเสือตัวน้อยของเขานั้นได้ตกหลุมรักเด็กผู้ชายเอาเสียแล้ว
“ซอสเข้าใจคำว่า ผู้ชายรักผู้ชายแค่ไหน ไหนบอกม้ามาซิ ถ้าคำตอบไม่ถูกใจ ม้าห้ามเรื่องนี้เด็ดขาด เพราะเรายังเด็ก แต่ถ้าคำตอบโดนใจ เรื่องนี้แล้วแต่การตัดสินใจของซอส”
เด็กน้อยนิ่งเงียบอย่างใช้ความคิด น้ำซุปชื่นชมคนเป็นลูกชายในใจ เพราะลูกชายตัวนี้ของเขานั้น ไม่ได้โวยวายเสียงดังตามอย่างนิสัยเด็กทั่วไป แต่น้ำซอสกับเลือกที่จะนิ่งเงียบและไตร่ตรองอย่างช้าๆ ตามแบบฉบับของนักธุรกิจที่ลีโอ เพียรสอน
“ซอสยังให้คำตอบม้าไม่ได้ รอให้ซอสแน่ใจเมื่อไร ซอสจะตอบม้าทันที”
“ครับๆ ม้าจะรอนะพ่อเสือ ส่วนเรื่องที่จะเข้าไปช่วยเขา ม้าไม่ว่านะ เขาอ่อนแอเราก็ต้องดูแล ถือว่าช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ม้าไม่ว่าหรอก”
“โอเคครับ ขอบคุณครับม่าม้า รักม้าที่สุดเลย”
************************************************************
“ไหนเพื่อนของซอส พาม้าไปดูหน่อย” ร่างบางเดินตามหลังลูกชายแล้วถามหา คนที่ทำให้ลูกชายของตนสับสนและนิ่งขรึมไปได้ ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
“ยังไม่มาครับ ม้าไปนั่งรอแปปนะครับ เดี๋ยวซอสจะพาลูกน้อง เอ๊ย!!!! เพื่อนของซอสมาให้ม้าดู” แล้วลูกชายตัวดีของร่างบางก็วิ่งหายเข้าไปในตัวอาคาร
ดูซิ ให้มาเรียนหนังสือ หนังหา แต่ไอ้เสือมันมาตั้งกำลังพล ส่องสุมเป็นแก็ง มีลูกพี่ ลูกน้อง เชื้อมันชักจะแรงเกินไปแล้วนะ
โรงเรียนแห่งนี้ เขาผูกพันมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะร่ำเรียนมาตั้งแต่ ประถมยันมัธยม และไม่นานมานี้ น้ำซุปก็ได้แจ้งความจำนงค์ขอซื้อหุ้นในสถานศึกษาแห่งนี้ในจำนวน 50% เผื่อลูกมีปัญญาอะไร จะได้เอามาใช้ได้เป็นประโยชน์ เพราะฉะนั้น ก็เสมือนว่า น้ำซุป แอ็คซายน์ เป็นผู้บริหาระดับสูงคนหนึ่งของสถานศึกษาแห่งนี้เหมือนกัน ใครที่กล้ามีปัญหากับเด็กชายน้ำซอส แอ็คซายน์ ก็เหมือนกับมีปัญหากับแม่เหมือนกัน
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงร้องเสียงหนึ่ง ดังขึ้นข้างหลังโต๊ะม้าหินอ่อนที่น้ำซุปนั่งอยู่ และเมื่อหันหลังกลับไปดู ก็พบว่ากระจกสะท้อนเงาของตัวเองกำลังนั่งหน้าหงิกอยู่ที่พื้นกุมหัวเข่าของตัวเอง ปากเล็กๆนั่นก็ขมุบขมิบไปว่าอย่างน่ารัก
นี่มัน น้ำซุป ฉบับมินิหรือเปล่าวะ ทำไมหน้ามันหวานคล้ายเขาขนาดนี้!!!!!!!!!
