หัวข้อ: เพราะรัก(แน่เหรอ).....ครับผม โดย aoikyosuke ตอนที่ 50-53(จบ) 21/03/2012

[the_pooh9]

แวะมาจิ้ม ก้นแนน +1

เฉยๆ อ่ะ คงไม่ได้อ่าน

เพราะเป็น กล้ามเนื่อ ตา อักเสบ

ปวดตามากมาย พรุ่งนี้งานมากด้วยง่ะ

ไว้หาย จะมาอ่านรวดเดียวเลย  เฮอะ

GD NIGHT Nan and everybody.

[mantdash]

2 ตอนรวดเลยนะแนน อิอิ +1 ให้ครับ

ทำไมคนงกเรื่องนี้มันเยอะจังนะ รู้สึกเหมือนมีเพื่อนคนนึงที่มันงกๆ มาเดินอยู่รอบๆตัวเวลาอ่านเลยอะ 5555+

เผด็จศึกซะทีสิจ้ะพี่เวย์รอมาน้านนานแล้ววว

[both^^]

จะฮาไปไหนครับพี่น้อง
แย่งกันกินเหมือนเด็กๆ เลย

ทำไมพี่น้องไม่คุยกัน
ให้สายเป็นสื่อกลางซะงั้น

มารอลุ้นว่ามะไหร่
สายใจจะรับรักพี่เวย์


+1 ให้น้องแนนค่า

[april]

แนนมาโพสให้2ตอนเลย
+1 ให้คนขยันค่ะ

ยิ่งอ่านก็ทั้งฮาทั้งงงกับสองคนนี่จริงๆ 

[nanalonely]

ฮาน้องสาย กับ พี่เวย์

[Junrai_Hyper™]

เวรตะไล กะ สายนรก

กร้ากกกกกกกก

รออ่านอยู่นะจ๊ะหนูแนน

[mumoo]

คนแต่งก้อแต่งเก่ง

คนโพสต์ก้อขยันโพสต์(น่ารักมากกกกก )

ชอบจังเลยย จารออ่านตอนต่อไปนะ ว่าเฮียเวย์(ของอิชั้น)กะนู๋สาย

ไผซิแน่กว่ากัน 555+

 

[DeShiWa]

 

ครับผมชอบมากเลย

เป็นกำลังใจให้ครับผม

 

[nanalonely]

ตอน  ด้วยรักและคิดถึง (เหรอ)



“น้องสาย ทำไมบางทีพี่ก็ไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมคนเราต้องเป็นอย่างที่ตัวเองเป็นด้วย เราเป็นคนที่คนอื่นเป็นไม่ได้เหรอถ้าเราเป็นอย่างที่คนอื่นต้องการ มันคงดีกว่าการเป็นตัวของตัวเอง”

อึ้ง.....

“ถ้าพี่ไม่รักน้องสายแล้วน้องสายจะทำยังไง”

ไม่รู้เด่ะ

“แล้วถ้าพี่รักน้องสายขึ้นมาจริง ๆ น้องสายจะให้พี่ทำยังไง พี่ไม่อยากรักใครแล้วนะน้องสาย น้องสายเข้าใจพี่มั้ยครับ”

อ่า อ่อ เอ่อ กูก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันว่ะ

“น้องสายฟังอยู่หรือเปล่าครับ”

เอ่อ ฟังว่ะ กูกำลังตั้งใจฟังเลย พี่ไอ้วัชมันเป็นอะไรมากมั้ยวะ วันก่อนก็ยังดี ๆ อยู่เลยนะแล้วทำไมตอนนี้ดูเหมือนคนพูดจาไม่รู้เรื่องยังไงก็ไม่รู้ นี่มันตีสองแล้วนะ
กำลังหลับเลย แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังสนั่นห้อง จนตกใจตื่นลุกขึ้นมาเนี่ยแหละ เปิดม่านดูก็ยังเห็นเสาไฟฟ้าหน้าหมู่บ้านเปิดไฟอยู่เลย แปลว่ายังไม่สว่าง แล้วทำไมกูต้องลุกขึ้นมานั่งฟังคนบ้ารำพึงรำพันเพ้อเจ้อวะเนี่ย ไม่เข้าใจจริง ๆ เลยเว้ย

“พี่เสียเจสสิก้าไปคนหนึ่งแล้ว มันทรมานนะน้องสาย การรักใครมาก ๆ แล้วเสียเขาไปแบบไม่มีทางได้กลับคืนมามันทรมาน น้องสายรู้มั้ยว่าพี่ทรมาน จนบางครั้งพี่ไม่รู้ว่าพี่มีชีวิตอยู่มาได้ยังไง ถ้าไม่มีเจนี่ ถ้าเจสสิก้าไม่เหลือเจนี่ไว้ให้พี่ แล้วพี่จะทำยังไง”

แล้วจะทำยังไง…..เอ่อ....
ไม่รู้สิวะ กูจะไปรู้เหรอ ก็ทำอย่างที่ทำอยู่นั่นแหละ

“เฮ้ย เมามากก็ไปนอนเหอะวะ พูดบ้าอะไรฟังไม่รู้เรื่องแล้วเนี่ย”

มึนหัวตึ้บ แล้วก็เลยต้องไล่ให้ไอ้พี่เวย์ไปนอน เมานะเนี่ย พูดจาไม่รู้เรื่องแบบนี้มันเมาชัด ๆ เลย บ้าหรือไงวะ คนจะหลับจะนอนดันโทรมาเพ้อรำพันให้ฟัง จะซึ้งดีมั้ยเนี่ย

