หัวข้อ: 『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60]

[mayuree]

  ใช่ เมื่อเสียไปแล้ว สำนึกได้แล้ว ก็ควรจะเปลี่ยนตัวเองใหม่ ไม่ควรกลับไปกินของเก่าที่คายทิ้งนะ เพราะมันนานค้างปีจนบูดจนเน่าแล้วละนั่น น้องเติ้ลควรจะหาของใหม่ที่สดสะอาดกินจะดีกว่านะ  ปล่อยพี่ป้องแกไปที่ชอบที่ชอบเถอะ

[boobooboo]

ป้องลืมทุกอย่างจริง ๆ เหรอ

[black sakura]

กรี๊ดดดดอิพี่ดาร์คมากอ่ะตอนนี้
ทั้งคำพูดและการกระทำ

[VentoSTAG]

มาม่าแซ๊บ..แซ่บ...!!! อ่านแล้ว น้ำเดิน (เอ็งเป็นเกย์นะSTAG จะมีของพรรค์นั้นได้งาย...)

[manami_01]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย


ถึงจะไม่สงสารเติ้ลก็จริงนะ


แต่ป้องไม่น่าทำแบบนี้ทำเหมือนไม่แคร์สิ่งใดทั้งที่ตัวเองก็บอกเองว่าจะไม่ทำกับคนที่ไม่รักนิ


แล้วตอนนี้มันอารายยยยยยยยยยยย ตกลงป้องยังรักเติ้ลแต่ต้องแก้ทำเป็นใจร้ายเพื่อปกป้องตัวเองใช่ป่ะ


แกล้งทำตัวเลว ๆ ให้เติ้ลเกลียด?


อยากให้สองคนนี้เครีย์กันสักทีเอาแบบเปิดอกคุยกันให้รู้เรื่องไปเลย


มีอะไรอยากบอกก็บอกไม่ใช่หนีกันไปหนีกันมาแบบนี้อีก      

[naoai]

ไม่เห็นแววที่จะคืนดีกันได้เลยแฮะ จงเห็นคุณค่าของของที่อยู่กับเราจนเราเคยชินกับมันสินะ

[Kelvin Degree]

เป็นเติ้ลคงเจ็บมากอ่ะ. ปกป้องเปลี่ยนไปขนาดนี้

[kukkikkooka]

โหหห พี่ป้องเปลี่ยนไปมากจริงๆ

ตอนอ่านนี่นึกถึงตอนที่เติ้ลขืนแมมมอธพี่ป้องเลยอ่ะ

มาม่าชามนี้คงชามใหญ่น่าดู เติ้ลต้องสู้นะ

[manutty]

ตอนนี้เป็นอะไรที่เริ่มเห็นใจเติ้ลนะ ถึงเติ้ลจะเอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่ แต่เติ้ลก็ยังมีมุมดีๆอยู่เหมือนกัน กับการรู้ว่าอะไรดีไม่ดี รู้ว่าพ่อทำธุรกิจผิดๆ เติ้ลไม่เห็นด้วย แต่ก็ยังเลือกที่จะอยู่กับพ่อกับพี่ตั้ม แม่ที่อยากให้เติ้ลไปอยู่ด้วยแต่ก็ออกจะบังคับให้เติ้ลเป็นอย่างที่แม่ต้องการ ถึงจะหวังดีแต่ก็ต้องค่อยเป็นค่อยไปจะดีกว่า เติ้ลน่าเห็นใจตรงครอบครัว ไม่ได้ขาดทรัพย์ แต่ขาดความอบอุ่น และ ชอบที่เติ้ลไปหายายของป้อง ไปช่วยดูแล ไปเรียนรู้เพื่อจะปรับตัวเอง เติ้ลมีความคิดที่โตขึ้น ดีแล้วล่ะเติ้ลเริ่มต้นใหม่ไม่สาย    แต่อีพี่ป้อง  แกจะเปลี่ยนตัวเองไปยังไงไม่ว่า จะหล่อขึ้น จะตัดใจ หรือ จะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใคร ก็แล้วแต่แก แต่การที่แกไม่เคยกลับมาหายายเลย มันหมายความว่ายังไง    นี่คือสิ่งที่รับไม่ได้กับที่พี่ป้องทำกับยายตัวเอง ป้องจะใจร้ายกับเติ้ลหรือคนอื่นยังไม่น่าด่าเท่ากับ ป้องทำกับยายที่เลี้ยงดูตัวเองมา แล้วผลเป็นยังไง ยายต้องมาตายอย่างน่าเวทนา    เรานึกถึงตัวเองเป็นเติ้ลแล้วไปเห็นยายตายแบบนั้น คงตกใจจนช็อคไม่น้อย และ อีพี่ป้องกลับมาทำไมเหมือนมึงดูไม่เศร้าโศกสักนิด คิดแต่ว่าจะขายบ้านขายที่อันเป็นที่รักของยาย เป็นมรดกที่ยายทิ้งไว้ให้ คิดแต่จะไปอยู่กรุงเทพฯ ไม่คิดบ้างหรือไงว่า วันหนึ่งเกิดอะไรขึ้นปัจจุบันทันด่วน ตกงาน อกหัก แล้วเมิงจะไปมุดหัวอยู่ไหน คิดบ้างไหมวะ    เสียความรู้สึกกับป้องหลายอย่างมาก ไปจากเติ้ล ก็ไม่เห็นต้องทำตัวแบบนี้ ทำตัวเป็นคนเจนโลกในแบบที่ไม่ดี ป้องจะไม่รักเติ้ล จะเอาคืนเติ้ล จะยังไงก็ไม่ว่า แต่ป้องที่เปลี่ยนตัวและจิตใจ รับไมไ่ด้ โดยเฉพาะกับยาย อีพี่ป้อง   

[smoking]

สู้ต่อไปน่ะเติ้ล เชียร์อยู่

[nsai.ss]

เติีลเอ๊ยยย...จะลุกขึ้นป่ะเนี่ย 

เดาว่าเดี๋ยวพี่ตั้มก็คงจะรู้เรื่องนี้...แล้วพี่ตั้มจะสอนเติ้ลยังไง แต่พี่ตั้มก็เป็นพี่ชายที่ดีเสมออ่ะสำหรับเรา #ทีมพี่ตั้มเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือพี่ป้องกับเติ้ลลล???

[brookzaa]

  รอตอนต่อไปดีกส่า ำม่รู้จะพูดอะไร มันจุกอยู่ในอก กับการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด ของตัวละคร เหมือนอยู่คนละดาว

[boobooboo]

รออยู่นะครับ

[AI.NoR]

     ผมน็อก! เป็นครั้งแรกที่โดนเอาจนสลบ รู้สึกเหมือนตูดตัวเองถูกใช้งานอย่างหนักจนบาน ไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว พวกเราจะเผายายตอนสิบเอ็ดโมง หวังว่าผมคงตื่นทันนะ ขืนผมไปเผายายไม่ทันผมคงเกลียดตัวเองไปตลอดชีวิต แต่ที่แน่ๆ ผมไม่ได้ให้อาหารไก่อีกละ

     ผมรู้สึกห้องมันเงียบๆ เลยพลิกตัวหันไปดูข้างๆ พี่ป้องไม่อยู่!

     ในห้องนอนของพี่ป้องเหลือแค่ผมคนเดียว มีผ้าแพรห่มตัวผมที่นอนโป๊อยู่ น่าจะเป็นพี่ป้องคลุมให้ อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้ผมนอนแก้ผ้าจนไม่สบายแฮะ ยอมรับเลยว่าลึกๆ แล้วแอบดีใจ พี่ป้องทำแบบนี้ผมหลงอ่ะ! ฟิน!

     แต่ผมดีใจได้ไม่นานก็ต้องตกใจเมื่อลองขยับตัวแล้วพบว่าผมเลือดออก! มีเลือดเปื้อนอยู่ตรงตูดกับบนผ้าปูอย่างกับผมพึ่งเสียซิงครั้งแรก! เมื่อคืนพี่ป้องรุนแรงเกินไปแล้ว! ขนาดครั้งแรกที่ทำกับพี่เบสท์ผมยังไม่เลือดออกเลยนะ! พอเก่งแล้วก็ไม่เกรงใจตูดคนอื่นบ้างเลย!

     แต่โอเค ผมให้อภัยก็ได้เพราะเมื่อคืนโคตรมัน!

     รีบไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า เดี๋ยวไปเผายายไม่ทัน ผมต้องคิดข้ออ้างดีๆ เอาไว้บอกพ่อด้วย ผมหายมาทั้งคืนไม่รู้จะวุ่นวายกันรึเปล่า ขออย่าให้พ่อรู้เล้ยว่าผมหนีมานอนกับพี่ป้อง! ไม่งั้นแทนที่ผมจะต้องคิดแผนการฉกพี่ป้องจากแฟนอย่างเดียวผมอาจจะต้องคิดว่าทำยังไงให้พ่อยอมรับพี่ป้องด้วย แต่ผมต้องทำให้พี่ป้องกลับมารักผมเหมือนเดิมก่อนเป็นอันดับแรก!

     แต่พอลองลุกขึ้นแล้วผมถึงกับทรุด! ผมแทบยืนไม่ไหวอ่ะ เข่าอ่อนแข้งขาไม่มีแรงเลย ปวดไปทั่วทั้งตัว รู้สึกว่าตูดตัวเองระบมมาก ฉีกแน่ๆ ไอ้พี่ป้องบ้า! ของตัวเองก็โคตรใหญ่แทนที่จะถนอมตูดน้องหน่อย เจ็บอ่ะ น้ำตาเล็ดทุกย่างก้าวเลย!

     ห้องน้ำอยู่ชั้นล่างด้วย โอ๊ย! คลานสิงานนี้!

     ผมรู้แล้วว่าทำไมยายแกถึงได้ย้ายสัมภาระกับที่นอนลงไปนอนที่ชั้นล่าง พอสังขารมีปัญหาแล้วเราเดินขึ้นลงบันไดไม่ไหวจริงๆ นั่นแหละ ขาผมสั่นพั่บๆ เลยตอนก้าวลงบันได ต้องเกาะราวพยุงตัวเองไว้เลยอ่ะ!

     แต่พอลงบันไดไปได้ครึ่งนึงแล้วผมก็ชะงัก ตรงตั่งที่ยายแกใช้เป็นที่นอนมีพี่ป้องนั่งอยู่ตรงนั้น และพี่ป้องกำลังร้องไห้ พี่ป้องกอดผ้าถุงยายเอาไว้แล้วร้องไห้น้ำตาเต็มหน้า พี่ป้องไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายแต่กำลังพยายามร้องไห้แบบไม่มีเสียง ผมคิดไปได้ยังไงว่าพี่ป้องจะไม่เสียใจที่ยายแท้ๆ ตาย ขนาดผมที่เป็นหลานชายข้างบ้านยังเสียใจมากเลย

     ผมเลยย่องไปกอดพี่ป้องจากทางด้านหลัง พี่ป้องตกใจหันมามองหน้าผม น้ำตาเต็มหน้าหมดหล่อเลยแฮะ

     “พี่ป้องยังมีผมอยู่นะ พี่ไม่ได้เหลือตัวคนเดียวหรอก”

     พูดไปแล้วก็อายแฮะ ผมพูดแบบนั้นออกไปได้ยังไงว้า เขิน!

     แต่แบบ... ผมเข้าใจนะ พี่ป้องมีแต่ยายปัน ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนอีก พอยายแกตายก็เท่ากับว่าพี่ป้องเหลือตัวคนเดียวแล้ว ผมแค่อยากบอกพี่ป้องว่าเค้ายังมีผมอ่ะ เขินจัง ไม่กล้าสบตาพี่ป้องเลยแฮะ เนียนซุกแผงอกพี่ป้องดีกว่า กล้ามอกแน่นเป็นบ้า! ล่ำขึ้นตั้งเยอะ ถึงจะยังมีขนหน้าอกยุบยับแต่ผมจะพยายามคิดว่ามันเซ็กซี่ก็แล้วกัน

     อยู่ๆ พี่ป้องก็กอดผมตอบ พี่ป้องเอามือมาลูบหัวผมด้วย! เคลิ้มเลยดิงานนี้!

