-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
...............................
เก่งเด็กชายอายุ 13 ปี ตอนนี้เก่งเรียนอยู่ชั้น ม. 1 โรงเรียนวัดแถวบ้าน เก่งไม่รู้ว่าพ่อของตัวเองชื่ออะไร
รู้แต่ว่าตัวเองอยู่กับแม่มาตั้งแต่เด็ก โชคดีที่ตาและยายของเก่งทิ้งบ้านหลังเล็กๆ ให้แม่และเขาอาศัยอยู่กันเพียงสองคน
" เก่งตื่นได้แล้วลูก สายแล้ว เปิดเทอมวันแรก แม่ตั้งค่าขนมไว้ข้างล่างนะ แม่ไปทำงานก่อน"
" คราบบ... ตื่นแล้วคาบบบบบบ"
วันนี้เป็นวันแรกที่เก่งต้องไปโรงเรียนใหม่ ที่เขาเพิ่งสอบได้ ถึงแม้ว่าเก่งจะไม่มีเสื้อผ้าใหม่ๆใส่ แต่เขาก็ภูมิใจที่ตังเองสอบเข้าเรียนได้ ถึงแม้ว่าจะเป็นโรงเรียนวัดก็ตาม
แค่นี้เขาก็ดีใจแล้ว ตั้งแต่จจำความได้ เขาเคยขอของเล่นจากแม่ แม่ซื้อให้เขา แต่ตกเย็นเขาเห็นแม่ร้องไห้ เพราะว่าเงินที่แม่นำมาซื้อของเล่นให้เขา แม่ต้องเอาไปรักษาตัวเอง เนื่องจากแม่เป็นไข้หวัดเรื้อรัง เขาเห็นแม่ไออย่หลายวัน แม่ไม่เคยบอกเขาว่าป่วย ไม่เคยบอกเขาว่าเงินเดือนแม่ แทบจะำไม่พอ แล้วแม่ยังมาซื้อของเล่นให้เขาอีก
เก่งจึงเป็นเด็กที่เก็บตัว ไม่ค่อยไปเล่นกับใคร เขาเป็นเด็กดี ช่วยเหลืองานบ้านทุกอย่าง ไม่เคยขอเงินแม่ไปซื้อของเล่น หรือขนมเหมือนเด็กๆ ทั่วไป แม้กระทั่งข้าวบางมื้อถ้าแม่ลืมให้เิงินเขา หรือข้าวในบ้านหมด เก่งก็ไม่เคยบอกแม่เลย จึงทำให้เก่งดูตัวเล็กทีุ่สุดเมื่อเทียบกับเด็กรุ่นเดียวกัน
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกของเขา
เขายังคงเหมือนเดิม เก็บตัวเงียบไม่ค่อยยุ่งกับใคร เพราะเพื่อนๆแถวบ้านมักจะล้อเขาว่าลูกไม่มีพ่อ หรือหาว่าเขาเ็ป็นพวกผิดเพศ เพราะนอกจากเก่งจะตัวเล็กแล้วผิวของเก่งก็ยังขาวมาก เนื่องจากไม่เคยไปไหน ใบหน้าของเก่งก็ถอดรูปมาจากแม่ของเขาที่เคยเป็นคนสวยประจำตำบล
เก่งยังคงใช้ชีวิตแบบนี้ ไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่อยากยุ่งกับใคร เขามุ่งแต่เรียน กลับบ้านเขาจะทำงานบ้าน ทำกับข้าวรอแม่ที่ต้องไปทำงานในโรงงาน และพับถุงกระดาษขาย ซึ่งรายได้ของเขาก็เพียงน้อยนิด เพราะเดี๋ยวนี้คนหันไปใช้ถุงพลาสติกกันหมดแล้ว เก่งรู้แต่ว่าต้องพยายามเก็บเงินให้มากๆ เพื่อที่จะทำให้เขาได้เรียนในชั้นที่สูงขึ้น เพราะเขารู้ว่าแม่ต้องส่งเขาเรียนสูงๆไม่ได้ เขาไม่อยากเอาเปรียบแม่ที่ต้องทำงานส่งเสียเขาเพียงคนเดียว เพราะที่เขาเรียนอยู่ทุกวันนี้เป็นเพราะเขาเรียนเก่งและได้
รับทุนการศึกษาทุกปี แต่เขารู้ว่าอะไรไม่แน่ไม่นอนเขาต้องประหยัด เรียนสูงๆ เพื่อโตขึ้นแม่จะได้ไม่ต้องลำบาก เขาจะเลี้ยงแม่เอง
***เอากฏมาแปะให้นะคะน้องหนู เจ้สอง*** :m15:
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
o13
ติดตามครับ
ชื่นชมคนที่สู้ชีวิตครับ
-
เอากฏมาใส่ด้วยจ้า
ถ้าเป็นเรื่องเล่า หรือนิยาย ก็ใส่ในหัวข้อด้วย
เขียนดีนี่ เรื่องคนสู้ชีวิต ชิมิ :mc4: :mc4:
-
มาให้กำลังใจค่ะ :L2:
-
รอๆตอนต่อไปนะครับ
มาต่อไวๆๆนะครับ
-
:z2:แอบมาอ่านด้วยคนนนนนนนนนนนนน :L1: :L1:
-
อ่า ขอบคุณครับ
พอดีเป็นครั้งแรกที่เริ่มเขียนอ่าคับ
เลยทามอารายไม่ค่อยถูก
เอาเป็นว่ามาต่อ เลยดีกว่านะคับ
วันเวลาผ่านไป
เก่งยังคงใช้ชีวิอย่างนี้เรื่อยๆ จนกระทั่งเขาขึ้น ม.4 เก่งเลือกเรียนสายศิลป์ คำนวน ซึ่งเป็นเก่งชอบวิชาเลขมากที่สุด
การตัดสินใจเรื่องการเรียนครั้งนี้ เป็นการตัดสินใจที่มีผลทำให้ชีวิตของเก่งต้องเผชิญกับเรื่องราวต่างๆมากมาย ....
สวัสดีครับผมเก่งเองครับ ตอนนี้ผมอายุ 16 ปีแล้วครับ พรุ่งนี้ผมต้องไปโรงเรียนอีกแล้ว ผมเบื่อที่จะไปโรงเรียนจริงๆเลยครับ เพราะผมไม่ค่อยมีเพื่อน แต่ปีนี้ผมจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ได้ครับ ตอนนี้ผมสูงขึ้นบ้างแล้วนะครับ และก็ได้เสื้อชุดนักเรียนใหม่แล้วด้วย.... :o8: เป็นเพราะว่าผมไปช่วยป้าร้านขายข้าวแกงได้เงินมาไม่มากหรอกครับ ทำให้ผมได้เครื่องเรียน ชุดพละ ชุดนักเรียนเพิ่มอีก 2 ชุด
และแล้วก็ถึงวันเปิดเทอม ผมเลือกที่จะนั่งหลังห้องริมหน้าต่าง ถึงแม้ว่าความสูงผมจะไม่เอื้ออำนวย แต่ก็เป็นที่นั่งที่ดี ที่ทำให้ผมได้มองดูเพื่อนๆในห้องนั่งเล่น พูดคุยกัน และที่สำคัญมันเป็นมุมสงบที่ทำให้ไม่ต้องมีใครเ้ข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของผมมากเท่าไหร่ ..... ถึงแม้ว่าผมอยากจะมีเพื่อนกับเขาบ้างก็ตาม วันนี้มีเพื่อนต่างห้องที่ผมคุ้นเคยตอน ม .ต้น มาอยู่ห้องเดียวกับผม
และก็มีเด็กใหม่จากต่างโรงเรียนย้ายมาบ้าง ถึงโรงเรียนผมจะเป็นโรงเรียนวัด แต่ก็มีชื่อเสียง ทำให้มีเข้ามาเรียนในช่่วง ม. ปลายด้วย
หลัจากเข้าแถวเคารพธงชาติแล้ว...ผมก็เข้ามาในห้อง เจอกับคุณครูน้ำหวาน ซึ่งปีนี้ท่านมาประจำชั้นห้องผม คุณครูน้ำหวานเป็นอีกท่านหนึ่งที่ท่านกรุณาผมเป็นอย่างมาก ท่านหาทุนการศึกษาให้ผม และก็แนะนำป้าร้านขายข้าวแกงให้ผมทำงานอีก .......
วันนี้คุณครูน้ำหวานเข้ามาทักทาย และแนะนำเพื่อนที่ย้ายมาจากต่างโรงเรียน ครั้งแรกที่ผมเห็นเขา คิดว่าทำไมเด็กใหม่สูงจัง
ผิวขาว แต่ตัวโตมาก ถ้าผมไปยืนใกล้ๆ แล้วเหมือนพ่อกะลูกเลย
สวัสดีครับ ผมนายธนวัตร .... ชื่อเล่นชื่อนัทครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ (แล้วก็มากไปทางกล่มผู้หญิง)
สาวๆในห้องบางคนก็อาย........บางคนก็..... ละครับ
ในช่วงที่แต่ละคนกำลังถามคำถามเด็กใหม่อยู่ ผมก็มองออกไปข้างนอก กำลังคิดว่าตอนเย็นจะไปช่วยป้าร้านขายข้าวแกง เก็บร้าน เผื่อได้กับข้าวมาทานกับแม่ และตอนเช้าจะไปส่งหนังสือพิมพ์ งานใหม่ที่ครูน้ำหวานแนะนำ แล้วค่อยมาเรียน ......
นายเก่ง....................
นายเก่ง............................
นายเก่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง(เสียงครูนำ้หวาน)
-
:เฮ้อ:
ตอนนี้ทุกคนในห้องรู้จักผมแล้ว เพราะครูน้ำหวานท่านเรียกผมหลายครั้งมาก
นายเก่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มัวแต่นั่งทำอะไรอยู่ ครูเรียกไม่ได้ยินหรอ ....................................................
"ครับคร"ู
"นี่ครูฝากนายนัทนั่งข้างเธอด้วยนะ "
"เอ่อ
สวัสดี เราชื่อเก่ง ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"เออ" เขาตอบผมแค่นี้จริงๆครับ
หลังจากนั้นก็.......................
เลิกเรียน กลับบ้านแล้วครับ วันนี้ผมไปช่วยป้าร้านข้างแกงเก็บของได้เงินมาตั้งห้าสิบบาท แถมได้กับข้าวมาตั้งสามอย่าง
กลับบ้านมานั่งทานข้าวกับแม่ แม่ถามว่าผมเป็นยังไง ถามเรื่องที่โรงเรียน ผมก็ได้แต่บอกว่าก็ดีครับแม่
ดูท่านจะกังวลเรืื่องที่ผมไม่ค่อยมีเพื่อน ท่านคงเห็นแต่ผมอยู่บ้านไม่ค่อยได้คุยกับใคร ท่านกลัวว่าผมจะเป็นเด็กมีปัญหา
แต่ผมเข้าใจท่านนะครับ ผมอยากช่วยเหลืองานบ้านแบ่งเบาภาระจริงๆ
และที่สำคัญที่ผมไม่อยากยุ่งกับใครเพราะว่่า..............................................
ผมเป็นลูกไม่มีพ่อ ผมจำได้ว่าตอนเด็กๆ ผมเคยไปเล่นกับเพื่ิอนๆแถวบ้าน แต่พ่อแม่เด็กแถวบ้านไม่อยากให้ลูกเขาเล่นกับผม เพราะว่า ผมเป็นลูกไม่มีพ่อ ผมจน และที่สำคัญเขากลัวว่าลูกๆของเขาจะติดเชื้อ สิ่งที่พวกเขาพยายามยัดเยียดให้ผม คือ "ไอตุ๊ด"
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาคิดกับผมแบบนั้น ผมไม่เคยอยากเป็นผู้หญิง ไม่เคยเอาเสื้อผ้าแม่มาใส่ ไม่เคยร้องวีดวาย แต่ทำไมพวกเขาเรียกอย่างนั้น ............ หรือเป็นเพราะว่าผมตัวเล็ก ผิวขาว หน้าหวาน ขนตางอน เพียงแค่นี้เขามาตีตราผมเลย........................ นี่คงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมไม่อยากยุ่งกับใคร
ผ่านมาแล้วสองเดือนกับชีวิต ม.ปลาย ตอนนี้ผมเริ่มมีเพื่อนบ้างแล้ว นิว เป็นเด็กที่ทุกคนคิดว่าประหลาด คือ ตัวเล็ก ใส่แว่น ชอบอ่านการ์ตูน ไม่สนใจใคร ไม่มีใครอยากยุ่ง นิวอยู่กับยายสองคน เพราะว่าพ่อแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ยายนิวน่ารักมา ผมเคยไปทำรายงานท่านเป็นผู้ใหญ่ใจดี เลี้ยงขนมผม และก็ไม่รังเกียจผมเลย
ผมกับนิวก็มีกันอยู่สองคน ในห้องไม่อยากมีใครยุ่งเพราะว่า........................
กลัวผมไปขอยืมเงิน เพราะทุกคนรู้ว่าผมจน สำหรับนิวเพื่อนๆบอกว่าเป็นตัวประหลาดไม่อยากยุ่ง ผมกับนิวเลยเป็นหมาหัวเน่ากันสองคน ที่บอกว่าทำไมเป็นหมาหัวเน่า เพราะว่าผมกับนิวจะเป็นบุคคลที่ถูกลืม เวลาแ่บ่งกลุ่มทำงานผมกับนิวก็ต้องจับคู่กันสองคน กินข้าวสองคน จับคู่เล่นกีฬาในชั่วโมงพละสองคน ......
ชีวิตผมก็เป็นอย่างนี้เรื่อยๆละครับ ตอนนี้ผมก็มานั่งคู่นิวแล้วครับ เพราะว่าเพียงแค่สามวันหลังเปิดเทอม นายนัทเด็กใหม่ก็ย้ายที่นั่งไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนเขาแล้วละครับ
ช่วงนี้ผมก็ใช้ชีวิตเรื่อยๆ แม่ผมไม่อยากให้ผมทำงาน แม่บอกว่าแม่เลี้ยงได้ ตอนนี้แม่เปลี่ยนงานใหม่ รายได้มากขึ้นท่านสัญญาว่าจะส่งผมให้เรียนสูงๆ แต่ผมก็ยังไปช่วยป้าร้านขายข้าวแกงอยู่บ้างครับ
อย่างน้อยก็ยังมีกับข้าวฟรี ช่วยให้ประหยัดได้หลายมื้อ................. :really2:
-
มาประเดิมเรื่องใหม่คับ
:mc4: :mc4:
ชอบคับ แนวสู้ชีวิต o13
+1 ให้คราบบบบบ :z2:
-
เป็นกำลังใจให้น้องเก่ง-น้องนิว
-
o13 o13 o13 o13 o13
สู้ๆนะค้าบ
-
o13
ดีๆๆ มาต่อไวๆนะครับ
เดาเนื้อเรื่องไม่ถูกดี
-
ชอบแนวสู้ชีวิตครับ
มันให้แนวคิดดีๆ
-
เจิมๆๆๆๆ :mc4:
มามะ ต่ออีกนิดน้า
-
:mc4:
มาเจิมเรื่องใหม่จ้า
นานๆ ไ้ด้อ่านแนวนี้ ออกแนวชีวิตรันทดใช่มั้ยเนี่ย
บวก 1 เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ๊ะ :L2:
-
จิงๆๆๆแล้วคนแต่งก็เดาเรื่องไม่ถูกอ่าคับ
ไม่รู้ว่าจะรันทดอะป่าวๆๆๆๆ
ไม่บอกคับ
รอดูกานไปเรื่อยๆๆๆ
ลองเดาดูดิคับ
ว่าใคจะเป็นพระเอก
อิอิ
:call:
เมื่อก้าวเข้าสู่เทอมที่สอง เก่งและนิวยังคงเปนเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่พวกเขาก็คุยกันแค่ที่โรงเรียนเท่านั้นเพราะเก่งไม่มีโทรศัพท์มือถือที่จะคุยกับนิว และช่วงปิดเทอมเล็กเก่งต้องวุ่นวายกับการช่วยงานที่ร้านขายข้าวแกง และต้องพับถุงกระดาษในตอนกลางคืน ทำให้เก่งไม่มีเวลาที่จะมานั่งคิดถึเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวในชีวิต
เมื่อพูดถึงนิว เก่งคิดว่านิวเป็นคนตัวเล็กมากเมื่อเทียบกับเด็กรุ่นเดียวกัน
ถึงแม้ว่าเก่งจะสูงกว่านิวไม่มาก แต่เขาก็คิดว่าอย่างน้อยตัวเองก็ตัวสูงกว่าเพื่อนคนนี้
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมสอง วันแรกที่เก่งจะได้มาเจอเพื่อนรัก หลังจากที่ไม่ได้เจอกันเกือบหนึ่งเดือน
วันนี้นายเก่งมาโรงเรียนแต่เช้า ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้อง เขาได้ยินเสียงเหมือคนกำลังทำอะไรซักอย่าง เขาได้ยินเสียงดังๆ ว่า "เอาเลยๆๆๆ" เมื่อเขาเดินไปดูใกล้ๆ เขาพบว่าเพื่อนรักของเขากำลังโดนเด็กผู้ชายหลายคน
กำลังแย่งการ์ตูนของนิว เขาสังเกตเห็นว่านิวตัวสั่น และใบหน้ารูปไข่ของเพื่อนเขาซีด และมีน้ำใสๆบนแก้มของเพื่อนเขา
ทันใดนั้นเก่งเข้าไปแย่งหนังสือการ์ตูนจากนัท.... ผู้ชายคนที่เป็นหัวโจกแกล้งนิว...ผู้ชายที่เขาเคยคุยแล้วได้ยินเสียงว่า "เออ"
เก่งรู้สึกว่าตัวตอนนี้โลกกำลังหมุน...
เหมือนศีรษของเขาไปกระแทกกับอะไรซักอย่างและเหมือนกับว่ามีน้ำไหลออกมาจากหน้าผากของเขา
เขาได้ยินเสียงของนิวที่พยายามเรียกเขา
"เก่งๆๆๆๆๆ"
"ฟื้นสิ"
"เก่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
-
จะเป็นไรป่าววววววว
ไม่นะ
:z3: :z3:
-
:z3: :z3:
สั้นเหลือเกิน แล้วยังค้างอีก
เก่งสลบไปเพราะช่วยนิวแหงเลย
ตอนนี้ยังลุ้นไม่ค่อยออก ใครเป็นพระเอก นัทเหรอ
ถ้าใช่เนี่ย พระเอกออกแนวเถื่อนนะนั่น
-
+1 คนเขียน เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2: :L2:
:mc4: ฉลองเรื่องใหม่ด้วยเลย 55+
-
+1 ให้น้อง aomaom เป็นกำลัง เนื้อเรื่องน่าสนใจ จะดราม่าหรือเปล่าคะ ไม่ชอบนะคะถ้ารันทดมากไป
อยากให้ happy ending นะคะ :L2:
-
:mc4: ต้อนรับเรื่องใหม่ครับ ... อาจจะช้าไปบ้างก็ตาม อิอิ
เรื่องดีน่าสนใจดี ชอบครับ ..^^.. บวก 1 เป็นกำลังใจให้ครับ
ง่ะ~!! ค้างให้เราเป็นห่วงเก่ง กะ นิวตัวน้อยได้อีก >*<
ขอบคุณนะครับ
-
ว้าวๆ ทันเรื่องใหม่ด้วย ยินดีต้อนรับครับ มาอ่านและให้กำลังใจคนเขียนครับ สู้ๆ o13
-
หุหุ
ไม่สันหรอก
แต่ขี้เกียจพิมพ์
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลามาต่อกันเลยครับ
ผมตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมสีขาว มีกลิ่นคล้ายๆกับโรงพยาบาล
ผมเป็นอะไรไปเนี่ย.....
จำได้ว่าผมไปแย่งการ์ตูนคืนจากนัท
หลังจากนั้นรู้สึกเจ็บๆ
ได้ยินเสีงเก่งเรียกผม
แล้วผมมาอยู่ที่ไหนเนี่ย...................................ง
"อ้าวเก่งตื่นแล้วหรอ .. เป็นไงมั่งนายสลบไปสองชั่วโมเลยนะ ..........เก่งงงงงงงงงงงง"
"โอยนิวเบาๆหน่อยๆดิ"
"อ่อ โทษที"
"เรามานอนที่นี่ได้ไงอ่า"
"คือ วันนี้เราโดนกลุ่มพวกนานนัทแกล้งอ่า มันมาแย่งการ์ตูนจากเราไป มาว่าเราว่าเป็นไอพวกรังเกียจสังคม เป็นพวกผิดเพศ แล้วนายก็มาดึงการ์ตูนจากนัท แล้วนัทเค้าก็ต่อยนาย .................แล้วนายก็ไปกระแทกโต๊ะ หัวแตก ...แล้วนายก็สลบไป................"
"อือ"
"อ้าวนายเก่งตื่นแล้วหรอ" ครูน้ำหวานเดินเข้ามาในห้อง
"เป็นไง ตัวเท่าลูกหมายังไปมีเรื่องกะเค้าอีก ... แล้วนี่อาการเป็นไงบ้าง ดีขึ้นบ้างมั้ย "
"ครับ ครู"
"งั้นตามครูมาห้องปกครอง"
"ครับ"
ผมกับนิวเดินตามครูน้ำหวานไปที่ห้องปกครอง
เมื่อถึงห้องปกครองพบว่ามีเรื่องโวยวายของผู้หญฺิงคนหนึ่ง"ลูกชั้นไม่ผิด ลูกชั้นไม่ได้เป็นพวกอันตพาล ไอเด็กเหลือขอไม่มีพ่อ มันมาหาเรื่องลูกชายชั้นก่อน แน่ละสิ ไอพวกคนช้นต่ำมันก็ทำอะไรต่ำๆเหมือนกันทั้งนั้น"
ผมเดินเข้าไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ท่าทางคงจะรวยมาก เพราะว่าผมเห็นเสื้อผ้า เครื่องประดับของเธอคงจะมีราคาแพงมาก
"สวัสดีครับ"
"นั่งก่อนสิ นาย....." อาจารย์ฝ่ายปกครองบอกให้ผมนั่งลง
ครับ
"นี่คุณอมรวดี แม่ของนายนัท"
"สวัสดีครับ" แล้วผมก็พบว่าแม่ของผมนั่งอยู่ข้างๆกับครูน้ำหวาน
"เก่งเป็นไงบ้างลูก"
"ดีขึ้นแล้วครับแม่"
"อ่อ นี่หรอ เด็กเหลือขอ" คุณอมรวดีพูดกับผม
"---"
"นี่ ทำไมชั้นพูดกับแก แกไม่ตอบชั้นหละ"
"ผมไม่ได้ชื่อเด็กเหลือขอครับ"
"ปากดีนะ สมแล้วที่เธอเป็นพวกชอบใช้กำลัง"
"ตกลงจะเอายังไง จะเรียกร้องเิงินเท่าไหร่ เรื่องจะได้จบ ชั้นต้องมีธุระที่อื่นอีกนะ"
"ผมไม่ต้องการเงินครับ"
"ว้าย... เด็กเหลือขออย่างแก อย่ามาโก่งราคาหน่อยเลย ว่ามาจะเอาเท่าไหร่"
"-- "
" ผมไม่ได้ต้องการเงินครับ"
"นี่เธออย่ามาทำให้ชั้นเสียเวลาหน่อยเลย ชั้นรู้ว่าคนระดับอย่างแก มันก็อยากจะได้เงินจนตัวสั่นละสิ
โก่งราคาน่าดู จริงๆแล้วลูกของชั้นก็ไม่ผิดหรอกนะ เพราะชั้นรู้ว่าลูกของชั้นเป็นเด็กดี และำม่เคยหาเรื่องใครก่อน
ถ้าชั้นจะเอาเรื่องแก แกจะมีปัญญามาชดใช้ชั้นมั้ย"
"ขอโทษนะคะ จากที่คุยกัน นายเก่งไม่ได้ทำร้ายลูกชายของคุณเลย เพียงแค่เขาไปเอาการ์ตูนของเพื่อนของเขาคืนเท่านั้น
ลูกชายคุณสิคะ นอกจากจะแกล้งเพื่อนที่ไม่มีทางสู้ ยังทำร้ายคนที่ตัวเล็กกว่าอีก " ครูน้ำหวานพูดขึ้นมา
"ดิฉันไม่ต้องการเรียกร้องค่าเสียหายจาคุณหรอกค่ะ ดิฉันเลี้ยงลูกมา รู้ว่าลกเป็นยังไง ไม่เคยสอนให้ลูกทำร้ายใคร ไม่เคยสอนให้เขาทำร้ายใคร ถึงครอบครัวเราจะจน แต่ก็ไม่รับเงินของคุณหรอกคะ " แม่ของผมพูดขึ้น
"แหม หยิ่ง จนแล้วยังมาอวดอีก"
"ขอโทษนะครับ ถึงครอบครัวผมจะจนแต่ไม่เคยทำร้ายใคร ไม่เคยคิดจะอยากได้ของใคร และที่สำคัญคุณไม่ควรมาดูถูกแม่ของผมนะครับ เพราะถ้าหากว่าคุณบอกว่าตัวเองอยู่สูงกว่าผม ก็ไม่ควรมาด่าว่าใครต่ำๆแบบนี้ ผู้ดีไม่มีใครเขาทำหรอกครับ เก็บเงินของคุณไปเลี้ยงลูกคุณดีกว่า เพราะผมคิดว่าแม่ผมเลี้ยงผมให้มากกว่าคุณนะครับ .. ไม่ใช่เงินนะครับที่คุณใช้เลี้ยงลูกของคุณแล้วเป็นแบบนี้ แต่แม่เลี้ยงผมด้วยความรัก และสอนให้ผมรู้จักเห็นใจคนอื่น ไม่ได้เห็นคนอื่นไร้ค่าแล้วจะมาด่า มาว่าได้นะครับ "
"ไอเด็ก เ ป ร _ ปากดีนักนะแก" คุณอมรวดีตรงเข้ามาทำร้ายผม"
"หยุด...เดี๋ยวนี้นะ" ครูน้ำหวานห้ามเอาไว้
คุณอมรวดีคะ ดิฉันขอให้เลิกแล้วต่อกันเถอะคะ เพราะเรื่องนี้ถ้าว่าไปแล้ว นายนัทผิดเต็มๆนะคะ ถ้าทางคุณรัศมีจะเอาเรื่องถึงตำรวจ ดิฉันเกรงว่าจะทำให้ลูกของคุณเสียประวัติคะ
"ได้ แก จำไว้นะ ไม่มีใครเคยว่าชั้น แกเป็นคนแรก อ่อได้เลิกแล้วต่อกันก็ได้ แต่แกอย่ามายุ่งกับลูกชั้นอีก ถ้ามาทำอะไรลูกชั้นอีกชั้นจะเอาเรื่องแกให้ถึงที่สุด" แล้วเธอก็เดินออกไปจากห้องปกครอง
"ครูดีใจนะ ที่เธอไม่เอาเรื่องนายนัท ครูรู้ว่าเธอเป็นคนดี ไม่อยากใหเพื่อนถูกรังแก แต่เธอก็ต้องดูตัวเองด้วยนะ
ถ้าเธอเป็นอะไรไปคนที่เสียใจที่สุดคือ แม่ของเธอ ่อ่อ วันนี้เธอเก่งมากนะ พูดได้ดีทีเดียว ครูเพิ่งเคยเห็นเธอพูดก็วันนี้ละนายเก่ง" ครูน้ำหวานพูดขึ้น
"เก่ง "
"ครับแม่"
"เจ็บมากมั้ยลูก เรียนไหวมั้ย"
"ไหวครับแม่"
"งั้นกินยาด้วยนะ ถ้าเป็นอะไรก็ไปบอกครูให้พาไปห้องพยาบาล เดี๋ยวแม่ไปทำงานก่อนนะลูก ลาเขามาได้ สองชั่วโมง"
"ครับแม่"
แล้วแม่ก็มาหอมแก้มผมแล้วเดินออกจาห้องปกครอง
"เอ่อ เก่ง"
"ว่าไงนิว"
"ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไร เพื่อนกัน ไปเรียนกันเถอะ"
"เก่ง นายไปก่อนเหอะ คือเราจะไปเข้าห้องน้ำอ่า ฟังแม่นัทนานๆแล้วเรารู้สึกมวนๆท้อง"
"อือ.. เอาออกให้หมดนะ 5555555"
"ไอบ้า" แล้วนิวก็เดินออกไป
"เก่งงงงงงง.............."
ผมหันกลับไปแล้วพบนัท...............................
"คือเรา..........................."
เดี่ยวมาต่อครับ
-
อ้าววววววววววว
อะไรเนี้ย
จบไปเฉยๆ
:beat:
-
อีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
-
มาต่อเร็วเถอะขอร้องได้โปรรดดดดดดดดดPlese
-
น้องเก่งพูดได้ยาวเกินเด็กประถม(?) ไปอะเปล่า?
อย่ายัดเยียดตัวละครให้มี character เด่นจนเกินไปนะหนูนะ
แต่อย่างอื่นๆ เขียนดีแล้วนะ
เจ้สอง :bye2:
-
^
^
:z13: เจ้
ตามเรื่องตอนนี้เก่งอยู่ม.ปลายแล้วนะเจ้
แต่ถึงจะม.ปลาย ถ้าดูจากคาแรคเตอร์ของเก่งที่ผ่านมา นับว่าเก่งมันพูดได้เยอะจริงๆนั่นแหละ
ยังไงก้อเป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า
รีบมาต่อเน้อ รออ่านๆ :L2:
-
เก่งสมชื่อจริงๆ
ว่าแต่นัทจะมาขอโทษแทนแม่หรือเปล่า
อิอิ
-
น้องเก่งพูดได้ยาวเกินเด็กประถม(?) ไปอะเปล่า?
อย่ายัดเยียดตัวละครให้มี character เด่นจนเกินไปนะหนูนะ
แต่อย่างอื่นๆ เขียนดีแล้วนะ
เจ้สอง :bye2:
เจ้เสื้อม่วงค้าบ
มอสี่แล้วนะค้าบ
แต่ก้อยังดูเกินเด็กมัธยมอ่ะ
แต่เรื่องดีมากครับ
ชอบบบบบบบบ
o13
-
มาต่อแล้วนะคับ
"เก่งคือว่าเรา.................."
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"เก่ง ตื่นได้แล้วลูก วันนี้เปิดเทอมไม่ใช้หรอ เดี๋ยวไปไม่ทัน แม่ไปทำงานก่อนนะ เงินอยู่บนโต๊ะนะลูก"
"ครับแม่"
"โอ๊ย... ปวดหัวจังเลย"
นี่ผมฝันอะไรไปเนี่ย ผมถูกนัททำร้ายจนบาดเจ็บแล้วก็ไปเถียงแม่นัทอีก สงสัยเมื่อคืนดูละครกับแม่มากไปหน่อยเลยยเก็บเอาไปฝันแน่ๆเลย
ไปโรงเรียนดีกว่าเดี่ยวสาย 7.50 น. เก่งเดินมาโรงเรียนพบว่านิวนั่งอ่านการ์ตูนอยู่หลังห้องเหมือนเดิม เก่งตั้งใจว่าจะเดินเอากระเป๋าไปเก็บที่นั่งข้างๆนิว
"อุ๊ย..........." เก่งลงไปนั่งกับพื้น
"เฮ้ย ไปเตี๊ยเดินมองทางมั่งดิวะ คนยิ่งรีบๆอยู่ " นัทพูด
"ขอโทษครับ" เก่งขอโทษนัททั้งๆที่จริงๆแล้วนัทเองเป็นคนที่แกล้งเดินมาชนเก่ง เพราะว่านึกหมั่นไส้คนตัวเตี๊ยที่เดินยิ้มาแต่ไกล เขารู้สึกว่าทำไมเปิดเทอมมานี้ คนตัวเตี๊ยดูน่ารักขึ้น ใบหน้านรูปไข่ ผิวสีชมพู ตัวเล็กๆ น่ารัก แต่อยู่ในชุดนักเรียนที่ใหญ่กว่าตัวเอง เขาสงสัยว่าทำไมคนตัวเล็กต้องใส่ชุดนักเรียนตัวใหญ่ๆ ว่าจะซื่อเผื่อให้ตัวใหญ่ขึ้นก็ไม่น่าจะใช่ เพราะคนตัวเล็กก็ไม่น่าจะสูงไปมากกว่านี้ ทำให้เห็นผิวขาวๆ บริเวณหน้าอกของคนตัวเล็ก น่ากินจิงๆ เอ้ยยยย................. ไม่นะ เขาไม่ได้ชอบผู้ชายนะ
"เก่ง เจ๊บมากมั้ยอ่า นายไม่น่าสจะไปขอโทษนายนัทเลย นายนัทต่างหากรีบวิ่งออกไปแล้วชนนาย"
"ไม่เป็นไรหรอกนิว สงสัยเขาคงรีบมั้ง แล้วทำไมนายพูดเยอะขึ้นจังเลยช่วงนี้"
"เอ่อ คือช่วงปิดเทอม ยายฝึกพูดให้เรานะ"
"ห่ะ......ว่าไงนะ ยายฝึกพูดให้กับนาย แล้วยนาพูดไม่เป็นหรอ"
"ป่วว.... ไม่ใช่ฝึกพูดอย่างนั้น คือยายสอนให้เราพูดให้เก่งอ่า ไม่ให้เก็บตัวเหมือนเมื่อก่อน แล้วยายเอาลูกของป้าเรามาเลี้ยง เขาชวนเราพูดบ่อยๆ เราเลยพูดเก่งขึ้นไง"
"อืม.....หรอ"
"ว่าแต่นายเหอะ ทำไมช่วงนี้ก็พูดกะเก่งขึ้นเยอะอ่า"
"อ่อ .... คือว่าช่วงปิดเทอมเราไปรับจ๊อบพิเศษมานะ "
"ห๋า...........อย่าบอกนะว่านาย.............."
"คือเราไปช่วยงานป้าร้านขายข้างแกงอ่า แล้วเขาให้เราไปส่งข้าวแกงหลายที่ เราต้องเจอคนมากไง เราเลยพูดเก่งขึ้น แล้วอีกอย่าง คิอ สงสัยเราดูละครมากไปหน่อยอ่า พอดีว่างจัด"
"อืม"
"ไปเข้าแถวกันเถอะ"
"อุ้ย ..... ขอโทษครับ" เก่งคิดว่าทำไมวันนี้มันซวยอย่างนี้
"ไม่เป็นไรครับ แล้วเจ็บตรงไหนครับ" พี่ชายสุดหล่อพูดขึ้น
"พี่เอก........"
"อ้าวนิว นี่เพื่อเราหรอ"
"ครับ นี่เก่งคับ เพื่อนสนิทของผม"
"ชื่อเก่งหรอครับ พี่ขอโทษนะครับ พอดีพี่เดินไม่ดูทาง เฮ้ยย น้องเก่งไปห้องน้ำกับพี่ก่อนมั้ยครับ"
"พี่ชวนผมไปห้อวงน้ำทำไมครับ"
"คือว่าเสื้อน้องอ่ะครับ เปื้อนไปหมดแล้ว" แล้วเอกก็ชี้ไปยังเสื้อที่โดนน้ำแดงของเขาหกใส่
"เดี่ยวนิวพาเก่งไปเองครับพี่ "
" เอาอย่างนั้นหรอ งั้นเดี่ยวเที่ยงนี้พี่ขอเลี้ยงข้าวเก่งนะครับ"
"เลี้ยงทำไมครับ"
"ก็ขอโทษน้องเก่งไงครับ"
"แล้วเที่ยงนี้เจอกันนะครับ เดี่ยวพี่ไปรับที่ห้องเรียนทั้งสองคนเลยนะ"
เก่งกับนิวรีบไปทำความสะอาดร่างกาย จึงทำให้คนตัวเล็กทั้งสองคนจึงตัดสินใจไม่ไปเข้าแถว เมื่อทำความสะอาดร่างกายเรียบร้อยแล้ว ก็พากันมานั่งที่ห้องเรียน
"เก่ง..."
"อ่...หญิง ว่าไง...."
"ทำไมวันนี้ไม่ไปเข้าแถวทั้งสองคนเลย อ่าวแล้วนี่เสื้อไปโดนอะไนมา" หญิงเป็นหัวหน้าห้อง ที่ดีกับผมสองคนมากที่สุดในห้องแล้ว มักจะมคุยกับผมสองคนบ้าง แล้วก็จะช่วยเรื่องงานในบ้างครั้ง (จำได้มั้ยครับว่าผมสองคนเป็นคนแปลกในห้องไม่ค่อยมีใครมาสนใจ ไม่อยากมีใครเอาเข้ากลุ่ม มีแหญิงคนเดียวที่มาช่วยเหลือบ้าง.....ในบางครั้ง)
"อ่อ .. พอดีอุบัติเหตุนิดหน่อย เลยไม่ได้ไปเข้าแถว"
"จะ แล้วเป็นอะไรมากมั้ย "
"ไม่เป็นอะไรแล้ว พอดีเราเนไปชนพี่ชายของนิว และวน้ำแดงเลยหกใส่"
"อือ.. จะอย่าลืมไปบอกครูน้ำหวานด้วยนะ "
"อือ"
น้องเก่งครับ ไปกันแล้วยังครับ
-
อยู่ไกล้กัน ยิ่งหวั่นไหว
ห้ามใจตัวเองไม่ได้เรยยย
สั่งหัวใจไห้เมินเฉย ไม่รู้ทำไมไกล้เธอทุก ครั้ง ใจ มัน สั่น
จิตใจของฉันควบคุมไม่ได้ และสุดท้ายยยยย
หัวใจมัน.......................
-
นัทเริ่มมีอาการแล้ว อิอิ
-
บางประโยคงง ๆ อ่ะค้าบ
ปล.เก่งเสดแน่...
:z2:
-
คับ
คือตอนนี้เต่งสดอ่าคับ
คือมานอาจะงงๆ หน่อยเพราะว่า
ทามงานไปด้วยอ่าคับ
พอดีมานว่างนิดหน่อยเลยแต่งยังไงขอโทษด้วยนะคับ
-
:pig4: :L2:เป็นกำลังจรวยให้ผู้แต่งคร้าบ
-
:L3: :fire: :3125:
วันนี้ขอโทษด้วยนะครับ
พอดีมีเรื่องกวนใจนิดหน่อย ม่ายช่ายเรื่องรักๆๆนะคับ
เรื่องงาน มีปัญหานิดหน่อย
ไว้ดึกๆๆ
ถ้าอารมณ์ดีขึ้นมากกว่านี้เดี๋ยวจะมาต่อนะคับบ
เพิ่งโดนดุมา :z3: :z2: :z3: :z3:
-
บวก 1 เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ๊ะ :L2:
หายเครียดแล้วค่อยว่ากันจ้า
ตกลงคราวที่แล้วคือเก่งฝันไป
ส่วนจริงๆคือนัทก้อแอบเคลิ้มแล้วนิ
แถมมีเอกโผล่มาอีก แต่ว่าคงไม่ใช่พระเอกมั้ง
-
โฮๆเชียร์ต่อเร็วๆอย่าดองนานเด๋วมันเค๊มมมมมม
:jul3: :jul3: :jul3: :laugh: :laugh: :laugh: :m20: :m20: :m20: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
:t3:
น้องเก่งไปยังคับบบบบบบบบบบบบบบบ
"อ่อ คับพี่เอก"
"อ่าวพี่เอก ทำไมชวนแต่เก่งละคับบ"
"ก็ชวนทั้งสองคนแหละ เอาไปกันยัง"
ระหว่างรับประทานอาหารพี่เอกเอาใจผมตลอด เดี๋ยวก็ไปซื้อข้าวให้ เดี๋ยวก็ไปซื้อน้ำให้ ถามว่าอร่อยมั้ย อิ่มยัง จะทานขนมหวานอีกมั้ย แล้วก็ บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ขอบคุณพี่เอกนะคับที่เลี้ยงข้าวผม"
"ไม่เป็นไร น้องเก่งทั้งคนที่เลี้ยงได้อยู่แล้ว"
"เอ่อ......."
"แล้วผมอ่าคับพี่เอก"
"อืม น้องทั้งคนที่เลี้ยงได้อยู่้แล้วละนิว"
"พี่เก่งผมกับเก่งไปเรียนก่อนนะคับ"
"อือ ... น้องเก่งคับตอนเย็นเลิกเรียนเจอกันนะคับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
"ไม่เป็นไรครับพี่เก่ง บ้านผมแค่นี้เองผมเดินกลับได้คับ อีกอย่างผมมีธุระด้วยคับ"
"คับๆๆ งั้นนิวตอนเย็นมาเจอที่รถแล้วกันนะ ส่วนน้องเก่งคับไว้วันหลังเดี่ยวพี่ไปส่งนะครับ ห้ามปฏิเสธ" เอกพูดหยอดเก่ง พร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มให้จนทำให้เก่งรีบหันหน้าหวานๆไปทางอืน
"ไป เก่งไปเรียนกัน" นิวคงเห็นความผิดปกติของเพื่อนเขาจึงรีบชวนเพื่อนกลับบ้าน เพราะเขารู้ว่าพี่ชายของเขาต้องชอบเก่งแน่ๆ เพราะเก่งน่ารักตรงตามสเป็คพี่ชายเขา แต่เขาไม่อยากให้พี่เอกมายุ่งกับเก่งมากเลย เพราะพี่ชายของเขาเจ้าชู้มาก อยู่โรงเรียนเก่า(พี่เอกเพิ่งย้ายมาอยู่บ้านนิวและย้ายมาอยู่โรงเรียนเดียวกันด้วย) คิดไปพลางนิวก็เห็นผู้ชายที่แอบยืนอยู่หัวมุม
เขาคุ้นกับผู้ชายคนนี้มาก แต่นึกไม่ออกว่าเป็นใคร และยืนอยู่ตรงนี้นานหรือยังแต่ถ้ายืนอยู่นานแล้วเขาคงได้ยินที่ชายของเขากำลังจีบเพื่อนรักของเขา
นิวมองผู้ชายคนนั้นแล้วคิดว่าเป็นใครกันแน่ ทันใดนั้น
"นิว................ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"อืม ทำไมต้องเรียกเสีงดังด้วยอยู่แค่นี้ไม่ได้ยินหรือไง"
"เออ ... ก็เราเรียกนายตั้งนานแล้ว แล้วนี่ยืนคิดอะไรอยู่อ่ะ"
"ไม่มีรัยหรอก ไป... ไปเรียนกันเถอะ เดี๋ยวเจอครูน้ำหวานดุแน่ถ้าเรากะนายไม่รีบไปอ่า"
หลังจากเลิกเรียน เก่งก็ทำกิจวัตรอย่างเคย คือไปร้านขายข้าวแกงเพื่อช่วยป้าเจ้าของร้านเก็บร้านแล้วกลับบ้านอาบน้ำ
รอแม่กลับมากินข้าว ดูละครกับแม่ (อย่างหลังนี้เพิ่งถูกบรรจุอยู่ในกิจวัตรประจำวันหลังปิดเทอม เพราะว่าช่วงนั้นทางโรงงานจัดงานเลี้ยงให้พนักงาน แล้วมีการจับของขวัญ แม่ของเก่งจับได้ทีวี 14 นิ้ว มา1 เครื่อง เขาจึงได้รู้จักว่าทีวีว่ามันใช้ยังไง แต่ใช้มากไม่ได้เพราะว่าเดี๋ยวเปลืองไฟทำให้แม่ต้องเสียค่าไฟเพิ่มอีก) แล้วก็นอน ช่วงนี้เก่งไม่ได้รับจ้างพับถุงกรดาษ เพราะว่าเขาได้ดูทีวีเรื่องภัยของการใช้ถุงกระดาษหนังสือพิมพ์ ว่าใช้ห่ออาหารแล้วจะทำให้เป็นอันตรายกับคนกิน ตอนนี้เก่งกำลังมองหางานใหม่อยู่ แต่ไม่รู้ว่าจะทำงานอะไรดี ช่วงนี้จึงอยู่ว่างๆไปก่อน แค่ไปช่วยร้านขายข้างแกงทุกวันตอนเย็นและเสาร์อาทิตย์ก็ทำให้เขามีเงินเก็บได้พอสมควรแล้ว
มาต่อใหม่นะครับ
ตอนนี้แต่งสดอีก
คือแบบว่าคนมานเครียดๆๆๆเลยแต่งนิยายระบายความเครียด เคยเป็นบ้างมั้ยครับ
ถ้างง
ไม่เข้าใจตรงไหนบอกมาเยนะครับ
จะมาตอบข้อสงสัย
อิอิ
ps นิยายถ้าไม่ผิดพลาดน่าจะอัพเกือบทุกวัน ยกเว้นวันที่ เน็ทไม่ได้ ท้องฟ้าไม่แจ่มใส เบื่อ ไม่มีคอม เซ็ง บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ก็อาจจะไม่อัพ
แต่ขอสารภาพว่าทุกวันถ้าไม่ได้เข้าบอร์ดอ่านนิยายก็จะนอนไม่หลับ( :z1:)
และที่มาแต่งนิยายเพราะว่า คือมานไม่ค่อยมีให้อ่านอ่าคับตอนนี้เลยหันมาเป็นนักเขียนแทน อานนี้เรื่องแรก แบบว่าทั้งชีวิตไม่เคยแต่งนิยายมาเลย นอกจากแต่งนิยายตอนเด็กๆส่งครู นอกจากนั้นไม่เคยเลยอ่าคับ
ถ้าผมแต่งไม่ถูกใจก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ
ps 2 ความชอบส่วนตัวของคนแต่งนิยาย คือ
- ชอบแบบว่าฉาก NC 17 18 19 20 ... มากมายและรับรองว่าเรื่องนี้จะต้องมีแน่ๆ แต่ไม่รู้ว่าเขียนได้แค่ไหน ใครรู้ช่วยบอกด้่วน
- ไม่บอกดีกว่าเดี๋ยวรู้หมดว่านิยายจะเป็นแบบไหน
อาจจะเป็นอย่างที่คุณคิด หรือว่าอะไรกันแน่รอลุ้นนะคับ
และที่สำคัญผมรับรองด้วยตัวเอง และเงินเดือนอันน้อยนิดของผมว่าเรื่องนี้จะไม่ดองแน่ๆ ครับ
เพราะอย่างที่บอกผมชอบอ่านนิยาย yaoi และ Boy Love เป็นอย่างมาก รับรองถ้าคุณอยู่กะผม ผมก็จะแต่งไปเรื่อยๆนะครับ
:pig2:
-
สนุกๆครับ ขอบคุงครับจะรอมาลงต่อครับ สู้ๆ :z2:
-
มาตามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หลังจากวันนั้นพี่เอกก็มารับมาส่งผมบ้าง แต่ทุกครั้งนิวก็จะมาด้วยบอกว่าจะมาเที่ยวบ้านของผม ช่วงนี้ชีวิตของผมมีความสุขมากครับ เพราะว่าผมเริ่มมีเพื่อนมาเล่นกับผม ก็จะมีใครละครับ พี่เอกกับนายนิวสองคนนี้
ทำให้ผมรู้ว่าชีวิตของผมมีคุณค่ามากขึ้น ทั้งสองดูแลผมอย่างดี ด้วยความสนิทกับทั้งสองคนมาก ทำให้ผมได้มีโอกาสไปเที่ยบ้านของนิว บ้านของนิวน่าอยู่มาก มีคนดูแลเป็นอย่างดี ยายของนิวเคยพ่อแม่ของนิวที่เสียชีวิตเนื่องจากอุบัติเหตุ พ่อกับแม่นิวป็นหมอกันทั้งคู่ผมเคยเห็นรูปของท่านแล้วผมรู้เลยว่านิวหน้าคล้ายกับแม่มาก ส่วนคุณยายของนิวท่านน่ารักมาก ท่านมักจะฝากขนมมาให้กินเรื่อยๆ ยายของนิวไม่ได้ทำงานอะไร แต่ว่าคุณยายมีรายได้จากที่ดินที่ให้เขาเช่า ทำให้นิวมีชีวิตที่สบายกว่าผมมาก ส่วนพี่เอกเป็นลูกของญาติสนิท พี่เอกเล่ให้ฟังว่า พ่อแม่ของพี่เอกต้องไปทำงานเืมืองนอก เลยให้พี่เอกมาอยู่กับคุณยาย ................................
ช่วงนี้ผมมีความสุขมากจริงๆครับ มีเพื่อนที่ดี เป็นพึ่งรู้ซึ้งถึงการมีเพื่อนก็ช่วงนี้หละครับ
แต่ว่าความสุขมันไม่ได้จะอยู่กบเราตลอดไปละครับ ................................
คือว่าช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดี ที่ทำงานของแม่ผมขาดทุน ต้องปลดคนงานออกส่วนหนึ่ง แต่แม่ผมโชคีที่ว่าทำงานดี จึงลดชั่วโมงการทำงานแทน แน่นอนครับว่าค่าตอบแทนที่ได้รับมันจะน้อยลง ซ้ำร้ายไปกว่านั้นป้าร้านขายข้าวแกงต้องเลิกกิจการ เพราะว่าสู้ราคาของไม่ไหว และลูกค้าประจำของแกก็หายลงไปเรื่อย ๆ
เนื่องจากพวกเขาตกงาน....... การเงินของบ้านผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แม่ต้องไปหารายได้เพิ่มเติมด้วยการทำริบบินมาทำเป็นที่สำหรับไว้ร้อยพวงใมาลัยที่ขายตามสี่แยกไฟแดง ช่วงนี้แม่ทำงานหนักมาก แม่ไม่ยอมให้ผมช่วยทำงานเพราะช่วงนี้ใกล้สอบ ช่วงนี้ผมเป็นทุกข์มาก จนนิวสังเกตเห็นเลยถามผมว่าเป็นอะไร ช่วงแรกๆผมไม่เล่าให้ฟังเพราะกลัวว่าเพื่อนจะกังวล แต่ระยะหลังนิวกับพี่เอกถามผมบ่อยมากขึ้น ผมจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง
ทั้งสองคนให้กำลังใจผมและบอกว่าอย่าคิดมาก แต่จะทำไงได้ละครับ ผมเห็นแม่ของผมจากเป็นคนที่สวยๆ แต่ตอนนี้ท่านอนวันละไม่กี่ชั่วโมง รูปร่างผอมมากเพราะว่าต้องประหยัดเงินไว้ใช้ยามจำเป็นและเป็นค่าเล่าเรียนของผมอีก ถึงแม้ว่าผมจะได้ทุนการศึกษาทุกปีเพราะว่าครูน้ำหวานช่วยไว้ แต่ค่ากิน ค่าอุปกรณ์การเรียนก็ต้องออกเงินอยู่ดี
ช่วงนี้ผมไปโรงเรียนไม่มีความสุข ผมกินข้าวได้น้อยลงเพราะอยากให้แม่กินเยอะๆ ส่งผลให้ผมผอมลงมาก และรู้สึกว่าวันนี้จะปวดหัวมาก รู้สึกเจ็บคอ เวลากลืนน้ำลายแล้วรู้สึกว่ามีเข็มมาแทงที่คอ ซ้ำร้ายวันนี้มีชั่วโมงพละ ปีนี้ผมเรียนลีลาศ แน่นอนครับว่าคู่ของผมคือนิวอยู่แล้ว แต่วันนี้คุณครูที่สอนให้จับคู่หใ่หม่ตามเลขที่ ทำให้ผมต้องคู่กับบุคคลลึกลับในความฝันเมื่อช่วงต้นเทอม นัทต้องเต้นเป็นผู้ชายส่วนผมเ้ต้นเป็นผู้หญิง วันนี้อาจารย์ให้พวกเราเต้าจังหวะ "ชะชะชะ" และบอกพวกเราว่าคู่ใหม่นี้จะต้องคู่กันตลอดทั้งเทอมนี้และ ชั้น ม. ห้า (คือว่าโรงเรียนผมจะเรียนลีลาศ สองเทอม) ห้างเปลี่ยนคู่ ระหว่างที่เต้นอยู่นั้นผมรู้สึกว่านัทจะเต้นชิดกับผมมาก ผมรู้สึกอึดอัด และบอกให้เขาขยับหน่อย แต่เขาก็ทำไม่รู้ไม่ชี้และขยับเข้ามาเบียดมากกว่าเดิมอีก จนผมรู้สึกว่าตัวเองเวียนหัวมากๆ เลยบอกเขาว่าถ้าไม่ขยับออกไปผมจะไม่เต้นแล้ว แต่เสียงผมอาจจะดังไปหน่อย เลยทำให้เพื่อนที่เต้นข้างๆ หันมามองกัน แล้วนายนัทก็
ผลักผมไปนั่งลงกับพื้น แล้วบอกกับผมว่าใครอยากเต้นกะคนจนๆอย่างผม มีแต่คนอยากเต้นกับเขาทั้งนั้น อีกอย่างเขาก็ไม่นึกพิศวาสผม มีคนอยากมาเต้นคู่ทั้งนั้น และเขาบอกว่าเขาไม่ชอบพวก "ตุ๊ด" อย่างผม
หลังจากนั้นผมไม่ได้ยินแล้วว่าเขาพูดอะไร รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ในห้องพยาบาลของโรงเรียน ผมตื่นมาและเผลอนึกว่าเป็นความฝัน แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ความฝันแล้วครับ เพราะผมรู้สึกว่าตัวเองปวดหัวมากๆ เหมือนกับว่ามันจะระเบิด และปวดบริเวณก้นมาก ผมได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่ของห้องพยาบาลพูดกับใครไม่รู้ว่า ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้พักผ่อน กินข้าวไม่ครบห้าหมู่ บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วผมพบว่าคนที่คุยกับเจ้าหน้าที่ คือ
แม่ของผมเองครับ
ท่านเข้ามาลูบหัวของผม แล้วถามว่าเป็นไงบ้าง ผมก็ตอบไปว่าดีขึ้นแล้ว แล้วถามท่านว่าทำไมท่านไม่ไปทำงานวันนี้
ดูเหมือนว่าท่านหน้าตาเศร้าๆ แล้วบอกว่าโรงงานที่ท่านทำงานอยู่เลิกกิจการแล้ว ผมได้ยินถึงกับน้ำตาไหลแล้วเขาไปกอดแม่ แม่ก็ปลอบผมว่าไม่เป็นไรเรายังพอมีเงินเก็บบ้่าง เดี่ยวแม่หางานทำใหม่มันจะดีขึ้นเอง และแล้วก็มีคนเข้ามากอดผมจากทางด้านหลัง ผมหันกลับไปพบว่าเขาคือ
นิวครับ นิวเขามาบอกผมว่าไม่เป็นไร ยังมีเราอยู่นะ ผมถึงกับร้องไห้และกอดคอร้องไห้ทั้งสามคนเลยครับ นิวคงสงสารผมมาก เลยร้องไห้ใหญ่เลยและบอกว่าเดี่ยวเขาไปปรึกษายาย ให้ยายลองหางานให้แม่ผมดู ผมกะบแม่ถึงกบขอบคุณนิวกันใหญ่เลยครับ เราสองคนไม่ได้หวังหรอกครับว่ายายของนิวจะหางานให้แม่ผมได้ แต่ผมกับแม่ซึงใจที่อย่างน้อยก็มีนิวที่ดีกับเรา ตั้งแต่ผมเกิดมานอกจากแม่ ครูน้ำหวาน และป้าร้านขายข้าวแกงก็มีนิวนี่แหละครับที่เป็คนที่ให้กำลังใจผม ไม่ทิ้งผมไปเหมือนกับพ่อที่ผมไม่เคยเห็นหน้าเลย...................................................... :sad11:
-
อ่านเพลินเลยครับ.... ชอบครับเรื่องราวแบบนี้... เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
คนแต่งสู้ๆนะ พยายามต่อไป
แต่งไป ลงไป ตรวจนิดนึงก็ดีจ้า มีพิมพ์ชื่อผิดคนอยู่บ้าง
บางประโยคก็อาจทำให้่งงๆได้นิดๆ ลองอ่านสักรอบก่อนลงก็ดีนะจ๊ะ จะได้อ่านลื่นๆ
และบางทีช่วงให้ลุ้น แบบเว้นระยะห่าง เหมือนมันบ่อยไปปล่าวเอ่ย
แต่เนื้อหาดีนะ เห็นถึงความมานะ พยายาม ไม่ท้อถอย และมิตรภาพของเพื่อน
เป็นกำลังใจให้นะ ยังบวก 1 ให้ไม่ได้ ให้ :กอด1: แทนละกัน
-
อูย ซึ้งง่ะ เกือบน้ำตาไหลเลย :sad4:
สู้ๆรอตอนต่อปายคร๊าบบบ
-
:oo1: :sad4: :o12:โฮๆมาต่อเร็วๆครับกำลังซึ้ง
-
คาดว่าตบจูบ :impress2: และเศร้าเล้าน้ำตา :sad4: หรือเปล่า
แต่อยากได้ทุกอยากที่คนเขียนชอบ ทั้ง NC 17 18 19 20 ... ทั้งหลายนั่น
แต่อยากถามว่าเพิ่ม sm ด้วยได้ไหมจ๊ะะะ :-[
ปลให้ + 1 คนเขียนค่ะ
สุดแล้วก็ ตามแต่คนเขียนค่ะ
ชอบมากเรื่องแนวนี้ ( o22 ช็อกตัวเอง)
รออ่านตอนต่อไปจ้า หวัง :oo1: และ :jul1: อยู่นะจ๊ะ
-
:o12:โคตรรันทดเลยอ่าคับ
:L2: :pig4:
-
ตอนนี้เศร้าจางเลยครับ
-
:เฮ้อ:
ต่อกันนะคับ
อัพสดๆๆๆๆอีกเช่นเคย
มีคนเคยบอกว่า เมื่อพายุร้ายผ่านพ้นไป ความสดใสก็จะกลับมา......................(คนแต่งคิดเอง)
ชีวิตของเก่งตอนนี้ต้องประหยัดเป็นอย่างมาก เพราะไหนแม่จะตกงาน รายรับในบ้านก็น้อยลงส่วนรายจ่ายก็เพิ่มมากขึ้น เพราะช่วงนี้ของแพงมากๆ ถึงแม้ว่าจะแม่จะกันเงินส่วนหนึ่งไว้เป็นทุนการศึกษาของเก่งแล้วก็ตาม แม่ยังคงต้องตระเวนไปสมัครงาน แต่ไม่มีที่ไหนรับเพราะว่าเศรษฐกิจไม่ดี หรือบอกว่าแม่อายุมากเกินไป
วันนี้เก่งไปโรงเรียนด้วยใจที่ห่อเหี่ยวเช่นเคย... ตอนนี้เ่งไม่อยากทำอะไรคิดดเพียงว่าอยากจะช่วยแบ่เบาภาระแม่เท่าันั้น มีเด็กหลายคนในโรงเรียนก็เจอปัญหาอย่างครอบครัวเก่ง ทำให้ตอนนี้โรงเรียนต้องแบ่งปันทุนการศึกษาให้กับเด็กที่ยากจน ทำให้เงินที่เก่งได้รับเป็นค่าอาหารกลางวัน ถูกลดลงไปเพราะต้องแบ่งไปให้กับเพื่อนๆที่ลำบากด้วย..... เก่งนั่งคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นไปเรื่อยๆ และหาทางช่วยเหลือแม่อยู่ในห้องเรียนในช่วงเช้า
"เก่งๆๆๆๆๆๆๆ เรามีข่าวดีมาบอก"
"ว่าไงนิว ช่วงนี้จะมีข่าวดีอะไรอีกละ"
"เก่งจำได้มั้ยว่าเราจะไปถามยายของเราให้ว่ามีงานให้แม่นายทำหรือป่าว"
"จริงหรอๆๆๆๆๆๆคุณยายนายหางานให้ได้แล้วหรอ ที่ไหนละ ขอบคุณนิวมากๆเลยนะ......"
