หัวข้อ: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ

[crazykung]

อ๊ากกไม่ชอบเลย ไปยุ่งก่าน้องนีทำไมละ

ไม่ไหวละพระเอก เด๋วจับตีเข่า ฟันศอกซะเลยนี่

ทำร้ายจิตใจอาไรขนาดนี้

ฮื้ออ

ขอบคุณพี่อเล็กซ์

[LoveNineTeen]

ชริส์...เบื่อคนปากแข็งสองคน  

[mumoo]

เจ้มจ้นๆ รอดูดิ๊ว่าเมฆินทร์จะไปได้ถึงไหน แล้วนู๋ชนินทร์จะทนได้แค่ไหน ถ้าถึงจุดๆนั้นจะเป็นยังไง อยากรู้มากมาย
แล้วก้อไม่ยอมเฉลยเงื่อนงำการตายของอิงอรซะทีนะเนี่ย หึๆชอบปล่อยให้คนอ่านค้างคากันเจรงๆเลย คนเขียนคนโพสต์เล้านี้(ซาดิสต์ชิมิเคอะ55+)
เอาเป็นว่า มาต่อทีเท้อ มีแต่เรื่องอยากรู้เต็มไปหมดแระเนี่ย~!!

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

ยอดเยี่ยมมากค้าบบบบบบบ

[maxtorpis]

ชอบมากมาย

[K2KARN]

ทั้งคู่อ่ะ 

[White..BroccO]

หิ้ม ปากแข็งไม่เลิกจริงๆสองคนนี้ 

[akike]

ปากแข็งทั้งคู่เรย

ให้ตายสิ

ต้องรอให้แก่ตายก่อนหรือไงน๊าถึงจายอมพูด

ทำไมคุนคินไม่บอกไปล่ะว่าทำื่เพื่อคุนนินอ่า

แบบว่านั่งชะนีนั่นมันไม่ดีก้อว่าไปจิ

ไม่พูดอย่างงี้เครียดนะเนี่ย  คนอ่านเรยลุ้นกานตัวโก่ง

[three]

ชอบทำร้ายใจตัวเองทั้งคู่เลยนะ

[konnarak]

รอเหมือนเดิมมมมมมมมมมมมมมมมม

[GABU]

เรื่องของอิงอรเป็นปมที่น่าสนใจนะคะ อยากให้ถึงตอนนั้นเร็ว ๆ จัง
คุณนินปากแข็งอีกแล้วอ่ะ เชียร์คุณเมฆินนะคะ แต่ว่าอย่าทำร้ายจิตใจคุณนินมากนักนะ คนอ่านก็สงสาร
คู่ของกวิน กับฤดี น่ารักค่ะ ขอให้ลงเอยกันไว ๆ
  มอบกำลังใจให้ คู่เมฆิน คู่กวิน และคุณ Alex ค่ะ
ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ 

[sasi]

เหะๆ ตามอ่านทันซะที

สงสารนินนะ แต่ก็...ทำไมไม่ตัดสินใจทำอะไรซักกะอย่างรึงไปเลย ยึกๆ ยักๆ
อีตาเมฆินก็อะไรไม่รุ บอกว่ารักไปเลยก็ไม่ได้

ส่วนพิมพาก็นะ เล๊ว เลว เบื่อจริงๆ

แต่เรื่องนี้ก็สนุกดี ชอบแนวพระเอกใจร้ายรังแกนายเอก แล้วสุดท้ายก็ต้องมาสยบที่เท้านายเอก อิ่ๆ อารมณ์หญิงจริงๆ เลยเรา

มาต่อนะคับ รออยู่

[getalways]

อยากอ่านต่อมากๆๆๆๆๆ 

รออยู่นะคร๊าบบบ (ไม่ค่อยเม้นเพราะเนตไม่แรง(เกี่ยวป่ะ))

แต่เป็นกำลังใจให้คนแต่งครับผม  จิ้มๆๆๆ

[fannan]

สงสารๆๆๆๆๆๆเมื่อไหร่ความเป็นจริงจะเปิดเผย



แล้วทุกคนมีความสุขกันเสียที




ทรมานแทนทุกคนเลยอ่ะ

[astral]

คนปากแข็ง.....

