โรงแรม แกรนด์ฮิลตัน UAE ห้อง 1453
บนเตียงนอนขนาดใหญ่ในห้องสูทสุดหรูของโรงแรมระดับโลก..มีร่างของชายหนุ่มสองคนนอนทอดตัวนิทราอย่างมีความสุข มีเครื่องปรับอากาศส่งเสียงครางเบาๆแหวกความเงียบภายในห้อง
ก๊อกๆ...
เสียงเคาะประตูดังขึ้นไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสองคนที่นอนก่ายเกยกันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแต่อย่างใด..ภายในห้องยังคงไม่มีความเคลื่อนไหวกระทั่งเสียงเคาะประตูนั้นดังขึ้นเป็นครั้งที่ห้า เสียงครางในลำคอของชายหนุ่มคนหนึ่งจึงดังขึ้นเบาๆพร้อมการขยับกาย..
“...Cara mia~
(ตัวเอง,ที่รัก)..อเล็กซี่...” เสียงครางในลำคอมาจากชายหนุ่มร่างเพรียวที่นอนขดตัวและดวงตาปิดสนิทเช่นเดิม ฝ่ามือขาวจัดออกแรงสะกิดอีกฝ่ายเบาๆ..ทำให้ชายหนุ่มใบหน้าคมเข้ม ผิวขาวจัดซึ่งพาดแขนลงกับร่างของตนลืมตาขึ้นมาช้าๆนัยน์ตาสีฟ้าเข้มปรือขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือไม่น้อย แขนหนาที่พาดลำตัวอีกฝ่ายผละออกมายกขึ้นขยี้เส้นผมสีทองของตัวเองเบาๆ..
ก่อนจะโน้มตัวใกล้ใบหน้าที่เหมือนกันจนแยกไม่ออก ทว่ามีเพียงตัวเขาที่รู้ว่ามีอะไรแตกต่าง..ทั้งนัยน์ตาอีกฝ่าย สีของดวงตาที่อ่อนแสงกว่า เส้นผมที่หยักสลวยมากกว่าของเขาที่เหยียดตรงและมีสีเข้ม ริมฝีปากบางสีสด และวงหน้าที่หวานกว่ามาก...ทั้งเรือนร่างผอมเพรียว และแขนขาเล็กๆ..
ก๊อกๆ..
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง ทำเอาอารมณ์โรแมนติกตอนเช้าแทบจะสลายหายไปในอากาศ ความอิ่มอกอิ่มใจที่ได้จ้องมองดวงหน้าคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงก็พลอยหายไปด้วย ทำให้ต้องผุดลุกขึ้นจากเตียงนุ่มแล้วคว้าเอาเสื้อคลุมที่ถูกสลัดทิ้งบนพื้นขึ้นมาสวม..
“..มีอะไร?..” สเตฟาโน่ไม่รู้ว่าเพราะถูกกวนตอนเช้าหรือยังอยู่ในอาการเมาเครื่อง ร่างกายปรับตัวกับเวลาที่แตกต่างไม่ได้รึเพราะเหตุผลอื่นใด คุณชายอเล็กซิสที่เปิดประตูออกมาหาจึงมีสีหน้าหงุดหงิดและอารมณ์ขุ่นพอตัว..ทั้งที่ใบหน้าของเจ้าตัวก็บึ้งพออยู่แล้ว..
“..ทางเราพบข้อมูลใหม่เกี่ยวกับคุณชายคาวัลโลครับ..” สเตฟาโน่ยื่นซองเอกสารให้อีกฝ่าย อเล็กซิสพยักหน้ารับ พลางเอามากวาดตาดูลวกๆ..
“..โอเค...ถ้ามีอะไรคืบหน้าก็มาแจ้งแล้วกัน..ข้อมูลนี่เดี๋ยวผมจะขอดูก่อนแล้วจะสั่งการไปทีหลัง..” สเตฟาโน่พยักหน้ารับ แต่ไม่ทันที่จะอ้าปากถามอะไรคุณชายอเล็กซิสก็ปิดประตูห้องเสียโครมใหญ่ไปแล้ว..
รูปถ่ายและข้อมูลเมื่อกวาดตาดูคร่าวๆทำให้เล็กซิส จอร์จิโอนี่ วาลกัส บุตรชายคนโต พี่ใหญ่แห่งตระกูลวาลกัสขมวดคิ้วน้อยๆอย่างครุ่นคิด..ขณะที่ทรุดตัวลงบนเตียงหนาอีกครั้ง..
