หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555|

[a_tapha]

คนที่กลัวเมียเค้าว่าจะเจริญ   

[akike]

สวีท เกิ๊น 

แกงจืดเต้าหู้ เป็นการลงโทษที่เราชอบจริงๆ 555+

[boylove_yj]

แพลนจะเอา น่านน้ำ+นัทดนัย ลง

แล้วต่อด้วยเคลวิน

รอกันก่อนนะคะ

มันหลายคู่


คนแต่งยัง งง ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกๆ

[BENIE]

หมดกันเลยมาดเจ้าพ่อ 555555555

[jojobuffy]

 

[boylove_yj]

Part 49  ( ครึ่งแรกของความเจ็บปวด )





To love is nothing. To be loved is something.
To love and be loved is everything!!

การได้รักเป็นเพียงความว่างเปล่า การถูกรักเป็นเพียงแค่บางสิ่งบางอย่าง
ส่วนการได้รักและการถูกรัก นั้นเป็นทุกอย่าง







เพียงฟ้า+เคลวิน




ถนนหนทางในยามค่ำคืน คลาคล่ำไปด้วยรถยนต์ และยานพาหนะชนิดอื่นที่สามารถขับขี่ไปมาได้ ผืนฟ้าถูกทาด้วยสีดำ มองไปทางไหนก็เจอกับคลื่นชนจำนวนมหาศาล ที่ต่างออกมาเดินสวนกันไปมา ไม่ว่าจะเพ่งออกมี่ครั้งก็ไม่รู้สึกเบื่อ คนเมืองกรุงต่างดิ้นรนต่อสู้กับชีวิต และชะตาฟ้าลิขิตอย่างไม่ลืมหูลืมตา  บางครั้งเมื่อฟ้ากำหนดมาอย่างนั้นแล้ว ตัวเราเองก็ไม่สามารถที่จะไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้


เหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเพียงฟ้า ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่ต้องการสิ่งดีที่สุดให้เข้ามาในชีวิตของตัวเอง เพื่อนฝูงต่างหายหน้าหายตา แยกย้ายกันไปทำงาน ในสาขาวิชาที่ตัวเองจบมา เฉกเช่นเดียวกับเขา ที่จบจากมหาลัยชื่อดัง ในด้านของสาขาวิชา สถาปัตยกรรมศาสตร์ และได้มีโอกาสเข้าไปทำงานในบริษัทมีชื่อของเมืองไทย อย่าง KV Park บริษัทอันมั่งคั่งไม่ต่างจาก “แอ็คซายน์ กรุ๊ป” 


เหตุการณ์ชีวิตพลิกผันได้ไปพบกับผู้ชายคนหนึ่ง ที่เพียบพร้อมไปทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา ทรัพย์สิน เงินทอง ชาติตระกูล โชคชะตาฟ้าลิขิตให้เขาเดินไปทักผู้บริหารไฟแรงของ KV Park และทุกอย่างจะจบลงไปด้วยดี ถ้าหากผู้ชายคนนั้นไม่เดินเข้ามาสานต่อความสัมพันธ์สีม่วง ความสัมพันธ์ที่ไม่ถูกไม่ควร ความรักอันน่ารังเกียจ ไม่เคยมีใครคบกันรอดจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต


“เกย์”   คือคำว่าที่ได้รับฟังเมื่อไรก็เจ็บปวดหัวใจเมื่อนั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นเฉพาะชายกับชายเท่านั้น เกย์ยังหมายถึง อาการของหญิงรักหญิงได้อีก ไม่มีใครเลือกเกิดได้ ไม่มีใครต้องการให้ตัวเองเป็นตัวด่างพร้อยของสังคม ตัวเขาก็ไม่ปรารถนา ให้เรื่องมันเป็นอย่างนี้


ถ้าหากเขาไม่ใจอ่อน ยินยอมออกไปเดินเล่นกับผู้ชายคนนั้น ถ้าหากเขาแสร้งทำเมินเฉย ถ้าหากเขาไม่ไปให้ความหวังกับผู้ชายคนนั้น เหตุการณ์เช่นนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น


ผู้ชายสองคน เริ่มสานความสัมพันธ์ด้วยการก้าวเท้าพร้อมกัน เก้าไปอย่างช้า ไม่รีบร้อน ไม่รีบเร่ง จับมือไปพร้อมกัน พร้อมกับคำสัญญาอันหอมหวานเมื่อใดที่ใจพร้อม กายและใจจะประสานกันเป็นหนึ่งเดียว เริ่มแรกทุกอย่างเป็นไปอย่างสวยงาม ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ผู้ชายคนนั้นก็จะไม่ขัด เห็นดีเห็นงามไปด้วยทุกอย่าง ความสุขกับสิ่งเล็กๆ เมื่อคนที่เรารักตามใจ แค่นั้นหัวใจก็พองฟูราวกับขนมถ้วยฟูก็ไม่ปาน


แต่บัดนี้ เส้นทางความรักของเราทั้งสองคนกำลังเดินมาถึงทางตัน ทางรักอันน่ารังเกียจ รักร่วมเพศ ความรักที่ไม่เคยได้รับการยอมรับ ถูกสังคมตราหน้าคือพวก วิปริต น้ำตาร้อนๆไหลนองหน้าทุกครั้งที่คนรอบข้างมองเขาอย่างนั้น อุปสรรคอันใหญ่หลวงก่อขึ้นมากลาง นั่นก็เพียงเพราะ เขาเกิดมาเป็น “ผู้ชาย”  เป็นเพศเดียวกับคนที่เขารัก แค่นี้ผู้คนรอบข้างก็เบือนหน้าหนีอย่างรับได้แล้ว


หัวใจสองดวงผูกเข้าหากัน เพราะคำว่า “รัก”  ไม่จำเป็นต้องผูกพันกันทางร่างกาย ไม่จำเป็นต้องมีการร่วมเพศพวกเขาทั้งสองคนก็รักกันอย่างที่ใจต้องการได้ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ ทุกอย่างที่วาดฝันไว้สวยหรูกำลังจะพังทลายลงไปอย่างช้าๆ  พร้อมกับหัวใจดวงหนึ่งที่ปริแตก เลือดซึมเพราะบาดแผลในหัวใจมันร้ายแรงขนาดไหน


“คู่หมั้น”   ซึ่งหมายถึง ผู้หญิงหมั้นกับผู้ชาย ข้อนี้มันมีมาช้านานแล้ว เพศแม่ต้องเคียงคู่ไปกับเพศพ่อ สร้างครอบครัวที่อบอุ่น มีแม่ พ่อ ลูก อบอุ่นไปด้วยความรัก  และอยู่ฉันท์สามี ภรรยา กันนิจนิริน


เคลวิน พิทยาพันธ์ มีคู่หมั้นเป็นสาวสวยดีกรีนางแบบจากอิตาลี หล่อนสวยและดูดี อีกทั้งยังเพียบพร้อมไปด้วยทรัพย์สิน เงินทอง ช่างเหมาะสมกับ “ผู้ชายของเขา”   ยิ่งนัก แผ่นหลังที่เคียงคู่กันไป แลดูคนทั้งสองช่างเหมาะที่จะครองรักในชีวิตคู่ยิ่งนัก ใบหน้ายิ้มรับและบอกไม่เป็นไร


