ตอนที่ 51 บทส่งท้ายแห่งการเดินทาง
อยู่ๆผมก็รู้สึกอยากจะสร่างเมาขึ้นมา.........
ไม่น่าเลยกรู T^T
“อึก...อะ...อ๊ะ!!” อยู่ๆไอบ้าตรงหน้าก็เพิ่มแรงบีบที่ข้อมือจนผมสะดุ้ง ทั้งๆที่ตอนนี้ผมก็ไม่ค่อยมีแรงซักเท่าไหร่หรอก มันเมาๆ มึนๆเหมือนโดนวางยา... ร่างกายเปลือยเปล่าที่ผมเป็นคนถอดเสื้อผ้าออกไปเองโดนลูบไล้ไปแทบจะทุกสัดส่วน.....
“อะ เดี๋ยว แจ๊ค!! เดี๋ยว!” ผมดิ้นขลุกขลักใต้ตัวไอ่แจ๊คที่ตอนนี้คร่อมอยู่เหนือร่างผม มือหนึ่งก็ขยับรูดรั้งร่างกายช่วงล่างจนผมครางแทบจะเป็นบ้า อีกมือหนึ่งบีบข้อมือทั้งสองข้างของผมตรึงไว้เหนือหัว ริมฝีปากก็ป้อนรสสัมผัสของแอลกอฮอล์เข้าปากผมไม่หยุดหย่อน จนผมต้องดิ้นไปมาให้หลุดออกจากริมฝีปากนั่น เผื่อจะอ้าปากพูดอะไรได้บ้าง หลังจากที่นอนให้มันจูบมาได้ตั้งนาน....
“ไม่เดี๋ยวแล้ว...” อือออออออออออ มันพูดได้เท่านั้นก็บดจูบลงมาต่อแล้วก็เลื่อนไปข้างใบหู หนวดเคราเขียวครึ้มเป็นตอๆของมันถูไถไปมากับข้างแก้มของผมจนรู้สึกจั๊กจี้เป็นบ้า
ไอ่แจ๊คปาดปลายนิ้วเข้ากับคราบไคลเหนียวเหนอะบริเวณส่วนปลาย มือสากๆขยับรูดรั้งรัวเร็วจนตัวผมสั่นไปหมด ขาสองข้างผมหนีบเข้าหากันอย่างช่วยไม่ได้ อาการหมุนคว้างในหัวก็ดูจะหนักข้อขึ้นไปอีกจนผมไม่รู้จะตั้งสติอยู่ตรงไหนดี ระหว่างไอ่อาการโลกหมุนติ้วๆ แรงบีบที่ข้อมือเหนือหัว ริมฝีปากที่ครอบครองยอดอกข้างซ้ายของผม และ.....อีกฝ่ามือที่เหลือ ที่ประทุษร้ายผมอยู่ได้......
มันทรมานนะครับคุณ T^T
“ฮื่อ.....อย่าหนีบขาสิ” มันผละออกมาแล้วพูดใส่ตาให้ผมใจเต้น....
“ก็.....ก็มัน ฮื่ออออออ อะ......อึ๊!!” ไอ่แจ๊คปล่อยมือที่ตรึงข้อมือผมออก แล้วเลื่อนไปที่หัวเข่าทั้งสองข้างของผมแล้วทำการ ‘ง้าง’ ขาผมออกจากกัน มือผมที่ว่างก็ตะปบหมับเข้าที่ข้อมือมันทันที
“อ๊ะ!!! อ๊ะ!!!!!!” ผมกรีดร้องเสียงแหลม.... เมื่อมันก้มตัวลงไปใช้ลิ้นอย่างรวดเร็ว....คนมันยังไม่ทันตั้งตัววววววว T^T
แขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของมันจับหมับเข้าที่ต้นขาของผม อีกข้างก็บีบเคล้นสะโพกผมอยู่นั่นแหล่ะ ผมเห็นริมฝีปากที่ตอนนี้ครอบครองตัวตนผมอยู่เต็มตา มันยิ่งรู้สึกมากขึ้นไปอีกด้วยซ้ำ
“โอยยยย อ๊ะ!! อื้ออออ อย่า!!! แจ๊ค!! อื้ออออออ” ผมพยายามกระเถิบถอยหลังเพื่อที่อย่างน้อยให้สัมผัสมันจางลงไปบ้าง แต่ไอ่แจ๊คมันก็เหมือนแกล้ง ผมขยับหนี มันก็ตามๆๆๆจนหลังผมชนเบาๆเข้ากับหัวเตียงจนได้ ผมเห็นรอยยิ้มมุมปากเล็กๆของมันแล้วก็หมั่นไส้ คงคิดอะดิว่าผมหนีไม่พ้นแล้ว T^T (ก็จริงของมัน...) ผมเลยขยับมือไปเขกหัวมันอย่างแรง ขอกูแก้แค้นซักหน่อยเห๊อะ!!
