บทที่ 2 (ต่อ)
“ไนท์ มึงแน่ใจนะว่าจะเล่นไอ้นี่อ่ะ” ผมถามเสียงสั่นนิดๆ นี่มันระดับปราบเซียนเลยนะเว้ย เหอๆ ทำไม๊ ทำไม มึงไม่ถามความสมัครใจกูก่อน ไอ้ไนท์มันเหล่มองผมด้วยท่าทำกวนสุดตรีน ไม่ได้พูดผิดนะครับ ท่ามันน่าถีบให้สุดตรีนจริงๆ
“ไมว้า หรือมึงกลัว?” อ้าว มาท้ากูอีกไอ้สัด มึงคิดว่ากูจะหลงกลแผนยุง่ายๆ ของมึงหรือไง สาดด กูไม่ใช่เด็กสามขวบนะ
“ตัวตัวกันเลยดีกว่ามึง” อ้าวว เออ เอาเข้าไป เด็กจริงๆ เลยกู
“หึ” แน่ะ มียิ้มเยาะ ไอ้สาด เดี๋ยวมึงเจอดีแน่
ไอ้คุณชายมันลากผมเดินผิวปากตัวปลิวไปเข้าแถวรอเล่นเฮอริเคน ส่วนไอ้ผมคนอยากมา กลับยิ้มแหย๋ๆ ขาสั่นน้อยๆ หวาดเสียว้อย ในใจก็ท่องพุธโธ ธรรมโม สังโฆ ไปเรื่อยๆ เล่นของว่างั้นเหอะ
“จะพระ จะเทวดาก็ช่วยมึงไม่ได้ทั้งนั้นแหล่ะ ไปได้แล้ว” เสียงมันเหมือนคำพิพากษา เมื่อเฮอริเคนมันลงมาจอด และคนที่เล่นรอบก่อนก็ทยอยกันลงมา ตัวผมถูกไอ้ปีศาจบ้าพลังลากไปประจำที่ทันที พอที่ล๊อกมันล๊อกพวกผมไว้เรียบร้อย ผมก็หันกลับไปมองไอ้คนข้างๆ ตาละห้อย แต่มันกลับขยับยิ้มกวนทีน และผิวปากทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“กูเปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหมวะ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก” หลวงพี่เท่งช่วยผมด้วย อ๊ากกกก
เฮอริเคนเริ่มเคลื่อนสูงขึ้เรื่อยๆ ไอ้ผมก็ใจหายวาบ เหลือบไปมองคนข้างๆ เห็นมันกำลังมองผมอยู่เหมือนกัน เอาวะ!! ไหนๆ ก็ไหนๆ ขอกูหาเศษหาเลยหน่อยเหอะมึง ว่าแล้วผมก็เอื้อมมือไปจับมือมันไว้แน่น ไอ้ไนท์ทำหน้าตกใจนิดๆ ก่อนที่จะบีบมือผมแน่นอย่างให้กำลังใจ ไอ้สาดด มึงไม่ต้องเสือกทำตัวเป็นคนดีตอนนี้ มันไม่ทันแล้วโว้ยย จ๊ากกกกก มึงบอกมันให้หยุดหมุนที วิญญาณกูจะออกจากร่างแล้ว ว๊ากกกก แล้วมันจะเสือกมาหยุดค้างตอนที่หัวกูห้อยลงพื่นเพื่อ? อ๊ากกก กูจะตกไปตายแล้ววว ม่ายยยยยย ไอ้ไนท์เจอกันชาติหน้านะมึง อ๊ากกกกก
‘กูรอดแล้ว กูรอดแล้ว’ ผมปลอบใจตัวเองเมื่อเครื่องเล่นมันก็ค่อยๆเบาลง และนิ่งสนิทอยู่กับที่ ไม่เอาแล้วครับ ชีวิตนี้ ผมจะเข็ดจนตาย ต่อให้ใครท้า ด่าญาติโกโหติกาผมยังโคตร ผมก็จะไม่หลวมตัวมาเล่นไอ้เครื่องบ้านี่อีกแล้ว ยังไงผมก็รักตัวกลัวตาย ส่วนๆ ญาติก็...หาทางรอดเอาเองแล้วกันครับ ตัวใครตัวมันครับงานนี้