     “ขอบใจ ถ้าพี่ไม่อยู่ฝากเติ้ลดูแลที่นี่ด้วยนะ ยายคงให้อภัยพี่ถ้าคนที่ซื้อต่อคือเติ้ล”

     “ทำไมอ่ะ พี่ป้องจะขายจริงๆ เหรอ? เก็บไว้ก็ได้ ผมสัญญาว่าจะมาดูแลให้เรื่อยๆ ไม่ต้องขายให้ผมหรอก”

     “พี่กลับมาอยู่ที่นี่ไม่ไหวหรอกพี่มันเป็นหลานเฮงซวย มัวแต่ทำงานไม่ได้มาดูแลยาย พี่ไม่อยากเดินทางไปๆ มาๆ แล้ว เติ้ลรู้ใช่ป่ะว่าพ่อแม่พี่ตายยังไง พี่อยากอยู่เป็นหลักเป็นแหล่ง”

     “พี่ก็กลับมาอยู่ที่นี่ดิ”

     “ที่นี่มีแต่ความทรงจำที่พี่ไม่อยากนึกถึง พี่อยากลืมทุกอย่างแล้วไปเริ่มต้นใหม่”

     “เหมือนที่พี่มีแฟนใหม่คนนั้นใช่มั้ย? พี่อยากไปเริ่มต้นใหม่กับเค้าใช่ป่ะ?”

     โอเค พี่ป้องกำลังกอดผมอยู่ เรากำลังคุยเปิดอกกัน ถ้าพูดกันดีๆ ผมอาจจะปรับความเข้าใจกับพี่ป้องได้ แต่ผมทนไม่ไหวอ่ะ พี่ป้องดันพูดว่าจะลืมทุกอย่าง ผมไม่ยอมอ่ะ!

     พี่ป้องผละออกจริงๆ ด้วย เค้าเปลี่ยนจากกอดมามองหน้าผมแทน เรามองตากัน สายตาของพี่ป้องดูอบอุ่นแต่ก็เศร้าด้วย เค้าโกรธผมเหรอ? ไม่หรอกถ้าพี่ป้องหงุดหงิดผมมุมปากเค้าจะไม่ยกขึ้นนิดนึงแบบนี้ เวลาพี่ป้องทำแบบนี้คือแอบยิ้มชัดๆ พี่ป้องกำลังยิ้มให้ผมจริงดิ!?

     ผมเดาอารมณ์พี่ป้องไม่ถูกแต่ว่าพี่ป้องคนนี้ผมรู้จักนะ! นี่แหละพี่ป้องที่ผมคุ้นเคย!

     ด้านเข้าไว้ตะวัน ถ้าไม่อ้อนพี่ป้องตอนนี้ผมก็ไม่มีโอกาสแล้ว! ผมจะไม่ยอมเสียพี่ป้องไปให้ใครเด็ดขาด พี่ป้องต้องเป็นของผมดิ!

    “ผมไม่อยากลืมอ่ะ ผมลืมพี่ป้องไม่ได้ พี่ป้องอย่าลืมผมนะ จะให้ผมทำอะไรก็ได้ให้ผมเป็นแค่กิ๊กผมก็ยอม ขอแค่พี่ป้องอย่าทิ้งผมนะ ผมยอมเป็นที่สองก็ได้ขอแค่พี่ป้องอย่าหายไปแบบนั้นอีกได้มั้ย ผมไม่อยากอยู่โดยไม่มีพี่ป้องอยู่ข้างๆ”

     นี่เป็นประโยคตอแหลที่สุดในชีวิตที่ผมเคยพูดออกจากปากของตัวเองเลย! แต่ถ้าผมตอแหลแล้วได้พี่ป้องคืนมาผมก็ยอมอ่ะ เป็นไงเป็นกันดิ!

     “ได้ยังไง พี่มีแฟนแล้วเติ้ลก็รู้”

     “ผมรู้ ผมก็ไม่ได้ให้พี่ป้องเลิกกับแฟนนี่ ผมไม่ได้บอกให้พี่ป้องเลิกรักเค้าซักหน่อย พี่ไม่ต้องรักผมก็ได้ ผมจะไม่เรียกร้องอะไรหรอกขอแค่พี่ป้องอย่าหนีผมไปอีกก็พอ ผมยอมเป็นที่ระบายอารมณ์เฉพาะเวลาที่พี่เหงาก็ได้ ยอมทุกอย่างอ่ะ”

     “มึงพูดอะไรออกมาวะ! รู้ตัวป่ะ?”

     ง่า เสียงดุเลย ขึ้นมึงกูแบบนี้แปลว่าโกรธแน่ๆ

     ซวยเลยพี่ป้องโกรธผมแล้ว สงสัยบทนางเอกดราม่าไม่เวิร์ก ทำไงดีอ่ะ? เอาแต่ใจก็ไม่ได้ดราม่าก็ไม่ดี สงสัยต้องงัดไม้นี้มาสู้!

     “ผมรู้แต่ผมรัก”

     “มึงทำอะไรน้องกู!”

     ผมยังพูดคำว่า “รักพี่ป้อง” ไม่จบเลยนะพี่ตั้ม! แล้วเมื่อไหร่ผมจะได้สารภาพรักกับเค้าอ่ะ!

     พี่ตั้มไม่พูดพร่ำทำเพลงตรงเข้ามาคว้าตัวพี่ป้องไปต่อยเฉยเลย!

     “ไอ้สัส! มึงทิ้งน้องกูๆ ไม่ว่าแต่มึงมีคนอื่นแล้วยังมายุ่งกับน้องกูเนี่ยนะ มึงทำแบบนี้กับเพื่อนได้ยังไงวะป้อง!”

     คือแบบ... ผมก็อยากปฏิเสธอยู่นะ แต่สภาพผมกับพี่ป้องนี่ยังไงก็เข้าใจเป็นอื่นไม่ได้อ่ะ ผมใส่แต่ผ้าเช็ดตัว พี่ป้องก็นุ่งแต่ผ้าขาวม้า ร่องรอยมันฟ้องอ่ะ!

     จะบอกว่าไม่มีอะไรกันก็ไม่ทันแล้วใช่มั้ย แถมผมกับพี่ป้องกำลังกอดกันอีก โกหกพี่ตั้มไม่ได้แล้ว!

     “แล้วทีน้องมึงทำกูอ่ะไอ้เหี้ย! หลงน้องจนหน้ามืดตามัว”

     แย่แล้ว! พี่ป้องพุ่งเข้าไปซัดพี่ตั้มกลับ แม่งเอ้ย! เพราะแบบนี้แหละผมถึงได้เกลียดนิสัยใจร้อนใช้แต่กำลัง!

     “แต่มึงก็ทิ้งเติ้ลไปแล้ว! มึงมีคนอื่นแล้วกลับมายุ่งกับน้องกูอีกทำไมวะ ไหนบอกจะเลิกยุ่งกับน้องกูละไง ไหนบอกมีแฟนใหม่แล้วไงวะ ทำไมมึงไม่เห็นกะที่กูทำทุกอย่างให้มึงบ้าง ไอ้เพื่อนสารเลว สันดานหมาเลี้ยงไม่เชื่อง!”

     “มึงไปถามน้องมึงดิว่าใครเริ่มก่อน มันยั่วกูเองทั้งนั้นอ่ะ กูก็เอามันฟรีเหมือนที่มึงทำกับผู้หญิงคนอื่นไงไอ้สัส!”

     โอเค ผมเริ่มก่อน! อันนี้ผมผิดเอง แต่เอาฟรีเหรอ? เจ็บว่ะ!

     ไอ้ที่กอดผมเมื่อกี้นั่นก็เอาฟรีด้วยป่ะวะ? ตกลงพี่ป้องยังเหลือความรู้สึกดีๆ กับผมบ้างมั้ย!

     พี่ตั้มกับพี่ป้องซัดกันนัว และตอนนี้พี่ป้องก็เป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำโดนพี่ตั้มขึ้นคร่อมบีบคอจนจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว พี่ผมโหดอ่ะ! กะเล่นถึงตายเลยเหรอพี่ตั้ม!

     ช่วยพี่ป้องก่อนละกัน อย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง!

     “พอได้แล้ว!”

     ยังๆ ยังไม่หยุด!

     “พี่ตั้มหยุด พี่ป้องพอได้แล้ว โอ๊ย! พอได้แล้วทั้งคู่อ่ะ เลิกต่อยกันซะทีได้มั้ย!”

     ไม่มีใครสนใจเสียงผมเลย พี่ป้องกำลังพยายามพลิกกลับมารัดคอพี่ตั้มแทน ให้ตายเหอะ! ถ้าผู้ชายที่รักกับพี่ต่อยกันแล้วเราควรจะช่วยใครก่อนดี!

     “บอกให้พอยังไงละเว้ย! พอได้แล้ว ผมเริ่มเองผมผิดหมดทุกอย่างพอใจมั้ย เลิกต่อยกันซะทีสิเว้ย!”

     ผมพยายามดึงแขนพี่ป้องออกจากคอพี่ตั้ม แต่พลาด พี่ป้องสะบัด ผมเสียหลักล้มก้นกระแทก!

     “โอ๊ย!”

     ร้องดิ! จุกจนลุกไม่ขึ้นเลย นอนงอตัวเลยอ่ะ มันเจ็บมาก เจ็บหนักเหี้ยๆ นาทีนี้ผมเอาตูดสัมผัสพื้นต่อไม่ไหวละ ขอคว่ำก่อนละกัน น้ำตาจะไหล!

     “แม่ง....”

     เจ็บอ่ะ! ซ้ำรอยเดิมชัดๆ ผมร้องเสียงหลงเหมือนโดนเชือดเลยอ่ะโคตรอาย แต่รู้สึกเหมือนพี่ตั้มกับพี่ป้องจะหยุดต่อยกันแล้ว ทั้งสองคนมองมาที่ผมตาค้าง

     “เหี้ย! เลือด!”

     “ตัวเล็กเจ็บตรงไหนบ้าง!”

     พี่ป้องกับพี่ตั้มอุทานดังลั่น แต่อะไรนะ ผมเลือดออกอีกแล้วเหรอ?

     “เติ้ล แหกเพิ่มป่ะ?”

     ถามผมตรงๆ แบบนี้ผมก็อายเป็นนะพี่ป้อง แน่ะยังจะมาเปิดผ้าเช็ดตัวเค้าอีก!

     “มึงทำอะไรวะไอ้เหี้ย!”

     “กูจะดูแผลน้องมึงไง เมื่อคืนเลือดไหลตั้งเยอะ ล้มลงไปเมื่อกี้แหกเพิ่มอีกรึเปล่าก็ไม่รู้”

     “ไอ้เหี้ย! มึงเอาน้องกูจนแหก?”

     คือมันอายนะ “โดนเอาจนแหก”

     แบบ... เขินอ่ะ พี่ตั้มพูดอะไรไม่ไว้หน้าผมบ้างเลย ถึงน้องชายพี่จะเป็นเกย์แต่ก็เขินเป็นนะเว้ย!

     “พี่ตั้มพอเหอะ ผมก็อายเป็นนะพี่”

     เขินหนักมาก อายที่สุดในชีวิต คือแบบผมกำลังจะซึ้งเลย เกือบจะกล่อมพี่ป้องได้แล้วเชียวแต่พี่ตั้มดันมาขัด แถมยังทะเลาะกันจนผมโดนลูกหลงแบบนี้อีก น่าอายจะตายเลือดไหลอย่างกับเป็นริดสีดวง ผมว่าตูดผมก็ไม่ได้ผ่านการใช้งานมาโชกโชนขนาดนั้นนะ ทำไมพอกลับมาโดนของใหญ่แล้วมันแหกแบบนี้อ่ะ ทีตอนนั้นที่เอากับพี่ป้องครั้งแรกยังไม่เป็นอะไรเลย เพราะลีลาพี่ป้องเปลี่ยนไปแน่ๆ เก่งแล้วฮาร์ดคอร์ขึ้นนะ เจ็บเลยผม

     “พาผมไปห้องน้ำก็พอ เดี๋ยวผมจัดการแผลเอง”

     “มา เดี๋ยวพี่ดูให้”

     พี่ป้องขยับมาใกล้จะอุ้มผม แต่โดนพี่ตั้มสกัดดาวรุ่ง

     “ไปไกลๆ ตีนเลยมึง”

     อดฟินเลยอ่ะ ผมกำลังอินกับเยื่อใยของพี่ป้องอยู่แล้วเชียว เค้าเป็นห่วงผมด้วย

     “น้องกูๆ ดูเองได้”

     แล้วพี่ตั้มถามผมมั้ยว่าผมอยากให้พี่ดูรึเปล่า อายอ่ะ ถึงผมจะให้พี่ตั้มเช็ดตัวให้จนถึง ม.4 ก็เหอะ แต่เรื่องมาเปิดตูดให้พี่ชายตัวเองดูนี่มันก็...