“ถ้าไม่มีเจนี่พี่จะอยู่ได้ยังไงน้องสาย”

กูไม่รู้เว้ย ไปถามเจนี่ดูเองสิวะ แม่งเอ้ย

หงุดหงิด จิตหลุดแล้วก็ยกมือขึ้นเกาหัวแกรก ๆ ไม่ได้สนใจจะฟังคำบ่นพร่ำเพ้อของแม่งหรอก เหมือนมานั่งเล่านิทานให้ฟังยังไงไม่รู้ เชื่อดีมั้ยเนี่ย เชื่อแล้วจะบ้ามั้ยวะ

“พี่ผมง่วงนอน ผมนอนก่อนได้มั้ยวะ พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า”

พูดไปอย่างที่คิดแล้วก็ตั้งใจฟังว่าปลายสายจะตอบมาว่ายังไง ได้ยินเหมือนเสียงถอนหายใจยาวเหยียด และเงียบเสียงไป ก่อนที่คนที่โทรมากวนประสาทยามดึกมันจะตอบกลับมาในอีกไม่กี่อึดใจต่อมา

“ครับ”

อ่อ มันตอบออกมาแค่เนี้ยะเหรอวะ

“ผมนอนได้มั้ยวะ ง่วงจะตายห่าแล้ว”

ตะคอกถามย้ำเพื่อให้มั่นใจว่าอีกฝ่ายได้ยินที่พูดแน่ ๆ แล้วก็ได้รับคำตอบกลับมา

“พี่ไม่มีวันรักน้องสายได้หรอกนะ อย่าพยายามเลย เปล่าประโยชน์”

เหรอ แล้วใครใช้ให้มึงเอารูปกูนอนแก้ผ้าไปเก็บไว้ล่ะวะ อย่างกับว่าอยากจะสนใจนักหนานี่ไอ้ที่พูดไปก็แค่เล่น ๆ แต่มันดันจะเล่นจริง ขึ้นมา แล้วจะให้ทำยังไง

“ทำไมต้องยุ่งกับผมด้วยวะ ไม่เข้าใจ ก็รักนักรักหนาไม่ใช่เหรอ เจน่งเจนี่ เจสสิก้งเจสสิก้าอะไรนั่นน่ะ แล้วจะมายุ่งกับผมทำไมวะ เดี๋ยวรักผมขึ้นมาจริง ๆ ผมก็ซวยเด่ะ ผมไม่อยากคบกับพี่จริงๆ หรอกนะ”

ไม่ซึ้งไม่เศร้า ไม่แซดลี่ตาม นอกจากคว้าหมอนมากอดแล้วเอนหลังลงนอนอีกรอบด้วยความเซ็งจิต จะเอียงซ้ายตะแคงขวาก็ไม่หลับ หงุดหงิดจิตหลอนเพราะคนที่ยังบ่นเพ้อรำพันอยู่ปลายสายไม่เลิก

“แล้วกินเหล้าทำไมเนี่ยมีงานเลี้ยงหรือไง กินเสร็จแล้วมาเพ้อให้ฟังมันน่ารำคาญว่ะ ผมคุยกะแฟนผมยังไม่ปวดหัวเท่าพี่เลย มีอะไรอีกมั้ยเนี่ย จะนอนโว้ย”

ด่าไปชนิดที่คนฟังถึงกับสะอึกและเซื่องซึมหนักกว่าเดิม

“พี่ขอโทษนะ”

อ้าว แล้วไงล่ะ แล้วไงวะ แล้วอะไรเนี่ย แล้วมันยังไงวะเนี่ย แล้วมันก็กดวางสายไปเลยเนี่ยนะ มันอะไรกันล่ะเว้ยไอ้พี่เวรเป็นนิจ มันอะไรกันวะเนี่ย มันอะไรกันล่ะเว้ยยยยยยยยยยยยยย มันทำให้กูเสียจิตนะเนี่ย มันทำให้กูเสียจิตเว้ยยยยยยย

ทำไมวางไปง่ายๆ งี้วะ แล้วทำไมมันวางสายไปง่ายๆ แบบนี้ โทรมาให้ประสาทแดกแล้วก็มาพูดจาเพ้อเจ้อแล้วก็วาง แล้วมันก็วาง อะไรกันโว้ยยยยยยยยยยย จากมึนจิต กลับกลายเป็นโมโห แล้วก็เลยลืมหลับลืมนอน กระหน่ำกดโทรกลับไปหาไอ้พี่เวรเป็นนิจ

“พี่เวย์ ทำไมทำงี้วะ กวนตีนนี่หว่า”


ไม่รู้ว่าคนที่รับสายจะว่ายังไง รู้แต่ว่าพอไอ้พี่เวรเป็นนิจมันรับสายปุ๊บมันก็ทำให้ปวดหัวอีกแล้ว

“นอนได้แล้ว จะนอนก็นอน พี่ต้องรีบทำงานเช้า”

อ้าว กูผิด กูโทรมากูผิด มึงโทรหากูตีสองนี่ไม่ผิด เวรแท้ แล้วทำไมวะทำไม มันอะไรกันนักกันหนาเนี่ย
“เออ งั้นนอนไปสิวะ นอนไปเลย พี่ก็นอนไปเลย ผมนอนไม่หลับแล้วนี่ พี่ก็นอนไปเองสิวะ ทำงานเช้าเหรอผมก็เรียนเช้านะเว้ย แล้วจะให้ผมทำยังไงผมนอนไม่หลับแล้ว”