แต่ใจหัวใจดวงนี้ มันก็แค่อวัยวะ ก็แค่ก้อนเนื้อก้อนหนึ่งที่เต้นตามอารมณ์ความรู้สึก หากแต่ตอนนี้ จังหวะบีบคลายของหัวใจดวงนี้เริ่มอ่อนหล้าและเหน็ดเหนื่อยเกินกว่าผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งจะรับไหว หางตามีหยาดน้ำตาปรอยอยู่เล็กน้อย หากแต่เพียงเท่านั้นมันก็มือบางลบออกไป   


ต้องทำตัวเข้มแข็งตลอดเวลา ปากบอกว่าไม่ แต่ใจมันล้าไปเนิ่นนานแล้ว ข้อเสนอของชีวิตคู่ชายหญิงของทั้งสองคนนั้น ถูกยื่นเข้ามาด้วยการไล่เขาออกไปจากชีวิตอันสวยหรูของเคลวิน แค่ได้ยินคลื่นแห่งความเสียใจก็ถาโถมเข้าใจอย่างรับไม่ทัน เจ็บระลอกแล้ว ระลอกเล่า แต่ก็ไม่เคยปริปากให้คนที่เขารักได้รับฟัง เขาขอรับไว้แต่เพียงผู้เดียว หากเมื่อถึงวันที่เราต้องแยกทางกันจริงๆ วันนี้เขาจะเป็นคนเดินออกไปจากชีวิตของเคลวินเอง 


เพราะถ้าหาก คนที่เรารักเอ่ยปาก “ไล่”  มันเกินจะรับไหว แค่นี้เขาก็เจ็บมามากพอแล้ว เพียงแค่เอ่ยปากว่ารับไม่ไหวกับเขาแล้ว เขาจะเดินไปเอง และจะไม่กลับมาให้คนใจร้ายได้เห็นหน้าอีกครั้ง


มือเรียวเล็กเอื้อมไปเปิดวิทยุ เพื่อกลบเสียงร้องไห้ปานขาดใจของตนเอง ไม่ใครสักคนที่อยากอ่อนแอ ไม่มีใครที่อยากอยู่ในสถานะเช่นนี้...


“สวัสดีผู้ฟังทุกคน วันนี้ผมก็ขอเปิดคลื่นด้วยเพลง เหนื่อยเกินไปหรือเปล่า ของกบเสาวนิตย์ นะครับ ไปฟังกันเลย”  สิ้นเสียงของดีเจคลื่นดัง ทำนองเพลงอันแสนเศร้าก็ดังแว่วออกมากระแทกคนหัวใจรวดร้าวอย่างเพียงฟ้า



เหนื่อยเกินไปหรือเปล่า กับความรักของเรา
ทุกครั้งที่เราเจอะกัน เหมือนต้องมีปากเสียง
และจบด้วยรอยน้ำตา...
นับวันยิ่งไม่เข้าใจ  ทำอะไรก็ผิด
ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดใจ หาคำตอบไม่เจอ
ก็เลยอยากจะขอให้เราสองคน

ห่างกันไปคงดี อย่าเจอกันสักพัก ให้หัวใจได้พักก่อน
เผื่ออะไรจะดี หากว่าเราทั้งสองได้ลองได้ถามใจได้ลึกซึ้ง
ว่าเราจะยังต้องการกันไหม ว่ายามเราไกลเราจะคิดถึงหรือว่า
ไม่อยากพบกันอีกเลย

เพราะมันคงดีเสียกว่า อยู่อย่างทนฝืนใจ
ฉันรู้ว่าเราอดทน ให้กันมามากพอ
ก็เลยอยากจะขอให้เราสองคน

ห่างกันไปคงดี อย่าเจอกันสักพัก ให้หัวใจได้พักก่อน
เผื่ออะไรจะดี หากว่าเราทั้งสอง ได้ลองถามใจอย่างลึกซึ้ง
ว่าเราจะยังต้องการกันไหม ว่ายามเราไกล เราจะคิดถึงหรือว่า
ไม่อยากพบกันอีกเลย ... จริงๆ




น้ำตาเม็ดเล็กๆ ค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาหวานซึ้งของผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งฟังเพลงอยู่ในรถยนต์ส่วนตัว แถบชานเมือง เนื้อเพลงทำเอาหัวใจอันกลัดหนองยิ่งขึ้นไปอีก


12 ชั่วโมงแรก ของการทะเลาะกันครั้งแรก  ผู้ชายที่สุภาพอ่อนโยนกับเขาเสมอตะคอกเสียงดัง อีกทั้งยังกระชากแขนเล็กๆ และกำแน่นอย่างระบายอารมณ์  ร่องรอยขึ้นสีเขียวช้ำอยู่รอบๆ ข้อมือบางและลำแขนเรียวเล็กของเพียงฟ้า


ร่างเล็กก้มหน้าระบายความชอกช้ำออกมาเป็นเสียงสะอื้นปานขาดใจ มือบางกำแน่น น้ำตาสายแล้วสายเล่าที่รินไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย แต่ก็คงไม่เท่ากับ สายเลือกที่มันไหลลึกอยู่ข้างในหัวใจ ภาพเหตุการณ์ไหลย้อนเหมือนดั่งกับฉายภาพยนตร์อยู่ในหัว


ไม่เคยคิดที่จะโทษใคร ไม่โทษเคลวิน ไม่โทษเพียงฟ้า จะโทษแต่ตัวเองเท่านั้น ที่เกิดมาเป็นผู้ชาย เกิดมาลักเพศ  ทำให้พ่อแม่และครอบครัวและคนที่อยู่ด้านหลังผิดหวังในตัวเขา


เมื่อตั้งสติได้อีกครั้ง ร่างเล็กก็ขับรถกลับไปยังสะพานข้ามแม่น้ำสายหลักของเมืองกรุง สะพานที่เชื่อมเมืองกรุงเมื่อสมัยก่อนกับเมืองกรุงสมัยปัจจุบัน เมื่อถึงที่หมายร่างเล็กก็จอดรถไว้ด้านล่าง แล้วเดินออกมาอย่างเหม่อลอยไปตามทางเล็กๆของสะพาน


ผืนน้ำอันกว้างใหญ่ มองดูมืดมิดหาหยดน้ำไม่เจอ  สายลมพัดเอากลิ่นแห่งความเศร้า ความเหงาและความเดียวดายเข้าประทะตัว อยากที่จะทิ้งร่างลงไปเหลือเกิน อยากที่จะทิ้งความทุกข์ ความเสียใจไว้ด้านหลัง ไม่อยากรับรู้อีกแล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้น หัวใจดวงนี้มันรับไม่ไหวแล้ว ความอ่อนระโหยมันเกาะไปทุกอณูเนื้อของหัวใจดวงนี้  ถ้าหากเขาทิ้งร่างลงไป จะมีใครบางคนตามหาเขาไหม ถ้าหากเขาไร้ตัวตนอยู่บนโลกใบนี้แล้ว เคลวินจะยังระลึกถึงเขาหรือเปล่า


มือบางทั้งสองข้างวางลงที่โครงเหล็กอันแข็งแรง  ดวงตากลมหวานที่บัดนี้ทอแววเศร้าค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆ  หลังจากนั้นก็ค่อยๆ ปล่อยร่างกายเบาหวิวราวกับขนนก ล่องลอยดังกับปุยนุ่น ระทิ้งความทุกข์เอาไว้ด้านหลัง วางทุกสิ่งทุกอย่างลงที่พื้นแผ่นน้ำ...







