โปรดอ่านตรงนี้ก่อนครับ จากที่แจ้งไว้ว่าผมจะพยายามตอบทุกคอมเม้นท์ตอนลงบทที่สามสิบ ซึ่งก็พยายามตอบให้ครบแล้ว ใครตกหล่นไปผมไม่ทันดู ก็อย่าเสียใจนะครับ รักทุกคน ตอบเม้นท์หรือไม่นั้นก็แค่อยากขอบคุณ พูดคุยกับคนอ่านบ้างเป็นระยะๆ
ยังไงผมก็ลงนิยายจนจบอยู่แล้วครับ ผมไม่เคยแต่งนิยายไม่จบ
(ข้างบนแอบกัดเจ๊สองในนิยายหลายๆเรื่อง อิอิ เจ๊สองอย่าตบผมนะ ฮิฮิ รักนะตะเอง)
อีกอย่างคือมันจะเป็นประโยชน์ต่อผมนะครับ คืองี้ครับ อยากอยากให้ทุกท่านเวลากดคอมเม้นท์ให้ผม อยากให้ดูให้ดีๆก่อนว่าเม้นท์ของท่านไปปรากฏจริงๆในกระทู้ของผมหรือไม่
เพราะบางครั้งคนเม้นท์พร้อมๆกันแล้วมันจะไม่ขึ้น บางคนไม่รู้กดปิดหน้าต่างpost replyทิ้งไปแล้ว เม้นท์เลยไม่ขึ้น
คือผมอยากอ่านทุกคอมเม้นท์ เป็นเหมือนยาดื่มชูกำลังจริงๆ อ่านแล้วยิ้ม อ่านแล้วรู้สึกชอบ รัก อยากทำให้เรามาลงนิยาย
ทุกวัน เพราะจะไม่ลืม อันนี้ต้องขอบอกไว้เลย
แต่ไม่ต้องการการปั่นกระทู้แต่อย่างใด ฉะนั้นหากใครอ่านแล้วไม่อยากเม้นท์ก็ได้ครับ ไม่โกรธ เพียงแต่ผมจะได้รู้ว่าตัวเองบกพร่องตรงไหนอ่ะป่าว แล้วก็จะได้คุยๆกันด้วยไงครับ หนุกดี
เอาล่ะ มาถึงเรื่องนิยายที่มีเรื่องจะแจ้ง คือว่า นิยายเรื่องนี้อาจเป็นเรื่องสุดท้ายที่ผมจะสามารถแต่งขึ้นมาได้ในปีนี้
คงเพราะปีนี้ต้องยุ่งๆมากๆ ในฐานะเฟรชชี่บอย ยังไงต้องขอโทษแฟนๆนักอ่านทุกท่าน
ได้โปรด อย่าลืมผมตอนโวตนิยายประจำปีด้วยนะครับ พลีสสสๆๆ <<<(อันนี้อยากได้อ่ะ เหมือนเป็นรางวัลที่เราอยากได้มานาน หุหุ)
มีเรื่องจะเเจ้งให้ทราบเท่านี้ครับ ไปอ่านนิยายกันเลยเน้อะ
ALeX
บทที่ 31
ชลัชไม่อยากเชื่อว่าพิมพากำลังนอกใจเขาอยู่
เพื่อนหลายคนที่เตือนเขา ว่าหญิงสาวคนนี้…ไม่ธรรมดา
แต่เขาไม่เคยเชื่อหรือรับฟังแม้แต่ครั้งเดียว
เพราะคนอย่างชลัช หากรักใครแล้วก็รักจริง ต้องไว้ใจกันและกัน ให้เกียรติกัน…
ทว่านี่…เขาเพิ่งเห็นกับตาตัวเองว่าพิมพาเดินควงกับชายอื่นในห้าง
ชลัชไปกินข้าวกับลูกค้า ห้างดัง…พิมพายังกล้า
ชายหนุ่มไม่เข้าไปโวยวายหรือเกรี้ยวกราดใส่ เพียงแต่เก็บกลับมานั่งครุ่นคิด…
ไหนจะเรื่องงาน เรื่องชีวิตส่วนตัว เรื่องพี่ชาย…ชนินทร์
ช่วงนี้ชีวิตของเขาช่างวุ่นวายสับสน
ทำยังไงดี?
