ตอนที่ 26 เคลียร์ไง....เคลียร์จริงจริ๊ง~
ขอผม......ดำเนินเรื่องเองดูบ้างนะครับ....ฮึๆ
จริงๆผมเห็นนะ.....ฉากคุยกันของเชนทร์กับไอ่แอรอนน่ะ แต่ที่ยกขึ้นมาถามในสถานการณ์แบบนี้น่ะ.....แค่อยากลองอะไรนิดหน่อยมากกว่า....
“อะเฮ้ยยยยยยย~” ผมยังคงประชิดตัวและฝืนถอดเสื้อของไอ่เด็กบ้าตรงหน้าที่ตอนนี้หลังชนกำแพงเรียบร้อยแล้ว ผมยกแขนเรียวสองข้างขึ้นแล้วดึงเสื้อโปโลพนักงานออกจากทางหัว ปาทิ้งไปที่พื้น แล้วก็ย้ายมือลงไปจัดการกับกางเกงต่อโดยไม่ฟังคำทัดทานใดๆทั้งสิ้น....
“แจ๊ค.....มึง” ยัง......สอนไม่รู้จักจำ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ตัวนิดๆ ก็มือน้อยๆนั่นบินไปป้องที่ปากทันทีที่สายตาผมตวัดขึ้นไปมองหน้ามัน แต่ไม่ทันแล้วล่ะ ผมเชยคางมลนั่นเพื่อรับจูบจากผม....
เหมือนมันจะรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป.....เจอจูบแบบนี้เข้าไป สิ่งที่ตามมาทุกครั้งก็....
“เวลานี้เวลาอะไร....หืมม์....?” มันไม่ตอบ.....ได้แต่หลบสายตาผม ภายใต้แสงไฟนวลๆแบบนี้ ผิวเนื้อดูนวลเนียนกว่าที่เคย....
ผมแตะริมฝีปากลงที่ซอกคอเบาๆ สูดกลิ่นหอมๆจากตัว....จะว่าหอมก็ไม่เชิง มันมีหลายๆกลิ่นรวมกัน กลิ่นแป้งเด็ก กลิ่นครีม กลิ่นสบู่ กลิ่นผงซักฟอกจากเสื้อที่เพิ่งถอดไป หรือแม้กระทั่งกลิ่นซอสจากฮอตดอก....
แต่ทั้งหมด......ก็รวมเป็นกลิ่นเดียว ที่.....ผมอยากจะฝังจมูกลงไปแล้วดอมดมอย่างไม่รู้เบื่อ....
ผมละเลียดจูบๆแตะๆไปทั่วซอกคอ ลาดไหล่ ไหปลาร้าด้วยความอ่อนโยน.....อดใจไม่ไหวก็ขบกัดเบาๆตามแผ่วผิว จูบให้เป็นจังหวะเดียวกับการลูบไล้ร่างกายเบื้องล่าง....
ไอ่ตัวแสบในอ้อมกอดผมคงเคลิ้มได้ที่แล้วล่ะ....วี่แววที่จะขัดขืนหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ ฮึๆ....
อย่างที่บอกครับ.....ผมไม่ชอบการฝืนใจ.....
ไม่คือไม่....
และถ้าทุกท่านสังเกตกันนะ....มักจะไม่มีคำว่า ‘ไม่’ ออกจากปากของเชนทร์....
หรือผมรุกเร็วจนมันพูดไม่ทัน....ก็ไม่รู้นะ.... ฮึๆ...
ร่างในอ้อมกอดผมกระตุกสั่นน้อยๆ เมื่อผมเน้นย้ำในจุดที่อ่อนไหว ผมลูบไล้ไปตามแนวเส้นเลือด ขยับมือขึ้นลงตามจังหวะที่คุ้นเคย....
ริมฝีปากผมยังประกบจูบไม่ห่าง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทำท่าจะหายใจไม่ออกก็ถอนริมฝีปากออกแล้วจูบไล่ลงมาอีกครั้ง....