     “พอเหอะพี่ตั้ม แล้วตกลงพี่มาทำไม”

     “ก็จะมารับหมาบางตัวไปวัด แต่ช่างแม่ง ตอนนี้ตัวเล็กสำคัญกว่า”

     แย่แล้ว! ลืมไปเลยว่ายายยังรอเผาอยู่ที่วัด!

     ขอโทษครับยาย ผมมัวแต่อ่อยหลานชายยายเพลินไปหน่อย แต่ที่ผมทำก็เพื่อยายนะ ยายก็ไม่อยากให้พี่ป้องขายที่แล้วหนีไปอยู่กรุงเทพคนเดียวใช่มั้ยล่ะ

     “พี่ป้องรีบอาบน้ำแต่งตัวไปวัดเหอะ เดี๋ยวผมไหวแล้วจะตามไป”

     “แต่...”

     ฟินอ่ะ ถ้าพี่ป้องจะมองผมด้วยสายตาเป็นห่วงขนาดนี้ผมยอมเจ็บตัวบ่อยๆ เลยก็ได้ คุ้มสุดๆ

     “ผมไม่เป็นไรหรอก มีพี่ตั้มอยู่ด้วยทั้งคน พี่ตั้ม! เอารถพี่ให้พี่ป้องยืมด้วยนะ”

     เรื่องเอาแต่ใจบังคับพี่ชายผมถนัดอ่ะ

     “อ้าวตัวเล็ก!”

     “ไม่ต้องอ้าวอ่ะ พี่ป้องเค้าต้องไปเตรียมตัวที่วัด พี่แหละอยู่กับผม”

     ผมมีเหตุผลนะ ไม่ได้เอาแต่ใจไร้สาระตลอดเวลาซักหน่อย เห็นป่ะ?

     “ชิ!”

     พี่ตั้มโยนกุญแจรถให้พี่ป้องแล้วอุ้มผมตัวลอย!

     “เฮ้ย! จะพาผมไปไหนอ่ะพี่!”

     “กลับบ้านเราดิจะอยู่ที่นี่ทำไม”

     “แต่ว่า...”

     ผมพยายามหันหลังไปสบตาพี่ป้องแต่พี่ตั้มอุ้มผมเดินลิ่วออกจากบ้านมาแล้ว แล้วใจคอพี่ชายผมจะอุ้มน้องในสภาพโป๊มีแต่ผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างเดินผ่านถนนข้ามไปในบ้านรั้วติดกันนี่เหรอ? โอย แถมในบ้านยังมีพวกเพื่อนพี่ตั้มอีกเพียบ งี้เค้าก็รู้กันหมดดิว่าผมเสร็จพี่ป้องอ่ะ แย่แล้ว!


     อายอ่ะ เกิดมาก็พึ่งเคยอายสุดๆ ตอนนี้แหละ ยังไงงานเผายายทั้งที ผมก็ต้องมารำลึกถึงแกเป็นครั้งสุดท้าย แต่สภาพผมไม่ค่อยเอื้ออำนวยเท่าไหร่ เดินแทบไม่ไหว โดนทุกคนมองแปลกๆ ด้วยอ่ะ ขายหน้าจัง!

     พี่ตั้มนึกว่าผมกลับบ้านกับพ่อ ส่วนพ่อก็นึกว่าผมไปกับพี่ แต่ตอนนี้คนรู้กันเกือบทั้งหมู่บ้านแล้วว่าผมหายไปอยู่กับพี่ป้องทั้งคืน แถมบางคนรู้ลึกรู้จริงเล่ากันปากต่อปากไปอีกว่าพี่ป้องจะยกนาให้พ่อผมเป็นค่าสินสอด เขินที่สุดในชีวิตเลย!

     ผมถูกพี่ตั้มดุด้วย พี่ตั้มสั่งห้ามไม่ให้ผมมีเยื่อใยกับพี่ป้องอีก โดนว่าเยอะเหมือนกันแฮะ พึ่งเคยโดนพี่ตั้มโกรธจริงจังเป็นครั้งแรก พี่ตั้มไม่ยอมให้ผมมีโอกาสอยู่ใกล้ๆ พี่ป้องเลย จะแอบมองตากันพี่ตั้มยังขัดขวาง แถมพอเผายายเสร็จก็พาผมกลับบ้านทันที ไม่ยอมช่วยงานที่เหลือ สงสารพี่ป้องจัง

     แต่ไม่ได้หรอก ตีเหล็กต้องตีตอนร้อนๆ พี่ป้องกำลังใจอ่อน ผมต้องรีบไปเสนอหน้า

     “พี่ตั้ม พาผมไปหาพี่ป้องหน่อยดิ”

     “ตัวเล็กจะไปหามันทำไม”

     “ก็เค้าต้องเก็บกระดูกกันอีก ต้องทำอะไรอีกตั้งเยอะ ของในบ้านก็ยังไม่ได้เก็บ พี่ป้องเหลือตัวคนเดียว ผมอยากไปช่วยเค้า”

     “ไปทำไมปล่อยมันทำเอง!”

     “ก่อนหน้านี้พี่ยังช่วยเค้าอยู่เลย”

     “ก็นั่นมันก่อนที่มันจะมาหลอกฟันตัวเล็ก”

     หลอกฟัน!? พี่ตั้มพูดซะผมบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเลย ความจริงแล้วผมปล้ำพี่ป้องต่างหาก ยั่วเองทุกครั้งอ่ะ แรกๆ ก็ขึ้นเองบ้างแต่หลังๆ ให้พี่ป้องคร่อมแล้วมันกว่าเยอะ!

     “เค้าหลอกอะไรผม?”

     “มันมีแฟนอยู่แล้วละมาทำงี้กับตัวเล็กได้ไง มันไม่เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเราเลย มันมาทำให้น้องพี่เสียใจ”

     พี่ตั้มรู้อยู่แล้วจริงๆ ด้วย ที่ผ่านมาปิดผมมาตลอดสินะ มิน่าเวลาผมถามถึงพี่ป้องทำเป็นไม่รู้บอกไม่ได้คุยไม่ติดต่อกัน

     “พี่ป้องไม่ผิดหรอกพี่ตั้ม ผมรู้เรื่องแฟนพี่ป้องตั้งนานแล้ว ผมเป็นคนเริ่มเองเพราะผมตัดใจจากเค้าไม่ได้”

     พี่ตั้มอึ้ง เค้าคงคิดว่าผมไม่รู้เรื่องนี้

     “ตัวเล็กรู้แล้วเหรอ?”

     แปลว่าผมเดาถูกว่าพี่ตั้มรู้เรื่องของพี่ป้องมาตลอดแต่ไม่ยอมบอกผม

     “อืม ผมเคยเจอพวกเค้าตอนไปดูหนัง แฟนใหม่พี่ป้องสวยมากเลย แต่แก่กว่าใช่ป่ะ? พี่ป้องคงรักแฟนมากอ่ะ เปลี่ยนไปตั้งเยอะ หล่อขึ้นจมเลย พี่ป้องคงเปลี่ยนตัวเองเพื่อแฟนเนอะ น่าอิจฉาอ่ะ”

     ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งย้ำเตือนกับตัวเองว่าพี่ป้องเค้ามีคนอื่นไปแล้ว ผมไม่ใช่คนสำคัญของพี่ป้องอีกต่อไป ผมมันก็แค่ของฟรี ผมผิดเองที่ไปเสนอหน้าอ้าขาให้เค้าเอาฟรี!

     “ตัวเล็ก...”

     รู้ดีว่าเค้ามีตัวจริงของเค้าอยู่แล้วแต่ผมตัดใจไม่ได้ ผมว่าผมเข้าใจหัวอกเมียน้อยนิดๆ แล้ว รู้ทั้งรู้ว่าผิด รู้ว่ามาทีหลัง รู้ว่าสิ่งที่ทำมันไม่ดี อาจจะทำให้คนอื่นเจ็บปวดแต่ก็ตัดใจไม่ได้เพราะรักเค้า ยอมทนทุกอย่างขอแค่ให้เค้ามีเราในสายตาบ้างก็พอ ถ้าผมใช้หัวใจรั้งพี่ป้องเอาไว้ไม่ได้ขอแค่ร่างกายผมดึงดูดเค้าได้บ้างก็พอ ผมยอมทุกอย่าง เพราะผมรักพี่ป้อง

     “ผมรู้อยู่แล้วแต่ผมตัดใจไม่ได้เอง ผมไปนอนกับเค้าเองพี่ป้องไม่ผิดหรอก พี่ตั้มอย่าโกรธพี่ป้องเลยนะผมขอร้อง”

     ผมขอร้องพี่ตั้มทั้งน้ำตา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของผม พี่ป้องไม่ควรต้องมาถูกตำหนิ คนที่เลวคือผมเอง!

     “มานี่มาตัวเล็กของพี่”

     พี่ตั้มอ้าแขนออกรอให้ผมเข้าไปซบ จะรออะไรล่ะผมก็ร้องไห้กับพี่ชายสิ พี่ตั้มลูบหัวให้ผมอย่างเคย อย่างน้อยถึงผมไม่มีพี่ป้องแต่ผมก็ยังมีพี่ตั้มละนะ

     ยังไงซะอ้อมกอดของพี่ตั้มก็อบอุ่นที่สุด ผมอกหักแต่ยังได้มานั่งร้องไห้ซบอกพี่ชาย ก็ยังไม่ถือว่าย่ำแย่เท่าไหร่ แต่ผมสงสารพี่ป้อง ยายก็ตายแล้ว เพื่อนก็โกรธกัน แฟนก็ไม่อยู่ข้างๆ ในเวลาที่พี่ป้องไม่มีใครแบบนี้ขอแค่ให้ผมช่วยแบ่งเบาพี่ป้องบ้างผมก็พอใจแล้ว พี่ป้องไม่ต้องมองผมเป็นคนพิเศษก็ได้เพราะยังไงพี่ป้องก็เป็นคนพิเศษของผมเสมอ

     “ผมรักพี่ป้องอ่ะพี่ตั้ม อย่าว่าผมเลยนะผมตัดใจจากเค้าไม่ได้จริงๆ อย่าห้ามผมเลย”

     พี่ตั้มไม่พูดอะไร ไม่รู้ว่าพี่ชายผมจะยอมเข้าใจรึเปล่า แต่ผมเลือกที่จะเป็นแบบนี้เอง ต่อให้ใครมองว่าผมงี่เง่าผมก็ไม่แคร์เพราะเรื่องงี่เง่าที่สุดในชีวิตที่ผมเคยทำมาก็คือการไม่รั้งพี่ป้องเอาไว้ ตอนนี้ผมถึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เค้าคืนมา


     ในที่สุดพี่ตั้มก็ยอมถอย พวกเรากลับไปช่วยพี่ป้องจัดการงานที่เหลือ พี่ตั้มยอมเลิกทิฐิพาคนไปช่วยงานพี่ป้องบ้างแต่ยังไม่ยอมให้ผมมีโอกาสอยู่กับพี่ป้องสองต่อสองเลย ผมยังทำคะแนนไม่ได้เลยอ่ะ! นี่ถ้าพี่ป้องหนีกลับกรุงเทพผมจะทำยังไง จะไปตามหาพี่ป้องพี่ไหน?

     ไม่เอาอ่ะ ผมไม่ยอมให้จบแบบนี้!