"ก็ไม่เชิงเป็นงานประจำหรอก คือช่วงนี้คนงานที่บ้านของเราลากลับบ้านอ่า ยายเลยให้มาถามแม่นายว่าสนใจจะมาทำงานที่บ้านเรามั้ย ก็พวกทำกับข้าว ซักเสื้อผ้า รีดผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน และก็อยู่บ้านเป็นเพื่อนยายเรา จะไปแบบเช้าไปเย็นกลับหรือว่าค้างคืนก็ได้ ส่วนเีรื่องเงินให้ถ้าแม่นายสนใจก็ไปคุยกับยายเราได้เลย"
"ยังไงก็ขอบคุณนายและก็คุณยายของนายมากๆ เลยนะ เดี๋ยวเราไปถามแม่ว่ายังไงแล้วเราจะมาบอกนาย"
และแล้วแม่ของผมก็ไปทำงานที่บ้านของเก่ง ยายของเก่งให้แม่วันละ 400 บาท เริ่มงานตอนแปดโมงเช้า เลิกงานห้าโมงเย็น ถ้าวันไหนต้องอยู่เย็นคุณยายของเก่งก็จะเพิ่มเงินตามความเหมาะสม ส่วนหน้าที่ของแม่ผม คือ ทำกับข้าว(อันนี้ของถนัดของแม่) กวาดบ้าน ถูบ้าน และอยู่เป็นเพื่อนคุณยายของนิวเพราะท่านบอกว่าท่านเหงา ส่วนเรื่องเสื้อผ้าท่านบอกว่าไม่ต้อง เพราะว่าท่านจ้างร้านซักรีดแถวบ้านทำเอง
ตอนนี้แม่เริ่มงานได้ 1 สัปดาห์แล้ว แม่บอกว่าคุณยายของนิวน่ารักมาก งานบ้านก็ไม่หนัก เพราะมีเด็กช่วย และคุณยายของนิวก็ใจดี โดยอนุญาตให้แม่เอาอาหารเย็นกลับมากินที่บ้านได้ด้วย
แม่บอกว่าที่นี่รวมๆ แล้วรายได้ดีกว่าที่เก่า งานสบายกว่าที่เก่า และที่สำคัญแม่ได้ทำในสิ่งที่แม่ชอบ คือ ทำอาหาร แม่บอกว่าคุณยายท่านชมแม่ว่าทำอาหารอร่อย เลยยกหน้าที่แม่ครัวประจำบ้านให้ทำ
ส่วนผมก็จะกลับบ้านพร้อมกับนิวและพี่เอก ไปรับแม่ที่บ้านของนิว และก็กลับบ้านพร้อมกับแม่ทุกวัน ช่วงนี้ทำให้ผมได้คุยกับแม่มากขึ้น ทำให้เราสนิทมากกว่าเดิม เวลาผมมีปัญหาอะไรก็จะปรึกษากับแม่เป็นประจำ ทำให้ชีวิตช่วงนี้ของผมมีความสุขขึ้นมาก
และแล้วครอบครัวผม (ผมกับแม่) ได้รับข่าวดีคือ แม่บ้านคนเก่าของนิวจะไม่กลับมาทำงานอีกแล้ว เพราะว่ากลับบ้านนอกไปแต่งงาน สามีไม่อยากให้กลับมาอยูู่ที่บ้าน คุณยายของนิวจึงตัดสินใจจ้างแม่ของผมตลอด และท่านก็เพิ่มเงินให้แม่ของผมด้วย โดยให้เป็นเงินเดือน เดือนละ หมื่นสอง มีวันหยุด 1 วัน คือวันอเท่ากับว่าแม่ผมทำงานน้อยลง 4 วัน แต่ได้เงินเท่าเดิม ทำให้ฐานะทางการเงินที่บ้านผมดีขึ้น .... :pig2:
-
โฮๆๆอยากให้ลงให้หมดเลย :o8:กำังหนุกคร้า
-
มาอ่านต่อครับ ดีจัง เจอคนดีๆๆ
-
อ่านเพลิน ๆ สนุกดีครับ สู้ชีวิตดี
อย่างนี้ผมชอบ . . . อิอิอิ
-
ช่วงนี้ชีวิตของผมก็เรื่อยๆ สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ที่บอกว่าทุกข์เพราะว่าช่วงนี้โรงเรียนผมจะมีการแสดงละครที่สำคัญคนที่เป็นเจ้าของโครงการจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากครูน้ำหวาน การแสดงละครเป็นการะดมทุนเข้าโรงเรียน เป็นแบบกึ่งๆการกุศลครับ เงินที่ได้ก็จะนำมาเข้ากองทุนช่วยเหลือครอบครัวที่ยากจน ซึ่งผมก็ต้องเข้าร่วมแสดงด้วย แต่ที่ผมบอกว่าทุกข์เพราะว่าครูน้ำหวานให้ผมแสดงเป็นคนรับใช้ของเจ้าหญิงสิครับ คือครูให้เหตุผลว่าเด็กที่ได้รับทุนส่วนใหญ่หน้าตาไม่ผ่าน ครูเลยให้ผมมารับหน้าที่นี้ ผมก็ซ้อมไปเรื่อยๆครับเพราะผมไม่ต้องมีบทพูดมากเท่าไหร่ แค่ยืนข้างๆเจ้าหญิงตลอดเวลาเท่าันั้นเอง แต่วันแสดงจริงเป็นเรื่องสิครับ เพราะว่าเจ้าหญิงตัวจริงดันท้องเสีย และคนที่จะต้องเป็นเจ้าหญิงแทนไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ก็ผมนี่แหละครับเพราะครูบอกว่าผมน่าจะจำบทเจ้าหญิงได้มากที่สุด :m16: :m31: แล้วผมจะทำไงได้ละครับ เพื่อความอยู่รอดของพวกผม (คือครูเอาเด็กที่ได้ทุนมาแสดงทั้งหมด) ก็ต้องแสดงนะสิครับ แต่งานนี้ขอบอกว่าผมได้ได้โดนคนเดียวหรอกครับ
เนื่องจากผมต้องไปแสดงบทบาทใหม่แล้ว คนที่เป็นคนใช้ผมก็ต้องตกเป็น.................................................................................ของ "นายนิว"เพื่อนรัก ถึงแม้ว่านิวจะไม่ได้รับทุนการศึกษา แต่ครูน้ำหวานขอให้ช่วย(แถมติดสนบนว่าจะให้จิตพิสัยเต็มในวิชาของท่านเพราะว่าช่วยเหลืองานของโรงเรียน :m16:) ครับ และในที่สุดผมก็สามารถแสดละครได้ เพราะว่าตามเนื่้อเรื่องเจ้าหญิงก็ไม่ต้องพูดอะไรมากครับ แค่ตกลงรับรักกับเจ้าชายต่างเมือง แล้วก็พูดอะไรนิดหน่อยก็จบแล้ว (จริงๆแล้ว"ไฮไลน์ของงานไม่ได้อยู่ที่ละครหรอกครับ อยู่่ที่การแสดงของพวกนางรำ และก็เปิดรับบริจาคมากกว่า) แต่ตอนจบนี่สิครับ คือพวกเราต้องมายืนขอบคุณท่านทั้งหลายที่มาชมการแสดงพวกเราและขอบคุณธารน้ำใจที่ท่านให้ ระหว่างที่ทุกคนตบมือกันอยู่..........ก็มีผู้ชายคนหนึ่งถือดอกกุหลาบช่อเล็กๆน่ารักๆ เดินเอามาให้กับผม แล้วกระซิบที่หูว่า
"วันนี้เจ้าหญิงของผมสวยจริงๆเลยนะครับ" :-[ :haun4: :oo1:
คนๆนั้นคือ.....................................................พี่เอกพี่ชายคนดีของผมนี่เอง :L1: :L2:
หลังจากลงมาจากเวที ผมก็เข้าไปถ่ายรูปกับพี่เอก และใครก็ไม่ทราบครับมาขอถ่ายรูปกันใหญ่(โดนทั้งคู่ครับทั้งผมและก็นิว) ถามนั่นถามนี่ ชื่ออะไร อยู่ห้องไหน แล้วก็บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากมาย
ผมก็ตอบเท่าที่จะตอบได้ละครับ
หลังจากการแสดงจบแล้วผมกับนิวก็กลับมาเหมือนเดิมครับ เรียนไปเรื่อยๆ แต่ช่วงหลังๆ เราเริ่มมีเพื่อนเพิ่มมากขึ้น เพื่อนในห้องเข้ามาคุยกับเรา สายตาที่เคยมองเราแปลกๆก็ไม่ค่อยมีเท่าไหร่แล้วครับ และที่เก่งกับนิวมักจะถูกแซวจากพวกรุ่นพี่ผู้ชาย แต่ก็ไม่ได้รุนแรงมากมาย พี่เขาคงจะแค่แซวเล่นๆ เมื่อผมกับนิวเดินหนีไม่ค่อยยุ่งด้วยพวกเขาก็เลิกแซวกันไป
ช่วงนี้เป็นช่วงปลายเทอมครับ ทำให้ผมยุ่งมาก ทั้งรายงาน สอบเก็บคะแนน ........มาอ่าครับ แต่ก็ไม่เท่าไหร่ครับเพราะนิวเป็นเขาเรียนดีมากอ่าครับ ผมเลยได้พลอยไปกับนิวบ้าง ผลดกันทำงานไปละครับ
และงานที่หนักที่สุดของผมคือ ครูที่สอนลีสาศจะสอบเก็บคะแนนละครับ ตั้งแต่นัทผลักผมวันนั้นผมไม่ได้คุยกะนัทเลย ในคาบเรียนผมก็แอบเปลี่ยนตัวคู่กับนิวตลอด แต่ต้องสอบนี่สิไม่รู้ว่าจะทำยังไง เพราะครูสั่งให้คิดที่ลีลาของแต่ละคู่มาสอบด้วย
ส่วนนายนิวหรอครับคงจะไม่มีปัญหาเพราะคู่ของนิวเป็นนักกีฬาของโรงเรียน ซ้อมกันไม่เท่าไหร่ก็ได้แล้ว
ผมจึงตัดสินใจเข้าไปคุยกับนัท ถามเขาว่าจะเอายังไง จะซ้อมที่ไหนบ้าง จะคิดท่ายังไง นัทเขาก็นัทผมมาซ้อมที่บ้านของเขาวันเสาร์ นัทบอกว่าไงมีใครอยู่ และที่บ้านก็มีเครื่องเสียงจะได้ซ้อมกันไปเลยส่วนท่าเขาคิดไว้แล้วเพราะเขาเคยเรียนลีลาศมาบ้าง
นัทจะมารับผมที่บ้านเองวันเสาร์ตอนเก้าโมง ผมไม่ทราบเหมือนกันว่าเขารู้จักบ้านผมได้ยังไง แต่คิดไปคิดมาคงไม่แปลดเท่าไหร่เพราะบ้านผมอยู่ใกล้โรงเรียนนัทอาจจะเคยเห็นผมเดินกลับบ้านก็ได้
-
จิ้มคนแต่ง :z13:
เอาใจช่วยน้องเก่งจ๊ะ อิอิ :t3:
-
โฮๆอัฟวันละหลายๆตอนได้มั้ยคร้ากะลังติด :monkeysad:
-
อ่านเรื่องแนวนี้แอบน้ำตาจะตกสงสารมากมายยย
-
:impress3:
-
อัพถี่มากกกกกกกกกกกก อิอิอิ
(น้องเก่งไปบ้านน้องนัทแว้ววววววววววววววววววววววว)
:call:
-
วันนี้เป๋นวันแรกที่ผมได้มีโอกาสไปบ้านของนัท นัทบอกว่าวันนี้ครอบครัวของเขาไปเที่ยวหัวหินกันหมด เหลือแต่พี่เลี้ยงของนัทที่อยู่เป็นเพื่อน เมื่อผมไปถึงบ้านัทแล้วสังดเกตว่าบ้านของนัทเป็นเรือนไทยหลังใหญ่มาก (ใหญ่กว่าบ้านของนิวอีก) อยู่ติดริมคลอง มีสวนสวยๆอยู่รอบบ้าน ดูแล้วบรรยากาศร่มรื่นมากเลยครับ
เมื่อผมมาถึงบ้านของนัท พวกเราก็เริมซ้อมเลยครับ
ตั้งแต่จังหวะ ชะชะชะ รุมบ้า........... ที่จะต้องใช้สอบ นัทเต้นเก่งมากเลยครับ แล้วก็คิดท่าเต้นได้เก่งมากๆครับ
มีทั้งให้ผมหมุนตัว กอด เวลาจบให้ผมเอนตัวลงอยู่ในอ้อมแขนของเขา ผมยอมรับครับว่าผมอายมาก เพราะว่าผมไม่เคยอยู่ในอ้อมกอดใครนอกจาแม่ของผม ทำให้ผมถึงกับหน้าแดงเลยละครับ นัทก็แซวผมใหญ่เลย
หลังจากซ้อมเสร็จนัทก็มาส่งผมที่บ้าน แล้วเขาก็เขามาขอโทษผม
"เก่ง เราขอโทษนะ"
"ขอโทษเรื่องอะไร"
"ก็เรื่อง.........วันนั้นไง"
"อ๋อ...ที่นายผลักเราล้มตอนเรียนลีลาศหรอ ....ไม่เป็นไรหรอก เราลืมไปแล้ว "
"ขอโทษนะ"
"อือ.................."
"เก่ง..... คือว่าเราเป็น..........เพื่อนกันนะ"
"แล้วที่เป็นอยู่ ไม่ได้เรียกว่า เพื่อนหรอครับคุนชายนัท" พูดพูดแหย่นัทเล่นเพื่อให้เขาไม่คิดมาก
"เอ้านัท... อือ เป็นเพื่อนกัน" ผมยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวให้นัท
"...........เป็นเพื่อนกัน" แล้วนัทก็ยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวก้อยผม เราต่างคนต่างยิ้มให้กัน ฃ
ถ้าใครเดินผ่านไปแถวนั้นคงจะเห็นเด็กวัยรุ่นตัวโตคนนึงกับเด็กผู้ชายที่ดูยังไงยังไงก็ไม่เหมือนเด็กผู้ชายถ้าไม่ติดกับทรงผมของเขา กำลังยืนเกี่ยวก้อยแล้วก็มองตากัน
"เก่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำอะไรอยู่หน้าบ้านลูก ไม่ชวนเพื่อนเข้ามาในบ้าน"
"ครับแม่"
"แม่ นี่เพื่อนของเก่งชื่อนัทครับ"
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจะ เข้าบ้านมาดื่มน้ำก่อนสิจะ"
"ไม่รบกวนดีกว่าครับ ผมกลับก่อนนะครับ สวสัดีครับ" ชายหนุ่มได้อำลาแม่ของเพื่อนแล้วเดินแล้วขี่รถกลับบ้าน
และแล้ววันสอบลีลาศก็มาถึง
ผมกับนัทถูกเรียกตัวสอบเป็นคู่สุดท้ายของห้อง เพราะฉะนั้นผมและนัทเต้นจะมีเพื่อนๆมานั่งดูเราทั้งห้อง ผมกลัวมากเลยครับ กลัวว่าจะเต้นไม่ได้ ความกลัวของผมทำให้ผมเหงื่อ ออก รู้สึกอยากจะอาเจียน หน้ามืด บอกไม่ถูกครับ ยิ่งเห็นคู่ของนิวเต้นและคู่ของเพื่อนๆคนอื่นค่อยๆสอบเสร็จแล้ว ผมยิ่งกลัวครับ ส่นคู่เต้นของผมนั่งอยู่กับเพื่อนๆของเขาโดยไม่ทุกร้อนเลยครับ ................. ตอนนี้เป็นการสอบของคู่รองสุดท้ายครับ นัทเดินเข้ามาหาผม สงสัยเขาเห็นผมหน้าซีดมาก นัทถามว่าผมเป็นยังไงบ้าง ผมก็ได้แต่ส่ายหน้า.............. นัทลากผมไปที่ห้องน้ำข้างๆบอกให้ผมล้างหน้าล้างตา หายใจเข้าลึกๆ และไปเอาน้ำมาให้ผมดื่ม ............นัทพูดให้กำลังใจผมพร้อมทั้งบีบมือ แล้วบอกว่าไม่ต้องกังวล มีเขาอยู่ทั้งคน ผมรู้สึกดีขึ้นมากเลยครับ รู้สึกหายใจโล่งขึ้น เหมือนกับว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว
เมื่อถึงเวลาสอบ ผมกับนัทต่างเต้นไป ก่อนสอบนัทบอกว่าให้ผมไม่ต้องมองใคร มองแต่เขาคนเดียว คู่ของเราเต้นได้ดีมาก ดีกว่าตอนซ้อมอีกครับ ผมรู้สึกว่าทำไมบรรยากาศรอบตัวเงียบมาก ผมเห็นเพื่อนบางคนถึงกับมองผมกับนัทแล้วอ้าปากค้างเลย
เมื่อเต้นจบมีเสียงปรบมือที่ดังมากเลยครับ ครูก็ชมการเต้นของคู่เราและจะให้ผมกับนัทไปเต้นโชว์ในงานประจำปีของโรงเรียน
-
:กอด1:ความรักกำลังจะเริ่มแล้ว
-
ดีจังรุยอัฟถี่ๆ
-
:z1:
มาและๆ
-
โทษทีนะครับ ถ้ามันงง ตอนนี้อัพสดๆๆๆๆ
ทำงานอยู่ พอดีงานเข้าเลยได้แค่นี้ เดี่ญวจะแวบมาต่อใหม่ๆ นะครับ
:serius2:
-
มาแว้วครับ ก่อนพักเที่ยง (อิอิ)
ครูสอนลีลาสจึงเรียกเราสองคนให้ไปซ้อมทุกวันตอนเย็น โดยมีครูจะเป็นผู้ฝึกสอนให้กับพวกผมสองคน ในช่วงนี้ผมใช้เวลากับนัทมาก เวลารอครุก็จะนั่งอ่านหนังสือและทำการบ้านด้วยกัน เพราะว่าใกล้จะสอบแล้ว ทำให้ผมรู้สึกว่าช่วงนี้ผมมีความสุขมาก แต่มันคนละแบบกับความสุขที่เกิดขึ้นเวลาอยู่กับนิวกับพี่เก่ง ผมรู้สึกว่านัทมีบางมุมที่ผมอยู่ด้วยแล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถุก ผมใช้เวลากับนัทประมาณสองสัปดาห์ จนถึงวันสอบเราก็เลิกซ้อม และกลีบมาซ้อมอีกครั้งในช่วงปิดเทอม (งานของโรงเรียนจะจัดขขึ้นหลังจากที่อาจารย์ตรวจข้อสอบและออกเกรดเรียบร้อยแล้ว คือประมาณสองสัปดาห์หลังสอบ ช่วงนี้ผมกับนัทต้องมาซ้อมที่โรงเรียนกันเกือบทุกวัน ผมสองคนจะได้ใช้เวลามากขึ้นเพราะครูจะไม่ค่อยมาซ้อมให้พวกผมเท่าไหร่ เพียงแต่เปิดห้องให้ว้อมเท่านั้น และช่วงเที่ยงก็จะพาไปกินข้าว ช่วงบ่ายก็จะมาดูดูความก้าวหน้าแล้วให้พวกเรากลับ ช่วงนี้ผมต้อมซ้อมโดยใส่รองเท้าส้นสูงเพราะครูบอกว่าจะทำให้ผมเต้นได้สง่างามมากยิ่งขึ้น ส่วนนายนัทไม่ต้องเพราะเต้นเก่งแล้ว ผมก้ไม่นึกเอะใจอะไรเลยว่าวันงานจริงๆผมต้องใส่ชุดกระโปรงเต้นกับนัท (ลืมไปเลยว่าลีลาศมันต้องเต้นคู่ชายหญิง) :m16: แต่กว่าผมจะรู้ก็สายไปแล้วครับเพราะผมได้เห็นชุดกันจริงๆก็ก่อนจริงแค่วันเดียว :m15: ผมจะว่าไงได้ละครับ เพราะครูเกรดวิชาของท่านยังไม่เสร็จ???? แล้วถ้าผมไม่ยอมครูไม่รับรองนะว่าจะเป็นยังไง :seng2ped: และงานนี้จะมีค่าตัวให้ ผมรู้ว่าค่าตัวที่ผมได้จะนำไปช่วยเหลือครอบครัวผมบ้าง และที่สำคัญคือเป็นโอกาสดีที่ผมจะได้ทุนในปีการศึกษาหน้าเพราะช่วยเหลือกิจกรรมของโรงเรียน ............................
ช่วงนี่โรงเรียนของเราคิกคักมากขึ้นครับ เพราะงานนี้เป็นงานอำลารุ่นพี่ ม .6 น้องๆ ม .4 และม .5 ต้องไปช่วยกันจัดสถานที่ จัดงาน อะไรมากมาย และงานนี้ก็จะให้เด็กม . ปลายร่วมด้วย เพราะจะได้เป็นการแนะนำการศึกษาต่อให้กับรุ่นน้อง และเป็นการอำลารุ่นพี่ (โรงเรียนผมให้พี่เด็ก ม . ปลาย ดูแลกันคล้ายๆกับพวกสายรหัสอะรพวกนั้นละครับ แต่ผมเป็นพวกที่โชคร้าย คือไม่มีพี่ดูแลอย่างเค้าเพราะว่าชื่อของผมตกการสำรวจไปละครับ ........ :sad11:)
งานเลี้ยงจะมีตอนกลางคืนครับจะมีการแสดงต่างๆมากมายที่แอบซ้อมกัน นัทเล่าให้ผมฟังว่ารุ่นพี่ของเขาเว่า การแสดงแต่ละชุดจะเป็นการอวดของพวกครูแต่ละคน ถ้าครูคนไหนจัดการแสดงได้ดีก็จะทำให้ไดรับการชื่นชม (นี่ผมกับนัทเป็นเหยื่อของครูสอนพละหรอเนี่ย..............)
สำหรับวันงานการแสดงของผมเป็นการแสดงชุดแรกๆ ครับ คือหลังจ่ากที่ ผอ. กล่าวยินดี ชื่นชม บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆ จะเป็นการแสดงชุดของผม (ดูสิ ครูของผมเส้นใหญ่ขนาดไหน) ตอนนี้ผมอยู่ในชุดกระโปรงเรียบร้อยแล้วครับ โดยมีพี่สาวประเภทสองกำลังแต่งหน้าทำผม อยู่ (เนื่องจากทรงผมเป็นทรงรองทรงเลยต้องใส่วิก) พี่กระเทยคนนี้จับนั่น จับนี่ของนัท คงจะไม่ใช่ของผมละครับเพราะพี่แกบอกว่าแกไม่ใช่ส่าวเสียบ (ผมก้ไม่รู้ว่าคืออะไร) คือ รวมๆแล้วคือผมไม่ใช่สเป็คแกครับ แต่แกก็ชมผมบ้างบอกว่าผิวดี หน้าหวาน แล้วก็บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"นัท.... มองอะไรอ่า" คือนัทมองผมตาอยู่จนผมรู้สึกอาย"
"มองคนสวย...... :-[ :o8:"
"นั่นไง นางผู้หญิงคนนั้นไง เก่งว่าสวยมั้ย :fire:"
"อืม...สวยดี"
"นัท เราว่าซ้อมอีกซักรอบมั้ย"
"เอาดิ.............."
ท่านผู้มีเกียรติครับ ตอนนี้ขอเชิญทุกท่านพบกับการแสดงจากชมรมลีลาศ โดยการฝึกสอนของ อาจารย์....................... เชิญชมได้เลยครับ
ผมกับนัทก้าวขึ้นไปบนเวที เต้นไป พร้อมกับเสียงเพลง กำลังโวลีลากัน ผมรู้สึกว่าการเต้นครั้งนี้เป็นการเต้นที่ยอดเยี่ยม และอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายทีผมเต้นกับเขา ไม่รู้เพราะอะไรถึงจึงคิดอย่างนั้น
-
:z13:
จิ้มคนแต่ง +1ให้กับความขยันจริงๆ
ป้ารออ่านต่อนะจ๊ะ
-
กำ มาค้างไว้แบบนี้
คงไมได้อ่านต่อแระ
เด่วไว้กลับจากภูเก็ตสิ้นเดือนจะตามมาอ่านต่อนะครับ
-
มาดันให้จ๊ะหนุกดีๆๆ
-
สนุกมากๆเลยครับ มาต่ออีกนะครับ :z2:
-
สนุกจางเรยยยย+1 :o8:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
มาต่อเร็วๆๆนะคร้าบบบบกำลังสนุกเลยยยย
-
บวก 1 ให้คนขยันจ้า :L2:
กำลังสนุกเลยนะ แต่ค้างจริงๆเลยตอนนี้
-
:m28:
ทำไมคิดว่าต้องเป็นอย่างนั้นครับ
-
ยังม่ะมาต่อรุย :sad4: :o12:
-
หลังจากการแสดงจบก็มีคนมาขอถ่ายรูปผมกับนัทอ่าครับ
ส่วนใหญ่ผู้หญิงก็ตะไปขอถ่ายรูปนัทส่วนผู้ชายก็จะมาขอถ่ายรูปผม(สงสัยเขาไม่รู้ครับว่าผมเป็นผู้ชาย) เลยมาขอถ่ายรูปกันใหญ่ละครับ
ผมสังเกตเห็นตอนนี้นัทถ่ายรูปอยู่กับเมย์ผู้หญิงที่สวยที่สุดใน ม.4 เขาสองคนดูเหมาะสมกันมาก ต่อมาเขาสองคนก็กลายเป็นแฟนกันเป็นคู่ที่ทุกคนต่างก็พูดถึง
ตอนนี้เปิดเทอมแล้วครับ ผมอยู่ชั้น ม.5 แล้ว ตอนนี้ผมมีเพื่อนเยอะขึ้น นอกจากนิวและก็นัทแล้ว เพื่อนกลุ่มนัทก็มานั่งคุยเล่น ไปกินข้าวกลางวันกับพวกผมเป็นประจำ ส่วนนัทก็มักจะไปกินข้าวกับเมย์ ดูหวานกันมากเลยครับ ผมสังเกตว่าเมย์จะมานั่งคอยนัทเล่นฟุตบอลตอนเลิกเรียนเป็นประจำ ผมกับนิวก็ต้องมานั่งรอเพื่อนๆครับ เพราะว่าตอนนี้ผมกับนิวได้เป็นเพื่อนกลุ่มนัทเรียบร้อยครับ พวกเพื่อนๆไม่ยอมให้ผมกับนิวเล่นฟุตบอลด้วยอ้างว่าคนครบแล้วบ้าง อ้างว่าผมกับนิวตัวเล็กเกินไปเดี่ยวเป็นอะไรไปจะไม่อยากลำบาก ผมกับนิวก็ตามนั้นครับเพราะว่าเราสองคนเล่นไม่เป็นอยู่แล้ว เราสองคนจึงเลือกกิจกรรมใหม่ คือ ถ้าไม่นั่งรอเพื่อนเล่นบอล ก็ทำการบ้าน(ให้พวกนั้นมาลอก) หรือไม่ก็เล่นแบดกันข้างๆสนาม ส่วนเมย์เขาไม่ค่อยมายุ่งกับผมสองคนเท่าหร่ แรกๆไปคุยด้วยเมย์ก็ไม่ค่อยอยากคุยกับพวกผม พวกผมก็ไม่กล้าเข้าไปยุ่งกับเขาหรอกครับ
ชีวิตผมก็เรื่อยๆอย่างนี้หละครับ ดูว่าผมจะมีเพื่อนมากขึ้น มีเพื่อนสนอทคือนิว แต่ไม่รู้เพราะอะไรชีวิตผมจึงดูเหงาๆไป
ผมไม่รู้ว่าชีวิตผมช่วงนี้ต้องการอะไร ครับ แต่ผมก็ยังสนุกเฮฮากับเพื่อนๆไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ผิดสังเกต แต่เวลาอยู่คนเดียวผมอยากจะนั่งดูอะไรไปเรื่อย ไม่อยากพูด ไม่อยากอยู่กับใคร ไม่อยากทำอะไร
นิวคงสังเกตห็นความผิดปกติของผมเลยมานั่งคุย นั่งเล่นเป็นประจำ แต่ก็ไม่บ่อยหรอกครับ เพราะช่วงนี้นิวมีแฟนแล้ว จะใช่ใครที่ไหนละครับ ก็เพื่อนในห้อง และที่สำคัญคือ เพื่อนที่อยู่ในกลุ่มนัทด้วย เกม เป็นผู้ชายที่ประกาศตัวในห้องว่าชอบผู้ชายด้วยกันมาตั้งแต่แรกแล้วครับ แต่เกมไม่เป็นที่รังเกียจของเพื่อนๆ เพราะว่าเขาไม่ได้มีท่าทีกระุ้งกระติ้ง แถมยังมีเรื่องชกต่อยเป็นประจำ มีเพียงเรื่องเดียวที่เขาแปลกจากผู้ชายทั่วไปคือ เขาชอบผู้ชาย เกมสารภาพกับนิวว่าเกมชอบนิวมาตั้งนานแล้ว พยายามจีบตั้งหลายเดือนแต่นิวไม่เล่นด้วย ไม่ยอมคุยกับเขาเลย และที่สำคัญนิวจะสนิทกับผมมาก เกมจึงนึกว่าผมกับนิวเป็นแฟนกัน (คิดไ้ด้นะครับนายเกม) ช่วงหลังๆที่ผมต้องซ้อมลีลาศกับนัท พี่เอกก็ต้องไปเรียนพิเศษเพื่อเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย เกมเลยเข้ามาตีสิทกับนิว ไปส่งนิวที่บ้าน แล้วก็สารภาพรักกับนิว กว่าที่ผมจะรู้ก็เปิดเทอม ม .๕ ได้สองเดือนแล้วหละครับ (ปิดเก่งกันทั้งคู่เลย แต่ตอนนี้รู้กันทั้งห้องแล้วครับ ด้วยฝีมือของนายนัท เพื่อนซี้ที่สุดของเกม เล่นประกาศให้ทั้งห้องรู้) ตอนนี้ทั้งคู่เลยหวานไม่แบ่งปันใครครับ ผมกับนัทเลยตองมานั่งเรียนคู่กัน เพราะคนความหวานของทั้งคู่ไม่ได้ :L2: :กอด1:
ในช่วงนี้ผมกับนัทก็คุยกันมากขึ้น นัทให้ผมติววิชาต่างๆที่ไม่เข้าใจให้ ส่วนผมนัทก็จะสอนวิชาพละที่ผมไม่ค่อยถนัดให้ ทำให้เราสองคนสนิทกันมากขึ้น ระยะหลังดูเหมือนว่าเมย์กับนัทไม่ค่อยหวานเหมือนเมื่อก่อนแล้ว มีเรื่องทะเลาะกันเป็นประจำ เมย์บอกว่านัทไม่ค่อยมีเวลาให้ อยู่แต่เพื่อนๆ ไม่สนใจเมย์ นัทก็ตามง้อเมย์อยู่หลายวันครับกว่าจะกลับมาเหมือนเดิม แต่กว่าจะง้อได้ใชระยะเวลาตั้งนาน พวกผมลุ้นกันแทบแย่ ต้องคอยช่วยนัทกันตั้งนาน กว่าจะทำให้เขาสองคนรักกันได้อีกครั้ง จนตนนี้พวกผมขึ้น ม. 6 แล้วครับ
ช่วง ม.ุ6 เป็นช่วงที่ผมตั้งใจว่าจะขยันเรียนมากขึ้น ผมอยากเข้ามหาวิทยาลัยเหมือนกับพี่เอกที่ตอนนี้เป็นนักศึกษาแพทย์แล้วครับ ผมอยากเรียนต่อมหาวิทยาลัยมาก ผมอ่านหนังสือทุกคืน เพราะผมไม่มีเงินไปเรียนพิเศษเหมือนเพื่อนคนอื่น ผมต้องหางานพิเศษทำเพราะว่าช่วงเข้ามหาวิทยาลัยต้องใช้เงินมาก ผมไม่อยากรบกวนแม่มากนัก เพราะตอนนี้ท่านก็อายุมากขึ้น ผมอยากที่จะส่งเสียตัวเองเรียนให้ได้มากที่สุด
พอพวกผมสอบเสร็จพวกผมก็ตั้งใจว่าจะไปเที่ยวกัน โดยที่พ่อของเกมจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด เนื่องจากบ้านเกมเปิดรีสอร์ทที่ชะอำครับ พวกเราไปเที่ยว สิบกว่าคน เมย์ไม่ได้ไปกับทริปนี้หรอกครับ ผมได้ยินนัทบอกเพื่อนๆว่าเขาสองคนเลิกกันแล้วโดยมีมือที่สามเป็นสาเหตุหลัก พอพวกเราไปถึงที่พัก แล้วไปเก็บของ ทักทายเจ้ามือ และไปเล่น น้ำทะเลกัน ช่วงเย็นก็มีปาร์ตี้กันริมชายหาด
ลี้แน่นอนครับต้องมีเครื่องดื่มสีิำพันให้พวกเขาได้ ผมเห็นนัทดื่มเหล้ามาก เลยเข้าไปเตือนว่าพอแล้วอย่าดื่มมากเลย แต่สิ่งที่ผมได้กลับมา คือ หมัดของนัทที่ต่อยเขามาที่ปากของผม และด่าหาว่าผมเป็นสาเหตุที่ทำให้นัทกับเมย์ต้องเลิกกัน
เขาบอกว่าเขาเป็นผู้ชยเต็มตัว ไม่เอาตุ๊ด ที่สำคัญตุ๊ดจนๆอย่างผม เขาไม่อยากได้ เขาไม่ใช่พวกวิปริตผิดเพศ เขาบอกว่าผมเป็นคนไปบอกเมย์ผมชอบนัท และสายตาที่ผมมองนัทเป็นสายตาที่อยากจะมีอะไรด้วย จากนั้นนัทจึงลากผมไปที่ทะเลแล้วก็กดศรีษะลงไปในน้ำทะเล ผมรู้สึกว่าเหมือนผมกำลังจะตาย ในที่สุดนิวเข้ามาช่วยผมไว้ โดยการไปต่อยหน้าของนัท แล้วดึงผมขึ้นมากจากน้ำ นัทจะเข้ามาทำร้ายนิวแต่เกมห้ามไว้
นัทบอกผมว่า "อย่ามายุ่งกับกูอีก มึงเป็นคนทำให้ชีวิตกูพัง มึงอยากจะได้กูเป็นผัวมึงละสิ กูไม่เอาให้เสียของหรอก พวกจนๆกำพืดต่ำๆ พ่อไม่มี ก็ไม่เอาให้เสียของหรอกอย่าเอาหน้าตุ๊ดจนๆอย่างมึงมาให้กูเห็นอีก "
ผมจึงบอกนัทว่า " เราไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้นัทกับเมย์เลิกกัน และที่สำคัญบ้านเราจนเราก็มีศักดิืศรี เราไม่เคยอยากได้ของๆใคร ไม่เคยไปทำร้ายใคร ขอโทษนะที่เราเลือกเกิดไม่ได้ ไม่ใช่เราไม่อยากมีพ่อ หรือเราไม่อยากมีเงินนะ แต่บ้านเราเป็นอย่างนี้ เราก็ภูมิใจของเรา อย่าเอาครอบครัวเข้ามาเกี่ยวข้องเลย แต่่ถ้านัทต้องการอย่างนั้น ก็ลาก่อน เราจะไม่เอาหน้าของเราไปให้นัทเห็นอีก" หลังจากนั้นนัทจะเข้ามาทำร้ายผมอีก นิวก็ด้านัทว่า "ไอคนเลว มาทำเพื่อนกูทำไม เพื่อนกูตัวเล็กกว่ามึงตั้งเยอะ มึงคิดว่ามึงตัวโตกว่าเพื่อนกูจะมาทำร้ายเพื่อนกูหรอ ถึงเพื่อนกูจะจนเขาก็ไม่เคยไปทำร้ายใคร มีแต่ช่วยมึง งานของมึงกี่งานที่เพื่อนกูต้องทำให้มึงเวลามึงไปกับเมียมึง มึงจบมาได้มึงยังไม่สำนึกหรอเพราะเพื่อนกูช่วยมึงไว้ มึงกับเมียจะเลิกกันมันไม่เกี่ยวกับเพื่อนของกู มึงเลิกกันเอง มึงมีปัญหหาอะไรกันกูไม่รู้ แต่ถ้ามึงยังจะมาทำร้ายเพื่อนกูอีก มึงเจอกูแน่ ถึงกูจะตัวเล็กกูก็ไม่ยอมให้ใครทำร้ายเพื่อนกูเหมือนกัน แล้วที่มึงด่าพวกวิปริตผิิดเพศ มันผิดตรงไหน
ชายกับชายจะชอบกันแล้วเป็นไง อย่างน้อยวันนี้มึงก็มาแดก มาอยู่อาศัยบ้านคนที่ชอบเพศเดียวกันละวะ ไอหน้าตัวเมีย "
ตอนนี้นัทหน้าแดงมาก จะตรงเข้ามาทำร้ายนิว แต่เกมดึงนัทไว้ นัทก็ด่านิวว่า
"ไอตุ๊ด ไอพวกผิดเพศ มึงกล้าด่ากูหรอ"
"จะทำไม กูรู้นะว่ามึงเคยชอบเพื่อนกู หรือมึงไม่กล้ายอมรับ" นิวก็ไม่ยอมนัทเหมือนกัน
"ไอสัตว์ ตุ๊ด มึงอย่าอยู่เลย" นัทจะเข้ามาทำร้ายนิว แต่คนที่หยุดนัทไว้ก็คือเกม เกมเข้าไปต่อยนัท แล้วบอกว่าเมาแล้วให้ไปสงบสติในบ้าน ดูเหมือนว่าเกมจะรู้อะไรมาบ้าง
และบอกกับนิวว่า "หยุดพูดได้แล้ว" นิวจึงหยุด ผมสังเกตว่านิวโกรธจนตัวสั่น ผมไม่เคยเห็นนิวด่าใครขนาดนี้มาก่อนเลย ผมจึงเข้าไปกอดนิวและก็ขอบคุณนิวที่ช่วยผมไว้
ผมกับนิวจึงตัดสินใจว่าเราสองคนจะกลับบ้าน นิวให้ผมไปบอกกับเกมว่าจะกลบบ้านแล้ว ไม่อยากอยู่
เกมจึงเข้าไปคุยกับนิวในห้อง และให้ผมรออยู่หน้าห้องพัก
เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงสองคนนั้นออกมาจากห้อง เกมบอกให้ผมเข้าไปเก็บเสื้อผ้า เกมจะไปส่งผมกับนิวกลับบ้าน
หลังจากนั้นเป็นต้นมาผมตั้งใจว่าถ้าเจอนัทก็จะไม่เข้าไปยุ่งด้วย ไม่เข้าไปทัก ถึงแม้ว่าจะเคยชื่นชมในตัวเขา จะเคยมีใจให้เขาบ้างก็เถอะ
ตอนนี่้จบแล้วนะครับบ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานนะครับ :fire:
ล้อเล่นครับ :pighaun: :laugh: :pigha2: อันนี้เป็นจุดเริ่มต้นของเก่งเองครับ ต้องรอดูว่าเรื่องนี้จะเป็นยังไง
ส่วนใหญ่ผมจะแต่งสดนะครับ แต่ได้วางเค้าโครงไว้แล้วนะครับ
ถ้ามานไม่สนุกยังไงก็บอกได้นะครับ
อ่อ เมื่อคืนขอโทษด้วยนะครับที่ไม่มาอัพเพราะว่าเหนื่อยมากๆๆๆๆ เมื่อวานที่ทำงานเหลือแค่คนเดียว วุ่นทั้งวันเลย
อิอิ
-
ดำเนินเรื่องได้กระชับมาก (เหมือนเป็นเรื่องสั้นที่ยังรอการใส่บทพูดให้สมบูรณ์เป็นบทละคร)
แต่ดีครับ อ่านไปเรื่อย ๆ รู้เรื่องเร็วดี ไม่บีบหัวใจมากแต่สนุก !
:z1:
-
เนื้อเรื่องดำเนินเร็วดีครับ แต่ก็งงๆ ว่าทำไมนัทเข้าใจเก่งผิดแบบนั้น แต่ช่างหัวมัน เอิ๊กๆ รอเฉลย+ตอนต่อไปครับ :sad4:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: เลวมากนายนัท
แต่เริ่มมันส์ขึ้นเรื่อยๆๆแย้วววววววว
มาต่อเร็วๆๆน้าคร้าบบบบบ :z2: :z2: :z2:
-
รอคอยมาต่อครับเกียจนัททำร้ายมาได้ :oo1:
-
มาต่อกานเลยครับบ
หลังจากผมกลับมาจากชะอำแล้ว ผมเก็บตัวเงียบไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับใคร บางวันก็ออกไปทำงานพิเศษบ้าง(ตอนนี้ผมทำงานเป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ให้กับร้านเจ้จูครับ)
ผมยอมรับกับตัวเองว่าชอบนัท และรู้สึกดีๆกับเขา แต่ผมไม่เคยแสดงออก หรือบอกใครให้รู้ แล้วทำไมเมย์ถึงบอกกับนัทอย่างนั้น คิดไปคิดมาแล้วปวดหัวมากเลยครับ นอนก็ไม่ค่อยหลับ แม่ถามว่าเป็นอะไรผมก็บอกว่าสบายดี แต่ตอนนี้เครียดกลัวว่าจะสอบเขามหาวิทยาลัยไม่ได้
ส่วนนิวก็มาเยี่ยมผมบ้าง มาชวนให้ไปทำโน่นทำนี่บ้าง ก็เท่านั้นละครับ
ยิ่งคิด ยิ่งเครียดครับ
วันนี้ผมตื่นเช้ามารู้สึกว่าปวดหัวมาก ปวดแทบจะระเบิด รู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆมาทับตัวเอง รู้สึกไม่ค่อยมีแรงผมคิดว่าถ้าได้อาบน้ำแล้วคงจะดีขึ้น แล้วจะไปส่งหนังสือพิมพ์ต่อ
แต่เมื่อผมลุกขึ้น รู้สึกว่ามึนศรีษะมากๆ แล้วผมก็จำอะไรไม่ได้เลย ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ผมได้ยินเสียงแม่คุยกับนิวและก็ยายของนิว แม่กำลังร้องไห้บอกว่าผมไม่ยอมกินขาว วันๆเอาแต่นั่งเหม่อ แม่โทษตัวองว่าแม่ไม่ดี ไม่มีเวลาให้ลูก บอกว่าตัวเองจนเลยทำให้ลูกต้องลำบาก
ผมถึงกับน้ำตาซึม และตั้งใจว่าจะทำตัวเป็นเด็กที่ดี ผมไม่อยากทำให้แม่ร้องไห้ เรื่องคนคนเดียว ทำให้ชีวิตผต้องเป็นอย่างนี้ ผมสัญยากับตัวเองว่าจะไม่เสียใจ ไม่คิดมาก จะทำตัวดีๆ .....................
ตอนนี้ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ครับ แต่ผมต้องย้ายเข้ามาเรียนในกรุงเทพ เพราะผมสอบติดคณะเกี่ยวกับตัวเลข มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งของรัฐที่มีวิทยาเขตที่ชานเมือง ส่วนนิวสอบติดที่เดียวกับผมครับแต่คนละคณะกัน ยายของนิวให้ผมอยู่หอพักเอกชนด้านนอกมหาวิทยาลัย และท่านใจดีที่จะออกค่าหอพักให้ ส่วนเกมสอบไม่ติดครับ เกมเลยเลือกที่จะเรียน คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอกชนใกล้ๆ กับมหาวิทยาลัย และบางครั้ง(เกือบทุกวัน)ก็จะมาค้างกับนิว (แอบอิจฉาครับ :เฮ้อ:)
ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีจังครับเพราะนอกจากที่ผมจะสอบติดได้เรียนที่เดียวกับเพื่อนของผมแล้ว พี่เอก (ยังจำกันได้มั้ยครับ) ก็ยังเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับผมด้วย แต่พี่เอกต้องอยู่หอพักแพทย์จึงไม่ได้มาอยู่ที่เดียวกับผม แต่มีบ้างบาวันที่มานอนค้างกันสามหรือสี่คน เพราะยายของนิวท่านมอบหมายให้พี่เอกดูแลผมกับนิวครับ (สงัยท่านกลัวผมกับนิวเถลไถล เพราะท่านรู้เรื่องของเกมแล้ว แต่ท่านไม่ได้ว่าอะไร บอกว่าให้ชวนกันเรียน ) นอกจากนี้ผมยังโชคดีชั้นที่สองอีกครับ เนื่องจากคณะที่ผมเรียนเป็นคณะที่ค่อนข้างรวยที่สุดในมหาวิทยาลัย และเด็กที่เรียนส่วนใหญ่ก็เป็นพวกมีเงินแทบทั้งนั้น ผมจึงได้ทุนเรียนฟรีตลอดสี่ปีและยังได้เงินใช้เดือนละสามพันบาทด้วย ทำให้ชีวิตผมค่อนข้างมั่นคง อย่างน้อยก็ทำให้ผมสามารถเรียนจบได้ แต่ผมก็ต้องหางานพิเศษต่อครับ เพราะผมต้้องใช้องเินเกี่ยวกับอุปปกรณ์การเรียนด้วย และไม่อยากให้แม่ลำบากอีก แต่แม่บอกว่าไม่ให้ผมทำ อยากให้ผมเรียนมากกว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่เลยละครับ ทำให้ผมกับแม่ต้องทะเลาะกัน เดือดร้อนไปถึงหูยายของนิวอีก ท่านจึงบอกว่าท่านจะส่งเงินให้ผมเรียนเอง แต่ผมกับแม่ก็ปฏิเสธท่านไป ท่านบอกว่าถ้าปฏิเสธก็จะไม่ให้แม่ทำงานกับท่านอีก (ก็เลยต้องรับครับเพราะว่าถ้าแม่ตกงานคงจะลำบากมากกว่านี้) แต่สงสัยท่านจะรู้ครับว่าผมกับแม่ต้องไม่พอใจแน่ๆ ท่านจึงบอกว่า เงินไมไ่ด้ให้เปล่าๆ จบมาแล้วก็ให้ช่วยงานท่าน เพราะว่าตอนนี้ลูกชายคนเล็ก (อาของนิว) กำลังเปิดบริษัทใหม่ และท่านเป็นหุ้นส่วนใหญ่ จึงอยากให้ผมมาช่วยดูแลด้วย ผมกับแม่จึงยอมรับอย่างไ่ม่มีเงื่อนไขครับ
แต่ความโชคดีก็ไม่ได้เกิดขึ้นกับนายเก่งเสมอไปหรอกครับ
เดี๋ยวมาเล่าต่อครับ
-
:z13:
จิ้มคนเขียน อิๆ +1 ให้ด้วย
ชอบวิธีการเล่าด้วยภาษาง่ายๆแบบนี้จัง
มีอ่านแล้วติดตรงเรื่องคำผิดระวังนิดนึงนะคราบ
ปล.1
ที่ชื่อหัวข้อเรื่อง ควรระบุด้วยว่าเรื่องนี้เป็น เรื่องสั้น เรื่องเล่า นิยาย หรือ fiction ให้ชัดเจน
เช่น (นิยาย) ความโง่เท่านั้นที่กูมี แค่นี้ใช่ไหมที่มึงอยากให้เป็น เป็นต้น
หมายเหตุ
การแก้ไขกระทู้รวมถึงชื่อหัวข้อกระทู้สามารถแก้ไขได้โดย
กลับมาอยู่ที่กระทู้แรกสุดของเรื่องของเรา บริเวณมุมขวาบนของกระทู้
เลือกคำว่า Modify หรือ แก้ไข แล้วจะอยู่ในหน้าที่เราลงเรื่องตอนแรกสามารถแก้ได้
เมื่อแก้ไขเสร็จเรียบร้อยเลื่อนลงมาด้านล่าง เลือกคำว่า save คราบ
ปล.2 ชื่อนิวนะคราบ อิๆ
ปล.3 เป็นกำลังใจให้เสมอนะ
-
เศร้าได้อีกนะเนี่ย
-
ขอบคุณคับแต่บางทีขี้เกียจอ่าคับ
แบบว่าจาแ่ต่งไปแล้วค่อเปลี่ยนทีเดียว
ยังไงขอบคุณนิวมากนะคับ :L2:
-
สนุกดีครับ แต่ว่าใส่บทพูดก้ดีนะครับ
ชอบอ่ะอ่านเรื่อยๆดี แต่กลัวจบไวจัง
เป็นกำลังใจให้ครับ คอยตอนต่อไปอยู่นะ
:z2:
-
รอ.....................อ่านค๊าบบบบบบ
เหอะๆๆ :L2: :L2:
-
ขยันจังเลยคร้าบบบบ :m3: :m3:
มาต่อรวดเร็วดีคร้าบบบบ ชอบๆๆๆๆ :z2: :z2: :z2:
-
มารอๆๆๆครับ ตื่นเต้นๆ น่าติดตามมากมาย :z13:
-
+1 ให้กับความขยันของคนแต่ง
ลุ้นน้องเก่งให้ผ่านเรื่องร้ายไปด้วยดี
-
คือแบบคนแต่งใจร้อนอ่าคับ
เลยไม่ได้ใส่บทพูดเพราะช่วงมัธยมเป็นแค่เกริ่นอ่าคับ
พูดมากม่ายได้เดี๋ยวม่ายตื่นเต้น
แต่นี่เป็นเพียงแค่ช่วงเริ่มต้นเท่าั้นั้น
เรื่องนี้มีตอนจบในใจแล้วครับว่าเป็นยังไง
จะช้าหรือว่าเร็วขึ้นอยู่กับคนอ่านครับ
อิอิ
สารภาพว่าแต่งสดเกือบทุกตอนอ่าครับ
เพราะว่าเบื่อๆ นิยายที่ตามอยู่ไม่มาต่อสะที เลยเซงๆ ผันตัวเองมาเป็นคงเต่งซะเลย
แต่คนแต่งโรคจิตครับ เพราะคนแต่งทำงานทางด้านสุขภาพจิต สงสัยเกิดการออสโมซิสเวลาทำงานครับ
เนื้อเรื่องแบบนี้มานเกิดจากแรงบันดาลใจครับ
อิอิ
เอ้าพล่ามตั้งนานผมว่าจะไม่คุยละ
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆ
"อาหลีก่าก่ากาๆๆๆๆๆๆๆๆ...................."
ตอนนี้เก่งได้เข้าร่วมการรับน้องของคณะ มีเพื่อนๆหลายๆคนเข้ามทักทายเก่ง โดยเฉพาเพื่อนผู้ชายหลายคนเข้ามาพูดคุยถามนั่นถามนี่เรื่อยๆ
เก่งซึ่งเป็นคนที่คุยไม่ค่อยเก่ง(ตามชื่อ)เลยทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนในคณะมากเท่าไหร่ จนตัวเองตัดสินใจเข้ามารับน้อง เผื่อจะมีเพื่อนกับเขาบ้าง
"สวัสดีครับน้อง....."
"เก่งครับ"
"สวัสดีครับน้องเก่ง พี่ชื่อดิวนะครับ"
"สวัสดีครับพี่ดิว" เก่งกล่าวทักทายรุ่นพี่และก็ไหว้ตามระเบียบ
"น้องอยู่ปี หนึ่งใช่มั้ยครับ.....สนใจเป็นหลีดมั้ย"
"ครับปีหนึ่งครับ เรื่องเชียร์หลีดไม่ค่อยถนัดครับให้ผมช่วยอย่างอื่นดีกว่า"
"ครับ....งั้นพี่ขอเบอร์น้องเก่งได่มั้ยครับเผื่อจะมีเรื่องให้ช่วย"
"ได้ครับ 081 2345678" ครับ
"เอาเบียร์มันไปทำไมพี่ เดี๋ยวมันก็จับพี่หรอก " เสียงปริศนาทดังขึ้นจากทางด้านหลังของเก่ง ทำให้เก่งต้องชะงักเพราะ เสียงนี้เป็นเสียงที่เก่งไม่เคยลืมว่าเป็นเสียงของใคร เก่งหันหนาไปดูว่าเขาคือใคร และพบว่าเขาคือ ...........................................
นัท คนที่เขาไม่เคยลืมว่าทำอะไรกับเขาไว้
"เฮ้ย นัทไมแกพูดอย่างนั้นวะ"
"ก็ผมก็พูดของผมอย่างที่คิด พี่ดิวจะว่าไง"
"น้องเก่งครับ นี่น้องชายลูกพี่ลูกน้องพี่เองครับ ชื่อนัท"
"..................."
เก่งไม่ตอบอะไร เพราะีรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรติดอยู่ที่คอ ความรู้สึกของเก่งในตอนนี้มีสองอย่างคือ ดีใจที่ได้เจอกับคนที่เขารู้สึกดีด้วย แต่อีกใจหนึ่งคือไม่อยากเจอเพราะกลัวว่าจะมาทำร้ายจิตใจของเก่งอีก เก่งได้เพียงแต่ยืนมองชายหนุ่มคนที่ทำให้เขาชินชา กับคนที่เขาเคยมีใจให้ด้วย
"โลกมันกลมจริงๆนะ ไม่คิดว่าจะเจอนายอีก มีเงินมาเรียนด้วยหรอ คณะนี้เขาไม้่รับคนจนอย่างนายหรอกนะ แล้วเสือกทำร้ายคนอื่นอีก อย่างมึงไม่น่าเกิดมาเลย"
".................." เก่งไม่กล้าที่จะพูดโต้ตอบเพราะยังจำได้ถึงสิ่งที่คนๆนี้ทำไว้กับเขา
"เฮ้ย นัททำไมแกพูดอย่างนั้นกับน้องเก่งวะ" ดิวถามขึ้นอย่างสนใน เพราะดูว่าหนุ่มน้อยน่ารักคนนี้ไม่น่าจะเป็นอันตรายกับใครได้
"ก็ไอตุ๊ดนี่ไงพี่ดิว ที่ทำให้ผมต้องเลิกกับเมย"
"เราไปทำอย่างนั้นตอนไหน" คราวนี้เก่งรู้สึกตัวแล้วว่าตัวเองต้องพูดเพื่อไม่ให้ตัวเองถูกกล่าวหามากไปกว่านี้
เพราะตอนนี้คนเริ่มสนใจสิ่งที่พวกเขาคุยกัน
"อย่าให้กูพูดอีก...ไม่งั้นมึงได้เจอเหมือนที่ชะอำแน่
"เราไปทำให้นายเลิกกับเมย์ตอนไหน" เก่งไม่ยอมที่จะทำให้นัทมาพูดว่าตัวเองได้ฝ่ายเดียวแล้ว ใจหนึ่งก็กลัวว่านัทจะมาทำร้ายเขา ใจหนึ่งก็อยากถามให้รู้เรื่องว่าเขาไปทำอะไรให้
"กูไม่อยากจะพูด กับพวกผิดเพศอย่างมึงหรอก พวกนี้มันก็เหมือนกันทั้งนั้นแหละ ชอบทำให้ชาวบ้านเดือดร้อน มันมีความสุขนักหรือไง"
"หยุดพูดได้แล้วนัท"
-
ว๊าว.....มีต่อตอนดึก
ขอบคุณค้าบ :pig4:
หนุกหนานมากมาย
เกาะติดขอบจอรออ่านนะค้าบ :impress:
-
ยังไงก็ตามอ่านนะครับ ชอบอ่ะดูเงื่อนปมเยอะดี เหอๆ
จะแต่งยังไงก็ตามใจคนแต่งเลยคับ เป็นกำลังใจให้ o13
เดาว่าเมย์อยากเลิกกับนัทอยู่แล้วเลยกุเรื่องขึ้นมามากกว่าอ่ะ
-
:L2: :L2: :L2:
มาเป็นกำลังใจให้ อิๆ
ปล.สั้นจังเลยอะ ไม่เข้าใจการกระทำของ นัท อะ
พยายามจะหนีความจริงหรอว่าตัวเองชอบ เก่ง
-
"หยุดพูดได้แล้วนัท " มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา
"นิว........... ช่วเราด้วย" เก่งพูดขึ้น
"มึงหุปากได้แล้วไอ้นัท มึงเคยถามเขามั้ยว่าเขาพูดหรือเปล่า มีแต่มึงที่ทำร้ายเขา " เกมพูดขึ้น
"น้องเก่งเป็นไงบ้างครับ แล้วนี่มันทำอะไรเราหรือเปล่า" พี่เอกพูดขึ้นด้วยความห่วงใย แต่หน้าพี่เอกหันไปมองนัทอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
"อ่อ นี่คงเป็นผัวใหม่ของมึงละสิ ท่าทางคงจะหลอกง่ายนะ มึงนี่ผิดเพศไม่พอแถมยังร่านอีกนะ" นัทพูดขึ้นมา
ตอนนี้คนในคณะต่างให้ความสนใจกับกลุ่มของเก่ง เพราะเป็นช่วงก่อนเวลาที่รุ่นพี่นัดรุ่นน้องเข้าเชียร์
"ไอสัตว์นัท มึงนี่เลวไม่เลือกที่เลยนะ มึงทำอะไรกับเพื่อนกูไว้ห๋า มึงทำให้เพื่อนกูเกือบตายโดยที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลย จิตใจมึงทำด้วยอะไร" นิวเริ่มโมโหที่มีคนมาว่าพี่ชายและเพื่อนรักของตนเอง
"ท่าทางมึงจะโชคดีมากนะ มีแต่คนมาโอ๋มึง"
"นัท..... เราขอโทษ สำหรับสิ่งที่นายเข้าใจผิดว่าเราทำ นายจะให้เราทำอะไรเพื่อเป็นการไถ่โทษ จะให้เราก้มกราบนายเลยมั้ย หรือว่าจะให้เราทำยังไง นายจะเิลิกยุ่งกับเรา เราไม่รู้นะว่าเมย์บอกนายยังไง แต่เราไม่เคยที่จะยุ่งกับคนๆของนาย เราไม่เคยคุยกับคนคนของนาย นอกจากทักทายกันเฉยๆ นายคิดว่าเราไปทำอะไร
นายเคยถามเราบ้างมั้ยว่าเราทำหรือเปล่า ถ้าเราทำจริงนายจะทำยังไงเราก็ยอม นายบอกเรามาสิ ว่าทำไมนายทำกับเราอย่างนี้"
"มึงยังจะมาถามอีกหรอว่ามึงทำอะไรไว้ มึงทำให้ชีวิตกูเกือบตายทำให้กูต้องเลิกกับคนที่กูรัก มึงทำอย่างนี้ได้ยังไงในเมื่อกูเห็นมึงเป็นเพื่อน"
"เราบอกแล้วไงว่าไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ..................ถ้านายไม่บอกเราเราจะรู้ได้ยังไง เพื่อตัดปัญหา.........." เก่งก้มลงกราบนัท จากนั้นเก่งเก่งดึงมีนัทมาตีตับที่ใบหน้าของตนเอง ท่ามกลางสายตาคนกว่าครึ่งร้อย
"นายพอใจรึยัง .... ถ้ายังไม่พอใจนายจะตบหรือตีเราก็ได้ แต่เราขอให้จบได้มั้ย จากวันนี้ไปเี่รากับนายไม่ใช่คนรู้จักกัน ถ้านายเดินมาซ้ายเราจะไปขวา นายอยู่ที่ไหนถ้าไม่จำเป็นเราจะไม่ไปยุ่งกับนายอีก"
"มันยังไม่จบเท่านี้หรอก.........สิ่งที่มึงทำกับกูมึงต้องชดใช้มากกว่านี้ จำไว้" นัทชี้หน้าเก่งและเดินออกไปขึ้นรถของตัวเองที่จอดอยู่ข้างหน้าคณะ โดยไม่หันกลับมามองเลยว่าตอนนี้เก่งจะเป็นยังไง
ถ้าเขาหันกลับมาสักนิด เขาจะเห็นว่าตอนนี้เก่งยืนหน้าซืด กัดฟันตัวเิิอง หายใจไม่ออก และล้มไปกองอยู่กับพื้น
"เก่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " นิวสังเกตเห็นความผิดปกติของเพื่อนจึงเรียกสติเพื่อนคืนมา แต่มันสายไปแล้วเพราะตอนนี้เก่งไม่ได้ยินเสียงใครทั้งนั้น ................
เ่ก่งถูกนำส่งโรงพยาบาลที่ตั้งอยู่ในมหาวิทยาลัยโดยความช่วยเหลือของดิวและเพื่อนๆในคณะ
ตอนนี้ทุกคนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ตอนนี้ทุกคนรู้สึกกังวลว่าเก่งจะเป็นยังไงบ้าง นิวรู้ดีว่าเพื่อนของเขาสภาพจิตใจไม่ค่อยแข็งแรง ทั้งๆที่ภายนอกเ่ก่งจะดูเป็นคนร่าเริง เขารู้ดีว่าเพื่อนของเขามีความรู้สึกดีๆให้กับนัทและก่อนหน้านี้นัทเองก็ดีเหมือนว่าชอบเก่งมาก แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรนัทจึงมาทำร้ายเก่ง ถามเกม เกมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้นัทเป็นอย่างนั้น นิวรู้ว่าเกมน่าจะรู้เรื่องนี้แต่พยายามปิดบังเขาอยู่ แต่เขาไม่อยากถามคนรักมาก เพราะรู้ว่าถ้าเกมอยากให้เขารู้ เกมน่าจะบอกเขาไปนานแล้ว นิวเก็บความสงสัยนี้มาตลอด และไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องถึงออกมาแบบนี้
ตอนนี้นิวหยุดความคิดเพราะว่าคุณหมอออกมารายงานอาการของเก่ง หมอแจ้งว่าเก่งร่างกายอ่อนแอ น้ำตาลในเลือดน้อย
ไม่ค่อยได้พักผ่อน และน่าจะเกิดเรื่องเครียดๆ ทำให้คนไข้หมดสติ ตอนนี้อยากให้เก่งพักผ่อนมากๆ และอย่าให้มีเรื่องอะไรทำให้เครียดเพราะกลัวว่าอาการจะกำเริบ ซ้ำอีก กลัวว่าจะมีผลต่อสมองทำให้เก่งต้องรักษาอาการทางจิต แต่ตอนนี้ยังไม่เกิดแต่อยากให้ป้องกันไว้ก่อน และอยากให้เก่งนอนพักสักหนึ่งคืนเพื่อรอดูอาการว่าตื่นขึ้นมาเก่งจะเป็นอย่างไรบ้าง
-
^
^
อะนะ
:z1:
-
เรื่องของนัท
ผมนัทเองครับ
หลังจากที่ผมมีเรื่องกับเก่งและเพื่อนของเขาแล้วผมกลับมานั่งดื่มที่หอพักของตัวเอง
ผมรู้ครับว่าตัวเองทำไม่ถูก แต่เก่งก็ทำไม่ถูกเหมือนกัน ถามว่าผมสงสารเก่งมั้ยผมก็สงสารครับ ถาว่าผมแค้นเก่งมั้ยผมก็แค้นครับ ผมไม่รู้ตัวเองว่าจะทำยังไงทั้งสงสารและก็แค้นในเวลาเดียวกัน
ผมรู้ว่ามันอาจจะรุนแรงไปหน่อยแต่ผมก็ไม่ชอบที่ทำให้เขาทำอย่างนั้น เรื่องที่ผมรู้ว่าจากอดีตแฟนของผมทำให้ผมรู้ท่าแท้ของคนๆนี้ว่าเป็นยังไง
ที่ผมเลือกมาเรียนที่นี่เพราะตอนแรกผมอยากอยู่ใกล้ๆกับเ่ก่งครับ อยากที่จะดูแลเขาเพราะว่าเขาไม่มีพ่อ เป็นคนหัวอ่อน ใครลากไปไหนก็ไป ผมอยากที่จะดูแลเขา แต่พอผมรู้ความจริงจากเมย์ว่าเขาเป็นยังไงผมก็อยากจะมาเรียนครับ
ผมอยากรู้ว่าเรื่องที่เมย์พูดจริงหรือป่าว วันนี้ผมก็ได้รู้ความจริงครับว่าเมย์น่าจะพูดจริง ..............................
