หัวข้อ: ก็กูมานจนอ่า .............ตอนนี้รวยแล้วครับ

[jantaro]

คือว่าช่วงนี้งานยุ่ง
หัวหน้าก็เข้ามาอ่าครับ
เลยอพไม่ค่อยได้
อิอิ

[~@มาวินฮับ@~]

 :monkeysad:สงสารน้องกัสจังเลยทำไมพี่นัทต้องมาลงกับเด็กที่ไม่รู้เรื่องด้วยอยากให้พี่นัทกลับใจเร็ว แต่ถ้าพี่นัทกลับใจเรื่องก็จบไม่เอาดีกว่าไม่อยากให้จบเร็วๆแต่ให้ลดความเลวลงบ้าง แต่ก็ชอบพล็อตเรื่องนี้มากเอาใจช่วยพี่เก่งให้จัดการพี่นัทให้ได้เราเชื่อว่าพี่นัทยังรักพี่เก่ง ปล.เป็นกำลังใจให้คุณอ๋อมอย่าลืมพักผ่อนบ้างนะคราบ

[woradach]

อยากรู้จังทำไมนัทถึงเป้นแฟนกะหวาน -*- แล้วทิ้งเก่ง แล้วพอมีน้องกัสก็ไม่รักน้องกัสอีก -*-

 

[jantaro]

“น้องกัสครับ วันนี้อยากกินอะไรดีครับ”
“น้องกัสไม่หิวครับ”
“หรอ ว้าแย่จัง อาเก่งว่าจะพาไปกิน สเต็กสักหน่อย”
“....................”
“แล้วว่าจะตามด้วยไอติม รสช็อดโกแล็ดคอีกสัสองลูกดีมั้ยครับ”
“น้องกัสไม่หิวครับ”
“น้องกัสไม่หิวหรอครับ”
“ครับ น้องกัสไมหิว”
“เอ้  ทำไมวันนี้คนเก่งของอาไม่หิวละครับ”
“น้องกัส กำลังเครียดอยู่ครับ”
“คนเก่งของอาเครียดเรื่องอะไรครับ”
“ก็น้องกัส กลัวคุรพ่อโกรธ”
“น้องกัส กลัวคุณพ่อโกรธเรื่องอะไรครับ”
“ก็น้องกัสไม่ยอมกลับบ้านพร้อมคุณพ่อ”
“ก็ คุณพ่อ ไม่ค่อยอยากอยู่กับน้องกัสครับ น้องกัสกลัวว่ากลับ้านไปแล้วถุกทิ้งให้อยู่คนเดียว เมื่อก่อนตอนคุรย่าไม่อยู่ น้องกัสก็อยู่คนเดียว แล้วน้องกัสก็ปวดหัวมากๆเลย ไม่มีใครอยู่กับน้องกัส พี่เลี้ยงก็ตีน้องกัสตั้งหลายทืน้องกัสไม่อยากอยู่บ้าน”
“...........................”
“น้องกัสอยากอยู่กับอาเก่งครับ”

[ARMTORY]

^

^

^

จิ้ม  จิ้ม  จิ้ม

น่าสงสารน้องกัส

[k_U_K_K_I_K]

  นังพี่เลี้ยง
บังอาจทำน้องกัส

[woradach]

พี่เลี้ยงโรคจิตด้วย ขอตรบที  ตามด้วยเตะ 

อิอิ แล้วก็มารอคุงอ๋อมต่อเรื่อยๆ

[salemon]

นังพี่เลี้ยงก็อมหิต
พ่อก็เลว แม่ก็ชั่ว

สงสารน้องกัสจัง

[Jesse]

โธ่... น้องกัส 


ทำไมโชคร้ายอย่างนี้ 


มีพ่อ พ่อก็ไม่รัก 


มีแม่ แม่ก็ทิ้ง 


มีย่า ย่าก็ป่วย 


มีพี่เลี้ยง Eพี่เลี้ยงก็เลว     


แต่ว่า...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อัพสั้นไปหน่อยป่ะ

[jantaro]