โวยวายงี่เง่าไปแล้ว แต่ได้ยินเสียงหัวเราะกลับมา แล้วจะให้ทำยังไงอีกวะ

“พี่ก็นอนไม่หลับแล้ว สายก็ต้องคุยกับพี่แล้วสิ แต่พี่เมาสายคุยกับพี่ไม่รู้เรื่องหรอก”

รู้สิ กูคุยรู้เรื่อง ขนาดอีก๊อดตอนมันหอนยังรู้เลยว่ามันจะหอนหาหอก แล้วแบบนี้จะให้ไม่รู้ได้ไง

“เออ คุย มีอะไรคุยมาเลย อยากคุยมาเลย ไหน ๆ ก็นอนไม่หลับแล้วนี่”

งี่เง่าสติหลุดไปแล้ว เอาไงก็เอาดิ อยากคุยอะไรก็เอาเลย กูจะได้ประสาทไปเลยเอาเลยเว้ย

“งั้นแค่นี้นะ พี่จะนอนแล้ว ฝันดีนะครับ”

ง่า ง่า ง่า

อ่อ

03.00 น. สายใจนั่งน้ำลายยืดและยกมือขวาขึ้นเช็ดน้ำลายก่อนจะหัวเราะออกมาเล็กน้อยและกลายเป็นพวกชอบใช้กำลังมากกว่าสมองด้วยการกระหน่ำชกไปที่หมอนข้างทั้งที่ปากก็ยังไม่หยุดพูด

"อย่าให้มึงรักกูขึ้นมาแล้วกัน กูจะเอาให้เละเลย โว้ยยยยยยยยยยย ไอ้เวรเป็นนิจ กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึงให้ได้สักวันแน่ ๆ เลยโว้ยยยยยยยยย"

03.00 น. เวนิชนั่งหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง หัวเราะไม่เลิก และยกแก้วน้ำขึ้นจรดที่ริมฝีปาก ไม่มีอะไรแค่ลุกขึ้นมาฉี่แล้วก็ลุกขึ้นมาดื่มน้ำ เซ็ง ๆ นอนไม่ค่อยหลับ หันไปเห็นโทรศัพท์วางอยู่เลยยกขึ้นมากดโทรหาไอ้ตี๋ซะหน่อย
หยอกไปเล็ก ๆ น้อย ๆ ขอความเห็นใจนิด ๆ แล้วก็บอกรักและคิดถึงไปเผื่อว่าจะซาบซึ้งไปถึงหัวใจของน้องสายใจบ้าง

ได้แกล้งมันหน่อยคืนนี้จะได้หลับสบาย

พี่เวรเป็นนิจของน้องสายใจเดินเข้าห้องนอนและกดปิดสวิทไฟที่หัวเตียงก่อนจะเอนหลังลงนอนและดึงผ้าห่มมาห่มจนถึงคอ ก่อนหลับตายังมีรอยยิ้มจุดที่มุมปากไม่เลิก
ก่อนจะหวลไปนึกถึงใครคนหนึ่งที่ไม่เคยหายไปจากความทรงจำแม้สักวัน

ทุกวันที่หัวเราะและร้องไห้ ยังมีคน ๆ หนึ่งอยู่ในความรู้สึกและความทรงจำเสมอ

"ไม่ใช่ว่าผมไม่รักคุณแล้วนะเจสซี่...เพียงแต่ว่าระหว่างการเดินทางไปหากัน...ขอให้ผมได้หัวเราะบ้าง....คุณจะได้รู้ว่าผมมีความสุขดี..."




TBC...





ปอลอ แนน+1 ให้กับคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ

[andy_kwan]

จิ้มนู๋แนนคนสวย เดี๋ยวค่อยมาอ่าน

[Dangerous_patz]

 




พี่แนน มาเป็นกำลังให้ อิอิ







ชอบมากเรยเรื่องนี้






 

[nanalonely]

พี่แนน มาเป็นกำลังให้ อิอิ
ชอบมากเรยเรื่องนี้
 

หายไปเลย นึกว่าลืมแนนแล้ว กระซิก กระซิก น้อยใจนะเนี่ย

[april]

จะมีวันที่คู่นี้มันพูดกันรู้เรื่องบ้างมั๊ยนี่

+1ให้แนนค่ะ

[kittyfun]

จิ้มบวกหนึ่งให้คนเขียนค่ะ

เรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ


เอาใจช่วยสายใจให้เอาชนะพี่เวร เอ๊ย พี่เวนย์แล้วกัน

[mantdash]

เข้ามางงกับตอนนี้ครับแนน งงจริงๆ -*-

[mumoo]

นายเอกเรื่องนี้จาบร้าก่อนจะได้วี๊ดวิ้วโอ้ลัลล้ามะเนี่ย~

อ้ายพี่เวย์ก้อช่าง...ทำปายด้ายยยย

แระก้อ เจสซี่... ชื่อนี้ทำให้นึกถึงเรื่องQueen^2ฯของคุณคีเรยแฮะ 55+(แต่เจสซี่ในเรื่องนั้นน่ากลัวกว่าเรื่องนี้เยอะ หยดหยอง)

[Junrai_Hyper™]

โรคจิตทั้งสองคนเลย

5555

[GAZESL]

เล่นสงครามประสาทกันแล้ว (แค่นี้ยังประสาทไม่พอ?  )

  ใครจะรักใครก่อนหว่า

แล้วเพื่อนวัชหายไปไหนแล้วอ่ะ

  ชอบๆอ่ะเรื่องนี้ 55

[HaLF333]

+1 ขอบคุณแนนในทู้นี้ ทะลุไปถึงคุณเท็น 

เรื่องนี้สนุกดี ชอบพอๆกับทุกเรื่องของคุณเท็น..
แต่รู้สึกว่าเรื่องนี้จะฮากว่า แล้วก็ลุ้นกว่าทุกเรื่องสำหรับมัส..
เพราะเรื่องดูท่าทางจะรักกันยาก..