“ฮึๆ...อยู่นิ่งๆเลยเราน่ะ เมื่อกี๊ยังยั่วอยู่ดีๆ...กลับไปเป็นคนเดิมอีกแล้ว.....ไม่สนุกเลย” มันขยับตัวขึ้นมาพูดใกล้ๆปากผมครับ กลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้งเลยง่ะ
“ไม่หนุกก็ปล่อยเด้~~~” ผมเริ่มดิ้นขลุกขลักใต้ตัวมัน แต่มีเรอะไอ่บ้านี่จะสน มันแค่ยักคิ้วให้ (แบบเมาๆ) แล้วก็ก้มลงไปจัดการธุระประปังของมันต่อไป (???)
มึน เมา โลกหมุนติ้วววววววว~ ทั้งเมาทั้งเสียว ฮืออออออ เอาไงกันแน่วะไอ่เชนทร์!! ตั้งสติกับซักอย่างเหอะมึง!!!
“อะ อะๆๆ ฮะ.....ฮื๊อออออ~~” ผมพยามสกัดกั้นเสียงครางตัวเอง แต่กลับกลายเป็นว่าเสียงครางที่มันเล็ดรอดตามไรฟันมามันยิ่ง.....เอ่อ.......กว่าเดิมซะอีก ผมเห็นมุมปากไอ่แจ๊คยิ้มอย่างมีชัย โธ่ กรูหนอกรู.....T^T
“อึ๊ก!!!” ผมเลื่อนมือมาปิดปากตัวเองไว้แน่นเมื่อจังหวะสุดท้ายมันใกล้จะมาถึง....แต่ทว่า....
“อะ.....อ๊า~~~~~” ไอ่แจ๊คคนดี.... (เรอะ)ดึงมือผมออกครับ......ผลที่ได้ก็คือเสียงกรีดร้องแหลมๆนี่ที่เกิดมาผมก็ไม่เคยคิดฝันว่าตัวเองจะส่งเสียงแบบนี้เป็น....
แต่มันก็เป็นไปแล้ว....ง่ะ
“อะ ปล่อยๆๆ ปล่อย!!!” ผมตะโกนห้ามเมื่อเห็นรอยยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ตามแบบฉบับของมัน มันจะทำไมอะเหรอ มันก็.....จัดการกลืนลูกๆที่ผมปล่อยออกมาลงคอจนหมด....นั่นแหล่ะ มันเสียวนะว้อยยยย คนเพิ่งออกแล้วยังมาสะกิดสะเกากรูอีก!!!
หอบแฮ่กเป็นหมาหอบแดดเลยดิผมอะ.....
“เป็นไงมั่ง...?” มันลุกขึ้นนั่งชันเข่าแล้วยันมือกับผนัง กั้นผมไว้ในอาณาเขตของวงแขนมันอย่างสมบูรณ์....