[GAZESL]

โฮ้ยยย ปากแข็งกันทั้งคู่

สงสารชนินทร์ ทำอะไรไม่ได้เลย

เมฆินทำแบบนี้ แล้วเค้าจะรู้มั้ยนั่น

สนุกมากค่ะ มาต่อเร็วๆ นะ

 

[[W]olf[T]ricky]

เจ้าช่วยยยยยยยยยยยยย
ทรมาน ต้างสุดๆๆๆๆ อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ชนินท์อ่าๆๆๆๆๆๆ เฮ้ออออออออ  เมฆินก็ปากแข็ง บ้าบิ่น ใจร้าย

รีบๆๆมาอัฟต่อนะคร้า เป็นกำลังใจให้คร้า

[un_john2006]

 

waiting for along long time


 



 

[ALeX]

ตอนนี้แรงและยาวหน่อยนะครับ หุหุ

ส่วนเรื่องตอบเม้นท์ เอาเป็นว่าไว้ครั้งหน้านะครับ

ไม่ใช่ขี้เกียจ แต่มันยาวจนinsertของบางคนไม่เห็นแระ เอาเป็นว่าผมจะพยายามตอบเม้นท์ของทุกๆคนเป้นระลอกๆนะครับ พรุ่งนี้เลยเนอะ


ตอนนี้รีไรท์ สรุปว่าคงสักประมาณ60กว่าบทอ่ะคับ

และตอนหลังๆ...ก็แอบเหนื่อยใจกับคู่รักทรหดคู่นี้เหลือเกิน เฮ้อ

นั่นคงตอบเม้นท์หลายๆเม้นท์ได้ว่า เฮ้อ ขนาดคนแต่งยังเกิดอ่การเลยจ้า อิอิ









บทที่ 30



ทางด้านอรรถชัย เขาเล่นการพนันจนถอนตัวไม่ขึ้น…

ยิ่งเล่นยิ่งเสีย…พอ ‘โชค’ ไม่เข้าข้างเขา ไพ่จึงโดนกินเรียบติดต่อกันหลายวัน

เงินส่วนตัวของเขานั้นหมดไปกับเรื่องปรนเปรอความสุขด้านอื่นๆนานนมแล้ว…

ส่วนเงินจากการค้ายาเสพติด ก็ไม่พอเพราะต้องเอาไปหมุนธุรกิจชั่วช้าให้ยืนได้ต่อ

เงินที่ยักยอกมาจากบริษัทของบิดาตัวเองรึ ก็เพิ่งหมดไปเมื่อวันสุดท้ายที่เขาได้ไปเยือนบ่อนเจ้าประจำ

เดี๋ยวนี้…เวลาเดินเข้าไปแล้วยืดอกกร่างไม่ออก…

เพราะทุกคนรู้ว่าอรรถชัยเป็นพวก เหนียวหนี้ เงินไม่คล่อง ง่ายยังไงทวงยังไงก็ไม่ออกมาเป็นเงินสดง่ายๆ

ไม่มีใครอยากให้เล่น มีแต่แววตาดูถูก…จนคนเรียกติดปาก ‘ไก่อ่อน’

แม้แต่สาวน้อยคนที่เคยเป็นเพื่อนยามเหงาชั่วครั้งชั่วคราวของอรรถชัยเอง…บัดนี้พูดได้เต็มปากแล้ว ว่าคนอย่างอรรถชัยมัน ‘ไร้น้ำยาจริงๆ’…

อรรถชัยหัวเสียเดินหนีออกจากบ่อน ผ่านโต๊ะใหญ่โต๊ะหนึ่ง บรรดาอาเสี่ย เจ้าพ่อวงการใต้ดินต่างๆหันมามอง…หัวเราะอย่างรู้กัน

และแม่สาวน้อย…มองด้วยแววตาเหยียดหยาม

การพนันไม่เคยให้ใครรวยได้จริง

มองยังไงก็เป็นคุณชายตกกระป๋อง…

หล่อนยิ้มเยาะ…นึกในใจ แม้หล่อนจะทำงานขายแบบนี้…แต่อย่างน้อยหล่อนไม่เคยเบียดเบียนใคร

มันซะอีก…ขี้แพ้ชวนตีก็ที่หนึ่งเชียว!

อรรถชัยเร่งรุดออกมาที่ลานจอดรถ ต้องหาทาง…หาทางทำอะไรสักอย่างแล้ว…

แต่แล้ว ร่างทั้งร่างก็ล้มทรุดลงไปกับพื้น

อรรถชัยเงยหน้าฉุดเชียว กะจะด่าทั้งที่เลือดกบปาก…แต่ต้องชะงักเมื่อมีชายฉกรรจ์สูงใหญ่ยืนค้ำหัวอยู่ถึงสามคน

“เฮ้ย! พูดมึงทำอะไรกูว่ะ”

พยายามลุกขึ้น แต่ฝ่าเท้าของใครคนหนึ่งเหยียบลงที่กลางแผ่นอก

“มึงอย่าปากดีไปนักเลย ไอ้ไก่อ่อน”

“มึงเป็นใคร?”