“Buon giorno
(อรุณสวัสดิ์)..เซย์...” ริมฝีปากหนากดลงบนหน้าผากเบาๆ ทำให้คนที่ครางงึมงำลืมตาขึ้นมาในที่สุด นัยน์ตาสีท้องฟ้าสบกับนัยน์ตาสีฟ้าเข้มแล้วยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
“..มีอะไรเหรอ?..” ขยี้ตาเบาๆพลางสบตาคนตัวโตกว่า อเล็กเซย์พาดแขนลงกับไหล่หนาพลางซุกใบหน้าลงกับแผ่นอกที่คุ้นเคยด้วยอาการง่วงงุนปนออดอ้อน..
“..ข่าวของเจ้าคาล..” อเล็กซิสตอบ พลางทิ้งตัวลงบนเตียงหนาอีกครั้งโดยที่มีแฝดผู้น้องเอนทับตัวเขาไว้ อเล็กเซย์ครางรับเบาๆ ก่อนจะปรือตาขึ้นมามองเอกสารที่อีกฝ่ายยื่นมาให้..
“..ยังไม่ตายอีกเหรอ?..” นั่นไม่ได้แช่ง แต่กับข่าวที่รู้มามันก็ต้องคิดแบบนั้นจริงๆ
“..หนังเหนียวขนาดนั้นไม่ตายง่ายๆหรอก...นี่ไง...คนของเราบอกว่าหลังการปะทะที่เกิดขึ้นน่ะ..มีคนไปเจอขบวนเดินทางไปที่เมืองหน้าด่านของเซเนียยา แล้วคนที่มาก็เป็นชีคเจ้าของประเทศ..” อเล็กซิสบอกเสียงเรียบ..พลางพิจารณารายละเอียดรายงานที่ได้รับ..
“..มันไปมีเรื่องกับชีคนั่นรึไง..? “ อเล็กเซย์ถามงงๆ ปรือตามองรายละเอียดตามฝาแฝดของตนบ้าง..
“..ไม่รู้สิ...” กระดาษในมือถูกละทิ้งความสนใจเมื่อริมฝีปากหนางับติ่งหูแฝดคนน้องเบาๆ ทำเอาอเล็กเซย์หัวเราะรับ..ชายหนุ่มปรือนัยน์ตาสีฟ้าสวยของตัวเองสบกับแววตาของฝาแฝด ความนัยน์ที่รู้กันดีในแววตาทำให้รอยยิ้มประดับบนริมฝีปากทันที..
“คิดอะไรอยู่ หืม?...”
“..นิดหน่อย..” อเล็กซิสตอบด้วยท่าทีครุ่นคิด ก่อนจะยักไหล่าช้าๆ “เอาเป็นว่า..เจ้าคาลยังไม่ตายแน่ๆ ก็คงจะกำลังดิ้นรนอยู่ล่ะมั้ง..”
“..อืม...เจอดีบ้างก็ดีเหมือนกัน..” อเล็กเซย์รับคำเบาๆ..ก่อนจะยิ้มหวานให้แฝดผู้พี่ “งั้นตอนที่มันยังหายหัวไป..เราก็เอาช่วงตามหา..มาสืบข่าวไปพลางๆแล้วก็พักร้อนกันไปพลางๆดีกว่า..”
“...น่าสนใจดีนี่...” อเล็กซิสขยับรอยยิ้ม สบมองแววตาของคู่แฝดอย่างอารมณ์ดี..
“..เนอะ...”
“..เนอะ...” ปลายจมูกกดลงบนผิวแก้ม เรียกเสียงหัวเราะดังขึ้นเบาๆก่อนที่เอกสารรายงานการหายตัวไปของน้องชายสุดที่รักจะถูกปัดลงบนพื้นห้องอย่างไม่ใคร่จะมีคนสนใจ..
“...เดี๋ยวนะ...” อเล็กซิสชะงัก..ฝ่ามือที่กำลังตรึงร่างอีกฝ่ายลงกับเตียงผละออกพลางคว้าโทรศัพท์มือถือมากดโทรออก ท่ามกลางเสียงหอบประท้วงของคนใต้ร่าง..
“...ชู่ว....ใจเย็นสิ..” ริมฝีปากหนากดลงบนเรียวปากบางที่ส่งเสียงประท้วง กดคลึงมันเบาๆอย่างอารมณ์ดีพลางแนบใบหูกับโทรศัพท์มือถือ..