“ครับ ตอนนี้น้องกัสอยู่กับอาเก่งได้ แต่ว่าถ้าคุณย่ามารับกลับบ้าน น้องกัสก็ต้องกลับไปอยู่กับคุณย่านะครับ”
“ให้คุณย่ามาอยู่กับอาเก่งด้วยได้มั้ยครับ”
“ไม่ได้ครับ คุณย่ามีบ้านอยู่ ก็ต้องอยู่บ้านตัวเอง มาอยู่บ้านอาเก่งไม่ได้ครับ”
“แต่น้องกัสไม่อยากอยู่บ้าน”
“ครับ ตอนนั้น้องกัสก็อยู่กับอาเก่งก่อนไงครับ แล้วรอให้คุณย่าหายก่อนนะครับ”
“ถ้าคุณย่ามารับน้องกัสแล้ว ให้น้องกัสาอยู่กับอาเก่งบางวันได้มั้ยครับ”
“ได้ครับ แต่ต้องให้คุณย่าอนุญาตนะครับ”
“ครับ งั้นไปกินสเต็ก กับไอติมนะครับ”
“งั้นไปกันเลย”
...........................................................

“สวัสดคีคะ จากโรงพยาบาล..... ขอเรียนสายคุณเก่งหน่อยคะ”
“ครับ กำลังพูดอยู่ครับ”
“ตอนนี้คุณอมรวดี อาการแย่ลงคะ ทางเราไม่สามรรถติดต่อญาติเขาได้เลย ไม่ทราบว่าคุณเก่ง มีเบอร์ญาติของคุณอมรวดีมั้ยคะ”
“ตอนนี้ไม่มีครับ แต่อาจจะติดต่อลูกชายเขาให้ได้ครับ”
“คะ งั้นฝากคุณเก่งด้วยนะคะเพราะเราต้องทำการผ่าตัดผู้ป่วยอย่างเร่งด่วน”
“ตอนนี้อาการท่านเป็นยังไงบ้างครับ”
“อาการทรุดลงจาเดิมคะ ไม่ทราบสาเหตุเหมือนกัน ตอนนี้คนไข้หลับอยู่คะ”
“ครับ ผมจะรับแจ้งให้ญาติเขาทราบนะคับ”
“ขอบคุณ คุณเก่งมากนะคะ”
“ยินดีครับ”
.................................
“ฮาโหล ว่าไงเพื่อนรัก แกคิดยังไงโทรมาเนี่ย”
“นิวเรามีเรื่องให้ช่วยหน่อยได้มั้ย”
“ว่ามาสิ”
“นายพอจะมีเบอร์ของนัทมั้ย”
“ไม่มี แกจะเอาไปทำอะไร”
“ตอนนี้แม่เขาอาการหนัก อยู่ที่โรงพยาบาล ทางโรงพยาบาลติดต่อญาติไม่ได้เลยโทรมาหาเรา เพราะว่าเราเคยไปเยี่ยมแม่ของนัทที่โรงพยาบาล”
“นี่เกยังติดต่อนัทอีกหรอ”
“ป่าว แค่เจอแม่ของเขา”
“แล้วไงต่อละ”
“นิว นี่มันไม่ใช่เวลามาถามนะ ถ้าอยากรู้เดี่ยวเราเล่าให้ฟัง แล้วมีเบอร์มั้ย ถ้าไม่มีเราจะได้ถามเพื่อนคนอื่น”
“เออ  ขอโทษคราบบ คุณเพื่อน   เดี่ยวถามเกมให้”
“......................”
“ที่รักมเบอร์ไปนัทมั้ย” เสียงนิวถามคนรัก
“เอา เบอร์นะ  08....................”
“ขอบใจมากๆนะเพื่อนรัก ”

“แล้วนี่แกจะโทรไปบอกมันเองหรอ”
“หรือแกจะอาสาโทรให้เราอ่า”
“ไม่ เราไม่อยากุยกับคนอย่างนั้น”
“อืม เราก็เลยต้องโทรไปเองไง  แค่นี้ก่อนนะ”
“อย่าลืม โทรมาเล่าด้วย ไม่งั้นชั้นจะตามไปหาแกแน่”
“เออ...”
“แล้วอย่ากลับไปหลงเสน่ห์มันนะ  ”
“นิ พอแล้วนิว ทางโรงพยาบาลเค้ารอยู่”
“ครับ คุณชาย”
......................................................................
“สวัสดืครับ”
“เอ่อ เบอร์ของนัทรึป่วครับ”
“ครับ ไม่ทราบใครพูดเอ่ย”