“เป็นอะไรหรือเปล่าหนู เจ็บตรงไหนไหม” น้ำซุปรีบลุกขึ้นแล้วพุ่งเข้าไปพยุงเด็กน้อยหน้าหวานให้ลุกขึ้นแล้วพยุงมานั่งม้าหินอ่อนตัวเดิมอย่างห่วงใย
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากครับ” นอกจากหน้าจะหวานแล้ว กิริยามารยาทก็ผ่านอีกต่างหาก อืมๆ น่ารักน่าเอ็นดู ถ้าคนที่ไอ้เสือมันชอบเป็นอย่างนี้ก็ว่าไปอย่าง น่าเอ็นดู เหมือนได้เลี้ยงลูกเพิ่มขึ้นอีกคน
“แต่หัวเข่าถลอก เลือดออกซิบๆเลย เดี๋ยวม้าทำแผลให้นะครับ” ด้วยควาที่เคยชิน ทำให้ร่างบางแทนตัวเองว่า ม้ากับเด็กน้อยหน้าหวานอย่างไม่รู้ตัว แต่คนทั้งคู่ก็ไม่ได้เอะใจซึ่งกันและกัน
แต่ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้ปฐมพยาบาลขั้นต้นกับเด็กหน้าหวาน ลูกชายสุดรักก็เดินเข้ามาพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆแต่ละคนก็ทำท่าทางนอบน้อมให้กับน้ำซอสเสียเหลือเกิน ไอ้เสือลูกสิงโต เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ
“ม้า นี่ เพื่อนของซอสนะ............เฮ้ย!!!!!! เดียร์ ทำไมหัวเข่าเป็นอย่างนั้นล่ะ” ไอ้เสือ วิ่งพรวดเข้าไปหาเด็กน้อยหน้าหวานทันที เพื่อนๆคนอื่นก็ทำเช่นนั้นเหมือนกัน ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า น้องเดียร์ที่น่ารัก ถูกเพื่อนๆล้อมหน้าล้อมหลังด้วยความเป็นห่วง
ก็รักใคร่กันดีนี่ แต่ทำไมซอสถึงบอกว่ามีคนแกล้งอย่างนั้นล่ะ
“เดียร์ซุ่มซ่ามน่ะซอส อาคนนี้เลยพยุงมานั่งที่โต๊ะ”
น้องเดียร์ ชี้นิ้วมาที่น้ำซุป แล้วตอบคำถามเพื่อนเสียงหวาน คนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างน้ำซุป มองได้ทันทีว่า เด็ก ป.6 อย่างน้ำซอส และหนูเดียร์ ต่างชอบพอซึ่งกันและกัน แต่ทั้งสองฝ่ายยังคงไม่รู้ใจตัวเอง ว่าแท้ที่จริงแล้วมันเป็นอย่างไร
นี่ซินะ คนที่น้ำซอสบอกว่า น่ารักกว่าผู้หญิงหลายพันเท่า และความจริงก็คงต้องเป็นอย่างที่น้ำซอส ผู้เป็นลูกชายพูด เพราะไม่ว่าจะดูมุมไหน น้องเดียร์ก็น่ารัก เสียจริงๆ แก้มยุ้ยๆนั่นน่าจะฟัดสักทีสองที เอ๊ะ..................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! หอมแก้มอย่างนั้นเหรอ ไม่รู้ว่าไอ้ลูกชายตัวดีมันทำอย่างนั้นมาแล้วหรือยัง ให้ตายซิ ไม่น่าให้ลีโอ สอนเรื่องแปลกๆให้เลย เชื้อไม่ทิ้งแถวตั้งแต่เด็กๆ มีแฟนก็หาแฟนผู้ชายได้ตั้งแต่ ป.6 กันเลยทีเดียว
“อย่ามุ่งเพื่อนอย่างนั้นซิ ซอสพาเพื่อนคนอื่นถอยออกมา เดี๋ยวม้าจะทำแผลให้น้องเดียร์” ลูกชายคนหล่อรับคำอย่างแข็งขันแล้วกันเพื่อนคนอื่นๆ ให้เลิกล้อมเด็กตัวเล็ก ร่างบางจะหยิบผ้าเช็ดหน้าตัวเองออกมา แต่ลูกชายก็ห้ามเอาไว้เสียก่อน
“ม้า!! เอาผ้าเช็ดหน้าซอสดีกว่า” ลูกชายตัวดียื่นผ้าเช็ดหน้าผื่นเล็กที่ผับเรียบร้อยส่งคนเป็นแม่ แล้วลดตัวนั่งลงข้างๆเด็กน้อยหน้าหวาน
เออนะ.................. ออร่าเปล่งแสงออกมาทั้งคู่เลยเว้ย !!!!