     แต่ผมทำอะไรไม่ได้ เพราะข่าวลือเรื่องผมกับพี่ป้องเลยทำให้พ่อเริ่มสงสัย พ่อผมไม่ได้พูดอะไรหรอกแต่มักจะถามถึงพี่ป้องบ่อยๆ เดี๋ยวๆ ก็ถามอีกแล้วว่าวันนี้ไปช่วยพี่ป้องมาเป็นยังไงบ้าง ทีเมื่อก่อนไม่เห็นซัก ทำมาเลียบๆ เคียงๆ ว่าผมสนิทกับพี่ป้องมากมั้ย ผมบอกตามตรงว่ากลัวพ่อจะไปจัดการพี่ป้อง ตอนนี้เลยต้องนิ่งอย่างเดียวเท่านั้น

     ฮือๆ อดทนไว้นะตะวัน เพื่อความปลอดภัยของพี่ป้อง!


     วันนี้ผมมาช่วยพี่ป้องเก็บข้าวของในบ้าน ของบางอย่างพี่ป้องก็ใส่กล่องเอาไปบริจาค แต่บางอย่างพี่ป้องก็ทิ้งโดยไม่มีเยื่อใย นอกจากผมกับพี่ตั้มที่ค่อนข้างสนิทกันแล้วก็ไม่มีใครมาช่วยอีกเพราะนี่ไม่ใช่งานศพ พี่ป้องแค่จะเคลียร์ข้าวของในบ้าน

     ตกลงพี่ป้องจะขายที่จริงๆ ด้วยอ่ะ! ใจคอเค้าจะไม่กลับมาที่นี่แล้วจริงๆ พี่ป้องใจร้ายมาก!

     พ่อผมเอาจริงเตรียมเงินไว้ซื้อที่นาของพี่ป้องเรียบร้อย พ่อบอกว่าที่แปลงนั้นยังอุดมสมบรูณ์จะเอาไปปล่อยให้คนมาเช่าทำนาต่อ แต่เรื่องบ้านผมรู้สึกเหมือนพี่ป้องยังลังเลสองจิตสองใจ ตอนแรกพี่ป้องไม่ค่อยสนใจเรื่องลูกหนี้ ก็คนทั่วไปในหมู่บ้านนี้ทั้งนั้น พี่ป้องคงขี้เกียจไปตามทวงเพราะนึกว่าไม่เท่าไหร่ เค้าไม่อยู่จะมาเก็บดอกรายวันแบบยายปันก็ทำไม่ได้ แต่พอผมเอาบัญชีให้ดูว่ามันเกือบแสน บางบ้านก็มากู้ไปหลายหมื่นพี่ป้องถึงกับตาลุกวาวเริ่มลังเลขึ้นมา สบโอกาสผมล่ะ!

     “อย่าพึ่งขายบ้านเลยพี่ป้อง ถ้าพี่ขายบ้านนะ พวกที่เหลือเค้าก็นึกว่าพี่ไม่อยู่แล้วคงคิดว่าง่ายๆ ว่าไม่ต้องจ่ายก็ได้”

     สีหน้าครุ่นคิดของพี่ป้องบอกผมว่าพี่ป้องเองก็รู้อยู่แก่ใจ ผมต้องรีบสุมไฟความงกของพี่ป้องให้ร้อนยิ่งขึ้น หึๆ

     “คิดดูดีๆ นะ ชาวบ้านแถวนี้ก็ใช่ว่าจะรวย อยู่ๆ พี่จะไปเอาเงินต้นจากเค้าหมดเค้าก็ไม่มีจ่ายหรอก ดีไม่ดีจะหาว่าพี่ไปรังแกเค้าด้วย ยังไงพี่ก็ต้องไปคุยกับเค้าเรื่องชำระหนี้อยู่ดีว่าให้ทยอยจ่ายคืนยังไง แต่คนแถวนี้เหนียวหนี้กันทั้งนั้นถ้าพี่ขายบ้านไปเค้าก็ไม่เกรงใจพี่หรอก”

     “เออรู้แล้วน่ะไม่ต้องพูดมาก มึงก็ยุกูจริง!”

     หึๆ สำเร็จ!

     “มึงคิดว่าไงอ่ะตั้ม?”

     เห็นแววตาที่พี่ป้องหันไปขอความช่วยเหลือจากพี่ตั้มแล้วผมแปลบในอกแปล๊บๆ แฮะ

     “ทำไมกูต้องไปตามเก็บหนี้ให้มึง”

     พี่ชายผมรักใครก็จะดีด้วยสุดๆ ถึงไหนถึงกัน แต่ถ้าเลิกรักแล้วน่ากลัวอ่ะ แล้วตอนนี้พี่ตั้มก็กำลังโกรธพี่ป้องเพราะเรื่องของผม

     “กูแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้มึง”

     “ได้ไม่คุ้มเหนื่อยกูไม่อยากทำ”

     “มึงจะเอาเท่าไหร่ก็เอาไปขอให้กูได้เงินต้นยายกูคืนมาพอ”

     สงสัยผมต้องอ้อนพี่ตั้มซะหน่อยแล้ว พี่ชายผมเล่นตัวชะมัด!

     “พี่ตั้ม... ช่วยพี่ป้องเค้าหน่อยดิ นะ น้า”

     “ตัวเล็กไปหยิบลังเปล่าท้ายรถให้พี่หน่อย”

     พี่ก็ไล่ผมจัง! จะขัดขวางผมกับพี่ป้องไปถึงเมื่อไหร่ห๊ะ!

     ผมชักโมโหแล้วนะ พี่ตั้มจะไม่ยอมให้ผมได้อ่อยพี่ป้องดีๆ เลยใช่มั้ย! ทำไมอ่ะ ถึงพี่ป้องจะมีแฟนอยู่แล้วละไง ถ้าผมทำให้เค้าเลิกกันได้ก็ไม่มีปัญหาแล้ว ผมรู้ว่ามันไม่ดีแต่ผมรักพี่ป้องนี่ แล้วผมเชื่อว่าลึกๆ แล้วพี่ป้องต้องยังรักผมอยู่เหมือนกัน ขอแค่ผมทำให้พี่ป้องรักผมเหมือนเดิมก็เท่านั้น...

     พูดอ่ะมันง่าย แต่โอกาสมันไม่เป็นใจให้ผมเลย แค่ลำพังต้องเอาชนะใจพี่ป้องให้ได้ก็ยากแล้วนี่ผมยังมีครอบครัวมาขัดขวางอีก ชักท้ออ่ะ

     ผมเดินออกมาหยิบลังใส่ของตามที่พี่ตั้มสั่ง พี่ป้องแพ็คข้าวของเอาไว้ อันไหนที่ยังตัดสินใจไม่ได้พี่ป้องก็จะเก็บลงกล่องกันฝุ่น บางส่วนพี่ป้องก็บอกว่าจะเอากลับกรุงเทพ คิดจะส่งไปรษณีย์ไทยเนี่ยนะ! รู้จักฤทธิ์ไปรษณีย์ไทยน้อยไปซะแล้ว ใจคอพี่จะไม่กลับมาที่นี่อีกรึไง เก็บของทิ้งไว้แล้วค่อยเอารถมาขนหรือไม่ก็เอากลับไปที่ละกล่องก็ได้ ทำอย่างกับไม่อยากกลับมาที่นี่อีกงั้นอ่ะ ผมเสียใจนะ ผมไม่อยากให้เรื่องของเราจบกันแบบนี้

[AI.NoR]

     แต่พอผมเข้าไปในบ้าน พี่ป้องกับพี่ตั้มกลับไม่อยู่ หายไปไหนอ่ะ!

     ผมได้ยินเสียงคนคุยกันดังมาจากด้านหลัง ผมเห็นหลังพี่ตั้มหายเข้าไปในสวนหลังบ้านไวๆ เลยแอบตามออกมา พี่ตั้มชวนพี่ป้องออกไปยืนคุยกันที่หน้าห้องเก็บของ พี่ชายผมหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบด้วย ชอบทำแบบนี้เวลาเครียดทุกทีเลยพี่ตั้ม ปอดตัวเองจะแย่อยู่แล้วยังไม่เลิกสูบอีก

     แต่ผมอยากรู้อ่ะ จะคุยอะไรกันหว่า?

     “เรียกกูมานี่มีอะไรจะคุยก็ว่ามา”

     “ตกลงมึงจะเอายังไงกับน้องกู?”

     โห! ตรงมากพี่ตั้ม แต่โดนใจผมสุดๆ อ่ะ

     ผมอยากรู้มาก แต่อีกใจก็ไม่กล้า สองเท้าผมลังเลระหว่างพาตัวเองออกไปจากที่นี่หรือยืนแอบฟังต่อตรงนี้

     ถ้าพี่ป้องตอบปฏิเสธผมจะทำยังไง?

     แต่พี่ป้องนิ่งแฮะ สีหน้าเค้าหนักใจ ผมควรดีใจใช่ป่ะ? อย่างน้อยเค้าก็ไม่ตอบปฏิเสธแบบไร้เยื่อใยทันที พี่ป้องยังมีใจให้ผมอยู่จริงๆ ด้วย!

     “ไอ้สัส!”

     พี่ป้องเงียบนานจนพี่ตั้มเดือด พี่ชายผมก็ใจร้อนจริง! อย่าเร่งดิเดี๋ยวพี่ป้องก็ไม่รักผมหรอก!

     “แล้วมึงจะให้กูทำยังไง กูมีแฟนแล้ว!”

     “ก็ไปบอกเลิกอีนั่นดิ”

     “ไอ้เหี้ย! เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดให้กูไปบอกเลิกได้ยังไง”

     “แล้วมึงมาเอาน้องกูทำไม ไอ้สันดาน!”

     ผมเห็นพี่ป้องทำหน้าเสียใจ ในแววตาของพี่ป้องมันบอกชัดว่าเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เค้าเสียใจที่นอนกับผมเหรอ?

     “กูถามมึงตรงๆ เลยมึงยังรักน้องกูอยู่รึเปล่า?”

     แค่เห็นสีหน้าพี่ป้องเมื่อกี้ผมก็เจ็บแล้ว ผมไม่กล้าฟังคำตอบหรอก

     ผมหันหลังให้ทั้งคู่ ตั้งใจว่าจะไปแล้ว ผมไม่อยากอยู่ฟังคำตอบอ่ะ รักหรือไม่รักก็ไม่มีประโยชน์แล้ว พี่ป้องเค้าไม่เลือกผมหรอก เค้าเลือกแฟน

     “มึงตอบกูมาสิไอ้ป้อง!”

     พี่ตั้มเริ่มโมโหอีกแล้ว ผมได้ยินเสียงคนถูกต่อยจนล้ม พี่ป้องอุทานเบาๆ

     ขาผมหนักอึ้ง ผมควรจะเดินไปได้แล้วใช่มั้ย? ไม่มีประโยชน์ที่ผมจะอยู่ตรงนี้อีก

     “ถ้ามึงรักเติ้ลก็เลิกหนีซักทีสิวะไอ้เหี้ย! เติ้ลมันรักมึงมากแค่ไหนมึงก็เห็น ถ้ามึงจะตัดใจจากน้องกูละมึงปล่อยให้เกิดขึ้นได้ยังไง ตกลงมึงจะเอายังไงกันแน่ไอ้ขี้ขลาด!”

     “แล้วมึงจะให้กูทำยังไง! กูไม่ได้ตั้งใจนี่หว่า กูนึกว่ากูตัดใจจากมันได้แล้ว เติ้ลมันยั่วกูขนาดนั้นใครจะไปทนไหววะ! กูไม่คิดว่ามันจะรักกูนี่”

     “กูบอกมึงแล้วว่าเติ้ลมันรักมึง มึงแค่ต้องรอให้มันรู้ใจตัวเอง มึงหนีไปเองนะไอ้ป้อง!”

     “กูรู้! แต่พี่แจงเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด เค้าดีกับกูมาก กูเคยทำเค้าท้องนะตั้ม กูทิ้งเค้าไม่ได้หรอก”

     อะไรนะ!? ท้อง!

     ช็อกอ่ะ

     ผมเผลอหันกลับไปมองหน้าพี่ป้อง เค้านั่งอยู่บนพื้นมีพี่ชายผมยืนจังก้าส่งสายตาดูถูกให้

     “แต่มันก็แท้งไปแล้ว มึงยังโสดนะป้อง”

     ท้องอะไร? แท้งอะไร? พี่ป้องกับผู้หญิงคนนั้น...