“หึหึ แล้วทำเป็นอวดเก่ง” ไอ้เวร กูจะไปรู้เรอะ ว่ามันจะสนุกกระชากวิญญาณกูขนาดนี้ อยากด่ามันนะครับ แต่ถ้าขืนผมเปิดปาก ไอ้ของเก่าที่กินๆ มา มันจะขย้อนออกมาเสียหมด ผมเลยรีบสาวเท้ายาวๆ ไปทางห้องน้ำโดยไม่ได้สนใจจะตอบคำไอ้ไนท์มันทั้งสิ้น ตอนนี้ขืนสนใจมันอีกก็บ้าแล้วล่ะครับ
“เฮ้ย! มึงจะรีบไปไหนวะ แค่นี้เคืองเหรอวะ ขี้งอนจริง” มันบ่นแล้วก้าวตามหลังผมมา อยากจะบอกมันเหลือเกินว่าโคตรจะเคืองเลย แต่ไอ้งอนนี่กูขอเหอะว่ะ กูไม่เคยอยากจะงอนมึงมาก่อนเลยในชีวิตนี้ เพราะกูรู้ว่ากูต้องงอน และง้อตัวเอง รวมทั้งง้อมึงด้วย แม่งง โคตรเสียเปรียบเลย
“เฮ้ย! กูถาม ทำไมไม่ตอบ” มันกระชากตัวผมจนปลิวไปปะทะอกกว้างๆ ของมัน สถานการณ์มังคงจะโรแมนติกกว่านี้ ถ้าผมไม่...
“อ้วกกกกก โอ้กกกกก” ....ไม่อ้วกใส่เสื้อมันไปเต็มที่
“เฮ้ยยยย” ร้องไปก็ไม่ทันแล้วมึง มาเป็นกระโถนให้กูซะดีๆ เสือกอยากถามมากดีนัก มาอายเป็นเพื่อนกูเลยมึง ผมไม่คิดจะสนใจเสียงก่นด่าของมันกลับยืนอ้วกอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยมีมันลากผมออกไปอ้วกข้างๆ พุ่มไม้ เพื่อไม่ให้การสันจรของผู้คนติดขัด ขอบใจว่ะ กูแม่งโคตรซึ้งน้ำใจมึงเลย ไอ้ฟาย
“พอยังเมิง” มันถามเสียงอ่อน ซึ่งผมคาดว่าคงเป็นอ่อนอกอ่อนใจ หลังจากปล่อยให้ผมรีดเอาของเก่าออกมาจนหมด
“เออ” ว่าแล้วก็ใช้เสื้อมันเช็ดปากอีกที ไหนๆ มันก็เลอะไปแล้วนี่หว่า
“เฮ้ย! มึงนี่” มันบ่นแต่ก็ยอมให้ผมเช็ดแต่โดยดี
“สาแก่ใจแล้วใช่มะ?” มันมองผมอย่างเคืองๆ แล้วถอดเสื้อเปื้อนอ้วกของผมออก โอ้! มึงจะยั่วกูเหรอไงฟร่ะ ใครใช้ให้มึงใส่เสื้อกล้ามบางๆ ไว้ข้างในวะ น่านนน มึงเห็นไหม คนอื่นมองมึงจนตาค้างแล้ว ใส่เสื้อเดี๋ยวนี้เลยนะมึง
“มองเอี้ยไร รับผิดชอบด้วยนะมึง” มองว่าที่ภรรยากูดิวะ เฮ้ย!! ไม่ใช่เว้ยย อย่างไนท์จะยอมให้กูรุก เหอๆ ไม่มีทาง อ้าวว คิดไปไหนเนี่ยกู เพื่อนเว้ยเพื่อน ทำไมกูเป็นคนอย่างนี้วะ เมื่อกี้เพิ่งบอกจะเลิกคิดเกินเลยกับมัน แค่เห็นมันถอดเสื้อหน่อยเดียว เสร็จมันเลยกู ใจง่ายแท้
“เอ้า เป็นไรอีกเมิง ไปๆ กลับบ้าน ไม่ลงไม่เล่นมันแล้ว” เออ กูก็ไม่ให้เมิงเล่นทั้งชุดนี้หรอกโว้ยย กูกลัวหัวใจกูจะวายก่อนได้มึง แน่ะ เลิกไม่ได้แล้วมั้งเนี่ยกู - -
“เออ” ผมตอบสั้นๆ แล้วตั้งท่าจะเดินไปขึ้นรถ แต่คำพูดต่อมาของมันทำเอาผมชะงัก
“แล้วคืนนี้ รับผิดชอบกูด้วยล่ะเมิง”
เฮือก!! ไม่ได้หลับไม่ได้นอนอีกแล้วกู งานเข้าแล้วมึง ไอ้เวย์
……………………………………….