โดดงานมาเขียน
อิอิ
เอาไปก่อน

[A-ram 70]

มาเม้นท์ให้คับ
อ่านมาได้สักพักละ
เนื้อเรื่องสนุกมากเลยคับดำเนินเรื่องได้ดีเข้าใจง่าย
แต่อยากลุ้นให้กับเก่งได้เจอกับความสุขเร็วๆจังเลยคับ
อ่านแล้วสงสารเก่งกับน้องกัสจังเลย

[ARMTORY]

เก่งต้องเชื่อนิวนะ

อย่ากลับไปหลงเสน่ห์มันนะ

เก่งสู้ๆๆๆๆ

[sNow]

กลัวนัทแย่งน้องกัสกลับจังเลย

อย่าใจอ่อนนะเก่ง

ป.ล. เรื่องนี้น่าเปลี่ยนชื่อเรื่องมาก เก่งไม่จนแล้วนี่น่า 55

[•JaJuJing•]

ไม่ได้เข้ามาหลายวัน
อ่านรวดเลย

ทำไมมันเลวอย่างเน้  น่าสงสารน้องกัสจังอ่ะ 

เฮ้ออออ  ตกลงมันมีพระเอกมั้ยเนี่ย   

รอต่อนะคะ

[originalprincessaae]

ไม่รู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อเลย

[Jesse]

มาต่อไวไวนะคร๊าบ......  


อย่าเพิ่งให้เก่งใจอ่อน ให้อภัยนัทนะ  

[ifwedo]

รอตอนต่อๆๆ

[woradach]

อิอิ ผมก็เลยโดดงานมาอ่านด้วย หุหุ กำลังมันส์เลย ขอบคุงนะคร๊าบ ตื่นเต้นมากมาย 

[IZE]

แอบอ่านตอนทำงานเหมือนกัน

อิอิ

[k_U_K_K_I_K]

 :impress3:มันค้างคร้าบ เฮียอ๋อม มาต่อไว้ๆๆเด้อ ลุ้นอ่ะ ไม่รู้ว่าแม่นัทจาตายหรือป่าวเนี่ย เหมือนจาไม่รอดเลยอ่ะ
ปล.เรียกว่าเฮียได้หรือป่าวคร้า ถ้าได้ก็ขออนุญาตินะคร้า

[U_Ton]

 ::คุณย่าน้องกัสเเย่เเร้นนนนนนนนนน...

สงสารน้องกัสสสสสที่สุด...เเล้วคราวนี้เก่งจะหนี(ไอ้คุน)นัทพ้นเหรออออ

โอย...คิดเเล้วเครียดดดดดดดดดดดดด...

[woradach]

ไม่อยากให้คุงย่าน้องกัสไปเรย เพราะว่าแกอาจจะทำให้นัทพูดความจริงที่เป็นไปทั้งหมดออกมา อิอิ เพราะว่าเก่งไม่ยอมรับคำขอโทษนัทหรอก จะกลับมาเข้าใจกันไม๊น้า แต่ไม่อยากคิดเลยว่าถ้านัทแค่อยากกลับมาฟาเก่งเพราะไม่มีใครเนี่ยก็เลวมากเลย เกลียดคนแบบนี้จัง เหอๆ อินมากไปเป่าหว่า 

[DEMON3132]

+1 เป็นกำลังใจให้น้องอ๋อม น้องกัสน่าสงสารมากมายเลย ที่เคยคิดว่าเด็กไม่มีพ่อแม่น่าสงสารแล้ว
ปรากฏว่าน้องกัสมีทั้งพ่อและแม่แต่กลับน่าสงสารมากกว่าอีก อย่างนี้ไม่มีเสียดีกว่าเนอะ ย่ายังมาป่วยหนัก
อีก แล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปเนี่ย 