หึหึ  >>>>> หัวเราะอย่างมีเลศนัย

โดย
หมวย

[boylove_yj]

ฮึกกกกกกกก ฮือออออออออออออออออออออออออออ


แงๆ อ่านเอง ร้องเอง แล้วก็เศร้าเอง


 

[Annetemis]

"หึหึ  >>>>> หัวเราะอย่างมีเลศนัย"
ช่างกล้านะค่ะ Writer ช่างกล้า มาต่อเร็ว ๆ เลยค่ะ มันค้างคาใจมากมายค่ะตอนนี้ ตัดฉับอย่างงี้ได้ไงค่ะ จำไว้ว่าอย่าทำ เข้าใจม๊ายยยยย
เค้าสงสาร...เพียงฟ้า...อ่ะ
http://www.youtube.com/v/nm5cpGSnDF0?fs=1&hl=en_US&rel=0

[Horizon]

น้องหมวยใจร้าย

[Piaanie]

เย้ยน้องหมวย ทะมายยยยยยยยยยยยย มาแบบนี้ฆ่ากันดีกว่า แง๊ๆ 

[qq_oo]

เกิดอะไรขึ้น

[kitty]

 

[roseen]

น้องหมวยโดดน้ำเหรอ



 

[boylove_yj]

 


เอ่อ หนูขออ่านนิยายที่เช่ามาจากร้าน ซัก 2 เล่มก่อนได้ไหม



พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

[Akamei]

แล้วแกจะรู้สึก เคลวิน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[akike]

อ่านจบแล้ว ร้อง เฮ้ย

น้ำตากำลังจะไหลละ  ค้างเรย เหอะ ๆ

[BEN*_*MOS]

แล้วมันจะเกิดรัยขึ้นละนี้ 


แล้วเคลวินมันไปไหน ทิ้งเพียงฟ้าของชั้นได้ยังไง


รอครึ่งหลังอยู่นะคะ

[boylove_yj]

Part 49    ( ครึ่งหลังของความทรมาน )



‘ทำไมฟาร์ถึงไม่เข้าใจ เคลบอกฟาร์แล้วว่าเคลกับทาร่าไม่ได้เป็นอะไรกัน เราเป็นแค่เพื่อนร่วมโลกกันเท่านั้น!!!!!’ 


‘ฟาร์เข้าใจดีทุกอย่างแล้วเคลวิน เข้าใจว่าเราสองคนมันไม่เหมาะสมกัน’


‘ไม่ต้องมาคิดแทนเคล!!!’


‘ผมขอโทษที่เสือกไปคิดแทนคุณ ผมลืมไปว่าผมกับคุณมันคนละชั้นกัน’


‘เพียงฟ้า! ทำไมถึงพูดไม่รู้เรื่องห๊ะ แล้วทำไมถึงพูดอย่างนั้น ใครให้แทนตัวเองว่าผม’


‘ผมรับไม่ไหวแล้วคุณเข้าใจไหม!!  คุณเคยถามผมบ้างหรือเปล่าว่าผมรู้สึกอย่างไรกับการที่เห็นแฟนตัวเองไปนั่งเคียงคู่กับคนอื่น คุณบอกว่ามีนัดกับลูกค้า แต่คุณก็พาเธอไปกินข้าว คุณโกหกผมพอหรือยัง จะทำร้ายผมไปถึงไหน!!’


‘ฟาร์ฟังนะ เคลไม่ได้ตั้งใจโกหกฟาร์เลย เคลกลัวว่าถ้าฟาร์รู้แล้วจะไม่สบายใจ มันไม่ใช่อย่างที่ฟาร์คิดเลยนะ ฟาร์แค่พาทาร่าไปทานข้าวเฉยๆ เคลขอโทษ ฟาร์อย่าทำอย่างนี้ อย่าร้องไห้นะ เคลขอโทษจริงๆ เคลผิดไปแล้ว’


‘คุณบอกผมว่าอย่าไปคิดแทนคุณ แล้วคุณเป็นใครถึงมาคิดแทนผม หึหึ ผู้ชายมันต้องคู่กับผู้หญิงซินะ ฮึก อึก’


‘เคลขอโทษที่โกหก แต่เคลไม่อยากให้ฟาร์เครียดเท่านั้นเอง ที่รัก อย่าร้องเลยนะ เคลปวดใจหมดแล้ว’


‘คุณคิดไหม...บางทีเราสองคนอาจจะไม่ใช่ของกันและกันก็ได้ อึกๆ เลิกกันดีไหมเคลวิน อย่ามาพบ มาเจอ มาเห็นหน้าอีก แค่นี้คุณก็ทำหัวใจผมแหลกไม่เป็นชิ้นดีแล้ว’

‘เพียงฟ้า! ทำไมถึงพูดอย่างนี้ ... เคลไม่มีวันเลิกกับฟาร์ ใครหน้าไหนก็ไม่มีวันแยกเราสองคนออกจากกัน แม้ความตายมันจะกองอยู่ด้านหน้า เคลก็ไม่กลัว ฟาร์เป็นของเคลคนเดียวเท่านั้น’


‘อึก ...ฮึก...คุณมันเห็นแก่ตัวที่สุด’


‘ใช่! ผู้ชายอย่างเคลมันเห็นแก่ตัว ถ้าการที่เคลเป็นคนดีแล้วฟาร์ทิ้งเคลไป เคลเลือกที่จะเป็นคนเลวดีกว่า’


‘ผมเกลียดคนอย่างคุณที่สุด คนเห็นแก่ตัว!!!’


‘เพียงฟ้า...........เพียงฟ้า ฟาร์ !!!!!!!’







“เพียงฟ้า!!!!!!!!”   