ผมคุกเข่าลงตรงหน้าไอ่ตัวแสบ ที่ตอนนี้ร่างกายอ่อนระทวยจนต้องเอามือจิกครูดกับผนังอย่างหาที่พึ่ง ริมฝีปากผมไล่ลงไปขบเม้มยอดอกที่ตอนนี้ชูชันขึ้น ทั้งดูดและเล็มอย่างหมั่นเขี้ยว ฝ่ามือเบื้องล่างยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง...
เมื่อถึงจุดๆหนึ่ง ร่างกายที่กระตุกสั่นอย่างแรงของคนตรงหน้าเป็นสัญญาณอย่างดีที่บอกให้ผมรู้ว่า....อีกไม่นานร่างนี้จะปลดปล่อย.......
อย่าถามว่าทำไมผมรู้......ลองถามคู่ของพวกคุณดูก็ได้.....ยิ่งทำกันมากเท่าไหร่ สิ่งที่เรียนรู้ในเบื้องลึกของอีกคนก็จะมากขึ้นเท่านั้น.....ก็นี่มันเวลาแห่งการ ‘เปิดตัวเปิดใจ’ เข้าหากันอย่างดีเลยล่ะ ฮึๆ...
ผมหยุดการกระทำทุกอย่างทันที ชันตัวขึ้นกั้นแขนขังอีกฝ่ายไว้ ไอ่ตัวแสบตรงหน้าผมปรือตาขึ้นอย่างงุนงง หลังจากที่โดนผมป้อนสัมผัสให้อย่างต่อเนื่องมานาน...
“บอกมาซิ.....คุยอะไรกันกับแอรอน....” ผมมองหน้าอีกฝ่ายตรงๆ ยอมรับครับว่าหมั่นไส้....อยากแกล้ง....ฮึๆ
มันเงยหน้าขึ้นมองหน้าผม แล้วก็ก้มหลบลงไปเมื่อผมเคลื่อนใบหน้าเข้าไปในระยะประชิดกว่าเดิม...อีกฝ่ายเลื่อนมือไปบังที่ส่วนสำคัญของตัวเอง คงจะอาย....ผมคิด
ก็จนถึงตอนนี้ เสื้อผ้าของผมยังอยู่ครบทุกชิ้น....ในขณะที่ร่างเล็กตรงหน้า.....เหลือแต่....ถุงเท้า....
“เชนทร์......อย่าดื้อ....” มันอ้าปากจะเถียง ผมก็ประกบจูบลงบนกลีบปากสีแดงช้ำนั่นอีกรอบ....และมันคงจะต้องช้ำกว่านี้อีกแน่ๆ.....ถ้าไม่รีบบอก....
ผมแค่อยากจะได้ยินจากปากของมัน.....ว่ามันจะไม่ไปยุ่งกับอีกฝ่าย....
“อื้อ....อย่า...อะ อย่าเล่นแบบนี้....แจ๊ค...อ๊ะ...” ผมเลื่อนมือขวาเข้าไปลูบไล้ช่วงตัว เอวบางๆจนเลยเถิดไปถึงสะโพกด้านหลัง....เนินเนื้อแน่นๆ....ทำเอาผมแทบจะสะกดอารมณ์ตัวเองไม่อยู่...
แต่ยัง.....ยังก่อน....
“บอกมา....” ผมย้ำซ้ำๆ พูดใส่ตาของอีกฝ่ายที่มีสีหน้าเข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด.....สีหน้านั้นมีทั้งความเขินอาย ความลำบากใจ และ....ความต้องการ...
มันยากมากนะครับ....กับการที่ผมปั้นหน้าให้ดูขรึมที่สุด.....ต่อหน้าภาพที่มัน....โคตรจะเย้ายวนใจขนาดนี้....
แต่ผมก็ทำจนได้....ฮึๆ ทั้งๆที่ ภายในนั้นแทบจะปะทุจนพร้อมจะระเบิด....