[fannan]

สงสารน้องกัสอ่ะโธ่ๆๆๆคุณย่าอย่าเป็นอะำไรไปน่ะ




นัทแกนี่แย่จิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆมันขัดใจจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[jantaro]

“สวัสดีครับ นัทพูดครับ ใครเอ่ย”
“เอ่อ นัท เก่งนะ”
“เก่งหรอครับ  เก่งจใช่มั้ยครับ”
“อืม เราเอง”
“เก่งโทรมาหาผมจริงๆด้วย เก่งยกโทษให้ผมแล้วนะครับ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น  คือว่าเรามีเรื่องจะบอกนาย”
“เรื่องอะไรหรอครับ”
“เรื่องของแม่นาย”
“ใช่ เรื่องของแม่นาย”
“แม่ทำอะไรครับ แม่เป็นอะไร”
“คือว่าตอนนี้แม่ของนายอยู่โรงพยาบาล”
“แม่เป็นอะไร เก่งบอกผมสิว่าแม่เป็นอะไร”
“แม่นายเป็นมะเร็ง”
“แม่เป็นมะเร็ง ตอนไหนทำไมผมไม่รู้”
“เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เราเพิ่งรู้ตอนแม่นานฝากเราเลี้ยงน้องกัส แต่นี่ไม่สำคัญ เท่ากับ”
“เท่ากับอะไรครับ”
“แม่ของนายไม่ได้สติ ต้องได้รับการผ่าตัดด้วน ทางโรงพยาบาลเขาขอให้นายไปเซ็นยินยอม  ที่รพ....................... ตึก......................  แล้วนี่ก็เบอร์โทรศัพท์”
“ทำไม มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมแม่ไม่บอกนัท”
“นัท ตอนนี้นายต้องไปดูแม่นายที่ โรงพยาบาล ไม่ใช่มานั่งตีโพยตีพายอย่างนี้ แค่นี้นะ”
“เก่ง.......................”
“อะไร”
“เก่งไปหาแม่กับผมได้มั้ย ครับ  ผมขอร้องนะครับ”
“เอ่อ คือว่า.............”
“นะครับเก่ง ถือว่าช่วยผมนะครับ ผมไม่มีใครแล้ว”
“ก็ได้  จะเอาลูกนายไปด้วย เจอกันที่โรงพยาบาลแล้วกัน

....................................................

“สวัสดีครับพี่เก่ง”
“กาญจน์หรอ พี่มีเรื่องให้ช่วย”
“เรื่องอะไรครับ”
“ตอนนี้ว่างมั้ย ไผโรงพยาบาลกับพี่หน่อย”
“มีเรื่องอะไรหรอครับ”
“ก็......................บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ................ พี่ไม่อยกอยู่กับนัทตามลำพัง นายไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ”
“ครับ  เจอกันที่โรงพยาบาลครับพี่เก่งเดี๋ยวผมลากพี่อาทไปด้วย”
“ดีมาก น้องรัก เจอกันที่โรงพยาบาลนะ”
“ครับพี่”
...............................................................................................