“พวกกูเป็นใคร มึงไม่ต้องรู้หรอก เพียงแต่ว่าเงินที่ค้างไว้ที่โต๊ะน่ะ เมื่อไรจะจ่าย”

ใจหายวาบ…

“กู…กูคุยกับลูกพี่มึงแล้ว” อรรถชัยครางด้วยความเจ็บปวด

“เออ กูรู้แล้ว แต่แค่คุยมันพูดกันไม่รู้เรื่องนี่หว่า ไหนมึงบอกจะจ่ายเขาวันนี้ไง แล้วทำไมรีบกลับซะงั้นล่ะ ปกติอยู่ถึงเช้าไม่ใช่หรือ?”

คนลูกพี่หยิบเอามีดพกออกมา วางจอที่คอหอยของอรรชัย

คนใจเซาะอย่างอรรถชัย เวลากลัว…ก็เก็บอารมณ์ไม่อยู่

วินาทีนั้น…กลัว เหงื่อแตก สาบดสาบานในใจว่าจะไม่มีวันจับไพ่ขึ้นมาลุ้นแก้เซ็งอีก

ก็เพราะไอ้คมมีดวาวมันวับน่ะซิ…ที่จ่อรออยู่ ลงมือกดอีกนิดก็ปาดคอหอยเขาตายคาที่อยู่ตรงนี้แน่ๆ

“อย่า…อย่าทำอะไรผม…”

“กลัวจนเข่าอ่อนเชียวนะมึง ไงล่ะ?”

ด้ามมีดสะท้อนแสงส่องให้เห็นใบหน้าจอมโฉดทั้งสามหัวเราะร่า…ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก

“เดี๋ยว…เดี๋ยวผมจะรีบหามาใช้ให้”

“สามวันนะมึง…สามวันเท่านั้น ถ้ามึงไม่เอาเงินมา…รู้นะว่าจะเป็นยังไง”

ละจากร่างปอนๆของอรรถชัยไว้ คนคุมบ่อนจับตามองดูร่างที่ลุกลี้ลุกลนก้าวขึ้นรถ เร่งเครื่องขับออกไปอย่างไม่คิดชีวิต…

ชายหนุ่มไม่เคยรู้สึกถูกเหยียดหยามมากมายเท่านี้มาก่อนในชีวิต!

เงินจำนวนมาก ไม่รู้…จะหาจากไหน

แต่ก็ต้องหามา!

ไม่งั้น…ภายในสามวัน…เจ้าหนี้ที่ขู่เขาไว้ ต้องตามมาเอาตายเป็นแน่!



เมฆินนั่งหน้าซีดเซียว…ในมือกำแผ่นกระดาษสีขาวอย่างอ่อนแรง

อ่านข้อความสั้นๆในนั้นไม่รู้กี่เที่ยว

‘คุณเมฆคะ ตอนนี้อาการคุณท่านเริ่มเอาไว้ไม่อยู่แล้ว เด็กๆที่คอยดูแลหรือแม้แต่กระทั่งป้าเองก็จนปัญญา เลยให้ช่วยกันพาส่งอนามัย ปรากฏว่าคุณท่านต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลในตัวเมืองค่ะ หมอบอกว่าต้องให้ยาแล้ว ไม่เช่นนั้นท่านคงไม่สงบไปตลอด…’

เมฆินน้ำตาเอ่อคลอ…ไม่นานนักน้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลริน

แม่ของเขา…แม่คนเดียวของเขา

ทำไม?...สวรรค์ถึงต้องกลั่นแกล้งชีวิตของเขาและคนรอบข้างแบบนี้ด้วย

นึกถึงแม่…คุณผกาที่ทั้งสูงวัยและไม่แข็งแรง อาละวาดเพราะอาการหดหู่ซึมเศร้าหลังการตายจากของลูกสาวเพียงคนเดียว

ตอนนี้แม่คงล่องลอยอย่างคนไร้วิญญาณ…อย่างคนไร้สติเนื่องจากการสะเทือนใจ เพราะการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ทำให้หัวใจของคุณผกาทนรับไม่ได้ บัดนี้เพิ่งเริ่มให้ยาสำหรับคนมีอาการทางจิต

ชายหนุ่มขย่ำจดหมายที่ป้าไผ่ส่งมาแล้วปาทิ้ง ก้มหน้าปล่อยให้ความรู้สึกอ่อนแอครอบคลุม…เพียงครั้งนี้ครั้งสุดท้ายเท่านั้น!