“ก็....อื้อ...ก็แค่....บอกว่า อื้ออออ เป็น....เพื่อน....อะ เป็นเพื่อนกัน...นะ....อึก...” ร่างเล็กตรงหน้าเอ่ยกระท่อนกระแท่น เมื่อถูกบังคับให้พูดในสภาพที่อารมณ์ภายในกำลังปั่นป่วน ผมยังคงเร่งมือสลับช้าเร็วอยู่แบบนั้น.....เพราะรู้ดีว่า มันเป็นความทรมานที่แสนหวานเพียงใด....
“แน่ใจนะ....”
“อื้อ....แน่.....แน่ใจ....แจ๊ค...พอแล้ว ไม่เล่นแล้ว....แจ๊ค แฮ่ก...อะ” ผมปล่อยมือตัวเองออก สองมือประคองใบหน้าหวานๆนั่นมาจูบเบาๆ สองแขนเรียวเอื้อมโอบรอบคอผมอย่างเผลอไผลตามอารมณ์หวาม....แต่ทว่า....
“แล้วไปจับมือกับมันทำไม....” ผมถามมันต่อ ในขณะที่ฝ่ามือผมก็เลื้อยไปทั่วร่างกายตรงหน้า หากแต่เว้นไว้ในบางจุด.....จุดที่เจ้าตัวต้องการจะให้แตะต้องนั่นแหล่ะ....
ไอ่ตัวแสบของผมมีสีหน้าขัดใจขึ้นอย่างเห็นได้ชัดจนผมแอบหัวเราะข้างใน... ตอนนี้ร่างกายช่วงล่างของผมเองก็รุมร้อนอยากจะปลดปล่อยเหมือนกันนั่นแหล่ะ...แต่จะเคลียร์ทั้งที....มันต้องให้เด็ดขาด.....
“ก็......อะ ก็แค่จับ...มือ...แล้วบอก.....อะ บอกว่าเป็น....เป็น เพื่อน....น่ะ อะ.....แจ๊ค...” ผมยิ้มออก....ฝ่ามือลากไล้ไปที่กลางลำตัวอีกฝ่ายอีกครั้ง ร่างกายตรงหน้ากระตุกสั่นเหมือนพึงพอใจในการกระทำของผมอย่างเหลือประมาณ...
อย่างที่บอกว่าผมเห็นทั้งหมดนั่นแหล่ะ....แต่ผมแค่อยากได้ยินจากปาก...
แค่อยากได้ยินว่า....มันเป็นของผมคนเดียว....
คำตอบรับน้อยๆตอนที่แอรอนมันถามเรื่องระหว่างมันกับผม....แค่นั้นก็มากพอแล้ว....
ผมช้อนตัวอีกฝ่ายที่ตอนนี้แทบจะละลายไปกับผนังขึ้นมาอยู่ในอ้อมกอดแล้ววางร่างนั้นให้นั่งที่ขอบเตียงอย่างหมิ่นเหม่...
“ถอดเสื้อให้หน่อย....” แน่ะ.... ไอ่สีหน้าเข้มๆ ปนลำบากใจนี่มันน่า.....ซะจริง ฮึๆ...
อีกฝ่ายเอื้อมมือมาจับที่ปลายสาบเสื้อของผม แล้วดึงออกทางหัวให้อย่างนุ่มนวล ผมพยักหน้าน้อยๆเป็นเชิงให้ถอดท่อนล่างด้วย อีกฝ่ายก็ยิ่งหน้าแดงไปใหญ่ แถมยังขมวดคิ้วมุ่นจนผมหลุดขำออกมาจนได้....ผมปล่อยให้อีกฝ่ายงมกับกระดุมกางเกงแสล็คและเข็มขัดของผมซักพัก ผมมองตามอิริยาบถงกๆเงิ่นๆนั่นด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย....
แต่ตอนนี้คงเหลือไม่กี่ความรู้สึกแล้วล่ะ....
“ฮึๆ....” ผมผลักร่างอีกฝ่ายเบาๆให้นอนราบลงกับพื้นเตียง แล้วเอื้อมมือไปดึงทั้งกางเกงและบอกเซอร์ออกจากตัวด้วยความรวดเร็ว เพราะถ้ารอให้อีกฝ่ายทำให้ทั้งหมด....ผมคงคลั่งตายก่อน...