ณ โรงพยาบาล

“เก่งครับ แม่ผมจะเป็นยังไงบ้าง”
“ตอนนี้คุณอาอยู่ไหน”
“ตอนนี้คุณหมอกำลังผ่าตัดครับ”
“งั้นนายก็ต้องนั่งรอ ตรงนี้”
“ครับ ขอบคุณที่เก่งมาอยู่เป็นเพื่อนนะครับ”
“ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็เพื่อนน้องกัส”
“ครับ ขอบคุณมากครับ”
“น้องกัส มาหาพ่อสิครับ”
“อาเก่งครับ น้องกัสไปหาคุณพ่อดีมั้ย”
“ครับ น้องกัสไปหาคุณพ่อเถอะครับ”
“น้องกัสครับ ตอนนี้คุณย่าไม่สบายนะลูก ลูกอยั่บอาเก่งนะครับ คุณย่าหายเมื่อไหร่พ่อจะไปรับกลับบ้านนะครับ”
“คุณย่าจะหายมั้ยครับคุณพ่อ/อาเก่ง”
“อาเก่งว่าต้องหายครับ น้องกัสต้องเอาใจช่วยคุณย่านะครับ และก็ต้องเป็นเด็กดีด้วย”
“น้องกัสจะเป็นกำลังใจให้คุณย่าครับ”
“กาญจน์”
“ครับพี่เก่ง”
“เดี่ยวพี่จะพาน้องกัสไปนอนที่ห้องพักนะ ส่วนนายก็พาอาทกลับไปก่อนก็ได้ คงไม่มีอะไรแล้ว”
“ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนพี่นะครับ ผมไม่ไว้วางใจ”
“แล้วอาทละ”
“เราก็อยู่เป็นเพื่อนเก่งกับกาญจน์ที่นี่ไง”
“เอางั้นก็ได้”
“น้องกัสครับ เดี๋ยวน้องกัสไปนอนก่อนนะครับ”
“น้อกัสอยากเฝ้าคุณย่าครับ”
“ไม่ได้ครับ น้องกัสต้องนอนนะครับ ถ้าคุณย่าออกมาอาเก่งจะบอกคุณย่าให้ว่าน้องกัสรออยู่”
“แต่ว่า..........”
“ไหนสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีไงครับ”
“ก็ได้ครับ งั้นน้องกัสไปนอนกับอากาญจน์แล้วให้อาเก่งเฝ้าคุณย่ากับคุณพ่อนะครับ คุณย่าออกมาอาเก่งจะได้บอกคุณย่าให้น้องกกัส”
“เอ่ออ.........................”
“นะครับอาเก่ง”
“ก็ได้ครับ แต่น้องกัสต้องไม่ดื้อนะครับ ต้องเชื่อฟังอากาญจ์ กับอาอทนะครับ”
“ครับ”
....................................................