คิดได้…หัวใจกลับมาร้อนรุ่มด้วยเพลิงแห่งความคั่งแค้นอีกครั้ง

ใครกันล่ะ? ที่เป็นสาเหตุทำให้แม่ของเขากลายเป็น ‘บ้า’ เยี่ยงนี้

ถ้าไม่ใช่คนครอบครัวนั่น!...นายชนินทร์



พิมพาขยับแว่นตาอย่างอึดอัด ค่อยๆมองไปโดยรอบ แล้วนั่งลงบนโซฟาในโรงแรมซอมซ่อแห่งหนึ่ง

วันนี้หล่อนถูกเรียกตัวออกมา…อีกฝ่ายบอกว่ามีเรื่องด่วน

“เรียกชั้นออกมาทำไม?”

อรรถชัยยิ้มกว้าง

“ทำไม? ออกมาคุยกับกิ๊กเก่าแค่นี้ต้องระวังตัวมากเลยเหรอ”

“นี่คุณ”

พิมพานั้นชักเริ่มรำคาญ ‘คู่ขาเก่า’ รายนี้ขึ้นทุกที…

ชื่อเสียง หน้าตา ลีลา…หล่อนหมดความพึงพอใจในตัวอรรถชัยไปนานแล้ว

ความจริงก็เพราะ ‘เงิน’ ตัวเดียวนั่นแหละ

ที่ยังคงพูดคุยกัน คงเป็นเพราะสนุกแก้เหงา แก้เซ็งเท่านั้น

ที่สำคัญ…สำคัญมาก

อรรถชัยน่ะไม่มีเงินแล้ว อย่าลืม!

แล้วหล่อนจะ ‘ไล่ล่า’ ไปเพื่ออะไร จริงมั้ย?

ปล่อยไว้ให้ผู้หญิงข้างนอกที่โง่พอจนมองอรรถชัยไม่ออกก็แล้วกัน

“โธ่ๆ อย่าเพิ่งใจร้อนซิ ทีนั่งคุยกับผมแค่นี้นะ มันคงไม่เร้าใจเหมือนที่คุณแอบไปควงกับใครบางคนลับหลังเพื่อนผม…สวมเขากันหน้าด้านๆตั้งนมนาม”

อรรถชัยหัวเราะค่อนข่างเสียงดัง พิมพาเรียบขู่ฟ่อ

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! มีอะไรก็พูดมา ชั้นไม่ได้ว่างทั้งวันหรอกนะ”

“ฮือ…โอเคๆ อย่าเพิ่งใจร้อนซิ เข้าเรื่องก็ได้”

ยังไม่ทันพูดอะไร พิมพาก็ดักคอไว้ซะก่อน

“ถ้าจะให้นอนด้วยคงไม่ว่างนะ วันนี้ฉันมีธุระ”

“โห นี่ ดาราสาวพูดเองเลยนะ เปล่าหรอกครับ! เพียงแค่จะมาขอยืมเงินเล็กๆน้อยๆ”

หญิงสาวชะงัก

“ยืมเงิน…เอาไปทำอะไร?”

“เอานา เรื่องของผม”

พิมพาถอดแว่นตาดำออก ขยับเข้าไปนั่งในมุมมืด

“นี่คุณอับจนขนาดต้องยืมเงินคนอย่างชั้นแล้วเหรอ?”

พิมพาขำแห้งๆ…ยิ่งทำให้อรรถชัยเสียหน้า

“จะให้ยืมดีๆมั้ย?”

“ไม่ คุณไม่มีวันคืนหรอกใช่มั้ยล่ะ”

“ได้!”

ชายหนุ่มคว้าเอากล้องวีดีโอขึ้นมาเปิด กดอะไรสักแปบแล้วส่งให้พิมพาที่มีสีหน้างงๆได้ดู

“ดูนี่ซะ แล้วตัดสินใจดู ว่าจะเปลี่ยนใจหรือเปล่า!”