เอาเท่านี้แหละ ง่วงแล้ว บอกหมดไม่สนุก เพราะว่าปมมันอยู่ที่นี่
อิอิ :z6: :a5:
-
เดาถูกด้วยอ่ะ พรุ่งนี้มาต่อนะคับ
เป็นกำลังใจให้คับ
-
คือมานอาจจะงงหน่อยนะครับ
ถ้าท่านอยากเฉลยเร็วๆ มานก็ไม่สนุกดิครับ
อิอิ
คนแต่งโรคจิตครับ
เพราะทำงานทางด้านสุขภาพจิต
อิอิ
อย่าจินตนาการนะครับ
เพราะท่านอาจจะเดาไม่ถูก
เพราะคนแต่งเรื่องนี้โรคจิต
555555555555555555
ไว้มาต่อพรุ่งนี้ละครับ
พรุ่งนี้ก็เข้ามาดูได้เรื่อยๆนะครับ เพราะผมไปอยู่เวรอาจจะใช้คอมที่ทำงานอัพ ซึ่งมานเล่นได้ทั้งวัน
ถ้างานไม่เข้านะครับ
อิอิ
ไปนอนดีกว่า o22
-
ว่ากันไป
:เฮ้อ:
-
อ่านแล้ว
:z3:
:serius2:
-
รอมาต่อนะจ๊ะ อย่าหายไปน๊า
-
นัทมันบ้า แถมโง่แหงๆ
ส่วนเมย์ก้อคงอยากเลิกกะนัท เลยหาเหตุ หรือคงดูออกว่าเก่งคิดไง
สงสารเก่ง ไม่รู้เรื่องก้อโดนกล่าวหา โดนทำร้ายมากมาย :เฮ้อ:
คนอ่านจะเป็นโรคจิตก่อนเรื่องจบปล่าวหว่า :z3:
บวก 1 ให้คนแต่งเช่นเคยนะจ๊ะ :L2:
-
เดากานไปเรื่อยๆก็ดีครับ คนแต่งได้มีแนวแต่งไปเรื่อยก็ดีเหมือนกาน
อัพรอบเช้า พอดีวานนี้มาอยู่เวรละครับ ถ้างานไม่เข้ามากก็จะอัพไปเรื่อยๆละกานครับ
อย่าลืมตื่นมาอ่านด้วยนะครับ
ตอนนี้เก่งออกจากโรงพยาบาลเพื่อที่จะไปพักผ่อน เก่งตั้งใจว่าเก่งจะไม่กลัวนัทอีกแล้ว ความรู้สึกดีๆที่มีให้ตอนนี้มันหมดไปแล้ว เก่งบอกตัวเองว่าจะต้องพยามยามทำใจให้ได้
เขาจะไม่ยอมเป็นคนที่นัทกระทำฝ่ายเดียว เขาจะไม่หลบหน้านัทไปไหน เขาจอะยู่ที่เดิมและไม่ยุ่งเกี่ยวข้องกับนัทไม่ว่าจะอะไรก็แล้วแต่
เย็นนี้เก่งบอกตัวเองว่าจะต้องเข้าเชียร์ที่ท่างคณะจัดให้เพราะเป็นจะทำให้เขามีเพื่อนมีเกราะป้องกันจากคนเลวๆอย่าง......นัท
"สวัสดีครับ...ผมชื่ออาทครับ"
"สวัสดีจะ เราชื่อหวาน แล้วนี่มดเพื่อนเราเอง"
"สวัดีครับ เราชื่อเก่งนะครับ"
"ยินดีที่ได้รับจักจะ/ครับ"
"เช่นกันครับ"
"เก่ง.... คือเราไม่รู้จาพูดดีรึป่าวนะ คือเมื่อวานเราสามคนเห็นเรื่องที่เกิดขึ้น เสียใจด้วยนะ ถ้านายนั่นเข้ามาหาเรื่องนายอีก เดี๋ยวพวกเราจัดการให้ เห็นแล้วหมั่นไส้ คนอะไรก็ไม่รู้เลิกกับแฟนแล้วมาลงที่คนอื่นๆๆ" คนที่ชื่อหวานพูดขึ้น
"นี่ยัยหวาน อย่าพูดมาก เกินไปแล้วนะ... เก่งอย่าคิดถึงมันเลยนะ ยังไงเราจะเป็นเพื่อนของนายเอง" สาวสวยที่ชื่อว่ามดพูดขึ้น
"เก่งครับ ....ถ้ามันมาทำอะไรเก่งเดี๋ยวผมจัดการเอง" 555++++ ชายหนุ่มที่ชื่อว่านัทพูดขึ้น มา
"แต่ผมว่านัทคงจะสู้เค้าไหวหรอเนี่ยย ตัวใหญ่เล็กกว่าเขค้าตั้งเยอะๆๆ 555+++" 555555+++++ ทุกคนขำกับความห้าวของอาทชายหนุ่มที่ผมอ สูง โป่ง ผิวขาซีด ตาตี่ ใส่แว่น
"จะสู้ได้หรอจะตี๋น้อยของเจ้มด"
"เฮ้ย...เจ้มดอย่าแซวดิ"
"เก่งอย่าไปถือสามันสองคนเลยนะจะ ไอสองคนนี้มันเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน"
"อือ ไปขึ้นเชียร์กันเหอะ เด๊ยวสาบแล้วถูกทำโทษนะ"
นี่เป็นวันแรกที่เพื่อทั้ง 4 คน เริ่มต้นสร้างมิตรภาพที่ดีต่อกัน
---เก่ง หนุ่มน้อยตัวเล็ก ผิดขาว ใบหน้ารูปไข่ เป็นคนที่เรียนเก่งสมชื่อเป็นที่พึ่งเรื่องเรียนของเพื่อนได้เสมอ
--- อาท ชายหนุ่มรูปงาน ผอม สูง ผิวขาวซีด มีเชื้อสายจีน สังเกตได้จากตา เป็นสุภาพบุรุษในทุกๆเรื่อง อาทมีความลับอย่างหนึ่งที่ไม่ได้บอกเก่ง คือ อาทเป็นเกย์ และรักแรกพบของอาท คือ ...... ชายหนุ่มร่างเล็ก ผิวขาว ใบหน้ารูปไข่ ที่เขารู้สึกอยากปกป้องดูแลเขคานั้น
--- มด สาวมั่น สุดสวย ว่าที่ดาวคณะ เป็นผู้หญิงที่ไม่ชอบคนเห็นแก่ตัว แลไม่ชอบให้คนรวยมารังแกคนจน ความของเธอคือเรียนคณะสังคมสงเคราะห์ แต่เพราะเธอได้คะแนนมากไปหน่อยเลยทำให้ต้องเลือกมาเรียนคณะนี้ แต่เธอตั้งใจว่าเธอจะไปเรียนวิชาของคณะนี้ และเธอจะเป็นนักสังคมสงเคราะห์ .....(มดเว่อร์มากขอบอก)
--- หวาน สาวเกือบสวย ชอบหว่านเสนห์ให้ชายหนุ่มหลงไหล เธอเป็นอีกคนหนึ่งที่ฐานะทางบ้านปานกลาง เธอจึงอยากถีบตัวเองให้สูงขึ้น โดยการมาคบกับอาทและมด เพราะบ้านของทั้งคู่เป็นมีฐานะเป็นอันดับต้นๆของของจังหวัดที่เธออยู่ และเธอฝันว่าเธอจะได้แฟนรวยๆเพื่อที่จะทำให้เธอขยับฐานนะได้อย่างรวดเร็ว
มาต่อละน้า
-
เพิ่งรู้ว่าคนแต่งโรคจิต :kikkik:
อิอิ.....โรคเดียวกะเราเลย :laugh5:
เฮ้.......เพื่อน :fcuk:
เพื่อนขยันโพสมากนะ :o8:
ขอบจายยยยยย :จ้อบจัง1:
-
:z1:
มาต่อกานดีกว่าครับ เซ็งโคตร มีแต่พวกโรคจิตโทรมาครับ (คือผมอยู่เวรเกี่ยวกับการรับโทรศัพท์อ่าครับ) อย่าไปสนใจเลยครับ
เสียเวลา
"น้องๆครับวันนี้พวกพี่ๆนัดมาเพื่อที่จะบอกกับน้องๆว่าจะมีการเลือกดาวและเดือนคณะนะครับ ในวันที่....................... ขอให้น้องๆมารวมตัวกันด้วยนะครับ
นี่เป็นอีกวันหนึ่งที่เขาและเพื่อใหม่ต้องมานั่งเข้าห้องเชียร์ และมีประกาศให้พวกเขามาเลือกดาวและเดือนของชั้นปี แน่นอนครับว่ากลุ่มของผมต้องเข้าร่วมครั้งนี้อย่างแน่นอนเพราะว่า "มด" เป็นอีกคนหนึ่งที่เพื่อนๆน่าจะโหวตกันละครับ พวกผมอีก 3 คนหนึ่งก็ต้องเข้ามาให้กำลังใจอย่างแน่นอน นอกเหนือจากตำแหน่งทั้ง 2 ที่ต้องเลือกกันแล้ว จะมีอีกตำแหน่งครับ เรียกว่า "ขวัญใจชั้นปี" ซึ่งเป็นการโหวตให้กับคนที่คิดว่าน่ารัก หน้าตาดี แต่ไม่น่าจะเป็นดาวหรือเดือนได้ สงสัยแล้วใช่มั้ยครับว่ามันเป็นตำแหน่งอะไร ตำแหน่งนี้มักจะเลือกคนที่เป็นผู้ชายแต่มีใบหน้าน่ารัก หรือถ้าเป็นผู้หญิงก็จะเป็นผู้หญิงมั่น เป็นผู้หญิงเท่ มีบุคลิกดี ส่วนใหญ่จะเลือกชายจริงหญิงแท้ครับ ประเภทที่ออกสาวหรืออกแมนหน่อย ก็จะมีอีกเวทีหนึ่งที่เขาประกวดคนแรงๆ ไว้ประกวว "ตำแหน่งดิน" (อาจจะรู้แล้วใช่มั้ยครับว่าผมหมายถึงมหาวิทยาลัยไหน อิอิ) แต่จะเลือกในโอกาสที่มีงานเลี้ยงขอบคุณพี่หรืองานแต้งพี่ จึงจะเลือกตำแหน่งนี้ ส่วนตำแหน่ง ดาว เดือน และขวัญใจชั้นปีจะเลือกพร้อมๆ กันครับ
เมื่อถึงวันที่เลือกรุ่นพี่ให้พวกเราแต่งชุดนักศึกษาเรียบร้อยครับ เข้าไปนั่งในห้องเรียนรวม จากนั้นแจกกระดาษให้พวกเราคนละ 3 แผ่นให้เขียนโหวต แน่นอนครับว่าทั้ง 3 ใบผมเขียนให้เพื่อนทั้ง 3 คน
ใบที่เลือก "ดาว" ผมเขียนให้หวาน
ใบที่เลือก " เดือน" ผมเขียนให้ อาท
ใบที่เลือก "ขวัญใจชั้นปี" ผมเขียนให้ หวาน
จากนั้นรุ่นพี่ก็รวบรวมและให้คนที่มีคะแนนสูงสุดของแต่ละตำแหน่งมาโหวตกันใหม่อีกครั้ง จแล้วก็ประกาศคนที่ได้ตำแหน่ง ดาวก่อนครับ เรียกมายืน 3 คน ก็มี มด หวาน แล้วก็เพื่อนในคณะอีกคนหนึ่ง เดือน ก็มี อาท เจต แล้วก็.............นัท (ได้ยังไงไม่รู้) ส่วนขวัญใจชั้นปี มีต้อง (สาวเท่) พู่ (สามมั่น) คนสุดท้ายนี่ละสิครับผมถึงกับอึ้งเลย
"และแล้วผู้เข้ารอบคนสุดท้าย ตำแหน่งขวัญใจชั้นปี คือ..."
" นาย.....................หรือน้องเก่ง" คราบบบ
ผมถึงกับอึ้ง ไม่ยอมลุกไปไหน จนพี่ดิวต้องเดินมาเรียกผมให้ขึ้นไปอยู่บนเวที ผมอายจนไม่อยากมองใครเลยครับ ผมเห็นสายตาเพื่อหลายๆ คนมองมาที่ผม จนผมเดินสะดุดล้มก่อนขึ้นเวที ดีนะเนี่ยที่พี่ดิวมารับผมไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นผมจะอายไปยิ่งกว่านี้อีก :-[
แล้วพี่ๆก็ให้เพื่อนๆโหวตใหม่ ครับ แต่คราวนี้คะแนนของชั้นปีผมจะได้แค่ 90 เปอร์เซ็น ส่วนอีก 10 เปอร์เซ็นจะให้รุ่นพี่เป็นคนเลือก ว่าจะเอาใคร หลังจากที่ให้คะแนนและลงคะแนนเรียบร้อยแล้ว
พิธีกรก็เริมประกาศตำแหน่ง "ดาว" ก่อนเลยครับ
ตำแหน่ง "ดาวประจำคณะ.....ได้แก่ นางสาว................................... หรือน้อง มด" ขอแสดงความยินดีด้วยครับ ผมรู้สึกว่ามดหน้าแดงๆ เขินๆ และวิ่งมากอดผม อาท และก็หวาน พวกเราก็แสดงความยินดีกับมดครับ บอกว่าเก่งมาก และมดก็อวยพราให้ผมกับอาทได้ตำแหน่งที่เหลือ ครับ ส่วนยัยหวานถ้าตาผมไม่ฝาดนะครับ เห็นว่าหวานแอบมีสีหน้าเศร้าๆๆ และมองไปที่สายสะพายและมงกุฎของมด แตต่ผมไม่คิดอะไรมากครับ ผมคิดว่าเมื่อมายืนอยู่ตรงนี้ ใครๆก็อยากได้ตำแหน่งกันทั้งนั้นหละครับ น้าจะมีแต่ผม และก็ ต้องกับพู่ เท่านั้นที่ดูเหมือนเซ็ง เมื่อไหร่จาเลิกสักที ใครอยากได้ก็เอาไป ช้านไม่อยากได้ เพราะตำแหน่งขวัญใจชั้นปี มีภาระผูกพัน คือ การถือป้ายของคณะในงานกีฬาเพรชชี่อ่าดิ
เสียงพิธีกรประกาศตำแหน่งเดือน แล้วครับ บอกว่าคะแนนที่ได้สูสีกันมาก ตัดกันไม่ถึง 10 คะแนน แล้วพิธีกร ก็ประกาศ ชื่อของ .................................................................................... นาย.........................หรือ น้องนัท ครับ ขอแสดงความยินดีด้วย ตอนนี้ผมถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยครับ (คือไม่อยากให้มันได้ แบบแค้นๆๆ อ่าครับ) และที่สำคัญผมอยากให้อาทได้มากกว่า เพราะอาทเป็นคนดี สุภาพบุรุษที่เพื่อนๆในคณะต่างก็ชอบกัน
แต่อาทไม่ได้ ผมเข้าไปหาอาทและแสดงความยินดีกับอาทที่ไม่ได้ ซึ่งดูเหมือนว่าอาทจะดีใจไม่น้อยเหมือนกันครับ"
และตำแหน่งขวัญใจชั้นปี ก็มาถึงแล้วครับ คะแนนปีนี้ผู้ชนะมีคะแนน นำอย่างขาดลอยเลย ครับ เพราะว่าหน้าตาน่ารัก พูดสุภาพ เป็นกันเอง อาจจะทำให้หนุ่มๆหลายๆคนต้องตกหลุมรักกัน แล้วก็บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนพี่ประธานชั้นปี 2 หันไปด่าพิธีกรบอกว่าอย่านอกเรื่องพิธีกร จึงได้หยุดพล่าม
ผมเองได้ยินสรรพคุณ เอ้ยคุณสมบัติที่พี่เขาพูดแล้ว ถึงกับอายคนที่ได้รับตำแหน่งเลย ครับ ซึ่งมันไม่ใช่ผมอยู่แล้ว เพราะจากที่พูดเขาพูดมา ไม่ต้องก็พู่นี่หละครับที่ได้ตำแหน่งเอาละครับเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผมขอประกาศชื่อขวัญใจชั้นปี 1 เลยนะครับ
และคนที่ได้รับตำแหน่งขวัญใจชั้นปีได้แก่ เอาเป็นว่าผมได้ยินชื่อนี้แล้ว ขยับไม่ได้เลยละครับ จน มด เข้ามาแล้วดึงผมใหไปรับตำแหน่ง คือ แบบไม่รู้จะพูดยังไงครับ คือ แบบว่า มันทำอะไรไม่ถูก นอกจากยืนนิ่งๆ ให้มาถ่ายรูป คือผมไม่คาดคิดมาก่อนละครับว่าจะได้รับตำแหน่งนี้ เพราะว่าจากสรรคุณที่พิธีกรอ่านมันน่าจะเป็นผู้หญิงมากกว่า (มารู้ทีหลังว่าพี่เขาเป็นเกย์ :angry2: :serius2:)
แต่ตอนนี่สิครับ ผมเริ่มที่จะควบคุมตัวเองได้แล้ว เพราะอะไรหรอครับ เพราะไอบ้านัทนะสิ มันมากอดคอผม ถ่ายลากไปถ่ายรูปนะสิครับ :m16: ผมพยายามที่จะเอาแขนมันออกแต่ไม่เป็นผลครับ เพราะว่ามันกดซะผมเจ็บที่บ่าเลยครับ ทำให้ผมต้องยอมให้มันทำร้ายร่างกาย :fire: :m31: :m16:
แต่โชคดีครับเพราะมดเหมือนจะรู้งาน เข้ามาดึงผม แล้วบอกว่าอยากถ่ายรูปกับผม ทำให้ผมหลุดออกไปจากไอบ้านี่ได้
-
อิอิหนับหนุนชอบอ่านต่อเร็วนะครับ :pig4: :L1:คนเขียน
-
ขอบคุณค้าบ :pig4:
ขยันโพสแบบนี้...ต้อง :จุ๊บๆ:
นัทนี้สงสัยแอ๊บแน่ๆเลย ขอถ่ายรูปด้วยนี่อิจฉาเก่งอ่ะดิ
ดีใจเก่งได้เป็นขวัญใจชั้นปีซะด้วย
เกาะติดขอบจอรออ่านนะค้าบ :impress:
-
มาต้อเร้ววววว :serius2: :serius2:
สู้ๆๆๆๆ
-
ชอบมากขอบอก
แซบหลายยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
สู้ๆชอบๆต่อเร้วรักคนเขียนลงเยอะดีจุใจเลย
-
อยากอ่านต่ออีกกกกก
มาไวๆเน้ออ :pig4:
-
นัทนี่เป็นพวกปากอย่างใจอย่าง
รอลุ้นพระเอกของน้องเก่ง :t3:
-
มาอีกๆๆๆๆๆ
-
ตอนพิเศษ นิวกะเกม
ตอนนี้ไม่มีอะไรมากเลนครับ เขียนเพื่อสนองตัณหาของผู้แต่ง
ไม่ว่ากันนะครับ
"นิว วันนี้กินอะไรดีครับ"
"อืม ไปหาอะไรกินแถวอยุธยามั้ย"
"ไม่ดีกว่า... มันไกลเกิน"
"งั้นก็ไปฟิวมั้ย...เดี๋ยวโทรชวนเก่งไปด้วย"
"เอาสิ"
"โหล....เก่งอยู่หนาย ไปกิข้าวด้วยกันมั้ย"
"ไม่อ่านิว ตอนนี้กำลังช่วยงงานที่คณะอยู่ วันนี้อาจจะกลับค่ำๆอ่า"
"แหมตั้งแต่ได้เป็นขวัญใจชั้นปีนี่ต้องช่วยงานคณะเลยหรอ"
"ก็มันเป็นหน้าที่อ่า"
"ยังไงนิวกินข้าวไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวเราไปกินพร้อมอาทกับตั้ม ไม่ต้องรอ เดี๋ยวดึกๆจะกลับ"
"อือ ....เดี๋ยวซื้อขนมมาฝาก"
"แค่นี้นะเก่ง เดี๋ยวงานไม่เสร็จ"
"อือ บาย......" :bye2:
"เกม เก่งไม่ไปอ่า บอกว่าค่ำๆจะกลับ"
"หรอ งั้นเปลี่ยนใจดีกว่า ไม่ไปฟิวส์ละ"
"อ้าวไหนบอกว่าหิวไง"
"ตอนนี้หิวอย่างอื่นมากกว่า" เกมเดินมาหานิว สีหน้าแลดูหื่นๆ สายตาเยิ้มๆ แล้วพูดกว่า
"นิวครับ เกมหิวจังเลย ดูสิ" ขณะเดียวกันเกมก็ได้เปิดเกมน้อยให้นิวดู ว่ามันหิวจริงๆ
"ไม่เอาเกม เดี๋ยวเก่งกลับมาเห็น"
"เก่งบอกว่ากลับมาตอนค่ำๆ นี่เพิ่งบ่ายสามเอง นะครับมันปวดไปหมดแล้ว "
นิวพยัคหน้าอย่างอายๆ
จากนั้นเกมแห่งรักได้เริ่มขึ้น
เกมค่อยๆนำปากของตนเอง จูบปากเล็กไสชมพูของนิว แล้วใช้ลิ้นวนไปรอบๆเพื่อชิมรสหวานของคนรัก จากนั้นเข้าจูบที่เปลือกตา ค่อยๆใช้ปากขบที่หู เลื้อยมาถึงบริเวณลำคอ เขาได้ทำสัญลักษณ์ความเป็นเจ้าของให้แก่คนรักของเขา ตอนนี้เขาได้เลิกเสื้อของคนรักขึ้นมา เพื่อใช้ปากแหย่ ยอด อกสีชมพู แล้วเขาก็ใช้ปลายลิ้นแหย่ยอดอกของคนรักเพื่อเป็นการทักทาย นิวก็ได้แต่ครวญครางถึงความสุขที่เกมมอบให้ ตอนนี้ทั้งสองไม่มีเสื้อผ้าติดอยู่ที่ตัว เกมได้มือของตนเองทักทายกับนิวน้อย และค่อยๆใช้ปากเพื่อชิมนิวน้อยที่ตอนนี้ไม่สามารถหยุดความต้องการได้ นิวรู้สึกว่าเหมือนกับตัวเองลอยอยู่ในอากาศ จากนั้นเกมก็กลับหัวกลับหางเพื่อที่จะให้นิวได้ลิงลิ้มชิมรส เกมน้อย(ที่ไม่น้อย) เหมือนกัน ตอนนี้ทั้งคู่ต่างมอบความสุขให้แก่กัน เสียงครวญคราญของทั้งสองถ้ามีใครมาได้ยินต้องมีอารมณืร่วมด้วยเป็นแน่ เกมค่อยๆใช้นิ้วของเขาแหย่เข้าไปในช่องทางสีชมพูของนิว จาก 1 นิ้วเป็น 2 นิ้ว จากสองเป็น 3 นิ้ว เมื่อเกมเห็นว่าช่องทางของเกมพร้อมแล้ว เขาได้ไปกระซิบที่ข้างหูของนิวว่า เป็นของเกมนะคนดี เกมค่อยๆนำแท่งเนื้อของตัวเอง สอดเข้าไปในช่องทางสีชมพูที่แคบ พร้อมกับพูดว่า นิวเกมทนไม่ไหวแล้ว ทำไมมันรัดแบบนี้ แหมจ๋าผัวไม่ไหวแล้ว ทำไมมันรัดแบบนี้ โอ้ยๆๆๆ
"โอ้ยเกมไม่ไหวแล้วแรงๆสิ" ตอนนี้นิวรู้สึกว่าตัวเองเสียวมากและต้องการให้เกมซอยลึกๆแรงๆ
"เมียจ๋า............ โอ้ว...............อู่ว.............................. โอ้ย.........
ไม่ไหวแล้ว จะออกแล้ว"
"เกมครับ ......... ไม่ไหวแล้วครับ......เกมแรงๆๆๆครับ"
"ครับ.......นิว โอ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ออกพร้อมกันนะครับ"
"จากนั้นนิวกับเกมก็ถึงสวรรค์พร้อมกัน"
ทั้งสองคนนอนพักยกด้วยความอ่อนเพลีย แต่ความต้องการของนิวไม่หมดแค่นั้น ตอนนี้เขาไปจับที่เกมน้อย จากนั้นเอาก็ใช้ลิ้นของตัวเองเล้าโลมไปที่เกมน้อย ซึ่งตอนนี้เกมน้อยก็ค่อยๆแข็งขึ้นมา เกมใช้ลิ้นเลียไปรอบๆ ใช้ฟันขบเบาๆเพื่อทำให้เกมน้อยมีอารมณ์เสียวๆ เขาเรียนรู้วิธีนี้จากคนรักของเขาได้เป็นอย่างดี จากนั้นเกมค่อยๆดึงนิวขึ้นมาจูบที่ปาก ค่อยเล้าโลมนิว ดูดที่ติ่งสีชมพูบริเวณหน้าอกทั้งสองข้าง เมื่อเห็นว่านิวพร้อมเริ่มมีอารมณ์ถึงจุดหนึ่งแล้ว เขาค่อยๆยกขานิว แล้วนำเกมส่วนที่แข็งแกร่งใส่เข้าไปในบริเสวณช่วงสีชมพู ที่ตอนนี้มีนำของเขาเอง ที่ค้างไว้ตอนที่ทำรักกันรอบแรก
รอบนี้เกมไม่ต้องใช้นิ้วนำทาง เพราะเขารู้ว่าช่องทางนี้เริ่มชินกับ ปลาชะโดของเขาแล้ว(มันคือเกมน้อยนะครับ แต่เปลี่ยนชื่อหน่อย คนเขียนโรคจิต) เขาค่อยๆซอย เพื่อแกล้งคนรักของเขาและอยากได้ยินเสียงของคนรักให้เขาสอดใส่ เร็วๆ แรงๆ ลึกๆ และไม่นานเขาสมใจอยาก เพราะนิวเริ่มหงุดหงิดที่คนรักของเขามัวแต่แช่อยู่ จึงบอกคนรักว่า "ผัวจ๋าแรงๆ สิ ลึกๆสิจะ นะที่รัก นะครับ"
จากนั้นนิวก็สอดใส่เข้าอย่างไม่ยัง โอ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ................................
ทันใดนั้นเอง ประตูห้องเปิดขึ้นมา พร้อมกับเพื่อนักของเขาทั้งสอง
เก่งเห็นเพื่อนรักของเขาและแฟนหนุ่มกำลังเริงรักกันอยู่ เขาแทบช็อค แต่คนที่พอนจะรู้สติมากที่สุด คือ เกม ได้นำผ้ามาปิดบังส่วนที่ยังคาไว้ในช่องทางสีชมพูอยู่
ตอนนี้เก่งหน้าแดงมาก แล้วเขากล่าวขอโทษบุคคลทั้งสอง และรีบวิ่งออกจากห้องโดยไม่ลืมที่จะล็อคประตูให้ทั้งสอง
หลังจากที่เก่งออกจาห้องไปแล้ว เกมกับนิวก็เริ่มบรรเลงเพลงรักต่อ .....(อิอิ)
จบละครับ :jul3: :oo1:
ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี คือผมเพิ่งเคยเขียนแบบนี้อ่าครับ
แบบว่า :o8: ก่อนเขีนก็ไปอ่านฉากแบบนี้มาบ้างแล้ว แต่แบบมือใหม่อ่าครับเลยไม่รู้ว่าถูกใจป่าว
อย่าว่าผมนะ คือ แบบผมก็อายเหมือนกันอ่าครับ
อิอิ
แต่ผมชอบแบบนี้อ่าครับ
ถ้ามันไม่ดีไง บอกด้วยนะครับ
เพราะคิดว่าฉากแบบนี้อาจจะมีอีก เพราะผมชอบครับ
จาก คนแต่งโรคจิต
-
เค้าเห็นขนาดนั้น ยังมีหน้าทำกันต่อเนอะคนเรา
-
เป็นเราขอแจมเอ้ย นั่งดูก็พออิๆๆ รอตอนต่อจ้า
-
:z1: :m25: ทั้งตลกแล้วก็..........มากอ่ะ
มาต่อเร็วๆน้า
รออ่านคับ o13
-
โหยๆมีอารมณ์อยู่หรอเนี่ยเขาเห็นหมดแล้วเอื้อก :haun4: :pighaun: :jul1: :jul1:
-
+1 เป็นกำลังใจให้น้อง aomaom นะคะ ขยันแต่งและขยันมาลงดีจังค่ะ สงสารเก่งจัง เมื่อไรเก่งจะมีความสุข
เสียทีนะ สงสัยตานัทจะเป็นพระเอกหรือเปล่าเนี่ย ทำเป็นเกลียดเก่งกลบเกลื่อนใจตัวเองใช่มะ มาต่อไว ๆ นะคะ
จะรอตอนต่อไป ตอนพิเศษ :haun4: จริง ๆ แต่ชอบ ....
-
ขยันจริงๆๆๆเลยคร้าบบบ o13 o13
แล้ววันนี้จะมีมาต่อรอบสี่อีกมั้ยค้าบบบบบ :z2: :z2: :z2:
-
ถ้าป้าเป็นเกม ป้าจะเรียกเก่งมเล่น 3p อิอิ :haun4:
-
5555555+
นึกว่าเก่งรีบออกไป แล้วกลับมาพร้อมวีดีโอ 555
-
วันนี้ไม่อัพแล้วครับ เพราะว่าเมื่อกี้อัพแล้ว เน็มมานหลุดก็เลยแบบว่าหายไปหมดเลย
ฮือ
มานใกล้จะถึงตอนสำคัญแล้วด้วยอีกแค่ตอนเดียว :m15: :monkeysad: :sad11: :L3:
มานก็จะดูดีแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เอาเป็นว่าวันนี้ผมรมเสียกับเน็ทที่หอครับ
เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ตอนทำงานผมจะแอบอัพ
อิอิ
ตอนเช้า ถ้างานไม่เข้า (คือพี่ที่ทำงานแลกเวรอ่าครับ)
แต่ว่่าผมจะตั้งใจอัพต่อไปนะครับ
ผมสัญยว่าไม่หายไปไหนเพราะเรื่องนี้มานอีก.................กว่าที่คนแต่งจะสะใจ
อิอิ
:z3:
เดี๋ยวไปนอนก่อนเพราะต้องทำงาน
แต่ถ้านอนไม่หลับแล้วเน็ทดีก็จะมาอัพต่อ
อิอิ
พรุ่งนี้ตอนบ่ายผมจะำไปมหาลัยที่ถ่ายทำเรื่องนี้จะไปเก็บรายละเอียดหน่อยว่ามันพัฒนาถึงไหนแล้ว (กลับบ้านเก่า)
อิอิ
แล้วจะมาเล่าต่อครับ
-
เสียดายพรุ่งนี้มาอัฟแต่เช้าเลยเอาใจช่วย :call:สาธุๆแล้วจะรอคอยจ้า
-
รอด้วยยย
-
บวก 1 เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ๊ะ
ขยันมาต่อเรื่อยๆเลย
นัทคงชอบเก่งแหละ แต่ว่าฟอร์มอ้ะ
รออ่าตอนต่อไปดีกว่า
-
ต่อๆๆ
อัพสดๆๆๆ
หลังจากที่ผมได้รับตำแหน่งแล้วดูเหมือนว่าผมต้องทำงานมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการถือป้ายกีฬาเพรชชี่ ทำงานในฐานะนักศึกษาทุน ทำงานที่ได้รับมอบหมายจากรุ่นพี่อีกมากมาย และการเข้าโต๊ะ (คือรุ่นพี่แบ่งน้องเป็นโต๊ะกันละครับ เพื่อสะดวกในการดูแลน้องๆ แต่ไอโต๊ะของผมนี่สิ ผมไม่อยากเข้ามากนัก เพราะถึงแม้ว่า อาทกับมดจะอยู่โต๊ะเดียวกับผม แต่มีนายนัทอีกคนที่ขอรุ่นพี่มาอยู่โต๊ะนี้ เพราะชื่อมันตกสำรวจ :m20: :laugh: แต่เนื่องจากมันเป็นเดือนคณะ :a5: รุ่นพี่เลยให้มันเลืกว่ามันจะเข้าโต๊ะไหน มันก็เลยเลือกม อยู่โต๊ะผม มันให้เหตุผลว่ามันจะได้ทำงานกับมดได้สะดวก :fire: ก็เลยซวยเพราะว่ามดอยู่กลุ่มเดียวกับผม) ช่วงหนี้เหนื่อสุดๆเลยละครับ แถมยังกลับไปนอนที่ห้องไม่ได้อีก
เพราอะไรนั่นหรอครับไม่อยากจะพูด ก็เรื่องวันนั้นไง ............................................................ :-[ :impress2: แบบว่า ผมก็อายละครับ แบบว่าเห็นเพื่อนสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่ คือ ผมสารภาพครับหนังอาร์ผมยังไม่เคยดู ปิ๊กกาจูของคนอื่นผมก็ไม่เคยเห็นนอกจากของตัวเอง เห้อออออออออออออ ผมก็เลต้องขอร้องแกมบังคับไปนอนห้องเจตครับ เจตมันก็ดีขออะไรได้ทุกอย่าง 555+++ ผมก็เลยไม่เกรงใจไปนอนห้องมันตลอดสัปดาห์ นิวก็โทรมาถามบ้างว่าทำไมไม่กลับห้อง ผมก็ต้องบอกมันไปว่าช่วงนี้ต้องทำงานกับเจตบ่อย ต้องทำรายงานกลุ่มด้วย เลยต้องมาค้างที่หอของเจตมัน ............... ดูเสียงนิวเศร้าๆละครับทำไงได้ก็คนมันเขินนี่หว่า เดี๋ยวทำใจได้ก็กลับไปเองละนะเพื่อน
แต่วันนี้สิครับเป็นวันวิปโยคของผม เพราะว่าอาทกับมดต้องกลับบ้าน เนื่องจากน้องโมจิน้อยของมดไม่สบาย (สุนัขลูกรักมัน) อาทก็เลยต้องทำหน้าที่น้องชายที่ดี ขับรถไปส่งพี่มันที่บ้าน แล้วก็ถือโอกาสไปไหว้อาป๋า อ้าม้า อ๋าอึ่ม บร้าๆๆของมัน ส่วนหวานตอนนี้ดูห่างๆไปจากพวกผมยังไงก็ไม่รู้ แต่ช่างเหอะครับ เพราะแรกก็เอย่างนี้หละ กำลังหาเพื่อนอยู่ ถ้าไม่แนวก็เลิกคบกันเป็นกลุ่ม ไปหาเพื่อนที่แนวเดียวกันดีกว่า แต่ความซวยของผมไม่จบลงเท่านี้ครับ นอกจากที่ต้องกลับห้องไปเผชิญหน้ากับคู่สามีภรรยา :o8: :-[ วันนี้ฝนบ้าอะไรไม่รู้มาตกอีก ตอนนี้ก็สองทุ่มเพื่อนๆก็ทยอยกลับกันหมดแล้ว ส่วนผมก็เดินไปตามทางที่มีหลังคาครับ จนถึงทางสามแพร่งก่อนถึงปรตูหลังมหาลัยเกือบ 200 เมตร ผมก็ต้องมานั่งรอตรงป้ายรถประจำทางครับ เพราะว่าหอพักของผมต้องข้ามสะพานลอย ก็เลยรอให้ฝนซาก่อนดีกว่าแล้วค่อยกลับ แต่ที่นั่งของผมนี่สิครับ ได้ข่าวมาว่ามีอุบัติเหตุเกิดบ่อยๆ และมหาลัยของผมก็ใช่ย่ยครับ วันดีคืนดีรถเมลล์ก็มาทับตามตายซะงั้น วันดีคืนดีเด็กคณะกฎหมายก็นอนอ่านหนังสือตายสะงั้น
งานเข้าครับ เดี๋ยวมาต่อ
-
งานออกมาต่อๆๆๆๆๆ
ตอนนี้ผมนั่งอยู่คนเดียว ท่ามกลางสาย ผมรู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูกครับ ไม่รู้เป็นเพราะอะไรที่ทำให้คิดอย่างนั้น สักพักตาขวาผมเริ่มกระตุก ทำให้ใจเสีย เพราะบรรยากาศโดยรอบทำให้ผมเริ่มกล้วละครับ ว่าจะโทรไปบอกนิวใช้เกมช่วยมารับก็ไม่กล้า คือ ยัง :-[ :o8: อยู่เลยอ่าครับ ยังไงขอทำใจก่อนละกันครับไม่งั้น .........................
ผ่านไประมาณ 30 นาที มีรถฮอนด้า ยาริส เฮ้ย โตโยต้ายาริสมาจอดอยู่ข้างๆ ที่ผมนั่งอ่าครับ ไม่รู้ว่าเป็นรถของใคร มาจอดอยู่ 10 นาทีละ ผมก็ไม่สนใจครับ นั่งคิดอะไรไปเพลินๆ ตอนนี้ผมรู้สึกว่ามีใครมาอยู่ข้างหลังผมครับ แต่ปมไม่กล้าหันไปมอง ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น :a5: o22...................................................................
มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ ที่นี่ไม่มีใครซื้อนายหรอกนะ
:angry2: ไปบ้านัทครับ ผยู่ๆก็มายืนข้างหัลงผม ตกใจแทบแย่ (ขวัญเอ้ยขวัญมา)
ผมก็ไม่ตอบมันครับ ให้มันพูดคนเดียว ชั่งมัน ผมบอกว่าจะไม่ยุ่งด้วยคือไม่ยุ่ง แล้วมันมานั่งข้างๆผมครับ
แล้วถามผมว่า
"มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ ... ทำไมไม่กลับหอ"
"....................." อย่าไปสนมัน อย่าคุยกับมัน
"มานั่งอ่อนใครอยู่ ห๋า" มันเริ่มโกรธแล้วครับ
"........................" นะโมตะสะ........... ท่องไว้ครับเดี่ยวจะตายก่อนวัยอันควร
"ถามทำไมไม่ตอย ห๋า" :angry2: มันตะโกนใส่หูผม
".........................." อะระหังสัมมา.....................
"ไอตุ๊ด กูถามมึงทำไมมึงไม่พูดกับกู"
".................." สัพเพสัพตา.................. เริ่มกรวดน้ำให้มันแล้วครับ
" จนแล้วเสือกหยิ่งอีกนะมึง กูอุตส่าพูดดีๆด้วยทำไมไม่พูดกับกู คนอุตส่าหวังดี ดีแล้วมึงไม่พูดกับกูก็ไม่ต้องมาพูดตลอดเลย อย่าให้กูเห็นมึงอ้าปากพูดนะ เจอดีแน่"
"........................." :beat: ไอบ้ามายุ่งทำไมเนี่ย
ประมาณ 10 นาทีจะสีทุ่ม ฝนเริ่มซาละครับ แต่ไอบ้าข้างๆผมนี่สิ มันต้องบ้าแน่ๆเลย สงสัยต้องเรียกรถโรงพยาบาลบ้ามารับมันละ เพราะตอนนี้มันสีหน้าไม่ปกติ ตาขวางๆ บางครั้งมีอาการพูดคนบ่นเดียว ผมเลยตัดสินใจรีบเดินกลับหอดีกว่าเดี๋ยวมันจะทำร้ายผม ...............
ก้าวได้แค่ 2 ก้าว ยังไม่ออกจากป้ายรถเมลล์เลยครับ มันมาดึงผม บีบแขงผมอย่างเจ็บ
แล้วมันก็พูดว่า
"มึงจะไปไหน.............."
ผมเห็นท่าจะไม่ดีก็ดิ้นครับ แต่ไอนี่มันแรงควายมันไม่ยอมปล่อย ผมเลยได้จังหวะ โต๊ะไปที่ปิกาจูของมัน 1 ที (อิอิ) แล้วรีบวิ่งเลยครับ
แต่ผมคิดผิดครับ มันไม่เจ็บ วิ่งมาจับผม ยังไม่พอครับมันลากผมจะให้ไปขึ้นไอรถเต่าดำของมัน(ยาริส) เรื่องอะไรจะยอมมันละครับ ผู้ชายเหมือนกัน แค่มันตัวใหญ่กว่าผมนิดเดียวเอง (หรอ)
.................
งานเข้าอีกละ
เดี่ยวมาต่อ
-
นัทต้องโรคจิตแหงๆ เหอๆ :really2:
-
มาต่อเร็วๆฮ่าๆกำลังค้างคา
-
อีตานัทมันเป็นผู้ชายสายซึนเดระอีกคนหนึ่งล่ะมั้ง
เก่งขี้โกงนะเขียนฉากเรียกเลือดของน้องนิวแทนที่จะเขียนของตังเอง ไม่ยอม ไม่ยอม
+1 ให้เป็นแรงใจสำหรับคนขยันจ้า
-
555
:laugh:
-
มาให้กำลังใจพี่คนแต่งค่า
:L2:
เรื่องน่ารักมาก ชอบๆ 555
+1ให้เป็นกำลังใจ :L2:
-
รอคอย :z10:
-
รอคอยด้วยย
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
+1 เป็นกำลังใจให้น้อง aomaom เรื่องกำลังสนุก รีบมาต่อไว ๆ นะ จะรอ :pig4:
-
น้องนัทอารมณ์แปรปรวนมากมาย
เป็นห่วงน้องเก่งที่สุด
:oo1:
-
ยังม่ะมาอีกหรอค๊าฟฟฟฟฟฟสนสารคนอ่านบ้างคับบถ้ามาดึกๆนอนดึกจะเปงแพนด้าค้าบบบบบบบบบบบ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
สงสัยงานจะเข้าอย่างต่อเนื่องคุงออมออมหายไปเลย อิอิ ไม่เป็นไรครับ มาต่อกลางคืนก็ได้ :z2:
-
อิอิ.....วันนี้จาทำสถิติกี่รอบดีค้าบ
o13ขยันจริงๆ ขยันจริงๆ ขยันจริงๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แบบว่างงอ่ะ??? :really2:
ตกลงนายเจตนี่มันเป็นคนเดียวกับนายอาทใช่มั้ย??? :really2: :really2:
-
อัพ
่ต่อ ตอนดูเมียหลวงไปด้วย
"ปล่อยนะไอบ้า บอกให้ปล่อยไง" :m31:
นัทไม่ยอมปล่อยครับ มันลากตัวผมให้ไปขึ้นรถของมัน ทางด้านคนขับ แล้วมันก็ยกผมเขวี้ยงลงไปนั่งที่นั่งข้างๆคนขับ
ศรีษะของผมกระแทกกับตัวรถ และผมรู้สึกว่ามีน้ำไหลออกมาจากปลายคิ้วของผมทางด้านซ้าย
"โอ้ย........จะฆ่ากันรึไง"
"......................." มันเงียบครับ
"จอดเดี่ยวนี้..........บอกให้จอดไง" ผมตะโกนใส่มัน
ตอนนี้มันกำลังกลับรถอยู่ทางโค้งประตูด้านหลังมหาวิทยาลัย (คือหอของผมต้องข้ามสะพานลอยครับ เพราะว่าอยู่ตรงข้ามฝั่งถนนขอมมหาลัย คือออกจากทางประตูทางด้านหลังของมหาวิทยาลัย )
มันจอดเลยครับ ตอนนี้มันจอดหอพักชื่อฝรั่งเศส ที่อยู่เลยทางโค้งมานิดนึง แล้วมันก็ปลดล็อคประตูให้ผมลง
ผมชั่งใจอยู่นิดนึงครับ เพราะกว่าจะถึงหอของผมถ้าเดินมันไกลมาก และหอชื่อฝรั่งเศสมันน่ากลัวยังไงไม่รู้ครับ เขาบอกว่าผีดุอ่า
แต่ด้วยศักดิ์ศรีของนายเก่งเลยเปิดประตูลงออกจากไอเต่าดำ (รถของมันครับ)
แล้วก็ลงเดินไปเรื่อยๆ ตอนนี้มันออกรถไปแล้วครับ
อยู่ๆน้ำตาของผมมันก็ไหลมาเอง รู้สึกเจ็บหนึบๆที่คิ้วด้วย และตอนนี้ฝนก็เริ่มตกลงมาแล้วครับ
"ทำไมนัทต้องทำอย่างนี้ด้วย ฮือๆๆ" ผมได้แต่เพ้อไปตลอดทางครับ
อยู่ๆก็มีรถมาจอดข้างๆผม
"เก่ง.............ทำไมเป็นอย่างนี้"
"ฮือๆๆๆ.................นิวช่วยเราด้วย"
"เก่ง ใครทำอะไรเก่ง"
"ไม่มีอะไรหรอก" ผมไม่อยากให้นิวเครียด ตอนนี้นิวเข้ามากอดผมแล้วครับ
"เก่ง ......... มาอยู่ตรงนี้ได้ไง เก่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"..................." ผมเงียบ
"เก่งแล้ว หัวนายไปโดนอะไรมา"
"เก่ง... ฮือ พูดสิ บอกเราสิว่าใครทำนาย ฮือ..........."
"นิวครับ เกมว่าเราพาเก่งไปทำแผลก่อนมั้ยครับ"
ตอนนี้เกมและนิว พาเก่งขึ้นรถและไปโรงพยาบาลภายในมหาวิทยาลัยที่นิวและเก่งเรียนอยู่ เก่งต้องเย็บแผล 2 เข็ม
ได้ทั้งยา ซาร่า ยาแก้อักเสบ......... จากโรงพยาบาลของมหาลัย
จากนั้นนิวและเกมพาเก่งกลับไปที่ห้องพัก เกมรู้ว่าตัวเองไม่สมควรอยู่ น่าจะให้เพื่อนสนิทพูดความในใจกันมากกว่า เขาจึงตัดสินใจกลับไปคอนโดของตัวเอง พร้อมกำชับคนรักว่า หากมีอะไรเกิดขึ้นให้โทรหาเขาได้ตลอด
"เก่ง.........กินอะไรหรือยัง"
"นิว เรายังไม่หิว"
"เก่ง เราไม่รู้ว่านายเจออะไรมาบ้างนะแต่นายเข้มแข็งไว้นะ เราอยู่ข้่างนายเสมอ"
"ขอบใจมากนิว..........นายคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเราจริงๆ"
นิวปล่อยให้เก่งพักผ่อน เพื่อให้เพื่อนรักได้พักฟื้นทั้งร่างกายและจิตใจของตัวเอง เพราะเขารู้ว่าเพื่อนต้องเจออะไรมามาก เขาทำได้แค่เพียงนอนกุมมือเพื่อนตลอดทั้งคืน เพื่อให้ความห่วงใยของเขาได้ส่งต่อไปถึงเพื่อนของเขาบ้าง ทำำให้เพื่อนของเขารู้สึกอบอุ่น
หลังจากนั้นทั้งสองก็หลับไป
ถ้าเก่งสังเกตดีๆ จะพบว่าก่อนหน้าที่นิวและเกม จะจอดรถเจอเก่ง จะเห็นรถโตโยต้ายาริส(ไอเต่าดำ) จอดอยู่หน้าหอชื่อฝรั่งเศส ถ้าเขาสังเกตเลขทะเบียนรถที่ขับเลยเขาไปไม่ตรงกับคนที่เขาเคยมีความรู้สึกดีๆด้วย
เพียงแค่เขาหันกลับมาจะรู้ว่า คนคนนั้นยังนั่งรอให้เก่งเดินกลับไปหาเขา...........................
-
มาต่อแล้วนะครับ สั้นไปหน่อย
วันนี้งานเข้าครับ
รมเสีย
กำลังอัพนิยายอยู่
เห้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ช่วงบ่ายก็ต้องไปทำธุระที่มหาลัยครับ (จุดเกิดเหตุฉากในเรื่องครับ)
โห... นี่ขนาดผมเพิ่งจบ ยังไม่ได้รับปริญญาเลย มหาลัยของผมเปลี่ยนแปลงไปมากครับ (เนื่องจากผมไปเรียนอีกศูนย์นีงใน กทม. ประมาณสองเทอม เลยไม่ได้กลับไปเรียนที่ศูนย์บ้านนอก
(อิอิ) ที่เปลี่ยนไป คือหอพักเอกชน ทำไมมันขึ้นอย่างกะเห็ดในหน้าฝนเลยครับ
เห้อ โชคดีนะเนี่ยที่ทางสามแพร่ง(จุดเกิดเหตุ .... นัทฉุดเก่งยังเหมือนเดิม" อิอิ
เลยไม่ขายหน้า ส่วนอื่นๆก็ไปเก็บรายละเอียด เดี๋ยวคงเอามาเขียนเพิ่มเติมครับ
อ่อ
ช่วงเชาที่อัพไป แบบว่าขอโทษด้วยนะครับ แบบ ชื่อ เจตกับอาท คือว่ามันอัพตอนงานเข้าเลยสับสน เพราะเมื่อคืนอ่านิยายเรื่องอื่นมา
อิอิ
ขอโตดดดด้วยครับ
เอาแค่นี้ไปก่อน
ตอนนี้ไม่มีสมาธิ
เพราะเกลียดนังอร ...หน้าด้านมาก เดี่ยวจะเก็บเอามาเขียนนิยาย o22
ล้อเล่นครับ
เรื่องนี้ถ้ามีตัวร้ายอีก สงสัยน้องเก่งของผมต้องเข้าโรงพยาบาลจิตเวชแน่เลย
อิอิิ
ตัวตัวเอกอาจจะโรคจิตหน่อยนะครับ
เพราะผมชอบ (ส่วนตัว)
คืนนี้ถ้าไม่ผิดพลาดจะอัพอีกตอน
คือถ้าเน็ทไม่นิสัยไม่ดีนะครับ
บะบาย ไปดูนังอรก่อนน
อิอิ
-
ฮ่าๆดูเมียหลวงมันส์ม๊าก
-
เช้านี้เก่งรู้สึกดหมือนว่าตัวเองคอแห้งๆ ปวดที่บริเวณแผลนิดหน่อย อาการค่อนขา้่งดีขึ้นแแล้ว โชคดีที่เป็นวันเสาร์ ทำให้เก่งได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
"เก่ง ตื่นแล้วหรอ"
"นิว ... เราขอน้ำหน่อยสิ" จากนั้นนิวก็ยกน้ำมาให้เก่งดื่ม และยกข้าวต้มมาให้ด้วย
"กินข้าว เดี๋ยวได้กินยา"
" อือ.................." แล้วเก่งก็กินข้างต้มได้ไม่มาก แล้วกินยาตาม
"อิ่มแล้วยังเก่ง กินอักมั้ย"
"ไม่อ่า มันฝืดคอ"
"แล้วจะนอนอีกมั้ย"
"คงไม่อ่า ยังไม่ง่วง"
"เก่ง.......เราขอถามอะไรหน่อยได้ัม้้ย"
"เอาเรื่องไหนดี...ละ เรื่องเมื่อคืนหรือเรื่องบนเตียง" ได้ทีเก่งแหย่นิวเล่น
"เก่ง..เราเครียดนะ"
"โอ๋ ล้อเล่นแค่นี้"
"เล่ามาสิ" นิวเร่งคนป่วยให้เล่าเรื่องเมื่อคืน
"คือว่า ..............บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"เก่งเล่าเรื่องทั้งหมดให้นิวฟัง
"เลวมาก.............." นิวพูดขึ้นเมื่อได้ฟังเรื่องทั้งหมด
"ช่างมานเหอะ"
"เราจะบอกให้เกมเล่นงานเพื่อนมัน"
"อยา่ทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย เราอยากอยู่แบบสงบๆๆอ่า"
"เก่งคิดว่ามันจะสงบหรอ เห็นอยู่ว่าไอนัทมันมาหาเรื่องนายอยู่ยบ่อยๆ"
"แล้วนิวจะให้เราทำงไงหละ...ไปแจ้งความเลยมั้ย"
"เอาดิ..................เฮ้ยพูดเล่น"
"รอดูไปก่อน ว่านัทจะเอาไง เราว่าเขาคงไม่มายุ่งกับเรามากหรอก"
"ไมนายคิดอย่างนั้น"
"ก็...........ไม่รู้ดิ นัมออกจะเกลียเรา ถ้าเราไม่ไปยุ่งกับเขา เขาคงไม่มายุ่งกับเราหรอก"
"อือ เรื่องของนายเราก็ให้นายตัดสินใจเอง แต่ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ"
"ขอบใจมาก" เก่งเข้าไปกอดและร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของนิว
"อือ......อย่าร้องไปเลยนะ"
ทันใดนั้นเองประตูห้องก็เปิดขึ้น o22
-
ต่อๆๆ ดีกว่าครับ
อิอิ
ทันใดนั้นประตูห้องก็เกิดขึ้น
“เอ่อ...นิว....เอ่อ.........ขอโทษที่มาขัดจังหวะ..แต่เราซื้อข้างต้มมาฝาก” เกมพูดขึ้น
“รู้ตัวด้วยหรอ คนกำลังสวีทกันอยู่เลย” 5555 เก่งแกล้งยั่วแฟนของเพื่อน
“ช่าย...มาขัดจังหวะทำไมก็ไม่รู้เนอะเก่งเนอะ” นิวพูดขึ้น
“เอ่อ....เราขอโทษ เกมเราไม่ได้มีอะไรกับนิวนะ นิวแค่ปลอบเราเฉยๆ” เก่งรีบบอกความจริงให้เกมฟัง
“ถ้าเก่งกับนิวชอบกันเราก็จะแยกทางให้นะ” เกมพูดขึ้น
“เฮ้ยไมพูดอย่างนั้นอ่า เราไม่ได้มีอะไรกับนิวจริงๆ เราไม่กล้าแย่งหรอก แค่เรื่องวันนั้นเราก็..................”
“ ไอเกมบ้า....อยากจะเลิกช่ายมั้ย ดี ออกไปเลย” นิวเริ่มงอนละ
“เฮ้ย...ล้อเล่นนิดเดียว นิวครับอย่าโกรธเค้านะตะเอง”
“ไม่... เก่งก็อีกคนอย่านึกว่าป่วยแล้วเราไม่กล้าทำอะไรนะ มาแกล้งเราอยู่ได้” นิวพลิกสถานการณ์เป็นต่อ แกล้งคนรัก กับเพื่อนรัก เพราะยังไงก็ไม่ยอมให้ถูกแกล้งฝ่ายเดียว
“เออ ไม่ยุ่งก็ได้วะ วันไหนจะทำอะไรกันก็โทรมาบอกก่อน จะได้ไม่ต้องกลับมาที่ห้อง จะได้ไม่ต้องมาเห็นภาพ.......................” เก่งก็ไม่ยอมเหมือนกัน ได้ทีแกล้งสองคนนี้บ้างเพราะนึกหมั่นไส้เพื่อนรักกับแฟนของเพื่อน ทำอะไรกันแล้วทำให้เขาไม่กล้ากลับมานอนที่ห้อง
“เอ่อ...................” นิวถึงกับสะอึกเพราะไม่คิดว่าเก่งจะพูดถึงเรื่องนี้
“โอ๋ เก่งนิวล้อเล่น อย่าโกรธนิวนะ” ตอนนี้เก่งเริ่มได้ใจ คนป่วยก็ดีอย่างนี้นี่เอง
“เออ ไม่โกรธก็ได้ แต่มีข้อแม้นะ”
“ข้อแม้อะไรหรอ” เก่งเริ่มไปกระซิบที่หูของนิวว่า “จะทำอะไรก็อย่าลืมล็อคกลอนตัวในด้วย โทรไปบอกเขาก่อนก็ยังดี เพราะไม่อยากเห็นฉากรัก....
“อือ ไอบ้า........”
“และที่สำคัญ คือเราเห็นปิกาจูของนายกะเกมด้วยนะ...อิอิ บางครั้งลืมล็อดก็ดีจะได้มาดูใหม่เพราะยังเห็นไม่ชัด”
“นิวครับลิมเกมไปแล้วหรอ” เกมเริ่มหงุดหงิดที่คนรักของตัวไปกระซิบอะไรกับเพื่อน
“นี่ อย่ามา...ยังมีความผิด” นิวเริ่มหันไปดุคนรัก
“โอ๋ ... ที่รักอย่างอนสิ เค้าแค่ล้อเล่น”
“นี่ขนาดล้อเล่น ยังยกเค้าให้คนอื่นเลย ดี... ไม่ต้องมีอะไรกัน หนึ่งอาทิตย์”
“โอ๋ ......ที่รัก เค้าผิดไปแล้วนะครับ นะอย่าลงโทษเค้าแบบนี้” เกมเริ่มโอดครวญบทลงโทษของคนรักของตัวเอง
ตอนนี้เก่งรู้สึกว่าง่วง เลยกลับไปนอนบนเตียงเพื่อปล่อยให้คู่รัก ได้ออดอ้อนกัน เขารู้สึกยินดีที่เพื่อของเขาได้เจอกับคนดีๆอย่างเกม แต่ลึกๆ เก่งก็เหงาเพราะว่าเพื่อตนเองมีคนรัก แต่ตัวเองนี่สิ คนรักยังไม่มี แถมคนที่เคยรู้สึกดีๆด้วยก็มาทำร้ายกัน...........ทำไมชีวิตเขาไม่มีอะไรดีๆเลย คิดแล้วก็สงสารตัวเองบ้าง
เห้อ........................................
คือแบบว่าเรื่องนี้อาจจะดูเศร้าๆก่อนนะครับ แต่รับรองไม่เศร้าตลอด จะปนฮาเพื่อลดความรันทด
อิอิ คือแบบว่าอัพไปเรื่อยๆนะครับ ไม่มีรัยทำ
55555
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
นายนัทนี่ท่าทางจะเป็นโรคจิตรึเปล่าเนี่ยยยยยยย
ชอบทำร้ายจิตใจคนอื่นเค้าจริงๆๆๆเล้ยยยยยย :beat: :beat:
-
555+ คนแต่งดูเมียหลวง
คนอ่าน ดูน้องฟิมอยู่ ฮาดี
-
+1 น่ารักนะคร้าบ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
+1ให้กับความน่ารักของคนแต่ง :z2:
-
มาให้กำลังใจค้าบ
มีรอบสี่ไม๊น๊า :z1:
-
รอมาอั๊พต่อเลยอะ
-
:beat:
โรคจิต...
-
คนแต่งขยันอัพโคดๆ
นัทมันต้องชอบเก่งแหละ ชัวร์ แต่มันยังบ้าอยู่ รอให้อาการมันดีขึ้นก่อน ใช่ปะคนแต่ง
ชีวิตเก่งรันทดจริงๆ สงสารบ้างเหอะ ขอความสุขให้เก่งมานบ้าง
บวก 1 ให้เช่นเคยนะจ๊ะ
-
มารออ่าต่อจร้า
-
เกลียด นัททททททททททททททททททท
-
ยังไม่มาเลยสงสัยมารอบดึกแน่ๆสู้ๆจ้า :call:
-
วันนี้เก่งต้องเข้าเรียนในวิชาบังคับของมหาวิทยาลัย ซึ่งมีหลายๆคณะเรียนอยู่ด้วย ที่สำคัญวันนี้เก่งได้นั่งเรียนกบเพื่อนรักของเขาที่อยู่ต่างคณะกัน พร้อมกับอาทและมด
"เก่งจะ...คิ้วไปโดนอะไรมา"
"เอ่อ..คือซุ่มซ่ามอ่า"
"หรอจะ.........เก่งนี่ซุ่มซ่มจัง ระวังตัวด้วยนะเดี่ยวต้องทำงานอีกเยอะ"
"ครับ.....แม่ มด"
"ย่ะ... ช้านเตือนเธอแล้วนะ"
"นี่น้อยๆ หน่อยเจ้มด แผลแค่นี้เอง แล้วเก่งไปโดนอะไรมาครับ" อาทถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"หมากัด................... :m31:..." นิวตอบขึ้นมาแทนเพื่อนรักของเขา
"หมาที่ไหนกัน.. สงสัยหมาตัวใหญ่มากละสิ กัดถึงคิ้ว" มดพูดขึ้น
" ช่าย ...ใหญ่มากๆเลย หมาบ้าด้วย" นิวเริ่มแขวะนัทเพราะเห็นว่านั่งอยู่ไม่ไกล
"อือ .. ช้่านอยากเห็นหมาตัวนั้นแล้วสิ"
"นิว... "
"ทำไมละเก่ง...แกเย็บตั้งสามเข็มนะ"
"เห้ยเก่ง.. ครัยทำอะไรนาย ทำไมต้องเย็บตั้งสามเข็ม" อาทเริ่มสงสัยเพราะนั่งฟังอยู่ตั้งนานและเขาสงสัยว่าหมาตัวที่กัดเก่งน่าจะเป็นนัท เพราะเห็นนิวมองไปทางนัทเหมือนกับไม่พอใจอะไร
"อืออ.... ไม่มีอะไรหรอก ชัังมันเหอะ ฟาดเคราะห์นะ" เก่งเริมรู้สึกถึงบรรยากาศไม่ค่อยดีจึงไม่อยากให้เพื่อนคุยเรื่องนี้อีก
เพื่อนๆเห็นว่าเจ้าตัวไม่อยากพูดเรื่องนี้ จึงหยุดพูด แต่อาทกับมดก็ยังสงสัยอยู่ และตั้งใจว่าจะต้องถามนิวให้ได้ แต่ตอนนี้สหายทั้งสี่ ต่างตั้งหน้าตั้งตาเรียนก่อน เพราะอาาจรย์ เริ่มสอนแล้ว
"นักศึกษาคะ เพลโตกล่าวว่า ...... บร้า อุ๊บ (อาจารย์อุทาน) ตอนนี้ก็เรียนมามากแล้วไปเบรคสิบห้านาทีคะ
ตอนนี้เหล่านักศึกษาเริมทยอยเดินออกไปพัก ดื่มน้ำ ปัสสาวะ
" มีใครจะไปซื้อบราวนี่่กับเราบ้างมั้ย" มดชวนเพื่อนๆ ร้านเบอเกอรี่ ตั้งอยู่ใต้ตึกเรียน เป็นร้านของคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เป็นร้านชื่อดังที่นักศึกษามาเรียนอาคารบรรยายรวม(เก่าแก่ ลักษณะคล้ายโรงหนัง) ก็มักจะไปซื้อในช่วงเบรค
"ไปสิ เราอยากกินบราวนี่ แล้วก์คอฟฟี่เค้ก" นิวบอกกับมด
" เจ้มด อยากกินกาแฟ ไปซื้อให้หน่อยได้มั้ย" อาทรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองเริ่มง่วงแล้ว
"ไม่ย่ะ แกไปซื้อเองแล้วซื้อโกโก้มาฝากชั้นด้วย ชั้นจะไปเข้าแถวรอกับนิว"
"ก็ได้..."
"เออ เก่งไปกับเรามั้ย" มดถามขึ้น
"ไม่ละ ขี้เกียจ ไปกันเถอะ" เก่งรู้สึกว่าตัวเองเริ่มปวดศรีษะนิดๆๆ
เหล่าสหายทั้งสามคนต่างก็เดินลงไปทำธุระของตน ส่วนเก่งก็นั่งรอเพื่อจะเรียนต่อ
ตอนนี้ชายหนุ่ม ที่นั่งมอง กลุ่มสี่สหายอยู่ตลอดเวลา ่ก็เดินเข้าไปหาเก่ง
"เก่ง.. เจ็บมากมั้ย" นัทพูดขึ้น
"........................."
"เก่ง เราถามว่าเจ็บมากมัย"
"............................"
"เก่ง อยากโดนอีกหรอ"
"แล้วนายคิดว่าเจ็บมากมั้ยละ กับการเย็บสามเข็ม"
"เอ่อ............เราขอ.............โทษ.........."
"เอ่อ.. นักศึกษาคะ วันนี้ครูต้องของด นะคะ เพราะว่าที่คณะมีประชุมด่วน" อาจารย์ผู้สอนพูดแทรกขึ้น
ตอนนี้รอบๆข้างดังขึ้น จึงทำให้เก่งไม่ได้ยินคำขอโทษจากนัท"
"เก่ง................"
".........................."
"เก่ง..............."
"................."
ทันใดนั้น นัทก็ลากเก่งออกไปจากห้องเรียน ท่มกลางสายตาของสามสหาย
" นัท.. นายจะทำอะไรเก่ง" นิวได้สติก่อนเพื่อน จึงรีบดึงเก่งไว้
"มันไม่ใช่เรื่องของนาย" นัทพูดขึ้น
"แต่นายทำร้ายร่างกายเพื่อเรามากี่ครั้งแล้วไอแผลที่อยู่บนหัวเพื่อเรา ต้องเย็บสามเข็มมันฝีมือใคร" นิวเริ่มโมโห
"มันไม่ใช่เรื่องของนายนิว.. อย่ามาเสือก"
"ไอนัท มึงด่าเมียกูหรอ" เกมเดินมาจากไหนไม่ทราบ แต่เห็นว่าเพื่อนรักของตนเองกำลังด่าแฟนของเขาจึงได้โกรธ
" มาก็ดีแล้วเกม มึงเอาเมียมึงกลับไป กูจะเคลียร์กับเก่งเอง"
" ไม่ได้ ... ชั้นไม่ให้นายเอาเพื่อนชั้นไปทำร้ายอีก" มดพูดขึ้น
"อย่ามายุ่ง ..มด"
"เฮ้ย......มึงอย่าทำงี้ดิวะนัท" เกมอยากจะไกล่เกลี่ยให้บรรยากาศดีขึ้น
"แต่กูจะคุยกับเก่งเอง"
"ถ้านายอยากคุยกับเก่งก็ได้ แต่ต้องอยู่ในสายตาของพวกเรา" อาทเห็นท่าทางไม่ดีจึงหาทางออกให้
"นี่มันเรื่องส่วนตัวของกูและเก่ง พวกมึงอย่าเสือก" นัทเริ่มโมโห
" ไอสัตว์นัท มึงจะทำร้ายเพื่อนกูไปถึงไหน ที่มึงทำเพื่อนกูยังเจ็บไม่พอช่ายมั้ย" เริ่มใช้คำหยาบ และตรงเข้าไปแย่งเก่งมาจากนัท เกมเห็นท่าไม่ดีจึงเข้าไปช่วยคนรักของตนและกันไม่ให้นัททำร้ายนิวได้
"เ่ออ.. นิว มด อาท เกม ให้เราคุยกับนัทเถอะ อย่าทะเลาะกันเลยนะ" เก่งไม่อยากให้มีเรื่องจึงยอมไปกับนัท
"ไม่นะเก่ง อย่าไปกับมัน เราไม่ไว้ใจ" ด้วยควาที่ไม่อยากให้เพื่อนรักของตนเองไปกับไอเลว จึงรั้งเอาไว้
"ไม่เป็นไรหรอกนิว มันคงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้แล้ว"
"เก่งเค้าก็บอกพวกมึงแล้ว ว่าจะไปกับกู ถ้าใครขวางกู....................."