     “มึงจะให้กูทิ้งผู้หญิงที่เกือบจะเป็นแม่ของลูกกูเนี่ยนะไอ้สัส!”

     แล้วผมล่ะ? พี่เอาผมไปไว้ตรงไหน!

     “ทิ้งผู้หญิงที่มึงไม่ได้รักมาหาคนที่รักมึง แล้วมึงก็รักเค้ามาตลอด มึงยังรักน้องกูอยู่”

     ทำไมพี่ป้องต้องทำท่าลังเลด้วยอ่ะ หรือพี่ป้องจะไม่ได้รักผม?

     “กูไม่แน่ใจแล้วว่ะตั้ม กูรักเติ้ล แต่กูอยากมีครอบครัว เหอะๆ ยายกูตายแล้ว มึงเข้าใจป่ะกูเหลือคนเดียวแล้วไอ้เหี้ย!”

     “แล้วกูไม่ใช่ครอบครัวมึงเหรอวะ? กูไม่ใช่เสี่ยวมึงเหรอ? กูกับเติ้ลคือครอบครัวของมึง!”

     ผมพึ่งรู้ว่าพี่ป้องกับพี่ตั้มเป็นเสี่ยวกัน เค้าผูกเสี่ยวกันตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมผมไม่รู้!

     ทุกคนปิดบังผมเหมือนคนโง่! ทำไมผมไม่เคยรู้อะไรเลย!

     “ไอ้เด็กเปรตผีเข้าผีออกนั่นอ่ะนะ? มันจะรักกูถึงเมื่อไหร่? เกิดมันโมโหอะไรกูอีกอ่ะ มึงก็รู้นิสัยน้องมึง กูเหนื่อยว่ะตั้ม”

     พี่ป้องไม่เชื่อมั่นในความรักของผมเหรอ พี่ไม่เชื่อว่าผมรักพี่จริงๆ เพราะเมื่อก่อนผมเคยสับสนใช่มั้ย แม่ง!

     “สรุปมึงอยากได้เมีย อยากมีลูก?”

     “กูอยากได้คนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างกู กูโตแล้วตั้ม กูไม่อยากบ้าอยู่คนเดียวอีกแล้ว กูต้องทำมาหากินสู้กับงานทุกวัน เหนื่อยสัส พี่แจงเค้าเข้าใจกู เค้าช่วยให้กูปรับปรุงตัวเข้ากับคนในสังคมได้ กูจำเป็นต้องมีเค้าว่ะ”

     ที่ผ่านมาผมทำให้พี่ป้องเหนื่อยมาตลอดงั้นดิ ผมสู้ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ไม่ใช่เพราะพี่ป้องไม่รักผม แต่เป็นเพราะผมไม่ดีพอที่จะอยู่เคียงข้างพี่ป้อง

     “แล้วมึงเอาน้องกูไปไว้ที่ไหน?”

     “มันอยู่ในใจกูมาตลอด แต่มึงก็รู้ บางครั้งคนเราก็มองแต่เฉพาะความรักไม่ได้ หนนี้กูเลือกรักเพื่ออนาคตตัวเองว่ะตั้ม”

     ผมถูกพี่ป้องเก็บไว้ในส่วนลึกของหัวใจ แต่ที่ข้างกายพี่ป้องไม่ใช่ของผม

     “งั้นมึงก็เลิกยุ่งกับเติ้ลซะ หายไปจากชีวิตมัน อย่าโผล่มาอีก รับปากกู”

     “ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น”

     ผมแอบฟังพวกพี่ๆ เค้าคุยกันจนจบจนได้ มันก็เจ็บไปอีกแบบเนอะ “ไม่ดีพอ” ปกติเรามักจะเจอบอกเลิกด้วยถ้อยคำสวยหรูว่าดีเกินไปแท้ๆ แต่ผมถูกพี่ป้องตัดสินว่าไม่ดีพอ

     มาคิดๆ ดูแล้วอาจจะจริงก็ได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมทำแต่เรื่องงี่เง่าให้พี่ป้องปวดหัว พี่ป้องต้องเหนื่อยใจเพราะผม

     “ก็คงอย่างนั้น” เสียงของพี่ป้องบาดลึกในหัวใจ

     น้ำตาผมเริ่มไหลแต่ผมยังหัวเราะให้ตัวเอง พี่ป้องยังรักผมอยู่ล่ะ ฮ่าๆ เค้ายังรักผมอยู่ ผมดีใจชะมัด!

     ผมยืนนิ่ง ซ่อนตัวอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้น้ำตาไหลช้าๆ ผมร้องไห้เงียบๆ กับตัวเอง ร้องฉลองให้กับหัวใจพี่ป้องที่ยังเป็นของผม และก็ร้องเสียใจเพราะรู้ดีว่าผมจะไม่มีวันได้ตัวพี่ป้อง

     สุดท้ายผู้ชายก็คู่กับผู้หญิง มันแน่นอนพอๆ กับที่ความรักของเกย์ไม่มีวันยาวนาน ก็แค่ผู้ชายสองคนเอากันจนกว่าจะเบื่อก่อนที่ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายไปหาคนใหม่ ส่วนผมก็เป็นเกย์หน้าโง่ที่เพ้อฝันกับรักแท้ที่ไม่มีอยู่จริง!

﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

ควรรีบเผ่นก่อนคนอ่านจะกรีดร้องปาของด่า ฮ่าๆ
มาเสิร์ฟกันยาวๆ แม้คนจะหาย คาดว่าเพราะอาจจะช็อกกับเหตุการณ์ล่าสุดถึงกับพูดไม่ออก ไม่ก็ส่วนนึงอ่านอีบุ๊กแล้วเรียบร้อย หรือไม่ก็คงเลิกอ่านนิยายเรื่องนี้ไปแล้ว ฮ่าๆ


คิดว่าหลายคนคงเดาได้แล้วว่าสาเหตุที่พี่ป้องเปลี่ยนไปคืออะไร ทำไมเราถึงสปอยมาเรื่อยๆ ว่าพี่ป้องเลว

เติ้ลอาจจะเลวตรงที่ เอาแต่ใจ เอาตัวเองเป็นใหญ่ ไม่สนใจความรู้สึกคนอื่น พื้นฐานมาจากการขาดความอบอุ่น ทำตัวเหมือนเด็กชอบเรียกร้องความสนใจ มีพฤติกรรมน่ารำคาญจนถึงขั้นคนอ่านสมน้ำหน้า จนถึงตอนนี้หลายๆ คนก็ยังพูดว่า "สงสารเติ้ลไม่ลง"
แต่ในความร้ายกาจแบบเด็กเปรตของเติ้ล ก็มีสิ่งดีๆ ซุกซ่อนอยู่เช่นกัน คนอ่านจะค้นพบมันหรือไม่ก็ขึ้นกับการเปิดใจของท่านเองแหละ บางคนอาจจะรับได้ บางคนอาจจะยังรับไม่ได้
คนที่ชื่นชอบเคะใสปิ๊งน่าทนุถนอมน่าปกป้องคงหมายหัวเราว่าอย่าได้หลงเข้ามาอ่านนิยายของคนแต่งคนนี้ ก็จริงนะ ขอโทษด้วยจริงๆ ที่เราแต่งนิยายเขียนคาแรคเตอร์สีเดียวแบบนั้นไม่ได้ ส่วนใหญ่เราชอบเทสีเทาใส่ลงไปน่ะ
ดังนั้นพี่ป้อง ผู้ที่คนอ่านหลายๆคนพูดว่า "พี่ป้องปากไม่ดี ทำน้อง" ในตอนแรกๆ และชื่นชมยกป้าย #ทีมปกป้อง ตอนโดนข่มขืน เลยกลายเป็นคนแบบนี้ แหะๆ
ซึ่งจริงๆ แล้วเราไม่ได้"ฉีก"คาแรคเตอร์ที่ตัวเองสร้างเลยสักนิด เราปูมาอย่างแน่นด้วยซ้ำว่าพี่ป้องเป็นพวกขี้แพ้ ชอบหนี และมีนิสัยใช้อารมณ์ตัดสินปัญหา
ดังนั้นพี่ป้องจึงต้านทานการยั่วยวนของเติ้ลไม่ได้ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เค้าเลือกจะหนีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไปอยู่ในสังคมที่เค้าหลุดพ้นจากอะไรเดิมๆ ป้องทำมากกว่าการรับผิดชอบแฟน ป้องรู้ดีว่าตัวเองกลัวที่จะอยู่คนเดียวเช่นกัน ป้องจำเป็นต้องมีคนที่รับมือตัวเองได้อยู่ข้างๆ อิพี่มันอาจจะเริ่มคิดแบบนี้ได้ตอนกลับมาอยู่กับอ้นก็ได้นะ?
จากเดิมที่แกล้งทำเป็นไม่แคร์สังคมสนแต่โลก 2D อินเตอร์เน็ตและการ์ตูน พี่ป้องบรรลุธรรมว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม แต่เป็นอ้นเองที่ฉลาด นางไม่ปิดกั้นตัวเองนะ *ต้องรอลุ้นว่านางกับพี่ป้องอะไรยังไง อย่าพึ่งเดาสุ่มสี่สุ่มห้าแช่งชะนีที่ปรากฏในเรื่องนะจ้ะ ฮ่าๆ*

ยังคงมีประเด็นหนักๆ มาเสิร์ฟอยู่เรื่อยๆ
เวลาเราเห็นบทบาท "เมียน้อย" ในนิยาย คนชอบเขียนให้มีแต่เมียน้อยทนได้กับเมียน้อยร้ายๆ ส่วนใหญ่คนชอบเขียนให้ "เคะ" น่าสงสารด้วยการเป็นลูกเมียน้อยพ่อไม่รัก แม่มีปัญหาทางจิตไม่ก็ทิ้งลูก มันจะได้คะแนนความน่าสงสารเพิ่มขึ้นอีก10%รึไง?
หรือไม่เราก็จะเห็นเมียน้อยสุดแสบอย่าง "เรยา" เราไม่ค่อยพูดถึงประเด็นเมียน้อยที่เต็มใจทำเพราะมันผิดศีลธรรม มันต่ำ เป็นการกระทำของคนชั่ว แต่เติ้ลเต็มใจ คิดแย่งแน่นอน ก้ำกึ่งระหว่างน่าสงสารเพราะเป็นรักแรก(ที่ห่างไป)กับหน้าด้านแย่งทั้งๆที่รู้ว่าเขามีใหม่
แต่อย่างที่เห็น ตบมือข้างเดียวไม่ดัง พี่ป้องควรจะผลักน้องออกแล้วไล่เติ้ลออกจากห้องถ้าพี่เป็นผู้ชายที่ดีพอ แต่พอดีพี่แกเลวตั้งแต่แรกแล้วไง พอตัวเองเสียศูนย์เรื่องความรัก พี่ป้องก็ทำตัวแบบ"ใครก็ได้มาเหอะ"เหมือนกัน พอมาเจอรักเก่าถ่านที่ดับไฟเลยไหม้คุขึ้นมา

ยังไงก็ตาม พี่ตั้ม #ดีงามมาก มีตอนฮาๆ เบรกดราม่าเล็กน้อยก่อนจะทำคนอ่านอึ้งกันต่อกับเรื่อง "ท้อง" อิๆ

ป.ล. หวังว่าเติ้ลคงจะน่ารักขึ้นบ้างในสายตาคนอ่าน แต่ถ้าตอนนี้ยังไม่น่ารัก เดี๋ยวรอดูตอนหน้าก็ได้

[❣☾月亮☽❣]

     เชื่อแล้วว่าดราม่า น้ำตาไหลไปกับเติ้ลเลย
เข้าใจหัวอกคนมาทีหลังอะ  รักกันแล้วไงเนอะ เห้อ

#สงสารเติ้ล #เห็นใจพี่ป้อง #รักพี่ตั้ม 

ขอบคุณคนเขียนจ้า

[black sakura]

 

[AI.NoR]

ตั๊มเอ้ยยยย กินน้ำตาไปก่อนนะหนู เผื่ออิพี่ป้องมันแค่ลองใจป่าว สู้ๆน้ะเธอออ

หมายถึงเติ้ลใช่มั้ยคะ ฮ่าๆ

เหมือนจะสงสารแต่ก็แอบขัดใจเติ้ล -*- อะไรของมันนักหนาฟะ
พี่ป้องแลดูฮอตขึ้นแต่ฮีก็อัพเลเวลความน่าหมั่นไส้ขึ้นเช่นกันอ่ะ 55

รอบนี้แปะไว้นานมากนะตัวเอง คิๆ อึ้งกับมาดใหม่ของพี่ป้องไปเลยละซี่!