พิมพาถือกล้อง ดูตรงหน้าจอ ภาพที่ปรากฏให้เห็นถึงกับทำมือสั่น…ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม

เพราะในนั้น เป็นคลิปวิดีโอบทรักระหว่างหล่อนและอีกฝ่ายครั้งเมื่อยังคบหากันอยู่…ชัดเจนทุกซอกมุม

“ไง…เห็นหน้าด้วยนะ ใครๆเขาก็ยิ่งอยากรู้ ยิ่งสมัยนี้ คลิปฉาวดาราน่ะ…มันขายดีจะตาย”

พิมพาถึงกับสรรหาคำพูดไม่ออก

“นี่…นี่แก…!”

“ทำยังงี้ได้ยังไงน่ะเหรอ? อ้อ ก็แค่ตอนเราคั่วกันอยู่ ผมแอบตั้งกล้องวีดีโอไว้ เพราะคงมีดาราสาว ‘ง่ายๆ’ อย่างคุณเล่นบทนั้นได้มันส์ถึงใจไม่บ่อยนักหรอก จริงม่ะ?”

“แก…แกแบล็คเมย์ชั้น!”

“แน่นอน หรือว่าครั้งล่าสุดที่เราเข้าโรงแรมด้วยกัน ผมก็มีนะครับ”

พิมพากำกล้องวีดีโอแน่น หวังจะปามันให้แหลกกระจาย

หล่อนพลาด…หล่อนพลาดไปได้ยังไงเนี่ย!?

“แผ่นก๊อบปี้จะถูกเอาไปลงในอินเตอร์เน็ตแน่ๆ หากคุณไม่เอาเงินมาให้ผมตามจำนวนนี้…”

อรรถชัยยื่นตัวเลขจำนวนเงินและเลขที่บัญชีให้ เอนกลับไปกอดอกพิงพนักดังเดิม

พิมพาเห็นแล้วตาโต

โอย! นึกอยากร้องไห้!

“เงินเยอะแบบนี้ บ้าหรือเปล่า?!”

“ไม่หรอก แลกกับชื่อเสียงคาวๆของคุณ…ก็ถือว่าคุ้มนะ”

“นี่คุณอรรถชัย อย่านึกนะว่าฉันจะไม่มีความลับชั่วๆของคุณปกปิดอยู่”

อรรถชัยกลับยักไหล่เฉย หัวเราะสบายอารมณ์

“เชิญเล๊ย ใครจะไปเชื่อคุณ…แต่ถึงตอนนั้นผมก็เอาคลิปนี้ลงอินเตอร์เน็ตไปเรียบร้อยหมดแล้วล่ะนะ”

พิมพาเหงื่อแตก ร้าย…ร้ายกาจมาก!

หล่อนพลาดเอง

แต่อรรถชัยก็ผู้ชายอะไร…เห็นหน้าตาแบบนี้ ต่ำทรามกว่าที่หล่อนคาดไว้เยอะ!

หล่อนต้องเอาคืน…งานนี้ต้องเอาคืนให้ได้ คอยดู!












โปรดติดตามตอนต่อไป

[jokirito]

อืม ไม่รู้จะเม้นท์อะไรดี

[Mint]

ถ้าไม่ใช่คนครอบครัวนั่น!...นายชนินทร์

 

มันยังจะเชี่ยต่อ ชิมิเนี่ย

 

 

[Black Angel]

 

ร้ายจัง

 

[Ferfa]

 

เฮ้อออ สงสารนินจัง เอาอีกแล้ว มีความคิดแค่นี้หรือไง ห๋าเมฆิน อะไรก็นินๆ

วนไปวนมา ในหัวคิดได้แค่นี้หรอ

[akike]

เหอะๆๆ

จาพูดว่าไงดี  ตอนนี้ีแต่งามใหญ่ๆๆเข้าทั้งนั้นเรย

คุนนินช้านจาช้ำอีกรอบชิมิมเนี่ย

[crazykung]

อนาถ

อินังพิมโดนซะมั่งละ

ตอนหน้า พี่นินจะโดนไรเนี้ย

[sasi]

 

สาสม 5555

กำลังใจให้นะคับคุณ ALEX

[woradach]

สงสัยชนินทร์จะงานเข้าซะแล้ว หวังว่าคุณเมฆิน จะไม่ทำร้ายอะไรชนินทร์อีกนะ เหอๆ แล้วนี่ยัยพิมพาจาไปเล่นชลัชเปล่าหว่า น่ากลัวเจงๆ 

[konnarak]

 

[patee]

ไอ้คุณเมฆินท์เอาแต่โทษคนอื่น ว่าทำร้ายครอบครัวตัวเอง

แย่จังเนอะ 

[Lukaka]

โอ้ยยยยยยย
ราวราน  .... กดดันได้อีก