" เก่ง มีอะไรโทรหานิวนะ ถ้ามันทำอะไรจะเอาตำรวจจัดการ"
จากนั้นเก่งเดินไปกับนัท โดยที่มีนัทกุมมือของเก่งไว้ตลอด
-
มาจิ้มน้อง aomaom ตามมาติด ๆ +1 ให้สำหรับความขยันของน้องเลยนะคะ
เรื่องสนุกมากค่ะ แถมขยันมาลง ได้ใจ fc ไปเลยเต็ม ๆ :L2: :pig4:
-
นัทจะเอาไงกันแน่ เด๋วดีเด๋วร้าย เดาไม่ถูกจริงๆ
ชักสงสัยว่านัทกะคนแต่งนี่ใครจิตกว่ากัน
อิอิ :t3:
-
เบื่อ ดร.อนิรุธมากมายอ่าคับบ
เบื่อจิงๆๆๆๆ
สงสารดร.วิกานดา
อิอิ
ชีวิตเก่กะนัทจะเป็นแบบนี้รึป่าวน้า :z1:
ต่อๆๆๆดีกว่าครับ
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้เก่งนั่งอยู่ในไอเต่าดำแล้ว บรรยากาศในรถตอนนี้ไม่มีใครคุยกับใครเลย รถเล่นไปเรื่อยๆ ไปทาง จ.อยุธยา
เก่งไม่อยากพูดอะไรกับคนอย่างนัท เก่งไม่รู้ว่านัทต้องการอะไร
ช่วยบอกที่เหอะๆ ทำไมนัทต้องทำอย่างนี้ เก่งทำผิดอะไร เก่งบกพร่องตรงไหน (เพ้อละ)
จนกระทั่งรถหยุดมาที่สวนแห่งหนึ่ง ไอเต่าดำค่อยๆ จอดลงแล้วเจ้าลงจากรถ
"เก่ง... ไปกับนัทนะ" มันจะเอากูไปฆ่าป่าววะ
"อือ..............." ตอนนี้นทเดินจับมือผมเดินลงไปเดินเล่นในสวน แล้วมาหยุดที่ศาลาริมน้ำ
"เก่งครับ..........."
"..................."
" นัท ขอโทษนะครับ"
"..........................."
"เก่งยกโทษให้นัทนะครับ"
"............................"
"เก่งครับ........."
"จะให้นัททำยังไงนัทจะยกโทษให้เก่งครับ"
"เก่งครับ"
"ทำไม" ตอนนี้น้ำตาผมเริ่มไหลแล้วครับ
"ทำไมอะไรครับเก่ง
"ทำไมต้องทำอย่างนี้กับเรา"
"เอ่อ.................."
"........................"
"เก่งครับ นัทไม่อยากพูดถึง"
"ถ้าไม่บอก ก็ไม่ยกโทษให้"
"เอ่อ คือ...........ว่า .............. คือ แบบว่า คือ มัน"
"ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร"
"คือไม้ใชอย่างนั้นครับ"
"ก็พูดมาดิ"
"เก่งสัญญากับนัทก่อนนะ ว่าถ้านัทเล่าเก่งจะไม่โกรธนัท"
"เออ.. ดูก่อน"
"นะครับ นะ "
"ถ้าไม่เล่าจะไม่ยกโทษให้"
"ครับ คือว่ามัน ...................บร้าๆๆๆๆๆๆ"
จากนั้นนัทก็เล่าเรื่องต่างๆไปเรื่อยๆ มันนั่งเอามือข้างนึงกุมมือผม ข้างนึงโอบผม แรกๆรู้สึกเขินนะครับ แต่หลังๆนี่สิ น้ำตาของผมมันไหลมายังไงไม่รู้
อยากรู้ละสิ
ไม่บอกหรอกครับมาหาว่าคนแต่งโรคจิต
อิอิ
ก็โรคจิตจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
-
อ๊าาากกคนแต่งโรคจิตศรีธัญญามารับเรวววววววว
-
ขอบจายเพื่อน :fcuk:
แล้วมาต่ออีกรอบนะ :จ้อบจัง1:
-
อึดอึดวุ้ย :z3:
เจ้านัืืทจะบอกรักเก่งเหรอ
บวก 1 ให้แล้วจ้า รีบมาต่อเหอะนะ นะๆๆๆ
-
อุอุ กรูว่าแล้ว คนแต่ง จิตชัวร์
ตกลงว่านัทจะบอกรักหรือจะเล่าความหลังแล้วค่อยบอกรัก
มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆๆ
-
จิตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เรียกรถมารับเลย
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
จิ้มคนเขียนให้เป็นรูทั้งตัวเล้ยยยยยย :z13: :z13:
มาค้างอย่างนี้ได้ยังงายยยยยยบ :a6: :a6: :a6:
อยากรู้อ่ะ???? :serius2: :serius2:
นัทคุยอะไรกะเก่งอ่ะ???? :z3: :z3: :z3: :z3:
สงสัยตอนนี้คนเขียนโรคจิตมากกว่านายเก่งแระ :z2: :z2:
-
เรื่องมันมีอยู่ว่า
เบื่อดร.อนุรุธมากครับ เลยแต่งไม่ออก
มานสันดารเนอะ
ต่อๆๆๆ เรื่องของเราดีกว่า
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า
นัทเล่านะครับ
คือว่าผมเจอเก่งตอน ม. สี่ ผมรู้สึกชอบเก่งมากๆครับ แต่ตอนนั้นกลัวว่าตัวเองจะเป็นคนโรคจิต เป็นพวกตุ๊ดพวกเกย์ เลยไม่อยากคุยกับเก่ง ตอนนั้นผมก็ไม่คิดอะไรหรอกครับ แต่ทำตัวห่างๆเก่ง มันก็อาจจะหายชอบได้ แต่มันไม่ใช่อย่างั้นสิครับ แค่วันที่สองที่ผมไปโรงเรียนผมอยากจับเก่งกด แต่ก็ทำไม่ได้ครับ ผมกลัวเพื่อนๆในห้องเกลียด ผมโดยเฉพาะเก่ง... ก็เลยต้องรีบเปลี่ยนที่นั่งกับเพื่อของผม โดยอ้างว่าสายตาไม่ดีครับ
หลังจากนั้นผมสังเกตว่าตัวเองมองเก่งตลอดไม่ยอมทำอะไร แต่ก็ได้แต่มองละครับ จำได้ว่าผมเคยเห็นพี่เอก มาจีบเก่ง ผมรู้สึกว่าเกลียดไอ้หน้าจืดคนนี้มากเลยครับ ผมได้แต่แอบมองอยู่ใต้บันได แต่ตอนนั้นผมรู้สึกว่านิวเห็นผมพอดี จึงเลยรีบวิ่งหนี ไประงับอารมณ์ที่ห้องน้ำครับ (ไปล้สงหน้า อย่าคิดมาก)ทำไงได้ละครับก็คนมานหลงไปแล้ว
เหตุการณืตอนที่เรียนลีลาศ นั่นสิครับ ทำให้ผมได้ทำร้ายคนที่ตัวเองรัก คือตอนนั้นผมได้คู่กับเก่งครับ แต่ว่าตอนเต้นผมอยากจะกอดเค้า จนลืมตัวไปหน่อย เลยเผลอไปกอดซะ พอรู้ตัวได้ยินเสียงเรียกจากเก่ง ก็เลยผลักเก่ง(เบาๆครับ) เก่งเลยล้ม หมดสติไปเลยครับ จริงๆแล้วผมไม่อยากทำครับ แต่มันต่กใจนี่ จากนั้นผมก็แบกเก่งไปห้องพยาบาล .... ผมนั่งเฝ้าเก่งตั้งนาน จนเลิกเรียนนิวมาเปลี่ยนกับผม แต่ผมไม่ได้ไปไหนหรอกครับ ผมแอบดูอา่การของเก่งอยู่อีกเตียงหนึ่งแต่มา่นปิดไว้ ตอนนั้นผมสงสารเก่งมากเลยครับ ที่แม่เขาต้องออกจากงาน ผมอยากเข้าไปปลอบเก่งแต่ทำไม่ได้ครับ พอปลายเทอมเก่งก็เข้ามาหาผมเรื่องการสอบ ผมดีใจมากจริงๆ ครับ คิดท่าเต้นทั้งคืน เพื่อจะได้ซ้อมให้เก่ง เก่งจะคะแนนมากๆ และถือเป็นการไถ่โทษจากผม ช่วงนี้ผมมีความสุขมากๆครับ ได้ซ้อมลีลาศกับเก่งตอนปิดเทอม ผมซื้อขนม เอาข้าวมาให้เก่งตลอดเพราะกลัวว่าเขาจะไม่มีอะไรกิน เพราะผมไม่รู้ว่าแม่เขาทำงานรึยัง ก็ผมอยากดูแลคนที่ผมรักนิครับ หลังจากวันงานลีลาศผ่านไป ผมเริ่มสับสนครับ ความกลัวของผมมันกลับมาอีก แต่ผมไม่อยากห่างจากเก่งเลยครับ ผมต้องอยู่ให้ได้ เลยเลือกเมย์มาเป็นแฟน เพราเธอเข้ามาจีบผม ผมคิดว่าผมมีแฟนเป็นผู้หญิงแล้วจะทำให้ผมดีขึ้น จะหายจากอาการนี้ แต่เวลาที่ผมคบกับเมย์ผมไม่มีความสุขเลยครับ ผมมองหาเก่งตลอด ผมหนีใจตัวเองไม่ได้ ผมอยากอยู่กับเก่ง เลยให้เก่งติวให้ผม แล้วถามเขาว่าจะเรียนต่อที่ไหน ผมจะตามไป อยู่กับเก่ง
ระยะหลังรู้สึกเมย์เขางี่เง่ามากครับ ผมรู้ว่าเขาไปมีกิ๊ก แต่ทำไงได้หละครับ ผมก็ยอมไปเพราะว่าผมก็คบเขาบังหน้าเหมือนกัน ผมเลยบอกเลิกกับเมย์ครับ เมย์ก็คาดคั้นผมใหญ่เลยครับ ผมเลยบอกเธอไปว่าผม รักเก่ง และคบกับเธอบังหน้า เธอเลยเิลิกกับผมไปครับ ตอนแรกก็คิดว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายๆแล้ว ผมกับเธอจะจบลงไปด้วยดี ผมก็ทุ่มเทเวลาทั้งหดให้กับเก่งครับ
แต่เรื่องไม่ใช่อย่างนั้นสิครับ เมย์บอกว่าเพื่อนของเธอเล่าให้ฟังว่า เก่งไปอวดเพื่อนๆในห้องว่า ผมเอาเปรียบเขา ชอบให้เขาทำนั่นทำนี่ ไม่ยอมทำด้วยตัวเอง เกาะเพื่อนอยากได้คะแนนดีๆ
บางกระแสบอกว่า เก่งไปอวดกับเพื่อนๆว่า ผมกับเก่งเป็นแฟนกัน มีอะไรกัน ที่เลิกกับเมย์เพราะเก่งบอกให้เลิก
มีข่าวหลายกระแสมาก จนผมสับสนมากในช่วงนั้นครับ และที่สำคัญที่สุด เมย์มาบอกผมว่าเห็นเก่งซ้อนท้ายไปกับผู้ชายที่ไหนไม่ทราบเข้าม่านรูดไป บอกว่าเก่งขายตัว เพราะว่าที่เก่งจะถีบตัวเองไม่มีเงิน ต้องหาเงินเรียนต่อ อยากได้ของหรูๆใช้ ซึุ่งผมสังเกตว่าพักหลังๆ เก่งดูง่วงนอน มักจะมาหลับในห้องเรียน (มารู้ทีหลังว่าอ่านหนังสือดึก) แล้วก็มีของใช้ดีๆใช้ (รู้ทีหลังว่าได้มาจากพี่เอก เพราะว่าพี่เอกเรียนจบไปแล้วไม่ได้ใช้) ผมเลยโกรธหน้ามืดเลยครับ ยอมรับว่าเกลียดเก่งจริงๆ ยิ่งตอนไปเที่ยวที่ชะอำ ผมระงับอารมณ์ไม่ได้เลยครับ มันแบบสุดๆ เลยทำร้ายไป แต่ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ มันเมาด้วย แล้วมันก็โกรธละครับ
จากนั้นผมก็ไม่ได้เจอเก่งเลยครับ มาเจออีกครั้งที่คณะ ผมสอบติดที่เดียวกับเก่งครับ เพราะตอนแรกผมตั้งใจเลือกมาเรียนกับเก่ง แต่ผมเกือบสอดไม่ติดละครับ รู้สึกว่าคะแนนจะเป็นอันดับสุดท้าย(สังเกตว่าตอนเลือกโต๊ะเลยตกชื่อผมไป) ผมเจอเก่งกำลังทำความรู้จักคนนั้นคนนี้ในคณะ ทำให้ผมนึกหม่นไส้เก่งครับ ก็เลยด่าไป แล้วทำร้ายด้วย แต่ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่ครั้งนี้เจตนาครับ แบบว่ามันโกรธด้วย ยิ่งหลังๆ ไอหน้าจืดอาทมันทำตัวสนิทสนมกับเก่งดูแล้วยิ่งหมั่นไส้ครับ
วันนี้ผมก็มาเดินฟิวเล่นครับ มันไม่มีอะไรทำ และก็เบื่อเพื่อนในคณะที่ชอบอวดๆๆ กัน ผมเบื่อครับ ผู้หญิงบางคนก็เข้ามาจีบผม มาอ่อย ผมเบื่อครับ (ไม่ได้โม้นะ มีจริงๆ) เกย์บางคนก็เข้ามเสนอ ตุส ให้อ่าครับ เลยไม่ค่อยอยากยุ่งกับใคร ผมเดินเรื่อยๆ ก็เจอเมย์ เิดินกับผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาดี เมย์เข้ามาทักผม แล้วก็ไปนั่งกินไปติมกันครับ แล้วเมย์ก็สารภาพเรื่องทั้งหมดให้ผมฟังอย่างหมดเปลือกเลยครับ ว่าเขาใส่ร้ายอะไรเก่งบ้าง ตอนนั้นผมช็อคไปเลย เมย์นั่งร้องไห้ และขอให้ผมอภัยให้ ผมก็ยกโทษให้ครับ แต่ผมโกรธตัวเองว่าทำไมผมไม่เคยถามเก่งเลย ทำไมผมไม่เชื่อใจคนที่ผมรัก ทำไมผมโง่แบบนี้
ผมรีบขับรถ (ไอเต่าดำของเก่ง) มาหาเก่ง ผมรู้ว่าตอนนี้เก่งน่าจะอยู่ที่คณะครับ ผมก็ลงไปหา ไปถามเพื่อนว่าเขาอยู่ไหน เพื่อนบอกว่ากลับไปแล้ว ผมเลยตั้งใจจะมาหาเขาที่หอ (คือผมแอบสะกดรอยตาม เก่ง แล้วแอบถามไอเกมครับว่าเมียมันอยู่ห้องไหน เลยรู้ครั้บว่าเก่งก็อยู่ด้วย เก่งมั้ยละครับผมอ่า แล้วผมก็แอบไปเช่าห้องใกล้ๆกับเก่งด้วย แต่ผมไม่ค่อยกลับห้อง ส่วนมากจะกลับไปบ้านมากกว่า อิอิ เอาไว้แอบมอง :z1:) ก็เลยขับรถไปตรงทางสามแพร่ง พอดีโทรศัพท์ผมเข้าครับ แล้วตอนนี้ฝนตกด้วย เลยหยุดคุยโทรศัพท์ แล้วผมก็เห็นเก่ง กำลังนั่งเหม่อ อยู่เลยครับ ผมอยากเข้าไปกอดร่างนั้น แต่ผมไม่กล้าครับ เพราะผมทำกับเขาไว้มากจริงๆ
จากนั้นผมตัดสินใจ เดินไปหาเพื่อกลับความเข้าใจ แต่เก่งไม่ยอมคุยกับผม ด้วยความใจร้อนของผม เก่งไม่ยอมคุย ผมก็เลยตัดสินใจอุ้มกึ่งลากเก่งให้ขึ้นรถผม ก่อนที่เขาจะหนีผมไป ผมเลือกทางคนขับเพราะว่ากลัวเขาจะออกจากรถครับ ผมไม่รู้ว่าจะทำให้คนรักเจ็บตัวอีกแล้ว เห้อ แต่ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกครัว่าเก่งหัวแตก มันมองไม่เห็น เพราะห่วงว่าคนตัวเล็กข้างๆจะทำอะไรอีก แล้วเก่งก็ว่าผม ด่าผม ผมก็เลยประชดให้เก่งลงตรงหน้าหอชื่อฝรั่งเศสอ่าครับ เพราผมรู้ว่่าเก่งเป็นคนกลัวผีมากๆ แล้วหันมาพูดกับผมดีๆ แต่ไม่ใช่อย่างนั้นครับ เก่งตัดสินใจเดินลงไป ผมก็นั่งรอครับเพราะคิดว่าเขาจะกลับมาหาผม แต่แล้วผมก็เห็นรถของไอเกมจอด ที่เก่ง แล้วเมียมัน (ไอนิว) ก็พาเก่งขึ้นรถไปละครับ (ตอนหลังมารู้ว่าเก่งคิดว่าผมกลับไปแล้ว เพราะเขาเห็นรถของคนอื่นคล้ายผมเลยรีบเดินกลับไป ) พอดีโทรศัพท์ผมมา แม่บอกว่ายายไม่สบายเข้าโรงพยาบาลผมก็เลยรีบกลับไปหายายครับ
ผมมารู้อีกทีว่าคนรักของผม(กล้าพูดเนอะ) หัวแตกก็ตอนเรียนวิชาจันทร์เช้าสิครับ ผมตั้งใจว่าเลิกเรียนผมจะเข้าไปเคลียร์ แต่ต้องคิดแผนก่อน ว่าทำไงดีแต่โชคเข้าข้าง สามสหายของเก่งไปไหนไม่รู้ผมเลยเข้าไปหาเก่ง และโชคดีอีกคืออาจารย์มีธุระเลยเลิกคลาส ผมเลยลากเก่งออกมา กะว่าจะคุยให้รู้เรื่อง แต่โชคร้ายครับ (เห็นมะ ไอนัทมันได้โชคสองชันไปแล้ว ครั้งนี้เลยโชคร้าย) สามสหายของเก่งกลับมาพอดี เลยมีปะทะคารมณื ดูมันรักเพื่อนจริงๆ โดยเฉพาะไอนิวอ่า ถึงแม้ว่ามันเป็นแฟนกะเกมผมก็ไม่ไว้ใจ แล้วก็ไออาท แบบว่าผมต้องรีบจัดการครับ มิเช่นนั้นผมต้องกินแห้วแน่ จากนั้นผมก็พาเก่งนั่งไอเต่าดำ ไปเรื่อยๆ แล้วก็จอดที่สวนแห่งหนึ่งครับ ทางไปอยุธยา ก็เลยคชตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมด ให้ไอตัวเล็กของผมฟังครับ
ของผมมีแค่นี้
จากคนแต่ง อิอิ
รอดูต่อไปครับ
หายสงสัยยังครับว่า ทำไมนัทถึงทำอย่างงี้กับเก่ง
ทำไมถึงทำกับเก่งได้
อิอิ
เรื่องมันไม่จบแค่นี้ครับ
อิอิ
มานมียิ่งกว่านี้ ตามชื่อเรื้องครับ
แต่อย่าคิดนะครับว่ามานจะมีเวอร์ชั่นแม่ผัวลูกสะใภ้ เหมือนตอนที่เก่งฝัน
อิอิ
ไม่อยากแต่งอย่างนั้น
มันไม่แนว
รอดูต่อไป
ผมชื่อ อ๋อม คับ
บ่ ช่าย ออม ออม
อิอิ
แต่มานเขียนได้ แบบนี้
aomaom ก็เลยใช้ แบบตอนนั้นไม่คิดว่าจะแต่ง
ตอนสมัครอ่าครับ แบบว่าชอบเป็นคนอ่านมากกว่าครับ
เดี่ยวอาจจะมาต่อพรุ่งนี้หรือไม่ก็คืนนี้ถ้ามีอารมณื วันนี้เอาไปแค่นี้ก่อนนะครับ
อ่อ โทดที่คับ ตอนกลางวันไม่ได้แต่งเพราะงานเข้าครับ ช่วงนี้งานเข้าบ่อย จริงๆๆ ถ้าไม่ติดว่างานหายากนะ
หุ้ย
ฝันดีครับทุกคน
-
อาราย
มาว่าเราโรคจิต
นี่ก็มาลงใหแล้วนะครับ
ก็ผมเน็ทช้ากลัวว่ามานจาหายอีก
ก็เลยมาต่อให้อีกรอบ
โห
:z3:
งอนละ
อิอิ
เดี่ยวมาต่อ เน้อ
-
โอ๋ๆต๊ะ้เองหายโกดเค้านะๆๆๆถ้าม่ะหายจะเจอดีนะๆๆหายโกรธเค้า
เชียงใหม่ฝนตกแย้ววววว
-
:เฮ้อ:เอ่อ...เท่าที่รู้มาน่ะ
คนที่เป็นโรคจิตอ่ะมักจะไม่ค่อยรู้ว่าตัวเองเป็นโรคจิตอ่ะ
อะโอ๋ๆๆๆๆเค้าล้อเล่นนนนนนนนน
อย่าโกรธเค้าเลยน้าาาาาา :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
:a3: :a3: :a3: :a3: :a3:
-
ขอบคุณนะจ๊ะอ๋อม
ขยันมาต่อจริงๆื ขอบคุณนะ
รอลุ้นอ่านต่อคืนนี้ หุหุ
ในที่สุดความจริงก้อคือ นัทรักเก่ง แต่อายเลยหลอกตัวเองและคนอื่นทำให้เก่งต้องเจ็บทั้งกายและใจ
:m16: แย่นะนัท รีบปรับปรุงตัวได้แล้วมั้ง
-
คนแต่งขยันอย่างนี้ต้อง + 1
-
นัทนี่จิต 100%
ไม่รู้ว่าเก่งจะปราบนัทได้ไง
ลุ้นต่อ อิอิ
-
:เฮ้อ:
สงสัยคนเขียนอิน เมียหลวงจัด
-
ตามมาดันน อ่านอยู่นะ
-
โอ๋ๆต๊ะ้เองหายโกดเค้านะๆๆๆถ้าม่ะหายจะเจอดีนะๆๆหายโกรธเค้า
เชียงใหม่ฝนตกแย้ววววว
ไม่ตกอย่างเดียว ฟ้าร้อง มีลม ไปดับด้วย (ในเมืองนะไม่ได้อยู่ นอกเมือง) หึ หึ
-
เมื่อเก่งรับรู้ความจริงว่า คนที่เขามีความรู้สึกดีๆด้วยแอบชอบเขามาถึง 3 ปี เขารู้สึกเหมือนกับโลกนี้มีอะไรให้น่าทำเยอะมากขึ้น เขารู้สึกโล่งใจที่อย่างน้อยก็รู้สาเหตุจริงๆแล้วว่ามันเป็นยังไงกันแน่
:z1:
"เก่งครับ.... นัทขอโทษนะครับคนดี"
"........................" เรื่ออะไรจะยกโทษง่ายๆ
"เก่งครับ ...ขอโทษนะ" ตอนนี้นัทเริ่มลงไปคุกเข้าแล้ว
".........................." คิดว่าแค่นี้จะยกโทษให้หรอ
"เก่งครับ จะให้นัททำยังไงก็ได้นะครับ"
"............................" อย่านะ อย่ายอมมันง่ายๆ
"เก่งครับ... "
"............................" อย่ามาไอโรคจิต ชอบแล้วไม่มาบอก แถมยังให้เขาจ็บตัวตั้งหลายรอบ
" เก่งครับ จะให้นัททำยังไง เก่งครับ อย่าเงียบสิครับ" ตอนนี้นัทเริ่มน้ำตาไหล
"................................." ไอบ้า อย่มาทำน้ำตาไหลนะ
"เก่งงงๆๆๆๆๆๆๆ" ตอนนี้ไอนัทมันเริ่มลวนลามเก่ง โดยการรวบตัวเก่งไปกอด
" นัท... อย่ามากอด"
"เก่งยังไม่หายโกรธผมหรอครับ"
"คิดว่าจะหายโกรธ ง่ายไหรอ"
"เอ่อ.. ไหนบอกว่าจะไม่โกรธไง"
"เรื่องอะไร ถ้าเป็นนัทจะจะโกรธป่ะละ"
"ครับ เก่งจะให้ผมทำอะไรเพื่อเป็นการไถ่โทษ"
"ไม่รู้ คิดเอง จะกลับหอ"
"แล้วจะกลับยังไงละครับ"
"กลับเองก็ได้"
"โอ๋ แล้วนัทไปส่งครับ"
"เออ...."
"เก่งครับ นัทขอโทษจริงๆครับ"
"รู้แล้ว... ว่าขอโทษแต่ยังไม่ให้อภัย"
"งั้นเดี๋ยววันนี้นัทพาไปเลี้ยงข้าวนะครับ"
"จะกลับหอ.."
"นะ ไปกินข้าวก่อน แล้วค่อยกลับหอ"
"ก็ได้... นัทเลี้ยงะนะ
ในร้านอาหารริมฝั่งคลอง
"พี่ครับ เอา.... แล้วก็... แล้วก็.... บร้าๆๆๆ เอาอานนี้ด้วย แล้วก็..... เท่านี้ก่อนครับ"
" เก่ง ครับ จะกินหมดหรอ"
"ทำไมแค่นี้เลี้ยงไม่ได้หรอ ไหนบอกว่าจะไถ่โทษไง"
"แต่มันเยอะนครับ แต่ถ้าเก่งสั่ง ยังไงก็ได้ครับ"
" ไม่ นายต้องกินให้หมด ไม่งั้นเราไม่ยกโทษให้ ถ้ากินหมดยกโทษให้ 1 ใน 10"
" อะไรนะ 1 ใน 10 ... เก่งครับ นัทขอโทษ"
"ไม่ต้องมาขอโทษแล้ว เบื่อ ขี้เกียจฟัง ถ้าพูดอีก จะไม่ยกโทษให้"
"ครับ.....ยังไงนัทยอมเก่งทุกอย่าง"
วันนี้เป็นวันที่เปิดใจบุคคลทั้งสองให้แก่กัน ไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไง แต่วันนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ที่ทำให้ทั้งคู่ ได้รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้น
นัทกล้าที่จะเปิดใจให้คนที่ตัวเองรักได้รับทราบ
เก่ง รู้เหตุผลว่าเพราะอะไรนัทจึงทำกับเก่งเช่นนี้
แต่เมื่อไหร่ไม่รู้ว่าทั้งคู่จะกลายเป็นคู่รักัน แต่ในวันนี้ทั้งคู่ได้ก้าวผ่านพรมแดนของหัวใจของกันและกันแล้ว
จบบริบูรณ์
จะจบไว้แค่นี้ เนื่องจากมาหาว่าคนแต่งโรคจิต
ล้อเล่นรอบสองครับบ
จบไปเดี๋ยวโดนด่าตายเลยย
ทำงานก่อนครับ
-
คนแต่งออกจะน่ารักๆ ใครว่าคนแต่งโรคจิตได้เนี่ย มาๆเดี๋ยวเราช่วยซ้ำคนแต่งด้วย อิอิ :laugh:
ล้อเล่นคร๊าบคุงอ๋อม ขอบคุงนะคร๊าบบบที่มาต่อให้ :really2:
-
รอรอบสองค้าบ :impress2:
ต้องคอยตามดู :m16:
โรคจิตชอบแอบมาอัฟตอนเราเผลอ :เฮ้อ:
-
ดีจ้ะน้องเก่งเชิดเข้าไว้อย่าพึ่งยอมง่ายๆๆ :m19: :m19:
ในเมื่อนายนัทมันโรคจิต เราต้องโรคจิตกว่าาาาาาา :m4: :m4:
แกล้งมันเข้าไปแยะๆๆๆจ้า :laugh3: :laugh3:
-
เก่งต้องยังไม่ยอโทษให้
ต้องแกล้งนายนัทให้สะใจก่อน
:z13: :z13:
:jul3:
-
"เก่งครับบ กินปูสิครับ เดี่ยวนัทแกะให้
" แกะเองเป็น มีมือ" o22
"เก่งครับ เดี๋ยวนัทแกะกุ้งให้น้า อร่อยนะครับ"
"ไม่.. ไม่อยากกินกุ้ง" :serius2:
"เก่งครับ มีเศษข้าวติดที่ปาก เดี๋ยวนัทเอาออกให้นะ"
"เดี๋ยวเอาออกเอง อย่ามายุ่งน่า"
"เก่งครับ...."
"พอได้แล้วนัท เราจะกินข้าว"
"ขอ......."
"นัท บอกว่าอย่าขอโทษไง"
"ครับเก่ง"
:laugh:
สมน้ำหน้ามันครับ ชอบม่าแกล้งผมนัก เรื่องอะไรจะยอมมันได้
เหอะต้องแกล้งให้เข็ดจะได้หลาบจำ ต้องข่มไว้ก่อนครับ เดี๋ยวได้ใจ
อิอิ :m20: :laugh:
ตอนนี้นัทนั่งเหมือนหมาที่เจ้าของไม่สนใจเลยครับ ผมอดที่จะขำมันไม่ได้ แต่ต้องวางมาดไว้ก่อน เดี๋ยวมันได้ใจ
แต่สะใจดีครับ เมื่อก่อนมันสั่งโน่น สั่งนี่ ให้ผมทำนั่นทำนี่ บังคับนั่นนี่ สมแล้วครับ ผมจะเอาคืนให้เข็ด แค้นมากครับงานนี้ เรื่องอื่นค่อยว่ากันครับ แต่ตอนนี้ต้องจัดการมันก่อน
"นัท.. .."
"ครับเก่ง.." มันยิ้มครับ
"กินให้หมด สั่งมาแล่วกินให้หมด"
"ก็...."
"ก็อะไร"
"เก่งสั่งนิครับ นัทไม่ได้สั่ง"
"ก็เก่งสั่งให้นัทกินไง.... กินให้หมด ไม่งั้นเจอดีแน่" ดุเว้ย
"ครับ... " ขำครับ มันนั่งเหมือนหมาหงอย อิอิ
สะจายยย
" เก่งครับ นัทอิ่มแล้วครับ นะครับเก่ง นัทอิ่มแล้ว นัทอิ่มแล้ว นัทอิ่มแล้ว กินไม่ไหวอแวครับ เก่งนัทอิ่มแล้ว นัทอิ่มแล้วครับ อิ่มจริงๆ ไม่เชื่อเก่งมาดูดิ"
"อย่าปัญญาอ่อนนัท ... "
"ก็อิ่มจริงๆ ไม่เชื่อมาดูดิ"
"เออ ไหนอ่า"
"นี่ไงครับ" มันเอามือผมไปจับที่.............................
พุงมันครับ แล้วมันก็แอบมาหอมแก้มผม :-[
"นัท... ทำอะไร เดี๋ยวโดน :fire:" ผมเขกหัวมันไป1 ที่คับ
"เก่งอ่า.. ไปกลับกันครับ"
"อือ.."
"น้อง เก็บเงิน"
"ทั้งหมด 2850 ครับ "
"อะนี่ ไม่ต้องทอน " มันให้ไป 2850 ครับ เด็กเสริฟก็มองมันแบบงงครับ
-
ก่อนอื่น+1เป็นแรงใจให้น้องอ๋อมคนขยัน
งอนพองามก็พอเก่ง เดี๋ยวนัทหน้ามืดปลํ้าขึ้นมาจะลำบากนะ
ชอบนิวจัง เพื่อนแบบนี้หายากยิ่ง
-
: 222222: : 222222: : 222222:
ดีๆๆๆน้องเก่งแกล้งมันเข้าไปเยอะๆๆๆเล้ย
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
แล้วเราจะกลายเป็นไอ่โรคจิตด้วยอีกคนอ่ะเปล่าเนี่ย???
ชักไม่แน่ใจตัวเองแล้ว ไปหาหมอก่อนนะ
:bye2: :bye2:
-
:laugh:เอาคืน แบบแสบๆ
-
ตอนนี้ผมนั่งไปเต่าดำมากับนัทครับ มันบอกว่ามันจะมาส่งผมที่หอ ดีละ ผมจะได้ไปพักผ่อนซะที รำคาญมันมากครับ มาเตะนั่น เตะนี่ บางทีมันก็แอบมาหอมผมครับ บางทีก็เอามือมันมาจับมือผม บางทีมันก็เอามือผมปจูบซะงั้น (โคตรเหม็นน้ำลายมันเลยครับ เซ้งจริงๆ แต่ทำไงได้ละครับ ก็แบบว่า :o8: :-[ :impress2: :man1: จริงๆ ก็แอบชอบมันเหมือนกาน แต่ไม่ได้ครับ ต้องปิดไว้ เดี๋ยวมันได้ใจ จริงๆ แล้วผมไม่มั่นใจในตัวนัทมากกว่าครับ ว่านัทจะเอายังไงกับผมแน่ ที่นัทมันเล่าให้ผมฟังก็ไม่ได้บอกอะไรมากมาย ที่ทำให้ผมมั่นใจว่ามันรักผม
"เก่งครับเดี๋ยวนัทไปส่งที่ห้องนะ"
"ไม่ต้อง เดี่ยวไปเอง "
"ครับ ฝันดีนะครับ"
"เออ"
ตอนนี้ถึงหน้า หอผมแล้วครับ แต่ผมสงสัยว่าทำไมมันปล่อยผมลงมาง่ายๆก็ไม่รู้ มันวางแผนอะไรไว้รึป่าวก็ไม่รู้ท แต่ชั่งมันครับ กลับห้องนอนดีกว่า
พอมาถึงหน้าห้องก็พบว่าห้องมันเงียบผิดปกติครับ ลองเคาะไปดูก็ไม่มีคนมาเปิด ที่สำคัญผมลืมเอากุญแจห้องมาครับ แต่ไม่เป็นไรโทรหานิวก็ได้
" เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้คะ ........." ไม่เป็นไรครับความหวังยังมีอยู่โทรหาเกมก็ได้ แล้วก็พบว่า
"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้คะ" ไม่เป็นไรครับ นายเก่งยังมีหนทางครับ
"โหล...อาทหรอ"
"ว่าไงเก่ง"
"ตอนนี้อยู่ไหน"
"เรากลับบ้านกับเจ้มดอ่ะ มาดูเจ้าพุดดิ้ง มันไม่ค่อยสบาย"
"อ่อ ฝากเยี่ยมมันด้วยนะ"
"ครับ "
ทำไงดละ ตอนนี้ แล้วจะนอนที่ไหน ไปขอกุญแจสำรองก็ไม่ได้ เพราะนิวเอาสายยูมาล็อคหน้าห้อง ทำไงดีวะ แต่อยู่ๆก็มีเสียงเรียกผมครับ
"เก่ง... "
" เฮ้ยตกใจหมด"
"ทำไมยังไม เข้าห้องละ"
"ก็ไม่ได้เอากุญแจมา นิวก็ไม่รู้ไปไหน"
"ครับ"
"แล้วนี่มาทำอะไรแถวนี้"
"กลับห้อง"
"ห้องไหน"
"นี่ไง" มันชี้ไปที่ห้องข้างๆผม "
"มาอยู่ตอนไหน"
"ตั้งแต่เปิดเทอม"
"ไม่เคยเห็น"
"ก็ไม่ค่อยมาครับ"
"อือ"
"แล้วเก่งจะทำไงละครับ"
"ไม่รู้ นั่งรอนัทอยู่หน้าห้อง"
"ไปนั่งรอห้องนัทก่อนมั้ย"
"ก็ดี"
ห้องของนัทสบายมากเลยครับ มีของใช้อย่างครบครัน แต่ห้องผมสบายกว่า เพราะว่าห้องมันดูแบบ หรูเกินไปครับ เหมือนกับว่าเป็นห้องคุณหนูไฮโซ
"เก่ง อาบน้ำก่อนมั้ย"
"ก็ดี"
"อะนี่ครับ" มันยื่นผ้าเช็ดตัวมาให้ผมคับ
"ขอบใจ" แล้วผมก็ถอดเสื้อผ้าต่อหน้ามันครับ คือผมไม่ชอบถอดเสื้อผ้าในห้องน้ำกลัวเปียก อีกอย่างผมไม่มีชุดก็เลยว่าจะใส่ชุดเดิม ส่วนายนัทก็หันไปทำอะไรก็ไม่รู้ครับ แต่ชั่งมัน ไม่ใช่เรื่อง จากนั้นผมก็เข้าห้องอาบน้ำ รู้สึกดีมากๆเลยครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว อกีอย่างก็รู้สึกโล่งอ่าครับ ที่เข้าใจนัทแล้ว ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วนัทก็ยื่นชุดนอนมาให้ผม เป็นยเสื้อกล้ามกับกางเกงบอคเซอร์ครับ แต่ว่าตัวใหญ่หน่อย ใส่แล้วมันดูหลวมๆ มันบอกว่ามีแค่นี้ครับเพราะว่าไม่ค่อยได้มาอยู่ แล้วมันก็เดินไปอาบน้ำ ผมก็รอมันครับ แต่มันอาบน้ำนานไม่รู้ว่ามันทำอะไร ผมก็เลยเผลอหลับไป
-
อะจ๊ากกกกกกกกกกกก
แล้วไปนอนหลับในห้องนายนัท
เดี๋ยวก็โดน :oo1:
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
มาต่อแล้วครับ
เมื่อกี้พิมพ์ไปแล้วไปดับหายไปหมดเลย :z3: :z3: :z3:
หลังจากนั้นผมหลับไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบ แต่รู้สึกเพียงว่ามีคนมานอนกอดผมอยู่
ผมนึกว่าเป็นนิวเพราะปกติแล้วนิวจะนอนกอดผมเป็นประจำ
ตื่นเช้ามาประมาณ 8 โมง ผมรู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆมาโดนที่หน้าขาของผม พอไปจับดูตอนแรกรึกว่านิวแกล้งเอาของมาปลุกให้ผมตื่น นิวมักจะเอาไม้แทนนิสมาแกล้งเพราะผมเป็นคนนอนขี้เซามาก แต่ที่ไหนได้ครับ ผมรูสึกว่าไอ้ที่แข็งๆมันร้อนยังไงไม่ทราบ แล้วมันก็ยังสั่นได้อีก ก็เลยหันไปดุปรากฏว่าเป็นไปนัทมันนอนกอดผมอยู่ครับ แงๆ แล้วตกลงไอดุ้นที่อยู่ข้างหลังผม ก็คือ คุณลุงของนัท (ปิกาจู) ที่ผมเรียกคุณลุงเพราะว่าหนาดใหญ่มากเลยครับ เลยไม่กล้าเรียกว่านัทน้อย ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงดี แบบคือว่าไอบ้านัทมันกอดผมไม่ปล่อย ดึงออกแล้วมันก้ไม่ปล่อย ที่สำคัญมันยังกอดแน่นขึ้น แล้วเอาคุณลุงของมัยมาเบียดผมอีก ผมนี่แทบแทรกแผ่นดินหนีเลยครับ อายมันมาก คิดไปถึงตอนนิวกับเกมแล้วยังสนิวไม่หาย และที่สำคัญเก่งน้อยมันก็เริ่มออกการแล้วครับ
ในที่สุด นัทก็ลืมตาแล้วมาจูบห้าผากผม ผมก็บอกให้มันปล่อย แต่ที่ไหนได้ครับ
มันไม่ยอมปล่อยแถมยังมาจูบปากผมอีก ยังไม่พอครับตอนนี้มันบังอาจมาจับเก่งน้อยของผม แล้วจับเก่งน้อยเล่นนอกกางเกง แล้วมันก็ให้ผมไปสัมผัสกับคุณลุงของมัน ผมก็แบบว่าเชื่อคนง่ายครับก็เลยจับไปตามที่มันทำละครับ จากนั้นนัทก็ขึ้นมาบนตัวของผม จูบนั่น จูบนี่ แบบว่าเราสองคนตอนนี้กำลังนัวเนียกันอยุ่เลยครับ แบบว่าผมทำอะไรไม่ถูกก็ต้องปล่อยให้มันทำไปเรื่อยๆครับ เพราะตอนนนี้สติของผม มันหลุดกระจายไปตั้งแต่มันให้ผมไปจับคุณลุงของมันแล้วละครับ
ผ่านไปประมาณ 10 นาที ผมก็เริ่มรู้สึกตัว และคิดว่าถ้าผมยอมมันง่ายๆ มันจะทำร้านผมอีก
“นัท........พอได้แล้ว”
“เก่งครับ นัทไม่ไหวแล้วครับ”
“บอกให้พอไง...หยุดได้แล้ว”
“นะครับที่รัก...มันไม่ไหวจริงๆครับ”
“นัท ...ถ้าไม่หยุดก็ไม่ต้องมาพูดกัน”
“ได้ครับ นัทจะรอวันที่เก่งพร้อมนะครับ”
“อือ...แต่คงอีกนาน”
“ยังไงก็จะรอ”
แล้วมันก็มาจูบผม จากนั้นมันก็ลุกออกไปเข้าห้องน้ำครับ
ผมก็รู้สึกผิดครับ ที่ผมไม่ตอบสนองความต้องการของมัน แต่ทำไงได้ละครับ ผมยังๆไม่ยกโทษให้กับมันกับผมยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย
จากนั้นผมก็โทรหานิว นิวบอกว่าอยู่ที่ห้องผมก็เลยออกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปเรียนตอนบ่าย ด้วย
พอผมออกมาจากห้องน้ำเจอไอนัท มันเข้ามาในห้องผม แล้วละครับตอนนี้ ที่สำคัยมันยังมานั่งอ่านไดอารี่ของผมที่ผมเขียนเรื่องราวระหว่างผมกับมัน
ทำไงดีละครับ ผมก็เลยรีบเข้าไปแย่งจากมือมัน
“เฮ้ย นัทนายเข้ามาได้ยังไง อย่ามายุ่งกับของเรานะ เอามานี่” ผมก็กระโดเข้าไปแย่งจากนัท จนตอนนี้ผ้าเช็ดตัวของผมหลุด และที่สำคัญ คือผมไม่ได้ใส่ชั้นในไว้ครับ
ตอนนี้ผมเลยอยู่ในท่าที่ขึ้นคล่อมบนตัวของนัทไว้ แถมบ้าเช็ดตัวยังหลุดอีก ที่สำคัญตอนนี้เก่งน้อยมันแบบอยู่เกือบตรงหน้าของนัท แบบมันมองแบบจ้องเลยครับ ผมก็เลยรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปแต่งตัวด้วยความอาย ต้องสงบสติอารมณ์อยู่ตั้งนานครับ กลว่าจะกล้าออกมาจากห้องน้ำ ในสภาพที่แต่งตัวเรียบร้อยครับ ...........................
“เก่ง ...นัทขอโทษนะครับ”
“ชั่งมันเหอะ ผู้ชายเหมือนกัน”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นครับ นัทไม่รู้ว่าเก่งทุกข์มากถึงขนาดนี้นะครับ คือนัทอ่านในไดอารี่นะครับ”
“..............................” ตอนนี้ผมเริ่มน้ำตาไหลแล้วครับ
“เก่งครับ” นัทมันเข้ามาปลอบผม
“เก่งครับ เรื่องทีมันผ่านไปแล้สว ถือว่ามันเป็นฝันร้ายของเราสองคนนะครับ ผมทำพให้นัทเจ็บผมเจ็บยิ่งกว่านัทอีก ทุกครั้งที่นัททำร้ายเก่ง นัทจะกลับบ้านไปทำร้ายตัวเอง นัทจะไปชกกำแพงทุกครั้ง” อืมเรื่องนี้มันอาจจะเชื่อได้ครับ เพราะมีช่วงนึงผมเห็นมันพันผ้าไว้ที่มือ ถามว่าไปทำอะไรมามันก็ไม่บอก
“ช่างมันเหอะนัท ตอนนี้เก่งไม่คิดอะไรแล้ว ถิอว่ามันเป็นฝันร้ายเหมือนที่นัทว่าก็ได้ครับ”
“เก่งครับ ... ตอนนี้ให้นัทดูแลเก่งนะครับ เพื่อเป็นการชดเชยสิ่งที่นัททำไปนะ”
“ไม่เป็นไรนัท นัทไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก แล้วไม่ต้องชดเชยอะไรทั้งสิ้น ถ้าทำเพื่อล้างบาปให้กับตัวเอง ” มันก็แค่เป็นการชดเชย สิ่งที่นัททำกับผมไว้ เท่านั้นหรอ ตอนนี้ผมสับสนมากเลยครับ
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ เก่ง”
“ชั่งมันเถอะ อย่าพุดถึงมันเลย ตอนนี้เรามาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ แต่ความผิดของนายยังเหลืออีก 9 ส่วน เข้าใจ๋”
“ครับเก่ง สักวันนัทจะทำให้เก่งรู้ว่านัทรู้สึกยังไงกับเก่ง” นัทเพียงแต่คิดอยู่ในใจ แต่ไม่กล้าเอ่ยปาก เพราะไม่รุ้ว่าคนตัวเล็กจะหายโกรธเขาหรือยัง แต่ตอนนี้เขารู้เพียงว่าต้องดูแลคนตัวเล็กให้ดีที่สุด
“นัท ไปเรียนกันเถอะ ไปกินข้าวด้วย หิวแล้ว ก่อนไปเรียนต้องไปปริ้นงานที่หอสมุดก่อนนะ”
“ครับเก่ง”
หน้าประตูห้องพักนิวกับเก่ง
“ตัวเองอย่าดังสิ เดี่ยวฟังไม่ถนัด”
“ครับ แล้วนิวจะมาแอบฟังอารายเขากันอ่า”
“ก็คนมันอยากรู้นิ”
“ครับ”
“นี่นะ อุตส่าช่วยนายนัทถึงขนาดนี้ ยังเอาชนะใจเก่งไม่ได้เลย สมน้ำหน้าทำร้ายเขาไว้มากนัก รักก็ไม่ยอมบอก ถ้านิวเป็นเก่งนะ ตายแน่”
“ครับ”
“เกม...ถ้าเป็นแบบนัทนะ จะตัดไปให้เป็ดกินเลยรู้มั้ย”
“ครับ” เกมตอบนับคนรักของตัวเอง และคิดว่าตัวเองต้องไม่ทำผิดกับคนรักแน่ ไม่ใช่กลัวว่านิวจะทำร้ายตัวเขา แต่เขารักคนคนนี้เกินกว่าจะทำร้ายได้ และที่สำคัญคือเห็นความผิดพลาดของเพื่อนมาตลอด 3 ปี ทำให้เขารู้ซึ้งว่า หากรักใครก็ควรที่จะยอมรับกับความรู้สึกของตนเอง
-
วันนี้ เหนื่อยมากครับ
อัพไปสี่รอบละ
แต่ละรอบก็แบบไฟดับอ่าครับ
อิอิ
ไม่รู้ว่าคืนนี้ได้อัพผป่าวนะครับ
อิอิ
ไปละเด้อ
-
+1 ให้คนขยัน :impress2:
ส่วนเก่ง การให้โอกาสคนที่เรารัก ก็เหมือนเป็นการให้โอกาสตัวเองนะจ๊ะ
ฮ่าๆๆๆ คำคมๆ :laugh:
-
มาแอบฟังด้วยคน
อิอิ
-
น้องเก่งพูดได้ยาวเกินเด็กประถม(?) ไปอะเปล่า?
อย่ายัดเยียดตัวละครให้มี character เด่นจนเกินไปนะหนูนะ
แต่อย่างอื่นๆ เขียนดีแล้วนะ
เจ้สอง :bye2:
ตายแล้วคูณโมเก่งเขาอยู่ม.4แล้วอ่านดีๆดิหรือว่าตาลายเพราะหิวผู้ชาย
-
:เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1:
ขยันจริงๆๆคร้าบบบบบบบบบ
-
โย่วว สนุกค๊าา
จะสนุกกว่านี้ถ้าเป็นแบบ ให้ตัวเอกเล่าเรื่องมะช่ายคนแต่งเล่าาา (มันเหมือนเพื่อนเมาส์ให้นู่ฟังไงมะรุ ไม่เหมือนเจอกับตัวเอง)
บทพูดเยอะ ๆกว่า.. ฉาก xxx ไม่ต้องเยอะก้ได้นะค่ะ แต่ขอให้มี (ก๊ากๆ )
จะรอตอนต่อไปนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ^^ +1
-
มาตามอ่านจ้า ขอบคุณที่โพสบ่อยยน๊า
-
+1 ให้น้องอ๋อมนะคะ ขยันโพสต์จริง ๆ วันนี้ 4 รอบ คนอ่านวิ่งตามแทบตายเลยกว่าจะทัน
จะรอตอนต่อไปนะคะ :L1:
-
กดบวกให้แล้วชอบสนุกดี
แต่รู้สึกว่าชื่อตัวละครสับสน
พิมพ์ผิดบ่อยมา แต่บอก
ก่อนผมแต่งนิยายไม่เป็นแต่
ผมติเป็นเก่งป่าวหละ
-
ขอบคุณจ้ามาโพสบ่อยๆ ชอบเรื่องนี้
:L2:
-
:กอด1:
มาให้กำลังใจจ้า
-
บวก 1 ให้อ๋อมคนขยัน
ดีแล้วหละเก่ง อย่าเพิ่งใจอ่อนง่ายๆ
ดูนัทไปอีกหน่อย คนที่ไม่กล้าเปิดใจยอมรับความจริงมาตั้งสามปี
แถมทำเราเจ็บขนาดนี้ ต้องให้เวลาพิสูจน์ีอีกนิด
-
คนเขียนขยันจัง น่าร๊ากกกกกกกกที่สุดดดดดดเลย :จุ๊บๆ:
ที่บอกว่าโรคจิตนี่ไม่ใช่เนื้อเรื่อง แต่เป็นกับคนอ่านใช่มาาาาา :m12:
ชอบแกล้ง...ชิ งอน o12
-
สู้ๆอัฟต่อไป
-
หวัดดีคร๊าบ.......
วันนี้ไม่มาต่อเหรอ
ติดตามมาตลอดคับ สนุกดีเป็นกำลังใจให้นะคร๊าบ
-
วันนี้เป็นอะไรคร้าบบบ???
ทำไมยังไม่มาอ่ะ????
สงสัยจัง???
รออยู่นะคร้าบ :a3: :a3: :a3: :a3:
-
กว่านัทจะยอมรับความรู้สึกในใจของตัวเอง เกือบจะต้องสูญเสียเก่งไปแล้ว
ดีนะว่าเก่งมีใจให้นัท ไม่งั้นนัทนี่แหละคือคนที่ต้องเจ็บเจียนตาย ... จริงๆ น่าให้ตายเฟร้ยยย ชริ ดันมาทำเก่งของเราเจ็บตัวเยอะ
-
คือวันนี้ประชุม งานเข้าอ่าครับ
ทั้งวันเลย
กลบมากหลับซะงั้น
นี่เพิ่งตื่น
ไงวันนี้เอาไปตอนเดียวก่อนนะคับ
"นัท ไปได้แล้ว"
"ครับเก่ง"
วันนี้เก่งกับนัทเดินเข้าไปในห้องเรียนด้วยกัน ทำให้เพื่อนหลายคนต้องหันกลับมามองเพราะ่ว่าโดยปกติแล้ว เดือนกับขวัญใจคณะ จะไม่ค่อยรงลอยกัน เพื่อนหลายคนต่างก็ทำหน้าส่งสัยกัน แต่ทว่าหลายคนสงสัยได้ไม่นาน
ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
"สวัสดีครับ คุณเก่งอยู่มั้ยครับ" เด็กส่งดอกไม้กล่าวขึ้น
"เอ่อ .. ผมเก่งครับ"
"มีคนส่งดอกไม้มาให้คุณเก่งครับ บอกว่าให้มาส่งที่ห้อง... เวลา..."
"ขอบคุณครับ" เก่งรับดอกไม้แล้วมองดูที่การ์ดว่าใครเป็นคนส่งมาให้ เมื่อเก่งมองไปที่การ์ดพบว่าคนส่งคือ .... อาท
"เก่งครับ.... ยกโทษให้นัทนะครับ" ตอนนี้อาทลงไปคุกเข่ากบพื้น
"เอ่อ..........." :-[
"ถ้าเก่งไ่ม่ยกโทษให้นัท นัทจะคุกเข่าอยู่ตรงนี้นะครับ"
"เอ่อ................." เอาไงดีว้าาาาาาาาาาาา
"..................."
"เก่ง....แกยกโทษให้นัทเหอะ ทำอย่างนี้เป็นชั้น ชั้นรักตายเลย" มดเดินเข้ามาหาเก่งและให้คำแนะนำเพื่อน
"จะดีหรอ มด ถ้าเค้ามาทำอีกละ"
"เก่งคิดว่านัทจะทำอีกมั้ย"
"เราไม่รู้ ไม่มีอะไรมารับประกัน"
"อืมนะ ..... ยังไงก็คิดดีๆแล้วกัน"
"ขอบใจมากมด"
"นัท.. เราไม่รู้ว่าตอนนี้เรายกโทษให้นายรึยัง เพราะสิ่งที่นายทำมันทำให้เราเจ็บมาก รู้มั้ย"
"เก่งครับ เมื่อเช้านัทอ่านไดอารี่ของเก่ง นัทรู้ครับว่าเก่งเสียใจมาก นัทมันโง่ครับ ทีทำให้คนดีๆอย่างเก่งต้องเสียใจ แต่นัทไม่ได้ตังใจครับ นัทโกหกความรู้สึกของตัวเอง นัททำให้คนที่นัทรักต้องเสียใจ นัทมันโง่ครับ เก่งจะยกโทษให้คนโง่ๆอย่างนัทได้มั้ยครับ"
"ได้เก่งจะยกโทษให้นัท แต่ถ้ามีครั้งหน้า นัทจะไม่ได้รับโอกาศอีกนะ"
"ไชโย เก่งยกโทษให้นัทแล้ว" ท่ามกลางเสียงตบมือของเพื่อนๆในห้องเรียน นัทกระโดเข้ากับกอดและขโมยหอมแก้มคนตัวเล็ก
"นายนัท......." ตอนนี้เก่งตีหลังนายนัทเพื่อลงโทษนัท ทำให้เขาอาย
"เก่งครับ.... คบกับนัทนะ"
"ไม่........................" o22
"ทำไมละครับ "
"บอกว่าไม่ก็ไม่ไง .... จะเอายังไง ได้คืบจะเอ่ศอก อย่าคิดว่าหายโกรธแล้วนะ ยังจำเรื่องที่บอกได้มั้ย ต้องทำให้เก่งหายโกรธให้ได้ สิบส่วนก่อน แล้วเรื่องอื่นค่อยว่ากัน วันนี้ให้เหลือ แปดส่วนแล้ว เข้าใจ๋ อย่าคิดนะว่าเก่งจะง่ายๆ สามปีที่เก่งรู้สึกเหมือนกยคนโง่ สิ่งที่นัททำไว้กับเก่ง นัทต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าสิ่งที่ำไปเกิดจากการหลงผิด แต่ถ้าพิสูจน์ไม่ได้ เราคงเป็นได้แค่เพื่อนกนเท่านั้น โอเค "
"ครับ เก่ง...ยังไงนัทจะพยายามนะครับเก่ง"
"อือ .. ไปน่งเรียนได้แล้ว อายเพื่อน วันหลังอย่ทำแบบนี้อกีได้มั้ย ครับ"
สิ่งที่นัททำไปในวันนี้ ถ้าถามผมว่าผมรู้สึกยังไง ผมก็รู้สึกดีอยู่ละครับ แต่ผมไม่ยอมให้นัทมาเป็นแฟนตอนนี้หรอกครับ เพราะผมกลัวว่าสักวัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นอีก นัทก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม เพราะเขาไม่มั่นคงกับความรู้สึกของตัวเอง ทำให้ต้องมาทำร้ายคนที่เขารักอีก ตอนนี้ผมให้นัทได้เพียงคำว่าเพื่อนเท่านั้นครับ อาจจะพิเศษกว่าคนอื่นหน่อย ก็ตรงที่ เพื่อนคนนี้มันัวติดกับผมตลอด จะไปไหนมาไหนก็ต้องไปกับมัน มันชอบมาจับนู่นจับนี่ผมตลอด ใครเข้ามาคุยกับผมมันก็ส่งสายตาดุให้ เห้ออออออออออออ ตอนนี้นัทมันมาอยู่กลุ่มผมเรียบร้อยแล้วละครับ กลุ่มผมก็เลยมีประชากรเพิ่มมากขึ้น ได้แก่ อาท มด(สาวคนเดียวในลุ่ม) นัทและก็ผม ส่วนหวานหายไปแล้วละครับ ไม่รู้ว่าหายไปไหน ถามมดมดก็ตอบเพียงว่าหวานทำตัวห่างๆจากมดไปตั้งแต่วันที่มดได้ตำแหน่งแล้ว อีกอย่างหวานไม่ได้อยู่โต๊ะเดียวกันกับผม ก็เลยทำให้ห่างๆกันครับ
ช่วงนี้เป็นช่วงแห่งการสอบกลางภาค พวกเราทั้งสี่ก็ยึดห้องของ อาท มาเป็นขุดศูนย์กลางของการติดครับ ซึ่งผมก็ต้องรับหน้าที่การติวให้กับทั้งสามคนละครับ ติวไปติวมาก็เลยต้องอยู่ห้องอาทไม่ได้ไปไหนเลย กับนิวก็ไม่ค่อยได้คุยกัน เพราะนอกจากนิวต้องไปติวกับเพื่อนๆของเขาแล้ว ก็ต้องทำหน้าที่....ดีให้กับเกมละครับ
ก็เลยไม่ค่อยได้คุยกันมาก แต่เราสองคนจะกลับบ้านหลังสอบเสร็จครับ เพราะว่าคณะของเราสองคนจะสอบเสร็จก่อนในช่วงสอบกลางภาคของมหาลัย อีกทั้งมีวันหยุดติดต่อกันหลายวันหลังสอบเสร็จ ก็เลยจะกลับไปเยี่ยมบ้านครับ นัทบอกว่าเขาก็จะกลับด้วย ส่วนเกมนิวบอกว่าต้องรอให้นิวสอบเสร็จก่อน เกมสอบเสร็จหลังผมสองวันครับ ก็เลยตัดสินใจกันว่าจะรอเกมก่อน
ผมกับนัทเลยตัดสินใจไปเที่ยวทะเลครับ (ก็คนไม่เคยไปนิครับ) ชวนอาทกะมดก็ไปไม่ได้ มันบอกว่ายากกลับบ้านไปดูแลน้องพุดดิ้งของมันครับ ส่วนนิวก็ต้องไปคุมเกมอ่านหนังสือมิเช่นนั้นอาจจะได้เรียนไหม่ ผมก็เลย้องไปกับนัทสองคน (มารู้ทีหลังว่าไอเพื่อนทั้งสามคน มันวางแผนไว้ให้ผมกับนัทไปกันสองคนครับ เผื่อกลับมามันบอกว่าข้าวสารจะกลายเป็นข้าสุก ดีมันสิครับ ส่งเพื่อนไปเลย ไม่เป็นห่งผมเลยครับ ให้ผมไปอยู่กับมัน ผมก็.....สิครับ)
"เก่งครับ เตรียมของเสร็จยังครับ"
"อืม...แล้วนัทละ"
"ยังเลย รอใหเก่งมาจัดให้"
"ฝันไปเหอะ"
"นะครับ คนดีของนัท"
"ก็ได้...."
"นัท จะเอาเสื้อตัวไหนไป"
"แล้วแต่เก่ง"
"นัทจะใส่กางเกงไหน"
"แล้วแต่เก่ง"
"นัทเครื่องอาบน้ำจะเอาอะไรไปบ้าง"
"แล้วแต่เก่งครับ"
"นัทจะเอากาเกงในตัวไปไหนไป"
"แล้วแต่เก่งครับ"
"นัทเก่งว่าไม่ต้องไปละ"
"แล้วแต่.......เฮ้ยทำไมครับ"
"ก็มาจัดของเองสิ ใครจะรู้ว่าจะเอาอะไรไป ถ้าไม่มาจัดก็ไม่ต้องไป หรือไม่ก็ไปแล้วไม่มีของใช้ เลือกเอา"
"งั้นไม่ต้องเอาของไปก็ได้ครับ เอาไปแค่ชุดเดียวพอ"
"อ้าว ทำไมเอาไปแค่นั้น"
"ก็...... ไม่ต้องไส่ไงครับ เวลาอยู่ในห้องเราสองคนก็ไม่ต้องใส่อะไรกัน ทั้งวันทั้งคืนไม่ต้องออกไปไหน แล้วค่อยกลับทีเดียว"
"ประสาทละ"
"อ้าว....ไม่ดีหรอครับ ไม่เปลือง แล้วเรายังได้ทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันไง"
"นัท เอาดีๆ จะมาเก็บมั้ย ถ้าไม่มาเก็บก็ไม่ต้องไป เอาไง นับ หนึ่ง สอง สาม...."
"ครับ ดุจังวุ้ย"
"อะไรนะ"
"ป่าวครับ เดี๋ยวเก่งไปรอนัททีห้องนะครับ เดี๋ยวนัทเก็บของเสร็จจะไปตามนะครับ"
"อืม..."
วันนี้แค่นี้นะครับ เหนื่อยมากมาย
-
งง สรุปอาทหรือนัท?
ยังไงก็เอาใจช่วยคนแต่งน๊า พักผ่อนเยอะๆ
-
ท่าทางอ๋อมจะมึนจริงๆ พักผ่อนเยอะๆนะจ๊ะ :กอด1:
ตอนคุกเข่ีาขอโทษเนี่ย ต้องเป็นนัทสินะ พิมพ์ชื่อเป็นอาท ไปซะงั้น
แต่เก่งใจแข็งแบบนี้ดีมากๆ ก้อเจ้านัทไม่มั่นคงและยอมรับความรู้สึกตัวเองจริงๆ ต้องใช้เวลาพิสูจน์หละดีแล้ว
บวก 1 เป็นกำลังใจให้ก่อน ตอนนี้หวานแล้วนะ
ตอนต่อไปท่าจะหวานขึ้นอีกปะเนี่ย
-
ครับ
โทษที
มานพิมพ์ผิด
ดึกจริงๆ
เห้อออ
-
ต่
มิให้ช้า
อิอิ
"เก่งครับ นัทหิวน้ำ"
"เอา" เก่งส่งน้ำไปให้นัทดื่มขณะขับไอเต่าดำ ไปชำอำ
"เก่งครับ นัทต้องขับรถนะครับ ไม่มีมือถือขวดน้ำ เก่งป้อนนัทสิครับ"
"เรื่องมากจรังๆนะครับ คุณชาย"
"เก่งครับ นัทอยากกินขนมครับ"
"เอา...." เก่งยื่นขนมไปให้นัท
"นัทไม่มีมือถือครับเก่ง ป้อนนัทสิครับ"
"เอา....." ตอนนี้เก่งป้อนขนมปังให้นัท
"นัท....หยุดเดี๋ยวนี้"
"ทำไมครับเก่ง"
"จะกินหรือว่าจะขับรถ เลือกเอา ถ้าจะกินก็จอดรถกิน"
"ก็เก่งป้อนนัท แล้วนัทก็ขับรถไง จะได้ไปถึงหัวหิน"
"ไม่ ป้อนแล้วทำไมต้องเอาลิ้นมาเลียมือด้วย ไม่ป้อนแล้ว"
"นะครับ เก่งป้อนนะ"
"งั้นเอางี้ ไม่ต้องไปเที่ยวแล้ว กลับไปกินให้พอเลย"
"งันไม่กินก้ได้ครับ"
"นัทดูสิ ถึงทะเลแล้ว"
"ครับเก่งพูดยังกะไม่เคยมา"
"ก็เคยไปชะอำรอบเดียว ครั้งนั้นไง" เก่งพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
"เก่งครับ...เอ่อ"
"ไม่ต้องพูดหรอก เราลืมมันไปแล้ว"
"เก่งครับ...."