“แม่คร้าบ ผมกลับมาแล้ว” หึหึ คิดว่าเสียงใครครับ เหอๆ ไม่ใช่ผมหรอก มีคนไอ้หน้าด้านมันสวมรอยเป็นลูกชายแม่ผมไปแล้ว
“อ้าว ไนท์ มาๆ ทานข้าวกับแม่ลูก” แม่ผมยิ้มหวานมาโอบร่างสูงๆของ ไอ้ไนท์ไว้อย่างอารมณ์ดี เออๆ รักกันเข้าไป ไม่ใช่ผมไม่ชอบนะครับ หึหึ ไม่เคยได้ยินหรอครับที่เขาบอกว่าให้เข้าทางผู้ใหญ่อ่ะ น่าน ไผลไปเรื่องนั้นอีกแล้วกู
ไอ้คุณชายไนท์กำลังคุยกับแม่ผมอย่างออกรสหลังอาหารเย็น ทิ้งให้ผม ลูกชายนอกคอกที่กลายเป็นหมาหัวเน่าไปแล้วตอนนี้นั่งฟังเงียบๆ แอบเคืองหน่อยๆเหมือนกัน แต่เคืองไปก็เท่านั้นล่ะครับ สุดท้ายผมก็ต้องมาง้อตัวเองอยู่ดี เหอๆ แล้วจะงอนให้เหนื่อยเพื่อ?
“คืนนี้ผมค้างด้วยนะครับแม่” เฮ้ย!! อะไรของเมิง กูไม่ให้ ไม่ให้ ไม่ให้มึงไป กร๊ากกก ค้างเลยเพื่อน ตามสบาย ฮ่าๆ ถ้าคืนนี้มึงไม่เสร็จกู กูไม่ขอเรียกตัวเองว่าชายเหนือชาย
“เอาเลยลูก ตามสบาย” ใช่ เอาเลย เฮ้ย! ทะลึ่งแล้วกู
“เป็นเอี้ยไรของเมิงเนี่ย ทำหน้าโคตรเอ็กซ์เลยว่ะ บอกไว้ก่อนนะเว้ย ไม่ต้องมายั่วกูให้เหนื่อย กูไม่หวั่น” สาดดด ใครบอกว่ากูยั่วเมิง กูแค่คิดอะไรเพลินๆ เท่านั้นเอง จะว่าไป กูก็ให้ท่ามึงอยู่ตลอดนะเว้ย แต่มึงอ่ะ เสือกไม่รับความหวังดีของกูเอง กร๊ากกก
“ยั่วพ่อเมิงดิ” หมาเอาชัยไว้ก่อนครับ
“ยั่วทำไม พ่อกูอ่ะให้แม่กูยั่วได้คนเดียวเว้ย” อ้าว ไอ้นี่ เล่นถึงพ่อถึงแม่เลยนะมึง แต่เอาเหอะ ปล่อยมันไป พ่อแม่มันครับ ไม่เกี่ยวกับผมอยู่แล้ว ที่จริงก็อยากให้เกี่ยวอยู่นะ แหะๆ
“กวนทีนอีกนะเมิง ไม่ไปช่วยแม่ล้างจานวะ?”
