หัวข้อ: 『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60]

[AI.NoR]

     สวัสดีครับทุกคน ผมนายป้องปากดีเองครับ

     หลังจากวันนั้นที่เติ้ลยอมเปิดปากสารภาพกับผมว่ามีปัญหากับแฟนของมันแล้ว ผมกับเติ้ลก็ห่างๆ กันครับ

     คือ... มันกระอักกระอ่วน ทำตัวกันไม่ถูก เหมือนเราสองคนกลับไปสู่ช่วงแรกๆ ที่อาศัยด้วยกัน ตอนที่เราต่างคนต่างอยู่อ่ะครับ ตอนที่เราไม่สนิทกัน

     เติ้ลกลับดึก ไม่ซื้อข้าวมาเผื่อผม พอผมโทรหามันก็ไม่รับ ส่งไลน์มาบอกว่าให้ผมกินข้าวเย็นไปเลยไม่ต้องรอ หรือเติ้ลมันจงใจหลบหน้าผม?

     ผมควรจะทำยังไงดีครับ?


     ผมนั่งมองโทรศัพท์แบบนี้มาครึ่งชั่วโมงแล้ว สองทุ่มสิบ ผมยังไม่ได้กินข้าวเย็น ผมอยากโทรหาเติ้ลฝากมันซื้อข้าว แต่ก็ไม่กล้าโทร ... เมื่อคืนเติ้ลกลับดึก พอเช้ามันก็ออกไปเรียนโดยไม่ปลุกผม เติ้ลจงใจหนีผมชัดๆ

     ระหว่างที่ผมกำลังลังเลว่าจะกดโทรดีหรือไม่โทรดี เติ้ลก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง

     ผมมองเติ้ล อยากถามว่าไปไหนมา มันกลับดึกแบบนี้มาสองวันแล้ว แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าได้แต่มองมันนิ่งๆ ผมกลัวมันหลบหน้าผม

     “วันนี้มีผัดไทยกะหอยทอด พี่ป้องจะกินอะไร?”

     สีหน้าเติ้ลดูอิดโรย ไม่ค่อยสดใสเท่าที่ควร แต่เติ้ลกลับพยายามปั้นหน้ายิ้ม มันคิดว่าผมโง่รึไง ผมอยู่กับมันมานานเท่าไหร่แล้ว ทำไมจะแยกระหว่างยิ้มจริงๆ กับยิ้มฝืนๆ  ของมันไม่ออก

     “พี่ป้อง? ไม่ชอบผัดไทยหอยทอดเหรอ?”

     “หา? อะไรนะ?”

     “ผัดไทยกะหอยทอด จะเอาอะไร?”

     เติ้ลชูถุงในมือขึ้นให้ผมดู ผมเลยพยักหน้าแล้วแต่มัน

     “เติ้ลเลือกเถอะ ตามใจเติ้ล พี่กินอะไรก็ได้”

     “งั้นผมกินผัดไทยนะ พี่กินหอยทอด โอเคป่ะ?”

     “อืม”

     เติ้ลจัดแจงแกะมื้อค่ำใส่จานให้ผม สีหน้ามันดูแปลกไปไม่ร่าเริงเหมือนเคย

     จะถามมันดีมั้ยว้า... แต่เดี๋ยวมันหาว่าผมไปเสือกเรื่องของมันอีก ผมไม่อยากให้มันรำคาญผม

     “กลับดึกจังช่วงนี้”

     “อา ขอโทษทีพี่ ผม...”

     “เอ้ยไม่เป็นไร! คือ... ถ้าเติ้ลลำบากไม่ต้องคอยซื้อข้าวเย็นมาเผื่อพี่แล้วก็ได้ พี่เกรงใจเติ้ลอ่ะ”

     “ผมไม่ได้ลำบากอะไรหรอกพี่ป้อง”

     “จะดีเหรอ เลี้ยงข้าวพี่บ่อยๆ”

     “ผมโอเค ความจริงพี่ตั้มก็ฝากให้ผมดูแลพี่ป้องอยู่แล้ว”

     “อืม ขอบใจว่ะ”

     อ้าว? ทำไมจู่ๆ เติ้ลเงียบไปละครับ ผมทำอะไรผิดรึเปล่าวะ?

     “พี่ป้องมีอะไรรึเปล่า? พี่มีอะไรก็พูดมาตรงๆ เถอะ”

     อ้าว! ทำไมเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ครับ แต่ก็ดีในเมื่อเติ้ลเปิดช่องแบบนี้ผมก็ไม่เกรงใจล่ะ

     “เมื่อวานหายไปไหนมา”

     เอ้ยผมจะเสือกไปป่ะวะ? ไม่ได้ๆ ผมไม่อยากให้เติ้ลรำคาญผม

     “คือ... พี่หมายถึงเติ้ลไม่พอใจอะไรรึเปล่า เติ้ล...”

     “พี่ป้องนึกว่าผมหลบหน้าพี่เหรอ?”

     เออ เติ้ลมันตรงดีครับ ผมก็รู้นะว่าเมื่อวานซืนผมเสือกไปหน่อย แต่ผมไม่อยากเห็นเติ้ลถูกคนเลวๆ มาเอาเปรียบนี่หว่า

     “เออ ถ้ามึงไม่พอใจอะไรกูก็บอกกันตรงๆ กูจะได้ไม่ยุ่งกับเรื่องของมึงอีก”

     ขี้เกียจเก็กแล้วครับ แต่ถ้าเติ้ลมันไม่ชอบ ผมก็จะไม่ยุ่ง ผมไม่อยากมีปัญหากับเติ้ล มันอึดอัดเป็นบ้า!

     “อืม... ความจริงก็นิดหน่อย”

     จริงดิ! นี่มันไม่พอใจผมจริงๆ อ่ะ?

     เติ้ลหลบตาผม ... มันเกลียดผมแล้วเหรอ?

     แต่แล้วมันก็ถือจานหอยทอดมาเสิร์ฟให้ สีหน้าของเติ้ลหลากหลายอารมณ์ปนกันจนผมเดาไม่ถูก แต่เติ้ลยังเป็นน้องชายคนเดิมของผมอยู่ แววตาแบบนั้นผมคุ้นเคยดี ไอ้เด็กติดพี่! เติ้ลกำลังโหยหา “พี่ชาย” ใครซักคนที่จะสนใจมัน

     ผมรับจานมื้อเย็นของตัวเองมาโซ้ย แล้วเติ้ลก็นั่งลงข้างๆ ผม ลงมือเขี่ยผัดไทยของตัวเอง มันกินไปได้ไม่กี่คำก็เริ่มพล่าม

     “ความจริงที่พี่พูด ผมก็คิดนะ เมื่อวานซืนผมเลยไปหาพี่เบสท์มา”

     ผมสำลักหอยขึ้นมาทันใดเลยครับ!

     “แล้วมันว่าไงบ้างอ่ะ?”

     “ผมไปถามเค้าตรงๆ ว่าเค้าจะเลิกกับผมจริงรึเปล่า”

     เฮ้ยมันกล้าเว้ย!

     “แล้วมันตอบว่าไง!”

     “เปล่า เขาไม่ได้ตอบ”

     “อ้าว?”

     “ความจริงผมไปหาเค้าเพราะผมไม่อยากเลิกกับเค้า ผมถามเค้าว่าเค้าหมดรักผมเพราะอะไร เป็นเพราะผมน่าเบื่อใช่มั้ย ผมอยากรู้ว่าเค้าไม่พอใจผมตรงไหนผมจะได้ปรับปรุงตัวถูก”

     “ไอ้เติ้ล!”