"นัท หิวข้าว"
"งั้นเดี่ยวไปกินร้านประจำของนัทนะครับ"
"อือ นัทเลี้ยงนะ "
"แน่นอนอยู่แล้ว ทริปครั้งนี้นัทไม่ให้เก่งออกเงินหรอกครับ"
"ก็ใช่นะสิ ก็ใครเป็นคนชวนละ ถ้าให้เก่งออกเงิน เก่งก็ไม่มาหรอก"
" ครับ เก่งจะไปที่ไหนก็บอกนะครับ เดี๋ยวนัทเลี้ยงเอง"
"นัท เก่งไม่อยากกวนใครหรอกนะ บ้านเก่งก้ไม่ค่อยมีเงิน เอามาเที่ยวอยางนี้ไม่ได้หรอก นะ แล้วก็ไม่อยากพิ่งใครด้วย แล้วที่มาครั้งนี้เพราะว่า จะให้นัทไถ่โทษไง จะได้เหลือ 7 ส่วน ก็เลยยอมมา"
"ครับ"
"เก่งถึงแล้วครับ ไปกินข้าวกับเหอะ"
"ไปดิ"
...........................
"อาหารอร่อยจัง แต่ทำไมมันแพงอย่างงี้ละ"
"ของอร่อยก็ต้องแพงไง"
"ซื้อของสดไปให้แม่ทำ ยังอร่อยกว่าอีก"
"หรอครับ งั้นเดี๋ยววันหลังนัทซื้อของสดไปให้แม่เก่งทำอาหารให้กินนะ"
"ฝันไปเหอะ"
"ครับ"
"เก่งครับ อยู่หลายๆวันได้มั้ย"
"ทำไมละ ก็ต้องกลับบ้านไง แล้วนัทนิวกะเกมไว้แล้วด้วย"
"ก็โทรไปบอกว่าไปเจอกันที่บ้าน เลยดีมั้ย เราจะได้อยู่ที่นี่ต่อ เพราะจากหัวหินกลับบ้านถ้ากลับไปที่หอ จะเสียเวลา แล้วมันก็อ้อมด้วย"
"ก็ได้"
"เก่ง ไปเข้าที่พักกันครับ"
"ที่ไหน"
"บ้านลุงของนัทเอง"
"ไปรบกวนเค้ารึป่าว"
"ไม่หรอก มีแต่แม่บ้านอยู่ ส่วนลุงก็ทำงานที่ กทม."
"อือ"
"นัทบ้านสบายจัง น่าอยู่เนอะ"
"ก็อยู่หลายๆวันสิครับ"
"ไปเล่นน้ำกัน"
"ครับ"
ตอนนี้ผมมีความสุขมากเลยครับ ได้มาเที่ยวทะเลที่นี่เป็นครั้งแรก ชีวิตของผมคงไม่ได้เที่ยวบ่อยละครับ เพราะว่าแม่ต้องทำงาน ถึงแม้ว่าจะมาเที่ยวกันแค่สองคนผมก็มีคยวามสุขมากครับ เพราะว่าตอนนี้นัทเปลี่ยนไปมาก เขาขอผมเป็นแฟนหลายครัง แต่ผมยังกลัวว่ามันจะพังทลาย เพราะว่าผมยังไม่มั่นใจตัวของนัท แล้วยังครอบครัวของนัทอีก ส่วนตัวผมก็ไม่อยากทำให้แม่เสียใจหรอกครับ แต่ผมว่าแม่ผมคงจะรับได้ เพราะว่าเรื่องของนิว แม่ยังพูดชมคู่ของนิวกับเกมไม่หยุดเลย แต่ผมก็เดาไม่ถูกเหมือนกันว่า ถ้าเป็นคู่ของผมแม่จะว่ายังไง แล้วยังครอบครัวของนัทอีก เขาจะรับคนจนๆอย่างผมได้มั้ย และที่สำคัญเราก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน
-
พยายามเข้านะนัท ความผิดเรามันเยอะ
ตอนนี้เหลือเจ็ดส่วนแล้ว
ถ้าเข้าใจกัน ก้อยังเหลือเรื่องครอบครัวอีกนิ :เฮ้อ:
ขอบคุณอ๋อมมากนะจ๊ะ มาต่อแต่เช้าเลย
:กอด1:
-
ถูกต้องแล้วคร้าบบบบบน้องเก่ง
อย่าพึ่งยอมเป็นแฟนนายนัทง่ายๆๆคร้าบบบบ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
นายนัทพยายามเข้า เดี๋ยวเก่งใจอ่อนเมื่อไรก็ :oo1: :oo1: :oo1:
-
"เก่งครับ ไปอาบน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวลงมากินข้าว"
"อือ"
ผมนายนัทเองครับตอนนี้ผมให้ตัวเล้กของผมไปอาบน้ำแล้วครับ ตอนนี้ผมทำความดี เพื่อไถ่โทษได้ 3 เรื่องแล้วนะครับ คือที่ผมชวนตัวเล็กมาที่หัวหินนี้เพราะว่า ผมจะ............................... คือ จะทำความดีเพื่อไถ่โทษเพื่อให้ลดไปอีก 1 ส่วน เกิดเป็นนายนัทนี่ลำบากครับ มีคนที่รัก แอบชอบตั้ง 3 ปี พอบอกความรู้สึกไป ก็..............เห้อ ไม่เป็นไรครับผมรอได้ ยังไงผมก็รอมาแล้ว 3 ปีนิครับ ทำไมอีกกะแค่ไถ่โทษ 7 เรื่อง ผมจะทำไม่ได้ นายนัทสะอย่าง เหอะๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้ตัวเล็กของผมอาบน้ำอยู่ครับ ผมเลยว่าจะจัดงานเลี้ยงให้ตัวเล็ก เป็นการเซอ - ไพร้ซะหน่อย อิอิ
เผื่อโทษของผมจะลดลงไปอีก คือ ผมตั้งใจว่ามาเที่ยวครั้งนี้ จะให้โทษเหลือ 0 แล้วก็รวบหัวรวบหางไปเลย ดีมั้ยครับ :oo1: :haun4: :pighaun: :z1:
ผมว่าท่าทางจะดี เพราะอย่างน้อยตัวเล็ก ก็ยอมมากับผม(อิอิ) คือ ผมขอสารภาพนะครับว่า
ผมนัดกับอาทและก็มดเอาไว้ครับ ว่าผมอยากมาเที่ยวทะเลกับเก่งสองคน คือ ถ้าเก่งชวนก็บอกว่ามาไม่ได้ เพระว่าต้องไปดู ไออพุดดิ้ง ตอนแรกสองคนนั้นก็ไม่ยอมหรอกครับ แต่ผมก็ขอร้องแทบจะกราบกันเลยทีเดียว มันสองคนถึงจะยอม เห้ออออออ แล้วมันยังให้ผมซื้อของฝากอีกมากมายแลกกับที่มันได้เที่ยว แล้วมันสองตัว เอ้ยสองคนยังมีข้อแม้อีกว่า จะต้องขจัดทริปหัวหินให้มันโดยที่ผมเป็นเจ้ามือเลี้ยงในทริปนั้นอีกก ดูมันสิครับ :angry2: :angry2: :angry2: นอกจากนี้ ยังมี นิวอีกครับ ที่ต้องแยกให้ได้ เพราะว่านิวกับตัวเล็กของผมติดกันเป็นตังแก ขนาดนอนมันยังกอดกันเลยคับ ที่สำคัยถ้าผมไปขอความช่วยเหลือจากนิวไม่ไม่ยอมแน่ๆครับ เพราะมันยังแค้นผมอยู่ครับ สังเกตถ้าไปเที่ยวที่ไหน มันไม่ยอมให้ตัวเล้กของผมมาเดินกับผม ถ้าผมไปหาตัวเล็กที่ห้องนิวก็จะมานั่งขวางไว้ตรงกลาง ถ้าตัวเล็กมาห้องผมมันก็จะมาด้วย ผมก็เลยต้องรีบจัดการก่อน ไม่งั้นตัวเล็กของผมอาจจะเสร็จนิวก็ได้ ถึงแม้มันจะมีไอเกมเพื่อนของผมอยู่แล้วก็ตาม ผมก็เลยวางแผนร่วมมือกับนายเกม เพื่อนรักของผม ให้มันโกหกว่ามันยังสอบไม่เสร็จ จริงๆมันสอบเสร็จแล้วครับ ก็ให้มันบอกกะแฟนมันว่า ยังสอบไม่เสร้จและต้องการกำลงงใจที่จะอ่านหนังสือ จากนั้นก็สารภาพกับคนรักมันว่า มันสอบเสร็จแล้ว แต่มันจำผิดว่าวิชานี้ไม่ต้องสอบ (เก่งมั้ยละครับผมนี่) แต่ต้องแลกกับคอนโดที่พัทยา คือให้มันสองคน ไปสวีท วิ๊ดวิ้วกันครับ (เห้อ เดิเป็นนายนัทก็ยากจริงๆ แค่จะมีเมีย เอ้ยยยมีแฟนสักคนนี้มันยากจัง เมื่อก่อนมีแต่คนเข้าห แต่เดี๋ยวนี้ผมต้องเข้าหาตัวเล็ก ไมมันยากจังครับ)
และตอนนี้ผมก็ให้ป้ามะลิ(แม่บ้านผมครับ) เตรียมของเรียบร้อยแล้ว อิอิแล้วผมก็อนุยาตให้แกกลับบ้านได้ 1 วัน เพราะผมต้องการเป็นส่วนตัวครับ ตอนนี้สถานที่ก็เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวผมไปเรียกตัวเล็กก่อนนะครับ
เดี๋ยวมาต่อ งานเข้าครับ
บะบาย
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ขำคุณอ๋อมต้องมาต่ออย่างหลบๆๆซ่อนๆๆๆ
แต่ก็ดีคร้าบนิดนึงหน่อยนึงก็ยังดีคร้าบ
เอาใจช่วยอีกคนคร้าบบบบบบ
:a2: :a9: :a2: :a9:
-
พึ่งจะเข้ามาอ่าน
อ่านรวดเดียวเลย อิอิ
ชอบนะคะ สนุกดีอ่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
มาต่ออีกๆ รอๆๆๆ
:กอด1: :กอด1:
-
เหลืออีตั้ง 7 กว่าจะหมด ตายกันพอดี
แต่ก็สมควรแล้ว ทำกะเค้าไว้เยอะ หนิ
อิอิ
-
น่ารักจัง
-
:กอด1: เป็นกำลังใจให้น้องอ๋อม ถึงจะยังมีคำผิดอยู่บ้างคนอ่านก็อภัยให้ได้ เพราะขยันมาอัพวันละหลายรอบ
ขยันจริง ๆ ขอชม เรื่องกำลังน่าลุ้นนะคะ จะรอตอนต่อไป รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้นัทบ้างก้อได้ :L2:
เป็นกำลังใจในการทำความดีต่อเ่ก่งนะ
สู้ต่อไป เพราะทำเค้าไว้เยอะนี่นา
บวก 1 เป็นกำลังใจให้จ้า ขยันแวบมาอัพจริงๆ :กอด1:
-
จริงๆๆอัพรอบสี่ไปแล้ว แต่สงสยรีบก็เลยเซฟผิดพลาด
งั้นต่อๆๆๆๆๆ
"เก่งครับ มากินข้าวๆได้แล้วครับ"
" อืม รอแปนิงนะ"
"ครับ งั้นนทไปรอข้างล่างนะครับ"
"ครับ"
"นัท..อยู่ไหนเนี่ย"
"นัท..ถ้าไม่ออกมาจะโกรธแล้วนะ"
"นัท........."
"นัท..... โกรธแล้วนะ ไม่ยกโทษแล้วนะ"
"นัท........."
ผมเดินลงมาตามที่นัทเรียก แต่ไม่มีตอยู่เลยครับ ผมเดินหานัททั่วบ้าน จนไปสะดุดตรงที่ห้องรับแขกครับ บนทีวี 29 นิ้ว ผมเห็นภาพของผมเล่นไปเรื่อยๆ บนทีวี รู้เลยครัว่าเป็นภาพที่แอบถ่ายทั้งนั้น ภาพของผมที่ยืนคุยกับพี่เอกตอน ม.4 ภาพของผมที่นั่งเหม่ออยู่ในห้องเรียน ภาพที่ผมเล่นพละ ภาพที่ผมแสดงละครในงานโรงเรียน ภาพของผมที่มาซ้อมลีลาศตอนปิดเทอม (ตอนรอนัท) ภาพของผมวันงานลีลาศ ภาพที่ผมนั่งรอนัทมาติวหนังสือ ภาพวันจบการศึกษา ภาพทีไปเที่ยวชะอำ ภาพของนักศึกษาใหม่ ภาพตอนประกวดเดือน ภาพที่นัทกอดคอกับผม .................. ตอนนี้ผมรู้สึกดีใจ ซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูกครับ เพราะแต่ละภาพจะมีบรรยาย เช่น เก่งน้อยของผม หลับอีกแล้ว วันนี้เก่งน่ารักจัง ........... และตอนนี้เองครับมีคนมากอดผมจากทางด้านหลัง ผมจำกลิ่นของคนๆนี้ๆด้ครับ
"เก่งครับ นัทอยากจะบอกว่านัทมีความรู้สึกที่ดีให้กับเก่ง นัทต้องเก็บความรักของนัทมาตลอด 3 ปี นัทมันโง่ครับที่ทำโกหกใจตัวเอง ทรยศกับความรู้สึกของตัวเอง และทำร้ายคนที่นัทรักมากที่สุด สิ่งที่ทำไปนัทไม่ได้ตั้งใจ แต่นัทไม่ขอให้เก่งให้อภัยนัทในตอนนี้หรอกนะครับ เพราะรู้ว่านัทเป็นคนเลว ที่ทำร้ายจิตใจคนที่นัทรัก เก่งครับ เก่งจะทำอะไรนัทก็ได้ นัทยอมทุกอย่าง แต่เก่งอย่าจากนัทไปเลยนะครับ นัทอยู่ไม่ได้แน่ถ้าขาดเก่ง นัทไม่ขอเรียกร้องอะไรมากไปกว่านี่ อย่างน้อยขอให้เก่งอย่าไม่พูด ไม่คุยกับนัท อย่าทำเหมือนกับว่านัทไม่มีชีวิตอยู่นะครับ นัทขอแค่นี้พอแล้วนะครับ เก่ง"
"ฮือ.........."
"ฮือ............................." :sad11: :impress3:
"เก่งครับ อย่าร้องไห้เลยครับ คนดีของนัท เดี่ยวนัทเช็ดน้ำตาให้นะครับ"
"ฮือ..ฮึ ................"
"คนดีของนัท ตัวเล็กของนัท อย่าร้องนะครับ"
"ฮือ........."
"คนดี.....ของผม ผมขอโทษ"
"ฮือ... ไอนัทบ้า คนกำลังซึ้ง มาบอกให้หยุดร้องไห้ ฮืออออออออออออออออออ."
"นัทรักเก่งนะครับ" พร้อมกับคำพูดของนัท นัทได้นำเก่งมาอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขาแล้ว
"เก่งครับ นัทขออยู่แบบนี้สักพักได้มั้ยครับ ให้นัทกอดไอตัวเล็กของนัทแบบนี้นะครับ"
"อืมม...."
ถ้าใครมาเห็นบรรยากาศตอนนี้คงจะซาบซึ้งไปกับสิ่งที่นัททำไว้ให้กับเก่ง นัทเองตั้งใจที่จะบอกความรู้สึกของตนเองให้เก่งรับรู้ จากภาพที่เขาหมั่นพยายามที่แอบถ่ายคนที่เขารัก เขาต้องพยายามแค่ไหน ที่จะเก็บกดความรู้สึกของตัวเอง เขาทำได้แค่เพียงแอบถ่ยรูปของเก่ง และเอารูปของเก่งมาดูทุกคืน ก่อนนอน และเก็บรูปของเก่งไว้ในกระเป๋าเงิน เพราเขาจะได้ดูรูปของเก่งตลอดเวลาที่เขาคิดถึงคนๆนี้..........................
"นัทครับ เก่งหิวแล้ว"
"ขออยู่แบบนี้อีกนิดนึงนะครับเก่ง"
"นัทครับ เก่งหิวแล้ว ถ้านัทยังกอดเก่งแบบนี้อีก นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้กอด แต่ถ้าให้เก่งไปกินข้าว เก่งจะให้นัททำแบบนี้อีก นะครับ"
" งั้น ไปกินข้างกันเหอะครับ วันนี้ผมโชว์ผีมือเองเลยนะ"
"จะกินได้มั้ยอ่า"
"ได้สิครับ"
บนโต๊ะอาหาร
"เก่งครับ กินกุ้งนะครับ นัทแกะให้แล้ว"
"เก่งครับ กินปูนะครับ เดี๋ยวนัทแกให้"
"เก่งครับ กินเยอะๆนะครับ จะได้น่ารักกว่านี้"
"เก่งครับ กินนี้นะครับ กิน..บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"นัทครับ กินนี่สิครับ เก่งป้อนนะ" เก่งตอบแทนนัทด้วยการป้อนอาหารให้นัท แต่ด้วยความหมั่นไส้เลยแอบใส่พริกไว้ในอาหารด้วย"
"ห้ามคายนะนัท"
"ครับบ.......เก่งครับทำไมมันเผ็ดอย่างนี้ครับ" :m31:
"ถ้ารักเก่งจริงก็ทานให้หมด" :impress3:
"ครับ ถ้านัททานหมด คืนนี้เก่งต้องให้นัทกิดนะครับ"
"ก็ได้ แต่ต้องอีกคำ"
"กี่คำได้ได้ครับ"
ในวันนี้เอง ทำให้เก่งยอมรับ และมั่นใจในตัวนัทมากขึ้น สิ่งที่นัททำให้กับเขา ทำให้เขารู้สึกมีความสุขมากๆ เขายอมที่จะเปิดใจรับคนๆนี้เข้าไปอยู่ใน สี่ห้องหัวใจของเขาแล้ว
เก่งไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่ในวันนี้ เขามีความสุขมาก แต่เก่งพยายามที่จะไม่เผลอใจให้ถลำลึกลงไปมากกว่านี้ เพราะว่าอะไรก็ไม่แน่นอน โดยเฉพาะความรักระหว่างชายกับชาย
-
:serius2: :serius2: :serius2:
เก่งจะยอมแล้วหรอออออออออ
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
อ๊ากหนูเก่งยอมมานแล้ว :o12:
-
:pighaun: :pighaun: อ๋ากกกกกก ซึ้งแทน อยากมีแบบนี้มั่งจัง
-
หลังจากผมไปเที่ยวหัวหินกับนายนทแล้ว ผมก็ตรงกลับบเนเลยครับ เพราะมีวันหยุดไม่มาก ผมอยากอยู่กับแม่นานๆ เพราะคิดถึงมากครับ
ตอนนี้ผมกลับมาอยู่บ้านได้ 2-3 วันแล้วครับ ผมสังเกตว่าทำไมช่วงนี้แม่ไอบ่อย โดยเฉพาะตอนเช้า ผมเคยบอกให้แม่ไปหาหมอหลายคร้งแล้วครับ แต่แม่บอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวหายเอง และอีกอย่างไปหาหมอมันเปลืองเงินด้วย ผมสังเกตอาการของแม่มันก็ยังเป็นอยู่แบบนี้ ผมเลยโทรศัพท์ไปถามพี่เอกครับ ว่าอาการแบบนี้มันเป็นยังไงกันแน่ แต่พี่เก่งบอกว่าให้พาแม่ไปหาหมอดีกว่า เพราะมันเป็นได้หลายโรค ไปตรวจให้แน่ดีกว่า เช้านี้ผมเลยตั้งใจว่าจะพาแม่ไปโรงพยาบาล โดยที่ผมโทรไปลากับยายของนิวว่าแม่จะไม่ไปทำงาน และนิวอาสาให้เกมขับรถมารับแม่ผมไปโรงพยาบาลด้วย
"ก็อกๆๆๆ แม่ ตื่นยังครับ แม่ครับ ก็อกๆ " ผมยืนเรียกแม่หน้าห้องนอนประมาณ 5 นาที แม่ก็ไม่ยอมเปิดประตู ผมเลยเปิดประตูเข้าไปเอง พบว่าแม่นอนอยู่ และบนที่นอนมีเลือดอยู่ด้วย ผมวิ่งเข้าไปหาแม่
"แม่ แม่ เป็นอะไรครับ แม่ๆ "
"แม่ไม่เป็นอะไรมากลูก นอนพักเดี๋ยวก็หาย แอ็กกๆๆๆๆๆ"
"แม่เป็นอะไรครับ แม่ไปโรงพยาบาลกับเก่งนะ"
"อย่าเลย มันเปลือง เดี๋ยวแม่ก็หายแล้ว"
"แต่แม่ แม่ไอเป็นเลือดนะ"
"เดี๋ยวก็ดีขึ้นลูก"
"แม่เดี๋ยวเก่ง พาไปโรงพยาบาลนะครับ เดี๋ยวนิวมารับ"
"แอ็กๆๆๆๆๆ" ตอนนี้แม่เริ่มไอมากขึ้น มีเลือดออกมามาก และแม่ก็สลบไป
"นิว.... ช่วยด้วย.. แม่ไอเป็นเลือดแล้วสลบไปแล้ว ฮือๆๆๆ " เก่งโทรไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิท
"เก่งทำใจดีๆไว้นะ เดี๋ยวนิวไปถึงแล้ว"
"นิว รีบๆมานะ"
ผมอยู่หน้าห้องฉุกเฉินครับ ผมงงไปหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่กันแน่ ตอนนี้ยายของนิวมานั่งกอดผมไว้ครับ ส่วนนิวก็นั่งจับมือให้กำลังใจผม แต่มันก็ไม่ทำให้ผมสบายใจขึ้นเลย ผมกลัวครับ กล้วที่จะสูญเสียแม่ไป ผมจากแม่ไปแค่สองเดือน ทำไมแม่ของผมเป็นอย่างนี้ ผมไม่อยากจะเชื่อจริงๆครับ
คุณหมอที่รักษาแม่เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินแล้วครับ
"คุณหมอครับ แม่ผมเป็นยังไงบ้าง"
"คนไข้อาการไม่ค่อยดีเลยครับ ผมเสียใจด้วยนะครับ ผมอยากให้คุณทำใจไว้ คนไข้ป่วยเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้ายครับ ทางเราเคยบอกให้รักษาแล้ว แต่คนไข้ปฏิเสธการรักษา อาการเลยแย่ลงไปเรื่อยครับ ผมอยากใหญาติทำใจนะครับ"
"หมอครับ แล้วแม่ผมจะอยู่ได้อีกนานเท้าไหร่ครับ"
"ผมบอกไม่ได้ครับ ว่าจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ แพราะตอนนี้มะเร็งลามไปส่วนต่างๆของร่างกายแล้ว ผมอยากให้ญาติทำใจนะครับ"
"ฮือ.. มันไม่จริงใช่มั้ยครับ คุณหมอ โกหกผม แม่ผมยังดีๆอยู่เลย เมื่อสองเดือนก่อนแม่ยังไปส่งผมเลย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ตอนนี้สติของผมมันหลุดไปแลวครับ แล้วหลังจากนั้นผมจำอะไรไม่ได้เลย
"เก่ง....ฟื้นแล้วหรอ"
"นิว เป็นไงบ้าง"
"เอ่อ...เก่งทำใจดีๆไว้นะ คุณหมอบอกว่านายฟื้นเมื่อไหร่ให้นายเข้าไปหาแม่นาย"
"อือ"
ณ ห้องฉุกเฉิน
"แม่ครับ เป็นยังไงบ้างครับ"
"เก่ง แม่ขอโทษนะลูกที่ต่อไปนี้แม่จะอยู่กับลูกได้แล้ว"
"แม่อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ แม่ต้องอยู่กับเก่งอีกนานนะครับ..ฮือๆๆ"ล
"อย่าร้องเลยลูก ต่อไปถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว เก่งต้องเข้มแข็งนะลูก"
"แม่อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ ยังไงแม่ก็ต้องอยู่กับเก่งฮือออๆๆ"
"อย่าร้องไห้นะลูก เข้มแข็งนะลูก"
"ครับแม่"
"ถ้าไม่ไม่อยู่แล้ว เก่งต้องเข้มแข็งนะลูก"
"ครับแม่"
"คุณคะ... ฝากดูแลเก่งด้วยนะคะ ดิฉันไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปพึ่งใครอีกแล้ว ถ้าเขามาฝาคุณบอกเขากด้วยว่า ดิฉันอโหสิกับสิ่งที่เขาทำไว้กับดิฉันและก็ลูก" ตอนนี้แม่หันไปคุยกับยายนิว
"จะ ชั้นจะดูแลนิวเอง นิวก็เมือนกับหลานชั้นคนหนี่ง แล้วเรื่องที่ฝากไว้ชั้นรับปาก ตอนนี้แม่ศรีดูแลตัวเองก่อนนะ"
"ขอบคุณมากค่ะ คุณ ชาติหน้าถ้ามีจริงดิฉันขอมารับใช้คุณนะคะ ดิฉันจะไม่ลืมบุญคุณเลยคะ"
"แม่ อย่าพูดอีกเลย นอนเถอะครับ เดี๋ยวแม่หายค่อยคุยกันนะ"
"ให้แม่พูดเถอะเก่ง แม่ไม่รู้ว่าตื่นมาอีกครั้งแม่จะได้พูดมั้ย เก่งครับ สัญญากับแม่นะ ว่าจะเชื่อฟังคุณ ดูแลคุณแทนแม่ด้วยนะลูก คุณมีบุญคุณกับเรามากนะลูก"
"ครับแม่"
"เก่ง ถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว แม่เก็บเงินไว้ก้อนหนึ่งใส่บัญชีของลูกแล้ว บ้านที่เราอยู่ก็ใส่ชื่อของลูกไว้แล้ว หลักฐานอยู่บนหัวเตียงนะลูก ที่สำคัญลูกอยากรู้อะไรเกี่ยวกับตัวของลูกแม่ได้ใส่ไว้บนหัวเตียงแล้วนะเก่ง .. เก่งสัญญากับแม่นะครับ ว่าจะเป็นเด็กดี โตขึ้นมาต้องเป็นคนดีนะลูก"
"เก่งสัญยาครับแม่ เก่งสัญญา ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งนะลูก ไม่ว่าเก่งจะเป็นอะไรแม่รับได้ ขอให้ลูกมีความสุขกับสิ่งที่ลูกเลือกนะครับ"
"ครับแม่ ฮือๆๆๆ แม่อย่าพูดเลยครับ พักผ่อนนะครับ ฮือ แม่ครับเก่งรักแม่นะครับ"
"เก่งเป็นแก้วตาดวงใจของแม่นะลูก แม่รักเก่งที่สุดนะครับ เก่งครับมาให้แม่กอดหน่อย" ผมเข้าไปกอดแม่แล้วครับ
ยายของนิวถอดพระให้แม่ของผมกำมือเอาไว้ พร้อมทั้งเปิดบทสวดให้แม่ผมฟัง ในช่วงชีวิตสุดท้ายของชีวิต ส่วนผมก็กอดแม่กุมมือแม่เอาไว้ครับ และแม่ก็นำมือมาลูบศรีษะของผม
"หลับให้สบสยนะครับแม่"
"หลับให้สบายนะแม่ศรี ชั้นจะดูแลเก่งเอง"
"แม่ลาก่อนนะเก่ง ลาก่อนนะคะคุณ" หลังจากนั้นแม่ก็หลับไปและไม่ฟื้นมาคุยอีกเลย
"แม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮือ แม่ครับ ฮือออออออออ แม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "
ผมเข้าไปกอดแม่ไว้ ร้องไห้ฟูมฟายไม่ได้สติ ยายของนิวจึงเข้ามากอดผมและพูดปลอบใจผม
"เก่งลูก แม่ไปสงบแล้วนะ อย่าทำให้แม่เขากังวลนะลูก เก่งมาอยู่บยายนะลูก ยายจะดูแลเก่งเอง ไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะครับ เดี๋ยวเราต้องจัดการเรื่องศพของแม่อีกนะ "
"ฮือ... ครับคุณยาย"
:m15:
-
ฮือๆ น่าฉงฉานเก่งจังเลย :monkeysad: :o12:
อ๋อมจายร้ายๆๆๆ :m31:
-
วันนี้ไม่รู้ว่าจามาอัพได้ป่าวนะครับ
เพราะพรุ่งนี้ผมจาสอบเรียนต่อ่าครับ
ยังไงก็เอาตอนนี้ไปนะครับบ
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยายของนิวเป็นธุระจัดการงานศพให้ทุกอย่าง ถ้าผมต้องทำทั้งหมดเอง ผมทำไม่ได้แน่ งานศพของแม่จัดแค่สามวัน เพราะว่าแม่ไม่ค่อยมีคนรู้จักมากเท่าไร่ ญาติก็ไม่ค่อยมี ถึงจะมีแต่ก็ไม่ค่อยสนิท
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของพิธีสวดแล้วครับ มีผู้หญิงคนหนึ่งบอกว่าเป็นเพื่อนของแม่ผมตอนที่แมไปทำงานต่างจังหวัด เพิ่งทราบข่าวเลยมา น้าสาวบอกว่าสนิทกับแม่มาก รู้จักกับแม่ก่อนผมเกิดอีก แต่ระยะหลังห่างๆกันไปเพราะน้าสาวต้องแต่งงานและไปอยู่ต่างประเทศ ช่วงนี้กลับมาเยี่ยมบ้านพอดี รู้เรื่องของแม่ผมเลยมางานศพ และมาช่วยกันต้อนรับแขก ส่วนเพื่อนๆผมก็มี นิว อาท มด เกม และก็นัทครับที่มาช่วยงานศพของแม่ผมตลอดทั้ง 3 วัน เพื่อนๆมาช่วยงานทำให้ผมไม่ต้องทำอะไรมากเลยครับ เพราะว่าตอนนี้พวกเขาคงเห็นว่าผมเสียใจมาก ก็เลยให้นั่งรับแขกอยู่บริเวณหน้าศพแม่
วันนี้ก็มีเพื่อนบ้าน ญาติห่างๆ เพื่อนๆผม มาร่วมงานกัน ตอนนี้ผมเริ่มทำใจได้แล้วครับ แต่มันก็ยังเศร้าอยู่ ผมกังวลว่าต่อไปจะทำยังไงดี จะอยู่ยังไง เมื่อไมแม่อีกแล้ว จนกระทั่ง มีร้านส่งดอกไม้มาส่งพวงหรีด และลงชื่อ นาย.......... เอาไว้ ผมสงสัยครับว่าเป็นของใคร เพราะผมไม่คุ้นชื่อเลย ไม่รู้ว่าส่งผิดงานหรือป่าว แต่ก็ชั่งเถอะครับ ไม่อยากคิดมาก เพราะพรุ่งนี้ก็ต้องเผาแม่แล้ว
จนกระทั่งวันสุดท้ายจริงๆครับ วันที่ผมจะต้องจากแม่ของผมไปตลอดการก็มาถึง มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาพร้อมกับน้าสาว และเข้ามาหาผม แล้วกอดผมไว้ พร้อมทั้งกล่าวแสดงความเสียใจ แต่สิ่งที่ผมต้องตะลึงในสิ่งที่เขาพูด คือ
เขาบอกว่าเขาคือ อดีตคนรักของแม่ และบอกว่าคือ พ่อแท้ๆของผม ผมทำอะไรไม่ถูกเลยครับ ได้แต่นิ่ง พูดไม่ออก บอกไม่ถูก ในใจผมคิดว่าผมไม่อยากเจอผู้ชายคนนี้ นี่ผมโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ที่เสียแม่ไปแต่กลับได้พ่อคืนมา
เดี๋ยมาต่อครับ
ออกเวรแล้ว
-
:z13:
จิ้มอ๋อม แ้ล้ว +1 ให้ อิๆ
เพิ่งว่างมาอ่านต่อ อัพไวมากๆ แล้วพรุ่งนี้จะมาอ่านต่อน๊า
-
เศร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียแม่แต่ได้พ่อ
แล้วจะทำตัวยังไงเนี่ย
-
ตอนนี้เศร้าจังเลยอ่ะ :o12:
มารอต่อค่ะ
:กอด1:
-
มานอนรอจร้า :bye2: :bye2:
-
ชีวิดไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป
-
“เก่งจะ นี่คุณปรีชา พ่อของเก่งจะ” น้าสาวพูดขึ้น
ผมไม่รู้ว่าตัวเองควรจะดีใจหรือเสียใจดี ที่คนที่ได้ชื่อว่าพ่อ คนที่แม่ไม่เคยพูดถึง คนที่ผมถามแม่แล้วแม่จะมานั่งแอบร้องทุกครั้งที่ถาม คนที่ทิ้งผมกับแม่ไป มาปรากฏตัวในงานศพของแม่
ผมไม่รู้ว่าตัวเองจะรู้สึกเช่นไร ตอนนี้ผมด้านชาไปหมดแล้ว
แต่ตอนนี้ผมรู้อย่างเดียว คืออยากอยู่กับแม่ให้นานที่สุด จนกว่าเปลวเพลิงจะทำให้ผม ไม่เห็นหน้า ไม่ได้กอด แม่ที่ผมรักตลอดการ
“เอ่อ เก่งใช่มั้ยลูก นี่พ่อเอง” คนคนนั้นทำท่าจะมากอดผม
“สวัสดีครับ คุณปรีชา”
“เรียกพ่อก็ได้ลูก”
“น้าสาวครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปจัดการงานก่อนนะครับ”
“เก่ง..ลูก”
“ปล่อยเขาไปก่อนเถอะคะคุณปรีชา เก่งไม่รู้เรื่องในอดีต เพราะศรีเขาไม่ได้เล่าให้เก่งฟัง ตอนนี้เก่งคงรู้สึกสับสนนะค”
“ขอบคุณครับคุณสาว”
ผมรู้เพียงว่าตอนนี้ผมต้องหนีไปให้ไกลจากคนๆนี้มากที่สุด เพราะคนๆนี้แม่ของผมต้องตาย เพราะต้องทำงานหนักเกินตัว ไม่ได้พักผ่อน เพราะคนๆนี้ไม่เคยมารับผิดชอบการกระทำของเขา
แม่ของผมต้องตายเพราะคนๆนี้ แต่จะให้ผมทำไงได้ จะให้ผมด่าเขา แม่คงไม่อยากเห็นผมเป็นอย่างนั้น เพราะก่อนตายแม่ได้สั่งเสียให้ผมเข้มแข็ง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมต้องอยู่ให้ได้
“เก่ง ..”
“ว่าไงนิว”
“คนนั้นคือใครหรอ”
“เขาบอกว่าเขาเป็นพ่อของเรา”
“เก่ง..เราขอโทษ” นิวรู้สึกผิดเพราะรู้ดีว่าหากพูดถึงเรื่องพ่อ เพื่อนรักของตนจะรู้สึกเช่นไร
“ขอโทษเราทำไม”
“เอ่อ ชั่งมันเถอะ แล้วนี่จะไปไหน”
“ไปเสริฟน้ำไง”
“ไม่ต้องหรอกเก่ง ทุกอย่างลูกน้องอาเรา กับคนของนัทจัดการเรียบร้อยแล้ว นายไม่ต้องทำอะไรนอกจากรับแขกเท่านั้น”
“ขอยใจมากจริงๆนะนิว ถ้าเราไม่ได้นายกับครอบครัว เราไม่รู้จะทำยังไง”
“เก่ง นายต้องฝ่าฟันมันไปให้ได้นะ เรารู้ว่ามันสาหัสแค่ไหน เราเคยผ่านมันมาแล้ว ความรู้สึกของนายตอนนี้เราเข้าใจ เรารู้ว่ามันลำบากที่นายจะผ่านมันไปได้ แต่นายต้องเข้มแข็งเพื่อทำให้แม่ของนายเขาหมดห่วง”
“นิว...ฮืออ ขอบใจนายมากนะ”
“เก่ง นายต้องทำได้ เราเชื่อมั่นในตัวนาย เราจะยืนข้างนายนะ”
“ฮือ งั้นเดี๋ยวเราไปอยู่เป็นเพื่อนแม่นะ”
“ฮือ อยากได้อะไรบอกเรานะ เดี๋ยวเราไปช่วยคุณยายก่อน”
“ฮือ ฝากกราบขอบพระคุณ คุณยายด้วยนะ”
“เก่งครับ จะไปไหนครับ”
“จะไปอยู่เป็นเพื่อนแม่”
“เก่งครับ กินอะไรก่อนมั้ย นัทว่าหน้าเก่งตอนนี้ซีดมากเลย”
“เราไม่ค่อยหิวอ่า”
“ไม่หิวก็ต้องกินครับ เดี๋ยวไม่มีแรงนะครับ อย่าทำให้แม่เป็นห่วงนะครับ”
“อืม มีอะไรกินบ้างครับนัท”
“ข้าวต้มกุ้งครับ เดี๋ยวเก่งไปรอนัทนะครับ เดี่ยวนัทยกไปเสริฟ ไปนั่งรอข้างหน้านะ ไปกินให้ท่านดู ท่านจะได้ไม่เป็นห่วง”
“ครับ นัทขอบใจมากนะคับ”
.......................................................................
“สวัสดีครับคุณลุงปรีชา”
“อ่าว ว่าไงไอหลานชาย มาทำอะไรที่นี่”
“ผมมางานศพแม่ของเพื่อนครับ แล้วคุณลุงละครับ”
“ศรีเป็นอดีตภรรยาของลุงนะ”
“คุณลุงเป็นพ่อของเก่งหรอครับ”
“อืมใช่.. แต่เรื่องมันยาว ตอนนี้เก่งเขายังไม่นับลุงเป็นพ่อเขาหรอก ลุ่งเพิ่งรู้เมื่อวานนี้เอง ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ มันเป็นความผิดลุงเองละ แล้วนี่จะยกข้างต้มไปให้ใครกันละ”
“เอาไปให้เก่งครับ คุณลุง ตั้งแต่แม่เสีย เก่งก็ไม่ทานอะไรเลย ตอนนี้ก็ผอมเหลือแต่กระดูกแล้ว”
“ลุงไปด้วยนะ”
“ครับ”
.................................................................................
“แม่ครับ ทำไมแม่ทิ้งเก่งไปเร็วอย่างนี้ ไหนแม่บอกว่าแม่จะไปงานวันที่เก่งรับปริญญา ไหนแม่บอกว่าจะพาเก่งไปเที่ยว ทำไมแม่ไม่อยู่รอวันที่เก่ง ทำงานแล้วหาเลี้ยงแม่ละครับ แม่ครับ แม่ใจร้ายจังเลย แม่ทิ้งเก่งไป แล้วเก่งจะอยู่กับใครคับ ฮือออออออออ แม่ครับ เก่งรักแม่นะครับ เก่งไม่รู้ว่าต่อไปจะทำยังไง วันนี้มีคนมาบอกเก่งว่าเป็นพ่อ แม่จะให้เก่งทำยังไงดีครับ เก่งสับสนไปหมดแล้ว แม่ครับบอกเก่งหน่อยสิครับ เก่งกลัวครับแม่ เขาจะกลับมาทำไม เขาทิ้งเราไปตั้งสิบแปดปี แล้วเพิ่งจะมาแสดงตัววันนี้ เขามาทำไมครับแม่ แม่ครับ..........ฮืออ
แม่เก่งจะอดทน จะเข้มแข็งที่แม่บอกเก่งไว้นะครับ ฮือ แม่ต้องอยู่กับเก่งนะครับ
แม่ครับ เก่งรักแม่นะครับ ฮือ”
เก่งได้พูดความรู้สึกของตัวเองที่มีอยู่ให้แม่ของเขาฟัง โดยที่ไม่รู้เลยว่าแม่เขาจะได้ยินหรือไม่ เพราะความรู้สึกของเขาตอนนี้มันสับสนไปหมดแล้ว เขาไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง ดี ถ้าใครมาได้ยินสิ่งที่เก่งเล่าให้แม่ฟังแล้วก็อดสงสารไม่ได้ โดยเฉพาะตอนนี้ ผู้ชายสองคนต่างวัย ได้มายืนดูคนที่พวกเขารักได้พูดความในใจที่เกิดขึ้น คนที่แก่กว่าได้หลั่งน้ำตาออกมา เขารู้สึกว่าทำไมเขาถึงทำให้คนที่เขารักต้องมาเผชิญชะตากรรมแบบนี้
เขาได้ทำลายชีวิตคนๆนึงอย่างไม่ได้ตั้งใจ ......ส่วนชายหนุ่มที่ยืนคู่กัน มีความรู้สึกสงสารคนตัวเล็กที่เขารัก ไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะเสียใจได้ขนาดนี้ เขาอยากที่ไปโอบกอดเพื่อปลอบปะโลม ให้คนตัวเล็กคลายความโศกเศร้าที่เกิดขึ้น และอยากนำความรู้สึกที่เจ็บปวดนั้นมาให้ตนเป็นผู้เจ็บปวดแทน
ผู้ชายทั้งสองคนเพียงได้คิดความคิดเหล่านี้อยู่ภายในใจและให้สัญญากับคนตายว่า
“ศรี ผมขอโทษ ต่อไปนี้ผมจะดูแลลูกของเราเอง เขาอยากได้อะไรผมจะหาให้เขา ผมจะรักเขาให้มากเท่าคุณ ผมสัญญาครับ และชาติหน้าฉันท์ใดผมขอให้ความรักของเราไม่มีอุปสรรคเหมือนในชาตินี้”
“แม่ศรีครับ ผมนัทนะครับ ผมจะดูแลเก่งแทนแม่นะครับ ผมจะไม่ทำให้เก่งต้องเสียใจอีกนะครับ แม่ศรี
ผมสัญญาครับ”
หาก “ศรี” ได้รับรู้คำสัญญาของผู้ชายทั้งสองคน เธอคงจะดีใจที่ลูกของเธอจะมีคนมาปกป้อง ดูแลแทนเธอตลอดไป
-
วันนี้อัพตอนอยู่เวรครับ
เลยได้นิดหน่อย แต่มาอัพใหม่เพราพว่าไม่รู้อ่านอารัยไปสอบ
อิอิ
เลยมานั่งอัพไปเลย ฝึกเขียน เดี๋ยวสอบข้อเขียนพรุ่งนี้ ด้วยการเขียนนิยาย
เห้ออออออออออออออออออออ
o22
-
จิ้มตรุ๊ดคนเขียนด้วยความร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :laugh: :laugh:
เจ้สอง
-
:z13: จิ้มคนเขียน นี่แหน่ะๆ :z13:
สู้ๆ โชคดีครับ แล้วมาอัพต่อนะคับคุงอ๋อม :o8:
-
เศร้า อีกแล้ว :m15: :m15:
-
สงสารเก่ง :m15:
-
มาเป็นกำลังใจให้คนแต่งแตวละครจ้า
-
ช่วงเวลาที่ผมต้องจากกับแม่มันมาถึงแล้วครับ
ตอนนี้ได้นำร่างที่ไร้วิญญาณของแม่เวียนรอบเมรุ สามรอบจากนั้น
ก็นำร่างของแม่ขึ้นสู่เมรุ เพื่อทำพิธีต่อ
ตอนนี้ผมได้เข้าไปอำลาแม่เป็นครั้งสุดท้าย
จากที่เคยตั้งใจว่าจะไม่ร้องไห้ให้แม่เห็น แต่ในที่สุดมันกลั้นไม่ได้ครับเมื่อผมเห็นร่างไร้วิญญาณของแม่ ที่ดูเหมือนว่าแม่กำลังนอนอยู่ และใบหน้ามีรอยยิ้มให้กับผม
ผมเข้าไปกราบที่ปลายเท้าแม่
“แม่ครับ ขอให้แม่ไปอยู่ในที่มีความสุขนะครับ ลาก่อนนะครับแม่
อย่าลืมมองลงมาดูเก่งบ้างนะครับ เก่งจะคิดถึงแม่ตลอดนะครับ
เก่งจะเข้มแข็งนะครับแม่
เก่งรักแม่ครับ
ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
แม่ๆๆๆๆๆฮึ ฮือ แม่ครับ แม่ๆๆๆๆฮือ”
“เก่งลูก แม่เค้าไปสบายแล้ว ต่อไปนี้ยายจะดูแลเก่งเอง ศรีชั้นจะดูแลเก่งให้นะ ไปสบายนะศรี”
“ฮือออ แม่ครับ แม่ๆ” ตอนนี้ดูเหมือนว่าสติของก่งจะหลุดลอยไปแล้ว
เก่งลงไปนั่งที่พื้นและร้องไห้เรียกแม่ตลอด โดยมีเพื่อนๆ นั่งกุมมือให้กำลังใจ ภาพนี้ทำให้คนที่พบห็นต่างก็น้ำตาซึมและสงสารหนุ่มน้อยน่ารักคนนี้
“ศรีครับ กรเองนะ (คุณปรีชา)ผมจะดูแลลูกเองนะครับหลับให้สบายนะครับ”
“ฮือ แม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
และแล้วร่างของแม่ศรี แม่ที่รักลูก ทำทุกอย่างเพื่อลูก ได้กลายเป็นเทาทุลีไปพร้อมกับกองเพลิงที่ลุกโชติช่วง ส่วนลูกชายสุดที่รักนั่งดูควันไปจากปล่องควัน พร้อมกับกอดรูปมารดาสุดที่รักของเขาไว้แนบอกและได้หันไปคุยกับรูปภาพมารดาของเขา
“แม่ครับ กลับบ้านไปอยู่กับเก่งนะครับ”
ตอนนี้หนุ่มน้อยผู้ที่สูญเสียมารดาของตัวเองได้นั่งรถของครอบครัวเพื่อนรัก เพื่อนำทางให้กับแม่ของเขากลับไปอยู่บ้านด้วยกัน
......................................................................
เช้าวันใหม่ เป็นวันที่เก่งต้องไปเก็บอัฐิของแม่ พร้อมกับครอบครัวของนิว มด นัท อาท น้าสาว และคนบางคนที่เขาไม่อยากจะคุยด้วยนั่นก็คือ คุณปรีชา......คนที่บอกว่าเป็นพ่อของเขา
เก่งวางแผนไว้ว่าจะนำอัฐิแม่ไปขี้เถ้าไปลอยอังคาร ส่วนกระดูกของแม่ส่วนนึงจะเก็บไปไว้ในโกฐเก็บไว้ที่บ้าน และอีกส่วนหนึ่งเขาจะนำมาห้อยคอ เพื่อที่จะทำให้แม่อยู่กับเขาตลอดเวลา
ถึงแม้ว่าจะมีเสียงเตือนคัดค้านบ้าง แต่เขาก็ยังคงจะทำ เพราะว่าเขาอยากอยู่กับแม่ตลอดเวลา และตั้งใจว่าจะไว้ทุกข์ให้แของเขา ร้อยวัน นี่ถ้าไม่ติดว่าเขาต้องเรียนต่อเก่งจะบวชเพื่อเป็นการทดแทนพระคุณของแม่
...
เมื่อเสร็จธุระเรียบร้อยแล้ว
ทุกคนต่างก็มานั่งพักผ่อนที่บ้านของเก่ง
เพื่ออยู่เป็นเพื่อนและมาช่วยสะสางธุระ..................
“ขอบคุณทุกคนมากนะครับวันนี้ ถ้าผมไม่ได้ทุกคนช่วยผมก็ไม่รู้จะทำยังไงครับ”
“ไม่เป็นไรลูก ทุกคนยินดีช่วยเก่งนะจะ”
“ขอบพระคุณครับคุณยาย” เก่งก้มลงไปกราบที่ตักกับหญิงชราที่เป็นคนอุปการะครอบครัวของตนเองมาตลอด
“เก่งจะ น้าว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันนะจะ” น้าสาวพูดขึ้นมา
“เรื่องอะไรครับน้า ถ้าเรื่องเขคนนั้น ผมไม่อยากรับรู้” เก่งรู้ดีว่าน้าสาวจะพูดอะไร จึงออกปากห้ามไว้ก่อน
“เก่งจะ ยายอาจจะเป็นคนนอกสำหรับเรื่องนี้นะจะ แต่ว่ายายอยากจะให้เก่งฟังก่อน มิเช่นนั้นเก่งอาจจะเสียใจในภายหลังก็ได้นะ ยายว่าตอนนี้เก่งไปหยิบจดหมายที่แม่บอกไว้มาอ่านก่อนสิ แม่เขาสั่งเสียให้ยาย บอกเก่ง เมื่อแม่เขารู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็ง”
“ครับ คุณยาย”
ผมเดินขึ้นไปบนห้อง เพื่อที่จะหยิบจดหมายและนำลงไปอ่านด้านล่าง
มีจดหมายอยู่ สอง ฉบับ ฉบับแรกเป็นการสั่งเสียเกี่ยวกับเรื่องทรัพย์สิน คือ แม่เปิดบัญชีเป็นชื่อของผม และเปลี่ยนชื่อเจ้าของบ้านหลังนี้ให้กับผม ผมจึงหยิบสมุดบัญชีออกมาดู
บัญชีแรก มีเงินห้าหมื่นบาท จากจดหมายบอกว่าเงินก้อนนี้เป็นเงินเก็บขณะที่ทำงานบ้านคุณยาย
แต่อีกบัญชีหนึ่งมีเงินอยู่ หนึ่งล้านบาท แต่แม่ไม่ได้บอกว่าเงินในบัญชีนี้มาจากไหน
ผมจึงหยิบจดหมายฉบับที่สองขึ้นมาอ่าน
“ถึงเก่งลูกรัก ถ้าเก่งได้อ่านจดหมายฉบับนี้แสดงว่า เก่งกับแม่คงไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะครับ
เก่งอย่าเสียใจนะครับ ชีวิตคนมันก็เป็นอย่างนี้ละครับลูก ที่แม่ไม่ได้รักษาตัวเพราะว่าแม่อยากอยู่กับลูกนานๆ ถ้าแม่รักษาแม่อาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วก็ได้ แม่รักเก่งนะครับ
ลูกคงจะสงสัยใช่มั้ยครับว่า ทำไมเวลาลูกถามถึงพ่อแล้วแม่มักจะไม่ตอบ และแอบไปร้องไห้
ลูกอย่าไปโทษพ่อเขาเลยนะลูก เพราะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วลูกยังมีชีวิตอยู่ จริงๆแล้วความผิดมันอยู่ที่แม่ทั้งหมด เอง ถ้าลูกมีโอกาสเจอพ่อของลูก พ่อของลูกชื่อว่า ปรีชา.........ชื่อเล่นชื่อว่า กร พ่อเขาบอกว่าถ้าแม่มีลูกชายให้ตังชื่อว่าเก่ง เพราะจะได้ตัวอักษรเดียวกับชื่อเล่นกับพ่อเขา
เมื่อก่อนแม่เป็นสาวโรงงานครับ ไปทำงานในโรงงานตัวจังหวัด พ่อของลูกเป็นเจ้าของโรงงานที่แม่ไปทำ และแม่ก็รักกับพ่อจนเรามีอะไรกัน จนแม่ท้องเก่งนี่ละครับ แต่คุณย่าของลูก ทราบเรื่องเข้าก็ไม่ยอม เพราะว่าย่าได้เตรียมคู่หมั้นไว้ให้พ่อแล้ว แต่พ่อขู่กับย่าว่าถ้าไม่ให้แต่งงานกับแม่จะหนีตามกันไป .... ย่าของลูกเลยยอมให้แม่เข้าไปอยู่ในบ้าน ดูเหมือนว่าแม่จะมีความสุขใช่มั้ยครับ? แต่ไม่ใช่อย่างนั้นเลยลูก แม่ถูกใช้งานหนักทั้งๆที่ท้อง ถูกกลั่นแกล้งสารพัด ย่าของลูกนำลูกสาวคนมีเงินมาแนะนำกับคนในบ้านว่าเป็นคู่หมั้นของพ่อ และ อีกไม่นานคุณพ่อของลูกต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ทางบ้านจัดไว้ให้
แม่ไม่รู้จะทำยังไง คุณย่าเก่งมาบอกให้แม่เอาลูกออก และจะให้เงินมา หนึ่งล้านบาทเพื่อให้แม่ไปจากชีวิตลูกชายของท่าน ตอนแรกแม่ก็ไม่ยอม แต่ท่านก็บอกว่าลูกชายท่านหมดรักแม่แล้ว เขาจึงไปแต่งงานใหม่ และแม่อยากกรักษาชีวิตลูกไว้ด้วย เพราะว่าหากแม่ยังอยู่ที่นั่นต่อ แม่ไม่รู้ว่าลูกของแม่จะคลอดออกมาได้หรือไม่ ด้วยความโกรธ แม่ตอบรับข้อตกลงของย่า และหนีออกจากบ้านในคืนวันที่พ่อแต่งงานและฝากจดหมายบอกให้พ่อรู้ว่า ตอนนี้แม่เอาลูกออกเพราะโกรธที่เขาไปแต่งงานใหม่ และกลัวพ่อจะมาตามหาลูก
แม่มารู้ทีหลังว่าการแต่งงานของพ่อ เป็นการจัดฉากขึ้นมา แต่ด้วยความทิฐิแม่จึงไม่กลับไปที่นั่นอีกเลย เพราะต่อมาพ่อก็อยู่กินกับผู้หญิงคนนั้นและมีลูกชายออกมาให้พวกเขาเชยชมเหมือนกัน
เก่งครับ แม่ขอโทษที่ทำให้ลูกต้องมาลำบาก ทั้งๆที่ลูกมีพ่อที่ร่ำรวย แม่ไม่เคยใช้งอนก้อนที่ย่าของลูกให้ไว้ เพราะแม่ไม่อยากไปขอความช่วยเหลือใดๆทั้งสิ้นจากคนในครอบครัวนั้นอีก แม่จึงนำเงินมาใส่ไว้เป็นชื่อของลูก เพราะว่ามันเป็นเงินของเก่งนะครับ แม่ไม่อยู่แล้วแม่อยากให้เก่งใช้เพื่อเป็นทนการศึกษาและทุนสำหรับการตั้งตัวนะครับ
เรื่องนี้มีเพื่อนของแม่สนิทของแม่ ชื่อว่า สาวตอนนี้เขาแต่งงานไปอยู่ออสเตรียแล้ว ถ้าเขากลับมาลูกก็ไปถามได้ เพราะเขารู้เรื่องของแม่ทุกเรื่อง และคอยช่วยเหลือแม่มาตลอด ถ้าลูกอยากเจอพ่อก็ไปถามน้าสาวเขา แม่ไม่กีดกันนะครับถ้าเก่งจะไปหาพ่อ จริงๆแม่ก็อยากให้ลูกมีพ่อกับเขา แต่ด้วยความทิฐิของแม่แม่จึงไม่อยากไปยุ่งด้วย เก่งครับต่อไปนี้เก่งตัดสินใจเองนะครับ ถ้าเจอพ่อก็อย่าโกรธพ่อนะลูก ความผิดทั้งหมดแม่ขอรับเพียงผู้เดียวนะครับเก่ง
สุดท้ายนี้แม่ขอให้ลูกเข้มแข็ง ทำอะไรอย่างมีสติ อย่าใช้อารมณ์เหมือนกับแม่ นะครับ
ต่อไปนี้แม่อยู่กับลูกไม่ได้แล้ว ดูแลตัวเองนะครับ คุณยายของนิวท่านเอ็นดูเก่งมากนะลูก อย่าลืมตอบแทนบุญคุณของท่านแทนแม่นะครับเก่ง เข้มแข็งนะลูก อย่าร้องไห้
แม่ศรี รักลูกเก่งครับ
-
:o12: ชีวิตเก่งทำไมถึงเศร้าอย่างนี้
ได้พ่อมาก้อเมื่อเสียแม่ไปแล้ว
สงสารเก่งจริงๆ
อ๋อมขยันอัพมากๆ จะสอบแล้วด้วย
ขอให้สอบผ่านได้เรียนต่อตามที่ต้องการนะจ๊ะ :กอด1:
-
น่าสงสารมากกกกก
-
o13ขยันโพสมั่กๆ
ขอบคุณค้าบ ช๊อบชอบ :-[
จารออ่านต่อนะค้าบ
-
เศร้าใจ :o12: :o12: :sad4: :sad4: :sad4:
-
สงสารเก่งจัง สูญเสียคนที่รักมาก(แม่)ไปแต่กลับได้อีกคนหนึ่งที่ตัวเองไม่รู้จัก(พ่อ)มาแทน มันคงทดแทนกันไม่ได้
เข้าใจความรู้สึกเก่งค่ะว่าต้องสับสนมากแน่ ๆ ถึงแม่จะบอกว่าพ่อไม่ได้เป็นคนผิด แต่การที่จะมาเจอพ่อเอาตอนอายุ
18 ปี มันคงทำใจได้ยากมาก เป็นกำลังใจให้น้องอ๋อมในการสอบนะคะ ขอให้สอบได้อย่างที่หวังตั้งใจไว้ :L1:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
“เก่ง...”
“ครับ คูณยาย”
“เก่งคงจะรู้ความจริงแล้วสินะ”
“ครับ”
“แม่ศรีฝากยายว้กับเก่งนะลูก แล้วแต่เก่งจะตัดสินใจว่าเก่งจะเอายังไง”
“ทำไม คุณยายพูดอย่างนั้นละครับ”
“ยายคิดว่า พ่อของเก่งอยากจะเอาเก่งไปดูแล ยายรู้เรื่องในจดหมาย เพราะว่าแม่ของเก่าเล่าให้ยายฟัง แม่เขาไม่กล้าที่จะบอกด้วยตัวเองจะ”
“คับ ผมเข้าใจครับ แต่ว่าผมขออยู่ที่บ้านหลังนี้ต่อได้มั้ยครับ”
“อันนี้ขึ้นอยู่กับเก่งและพ่อของเก่งนะลูก ยายคงไม่มีสิทธิ์ห้าม”
“ครับ”
“เก่ง....จะ เก่งอยากรู้อะไรเพิ่มมั้ย” น้าสาวพูดขึ้น
“ครับน้า”
“แม่ของเก่งน่าสงสารมากนะลูก ต้องพยายามรักษาเก่งให้มีชวิตรอด เลยตัดสินใจออกจากบ้านหลังนั้น น้าขอโทษนะเก่งที่น้าไม่กล้าหาญที่จะบอกพ่อของเก่งว่ายังมีลูกอีกคน ทั้งๆที่น้ามีโอกาสเจอพ่อของเก่งหลายครั้ง”
“ไม่เป็นไรครับ มันเป็นความประสงค์ของแม่ครับน้าสาว”
“จะ”
“เก่ง.. ลูกพ่อ”
“คุณไม่ใช่พ่อของผมครับ ผมไม่มีพ่อ ผมมีแม่คนเดียวเท่านั้น”
“เก่ง... ทำไมพูดอย่างนั้นละลูก”
“ทำไมคุณต้องไปแต่งงานใหม่ ทำไมคุณไม่ดูแบแม่ให้ดี ถ้าคุณไม่รักแม่แล้ว คุณมาทำให้แม่รักให้แม่ต้องท้อง ทำให้แม่ต้องถูกทำร้ายร่างกายและจิตใจจากแม่ของคุณ ฮืออออ คุณเป็นคนที่ทำให้แม่ต้องตาย พวกคุณมันเป็นฆาตกร”
“เก่ง พ่อขอโทษ”
“อย่ามาขอโทษผมเลยครับ คนที่คุณจะต้องขอโทษคือแม่ของผม”
“เก่ง จะให้พ่อทำยังไงให้เก่งจะยกโทษให้พ่อ”
“ไม่ครับ ไม่มีวัน คุณกลับไปเถอะครับ แม่คงยินดีที่ผมจะไม่ติดต่อคุณอีก”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
-
“ตา .. กร กลับบ้านกับแม่เดี๋ยวนี้นะ”
“คุณแม่ครับ มาที่นี่ได้ยังไงคับ”
“ยังมาถามอีก แกมาทำอะไรที่นี่ มายุ่งอะไรกับคนพวกนี้”
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้ นี่คือคำสั่งขอแม่”
“ไม่ครับ ผมจะอยู่กับลูกของผม”
“ลูกแก นี่ไงลูกแก ตากาญจน์ไง”
“แม่ครับ ผมมีลูกอีกคนครับ แม่จำศรีได้มั้ยครับ นี่ครับเด็กคนนี้คือลูกของผมกับศรี”
“เด็กคนนั้นยังไม่ตายหรอกหรอ”
“อะไรนะครับ คุณแม่”
“เด็กคนนี้ยังไม่ตายจิรงๆหรอ ไม่เด็กคนนี้ตายไปแล้ว ชั้นเป็นคน..........”
“คนอะไรครับ คุณแม่ทำอะไรลูกผม”
“คุณเป็นเอายาขับเลือดมาให้ศรีกินใช่ม้ยคะ”
“แกรู้ได้ยังไง”
“เพราะดิฉันเป็นคนสลับยาเองไงคะ” น้าสาวพูดขึ้น
“แก”
“คุณแม่ คุณแม่จะฆ่าลูกผมหรอครับ ไหนคุณแม่บอกว่าศรีหนีตามผู้ชายไป”
“ใช่นะสิ ชั้นจะฆ่ามารความสุขของแก ส่วนเมียแกชั้นเป็นคนจ้างให้มันออกไปจากชีวิตแก แต่ชั้นกลัวว่าสักวันมันอาจจะกลับมา ชั้นเลยจะเอาไปมารหัวขนนี่ออกไปไม่ให้มันมาขัดขวางความเจริญของแก”
“คุณแม่ทำยังไงได้ยังไงครับ”
“มันเป็นมารความสุขของแก แกต้องก้าวหน้ามากกว่านี้ เข้าใจมั้ย จะให้แกมายุ่งกับผู้หญิงชั้นต่ำได้ยังไง”
ตอนนี้เก่งเริ่มทนไม่ไหวที่รับรู้อดีตของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นย่า ของตน ด้วยความโมโห จึงตวาดออกไป
“ออกไปให้หมด”
“ ออกไหให้หมด”
“แกว่าอะไรนะ” หญิงชราผู้เป็นย่าพูดขึ้น
“บอกให้ออกไปให้หมด ........ออกไปจากบ้านหลังนี้ไม่งั้นจะเรียกตำรวจ”
“แกกล้ามากนะที่ไล่ชั้นออกจากบ้าน แกรู้มั้ยว่าชั้นป็นใคร”
“ฆาตกรไงครับ..... ออกไป ....ไปให้พ้น”
“แก ไอเด็กเวร แกกล้ามากนะที่ทำอย่างนี้”
“ผมทำอะไรไปครับ เมื่อก่อนคุณก็เคยทำอย่างนี้กับแม่ของผมไม่ใช่หรอครับ”
“แก...........................”
.................................................