ตัวเอกคุยกันแต่ละทีมีแต่ฮาสำหรับคนอ่าน 5555+
แต่สำหรับน้องสายคงปวดหัวสมใจพี่เวย์ 555+

ยังลุ้นต่อไปว่าจะรักกันท่าไหน...
แล้วยังลุ้น เรื่องนี้คุณเท็นลงจบแล้วรึยัง..
รอนานไม่กลัว กลัวไม่ต่อ TT^TT

[nanalonely]

แล้วยังลุ้น เรื่องนี้คุณเท็นลงจบแล้วรึยัง..
รอนานไม่กลัว กลัวไม่ต่อ TT^TT

ยังไม่จบจ้ามัส คุณเท็นกำลังแต่งอยู่

ที่แนนมีสต็อกไว้ 46 ตอนเท่าที่คุณเท็นแต่งไว้ล่าสุดนะ

ยังไงมัสก็จะรอลุ้นพร้อมแนนม่ะช่ายเหรอ จูงมือกันรอน๊าที่รัก จุฟฟ

เข้ามางงกับตอนนี้ครับแนน งงจริงๆ -*-

ป๊อบ งงไรจ๊ะ  บอกแนนทีเพื่อแนนช่วยให้ป๊อบหาย งง ได้

[kunkai]

อ่านเรื่องนี้ทีไร
อดยิ้มตามไม่ได้
ฮาทุกตอน
น่ารักทั้งคู่เลย
ขอบคุณพี่แนนค้าบ   จาติดตามตอนต่อไปนะค้าบ

[HaLF333]

โอเคค่ะที่รัก มาเกี่ยวก้อยรอกันต่อไป...
 

[R@!nY~==~N!GhT]

เหมือนคนบ้าคุยกับคนบ้าเลย อิ อิ อิ

แต่ว่ามันจะจบแบบเศร้าป่าวนิ

ซึ้งไม่ว่าอย่าเศร้าเป็นดี

  & +1 คุงแนน

[Junrai_Hyper™]

ตกไปหน้าสองแว้ววววววว

กลับมาต่อด่วน

[nanalonely]

สารภาพ อ่าาาา  เมื่อวานแนนลืมมาอัพให้นะคะ สารภาพแย้วว ลดโทษให้แนนครึ่งนึงนะคะ o(>_<)o

ขอบคุณ คุณพูห์มากนะคะ ที่ช่วยไปขุดทู้มาให้แนนจากหน้าสอง ไม่งั้น แนนคงลืมไปอีกหลายวัน เพราะไม่เห็นนะคะ



ตอน  ถ้าหากเราต้องจากกัน




"สาย....."

เออสาย กูสายแล้วไง กูสายแล้วมันยังไงวะ ก็ไอ้ที่ไม่ได้หลับได้นอนก็เพราะมึงนั่นแหละโทรมากวนประสาทตั้งแต่ตีสาม กว่าจะหลับอีกทีปาเข้าไปเกือบตีห้า.....แล้วยังไงล่ะ แล้วยังไง...สายแล้วมันยังไงกันวะ

"เมื่อคืนหลับสบายดีมั้ย" เสียงพูดมาพร้อมกับรอยยิ้มแปลก ๆ ที่ทำให้สายใจต้องเบะหน้าก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
สบายตายห่าเลย หลับสบายสิ กว่าจะหลับประสาทแดกไปสามสิบแปดตลบ

"วันนี้พี่มารับสายไปเรียน เห็นมั้ยว่าพี่เป็นคนตรงต่อเวลา สายซะอีกที่ตื่นสาย ขนาดดึกดื่นป่านนั้นพี่คิดถึงพี่ก็โทรมาหาเลย ไม่ปล่อยให้เสียเวลา แค่นี้ก็แสดงถึงความจริงใจของพี่ได้แล้ว
ว่าแต่น้องสายจะรักพี่หรือยัง พี่ให้เวลาอีกไม่กี่วันนะ ถ้าขืนน้องสายไม่รักพี่ แล้วพี่ก็ไม่รักน้องสาย จะว่าไปก็คือถ้าไม่มีความคืบหน้าอะไรมากกว่านี้ พี่ว่าเราไปเล่นอะไรหนุก ๆ กันแล้วต่างคนต่างไปจะดีมั้ย น้องสายว่าความคิดของพี่เป็นไง เจ๋งสุด ๆ "

ง่วงนอน

หิวข้าว

โมโห

และอึ้ง

ดูปากมัน กลับมาเรื่องใต้สะดืออีกจนได้ มันน่ากระโดดถีบยอดหน้าแล้วตบท้ายด้วยหนุมานถวายแหวนจริง ๆ

