หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค อารยะ-อิท By aoikyosuke

[nanalonely]

อ่ะ ไม่อยากแกล้งให้รอนาน มาลงต่อให้แล้ว คนน่ารักก็นิสัยดีอย่างนี้แหละ
ช่างกล้าพูดไม่อายเลยนะเนี่ย 555555


ตอน     เรื่องกุ๊กกิ๊กของ อารยะ-อิท




น้องอิท น้องอิท น้องอิท น้องอิท น้องอิท

เออเรียกเข้า เรียกเข้า เรียกกูเข้าไปสิ ไม่ชอบเลยว่ะ

อิทธิพล นั่งดูฟุตบอลรอบดึก โดยมีอารยะมานั่งกระแซะอยู่ข้าง ๆ คนที่นั่งชันเข่าแล้วก็ทำหน้าเหมือนลุ้น กับเกมส์กีฬาตรงหน้า

“แม่งเอ้ย ไม่เข้า เตะเหี้ย ๆ “

เสียงโวยวายทำให้อารยะต้อง แกล้งตีมือไปที่หน้าผากของคนที่ทำเสียงโวยวาย เบา ๆ แต่อิทธิพลกลับทำตาขวางใส่

“ไอ้เหี้ยนี่ เล่นหัวเหรอ ให้แม่ตีได้คนเดียวเว้ย” คำพูดของอิทธิพลทำให้อารยะอมยิ้ม
ตีอะไร แตะนิด ๆ หาว่าตี แล้วนั่น หน้างอแล้ว หน้าหงิกหน้างอ ไม่หันมามองกันอีก คนท้องก็งี้แหละ
ขี้หงุดหงิด ไม่ได้ดั่งใจหน่อยก็งอน ไม่เป็นไร ว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ ง้ออิทให้หน้าแดงเล่นดีกว่า

“ตีอะไรยังไม่ได้ตีเลย แตะนิดเดียวเอง “ เสียงพูดที่ทำเหมือนสำนึกผิด ยิ่งทำให้อิทธิพลอยากจะงอนมากขึ้น และไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย

“ก็ตีอยู่ดี ยังไงก็ตี ตี ตี ตี แบบนี้อ่ะ แบบนี้เลย ตีแบบนี้เลย”

ฝ่ามือที่ฟาดกระหน่ำเข้าที่หน้าผากแรง ๆ หลายครั้ง ทำให้อารยะต้องถอยหนีและหัวเราะ กับอาการแง่งอนของคนน่ารัก อิทธิพล ผละจากไปแล้ว และนั่งหน้างอหงิกเหมือนเดิม ในขณะที่สายตายังจ้องไปที่หน้าจอโทรทัศน์

“ดีกันเหอะ นะ ดีกันนะ”

นิ้วก้อยถูกส่งให้ แต่อิทธิพลกลับทำเป็นนิ่งเฉย ไม่ยอมมอง จนอารยะขยับเข้ามานั่งใกล้ ๆ และยกมือขึ้นโอบไหล่ของอิทธิพลเข้ามากอด แต่คนขี้งอนก็ทำเฉยเหมือนเดิม

“เดี๋ยวกอด จะได้หายงอน หายป่ะ หายงอนเหอะ ไม่ตีแล้วคราวหน้าไม่เล่นก็ได้ นะน้องอิทนะ”

น้ำเสียงที่เอ่ยบอกอ่อนโยนจนอิทธิพลอยากจะตอบว่า หายงอนแล้ว แต่ก็ยังทำหน้าหงิกหน้างออีก

และเมื่อถูกกดศรีษะให้ซบลงที่ไหล่ของคนกอด ร่างนั้นก็ยังขัดขืน แถมยังทำท่าฮึดฮัดใส่ เป็นนาน จนอารยะต้องหันไปหอมแก้มหนึ่งครั้งถึงได้ยอมซบแต่โดยดี

“ดูบอลกันดูบอล อ่ะ ดูบอลนะ ดูบอล”

ดวงตาคมเหลือบสายตาขึ้นมองคนที่กอดเอาไว้ แล้วหันไปจ้องที่หน้าจอโทรทัศน์ต่อ ก่อนจะดึงมือของอารยะมาวางไว้ที่หน้าขาแล้วใช้ปลายเล็บจิกเล่น งอนเว้ย งอน ทำไมล่ะ ก็กูงอนอ่ะ มีอะไรมั้ย
ง้อแป๊บเดียวเอง อะไรวะ กูงอน มึงเห็นมั้ยว่ากูงอน กูงอนเว้ยยยยยยยยยยยย