“เก่งลูก ยายว่าค่อยๆคุยกันดีกว่านะจะ”
“คุณหญิงคะ ดิฉันว่าคุณหญิงใจเย็นก่อนนะคะ”
“ค่ะ ดิฉันเชื่อคุณพี่คะ”
“คุณยายครับ”
“เก่ง เชื่อยายนะลูก”
“ครับ”
“คุณแม่ครับ คุณแม่ทำยังงี้ทำไมครับ คุณแม่จะฆ่าลูกของผมได้ลงหรอครับ”
“ทำไม ชั้นมีทางเลือกมากแค่ไหน ชั้นลงทุน ชั้นวางอนาคตไว้กับแกมากเท่าไหร่ แกไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น แล้วแกจะให้ชั้นเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
“คุณแม่ครับ ต่อไปนี้ผมจะดูลูกของผมเอง ขอให้คุณแม่รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ลาก่อนครับ
กาญจน์ ลูกมานี่สิ”
“ครับ”
“คนนี้ชื่อพี่เก่งนะครับ เป็นพี่ชายของลูก”
“ครับ สวัสดีครับพี่เก่ง”
“..................”
“เก่ง นี่น้องชายของลูกนะครับ ชื่อกาญจน์”
“กาญจน์ครับ กาญจน์จะอยู่กับคุณย่าหร่ออยู่กับพ่อครับ”
“กาญจน์จะอยู่กับคุณพ่อกับพี่เก่งครับ”
“เก่งครับ ให้น้องกับพ่อมาอยู่ด้วยคนนะครับ ให้พ่อมาดูแลลูกนะครับ พ่อขอโทษแทนคุณย่าด้วยที่คุณย่าทำอย่างนั้น พ่อขอรับผิดไว้เพียงผู้เดียว เก่งครับมาอยู่กับพ่อนะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะครับ”
“แล้วภรรยาใหม่ของคุณละ”
“พี่เก่งครับ คุณแม่เสียชีวิตตอนคลอดผมครับ ผมไม่เคยเจอหน้าคุณแม่เลยครับ พี่เก่งยังดีที่ยังเคยอยู่กับคุณแม่มาสิบกว่าปี แต่ผมไม่เคยเห็น ไม่เคยได้รับความรักจากแม่เลย คุณพ่อวันๆก็เอาแต่นั่งดูรูปผู้หญิงคนหนึ่งครับ ตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่าเป็นใครนะครับ แต่มาวันนี้ผมรู้เลยว่าเธอคนนั้นคือแม่ของพี่เก่ง ผมจำได้ว่าคุณพ่อนั่งดูรูป ร้องไห้ และพูดขอโทษคนในรูปทุกวัน ไม่รู้ว่าพ่อทำอย่างนั้นเพื่ออะไร แต่วันนี้ผมรู้แล้วครับ พี่เก่งมาอยู่กับผมนะครับ ให้ผมกับคุณพ่อดูแลพี่เก่งนะครับ”
“ดี .... กร กาญจน์ แกกล้านักนะที่ทิ้งชั้น ใช่สิตอนนี้ชั้นเป็นอีแก่ที่ไม่มีใครมาดูแล้ว พวกแกคงปีกกล้าขาแข็งแล้ว ได้แกจะเอาอย่างนั้นก็ได้ ต่อไปนี้ชั้นกับพวกแกขาดกัน ชั้นตายพวกแกก็ไม่ต้องมาเผาผี”
“ลาก่อนครบคุณแม่”
“ลาก่อนครับคุณย่า”
ตอนนี้หญิงชราได้เดินกลับออกจากบ้านด้วยสีหน้าที่โมโหเป็นอย่างมาก แต่ใครจะรู้ว่าภายในใจของเธอเจ็บปวดมากเท่าไรที่ลูกชายที่เธอรัก หลานชายที่เธอรักดุจแก้วตาดวงใจ อีกทั้งหลานชายอีกคนที่เธอเพิ่งรู้ว่ามีชีวิตอยู่ ทั้งๆที่เธอเคยได้เคยทำผิด เพราะแม่บ้านคนสนิทเป็นคนแนะนำให้กำจัดมารหัวขนของลูกชายเธอไป แต่เธอไม่กล้าพอที่จะขอโทษคนเหล่านี้ เพราะเธอกลัวว่าเธอจะกลายเป็นผู้แพ้......................
.............................................................................
“นี่แหล..คุณหญิง...”ยายของนิวพูดขึ้น
“คุณยายรู้จักคุณหญิงยายหรอคะ”
“จะ เธอเป็นอย่างนี้ตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว”
“ครับ คุณเธอเป็นอย่างนี้ แต่ผมไม่รู้จริงๆว่าคุณแม่จะทำกับศรีได้”
“จะ น้าเข้าใจ พ่อกร ต่อไปนี้ก็ดูแลหลายชายดีๆนะจะ”
“เก่ง ลูกให้พ่ออยู่ด้วยนะครับ พ่อไม่มีที่ไปแล้ว”
“นะครับ พี่เก่งให้กาญจน์อยู่นะครับ กาญจน์จะทำทุกอย่างเลย งานบ้าน บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“เอ่อ................”
“เก่งลูกอย่าหาว่ายายก้าวก่ายเลยนะ ให้พ่อเขาดูแลเก่งเถอะลูก”
“เอ่อ.. แต่ผมต้องไปเรียนนะครับ” ตอนนี้เก่งเริ่มที่จะเปิดใจ และยอมรับพ่อและน้องชายของเขาแล้ว
“พี่เก่งครับ คือผมเรียนที่กรุงเทพ แล้วคุณพ่อก็ทำงานที่กรุงทพ ยังไงพี่เก่งมาอยู่กับพวกเรานะครับ”
“เอ่อ......”
“เก่งครับ ไปอยู่กับคุณพ่อนะครับ คุณอาครับ เดี๋ยวนัทจะดูแลเก่งให้อีกคนนะครับ” นัทได้ทีจึงรีบพูดฝากฝังตนเอง เพื่อประโยชน์ในอนาคต
“เอ่อ ก็ได้ครับ ผมจะไปอยู่กับคุณปรีชาและก็กาญจน์”
“เรียกพ่อสิลูก.........”
“เอ่อ........คุณพ่อ”
“เก่งลูกพ่อ”
ถ้าใครได้มาเห็นตอนนี้ คงจะรู้สึกปลาบปลื้มใจ ที่พ่อลูกปรับความเข้าใจกันได้ และนับจากวันนี้ไปเก่งจะเริ่มต้นกับคำว่าครอบครัวอีกครั้ง ถึงแม้ว่าครอบครัวของเขาตอนนี้จะไม่มีแม่ก็ตาม แต่แม่จะอยู่ในใจของเก่งตลอดไป ต่อแต่นี้ไปเก่งจะอยู่กับปัจจุบัน และอนาคต ส่วนอดีตเก่งจะเลือกเฉพาะในส่วนที่เป็นความทรงจำที่ดี อะไรที่ไม่มีเขาจะพยายามลืม ต่อจากนี้ไปชีวิตของเขาต้องเผชิญอะไรอีกมากมาย เขาจะอดทนและสู้กับมันเพื่อแม่ของเขา แลตัวของเขาเอง
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
ดีกันแล้วสองพ่อลูก
-
วิ่งเข้ามา :กอด1: เป็นกำลังใจให้น้องอ๋อมอีกรอบ ขยันโพสต์จริง ๆ ค่ะ ขอบคุณมากเลย
หวังว่าเก่งคงจะได้พบกับความสุขจริง ๆ ซักที ยังถือว่าเก่งโชคดีได้พบกับคนดี ๆ รอบตัวเลย
ตั้งแต่นิว คุณยาย พ่อ น้องกาญจน์ แม่ผู้ล่วงลับ น้าสาว ดีกว่าคนอีกหลาย ๆ คนที่หาคนดีแทบไม่เจอ
จะรอติดตามตอนต่อไปนะ น้องอ๋อมคนขยัน .... :pig4:
-
พ่อลูกเข้าใจกันแล้ว :impress3:
สู้ต่อไปนะเก่ง
-
ย่าเก่วโหดเผด็จการ :z6: :z6:
-
ยายแก่จอมโหด เอานี่ไปกิน :beat: :z6:
หนอยแน่จะฆ่าคนทั้งชีวิตเลยนะ ยังมีน่ามาโวยวาย ต้องตบสั่งสอน :beat: :beat: :beat:
-
ตอนนี้ผมได้มาอยู่บ้านที่กรุงเทพกับพ่อแล้วละครับ
ตอนแรกผมนึกว่าทางบ้านของพ่อจะตัดขาดพ่อสะอีก แต่ไม่ช่ายอย่างนั้นครับ เพราะว่าคูณปู่ ตอนที่เสียชีวิต ที่ได้ทำพนัยกรรมยกสมบัตให้ลูกและเมียเรียบร้อยแล้ว พ่อเลยมีมีมาเลี้ยงผมแลกายจน์ได้ อีกทั้งครอบครัวของแม่น้องกายจฯ ก็ยกสมบัติให้กาญจน์เนื่องจากากับยายของกาญจน์เสียชีวิตแล้ว แม่ของการเป็นลูกคนเดียว กาญจน์จึงได้สมบัติมาอยู่กินสบายๆครับ พ่อของผมก็เลยไม่ต้องทำงาน ท่านบอกว่าอยากชดเชยในส่วนที่ผมขาดไป สิบแปดปี ตอนนี้ผมไม่จนแล้วนะครับ และก็มีความสุขมาก อีกด้วย แต่ผมไม่ได้ลืมแม่นะครับ ทุกวันผมจะพูดคุยกับแม่ผ่านเถ้ากระดูกของแม่มาเลี่ยมและห้อยคอเป็นประจำ
ผมเข้ากับพ่อและกาญจน์ได้ดี พ่อเป็นผู้ชายที่อบอุ่นครับ แถมยังหน้าตาดีอีกด้วย สังเกตจากมีสาวน้อยสาวใหญ่ มาหาพ่อที่บ้านทุกวัน
เนื่องจากผมต้องอยู่หอในวันจันทร์ถึงศุกร์ เพราะว่าบ้านของพ่ออยู่คนละฝั่งของมหาวิทยาลัยที่ผมเรียนอยู่ครับ พ่อเลยอนุญาตให้ผมอยู่หอกับนิวต่อ แต่ท่านไม่อยากให้อยู่หอเลยซื้อคอนโดให้ผมกับนิวอยู่ และซื้อรถให้ผมอีกหนึ่งคนเพื่อจะได้สะดวกเวลากลับบ้านมาหาท่าน วันเสาร์อาทิตย์ ส่วนนัทเขาก็ยังคงตามารับมาส่งผมอยู่ครับ แถมยังบังคับพ่อให้ซื้อคอนโดให้อีกเพื่อ เขาบอกว่าจะได้มาอยู่ใกล้ๆกบพวกผม บอกว่าอยู่หอแล้วเหงาละครับ ผมก็เลยแทบจะตัวติดกับมันเลยทีเดียว แต่โชคดีครับ อาทกับมดก็ย้ายมาอยู่คอนโดด้วยกัน เพราะว่าพ่อแม่เขาซื้อให้อยู่ เพิ่งตกแต่งเสร็จเลยย้ายมาอยู่ใกล้กับพวกผมเลยที่เดียว เห้อออและที่สำคัญคอนโดนี้เป็นคอนโดที่นายเกมอยู่กอ่นแล้ว ทำให้พวกเราไปมาหาสู่กันทุกวันเลย ครับ ทำให้มีความสุขจริงๆช่วงนี้ ....................................
ถ้าพูดถึงเรื่องความรักของผมหรอครับ นัทก็ยังคงเสมอปลายกับผมอยู่ แต่ผมไม่ตอบตกลงเป็นแฟนเขาหรอกครับ เพราะว่ามันติดเรื่องยุ่งๆหลายเรื่อง จนผมก็ลืมไปเลยทีเดียว แต่ก็ดีครับเพราะผมก็ไม่อยากเอาห่วงมาผกคอตัวเอง ก็เลยไม่รีบมากเท่าไหร่ ตอนนี้ก็รีบๆเรียนคับ เพราะว่าอยากจบเร็วๆ คืออยากจะไปช่วยงานยายของนิวเพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณที่ท่านมีเมตตาละครับ
วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของผมแล้วครับ ก็หมดไปอีกเทอมหนึ่งสำหรับนักศึกษาใหม่อย่างผม เพื่อนๆ เลยวางแผนว่าคืนนี้จะไปเที่ยวผับ และไปเที่ยวบ้านนัทที่หอหินพร้อมกันทุกคน เพราะครั้งที่แล้วไม่ได้ไปกัน มารู้ทีหลังว่าจริงๆแล้วทุกคนสอบเสร็จแต่นัทวางแผนไปเที่ยวกับผมสองคน เลยล็อบบี้ไอเพื่อนๆตัวดีของผมนี่ละครับ...ว่าแล้วไปแต่งตัวดีกว่า
“เก่งครับ เสร็จยังครับ”
“เสร็จแล้ว”
“นัท เราอายุไม่ถึงจะเข้าได้หรอ”
“ได้สิครับ มันเป็นกึ่งผับกึ่งร้านอาหารเราเขาได้อยู่แล้ว รู้จักกับเจ้าของ”
“อ่ออ แล้วเพื่อนๆละ ไปไหนกันหมด”
“เขาไปรอที่ร้านอาหารแล้วครับเก่ง”
“งั้นไปกัน เดี๋ยวเพื่อนๆจะรอ”
“ครับ”
ตอนนี้ผมอยู่บนรถของนัทครับ ไอเต่าดำ
“เก่งครับ”
“ว่าไง”
“เมื่อไหร่นัทจะไดคำตอบลครับ”
“คำตอบเรี่องอะไร”
“ก็เรื่องที่หัวหินไง เก่งบอกว่าหายโกรธนัทแล้ว นัทก็เลยขอเก่งเป็นแฟน”
“เอ่อ.....”เอาไงดีว
“เก่งครับ เป็นแฟนนัทนะครับ”
“เอ่ออ...”
“นะครับ”
“ก็ได้”
“ไชโย เราเป็นแฟนกันแล้วนะครับ”
“อืม....”
“นัท สัญญากับเก่งนะ ถ้ามีอะไรต้องบอกเก่งนะ อย่าเหมือนเมื่อก่อนอีก”
“ครับ นัทสัญญา”
“เก่งครับ ตอนนี้นัทเป็นผู้ชายที่มีความสขที่สุดในโลกเลย”
“ทำไมอ่า”
“ก็แฟนนัทน่ารักไงครับ”แล้วมันก็เอามือมาจับมือผม ถมส่งสายตาหวานมาให้ ขนลุกเลยครับ
“นัท .. อย่าเว่อร์ได้ม้ย””จริงๆนะครับ”
“อืม”
“เก่งครับ...”
“ว่าไง”
“เก่งรักนัทมัก”
“.......................”
“นัทรักเก่งนะครับ เก่งรักนัทมั้ยครับ”
“เออ”
“หมายความว่าไงครับ”
“ก็รักนัทไง ถ้าพูดมากเดี๋ยวไม่เป็นแฟนเลย”
ผมกบนัทก็คุยกันไปเรื่อยๆ เมื่อถึงร้านอาหารพบว่านอกจากเพื่อนๆแล้วยังมีน้องชายตัวดีของผมนั่งอยู่ข้างๆอาท พอผมกับนัทเดินมาถึงโต๊ะ ทุกคนก็หันมา แล้วหนมาหาผม หลังจากนั้นไปในร้านดับลง........และก็มีแสงเทียนสว่างออกมาจากด้านหลังร้าน ................... พ่อครับ พ่อถือเค้กวันเกิดก้อนแรกในชีวิตของผมมา จากนั้นเพื่อนๆก็ร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้กับผม
“สุขสันต์วันเกิดนะลูก”
“ขอบคุณครับพ่อ” ตอนนี้ผมกับพ่อกอดกันแล้วครับ
“เป่าเทียนก่อนนะลูก อย่าลืมอธิษฐานด้วยนะลูก”
“ครับพ่อ”
ก่อนที่ผมจะเป่าเค้กผมของผมได้บอกกับแม่ว่า
“แม่ครับ แม่มองผมอยู่มั้ย ตอนนี้ผมมีพ่อ มีน้อง มีเพื่อนๆ มาดูแลผมแล้วนะครับ แม่ครับ ตอนนี้ผมมีคนที่ผมรักแล้วนะครับ อยากให้แม่อวยพรให้ผมกับนัทรักกันนานๆนะครับแม่ ขอให้แม่มีความสุขมากๆนะครับ ผมรักแม่นะครับ”
“ขออะไรละลูก..”
“ผมบอกให้แม่รู้ครับว่าวันนี้ผมมีความสุขมากๆครับพ่อ”
“พ่อขอให้ลูกของพ่อมีความสุขมากๆนะ”
“ขอบคุณครับ”
“อะนี่ของขวัญ” ของขวัญที่พ่อให้เป็นเช็คเงินสดครับ เพราะพ่อยังไม่รู้ว่าผมชอบอะไร เลยใหเอาเงินไปซื้อของ และท่ารู้ว่าผมจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เลยให้เงินไปใช้ครับ แต่ท่านยังไม่รู้ว่า นัท เป็นเจ้าภาพครั้งนี้ อิอิ
“อา กร ครับ”
“ว่าไงเจ้านัท”
“อาครับ ผมขออะไรอาไดมั้ยครับ”
“แกจะมาขออะไรอาในวันเกิดลูกของอาวะ” เออนั่นสิ มาขออะไรวะ ในวันเกิดของผม
“คือว่าผมของดูแลเก่งครับ คุณอา ผมรักเก่งครับ” เท่านั้นละครับ ทั้งโต๊ะมองนัทกับผมจุดเดียวกันเลยละครับ
“นัท แน่ใจนะว่ารักลูกของอา”
“ผมมั่นใจครับอา”
“เก่งรักนัทมั้ยลูก”
“ครับ...”
“แสดงว่ารักใช่มั้ย”
“ครับ”
“นัท อาเพิ่งได้เก่งกลับคืนมา นัทรู้มั้ยว่าอารักลูกของอาคนนี้มากแค่ไหน กว่าที่จะได้เขากลับคืนมาอีกครั้งมันลำบากนะ อาไม่รังเกียจกับความรักประเภทนี้หรอก นัทลองคิดดีๆว่ารักลูกอาจริงหรือเปล่า อาเชื่อว่า คุณอมรวดี และคุณอาคมก็คงรับเรื่องนี้ได้เหมือนกับอา อาเคยคุยกับท่านในเรื่องนี้แล้ว ท่านก็รับได้ ที่อาไปคุยเพราะว่าอาสังเกตพฤติกรรมของเราสองคน เลยนำเรื่องไปปรึกษาพ่อแม่ของเรา ท่านกไม่ว่าอะไร นัทรู้ใช่มั้ยลูกว่าพ่อแม่ของนัทรักนัทแค่ไหน ท่านจึงยอมให้นัทรักเก่งได้”
“ครับ อากร ขอบคุณมากครับ”
“นัท... ถ้าทำให้ลูกอาเสียใจ นัทรู้ใชมัย ว่าจะเจออะไร...................”
“ครับอา” คือพ่อของผมค่อนข้างที่จะมีอิทธิพลนิดหน่อยอ่าครับ เพราะว่าท่านเคยช่วยเหลือพวกข้าราชการ ตำรวจไว้มากอยู่
“อือ งั้นอาก็ยกเก่งให้เราดูแล”
“นัท ถ้าแกทำร้ายจิตใจหนูเก่งบะก็ ชั้นเอาแกตายแน่”
“ใช่ พ่อก็เอาแกตายแน่” อยู่ๆ ก็มีผู้ชายผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาในร้าย ผู้หญิงคนนี้ผมจำได้ครับว่าคือแม่ของนัท เพราะว่าผมเคยเห็นภาพของท่าน และท่านก็เคยมาปรากฏตัวในความฝันของผม (จำได้มั้ยเอ่ย)
“พ่อแม่” นัทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจ
“เรียกทำไมเสียงดัง ไม่กลัวพ่อแม่หูแตกหรอยะ”
“ขอโทษคุณกรด้วยนะคะ ที่ดิชั้นกับคุณอาคมมาช้า พอดีมีธุระสำคัญละคะ แต่ตอนนี้เรียบร้อยแล้ว”
“ไม่เป็นไรครับ”
“แม่กับพ่อมาได้ไงครับ”
“ขับรถมาไง”
“หนูเก่งใช่ม้ยลูก”
“ครับ”
“น่ารักจัง มาให้แม่กอดหน่อย”
“เอ่อ.....” แล้วผมก็เดินไปให้ท่ากอด
“นัทแม่รู้เรื่องของเราทั้งหมดแล้วนะ ที่แกทำไว้กับเก่ง”
“แม่รู้ได้ไงครับ”
“เอ่ออ... จากผมเองครับ” นายกาญจน์พูดขึ้น
“เก่งบอกกาญจน์หรอ”
“........................” ผมส่ายหน้าครับสงสัยกาญจน์รู้ได้ไง
“เอ่อ ผมเล่าให้กาญจน์ฟังเองครับ” อ่าววววว ไออาท แกไปยุ่งอะไรกับน้องตรูวะ
“นี่นัท แกไม่ต้องสงสัยนะว่าชั้นรู้ได้ไง แต่ถ้าแกทำอีกละก็ เจอช้นแน่ ใครสั่งใครสอนแกให้ทำอย่างนั้นห๋า นี่ถ้าหนูกาญจน์ไม่บอกแม่ แม่คงไม่รู้เลยว่าลูกชายตัวดีของแม่ ทำไมมันขี้ขลาดอย่างนี้ เหมือนพ่อมันไม่มีผิด”
“อ่าวคุณ อย่ามาว่าผมสิ ลูกมันทำของมันเองไม่เกี่ยวกับผมนะครับที่รัก”
“ถ้ามันไม่ได้คุณ แล้วมันได้ใครละคะคุณอาคม”
“อ้าว ซะงั้น นัท แกนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆว่ะ สู้พ่อก็ไม่ได้ ป่านี้ถ้าเป็นพ่อนะคงจะ....”
“จะอะไรคะคุณ”
“ป่าวครับ”
“หนูเก่งลูก”
“ครับคุณอา”
“ว้ายย อย่าเรียกอาเลยจะ เรียกแม่ดีกว่า”
“เอ่อ ครับคุณแม่”
“น่ารักจัก มาให้แม่หอมหน่อย”
“ไม่ได้นะแม่ ผมหวง”
“นี่แม่แกนะ”
“ไม่ได้ครับ เก่งมานี่” นัทมันลากผมให้ไปนั่งตักมันเลยครับ
“นี่ นัทเกรงใจคุณอากรเขาบ้างสิ”
“ขอโทษครับคุณพ่อ”
“พี่นัท มาเรียกพ่อผมว่าพ่อได้ไง พ่อยังไม่อนุญาตเลย” เจ้ากาญจน์พูดขึ้น
“อ่าวก็เก่งยังเรียกพ่อกับแม่พี่ได้เลย ที่สำคัญทำไมจะเรียกพ่อว่าที่ภรรยาของพี่ว่าพ่อไม่ได้หะ (ตอนนี้ทุกคนในโต๊ะโห่ไอนัท เพราะว่าความกล้าหน้าด้านของมันครับ)เดี่ยวนายกาญจน์เราต้องมีเรื่องคุยกันอีกนะ”
“พี่เก่งครับ พี่นัทจะมาทำร้ายผม พี่เก่งช่วยผมด้วยนะครับ” ตอนนี้ผมเอามือไปปิดที่เอวนัทแล้วครับ จ้อหาหน้าด้านเกินเหตุ กับมาขู่น้องสุดที่รักของผม
“โอ้ยย เก่งครับ มาหยิกนัททำไม”
“ทำไม หยิกไม่ได้หรือไง”
“ได้ครับที่รัก” เสียงโห่มาอีกรอบแล้วครับ
“นัท ถ้าแกทำให้หนูเก่งเสียใจอีก ชั้นจะไม่จัดการแกเข้าใจมั้ย”
“หนูเก่งลูก มีอะไรบอกแม่นะ แม่จัดการให้”
“ขอบคุณครับ เดี่ยวผมจะฟ้องคุณแม่ถ้านัท ทำร้ายผม” ต้องประจบว่าที่แม่สามีก่อนครับ
“น่ารักจังเลย ลูกสะใภ้ชั้น”
“คุณ รักษาอาการหน่ย”
“ทำไมละคะคุณอาคม ก็เรามีลูกสะใภ้น่ารักขนาดนี้”
“งั้นเก่งมาให้พ่อกอดหน่อยลูก”
“นี่คุณอาคมคะ”
“ครับ”
ทุกคนอมยิ้มกับความน่ารักของครอบครัวของนัท ผมก็ดีใจครับที่วันเกิดของผมมีแต่สิ่งดีๆ ตอนนี้ทุกคนก็สังสรรค์กันไป ผมเลยของแยกออกมาเดินลับลมนอกร้านซะหน่อย ผมเดินมาเรื่อยๆ ดูท้องฟ้า วันนี้พระจันทร์สวยมากครับ ทำให้ผมอดคิดถึงแม่ไม่ได้
“แม่ครับ วันนี้เก่งมีความสุขมากที่สุดเลยครับ อยากให้แม่มาอยู่ด้วยจัง”
“เก่ง”
“ครับพ่อ”
“มีความสุขมั้ยลูก”
“ครับ”
“คิดถึงแม่ละสิ”
“ครับพ่อ พ่อครับ ขอบคุณมากนะครับ”
“เรื่องอะไรละ”
“ทุกๆเรื่องครับ”
“พ่อต่างหากที่ต้องขอบคุณลูก ขอบคุณแม่ของลูกที่เลี้ยงดูลูกที่น่ารักอย่างนี้ให้พอ่”
“พ่อครับ” ตอนนี้น้ำตาผมไหลมาแล้วครับ
“คนเก่งไม่ร้องนะลูก”
“ขอบคุณจริงๆครับ เรื่องนัท”
“อะไรที่ลูกมีความสุขพ่อก็ดีใจ”
“พ่อครับ พี่เก่งครับ มายืนทำอะไรตรงนี้ กันครับ”
“มานินทาเราอยู่ไง เจ้ากาญจน์”
“โห อารายอ่าครับ”
“มานี่สิ” ผมเรียกน้องครับ
เราทั้งสามคน ยืนคุยกันด้วยความสุขครับ ยืนกอดกันสามคนพ่อลูกอย่างมีความสุข
และผมรู้ครับว่าแม่ก็สามารถรับรู้ได้ เพราะว่าแม่คงอยู่ในใจผมตลอดไปครับ
“พ่อครับ เก่งครับ เจ้ากาญจน์ ไปทานข้าวกันครับ” เสียงคนรักของผมเรียกไปทานข้าวแล้วละครับ
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
+1 ให้เลยอัพไวมากๆอ่านแทบมะทันอ่านจนจะตาเหลือกแล้วนี่
-
มาได้ทันใจจิงๆเลย
ขยันจิงๆๆเลย
-
ตอนนี้เลิศศจังชอบบ
-
อยากมีแบบนี้มั่งจัง
มีความสุขที่ซู๊ดดดดดดดดด
อิอิ
-
มีความสุขกันดีจัง อิอิ
ครอบครัวนัทนี่รั่วได้ใจเหมือนกันนะเนี่ย
+1 ให้กับความขยัน
:กอด1: :กอด1:
-
หนูเก่งไม่จนแล้วนะจ๊ะ
ร่ำรวยความสุข ความรัก ฯลฯ
-
หลังจากผมกลับมาจากการเที่ยวหัวหินแล้ว
ก้เปิดเทอมเลยครับ เพราะนี่เป็นการปิดเทอมเล็กเท่านั้นเอง เลยไปเที่ยวได้น้อย
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกครับ
ผมกับนัทเข้ามาในห้องเรียนด้วยกัน
แตตอนนี้เพื่อนๆหลายคนก็คงไม่แปลกใจแล้วละครับ เพราะฝีมือของยายมด เพื่อนีกของผมนี่เอง
เที่ยวไปประกาศเหตุการณ์ณืความรักของผมให้เพื่อนๆรู้กันทั้งคณะ ทำให้หลายๆคนตอนนี้เริ่มจัขตามองแล้วละครับ เพราะว่านัท เขาได้เข้าประกวดเดือนองมหาวิทยาลัย ถึงแม้ว่าจะไม่ต่ำแหน่ง เนืองจากกรรมการไม่ค่อยเห็นด้วยเพราะเรื่องที่นัททำไว้กับผม หลายเรื่องเลยทำให้เขาชวดตำแหน่งนี้ แต่เขาก็ได้เข้ารอบสุดท้ายนครับ ตอนนี้เพื่อนๆหลายคนเริ่มเขามาทักทาย มาพูดคุยกับเรา ก็สนุกดีครับ
“สวัสดีเก่ง”
“หวัดดีหวาน ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีมั้ย” จำหวานได้มั้ยครับเพื่อนสนิทคนเก่าของมด
“แหม เก่งก็ เราก็ไม่ค่อยว่าจะ พอดีช่วงนี้เราต้องไปถ่ายแบบ ของ...... ละ”
“หวานเป็นนางแบบหรอ ยินดีด้วย”
“แหม เก่งก็คนเราก็ต้องดันตังเองสิจิ ใครจะมานั่งจมอยู่กับความจนละ” คือหวานขาดการติดต่อจากพวกผมไปละครับ หวานเลยไม่ค่อยรุ้เรื่องของผมมากเท่าไหร่
“อืม ยังไงเราก็ยินดีด้วยนะ”
“จะ ถ้ายังไงมีเรื่องให้ช่วเหลือก็บอกเรานะ เรายินดีช่วย”
“ขอบใจมากหวาน”
“อืม เดี๋ยวเราลองไปถามพี่ที่กองก่ายดูนะว่า มีตำแหน่งอะไรให้นายทำบ้าง”
“เอ่ออ คือว่าเราไม่รบกวนดีกว่า”
“แหม รบกวนอะไรจะ ถือว่าเพื่อนช่วยเพื่อนไง”
“อืม ขอบใจจริง”
“งั้นเดี๋ยวเราไปก่อนนะ พอดีต้องมีคิวถ่ายอีกอ่ะจะ”
“บะบาย”
“บายจ้า”
.....................................................
“เก่ง ยายหวานมาคุยอะไรกับนาย”
“เขาก็มาบอกว่าเป็นนางแบบ แล้วจะหางานให้เราทำ”
“แหม เป็นแค่ตัวประกอบ ทำมาเป็นโม้”
“อืม ช่างเขาเถอะ”
“แล้วนี่มาเสนองานให้งานทำเลยหรอ”
“คนเขาหวังดีนะ เลยชวนเราไปทำงาน”
“แหมม.... นี่นายคิดจะทำงานอีกหรอ เดี๋ยวนายนัทก็มาแหวกอกหรอก”
“คงไม่มั้ง เราคงไม่ทำตอนนี้หรอก”
“จ้า .. ไปฟิวส์กันมั้ย จะไปเดินดูเครื่องสำอางหน่อย มันหมดแล้ว”
“เอาดิ ใครปมั่ง”
“ก็มีชั้นกับนาย”
“อ่าวอาทละ”
“ไปหาเพื่อน”
“อืม”
“แล้วสุดที่รักของแกละยะ”
“นัทหรอ ไม่รู้ไปไหนเห็นบอกว่ามีธุระกับอาจารย์ เดี๋ยวค่อยให้ตามไป”
“หรอ...”
“อืม..ไปกันยัง”
“ป่ะ”
................................................................................
ห้างฟิวส์ โซนเซ็นทรัล
“เก่ง..นายว่าเอาสีนี้ดีมั้ย”
“คือ เราดูไม่เป็น”
“นี่ ช้นให้นายมาเป็นเพื่อน มาเลือกนะ ไม่ใช่ให้มาเดินตาม”
“ก็คนมานเลือกไม่เป็นนิ”
“เออ รู้แล้ว เลือกเองก็ได้”
“............................”
“เก่ง มด มากันสองคนหรอ”
“อ้าวหวาน มาได้ไง ไหนบอกว่าไปทำงานไง”
“อ่อ พอดีงานของเรางดจะ เพราะวันนี้ฝนตก ให้ไปถ่ายวันใหม่ นี่เราก็มาเดินกับเพื่อนนางแบบ ทางด้านโน้นไง” หวานชี้ให้ดูกลุ่มเพื่อนนางแบบของตน
“มดจะ สีนี้คงไม่เหมาะกับเธอหรอกนะ ชั้นว่าสีนี้ดีกว่า”
“หรอ แต่ชั้นว่าชั้นชอบสีนี้มากกว่านะ”
“แต่ชั้นว่าไม่นะ ซื้อไปเดี่ยวไม่ได้ใช้นะจะ” หวานพูดขึ้น
“แหม..ใช้ได้สิ”
“ถ้าเป็นหวานนะ ไม่ใช้หรอกยี่ห้อนี่ ไปดูของ.. .. ดีกว่า พอดีหวานแพ้ง่ายจะ”
“หรอ แต่เราว่า.... แพงสะเปล่านะ จริงๆคุณภาพก็งั้นๆ”
“หรอ....แต่หวานว่ามันเป็นรสนิยมมากว่านะจะ”
“แหม เพิ่งรู้นะจะว่าตอนนี้หวานก็ใช้ของแบรนด์เนมเหมือนกัน”
“ก็คนเขาก็ต้องพัฒนาบ้างสิ ไม่ได้จมและก็คบกับพวกจนๆ”ตอนนี้หวานมองมาที่เก่งและพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดๆ
“นี่ เธอว่าใครหวาน” มดเริ่มอารมณ์ไม่ดี
“ก็ถ้าใครจะรับก็รับไปสิ”
“มันจะมากไปแล้วนะ”
“ชั้นพูดความจริง”
....................................................................................
“หวาน มด เราว่าใช้ยี่ห้อไหนก็ได้”
“แหม เก่ง นายจะไปรู้อะไรละจะ เรื่องแบรนด์แพงๆ”
“หวาน มันจะมากไปแล้วนะ ทำไมเธอพูดอย่างนี้” มดพูดขึ้น
“ไม่เป็นไร มด เราว่ามดเลือกของก่อนเถอะ เดี๋ยวได้ไปอะไรกินกัน นัทโทรมาบอกว่าเดี๋ยวตามมา”
“ได้ วันนี้เก่งเลี้ยงมดนะจะ”
“ต้ายๆๆๆๆยายมด นี่เธอตกต่ำถึงต้องให้เก่งเลี้ยงข้างแล้วหรอ”
“หวาน คือเราขอโทษนะ เราขอให้มดเลือกของนะ หวานไปหาเพื่อนของหวานเถอะ”
“จะ ชั้นก็ไม่อยากยืนคุยกับพวกโลโซหรอกย่ะ”
................................................................................................
“เก่งไม่น่าห้ามเราไว้เลย ทำไมให้หวานพูดดูถูกละ”
“อย่าคิดมากสิ หวานก็เพื่อนนะ”
“นี่ เก่งไม่รู้หรอที่หวานมาคบเรากับอาทตอนแรกเพราะอะไร”
“ก็พอรู้ๆบ้างนะ แต่ก็เรื่องของเขานิ ไปเลือกเครื่องสำองค์ดีกว่า”
“อย่างนี้ทุกทีเลย”
“เอาน่า”
“ขอโทษคะ พี่เก่งใช่มั้ยคะ” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งจากกลุ่มของหวานเดินเข้ามาทักผม
“หนูเป็นเพื่อนของกาญจน์ ชื่อฝ้ายค่ะ เคยเห็นพี่ที่บ้านตอนหนูไปทำรายงานที่บ้านกาญจน์”
“อ่อ... น้องฝ้ายเอง สวัสดีครับ” ผมเริ่มจำๆๆได้ลางๆครับฝ้ายเป็นเพื่อนของน้องชายผม
“มาทำอะไรคะ”
“มาซื่อของเป็นเพื่อนเพื่อนครับ”
“ค่ะ ง้นหนูไปก่อนนะคะ”
“ครับ เจอกันครับ”
“เก่ง แกไปคุยกับเพื่อนยัยหวานทำไม” มดถามด้วยความสงสัย
“เพื่อนกาญจน์ เคยมาที่บ้าน”
“อ่ออ ช้นได้ของแล้วไปกันเถอ”
“อืม นัทก็มาถึงแล้ว”
...............................................................................................
-
^
^
^
^
^
เกลียดยัยหวาน
โลโซ แล้วทำตัวเป้นไฮไซ ชิ
-
โห :กอด1: อ๋อมแน่นๆ เลย อัพได้ยาวจุใจหลายตอนมาก
ไปสอบมาเป็นไงบ้างเอ่ย
ตอนนี้เก่งมีความสุขขึ้นเยอะเลย
แต่ยายหวานเนี่ย สงสัยต่อไปต้องรู้จากฝ้ายว่าเก่งรวยขึ้นแน่ๆ แล้วจะเป็นยังไงกันนะ
อ่านนิยายเรื่องนี้แล้ว อยากให้สร้างเป็นละคร ยิ่งตอนคุณหญิงย่าร้ายเนี่ย โดนมาก
-
ซึ้งมากๆๆนะ
-
ตามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยายหวานมาแปลกๆๆ มีเรื่องแน่ๆๆ
-
งี้จับตบเลย
-
เดี๊ยนน้ำตาไหล
มีความสุขจังเลย
เนื้อเรื่องต่อไปอย่าโหดร้ายนะคะสงสารคนอ่านด้วย
ขอเป็นเรื่อง โหดมันฮาก็แล้วกันงิงิง o13
แต่ชอบที่ดคือ โพลสไวได้ใจข่ะ สวยแพ้ไวนะคะ
เรื่องไหนช้าเดี๊ยนก็สะบัดบ๊อบใส่ รำคาน
-
:กอด1: เป็นกำลังใจให้น้องอ๋อมนะคะ เศร้ามาเยอะแล้วขอแบบมีความสุขบ้างนะคะ
ไม่น่าเชื่อว่าหวานจะเป็นคนแบบนี้นะ สงสารเก่งจังที่โดนดูถูก มดเก็เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับเก่งนะ
ชอบค่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะน้องอ๋อม :pig4:
-
:-[
สนุกมากมายคร้า
จับนังน้ำหวาน :beat:
หมั่นไส้คร้า
ปล.มาต่อเร็วๆๆนะคร้า รออยู่คร้า
ปล2.ไรเตอร์ไปสอบมาหรือป่าวคร้า เป็นไงมั้ง
:bye2:
-
อืมมมมม
อ๋อมหายไปไหนเนี่ย
รออยู่นะจ๊ะ
-
อยู่นีครับ
พอดีว่านเข้า
เลยไม่ได้อัพอ่า
:call:
-
ในร้านอาหารญี่ปุ่น
“เก่งครับ กินปลาดิบมั้ยครับ”
“เก่งครับกินสาหร่ายหน่อยสิ”
“นัท เก่งกินเองได้”
“นะครับ ให้นัทป้อนนะครับ”
“ไม่เอานัท”
“นี่นายสองคน ชั้นนั่งอยุ่ทั้งคนนะ ไม่เกรงใจชั้นบ้าง”
“อะนี่ มดกินปลาดิบมั้ยเดี๋ยวเก่งป้อน”
“แหม นายเก่งก็ ชั้นเขินนะ”
“ไม่ต้องเลยมด กินเองไปเลย เก่งครับ ป้อนนัทดีกว่านะครับ”
“เก่งจ๋า ป้อนมดนะค”
“อ่อ พอกันทั้งคู่เลย กินเองสิ”
“................................”
“แหม ห้างตั้งใหญ่ ทำไมชั้นต้องมากินร้านนี้ด้วยนะ” หวานพูดขึ้น
“พี่เก่งคะ ฝ้ายนั่งด้วยได้มั้ยคะ”
“เอ่ออ.....................”
“ได้สิจะ ชื่อฝ้ายหรอจะ พี่มดนะเป็นเพื่อนพี่เก่ง แล้วนี่พี่นัทเป็นคนพิเศษของพี่เก่ง
จะ มานั่งด้วยกันสิจะ”
“อ่อ ดีเลย วันนี้เดี๋ยวหวานขอเป็นเจ้ามือนะคะ”
“จะดีหรอหวาน” เก่งพูดขึ้น
“แหม ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้หวานเลี้ยงได้จะ”
“ช่างเถอะเก่ง นางแบบคนดังเขาจะเลี้ยง เราก็อย่าปฏิเสธเขาเลยนะ”
“งั้นราขอบคุณหวานมากๆนะ”
“ต๊ายตาย ทำเป็นคนอื่นคนไกล ยังไงก็เพื่อนกันทั้งนั้น ใช่มั้ยคะนัท”
“เอ่อออ..ครับ”
เดี๋ยวมาต่อใหม่ครับ
-
รอคับๆ
เก่ง ใจดีเกินอ่าาาา :กอด1:
ส่วน หวาน :beat: :beat: :beat:
-
หายไปไหนเอาของมาเซ่นก่องสาธุ :call: :call: :call: :call:
(เค้าล่อเล่นนะ)
:laugh: :laugh: :laugh:
-
มาเร็วๆ นะครับ รออยู่
-
สงสัยหวาน คงไม่หวานสมชื่อ o18
-
อ้าววว หวานมีการหันไปถามนัท
เริ่มคิดอะไรกะนัทรึเปล่าเนี่ยยายหวาน :beat:
งานเข้าแล้วเคลียร์เรียบร้อยแล้วเหรอจ๊ะอ๋อม
มาต่อให้ขอบคุณมากจ้า
-
:3125:งานเข้าแล้วเก่งเอ๋ย
-
ตัวมารมาแล้วววววว
เก่งระวังนัทให้ดีนะ
-
“ทั้งหมด 2800 บาทครับ”
“อิ่มจัง ตังอยู่ครบ ขอบใจมากนะจะหวาน” มดกล่าวขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกมด แค่นี้เอง”
“หวานครับ อะนี่ครับ” นัทยื่นเงินไปให้หวาน 3000 บาท
“ไม่เป็นไรหรอกนัท หวานเลี้ยงเอง”
“เก็บไปเถอะนัทหวานเค้าอยากเลี้ยงพวกเรา เสียน้ำใจแย่”
“อย่างที่มดพูดละจะ หวานเลี้ยงเอง ไม่เป็นไรนัท”
“เออ จะดีหรอหวาน ให้พวกเราช่วยออกดีกว่ามั้ย”
“แหมเก่ง พูดเหือนตัวเองมีเงินมาจ่า..อุ้ยล้อเล่นจะ”
“มันจะมากแล้วนะหวาน แกมาดูถูกเก่งได้ไง เอานี่ไป ชั้นไม่อยากมีบุญคุณความแค้นกับแกหรอกนะ” มดยื่นเงินไปให้หวาน 2800 ไม่ขาดไม่เกิน แล้วเดธอก็เดินออกไป
“หวานรอเราด้วย” เก่งรีบเดินตามเพื่อนไป
“เก่งครับ รอนัทด้วย”
.....................................................
“มดเป็นอะไรหรอ หึ”
“เก่งไม่รู้หนอว่าหวานมันดูถูกเก่ง”
“ช่างเขาไปเหอะ อย่าใส่ใจเลย”
“ได้ไงละ”
“ช่างเถอะ ไปกินไอติมกัน เดี๋ยวให้นัทเลี้ยง”
“นัทเลี้ยงหรอ ไม่อั้นนะเก่ง”
“ได้อย่แล้ว ใช่มั้ยนัท.....”
“ครับเก่ง”
………………………………………
“เก่งครับ คืนนึ้ไปนอนห้องนัทมั้ย”
“ไม่ครับ เก่งจะนอนเป็นเพื่อนนิว”
“อ้าว นัทก็เหงาสิครับ”
“ก็ไปให้เกมไปนอนเป็นเพื่อนสิ”
“โห เก่งอ่า เกมไม่เหมือนเก่งนะครับ ไปนอนทีห้องกับนัทนะครับ”
“ไม่”
“..............................”
จริงๆ ผมก็อยากไปนอนกับนัทนะครับ แต่ว่าผมไม่พร้อมครับ ทำยังไงได้ ก็คนมันกลัวนี่น่า ยังไงช่วงนี้ผมก็ไม่ไปนอนกับนัทหรอกครับ ขอเล่นตัวหน่อยช่วงนี้ อิอิ
-
ขอ :beat: :beat: :beat: นังน้ำหวานซกหน่อยหมั่นไส้คร้า
ปล.ไรเตอร์อยากให้นังน้ำหวารู้เร็ววววจังเลยคร้าว่าเก่งก้อมีตังนะค้รา :L2:
-
“นิว ทำอะไรอยู่”
“เอ่ คือว่าเราจะต้องไปเที่ยวทะเลกับเกมอ่ะเก่ง ผลัดมาหลายครั้งแล้ว” ตอนนี้นิวกำลังเก็บเสื้อผ้าเข้ากระเป๋า
“แล้วไปวันนี้”
“วันนี้ไง 2 วันกลับ เพราะเราไม่มีเรียน”
“อืม”
“เก่งอยู่ได้นะ”
“อืม ได้ดิ”
“หรอ เดี๋ยวเราซื้อของมาฝากแล้วกัน อ้อ ให้นัทมาอยู่เป็นเพื่อนมั้ย”
“ไม่ต้องหรอก อยากอยู่คนเดียวบ้าง”
“อืมม ได้ เดี๋ยวโทรหา”
“อืม เที่ยวให้มีความสุขนะ”
“คราบบบฟ๋ม”
“บะบาย”
“บายครับ”
................................
นิวไปเที่ยวทะเลกับเกมครับ คู่นี้รักกันจริงงๆเลย จนบางครั้งผมก็แอบอิจฉาความรักของสองคนนี้ ส่วนผมนี่สิครับ ความกล้าเท่านั้นเอง ผมไม่กล้าเลยทำให้ผมปิดอะไรบางอย่างกับนัทอยู่ ผมไม่รู้ว่าเขาจะทนผมได้แค่ไหน แต่ถ้าเขารักผมก็คงต้องรอครับ........เห้อ
วันนี้ก็คงเป็นอีกวันหนึ่งที่ผมต้องอนคนเดียว จริงๆแล้วผมก็อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง นะครับ บางทีการที่ต้องอยู่กับคนอื่นตลอดเวลาทำให้เราขาดความเป็นส่วนตัว บ้าง
ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วครับแต่ท้องผมนี่สิยังหิวอยู่เลย ลงไปซื้อของที่ 7 /11 หน่อยครับ
...............
ขณะที่ผมกำลังเลือกของใน 7/11 ผมเห็นคนรักของผมครับ กำลังคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง คนๆนั้นผมรู้จักดีครับ คือหวาน อดีตเพื่อนสนิทของผม ดูเหมือนว่าสองคนนั้นจะสนิทกันมากครับ ถึงกับนั่งเก้าอี้ใกล้ๆกัน
-
หวังว่าไม่ได้นั่งกะนัทน๊า
-
เอ่อ หวังว่าจะแค่เป้นเพื่อนนะ -*- ทำไมตัวเอกมักจะเจ้าชู้ทุกเรื่องเลย ชิ :z3:
อย่างนี้ต้องตีให้ตาย :beat: :beat: :beat:
-
มาแล้ว มารร้าย
-
เห็๋นตั้งกะตอนที่แล้วๆ ว่าหวานมันต้องหันมาถามนัท
สงสัยจะจับนัทแน่เลย ชอบคนมีกะตังค์นี่
นัททำตัวดีๆนะ อย่าเผลอไปหลงคารมขึ้นมาล่ะ
:กอด1: อ๋อม ขยันอัพมากๆๆๆๆๆ
-
+1 ให้น้องอ๋อมนะคะ อะไรเพิ่งจะมีความสุขได้แป๊บเดียวจะมีมารมาผจญให้เกิดทุกข์อีกแล้วหรือนี่
ไม่เอานะ เค้าไม่ยอม ไม่อยากให้เก่งเศร้าอีกแล้ว สงสารเก่งค่ะ .... :impress3: :impress3:
-
เหอะๆๆ เพื่อนๆครับ
เรื่องนี้คนแต่งโรคจิตไงครับ
แบบว่านะ
ชอบอ่าครับ
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนที่ผมเห็นนั่งอยู่กับรักของผมครับ... ทำไมเค้าทำอย่างนี้กับผมได้ ทั้งๆที่เราเพิ่งจะดีกันไม่ถึงเดือน
ถามว่าผมโกรธมั้ย .... บอกไม่ถูกครับ
เพราะว่ามันรู้สึกตื้อไปหมดแล้ว ทั้งๆที่นัทบอกผมว่าเค้าจะกลับบ้านวันนี้ นัทโกหกผมมั้ย......... ครับ
ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงดี จะร้องไห้ดี หรือว่าจะเดินไปหาสองคนที่นั่งขี่กันอยู่
หรือผมจะทำยังไงดี
...............................................................................
เก่งค่อยๆหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา โทรไปยังเบอร์คนรักของตน
“......................................................”
“........................................................”
“.....................................................................” ผมเห็นว่านัทหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่ไม่รับสาย
“.........................................................”
“เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ......”
“...เลขหมายที่ท่าน..............................”
.......................................................................
นี่หรอครับคนที่เรียกว่ารักเขาทำกัน ดีเหมือนกันครับ จะได้จบกันสักที คนเลวยังไงมันก็ยังเลวอย่างนั้นละครับ
มันคงจะอธิบายอะไรทั้งนั้นแล้วครับ
แต่ผมยังอยากรู้ว่ามันคุยอะไรกัน จึงแอบเดินเข้าไปฟังใกล้
“นัทขา.......”
“ว่าไงครับหวาน”
“คืนนี้หวานไปค้างที่ห้องด้วยนะคะ”
“เอาสิครับ”
“แหมนัทก็ ไม่ปฏิเสธเลยนะ”
“ใครจะปฏิเสธ ผู้หญิงสวยๆอย่างหวานได้ละครับ”
“คะ...งั้นคืนนี้ให้หวานอยู่เป็นเพื่อนนัทนะคะ”
“ครับ”
“นัทคะ แล้วเก่งจะไม่ว่านัทหรอครับ”
“โอ้ย เขาไม่ว่าหรอกครับ อย่าไปสนใจเค้าเลย ก็แค่เพื่อน ตอนนี้เราอยู่กันสองคนนะครับ”
ผมแทบจุทรุดลงไปนั่งกับพื้นเลยครับ ถ้าผมไม่อยากเอาชนะคนอย่างนัท ด้วยการถ่ายวีดีโอ เพื่อเป็นหลักฐานสำหรับ คนเลวๆอย่างเขา คนอื่นจะได้ไม่ว่าผมว่าใจร้าย ดี จะได้จบกันสักที ผมจะไม่ร้อง ไม่ทำอะไรทั้งสิ้น ไม่โวยวาย ไม่ต่อว่า ไม่ยุ่งและจะลืมว่ามีคนๆนี้อยู่ในโลกอีกต่อไป
ตอนนี้ในใจของเก่ง ไม่มีคำว่ารักเหลือให้กับผู้ชายคนนี้ ไม่มีความแค้นให้กับคนเลวๆอย่างนัท เขาเหลือแต่ความว่างเปล่าภายในจิตใจ พลางหยิบสร้อยคอของแม่ขึ้นมา แล้วพูดระบายกับแม่ของเขา
“แม่ครับ ทำไมเก่งต้องเจอคนแบบนี้ด้วย เก่งจะลืมเขาครับแม่ เก่งเป็นลูกแม่ศรี เก่งต้องทำได้นะครับแม่ แม่เป็นกำลังใจให้เก่งด้วยนะครับ แม่ครับ เก่งรักแม่นะครับ”
...
“ฮัลโหล กาญจน์หรอ นี่พี่เก่งนะ มีอะไรให้ชวยหน่อย...................................”
“ครับพี่เก่ง เดี๋ยวผมบอกพ่อให้”
“ขอบใจมากน้องรัก อย่าลืมย้ำกับพ่อด้วยนะ เรื่องนี้อย่าบอกใคร”
“ครับพี่”
“บาย”
....................................................
ผมกลับมาอยู่บ้านแล้วครับ แต่เป็นบ้านอีกหลังหนึ่งที่ไม่มีใครรู้จัก พ่อกับกาญจน์รู้เรื่องนี้แล้ว แต่ผมสั่งห้ามว่าอย่าบอกใคร เพราะว่าผมไม่อยากให้ใครรู้ว่าผมอยู่ที่ไหน ผมต้องการลืมคนๆนั้นให้ได้ ผมปิดโทรศัพท์ และส่งข้อความไปบอกมด ว่าจะหยุดเรียนสักอาทตย์นึง และจะกลับไปเรียนใหม่ ไม่ต้องติดต่อกลับมา”
ช่วงที่ผมหยุดพักผ่อนหนึ่งสัปดาห์ เหมือนเป็นช่วงที่ทรมานมาก เหมือนคนที่มาเลิกยาก็ว่าได้ ผมใช้เวลาในช่วงนี้อยู่กับพ่อ และน้อง ทุกคนห่วงใยผม ทุกคนให้ความรักความอบอุ่น ให้กำลังใจ จนผมสามารถที่จะประคับประคองจิตใจให้แข็งแรงขึ้นได้ ตอนนี้ผมลืมคนคนนั้นได้หมดแล้วครับ แต่ในส่วนลึกของจิตใจผมไม่รู้จริงๆว่าลืมเขาไดหรือยัง ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาถึงมันไม่มาก แต่มันไม่มาก แต่มันก็ทำให้ผมมีความสุขจริง ตอนนี้พ่อได้ถอนหุ้นออกจาบริษัทของบ้านนัทหมดแล้ว พ่อบอกว่าไม่อยากที่จะยุ่งเกี่ยวด้วย แต่ผมก็ไม่ใส่ใจอะไรมากกับเรื่องนี้ เพราะเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ ผมไม่อยากไปยุ่ง แต่บอกว่าว่า ถ้าพ่อจะถอนหุ้นเพราะเรื่องของผม ก็อย่าถอนเลย มันจะทำให้พ่อเดือดร้อน แต่พ่อบอกว่ายังไงลูกต้องมาก่อน พ่อไม่เคยให้อะไรลูก พ่ออยากทำเพื่อลูก ผมก็คงแล้วแต่พ่อ ไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้อง
พ่อคงเห็นผมเครียดมาก จึงถามว่าอยากไปเรียนต่อเมืองนอกมั้ย เรียนเทอมนี้ให้จบแล้วพ่อจะให้ไปเรียนที่โน่น พ่อบอกว่าสามารถโอนเกรดได้ถ้าผมอยากไป หรือไปเริ่มต้นใหม่ก็ได้ หรือจะไปโครงการแลกเปลี่ยนนักเรียนของคณะที่ผมเรียนอยู่ เพราะพ่อมีเพื่อนเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่คณะ จึงทำให้มีข้อมูลมาบอกได้ ผมให้ผมตัดสินใจเลือกว่าจะเอายังไง ถ้าไปเมืองนอก พ่อกับน้องจะไปอยู่เป็นเพื่อน....
แต่ผมไม่อยากหนีปัญหาครับก็เลยไม่ไป ขอเรียนที่นี่ แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆจะบอกพ่อเป็นคนแรก พ่อก็โอเค ท่านบอกให้ผมเข้มแข็งเข้าไว้...............เห้ออออ
ทำไมชีวิตผมเป็นอย่างนี้ไปได้ครับ
พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่ผมต้องกลับเข้าไปเรียนอีกครั้ง ผมตั้งใจว่าจะบอกเรื่องนี้แค่ สามคนเท่านั้น คือ นิว มด และอาท ให้เข้าใจ ว่าตอนนี้เป็นยังไง และจะให้สามคนนี้ช่วยเป็นเกราะคุ้มกันผมได้
ผมจึงตัดสินใจโทรไปบอกนิว เพราะคิดว่าอาทกับมด คงจะรู้เรื่องบ้างแล้วจากกาญจน์ เพราะสองคนนี้สนิทกันมาก มักจะไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่บ่อยๆ และน้องชายของผมก็ยอมรับว่าตัวเองมีความรู้สึกดีๆให้เพื่อนของผม แต่ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน อยู่ในช่วงศึกษากันอยู่ เมื่ออาทรู้มดก็น่าจะรู้ผมจึงตัดสินใจโทรบอกนิว
“นิวหรอ”
“เก่ง หายไปไหนมา”
“คือว่า ....................................”
“เลวมาก”
“ชั่งมันเถอะ เราบอกนายไว้เท่านั้น อย่าไปยุ่งกับเค้านะ”
“อืม.... เราก็สงสัยอยู่ว่าเก่งหายไปไหน แล้วไอเลวมันก็โทรมาถามเราว่าเก่งไปไหน เราโทรหานายก็ไม่ติด เห้ออไม่เป็นไรนะเพื่อน เราอยู่ข้างนาย คนเลวๆอย่างนั้นอย่าเอาไว้ทำพันธุ์เลยนะ”
“อืม .... นิว เราว่าเราจะย้ายออก”
“อ้าวทำไมละ.........แล้วเราละ”
“นิวก็มาอยู่กับเราที่บ้านไง หรือว่านิวจะอยู่ที่คอนโดต่อก็ได้”
“ไม่อ่ะ เราไม่อยากเจอหน้ามัน ย้ายไปอยู่กับนายดีกว่า”
“อืม เดี๋ยวเราจัดห้องไว้ให้”
“อืม เดี๋ยวเราโทรบอกเกมให้มาขนของนะ”
“อืม”
“เก่งเรารู้นะว่าเรื่องนี้มันคงจะทำใจลำบากมาก เราอยากให้นายเข้มแข็ง นายยังมีเรานะ”
“ขอบคุณมากนิว อ่อ โทรไปเล่าให้มดกับอาทให้เราด้วย เราไม่อยากพูดเรื่องนี้อีกแล้ว”
“โอเค เพื่อน เดี๋ยวจัดให้”
“ครับ..คุณชายนิว แล้วเจอกันนะครับ”
“อืม เดี่ยวพรุ่งนี้เราจะขนของไปอยู่บ้านนาย”
“ครับ”
“บาย”
“บาย”
-
:z13: :z13: :z13:
จิ้มๆๆก่อน
แล้วตามไปตบมันไอ้นัท สารเลว :beat: :beat: :z6: :z6:
-
:m31:ไอ้นัทแกเลวมาก
สมกันดีนิ หญิงก็ร้ายชายก็เลว
:z6: :z6:สำหรับไอ้นัท
:beat: :beat:สำหรับนางหวาน
-
อ๊ากกกกกตบมันนังน้ำหวาน :beat: :beat: :beat:นักนี่หัวงูจังแช่งให้เก่งเจี๋ยนเลย
-
ชายชั่ว :z6: :z6: หญิงเลว :beat: :beat: เหมาะกันมาก
เหมือนกิ่งก้านใบตำแย :angry2:
สงสารเก่งจังเลย :เฮ้อ:
อินจัด
:กอด1:
-
ม่ายรู้สึกค้างงงอย่างแรกมาต่อโดยเร็วเด้ออ
-
ตกลงอยากให้ใครเป็นพระเอกครับ :pig2:
-
ขอ :beat: :beat: :beat:นังน้ำหวน และไอ้นัท แม่งแล้ว
ปล.ต่อเร็ววววเด้อ มันค้าง
ปล2.แล้วใครเป็นพระเอกอ่ะเนี้ย :bye2:
-
รีบๆ มาต่อหละครับ มันค้างคาจิงๆ
-
+1 ให้น้องอ๋อมนะคะ ดีค่ะที่เก่งตัดใจจากนัทได้ สงสารเก่งที่เจอะเจอแต่คนเลว และไม่จริงใจ
แต่ในส่วนดีเก่งยังมีพ่อ น้อง และเพื่อนอย่างนิว มด อาท ที่คอยเป็นกำลังใจให้ มังคงพอจะลบล้าง
กันไปได้บ้างนะ คนแต่งบอกโรคจิต แต่คนอ่านพออ่านแล้วจิตกว่าอีก จิตตกเลยเนี่ย ทำไมนัทถึงเลว
แถมยังไปช่วยสร้างความเลวกับน้ำหวานอีก อยากรู้ตอนต่อไปแล้ว รีบมาต่อไว ๆ นะคะ :pig4:
-
ขอตบไอนัทกับยัยน้ำหวานคู่นรกหน่อยเถิด :beat: :beat: :beat:
ตามด้วยถีบ :z6: :z6: :z6:
น่าสงสารเก่งมากมาย ไม่น่าไปปล่อยใจให้คนเลวๆเลย อยากรู้จังว่ามันจะทำตัวยังไง ไอเลวเอ๊ย :m31: :m16:
รอตอนต่อไปครับ คุงอ๋อม ป๋มลงแดงแล้วน้า แงๆ :m15:
-
“เก่งครับ หายไปไหนมา นัทตามหาแทบแย่”
“..............................”
“เก่งครับ เป็นอะไรมั้ยครับ ทำไมนัทติดต่อไม่ได้ละครับ”
“.........................”
“เก่งครับ หายไปไหนมา ทำไมไม่พูดกับนัทครับ”
“...........................”
“เก่งครับ”
“หุบปากของนายซะนัท”
“มด ทำไมพูดยังนั้นละ”
“นายน่าจะรู้อยู่แก่ใจ ชั้นไม่อยากจะพูด”
“เรื่องอะไร...ละมด บอกมาดิ เก่งครับนี่มันอะไรกัน”
“...............................”
“นายนี่มันเลวจริงๆนัด”
“นิว.......ทำไมว่าเราอย่างนั้น”
“เราอยากจะว่นายมากกว่านี้อีกนัท กลับไปซะแล้วอย่ามายุ่งกับพวกเราอีก”
“เก่งครับ พูดอะไรบ้างสิ”
“.....................................”
นัทตรงที่จะเข้าไปหาเก่งแต่
“หยุดเดี๋ยวนี้นัท ไปให้พ้น”
“อะไรของมึงอาท กูจะไปหาแฟนกู”
“มึงอย่ามาปากหมาแถวนี้ ไสหัวไปซะ แล้วอย่ามายุ่งกับเก่งอีก อย่าหาว่ากูไม่เตือน ไปให้พ้น ไอคนชั่ว”
“มึงพูดงี้ มาตัวต่อตัวกับกูเลยมั้ย”
“เอาสิ”
“หยุดเดี๋ยวนี้น (เก่งตวาดขึ้น)... อาท อย่าเอาตัวไปมีเรื่องกับคนชั่วๆเลย ไปกันเอะ”
“เก่ง ทำไมพดอย่างงี้ครับ เก่งครับ มันเกิดอะไรขึ้น”
“.............................”