“ยังมีหน้ามาถาม....เรอะ” ผมที่ยังคงหอบน้อยๆกัดฟันตอบมันไป มันก็หัวเราะน้อยๆ แล้วลดแขนลงมาคว้าตัวผมไปกอดแบบทั้งตัว
“โอ๊ยยยยยยย หมั่นเขี้ยวว้อยยยยยยยยยยย!!!” แง้~~ ไอ่บ้านี่ท่าจะบ้า มันคว้าตัวผมจากที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่(ในสภาพเปลือยเปล่าและมีผ้าห่มกองอยู่ที่ปลายเท้า)ให้มาอยู่ในอ้อมกอดมัน หลังผมแนบเข้ากับแผงอกและซิกซ์แพคแข็งแกร่งของมัน ท่ากอดประจำเขาล่ะ...
“อะ แอ่กกกก!!! เบ๊า!!!” ผมร้องออกมาเมื่อไอ่บ้าที่กอดผมอยู่ข้างหลังมันรัดวงแขนซะแน่น แน่นแบบแน่นเหี้ยๆๆๆ เหมือนเวลาเราหมั่นเขี้ยวอะไรซักอย่างอะครับ เคยมะ แบบอยากจะกอดให้แน่นๆๆๆ ให้มันแหลกคามือ.....น่านแหล่ะ แบบที่ผมกำลังโดนอยู่อ้ะ.... -*-
(รู้สึกบทจู๋จี๋ก่อนกลับของพวกแกรอบนี้มันติ๊งต๊องไงไม่รู้นะ ???)
“ฮึๆๆ......เฮ้อออออออ~” มันคลายอ้อมกอดลงครับ แต่ก็ยังกอดผมอยู่ท่าเดิมแหล่ะ เส้นผมมันถูไถกับหัวผมให้ความรู้สึกผ่อนคลายไปอีกแบบ ผมเลยเอนหลังไปพิงตัวมันนิดหน่อยพอให้สบายทั้งคู่....
“ฮื่อออ....” มันประทับจูบบางเบาแถวๆหลังคอ แถวๆไหล่ ไรเครามันก็ถูไปมาอยู่นั่นล่ะ จั๊กจี้ไงไม่รู้...
“รักนะ......” ผมตกใจกับคำบอกรักที่มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยของมัน...หันไปมองด้านข้างก็สบตากับมันในระยะประชิด แววตาคู่เดิมที่จ้องมองกันและกันมาเกือบสามเดือนจ้องตอบมาที่ผม ผมยิ้มให้กับสายตานั้น.....
“คิดไงอยู่ๆมาบอก.....” พูดแก้เขินไปงั้นอะ แหะ...
“ก็อยากบอก....พรุ่งนี้ก็ต้องไปจากห้องนี้แล้ว...ยังไงมันก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรานี่นา....” มันพูดเสียงนุ่มๆจนผมเคลิ้ม แต่ประทานโทษเถอะนะ พ่อคุณจะซึ้งอย่างเดียวนี่ไม่มีอะ....
“มึงจะซึ้งหรือจะหื่น....มึงเอาซักอย่าง” ผมพูดขึ้นเพราะเริ่มจะรับมือไม่ไหวกับไอ่มือปลาหมึกที่ลูบไล้ไปมาตามเนื้อตัว และที่สำคัญคือมันเลื้อยไปข้างหลังด้วยอะดิ....
“เอาสองอย่าง.....ฮึๆ” เสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ที่แสนคุ้นเคยดังอยู่ข้างหู ทำเอาผมต้องหัวเราะออกมาจนได้ โอยยยย ไอ่บ้าเอ๊ยยยยยยยยยย~
“งั้นก็จัดไป.....ส่งท้ายทั้งที” ผมขยับออกจากอ้อมกอดมันตอนที่มันคลายมือออกแล้ว แล้วก็....ขยับเข้าไปหามันซะเอง....
“ฮึๆ....” ขอเลียนเสียงหัวเราะมันหน่อยเห๊อะ... ผมขยับเข้าประชิดตัวมัน สายตามันฉายแววตกใจอยู่นิดนึง แต่ไม่กี่วินาทีถัดมามันก็ตามเกมส์ทัน (แหงแหล่ะ)
“รู้มั้ย....เสน่ห์อีกอย่าง ...อะ..... ของเชนทร์น่ะคืออะไร...” มันพูดติดๆขัดๆเล็กน้อย ก็แหงล่ะครับ ก็ตอนนี้ผมกำลังไซร้ไปตามตัวมันมั่วไปหมด ทั้งมือทั้งปาก....