ตอนนี้ นัทและเก่งเฝ้าคุณอมรวดีอยู่หน้าห้องผ่าตัดสองคน




“เก่งครับ คือว่านัทขอโทษนะครับ”
“ขอโทษเรื่องอะไร”
“เรื่องที่แล้วมา”
“เรื่องในอดีตงั้นหรอ นัทรู้แล้วหรอว่ามันเรื่องอะไร”
“เรื่องหวานใช่มั้ยครับ”
“เราว่าอย่าพูดเรื่องนี้อีกเลย มันเป็นอดีตไปแล้ว”
“เก่งครับ ให้นัทพูดนะครับ ครั้งนี้นัทจะไม่ขอให้เก่งยกโทษให้นะครับ  แต่นัทอยากให้เก่งรับฟัง”
“ได้เล่ามาสิ”
“เก่งครับ นัทขอโทษนะครับ ที่ต้องทำให้เก่งเสียใจ แต่ว่าตอนนั้นนัทเมามาก เพราะว่าคิดเรื่องของเก่ง”
“เรื่องของเรา เรื่องอะไรละ”
“เก่งจำได้มั้ยครับว่า นัทเตะต้องตัวเก่งไม่ได้เลย จะหอมก็ต้องขออนูญาต จะจูงมือเก่งก็อาย นัทเลยเครียด กลุ้มใจแล้วก็ไปกินเหล้า หวานก็เขามาดูแลนัท ไปไหนมาไหนด้วยตลอด”
“มาดูแลนายด้วยวิธีการมีเพศสัมพันธ์กันอ่านะ  ที่เราไม่ยอมนาย นายเลยไปมีอะไรกับหวานใช่มั้ย”
“หวานแสดงท่าทีเปิดเผยตลอด ทำให้นัทรู้สึกดี   เลยทำให้ห่างๆจากเก่งไป นัทยอมรับครับว่าตอนนั้นนัทมีใจให้หวาน   แต่นัทก็ยังรักเก่งอยู่นะครับ  หวานเขาให้นัทในสิ่งที่เก่งห้ามไม่ให้นัททำ ตอนนั้นคือความหลงที่นัทมีให้กับหวานครับ  นัทก็เลยมีอะไรกับหวาน แล้วมันก็เลยเถิด เราสองคนพลาด และก็มีน้องกัส จากนั้นหวานเขาก็ตีจากไป เพราะธุรกิจของครอบครัวนัทไปไม่รอด หวานเขาเป็นคนรักเงิน เขายอมทำทุกอย่สงถ้านัทมีเงินให้เขา ..........”
“อืม เข้าใจแล้ว”
“เก่งครับ เก่งจะไม่ว่านั้ทหน่อยหรอครับ ด่านัทสิครับ”
“มันเรื่องของนาย มันไม่เกี่ยวกับเรา แต่มันอาจจะเกี่ยวตรงที่ว่าเราไม่ยอมมีความสมพันธ์ทางร่างกายกับนาย แต่หวานให้ได้เท่านั้นเอง”
“เก่งไม่โกรธ ไม่เกลียดนัทหรอครับ”
“ตอนนั้นอาจจะโกรธ เพราะรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนโง่ แต่ตอนนี่ไม่แล้ว”
“เพราะอะไรครับ”
“”น่ายฟังให้ดีๆนะว่า ตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และต่อไปเราก็คงไม่มีวันเป็นอะไรกัน แม้แต่คำว่าเพื่อน ได้ยินชัดแล้วก็จำไว้ด้วย”
“เก่งไม่ให้อภัยนัทแล้วหรอครับ”
“ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องหรอ ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เพราะฉะนั้นไม่มีเหตุจำเป็นที่เราต้องโกรธ หรือให้อภัยนาย และจำไว้ด้วยว่า แม่นายหาย เมื่อไหร่ นายก็มารับลูกคืน จากนั้นเราก็เป็นคนเคยรู้จักกัน  อ่อ ขอแนะนำนะว่า ลูกของนายควรจะเลี้ยงให้ดีมากกว่านี้ เพราะว่าเขายังเด็ก จำบทเรียนที่นายเคยเป็นในอดีตมาใช้ให้ดี เพราะลูกของนายคือเด็ก นายทำอะไรลงไปมันก็จะส่งผลถึงเขา อย่าให้ความเลวร้ายมันมาเกิดกับลูกของนายเลย อย่สาให้มันเกิดเหมือนกับที่เกิดกับเราเลย นี่คือคำขอครั้งสุดท้ายจากเรา ในฐานะคนเคยรู้จัก”
“เก่งครับ จะไม่วันที่เก่งจะให้อภัยนัทหรอครับ”
“ไม่มีวัน นายคงจะรู้ดี เกือบสิบปีที่เราต้องเจ็บมาแล้วไม่รู้กี่ครั้งเพราะคนอย่างนาย ได้โปรดอย่ากลับมาทำร้ายเราลยนะนัท ต่างคนต่างอยู่เถอะนะ  อย่ทำให้ชีวิตเราเหมือนตายทั้งป็นเลย”
“สิ่งที่นัททำไปมันร้ายแรงถงขนาดนี้ นัทไม่รู้ว่าจะชดใช้ยังงเพื่อชดเชยกับความผิดพลาดในอดีตได้มั้ยครับ”
“ได้สิ เพียงแค่นายถอยออกไป ทำเหมือนกับว่าไม่รู้จักกัน เจอก็ไม่ต้องทัก ไม่ต้องมายุ่งด้วย ต่างคนต่างอยู่ มันดีที่สุดแล้ว”
“เก่งครับ ตลอดเวลานัทก็เจ็บไม่แพ้เก่งหรอกนะครับ แต่การกระทำทั้งหมดมันเป็นเพราะนัทคนเดียว”
“ใช่ มันเป็นเพราะนายคนเดียว นายมันโง่ นายมันหลายใจ นายมันทุเรศที่สุด ออกไปให้พ้น ไปให้พ้นจากชีวิตเราซะ เราจะได้มีความสุขสักที”
“เก่งครับ นัท.................”
“หุบปากของนายไปได้แล้ว เราไม่มีอะไรจะต้องคุยกันอีกต่อไป”


.............................