บางทีก็หงุดหงิดเติ้ล บางทีก็สงสารเติ้ล
โอ้ยไม่รู้จะอารมณ์ไหนดี

เดี๋ยวอ่านจบก็รู้เองว่าอารมณ์ไหน โค้ดใช้ได้แล้วนะคะ อิๆ

ป้องไปไกลมากแล้วจริงๆ จากหนุ่มบ้านนาใสซื่อ กลายเป็นคนเก็บอารมณ์

แต่ก็นั่นแหละคนเรามันก็โตไปตามเวลา เปลี่ยนไปตามประสบการณ์ที่เจอ
ที่ป้องเจอมาก็ใช่ย่อย จะกลายเป็นคนใจร้ายก็ไม่แปลกนะ
ยาวไปยาวไปเลยป้อง

#หนุ่มบ้านนาใสซื่อ .... หันไปมองพี่ป้องแพร๊บ! นี่มันใช่พระเอกเค้าจริงๆ ป่ะเนี่ย ฮ่าๆ

เราว่าป้องจงใจพูดทำร้ายจิตใจเติ้ลเฉยๆ นั่นแหละค่ะ เดี๋ยวต้องมาลุ้นกันว่าทำไมพี่ติดพกถุงยาง ฮ่าๆ

   คือ แต่ก่อนเคยยสตน.กันแท้ๆอยู่ดีๆอีพี่ป้องก็เปลี่ยนไป๋ กลับมาใส่ใจกับทรัพยากรถุงยางเป็นอย่างยิ่ง

เอิ่ม. เติ้ลโคตรเฟลอะ เอาแก้เงี่ยนไม่พอ เป็นชู้ไม่พอยังเหมือนโดนกล่าวหากลายๆว่าที่ผ่านมาคงได้ไปเอากับคนอื่นฆ่าเวลาตอนที่พี่ป้องจากไปไรงี้

เติ้ลมันยิ่งสับสนตัวเองหนักกว่าแต่ก่อนอีกนะ นางมีความคิดหลายอย่างปนเปกันและทำทุกอย่างเพื่อจะรั้งพี่ป้องไว้สักแป๊บนึงก็ยังดี มาสงสารก็ตอนนี้แหละ
ส่วนอีพี่ป้อง เมะโฉดจริงๆว่ะเมิง ศพยายยังสวดอยู่วัดยังล่อเด็กบนบ้านแกอีก จะแก้แค้นหรือเงี่ยนหรือปลดปล่อยความโหยหาหรือแก้แค้นอะไรก็ช่างแต่แบบเอิ่มเอางี้เลยใช่ป้ะ. สองคนเสียศูนย์แหกโค้งกันมาอย่างแรงทั้งคู่ ไม่พูดไม่จากันดีๆแต่จัดหนักด้วยกายกรรมบนเตียงเลยชัดเจนดีแต่นี่มันดาร์กจริงอะไรจริง ไม่ได้ว่าแปลกนะ เรารับได้ด้วยเพราะเข้าใจว่าอารมณ์ทุกอย่างของทั้งสองคนมันปะทุรุนแรงจนไหลตามกันไป อะไรก้อห้ามไม่ได้ แต่มันหน่วงจริงจังสุดๆตอนนี้   

เติ้ลนางปล่อยวางเรื่องฟิตไม่ฟิตแล้ว จะเครียดก็เรื่องแหกไม่แหกเท่านั้นละ.

สู้ๆอีนางน้อย แย่งผัวเก่าของเรากลับคืนเพื่อปล่อยชะนีกลับสู่ป่า  .   
ขอบคุณคนเขียนจ้ะ. เราเขียนรีวิวและเรตติ้งทั้งสองแอพแล้วนะ

เดี๋ยว! ทำไมจากเมะที่น่าสงสารกลายเป็นเมะโฉดไปแล้วล่ะ ฮ่าๆ

ขอบพระคุณมากนะคะ เขียนรีวิวให้ทั้งอสงแอพเลย ปลื้มมากๆ ดีใจที่คุณสนุกไปกับนิยายของเราค้าบ

จูนิเบียวของช้านนนน (โดนอินางน้อยตบ)

ตอนนี้เห็นความแตกต่างชัดเจนจนอินางน้อยมันกลัวเลยเพราะว่านี่ไม่ใช่พี่ป้องที่เติ้ลรู้จักแล้ว

ตัวเติ้ลนี่คงต้องขอบอกว่าพ่อพี่รังแกฉันจริงๆเพราะว่าตามใจทุกอย่าง  ในบางกรณีชีวิตอินางน้อยอาจจบแบบไม่สวยได้นะ เช่น ถ้าหากว่าอิเบสต์มันรู้ว่าพ่อพี่อินางน้อยรวยและมีอำนาจแค่ไหนก็อาจจะหลอกเติ้ลต่อไปเรื่อยๆ จนสลัดไม่ออกเพราะติดกาวช้างไปแล้วก็ได้    เติ้ลไม่ได้เข้าใจเลยว่าพ่อกับพี่เสียสละแค่ไหนเพราะรักมันนี่แหละ   อย่างพ่อเติ้ลนี่ดีที่จบสวยเพราะผู้หญิงไม่ดี  สมมุติว่านางเกิดเป็นคนดีแล้วรักพ่อเติ้ลจริงเสียแต่ไม่ถูกกับเติ้ลพ่อก็เสียโอกาสที่จะมีความสุขกับชีวิตคู่  คือเป็นได้แค่พ่อหมดสิทธิเป็นผัวใครว่างั้นเถอะ (ยกเว้นผัวชั่วคืนอ๊ะ)   เจอพี่ป้องที่เจ็บแล้วหนี(เหมือนอินางน้อยแหละ) ตาก็ต้องสว่างเพราะโดนแหก   ชอบตรงที่เติ้ลกับยายป้องหากันเจอนะ  พื้นฐานมาจากการมีคนที่รักร่วมกัน  เหงาเหมือนกันทั้งคู่   ข้อน่าติเตียนอีกอันของป้องก็คือการลืมยายนั่นแหละ  แต่ก็นะ   ชีวิตคนเมืองกรุงเวลานี่สิ่งที่ไม่เคยมีพอจริงๆ

เจอพี่ป้องตอนนี้ ปากสุดยอดเลย  จำฝีปากพี่ป้องเอาไว้เลยแสบทรวงแบบสุดๆ   

ป.ล เรื่องพี่ป้องใช้ถุงยางนี่เราขอชมนางนะ   เพราะว่าเวลามันผ่านมาตั้งนานแล้ว 2 ปีใช่ไหม?  เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเติ้ลบ้างป้องก็ไม่รู้ นางก็มีเมียแล้วมาเจอคนที่(เคย)ซั่ม เอ๊ย รัก แล้วก็จัดการ อาจจะเลวในเง่ของแฟน แต่อย่างน้อยก็ยังรู้จักรับผิดชอบอยู่  การที่ป้องมาจิ้มเติ้ลนี่เป็นอะไรที่เรียลมากค่ะ  นึกถึงกระทู้พันติ๊บสิคะ  นึกถึงแฟนป้องมาโพสต์   อีกอย่างนะเราไม่ได้มองป้องว่าเงี่ยนนะ อดรู้สึกไม่ได้ว่ามันเหมือนเป็น emotional compensating sex ชอบกล

ถ้าเป็นเรื่องอื่นจะเล่นประเด็นดราม่าแบบนั้นค่ะ มีตัวร้ายมาเกาะเพราะรวย ไม่จริงใจ อิตัวเอกก็จะยังโง่เชื่อเค้าอยู่ได้
แต่ทำไงได้ ตัวเอกเรื่องนี้ไม่มีใครใสซื่อเล้ย... มันเลยเล่นปมโง่ๆ ไม่ได้ เติ้ลเองก็ไม่ได้โง่อ่ะ นางแค่หลง แค่ยังเด็ก แถมเราดันเขียนดักคอเรื่องนามสกุลเอาไว้อีก ฮ่าๆ จบเบย
ส่วนพ่อเติ้ลนี่เราว่าใจจริงรักเมียเก่านะ แต่ทิฐิ เลยทำตัวเจ้าชู้ เป็นผู้ชายแบบเจ้าชู้(ขี้เอา/ซุกซน)แต่ไม่ใช่คนหลายใจแบบรักโน่นนี่นั่นเต็มไปหมด ออกแนวนักเลวด้วยอ่ะค่ะ ดีไซน์คาแรคเตอร์ไว้แบบนั้น
สำหรับป้องที่ทิ้งยาย ... มันเฉลยในตอน #ไม่หึง ตอนพิเศษอ่ะค่ะ พูดได้ว่าสาเหตุหลักๆ เพราะ "เมีย" และ "งาน" ลองอ่านตอน #ไม่รัก ที่พี่ตั้มโวยก็จะเห็นว่าพี่ตั้มพูดเรื่อง"ลืม"เหมือนกัน อิๆ

ชอบคำนี้จุงเบย  emotional compensating sex เป็นอาการโหยหา แต่แสดงออกไปตามที่ใจรู้สึกไม่ได้ ความรู้สึกรัก เกลียด สับสน รู้สึกผิดปนสุข อืม... มันหลากหลายดีค่ะ ก็เลยออกมาเป็น "...กันให้ลืมมันหมดทุกอย่าง"

ใช่ เมื่อเสียไปแล้ว สำนึกได้แล้ว ก็ควรจะเปลี่ยนตัวเองใหม่ ไม่ควรกลับไปกินของเก่าที่คายทิ้งนะ เพราะมันนานค้างปีจนบูดจนเน่าแล้วละนั่น น้องเติ้ลควรจะหาของใหม่ที่สดสะอาดกินจะดีกว่านะ  ปล่อยพี่ป้องแกไปที่ชอบที่ชอบเถอะ

ท่าทางจะ #ทีมเคะ อิๆ

ป้องลืมทุกอย่างจริง ๆ เหรอ

ตอนนี้รู้แล้วน้า พี่เค้าไม่ได้ลืม แต่เก็บไว้ลึกสุดใจ อิๆ

กรี๊ดดดดอิพี่ดาร์คมากอ่ะตอนนี้
ทั้งคำพูดและการกระทำ

แล้วดาร์กๆ แบบนี้ชอบมั้ย? อิๆ
อ่านนิยายเค้าอย่าหวังจะได้เจอโซ่แส้กุญแจมือ เค้าแต่งอะไรแบบนั้นไม่เป็นหร้อก... มีแต่สีเทาดำขมุกขมัวแบบนี้แหละ ฮ่าๆ

มาม่าแซ๊บ..แซ่บ...!!! อ่านแล้ว น้ำเดิน (เอ็งเป็นเกย์นะSTAG จะมีของพรรค์นั้นได้งาย...)

เค้าใช้คำว่า "ฟู" ป่ะคะ? ฮ่าๆ

นี่คนอ่านเห็น "ดราม่า" ในนิยายเราเป็นอัลไล!

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย


ถึงจะไม่สงสารเติ้ลก็จริงนะ


แต่ป้องไม่น่าทำแบบนี้ทำเหมือนไม่แคร์สิ่งใดทั้งที่ตัวเองก็บอกเองว่าจะไม่ทำกับคนที่ไม่รักนิ


แล้วตอนนี้มันอารายยยยยยยยยยยย ตกลงป้องยังรักเติ้ลแต่ต้องแก้ทำเป็นใจร้ายเพื่อปกป้องตัวเองใช่ป่ะ


แกล้งทำตัวเลว ๆ ให้เติ้ลเกลียด?