“อ้าว มึงเข้าใจไรผิดป่ะวะ น้านิ่มเขาแม่มึงนะเว้ย ไม่ใช่แม่กู” อ้าว รู้ด้วยเหรอมึง
“อ้าว หรอวะ กูก็หลงเข้าใจผิดมาตลอด”
“มึงนี่ ฮ่าๆ เอาเหอะ กูไม่เถียงแล้ว ขึ้นห้องไปรับผิดชอบกูซะดีๆ” มันพูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ น่าน ยั่วกูไม่รู้ตัวอีกนะเมิง
“กูยัง..เอ่อ..กู กู ไปช่วยแม่ล้างจานก่อนนะ” ไม่ใช่กูไม่อยากขึ้นห้องกับเมิงนะ แต่ขอกูไปทำใจแป๊บ แม่คร้าบ ช่วยผมด้วย
“ไม่ต้องเลยมึง ไปกับกูได้แล้ว” พูดจบไอ้คุณชายมันก็จัดการลากผมขึ้นข้างบนกับมันทันที ไอ้ผมก็ดิ้นๆ พอเป็นพิธี เดี๋ยวมันจะว่าผมเล่นตัวไม่เป็น หึหึ
ทันทีที่แสงไฟจากหลอดนีออนทำงาน ห้องขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ก็ปรากฏแก่สายตา เตียงขนาดคิงไซส์ ไม่ใช่เอามาเผื่อใคร แต่เพราะผมเป็นคนนอนดิ้น ทีวี ชุดโฮมเธียเตอร์ เครื่องเล่นเกมส์ โต๊ะหนังสือ ตู้เสื้อผ้า ตู้เก็บโมเดล ข้าวของมากมายถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ ห้องทั้งห้อมอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมสะอาดน่านอน
“เข้ามาห้องมึงทีไร กูมีอารมณ์ทุกที” เฮือก! ไม่ต้องมาเสือกยิ้มให้กู สถานการณ์นี้มึงไม่ควรอย่างยิ่งจะมายั่วกูด้วยรอยยิ้ม ไอ้คุณชายไนท์
“มา ไอ้เวย์ มาทำหน้าที่ของเมิงได้แล้ว” เสียงเข้มที่แฝงแววขี้เล่นดังมาจากร่างที่นอนกลิ้งไปมาบนเตียงผม ตกลงเมิงอายุเท่าไรวะ ไอ้ไนท์ เสื้อกล้ามสีขาวบางๆ ของมันถกขึ้นไปเผยให้เห็นกล้ามท้องได้รูป โอ๊ยยย ตายๆ กู งานนี้ ดับสนิท
“เอ่อ..ม่ะ..ไม่อาบน้ำก่อนเหรอเมิง”
“ไม่อ่ะ ขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ก่อนที่มึงจะเจ็บตัวถ้ากูต้องเป็นคนไปลากเมิงขึ้นมา”
“อือ อา ดีเวย์ ดี”
“อืม เลื่อนลงไปอีกนิดนึงครับ อา ใช่ ใช่”
“อ้ะ เบาๆ อา อือ ดี นั่นแหล่ะ อา”
“เมิงหยุดครางซะทีได้ไหม ไอ้ฟายย เดี๋ยวกูเลิกนะเมิง”
“อย่าพูดมาก นวดต่อไปเลยเมิง” นวด? ใช่แล้วครับ ได้ยินไม่ผิดหรอก เวลาผมทำอะไรผิดก็โดนลงโทษให้นวดให้มันประจำ เหอๆ แต่แม่ง ไอ้สาดเอ๊ย ให้กูนวดตั้งแต่หัวยันตีน แล้วไล่กลับมาใหม่จากตีนยันหัว ไอ้บ้า มึงคิดได้ไงวะ? แม่งง แล้วยังจะเสือกมาครางบิวอารมณ์กูอีก ไอ้เลว มึงจะทรมานกูไปถึงไหน
“อา อือ อือ” มันยังคงหลับตาครางรับสัมผัสของผมต่อไป แต่ไอ้ผมคนนวดน่ะ มือไม้สั่นไปหมดแล้ว ทำไมมึงเซ็กซี่ได้ใจกูขนาดนี้วะ?
“กูบอกว่าอย่าครางไอ้สัด ฟังไม่รู้เรื่องหรือไงวะ”
“พูดมากดีนักมึง นวดไปจนกว่ากูจะหลับก็แล้วกัน”
หา! ตลกแล้วมึง พูดเป็นเล่นไป รอเมิงหลับ แล้วกูจะได้นอนม้ายย กูต้องทนฟังมึงคราง ดูมึงบิดตัวไปมาให้หัวใจจะวายจนถึงเช้าเลยรึไงวะ มึง มึง ไอ้เลว ไอ้ปีศาจ กูทรมานโว้ยยย แงๆ อดทนไว้ไอ้เวย์น้อย ลูกพ่อ
--------------------------------------------------
ไว้มาต่อค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
