ตอนที่ 29 สวนน้ำฮาเฮ (2)
“หึงอะดิ....” ไอ่แนนคู่หูบรรลัยของผมยกแขนขึ้นโอบไหล่ผมลวกๆและมองไปในทิศทางเดียวกับที่ผมมองอยู่ตอนนี้...
“ฮึๆ............” ก็คงงั้นล่ะมั้ง.....จริงๆเจตนาที่ผมให้มันใส่เสื้อกล้ามก็....บอกตามตรงว่าผมอยากเห็น....และอยากรู้ว่ามันจะซื่อพอที่จะใส่รึเปล่า ซึ่งมันก็ใส่อย่างที่คิด...
แต่ผมไม่ได้ให้มันใส่ให้คนอื่นดูซักหน่อยนี่....
“มึงรู้ใช่มั้ยว่าเด็กมึงนิสัยยังไง.....” ไอ่แนนเอาแขนออกจากไหล่ผมแล้วพูดลอยๆ ผมจึงหันไปมองหน้ามันแล้วพยักหน้าเป็นทำนองให้มันพูดต่อ
“อย่าไปแกล้งมันนักสิวะ....” มันกอดอกแล้วพูดยิ้มๆ จบประโยคมันก็เดินหันหลังไปหาน้องเมที่นั่งพักอยู่บนเก้าอี้ผ้าใบแล้วชี้ชวนกันไปเล่นเครื่องเล่นอย่างอื่น ผมหันกลับไปมองหา ‘แฟน’ ที่น่าจะยืนอยู่ที่เดิมแต่ก็ไม่เห็น…
“อ้าว” ผมรีบเดินไปจุดที่เชนทร์กับไอ่เด็กเวรนั่นคุยกันแต่ก็ต้องชะงักเพราะแรงดึงเล็กๆจากข้างหลังของผม
“จะไปไหน....” เป็นไอ่ตัวแสบของผมนั่นแหล่ะที่ดึงไว้ แล้วมันมาโผล่ข้างหลังผมได้ยังไงล่ะนี่ มันปล่อยมือผมออกแล้วยืนมองหน้าผมนิ่งๆ ด้านหลังมันคือเด็กฝรั่งคนที่มันเดินชนเมื่อกี๊นั่นแหล่ะ ผมตวัดสายตาไปข้างหลังแล้วส่งสายตาถามเป็นทำนองว่านี่มันเรื่องอะไร
แต่ยังไม่ทันที่สายตาพิฆาตที่มักจะใช้ได้ผลสำแดงเดช เชนทร์ก็ตรงเข้ามาเขย่งเท้าแล้วเอามือน้อยๆนั่นขยี้หัวผมอย่างเอาเป็นเอาตาย ไอ่เด็กเวรข้างหลังนั่นก็เอามือปิดปากแล้วขำน้อยๆในท่าทีของพวกผมสองคน เอ๊ะ.....อ่าว.....?
“ก่อนจะคิดอะไร ก่อนจะทำอะไรน่ะคิดมั่งสิว้อยยยยยยยยยยย!!! กูรู้นะมึงคิดไรอะ ออกทางสายตาหมดเลยแม่ง....มึงจะไปทำน้องเค้าอย่างที่มึงไปทำไอ่แอรอนใช่มั้ย ห๊ะ!!”
หลังจากการบ่นยาวเหยียด มันเอามือสองข้างที่ขยี้หัวผมออก หันไปคุยกับเด็กบ้านั่นเล็กน้อย ไอ่เด็กนั่นพยักหน้าเป็นทำนองว่าเข้าใจ แล้วแยกตัวออกไป ตอนมันเดินผ่านหน้าผมยังมาจับไหล่ผมแล้วยิ้มๆให้อีก กวนตีนว่ะ....แต่ตอนนี้ผมต้องพาตัวเองไปตามแรงฉุดจากร่างเล็กๆที่พยายามลากผมไปอีกทางก่อนล่ะ....
…………………………......................................