อยากให้สองคนนี้เครีย์กันสักทีเอาแบบเปิดอกคุยกันให้รู้เรื่องไปเลย


มีอะไรอยากบอกก็บอกไม่ใช่หนีกันไปหนีกันมาแบบนี้อีก      

ค่อนข้างจะอินจนคีย์บอร์ดแทบพังแล้วล่ะ มันคาใจใช่ม๊ายยย ฮ่าๆ จบตอนนี้ต้องคาใจต่อไป

กำลังอยากกระทืบคนเขียนอยู่ละสิ ชอบตัดตอนได้ใจร้ายนัก ฮ่าๆ 

ไม่เห็นแววที่จะคืนดีกันได้เลยแฮะ จงเห็นคุณค่าของของที่อยู่กับเราจนเราเคยชินกับมันสินะ

เฮร้ย! นิยายเค้าแฮปปี้เอ็นดิ้งนะ จบสุขสมแน่นอน!

เป็นเติ้ลคงเจ็บมากอ่ะ. ปกป้องเปลี่ยนไปขนาดนี้

ยังหรอก อินางน้อยมันจะเจ็บกว่านี้อีก!

เจ็บทุกตอนอ่ะบท #ไม่รัก นี้

โหหห พี่ป้องเปลี่ยนไปมากจริงๆ

ตอนอ่านนี่นึกถึงตอนที่เติ้ลขืนแมมมอธพี่ป้องเลยอ่ะ

มาม่าชามนี้คงชามใหญ่น่าดู เติ้ลต้องสู้นะ

#ทีมเคะ มาม่าเติ้ล ชามใหญ่กว่าป้อง แต่เติ้ลจะผ่านมันไปอย่างสวยงามค่ะ เค้ารับรอง!

ตอนนี้เป็นอะไรที่เริ่มเห็นใจเติ้ลนะ ถึงเติ้ลจะเอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่ แต่เติ้ลก็ยังมีมุมดีๆอยู่เหมือนกัน กับการรู้ว่าอะไรดีไม่ดี รู้ว่าพ่อทำธุรกิจผิดๆ เติ้ลไม่เห็นด้วย แต่ก็ยังเลือกที่จะอยู่กับพ่อกับพี่ตั้ม แม่ที่อยากให้เติ้ลไปอยู่ด้วยแต่ก็ออกจะบังคับให้เติ้ลเป็นอย่างที่แม่ต้องการ ถึงจะหวังดีแต่ก็ต้องค่อยเป็นค่อยไปจะดีกว่า เติ้ลน่าเห็นใจตรงครอบครัว ไม่ได้ขาดทรัพย์ แต่ขาดความอบอุ่น และ ชอบที่เติ้ลไปหายายของป้อง ไปช่วยดูแล ไปเรียนรู้เพื่อจะปรับตัวเอง เติ้ลมีความคิดที่โตขึ้น ดีแล้วล่ะเติ้ลเริ่มต้นใหม่ไม่สาย    แต่อีพี่ป้อง  แกจะเปลี่ยนตัวเองไปยังไงไม่ว่า จะหล่อขึ้น จะตัดใจ หรือ จะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใคร ก็แล้วแต่แก แต่การที่แกไม่เคยกลับมาหายายเลย มันหมายความว่ายังไง    นี่คือสิ่งที่รับไม่ได้กับที่พี่ป้องทำกับยายตัวเอง ป้องจะใจร้ายกับเติ้ลหรือคนอื่นยังไม่น่าด่าเท่ากับ ป้องทำกับยายที่เลี้ยงดูตัวเองมา แล้วผลเป็นยังไง ยายต้องมาตายอย่างน่าเวทนา    เรานึกถึงตัวเองเป็นเติ้ลแล้วไปเห็นยายตายแบบนั้น คงตกใจจนช็อคไม่น้อย และ อีพี่ป้องกลับมาทำไมเหมือนมึงดูไม่เศร้าโศกสักนิด คิดแต่ว่าจะขายบ้านขายที่อันเป็นที่รักของยาย เป็นมรดกที่ยายทิ้งไว้ให้ คิดแต่จะไปอยู่กรุงเทพฯ ไม่คิดบ้างหรือไงว่า วันหนึ่งเกิดอะไรขึ้นปัจจุบันทันด่วน ตกงาน อกหัก แล้วเมิงจะไปมุดหัวอยู่ไหน คิดบ้างไหมวะ    เสียความรู้สึกกับป้องหลายอย่างมาก ไปจากเติ้ล ก็ไม่เห็นต้องทำตัวแบบนี้ ทำตัวเป็นคนเจนโลกในแบบที่ไม่ดี ป้องจะไม่รักเติ้ล จะเอาคืนเติ้ล จะยังไงก็ไม่ว่า แต่ป้องที่เปลี่ยนตัวและจิตใจ รับไมไ่ด้ โดยเฉพาะกับยาย อีพี่ป้อง 

อนุญาตให้ตบพี่ป้องเลย รัวๆ เลยตัวเอง เลวเนอะ หลงเมียจนทิ้งยาย (แน่เร้อ? ใช่เหรอ?) แต่ยังไงเรื่องที่ป้องทิ้งยายก็เรื่องจริงไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไร

อ่านแล้วหวังว่าคงคิดได้กันนะ อย่าทิ้งผู้สูงอายุไว้คนเดียวตามต่างจังหวัด ไม่ใช่เอะอะก็คลอดหลานส่งไปให้เลี้ยง ปัญหาสังคมเกิดขึ้นเพราะเรามีพื้นฐานทางด้านครอบครัวอ่อนแอแบบนี้แหละ ถ้าอ่านนิยายเรานะจะเห็นว่าเราค่อนข้างเขียนเน้นเรื่องสถาบันครอบครัวเกือบทุกเรื่อง คือครอบครัวแทบจะกำหนกปมของคาแรคเตอร์แต่ละตัวเลยแหละ พี่ป้องนี่พื้นฐานปัญหาต่างๆ ครบเลย ยายเลี้ยงอบอุ่นอยู่นะ แต่ขาดวิธีในการอบรมที่ดี พี่ป้องมีปัญหาก็ไม่สามารถปรึกษายายได้ หันไปหาพี่ตั้ม ไงอ่ะ? นักเลงเลยมั้ย?
นี่เป็นอีกประเด็นที่เราเขียน แต่เราไม่ค่อยสื่ออกมาแบบสวยหรูหรือเขียนอะไรให้ดราม่าแบบสวยงาม เราเขียนตรงๆ งี้แหละ

(ไม่ชอบคนที่เข้ามาทำงานในกทม. แล้วก็ชอบด่า กทม. "เมืองดัดจริต"
บางทีไม่เข้าใจคนพวกนี้ คน กทม. อย่างเราไม่ดัดจริตนะเออ! ทำไมต้องมาว่ากันด้วย ไม่เข้าใจ? เราน่ะไม่ได้กินสตาร์บัคทุกเช้านะ เรากินข้าวตลาดนัด กับข้าวมื้อนึงก็มีแค่อย่างเดียวเอง )

สู้ต่อไปน่ะเติ้ล เชียร์อยู่

ฮ่าๆ เติ้ลสู้แน่ๆ ค่ะ

เติีลเอ๊ยยย...จะลุกขึ้นป่ะเนี่ย 

เดาว่าเดี๋ยวพี่ตั้มก็คงจะรู้เรื่องนี้...แล้วพี่ตั้มจะสอนเติ้ลยังไง แต่พี่ตั้มก็เป็นพี่ชายที่ดีเสมออ่ะสำหรับเรา #ทีมพี่ตั้มเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือพี่ป้องกับเติ้ลลล???

#ทีมพี่ตั้ม ยาวๆ

รอตอนต่อไปดีกส่า ำม่รู้จะพูดอะไร มันจุกอยู่ในอก กับการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด ของตัวละคร เหมือนอยู่คนละดาว

ถ้าคิดออกแล้วบอกด้วยนะตัวเอง มันจุกขนาดนั้นเลย?
ขึ้นชื่อเรื่องความหน่วงสินะคนแต่งคนนี้

รออยู่นะครับ

มาแว้ว! นี่อุตส่าห์ลงนิยายก่อนเลยนะ เค้ากลัวลืม ลงนิยายแล้วหนีไปกินข้าวละค่อยมาตอบเม้น ฮ่าๆ
แบบว่าช่วงนี้หนีไปปั่น #ครอบครัวเกมเมอร์ มาอ่ะ เลยลืมลงนิยายเรื่องนี้ไปเยย ฮ่าๆ

    เชื่อแล้วว่าดราม่า น้ำตาไหลไปกับเติ้ลเลย
เข้าใจหัวอกคนมาทีหลังอะ  รักกันแล้วไงเนอะ เห้อ

#สงสารเติ้ล #เห็นใจพี่ป้อง #รักพี่ตั้ม 

ขอบคุณคนเขียนจ้า

ดีใจที่ทำให้คนน้ำตาไหลดราม่าได้ค่ะ

เราไปตั้งกระทู้เล่นๆ ในเด็กดีด้วยล่ะ มีแต่คนวิจารณ์ว่า "ชื่อนิยายต่ำ" บางคนถึงกับพูดว่า "ขยะแขยง" คงมีแต่เรื่องขายเซ็ก

เราไม่ปฏิเสธหรอกว่าตั้งใจหลอกให้คนอ่านเข้าใจว่า "หื่น" ถามว่าหื่นมั้ยล่ะ? พี่ป้องหื่นมั้ย? ก็หื่น

แล้วที่เราพยายามบอกทุกคนว่า "ดราม่าจริงๆ นะ" มันดราม่ามั้ยอ่ะ? ก็ดราม่า

มีมุกเสื่อมมั้ย? เพียบ!

เนอะ ไม่เคยหลอกคนอ่าน  มันขึ้นกับคนอ่านจะเปิดใจลองทำความรู้กับกับนิยายสไตล์ AzureICE รึเปล่าเท่านั้นแหละ

บางคนอาจจะชอบ บางคนไม่ชอบ บางคนบอกเรื่องไม่ผ่าน บทแรกๆ ไม่สนุก บางคนบอกไม่ใช่แนว แต่วันนี้เราดีใจนะที่อย่างน้อยๆ เรายังดึงคนอ่านหน้าใหม่ๆ ที่ไม่เคยอ่าน #ดราม่าควีนฯ และ #STRINT มาอ่าน #ไม่ฟิต และยังตามต่อจนถึงตอนจบได้
คนที่ยังอยู่นี่หวังอะไรมากกว่าเรื่องหื่นๆ แล้วล่ะ เค้ารู้ว่าเค้าจะได้จากเรามากกว่านั้น ตามนิยายจริงๆ เราดีใจมากๆ ค่ะ

แต่เรื่องหน้า เค้าจะพยายามเขียนให้สนุกตั้งแต่บทแรกๆ นะ 

อย่าพึ่งร้อง มันมีหนักกว่านี้อีก!




ว่าแล้วก็ขอแจ้งข่าวอะไรซะหน่อย STR/INT:LoveTrick ปิ๊งรักหนุ่มเกมเมอร์

ใครที่อยากจองหนังสือ 1.กดไลค์เฟซ 2.ส่งข้อความระบุชื่อนามสกุล เบอร์ติดต่อ และเฟซบุ๊กมาทางแชทเฟซค่ะ https://www.facebook.com/AZI824
ถ้าใครสั่งแบบให้ข้อมูลไม่ครบ เราตัดสิทธิ์ค่ะ

รายละเอียดคร่าวๆ

1. หนังสือขนาด A5 / ปกแจ็กเก็ตสี(ด้านในขาวดำ) / หน้าสี2หน้า / จำนวน 400 หน้าUp! **ตอนสุดท้ายยังเขียนไม่เสร็จอ่ะ แต่เกิน 400 แล้วล่ะ
ปิ๊งรักหนุ่มเกมเมอร์ LEVEL : 1 - 15 (ราวๆ 200หน้า)
BONUS LEVEL : แผนรักลวงเกรียน (ลงในนี้แน่นอน)
BONUS LEVEL : A Lonely Star (รอคนอ่านโหวต)
BONUS LEVEL : สายสัมพันธ์ของครอบครัว (รอคนอ่านโหวต)
BONUS LEVEL : พ่อผม Lv.99x2 (รอคนอ่านโหวต)
BONUS LEVEL : String of destiny Online (ไม่ลงแน่นอน)

2. ภาพประกอบในเล่มทั้งหมด - ตัวละครเทพ+พี่สตาร์ / SD 3 ตัว / ภาพประกอบในเล่ม 1 ฉาก / การ์ตูนอีก 4 มุก **ไม่ได้มีแต่ปกนะตัวเอง!