รถของใครไม่มีจอดอยู่หน้าบ้านมีแต่ไอ้พี่เวรเป็นนิจที่ยืนทำหน้าหนวดอยู่หน้าบ้านและโทรปลุกตั้งแต่เช้า รีบวิ่งออกมาตาลีตาเหลือก หัวยุ่งเหยิง ข้าวอีก็อดก็ยังไม่ได้ให้ นี่มันบ้านคนหรือบ้านร้างวะ
พ่อแม่กูหายไปไหนหมดเนี่ย จะปล่อยให้ลูกชายทำหน้าที่ดูแลหมาคนเดียวหรือไงเนี่ย ใจคอจะคอยอยู่ให้ลูกเห็นหน้าให้ลูกได้ชื่นใจบ้างได้มั้ยเนี่ย

ถ้ากูติดยาเสพติดไป ใช้ข้ออ้างครอบครัวไม่อบอุ่นได้เลยนะเนี่ย

"แล้วนี่มารับจะให้ผมเดินไปว่างั้น แล้วจะมาทำไมเนี่ย ผมเดินไปหน้าปากซอยไปขึ้นรถเมล์เองไม่ดีกว่าหรือไง"

ยืนบ่น และรีบดึงประตูบ้านมาลงกลอนให้แน่นหนา ยังเห็นอีก็อดหมาที่น่ารักทำหน้าตาตื่น ตะกายกระจกอยู่ในบ้าน เลยหันไปโบกมืออำลามันซะหน่อย

อดข้าวไปเหอะมึง อาหารหมายังไม่ได้ซื้อ กลับมาแล้วค่อยกิน อย่ากินมากมันเปลือง อยู่กับสายใจต้องทนอดให้เป็น จำไว้อีก็อด

"แล้วหมาเรามันตะกายกระจกอยู่นั่น จะขังมันไว้ในบ้านหรือไง"

โถพ่อเจ้าประคุณทำเป็นคนดี รักสัตว์ไปได้ คราวก่อนขู่จะเตะอีก็อดไม่ใช่เหรอ นี่ถ้ามันหลุดมาได้มันวิ่งมาเห่าด่าเป็นภาษาหมาแล้วนะนั่น

"ห่วงมันหรือไง" ทำเป็นงี่เง่าไปอย่างนั้นเอง ล็อคประตูบ้านเสร็จก็เดินลิ่ว ๆ นำหน้าโดยมีลุงหนวดเดินตามต้อย ๆ
ดูเหมือนฤกษ์ดีแต่เช้า แต่พอได้ยินเสียงหัวเราะของคนที่เดินตามมานั่นแหละถึงได้ต้องรีบหันกลับไปดู
ไอ้พี่เวย์มันหัวเราะห่าอะไรของมันวะ คิก ๆ คัก ๆ แถมยังยกมือขึ้นลูบหนวดที่ปลายคางด้วย
แล้วดูมันทำ..... หันไปมองหน้ามันก็ยังยักคิ้วให้ แล้วก็ไม่เห็นเดินตามมา เอาแต่เดินตามหลังอยู่ได้ มันหัวเราะอะไรของมันกันนักหนาวะ

"ก้นเรานี่มันท่าทางจะแน่นเปรี๊ยะน่าดูนะสายเอ้ย"

ฮะ ก้น

ก้นกู

ก้นกูเนี่ยนะ ก้น...............เฮ้ยยยยยยยยยยยยยแม่ง เหี้ยแต่เช้าอีกแล้ว โว้ยยยยยยยยยยย ลูกกะตามึงนี่มองแต่ของต่ำจริง ๆ นี่จะทำให้กูหลอนไปถึงไหนกันวะเนี่ย

"พี่ ก้นผมคงไม่เหมือนก้นเมียพี่หรอก ยัยเจสซ่งเจสซี่นั่นคงจะแน่นกว่านี้หลายเท่าไม่งั้นพี่คงไม่รำพึงรำพันขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย หรือจะเป็นก้นยัยเจน่งเจนี่นั่นก็คงจะดีกว่าผมน่าดู"

หันหน้าไปด่า ด่ายาวๆ แบบเต็มประโยคและก็เห็นว่าไอ้ลุงหนวดเวรเป็นนิจ สะดุดขาตัวเองและยืนนิ่งไปพักใหญ่ จากหน้ายิ้ม ๆ กลายเป็นหน้าขรึมขึ้นมากะทันหันแบบทันทีทันใด
อารายว้า สายงง ไม่เข้าใจว่าพี่เวย์มันจะยืนเก็กหน้าหล่อ ท่ามกลางแดดจ้าเจ็ดนาฬิกาไปทำไม.....หว่า
ง่า แล้วทำไมต้องมองหน้าน้องสายอย่างนั้นล่ะจ๊ะพี่เวรเป็นนิจ ง่า ง่า มองทำไมวะ ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีเหรอ แหม้มองนาน ๆ ก็เขินได้เหมือนกันนะเนี่ย

"พี่"

"ไม่รีบไปเดี๋ยวก็สายหรอก"

เอ้า ก็ที่สายก็เพราะว่าพี่เวรเป็นนิจดันโทรมาตอนกลางดึกแล้วทำให้สายนอนไม่หลับไม่ใช่เหรอครับพี่

"พี่"

เรียกแล้วทำเป็นเฉย แล้วไหงเดินลิ่ว ๆ ไม่รองั้นล่ะ เดี๋ยวก็ไปถึงที่ทำงานก่อนเวลากันพอดีหรอกพี่ เดินเร็วแบบนี้เดินตามไม่ทันนะโว้ยยยยย