ผมพยายามลากไอ่บ้าที่ทำตัวกร่างไปเรื่อยเข้ามุมแคบๆแถวห้องอาบน้ำ มีเรื่องต้องเคลียร์กับแม่งน่ะสิ
“ทำไรอะ คิดมั่งสิวะ” มองหน้ามันแล้วรู้ไปถึงความคิดมันเลย แม่งงงงงงง~ ไม่รู้ไอ่แจ๊คมันเป็นบ้าอะไรนักหนา ใครมันจะมาอยากอะไรกับผมขนาดนั้น.....เข้าขั้นโรคจิตแล้วมันน่ะ -*-
“จะไปรู้.....ก็เห็นคุย....” ดูมัน ดูม๊านนนนน ไม่ได้มีท่าทีสำนึกผิดซักนิด มันยังคงยืนล้วงกระเป๋ากางเกงว่ายน้ำของมันแล้วจ้องตาผมกลับมาอีก....สงบใจไว้โว้ยยยยยยย ยังไงวันนี้ก็ต้องโวยแม่งให้ได้
“ห่า.....ก็คุย คุยเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย” ผมยังคงเถียงมันต่ออย่างไม่ลดละ
“เออ.....ยังดีที่ไม่ได้ทำ ไม่งั้นโดนหนักแน่.....ทั้งคู่นี่ล่ะ....” มันย่างสามขุมเข้าหาผมช้าๆเล่นเอาผมผวา ผมถอยหลังกรูดจนชิดกำแพง ไอ่แจ๊คมันก็หยุดแล้วยกแขนขึ้นข้างหนึ่งกั้นผมไว้ในอาณาเขตของมัน บอกตามตรงว่ากูเริ่มกลัวมึงแล้วนะเฟ้ยยยยย T^T
“โดยเฉพาะเรา....โดนหนักแน่....” มันก้มตัวลงมากระซิบที่ใบหูผมเบาๆ ผมรีบเอาแขนสองข้างดันไหล่มันไว้ก่อนที่อะไรๆจะเลยเถิด เสียงเปิดประตูข้างนอกดังขึ้น ไอ่แจ๊คมันเลยคว้าตัวผมให้ตามเข้าไปในห้องอาบน้ำที่เปิดอยู่ข้างๆ พอแผ่นหลังของผมชนเข้ากับผนังห้องน้ำ มันก็ก้มตัวลงมาจะจูบผมอีก ตอนนี้มือไม้มันเริ่มอยู่ไม่สุข ลากไล้ไปมาตามแผ่นอกของผมแล้วอะดิ
ผมก้มหัวหลบไปพลางปัดป้องไปพลาง ปากก็ละล่ำละลักพูดไปก่อน คือกูไม่พร้อมนะว้อยยยยย ยิ่งสถานที่อย่างนี้อีก คิดผิดรึเปล่าวะลากมันมาคุยในห้องน้ำเนี่ยยยยย
“แจ๊ค...เดี๋ยวมึง....มึงฟังกูก๊อนนนน~~” มันเงยหน้าขึ้นมาจากการไล่จูบตามซอกคอของผม ผมชิงพูดไปก่อนทันที
“มึง.....เหี้ย...อ๊ะ....” มันเงยหน้าขึ้นมาแล้วเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ใบหูผมแทน...
“จะพูดไรก็พูดสิ.....ฟังอยู่... ฮึๆ” เลวววววว!!! มันเล่นไซร้ใบหูผมไม่หยุด แขนมันสองข้างก็ต่อสู้กับมือผมที่ปัดป้องไปมา จนมันต้องใช้วิธีกำข้อมือผมไว้แน่น เรียวลิ้นตวัดไปมาตามใบหูและกกหูผมไม่หยุดหย่อน สร้างความเสียวซ่านให้ผมเป็นอย่างมาก ผมพยายามรวบรวมสติ มือสองข้างก็พยายามสะบัดให้หลุดจากการกุมของไอ่แจ๊ค แต่ยิ่งผมขืนแรงเท่าไหร่ มันยิ่งแรงกลับมามากเท่านั้น
“อะ.....น้อง...น้องเค้า...อะ....น้องเค้ามา อื้อ....มาคุยเฉยๆ.....อะ แจ๊ค”
“คุยอะไร.....” มันผละออกมาจากใบหู แล้วจ้องตาผมตรงๆ เล่นเอาผมรู้สึกร้อนๆที่ใบหน้า
“ก็คุย....อะ เขา.....เขามาขอโทษ ที่...ที่ชนอะ...” ง่า.....มันต้องเป็นผมสิที่โวยมันเรื่องที่มันแกล้งผมให้ใส่เสื้อกล้ามอะ ไหงกลายเป็นผมที่โดนมันซักไซ้ล่ะ T^T
“แล้วทำไมคุยนาน....” มันปล่อยมือผมออก แล้วลากไล้ฝ่ามือไปตามแนวกระดูกสันหลังจนมาหยุดที่สะโพกของผม เล่นเอาเสียววาบ...