3. ราคาราวๆ 500 บาทค่ะ (จะพยายามไม่เพิ่มมากไปกว่านี้ อาจจะมีบวกค่าส่งอีกเล็กน้อย)

4. ของแถม ตอบตรงๆ ว่าไม่รู้ อย่าพึ่งคาดหวังมาก เฉพาะตัวเล่มต้นทุนก็พุ่งแล้วค่ะ (โดนค่าจ้างวาดไปเยอะค่ะ)

***ไม่มีบัญชีให้โอนเงิน ดังนั้นเราโกงคุณไม่ได้แน่นอน แค่ขอชื่อจองเฉยๆ จ้า****

[Freja]

เราว่าร้อยหนึ่งมีมากกว่าครึ่งที่เป็นแบบพี่ป้องที่พอมาเจอรักแรกเต็มใจเสนอให้ขนาดนี้ก็สนองตอบ   หลายๆคนคิดว่าเหมือนฝันที่เป็นจริง ขอมีโมเมนท์ที่เป็นไปไม่ได้สักชั่วครู่หนึ่งหรือแค่ชั่วคืน  ปัญหาก็คือพอชั่วครู่หนึ่งมันหมดไปแล้ว  ไอ้สภาพฝันที่เป็นจริงมันไม่จบสิ  เติ้ลเข้าข่ายเมียน้อยเลย  ยอมทุกอย่างขอแค่ได้มีพี่แค่บางครั้งก็พอแล้ว ไม่ขอเรียกร้องอะไร   กิ๊กฝรั่งนะพูดคำเดียวว่า Your rules แค่นี้ไม่เหลือค่ะ   ไม่กระโดดงับเหยื่อก็โง่มากๆ   ความรักแฟน/เมีย  ความดี/เ-ี้ย ในตัวคนมีมากน้อยขนาดไหนก็วัดใจกันงานนี้แหละค่ะ   อย่าว่าผู้หญิงผู้ชายเลยค่ะ  ทุกเพศก็มีหวั่นไหวไปมั่ง   อย่างป้องนี้ก็ถางเล็มรอบๆขอบเขตเพื่อกันไม่ให้ไฟลามอยุ่นะคะ คือไม่ได้ให้ความหวังอะไรเติ้ลมากที่จะสานต่อ  ปากหมาก็มีประโยชน์วันนี้แหละ

เรามองว่าป้องเข้าใจชีวิตมากขึ้น  คือสิ่งที่ป้องเป็นในตอนนี้นั้นเป็นส่วนหนึ่งของสัจธรรมการเป็นสัตว์สังคมที่ต้องเล่นตามกฏ เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของสังคมใหม่  ถ้าหากว่าป้องไม่คิดมากหรือคิดซับซ้อนก็คงมีความสุขไปได้   แต่เท่าที่เห็นมามีบางส่วนเหมือนกันที่ใช้ชีวิตไปสักพักก็ทุรนทุรายเพราะว่าต้องเปลี่ยนตัวเองเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเองเพื่อให้คนอื่นมีความสุข   ถ้าหากว่าป้องมีลูกก็อาจจะยืดยื้อเวลาไปได้ช่วงหนึ่งเพราะว่าภาระ   

เติ้ลเริ่มคิดถึงป้อง ถึงคนอื่นขึ้นมาบ้างถึงแม้ว่าความคิดยังอยู่ในพื้นฐานขากตัวเองเป็นหลัก     ใครบ้างจะไม่หลงรักพี่ตั้ม?   รู้ทั้งรู้ว่าพี่ตั้มโคตรเ-ี้ยตามบรรทัดฐานของสังคม  แต่ผู้ชายคนนี้ก็อบอุ่นรักพี่น้องเพื่อนพ้องมากๆ   เรื่องของเรื่องก็คือว่าถ้าโชคดีก็คือได้อยุ่ในแวดวงมิตรสหาย เป็นที่รักของพี่ตั้ม ซวยก็คือเป็นคนอื่นที่ไม่ความหมายอะไรกับนาง โคตรของโคตรความซวยก็คืออยู่ในกลุ่มอริราชของนางค่ะ   

มาให้กำลังใจ  จุ๊บๆคนเขียน  ขอย้ำนะคะ   อย่าเพิ่งทิ้งเรื่องนี้นะคะ   ตามไปให้ถึงที่สุดค่ะ   จนถึงช่วงเล็กๆน้อยๆแบบตอนซ่อมก๊อกอะไรแบบนี้  ฟินมากๆค่ะ

[smoking]

ปวดหัวใจเราซะจริง 

[fuku]

ยิ่งอ่านเราว่าป้องกับเติ้ลนี่เหมาะกันโคตรๆ

ต่างฝ่ายต่างต้องการใครที่จะอยู่ด้วยตลอดเวลา  แต่เป็นแนวพากันกอดคอจมน้ำตายไปทั้งคู่นะ

ไปหัดว่ายน้ำให้รอดก่อนแล้วค่อยมาอยู่ด้วยกันใหม่
ระหว่างนี้ก็ผลัดกันจมน้ำไปก่อนล่ะกัน =__="

[kukkikkooka]

เอออ มันก็จริงเนอะสมัยนี้บางทีแค่รักอย่างเดียวคงไม่พอ เริ่มโตคนก็จริงจังกับชีวิตมากขึ้น

แถมจากประสบการณ์ที่พี่ป้องเคยเจอก็เลยไม่มั่นใจ

ตอนนี้เห็นใจทั้งคู่นะ แต่เรามากกว่าสงสารเติ้ลอ่ะ

 

[manami_01]

โอ๊ยอย่าที่เดาไม่ผิดทำไมชื้อหวยไม่ถูกฟร่ะ


ป้องก็คงยังรักเติ้ลจริง ๆ ด้วย



แล้วทำไมไม่เปิดใจวะ


ตอนนี้เติ้ลมันเปิดใจยอมรับพี่ป้องมาเต็มทีแล้ว


ส่วนอีกนางชะนีนั้นก็ปล่อยมันเข้าป่าสิค่ะอย่าได้แคร์ ก็แค่คนที่เกือบเป็นแม่ของลูก


ไม่ได้เป็นจริง ๆ สักหน่อย


อีกหน่อยนางก็เรียกหาว่ามีผัวคนใหม่ได้เองแหละ



แต่เติ้ลมันรักป้องมานานด้วยแล้วนะนับตั้งแต่ที่จากกัน


เพราะฉะนั้นคัมแบ็คนาวววววววววววว ยูโนวววววว!!

[minneemint]

 

[boobooboo]

สงสารป้อง

[JustWait]

โอ๊ยพี่ป้อง เสียยายแล้วเคว้งไม่เหลือสภาพเลย...


เราเข้าใจแหะว่าทำไมพี่ตั้มเอาเติ้ล คือมันเคยรัก(หรือยังเหลือความรู้สึกอยู่)ก็หนึ่ง เพิ่งเสียยาย รักษาสภาพไม่ทัน ละอิพี่เป็นคนแบบ พอเคว้ง ใครอยู่ข้างกายก็คว้าจับหมดมาตั้งแต่กรณีอ้นแล้ว ยิ่งพอเป็นเติ้ลที่ยื่นตัวเสนอมาฮีก็เอาสิคะ...


คือมันไม่ดี แต่อิพี่ก็ไม่ได้ดีเลิศประเสริฐศรีมาแต่ต้นอยู่แล้ว ยังคงเป็นอิพี่ป้องกากๆคนเดิม..


แค่ภาพลักษณ์ดีขึ้นเพราะผู้หญิงที่คบอยู่ อันนี้เข้าใจได้ อารมณ์มีแฟนแฟนก็เลือกซื้อเสื้อผ้าให้ เรื่องปกติค่ะ


ส่วนเติ้ลบางเรื่องที่เลือกที่ทำนี่น่าจับตีก้นมากแต่ไม่ได้เกลียดอะไร คือรู้ว่าเติ้ลเป็นแบบนี้เพราะเป็นเด็กสปอล์ย โดยสปอล์ยหนักมากมาตั้งแต่เด็ก

อารมณ์เติ้ลเรื่องน้องโปเต้นี่เราเข้าใจมากกกกก เพราะพื้นฐานครอบครัวตรงนี้เราคล้ายเติ้ล เราเคยโดนเอาใจ ไม่เคยต้องแบ่งความรักกับใคร ในหมู่ญาติก็เป็นที่เอ็นดูที่สุด ลูกพี่ลูกน้องรุ่นๆเดียวกันก็มีแต่คนโตกว่าที่จะคอยเอาใจ เราเคยชินกับตรงนั้น พอพ่อแม่แยกทาง แม่มามีน้องแล้วต้องแบ่งความรักจากแม่ไปหาเขา เราก็มีไม่พอใจแล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่ที่ของเราเหมือนกันค่ะ อันนี้เข้าใจไม่ยาก เท่าที่คุยๆกันเหมือนเด็กที่พ่อแม่แยกทางกันจะเป็นกันเกือบทุกคน.. แต่เราไม่ถึงขั้นหวงทุกคนรอบด้านแบบเติ้ลหรอกค่ะ555 ไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะทำได้ ทำได้แค่ต้องเป็นผู้ใหญ่และห้ามตัวเองให้เป็นนั่นแหละ  (แต่เอาแต่ใจไหมเรายอมรับว่าตัวเองเอาแต่ใจมากก ก.ไก่ล้านตัว 555)

ก็จะรอดูว่านางจะโตไปในทางไหน คนแต่งแต่งดีค่ะ เป็นกำลังใจ

[Kelvin Degree]

สงสารเติ้ลมากเลยนะครับ

[brookzaa]

ไปสอยอีบุ๊คมาอ่านแระ ทนรอไม่ไหว ใจมันกระสับกระส่าย ไม่เป็นอันกิน อันนอน อันทำงานเลยอ่ะ  อ่านจบแล้วบรรลุธรรมเลย

แต้งกิ้วเรื่องราวดีๆ จะแวะมาเม้นทุกตอนเหมือนเดิมแหละ

 

[SOBANG✖]

เรื่องนี้ตะจบแบบไหนอะ มันเจบปวดนะถ้าสุดท้ายแล้วจบไม่สวย ถ้าก็รุ้แหละว่าชีวิตจริงมันโหดร้าย แต่ก็แค่อยากจะมีสักที่ที่ให้ความฝันเล็กๆเป็นจริงบ้าง ปกติไม่ตามอ่านเรื่องยังไม่จบ พอมาตามแล้วรุ้สึกว่ามันเหนื่อยที่เราไม่รุ้ตอนจบนี่แหละ เห้ออ

แต่ชอบเนื้อเรื่องนะ ดีนะแต่เราเหนื่อยจะลุ้น

[Kidsanutu]

สวัสดีครับ คนเขียน

ผมเพิ่งอ่านนิยายเมื่อวานจนจบในเวป แต่อารมณ์มันค้าง เลยไปถอยหนังสือใน ookbee มาแล้ว นะครับ 555

ได้อ่านหลังเล่มเกี่ยวกับคุณคนเขียน เลยอยากบอกว่า ผมเป็นคนนึงนะครับที่ตัดสินใจซื้อหนังสือด้วยความไม่ลังเล (เล่มแรก) เพราะด้วยว่าผมอยู่ต่างประเทศด้วยมั้ง เลยไม่ได้อุดหนุนนิยายของนักเขียนคนอื่น ๆ

ขอบคุณมากนะครับที่แต่งนิยายสนุก ๆ มาให้อ่าน ถึงว่าคนอ่านคนอื่นอาจจะไม่ชอบแนวนิยายของคุณ แต่ผมบอกเลยว่า อย่างน้อยผมก็เป็นคนอ่านที่ชอบนิยายแนวนี้ เลยอยากมาให้กำลังใจ ให้เขียนนิยายสนุก ๆ ต่อไปนะครับ

สุดท้ายนี้อ่านนิยายจบแล้ว (อยากอ่านต่อ 555) ฟินไปแล้ว ก็จะเริ่มไปอ่านนิยายของคุณเรื่องอื่น ๆ ต่อนะครับ

สู้ ๆ นะครับคนเขียน ^^