บังเอิญที่วันนี้พิมพามาเยี่ยมเขาถึงที่บ้าน ชายหนุ่มนั่งเครียดอยู่บนโซฟา…ดาราสาวเข้ามานั่งคลอเคลียข้างกาย
“ลัชคะ พิมมาแล้วยังหน้ามุ่ยอีก ไม่อยากให้พิมมาหรือคะ?”
มารยาหญิง…มีหรือจะเรียกความสนใจชายหนุ่มไม่ได้
“ผมแค่เหนื่อยๆ…”
“งั้นไปนั่งในสวนกันเถอะค่ะ พิมซื้ออาหารมาเยอะแยะเลย ลัชจะได้หายเครียด”
ชลัชยอมโดนร่างบางจูงไปที่สวน หญิงสาวจัดแจงจัดอาหารขบเคี้ยวทานเล่นทั้งหมดใส่จานด้วยตนเอง ท่าทางคล่องแคล่วงดงามเยี่ยงแม่บ้านแม่ศรีเรือนเยี่ยงนี้…ก็เป็นอีกหนึ่งทักษะที่พิมพาฝึกไว้ใช้ตบตาจนเชี่ยวชาญ
“ผมยังไม่หิว…”
“ทานเล่นเถอะค่ะ นะคะลัช”
ขยันป้อนให้ เอาใจเขา พูดกับเขาอย่างออดอ้อน…
ที่พิมพามาหานายชลัชวันนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวไก่จะตื่นเสียก่อน คงไม่มาหรอก!
ยังไงซะหล่อนที่ยังอยากได้ ‘ที่เกาะ’ รวยๆ…มีความมั่นคงในชีวิตภายภาคหน้า
“พิม…วันนี้คุณไปไหนมา?”
สะดุกเฮือก…แต่ยังเก็บอาการได้อย่างแนบเนียน
“พิมไป…เจอเพื่อนมาค่ะ”
พิมพายังฉลาด ที่เลือกพูดความจริงครึ่ง ไม่จริงครึ่ง…
ลองชลัชพูดมาแบบนี้ คงต้องมีเรื่องอะไรระแคะระคายมาแน่ๆ
“คุณไม่ค่อยมีเวลาให้ผมเลย”
“พิมยุ่งๆน่ะคะ…พิมขอโทษนะคะ”
หล่อนยิ้มหวาน…ยิ้มที่ชะล้างความเคลือบแคลงใจของชายหนุ่มออกไปบ้าง แทนที่ด้วยความอุ่นวาบในใจ…
“ลัชคะ…ไม่ว่าลัชจะได้ยิน หรือได้อ่านอะไรมา…พิมขอลัชเชื่อใจพิมนะคะ…ลัชเป็นหนึ่งเดียวของพิมจริงๆค่ะ”
แววตาหวานซาบซึ้ง อดไม่ได้…ชลัชเอื้อมมือไปกุมมือแบบบาง
“ครับ…”
พิมพาตีสีหน้ายิ้มแย้ม ทำพูดคุยกับแฟนหนุ่มอย่างสดใส สนุกสนาน
ในใจ…กร่นด่าผู้ชายตรงหน้า
…’นายมันโง่นัก! ทำเป็นระแวงชั้น เสียอารมณ์หมด!’...
นั่งหัวเราะคิกคักกันภายในสวน จนชนินทร์กลับมาจากที่ทำงาน ชายหนุ่มหิ้วสูท ถือกระเป๋าเอกสารมาเจอทั้งสอง…
“อ้าวพี่นิน กลับมาแล้วหรือครับ มานั่งทานขนมกับพวกเรามั้ย?”