     มันยังจะหวังอะไรอีกวะ! ทำไมเติ้ลไม่รักตัวเองบ้าง! ไปง้อไอ้เหี้ยนั่นทำไม!

     “อืม มันดูโง่ใช่มั้ยพี่ แต่ผมไม่เข้าใจอ่ะ เราสองคนเคยรักกันมาก พี่เค้าบอกเองว่าเค้าชอบผม เรายังไปดูหนังด้วยกันเลย เค้าบอกว่าชอบเพลงที่ผมร้องเล่นๆ ด้วย เค้าชอบทุกอย่างที่ผมทำ แล้วทำไมจู่ๆ เค้าถึงเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแบบนี้วะ! ผมไม่เข้าใจอ่ะพี่!”

     จานผัดไทยที่แทบไม่ได้แตะของเติ้ลกับหอยทอดที่กินไปได้ครึ่งคำของผมวางเคียงกันอยู่บนพื้น แขนของผมโอบเติ้ลเอาไว้ เติ้ลร้องไห้ระบายกับไหล่ผม

     “เค้าเป็นคนเข้ามาคุยกับผมเอง แล้วก็มาสารภาพกับผมว่าชอบ อยากเป็นมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้อง เขาชอบที่ผมคุยสนุกอยู่กับผมแล้วมีความสุข เราชอบอะไรคล้ายๆ กัน เขาอยากมีแฟนจริงจังที่จะคบกันไปนานๆ แล้วที่เขาบอกกับผมวันนี้ว่าผมมันน่าเบื่อ เอากับผมมันไม่สนุกมันคืออะไรอ่ะพี่! ผมยอมเป็นคนโดนเอา ยอมเขาทุกอย่าง เขาบอกให้ทำอะไรผมก็ทำ มาวันนี้เขาเบื่อผมแล้วก็ทิ้งแบบนี้อ่ะเหรอ มันคืออะไรอ่ะพี่ พี่ป้องบอกผมทีดิ!”

     เสียงสั่นเครือของเติ้ลตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เติ้ลน็อตหลุดแล้วจริงๆ เฮ้อ!

     “เติ้ลใจเย็น”

     “มันคืออะไรอ่ะพี่! ไหนเขาบอกอยากมีความสัมพันธ์จริงจัง แล้วทำไมเขาเอาเรื่องเซ็กมาบอกเลิกผมล่ะ เพราะผมไม่หล่อ ไม่ล่ำ ไม่ขาวเหมือนไอ้คนใหม่ของพี่เค้าเหรอ? จริงจังบ้าอะไรวะแม่ง!”

     เติ้ลน้ำตานองหน้า ปล่อยโฮ ร้องไห้เหมือนคนบ้า สงสารเติ้ลชะมัด ผมไม่อยากเห็นเติ้ลเป็นแบบนี้เลย ถ้าพี่ตั้มอยู่ด้วยก็ดีสิครับ

     “แล้วหายไปไหนมาทั้งวัน”

     เติ้ลชะงักกะทันหัน มันเงยหน้ามองผมทั้งๆ ที่ยังไม่หยุดสะอื้น ผมเลยยิ้มให้มัน

     “เมื่อวานมีเรื่องทำไมไม่บอก แล้ววันนี้ไปไหนมาทั้งวัน เติ้ลเก็บเรื่องไว้คนเดียวทำไม ทำไมไม่รีบมาบอกพี่ บอกแล้วไงมีอะไรปรึกษาพี่ได้ทุกเรื่อง”

     “ฮือพี่ป้อง”

     เติ้ลโผเข้าหาผมเหมือนเด็ก ถึงจะไม่ถนัดแต่ผมก็พยายามทำหน้าที่แทนพี่ตั้ม

     พี่ตั้มจะรู้มั้ยว่าน้องตัวเองโคตรขี้แยเลย นี่ถ้าเติ้ลไม่ใช่น้องชายพี่ตั้มนะผมไม่ให้ยืมไหล่เป็นที่ซับน้ำตาแบบนี้หรอก เสื้อก็ไม่ได้ใส่น้ำตากับขี้มูกลงไหล่ผมเต็มๆ! ไอ้เด็กน้อยเอ้ย!

     “เออ กูนี่แหละไอ้ป้องบ้านใต้ลูกสมุกเบอร์หนึ่งของพี่มึง”

     “ผมโดนเค้าทิ้งจริงๆ ใช่มั้ยพี่?”

     เติ้ลสะอึกสะอื้นร้องไห้ ก็คนอกหักอ่ะเนอะ ... แต่ไม่รู้ทำไมในใจผมกลับยินดี ผมดีใจที่เติ้ลเลิกกับไอ้เบสท์นั่น 

     อา... ความรู้สึกนี้ ผมไม่ควรเลยจริงๆ ดีนะเติ้ลมันก้มหน้าซบไหล่ผมอยู่มันจะได้ไม่เห็นว่าผมแอบยิ้ม

     “ไม่รู้ดิ แต่เติ้ลยังมีพี่นะ”


     เติ้ลบ่นอะไรต่อมิอะไรอีกหลายอย่าง มันเครียดจนไม่กล้าสู้หน้าใคร มันเสียใจที่ถูกทิ้ง มันเสียใจที่ไม่เชื่อเพื่อนแต่ตั้งแรก เสียใจที่ไปรักคนไม่ดี สับสนว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างมันกับแฟน มันถึงได้โดนทิ้ง ยิ่งเล่าก็ยิ่งฟูมฟาย สุดท้ายผมเลยไล่มันไปนอน เติ้ลก็ว่าง่ายโซเซไปนอน ผมตามไปนั่งข้างๆ มัน ฟังมันฟูมฟายต่อจนหลับ คอยตอบรับอือๆ

     พอเติ้ลหลับผมก็หยิบผัดไทยเหลือๆ ของมันมากินต่อ มิน่า...เติ้ลไม่กินหอยทอด หอยทอดโคตรอมน้ำมัน ผัดไทยของมันอร่อยกว่าเห็นๆ

﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

เติ้ลไม่กินหอย #พี่ป้องกล่าว
เอาเข้าจริงก็หงอ อีโธ่พี่ป้อง! แถมน้องงอนแค่วันสองวันก็อยู่ไม่สุขซะแล้ว เป็นเอามากนะพี่ อิๆ แววกลัวเมียมาแต่ไกล กรั่กๆ 
รู้กันแล้วน้าว่าตอนที่แล้วเค้าตัดฉับทำไม #ตัดเอาฮานี่แหละ กะแบบตัดให้ตอนที่แล้วไฟลุกมุ่งมั่น แลดูออร่าเมะขี้หึงมาเต็ม แต่เอาเข้าจริงๆก็นะ... มันไม่เป็นไปตามที่ใจคิด ชีวิตไม่แน่ไม่นอน น้องงอนพี่แกก็หงอกลัวน้องโกรธ
คนแต่งนิยายคนนี้ก็เช่นกัน ไม่ค่อยจะเดินเรื่องตามเสต็ปที่ควรจะเป็นซักเท่าไหร่ แต่นิยายเรื่องนี้เค้าก็ใส่ระดับความเงิบไว้นิดเดียวจริงๆ น้า อิๆ
แต่! ถ้าพี่ป้องมันจะแคร์น้องขนาดนี้ .... หรือมันจะเลิกซึ่น ระดับการแคร์น้องชักเยอะนะคะ เทียบกันวันแรกๆ ที่โคตรจะซึนอ่ะ
#ถ้ากินหอยแล้วสำลักก็เปลี่ยนมากินสังขยาฝักทองมั้ยพี่ป้อง? #คนแต่งมิได้กล่าว



ดราม่าจริงๆ นะ อิๆ เห็นมั้ย เติ้ลดราม่ามาก แต่พี่ป้องแม่งฮา เอิ้กๆ #เดี๋ยวต้องมีคนออกมาขำพี่ป้องอีกแน่ๆ เชื่อสิ #เป็นดราม่าที่ทำให้คนอ่านอมยิ้มตามพี่ป้อง ดราม่าแบบแปลกๆ ละมั้ง?
ตอนนี้พี่ป้องแอบเลว  แลดูฮีสบายใจยิ้นน้อยยิ้มใหญ่อารมณ์แฮปปี้อินเนอร์มาเต็ม 

[JustWait]

อิพี่ป้องนี่อาการออกมากค่าา

ดีนะน้องมันเศร้าอยู่เลยไม่สังเกต

[Doranaii]

ดีใจที่เลิกกับเบส หรือ ดีใจที่เติ้ลเข้ามากอด ห๊ะะะะะ
หวั่นไหวแล้วสิ พี่ป้องของเรา หึหึ
ต่อไปนี้คงเกี่ยวข้องกับชื่อเรื่องแล้วสินะ อิอิ
สู้ๆต่อไปครับคนเขียน เป็นกำลังใจให้เสมอ 

[Biwty...]

 

[black sakura]

มันดราม่าแล้วช่ะพี่ป้อง

[❣☾月亮☽❣]

เราก็ดีใจ. ดีใจที่เติ้ลเลิกกับไอ่เชี่ยเบส. ดีใจที่พี่ป้องไม่กินหอย
และดีใจที่ได้กอดเติ้ล. ปลอบๆกันไปจ้าดราม่าก็มีข้อดีนะว่าไหม

 

[manutty]

มันก็แค่ข้ออ้างของคนเลวๆๆๆๆ อ่ะน้องเติ้ล เอาไม่มันส์ เมิงก็โดนเอาแทนดิ อีห่ารากเบสท์จะได้มันส์  ดีแล้วที่หลุดจากมันมาได้อย่าไปเสียดายเลยน้องเติ้ล ยังไงหนูก็มีแมมมอธปลอบใจและรอคอยอยู่นะลูก  พี่ป้องตอนนี้พี่หล่อมาก พี่เท่ห์มาก และพี่ก็ตะกละมากเช่นกัน ดีแล้วพี่อย่าไปกินหอยเลยอมน้ำมัน สู้อมแล้วมันน้ำอย่างอื่นดีกว่า    เอาใจช่วยคู่นี้ให้  กัน เร็วๆ แต่เชื่อว่ายังหรอก น้องเติ้ลยังเข็ดกับรักครั้งแรกอยู่ พี่ป้องอย่าทิ้งน้องนะ แต่กลัวอีเบสท์มาง้อและเติ้ลใจอ่อนจังเลย ถ้าเป็นอย่างนั้นแมมมอธเสียบให้แน่นเลยนะ อย่าให้หลุดไปได้ สู้สู้ 

[Chompooiriza]

อิพี่ป้องดีใจที่เค้าเลิกกันอ่ะดิ

[VentoSTAG]

เย็นนี้ผมจะแว๊นแมงกะไซเคิลไปซื้อ ผัดไท กะ หอยทอด มามิกซ์กันเลยครับ #ไม่ใช่ละ
  STAG สัมผัสได้ถึงพลังงานความรักขนาด 3 ริกเตอร์ ออกอาการแล้วนะอีพี่ป้อง
โบราณว่าไว้(ใครชื่อโบราณหว่า)ความสงสารเป็นบ่อเกิดแห่งความรักนะเออ

  ใกล้แล้วสินะที่น้องเติ้ลจะถามว่าของมันไม่ฟิตจริงหรือเปล่า จนพี่ป้องต้องลงแล็บวิจัยความฟิต

[วายซ่า]

น้องกำลังเสียใจ อีพี่กลับแอบดีใจ แอบกินผัดไทน้องซะอีกนะ 

[B52]

ความดราม่ากำลังมาแม่งมีตลกจากไหนมาเล่นว่ะ

[minneemint]

เศร้าแทนน้อง
แต่แอบดีใจกับพี่

[PharS]

 

[boboman]

อิพี่ป้องมันเนียนได้อีก
ทั้งโอบ ทั้งแอบยิ้ม คึๆๆ ได้กำไรเลยนะะะ

มาต่อไวๆ นะค้า

[naoai]

เมื่อไรจะได้กันนิสองคนนี้  ผู้แต่ง เรื่องดราม่าควีนกับคิงซื่อบื้อ ผมอ่านแล้ว อ่านภาคสองด้วย สำหรับผมไม่หน่วงนะ สนุกดี

[nsai.ss]

พี่ป้องสำลักหอย อื้มๆเข้าใจๆ แต่ต่อไปอาจจะไม่สำลักหอยแล้วก็ได้นะ เอ๊ะคนอ่านอย่างเราเป็นคนยังไง 555+
พี่ป้องรู้มั้ยเนี่ย...ว่าตัวเองแสดงออกชัดเจนขึ้นทุกวันๆ ฮึ่ม!!!

[agava1313]

แหม่.เลือกกับแฟนแล้วก็ถือโอกาศเสียบเข้าตำแหน่งแฟนแทนไปเลย

[sataav]

พี่ป้อง น่ารักวะพี่ 5 5 5 5 

ไอ้บงไอ้เบสนั่นมันคงหาข้ออ้างบอกเลิกนั่นแหละ เติ้ล 
เติ้ลออกจะเริ่ดเลอเพอร์เฟ็คขนาดนั้น

ไม่เชื่อ ให้พี่ป้องทดลองกกิจกรรมบนเตียงดูสิฮ้าา 

[EoBen]

รู้สึกเหมือนโดนนักเขียนเหน็บๆ 555 ที่เราว่าแปลกๆไม่ใช่ไม่ดีค่ะ แต่ทั้แปลกเพราะตัวละครน้องเติ้ล ค่ะเด็กอะไร ถามคนอื่น พี่ตูดผมไม่ฟิตหรอ พี่โกนขนตูดดีปะ คนปกติเค้าถามกันหรอ  555 อันนี้ไม่รู้จริงๆ ไม่ได้เจตนาไม่ดีเลยน๊าาาา   ตอนนี้ได้แต่ปลอบน้อง น้องโดนทอ้งทั้งที่ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย ที่ป้องดูแลดีดีๆนะ อยากให้กลับมาสดใสเหมือนเดิม

[muiko]

เลิกกับคนเลวๆก็ดีละ
จะได้ไปเจอกับอะไรดีๆ
เค้าไม่รักเรา ก็รักตัวเองหน่อยเนาะ
 

[Monkey D]

มาต่ออีกไวๆน้าาา พี่ป้องดูแลเติ้ลด้วยยยย

[Kelvin Degree]

เลิกกะพี่เบสท์แล้ว. สงสัยใกล้ละ 5555

[WASAWATTE]

แนะให้พี่ป้องชวนพี่ตั้ม ไปตอนไข่อีพี่เบสท์เลย..
 

[ka[ze]na]

เริ่มแล้วๆๆๆ

[Freja]

คนมันเ-ี้ย คนมันมักมาก คนมันหล่อเลือกได้ คนมันกะฟันค่ะ มันอ้างได้ทุกอย่าง
ขำพี่ป้องค่ะ แค่ไม่กี่วันก็จะเป็นจะตายแล้วแต่ชอบนะที่พี่ป้องอยู่ข้างๆน้องถึงจะเนียนกินของน้องก็เถอะ

เจอบ่อยนะหนุ่มที่ไม่นิยมบริโภคหอยเนี่ย มีจำนวนเยอะขึ้นทุกวัน

[smoking]

ฟินกับคู่นี้ ขอให้ได้กัน เอ๊ย!! ขอให้รักกันซักที
 

[AI.NoR]

     “ไง ตื่นแล้วเหรอ?”

     เติ้ลงัวเงียผงกหัวขึ้นจากหมอนมามองผม สงสัยผมจะเปิดประตูห้องน้ำดังไปครับ

     “อือ ... พี่ป้องแต่งตัว? จะไปไหนอ่ะ”

     “โรงพยาบาลไง หมอนัดพี่ไปดูแผล”

     “เออจริงด้วย! งั้นพี่รอแป็บ เดี๋ยวผมไปด้วยขออาบน้ำแป็บ”

     “ไม่เป็นไร วันนี้เติ้ลพักเถอะ แล้วเป็นไงมั่ง? โอเคมั้ย? รู้สึกดีขึ้นบ้างยัง?”

     ผมนั่งลงบนเตียงเติ้ลเพื่อดูสภาพมัน เมื่อคืนผมไล่ให้เติ้ลนอนเลย มันเลยไม่ได้อาบน้ำ สภาพดูไม่จืดเลยครับ ตาก็บวม หน้าก็อืด เติ้ลร้องไห้จนหลับ หือ... ทำไมมันทำหน้าประหลาดๆ วะ?

     “เป็นอะไร?”

     “พี่ป้องไม่ต้องโอ๋ผมขนาดนี้ก็ได้ ผมไม่ชินว่ะ”

     เติ้ลขยับหน้าหลบมือผมทำไมหว่า ยังไม่ได้แตะหน้าผากวัดไข้มันเลย

     ปกติเวลาเติ้ลร้องไห้จนหลับทีไรเห็นวันต่อไปไข้ขึ้นทุกที เพราะงั้นตอนเด็กๆ เติ้ลถึงได้เป็นไอ้เด็กขี้แยขี้โรค วันๆ เอาแต่ร้องไห้สลับกับไข้ขึ้น

     “อะไร? มองพี่แปลกๆ”

     “ก็นี่ไง ผมขนลุกอ่ะ พี่ทำตัวกับผมเหมือนเดิมก็ได้ ผมไม่ไปโดดตึกฆ่าตัวตายเพราะอกหักหรอก”

     อา... ไอ้เด็กปากดี แต่ปากดีแบบนี้แหละถึงจะสมเป็นมัน

     “เฮ้ย! ยิ้มสยองด้วยอ่ะ!”

     “กูยิ้มอะไร?”

     “ก็เมื่อกี้ไง”

     เติ้ลหลบตาผมแล้วก็ลุกจากที่นอน มันดึงผ้าห่มออกจากการนั่งทับของผมแล้วเริ่มต้นพับ ส่วนปากก็บ่นไปตามเรื่อง ฟังเพลินดีแฮะ

     “แต่ค่อยยังชั่ว พี่ป้องแปลกๆ แบบนั้นผมไม่ชินว่ะ อย่าทำเสียงชวนขนลุกแบบนั้นอีกนะพี่ ไม่เข้ากันเลยว่ะ”

     อื้ม มึงไม่ชินเวลาที่กูทำแบบนี้สินะ เวลาไอ้เด็กเปรตทำหน้าสยองแต่กลับมีสีแดงจางๆ บนแก้มมันก็ตลกไปอีกแบบแฮะ

     “เออๆ เห็นปากดีได้แบบนี้กูค่อยหายห่วง แล้วเป็นไงสบายใจขึ้นบ้างรึยัง?”

     “อืม ก็นิดหน่อยพี่”

     “เออ งั้นก็อาบน้ำซะ ถ้าช้ากูไม่รอนะมึง เร็วๆ”

     “รู้แล้วน่ะ แล้วเมื่อคืนก็ปล่อยให้ผมนอนเลยนะ ดูดิเอานิสัยซกมกมาติดผม”

     “งั้นคราวหน้ากูจะอาบน้ำประแป้งให้มึงก่อนส่งเข้านอน ดีมะ?”

     “ไอ้พี่ป้องซกมก! อย่างน้อยก็น่าจะเตือนให้ผมเปลี่ยนกางเกงใน แม่งคันเลยอ่ะ”

     เติ้ลคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำพลางบ่นกระปอดกระแปดชวนหมั่นไส้

     “ถุ้ย! ไม่อาบน้ำแค่วันเดียว อย่าบ่นๆ รีบๆ อาบน้ำได้แล้ว ไปช้าคิวเยอะนะมึง”

     “เออๆ รู้แล้ว”

     เสียงตะโกนออกมาจากห้องน้ำเริ่มอู้อี้ ไม่นานก็มีเสียงน้ำไหล เสียงสายน้ำจากฝักบัวกระทบม่านพลาสติกดังบ่งบอกว่าคนในห้องน้ำเริ่มกิจกรรมด้านสุขอนามัยของมันแล้ว ผมยังนั่งยิ้มอยู่ที่เดิม บนเตียงของเติ้ล

     ค่อยยังชั่วครับ เติ้ลดีขึ้นแล้ว ชีวิตพวกเราจะได้สงบสุขซะทีเมื่อไม่มีไอ้เกย์โรคจิตนั่นมาบ่อนทำลายชีวิตเติ้ลอีกต่อไป

     วันนี้ท้องฟ้าสดใสอากาศดีแบบนี้ผมคงไม่ต้องพกร่มไปด้วยหรอกมั้ง?


     พวกเรานั่งรอคิวในโรงพยาบาล วันนี้วันหยุด คนโคตรเยอะ ผมก็เลยนั่งเล่นเกมในมือถือแก้เซ็ง ซัมซวยรุ่นกลางๆ เริ่มกากอีกแล้วครัช! รอเก็บตังค์อีกซักสองสามจ็อบพ่อจะเปลี่ยนเป็นไอฟงให้ได้!

     “พี่ป้อง...”

     “หือ?”

     “ปรึกษาไรหน่อยดิ?”

     “ว่ามา”

     “พี่... ผม... อีกตั้งนานกว่าจะถึงคิวพี่ พี่พาผมไปทำบัตรคนไข้ใหม่หน่อยดิ”

     ผมหันไปมองหน้าเติ้ลทันทีเลยครับ!

     รึมันจะป่วย? เออว่ะ! มีความเป็นไปได้ ทำไมเมื่อเช้าผมไม่สังเกตเห็นวะ หน้ามันซีดๆ

     “ไอ้พี่ป้อง ฟังกันป่ะเนี่ย!”

     “เออๆ เป็นอะไรอ่ะ?”

     “ผม...”

     “เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ?”

     ผมก็ลุ้นคำตอบ กลัวเติ้ลจะเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ แต่คำตอบเติ้ลกลับทำให้ผมเงิบโคตรๆ

     “ผมอยากตรวจเลือดอ่ะพี่”

     ไอ้สัส! กูช็อกแป็บ!

     “มึง...”

     ขอผมตั้งสติแป็บ ผมพูดไม่ออกว่ะ

     นานพอสมควรในความรู้สึกผมอะนะ กว่าผมจะตั้งสติได้ กว่าผมจะหาเสียงตัวเองเจอ แทนที่ผมจะพูดอะไรที่มันฟังแล้วดูดี แต่เปล่าเลย ผมดันพูดอะไรที่เหี้ยที่สุดออกไป

     “มึงกลัวเป็นเอดส์เหรอเติ้ล เอ้ย! กูหมายถึง มึง... เสี่ยงเหรอ?”

     เติ้ลนั่งนิ่ง แต่แล้วมันก็พยักหน้าช้าๆ เติ้ลสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดกับผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง

     “ผมว่าผมไม่เสี่ยงหรอกพี่ ผมมีพี่เบสท์คนเดียว ปกติเวลาเอากันก็ใช้ถุง แต่มันก็มีบางครั้งที่ไม่ได้ใส่ ไม่ค่อยบ่อยหรอกพี่ แต่....”

     เติ้ลขยับตัว มันก้มหน้าลง แล้วทันใดนั้นหางตามันก็มีน้ำตา

     “แต่พอได้ยินเหตุผลบัดซบนั่นที่เค้าบอกผมแล้วผมชักไม่แน่ใจแล้วพี่ เค้าเคยบอกผมว่าเค้าจะรักและซื่อสัตย์กับผมคนเดียวเค้ายังทิ้งผมเลย พี่เบสท์อาจจะเคยนอกใจผมก็ได้ ผมกลัว”

     ผมอึ้งนะ ความจริงผมลืมนึกถึงประเด็นนี้ไปถนัดเลย แต่จะให้ผมทำยังไงวะ จะให้ผมพูดซ้ำเติมเติ้ลเหรอว่าแฟนมันแอบนอกใจมันนับครั้งไม่ถ้วน

     ข่าวนี้อ้นเป็นคนบอกกับผมเอง แล้วผมก็ไม่คิดว่าอ้นจะโกหกด้วย อ้นไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการที่เติ้ลเลิกกับเบสท์ ความจริงมันออกจะเขม่นไอ้เบสท์ด้วยซ้ำเพราะเบสท์เป็นเกย์ที่แอนตี้ตุ๊ดตุ้งติ้งแบบมัน

     “เออ ตรวจไว้ก่อนก็ดี”

     ผมเขย่าหัวมันเบาๆ ให้กำลังใจ นอกจากให้กำลังใจแล้วผมยังจะทำอะไรอีกได้

     “ผมกลัวอ่ะพี่ป้อง ถ้าผม... ถ้าผม”

     “มึงคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอก”

     “แต่คนเรามักจะซวยซ้ำซวยซ้อนไม่ใช่เหรอพี่ ผมอาจจะดวงตกโดนแฟนบอกเลิก เป็น...”

     “เฮ่ย! คิดในแง่ดีสิวะ”

     แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงคุณพยาบาลเรียกชื่อผมดังขึ้น

     ดราม่าไอ้เติ้ลก็ค้างๆ คาๆ ทำไมชีวิตจริงมันไม่รอให้ผมปลอบไอ้เด็กขี้กลัวคนนี้ให้เสร็จก่อนวะ! เติ้ลทำหน้าหมาหงอยโคตรๆ ตามันงี้น้ำตาคลอเชียว

     เออสิ! วิกฤตนาทีชีวิตเลยนะครับ ไอ้ความกังวลที่คอยหลอกหลอนว่าตัวเองอาจจะเป็นเอดส์เนี่ย เกิดมันฟุ้งซ่านแล้วผมจะทำยังไงดีวะ?

     “คุณปกป้อง วงศ์พิทักษ์ธรรมคะ เชิญที่ห้องตรวจสี่ค่ะ”

     “เดี๋ยวมึงค่อยกลับมาเป็นเอดส์ต่อ แต่ตอนนี้ไปเป็นเพื่อนกูตัดไหมก่อน ไปลุก”

     ผมดึงแขนเติ้ลให้ลุกตามผม เติ้ลทำตามอย่างว่าง่าย ผมเลยหันไปสั่งอีกอย่าง

     “เช็ดน้ำตาด้วยล่ะมึง กูยังไม่ตาย เดี๋ยวหมอตกใจ”


     แผลของผมเรียบร้อยดีมาก หมอตัดไหมให้เลย แถมยังบอกว่าถ้าผมจะสระผมก็ตามสบาย แต่อย่าเกาแรงก็พอ ส่วนที่มือก็สิวๆ ทายารักษาแผลไฟไหม้น้ำร้อนลวกไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หาย แต่ของแบบนี้ต้องใช้เวลา ห้ามใจร้อน

     สรุปว่าบาดแผลผมดีเยี่ยมใกล้จะหาย แต่ดูเหมือนแผลใจของเติ้ลกลับยิ่งเปิดลึกมากกว่าเดิม แล้วผมก็ไม่รู้ว่าจะรักษายังไง ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาเท่าไหร่ รวมถึงไม่กล้าไปปรึกษาพี่ตั้ม เพราะถ้าพี่ตั้มรู้เรื่องนี้ โลกนี้จะไม่มีไอ้เกย์หน้าหล่อที่ชื่อเบสท์อีกต่อไป!

     ระหว่างที่เราสองคนมานั่งรอรับยา ผมเลยหันไปคุยกับเติ้ลตั้งใจจะให้มันทำในสิ่งที่สมควรทำ

     “มึงเอาสดกับไอ้เบสท์บ่อยมั้ย?”

     เติ้ลหันมามองหน้าผม มันคงคิดไม่ถึงว่าผมจะถามมันตรงๆ แบบนี้ เติ้ลหน้าแดง ผมเองก็อายไม่แพ้มันหรอก แต่เรื่องแบบนี้บางทีมันก็ต้องยอมข่มความอายวะ!

     “ก็ไม่บ่อยอ่ะพี่...”

     “กี่ครั้ง?”

     “เอ่อ ... ต้องนับเป็นครั้งด้วยเหรอ?”

     “เออดิวะ! นี่กูคำนวณโอกาสเสี่ยงของมึงอยู่นะโว้ย จะมาอายทำซากอะไรวะ ทีงี้อ่ะกลัว ทีตอนเอาสดกับมันเสือกไม่กลัว ไอ้เด็กเปรต!”

     “ก็... ก็เกินสิบอ่ะ”

     เติ้ลตอบอ้อมแอ้ม เสียงมันเบามาก ขัดกับเสียงอุทานของผมที่ดังลั่น!

     “ไอ้เหี้ย! แถวบ้านกูเรียกว่าประจำเป็นกิจวัตรเลยนะมึง”

     “บ้านพี่ก็บ้านผมนั่นแหละ! ก็แล้วไงวะ ... ก็ ก็... ก็ตอนผมคบกับเค้าก็ทุกวันนั่นแหละ มันก็มีบ้างอ่ะที่ถุงหมดหรือแบบ... ลืมซื้อมา”

     “เออๆ กูลืมไป มึงจัดกันวันละสี่ห้ารอบเป็นอย่างต่ำ เหอะ!”

     หงุดหงิดครับ!

     “เฮ้ย! บางทีมันก็ไม่ใช่... เออน่ะ! ใครจะเหมือนพี่ป้องวะ เก็บกดจนสิวขึ้นเต็มหน้า ดูดิ๊!”

     “เกี่ยว?”

     เรื่องอะไรมันมาลามปามถึงหน้าผม ไอ้เด็กเปรต!

     “เกี่ยวดิ พี่ป้องไม่รู้เหรอเอาออกทุกวันมันก็เหมือนระบายฮอร์โมนออกจากร่างกายไง ปรับสมดุลอ่ะ”

     ปกติผมก็ทุกวันแหละ แต่ก็นะ ... พอเติ้ลกลับมาอยู่ห้องด้วยกันผมเลยไม่ค่อยสะดวก แถมพอผมไม่ค่อยได้เอาออกผมรู้สึกไอ้ลูกชายมันอัดอั้นอยากระบายจนแข็งข้อประท้วงบ่อยๆ ด้วยสิครับ

     “ระบายฮอร์โมนหรือระบายความ เงี่ย...”

     ผมทำปากพะงาบๆ ให้เติ้ลอ่านเอาเอง แล้วด่ามันต่อ

     “มีมึงอยู่ด้วยทุกวันกูคงทำได้หรอก!”

     อยู่ๆ เติ้ลก็ทำหน้าล้อๆ เหมือนขำซะเต็มประดา

     “อ๋อผมรู้ละฮ่าๆ มิน่าทำไมพี่ป้องไม่หาเมท ชอบอยู่คนเดียว ที่แท้ก็หมกมุ่นนะพี่”

     “ไอ้เหี้ย! ดีๆ สิวะ นี่กูห่วงสุขภาพเลือดมึงนะโว้ย!”

     เติ้ลหัวเราะจนน้ำตาเล็ด

     “ฮ่าๆ ขำว่ะ!”

     มันปาดน้ำตาแล้วยิ้มให้ผม

     “อยู่กับพี่ป้องแล้วฮาดีว่ะ ถ้าผมเป็นเอดส์แล้วพี่ป้องจะรังเกียจผมป่ะ?”

     ถามมาได้ มีคนบ้าที่ไหนคุยเรื่องเอดส์แล้วยังยิ้มได้แบบนี้มั่งวะ ไอ้เด็กเปรต!

     “ทุกวันนี้กูก็เกลียดมึงจะตายห่านละไอ้เติ้ล จะเพิ่มอะไรมาอีกซักเรื่องสองเรื่องกูก็ไม่มีทางเกลียดมึงมากไปกว่านี้หรอก”

     ผมส่ายหน้าโคตรอ่อนใจ เวรกรรมอะไรของผมต้องมาเจอไอ้เด็กนรกคนนี้ด้วยวะ อนาคตไม่แน่ไม่นอนรออยู่ข้างหน้า เอดส์จะแดกรึเปล่าก็ไม่รู้แต่มันกลับนั่งหัวเราะ ทีเมื่อกี้มันยังนั่งร้องไห้อยู่เลย... เฮ้อ... ไอ้เด็กเปรต ผมเผลอยิ้มตามมันจนได้

     เติ้ลเลยเอาไหล่มาชนผม มีกระแซะวุ้ย!

     “โหอะไรอ่ะ ทีวันก่อนยังบอกรักน้องอยู่เลย พี่ป้องใจร้ายเกลียดน้อง”

     “เออ กูโคตรเกลียดน้องอย่างมึงเลย”

     ผมเขกหัวมันเล่น อดไม่ได้ที่จะมองหน้ามัน เติ้ลมันยิ้ม ผมรู้ว่าตัวเองก็กำลังยิ้ม แล้วทำไมผมต้องมามองหน้ามันแล้วยิ้มแบบนี้ด้วยวะ! แต่ผมหยุดยิ้มไม่ได้อ่ะ รู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองเต้นแปลกๆ

     “คุณปกป้อง วงศ์พิทักษ์ธรรม เชิญรับยาครับ”

     ใครมันบังอาจขัดจังหวะกู! ผมหันไปมองก็เห็นเจ้าหน้าที่เค้ากดไมค์เรียกชื่อผมอีกรอบ

     “เออ งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับยาก่อนนะ”

     “อืม... ผมรอตรงนี้นะ”

     รู้สึกแปลกๆ ว่ะ ตัวมันลอยๆ เหมือนเท้าไม่ติดพื้น รึผมจะเป็นไข้? ช่างมันวุ๊ย!


     พวกเราออกมานั่งกินข้าวเที่ยงที่ร้านอาหารหน้าโรงพยาบาล เติ้ลทำใจพักใหญ่ ก่อนจะชวนผมกลับเข้าไปในโรงพยาบาลอีกครั้ง รอบแรกมันมาเป็นเพื่อนผมตัดไหม แต่รอบบ่ายนี้มันมาเพื่อตัวมันเอง

     ผมพาเติ้ลไปทำบัตรคนไข้ใหม่ที่เคาท์เตอร์ เติ้ลกรอกประวัติแต่พอเจ้าหน้าที่ถามว่ามีอาการอะไรมันกลับอ้ำอึ้ง ผมเลยตอบแทน

     “มาตรวจเลือดครับ”

     เจ้าหน้าที่มองหน้าผมกับเติ้ลแปลกๆ เติ้ลก็หันมามองผม แต่โชคดีที่ผมหนา

     “ค่ะ คุณตะวัน พลานุธางกูร เชิญชั่งน้ำหนักวัดส่วนสูงที่ชั้นสองค่ะ”

     ผมกับเติ้ลถูกส่งมาแผนกไหนก็ไม่รู้ แต่ช่างมัน ทำหน้าหนาไว้ก่อนดีที่สุดครับ พวกเราเลือกนั่งตรงเก้าอี้ที่ไกลจากคนไข้คนอื่นๆ แต่ยังอยู่ในระยะการมองเห็นของพยาบาล เผื่อเอาไว้ตอนเขาเรียกชื่อครับ

     เติ้ลดูหน้าซีดๆ คงจะกลัว ผมเห็นมันระแวงสายตาพยาบาลไปทุกคน ผมก็เข้าใจมันนะ แต่ไม่รู้จะทำยังไง

     “พี่ป้องๆ”

     “หือ?”

     “พี่ป้องว่าผมจะรอดป่ะ?”

     “กูจะไปรู้เหรอ? เออน่ะ ใจเย็น เดี๋ยวก็รู้”

     “โอ้ย ผมเครียดว่ะพี่”

     “มันบอกมึงว่าอะไรบ้าง มันบอกว่ามีคนใหม่เหรอ?”

     พอถามจบปุ๊ปเติ้ลก็หันมามองหน้าผมปั๊ป เติ้ลอ้าปากค้างกระพริบตาปริบๆ

     “เมื่อคืนมึงอาการหนักมาก รู้ตัวป่ะ กูไม่เคยเห็นมึงร้องไห้หนักขนาดนั้นมาก่อนเลย”

     “พี่เบสท์เป็นรักแรกของผม มันจะไม่เฮิร์ทได้ไงพี่”

     “แต่ก่อนหน้านั้นกูก็เคยได้ยินพี่ตั้มเล่าว่ามึงมีแฟน”

     “มีคนมาชอบผม เค้าก็น่ารักดีผมก็เลยคบด้วย แต่พอเรียนจบแล้วมันก็ห่างๆ กันไป เค้าก็ไม่อะไรก็เลยเลิก”

     “แล้วทำไมมึงถึงรักมันขนาดนั้นวะเติ้ล มึงรักผู้ชายด้วยกันได้ยังไง?”

     เพราะอะไรไม่รู้ถึงทำให้ผมถามเติ้ลไปแบบนั้น ชวนเด็กมันคุยฆ่าเวลามั้งครับ

     “ผมก็ไม่รู้อ่ะพี่ มันเหมือนพี่เค้าเกิดมาเพื่อผมเลย ตอนนั้นอะไรๆ มันก็ดีไปหมด ตอนนี้ผมยังงงอยู่เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น พี่เบสท์คนที่ผมรู้จักคนนั้นหายไปไหน”

     เสียงของเติ้ลสับสนไม่แพ้แววตา ผมเห็นหยดน้ำตาที่เริ่มกลั่นตัว ผมรู้นะว่าชวนคุยเรื่องแบบนี้มันไม่ดีหรอก เป็นการตอกย้ำเติ้ล แต่อีกใจผมก็หวังว่าการที่เติ้ลได้ระบายมันออกมาเรื่อยๆ จะช่วยให้เติ้ลรู้สึกดีขึ้น

     “ขนาดตอนที่ผมเมาแล้วพี่เค้าพาผมไปค้างที่ห้องผมก็ตามเค้าไปง่ายๆ รู้ทั้งรู้ว่าพี่เบสท์เป็นเกย์และเค้ามาสารภาพว่าชอบผมแต่ผมก็ยอมตามเค้ากลับห้อง ผมบอกตัวเองว่าถ้าเป็นพี่เบสท์อ่ะไม่เป็นไรหรอก ผมยอมเป็นเกย์ก็ได้ ผมยอมเค้าทุกอย่างทั้งๆ ที่ผมเป็นผู้ชาย ผมยอมเป็นเมียเกย์เพราะความรัก แต่แล้วเกย์คนนั้นกลับมาบอกผมว่าเบื่อ อยากเลิก เอากับผมมันไม่สนุก บอกว่าตูดผมไม่ฟิต หุ่นไม่เร้าใจ แล้วก็ทิ้งผมไปง่ายๆ แบบนี้อ่ะเหรอพี่ ที่สำคัญผมพึ่งรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเคยแอบนอกใจผมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ตอนนี้ผมไม่รู้จะคิดอะไรแล้วพี่ ผมโคตรสับสนเลย”

     “เออนะ ก็คิดซะว่ามึงโชคดีที่เลิกกับไอ้เกย์โรคจิตนั่นได้ไง”

     “แล้วถ้าผมเป็นเอดส์ล่ะพี่ หรือต่อให้ผมรอดเอดส์ ผมจะอยู่ต่อยังไง ผมจะกลับไปชอบผู้หญิงใช้ชีวิตเป็นผู้ชายได้เหรอพี่ ทุกคนรู้กันหมดแล้วว่าผมเป็นอะไร ผมไม่มีที่ยืนแล้ว”

     “ที่ของมึงก็อยู่ข้างๆ กูนี่ไง นั่งรอตรวจเลือดอยู่กับกูตรงนี้นี่แหละ เช็ดน้ำตาซะ ร้องไห้อย่างกับญาติเสีย คนอื่นเค้ามองอย่างกับว่ากูพามึงมาเชือด”

     ผมด่าเติ้ลเล่นพลางโยกหัวมัน เติ้ลมันก็พยักหน้างึมงำก่อนจะเช็ดน้ำตา

     “ขอโทษที ผม...”

     “เออ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว มึงอกหัก โดนทิ้ง แล้วไงวะ ก็ยังไม่ตายป่ะ? รอตรวจเลือด แต่ต่อให้ผลออกมาบวกก็ใช่ว่ามึงจะตายวันนี้พรุ่งนี้ ทางแก้ยารักษาก็มี อย่าคิดมาก”

     เติ้ลเช็ดน้ำตาป้อยๆ แต่ดูมีสติขึ้น

     “ทุกปัญหามีทางออก ชีวิตยังมีความหวังเสมอ ชื่อมึงแปลว่าพระอาทิตย์ มาทำตัวหดหู่แบบนี้ไม่เหมาะกับคนอย่างมึงเลยว่ะ ยิ้มสู้ให้กูดูหน่อยดิ๊ ยิ้มแบบไอ้เด็กเปรตข้างบ้านกูอ่ะ”

     เติ้ลหลุดหัวเราะออกมาจนได้ มันเอนหัวมาพิงผมแล้วหลับตาพึมพำ

     “พี่ป้องแม่ง ถอดแบบพี่ตั้มมาเปี๊ยบ! พี่ตั้มก็ชอบพูดงี้เหมือนกันเลย”

     “เออ กูก็จำมาจากพี่มึงนั่นแหละ โอ๋มึงเช้าเย็นกรอกหูกูทุกวัน”

     “เพราะพี่ป้องชอบมาแกล้งผมจนร้องไห้ก่อนหรอก”

     ผมกับเติ้ลคงจะเถียงกันต่อถ้าพยาบาลไม่เรียกชื่อเติ้ล เติ้ลหน้าถอดสี มันหันมามองหน้าผม ใช้สายตาวิงวอน

     “มึงแน่ใจเหรอเติ้ล”

     “อือ เข้าไปเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ ผมกลัว”


     แล้วผมก็เข้ามาในห้องตรวจกับเติ้ล ขั้นตอนการตรวจเอดส์ไม่มีอะไรมาก หมอก็คุยเบื้องต้นก่อนว่าทำไมถึงคิดว่าตัวเองเสี่ยง ขั้นตอนการตรวจมีอะไร บรรยายไปงั้น เติ้ลก็พยักหน้าผงกๆ ครับๆ ไปเล่าไปว่าอยู่ในกลุ่มเสี่ยง และสงสัยว่าแฟนจะนอกใจ กลัวติดเชื้อ

     แต่พอเล่าถึงตรงนี้แล้วทำไมหมอดันหันมาด่าผมละเว้ย!

     “ความจริงหมอไม่แนะนำให้คุณมีเพศสัมพันธ์กับคนที่ไม่ใช่คนรักของคุณนะครับ การมีเพศสัมพันธ์กับคนอื่นมีโอกาสเสี่ยงสูง”

     อื้อหือ! ผมว่าอีหมอนี่ต้องใช่แน่ๆ มันมองจิกผมโคตรกินเลือดกินเนื้อเลย ชะรอยจะโดนนอกใจซะเองถึงได้เอาความแค้นมาลงที่ผม

     “คือ ... ผมไม่ใช่...”

     “ครับ คุณอาจจะไม่คิดว่าตัวเองสำส่อน”

     เมื่อกี้มันยังแอ๊บแต่ตอนนี้หมอจีบปากจีบคอเสียงสูงขึ้นอีกสองเสต็ปเลยครับ! มันจะลุกมาตบผมมั้ยวะ?

     “แต่ทราบมั้ยครับว่าแค่ครั้งเดียวคุณก็มีโอกาสติดเชื้อเฮชไอวีได้หากไม่ป้องกัน และการนอกใจคู่รักก็เป็นเรื่องไม่สมควรครับ!”

     “ผมบริสุทธิ์ครับหมอ”

     ผมเห็นกล้ามเนื้อบนหน้าหมอกระตุก มันเบะปากเหยียดๆ เคียดแค้นเหมือนเตรียมจะด่าผมอีกรอบ

     “คุณคิดว่าสิ่งที่คุณทำมันบริสุทธิ์รึยังไงครับ! นอกใจแฟนแล้วยังไม่ยอมรับผิดอีก ทุกวันนี้น่ะมีคนติดเชื้อโดยไม่รู้ตัว-”

     “เอ่อ หมอครับ คือ ... นี่พี่ชายผมครับ พี่เขามาเป็นเพื่อนเฉยๆ ผมกลัว ไม่กล้ามาคนเดียว”

     เหี้ย! ร้องไห้หนักมาก! โสดก็โสด ซิงก็ซิง ทำไมต้องมาโดนอีหมอขี้มโนด่าตราหน้าว่าผมสำส่อนด้วยวะ!

     “ผมเวอร์จิ้นโสดสนิทครับ”

     ผมย้ำสถานะของตัวเองให้หมอฟังอีกรอบ ประกาศชัดๆ ไปเลยครับว่า “กูซิง”

     “อุ๊บ! ฮ่าๆ”

     เหมือนเห็นคนหน้าแตก เติ้ลแอบขำ แต่ผมไม่ขำเว้ย!