"พี่รอด้วยสิวะ"

ตะโกนก็แล้ว วิ่งตามก็แล้ว ก็รู้ว่าตัวโตขาก็ยาวแต่ไหงเล่นเดินไม่รองั้นอ่ะ เดี๋ยวปั๊ดไม่รักเลยนะเว้ยพี่ เดี๋ยวใช้ข้ออ้างนี้ไม่รักเลยนะเว้ย

"ยุ่งมากนักนะเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองเนี่ย"

อ้าว เอาอีกแล้ว กูเสือกอีกแล้ว ถ้าไม่อยากให้ยุ่งแล้วมาพูดให้ฟังทำไม พอทักหน่อยก็มาทำโมโหใส่ ทีเรื่องของกูล่ะมึงจะยุ่งยังไงก็ได้ใช่มั้ย ทีเรื่องของมึงเนี่ยกูเสือกทุกทีเลยว่างั้น

เอางั้นเลยนะ

"แล้วทีพี่ยังหาเรื่องผมได้ ทำไมวะยัยเจสซี่ยัยเจนี่มันแตะไม่ได้เลยว่างั้น เป็นวัตถุโบราณแตะแล้วจะเสียหายหรือไง ก็แค่พูดถึงแค่นี้ ถ้าไม่อยากให้พูดพี่พูดก่อนทำไม เฮ้ยยยยยยย"

ยังไม่ทันได้ต่อปากต่อคำกันอีกรอบสองรอบ ฝ่ามือก็ถูกคว้ามากุมเอาไว้แน่นแล้วไอ้พี่เวย์หน้าหนวดก็หันมาทำหน้ากวนประสาทใส่ แถมยังยักคิ้วให้เหมือนท้าทายซะอีก

"เดินจูงมือกันให้สมกับคนจะรักกันหน่อย หรือยังไง หรืออาย พี่เป็นคนเปิดเผย ไหน ๆ ก็จะได้ผูกพันธ์ปรองดองกันแล้ว แค่นี้จิ๊บ ๆ ว่ามั้ย"

ใช่แค่นี้จิ๊บ ๆ แต่.......หน้าผมยังไม่ด้านพอ ขอเป็นโอกาสหน้าเถิดครับท่าน

"อย่าสะบัด จะแกะทำไม กะอีแค่จับมือแค่นี้ ไม่สึกหรอหรอกมั้ง เอาสิคราวนี้อยากจะคุยเรื่องอะไรอีก เจสซี่หรือเจนี่ล่ะ จะเล่าให้ฟังทุกเรื่องเลย เขาว่าคนที่อยากรู้เรื่องของคนใกล้ตัวที่ไม่ใช่ญาติมิตรแบบมาก ๆ เนี่ย แสดงว่ากำลังสนใจคน ๆ นั้นอยู่ ยอมรับเหอะไอ้ตี๋ เอ็งกะลังหลงข้าอยู่ ชัวร์ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

ปากหมา

มึงนั่นแหละจะหลงกู ไม่เห็นเหรอว่าหน้าผมออกจะหล่อ นิสัยก็ดี เชื่อเหอะไม่มีใครทนให้มึงโขกสับได้หรอก ถ้าไม่ใช่เพราะคลิปเสียว สายใจผู้นี้จะไม่มีวันทนหรอกโว้ยจะบอกให้
อยากจับมากนักใช่มั้ยมือเนี่ย เอาเลย ไม่สึกไม่หรอ แต่เล่นมาเปิดทางให้แบบนี้ ก็เข้าทางสายใจสิวะ
"ยัยเจสซี่นี่เมียพี่เหรอ เหลือเชื่อ เมียพี่ตายจริงเหรอพี่ โม้เปล่า ไม่อยากเชื่อ ผู้หญิงเขาไปมีความสุขแล้ว เป็นไงล่ะ ขนาดเมียพี่ยังชิงตายไปก่อนเลย ใครมันทนได้ก็บ้าแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า ง่า ง่า เอ่อ พี่ พี่"

หันไปมองคนที่จับมือลากให้เดินแล้วก็ได้เห็น

บางสิ่งบางอย่างกำลังไหวระริกอยู่ในดวงตาคู่นั้นที่จ้องมองมา
ก็เหมือนทุกทีที่แค่ไม่นาน เมื่อดวงตาคู่นั้นหันหนีและมองเมินไปทางอื่น ความรู้สึกบางอย่างที่เปิดเผยให้เห็นก็ถูกลบทิ้งไปเหมือนไม่อยากให้ใครรับรู้ความรู้สึกรวดร้าวที่อาจจะแสดงออกมา

โดนลากแขนมากกว่าจูงมือให้เดิน แต่คนที่จูงให้เดินกลับนิ่งเงียบไม่ได้พูดอะไรอีกเลย ผิดจากทุกทีที่ไม่ว่ายังไงก็จะหาเรื่องแกล้งได้ตลอดเวลา
สายใจหันไปมองเวนิชอีกหลายครั้งและเหมือนอยากจะพูดบางสิ่งบางอย่าง แต่กลับพูดไม่ออกขึ้นมา

ไม่รู้ว่าควรจะขอโทษหรือควรจะปลอบใจ

ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงนอกจากสงบปากสงบคำเงียบ ๆ และแอบเหลือบสายตาจ้องมองใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่ายอีกหลายครั้ง