“โรคจิตเหรอ ลับเล็บรอหรือไง”

เสียงที่เอ่ยถามทำให้อิทธิพลเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย แล้วยิ่งจิกเล็บเข้าไปที่หลังมือของอารยะอีก จิกแรง ๆ จนเป็นรอย เพราะหงุดหงิด แต่เจ้าของฝ่ามือก็ไม่ได้สะบัดมือหนี เอาแต่ร้องเสียงดัง แบบไม่จริงจังนัก

“โอ้ย เจ๊บ เจ็บแล้วอิท ไม่ว่าแล้วไม่ว่าแล้ว”

คนกอดทำท่าเหมือนเจ็บมาก แต่ก็ยอมให้จิกเล็บเล่นได้ จนกว่าอิทธิพลจะพอใจ แล้วคราวนี้คนที่ลับเล็บก็เปลี่ยนเป็นลูบไล้ที่หลังมือของอารยะแทน เมื่อคลายความหงุดหงิดโมโหลงบ้าง

“เจ็บมั้ย”

เสียงที่เอ่ยถามเผ่วเบาเหมือนสำนึกผิดอยู่ในที ทำให้อารยะยิ้มกว้าง อิทมันก็แบบนี้ ต้องปล่อยให้งี่เง่าให้พอ แล้วเดี๋ยวมันก็รู้เองว่าจะทำยังไงต่อไป เหมือนอย่างที่ทำอยู่เวลานี้
ทั้งที่ทำให้เจ็บ แต่ก็เห็นอยู่ว่าเป็นห่วง นิสัยชอบงี่เง่างอแง แล้วค่อยคุยทีหลัง นี่แหละ
ที่อยากให้ลดลงบ้าง แต่แบบนี้ก็ไม่เป็นไร เป็นแบบที่อิทเป็นแบบนี้ ก็ดีอยู่แล้ว ร้ายกว่านี้ก็รับได้
รักไปแล้ว จะให้ทำยังไง นอกจากต้องปรับตัวเข้าหากัน และศึกษานิสัยใจคอและความรู้สึกของกันและกันให้ลึกซึ้งมากขึ้น

“เคยทำให้อิทเจ็บกว่านี้ แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก” คำพูดที่เอ่ยบอก คำพูดที่แทนความรู้สึก

ดวงตาคมเงยหน้าขึ้นมองคนที่กอดเอาไว้ แล้วก็ก้มลงมามองที่มือของอารยะอีกครั้ง ก่อนจะยกขึ้นแตะที่ริมฝีปากและเป่าเบา ๆ อยากจะให้คลายความเจ็บปวดลงบ้าง เหมือนเวลาที่เป่าให้ลูกสาว เวลาที่หกล้ม
ก่อนจะนำไปวางไว้ที่หน้าขา ของตัวเองและลูบไล้เล่น อย่างเพลิดเพลินในขณะที่ดวงตายังจ้องมองที่หน้าจอโทรทัศน์อยู่
“ดูจบแล้วเข้าไปนอนในห้องนะ”

แค่คำพูดเดียว อารมณ์ซาบซึ้ง เหือดหาย อิทธิพลผละจากทันที และหันไปมองอารยะตาขวาง ไอ้กามยะ
มันกะจะฟันกูอย่างเดียวหรือไงวะ โกรธแล้ว อยู่ ๆ ก็ชวนเข้าห้อง เข้าห้องตลอดเลย

“พอดีพรุ่งนี้ต้องไปซื้อของกับแม่แต่เช้า เดี๋ยวยะจะกลับบ้านแล้ว น้องอิทก็ไปนอนในห้องแล้วกัน อย่านอนตากยุงเดี๋ยวไม่สบายไปจะแย่ เดี๋ยวจะกลับแล้ว”