“อะไร....หืมม์” ผมเงยหน้ามาพูดแวบนึงแล้วก็ก้มลงไปเลียแถวแอ่งสะดือมันต่อ
“เอาแน่เอานอนไม่ได้.....อะ....” ผมยิ้มออกมานิดหน่อย...
“แล้วไงอีก.....” ผมพูดอู้อี้ๆแต่ก็พอฟังรู้เรื่อง เพราะตอนนี้ปากผมมันก็ไม่ค่อยจะว่างอะนะ....
“บทจะใสก็ใส.....บทจะ....อึก…” ผมก้มลงไปครอบครองมันเต็มที่แล้วล่ะนะ....มือผมข้างที่ว่างก็ปัดป่ายไปมาที่ยอดอกของมัน ทั้งคลึงทั้งเคล้น.....ถ้าสงสัยว่าทำไมผมทำเป็น?? คำตอบก็อยู่ที่คนที่ผมกำลังทำให้อยู่นี่ล่ะครับ มันทำผมซะขนาดนั้นอะ จำไม่ได้ก็ให้มันรู้ไป
“พูดมากน่า....” ผมเงยหน้ามาพูดแล้วยิ้มหื่นๆให้ ยิ้มแบบที่มันชอบทำให้ผมนั่นแล.... แล้วก็....ก้มลงไปทำต่อ มือไอ่แจ๊คลูบไล้สีข้างผมระเรื่อยไปจนถึงเอว พอจะลงมาแตะใกล้ๆสะโพก ผมก็ปัดมือมันออกเป็นทำนองว่าให้มันอยู่เฉยๆ
“อะ....เชนทร์ พอ...เดี๋ยว!!” ดูเหมือนว่ามันใกล้จะ.....แล้วอะดิ ฮึๆๆๆๆ
“ไหงเร็วนักล่ะ...” ผมชันตัวขึ้นนั่งชันเข่าเหนือตัวมันเล็กน้อย เห็นมันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก.......
“นี่....อย่าบอกนะว่าจะขอรุกแจ๊คน่ะ” ห๊ะ???
“จะบ้าเรอะ!! 55555+” ผมขำกร๊ากเลยง่ะ แล้วสีหน้ามันตอนนี้แบบโคตรจะระแวง...
“เห็นรุกซะ....” ผมพยายามหยุดหัวเราะ แล้วยิ้มๆให้มันต่อ ขยับเข้าไปซุกๆไซ้ๆมันเอาหัวถูไถไปมา 555+
“ก็อยากทำให้.....คิดมากไปได้........” ว่าแล้วก็จูบไปที เหมือนมันจะหายข้องใจแล้วอะนะ มือสากๆก็เลื้อยเข้าหาผมแบบอัตโนมัติ ผมก็นั่งลงบนตัวมันนั่นแหล่ะ....
“ทำเลยเหอะ.......อยาก...” หมดคำผม ไอ่แจ๊คตาโตเป็นไข่ห่าน กร๊ากกกกกกกก
“เฮ้ยๆ....นี่...นี่เป็นอย่างงี้บ่อยๆไม่ไหวนะ....เนี่ย....” เคยเห็นคนตะกุกตะกักมั้ยครับ โคตรฮา 5555+
“ทำไม....มันทำไม” ผมยิ้มตาหวานเยิ้มให้มันแล้วเข้าไปซุกๆไซ้ๆมันอีกรอบ มือไม้ไอ่แจ๊คสั่นขึ้นมาเลยแหล่ะ โห ในใจนี่โคตรลิงโลดอะครับ ไม่รู้ทำไมรู้สึกเหมือนมันนี้คุมมันอยู่ยังไงไม่รู้ ทุกทีมีแต่มันอะคุมเกมส์....