“ครับ..” เสียงตอบรับของสเตฟาโน่ดังขึ้นพร้อมกับเสียงตุ๊บ...ร่างกำยำของแฝดผู้พี่ถูกอเล็กเซย์ผลักให้เป็นฝ่ายนอนลงกับพื้นเตียงบ้างพร้อมกับร่างเพรียวเป็นฝ่ายทาบกายลงแทนที่..
“...ฉันดูเอกสารแล้ว..”ปลายสายที่มีเสียงขยับกายเสียดสีและเสียงเนื้อปะทะกันนั้นทำให้สเตฟาโน่ขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย..ถึงแม้ว่าทุกคนที่พบเจอแฝดพี่น้องของวาลกัสจะพอมองออกถึงความสัมพันธ์ที่แนบสนิทชิดเชื้อชนิดที่ว่าเกินไปของทั้งสองคน...แต่ว่า..
“..ครับ...” ชายวันสี่สิบสองรับคำเบาๆ พยายามไม่สนใจประโยคที่แทรกเข้ามาประมาณว่า
”เดี๋ยวสิ..เด็กดี..”หรือไม่ก็..
”ดีมาก..ที่รัก” แต่ทว่าเสียงหอบที่ดังแทรกขึ้นมาก็ใช่จะทำเมินเฉยได้ง่ายๆ..
“..ค้นหาต่อไป...กระจาย....”ปลายเสียงเงียบลงด้วยสาเหตุบางอย่างที่สเตฟาโน่ไม่ทราบ เขาเพียงแต่ได้ยินเสียงจ๊วบจ๊าบเบาๆแทรกขึ้นมาเท่านั้น “ กระจายกำลังคน...ค้นหา แต่ไม่ต้องเข้าไปวุ่นวายในเมืองมากนัก ..อ่ะ.....(เสียงพ่นลมหายใจแรงจนดังมาถึงหู) เดี๋ยวจะไปเหยียบหางพวกผู้มีอิทธิพลแถวนี้เข้า.แค่นี้นะ..”
สเตฟาโน่มองโทรศัพท์มือถือของตนที่ส่งเสียงตื้ดมาสองสามครั้งแล้วกระพริบตาปริบๆพลางถอนหายใจอีกเฮือก ..ปลอบใจตัวเองว่าบางทีเขาก็แก่แล้ว..แก่เกินจะเข้าใจเรื่องราวของเด็กหนุ่มๆ..ใช่...หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น..
เขาวางสายแล้วหันไปสั่งการลูกน้องที่รอคำสั่งอยู่ พลางมองกระดาษพริ้นสีเต็มหน้าเป็นรูปของอนาคตบอสหนุ่มของแกงค์ ที่จะกระจายส่งไปยังชีคเจ้าของประเทศและเหล่าราชวงศ์ในแถบนี้ที่มีความสัมพันธ์อันดีกับตระกูล เพื่อช่วยกันตามหาร่าง..ไม่ก็โครงกระดูกของคุณชายคาวัลโล วาลกัส ให้เจอ..
ไม่ว่าจะเหลือแค่โครงกระดูกก็ต้องหา ไม่ว่าจะไม่มีชีวิตก็ต้องเจอ !!
นี่เป็นคำประกาศิตที่ได้รับจากเจ้านาย ที่สเตฟาโน่ไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี...
......................................................
มิสเตอร์คาวัลโล...ไม่รู้ว่าสเน่ห์ของนายจะใช้ได้อีกแค่ไหนนะ ห้าๆ
ตอนนี้เหมือนว่าท่านชีคกับคาวี่จะร่วมมือกันแบบแปลกๆ เกือบจะหวานแล้วเชียว ถ้าคาวี่มันไม่ทำเสียเรื่องซะก่อน คึคึ
ตอนนี้มีกดแล้วนะค่ะ ใครว่าไม่มี เพียงแต่ไม่ใช่คู่เอกเท่านั้นเอง เอาคู่คุณพี่ชายที่แสนดีไปเชยชมก่อน จะว่าไปก็น่าสงสารลุงสเตฟาโน่มิน้อย เด็กสมัยนี้ทำอะไรไม่เกรงใจคนแก่เลยเนอะ..
ตอนหน้า..และแล้วคาวัลโลก็ไปถึงเมืองหลวง..และ..ได้จะเจอฮาเร็มของท่านชีคในที่สุด...
..พ่อคุณจะโดนโยนเข้าฮาเร็มตามที่ว้อนรึไม่..โปรดติดตามตอนต่อไปค่า..