พิมพาหันไปหาพี่ชายแฟนหนุ่ม ยกมือไหว้นอบน้อม อ่อนหวาน สวยงาม…
ชนินทร์มองเฉยๆ…เพราะเขารู้หมด ว่าหญิงสาวเป็นคนเช่นไร!
“ไม่ล่ะลัช…”
“เหรอครับ…เหนื่อยมั้ย? ผมเห็นพี่นินหน้าตาเหนื่อยๆนะครับ”
มองใบหน้าพิมพาอย่างจะตำหนิอีกครั้ง แล้วเดินหนีไป
“ไม่ล่ะ พี่ขอตัวก่อน…”
พิมพามองหน้าชลัช ต่างฝ่ายต่างยักไหล่ งุนงงกับท่าทีของชนินทร์…พิมพายิ่งสงสัย หรือว่านายชนินทร์นั่นจะเป็นตัวยุยงให้ชลัชเคลือบแคลงหล่อน
ประมาทไม่ได้แล้ว…
พิมพาหน้าซีด…แท่งพลาสติกสีขาวในมือร่วงหล่นลงพื้น
หล่อนท้อง!
ดาราสาวเข่าอ่อน ทรุดกายลง…
ไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าหล่อนจะมีวันนี้
หล่อนพลาด พลาดอย่างโง่เง่า!
รุ่นพี่ในวงการหลายคนเคยตักเตือน เรื่องการระมัดระวังตัว…
หล่อนไม่นึกเลย ว่าสักวันจะต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้!
คนแรกที่พอนึกถึง ก็คือพ่อเด็ก…
ใครล่ะ?
…เป็นใครไม่ได้ เพราะคนที่หล่อนนอนด้วยเร็วๆนี้ มีเพียงคนเดียว
อรรถชัย!
หญิงสาวสงบสติอารมณ์ แต่งตัวออกไปข้างนอก…คอนโดของอรรถชัย
เปิดประตูออกมา ชายหนุ่มต้อนรับพิมพาด้วยใบหน้าโทรมๆ ควันบุหรี่ และกลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนจมูก
“อ้าว ว่าไงจ๊ะพิม…เอาเงินมาให้ผมแล้วเหรอ?”
พิมพาไม่ตอบ ก้าวเข้าไปในห้อง พยายามข่มอารมณ์ตัวเองขณะยืนอยู่ในห้องอับๆกลิ่นเหม็นนี้
“ชั้นมีเรื่องต้องพูดกับคุณ”
“เรื่องอาราย แหมๆ นั่งก่อนซิ”
“ไม่ต้อง!” พิมพาเริ่มเสียงกร้าวแข็งขึ้น “ชั้นมาเพื่อบอกคุณ…ว่าให้เงินคุณไม่ได้แล้ว”
อรรถชัยขมวดคิ้ว สีหน้าดุดันขึ้นทันที
“อ้าว นึกว่าจะเอาเงินมาให้ ตกลงกันแล้วว่าไง จู่ๆมาเบี้ยวแบบนี้ รู้แล้วไม่ใช่เหรอว่าชั้นมีอะไรของเธออยู่”
พิมพากำมือแน่น ก่อนจะโพล่งออกไป
“เออ! ชั้นรู้…แต่แก…แกต้องรับผิดชอบชั้น ชั้นท้อง!”
อึ้ง…เงียบงัน ไม่มีฝ่ายใดทำลายความเงียบ
“ว่า ว่าอะไรนะ?”
“ชั้นบอกว่าชั้นท้อง”
อรรถชัยหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเพิ่มเสียงดังเยาะเย้ยขึ้นเรื่อยๆ
“อย่ามามั่วกับชั้นดีกว่าพิม เราก็รู้…ว่าเธอร่านแค่ไหน แน่ใจเหรอว่าไม่ใช่ลูกผู้ชายคนอื่น”
“สารเลว!”
หญิงสาวปราดเข้าไปตบหน้าอรรถชัยอย่างแรง อรรถชัยหันมา เลือดกบปาก…
ด้วยความแค้น โมโห แอลกอฮอล์ ทำให้ชายหนุ่มฟาดหลังมือลงไปรุนแรงรวดเร็วเช่นกัน!