ห๊า อะไรนะ วันนี้ไม่ค้าง แต่จะกลับบ้าน ม่ายอาว ม่ายอาวง่ะ แง แง ม่ายห้ายกาบอ๊า

ทั้งที่เมื่อไม่ถึงนาทีก่อนหน้านี้ อิทธิพลเพิ่งโมโห แต่เมื่ออารยะจะกลับจริง ๆ คราวนี้เลยเกิดอาการงอแงไม่รู้ว่าจะเอายังไงแน่

“กลับจริงเหรอ ถ้ากลับวันนี้ แล้วพรุ่งนี้ไม่ต้องมาด้วย”

เสียงพูดที่ง้องแง้ง งอแง ทำให้อารยะหัวเราะชอบใจ
ไอ้เราก็กลัวอิทจะคิดเป็นอย่างอื่นไป ถึงได้รีบบอก ถ้าไม่บอกอย่างนี้จะรู้เหรอว่า น้องอิทอยากให้นอนค้างด้วย
เอาใจยากจริง ๆ เล้ยยยยยยยยยย คนท้องเนี่ย

“งั้นมาวันถัดไปก็ได้” อิทธิพลลุกพรวดพราดขึ้นยืนแล้วเดินไปปิดโทรทัศน์หลังได้ฟังคำตอบ ก่อนจะเดินไปนั่งหน้างออยู่บนเก้าอี้ ห่างออกไป

ไม่มาก็ไม่ต้องมาสิวะ ง้อตายห่าเลย เออ ไปเด่ะ ดึก ๆ แบบนี้ก็ไปเลย ไม่ต้องมาค้างหรอก คราวหน้าก็ไม่ต้องมา
มาทำไม รำคาญ เกะกะด้วย ไปเลยไป ไปตอนนี้เลยแหละ ไปเร็ว ๆ เลยยิ่งดี

“แล้วอยากให้ไปหรือเปล่าล่ะ” คนที่มานั่งอยู่ข้าง ๆ พยายามจะหันไปมองหน้าคนที่มองเมินไปทางอื่น ที่ไม่ตอบ เลยต้องใช้มือตีเบา ๆ ไปที่หน้าผากจนอิทธิพลหันมาทำตาขวางใส่

“เล่นหัวอีกแล้ว กูเล่นมึงมั่งเอามั้ยห๊า เนี่ยตีหน้าผากแบบนี้อ่ะ ตีแม่งเลย แม่ง”

แล้วอิทธิพลก็ตีจริง ๆ ตีแบบให้เจ็บ ตีแบบโมโห แต่คนที่ถูกตีหน้าผาก็นั่งให้ตีอยู่แบบนั้น ตีจนพอใจ แล้วก็คว้าร่างที่กำลังโมโห มากอดเอาไว้แน่น กอดเพราะหมั่นไส้ กอดเพราะนึกขำ

“เป็นอะไรนักหนา หืออออออออ มานเป็นอารายยยยย ไหนบอกซิ ว่าเป็นอะไรมากมายยยยยยย”

เสียงที่ลากยาว เหมือนอยากจะรู้ว่าคนในอ้อมแขนทำไมถึงได้หงุดหงิดโมโหมากมาย แต่ก็ยังกอดแน่นไม่ยอมปล่อย ไม่เอาคำตอบอะไรทั้งนั้น แต่อยากกอด อยากจะรู้ว่า ทำให้คนในอ้อมแขนพอใจได้หรือเปล่า
“ค้างแล้วเดี๋ยวก็มีอะไรกันอีก แล้วก็หยุดไม่อยู่ พอโดนเรียกว่าไอ้บ้ากามแล้วมัน ก็นะ”

เป็นอันเข้าใจกันสองคน ฝ่ามืออุ่น ๆ ลูบไล้ที่แผ่นหลังของคนที่ยืนนิ่ง ๆ ให้กอดอย่างหลงใหล
เป็นใครจะอดใจไหว แกล้งแหย่ไปหน่อยก็หน้าแดง แกล้งอีกหน่อย ก็เขิน พอเขินแล้วอิทมันชอบทำหน้าตาน่ารัก
ใครมันจะไปอดใจไหว ต้องแกล้งปล้ำไปตั้งหลายครั้ง สงสัยอิทมันกลัวเสียฟอร์ม ถ้ายอมง่าย ๆ เลยต้องเอาซะหน่อย ออกแรงกันเล่นนิด ๆ หน่อย ก่อนจะต้องเหนื่อยกันจริง ๆ แล้วก็วันนี้ไง ไม่รู้จะต้องออกแรงอะไรอีก
กว่าอิทจะยอม