มโนภาพสุดท้ายที่ฉายเข้ามาให้กระจกตา คือใบหน้าของคนที่เขารัก คนที่ให้ทั้งความสุข และความสุข คนที่เขาอยากเห็นหน้าเป็นคนสุดท้าย ก่อนที่ลมหายใจจะดับสิ้น


*****************************************************


ที่นี่ที่ไหน  เพดานสีขาว กลิ่นแอลกอฮอล์ช่างฉุนจมูกเสียจริงๆ  ไม่น่าจะใช่ที่ห้อง เพราะห้องเขาไม่ใช่กลิ่นนี้ ห้องของเขาต้องเป็นกลิ่นบลูเบอร์รี่เย็นๆ หอมๆ ที่เคลวินเป็นคนเลือกให้กับมือ


“ตื่นแล้วเหรอ ...........ฟาร์ตื่นแล้วใช่ไหม”   น้ำเสียงอันคุ้นเคย เมื่อใดที่ได้รับฟังก็รู้ดีว่า ใครที่มีน้ำเสียงทุ้มและอ่อนโยนอย่างนี้

“.............................”    ใบหน้าของเคลวินเจือไปด้วยความกังวลและอ่อนแรง ขอบตาดำบ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวคงอดหลับอดนอนเป็นแน่ๆ  ทำไมถึงไม่รักตัวเองนะ ชอบปล่อยปะละเลย บอกกี่ครั้งก็ไม่เคยจำ

“อย่าทำอย่างนี้อีกนะฟาร์ อย่าทำอีก..............อึก เคลขอร้อง ฮึก”   ผมหูฝาดไปหรือเปล่า ผู้ชายเข้มแข็งอย่างเคลวินน่ะเหรอจะมาร้องไห้เพราะเขา มันใช่เหรอ เขาทำเพื่อนผมขนาดนี้เลยเหรอ ทั้งที่ความจริงแล้ว  เพิ่งโกหกเขาไปทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัย ใช่ แค่กินข้าว แต่บอกกันตรงๆก็ได้ ทำไมต้องโกหก ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้ไป เพราะเขาให้ไปอยู่แล้ว แต่ถ้าไปแล้ว อย่าได้กลับมาอีก ...

“ออกไป...........”

“ฟาร์ อย่าทำอย่างนี้ เคลขอร้อง  ให้เคลทำอะไรก็ได้ แต่อย่าไล่เคลเลยนะ”

“ผมบอกให้คุณออกไป!”    ใครจะว่าผมใจร้าย ใจมาร ก็ได้ ผมไม่ว่า แต่ผมไม่พร้อมที่จะเจอหน้าของเคลวินตอนนี้จริงๆ ผมไม่ชอบคนโกหก ผมเคยบอกเขาแล้ว แต่เขาก็ยังทำ

“................................”    ผมไม่รู้ว่าเคลวินจะทำหน้าอย่างไร เพราะผมไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าเขาเลยซักนิด ไม่อยากมองให้ตัวเองอ่อนแอ แล้วรั้งเขาเอาไว้ แค่เรื่องโกหกเพียงเรื่องเดียว ทำไมผมถึงโมโหเป็นฝืนเป็นไฟ มันไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว ที่ผมทำอย่างนี้เพียงเพราะต้องการให้เขา...

ไปเลือกทางที่ดีกว่านี้เดิน อย่ามาคลุกคลีกับคนธรรมดาอย่างผมเลย ผมกับเคลวินเราสองคนไม่เหมาะสมกันตั้งแต่แรกแล้ว แต่ผมก็ยังดื้อดึงที่จะเล่นกับไฟ แล้วยังไงล่ะ สุดท้าย ไฟมันก็ลามมาไหม้ผมจนไม่เหลือชิ้นดี

“ไม่ออกไปใช่ไหม งั้นผมไปเองก็ได้”     ผมกระชากเข็มน้ำเกลือที่มันทิ่มข้อมือออกอย่างแรง ส่งผลให้เลือดมันไหลออกมา คนป่วยอย่างผมยังไม่ทันที่จะได้โวยอะไร ไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็กุลีกุจอกรดกริ่งเรียกพยาบาลแล้วก็หาผ้ามาเช็ดเลือดแล้วห้ามเลือดเอาไว้

พยาบาลวิ่งเข้ามาสองคน หนึ่งในนั้นเช็คแขนผมว่ายังอยู่ดีมีสุขหรือเปล่าส่วนอีกคนก็เช็คเข็มน้ำเกลือแล้วเอามาทิ่มข้อมือผมอีกครั้ง ทำไมนะ แค่ไม่ได้จ้องตา ผมก็รู้สึกว่า เคลวินมองมาที่ผมอย่างห่วงใย

เมื่อทั้งสองท่านทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จแล้วก็ติผมเล็กน้อย เหตุที่ใจร้อนกระชากสายน้ำเกลือออก ไม่รักใคร ก็ขอให้รักตัวเอง ประโยคนี้ประโยคเดียว ทำเอาผมเจ็บไปถึงกระดองใจเลยล่ะครับ

“คุณพยาบาลครับ ผมเป็นอะไรเหรอครับ”  นั่นซิ ผมเป็นอะไร ทำไมถึงมานอนโรงพยาบาล ทั้งที่จำได้ว่าครั้งสุดท้ายกำลังปีนสะพานอยู่ไม่ใช่เหรอ

“อ๋อคุณ หมดสติ เพราะอ่อนเพลียแล้วก็พักผ่อนน้อยค่ะ เพื่อนคุณเลยนำตัวส่งโรงพยาบาล ถ้ามาช้ากว่านี้ก็แย่ได้เหมือนกันนะคะ”   

ผมหมดสติอย่างนั้นเหรอ หึหึ ก็เพราะใครล่ะ ใครกันที่ทำให้เรื่องมันออกมาเป็นอย่างนี้ ใครที่มันใจร้าย กล้าโกหกคำโต ผมเป็นคนโกรธยาก แล้วก็หายยาก  แล้วก็เจ้าคิดเจ้าแค้น อย่าหวังว่าผมจะให้อภัยได้ง่ายๆ ไม่มีทางซะละ

“แล้วผมจะออกไปได้เมื่อไรครับ”

“วันพรุ่งนี้ค่ะ รอดูอาการซักหนึ่งคืน  ถ้าดีขึ้นพรุ่งนี้ก็ออกได้แล้วค่ะ”

“ขอบคุณครับ”     แล้วทั้งสองก็ขอตัวออกไป 


ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ได้ยินเพียงแต่เสียงของเครื่องปรับอากาศ แล้วก็เสียงถอนหายใจอย่างกลัดกลุ้มของใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างเตียงเขา

“เคลจะกลับมาใหม่ ฟาร์รักษาตัวเองดีๆนะ”

“ไม่ต้องมา ไม่อยากเห็นหน้า เบื่อ”   เหอะ ๆ โดนเองมั้งจะได้รู้สึก ว่าไอ้การที่มาเจอกับเจ็บแสบอย่างนี้มันทรมานแค่ไหน ถึงเคลวินจะไม่เคยพูดอย่างนี้กับผม แต่ปู่ของเจ้าตัวนั่นแหละ ตัวดีเลย พูดออกมาแต่ละที  ตัดขั้วหัวใจไปเลย

“ฟาร์รู้ไว้ตรงนี้เลยนะ ว่าเพียงฟ้าคนนี้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเคล แม้แต่ลมหายใจ เคลก็ให้ฟาร์ได้”


...