ก็อดทนมาได้พักใหญ่ๆแล้วนี่ครับ ฮึๆ......
ผมทาบทับลงไปที่ร่างไอ่ตัวแสบที่ตอนนี้นอนมองผมอย่างหวาดๆบนเตียง เสียงหอบน้อยๆที่ยังคงมีให้ได้ยินแทบจะตลอดเวลา ผมก้มลงไปจูบที่กลีบปากแดงช้ำนั้นอีกครั้ง ฝ่ามือเลื่อนไล้ลงไปเบื้องล่าง ใช้ปลายนิ้วปาดเอาน้ำเหนียวๆที่ส่วนปลายของอีกฝ่ายขึ้นมาแล้ว....ไล้เลียให้อีกฝ่ายเห็นอย่างจงใจ...
หันหน้าหนี หน้าแดงไปจนถึงใบหู ผมยิ้มน้อยๆในความน่ารักเล็กๆของมัน เลื่อนปลายนิ้วลงไปเบื้องล่าง สอดแทรกเข้าไปในส่วนลึกล้ำของมัน เอวบางขยับขึ้นจนลอยจากพื้นเตียงตามสัญชาตญาณ...ผมก้มลงกระซิบที่ใบหูเบาๆ
“อย่าเกร็ง....ดี.....อย่างนั้นแหล่ะ.....” ร่างเล็กเบื้องล่างโอบรอบคอผมอย่างเผลอไผล ผมเลื่อนไปจูบเบาๆที่หน้าผาก ค่อยๆขยับเรียวนิ้วเข้าออกจนอีกฝ่ายดูคุ้นชินขึ้นบ้างแล้วค่อยเพิ่มจำนวนนิ้วไปเรื่อยๆ....
“แจ๊ค.....พอ....พอเถอะ....อะ....อ๊า ทำ...ทำเถอะ....เถอะนะ...อึก....” แม้สีหน้าจะบ่งบอกชัดเจนว่าลำบากใจแค่ไหน แต่คำพูดซื่อๆนี้ก็ทำให้ผมยิ้มออก....
ก็มันน่ารักแบบนี้สิน่า.....
“ตามบัญชาครับ....คนดี....”
..............................................................................................
จินตนาการกันต่อเถอะครับ.....ตามสบายเลยครับ.....
ผมแค่อยากจะบอกว่า.......กว่าผมและมันจะตื่นขึ้นมาในอีกวันได้....ก็ปาไปเที่ยงๆแล้ว....
ไบหน้ายุ่งๆมีรอยหมอนอยู่นี่มันก็......น่ารักดีไปอีกแบบ.....
ที่แน่ๆ ผมคงต้องจับมันตัดผมแล้วล่ะ…..ถึงมันจะจั๊กจี้ดีเวลาที่แนบชิดกับเส้นผมนิ่มๆนี้....
แต่พอยิ่งยาวขึ้นๆ เท่าไหร่....ใบหน้าที่เจ้าตัวย้ำนักหนาว่า ‘หล่อ’ มันจะกลายเป็น ‘น่ารัก’ ไปน่ะสิ
เห็นผมดูเฉยๆ ผมก็หวงนะครับ....ฮึๆ....
จบตอนที่ 26 เคลียร์ไง....เคลียร์จริงจริ๊ง~
***********************************
เคลียร์แล้ว.....มันเคลียร์กันแล้วจริงจริ๊ง~~~~~~~ ฮ่า~
แต่คนแต่งอยากแกล้งคนอ่าน.... จริงๆก็เกาะขอบเตียงบันทึกทุกช๊อต แต่แบบว่า...โรคจิตไง ชอบแกล้ง
งานก็.....สมองกูนี้ช่างปลอดโปร่งโล่งสบาย....
ใสกิ๊งเยยยยย
ม่ายมีไรเลย
5 5 5
5....
ฮือ......
ฮืออออออออออออออออออออ
เป็นบ้าพอแล้วม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านกันจนมาถึงบรรทัดนี้ ขอบคุณมากมายจริงๆจ่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