“เออ ถ้ากลัวด่า ก็ไม่ต้องทำเด่ะ หมดเรื่อง แม่ง กลับไปเลยไป๊”

ทั้งที่ออกปากไล่ แต่กลับไม่ยอมปล่อย ให้คนกอดผละจาก
ใบหน้าคมแหงนเงยขึ้นสบตาอารยะและจรดริมฝีปากลงไปที่ปลายจมูก
ก่อนจะผละออก แล้ว เดินลิ่ว เข้าห้อง

เอาสิวะ ถ้ามันยังจะกล้ากลับก็ให้มันรู้ไป ไอ้ไก่อ่อนเอ้ย

แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ อารยะยืนเกาหัวด้วยความมึน ก่อนจะอมยิ้มชอบใจ หันไปมองคนที่เดินเข้าห้องแล้วก็นึกขำ

คนเราเว้ย ยั่วเก่งชิบหาย

มาทำให้อยากแล้วจากไปเหรอ ดูถูกกันเกินไปแล้ว

คราวนี้จะทำให้ร้องเลย แล้วจะมาหาว่าโหดไม่ได้นะ อยากยั่วเองทำไม
น้องอิทครับน้องอิท เดี๋ยวก็ได้มีลูกแบบหัวปีท้ายปีหรอก มายั่วกันซะขนาดนี้
ถ้ามาร้องทีหลังจะไม่สงสารเลยคอยดู



Fin



   



ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ 
                   

[tianqin]

โอ๊ย น่ารักจัง อิทงอนบ่อยๆนะ ยิ่งงอนอารยะก็ยิ่งง้อ พอยิ่งง้อคนอ่านก็จะได้อ่านตอนหวานอีกเรื่อยๆไง

[tatum1234]

  เอาอีกๆ ขออีกตอนคร๊าฟฟฟ

 :L2:ขอบคุณคุณแนนนะครับ

[april]

น้องอิทเวลางอนนี่น่ารัก 

งอนให้ลุงยะง้อบ่อยๆนะ 


+1ให้แนนคนน่ารักและนิสัยดี 

[the_pooh9]

 
Thanks You Ja' NAN

[wan]

จบจริง ๆ หรือครับ ครั้งนี้ นะหาตอนพิเศษมาลงอีกได้หรือเปล่าครับ แนน

+1 ให้นะครับ เผื่อมีตอนพิเศษอีก 

[SANDSEAME]

คุณแนนน่ารักที่สุดเลย

[nanalonely]

จบจริง ๆ หรือครับ ครั้งนี้ นะหาตอนพิเศษมาลงอีกได้หรือเปล่าครับ แนน
+1 ให้นะครับ เผื่อมีตอนพิเศษอีก 

เพื่อวันแนนจัดให้ได้จ้า

รอแล้วกันนะคะ

[Kipper]

^
^
จิ้มแนน

ตอนพิเศษมาแว้วววว

ขอบคุณครับแนน

+1 ครับ

[Karn12]

รักจังเลยอ่ะ

[FOAM]

น่าร๊ากกกกกกกกกกก


+1 ให้คนขยันครับ

[YO DEA]

น่ารักมั๊กๆ

[andy_kwan]

น้องอิท งอนได้น่ารักมาก ประจำเดือนใกล้จะมาแล้วนี่

[nbee]

หลงรักอิทกับยะเข้าเต็มเปาเลย


แล้วเอาคู่อื่นมาลงอีกนะคับ

จะรอติดตามต่อไป

[nanao]

น่ารักกันจริง 

[r4inbow]

จะมีตอนพิเศษอีกไหมจ๊ะ . .. ...


ชอบคู่นี้ที่สุดเลยอ๊ะ
น่ารักจิง ๆๆ

อยากให้มีตอนพิเศษอีกจังเรยค๊ะ
+1 ให้แนนจ๊ะ

[[€]ŝĊörŦ]

อิทม่ายเคยปากตรงกะใจเล้ย

ยกเว้นตอนไม่สบาย ฮาๆ

แต่ก็น่ารักดีน่ะฮะ ^^"

ขอบคุณพี่แนนเน่อ แล้วก็ฝากขอบคุณคุณเท็นด้วยนะค้าฟ

 

[oaw_eang]

ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

[HaLF333]

>//////////////////////////////<

หวานนนนนนนนนนนนซะ..
โหยยยยยยย...
คนอ่านเขินเลยอ่ะ..