“ฟาร์ฟาร์ทำเกินไปหรือเปล่า เคลวินก็เสียใจเป็นนะ”   

“น้ำซุปไม่ต้องไปเข้าข้างเขาเลย ไม่รู้หรือไงว่าเขาทำให้ฟาร์เจ็บแค่ไหน”    เชอะ งอน มาเยี่ยมคนป่วย แต่มาทำให้คนป่วยทรุดหนักกว่าเดิมอีกนะ

“เขามีเหตุผลของเขานะไอ้ฟาร์ ทำไมถึงต้องคิดไปในแง่ร้าย เพื่อทำร้ายหัวใจตัวเองว่ะ” ไอ้ตัสก็อีกคน ใช่ ซิ นั่นมันลูกพี่มึงนี่

“ไอ้นัทกับไอ้ไมค์ไปไหน ทำไมไม่มาเยี่ยมกู”

“มึงจะตายหรือไง มันถึงต้องมาเยี่ยม เจ็บแค่นี้ทำสำออย ไม่ต้องมาจ้องตาขวาง ใครสั่งใครสอนให้มึงฆ่าตัวตายห๊ะ มึงรู้ไหมกว่าพ่อแม่มึงจะเลี้ยงมึงมาให้ตัวเท่าควายขนาดนี้เขาต้องทุ่มเทแค่ไหน ถ้ามึงจะตายจริงๆ เอาค่าน้ำ ค่าอาหาร ค่านม ค่าเล่าเรียนไปคืนให้ท่านก่อน หลังจากนั้นมึงจะทำอย่างไงกับชีวิตก็เชิญ”    ไอ้ต้นมาม้วนเดียวจบ  มีไล่ให้ผมไปตายอีกต่างหาก เดี๋ยวก็ทำตามอย่างที่มันบอกซะเลย


“กูไม่ได้ฆ่าตัวตายซักหน่อย  ......แต่มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ”

“วูบพ่อมึงซิ ถ้าเคลวินไปรับมึงไม่ทัน ป่านนี้เรือมันชนร่างเละมันตั้งนานแล้วมั้ง”  เคลวินไปรับผมเหรอ อย่างว่า ทำไมถึงรู้สึกว่ามีใครมาเรียกชื่อ และที่ร่างเบาๆ สงสัยหมดสติ

“เอาน่าต้น ไม่ต้องไปว่ามัน แค่นี้มันก็สำนึกแล้ว”   โหหหหหหหหห  ฟาร์ฟาร์รักน้ำซุปที่สุดเลย

“มึงไม่ต้องไปเข้าข้างมันไอ้ซุป ด่ามันอย่างนี้แหละ มันจะได้สำนึก มึงช่วยนึกถึงหัวอกคนเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหม แม่งเอ๊ย” 

“กูขอโทษ...........”   คือผมพูดได้แค่นี้จริงๆ  พวกมันห่วงผมแค่ไหน ทำไมผมจะไม่รู้ แต่ผมไม่ได้คิดที่จะฆ่าตัวตายเลยนะ ตอนนั้นมันตื้อๆเลยนึกอะไรไม่ค่อยรอบคอบ นึกที่จะหายไปจากโลกนี้อย่างเดียว  แต่ตอนนี้สำนึกแล้วจริงๆ

“คนที่มึงจะขอโทษไม่ใช่กู แฟนมึงโน่นนนนนน ปานนี้ชำใจตายไปแล้วมั้ง”  ไอ้เหี้ยต้น นี่มึงได้ทีเอาใหญ่เลยนะ

“กูไม่............”

“ไม่ต้องมากระแดะบอกว่าไม่รัก ไม่ชอบ ไม่รู้ เพราะกูเห็นลิ้นไก่มึงหมดแล้ว รักเขาแล้วจะไปแกล้งให้เขาปวดใจทำไมว่ะ มึงนั่นแหละที่เจ็บกว่าเขาร้อยเท่า”   เพิ่งเห็นมึงมีสาระก็วันนี้แหละ

“แต่กูไล่เขาไปแล้ว”

“ใครไล่ใครน้ำซุปไม่รู้หรอกนะ ทำตามที่หัวใจตัวเองต้องการ มันไม่ผิดไปหมดทุกอย่างหรอกนะฟาร์ฟาร์ ทุกอย่างมันมีทางออก สู้ๆ”   รักน้ำซุปจัง สมแล้วที่มาเฟียใหญ่ จะมาตายรังที่เพื่อนผม

“เพื่อนหมดหน้าที่แล้วเว้ย ไปน้ำซุป ให้ผัวเมียเขาตกลงกัน” 

“เหี้ยต้น อะไร ใครผัวเมีย เดี๋ยวกูตบปากฉีก”   

“ก่อนจะมาตบกู จัดการเรื่องตัวเองก่อนแล้วเถอะมึง แล้วค่อยลุกมาปากดี”   
 

ประตูห้องปิดลง  ทำไมพวกมันถึงรีบไปกันเร็วจัง เชอะ ทิ้งเพื่อนฝูง แต่ประตูก็เปิดเข้ามาอีกครั้ง และครั้งนี้เอาหัวใจที่หลุดลอยหายไปกลับคืนสู่ร่างกายอีกครั้ง



“เคลวิน..................”

“เคลเอาความรักมาฝากฟาร์”   




////////////////////////////////////////// ------------------------------------------------------------------///////////////////////////////////////////


เกือบเอาชีวิตไม่รอด ก๊ากกกกกกกกกกก เหนื่อยอ่ะ นิยายยังอ่านไปไม่ถึงไหนเลย วัยรุ่นเซ็งๆ 
กด+ ซิ เดี๋ยวคู่นี้ก็หวานกันเอง  ฮิ้ววววววววววววๆ

[Akamei]

เอาความรัก มาฝาก

เอาตัวเองให้รอดก่อนดีไหม เคลวิน
ฟาร์จะฆ่าแกอยู่รอมร่อแล้วนะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

[Coolsipie]

ทำไมคู่นี้เศร้าจัง

ขอแบบน่ารักๆ มีความสุขหน่อยไม่ได้หรอ 

[Piaanie]

กด + ไปแล้วนา เอาฉากหวานๆคืนมาซะดีๆ น้องหมวยคนดี๊คนดี 

[● MaYa~Boy ●]

สงสัยพ่อเลี้ยงนั่นก็ต้องยอมขายแน่ถ้าน้ำซุปไป

[boylove_yj]

สงสัยพ่อเลี้ยงนั่นก็ต้องยอมขายแน่ถ้าน้ำซุปไป

เกือบถูกนะเนี่ย ฮิ้วววววววววววววๆ

[ao16]

ต้องมาอัพก่อนแล้วจะ กด + 

[boylove_yj]

ต้องมาอัพก่อนแล้วจะ กด + 

แงๆ กำลังคิดอยู่นี่แหละ 5555555+ โอยยยยยยยยยย ไม่ไหวๆ

[pinkky_kiku]

+1 รอ หวานนนนนนนนนนนนนนนน นะ น้องหมวย 

[boylove_yj]

 

ขอเวลาซักครู่ นะเพคะ

[indy❣zaka]

แอบโกรธเพื่อนฟาร์อ่ะ  คือ ด่าได้ว่าได้บ่นได้นะ
แต่ไม่ชอบให้มาชี้แนะว่าต้องทำอย่างโน้นอย่างนี้อ่ะื
ต่างคนต่างความรู้สึก ต่างความคิด ใช่ว่าที่ตัวเองคิดว่าควร แล้วเพื่อนจะเห็นว่าควรด้วยซะเมื่อไหร่
พูดให้คิดอ่ะพอแล้ว แต่ไม่ควรไปจี้ว่าควรทำนั่นนี่
ยิ่งเรื่องของคนสองคน ก็ควรให้เค้าสองคนคิดเองดีกว่านะ

 

[pochu52]

คิดอะไรก็คิดได้ทุกอย่าง แต่อย่าลงมือทำลายหัวใจตัวเองเลยฟาร์ฟาร์ ถึงจะเปนแค่ชั่ววูบก็เถอะ
อุปสรรคมีไว้พุ่งชน แค่เคลกับฟาร์จับถือกันฝ่าไป สู้ๆ

[boylove_yj]

Part 50   ( เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง )




“When you love someone..you’ll do anything to reach the heart
of the one you love.”