-
คนเลวเล่นละครน้ำเน่าต่อได้อีก :m31:
แง่งๆ
-
ผมไม่รู้ครบว่าจะทำยังไงดี
นัททำเรื่องเลวๆไว้กับผม ยังทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ที่สำคัญ มันเดินเข้ามา แล้วบอกว่าตามหาผมแทบแย่ แต่ข้อความที่ได้รับจากโทรศัพท์ของผม มีไม่กี่สายที่นัทโทรมาหาผมเท่านั้น นี่หรอครับคนที่เรียกว่ารักกัน
ผมไม่รู้คับว่าผมไปทำอะไรผิดไว้กับนัท แต่ทำไมเขาทำอย่านี้กับผมอีก ครั้งนี้มันเจ็บ จนชามากกว่าครั้งที่แล้วอีก มันชาจนไม่เหลือความรู้สึกอะไรอีกแล้ว
ผมไม่อยากเห็นหน้าคนๆนี้อีกต่อไป แต่มันเป็นไปไม่ได้ครับ เพราะเราเรียนอยู่ที่เดียวกัน ยังไงผมก็ต้องทน ถ้าเรื่องแค่นี้ผมทนไม่ได้ ต่อไปมันมากยิ่งกว่านี้แล้วใครจะรบไหวละครับ ตอนนี้ยังดีที่รู้เร็ว แต่ถ้าผมให้อภ้ยมัน แล้วมีครั้งต่อไป ผมจะทำยังละครับ ตอนนี้ผมทำได้เพียงแค่การตัดไฟไว้ก่อน ก่อนที่มันจะลุกลามมากกว่านี้ ตอนนี้ผมจะเรียนอย่างเดียว ระหว่างนัทกับผมจะไม่มีแม้แต่คำว่าเพื่อน เพราะผมคิดว่าถ้าคุณเป็นเพื่อนกัน ก็ไม่ควรที่จะอย่างนี้กับเพื่อน และยิ่งเป็นคนรักแล้ว คุณเอาความรักของผม กระทำเหมือนกับมันไม่มีค่า ผมก็ไม่อยากได้ครับ
ตอนนี้ผมมีความสุขที่ได้อยู่กับพ่อ กับน้อง กับเพื่อนๆ ทุกคนรอบตัวผมล้วนแล้วแต่เอาใจใส่
โทรมาคุย พาไปเที่ยว แต่ผมก็อดไม่ได้ที่คิดอยู่บ้าง
มันก็จบไปแล้วจริงๆครับ
......................................................................................
ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี สี่แล้วครับ หลังจากวันนั้น ผมกับนัทก็ไม่เคยแม้แต่ที่จะได้พูดกันเลย
นัทพยายามที่จะพูดคุยกับผม แต่ผมไม่ต้องการมันครับ นัทตามตื้อได้เพียงไม่กี่เดือน นัทก็เริ่มมาคบกับหวานในฐานะคนรัก ทั้งคู่แสดงความรักให้คนทั้งคณะรู้ว่านรักกัน
มีแต่คนแซว คนอิจฉา แต่ยกเว้นผมและเพื่อนๆผม ไม่รู้สึกยินดียินร้ายกับความรักของเขาเลย ไม่ใช่ว่านัทจะหายไปจากชีวิตผม เพราะทุกวนเกิดนัทยังส่งของขวัญมาให้ วันวาเลนไทน์ก็ส่งข้อความ และดอกไม่มาให้กับผมตลอดสามปีที่ผ่านมา
ผมตั้งใจเรียน......................................
เรียน ทำกิจกรรม อยู่กับเพื่อน
มีอยู่บ้างครับที่มีคนเข้ามาจีบผม ผมให้ได้เพียงแค่คำว่าเพื่อนเท่านั้น
เท่านั้นจริงๆครับที่ผมให้ได้
ถึงแม้ว่าในบางครั้งพี่เอก จะเข้ามาดูแลสภาพจิตใจของผมบ้าง จนผมเผลอใจให้บ้าง แต่ผมรู้ดีครับว่านั่นไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความใคร่ ความหลง มากกว่า เพราะเราสองคนยังไม่มีใคร
อีกสองเดือนผมจะเรียนจบแล้วครับ ผมวางแผนว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศ
ไปเรียนพร้อมกับมด ไปหาสิ่งใหม่ๆในชีวิต ให้ผมได้พบเจอกับคนใหม่ๆ ยิ่งระยะหลังมานี้ ผมได้ยินข่าวหนาหนาหูเรื่องของหวานกับนัท..............
ดูเหมือนว่าหวานกำลังตั้งครรภ์ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องของเธอมากหรอกครับ เพราะว่า
ผมรู้เพียงว่าตอนนี้เธอกำลังมีชื่อเสียงมาก เธอดังมาก และมีคนให้ความสนใจกับหวานมาก และมีข่าวลือเกี่ยวกับหวานเยอะ จนผมไม่รู้ว่าความจริงมันคืออะไรกันแน่
แต่ผมไม่สนใจครับ เพราะอีกสองเดือนเท่านั้น ที่ผมกับมดจะไปสร้างอนาคตของตนเอง........... ที่ต่างประเทศ จุดประสงค์ของการไปนอกจากไปเรียนแล้ว ผมจะไปให้พ้นๆกับเรื่องต่างๆมากมายที่มันยังกวนผมอยู่
.........................................................................................
-
:z6: :z6:ไอ้นัท
สู้ต่อไปนะเก่ง
-
สู้ต่อไปครับเก่ง ก็แค่ผู้ชายเฮงซวยตัวเดียว เอิ๊กๆ :laugh:
-
อย่าไปได้ใส่ใจกับไอ้สารเลวนั่นเลย
-
คนเราหนอทำไมมันโลเลแบบนี้
:seng2ped:
-
ขอให้อัฟหลายๆรอบนะวันนี้อิอิไปไกลๆนัทเลยเก่งฉงฉานสมน้ำหน้าน้ำหวานมาน
-
สองปีกว่าแล้วครับ ทีผมใช้ชีวิตอยู่ที่อังกฤษ กับมด โดยที่ผมไม่มีโอกาสกลับไปที่เมืองไทยเลย
ตอนนี้ผมจบปริญญาโทแล้วครับ อายุ 23 ปี
ช่วงที่อยู่ที่นี่ ผมไดคิดทบทวนสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น เก็บความทรงจำที่ดีไว้ ส่วนเรื่องที่ควรจะลืม ก็ต้องลืมมันไป
ผมยังคงใส่สร้อยคอที่มีกรดูกของแม่ไว้ตลอดเวลา เพราะนี่เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองได้ใกล้ชิดกับแม่มากที่สุด ผมมักจะพาแม่ไปเที่ยวถานที่ต่างๆของประเทศอังกฤษ ผมจะเล่าเรื่องต่างๆให้แม่ฟัง
เหมือนกับว่าแม่ยังคงอยู่ข้างๆผมตลอดเวลา
อีกสองวันผมจะบินกลับไปยังมาตุภูมิ บ้านเกิดของผมแล้วครับ
ที่นั่น มีคนที่ผมรักและรักผมรออยู่ ผมตั้งใจว่าจะกลับไปช่วยงายบริษัทของนิว ตอนนี้นิวดูแลกิจการที่บ้านอยู่
ผมต้องการตอบแทนบุญคุณยายของนิวที่ให้การเกื้อกูลผมเสมอมา และพ่อก็ยินดีที่จะให้ผมไปทำงานด้วย
...............................................................................
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
“สวัสดีครับพ่อ ไงกาญจน์ โตขึ้นมากเลยนะเรา”
“เป็นไงบ้างลูก เดินทางเหนื่อยมั้ย มดไม่กลับมาด้วยหรอ”
“ไม่ค่อเยหนื่อยครับ คิดถึงคนที่นี่ ส่วนมดเห็นว่าจะต่อปริญญาเอก แล้วค่อยกลับมาครับ”
“อืม ดีแล้วลูก กลับบ้านดีกว่านะ “
“ครับพ่อ”
“เดี่ยวผมถิอกระป๋าให้ครับพี่เก่ง”
“ขอบใจมากกาญจน์”
“คุณกร หนูเก่ง หนูกาญจน์ สวัสดีค่ะไม่ได้เจอกันตั้งนานนะคะ”
“สวสดีครับคุณอา”
“แหม ทำไมเรียกซะห่างเหินขนาดนั้นละคะ แล้วนี่ไปยังไงมายังไงกันละคะ”
“มารับเก่งครับ เพิ่งกลับมาจากอังกฤษ”
“ค่ะ หนูเก่งโตขึ้นนะลูก น่ารักเหมือนเดิมเลย”
“ขอบคุณครับ คุณอาสบายดีนะครับ”
“ก็ดีตามที่เห็นละคะ ช่วงนี้ต้องเลี้ยงหลาน เลยเหนื่อยๆ”
“อ่อ กัสครับ สวัสดีคุณปู่กร คุรอาเก่ง คุณอากาญจน์ครับ”
“สวัสดีครับ คุงปู่ คุณอา”
“สวัสดีครับ” ชายสามคนกล่าวทักทายเด็กชายตัวเล็ก
“ลูกของนัทเค้าละคะ นี่ก็ได้สามขวบแล้ว พามารับพ่อเค้า พอดีไปดูงานที่อเมริกาคะ”
“เอ่อ คุณอาครับผมขอตัวนะครับ พอดีรู้สึกเหนื่อยๆ”
“จะ ยังไงให้อาเลี้ยงข้าวสักมื้อนะ อาอยากคุยด้วย”
“ไม่รบกวนครับคุณอา “
“อาอยากคุยกับหนูเก่งจริงๆนะลูก ให้อาคุยด้วยได้มั้ย”
“ถ้าเป็นคุณอาได้ครับ”
“งั้นผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับคุณอา”
“จะ แล้วอาจะติดต่อไปนะ”
“”กัท ลาคุณอาสิลูก”
“สวัสดีครับ คุณอาคนสวย ไว้มาเล่นกับน้องกัทอีกนะครับ”
“เอ่อ............”
“สวัสดีครับน้องกัส อาเป็นผู้ชานะครับไม่ได้เป็นผู้หญิง”
“คราบ แต่คุงอา สวยนิครับ เป็นผู้ชายก็สวยได้ คุงพ่อ ยังเคยบอกน้องกัสเลย”
“.................................”
..........................................................................
เด็กผู้ชายคนนั้น น้องกัทคงจะเป็นลูกของนัทกับหวานแน่ๆ และข่าวลือของพวกเขาสองคนน่าจะเป็นจริง น้องกัสอายุได้สามขวบ เท่ากับว่านัทจะต้องมีน้องกัทก่อนที่จะเรียนจบ ผมไม่อยากคิดมากเลยครับ แต่เมื่อเห็นเด็กผู้ชายคนนี้ มันเหมือนกับคนคนนั้นมากเลยครับ ทั้งตา จมูก คำพูดก็คล้ายๆกัน มันทำให้ผมอดที่จะปวดใจไม่ได้ คนคนนั้นเขาเป็นผู้ชาย ยังไงเขาก็คงต้องการที่จะมีครอบครัวเป็นของตนเอง ยังไงเราก็ขาดกันแล้วครับ
ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันทั้งสิ้น
“พี่เก่งครับ”
“ว่าไงกาญจน์”
“เด็กผูชายคนนั้น”
“ทำไมหรอ”
“เป็นลูกของพี่นัทกับผู้หญิงคนนั้น”
“....................”
“พี่นัทครับ ทำใจดีๆไว้นะครับ ผมอยู่กับพี่”
“เฮ้ย กาญจน์นายเป็นอะไรไปวะ สงสัยอาทต้องทำอะไรแน่เลย มันเรื่องของเขาไม่เกี่ยวกับเราอยู่แล้ว น้องรัก”
“ครับพี่เก่ง ผมอยากให้ที่ทำใจได้นะครับ ถ้าพี่รู้สึกไม่ดี ผมยังอยู่ข้างพี่นะครับ ถ้าพี่จะร้องไห้ ผมยินดีที่จะปลอบพี่นะครับ”
“อืม ขอบใจมากน้องรัก” ผมอยากจะร้องไห้ออกมาตรงนี้ คำพูดของกาญจน์มันแทงใจผมมาก ผมต้องพยายามทำหน้าตาสดใส เพื่อปิดปงความปวดร้าวที่อยู่ข้างในใจ ผมไม่รู้ว่ามันจะทนได้ถึงเมื่อไหร่ ผมจะเก็บความทุกข์นี้ได้นานแค่ไหน .............................................................
...
“พ่อครับ ทำไมพ่อมาที่บ้านหลังนี้ครับ”
“ตอนนี้พ่อกับกาญจน์ย้ายมาดูฉลคุณย่า”
“เอ่อ.................”
“เก่งไม่ต้องกังวลหรอก ตอนนึคุณย่าทำอะไรใครไม่ได้แล้ว ท่านป่วยมาก ท่านเดินไม่ได้ มาปีกว่าแล้ว พ่อกกับกาญจน์เลยตัดสินใจกลับมาดูแลท่าน ถ้าเก่งไม่อยากอยู่ที่นี่เราย้ายไปอยู่ที่อื่นก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรครบับพ่อ อยู่ที่ไหนก็ได้ครับ”
“ขอบใจเก่งมากลูก”
“ครับ”
“สวัสดีครับคุณหญิง”
“เก่งรึป่าวลูก”
“เอ่อ ครับคุณหญิง”
“เรียกย่าสิลูก”
“เอ่อ.....”
“เก่งคงไม่ให้อภัยย่าใช่มั้ยลูก”
“เอ่อ....................”
“ย่าขอโทษนะลูก กว่าย่าจะรู้มันก็สายไปแล้ว ย่าขอโทษนะ ฮือออ”
“เอ่อ”
“ย่ารู้ว่ามันยากสำหรับเก่ง ย่าขอโทษ ย่าไม่ได้ตั้งใจพลาดเก่งจากพ่อของลูก ตอนนั้นย่าคิดแต่ว่าอยากให้ลูกชายของย่าได้พบกับคนดีๆ ฐานะเท่ากัน ย่าเลยกีดกันแม่ของลูก ตอนนั้นย่าโง่มาก ย่าท อะไรที่ไม่ควรทำ ย่ามันเลว สิ่งที่ย่าทำไป มันไม่สมควรให้อภัย ตอนนี้ย่าต้องรับกรรม ต้องนั่งรถเข็นตลอดชีวิต ย่าไม่มีใคร กรรมคงตาม ย่าที่พรากลูกพรากเมีย”
“เอ่อ... คุณหญิงครับ”
“ย่าไม่ขอให้เก่งให้อภัยคนแก่โง่ๆ คนเลวๆอย่างย่าหรอกนะ แต่ย่าอยากให้เก่งกลับมาอยู่ด้วยกัน อย่างน้อยบ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านของตระกูลเรานะลูก ย่าอยากให้เก่งกลับมาอยู่เป็นครอบครัวอีกครัง จะย่าออกไปอยู่ที่อื่นก็ได้”
“เอ่อ .....................” ผมหันไปทางพ่อเพื่อขอความคิดเห็น
“เก่งลูก ย่าขอโทษ” คุณหญิงพยายามลงมาจากรถเข็น เพื่อทีร่จะกล้มกราบหลานชายของหล่อน
“คุณห..........คุณย่าครับอย่าทำอย่างนี้ครับมันไม่ดี เรื่องที่แล้วมาชั่งมันไปเถอะครับ อยู่ด้วยกันนะครับ”
“เก่งลูก...............ฮือ มาให้ย่ากอดหน่อยลูก”
“ครับ”
ต่อจากนี่ไปเก่งจะได้อยู่ในครอบครัวที่สมบูรณ์ ย่าจากที่เคยรังเกียจ กลับคิดได้ว่าตนเองผิด มันเกือบจะสายไปซะแล้ว ที่เธอจะคิดได้ เธอตั้งใจเอาไว้ว่า สมบัติในส่วนของเธอจะยกให้หลานชายคนที่เธอตั้งแง่รังเกียจ เพราะเธออยากจะชดใช้สิ่งที่เธอทำไว้ทั้งหมด ต่อแต่นี้ไปเธอจะดูแลหลานยายของตัวแองให้ดี เพราะได้รับรู้ความทรมาร โชคชะตาที่หลานชายต้องเผชิญ ทำให้กลับมาโทษตัวเองว่าเป็นความผิดที่ตนเคยขับไล่หลานชายผู้น่าสงสารคนนี้
ส่วนเก่ง ให้อภัยย่าของตนเอง เพราคิดว่าการที่ตนมีความแค้นอยู่ในอก มันไม่ทำให้ชีวิตของตนมีความสุขเลย เก่งย่อมรู้ดี เพราะเขาเคยตกอยู่ในห้วงความแค้น เป็นช่วงที่ทรมานมาก ถึงแม้ว่าเขาไม่สามารถให้อภัยยย่าของตัวเองได้หมด แต่ทว่าต่อไปข้างหน้า ยังไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร ความโกรธมันอาจจะค่อยหายไป ถ้าเขาได้ใช้ชีวิตร่วมกับหญิงชราผู้นี้ ............................
ที่สำคัญ ตอนนี้เขาอยากให้พ่อและน้องไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องกังวลเรื่องของเขาอีก อยากทำอะไรเพื่อสองคนนี้ ให้สบายใจมากที่สุด เพราะทั้งสองทุกข์ใจกับเรื่องของเขามากพอแล้ว การที่มาอยู่และยอมรับย่าของตนเอง เพื่อที่จะให้คนที่เขารัก และรักเขา ทั้งสองคนสบายใจ ไม่คิดมาก ไม่ลำบาก
-
แอบอ่านมาตั้งหลายวันแล้วนะคับ
สนุกมากๆ
ที่แรกว่าเดินเรื่องเร็วแบบรวบรัดจัง
แต่ก็น่าติดตามดีคับ
ขยันลงมาก
เป็นกำลังใจไห้นะคับ
-
หนีไปตั้งไกล กลับมานึกว่าจะพ้นแล้ว
ก็ยังเจออะไรที่มันตามมาย้ำอยู่นั่นแหละ
สงสารเก่งจังๆๆๆๆๆ
:m15: :m15: :m15:
เป็นเราสงสัยคงร้องไห้โหตั้งแต่เห็นเด็กนั่นแล้ว
อินไปป่าววะกู
เอิ๊กๆๆ
-
ไอ้นัท
เบื่อคนชื่อนี้มากครับ
เห็นที่ไร อยากร้องไห้ทุกที
ใครก็ได้มาปลอบหน่อยเร้วว
:m15: :m15: :m15:
-
อยากบอกว่า คนแต่ง ขยันมาก อัพเยอะมากครับ สะใจคนอ่านเลยครับ อิอิ
-
แล้วเก่งจะมีความสุขจิงๆๆๆๆไมเนี่ย
รอวันที่เก่งจะมีรักเบ่งบาน
-
มันจะมีเบื้องหลังอะไรรึเปล่านะรออ่านแอบติดมาอั๊พทุกวันน๊าจ๊ะ :impress2:
-
สู้ๆ นะเก่ง :3123:
แล้วสักวันทุกอย่างมันจะดีเอง
-
ตกลงยังไงๆๆๆ :กอด1:
-
:o12:มีลูกกันด้วยอ่ะ ยังงี้ต้องเปลี่ยนพระเอกแล้วมั้ง อยากให้เก่งเจอคนที่ดีกว่านัท เพระแค่นี้ยังแบบนอกใจกันเห็นนน นัทเป็นคนที่เปลี่ยนแปลงอะไรง่ายมากเลยอ่ะ เหมือนมันไม่ค่อยมีความมั่นคงยังไงไม่รู้คร้า
ปล.วันนี้ขออัพซัก 10 ครั้ง มันลุ้นจนไม่รู้จะลุ้นยังไงแล้วคร้า ตื่นเต้นตื่นเต้น :o8: o13 :bye2:
ปล2. กัส=เก่ง+นัท หรือป่าวเนี้ย
-
“สวัสดีครับ เก่งพุดครับ”
“สวัสดีจะหนุเก่ง นี่แม่นะ”
“สวัสดีครับคุณอา”
“คือว่าแม่อยากเจอลูกจะ มีเวลามาพบแม่ได้มั้ย”
“ครับ”
“เจอกันที่ห้าง..นะลูก ตอนเที่ยงนะจะ”
“ครับ”
.............................................................
ณ ห้าง.................
“สวัสดีครับ คุณอา”
“สวัสดีจะ ลูกเก่ง”
“กัส ไหว้คุณอาเก่งสิลูก”
“ซา หวาด ดี คราบ คุณอาคนสวย”
“สวัสดีครับ น้องกัส”
“สบายดีนะลูก”
“ครับ สบายดีครับ แล้วคุรอาละครับ”
“ก็เรื่อยๆ ตามปะสาคนแก่ละลูก ตอนนี้แม่หยุดทำงาน เลี้ยงดูเจ้ากัสนี่ละ”
“ครับ”
“ตอนนี้แม่ก็ไม่ได้ทำงานอะไร ธุรกิจต่างๆก็ให้พ่อของกัสเขาดูแล ส่วนคุรพ่อ(สามี) เสียไปแล้วตั้งแต่ 5 ปีก่อน ตอนที่เก่งกับนัทเลิกกันอะจะ”
“ผมเสียใจด้วยนะครับคุณอา”
“ตอนนั้นธุรกิจเราไม่ค่อยดี้ท่าไหร่ คือว่า....”
“พ่อของผมถอนหุ้นออกใช่ม้ยครับ”
“จะ”
“ผมต้องขอทาแทนคุณพ่อด้วยนะครับ ที่ทำให้คุณอาต้องลำบาก”
“มันไม่ใช่ความผิดเก่งหรอกลูก ถ้ามันไม่ใช่เพราะคนของเรา มันก็คงไม่เกิดขึ้นหรอกจะ เพราะคุณกรเขาเคยบอกเราไว้แล้ว ถ้าทำให้ลูกเสียใจเขาจะถอนหุ้นออกจากบริษัทเรา มันเป็นข้อตกลงกันจะ”
“ยังไงมันก็เป็นเพราะผม ขอทานะครับ คุณอาผู้ชายท่านเสียได้ยังไงครับ”
“คือ พ่อเขาทะเลาะกับนัทเรื่องเก่งจะ คือว่าคุณกรเล่าความจริงให้เราฟัง”
“เอ่ออ....”
“ไม่ต้องกังวลหรอกจะ นัทเขายังไม่รู้เรื่องนี้”
“ครับ”
“คุณอาผู้ชายเขาเลยโกรธ ตีเจ้านัทสะน่วมเลย หลังจากนั้นก็เจ็บมาประมาณ 2-3 ปี ท่านก็เสียชีวิตจะ”
“เสียใจด้วยนะครับ คุณอา มีอะไรให้ผมช่วยก็บอก”
“หลังจากนั้น ธุรกิจเราก้ไม่ดีขี้น แม่ของเจ้ากัสก็ทิ้งเก่งไป เขามีเจ้ากัสตอนที่เรียนอยู่ปี 4”
“ครับ”
“แม่ก็ไม่รู้นะว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง แม่ต้องขอทาเก่งด้วยละกันนะลูก แม่ไม่มีโอกาสได้คุยกับเราเลย นัทเขาก็คงรับกรรมจาสิ่งที่เขาก่อ ตอนนี้เขาต้องทำงานหนักมาก เพี่อพยุงให้บริษัทอยู่รอดได้ เลี้ยงแม่กับเจ้าตัวเล็กนี้ละจะ”
“แล้วตอนนี้เจ้าตัวเล็กเป็นไงบ้างครับ ซนมั้ย”
“ก้ไม่เท่าไหร่หรอกลูก แต่ตอนนี้แม่ป่วยเป็นมะเร็ง ต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล เก่งก้ไม่มีเวลาดูแลเจ้ากัส แม่ก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน”
“เอ่อ คุรแม่ป่วยหรอครับ”
“จะ รู้มาหลายเดือนแล้ว แต่ก็เป็นไม่มาก นัทเขายังไม่รู้ว่าแม่ป่วย แม่ไม่อยากให้เขาเครียดจะ ตอนนี้เรื่องานก็มีปัญหามากพอแล้ว ไม่อยากให้เขามากังวลเรื่องนี้อีก”
“มีอะไรให้ผมช่วยก็บอกนะครับ”
“แม่ไม่รบกวนลุกเก่งหรอกจะ”
“แม่เป็นไรครับ มีอะไรให้ผมช่วยก็บอก”
“ไม่เป็นไรจะ แม่แค่อยากมาขอโทษลุกเท่านั้น”
“ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณอากังวลเรื่องกัส”
“จะ เจ้ากัสเป็นเด็กที่เข้ากับคนอื่นได้ยากจะ เพราะตอนเด็กๆหว่านเขาทำร้ายลูก เขาเลยไม่ค่อยกล้าอยู่กับคนอื่น แต่ว่ากับหนุ แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าเพราะอะไรถึงเรียกกว่า คุณอาคนสวย”
“ให้ผมช่วยเลี้ยงกัสบางวันก็ได้ครับ ช่วงที่คุณอาไปโรงพยาบาล”
“จะดีหรอลูก”
“ไปเป็นไรครับ ผมช่วยได้ ตอนนี้ก็ว่างๆอยู่ อยากให้คุณอาไปรักษา แต่มีข้อแม้ว่า ไม่ให้พ่อของเด็กรู้นะครับ”
“จะ แม่ขอบใจเก่งมากๆนะลูก”
“ไม่เป็นไรครับ”
“น้องกัสครับ”
“คับ คุง อา”
“เดี๋ยวว่างๆ มาอยู่กับคุณอานะครับ อาจะพาไปเที่ยว”
“จิรง หยอ ครับ”
“ครับ ถ้าน้องกัสเป็นเด็กดี ไม่กวนคุรย่า อาจะพาไปกินไอติม ไปซื้อของเล่น”
“จริง ๆ นะ ฮับ อย่าให้น้องกัส รอเหมือนคุงพ่อนะคับ”
“ครับ อาไม่ให้น้องกัสรอหรอกครับ”
“ครับ คุงอา”
“งั้นวันนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ คุณอา รักษาสุขภาพด้วยนะครับ นี่เบอร์โทรศัพท์ผมครับ”
“ขอบใจเก่งมากนะลูก”
................................................
-
^
^
^
เยส คนแรก (หรือป่าวหว้า)
น่าสงสารพ่อนัทอ่ะ เริ่มตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆๆแล้วอิอิอิอิ วันอัพสัก 10 รอบเลยนะคร้า :L2: :L2: :L2:
-
มีตัวกลางคืนดี แต่นัททำแบบนี้ไม่ไหวนะ :กอด1:
-
:beat: :beat:หวาน บังอาจ ทำน้องกัส
:z6: :z6: นัท ที่นอกใจเก่ง
-
บวก 1 ให้เลยจ้า อ๋อมขยันจริงๆ :L2:
มาอ่านรวบยอดสองวัน งงกะเจ้านัท
มันเป็นอะไรของมันกันอ้ะ
มันทำโดยไม่มีเหตุผลไรเลยเหรอ ซับซ้อนจริงๆ
แล้วกัสจะมาเป็นผู้ประสานรอยร้าวหรือไง
อย่าไปยอมนะเก่ง มันทำเกินไปแล้ว
-
เก่งห้ามใจอ่อนนะเจ้า
เคยให้โอกาสแล้วแต่นัทก็ยังทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เดียวก็เสียอีกหรอกข่ะ
(http://i269.photobucket.com/albums/jj45/mongyao/b2a681a6b0a64e2.jpg)
-
มาถึงตอนนี้เก่งยางไม่เสร็จนัทใช่ปะ อิอิ
-
ขยันลงดีจังคร๊าบบบบบบบบ
แต่ขอถามนิ๊สนึง
ทามมายปมเรื่องมันค้างๆงัยม่ายรุ๊ บอกไม่ถูก
แล้วมาต่ออีกนะคับ
-
เข้ามาวันนี้อ่านไปหลายตอนเลย
ชอบอ่ะ มาลงอีกนะ รออ่านต่ออยู่ค่ะ
ไหนตอนแรกรักเก่งมากไง
แล้วทำไมถึงทำแบบนั้นล่ะ
อ่านแล้วมันจี๊ดอ่ะ
อยาก :z6:นัท
-
สวัสดีค่ะคนเขียน โนว์ค่ะ
เพิ่งมาอ่านรวดเดียวเลย
เนื้อเรื่องน้ำเน่ามาก(แต่ชวนติดตามสุดๆ)
ชีวิตเก่งช่างเศร้า
ไอ้นัทขอสักหน่อย :beat: :z6:(ไม่น่ากดโหวตให้เล้ย เสียดาย) ทำเลวกับเค้ามาตั้งหลายปี พอเริ่มทำดีไม่เท่าไหร่ก็ลายออกเลยนะเอ็ง แถมโง้วโง่ถูกสาวมาจับได้ไงวะ(นอกใจด้วย)
ปลดมันออกจากพระเอกได้มะคะ :m16:(อินมากมาย)
-
เก่งจะมาเป็นแม่เลี้ยงอะปะนะ
-
ใช่เห็นด้วยกะ sNow
ปลดมันออกจากพระเอกได้มะ :z6:
-
:3123: :3123: :3123:
ขยันลงมากเลย
ขอบคุณครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อยาก + ให้น้องอ๋อมจัง แต่ตอนนี้บวกไม่ได้เพราะบวกไว้ยังไม่ถึง 24 ชม.ตามกติกาเลย :impress3: :impress3:
เรื่องกำลังสนุกมากเลยค่ะ สงสารพ่อ-แม่นัท และน้องกัสด้วย เด็กตาดำ ๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย เก่งทำถูกแล้วค่ะที่ไม่ถือ
โทษโกรธแม่กับน้องกัส เก่งเป็นคนมีจิตใจดีมาก แต่เชียร์ว่าไม่ให้กลับไปคืนดีกับนัทนะ ขอ :กอด1: น้องอ๋อมแทน +
ไปก่อนละกัน :L1:
-
ขอพระเอกคนใหม่ ไฉไลกว่าเดิม อิอิ ล้อเล่นนน ไอนัท สำนึกได้ก็สายแล้วนะแกกกก :beat: :z6:
มานั่งรอตอนต่อไป อิอิ
-
อ่านเพลินๆ
มาสะดุด เพราะตอนต่อไปยังมะมา :z3: :z3:
อร๊ายยย กะลังหนุกๆเลยอ่า
รีบๆมาต่อไวๆนะคับ อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแบบว่ามันคาใจมากๆๆๆๆ
-
รอเลยยยยย
-
เด๋วปูเสื่อรอจร้า :sad4:
-
ในที่สุดก็มีลูกแล้วนะคร้าบ
ทนอีกนิดทุกอย่างจะค่อยๆดีขึ้นนะคร้าบ
สู้ๆ คร้าบ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
ทำไมวันนี้มารอบเดียว
รอนะ :กอด1:
-
แว๊บบบบมาอ่านครั้งเเรกเลย :o8:
:sad11:นั่งร้องไห้หน้าคอมเลยครับ...ทำไมนัทเป็นคนเเบบนี้พูดมาได้ว่าเเค่เพื่อนกัน...ทุเรศที่สุด :fire:
:m31:อ๊ากกกกก...อ่านเเล้วเเค้น((แปลงร่างเป็นศรีเกษ))...เป็นผมคงฆ่ามันไปนานเเล้ว :z3:
รีบมาต่อนะคร๊าบบบบ...กำลังอินเลย :impress3:
-
งานนี้เอาเด็กมาล่อแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆเลย
รับเลี้ยงลูกแล้ว....... :-[ :-[
ต่อไปคงรับเลี้ยงพ่อ :laugh5: :t2:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย ไม่เว้นให้นู๋เม้นนเลยค๊าาา
แบบว่า เป็นเรื่องแรกที่นู๋อยากเม้นนม๊ากก แต่ไม่ทัน ก๊ากๆๆๆ( แต่ก็ดีทำให้อ่านได้นานขึ้น)
ยังไม่ไปถึงไหนหรอกค่ะ เพราะว่า ใจอยากเม้นนม๊ากก อยาก + ม๊ากกก
เหอๆๆ สนุกค่ะ แต่เหมือนเรื่องจะเร็วไปหน่อย(ก็ดีแล้ว จะบ่นไ ม____ห้วยก็กลัวจบเร็ว :serius2:)
แล้วก็ เวลาพูดกับ ที่นิว บ่นๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มาแล้ว เกม "ครับ" มาคำเดียว มันอ่านแล้วเหมิือนเกมส์ เป็นหน่ายๆเลย
(ทั้งๆ ก็ไม่ใช่) น่าจะมีคำต่อท้ายหน่อยเน้ออ ( บ่นอีกตู เขียนก็ไม่เป็นยังจะบ่น__มันดูมะเป็นธรรมชาติอ๊าา ห้วย :serius2:) เช่น ครับผม
ครับที่รัก คร๊าฟฟ(ภาษาวิบัติ แต่สื่ออารมณ์ได้ดี) รายประมานเนี้ยย (รายละเอียดเว่อร์ไปแล้วฉาน)
แต่รวมๆๆ โอค่ะ ชอบแต่ไม่ใส่รายละเอียดมากไปก็ดีอย่างนึงคือ อ่านรวดๆๆ แล้วไม่เบื่ออ
บางเรื่องต้องนู๋ลัดไป 2 บรรทัด 3 บรรทัด เพราะว่า เนื้อเรื่องน่าเบื่ออ(รออ่านต่ฉากหวานๆๆ อิอิ ซะงั้นตู)
เป็นกำลังใจให้ ต่อไปเรื่อยๆ นะค๊าา อย่างเพิ่งจบร็ว แต่ขอหวานๆๆ หน่อยย อิอิ o13
-
แง๊ มาย + มะได้เนี้ยยย
-
^
^
^
จิ้มรีบน เหมือนพี่ที่ดูแลบอร์ดปรับคอมเม้นให้ถึง 250 ถึงจะบวกได้คร้า (ถ้าจำไม่ผิดอ่ะนะจร้า)
:bye2:
-
ู^
^
^
^
^
ขอบคุณค๊าาา :pig4:
-
เอ่อ ค๊าา ลืมม เป็นงง ๆ คือว่าา
แม่นัทตอนนั้นเกลียด เก่ง ไม่ช่ายหรออ ไมตอนนี้เจอหน้าก็กรี๊ดด ใส่เลยย
หรือที่พ่อเก่งไปพูดกับพี่แม่ นัท ทำให้แม่นัทไม่เกลียดเก่งแล้วว (เพราะรวยขึ้น)
(หรือเจ้าของเรื่องลืมม :laugh:)
แล้วจะเป็นไงต่อ ผู้ชายคนนี้นิสัยมะดี อ่านแล้วเศร้าา หาพระเ ออกใหม่โดยด่วนน (อาจจะมีเบื้องหลังก้ได้ ใตรจะไปรู้^^)
แต่ยังก็ไม่ปลื้มแล้ว ไอ้นัทผีบ้าาา :m16:
-
เอ่อ
คือว่าแม่นัทไม่ได้เกลียดเก่งครับ ถ้าไปอ่านตอนแรกๆ คือฝันไง
แต่พอวันเกิดนัทแม่ตัวจริงมาแล้วไงครับ ไม่ได้เกลียดซะหน่อย
อิอิ
อย่าเพิ่งงดิ
ต้องอ่านดีๆ เพราะคนแต่งโรคจิต
พอดีเมื่อวานไม่ได้อัพต่อเพราะเน็ทใช้ไม่ได้ครับ
แล้ววันนี้มีสอบอีก
เดี๋ยวดึกๆค่อยมาอัพนะครับ
-
ค้าบ รีบมาต่อนะค้าบ
จาติดขอบจอรออ่านน้า
:pig4: :L1: :pig4:
-
อยากฆ่าคนอัฟโรคจิตจังข้อหาม่ะมาต่อ :fire:
-
รอนะคับ
มาด่วนเลยนะ
-
วันนี้โรคจิตหายไปไหน :m26:
ยังมะมาเหยอ :m28:
-
โดนหลอกกกกก :z10:
-
เอ่อ
คือว่าแม่นัทไม่ได้เกลียดเก่งครับ ถ้าไปอ่านตอนแรกๆ คือฝันไง
แต่พอวันเกิดนัทแม่ตัวจริงมาแล้วไงครับ ไม่ได้เกลียดซะหน่อย
อิอิ
อย่าเพิ่งงดิ
ต้องอ่านดีๆ เพราะคนแต่งโรคจิต
พอดีเมื่อวานไม่ได้อัพต่อเพราะเน็ทใช้ไม่ได้ครับ
แล้ววันนี้มีสอบอีก
เดี๋ยวดึกๆค่อยมาอัพนะครับ
ว๊ายย หน้าแตก :laugh: เขินจังงง(อายเลยแหละ :laugh:)
มารออ่านตอนต่อไปนะค๊าาา
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :serius2:
-
“สวัสดีครับ คุณอา”
“สวัสดีจะหนูเก่ง วันนี้อาขอรอบกวนหน่อยได่มั้ยจะ”
“ได้ครับ คุณอามีอะไรให้ผมช่วยครับ”
“คือ สองวันนี้อาต้องเข้าไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลจะ ตานัทติดประชุมทั้งสองวันเลย
อาฝากเจ้ากัสให้หนูเก่งดูหน่อยได้มั้ยจะ”
“ได้ครับ คุณอาให้ผมไปรับที่ไหนครับ”
“ไม่เป็นไรจะ เดี๋ยวอาไปส่งแล้วจะเลยเข้าโรงพยาบาล ให้อาไปส่งที่ไหนดีจะ”
“มาที่ห้าง...............ก็ได้ครับ พอดีผมเดินซื้อของอยู่”
“จะ.........สักครึ่งชั่วโมงนะ”
“ครับ....สวัสดีครับ”
...
“พี่เก่ง ใครโทรมาครับ”
“อ๋อ...คุณอาอมรวดีโทรมา”
“เค้าโทรมาทำไมครับพี่เก่ง”
“คือ เค้าจะฝากหลานเค้าให้เลี้ยง กาญจน์จำได้มั้ย”
“ครับ จำได้ครับแล้วพี่เก่งรับปากเค้าทำไมครับ”
“คือ คุณอาป่วยต้องเข้าโรงพยาบาล เจ้าหนูกัสไม่มีดูแล พี่เลยอาสาดูให้ เพราะว่าเด็กเข้ากับคนยาก”
“อ้าว... แล้วถ้าพี่เอามาเลี้ยงแล้ว..........”
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่เคยเจอแล้วก็เข้ากันได้นะ”
“แล้วแม่เขาละครับ ทำไมไม่ดู”
“พี่ก็ไม่รู้ เห็นว่าทิ้งกันไปแล้ว มั้ง”
“อย่างนี้นี่เอง”
“งั้นเดี๋วพี่ไปก่อนนะ ส่วนนายกลับถึงหอแล้วโทรหาด้วย”
“ครับ ผมคุณแม่คนใหม่”
“เดี๋ยวโดน เจ้ากาญจน์”
“ครับ ไปแล้วครับ”
..............................................................................
“สวัสดีจะ หนูเก่ง”
“สวัสดีครับคุณอา”
“สวัสดีอาเก่งสิลูก”
“ซา หวาด ดี กับ คุง อา คงสวย”
“สวัสดีครับน้องกัส”
“คุณอาสบายดีนะครับ”
“ก็ดีจะ คุณหมอนัดไปตรวจดูเนื้อร้ายจะ แม่เลยไม่รู้ว่าจะไปฝากที่ไหน พอดีพ่อเขาไม่ว่าง แม่ก็ไม่อยากให้เขารู้เรื่องนี้ พอดีถามหนูกัสว่าอยากไปอยู่กับใคร เขาบอกว่าอยากอยู่กับหนูเก่งจะ”
“น้องกัส อยากอยู่กับอาเก่งหรอครับ”
“กับ น้องกัสอยากอยู่กับคุงอากับ”
“งั้นสองวันนี้ไปอยู่กับคุณอานะครับ”
“กับ น้องกัสจาไปอยู่กับคุงอา”
“งั้นแม่ฝากด้วยนะลูก”
“รักษาสุขภาพนะครับ เดี๋ยวผมพาน้องกัสไปเยี่ยม”
“อย่าดีกว่าลูก พอดีเจ้ากัสเขากลัวโรงพยาบาล”
“ครับ แล้วผมจะติดต่อไป”
“จะ นี่เสื้อผ้าของกัสนะลูก”
“ครับ คุณอาออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่โทรหาผมนะครับ เดี่ยวผมเอาน้องกัสไปส่ง แล้วเด๋ยวผมโทรศัพท์ให้น้องกัสคุยกับคุณอานะครับ”
“แม่ขอบใจลูกมาก หนูเก่ง”
“ไม่เป็นไรครับ”
“น้องกัส ลาคุณอาครับ ด่ยวไปอยู่กับคุณอา”
“ซาหวาดดีกับ คุงย่า อย่าลืมซื้อขนมมาฝากน้องกัสนะกับ”
“จะ เดี๋ยวย่าซื้อขนมมาให้นะลูก มาให้ย่ากอดหน่อยสิครับ”
“น้องกัสรักคุงย่า มารับน้องกัสนะกับ”
“จะ อยาดื้อกับอาเก่งนะลูก ต้องเชื่อฟังอาเก่งนะลูก”
“ครับ น้องกัสจะเชื่ออาเก่ง”
“ย่าลาก่อนนะลูก”
การอำลาครั้งนี้ ดูเหมือนว่าเป็นการสั่งเสีย มากกว่าสั่งลา คุณอมรวดีกอดหลานชายสุดที่รัก และฝากฝังให้เก่งเลี้ยงหลานให้เป็นอย่างดี เพราะเธอไม่รู้ว่าการไปรักษาครั้งงนี้เธอจะมีชีวิตรอดอีกมั้ย
...............................................
-
:z13:
จิ้มๆ aom
ลงไว้งี้ +1 ให้เลยอิๆ
อยากอ่านต่อไวๆรีบมาลงอีกน๊า
-
เหอๆ สงสัยว่า เก่งกะนัทจะมีคืนสังเวียน เอ๊ยคืนดีแน่ๆ :serius2:
-
+1ให้aomจัง
แอบค้างนิดหน่อย แต่ก็ยังคงผิดหวังกับนัท ไม่อยากให้คืนดีกันง่ายๆ
-
มีค้างนะ
จะมีอะไรเกิดขึ้นอีกป่าวเนี่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่อยากจะคิดเลย
อิอิ
-
วันนี้จะเบิ้ลกี่รอบมั้ยเนี่ย :oo1:
-
ตอนนี้เด็กชายตัวน้อยมาอยู่บ้านผมแล้วครับ พ่อก็ไม่ว่าอะไร พ่อบอกว่ามีอะไรก็ช่วยเขาไป แต่ช่วยได้แต่ลูกเท่านั้น ส่วนคนเป็นพ่อห้ามไปยุ่งเด็ดขาด (แอบหวงลูกชายนะเนี่ย)
“น้องกัสครับ ไปอาบน้ำครับ”
“อาคงสวยอาบน้ำให้น้องกัสนะครับ”
“ได้ครับ ถ้าอาอาบให้ต้องเรียกอาว่าอาเก่งนะครับ”
“ก็ได้ครับ คุงอาคงสวย”
“น้องกัสครับ ทำไมเรียกอาว่าคุณอาคนสวยละครับ”
“ก็ น้องกัสเห็นคุงพ่อดูรูปคุงอา อ่าคับ”
“แล้วทำไมเรียกว่าอึK คุณพ่อไม่บอกชื่ออาหรอครับ”
“ไม่คับคุงพ่อไม่ค่อยคุยกะน้องกัส น้องกัสอยู่แต่กับคุงย่า เวลาคุงพ่อกลับบ้านก็จะอยู่แบนห้องกับ...........ฮือ... ฮึ” น้องกัสกำลังร้องไห้
“น้องกัสมาให้อากอดหน่อยครับ....”
“คุงอาคับ คุงพ่อไม่รักน้องกัสกับ”
“ทำไมน้องกัสคิดยังงั้นละครับ”
“คุงพ่อไม่ค่อยคุยกะน้องกัส เวลาน้องกัสไปหาก็จะบอกให้น้องกัสไปที่อื่น”
“คุณพ่อทำงานยุ่งรึป่าวครับ”
“ไม่รู้ครับ แต่เวลาน้องกัสไปหาคุงพ่อก็มองรูปคุงอาอยู่”
“อาว่า เราไปอาบน้ำดีมั้ยครับ เดี่ยวคืนนี้อากอดน้องกัสแทนคุณพ่อดีมั้ยครับ”
“คุงอาไม่โกหกน้องกัสนะครับ”
“ครับ อาไม่โกหกครับ ถ้าน้องกัสทำตัวดีๆอาจะพาน้องกัสไปกินไอติมด้วย”
“คับ ไปอาบน้ำกานดีกว่าคาบบ”
(ระหว่างที่เก่งอาบน้ำให้น้องกัส)เรื่องราวทีหลุดออกมาจากปากน้องกัส ทำใหผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลยครับ ดูเหมือนว่าพ่อของเขา จะไม่ค่อยดูแลลูก แม้กระทั่งการพูดคุยยังไม่มีเลย น้องกัสเป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆ แม้แต่พ่อตัวเองยังไม่ดูแล ย่าก็ยังป่วยหนักอีก เด็กอายุแค่สามขวบ น่าสงารคนนี้ต้องแบกรับเรื่องราว การกระทำของผู้ใหญ่ที่ทำไว้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นแต่การกระทำของผู้ใหญ่บางคนก็ส่งผลกระทบต่อเด็ก คำพูดของน้องกัสทำให้ผมอดห่วงไม่ได้ว่า ถ้าต่อไปย่าของเขาไม่อยู่แล้ว เด็กคนนี้จะอยู่อย่างไร เพราะเด็กคนนี้มีเพียงย่าคนเดียว ที่ดูแลเอาใจใส่เขา แม่ไปทาง พ่อไปทาง ...................นึกแล้วอดคิดถึงตัวเองไม่ได้ ... แม่ครับ เก่งจะช่วยดูแลน้องกัสดีมั้ยครับ แต่ถ้าเก่งชอบเก่งก็จะเจอคนๆนั้นอีก.........................................
“คุงอาร้องไห้ ทำไมคับ”
“อ่อ พอดีอาแสบตานะลูก”
“ไหน น้องกัสดูให้คับ”
“(น้องกัสทำท่าเป่าที่ตาของเก่ง) ... หายแล้วนะคับ”
“หายแล้วครับ”
“ขอบคุณครับ น้องกัสเสร็จแล้วออกไปแต่งตัวนะครับ”
“ครับ คุงอา”
“เสร็จแล้วครับ ไปนอนกัน คัดี่ยวเอาอาบน้ำก่อนนะครับ”
“ครับ น้องกัสรอคุงอานะครับ จะได้นอนพร้อมกัน”
“ครับ”
.................................................................................
“สวัสดีคะ คุณเก่งใช่มั้ยคะ ดิฉันโทรมาจากโรงพยาบาล.....นะคะ”
“ครับ ปผมเก่งครับ มีอะรรึป่าวครับ”
“คือว่า...................................”
พอดีเมื่อวานสอบอ่าครับ เรียนต่อ...
แบบว่าเหนื่อยมาก เลยไม่ได้มาอัำพ ไม่ว่ากันนะครับ
วันนี้ไม่รู้ว่าจะได้มาต่ออีกรึป่าว
แต่เอาแค่นี้ก่อนนะครับ
-
:z3: ต้องกลับไปเจอกับพ่อน้องกัสเเน่เลย
ชักเป็นห่วงเเระ...แง่มๆ...แต่คนเขียนเหนื่อยเข้าในครับบบบบ :t3:
แต่รีบมาต่อนะ...แล้วก็ขอหั้ยสอบผ่านไปได้ด้วยดีนะคร๊าบบบบบบบ :call:
รักษาสุขภาพด้วยนะคร๊าบบบบบ :bye2:
-
สงสารน้องกัสจัง :o12:
-
มาแล้ว....
ขอบคุณค้าบ :pig4:
สงสารน้องกัสจ้ง :monkeysad:
ผู้ใหญ่ทำอะไรไม่คิด
เด็กก็เลยรับเคราะห์ไป
แล้วจาติดขอบจอรออ่านต่อนะค้าบ :impress:
-
น่าสงสารน้องกัส ดูท่าจะน่ารัก ขี้อ้อน :กอด1:
-
ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับ สู้ๆครับ อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะครับ เดี๋ยวล้มป่วยแล้วจาไม่มีแรงทำข้อสอบคับ
:z2:
-
สงสารน้องกั๊สด้วยยย
-
เป็นกำลังใจให้น้า :กอด1:
:L2: :L2:
-
จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเก่งอีกเนี่ย
อย่าบอกนะว่าย่าของกัสโคม่าอ่ะ
โธ่น้องกัส... :m15:
-
“สวัสดีครับ คุณอา”
“เก่งหรอลูก”
“ครับ คุณอาเป็นยังไงบ้างครับ”
“ก็อย่างที่เห็นละจะ”
“คุณหมอบอกว่า.........”
“จะ อาการของแม่มันทรุดลง หมอเจอเนื้อลาย มันลามขึ้นไป แต่ไม่มาก”
“..........................”
“สงสัยแม่ต้องรบกวนแก่งให้ดูเจ้ากัสต่อนะลูก”
“ได้ครับ คุณอาครับ ผมอยากรู้ว่า”
“เรื่องของกัสใช่มั้ย”
“ครับ จริงๆ พ่อเขาไม่ได้ติดงานใช่มั้ยครับ”
“ใช่จะ นัทไม่ได้ติดงาน แต่นัทเขา....................”
“คุณอาครับ ถ้าไม่สะดวกก็.........”
“ไม่เป็นไรลูก นัทเขาเกลียดกัส........ฮือ ฮึ..”
“คุณอาครับ”
“แม่ไม่เป็นไรหรอกลูก นัทเขาไม่อยากให้กัสมีชีวิต เพราะกัสเป็นคนทำลายเขา”
“ทำลาย................”
“ใช่จะ แต่แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ทุกครั้งที่กัสเข้าใกล้นัท นัทจะเดินหนี แล้วไล่ให้กัสออกไปไกลๆ บางครั้งก็ตี แต่เขาก็ไม่เคยรุนแรงกบลูก เพียงแต่ไม่เอาใจใส่เท่านั้นเอง”
“กัส.....เป็นเด็กแท้ๆ”
“ใช่จะ กัสเป็นเด็ก มู้เรื่องของผู้ใหญ่ แต่โดนผู้ใหญ่กระทำเพราะว่าคิดว่ากัสทำลายชีวิตเขา”
“คุณอาครับ ผมจะดูแลกัสให้นะครับ ขณะที่คุณอาอยู่โรงพยาบาล ยังไงก็รักษาตัวด้วยนะครับ”
“จะ ขอบใจหนูเก่งมาก แม่รบกวนหนูเก่งมาก แต่ก็ไม่รู้จะพิ่งใครอีกแล้ว ถ้าทิ้งให้กัสอยู่บ้าน อาจจะโดนทำร้ายก็ได้ หรือไม่ก็ถูกปล่อยให้อดตาย เพราะพ่อเขาไม่สนใจ แม่พยายามแล้วนะลูก พยายามให้นัทเขามดูแลลูกของตัวเอง แต่เขาก็ไม่สนใจ ทำแต่งาน เพราะครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นสาเหตุที่ทำให้บริษัทเกือบจะล้มละลาย”
“เรื่องนั้น....”
“ไม่เป็นไรลูก ไม่ใช่ความผิดของหนู”
“ครับ ยังไงรักษาตัวด้วยนะครับ ผมจะพากัสมาเยี่ยม วันนี้ก็มาครับ แต่รอยอู่ด้านนอกเพราะหมอกลัวว่า น้องกัสจะติดเชื้อ”
“จะ ขอบใจมาก”
“คุณอาครับ ผมอยากถามคุณอารื่องหนึ่งครับ ทำไมสเขาเรียกผมว่าคุณอาคนสวยละครับ”
“กัส เขาอยากจะไปหาพ่อละลูก ทกครั้งที่เขาไปหาพ่อ ถ้าเขาพูดถึงรูปของเก่ง ที่อยู่ในห้องนัท นัทก็จะพูดคุย เล่นกับกัส กัสจึงคิดว่าเพราะคนที่อยู่ในรูปนี้ คือคนที่ทำให้พ่อพูดคุยกับเขา”
“รูปของผม”
“ใช่จะ นัทจะมีรูปของเก่งไว้ที่ห้อง เขาจะนั่งดูทุกวัน เจ้ากัสก็ไปแอบดู เลยเรียนรู้ว่าหากเมื่อไหร่ที่พ่อดูรูปนี้จะเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของกัสและพ่อ”
“ดูเหมือนว่าวันนี้คุณอา เหนื่อมากแล้วนะครับ คุณอาพักผ่อนก่อนนะครับ ไว้ผมมาเยี่ยมใหม่ จะให้บอกใครมั้ยครับ”
“ไม่ต้องจะ อาขอร้องหนูก่งนะ ว่าอย่าบอกใครเรื่องนี้ โดยเฉพาะนัท”
“ครับ ผมสัญญาครับ”
“ขอบใจหนูเก่งมากลูก”
เค้าจะเก็บรูปเราไว้ทำไม ในเมื่อเขาเป็นคนทำลายความรักของผม แล้วเป็นเพราะอะไรที่ ผมรู้สึกงงมาก นัท ... มันเกิดอะไร ทำไมนายถึง...................................
.......................................................................................
“น้องกัสครับ”
“คับ คุงอา”
“ตอนนี้คุณย่าหลับอยู่ ไว้ค่อยมาเยี่ยมวันหลังนะครับ”
“ครับคุณอา”
เพราะอย่างนี้สินะ ที่ทำให้เด็กคนนี้ว่าง่าย ไม่งอแง แต่ไม่ยอมเข้าใกล้คนแปลกหน้า เพราะว่าพ่อเขาเอง ที่เป็นคนทำร้ายชีวิตน้อยๆอย่างนี้ ทำไมเด็กคนนี้น่าสงสารจัง
“วันนี้อาพาไปกินไอติมนะครับ แล้วก็พาไปซ้อของเล่นด้วยดีมั้ยครับ”
“ได้ครับ คุงอา แต่น้องกัสคิดถึงคุงย่า”
“ครับ อารู้ครับ แต่วันนี้คุณย่าไม่สบายนะครับ วันหลังอาพามาเยี่ยมนะครับ”
“ได้คับ”
“ไป ไปกินไอติมกันครับ”
“ครับ”
..........................................................................................
ณ ร้านขายไอศกรีม
“น้องกัส ทานรสอะไรครับ”
“น้องกสเอาชอก โก แยด ครับ”
“เอาช็อคโกแล็คสองลูก ถ้วยนึงนึงแล้วก็แคนตาลูปสองลูกถ้วยนึงครับ
“ไอศกรีมที่สั่งได้รับครบแล้วนะค”
“ครับ ขอบคุณครับ”
“น้องกัสทานไอติมครับ”
ขณะที่ผมกับน้องกัสกำลังกินไอติมอยู่ ก็เจอกับคนที่ผมไม่อยากเจอ เดินผ่านหน้าร้าน เขาคนนั้นเดินอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ท่าทางจะเป็นคนรักของเขา เขายังเหมือนเดิม ถึงแม้ว่าร่างกายจะดูแข็งแรงขึ้น...............
“คุณพ่อ” เสียของเด็กชายตัวน้อยพูดขึ้น
วันนี้แค่นี้ก่อนนะครับ
-
พรุ่งนี้มาไวๆน้าอิอิ
-
นัททำไมเลวอย่างนี้ล่ะ :m31:
ทำเลวเองแต่โทษเด็กที่เป็นผลงานของตัวเอง :angry2:
น่าจะเป็นสิ่งเตือนสติตัวเองได้แล้วนะ :beat:
ว่าอย่าทำเลวซ้ำสอง :z6:
เลวจริงๆ :z6:
เลวที่สุด :z6:
แล้วนี่ยังไม่สำนึกอีก :z6:
เกลียดมากไอ้พวกรักเดียวใจเดียวแต่โรเนียวหลายใบ :beat: :z6: :beat:
ถ้าคนอื่นทำบ้างจะรู้สึกยังไง
เคยคิดมั๊ย
เลว :fire: :fire: :fire:
-
นัทแกมันเลวมาก :z6::beat:
-
เกลียดนัทๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำกะเด็ก น่าสงสาน้องกัสจิงๆเลย
เมื่อไรเค้าจะหยุดทำร้ายคนอื่นสักทีนะเนี่ย
เห็นแก่ตัวชัดไอ้นัทเลว
อินไปป่าววะกู
-
นัทแกแย่มากไม่ดูแลลูกแถมยังมาเที่ยวเล่นกับผู้หญิงอีกมันน่านัก
น้องกัสน่าสาสารมากกกกกกกกกกกกกก
ต้องจับนัทมาสั่งสอนให้รู้ถึงการเป็นพ่อคนซะแล้วงานนี้
-
นัทเลวมาก :beat:
ตัวเองทำตัวเองแท้ๆไปลงกับ :z6:น้องกัส
นัทเลวจริงๆ :fcuk:
ถ้ารักเก่งแล้วทำไมต้องไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นละ :13223:
ต้องจับมันมาดัดสันดาน :โป้ก1: :pigangry2:
-
เรารอ คนแต่งเค้ามาเฉลยก่อนดีไหมค้าบว่า ผู้หญิงคนนั้นใคร สงสารกัส อะ ไม่อยากให้เจออะไรที่หนักกว่าเก่า เร้ยยย :m31:
-
นัททำตัวเองหมดเลย สงสารกั๊ส
-
เอาไปสิบเอ็ดดาวเลย ชอบมาก
-
บวก 1 ใ้ห้อ๋อมไปอีก o13
มันเป็นเหตุเป็นผลกันนะเนี่ย
น้องกัสชอบอาเก่ง เพราะถ้าพูดถึงอาเก่งกับนัทแล้วนัทจะพูดด้วย เ่ล่นด้วย
ที่นัทเีกลียดกัส อาจเพราะโดนหวานจับและปล่อยให้ท้อง (อันนี้เดามั่ว)
ส่วนผู้หญิงที่มากับนัทอาจเป็นใครก้อได้ ยังเดาไม่ได้เลย ข้อมูลน้อยมาก
รออ่านต่อดีกว่า หุหุ
-
:sad4:มันค้างอย่างแรงงงงงงงงงง
-
ตอนท้ายๆนี่ลุ้นมาก :กอด1:
-
ใครบอกว่านี่ตอนท้ายครับ
มานเป็นตอนกล่างๆ ต่างหาก
จาให้จบแล้วหรอครับ
อิอิ
จาให้รันทดมากกว่านี้หรือมีความสุขดีละ
-
^
^
จิ้มอ๋อม
ยังจะมีที่รันทดกว่านี้อีกเหรอ
แล้วใครรันทดล่ะ เก่งหรือเปล่า
สงสารนายเอกบ้าง อะไรบ้างเหอะ คนแต่ง
ไม่งั้นสงสารคนอ่านบ้างก้อได้น้า :monkeysad:
-
จิ้มครับ จิ้มอีก เอารันทดกว่านี้ก็ได้ ผมจะดูซิจะร้องไห้ได้ป่าว
-
อย่าทำร้ายเก่งอีกเลยนะนะคุงอ๋อม สงสารนายเอกเถิด จะให้นายนัทโดนรถชนตายแล้วให้น้องกัสมาอยู่กะเก่งก็ได้ อิอิ
ที่จริงอยากรู้ว่าทำไมนัทถึงเลือกหวาน แล้วทำไมถึงเลิกกันมากเลย อิอิ อยากให้นัทกลับใจเหมือนกันนะ แต่ความรู้สึกก็เกินอภัยอยู่หรอก -*-
-
“คุณพ่อ..........”
“น้องกัสครับ อิ่มแลวยังครับ”
“คุงอาคับ น่าน คุงพ่อ”
“คุณพ่อของน้องกัสหรอครับ”
“ใช่ครับ..”
“น้องกัสจะไปหาคุณพ่อมั้ย อาจะรอยู่ที่นี่”
“ไม่ครับ น้องกัสจะอยู่กับคุงอา”
“งั้น เดี๋ยวอาพาไปซื้อเสื้อผ้านะครับ”
“ครับ น้องกัสอิ่มแย้ว”
“งั้นไปกันครับ”
“เดี่ยวครับคุงอา คุงพ่อมากะคัยหยอครับ”
“อาก็ไม่ทราบครับ”
“น้องกัสรู้จักมั้ย”
“ไม่ยู้คับ แต่คุงย่าบอกว่าเป็นแฟนใหม่ของคุงพ่อ”
“หรอครับ อาว่าเราไปซื้อของกันดีกว่า”
“ฮับ”
.........................................................................
ภาพที่เห็นตอนนี้คือคนที่ผมไม่อยากเจอ เดินกับสาวสวยคนหนึ่ง ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นคนรักของเขา
ตอนนี้ผมแทบจะไม่รู้สึกอะไรแล้วครับ
เพียงแค่สงสารน้องกัสเท่านั้น ที่เจอพ่อของตัวเองแต่ไม่สามารถเข้าไปทักได้
แววตาของเด็กคนนี้ ทำให้ผมรู้สึกสะเทือนใจอย่างบอกไม่ถูก
ผมไม่อยากให้น้องกัสต้องเห็นภาพนี้เลย
พ่อของตัวเองมาเดินกับคนอื่น เอาใจสารพัด แต่กับลูกของตนเอง ไม่เคยแม้แต่จะมอบความรัก ความอบอุ่นให้กับลูก ไม่น่าเชื่อว่ายังจะมีคนแบบนี้อยู่ในโลกได้ คิดแล้วก็สงสารตัวเองเหมือนกันครับ เพราะคนๆนี้เป็นคนที่ผมเคยมอบหัวใจให้เขา....................................
......................................................
“น้องกัสเอาเสื้อตัวนี้ดีมั้ยครับ อาว่าน้องกัสใส่แล้วน่ารักดี”
“ฮบ คุงอา น้องกัสชอบ”
“น้องกัสครับ กางเกงตัวนี้ดีมั้ยครับ ใส่ได้มั้ยครับ มาลองใส่ดู”
“ฮบคุงอา”
“อา เสร็จแล้วครับ น้องกัสอยากได้อะไรอีกมั้ย”
“น้องกัสอยากได้หุ่นยนต์ครับ”
“งั้นวันนี้อาเก่ง ซื้อหุ่นยนต์ให้น้องกัสนะครับ แต่เลื่อกได้ชิ้นเดียวนะครับ วันหลังมาซื้อกันใหม่”
“ฮับ น้องกัสเอาหุนยนตือย่างเดียว”
“งั้นไปกันครับ น้องกัส”
...
“ว้ายยยยยย...................................”
“.......................................”