น้องอิทน่ารักอ่ะ..
พี่ยะจะอดใจไหวได้ไง..

เสียดายยังไม่อยากให้จบ..
ยังอยากอ่านอีก...

ขอบคุณแนนมากค่ะ..
มามะ ขอดกอดที...
HUGGGGG!!!!


ขอบคุณคุณเท็นจริงๆ..
สร้างสรรค์นิยายงามๆ ให้ได้อ่านได้กรี๊ดดดด..
~>/\<~

[marrybell]

น้องอิทน่ารัก


 

[the_pooh9]

แวะมาจิ้ม +1
รอ ตอนพิเศษ นะจ๊ะ นู๋แนน จ๋า

[nanalonely]

มาต่อกันเลยดีกว่า ไม่อยากให้รอกันนาน


ตอน     ทะเลาะ




ไอ้ยะมันงอน เป็นมาหลายวัน ไม่มาค้างที่บ้านด้วยนะ วันหยุดที่ผ่านมา
เพิ่งรู้ว่ามันงอน เรื่องฝ้าย สาวที่เคยคั่วกันอยู่ กะอีแค่ฝ้ายมาหาถึงบ้าน นั่งเล่นกับแยม แล้วโดนแซวว่าเหมาะสมกันเหมือน พ่อแม่ลูก ไอ้ยะมันถึงกับงอน ลุกพรวดพราดกลับบ้านเฉยเลย

จะได้รู้ไว้ ว่ามันไม่หนักแน่นพอ เลยเจ๊าะแจ๊ะ จี๋จ๋ากับฝ้ายซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย หมดเรื่องหมดราว
อยากงอนดีนัก ช่างหัวมึงเถอะ

อิทธิพล จูงมือของลูกสาวที่ก้าวขาเดินเตาะแตะ แล้วก็อุ้มขึ้นมาขี่คอ เดินไปรอบบ้าน โดยมีสายตาของป้าและแม่ที่มองมา เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ แถมยังโดนด่ากลาย ๆ เรื่องที่เที่ยวไปมองสาวคนนั้นสาวคนนี้จนโดนด่ากลับมาทุกวัน

“เอาหลานลงเดี๋ยวนี้นะไอ้อิท อย่าให้แม่ต้องพูดมาก”

เสียงของแม่ที่ตะโกนด่า และทั้งแม่และป้าก็พากันเขย่งเท้า จะเอาหลานลงมาจากคอของอิทธิพลให้ได้
แต่พ่อตัวแสบอย่างอิทธิพลกลับหัวเราะชอบใจ และเขย่งเท้าหนี

สุดท้าย โดนซัดเข้าให้ที่กลางหลัง เลยต้องยอมยกลูกสาวให้แม่กับป้าไปแทน

“นิสัยอย่างเอ็งนี่มัน ....ถ้าหาเรื่องเข้าบ้านอีกล่ะก็ แม่จะตบให้หัวทิ่มเลย ไอ้ลูกเวร”

ถูกพรากลูกสาว แถมยังโดนด่า โดนแม่และป้าข่มเหง แต่อิทธิพลก็ยังยิ้มและหัวเราะได้อย่างสนุกสนาน
เด็กหญิงถูกอุ้มจากไปแล้ว เหลือทิ้งไว้เพียงแค่พ่อบ้า ๆ อย่างอิทธิพล ที่เดินไปทิ้งกายลงนั่งที่ชิงช้าหน้าบ้าน

แล้วก็แกว่งเล่น แกว่งไปคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

เรื่องของตัวเอง เรื่องที่ผ่านมา และเรื่องในอนาคตที่ดูเหมือนจะตีกันยุ่งเหยิงไปหมด ไม่รวมเรื่องของอารยะที่ทำให้ปวดหัวได้ไม่แพ้กัน