“เมื่อคุณรักใครสักคน…คุณจะทำทุกอย่างเพื่อชนะใจเขา”




.
.
.
“เคลวิน..................”

“เคลเอาความรักมาฝากฟาร์”   


********************

โลกทั้งใบของผู้ชายที่ชื่อ เคลวิน พิทยาพันธ์


“............................................”  ไร้เสียงตอบรับ ไม่มีแม้แต่เสียงเอื้อนเอ่ยของคนที่อยากได้ยินเสียง หัวใจเจ็บปวด ความห่างเหินที่เกิดในช่องว่างของหัวใจ ทำเอาร่างสูงเจ็บเจียนตายไม่น้อย ความผิดที่ดูเหมือนเล็กน้อย เพียงแค่พาเพื่อนสนิทไปทานข้าว แต่ด้วยเหตุบังเอิญ ทำให้เพียงฟ้าไปพบเจอภาพบาดตาบาดใจ และทุกอย่างก็ดำเนินมาถึงคำว่า “ทะเลาะ”

“คิดบ้างไหมว่าฟาร์จะเจ็บ”    น้ำเสียงแผ่วเบาหลุดออกมาจากปากบางสวยของเพียงฟ้า ดวงตาหวานซึ้งที่เขาหลงนักหนา บัดนี้เจือไปด้วยความผิดหวังและเสียใจ

“เคลขอโทษ เคลไม่ได้ตั้งใจโกหกฟาร์จริงๆ  เคลแค่พาทาร่าไปทานข้าวเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นจริงๆ”   เคยคิดว่า ถ้าหากเขาบอกเรื่องนี้คราวหลัง เพียงฟ้าอาจจะไม่โกรธ และจะเข้าใจเขาเป็นอย่างดี แต่ทุกอย่างผิดไปทั้งหมด เขาลืมไปได้อย่างไร ว่าคนรักของเขาเกลียดการโกหก เพียงฟ้าไม่ชอบที่ตัวเองโดนหลอก แต่เขาไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้น ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ

เพียงฟ้า เคลวินขอโทษนะครับ

อยากจะบอกกี่ร้อยพันครั้ง แต่มันจะไปมีความหมายอะไรถ้าหากร่างบางไม่รับคำขอโทษจากเขา ผู้ชายคนนี้มีอิทธิพลกับเขามากมายเหลือเกิน แม้แต่ปู่เบ็นก็ยังนึกไม่ถึงว่าเขาจะรักเพียงฟ้าได้ถึงขนาดนี้ หากต้องให้เลือกระหว่าง “ครอบครัว”  กับ “หัวใจ”  เขาขอเลือกหัวใจได้ไหม เขาเลือกความสุขให้แก่ตัวเองได้ไหม หากมันต้องถึงจุดแตกหักกับผู้สูงวัยจริงๆ เขาจะทิ้งทุกอย่างแล้วเดินไปกับเพียงฟ้า  จะโดนกล่าวหาหรือโดนประนามว่าเห็นแก่ตัว เขาก็ไม่สนใจ

“คิดบ้างไหมว่าที่เคลทำ ฟาร์จะเสียความรู้สึก”

“เคลไม่ได้ตั้งใจ”    ร่างสูงก้มหน้าอย่างยอมแพ้ และจำนนต่อโชคชะตา จะเป็นโชคร้ายหรือคนบนฟ้าต้องการจะพิสูจน์ทางรักของเขากับเพียงฟ้า  เขาก็พร้อมที่จะต่อสู้เพื่อความรักเหมือนกัน กว่าที่จะได้คนๆนี้มีเคียงข้างไม่ใช่เรื่องง่าย

กว่าที่เพื่อนรักของเพียงฟ้าทั้ง 4 จะยอมรับเขาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว ไหนจะน้ำซุปที่กีดกันเขาทุกวิถีทาง เพียงเพราะความเลวของเขาเมื่อครั้งที่ ไปสั่งมือปืนดักยิงไอ้ลีโอ จนพลาดไปถูกน้ำซุปเขา แต่เขาก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองเลยว่า ถ้าหากไม่มีเหตุการณ์นั้น น้ำซุปกับลีโอจะหากันเจอไหม

“อย่าทำ....................”

“ครับ?”   เขาไม่แน่ใจว่าเมื่อกี้ร่างบางบอกว่าอะไร เขาไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง  ถ้าหากสิ่งที่คิดมันไม่ใช่ กว่าที่จะเจ็บปวด แต่ไม่กลัวที่จะได้รัก และมีคนตัวเล็กรักตอบ

“ทีหลังอย่าทำอย่างนี้อีก มีเรื่องอะไรเคลต้องฟาร์เป็นคนแรก อย่าโกหกฟาร์ ถ้ามีอีกครั้งฟาร์จะไม่ให้อภัยเคลอีกเลย แม้แต่หน้า ฟาร์ก็จะไม่ให้เคลเห็น”

ถ้าหากนั่นคือคำขู่ เขาก็ยอมรับว่ามันช่างกลัวเสียจริงๆ ไม่ได้เห็นหน้า มันจะไปต่างกับการเลิกกัน แค่คิดหัวใจมันก็ต่อต้านแล้ว

“ครับๆ เคลจะไม่ทำอีกแล้ว ฟาร์หายโกรธแล้วใช่ไหม  ดีกันนะ”  ไม่รู้ว่าต้องพูดคำไหนอะไรบอกไปอย่างไร รู้แต่เพียงว่าตอนนี้เขาส่งนิ้วก้อยของตัวเองไปส่ายไปส่ายมาหน้าร่างบางอย่างต้องการงอนง้อ  ต่อให้ต้องคุกเข่าลงไปอยู่แทบเท้าเขาก็พร้อมที่จะทำ ชีวิตของเขาครึ่งชีวิตมันยกให้เพียงฟ้าไปแล้ว

ผู้ชายตัวเล็กๆ ตาหวานๆคนหนึ่ง แต่กุมทุกสิ่งทุกอย่างของเขาเอาไว้เพียงหนึ่งกำมือเท่านั้น เขาวางหัวใจและชีวิตไว้กับคนๆนี้อย่างที่ไม่ต้องหลงเหลือไปให้ใครอีกแล้ว