“อย่าทำงี้บ่อยนะ....หัวใจจะวาย....” มันกระซิบข้างหูแล้วก็ฟอดเข้าให้ที่ติ่งหูผมแหล่ะครับ ผมขำแล้วก็ขยับช่วงล่างให้แนบชิดกับมันมากขึ้น....
“งั้นก็.........” สองมือผมเอื้อมโอบรอบคอมันครับ ยิ่งผมขยับช่วงล่างให้ไปใกล้มันเท่าไหร่ ผมยิ่งรู้สึกถึงความเครียดเขม็งของร่างกายช่วงล่างของไอ่แจ๊คมัน......
“เดี๋ยว.....เอ่อ....ถุง...เอ้อ ถุงยางอยู่ไหนเนี่ย!!” มันหันรีหันขวางไปที่โต๊ะหัวเตียงครับ แต่ผมเอื้อมมือไปที่คางของมันให้หันมาสบตาผมตรงๆ....
“คืนนี้....ไ ม่ ต้ อ ง ใ ช้...” ผมสบตามันเต็มๆ......แล้วก็เข้าไปจูบมันอย่างดูดดื่ม....พร้อมกับยกตัวเองขึ้นเล็กน้อย.......มือผมยันเตียงไว้ส่วนมืออีกข้างก็....ลากไล้ไปที่ส่วนกลางลำตัวของไอ่แจ๊คมัน.....
“เดี๋ยวเริ่มเอง...”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...
“ลาทีดินแดนแห่งเสรีภาพพพพพพพ!!!!” ไอ่แนนครับ... มันแหกปากลั่นแบบไม่กลัวคนจะมอง...แต่จะว่าไป เขาก็มองกันแวบเดียวแล้วก็หันกลับไปทำธุระตัวเองต่อ....เออ สมกับเป็นฝรั่งจริงๆ ไม่ยุ่งกันดี เพราะถ้าเป็นแถวบ้านผม ไอ่แนนคงโดนมองว่าบ้าแล้วอะอีหรอบนี้...
“ยังไม่ลา....เครื่องบินยังไม่ขึ้นเลยมึง” ไอ่แจ๊คครับ กวนตีนขึ้นมาทันที
“เหอะๆ...” ไอ่แนนคงเหนื่อยครับ เลยไม่ได้ต่อปากต่อคำอะไร
“ไปหาที่นั่งกันค่ะพี่ๆ” น้องเมครับ ยังคงร่าเริงเช่นเคย พวกผมลากสังขารและกระเป๋าเป้(หนักๆ)ไปนั่งจุมปุ๊กอยู่ตรงเกทเพื่อรอขึ้นเครื่อง.....กลับบ้าน....
ในที่สุด.....ก็จะได้กลับ.....ซักที........
“เฮ้ออออออ~” แทบจะถอนหายใจพร้อมกัน 4 คน....ก็กว่าจะขนข้าวของออกจากโฮสเทลที่โคตรจะแออัด กว่าจะขึ้นแท็กซี่ เบียดเสียดผู้คน เชคอิน โหลดกระเป๋าลงใต้เครื่อง บลาๆๆๆๆ โคตรจะยุ่งยาก ในที่สุดพวกผมก็เหลือกระเป๋าเป้ติดตัวคนละใบพร้อมตั๋วเครื่องบินและพาสปอร์ตในมือ....
เหนื่อย.....
มือสากๆเลื่อนเข้ามาจับมือของผมที่ทิ้งอยู่ข้างตัว....ผมหันไปยิ้มตอบไอ่แจ๊คที่มีสีหน้าเหนื่อยล้าพอๆกัน
“เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านแล้วเนอะ....” ผมเอ่ยขึ้น ไอ่แจ๊คเองก็ยิ้มตอบบางๆ.......
“อืม...”