“ก็....อะ ก็เค้าขอโทษไง.....แล้ว แล้ว...อะก็ถามว่าชื่อ...อะ...อะไร” ผมพยายามเอามือดันไหล่มันไว้สุดแรงของผม แต่เหมือนไอ่แจ๊คจะรู้.... มันลากไล้ฝ่ามือเข้าไปที่ขอบกางเกงว่ายน้ำของผม ผมสะดุ้ง ตัวสั่นสะท้านจากสัมผัสของมัน มันลากปลายนิ้วเข้าไปในส่วนที่ลึกล้ำของผม แล้วเน้นย้ำเบาๆด้วยปลายนิ้ว....
“..............แค่นั้น?”
“อื้อ... แค่นั้น....แค่นั้นจริงๆ....ก็เค้า.....อึก เค้าถามว่าพวกเราอะ....มา มาจากไหนกัน.....อื้อ...แล้ว....แล้วก็พอบอกไป เค้าก็ชวนคุยต่อ.....อะ เพราะเค้า เค้าเคยไปเมืองไทยมา....อื้อ มา...ก่อน อะ”
แต่ละคำพูด แต่ละประโยคกว่าผมจะพูดออกมาหมด มันช่างยากลำบาก ความวาบหวิวที่ไอ่แจ๊คมันส่งมาให้ผมเล่นเอาตัวผมอ่อนยวบ ถ้ามันไม่คว้าเอวผมไว้ ผมอาจจะลงไปกองกับพื้นห้องน้ำแล้วก็ได้...รู้สึกเลยว่าตัวเองตอนนี้....เข่าอ่อน T^T
“แน่นะ....” ไอ่แจ๊คกระชับมือเข้าที่เอวผมอีกรอบหลังจากที่ผมมีทีท่าจะลงไปกองกับพื้นเอาง่ายๆ
“อื้อ....แน่ แจ๊ค...ปล่อยเถอะ....ปล่อยเถอะนะ...นะ” ผมเริ่มทนไม่ไหว (ทนไรวะนังหนู?) ผมละล่ำละลักตอบมันไป ไอ่แจ๊คมันยิ้มน้อยๆแล้วถอนฝ่ามือและเรียวนิ้วออกจากกางเกงของผม โฮ่ยยยยยย.....ค่อยยังชั่วหน่อย T^T
มืออีกข้างของมันยังโอบกระชับอยู่ที่เอวผมไม่ปล่อย มันจับฝ่ามือผมที่ผมทิ้งลงข้างตัวอย่างอ่อนแรงขึ้นมาจูบเบาๆ....
“ขอโทษ.....ที่แกล้งนะ....” มันค่อยๆจูบที่ฝ่ามือของผม แล้วส่งยิ้มนัยน์ตาพราวระยับมาให้ สายตามันมีทั้งความทะลึ่งทะเล้น แต่อีกความรู้สึกนึงนี่สิ....
“อะ....อะไร” ผมถามมันเสียงเบาหวิว หลบสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกของมัน...
“ก็อยากเห็น....คงจะน่ารัก......แล้วก็น่ารักจริงๆ.....จนรู้สึกโกรธที่คนอื่น....ก็ชอบ....”
“บ้า....คิดไปเอง ใครมันจะมอง”
“เยอะแยะไป....” มันจูบเบาๆที่ฝ่ามือผมอีกครั้ง จนผมอดคิดไม่ได้ว่ามันไม่เหม็นคลอรีนเหรอวะ -*-
“พอแล้ว......จบเรื่องแล้วนะ....ไปเล่นน้ำดีกว่า” ผมดันตัวมันออกเบาๆเป็นทำนองให้มันปล่อย เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าดันสุดแรงยังไงก็ไม่หลุดอยู่ดี สู้บอกให้มันปล่อยเองคงง่ายกว่า (เพิ่งรู้?)