“ฟาร์ขอโทษเรื่องที่สะพานนะ”     และเมื่อร่างบางเอ่ยถึงร่างนี้ ร่างสูงก็หน้าเครียดขึ้นมาทันที นี่เขาลืมได้ไง ว่าเพียงฟ้าเพิ่งผ่านวินาทีชีวิตมาเมื่อวาน ถ้าหากเขาไปไม่ทันอะไรจะเกิดขึ้น

จะมีคนตัวเล็กมานั่งหน้างออยู่ตรงนี้ไหม
จะได้ยินเสียงหวานๆ โอดครวญ แกล้งเขาอยู่อย่างนี้ไหม

เรือนกายสูงใหญ่พลุดลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำของโรงพยาบาลทันที  ความรู้สึกเมื่อสักครู่เหมือนกันว่ามันคล้ายจะเป็นลมเสียให้ได้

“เคลวิน!!! เป็นอะไรหรือเปล่า”   คนตัวเล็ก ตะโกนถามเขาอย่างเป็นห่วง แล้วจะให้เขาบอกได้อย่างไรว่า ผู้ชายแข็งแรงร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างเขากำลังจะเป็นลมเมื่อนึกย้อนไปถึงภาพเหตุการณ์ของเมื่อวาน   และเพียงไม่นานเพียงฟ้าก็มายืนเกาะขอบประตูห้องน้ำด้วยสีหน้าตื่นๆ

“หน้ามืดนิดหน่อย ฟาร์ลงมาทำไมครับ ยังไม่หายดี”     ร่างสูงยื่นมือไปรับผ้าเช็ดหน้าจากคนรักที่ถือติดมือมาด้วย  ได้แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว ได้ทุกสิ่งทุกอย่างคืนกลับมา ดวงตาฉายแววหวานซึ้ง ไม่หม่นหมองอย่างเมื่อวาน แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว

ร่างสูงประคองร่างบางเดินออกมา แต่ร่างบางไม่ยอมขึ้นไปนอนบนเตียงเหมือนเดิมร้องที่จะนั่งโซฟากับเขาให้ได้  ร่างสูงเลยลากเอวคนดื้อให้มานั่งซ้อนกันอยู่บนโซฟาตัวใหญ่

“ฟาร์อย่าทำลายชีวิตเพื่อเคลเลยนะ เคลมันไม่มีค่าขนาดนั้น ทีหลังอย่าคิดอย่างนั้นนะ”

“ใครว่าเคลไม่มีค่า เพราะเคลมีค่าและเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฟาร์ ขอโทษนะที่ทำอย่างนั้น แต่มันก็ไม่เป็นแล้วนิ”

ใครว่าไม่เป็นไร ดีแค่ไหนที่เขาประคองสติพาร่างอันไร้สติของเพียงฟ้ามาส่งโรงพยาบาลได้อย่างทันท่วงที  เพียงฟ้ามีสภาพและร่างกายที่อ่อนเพลียจนเกินจะรับไหว เลยหมดสติในที่สุด และถ้าหากร่างอันไร้สติล่วงลงไปในแม่น้ำสายใหญ่  โดยที่เขาไปคว้าไม่ทัน อะไรจะเกิดขึ้น แค่หัวใจก็เจ็บแล้ว 

“พรุ่งนี้ก็ออกได้แล้ว ไปนอนที่คอนโคเคลนะ”   

“ไม่ล่ะ คิดถึงคอนโดฟาร์เหมือนกัน  จะไปนอนที่คอนโดตัวเอง นะเคลนะ”   จะอ้อนกี่ครั้ง จะหวานกี่หน คนที่แพ้ทุกครั้งก็คือ เคลวิน

“เอางั้นก็ได้ครับ แต่เข้าไปพบปู่กับเคลได้ไหม” 

“อืมๆ  เคลพาไปไหนฟาร์ไปได้ทั้งนั้นแหละ ฮิ้ววววววว”   คนน่ารักฉายรอยยิ้มหวานาแล้วหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ  ความสุขสงบกลับมาอีกครั้ง สิ่งนี้แหละที่เขาต้องการ

“จำไว้เสมอนะฟาร์ ว่าเคลจะไม่มีวันทิ้งฟาร์ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”

“ครับๆ ฟาร์ไม่ทิ้งเคลเหมือนกัน”      ร่างบางหันหลังมาจูบคางเขาเบาๆ  การแสดงความรักเล็กๆน้อยๆไม่ได้ทำให้เพียงฟ้าเขินอาย เจ้าตัวมักจะทำอย่างนี้กับเขาเสมอ จนเป็นเขาอีกนั่นแหละที่ติดไปโดยปริยาย ถ้าวันไหนไม่มีคนตัวเล็กมาคลอเคลีย อารมณ์พาลโมโหก็ถามหาทันที

***************************************

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันกระหนุกกระหนิงอยู่นั้น ประตูห้องพักผู้ป่วยก็เปิดเข้ามา พร้อมกับการปรากฏตัวของ ทาร่า หญิงสาวที่ทำให้เขากับเพียงฟ้าเกือบจะเลิกรากัน เคลวินชักสีหน้าเรียบเฉยๆ แล้วกระชับอ้อมกอดที่รัดร่างบางให้แน่นยิ่งขึ้นกว่าเดิม  ทำเอาแขกผู้มาเยือนทำสีหน้าไม่ถูกเมื่อมาพบว่าทั้งคู่กำลังมีช่วงเวลาหวานซึ้งอยู่

“สวัสดีนะคนสวย เอ่อ หายดีหรือยังคะ ทาร่าขอโทษนะที่มาเยี่ยมสกายช้าเกินไป”    หญิงสาวเดินมานั่งข้างๆร่างบาง อีกทั้งยังยกมือลูบไปมาที่ลำแขนเรียวบางของเพียงฟ้าไปมา ทำเอาเคลวินมาอย่างไม่พอใจ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเข้าใจ”   

“ไม่ต้องหวงหรอกน่า ฉันไม่ทำอะไรเมียคุณหรอกเคลวิน”    ใบหน้าสวยหวานของเพียงฟ้าขึ้นสีระเรื่อขึ้นมาอย่างขวยเขิน

“คุณเข้าใจผิดเรื่องของฉันกับเคลวินแล้วนะ สกาย เราสอคนเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นเอง ที่เขาไปทานข้าวกับฉัน เพราะฉันจะไปหาคุณที่ทำงาน แต่เขาไม่ให้ฉันไป เพราะกลัวว่าจะไปกวนคุณ เขาเลยพาฉันมาแทน ทั้งที่ความจริงฉันไม่ได้เต็มใจด้วยซ้ำ” 

เคลวินยิ้มให้เพื่อนรักอย่างขอบคุณ  เขาได้แต่มุ่งที่จะขอโทษแต่ไม่ได้บอกที่มาของเรื่องราวนั้นว่ามันเป็นมาอย่างไร สีหน้าของร่างบางดีขึ้นกว่าเมื่อกี้หลายขุม คิดไม่ผิดจริงๆที่ให้ทาร่ามาหาที่โรงพยาบาล