“เฮ้ย....กูจะไปห้องน้ำแปป.....ใครไปมั่ง” ไอ่แนนหันมาถาม น้องเมก็ลุกทันทีบอกว่าจะไปด้วย ผมกับไอ่แจ๊คส่ายหน้า อยากนั่งพักมากกว่า.... T^T เหนื่อยงะ....
ผมมองแผ่นหลังไอ่แนนและน้องเม....คนที่เมื่อ 3 เดือนก่อนผมไม่รู้จักพวกเค้าเลย แต่ตอนนี้ผมพูดได้เต็มปากว่าเค้าเป็นผู้หญิงอีกสองคนที่ผมรักในชีวิต....ก็ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะพอสมควรน่ะนะครับ....ในดินแดนต่างบ้านต่างเมือง การพึ่งพาอาศัยกันและกัน รักและเป็นห่วงเป็นใยกัน.....ผมรู้สึกดีกับความรู้สึกเหล่านี้จริงๆ....
“ฮึๆ…” ผมหลุดขำออกมาเมื่อในหัวนึกถึงภาพที่ไอ่แนนถีบประตูครัวโครมเบ้อเร่อแล้วตรงเข้าไปหาเรื่องไอ่แอรอน ขำอะครับ...
“หัวเราะอะไร หืมม์...” ไอ่แจ๊คหันมาถามครับ ผมก็เล่าไป มันก็เลยพลอยขำไปด้วยกัน
“รู้สึกดีกับมันมากเลย...ไอ่แนนอะ น้องเมด้วย...” ผมหันไปพูดกับมันยิ้มๆ มันเองก็ยิ้มตอบ
“แล้วคนๆนี้ล่ะ หืมม์?” ว่าแล้วว่ามันต้องถาม....-*- ผมอมยิ้มน้อยๆ แล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหูมัน....
“...รัก” คำเดียวแหล่ะ........ไอ่แจ๊คยิ้มกว้างเหมือนเด็กๆเลย น่ารักดี......
“รักเหมือนกัน......” มันไม่ได้กระซิบตอบครับ พูดซะดัง -*- แต่เอาเหอะ แถวนี้ไม่มีคนไทย แหะ...
มือมันที่กุมมือผมอยู่กระชับแน่นขึ้น........สายตามองตรงมาที่ผมอย่างจริงจัง ทำให้ผมพอจะรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะบอกอะไรซักอย่างที่สำคัญ......
“จำไว้นะ............”
“...........”
“แจ๊คไม่ได้จีบเชนทร์เพราะแค่เหงา.......”
“.....แจ๊ค....” มันจำได้.....ถึงเรื่องที่ผมวิตกและ.....กังวล.....
“กลับไปแล้ว แจ๊คก็ยังคงรักคนตรงหน้านี้เหมือนเดิม.......ไม่เปลี่ยนแปลง......”
.
.
.
.
.
.
.
“ที่นี่คือจุดเริ่มต้นของเรา.........และมันจะไม่ใช่จุดจบแน่นอน...........”...
แถม...อากาศร้อนๆเหนียวเหนอะหนะเหมือนใครเอาน้ำหวานมาราดตัวคุณแล้วไปเดินตากแดด.....น่านล่ะ ประเทศไทย...... วันนี้เป็นการนัดเจอสังสรรค์กันเล็กๆน้อยๆครับ ก่อนที่ต่างคนจะต่างกลับไปเรียน ไปใช้ชีวิตใครชีวิตมัน....