มันเงียบจนน่าอึดอัด

การที่คน ๆ หนึ่งซึ่งเคยพูดให้ปวดหัวเงียบเสียงลงและไม่ยอมพูดอะไรอีก มันทำให้คนรอบข้างรู้สึกอึดอัดไปด้วย

ยืนรอรถด้วยกัน ทั้งที่ข้อมือยังถูกอีกฝ่ายจับเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ก้มลงมองที่ข้อมือของตัวเองหลายครั้งและหันไปมองรถที่กำลังแล่นผ่านไปผ่านมา

ท่ามกลางผู้คนมากมายที่รายล้อม มีหลายคนหันมามองอย่างสนใจและกระซิบกระซาบกัน แต่แล้วไม่นานคนเหล่านั้นก็เดินจากไปและหมดความสนใจกับสิ่งที่ได้เห็น

มันเป็นบรรยากาศชวนให้อึดอัดใจ แต่มีบางอย่างที่กำลังซึมซาบเข้ามาภายในใจอย่างช้า ๆ

เล็กน้อย จนมองแทบไม่เห็น

ความเย็นเฉียบจากปลายนิ้วที่กุมแน่นที่ข้อมือ สายตาของใครบางคนที่มองออกไปข้างหน้า และไม่สนใจว่าจะมีใครอีกคนใช้สายตาสำรวจกิริยาท่าทางนั้นและกระพริบตานิ่งมองอยู่เป็นนาน

"ถ้าพี่ตายไป....จะมีใครร้องไห้ให้พี่มั้ยวะ....เจสซี่ตายไปพี่ยังร้องไห้ให้เขา...ถ้าพี่ตายไป สายต้องร้องไห้ให้พี่นะ อย่างน้อยก็ร้องไห้เพราะดีใจที่พี่ตายไปซะที หรือไม่ก็ร้องไห้ด้วยความปลาบปลื้มใจก็ได้ที่พี่ไม่อยู่แล้ว.....พี่อยากมีคนร้องไห้ให้นะถ้าพี่ตายไป...เพราะมันเป็นหลักฐานว่าพี่มีตัวตนอยู่ในความทรงจำของใครสักคน คนที่รักหรือคนที่เกลียด แค่สักคนก็ยังดีนะ ว่ามั้ย"

เหรอ

ประโยคกินใจนะเนี่ย

ซึ้งตายห่าเลย

พูดเพื่ออะไรไม่เข้าใจว่ะ

คน ๆ หนึ่งตายไปเหรอ แล้วยังไง ก็แค่คนตาย จะมีคนร้องไห้ให้หรือเปล่า มันจะมีอะไรน่าสนตรงไหน

พูดอะไรบ้า ๆ

พูดอะไรเพ้อเจ้อเป็นบ้า

พูดจาสมกับเป็นไอ้พี่เวย์เลยว่ะ แม่งพูดจาได้กวนตีนมาก พูดซะจน....

......ถ้าคนที่กำลังยืนคุยกันคนนี้ตายไป จะร้องไห้ให้เหรอ ทั้งที่ร่างกายยังรู้สึกถึงความอบอุ่นแต่วันหนึ่งก็ต้องจากกันงั้นเหรอ

ทำไมวะ คนที่ยืนอยู่รอบข้างคนที่เดินไปมารอบตัวพวกนี้ก็ต้องตายด้วยใช่มั้ย แม้กระทั่งอีก็อดหมาที่บ้านที่เห่าทุกวันและทำให้ประสาทเสียมันก็ต้องตายเหมือนกัน
ต่อไปจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว....ถ้าเวลาผ่านไปนาน ๆ ก็จะไม่ได้เจอกันอีก

แม้กระทั่งไอ้พี่เวย์....ที่มันพูดจาเพ้อเจ้อก็ต้องตายด้วยใช่มั้ย.....

ถ้าต้องจากกันไปจริง ๆ แล้วจะให้พบเจอกันไปทำไม....ทำไมถึงต้องมาเจอมารู้จักกันด้วย

"เฮ้ย ตี๋ เป็นไรวะ เฮ้ย เฮ้ย ยังไม่ได้ด่าเลยนะมึง เป็นห่าอะไรวะเนี่ย ร้องไห้ทำไมเนี่ย กูยังไม่ตายเว้ยยยย ยังไม่ต้องรีบร้อง หยุดก่อน อย่าเพิ่งอย่าเพิ่ง สาย สาย ร้องไห้ทำไม"

ไม่รู้

กูจะไปรู้ได้ไง

อยู่ดี ๆ น้ำตาแม่งก็ไหลพราก ๆ ไม่หยุดเลย

ร่วงกราวเลยเนี่ย อายชาวบ้านชิบหาย

อายโคตรพ่อเลย ทำไมกูยืนร้องไห้ได้วะเนี่ยไม่อยากจะเชื่อ

"ไม่รู้ว่าร้องได้ไงพี่....ฮือ ฮือ...ตอนที่ยัยเจสซี่ตายพี่ก็ต้องร้องใช่มั้ย ผมก็ไม่รู้ทำไมผมต้องร้องด้วยว่ะ ฮือ ฮือ พี่แม่ง คนยิ่งอดนอนอยู่ ห่าเอ้ย ฮือ อือ"