ยอมรับ ว่าเจ้าชู้จริง แต่ก็รักใครรักจริง ไม่เคยคิดนอกใจ ถึงตาจะมองใคร ๆ ไปบ้าง
แต่สุดท้าย หันมาทีไรก็เจอไอ้ยะแยกเขี้ยวใส่อยู่ตลอดเวลา แล้วใครจะกล้าไปมีคนอื่นได้
ไอ้ยะมันก็คิดมากเกินไป ถ้าไม่ไว้ใจกันถึงขนาดนี้แล้วล่ะก็ มันก็ช่วยไม่ได้จริง ๆ
เป็นเพื่อนกันจนข้ามขั้นถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าอยากจะถอยห่างออกไป แล้วจะไปกล้าพูดอะไรได้

อิทธิพลเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ขายันพื้น และแกว่งชิงช้าเรื่อย ๆ ก่อนจะถอนหายใจยาวเหยียด และหรี่ตาลงอย่าง ไม่ใช่คนมีความอดทนสูง แต่แค่เป็นคนมีความพยายาม

การพยายาม เป็นสิ่งที่ดี แต่พยายามอยู่คนเดียว ก็ไม่รู้จะทำไปเพื่ออะไร

ไม่รักกูเลยใช่มั้ยไอ้ยะ ถึงได้เงียบหายไปหลายวันแบบนี้
กะอีแค่ ฝ้ายมาเยี่ยม มาดูลูกสาว แล้วก็คุยกันหัวเราะกันบ้าง ถ้าระแวงกันได้ถึงขนาดนั้น แล้วจะให้มานั่งอธิบายอยู่หรือไง ทำได้ที่ไหน ไม่ว่าอะไรก็ต้องอธิบาย ไม่เข้าใจกันได้มากขนาดนี้เลยหรือไง วะ ไม่เชื่อใจกันบ้างเลยหรือไง แม่ง กูอุตส่าห์อ่อนข้อให้ขนาดนี้แล้ว จะเอาอะไรอีกวะ

“ไม่มาหาจริง ๆ ด้วยนะมึงไอ้ยะ.....กูจะได้รู้ไว้....ว่าไม่รักกันแล้ว...เออ กูจะจำเอาไว้เลย ไอ้เลวเอ้ย”

อิทธิพล ขบริมฝีปากตัวเอง เอ่ยปากด่าคนที่ไม่ยอมมาง้อ ตลอดหลายวันมานี้ และค่อย ๆ ปรือตาตื่นขึ้นอีกครั้ง อยากมองท้องฟ้าให้กว้าง ๆ อยากให้ใจมันปลอดโปร่งบ้าง แต่เมื่อปรือตาขึ้น
ก็พบกับภาพที่ทำให้ตกใจจนต้องผงะ

“ไอ้ เหี้ยแม่ง....หลอนแต่วันเลยนะมึง “

อิทธิพลสบถเสียงดังลั่น และหน้างอหงิกเพราะเห็นว่าคนที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ เป็นใคร
แถมซ้ำคนที่มาหายังเดินมาขอเบียด ที่ชิงช้าด้วยอีกคน จะขยับไปไหนได้ ที่มีอยู่แค่นี้
จะลุกขึ้นเดินหนี ก็ถูกดึงแขนเอาไว้
แล้วจะให้ทำอะไรได้ก็ต้องทำทีเป็นนั่งนิ่ง ๆ ไม่พูดไม่จากันไปตามเรื่องตามราว
“ มาหาหลานไม่ได้มาหาใครบางคน “ อ่อ มาหาหลาน ไม่ได้มาหากู จะได้รู้ไว้นะมึง เจอหน้ากูมึงทักกูอย่างนี้ใช่มั้ย กูจะได้รู้ไว้

“เออดี งั้นก็ไปสิ มาเบียดกูทำไม” น้ำเสียงที่บ่งบอกว่าไม่พอใจ แถมตาขวาง ๆ ที่มองมาทำให้อารยะหน้าเศร้าลง

มาหาอิทนั่นแหละ นี่ถ้าคิดถึงมันให้น้อย ๆ ลงหน่อย ก็คงดี แต่นี่ คิดจนนอนไม่หลับ
เลยต้องมาหามาเห็นหน้าสักหน่อย แค่แว่บเดียวก็ยังดี แต่ไป ๆ มา ๆ กลับกลายเป็นจะทะเลาะกันอีกแล้ว

“ไม่ได้อยากเบียดหรอก ไม่ได้อยากมาหาด้วย แค่ว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ ก็เลยมา”