“เอ่อ...คือผม ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ครับ”    ใบหน้าสวยหวานยิ้มตาหยีจนน่าเอ็นดู ร่างสูงจึงอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปสูดความหอมที่พวงแก้มอมชมพูของร่างบางอย่างหมั่นเขี้ยว

โหหหหหหหหหหหหหห นี่ขนาดยังไม่ได้ว่าอะไรนะ แล้วถ้าว่าล่ะ เขามิแย่ไปกว่านี้หรือ

“ค่ะ แล้วสกายจะออกวันไหนคะ ทาร่าจะได้มารับ”   

“มาทำไม เดี๋ยวพาเข้าไปหาปู่ก็ต้องเจออยู่แล้ว”   

“คุณเอาจริงแล้วใช่ไหม ฉันต้องขอโทษคุณเหมือนกันนะเคลวินที่ทำให้เรื่องมันเป็นอย่างนี้  เดี๋ยวมันก็จบแล้ว  สบายใจได้”

“อืม ไม่เป็นไร แล้วนี่มาไงล่ะ”   

“นิคมาส่ง  เดี๋ยวฉับกลับก่อนนะสกาย เจอกันพรุ่งนี้นะ”    แล้วนางแบบสุดสวยก็เดินหายออกไปจากห้องพักของร่างบาง เพียงฟ้า ณ ตอนนี้สายตามีแต่ความ งุนงง เห็นแล้วก็น่าเอ็นดูไม่น้อย

“ยิ้มอะไรเคลวิน ทำหน้าเจ้าเล่ห์อีกแล้วนะ”   เมื่อโดนจ้องอยู่นานสองนาน ในที่สุดร่างบางก็โวยลั่นขึ้นมาอย่างอายๆ ถ้าไม่อายนี่ซิเรื่องแปลก ก็โดนจ้องระยะประชิดเสียขนาดนั้น

“เปล่าครับ  เคลแค่อยากยิ้ม เห็นฟาร์ยิ้มคนเดียว กลัวว่าจะเหงาเคลก็เลยยิ้มเป็นเพื่อน”   

“อ๋อเหรอ หึหึ  นึกว่าคิดอะไรทะลึ่งๆอยู่”   ว่าที่เมียยิ่งกว่าหมอดู เพราะร่างสูงก็กำลังคิดอย่างนั้นอยู่พอดี แต่เรื่องอะไรที่เขาจะขุดหลุมฝังตัวเอง อดเปรี้ยวไว้กินหวานน่ะดีกว่ากันเยอะ หึหึ

“เคลยังไม่ได้คิดอะไรเลยนะครับ  ฟาร์ชี้โพรงให้กระรอกน่ารักๆอย่างเคลเสียแล้ว”   

“โหหหหหหหหหหห กล้าพูดว่าตัวเองเป็นกระรอกน่ารักๆ อย่างเคลน่ะมันต้องไฮยีน่า ล่าเนื้อที่กำลังหิวโซ”   ร่างบางพูดไปก็ทำมือเล่าท่าทางไป ยิ่งมองก็ยิ่งอารมณ์ดี 

“ก็หิวใครบางคนแถวนี้แหละ เมื่อไรจะได้กินไม่รู้” 

“ดูมือฟาร์นะเคล ว่านี่เลขอะไร”  ร่างบางชูนิ้วสามนิ้วขึ้นมาให้ร่างสูงว่าเจตนารมณ์ของตนเอง

“อะไรนะ ลดเหลือ 3 วันเหรอครับ ฟาร์ใจดีจัง”

“3 วันบ้าอะไรล่ะ 3 เดือนต่างหาก เอ๊ะๆ หรือว่า 3 ปีดีนะ” คนตัวเล็กพูดหยอกเย้าร่างสูงอย่างสนุกสนาน แต่ดูเหมือนว่าเคลวินเริ่มจะไม่สนุกเสียแล้ว

“โหๆอะไรอ่ะฟาร์ 3 เดือนเลยเหรอ  ทำไมไม่เอาเคลไปบวชให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย”  คนตัวสูงพูดเสียงงอน พร้อมกับทำจมูกเชิดสูง ปากโค้งแหลม สะบัดหน้าหนีคนตัวเล็กอย่างแง่งอน โหหห ประธาน KV Park งอนได้น่ารักน่าชังมาก

“เคลจะบวชเหรอ  งั้นฟาร์ก็หาแฟนใหม่ดีกว่า”

“เดี๋ยวก็ปล้ำทำเมียเดี๋ยวนี้หรอก”   

“หึหึ ฮ่าๆ มันเจ็บนะเคล หนวดเคลมันทิ่มคอฟาร์”    ใบหน้าคมหล่อซุกซบอยู่กับซอกคอหอมกรุ่นของเพียงฟ้า ส่งผลให้ไรหนวดที่ขึ้นปะปรายทำร้ายเนื้ออ่อนบริเวณต้นคอของร่างบางเข้าให้

“ร้อนไหมฟาร์?”  ร่างสูงถามเสียงนิ่ง ส่งผลให้ร่างบางหยุดดิ้นไปทันที อะไรกัน แอร์ก็ออกจะเย็นดี มันน่าร้อนตรงไหน

“เคลร้อนเหรอ? ไปเพิ่มแอร์ดิ”

“เปล่าครับ เคลร้อนเพราะไฟรักมันสุมทรวงงง”   

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮะๆ โอยยยย คิดได้ไงเนี่ย” หางตามีน้ำตาปะปายเพราะร่างบางหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่สำหรับร่างสูงแล้ว ตอนนี้เพียงฟ้ากำลังเข้าโหมดยั่ว หึหึ

“ใช้ใจคิดครับ”

“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!”   

“ไม่หยุดหัวเราะภายใน 10 วิ เคลจะจูบจริงๆนะ”

เอี๊ยดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เล่นเอาเหยียบเบรกแทบไม่ทัน

“ตลอดแหละ หาที่หยอดมันจนได้ แต่เมื่อกี้เคลตลกจริงๆนะ ไม่ยักรู้ว่าเคลน่ะเสี่ยว”

“เสี่ยวเพราะรักครับ”


.
.
.
.


********************************************************


สถานีขนส่งหมอชิต

หนุ่มหล่อ –  โอ้วววววว น้องคนงาม โบกมือให้พี่เหรอครับ ไม่ต้องแย่งกันครับ ไม่ต้องแย่งกัน ได้ทุกคน
สาวสวย –  อะไรทำให้พี่คิดอย่างนั้นคะ
หนุ่มหล่อ – ก็น้องยิ้มแล้วโบกมือให้พี่ไงครับ
สาวสวย – หนูเปล่าคะ คือหนูโบกมือให้เตี่ยที่ยืนอยู่ด้านหลังพี่น่ะค่ะ
หนุ่มหล่อ - =____________=
สาวสวย – หนูแนะนำให้พี่ไปตัดคอทิ้งนะคะ รับรอง พี่หล่อขึ้นแน่นอน เชื่อหนูเถอะค่ะ



โดย  สกุณา