“เดียร์ แสบไหม จับมือซอสไว้นะ”
เออเว้ย เพิ่งรู้เหมือนกันว่า ถ้าจับมือกันไว้แล้ว อาการเจ็บแสบจะหายทันที คิดไปได้นะไอ้ลูกชาย หาเรื่องแต๊ะอั๋งลูกชายเขาหรืเปล่าเนี่ย นี่จะได้ลูกสะใภ้แล้วเหรอ บอกลีโอ ไม่พ้นเป็นลมแน่ๆ
“ไม่แสบหรอก แล้วนี่ยกโขยงจะพากันไปไหน”
“เออเฮ้ย!!!!! ลืมเลย ไอ้น้องๆ เดินมาใกล้ๆลูกพี่หน่อย จะแนะนำม่าม้าให้รู้จัก” แล้วไอ้ลูกชายตัวดี ที่มียศเป็นลูกพี่คนอื่นก็เรียกลูกน้องๆคนอื่นให้มารวมตัวกันยืนเรียงแถวอยู่หน้าเขา นับได้ประมาณ 10 กว่าคน แต่ละคนดูก็รู้ว่าลูกท่านหลานเธอทั้งนั้น เพราะโรงเรียนนี้ใครที่เข้าได้ต้องรวยและฉลาดเท่านั้น แต่ทางโรงเรียนก็เปิดโอกาสให้กับนักเรียนที่มีฐานะยากจนได้เข้ามาเรียนด้วยเหมือนกัน แต่ต้องสอบทุนแข่งกันเท่านั้น ซึ่งแอ็คซายน์กรุ๊ปเองก็ส่งลูกหลานของพนักงานเรียนในนี้หลายคนเหมือนกัน
“หวัดดีครับ ม่าม้าลูกพี่ซอส!!!!!!!!” เด็กผู้ชาย ป.6 สิบกว่าคนพูดพร้อมกันแล้วทำความเคารพร่างบางอย่างพร้อมเพียง
“หวัดดีครับ! คนไหนเป็นกุนซือฝ่ายขวา กับกุนซือฝ่ายซ้ายล่ะเนี่ย” น้ำซุปถามกลับไปอย่างหยอกเย้า แต่ก็นึกไม่ถึงว่า ระบบนี้จะมีปกครองจริงกับกลุ่มของลูกชาย
“ไอ้โอ๊ตกุนซือฝ่ายขวา ไอ้บิ๊ก กุนซือฝ่ายซ้ายอ่ะม้า” ยอมใจให้กับลูกชายคนหล่อเสียเถอะ !!
“ลูกพี่ครับ พวกผมขอไปเล่นบอลต่อนะครับ” แล้วเด็กๆ หัวดำ หัวแดงทั้งหลายก็แยกย้ายกันไปเล่นบอลตามอัธยาศัย เหลือก็แต่น้ำซอส และน้องเดียร์เท่านั้นที่ยังไม่ลุกไปไหน
“เดียร์ นี่ม่าม้าของซอสนะ” เด็กน้อยหน้าหวานมองมาที่น้ำซุปอย่างแปลกใจแต่ก็มองไม่นาน แล้วยกมือทำความเคารพอย่างอ่อนน้อม น้ำซุปจึงยกมือรับไหว้เช่นกัน
“สวัสดีครับคุณอา ไม่คิดว่าจะเป็น เอ่อ.. แม่ของซอส”
“สวัสดีครับน้องเดียร์ แล้วใครมาส่งน้องเดียร์มาโรงเรียนครับ”
“อ๋อ เดียร์พักอยู่ในหอของเด็กทุนน่ะครับ เดินมาแปปเดียวก็ถึงแล้ว”
“น้องเดียร์เป็นเด็กทุนหรอกเหรอ เก่งจังเลยน้า ลูกอาทำไมไม่แก่งอย่างนี้น้า ลูกอาทำไมไม่เก่งอย่างนี้บ้าง” น้ำซุปพูดพาดพิงไปถึงลูกชายตัวดีที่เฝ้าประคบประหงมน้องเดียร์หน้าหวานอย่างไม่สนใจโลก
“ม้าครับ ซอสได้ที่หนึ่งตั้งแต่อนุบาล ยัน ป.6 แค่นี้ยังไม่เก่งอีกเหรอ” ไอ้เสือเงยหน้าขึ้นมาค้อนคนเป็นแม่ แล้วก็หันไปส่งยิ้มหวานให้น้องเดียร์ ทำเอาน้ำซุปที่มองอยู่ อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้