อารยะยังคงพร่ำพูดต่อไป แต่อิทธิพลกลับพยายามแกะมือของคนที่พูดจาไม่เข้าหูให้ออกห่าง ยิ่งแกะยิ่งไปกันใหญ่นอกจากมือแล้ว อารยะยังเอื้อมมาโอบไหล่ไว้อีก ไป ๆ มา ๆ จะกลายเป็นหยอกล้อกันซะแล้ว

“เออ รู้แล้ว ไม่ได้อยากมา แค่ว่าง ๆ เออกูรู้แล้ว” อิทธิพลปล่อยให้อีกฝ่ายโอบไหล่
ฝ่ามือที่รั้งแขนเอาไว้ เปลี่ยนมากุมเอาไว้ที่มือ แถมสัมผัสที่ได้ยังแผ่วเบา ไม่ได้พยายามจะยื้อยุดเหมือนคราวแรก นั่นทำให้ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหนกันแน่

“ไม่ได้คิดถึงด้วย แล้วที่ง่วงนอนตอนเรียน ก็ไม่ใช่เพราะคิดถึงจนนอนไม่หลับ แล้วที่มาหาก็ไม่ใช่ว่าคิดถึงมาก ๆ จนทนอยู่กับบ้านไม่ไหว มาเที่ยวเฉย ๆ แต่ไม่ได้คิดอะไรเลยจริง ๆ ไม่ได้กะว่าจะมาง้อด้วย จริง ๆ นะ เชื่อมั้ย”

คำพูดสวนทางกันกับการกระทำ อิทธิพลหันกลับมาจ้องหน้าของคนที่ยังพร่ำพูดไม่หยุด ใบหน้าที่ขมวดคิ้วมุ่น
ท่าทางที่แสนจริงจัง จนต้องเอียงคอมองด้วยความไม่เข้าใจ

“ไม่ได้คิดถึงจนต้องนั่งมองรูปในกระเป๋าตังค์ แล้วก็ไอ้ที่หลายวันเอาแต่นั่งมองโทรศัพท์แล้วคิดว่าจะโทรมาหาดีหรือเปล่า ไอ้เรื่องนั้นก็ไม่ได้ทำเลยด้วย.....แล้วมาถึงก็ไม่ใช่ว่าอยากจะตรงรี่เข้ามากอดหรอก.....ไอ้ที่ได้ยินทั้งหมดเนี่ย ไม่ได้คิดจะทำเลยนะ.....ไม่ได้คิดอยากจะเป็นแบบนี้เลย ไม่อยากจะทำด้วย.....แต่....ก็ทำทุกอย่างที่พูดมานั่นแหละ......เป็นแบบนี้ตั้งหลายวัน......เพราะว่า....คิดถึง..พ่อของแยม”

ประโยคสุดท้าย ทำให้อารยะได้กำปั้นหนัก ๆ ซัดเข้าที่ไหล่ เป็นของขวัญ โทษฐานที่ทำให้อิทธิพลยิ้มกว้างจนหุยยิ้มไม่ได้ แถมยังทำให้เสียฟอร์ม อารยะอยากจะรับกำปั้นก็รับไม่ทัน เลยได้แต่ทำหน้าเบ้เพราะความเจ็บ

“หมัดหนักชิบ....เดี๋ยวกระเทือนไปถึงส่วนอื่นหรอก...ถ้าคืนนี้ไม่อึดขึ้นมา....ไอ้คนชกมันจะรู้สึก....ขืนชกอีกคืนนี้จะง้อแค่รอบเดียวแน่.....แล้วอย่ามาสะกิดเราแล้วกัน”

อารยะอมยิ้มเล็ก ๆ และเหลือบสายตามองคนที่นั่งหน้าแดงแถมยังทำหน้าไม่พอใจ อยู่ แต่ก็ยอมหยุดชก

เออ ให้มันได้อย่างนี้ ทำเข้าไปสิวะ ไอ้หน้าแบบนี้เนี่ย ไม่เจอกันไม่ทันไร ไอ้อิทนี่มันยั่วดีพิกล นี่มันเป็นเพราะอะไรกันวะเนี่ย

“เหี้ยปากดีเชียวนะมึง.....รอบเดียวแน่อย่างมึงอ่ะ...มึงมันไก่อ่อน....อ่อนทั้งตัวเลยมึงอ่ะ...เด็ก ๆ “

อิทธิพลเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยังไม่ยอมลดมือลงจากไหล่ แถมซ้ำยังไปเอ่ยปากท้าทายอีกฝ่าย จนอารยะต้องหัวเราะชอบใจกับท่าทางของคนตรงหน้า อิทมันเขินนะนั่น แต่มันปากดี ให้มันแน่อย่างปากว่านะอิท ทนให้ได้แล้วกัน

“เออ ปากดี รอให้ถึงคืนนี้ก่อนเหอะ....แล้วจะร้องไม่หยุดคอยดูไว้เหอะ”

อิทธิพลซัดกำปั้นเข้าที่ไหล่ของคนที่ชอบพูดอะไรตรง ๆ อีกครั้ง หน้าแดงซ่านจนเก็บอาการไม่อยู่ เพราะคำพูดของอารยะ ก่อนจะลุกพรวดพราดขึ้นยืนและเดินลิ่ว ๆ เข้าบ้าน โดยมีใครคนหนึ่งนั่งยิ้มและมองตาม

เพิ่งรู้ข้อดีของการทะเลาะกันก็วันนี้

ที่แท้ที่เขาว่า ยิ่งทะเลาะกันยิ่งรักกัน ยิ่งสนิทกัน มันเพราะอย่างนี้นี่เอง....คืนนี้ช้ำแน่อิทเอ้ย...ท้าดีนัก ท้าดีนัก.....เดี๋ยวจะคอยดูว่าคนปากเก่งมันจะร้องดังแค่ไหน....เดี๋ยวจะคอยดู...ถ้ารู้ว่าทะเลาะกันแล้วจะได้ง้อกันแบบนี้
หาเรื่องทะเลาะกันเยอะ ๆ ไปนานแล้ว กลางคืนจะได้ง้อกันหลาย ๆ รอบ เออ เข้าท่าดีจริง ๆ แล้วไอ้อิทมันก็ยอมให้ง้อด้วย รู้อย่างนี้ หาเรื่องง้อไอ้อิทเยอะ ๆ ก็ดี ไอ้ข่าวว่ามันงอนเก่งชะมัด มันแกล้งงอนให้ง้อหรือเปล่าเนี่ย
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ก็เข้าท่า ไม่เสียแรงที่มาหา แฟนใครวะ น่ารักจริง ๆ





Fin



   



ปอลอ แนน+1 ให้ทุกคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ 
                   

[Salim021]

จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม



กลัวไม่ทัน 55

[wan]

จิ้มไม่ทัน แต่ไม่เป็นไร +1 ให้ละกัน

[LEO]

  +1 = 611  ให้คนสวย + ขยัน

  อยากอ่านฉากง้อ

[[€]ŝĊörŦ]

เหอะๆ...

ทะเลาะกันบ่อย ง้อกันมาก

เค้าว่าลูกดกนะนั่น ฮาๆ

+1 ให้พี่แนนเน่อ   

[Kipper]

ทะเลาะกันแล้วก็ง้อกันหลาย ๆ รอบ

ดีจังเยยยยยย

ขอบคุณครับแนน

+1 เหมือนเดิมจ้า

[nbee]

มีตอนพิเศษ 2 อีกเหรอเนี่ย

แล้วแบบนี้จะมีพิเศษ 3 อีกรึป่าวอ่ะนี่

+1 ให้แนนส่งท้ายภาคอิท-ยะ

เจอกันภาคต่อไปนะคับ

(หวังว่าแนนคงใจดีเอาตอนอื่นมาให้อ่านอีก)

[nanalonely]

มีตอนพิเศษ 2 อีกเหรอเนี่ย
แล้วแบบนี้จะมีพิเศษ 3 อีกรึป่าวอ่ะนี่
+1 ให้แนนส่งท้ายภาคอิท-ยะ
เจอกันภาคต่อไปนะคับ
(หวังว่าแนนคงใจดีเอาตอนอื่นมาให้อ่านอีก)

อร้ายย แนนใจดีอยู่แล้วคะ เขิลลอ่ะ ชมตัวเอง  (เพราะไม่มีใครชม5555)

[andy_kwan]

พ่อแง่ แม่งอนคู่นี้น่ารักน่าจิ้มดีนะ