“ร้อนว้อยยยยยยยยยย!!!!!!” ไอ่แนนในสภาพเสื้อกล้ามสีดำ กางเกงยีนส์ขาสั้นสุดกู่(แต่ไหงยังดูแมนอยู่วะ???) ยืนแดกไอติมอย่างเอาเป็นเอาตาย...-*-
“พี่แนนคะ....ใจเย็นๆค่ะพี่” น้องเมยังคงคอนเส็บเดิม -*-
“มึงแดกไอติมไปสามอันละนะ....” ผมกัดมันเล่นๆ มันก็หันมาจะยัดไอติมเข้าปากผมซะงั้น อย่า~~~ มันจะเลอะว้อยยยยย
“แล้วผัวมึงไปไหน.....ดูหนังวันนี้นะว้อย ไม่ใช่ชาติหน้า” ปากเสียเหมียนเดิมมมมมมม - -
“เออน่ะ เดี๋ยวคงมา.....ว่าแต่มึงอะ ไม่กลับไปเรียนเรอะ....” ผมหันกลับไปถามไอ่แนนใหม่ มันเป็นคนเดียวที่ไม่ได้เรียนที่นี่อะครับ มหาลัยมันอยู่อีกที่หนึ่ง
“อีกสามวันกรูกลับ...รอกลับพร้อมพี่กรู...” มันว่าสั้นๆแล้วยัดห่าไอติมเข้าไปจนหมดแท่ง ในจังหวะนั้นคุณชายก็มาพอดี
“โอ๊ยยยย~ ไม่มาซะพรุ่งนี้เลยล่ะมึ๊งงงงงง” ไอ่แนนตบกบาลไอ่แจ๊คเข้าให้ มันก็ไหว้ปะหลกๆแบบฮาๆอะครับ ไอ่แนนก็ขำๆ จริงๆมันไม่ได้โกรธอะไรมากมายหรอกครับ อำๆกันไปงั้นแหล่ะมันอะ...
“งั้นก็ปะ....ไปกัน” ผมครับ พูดจบไอ่แนนก็ตรงเข้ากอดคอน้องเมเดินไปด้วยกันทันที (น้องเขาเตี้ยกว่ามันเยอะอยู่)ไอ่แจ๊คก็มาเดินข้างๆผมครับ
“รอนานมั้ย.....?” มันหันมาถามสีหน้าเกรงใจนิดๆ ผมส่ายหน้าตอบเป็นทำนองว่าไม่นานแล้วยิ้มให้....มันเองก็ยิ้มตอบ.....
“ไปกันเหอะ.........”
-END-
..............................
ดองไว้นาน....
ก่อนอื่นคงต้องเริ่มจากคำว่า
"ขอโทษ" ก่อนเนาะ
ช่วงนี้ยุ่งๆหลายเรื่อง ทำ THESIS อยู่ด้วยฮับ... วุ่นๆเรื่องอื่นด้วย..... ขออภัยจริงๆ
นั่งคิดตั้งนานเรื่องตอนจบ....เฮ้ออออออ ถ้าใครที่เคยอ่านเรื่องที่เก่าๆของคนแต่งอะนะ น่าจะรู้สึกตรงกันเรื่องตอนจบ....
เป็นพวกจบไม่เป็น (ฮา) ไม่รู้จะจบยังไงดีให้มันแบบว่า....ดีๆง่ะ เห็นเรื่องอื่นเค้าจบแบบสวยๆกันก็อยากทำมั่งน้อ แต่นี่ก็สุดความสามารถตอนนี้ละง่ะ.....
ก็เป็นการเดินทางที่ยาวนานพอสมควรสำหรับคนแต่งนะ...
18 April, 2009 - 17 Jan, 2010 (รวมเวลาทั้งอู้ ทั้งแต่ง ฮา~)
ยังไงก็ "ขอบคุณ" มากๆนะ คนอ่านทุกคน รักนะ.... อิอิ ทั้งคนที่เมนท์และไม่เมนท์นั่นแล รักทุกคนเลยยยย ทั้งคนที่ตามอ่านตั้งแต่แรก แล้วหายไป หรือคนที่มาตามอ่านตอนครึ่งเรื่อง คนที่มาตามอ่านตอนท้าย ทุกๆคนเลยยยยยยยยยยย
ขอขอบคุณที่ร่วมติดตามนิยายปัญญาอ่อน เรื่อยๆมาเรียงๆของคนแต่งคนนี้....
ขอบคุณ....จริงๆ ป.ล. นี่อาจเป็นเพียงตอนจบของภาคแรก.....เท่านั้น กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ป.ล2 จะมา + ให้ทุกเมนท์เน้อออออออออ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