มันคงเป็นภาพที่ตลกน่าดูเมื่อคนหล่ออย่างสายใจยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาป้อย ๆ แถมซ้ำไม่พอยังยกแขนเสื้อขึ้นถูที่ขอบตาตัวเองเพื่อเช็ดคราบหน้าตาที่กำลังรินไหลอาบหน้า
เล่นเอาเวนิชทำอะไรไม่ถูก ก่อนที่ชาวบ้านจะมองไปมากกว่านี้ มือก็เลยต้องรีบยกขึ้นโบกแท็กซี่สักคันไม่อย่างนั้นคงได้มีรายการอายไม่จบไม่สิ้นแน่ ๆ

ก้าวขาขึ้นรถ โดยลากแขนสายใจให้เข้ามานั่งด้วยกันในรถและยังเห็นคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ สะอึกสะอื้นไม่หยุด
ไม่เห็นน่าดูตรงไหน

ก็แค่ไอ้ตี๋นั่งร้องไห้ และพูดจาบ้าบอน้ำมูกน้ำตาไหลไม่หยุด

ไม่เห็นว่าจะน่าดูตรงไหน

เห็นแล้วก็ตลกจนอยากจะขำ แต่กลับขำไม่ออก ทำได้แค่อมยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากและยกมือขึ้นเขย่าหัวไอ้เด็กที่ร้องไห้ไม่หยุดให้มันหยุดร้องซะที

เขย่าเล่น ๆไปไม่กี่ครั้งในคราวแรก และเปลี่ยนเป็นแตะฝ่ามือลูบไล้เล่นที่เส้นผมของคนที่ยังยกแขนเสื้อขึ้นปาดน้ำตาป้อย ๆ

อมยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากกับภาพที่ไม่เคยเห็น ก่อนที่รอยยิ้มจะกลืนหายไปเมื่อนึกถึงบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาได้

หันไปมองนอกหน้าต่างรถ ผู้คนมากมายเดินกันขวักไขว่เร่งรีบในชั่วโมงเร่งด่วน

คล้ายวันนั้นที่ผมได้พบคุณ.....ในวันที่รีบเร่ง..... ในวันที่เราเดินสวนกัน......และส่งยิ้มให้กันเป็นครั้งแรก

รอยยิ้มแสนสดใสของผู้หญิงที่อยู่ในหัวใจอยู่เสมอ แม้ในวันที่ได้รับรู้ว่าจากนี้จะไม่ได้พบกันอีกเลยตลอดชีวิต

เวนิชนิ่งเงียบและยังคงลูบไล้ฝ่ามือไปที่เส้นผมของสายใจที่ยังก้มหน้าก้มตาเช็ดน้ำมูกน้ำตาของตัวเองไม่เลิก

สายตาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ทั้งที่ฝ่ามือยังแตะสัมผัสอยู่ที่เส้นผมของคนที่นั่งอยู่เคียงข้าง

เป็นนานที่เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ นานจนสายใจเงยหน้าขึ้นมองและสนใจกับสิ่งที่ได้เห็น

ยัยเจสซี่เป็นผู้หญิงยังไงกันแน่ถึงกุมหัวใจของผู้ชายคนนี้ได้อยู่หมัด ไอ้พี่เวย์ที่ไม่น่าจะรักใครได้กลับยกหัวใจให้ยัยเจสซี่นั่นไปจนหมด
คนแบบไหนกันวะที่ทำให้ไอ้พี่เวย์ทำสีหน้าได้มากมายหลากหลายขนาดนี้

บางเวลาที่ได้อยู่ใกล้ ๆ กันก็ยังรู้สึกว่าผู้หญิงที่ชื่อเจสซี่มีอิทธิพลกับความรู้สึกของไอ้พี่เวย์มากเหลือเกินอย่างไม่น่าเชื่อ

ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกนึกอิจฉาผู้หญิงที่แม้แต่หน้าตาก็ไม่เคยพบเคยเห็น

ไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นมาได้

รู้แค่เพียงว่า.....ฝ่ามือที่แตะสัมผัสอยู่ในเวลานี้ไม่ใช่ของตัวเอง.....รู้เพียงแค่นั้น..และพาลนึกเกลียดยัยเจสซี่ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

ไม่รู้ว่าทำไม

แต่กว่าจะรู้ตัว....สายตากลับนิ่งจ้องมองคนที่ออกปากไว้ตั้งแต่แรกว่าจะไม่มีทางชอบเด็ดขาด ไม่ว่ายังไงก็คงไม่มีวันนึกชอบคนแบบเวนิชได้
ไม่มีทางที่จะเป็นแบบนั้นได้เลย

ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ไม่มีทางจะเป็นไปได้สักวัน




TBC....





ปอลอ แนน+1 ให้กับคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ

[wan]

^^
^^

จิ้มหนูแนน พร้อมกับ +1 ให้นะครับ

[nanalonely]

^


^

จิ้มวันคืน อิอิ

[both^^]

โอ๋ๆๆ
อย่าร้องนะสาย
อย่าหึงคนตายด้วย
ชอบพี่เวเขาแล้วละเส้
ฮี่ๆ

+1 น้องแนนค่า

[april]

โอ๋...โอ๋ อย่าร้องไห้นะน้องสาย
คุณเจสซี่เธอไม่ได้อยู่แล้ว

แอบรักลุงหนวดแล้วละสิ

+1ให้แนนค่ะ

[kittyfun]

โอ๊ยตกลงพี่เวนย์จะเลือกใครกันแน่

จะเลือกเมียเก่าหรือน้องสาย

ทำน้องสายเศร้าแล้วนา