“โอเคๆ....” มันปล่อยมือออก ผมเลยเปิดประตูแล้วค่อยๆแง้มออกไป พอเห็นว่าไม่มีคนก็รีบจ้ำอ้าวออกมาทันที พร้อมกับไอ่แจ๊คที่เดินตามหลังมาห่างๆ ผมหันไปมองสีหน้ายิ้มแย้มราวกับโลกเต็มไปด้วยสีชมพูของมันด้วยความหมั่นไส้
จะโวยวายมันคืนทีไร ไม่ได้เรื่องซักที....-*-
ผมเดินไปนั่งพักที่เก้าอี้ผ้าใบ โดยใช้ให้ไอ่แจ๊คไปตามสองสาวเพราะนี่มันก็ใกล้เวลาเที่ยงแล้ว ซักพักสองสาวก็มา เลยตกลงกันว่าจะแยกกันเฝ้าโต๊ะกับไปต่อคิวซื้ออาหาร สรุปคือผมกับน้องเมเฝ้าโต๊ะ ปล่อยให้คู่หูบรรลัยมันไปบรรเลงเพลงเสี่ยวกับฝรั่งกันสองตัว
………………........................................
“ตกลงไอ่เด็กเวรนั่นมันทำไมกับเมียมึง” ไอ่แนนพูดขึ้นระหว่างที่ต่อคิวซื้อชุดอาหารกลางวันอยู่ ผมเองก็อดหัวเราะไม่ได้กับสรรพนามที่มันใช้เรียกไอ่เชนทร์ลับหลัง
“......เห็นว่าแค่คุยเฉยๆ....ก็นะ” พูดจบทั้งผมทั้งมันหัวเราะในลำคอทั้งคู่....ขนาดเสียงผมเอง ผมยังรู้สึกเลยว่าเสียงมันเจ้าเล่ห์น่าดู
“ช่วยไม่ได้....มันก็น่ารักจริงๆ... กูรู้นะมึงแกล้งมันทำไมอะ....ฮึๆ” ผมยักคิ้วให้ แต่ไม่ได้ตอบอะไร เล่นเอาไอ่แนนขำก๊าก.....พวกผมอยู่ร่วมกันมาเดือนกว่าๆก็รู้สึกว่าเหมือนสนิทกันมานาน....รู้สึกดีทีเดียวครับ...
พอได้อาหารก็ยกกลับไปที่โต๊ะกัน นั่งทานนั่งเล่นกันพอให้หายจุกก็ลงไปเล่นน้ำกันต่อ
“พี่ๆคะ ไปลงน้ำอุ่นกันมั้ย....เมเห็นมีเป็นบ่อแช่ตัวแบบมีแรงดันน้ำอะค่ะ” น้องเมเดินนำไปในส่วนที่ไม่ค่อยมีเด็กเล็กๆ เพราะส่วนนี้เป็นส่วนของผู้ใหญ่ครับ เขาจำกัดไว้ว่าต้องอายุเกิน 15 ปีถึงจะลงได้ มันก็ไม่ได้ลึกนะครับ แต่อุณหภูมิมันคงไม่ค่อยเหมาะกับเด็กล่ะมั้ง...
ไอ่แนนและน้องเมค่อยๆจุ่มเท้าลงไปในน้ำที่อุ่นจนเกือบร้อน เห็นมันนิ่วหน้านิ่วตากันแล้วก็ค่อยๆแช่ตัวลงไปจนหมด ผมเองก็กำลังจะลงตามก็เห็นไอ่ตัวแสบของผมทำท่าเหมือนไม่แน่ใจ
“ไม่ลงล่ะ” ผมหันไปถาม อีกฝ่ายส่ายหน้าแหยๆ จนผมเอื้อมมือไปจับที่ข้อมือเล็กๆของมันให้ตามลงมา
“ลองดูน่า......”
จบตอนที่ 29 สวนน้ำฮาเฮ (2)
****************************
อัพยามเย็น ยังมีคนรออ่านอยู่ป่าววะ
พรุ่งนี้กับมะรืนม่ายอยู่ ไปทำงาน ก้ายยยยยยย ย๊ะก๋านนนนนนนน (แปล/ เบื่อออออออ ทำงานนนนนนน
)
คิดถึงคนอ่านจัง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