“ซอสเรียนเก่งมากเลยนะครับ ขนาดหลับในห้องเรียน เอ่อ........ไม่มีอะไรครับ” น้ำซุปอุตส่าห์ได้ฟังวีรกรรมของลูกชายจวนจะจบม้วนอยู่แล้ว แต่ก็มีมารผจญมาขวางจนได้ จะใครที่ไหนซะละ ถ้าไม่ใช่ไอ้เสือน้ำซุปที่ทำปากจุ๊ๆ ขมุบขมิบให้น้องเดียร์หยุดพูด
เกือบได้เวลาเคารพธงชาติหน้าเสาธง น้ำซอส ลูกชายมาดเท่ห์ก็ลุกขึ้นยืนแล้วพยุงน้องเดียร์ให้ลุกขึ้นยืนเช่นกัน น้ำซุปมองภาพนั้นอย่างเอ็นดู เสือ ยังไงมันก็ไม่ทิ้งลายอยู่แล้ว
“เดี๋ยวซอสจะเดินไปส่งเดียร์ที่แถวนะ ม้ารอซอสแปปหนึง” ไม่รอให้อนุญาตลูกชายตัวดีก็จูงมือเด็กหน้าหวานไปยังบริเวณหน้าเสาธงทันที รอไม่ถึงอึดใจ น้ำซอสก็วิ่งหน้าตั้งกลับมา
“ม้า!!!!!!!!! คนนี้ไงที่ซอสบอกม้าเมื่อเช้า เป็นไงน่ารักไหม” ลูกชายถามเสียงใสคว้าเอาแขนแม่มากอดอย่างเอาใจ
“น่ารักดี แต่อย่าลืมสัญญาของเรานะ ว่าซอสจะบอกเหตุผลเรื่องนี้กับม้า ทุกอย่างอยู่ในกำมือของซอส บริหารจัดการมันให้ดีๆ และคำนึงถึงสถานะตัวเองเสมอว่า ซอสลูกใคร อนาคตภายภาคหน้าต้องดูแลกิจการทั้งหมดของป๊ากับม้า ของปู่ย่า ไหนจะของตากับยายอีก ทุกคนรักและหวังดีกับซอสนะ รู้ไหม”
“รู้ครับ ซอสก็รักม้าเหมือนกัน .....ซอสไปเข้าแถวก่อนนะครับ”
“ครับ ตั้งใจเรียนนะลูก”
“ครับม้า!!!!!!!” รับคำเสร็จ ไอ้เสือน้อยก็วิ่งหายไปยังหน้าเสาธงทันที ร่างบางมองจนสุดสายตาแล้วลุกขึ้นยืน แล้วออกเดินไปยังห้องวิชาการของโงเรียน
“สวัสดีค่ะคุณน้ำซุป วันนี้มาส่งคุณซอสเหรอคะ” คุณครูคนหนึ่งทักร่างบาง จำได้ว่า สอนวิชาภาษาอังกฤษเมื่อตอนน้ำซอสอยู่ ป.5
“ครับ....ผมขอตัวไปห้องวิชาการเลยนะครับ” ร่างบางเดินไหล่ตง หน้าตั้งอย่างวางมาดเข้าไปในห้องวิชาการของโรงเรียน และเมื่อคณะครูอาจารย์เห็นผู้สนับสนุนรายใหญ่ของโรงเรียนก็ลุกขึ้นต้อนรับทันที
“ไม่ต้องมากพิธี ผมแค่จะมาบอกว่า ผมจะให้ทุนการศึกษาแก่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น”
*****************************************
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา และเสียนาฬิกาจนเกินไป !!!!!!!!!!สวัสดีมิตร รัก แฟน เพลง ทุกท่าน ขออภัยที่เอาลงมาอัพช้า อันเนื่องมาจากงานมหาลัยและกิจกรรมเชียร์ และรับน้องที่กำลังเข้ามาถึงในไม่ช้านี้ ทำให้คนแต่งมีเวลาแต่งน้อยลง แต่ก็จะพยายามอัพให้เร็วที่สุดเท่าที่จะได้ค่ะ อยากบอกทุกคนที่นี้ว่า >>>>>>>>> ไม่เจอะกันนาน คิดถึงจังเล้ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555| (อ่าน 747606 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก