หัวข้อ: 【ช่างใจรัก】♦โหลดEbookและรอบปกติ♦12/11/59

[mystery Y]

อิพี่เหนึอแกล้งทำแน่เลย!

[TanyaPuech]

อ่านแล้วชอบมาก  อุ่นหัวใจมาก  ประทับใจอย่างบอกไม่ถูก

อ่านแล้วอยากมีแฟนเด็กเลยอะ 5555

[iaum]

เย้ๆจบแล้ว ชอบมากกกก 

[Prattana]

เพิ่งมาเจอและไล่ตามอ่านรวดเดียวจบ ชอบมากๆเลย ทั้งฮาทั้งน่ารัก
เข้าใจธารเลยทำไมรักเหนือขนาดนี้ นางทั้งฮาและแซ่บ ยิ่งอ่านความคิดนาง
นี่แบบ..โอยยฮา อยู่ด้วยแล้วมีความสุขอ่ะเนอะ เค้าเติมเต็มกันและกัน
อ่านแล้วฟิน ดีใจที่เค้าสมหวัง เหมือนเราเฝ้าแอบมองคนน่ารักๆรักกันแล้วเราก็เผลอยิ้มคนเดียว
5555 นี่อินมากอ่ะ ขอบคุณคนแต่งนะคะ เราหัวเราะและยิ้มกับนิยายเรื่องนี้มากๆค่ะ
จะรออ่านตอนพิเศษพาร์ทน้องธารและจะรอเรื่องรวมเล่มนะค๊า อยากได้เก็บไว้ เราชอบเรื่องนี้ค่ะ

[mooping-7]

เหนือจะโกรธอะไรอะดูอายุตัวเองด้วย แก่แล้วววว ผัวทิ้งขึ้นมาจะหาว่าไม่เตือน 555

[$VAN$]

สนุกมากค่ะ เหนือนี่หื่นฮาตลกดี ชอบธารที่รักจริงมั่นคง
แอบจิ้นคุณพ่อธีกับเลขาด้วยล่ะ ^///^

บวกๆค่า

[zuu_zaa]

 

[Crown]

 

[kyoya11]

 

[punnicha]

ยอมใจพี่เหนือออ

[NooDangzz]

ธารใจ ตอนพิเศษ 1: Pre-wedding

ผมว่าพี่เหนือโกรธอะไรผมสักอย่าง...

ไม่รู้สิ เป็นความรู้สึกของผมเองที่คิดว่าพี่เหนือโกรธ ก็ท่าทางของเขาดูผิดแผกไปจากทุกทีนี่นา เป็นมาหลายวันแล้วด้วย ถ้านับก็คิดว่าน่าจะเป็นตั้งแต่หลังงานรับปริญญาของผม จนถึงวันนี้ก็ราวๆ อาทิตย์นึงได้แล้วมั้งไอ้อาการเมินเฉย ถามคำก็ตอบคำ ไม่หือไม่อืออะไรสักอย่างเนี่ย แล้วก็ยิ่งอาการหนักข้อขึ้นทุกวันๆ จนถึงขั้นเลิกกระดี๊กระด๊าใส่ผมเหมือนทุกทีเวลาเจอหน้ากันหลังพี่เหนือเลิกงาน ทั้งที่ปกติแล้ว พอเห็นหน้าผมก็ต้องเข้ามากอดมาหอม ลวนลามไปเรื่อยเปื่อย อ้างว่าคลายเครียดอะไรงี้แท้ๆ จนผมต้องมานั่งคิดทบทวนว่าตัวเองไปทำอะไรให้พี่เหนือรู้สึกไม่ดีหรือเปล่า

ไปคุยกับผู้หญิงหรือผู้ชายคนอื่นที่เป็นเกย์ ผมก็ไม่ได้ทำนะ จะมีก็แต่ในงานรับปริญญาที่พอจะได้คุยกับเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องร่วมคณะบ้าง แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อใครเลย ที่สำคัญ ช่วงนี้ผมอยู่ในระหว่างรอบริษัทที่เลือกว่าจะทำงานด้วยเรียกตัวไปทำงานอยู่ เลยไม่ได้ออกไปไหน หมกตัวอยู่แต่ห้อง จะว่าพี่เหนือโกรธเรื่องนี้ก็คงไม่น่าใช่

หรือพี่เหนือจะมีคนอื่นกันนะ?

ไม่หรอก ประเด็นนี้ไร้สาระ ตื่นเช้ามาก็ไปสอนหนังสือ เลิกสอนก็กลับ ยิ่งมีผมไปรับ-ส่งเช้าเย็นอย่างนี้ด้วยแล้ว ยิ่งมั่นใจได้เลยว่าพี่เหนือไม่ได้มีคนอื่นแน่ แถมตอนนี้เราก็ย้ายออกจากหอพักมาอยู่คอนโดฯ ใกล้ๆ มหาวิทยาลัยที่พี่เหนือไปยืมเงินพ่อแม่มาซื้อด้วยกันแล้ว ตัวติดกันเกือบจะตลอดเวลา คงไม่มีเวลาไปยุ่งกับคนอื่นหรอก
อันที่จริงผมมั่นใจเพราะแอบเช็คโทรศัพท์พี่เหนือด้วยแหละ เลยคิดว่าพี่เหนือน่าจะโกรธผมมากกว่า ก็ดูทำสิ ไม่ได้ทำท่ารำคาญผมนะ แต่แบบ... งอนน่ะ ทำท่าเหมือนงอนอะไรสักอย่าง เพียงแค่ถามแล้วไม่พูดเท่านั้น

ทว่าพี่เหนือจะรู้มั้ยว่าการทำแบบนี้ มันทำให้ผมอึดอัดชะมัด อึดอัดจนอดถามขึ้นมาไม่ได้
ยังไงวันนี้ก็ต้องเคลียร์แล้วล่ะ มาทำตัวแบบนี้ไปตลอดไม่ได้ มันน่ารำคาญ

“พี่เหนือ พี่เป็นอะไร ทำไมไม่คุยกับธาร”
โพล่งออกมาจนได้ทันทีที่เราเข้ามาในห้อง พี่เหนือหันมามองผมด้วยหางตาเล็กน้อย ก่อนเชิดจมูกขึ้น

ดู เมิน... เมิน น่าหมั่นไส้จริงๆ

“พี่เหนือ ธารถามว่าเป็นอะไร ได้ยินมั้ยเนี่ย”
ผมเลยถามไปอีกครั้ง คราวนี้หันมามองผมตรงๆ แล้วกลอกตา หากแต่แทนที่จะตอบคำถามผม ดันเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัว ทำท่าจะไปอาบน้ำเฉย ผมเลยชักหัวเสีย ลุกจากเตียงไปคว้าข้อมืออีกฝ่ายไว้ก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำ
“พี่เหนือ ธารทำอะไรให้พี่ไม่สบายใจก็บอกธารสิ” คราวนี้ผมว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง ให้รู้ว่าผมซีเรียสนะ พี่เหนือเลยเบนความสนใจมาทางผมอีกครั้ง ก่อนจะยอมปริปากออกมา
“ไม่ได้เป็นอะไรครับ”

ไม่ได้เป็นอะไร แต่ปากนี่ยู่เชียว แก้มก็ป่องด้วยเถอะ มันก็น่ารักดีอยู่หรอกไอ้การทำท่าทางเหมือนเด็กๆ งอนเนี่ย แต่อายุเกือบจะสามสิบแล้วมั้ย อีกไม่กี่เดือนก็จะยี่สิบหกแล้ว ทำอะไรก็ให้ดูอายุหน่อย

ทว่าผมก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้สักเท่าไหร่ เค้นถามเรื่องที่อยากรู้ออกไปอีก
“ถ้าไม่ได้เป็นอะไร พี่จะทำท่าทางห่างเหินใส่ธารทำไม”
ถามคราวนี้ พี่เหนือก็มองผมอย่างรำคาญนิดหน่อย เป็นสายตาที่ไม่เคยใช้มองผมเลย ครั้งนี้ครั้งแรกก็ว่าได้ สัมผัสได้เลยว่าผมคงจะไปทำอะไรให้ขุ่นข้องหมองใจจริงๆ ก่อนพี่เหนือจะสะบัดแขนออกจากการเกาะกุม พลันขึ้นเสียงใส่ผมเล็กน้อย
“ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรไงครับ น้องธารจะคาดคั้นอะไรพี่เหนือนักหนา!”

ดูๆ ทำเป็นกระฟัดกระเฟียด ทำเป็นสะบัดสะบิ้ง น่าทุบชะมัดเลยให้ตาย

คิดไปงั้นแหละ ผมไม่ใช้ความรุนแรงกับคนที่ผมรักหรอก แล้วก็ไม่ดันทุรังเค้นถามต่อด้วย ขืนทำอย่างนั้น พี่เหนือต้องไม่ยอมบอกแน่ว่าตกลงเป็นอะไร

งั้นอย่างนี้ต้องเข้าทางอ้อน... ทางอ้อนจริงๆ ไม่ใช่ทางอ้อม ก็พี่เหนือแพ้ทางผมเวลาอ้อนนี่นา ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว ก็ยังไม่หาย เวลาถูกผมอ้อนทีไร ใจอ่อนทุกที งั้นจัดไปเลยแล้วกัน

คิดได้ ผมก็ตรงเข้าไปดึงร่างคนตัวเล็กกว่าที่กำลังจะหมุนตัวหนีไปเข้าห้องน้ำมากอดไว้เสียก่อน พลันวางคางลงบนไหล่แล้วว่าเสียงกระเง้ากระงอด
“พี่เหนือครับ พี่เหนือคนดีของธารเป็นอะไร โกรธอะไรธารฮึ”
เหมือนจะได้ผล พี่เหนือที่ทำท่าขัดขืนเล็กน้อยเมื่อครู่นิ่งไป ก่อนจะว่าตะกุกตะกัก
“ก็...ไม่ได้โกรธอะไรนี่ครับ”

ยัง...ยังปากแข็งอยู่ งอนก็บอกว่างอนสิ เดี๋ยวเจออ้อนขั้นแอดวานซ์หรอก

ไม่ต้องขู่ ผมก็ทำแล้ว จัดการหมุนตัวพี่เหนือให้หันมาประจันหน้า แล้วว่าพลางทำปากยื่นๆ พี่เหนือเคยบอกว่าเวลาผมทำหน้าตาแบบนี้แล้วดูน่ารัก ถึงผมจะคิดว่ามันดูปัญญาอ่อน แต่ก็เอาเถอะ อย่างน้อยก็น่าจะเป็นเครื่องมือในการตะล่อมพี่เหนือได้ล่ะ
“ถ้าไม่ได้โกรธ แล้วพี่เหนือเมินธารทำไม ธารเห็นพี่เหนือเมินแบบนี้มันเจ็บนะ ธารขอโทษแล้วกันถ้าธารทำอะไรให้พี่ไม่สบายใจ แต่บอกธารหน่อยได้มั้ยว่าโกรธธารเรื่องอะไร เป็นแบบนี้ ธารเอาใจไม่ถูก”
จัดหนักไปเลยเต็มเหนี่ยว พี่เหนือทำปากยื่นขึ้นมาบ้าง เสไปมองด้านข้างราวกับไม่กล้าสบตาผม มือก็ยกขึ้นดันตัวผมออกเล็กน้อย ผมเลยกระชับตัวพี่เหนือเข้ามาใกล้ จ้องหน้าและส่งสายตาเว้าวอน ปากก็ขยับส่งเสียงอ้อนขึ้นมาอีกระลอก

“นะครับพี่เหนือ งอนอะไรธาร บอกธารหน่อยนะ ธารจะได้ง้อพี่เหนือถูกนะครับ”
ดวงตากลมนั่นประกายวาวขึ้นมาหน่อยนึงแล้ว หยุดขัดขืนพร้อมกับมุมปากที่ยกยิ้มขึ้นบางๆ รู้เลยว่ามาถูกทาง แต่พี่เหนือยังแสร้งนิ่ง

โอเค ก็ได้ อยากให้อ้อนมากกว่านี้ก็ได้ งั้นอ้อนอีกนิดแล้วกัน

“น้า พี่เหนือของธาร บอกธารหน่อยนะครับ ธารจะอกแตกตายอยู่แล้ว โกรธอะไร บอกธารหน่อย นะๆๆ”
ไม่พูดอย่างเดียว ฉกจูบแก้มด้วย เท่านั้นพี่เหนือก็หลุดเก๊กแตก ยิ้มกว้างออกมาเลย ก็รู้อยู่แล้วล่ะว่าสุดท้าย หวยต้องออกมาเป็นแบบนี้ แต่ที่พลิกล็อคก็คือ พี่เหนือไม่บอกว่าโกรธอะไร ดันถลาเข้ามากอดผม ไอ้ที่ทำเป็นกระฟัดกระเฟียดใส่ผมตอนถูกผมดึงไปกอดก็กลายเป็นเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ซ้ำยังพูดคนละเรื่องเดียวกันหน้าตาเฉย
“น้องธารน่าร้าก ลากพี่เหนือไปที่เตียงหน่อย ไม่ไหวแล้ว”

เอ้า อะไรของพี่เหนือวะเนี่ย เมื่อกี้งอนอยู่ดีๆ แล้วไอ้จู่ๆ ก็หื่นนี่มายังไง!?

“พี่จะไม่บอกธารหน่อยเหรอว่าตกลงโกรธอะไร” ผมเลยรีบท้วงก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายถูกพี่เหนือลากไปแทน
พี่เหนือมองหน้าผม ยิ้มกว้าง แล้วว่าเสียงระรื่น
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเนอะ เรื่องนี้สำคัญกว่า ไปที่เตียงๆ”
แล้วก็เป็นฝ่ายดันผมให้เดินถอยหลังไปชนกับขอบเตียงซะงั้น

วัยทองหรือไงวะ ปรับอารมณ์ตามไม่ทันเลยกู

แต่ช่างเถอะ พี่เหนืออารมณ์ดีขึ้นก็ดีแล้ว เรื่องอื่นไว้ค่อยว่าทีหลัง จัดการเรื่องนี้ก่อนก็แล้วกัน ไม่ยินยอมพร้อมใจขึ้นมา เดี๋ยวพี่แกได้งอนอีก
จะจัดให้หนักโทษฐานหมั่นไส้เลย บังอาจมาเมินผมให้คิดไม่ตกอยู่ตั้งหลายวัน แบบนี้ต้องโดนดี!



 
ลากไปจัดการที่เตียง เอาคืนโทษฐานมาทำให้ผมจิตตกอยู่หลายวันจนหนำใจแล้ว สุดท้ายผมก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าก่อนหน้านี้ พี่เหนือโกรธอะไรผม เพราะพอถามไปแล้ว พี่เหนือก็บอกว่า...
“เรื่องมันแล้วไปแล้ว อย่าไปใส่ใจเลยเนอะ พี่เหนือก็ไม่ได้โกรธอะไร แค่เหนื่อยๆ เรื่องงานเฉยๆ เลยไม่ได้สนใจน้องธารน่ะ อย่าคิดมาก”

โกหก...

ฟังก็รู้เลยว่าโกหก จ้องหน้าที่มองผมแบบเลิ่กลั่กทั้งที่ยิ้มอยู่ก็รู้ว่าโกหกเหมือนกัน ต่อให้ยิ้มกว้างจนปากฉีกถึงหูก็เถอะ แต่นั่นมันยิ้มกลบเกลื่อนชัดๆ

จะปิดบังทำไมกัน โกรธก็บอกว่าโกรธสิ ผมจะได้ขอโทษขอโพย แก้ตัวใหม่ไปตามเรื่อง พี่เหนือก็อย่างนี้แหละ ไม่ชอบสร้างเรื่องให้ผมไม่สบายใจ แต่พี่เหนือจะรู้บ้างมั้ยนะว่าการที่เขาทำเป็นให้แล้วๆ กันไป มันทำให้ผมไม่สบายใจมากกว่าการที่เขาพูดออกมาตรงๆ ซะอีก

ช่างมันเถอะ ถือว่าเรื่องนี้เคลียร์ไปแล้วก็แล้วกัน เพราะดูท่าคงจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่อย่างนั้น พี่เหนือคงไม่ทำเป็นไม่เคยเกิดอะไรอย่างนี้ขึ้นแน่นอน

หลังจากง้อพี่เหนือด้วยการถูกพี่เหนือลากขึ้นเตียงได้ พี่เหนือก็กลับมาดี๊ด๊าตามปกติ ทุกอย่างดูราบรื่นไปหมด จนกระทั่งวันที่ไอ้ก้อง รุ่นน้องในคณะที่รับอาสาหาตากล้องที่เป็นเพื่อนมันไปถ่ายรูปให้ผมในงานรับปริญญาโทรมาเพื่อบอกว่าจะเอารูปทั้งหมดมาให้วันนี้
ผมก็นัดกับมันไปเจอที่มหาวิทยาลัย รับซีดีกับอัลบั้มรูปอะไรเสร็จก็กลับมาที่คอนโดฯ ทว่ายังไม่ได้เปิดดู กะว่ารอจนพี่เหนือกลับมาก่อนแล้วค่อยดูพร้อมกัน
ไม่กี่ชั่วโมงให้หลัง ผมก็จัดการไปรับพี่เหนือกลับมาอย่างเคย ถึงห้องได้ ผมก็ออกปากถามทันทีที่สายตาเหลือบไปเห็นอัลบั้มรูปกับซีดีวางอยู่บนโต๊ะหน้าทีวี
“พี่เหนือ รูปรับปริญญาของธารมาแล้วนะ จะดูมั้ย”
พี่เหนือที่กำลังถือถ้วยไอศกรีมเดินมาหามองผมซึ่งกำลังเปิดอัลบั้มรูปเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหน้าพรืด
“ไม่ล่ะครับ น้องธารดูไปเถอะ”
“เอ้า ทำไมล่ะ”
“คือวันนี้พี่เหนือเหนื่อยๆ น่ะ”
รอยยิ้มบนใบหน้าเจื่อนลงไปนิดนึง ผมขมวดคิ้วมองอย่างจับผิด  แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ดูท่าทางจะเหนื่อยจริง เพราะช่วงนี้เห็นพี่เหนือเร่งทำข้อสอบมิดเทอมสำหรับนักศึกษาจนนอนไม่พอมาหลายวัน ผมก็เลยปล่อยเลยตามเลย

เอาเถอะ ดูคนเดียวก็ได้

เท่านั้น ผมก็เปิดอัลบั้มรูปขึ้นดู ทว่าพอผมเปิดปุ๊บ พี่เหนือที่กำลังจะทรุดตัวลงนั่งก็กระเด้งขึ้นยืนปั๊บ พลันว่าเร็วๆ
“เดี๋ยวพี่เหนือเข้านอนก่อนดีกว่า วันนี้เพลียๆ ไว้น้องธารง่วงแล้วค่อยตามมานะ”
พูดจบก็เดินไปเลย แต่มือยังจ้วงตักไอติมกินอยู่เลยเถอะ
อะไรของพี่เหนือวะนั่น...
สงสัย แต่ก็ไม่ได้ถาม อีกสักพักค่อยตามเข้าไปถามแล้วกันว่าเป็นอะไรอีก
หากแต่ดูท่าผมคงจะไม่ต้องถามแล้วล่ะเมื่อผมพลิกหน้าอัลบั้มรูปดู แล้วเห็นว่าในอัลบั้มนั้น มีแต่รูปผมกับเพื่อนๆ ไม่ก็กับรุ่นพี่รุ่นน้องทั้งนั้น ส่วนรูปผมกับพี่เหนือ...

มีรูปเดียว...

อะไรเนี่ย!

ผมพลิกกลับไปกลับมา ดูให้แน่ใจทันทีว่ารูปคู่ของผมกับพี่เหนือมีรูปเดียวจริงหรือไม่ แล้วก็ต้องหงุดหงิดขึ้นมาอย่างรุนแรง ไม่ได้หงุดหงิดพี่เหนือนะ หงุดหงิดไอ้ตากล้องเนี่ย แม่งถ่ายประสาอะไรวะ ทำไมถึงมีรูปคู่กับพี่เหนือแค่รูปเดียว แถมหน้าพี่เหนือยังเบลอๆ ด้วยเถอะ!
ผมคว้าโทรศัพท์มากดโทรออกหาไอ้ก้องทันที ไม่นานนัก ปลายสายก็รับ ผมไม่รอช้า รีบกรอกเสียงลงไปพลัน

“ไอ้ก้อง ทำไมรูปที่มึงเอามาให้กู ไม่มีรูปแฟนกูเลยวะ”
น้ำเสียงของผมเต็มไปด้วยความไม่พอใจจนอีกฝ่ายสัมผัสได้ ก่อนจะว่ากลับมาอย่างร้อนรน
[ใจเย็นๆ ก่อนพี่ พี่แน่ใจแล้วเหรอว่าไม่มี]
“ไอ้มีมันก็มี แต่มีแค่รูปเดียวนี่หมายความว่าไง เพื่อนมึงจงใจแกล้งกูหรือเปล่า”
ว่าไปอย่างนั้นทั้งที่ไม่ได้คิดอะไร ทว่ากลับทำให้ไอ้ก้องเงียบไปครู่ ผมสังหรณ์ใจขึ้นมาว่าไอ้ก้องมันจะต้องรู้อะไรแหง เลยรีบขู่มันออกไป
“มึงมีอะไรจะสารภาพกับกูก่อนที่กูจะบุกไปที่หอมึง แล้วกระทืบมึงให้จมดินมั้ย”
[ใจเย็นๆ ก่อนนะพี่ เรื่องนี้ผมอธิบายได้]
“มาถึงขั้นนี้ ต่อให้มึงอธิบายไม่ได้ก็ต้องได้แล้ว ไหนพูดมา ตกลงเรื่องมันเป็นยังไง ทำไมถึงมีรูปกูกับแฟนเบลอๆ แค่รูปเดียว”
[เอ่อ...คืองี้นะพี่ แบบว่าไอ้ฝนที่เป็นตากล้องน่ะ มันชอบพี่มาตั้งแต่มันเข้าปีหนึ่ง แต่พอมันรู้ว่าพี่มีแฟนแล้ว มันก็เลยทำใจไม่ได้น่ะ]
ฟังแล้ว ผมก็พอจะจับประเด็นได้แล้วล่ะว่าทำไมถึงไม่มีรูปพี่เหนือ พลันนึกถึงหน้าของผู้หญิงซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นน้องคนนี้แต่เรียนต่างคณะขึ้นมาทันที ก่อนจะหัวเสียมากกว่าเดิมด้วยเมื่อเอะใจว่าสาเหตุที่พี่เหนือมึนตึงกับผมตั้งแต่หลังงานรับปริญญา ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเพราะเรื่องนี้  แล้วที่ไม่ดูรูปถ่ายกับผม ก็คงเป็นเพราะรู้อยู่แล้วว่าไม่มีรูปตัวเองล่ะมั้ง
“ทำใจไม่ได้แล้วจะสะเออะมาถ่ายรูปให้กูทำไมวะ”
[ก็ผมเห็นว่ามันคิดค่าจ้างถูกดี แล้วมันก็ชอบพี่ด้วยเลยขอให้มันมาถ่าย ตอนแรกก็เห็นมันดีใจ แต่ไม่นึกว่าพอมันเจอแฟนพี่ แล้วมันจะทำแบบนี้ ขอโทษนะพี่]

หัวเสียหนักมาก แต่ก็ไม่อยากจะโกรธไอ้ก้อง มันก็คงเพิ่งจะมารู้เรื่องนี้ทีหลังแหง แต่ผมก็ยังสงสัยพี่เหนือนะว่าทำไมถึงไม่บอกผมตั้งแต่แรก ถ้ารู้ตั้งแต่ในงานแล้วบอกผมล่ะก็ ป่านนี้ผมก็จัดการให้ไปเรียบร้อยแล้ว
อะไรไม่ว่า ในวันสำคัญของผม แต่ไม่มีรูปผมกับคนสำคัญนี่สิที่น่าโมโห
“มึงจะชดใช้ความรู้สึกแฟนกูยังไง” ผมไม่รับคำขอโทษของรุ่นน้อง เรียกหาการชดใช้อีกต่างหาก
ไอ้ก้องอึกอักไปครู่ มันรู้ว่าผมรักพี่เหนือมากแค่ไหน ถึงผมจะไม่เคยประกาศตัวว่าเป็นแฟนกับพี่เหนือ แต่ก็รู้กันทั้งคณะมาตั้งนานแล้วล่ะ และดูท่าทางมันก็หวาดๆ ผมอยู่เหมือนกัน ก็รู้แหละว่าผมเป็นคนยังไง ถ้าไม่มีใครมาหาเรื่อง ผมก็จะเฉยๆ แต่ถ้ามากระตุกหนวดเมื่อไหร่ บอกได้เลยว่าตายสถานเดียว
[งั้นเดี๋ยวผมบอกให้ไอ้ฝนไปถ่ายนอกรอบให้ใหม่แล้วกันพี่ เดี๋ยวบอกว่าพี่ไม่โอเค]
มันเสนอทางเลือกมา แต่เป็นทางเลือกที่ผมไม่ค่อยโอเคสักเท่าไหร่ ถ่ายนอกรอบก็เท่ากับว่าผมต้องไปเช่าชุดครุยมาอีกรอบ ไอ้ชุดครุยเวรนั่นเพิ่งส่งกลับไปให้ร้านที่เช่ามาเมื่อไม่กี่วันก่อนเองเถอะ ถ้ามันส่งรูปมาให้ผมเร็วกว่านี้สักหน่อย ผมคงตอบรับมันไปแล้ว
“กู-คืน-ชุด-ครุย-ไป-แล้ว”
ผมว่าช้าๆ ชัดๆ ทีละคำ น้ำเสียงนี่เตรียมจะเชือดมันเต็มที่ ไอ้ก้องเลยรีบละล่ำละลักบอกผมทันที
[งะ...งั้นเอางี้พี่ ไม่ต้องถ่ายนอกรอบก็ได้ ปัญหาคือพี่อยากได้รูปพี่คู่กับแฟนในวันสำคัญใช่มั้ยล่ะ งานรับปริญญามันผ่านไปแล้ว ก็เอาวันสำคัญวันอื่นแล้วกัน]
“วันอะไรของมึง”
[ก็วัน...]

ไอ้ก้องว่ามายาวเหยียดเป็นฉากๆ พร้อมกับแผนการที่มันเพิ่งคิดได้เมื่อกี้ ผมฟังไปก็ขมวดคิ้วไป ไม่แน่ใจว่าควรทำตามที่มันว่าดีมั้ย แต่พอคิดถึงรอยยิ้มของพี่เหนือที่จะมีให้ผมในวันนั้นแล้ว ผมก็อดไม่ได้ที่จะยอมเออออไปกับแผนของมัน

ถึงจะน่าอายแต่ก็เอาวะ ขอแค่ให้พี่เหนือยิ้มออกก็พอแล้ว
 



หลังจากตกลงวางแผนกับไอ้ก้องได้ มันก็ไปจัดการหาตากล้องรายอื่นให้เพราะผมสั่งไปเด็ดขาดว่าไม่เอาเพื่อนมันที่ชื่อฝนอะไรนี่มาถ่าย แน่นอนว่ายัยนั่นก็โดนผมด่าแสกหน้าไปเหมือนกัน บังเอิญเจอกันตอนที่ไอ้ก้องนัดพวกเพื่อนๆ มันมาคุยเรื่องธีมงานน่ะ ยัยนั่นก็ร้องไห้เป็นเผาเต่า สารภาพออกมาตามตรงว่าเห็นพี่เหนือดี๊ด๊ากระแซะผมตลอดเวลาแล้วหมั่นไส้ เลยแกล้งด้วยการไม่ถ่ายพี่เหนือให้ติดกล้อง แม้ว่าพี่เหนือจะขอให้ถ่ายตัวเองบ้างก็ตาม

ซึ่ง... ก็ถ่ายนั่นแหละ แต่รูปที่ติดพี่เหนือส่วนใหญ่คือเสีย และผมก็ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ที่เห็นยัยนั่นทำตัวเหมือนเด็กไม่รู้จักโตอย่างนี้ เรียนปีสี่แล้วด้วยเถอะ ส่วนพี่เหนือก็เป็นอาจารย์เต็มตัวแล้ว ถึงจะไม่ได้สอนยัยนั่น แต่ก็ควรจะให้เกียรติมั้ยวะ

เอาเป็นว่าทุกอย่างเคลียร์ ส่วนพวกอุปกรณ์ในการถ่ายรูปนอกรอบกับเสื้อผ้า ไอ้ก้องรับหน้าที่เป็นหัวเรือในการจัดการเตรียมทุกอย่างให้ ผมไม่ต้องทำอะไร มีหน้าที่อย่างเดียวคือ ทำยังไงก็ได้ให้พี่เหนือยอมใส่เสื้อผ้าพวกนั้น แล้วลากมาที่สถานที่ที่จะใช้ถ่ายนอกรอบให้ได้

หาวันที่พี่เหนือว่างได้เสร็จ ผมก็จองตัวเขาไว้ทั้งวัน จัดการปลุกให้ตื่นแต่เช้า บังคับให้แต่งตัวเต็มยศ ขณะที่พี่เหนือยื่นเนคไทให้ผมผูกให้ พลางถามไม่หยุดปาก
“ให้พี่เหนือแต่งตัวอย่างนี้ น้องธารจะพาพี่เหนือไปไหนเหรอครับ”
“อย่าถามมากน่า ไปถึงแล้วก็รู้เอง” ผมว่า ผูกเนคไทให้พี่เหนือเรียบร้อยก็ส่งของตัวเองให้พี่เหนือผูกให้บ้าง
แต่งตัวเสร็จ พี่เหนือก็ไม่รอช้า ลากผมไปถ่ายรูปคู่ด้วยอย่างรวดเร็ว
ก็วันนี้เราทั้งคู่ใส่สูทนี่นา นานทีปีหน คนชอบอวดผัวเด็กอย่างพี่เหนือตามที่ไอ้ไม้กับพี่ยีนส์ชอบพูดต้องไม่พลาดที่จะถ่ายรูปแล้วอัพลงเฟซบุ๊ค โชว์ให้คนอื่นดูอยู่แล้ว
แต่ไอ้ถ่ายรูปเดียวก็ไม่พอ ถ่ายไม่หยุดนี่สิที่ทำให้ผมต้องเอ่ยปาก
“พอได้แล้วน่า”
“อีกสองสามรูปนะ วันนี้น้องธารล้อหล่อ พี่เหนืออยากถ่ายเก็บไว้เยอะๆ” ว่าพลางยิ้มไปจนตาหยี
ผมเห็นแล้วก็รู้สึกเอ็นดูขึ้นมา ยื่นมือไปหยิกแก้มขาวนั่นเบาๆ อย่างมันเขี้ยว
“เดี๋ยวก็ได้ถ่ายจนเบื่อ”
“หืม?”
พี่เหนือทำหน้าสงสัยจนดูน่ารัก แต่ผมไม่บอกตอนนี้หรอกว่าจะพาไปถ่ายรูปนอกรอบ ได้แต่อมยิ้มให้แล้วลากพี่เหนือออกจากห้อง
“ไปถึงที่แล้วก็รู้เองแหละว่าธารหมายความว่าไง”
“อู๊ย มีเซอร์พงเซอร์ไพรส์ จะขอพี่เหนือแต่งงานเหรอจ๊ะ”

นี่ก็พูดเล่นไปเรื่อย ผมก็ไม่บอกอยู่ดีว่าตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ จัดการพาพี่เหนือขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ ก่อนขี่ออกไปยังสถานที่ที่นัดหมายกับพวกรุ่นน้องไว้ทันที
 



มาถึงที่หมายซึ่งก็คือมหาวิทยาลัยนี่แหละ พี่เหนือก็แปลกใจเล็กน้อยที่เห็นผมพาเขามาที่นี่ ผมไม่พูดอะไร จอดรถได้ก็จับมือพี่เหนือเดินไปหาพวกไอ้ก้องที่จัดฉากกันอยู่ตรงสนามหญ้าใกล้ๆ พวกมันหันมาทักผมพร้อมยกมือไหว้ ขณะที่พี่เหนือรับไหว้ไป หน้าตาก็ดูตื่นๆ ไม่หยุด ตื่นตะลึงหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินเพื่อนของไอ้ก้องที่รับหน้าที่เป็นออแกไนซ์เดินเข้ามาบอกคิวว่าเราจะไปถ่ายรูปที่ไหนกันบ้าง

“นะ...นี่มันอะไรเนี่ยน้องธาร” ฟังจบแล้วก็หันมาครางถามผม
ผมมองแล้วก็กระชับมือพี่เหนือที่จับอยู่แน่นขึ้น
“ชดเชยที่ไม่มีรูปคู่กับธารในวันรับปริญญาไง พี่เหนือจะได้ไม่ต้องรู้สึกแย่จนเมินธารอีก”
เท่านั้น สีหน้าของพี่เหนือก็ดูตกใจขึ้นมาฉับพลัน
“น้องธารรู้แล้วเหรอว่าพี่เหนืองอนอะไร”
“ถ้าไม่รู้แล้วจะเรียกว่าแฟนพี่ได้มั้ยล่ะ พี่นี่น้า ทำไมไม่ยอมบอกธารตั้งแต่วันนั้นวะว่าพี่ไม่ได้ถ่ายรูปคู่กับธารแบบดีๆ เลย มารอให้ธารรู้เองทำไม” เผลอบ่นออกมาจนได้ ทำเอาพี่เหนือย่นหน้าน้อยๆ
“ก็วันนั้นเป็นวันสำคัญของน้องธารนี่นา พี่เหนือก็ไม่อยากให้น้องธารมีเรื่องรำคาญใจน่ะครับ เลยเฉยๆ ไป”

เนี่ย เห็นมั้ย ผมบอกแล้วว่าพี่เหนือเป็นพวกไม่อยากสร้างความไม่สบายใจให้ผม แต่ไม่เคยรู้เลยว่าการที่เขาทำแบบนี้ ทำให้ผมไม่สบายใจมากกว่าอีก

ไม่สบายใจจนต้องพามาถ่ายรูปชดเชยเนี่ย

“เอ้า แล้วนี่จะทำหน้าง้ำอีกนานมั้ย วันสำคัญเนี่ย เลิกทำหน้าเหมือนจะร้องไห้สักที ยิ้มได้แล้ว จะได้ถ่ายรูปกัน”
ผมรีบเบรกทันทีที่เห็นว่าพี่เหนือทำหน้าซาบซึ้งปลาบปลื้มหลังจากพูดประโยคเมื่อครู่จนน้ำตาเอ่อมาคลออยู่ในดวงตาคู่สวย พี่เหนือรีบพยักหน้ารับเร็วๆ ด้วยท่าทางน่ารัก จนผมอดไม่ได้ที่จะวางมือบนผมแล้วขยี้เบาๆ ไปที ก่อนเขาจะสงสัยขึ้นมาอีก
“แต่เอ... ที่น้องธารบอกว่าวันสำคัญนี่วันอะไรเหรอครับ วันครบรอบที่เราคบกันก็ไม่ใช่ วันเกิดน้องธาร วันเกิดพี่เหนือก็ไม่ใช่ แล้วมันวันอะไร” พูดแล้วก็ทำท่าคิดไป
เห็นแล้วผมก็หัวเราะ เขินเหมือนกันที่ต้องพูดออกไปว่า...
“วันถ่ายรูปพรีเวดดิ้งไง วันสำคัญมั้ยล่ะ”
หน้าเห่อร้อนขึ้นมาทันทีทันใด พี่เหนือเองก็หน้าแดงเรื่อขึ้นมาด้วย ก่อนจะกลายมาเป็นยิ้มกว้างไม่หยุด
“ฮั่นแน่ ขอพี่เหนือแต่งงานจริงๆ ด้วย ไหนๆ แหวนแต่งงานอยู่ไหน เอามาคุกเข่า ขอพี่เหนือแต่งงานเร็ว”
ไม่พูดอย่างเดียว หันซ้ายหันขวา เอามืออีกข้างที่ผมไม่ได้จับมาจับตามกระเป๋าเสื้อสูทกับกระเป๋ากางเกงผมด้วย

มีใครที่ไหนที่กำลังจะถูกขอแต่งงาน แต่มาค้นตัวอีกฝ่ายหาแหวนแต่งงานบ้างวะ แล้วนี่อะไร อารมณ์เปลี่ยนเร็วจริงๆ เมื่อกี้ยังทำท่าเหมือนจะร้องไห้อยู่เลย กลับมาแรด มาเล่นอีกละ วัยทองแหงๆ

ช่างเถอะ พี่เหนือยิ้มออกก็ดีแล้ว ยิ้มกว้างขนาดนี้ แสดงว่าต้องกำลังมีความสุขมากแน่ๆ เล่นไปตามน้ำหน่อยแล้วกัน

เท่านั้น ผมก็ปล่อยมือพี่เหนือ หันไปบอกพวกไอ้ก้องให้รอกันหน่อย ก่อนจะไปเด็ดดอกหญ้ามาม้วนเป็นวงกลมขนาดพอดีกับนิ้วเรียวของคนตรงหน้าที่มองผมด้วยสายตาระยิบระยับ ม้วนเสร็จก็เดินเข้าไปหา แล้วคว้ามือพี่เหนือมาจับอีกครั้ง
“คือ...ธารยังไม่ได้ทำงานนะ กำลังรอบริษัทเรียกตัวไปทำงานอยู่ แหวนเลยยังไม่มี ส่วนไอ้ถ่ายพรีเวดดิ้งไรนี่ก็ถ่ายฟรี พวกรุ่นน้องมันมาชดเชยให้ที่วันรับปริญญาไม่มีรูปคู่พี่ ไว้ธารมีเงินเดือนเป็นของตัวเองแล้วจะซื้อถูกๆ ให้แล้วกัน ส่วนตอนนี้ก็เอาอันนี้ไปก่อน...ชั่วคราว”
พูดไป หน้าก็ร้อนวูบไปด้วย มือที่สวมแหวนดอกหญ้าให้พี่เหนือก็สั่นน้อยๆ ขณะที่พี่เหนือหน้าแดงเห่อไปหมด แต่ยิ้มไม่หุบเลย รู้ว่าพี่เหนือก็คงเขินเหมือนกัน แต่ความระริกระรี้มีเยอะกว่า เพราะพอผมสวมแหวนดอกหญ้าให้เสร็จ ก็ทำท่าเหมือนจะเข้ามากอดผม ทว่าก็ชะงัก แล้วเปลี่ยนมาเป็นกระซิบผมแทน
“ขอพี่เหนือแต่งงานด้วยสิ พูดเร็ว”

ดะ...ได้คืบจะเอาศอกเหรอฮะ!

แต่ก็เอาเถอะ สักวันผมก็ต้องพูดประโยคนั้นอยู่ดี พูดเร็วหน่อยจะเป็นไรไป
“พี่เหนือ... แต่งงานกับธารนะครับ”

สิ้นเสียง พี่เหนือก็ไม่พูดอะไรตอบกลับมา ฉีกยิ้มยิงฟันกว้างที่สุดเท่าที่พี่เหนือเคยยิ้มให้ผมมาเลย ปากก็พึมพำไปด้วย
“กลับคอนโดฯ เลยได้มั้ย ไม่ถ่ายละพรีเวดดงเวดดิ้ง ไปขอพี่เหนือแต่งงานใหม่ที่เตียงเถอะ”

ดู... หื่นอีกละ พี่เหนือนี่แม่ง เคยมีฟีลโรแมนติกกับใครเค้าบ้างมั้ยวะ เอะอะหื่นตลอด!

“ถ่ายพรีเวดดิ้งก่อนนะพี่ เรื่องนั้นค่อยว่ากัน เดี๋ยวจัดให้”
ผมพูดไปงี้ พี่เหนือก็หัวเราะร่า ก่อนที่พวกไอ้ก้องจะเรียกให้ผมกับพี่เหนือไปเช็คหน้า แล้วเตรียมตัวเข้าฉากเพื่อถ่ายรูป
ผมก้าวไปข้างหน้า จูงมือพี่เหนือไปด้วย ทว่าก็ถูกอีกฝ่ายรั้งเอาไว้ก่อน หันไปมองก็ถูกพี่เหนือเขย่งขึ้นมาขโมยจูบที่แก้มไปแล้วเรียบร้อย
“ขอบคุณสำหรับเซอร์ไพรส์นะครับน้องธาร พี่เหนือชอบมาก ไว้เซอร์ไพรส์แบบนี้บ่อยๆ นะ”
“ใครเค้าจะเซอร์ไพรส์ถ่ายพรีเวดดิ้งกันบ่อยๆ วะ” ผมว่าพลางกลั้วหัวเราะ ขณะที่พี่เหนือตอบหน้าตาเฉย
“ก็พี่เหนือกับน้องธารไง น้องธารเซอร์ไพรส์บ่อยๆ พี่เหนือก็จะได้ถูกน้องธารแซ่บบ่อยๆ เหมือนกัน คิดแล้วฟิ้นฟิน”

ตอนนี้หื่นแบบไม่ปกปิดเลยเถอะ ออกทั้งคำพูด ออกทั้งหน้าตา ก่อนผมจะเขกหน้าผากมนไปทีอย่างหมั่นไส้

“ทะลึ่งนะพี่น่ะ ยิ่งแก่ยิ่งทะลึ่ง”
“ทะลึ่งแล้วไม่รักเหรอ”
เล่นตอกกลับมาอย่างนี้ ผมก็นิ่งไปครู่ ก่อนจะว่าเสียงเบา
“รักสิ”
“รักแล้วก็แซ่บกันบ่อยๆ เนอะ พี่เหนือชอบ”

แล้วพี่เหนือก็เป็นฝ่ายลากผมไปเข้าฉากแทนซะอย่างนั้น ปล่อยให้ผมหัวเราะไล่หลังด้วยใจที่เปี่ยมสุข

ถ้าการถ่ายพรีเวดดิ้งแบบไม่ได้ตั้งใจนี่จะทำให้คนที่ผมรักยิ้มได้กว้างขนาดนี้ รู้อย่างนี้ ผมทำไปนานแล้วล่ะ
งั้นไว้ถ่ายอีกก็แล้วกัน

ถ่ายบ่อยๆ พี่เหนือก็จะได้ถูกผมแซ่บอะไรนี่บ่อยๆ

จะเอาให้นอนติดเตียง กระดิกกระเดี้ยวไปไหนไม่ได้เลย...
-------------------------------
ว่าจะอัพไม่เกินเที่ยงคืน แต่สังขารไม่ไหวจริงๆ วันนี้ออกไปตะลอนข้างนอกมาทั้งวัน เขียนไป ง่วงไป แงงงง
หน่องธารใจมาแล้วค่ะ ได้เห็นมุมมองน้องธารบ้าง รู้กันซะทีว่าน้องธารเห็นพี่เหนือเป็นคนยังไง เวลานังเหนืออยู่ในมุมมองของน้องธารแล้วนางดูน่ารักมุ้งมิ้งไปเลยเนอะ 555
ไว้พรุ่งนี้จะมาอัพตัวอย่างตอนพิเศษธารใจ 2 ให้ค่ะ ฝากฟีดแบ็คให้กันด้วยเน้อ
 

[B52]

โอ้ย!!!! จะละลายตายไปกับความหวานแล้ว~~~

[NuNam]

น้องธารน่ารัก ^^

[winndy]

น่ารักมากค่ะ เอาใจใส่ความรู้สึกกันดีมาก

[maemix]

น้องธารไร่อ้อยมาก ฟิ้นฟิน ธารน่ารัก
พี่เหนือลดความหื่นลงมานิดนึง
สงสารสังขารตัวเองบ้าง จะลากธารขึ้นเตียงตลอด

[MayA@TK]

 

 

[mystery Y]

ธารหลงอิพี่เหนือน่าดู น่าร้ากกกกก~ ^_^

[karashi]

ถ้าฝนไม่เป็นผู้หญิงนี่ธารคงจัดเละไปแล้วสินะ  ทำได้น่าเกลียดมาก  เคืองแทนเหนือเลยจริงๆ  ต่อจากพรีเวดดิ้งก็เข้าหอเลยสินะเหนือ 

[why yyy]

ขอบคุณ

[titansyui]

 

[NooDangzz]

[ตัวอย่าง]ธารใจ ตอนพิเศษ 2

เอาตัวอย่างมาแปะก่อนค่ะ อีกหลายวันกว่าจะมานะ
พี่เหนือในสายตาน้องธารจะมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง น่ารักผิดปกตินิดนึง ทำใจกันเน้อ 555
เจิมแล้วนอนรอเลยค่ะ เดี๋ยวมาอัพให้นะ
---------------------------------------

“พี่เหนือเป็นอะไร!” ผมร้องลั่นทันทีที่เห็นพี่เหนือเดินๆ อยู่แล้วก็ล้มทรุดลงไปซะอย่างนั้น
พอปรี่เข้าไปประคอง พี่เหนือก็ทำท่าเหมือนจะตายให้ได้ ยื่นมือสั่นเทามาแตะข้างแก้มผมเบาๆ
“นะ...น้องธาร พี่เหนือว่า...พี่เหนือคงไม่รอดแล้ว มะ...เมื่อวันก่อนพี่ไปหาหมอมา”
“ละ...แล้วหมอบอกว่าพี่เป็นอะไร”

ผมถามอย่างร้อนรน ความกังวลเกาะกินจิตใจทันที กังวลจนเหงื่อกาฬไหลไปทั้งกาย กลัวว่าพี่เหนือจะเป็นอะไรร้ายแรง ยิ่งภาพความฝันที่ผมสูญเสียพี่เหนือไปพร่างพรายในจิตใต้สำนึกด้วยแล้ว ผมก็ยิ่งใจไม่ดี ขณะที่พี่เหนือไอโขลกเป็นการใหญ่ ทำให้ผมแทบคุมสติตัวเองไว้ไม่ได้

“พี่บอกธารสิว่าหมอบอกว่าพี่เป็นอะไร ธารจะได้ดูแลพี่ให้ดีกว่านี้!”
รู้สึกเหมือนจะสูญเสียจริงๆ และรู้สึกเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อริมฝีปากสีชมพูแห้งผากขยับขึ้นมาเล็กน้อย
“หมอ...หมอบอกว่าพี่เหนือป่วยเป็น...”
“เป็น?”

ลุ้นระทึกสุดๆ พี่เหนือแม่งก็ไม่พูดซะที พูดๆ หยุดๆ อยู่ได้

“เป็นอะไร บอกมาเร็วๆ!”
ผมหมดความอดทนในการรอ แผดเสียงเค้นถามขึ้นมาจนได้
“พี่เหนือป่วยเป็นโรค...ปอด”

ได้ยินแล้ว โลกทั้งโลกของผมก็เหมือนจะถล่ม ผมเผลออ้าปากค้าง ใจตกไปอยู่ยังตาตุ่ม กำลังจะถามออกไปแล้วว่ามันร้ายแรงแค่ไหน ถึงตายได้มั้ย หากแต่พี่เหนือก็แทรกขึ้นมาก่อน และแน่นอนว่าคำพูดนั้นแทบทำให้ผมอยากจะอุ้มเขาขึ้นมา แล้วจับโยนออกนอกหน้าต่างให้ดิ่งไปกระแทกพื้นชะมัด

“ปอดเธอมาตะลื้ม...ปลื้มเธอมาตลอด ฮิ้ววว”

ฮิ้วบิดาพี่เถอะ! มันใช่เรื่องจะมาล้อเล่นมั้ยวะ

ผมทำหน้าเซ็งโดยพลัน ขณะที่พี่เหนือสนุกใหญ่ แล้วก็เปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นว่าผมชักสีหน้า
“ไม่ทำหน้าแบบนี้น่า พี่เหนือเห็นน้องธารเครียดๆ ก็เลยเล่นมุขเท่านั้นเอง จริงๆ แล้วพี่เหนือไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ แค่เป็นไข้”
“ไข้อะไร”
“ไข้เธอไม่ดาด...ขาดเธอไม่ได้ เอิ้ววว”

เดี๋ยวก็กระทืบแม่งซะหรอกไอ้แก่นี่!

ผมข่มใจสุดชีวิตที่จะไม่โมโหใส่พี่เหนือ ก็ดูสีหน้าพี่เหนือตอนนี้สิ ถึงจะเล่นไม่เลิก แต่หน้าอย่างซีดเลยเถอะ เหงื่อเม็ดเป้งก็ผุดออกมาเต็มหน้าด้วย ดูยังไงก็ป่วยแน่นอน

“พี่เหนือ เอาจริงๆ ตกลงพี่เป็นอะไร” ผมชักไม่สนุกด้วยละ ถามเสียงเข้มออกมา
พี่เหนือหยุดหัวเราะกับมุขเสี่ยวๆ ของตัวเอง ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“โอเค อันนี้ซีเรียสจริงจังเลยนะ พี่เหนือไปหาหมอมาแล้วล่ะ ตกลงหมอบอกว่าพี่เหนือเป็น...”

เอาอีกละ มาอีหรอบเดิมอีกละไอ้เว้นจังหวะให้ผมลุ้นเนี่ย

“เป็นอะไร” ผมพ่นลมออกมาเต็มแรง ก่อนที่พี่เหนือจะพูดว่า...
“เป็นโรคไต... ไตหาหัวจาม ตามหาหัวใจ อิอิ”

จะใส่อิอิตามหลังมาเพื่ออะไร มันไม่ได้ทำให้ความอยากกระทืบพี่ลดลงหรอกนะเว้ย!

“พี่เหนือ ธารไม่เล่นนะ บอกมาซะทีว่าเป็นอะไร มัวเล่นอยู่ได้ เป็นห่วงเห็นมั้ยเนี่ย” ผมเข้าโหมดซีเรียสซะเลย เผื่อว่าพี่เหนือจะได้หยุดล้อเล่นสักที
ทว่าพี่เหนือก็ยังเป็นพี่เหนือ สิ้นเสียงผม เขาก็ทำท่าทางเหมือนสลดอะไรสักอย่าง ก่อนยกมือขึ้นไปกุมหน้าท้องที่ป่องขึ้นมานิดๆ พลางว่า
“จริงๆ แล้วพี่เหนือท้อง”

กระทืบแม่งซะเลยดีมั้ง กวนตีนงี้ชักทนไม่ไหวแล้ว!

แต่ก็ได้แค่คิดเท่านั้น เพราะสิ่งที่ผมทำคือการพ่นลมหายใจออกมาเต็มแรง แล้วว่าออกมาอย่างระอา
“พี่เหนือ...อสุจิไม่ปฏิสนธิกับขี้มั้ย พี่ไม่ได้ท้อง พี่ลงพุง เลิกเล่นได้แล้ว”

[Pittabird]

โคตรน่ารัก.  พี่เหนือหื่นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ.  ขอบคุณนักเขียนมากค่ะ. สนุกมาก

[magarons]

อร้ากกกกก ขำพี่เหนืออ่ะ ธารใรคนหล่อด่าพี่ว่าไอ้แก่ด้วยนะพี่ ขรรมมมมม ตลกอ่ะ กรามแทบค้าง5555

[maemix]

พี่เหนือวอนโดนตีนที่รักจริงๆ
รู้ว่าธารเป็นห่วง ยังเล่นอยู่อีก
รออ่านจ้า

[Min*Jee]

555555555 เจ้สงสารน้องธาร
มีเมียตลกคาเฟ่ต้องทำใจ

[mystery Y]

อิพี่เหนือกวน...ดีจริงๆ

[Guy_BLove]

ตลกพี่เหนือ55555555555555

[minneemint]

 

[NUBTANG]

55555555555555555555555555555555555555555555555 ฮาเหนือ

[punnicha]

นังพี่เหนือ