     “อ้าวเหรอ แหมเห็นมาด้วยกันหมอก็นึกว่าเป็นแฟนกัน ... เมื่อกี้เห็นน้องเค้าร้องไห้ นึกว่า...”

     หน้าแตกเย็บไม่ติดแล้วยังจะแถอีกนะหมอ! หลุดสาวแตกมาเต็มๆ

     “รีบๆ ตรวจเลือดให้น้องชายผมเถอะครับ”

     ผมยิ้มแต่ในใจผมนี่ไม่ได้ยิ้มตามปากเลยครับ อยากกระทืบอีหมอคนนี้มาก เหี้ย!

     “งั้นตรวจพร้อมน้องเลยด้วยมั้ย หมอแถมให้ ไหนๆ ก็มาละ มาๆ”

     แถมเป็นผลไม้ชั่งกิโลขายเลยนะหมอ!

     สาสสส! ทำไมกูต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ!

     แล้วผมก็ถูกเจาะเลือดตามเติ้ล มาตรวจหนึ่งแถมหนึ่ง นี่มันโปรโมชั่นเหี้ยอะไร!

     เพราะอีหมอปัญญาอ่อนนี่แท้ๆ ก่อนจะเป็นหมอเค้าไม่ได้คัดกรองสุขภาพจิตมาก่อนเหรอครับ ถึงได้มโนเองเสร็จสรรพแถมยังดราม่าเข้าขั้น แต่เอาวะตรวจเป็นเพื่อนไอ้เติ้ล ผมยอมก็ได้ นี่เห็นว่าฟรีหรอกนะ เพื่อความสบายใจของทุกคน


     “พี่ป้องอย่าหงุดหงิดดิ”

     พวกเรานั่งรอผลแล็บครับใช้เวลาประมาณชั่วโมงนึงนั่นแหละ เลยมาหามุมสงบๆ นั่งเล่นในโรงพยาบาล เติ้ลก็เซ้าซี้ผมจัง

     “กูเปล่า!”

     “หงุดหงิดเห็นๆ”

     ผมหันไปเอาเรื่องไอ้เด็กเปรตนี่ แต่มันกลับพูดต่อจนผมชะงัก

     “โกรธที่เค้าคิดว่าพี่เป็นแฟนผมเหรอ? ไม่ชอบที่ถูกเหมารวมว่าเป็นเกย์ใช่ป่ะ? ผมขอโทษ”

     มันไม่ใช่เพราะสาเหตุนี้หรอก ผมไม่ได้โกรธเพราะเรื่องนี้ เฮ้อ...

     “หน้าตากูดูเหี้ยเหมือนคนสำส่อนเหรอ? สภาพกูดูเหมือนคนที่นอกใจแฟนเหรอเติ้ล”

     “โด่ นึกว่าเรื่องอะไร ฮ่าๆ”

     นั่นๆ มีหน้ามาหัวเราะอีก ไอ้เด็กเปรต!

     “คนอย่างกูถ้ารักใครรักจริง กูไม่มีวันทำให้คนที่กูรักเสียใจเด็ดขาด!”

     “เอาน่ะพี่ป้อง ก็หมอเค้าไม่รู้ ก็ผมเป็นเกย์แล้วดันมาด้วยกัน เค้าก็คงคิดว่า อืม นั่นแหละ”

     เติ้ลพูดไปหัวเราะไป คือ ... พวกเราเหมือนคนเป็นแฟนกันมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ? รู้สึกแปลกๆ ว่ะ

     “โทษทีนะพี่ป้อง กลายเป็นเกย์เป็นแฟนผมไปซะงั้น ฮ่าๆ”

     “เออ ช่างเหอะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว”

     ทำไมหัวใจผมมันอุ่นวาบแปลกๆ วะ เหมือนจะเต้นเร็วขึ้น ผมกำลังดีใจ... แล้วผมจะดีใจเรื่องอะไรแว้!


     และแล้วก็ได้เวลาฟังผล อีหมอดราม่าคนเดิมยิ้มกว้างให้พวกเรา และสาวแตกเต็มพิกัด!

     “เนี่ยหมอจะบอกให้นะ เวลามีอะไรกับแฟนต่อให้เป็นแฟนกันยังไงก็ต้องใส่ถุงรู้มั้ย สมัยนี้คนมันมักมาก เราไม่รู้หรอกว่ามันจะดีจริงอย่างที่แอ๊บรึเปล่า? เกิดมันแอบนอกใจเราขึ้นมาเนี่ยอันตราย ยังไงก็ต้องป้องกันไว้ก่อน พวกเราอยู่ในกลุ่มเสี่ยง บางคนเห็นท่าทางดูดีแต่เป็นพาหะมีเชื้อในร่างกายก็มี ยิ่งคนที่เป็นรับนะมีโอกาสติดเชื้อได้ง่ายกว่าพวกรุกเยอะ”

     ชัดเลย ... ด่าไปกรีดนิ้วไปแถมเสียงยังแหลมแทบทิ่มหูผม แต่ผมว่าหมอแกต้องมีคดีอ่ะ ไม่งั้นไม่แค้นแบบนี้หรอก แต่เอาเหอะ ผมปล่อยให้เติ้ลฟังหมอพล่ามไปเรื่อยๆ ยังไงก็สบายใจแล้ว พวกเราผลเป็นลบทั้งคู่ แล้วเติ้ลก็ไม่ได้มีอะไรกับไอ้เบสท์นานแล้ว น่าจะพ้นระยะเสี่ยงที่ตรวจไม่เจอเชื้อ

     เฮ้อ โชคดีชะมัด จบไปอีกหนึ่งเรื่อง

﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

บทนี้หวังว่าคงสนุกน้า ลงให้เยอะเป็นพิเศษเพราะไม่รู้จะมาอีกทีเมื่อไหร่ เราพยายามแต่งตอนนี้มากๆ พยายามให้บรรยากาศมันอบอุ่นสบายๆ ทั้งอมยิ้มขำขันปนดราม่าซึมๆ มีแอบซึ้งนิดหน่อย แต่ต้องดำเนินเรื่องแบบแปลกๆ แอบฮาตาม Signature ของ AzureICE มันอาจจะไม่สุดซักทาง ฟินไม่ถึงขั้นจิกหมอน แต่คงทำให้คนอ่านแอบอมยิ้มตาม #พี่ป้องน้องเติ้ล ได้บ้างแหละ


ขออภัย ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง ยังไงจะพยายามมาอัพอาทิตย์ละครั้งนะคะ 

[VentoSTAG]

  แล่วๆๆๆ อีพี่ป้อง ความรู้สึกแกน่ะเริ่มแล้วสินะ
พี่จะรอจนถึงวันที่แกเข้าแล็บทดสอบความฟิตของน้องเติ้ลนะ อ้ายป้อง
#ยิ้มแก้มปริ #หัวเราะหนักมาก #ยิ้มแรง

[Chompooiriza]

มาอัพบ้างก็ดีกว่าไม่มาเลยค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีคนมาอัพนิยายเลยเรื่องที่ฉันตามๆอยู่ สงสัยทุกๆจะอ่านหนังสือสอบกันหมด แล้วทำไมฉันไม่อ่าน

555+

แหม~ อิหมอ~ ฉันว่าแล้วว่าแกต้องใช่ ด่าพี่ป้องซะเสียเลย พี่แกซิงๆใสๆเลยนะจะบอก รอน้องเต้ยมาเปิดอยู่

555+

เป็นกำลังใจใหัคตแต่งสู้ต่อไป >~<

[Kelvin Degree]

ฮ่าๆๆ อยู่ๆกลายเป็นแฟนเติ้ลเฉยเลยนะปกป้อง!!!