นี่หรอครับ คือสิ่งตอบแทนที่ผมได้รับจากคนๆนี้ คนที่ได้ชื่อว่าผมรักมากที่สุด  ผมเคยมีความหวังว่าหากได้รับรู้ความจริงออกจากปากผู้ชายคนนี้จะทำให้ผมคลายความโกรธลงได้บ้าง  แต่มันไม่ใช่เลยครับ เพราะยิ่งได้รับรู้ความจริงแล้ว มันทำให้ผมเจ็บ เจ็บจนไม่อยากพูด ไม่อยากมอง ผู้ชายคนนี้
มันเจ็บ เจ็บจนจุก จนไม่อยากที่จะทำอะไร มันเจ็บยิ่งกว่ามีอะไรมากระแทกที่หน้าของผม...............
ในใจของผมตอนนี้ มันทั้งโกรธ มันทั้งเกลียด มันทั้งน้อยใจ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้ เพราะผลตอบแทนของความรักจากผู้ชายคนนี้ .....................มันคือ คำโกหก ความหลอกลวง ความเห็นแก่ตัว ความไม่ซื่อสัตย์ ..................................................    ผมไม่อยากทำอะไร รู้สึกว่าเรียบแรงของตัวเองจะหายไปหมด ความทรงจำสุดท้ายของผมก็คือ

“เก่งครับ เก่งๆๆ เป็นอะไรครับ หมอครับ มีคนเป็นลม  หมออออออออออออออออ”










ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ได้อัพตอนกลางวันมั้ยเพราะว่าไปทำงานนอกสถานที่
มีเรื่องอยากให้เพื่อนๆช่วยคิดนะครับ
คือ
จะจบเรื่องนี้ก่อนสงกรานต์ดี
หรือว่า
จะให้มันต่อไปเรื่อยๆๆ แต่มันอาจจะบีบหัวใจมากมาย
ที่บอกว่าจะจบก่อนสงกรานต์ เพราะต้องกัลป์บ้านนอกไป ทำตัวเป็นลูกที่ดีครับ (อิอิ) คือว่าที่บ้านมันไม่มีเน็ท เพราะว่ามีมารดาของข้าพเจ้าที่ชีวิตนี้อาจจะไม่แตะคอมพิวเตอร์....................................... ทุกคนเลยลงมติว่าไม่ติดเน็ททททททที่บ้านดีกว่า (เรื่องบ้านตรู อย่าสนใจมาก)
สรุปสั้นๆ ถ้าเพื่อนๆรอช่วงสงกรานต์ได้ก็โอเค แต่ถ้าไม่อยากรอก็ให้จบก็ได้ เดี่ยวจัดให้
เรื่องนี้มีตอนจบอยู่แล้วครับ...............อยู่ในใจอยู่แล้ว เพราฉะนั้นจะจบยังไง ตอนไหน อ๋อมสามารถครับ   ตอนนี้มีทางเลือก คือ

หนึ่ง  จบมันไปซะ แล้วแต่งเรื่องใหม่หลังสงกรานต์ (จบไปพร้อมๆกับเมียหลวง อิอิ)
สอง  อย่าเพิ่งจบเลย เพื่อนๆรอได้
สาม กรุณาอ่านข้อหนึ่งข้อสองซ้ำให้เข้าใจแล้วมาตอบ แต่ห้ามคนเขียนคิดเองว่าจะเอาไง เพราะขี้เกียจคิด เข้าใจ๋


วันนี้ก็แค่นี้ก่อนแล้วกันครับ

[ifwedo]

มาดันจ้า มะรู้จะเลือกไรดีอคนอื่นเลือกก่อนละกานน

[sNow]

เลือกข้อ2ค่ะ ต้องหาคู่ให้เก่งก่อน

จบแบบนี้มันน่าสงสารเก่งอ่ะ มีรักกับเค้าสักหนก็ช่าง...

จะรออยู่แน่นอนค่ะ

[MonsterP]

ข้อ 2 นะค้าบ หาแฟนใหม่ ให้เก่งก่อน นะ นะ อิอิ

[k_U_K_K_I_K]

เลือกข้อ 1 คร้า

[CorNnE PRiNCeS]

แล้วจะกลับมาอ่านอีกนะครับ

เลือก ข้อ 2 ดักว่า แบบว่า โหดๆ อ่ะ ชอบบบบๆๆๆๆๆๆๆ