แรงชายถึงกับทำให้พิมพาล้มลงกองบนพื้น
ร้องโอย…เจ็บ ทั้งเจ็บกาย ทั้งเจ็บใจ!
“อย่าได้บังอาจแตะต้องชั้น หรือข่มขู่ชั้นอีก! แกมันก็แค่ดาราเน่าหนอน ผู้ชายไม่รู้กี่คนแล้วฟันแกฟรีๆ ทีนี้มาเรียกร้องหาว่าชั้นเป็นพ่อเด็ก ไม่รู้โว้ย! แกรีบหาเงินมาให้ชั้นซะก่อนที่จะเอาคลิปนี้ไปขายให้หนังสือพิมพ์!”
“แก…แกตบชั้น ไอ้ชาติชั่ว!”
“เออ แล้วไง อยากให้ไอ้ชั่วนี่ตบอีกรอบเรอะ?!”
เงื้อมือทำท่าจะเอาจริง พิมพาหลบหน้าอย่างอดสู
“ฮึ…เราสองคนมันผีเน่าโลงผุ แกเอาเงินมาให้ชั้นเร็วๆดีกว่า แล้วเรื่องที่แกกลัวจะได้ไม่เกิดขึ้น”
“จบลง? แล้วเด็กในท้องชั้นล่ะ”
“ก็เอาออกซะซิ ไม่น่าถามโง่ๆ”
“นี่แก…แกไม่นึกว่าชั้นจะตายบ้างเลยเหรอ?”
“ตายบ้าอะไร ทีนอนกันล่ะไม่เห็นตาย เอาเข้าได้ มันก็เอาออกได้ซิว่ะ”
พิมพาลุกขึ้น ชี้หน้าด่าคนตรงหน้า
…ไม่น่าเชื่อ คนเคยรักสนุกด้วยกัน เข้าขากัน…บัดนี้ประกาศตัวเป็นศัตรูอย่างชัดเจน
หมดความใคร่ ก็แยกทางกัน
…สัจธรรม ของกิเลสตัณหา สีสันจอมปลอม…
“อย่านึกนะว่าชั้นไม่มีเรื่องจะแฉแก ชั้นจะแฉแกให้หมด!”
“ฮึ…เรื่องนั้น…บอกแล้วไง ว่าชั้นไม่แคร์ ใครเขาจะเชื่อแก ถ้าเขาได้ดูคลิปของชั้นแล้ว…”
“แก! เอาซี่ เอาเลย ประจานคลิปชั้นเลย มากสุดแกกับชั้นก็แค่แลกกัน แกจะไม่ได้อะไรเลย”
พิมพาลองตะล่อม
“ฮึ อย่ามาสอนจระเข้ว่ายน้ำหน่อยเลย ถ้าชั้นขายคลิปจริงๆ จะมีนังหน้าโง่ตนไหนให้ได้หลอกใช้เงินจริงๆไปตลอดล่ะ”
พิมพาโกรธจัด จะถลาเข้าไปทุบตีอรรถชัยอีกรอบ
“นี่! ถ้าขืนแกยังบังอาจตบหน้าชั้นแล้ว อย่าหาว่าไม่เตือนกันล่ะ! ออกไป! ออกไปจากห้องชั้น แล้วรีบเอาเงินมาให้ชั้นด้วย เข้าใจมั้ย?!”
พิมพาถูกผลักออกมา มือบางทุบประตูห้องอย่างเคียดแค้น…ทรุดกายลง เอาแผ่นหลังพิง
น้ำตาไหลริน หล่อนเสียใจ…เสียใจกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น
แค้น…งานนี้ หล่อนต้องเอาคืน!
โปรดติดตามตอนต่อไป
ปล. สาวกแมนยูคืนนี้สู้ๆนะครับ เพราะพี่ชายกับน้องชายโน้น นั่งรอหน้าจอแล้วนู้น โชคดีครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