“นี่ไอเด็กบ้าทำไมแกเดินไม่ระวัง มาชนชั้นแล้ว”
“........ฮืออออออออออออ”
“นี่อย่ามาร้องไห้นะ แกมาชนชั้น แล้วพ่อแม่แกอย่ที่ไหน ทำไมปล่อยให้เด็กมาเดินสร้างความเดือดร้อนอย่างนี้”
“น้องกัสครับ หายไปไหนมาอาตามหาแทบแย่ แล้วนี่ร้องไห้ทำไมครับ”
“คุงอาครับ คงนี้ว่าน้องกัส”
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
“แหม มาก็ดีแล้ว ดูลูกมั่งสิคะ ไม่ใช่ว่าจะมาเดินอย่างนี้ เดี่ยวจะหาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน”
“คุณว่าอะไรนะครับ”
“ได้ยินชัดแล้วนิคะ ทีหลังก็อย่าปล่อยให้เด็กมาสร้างความเดือดร้อนอย่างนี้สิคะ หัดดูแลลูกตัวองซะบ้าง อย่ามาสร้างความเดือดร้อนให้ใครอีก ไม่อย่างนั้นคุณอาจะหมดตัวเพราะต้องชดใช้ค่าเสียหาย”
“ น้ำครับ เกิดอะไรขึ้นครับ” ชายหนุ่มร่างสันทัด คนที่คุ้นเคยกับร่าบางอย่างดี เขาคนนั้นคือพ่อของเด็กที่ผู้หญิงคนที่ชื่อน้ำบอกว่า เป็นเด็กเหลือขอ
“เก่ง...............น้องกัส”
“นัทรู้จักหรอคะ”
“ขอโทษนะครับ ที่เด็กคนนี้พ่อแม่ไม่มีเวลามาดูแล แต่ผมว่าคุณควรจะไปว่าพ่อแม่เด็กมากกว่ามาว่าผมนะครับ เพราะว่าผมเป็นคนที่ย่าของเขาวานมาช่วยดูแลลูก ที่สำคัญคุณหาว่าเด็กคนนี้มาสร้างความเดือดร้อนให้กับคุณ แต่ที่ผมเห็น คือคุณเดินไม่ระวังทางมาชนเด็กคนนี้ ถ้าอะไรมันเสียหายผมก็ขอชดใช้แล้วกันครับ ... แล้วถ้าเด็กคนนี้ผิดจริงผมก็ขอโทษแทนเด็กด้วยนะครับ เด็กคนนี้คงจะเป็นเหมือนที่คุณว่าจริงๆ ว่าพ่อแม่ว่าดูแลเขา แต่ผมอยากให้คุณอย่ามาว่าเด็กเลยครับ ควรจะว่าพ่อแม่ของเด็กที่ทำให้เขาเกิดมาแต่ไม่ยอมดูแลเขาเองมากกว่า อ่อส่วนค่าเสียหายเท่าไหร่ครับ เดี๋ยวผมออกให้ ไม่ใช่ออกให้ในฐานะพ่อของเขาหรอกนะครับ แต่ออกให้เพราะผมสงสารเด็กครับ ที่ไม่มีคนมาดูแล ส่วนถ้าคุณอยากทราบว่าพ่อของเขาเป็นใคร ก็ลองถามคนที่มากับคุณได้นะครับว่าพ่อเขาเป็นใคร
แล้วตกลงจะเรียกค่าเสียหายมั้ยครับ ถ้าไม่เรียกผมขอตัว”
“เดี่ยว เก่ง จะไปไหน แล้วนี่มาอยู่กับกัสได้ไง” ผู้ช่ยร่างสนทัดกล่าวขึ้น)
“พ่อแม่เขาไม่ดูแล ย่าไม่ว่าเลยวานให้มาดูให้”
“น้องกัสครับ น้องกัสจะไปกับอาเก่ง หรือว่าจะอยู่ที่นี่ครับ”
“ฮืออออออออออออออ............น้องกัสขอโทดครับ”
“ขอโทษเรื่องอะไรครับ “
“น้องกัสทำให้คุงอาทะเลาะกบผู้หญิงคนนั้น”
“อาไม่ได้ทะเลาครับ แต่อาชี้แจงให้เขาฟัง น้องกัสไม่ร้องนะครับ คนเก่งของอา”
“ครับ น้องกัสไม่ร้องฮับ”
“กัส มาอยู่กับอาเก่งได้ไง”
“คุงย่าพามาฮับ”
“น้องกัส จะอยี่ที่นี่หรือจะไปกับอาครับ”
“น้องกัสจะไปกับคุงอาครับ”
“แต่พ่อไม่ให้ไป”
“จะเอายังไง กัน ในเมื่อลูกของคุณจะไปกับผม”
“แต่กัสคือลูกของเรานะเก่ง”
“คุณบอกว่าเด็กคนนี้คือลูกของคุณหรอ”
“เอ่ออ....................”
“ดีนะที่คุณยังจำลูกของคุณได้”
“ง้นคุณจำไว้นะ ว่าวันนี้ผมจะหลับกับเด็กคนนี้ เพราะย่าของเด็กวานให้ผมดูแล เพราะว่าพ่อของเขาไม่เอาใจใส่ลูก ทำร้ายจิตใจลูกสารพัด ท่านเลยวานให้ผมมาดูแล แต่ถ้าคุณจะใช้สิทธิความเป็นพ่อมารับเขาไปก็เชิญ แต่กรุณาถามตัวเองว่า คุณพร้อมที่จะดูแลเขาหรือยัง”
“นี่มันอะไรคะนัท น้ำงงไปหมดแล้ว”
“เอ่ออ ....คือ”
“งั้นผมจะบอกให้คุณน้ำฟังนะครับว่า เด็กผู้ชายคนที่เดินไปชนคุณ ด็กผู้ชายที่คุณหาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน คือ ลูกของผู้ชายคนนี้ เข้าใจมั้ยครับ”
“นี่มันอะไรคะนัท เด็กคนนี้คือลูกของคุณ”
“ครับ นี่กัสลูกของผม”
“คุณมันเลว ไหนบอกว่าไม่มีลูกมีเมีย”
“เพี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“แกมันเลวมาก นัทเราจบกัน”
“............................”
“คุงพ่อ......ฮือออออออออออออออ เจ็บมั้ยครับ”
“.........................”
“น้องกัสครับ อาว่าเรากลับกันนะครับ”
“ครับ คุงอา”
“เก่ง ครับ”
“...................................”
“สำหรับคุณ ถ้ามีเรื่องข้องใจอะไร หรือ ให้ติดต่อแม่คุณเอง ตอนนี้ผมจะดูแลน้องกัสให้”
“คุงพ่อ น้องกัสไปก่อนนะครับ สวสัดีครับ”
พอแค่นี้นะครับ วันนี้
-
จิ้ม
จิ้ม
:กอด1: :กอด1:
-
น้องกัสน่าสงสารจัง :monkeysad:
ตัวนิดเดียวต้องมาเจอปัญหาที่หนักขนาดนี้
ไอ้นัทเพราะแกคนเดียว :angry2:
-
“แต่กัสคือลูกของเรานะเก่ง”
[/color]
ตอนนี้จำได้แล้วเหรอว่ามีลูก :angry2:
ไอ้เลวนัท :z6:
เก่งไม่ต้องไปยุ่งกับคนแบบนี้เลย เชิดใส่ไปเลย :a14:
โอ๊ยอยากจะ :beat: :beat: :beat:
แล้ว :z6: :z6: :z6:
:m31: :m31: :m31:
-
โห นัท ช่างเป็นไปได้
ผู้หญิงที่คบแต่ละคน
น่าสงสารน้องกัสมากๆ
เมื่อไรนัทมันจะสำนึกเนี่ย จะมีวันนั้นมั้ย
บวก 1 ให้อ๋อมจ้า
คนแต่งเครียดปล่าวเนี่ย ทำไมเรื่องมันเครียดฝังลึกยังไงไม่รู้ :laugh:
ติดบวกไว้ก่อนนะ รอกดได้ก่อนจ้า ตอนนี้ขอ :กอด1:
-
เรื่องนี้ คนที่น่าสงสารที่สุดคือ น้องกัส
ยังเด็กอยู่เลย มารับรูว่าพ่อตัวเองสารเลว
รับไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เกลียดมันไอ้นัทเลว
อินอีกละ ตู
-
โดนตบทีเดียวมันน้อยไปป่าวนั้น
นัทต้องโดนสั่งสอนมากกว่านี้
เลวมากที่ทำกับลูกตัวเองได้แบบนี้สงสารน้องกัสมากกกก
สงสัยเก่งต้องมาสั่งสอนซะแล้วล่ะ
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบ
-
ยังคิดว่าตัวเองเป็นพ่ออยู่หรอ นัท :beat: :z6: :beat: :z6:
โทษทุกอย่างกับลูก ในเมื่อตัวเองทำตัวเองแท้ๆ :13223:
สงสารเด็กที่ไม่รู้เรื่อง ที่เกิดกับความผิดพลากของคนทั้ง 2ที่ไม่คิดหน้าคิดหลัง
พอเจอไรเข้าก็โทษๆ ยิ่งเห็นเก่ง แหมๆ เก่งครับ เก่งครับ :fcuk:
เลวได้อีก :โป้ก1:
อร๊ายยย สงสาร น้องกัส :dont2:
ปล. อินจัดไปหน่อยขอโทษค่ะ
ก่อนไป :beat: :z6: :beat: :z6: นัทให้หายแค้น
-
นัทนี่มันน่านัก :m16:
สงสารน้องกัส เด็กน้อย :impress3:
-
สงสารเด็กจัง เฮ้อ :z3:
นัทออกแนวอึ้งมาก หุหุ รับกรรมซะ :z10:
-
นี่สำหรับนัท :fcuk:
เอาใจช่วยเก่งกะน้องกัส
:pig4:
-
น้องกัส ฮือออ น่าสงสาร
-
:z6: :z6: :z6:
-
สงสารเด็กจังเลย
-
เข้ามาบอกว่า...
กฏข้อที่ 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณถูกแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกัน
การแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน
แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น
ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ
ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
***ส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์
ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย
ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่ห้องอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ***
ต่อไปนี้จะเป็นการปฏิบัติหน้าที่ของดิฉันในฐานะโมฯ นะคะ
เพื่อธำรงไว้ซึ่งกฏระเบียบของเล้าฯ ไม่ได้ทำไปเพราะสาเหตุส่วนตัวใดๆ ทั้งสิ้น
ถ้าใครไม่สบายใจได้การปฏิบัติหน้าของดิฉัน เชิญตั้งกระทู้เพื่อสอบถามได้ที่ "ห้องพูดคุยทั่วไป" นะคะ
เพราะห้องนั้นเรามีไว้ให้พูดคุย ซักถาม แสดงความคิดเห็น-คิดถึง ต่อกันได้อย่างอิสระ
ผิดจากห้องนี้ซึ่งเป็นห้องนิยายที่เปรียบไปก็คล้ายกับห้องสมุดกลายๆ
ดังนั้นหากต้องการจะพูดคุย-ไต่ถามกันก็เชิญได้ที่ห้องพูดคุยนะคะ
แล้วดิฉันจะได้เรียนชี้แจงเป็นรายบุคคล และถี่ถ้วนนะคะ
หวังว่าจะได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี ทั้งจากผู้อ่าน แฟนคลับ นักโพสต์ และนักเขียน นะคะ
เราเตือนคุณแล้วนะคะ
เจ้สอง กะเทยอาวุโส อิอิ :bye2:
-
แล้ววันนี้จะมาต่อตอนไหนคับ
ขอแบบยาวๆหน่อยนา
กำลังมันส์เลยคับ
-
เป็นกำลังใจให้รออ่านเรื่องนี้ทุกวันเลยรีบมานะครับหรือว่ากลัวเจ๊สองไม่ต้องกลัวเจ๊แกแค่เข้ามาทักทายทุกกระทู้ตามสไตล์กระเทยอาวุโส(แก่)ล้อเล่นนะเจ๊สอง
-
รอคอยจ้า
รู้สึกว่าคนอ่านจะอินเกินไปนะ
-
ดูเหมือนว่ามีคนอยากให้นัทกลับใจมากกว่านะคับ หุหุ ที่จริงก็อยกให้กลับใจมากกว่าเพราะว่ายังไงๆ เก่งคงมีแฟนเป้นคนอื่นยากเพราะไม่กล่าวถึงใครมาก่อนเลย อิอิ เป็นแฟนกะน้องกัสเลย ยังเด็กน่ากินดี อิอิ ล้อเล่งงงงง :laugh:
กำ มาโหลตให้เก่งมีแฟนใหม่ซะงั้น
-
เกลียดนัทจังค่ะ
หาหนุ่มอื่นมาเถอะ แต่ขอน้องกัสไว้นะ
-
มาแว้วครับ วันนี้เมียหลวงตอนจบอาจจะอัพน้อยหน่อย เห้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
ต่อๆๆ เรื่องของเราดีกว่าคับ
อิอิ
“คุณพ่อครับ น้องกัสไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ”
“พ่อไม่ไป กัสต้องกัลบมากับพ่อ”
“ไม่ครับ น้องกัสจะไปอยู่กับอาเก่ง คุงอาบอกว่าไม่ให้น้องกัสไปไหน”
“แต่น้องกัสต้องกลับบ้านกับพ่อ แล้วคุณย่าไปไหนให้มาอยู่กับคนอื่น”
“คนอื่น” คำนี้มันแทงใจเก่งยิ่งนัก คำคำนี้ยิ่งตอกย้ำว่าเขาคือคนอื่นสำหรับนัทและน้องกัสจริงๆ แต่มันไม่ใช่สำหรับเด็กน้อยคนนี้ เพราะเด็กชายคนนี้อยากอยู่กับคุณอาเก่งไม่รู้เพราะอะไร เด็กน้อยคนนี้จึงคิดเช่นนั้นอาจจะเป็นเพราะว่าเมื่ออยู่กับอาเก่ง น้องกัสสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นก็เป็นได้ “แต่น้องกัสจะอยู่กับคุณอาน้องกัสไม่ไปไหนทั้งนั้น คุณอาครับให้น้องกัสกลับไปอยู่กับคุณอานะครับ น้องกัสจะไม่ดื้อ น้องกัสจะไม่ซนนะครับ” และสิ่งที่เก่งกับนัทไม่คาดคิดคือ น้องกัสก้มลงไปกราบเก่ง “น้องกัสทำอะไรครับ ไม่เอาครับอย่าทำอย่างนี้”
“อาเก่งครับ ให้น้องกัสไปอยู่กับอาเก่งนะครับ”
“เอ่อ คือว่า น้องกัสครับ น้องกัสเป็นลูกของพ่อนัทนะครับ อาไม่มีสิทธิ์ที่จะเอาตัวน้องกัสไปเลี้ยงนะลูก”
“ไม่ครับ น้องกัสไม่กลับ” ฮืออออออ เด็กชายก้มก้มลงกราบชายหนุ่มอีกครั้ง
“น้องกัสครับ อย่าทำอย่างนี้ครับ”
“ฮือออออออออออออออ”
“กัส กลับบ้านกับพ่อ เข้าใจมั้ย ห๊าๆๆๆๆๆๆๆ”
“ฮือ น้องกัสไม่กลับ น้องกัสจะอยู่กับอาเก่ง คุณย่าบอกให้อยู่กับอาเก่ง คุงพ่อใจร้าย น้องกัสไม่อยากไปอยู่ด้วย”
“มันจะมากไปแล้วนะกัส”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
“มันไม่ใช่เรื่องของคุณ เก่ง”
“มันไม่ใช่เรื่องของผม แต่แม่ของคุณท่านฝากผมไว้ให้ดูแลเด็กคนนี้ เด็กคนที่พ่อเขาไม่ยอมรับผิดชอบเลี้ยงดู ทำร้ายจิตใจเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก ถ้าคุณอยากจะเอาเขากลับไปก็เอาไปเลย แต่คุณลองนึกถึงใจลูกของคุณนะ ว่าอยากกลับไปอยู่กับคนที่ได้ชื่อว่า “พ่อ” มั้ย”
“ฮือ อออออออ น้องกัสจะอยู่กับอาเก่ง ฮืออออออออออ”
“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ ไอเด็กเวร”
“แก หุบปากได้แล้ว ไอ้พ่อชั่ว แกยังหลงเหลือความเป็นคนอยู่บ้างมั้ย ทำไมแกมันเลวอย่างนี้ ชั้นไม่น่าที่จะเคยมีเพื่อนอย่างแกเลย ถ้าแกอยากได้ลูกของแกนัก ก็ตามมาเอาเอง หรือไปคุยกับแม่ของแก ส่วนเด็กคนนี้ชั้นจะดูแลตามคำขอร้องของคุณอาเอมอร คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของแก ไอสารเลว”
“มันจะมากเกินไปนะเก่ง ทำไมเก่งพูดอย่างนี้”
“จะให้ใช้คำพูดยังไงดีละ จะบอกว่านายเป็นพ่อที่ดีเหลือเกิน ที่ลูกอยากไปอยู่ด้วยงั้นหรอ”
“เก่งครับ”
“หยุด ไม่ต้องพูด แกลองกลับไปทบทวนดูนะ ว่าแกสมควรเป็นพ่อของกัสหรือป่าว ถ้าแกคิดว่าแกจะเลี้ยงเขาได้แล้ว แกก็กลับมาเอาลูกไป แต่ถ้าแกยังทำร้ายจิตใจของเด็กอย่างนี้อีก......แกก็ไปเอาตำรวจมาจับชั้นไปก็ได้”
“เก่งครับ ผม.............”
“หุบปากของแกซะ แล้วกลับไปทบทวนตัวเองดู ถ้าได้คำตอบมาบอก ตอนนี้ชันจะดูแลลูกของแกให้”
“เก่ง.....ฟังผมก่อนได้มั้ย”
“ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น”
“เก่งครับ ผมขอโทษ”
“เก็บคำขอโทษ ไปบอกลูกของนาย ไป”
“กัสครับ คือว่าพ่อขอโทษ”
“ฮืออออออออออออ...............”
“กัสครับมาให้พ่อกอดหน่อยนะลูก”
“ฮือฮออออออออออออออออออ” เด็กชายวิ่งไปหลบทางด้านหลังของคุณอาเก่ง
“กัสครับ พ่อขอโทษนะลูก อย่าเกลียดพ่อนะครับ”
“ฮือ...................อาเก่ครับน้องกัสอยากลับบ้านฮือออออออออออออออออออออออออ”
“ครับ น้องกัส เดี๋ยวเรากลับบ้านนะครับ แต่ต้องให้คุณพ่ออนุญาตก่อน”
“น้องกัสอยากกลับไปอยู่บ้านกับคุณพ่อมั้ยครับ”
“ฮืออ น้องกัสจะอยู่กับอาเก่ง ฮึ ฮืออ ฮึ”
“ไดครับ พ่อให้น้องกัสอยู่กับอาเก่งนะครับ น้องกัสให้คุณพ่อไปเยี่ยมที่บ้านอาเก่งได้มั้ยครับ”
“ฮึ ฮืออออออ แล้วแต่อา ฮึ ฮือออ เก่ง ครับ”
“ว่าไงครับเก่ง”
“นายมาเยี่ยมลูกของนายที่บ้านได้ หรือว่าจะรับไปเที่ยวก็เรื่องของนาย น้องกัสจะอยู่บ้านชั้นจนกว่าย่าของเขาจะมารับ ระหว่างนี้ชั้นจะติดต่อนายเรื่องของลูกนายเท่านั้น”
“ครับ เอ่ออ แล้วแม่ของผมไปไหนครับ...”
“มันเป็นเรื่องของแม่นายกับนาย เพียงแค่นายยกหูโทรศัพท์ไปหาแม่ของนายท่านก็จะบอกนายเอง ถ้านายมีเวลาโทรหาแม่ของนายบ้างนะ”
“เก่งครับ จะประชดผมไปถึงไหน”
“ชั้นไม่ได้ประชดนาย เพียงแค่บอกความจริงเท่านั้น มันอยู่ที่ว่านายจะคิดได้รึป่าว”
“ครับ เก่งเรื่องของเรา”
“ไม่มีเรื่องระหว่างชั้นกับนายอีกต่อไปแล้ว มีแค่เรื่องของลูกนายกับชั้น”
“เก่งครับ ผม......”
“น้องกัสครับ กลับบ้านกันครับ ลาคุณพ่อครับ”
“ซาหวาด ฮึฮือออ ดีครับ ฮึฮือออออ คุงพ่อ”
“เดี่ยวพ่อไปเยี่ยมนะลูก”
................................................
ไปดูเมียหลวงก่อนนะ
-
วันนี้จะมีกี่รอบหว่าตอนนี้ไปดูเมียหลวงด้วยกันนะ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย
ไม่ชอบเลยตอนบอกน้องกัส
“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ ไอเด็กเวร”
แอร๊ย น้องกัสเป็นลูกแกนะ ทำไมพูดหมาๆแบบนี้
ห่วงแต่เรื่องตัวเองไม่ใยดีกับลูก
ทีเก่งจะเลี้ยงมาบอกจะให้น้องกัสกลับ
เลวจริงๆ ความเป็นพ่อมีอยู่บ้างไหม
อ่านแล้วโมโห :m16:
สงสารน้องกัสจริงๆ มีพ่อแบบนี้ :fcuk:
ปล. อินจัดไปหน่อย
ดูเมียหลวงต่อแหละค่ะ :z2:
-
เฮ้อออออออออออออออออออออ
สงสารน้องกัส :m15: :m15: :m15:
-
ใช่เลบ I'นัทกลับไปทบทวนให้ดีไปว่าคนที่เป็น"พ่อ"หนะ สมควรทำตัวยังไง :angry2:
แล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับชีวิต"คนอื่น" :angry2:
ไปเลยไป... ชิ้ว ชิ้ว :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6:
-
:sad11:สงสารเด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย
-
นัทเป็นพ่อประสาอะำไรทำกับลูกตัวเองได้ขนาดนี้
เก่งต้่องเอาให้หนักน่ะจะได้รู้สึกตัวซะที
-
สงสารน้องกัส
นัทไปหาลูกนี่ ด้วยความรักลูกหรือ อยากไปหาเก่ง
-
เอ ตานัท แผนสูงเชียว ทำยอมฝากลูก อยากรู้นักถ้ารูว่าแม่ไม่สบายตานัทจะทำหน้ายังไง ไม่ดูแล ไม่สนใจลูกแถมทิ้งแม่อีก ใจ้รายจัง ซิกๆ :o12:
-
โอ้......คำพูดของพ่อหรือนี่ :m16:
น้องกัสน่าสงสารมากมาย :m15:
นัทเอาแต่ใจจริงๆ
ขอบคุณค้าบ :pig4:
แล้วมาต่ออีกน้า
-
นัท ครับ
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
เกลียดจริงๆ พวกคนที่โตแต่ตัว สมองไม่โตตามไปด้วย
เลี้ยงลูกก็ไม่เลี้ยง เด็กมันไม่ได้ผิดเสียหน่อย
คนที่ผิดน่ะพ่อเด็กเลยตัวดี :fire:
อินจัดทุกทีกับเรื่องนี้
-
ตอนนี้สงสารแต่ลูกกั๊สเท่านั้นเลยยย
-
สงสารน้องกัสมากมาย
หรือว่าน้องกัสไม่ใช่ลูกของนัท (คิดไปโน่น) แค่ติดท้องหวานมาเท่านั้น
นัทพูดกะเก่งเพราะจริงนะ แต่พูดกะกัสไม่ได้เรื่องเลย ยังไงก้อเด็ก ยังไงก้อลูก
สนุกจริงๆ เรื่องนี้ o13
-
:sad4:เฮียอ๋อม เด๋วนี้อัพ น้อยน้อย มันคาใจเด้อ
ปล.กำลังลุ้น มาต่อเร็วๆๆเด้อ :L2:
ปล2.มะวานไม่ได้ดูเมียหลวง โครตเสียดายอ่ะ :z3:
-
:3125:ไอ้พ่อเลว
-
คือว่าช่วงนี้งานยุ่ง
หัวหน้าก็เข้ามาอ่าครับ
เลยอพไม่ค่อยได้
อิอิ
-
:monkeysad:สงสารน้องกัสจังเลยทำไมพี่นัทต้องมาลงกับเด็กที่ไม่รู้เรื่องด้วยอยากให้พี่นัทกลับใจเร็ว แต่ถ้าพี่นัทกลับใจเรื่องก็จบไม่เอาดีกว่าไม่อยากให้จบเร็วๆแต่ให้ลดความเลวลงบ้าง แต่ก็ชอบพล็อตเรื่องนี้มากเอาใจช่วยพี่เก่งให้จัดการพี่นัทให้ได้เราเชื่อว่าพี่นัทยังรักพี่เก่ง ปล.เป็นกำลังใจให้คุณอ๋อมอย่าลืมพักผ่อนบ้างนะคราบ :impress2:
-
อยากรู้จังทำไมนัทถึงเป้นแฟนกะหวาน -*- แล้วทิ้งเก่ง แล้วพอมีน้องกัสก็ไม่รักน้องกัสอีก -*-
:z6: :z6: :z6: :z6:
-
“น้องกัสครับ วันนี้อยากกินอะไรดีครับ”
“น้องกัสไม่หิวครับ”
“หรอ ว้าแย่จัง อาเก่งว่าจะพาไปกิน สเต็กสักหน่อย”
“....................”
“แล้วว่าจะตามด้วยไอติม รสช็อดโกแล็ดคอีกสัสองลูกดีมั้ยครับ”
“น้องกัสไม่หิวครับ”
“น้องกัสไม่หิวหรอครับ”
“ครับ น้องกัสไมหิว”
“เอ้ ทำไมวันนี้คนเก่งของอาไม่หิวละครับ”
“น้องกัส กำลังเครียดอยู่ครับ”
“คนเก่งของอาเครียดเรื่องอะไรครับ”
“ก็น้องกัส กลัวคุรพ่อโกรธ”
“น้องกัส กลัวคุณพ่อโกรธเรื่องอะไรครับ”
“ก็น้องกัสไม่ยอมกลับบ้านพร้อมคุณพ่อ”
“ก็ คุณพ่อ ไม่ค่อยอยากอยู่กับน้องกัสครับ น้องกัสกลัวว่ากลับ้านไปแล้วถุกทิ้งให้อยู่คนเดียว เมื่อก่อนตอนคุรย่าไม่อยู่ น้องกัสก็อยู่คนเดียว แล้วน้องกัสก็ปวดหัวมากๆเลย ไม่มีใครอยู่กับน้องกัส พี่เลี้ยงก็ตีน้องกัสตั้งหลายทืน้องกัสไม่อยากอยู่บ้าน”
“...........................”
“น้องกัสอยากอยู่กับอาเก่งครับ”
-
^
^
^
จิ้ม จิ้ม จิ้ม
น่าสงสารน้องกัส :sad11:
-
:beat: :beat: :beat: นังพี่เลี้ยง
บังอาจทำน้องกัส
-
พี่เลี้ยงโรคจิตด้วย ขอตรบที :beat: ตามด้วยเตะ :z6:
อิอิ แล้วก็มารอคุงอ๋อมต่อเรื่อยๆ
-
นังพี่เลี้ยงก็อมหิต :beat: :beat: :z6: :z6:
พ่อก็เลว :z6: แม่ก็ชั่ว :beat:
สงสารน้องกัสจัง :o12:
-
โธ่... น้องกัส :m15:
ทำไมโชคร้ายอย่างนี้ :sad11:
มีพ่อ พ่อก็ไม่รัก :m15:
มีแม่ แม่ก็ทิ้ง :sad11:
มีย่า ย่าก็ป่วย :m15:
มีพี่เลี้ยง Eพี่เลี้ยงก็เลว :z6: :z6: :z6:
แต่ว่า...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อัพสั้นไปหน่อยป่ะ
-
“ครับ ตอนนี้น้องกัสอยู่กับอาเก่งได้ แต่ว่าถ้าคุณย่ามารับกลับบ้าน น้องกัสก็ต้องกลับไปอยู่กับคุณย่านะครับ”
“ให้คุณย่ามาอยู่กับอาเก่งด้วยได้มั้ยครับ”
“ไม่ได้ครับ คุณย่ามีบ้านอยู่ ก็ต้องอยู่บ้านตัวเอง มาอยู่บ้านอาเก่งไม่ได้ครับ”
“แต่น้องกัสไม่อยากอยู่บ้าน”
“ครับ ตอนนั้น้องกัสก็อยู่กับอาเก่งก่อนไงครับ แล้วรอให้คุณย่าหายก่อนนะครับ”
“ถ้าคุณย่ามารับน้องกัสแล้ว ให้น้องกัสาอยู่กับอาเก่งบางวันได้มั้ยครับ”
“ได้ครับ แต่ต้องให้คุณย่าอนุญาตนะครับ”
“ครับ งั้นไปกินสเต็ก กับไอติมนะครับ”
“งั้นไปกันเลย”
...........................................................
“สวัสดคีคะ จากโรงพยาบาล..... ขอเรียนสายคุณเก่งหน่อยคะ”
“ครับ กำลังพูดอยู่ครับ”
“ตอนนี้คุณอมรวดี อาการแย่ลงคะ ทางเราไม่สามรรถติดต่อญาติเขาได้เลย ไม่ทราบว่าคุณเก่ง มีเบอร์ญาติของคุณอมรวดีมั้ยคะ”
“ตอนนี้ไม่มีครับ แต่อาจจะติดต่อลูกชายเขาให้ได้ครับ”
“คะ งั้นฝากคุณเก่งด้วยนะคะเพราะเราต้องทำการผ่าตัดผู้ป่วยอย่างเร่งด่วน”
“ตอนนี้อาการท่านเป็นยังไงบ้างครับ”
“อาการทรุดลงจาเดิมคะ ไม่ทราบสาเหตุเหมือนกัน ตอนนี้คนไข้หลับอยู่คะ”
“ครับ ผมจะรับแจ้งให้ญาติเขาทราบนะคับ”
“ขอบคุณ คุณเก่งมากนะคะ”
“ยินดีครับ”
.................................
“ฮาโหล ว่าไงเพื่อนรัก แกคิดยังไงโทรมาเนี่ย”
“นิวเรามีเรื่องให้ช่วยหน่อยได้มั้ย”
“ว่ามาสิ”
“นายพอจะมีเบอร์ของนัทมั้ย”
“ไม่มี แกจะเอาไปทำอะไร”
“ตอนนี้แม่เขาอาการหนัก อยู่ที่โรงพยาบาล ทางโรงพยาบาลติดต่อญาติไม่ได้เลยโทรมาหาเรา เพราะว่าเราเคยไปเยี่ยมแม่ของนัทที่โรงพยาบาล”
“นี่เกยังติดต่อนัทอีกหรอ”
“ป่าว แค่เจอแม่ของเขา”
“แล้วไงต่อละ”
“นิว นี่มันไม่ใช่เวลามาถามนะ ถ้าอยากรู้เดี่ยวเราเล่าให้ฟัง แล้วมีเบอร์มั้ย ถ้าไม่มีเราจะได้ถามเพื่อนคนอื่น”
“เออ ขอโทษคราบบ คุณเพื่อน เดี่ยวถามเกมให้”
“......................”
“ที่รักมเบอร์ไปนัทมั้ย” เสียงนิวถามคนรัก
“เอา เบอร์นะ 08....................”
“ขอบใจมากๆนะเพื่อนรัก ”
“แล้วนี่แกจะโทรไปบอกมันเองหรอ”
“หรือแกจะอาสาโทรให้เราอ่า”
“ไม่ เราไม่อยากุยกับคนอย่างนั้น”
“อืม เราก็เลยต้องโทรไปเองไง แค่นี้ก่อนนะ”
“อย่าลืม โทรมาเล่าด้วย ไม่งั้นชั้นจะตามไปหาแกแน่”
“เออ...”
“แล้วอย่ากลับไปหลงเสน่ห์มันนะ ”
“นิ พอแล้วนิว ทางโรงพยาบาลเค้ารอยู่”
“ครับ คุณชาย”
......................................................................
“สวัสดืครับ”
“เอ่อ เบอร์ของนัทรึป่วครับ”
“ครับ ไม่ทราบใครพูดเอ่ย”
โดดงานมาเขียน
อิอิ
เอาไปก่อน
-
มาเม้นท์ให้คับ
อ่านมาได้สักพักละ
เนื้อเรื่องสนุกมากเลยคับดำเนินเรื่องได้ดีเข้าใจง่าย
แต่อยากลุ้นให้กับเก่งได้เจอกับความสุขเร็วๆจังเลยคับ
อ่านแล้วสงสารเก่งกับน้องกัสจังเลย
-
เก่งต้องเชื่อนิวนะ
อย่ากลับไปหลงเสน่ห์มันนะ
เก่งสู้ๆๆๆๆ
-
กลัวนัทแย่งน้องกัสกลับจังเลย
อย่าใจอ่อนนะเก่ง
ป.ล. เรื่องนี้น่าเปลี่ยนชื่อเรื่องมาก เก่งไม่จนแล้วนี่น่า 55
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน
อ่านรวดเลย
ทำไมมันเลวอย่างเน้ น่าสงสารน้องกัสจังอ่ะ :beat:
เฮ้ออออ ตกลงมันมีพระเอกมั้ยเนี่ย :m16:
รอต่อนะคะ
-
ไม่รู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อเลย
-
มาต่อไวไวนะคร๊าบ...... :m5:
อย่าเพิ่งให้เก่งใจอ่อน ให้อภัยนัทนะ o12
-
รอตอนต่อๆๆ
-
อิอิ ผมก็เลยโดดงานมาอ่านด้วย หุหุ กำลังมันส์เลย ขอบคุงนะคร๊าบ ตื่นเต้นมากมาย o13
-
แอบอ่านตอนทำงานเหมือนกัน
อิอิ
-
:impress3:มันค้างคร้าบ เฮียอ๋อม มาต่อไว้ๆๆเด้อ ลุ้นอ่ะ ไม่รู้ว่าแม่นัทจาตายหรือป่าวเนี่ย เหมือนจาไม่รอดเลยอ่ะ
ปล.เรียกว่าเฮียได้หรือป่าวคร้า ถ้าได้ก็ขออนุญาตินะคร้า :bye2:
-
:o12:คุณย่าน้องกัสเเย่เเร้นนนนนนนนนน... :z3:
สงสารน้องกัสสสสสที่สุด...เเล้วคราวนี้เก่งจะหนี(ไอ้คุน)นัทพ้นเหรออออ :impress3:
โอย...คิดเเล้วเครียดดดดดดดดดดดดด... :z10:
-
ไม่อยากให้คุงย่าน้องกัสไปเรย เพราะว่าแกอาจจะทำให้นัทพูดความจริงที่เป็นไปทั้งหมดออกมา อิอิ เพราะว่าเก่งไม่ยอมรับคำขอโทษนัทหรอก จะกลับมาเข้าใจกันไม๊น้า แต่ไม่อยากคิดเลยว่าถ้านัทแค่อยากกลับมาฟาเก่งเพราะไม่มีใครเนี่ยก็เลวมากเลย เกลียดคนแบบนี้จัง เหอๆ อินมากไปเป่าหว่า :z3:
-
+1 เป็นกำลังใจให้น้องอ๋อม น้องกัสน่าสงสารมากมายเลย ที่เคยคิดว่าเด็กไม่มีพ่อแม่น่าสงสารแล้ว
ปรากฏว่าน้องกัสมีทั้งพ่อและแม่แต่กลับน่าสงสารมากกว่าอีก อย่างนี้ไม่มีเสียดีกว่าเนอะ ย่ายังมาป่วยหนัก
อีก แล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปเนี่ย :call: :call:
-
สงสารน้องกัสอ่ะโธ่ๆๆๆคุณย่าอย่าเป็นอะำไรไปน่ะ
นัทแกนี่แย่จิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆมันขัดใจจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
“สวัสดีครับ นัทพูดครับ ใครเอ่ย”
“เอ่อ นัท เก่งนะ”
“เก่งหรอครับ เก่งจใช่มั้ยครับ”
“อืม เราเอง”
“เก่งโทรมาหาผมจริงๆด้วย เก่งยกโทษให้ผมแล้วนะครับ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น คือว่าเรามีเรื่องจะบอกนาย”
“เรื่องอะไรหรอครับ”
“เรื่องของแม่นาย”
“ใช่ เรื่องของแม่นาย”
“แม่ทำอะไรครับ แม่เป็นอะไร”
“คือว่าตอนนี้แม่ของนายอยู่โรงพยาบาล”
“แม่เป็นอะไร เก่งบอกผมสิว่าแม่เป็นอะไร”
“แม่นายเป็นมะเร็ง”
“แม่เป็นมะเร็ง ตอนไหนทำไมผมไม่รู้”
“เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เราเพิ่งรู้ตอนแม่นานฝากเราเลี้ยงน้องกัส แต่นี่ไม่สำคัญ เท่ากับ”
“เท่ากับอะไรครับ”
“แม่ของนายไม่ได้สติ ต้องได้รับการผ่าตัดด้วน ทางโรงพยาบาลเขาขอให้นายไปเซ็นยินยอม ที่รพ....................... ตึก...................... แล้วนี่ก็เบอร์โทรศัพท์”
“ทำไม มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมแม่ไม่บอกนัท”
“นัท ตอนนี้นายต้องไปดูแม่นายที่ โรงพยาบาล ไม่ใช่มานั่งตีโพยตีพายอย่างนี้ แค่นี้นะ”
“เก่ง.......................”
“อะไร”
“เก่งไปหาแม่กับผมได้มั้ย ครับ ผมขอร้องนะครับ”
“เอ่อ คือว่า.............”
“นะครับเก่ง ถือว่าช่วยผมนะครับ ผมไม่มีใครแล้ว”
“ก็ได้ จะเอาลูกนายไปด้วย เจอกันที่โรงพยาบาลแล้วกัน
....................................................
“สวัสดีครับพี่เก่ง”
“กาญจน์หรอ พี่มีเรื่องให้ช่วย”
“เรื่องอะไรครับ”
“ตอนนี้ว่างมั้ย ไผโรงพยาบาลกับพี่หน่อย”
“มีเรื่องอะไรหรอครับ”
“ก็......................บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ................ พี่ไม่อยกอยู่กับนัทตามลำพัง นายไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ”
“ครับ เจอกันที่โรงพยาบาลครับพี่เก่งเดี๋ยวผมลากพี่อาทไปด้วย”
“ดีมาก น้องรัก เจอกันที่โรงพยาบาลนะ”
“ครับพี่”
...............................................................................................
ณ โรงพยาบาล
“เก่งครับ แม่ผมจะเป็นยังไงบ้าง”
“ตอนนี้คุณอาอยู่ไหน”
“ตอนนี้คุณหมอกำลังผ่าตัดครับ”
“งั้นนายก็ต้องนั่งรอ ตรงนี้”
“ครับ ขอบคุณที่เก่งมาอยู่เป็นเพื่อนนะครับ”
“ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็เพื่อนน้องกัส”
“ครับ ขอบคุณมากครับ”
“น้องกัส มาหาพ่อสิครับ”
“อาเก่งครับ น้องกัสไปหาคุณพ่อดีมั้ย”
“ครับ น้องกัสไปหาคุณพ่อเถอะครับ”
“น้องกัสครับ ตอนนี้คุณย่าไม่สบายนะลูก ลูกอยั่บอาเก่งนะครับ คุณย่าหายเมื่อไหร่พ่อจะไปรับกลับบ้านนะครับ”
“คุณย่าจะหายมั้ยครับคุณพ่อ/อาเก่ง”
“อาเก่งว่าต้องหายครับ น้องกัสต้องเอาใจช่วยคุณย่านะครับ และก็ต้องเป็นเด็กดีด้วย”
“น้องกัสจะเป็นกำลังใจให้คุณย่าครับ”
“กาญจน์”
“ครับพี่เก่ง”
“เดี่ยวพี่จะพาน้องกัสไปนอนที่ห้องพักนะ ส่วนนายก็พาอาทกลับไปก่อนก็ได้ คงไม่มีอะไรแล้ว”
“ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนพี่นะครับ ผมไม่ไว้วางใจ”
“แล้วอาทละ”
“เราก็อยู่เป็นเพื่อนเก่งกับกาญจน์ที่นี่ไง”
“เอางั้นก็ได้”
“น้องกัสครับ เดี๋ยวน้องกัสไปนอนก่อนนะครับ”
“น้อกัสอยากเฝ้าคุณย่าครับ”
“ไม่ได้ครับ น้องกัสต้องนอนนะครับ ถ้าคุณย่าออกมาอาเก่งจะบอกคุณย่าให้ว่าน้องกัสรออยู่”
“แต่ว่า..........”
“ไหนสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีไงครับ”
“ก็ได้ครับ งั้นน้องกัสไปนอนกับอากาญจน์แล้วให้อาเก่งเฝ้าคุณย่ากับคุณพ่อนะครับ คุณย่าออกมาอาเก่งจะได้บอกคุณย่าให้น้องกกัส”
“เอ่ออ.........................”
“นะครับอาเก่ง”
“ก็ได้ครับ แต่น้องกัสต้องไม่ดื้อนะครับ ต้องเชื่อฟังอากาญจ์ กับอาอทนะครับ”
“ครับ”
....................................................
ตอนนี้ นัทและเก่งเฝ้าคุณอมรวดีอยู่หน้าห้องผ่าตัดสองคน
“เก่งครับ คือว่านัทขอโทษนะครับ”
“ขอโทษเรื่องอะไร”
“เรื่องที่แล้วมา”
“เรื่องในอดีตงั้นหรอ นัทรู้แล้วหรอว่ามันเรื่องอะไร”
“เรื่องหวานใช่มั้ยครับ”
“เราว่าอย่าพูดเรื่องนี้อีกเลย มันเป็นอดีตไปแล้ว”
“เก่งครับ ให้นัทพูดนะครับ ครั้งนี้นัทจะไม่ขอให้เก่งยกโทษให้นะครับ แต่นัทอยากให้เก่งรับฟัง”
“ได้เล่ามาสิ”
“เก่งครับ นัทขอโทษนะครับ ที่ต้องทำให้เก่งเสียใจ แต่ว่าตอนนั้นนัทเมามาก เพราะว่าคิดเรื่องของเก่ง”
“เรื่องของเรา เรื่องอะไรละ”
“เก่งจำได้มั้ยครับว่า นัทเตะต้องตัวเก่งไม่ได้เลย จะหอมก็ต้องขออนูญาต จะจูงมือเก่งก็อาย นัทเลยเครียด กลุ้มใจแล้วก็ไปกินเหล้า หวานก็เขามาดูแลนัท ไปไหนมาไหนด้วยตลอด”
“มาดูแลนายด้วยวิธีการมีเพศสัมพันธ์กันอ่านะ ที่เราไม่ยอมนาย นายเลยไปมีอะไรกับหวานใช่มั้ย”
“หวานแสดงท่าทีเปิดเผยตลอด ทำให้นัทรู้สึกดี เลยทำให้ห่างๆจากเก่งไป นัทยอมรับครับว่าตอนนั้นนัทมีใจให้หวาน แต่นัทก็ยังรักเก่งอยู่นะครับ หวานเขาให้นัทในสิ่งที่เก่งห้ามไม่ให้นัททำ ตอนนั้นคือความหลงที่นัทมีให้กับหวานครับ นัทก็เลยมีอะไรกับหวาน แล้วมันก็เลยเถิด เราสองคนพลาด และก็มีน้องกัส จากนั้นหวานเขาก็ตีจากไป เพราะธุรกิจของครอบครัวนัทไปไม่รอด หวานเขาเป็นคนรักเงิน เขายอมทำทุกอย่สงถ้านัทมีเงินให้เขา ..........”
“อืม เข้าใจแล้ว”
“เก่งครับ เก่งจะไม่ว่านั้ทหน่อยหรอครับ ด่านัทสิครับ”
“มันเรื่องของนาย มันไม่เกี่ยวกับเรา แต่มันอาจจะเกี่ยวตรงที่ว่าเราไม่ยอมมีความสมพันธ์ทางร่างกายกับนาย แต่หวานให้ได้เท่านั้นเอง”
“เก่งไม่โกรธ ไม่เกลียดนัทหรอครับ”
“ตอนนั้นอาจจะโกรธ เพราะรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนโง่ แต่ตอนนี่ไม่แล้ว”
“เพราะอะไรครับ”
“”น่ายฟังให้ดีๆนะว่า ตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และต่อไปเราก็คงไม่มีวันเป็นอะไรกัน แม้แต่คำว่าเพื่อน ได้ยินชัดแล้วก็จำไว้ด้วย”
“เก่งไม่ให้อภัยนัทแล้วหรอครับ”
“ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องหรอ ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เพราะฉะนั้นไม่มีเหตุจำเป็นที่เราต้องโกรธ หรือให้อภัยนาย และจำไว้ด้วยว่า แม่นายหาย เมื่อไหร่ นายก็มารับลูกคืน จากนั้นเราก็เป็นคนเคยรู้จักกัน อ่อ ขอแนะนำนะว่า ลูกของนายควรจะเลี้ยงให้ดีมากกว่านี้ เพราะว่าเขายังเด็ก จำบทเรียนที่นายเคยเป็นในอดีตมาใช้ให้ดี เพราะลูกของนายคือเด็ก นายทำอะไรลงไปมันก็จะส่งผลถึงเขา อย่าให้ความเลวร้ายมันมาเกิดกับลูกของนายเลย อย่สาให้มันเกิดเหมือนกับที่เกิดกับเราเลย นี่คือคำขอครั้งสุดท้ายจากเรา ในฐานะคนเคยรู้จัก”
“เก่งครับ จะไม่วันที่เก่งจะให้อภัยนัทหรอครับ”
“ไม่มีวัน นายคงจะรู้ดี เกือบสิบปีที่เราต้องเจ็บมาแล้วไม่รู้กี่ครั้งเพราะคนอย่างนาย ได้โปรดอย่ากลับมาทำร้ายเราลยนะนัท ต่างคนต่างอยู่เถอะนะ อย่ทำให้ชีวิตเราเหมือนตายทั้งป็นเลย”
“สิ่งที่นัททำไปมันร้ายแรงถงขนาดนี้ นัทไม่รู้ว่าจะชดใช้ยังงเพื่อชดเชยกับความผิดพลาดในอดีตได้มั้ยครับ”
“ได้สิ เพียงแค่นายถอยออกไป ทำเหมือนกับว่าไม่รู้จักกัน เจอก็ไม่ต้องทัก ไม่ต้องมายุ่งด้วย ต่างคนต่างอยู่ มันดีที่สุดแล้ว”
“เก่งครับ ตลอดเวลานัทก็เจ็บไม่แพ้เก่งหรอกนะครับ แต่การกระทำทั้งหมดมันเป็นเพราะนัทคนเดียว”
“ใช่ มันเป็นเพราะนายคนเดียว นายมันโง่ นายมันหลายใจ นายมันทุเรศที่สุด ออกไปให้พ้น ไปให้พ้นจากชีวิตเราซะ เราจะได้มีความสุขสักที”
“เก่งครับ นัท.................”
“หุบปากของนายไปได้แล้ว เราไม่มีอะไรจะต้องคุยกันอีกต่อไป”
.............................
นี่หรอครับ คือสิ่งตอบแทนที่ผมได้รับจากคนๆนี้ คนที่ได้ชื่อว่าผมรักมากที่สุด ผมเคยมีความหวังว่าหากได้รับรู้ความจริงออกจากปากผู้ชายคนนี้จะทำให้ผมคลายความโกรธลงได้บ้าง แต่มันไม่ใช่เลยครับ เพราะยิ่งได้รับรู้ความจริงแล้ว มันทำให้ผมเจ็บ เจ็บจนไม่อยากพูด ไม่อยากมอง ผู้ชายคนนี้
มันเจ็บ เจ็บจนจุก จนไม่อยากที่จะทำอะไร มันเจ็บยิ่งกว่ามีอะไรมากระแทกที่หน้าของผม...............
ในใจของผมตอนนี้ มันทั้งโกรธ มันทั้งเกลียด มันทั้งน้อยใจ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้ เพราะผลตอบแทนของความรักจากผู้ชายคนนี้ .....................มันคือ คำโกหก ความหลอกลวง ความเห็นแก่ตัว ความไม่ซื่อสัตย์ .................................................. ผมไม่อยากทำอะไร รู้สึกว่าเรียบแรงของตัวเองจะหายไปหมด ความทรงจำสุดท้ายของผมก็คือ
“เก่งครับ เก่งๆๆ เป็นอะไรครับ หมอครับ มีคนเป็นลม หมออออออออออออออออ”
ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ได้อัพตอนกลางวันมั้ยเพราะว่าไปทำงานนอกสถานที่
มีเรื่องอยากให้เพื่อนๆช่วยคิดนะครับ
คือ
จะจบเรื่องนี้ก่อนสงกรานต์ดี
หรือว่า
จะให้มันต่อไปเรื่อยๆๆ แต่มันอาจจะบีบหัวใจมากมาย
ที่บอกว่าจะจบก่อนสงกรานต์ เพราะต้องกัลป์บ้านนอกไป ทำตัวเป็นลูกที่ดีครับ (อิอิ) คือว่าที่บ้านมันไม่มีเน็ท เพราะว่ามีมารดาของข้าพเจ้าที่ชีวิตนี้อาจจะไม่แตะคอมพิวเตอร์....................................... ทุกคนเลยลงมติว่าไม่ติดเน็ททททททที่บ้านดีกว่า (เรื่องบ้านตรู อย่าสนใจมาก)
สรุปสั้นๆ ถ้าเพื่อนๆรอช่วงสงกรานต์ได้ก็โอเค แต่ถ้าไม่อยากรอก็ให้จบก็ได้ เดี่ยวจัดให้
เรื่องนี้มีตอนจบอยู่แล้วครับ...............อยู่ในใจอยู่แล้ว เพราฉะนั้นจะจบยังไง ตอนไหน อ๋อมสามารถครับ ตอนนี้มีทางเลือก คือ
หนึ่ง จบมันไปซะ แล้วแต่งเรื่องใหม่หลังสงกรานต์ (จบไปพร้อมๆกับเมียหลวง อิอิ)
สอง อย่าเพิ่งจบเลย เพื่อนๆรอได้
สาม กรุณาอ่านข้อหนึ่งข้อสองซ้ำให้เข้าใจแล้วมาตอบ แต่ห้ามคนเขียนคิดเองว่าจะเอาไง เพราะขี้เกียจคิด เข้าใจ๋
วันนี้ก็แค่นี้ก่อนแล้วกันครับ
-
มาดันจ้า มะรู้จะเลือกไรดีอคนอื่นเลือกก่อนละกานน
-
เลือกข้อ2ค่ะ ต้องหาคู่ให้เก่งก่อน
จบแบบนี้มันน่าสงสารเก่งอ่ะ มีรักกับเค้าสักหนก็ช่าง...
จะรออยู่แน่นอนค่ะ
-
ข้อ 2 นะค้าบ หาแฟนใหม่ ให้เก่งก่อน นะ นะ อิอิ
-
เลือกข้อ 1 คร้า :bye2:
-
แล้วจะกลับมาอ่านอีกนะครับ
เลือก ข้อ 2 ดักว่า แบบว่า โหดๆ อ่ะ ชอบบบบๆๆๆๆๆๆๆ
:m31: :fire: :m31:
-
เลือกข้อ2 :fire:โกรธพี่นัทมากทำไมเป็นคนอย่างนี้ตัวเองผิดยังไม่ยอมรับเลวได้ใจจริง แต่ก็เชียร์พี่นัท(ชอบคนเลว)
-
:เฮ้อ:เลือกข้อ 1 คับ
-
ให้มันต่อไปเรื่อยๆ ก็ได้ครับ บีบหัวใจแบบนี้มันดี
-
ยังอยากอ่านต่อเรื่อยๆครับ สนุกดีครับ ขอเลือกข้อสอง อย่าเพิ่งจบก่อนครับ หลังสงกรานต์ก็จารอครับคุงอ๋อม อิอิ :z2:
-
ข้อ2อ่าไม่เอาข้อ1โหดร้ายไป :sad4:
-
เลือกข้อสองคับ :m11:
ข้อหนึ่งมันดูจะรวบรัดไปนะ :m28:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. :m17: จริงๆแล้วยังไม่อยากให้จบน่ะ เนื้อเรื่องมันบีบคั้นจิตใจดี :m5:
-
อยากรู้จังคุงอ๋อมอยู่จ ว ไรเค้าอยู่เชียงใหม่เล่นน้ำหน้าบ้านตัวเองเลย555+
-
เลือกขอ้สอง รอ ได้คับ
ไม่มีปัญหา
-
อย่าจบไปซะอย่างงี้สิคับเรารอได้น่ะ
จะรอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เลือกไม่ถูกอยากได้ทั้งสองข้อเลย อยากได้แบบจบที่เก่งมีความสุข ตัดใจจากนัทได้ แล้วมีคนที่ดีมาช่วย
ทำให้เก่งมีความสุข :กอด1: น้องอ๋อมเป็นกำลังใจ เดินทางไป-กลับโดยปลอดภัย :L1:
-
“คุณหมอครับ แม่ผมเป็นยังไงบ้างครับ”
“ตอนนี้อาการพ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่ว่าต้องรออยู่รอดูอาการก่อนครับ”
“แล้วแม่ปมจะอาการดีขึ้นเมื่อไหร่ครับ”
“สักสองสามวันครับ รอดูอาการหลังจากผ่าตัดก่อน เพราะว่าถ้ามาอยู่ข้าวนอกแผลจะติดเชื้อครับ ยังไงตอนนี้คุณอมรวดีก็ปลอดภัยแล้วนะครับ ผมขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะครับ”
“ขอบคุณ คุณหมอมากนะครับ”
“ยินดีครับ”
................................................................
“เก่งครับ เก่งจะ....”
“เดี๋ยวเราไปก่อนนะ อีกสองสามวันเราจะเอาน้องกัสมาคืน”
“เก่ง ค้างที่นี่ก็ได้ครับ”
“ไม่............”
“เก่งครับ ค้างที่โรงพยาบาลนะครับ”
“ฟังภาษคนไม่รู้เรื่องรึไง บอกว่าไม่ก็คือไม่”
“ครับ”
............................................................
“น้องกัสครับ”
“ครับอาเก่ง”
“คุณย่าปลอดภัยแล้วนะครับ แต่ว่าอีกสองสามวันคุณย่าจะออกมาจากห้องที่เราไปรอนะครับ เดี๋ยวคุณย่าออกมาเมื่อไหร่ อาเก่งจะพามาเยี่ยมนะครับ”
“ครับ อาเก่ง”
“งั้นตอนนี้เรากลับบ้านดีมั้ยครับ กลับไปนอนที่บ้านดีกว่านะครับ”
“แต่..............”
“แต่อะไรครับ”
“แล้วคุณพ่อจะอยู่กับใครครับ”
“อาก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ น้องกัสอยากอยู่กับคุณพ่อมั้ยครับ”
“อยากครับ แต่อาเก่งต้องอยู่เด้วย”
“”ไม่ครับ.........อาเก่งจะกลับบ้าน น้องกัสจะกลับกับอามั้ยครับ หรือว่าจะอยู่กับคุณพ่อที่นี่”
“งั้นน้องกัสกลับบ้านกับอาเก่งดีกว่าครับ”
“ได้ งั้นเรากลับกัน กาญจน์ อาท กลับบ้าน”
“ครับพี่เก่ง”
“เก่งครับ”
“....................................”
“นัทขอบคุณเก่งนะครับที่ช่วยดูลูกให้”
“..........................”
“ขอบคุณจริงๆนะครับเก่ง”
“.....................................”
“และก็ขอโทษเรื่องที่แล้วมานะครับ”
“ไม่จำเป็น”
“เก่ง.......................”
“กลับกันได้แล้ว”
...
ณ โรงพยาบาล
“คุณอาอาการเป็นไงบ้างครับ”
“ก็ดีขึ้นมากแล้วจะ รบกวนหนูเก่งมานาน”
“คุณอาครับ ผมขอโทษนะครับที่โทรบอกนัท เพราะผมไม่รู้จะทำยังไงดี”
“มาขอโทษทำไมจะ อาต้องอบคุณหนูเก่งมากกว่า ถ้าไม่ได้หนูเก่งโทรบอกตานัทให้มาเซ็นยินยอมผ่าตัด อาอาจจะตายไปแล้วก็ได้”
“คุณอาอย่าพูอย่างนี่สิครับ”
“จะ แหมมันเรื่องปกติ แล้วนี่ตากสเป็นไงบ้ง”
“เลี้ยงง่ายครับ กินเก่ง ขี้อ้อน แต่รวมๆแล้วเชื่อฟังดี คุณพ่อหายเหงาไปเยอะเลยครับ”
“ตายจริง นี่น้องกัสไปรบกวนคุณกรเลยหรอ”
“ไม่เลยครับ น้องกัสทำให้คุณพ่อหายเหงาได้มากครับ”
“ยังไงแม่ก็ขอบใจหนูเก่งมากนะลูก ที่ช่วยดูแลตากัสให้”
“ไม่เป็นไรครับ คุณอารักษาตัวก่อนด็กว่าครับ ส่วนน้องกัสเดี๋ยวผมดูแลให้”
“จะ ขอบใจหนูเก่งมากๆเลยนะลูก”
“ครับ คุณอา”
“น้องกัสครับ”
“ครับ คุงย่า”
“เป็นไงบ้างเราไปกวนอะไรอาเก่งบ้าง”
“น้องกัสไม่กวนครับ น้องกัสช่วยอาเก่งรถน้ำต้นไม้ด้วย แล้วก็เล่นับคุรปู่กรทั้งวันเลย”
“จะ หนูอย่าดื้อนะลูก อยู่กับอาเก่งก่อนนะครับ ย่าหายดี ย่าจะไปรับกลับมาอยู่บ้าน”
“ครับ คุงย่า น้องกัสจะไม่ดื้อครับ”
“คุณอาพักผ่อนก่อนนะครับ เดี่ยวผมอยู่เป็นเพื่อน เดี๋ยวตากาญจน์จะมารับน้องกัสไปอยู่เป็นเพื่อนคุณพ่อครับ”
“ไม่เป็นไรจะ อาอยู่คนเดียวได้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยู่เป็นเพื่อนครับ วันนี้คุณพ่อเขาสัญญากับน้องกัสว่าจะพาไปสวนสัตว์ ผมก็เลยว่างอยู่เป็นเพื่อนคุณอาครับ”
“ตายจริง นี่ถึงขนาดให้คุณกรพาไปเที่ยวเลยหรอ”
“มันเป็นสัญญากับเขาสองคนครับ คูรพ่อท่านเอ็นดูน้องกัสมาก”
“จะ ยังไงแม่ฝากขอบคุณคุนกรด้วยนะลูก ฝากเรียนว่าถ้าแม่หายดี จะไปขอบคุณด้วยตัวเอง”
“ครับ คุณอาพักผ่อนนะครับ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน”
...............................................................
ตอนนี้ผมนั่งเฝ้าคุณอมรวดี คุณย่าของน้องกัส ที่ไม่มีใครมาเยี่ยมเธอเลย แม้แต่ลูกชายผมยังไม่เห็น............. ผมเลยอาสาอยู่เป็นเพื่อนคุณอา เพื่อให้กำลังใจและอยู่เป็นเพื่อนคุณอา เพราะสงสารท่านมากที่ต้องเหงาอยู่โรงพยาลคนเดียว อย่างน้อยเมื่อก่อนทานก็เป็นผู้มีพระคุณของผมคนหนึ่ง จำได้ว่าเมื่อก่อนท่านมักจะฝากขนม ซื้อของดีๆมาให้ โทรศัพท์มาถามสารทุกข์สุขดิบ...............ผมคงจะได้ตอบแทนท่านก็วันนี้
คูณอาหลบไปกว่าสองชั่วโมง ผมรู้สึกเมื่อย เลยเดินออกไปซื้อของกินให้คุณอาและว่าจะซื้อกาแฟให้ตัวเองแก้ง่วงด้วย ตอนแรกคิดว่าจะไปนอกโรงพยาบาล ก็ว่าจะไปที่ลานจอดรถ แต่นึกได้ว่าให้กาญจน์เอารถกลับบ้านไป แล้วเลยเดินกลับออกมา.............หลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้เลยครับ
มาแว้วครับจากลับบ้านวานที่สอบ เลยถามเพื่อนๆว่าจาเอายังไงดี
อิอิ
ถ้าเลือกข้อสองก็ดีเหมือนกัน จาได้ไม่ต้องเร่งปั่น อิอิ
ไปเรื่อยๆดีกว่าเนอะ
แต่ไม่อยากอ่านเรื่องหกันหรอครับ
คิดว่าน่าจะมันกว่าเรื่องนี้อีกนะ
ประมาณวาโรคจิต อิอิ
แต่เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆจนกว่าจะมีฉาก แบบว่า
หื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เพราะคนแต่งกำลังรอเขียนอยู่
ไปละครับ
-
หุหุ คุงอ๋อมกำลังจาให้นัทข่มขืนเก่งหรอครับ น่ากลัวแฮะอยู่ๆก็หมดสติ เอ๊ะนอนน้อยหรือโดนลอบวางยา อ๊ากกกก :serius2:
ขอตรบนัทแก้แค้นก่อน รักจริงไม่ทำกันอย่างนี้หรอก :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6:
-
:m11:
กำลังรอให้มาอัพเลยคร๊าบ :m4:
'MENTก่อน เดี๋ยวค่อยอ่าน
-
มาดันนนน
-
มารอต่อค่ะ
โดยเฉพาะฉากหื่น :laugh:
:กอด1: :กอด1:
-
มารอคับไปเรืื่อยๆๆก็ไดคับ
และมารอตอนหื่นๆๆด้วยอิอิ
-
:m16: :m16: :m16: :m16:
-
มางานทีเดียวหลายตอนเลย
อ้ะ เก่งโดนอะไร ทำไมเก่งงานเข้าอยู่เรื่อย
อย่าบอกนะว่าเก่งโดนนัททำร้ายอีก
หรือมีคนทำร้ายเก่ง แล้วนัทไปช่วย เรียกคะแนน (แอบเดา คนแต่งมาหลายมุม)
อยากอ่านเรื่องนี้แบบไม่รีบร้อนอ้ะจ้า ไม่อยากให้รวบรัด
บวก 1 ใ้ห้อ๋อม ขอบคุณจ้า
-
:z1: :z1: สงกะสัยจะเสร็จนัทเสียแล้ว วันนี้คงลุ้นทั้งนิยาย และคะแนน :laugh:
-
รอบเดียวเองฮือๆ
-
:impress2:
สนุกจังเยย เดินเรื่องเร็วดี
-
งานเข้าอีกแล้วเก่ง ของเรา งานเข้าตลอดเลย
-
วันนี้ไม่มาอัพเหรอคับ :m21:
อยากรู้ว่าเก่งเป็นไรอีกอ่ะ :a5:
โรคเก่ากำเริบแน่เลยใช่ป่ะ :serius2:
-
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าคอแห้งมากๆ ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เพราะตาถูกปิดอยู่ สถานที่ที่อยู่ตอนนี้มันน่ากลัวมาก อย่างบอกไม่ถูก
ตอนนี้ผมฟื้นขึ้นมา และจำได้ว่าตัวเองเดินอยู่ที่ลานจอดรถของโรงพยาบาล
แล้วผมมายอู่ที่นี่ได้ยังไงกัน..........................
"ฟื้นแล้วหรอ"
"ใคร....นายเป็นใคร"
"แกไม่จำเป็นต้องรู้จักชั้น"
"แล้วแกจับชั้นมาไว้ทำไม"
"แกจะรู้เพื่ออะไร"
"ชั้นไปทำอะไรให้นาย"
"แกไม่ได้ทำอะไรให้ชันหรอก แต่ว่ามีคนจ้างชั้นมาจับแก"
"ใครกัน"
"ไม่นานแกก็รู้ ตอนนี้กินข้าวก่อน"
"ไม่..................."
"แกจะกินดีๆหรือให้ชั้นเอามันยัดปากแก"
"บอกว่าไม่กิน"
"ดีละ.............."
ตอนนี้ผู้ชายคนนั้น เอาข้าวยัดเข้าปากของผมและบังคับให้ผมกินข้าว น้ำตาผมไหลเพราะจุก และแค้น สงสารตัวเองว่าทำไมต้องมาเจออะไรอย่างนี้ด้วย
ใครกันที่จับผมมา ผมไม่เคยมีความแค้นกับใคร
ที่นี่ผมแบจะๆม่รู้จักกับใครด้วยซ้ำ
ใครกันที่มันเลวอย่างนี้
"หยุดก่อน เดี๋ยวมันตาย"
"ครับ"
"ว่าไง นายเก่ง"
"คุณเป็นใคร"
"อยากรู้หรอว่าชั้นเป็นใคร"
"เรามีความแค้นอะไรกัน"
"แก แย่งคนรักของช้นไป"
"ผมไปแย่งคนรักของคุณตอนไหน"
"แกยังไม่รู้ตัวหรอ"
"ผมจะรู้ได้ไงในเมื่อผมไม่มีคนรัก"
"แกรูจักคนที่ชื่ออาทมั้ย"
"รู้จักสิ อาทเป็นเพื่อนของผม"
"อย่ามาตอแหล"
"แกเป็นรุ่นน้องที่คบกับอาทอยู่"
"อะไรกัน"
"แกบังอาจมากที่มาแย่งคู่หมั้นของชั้นไป"
"คุณคือใคร"
"ชันเป็นคู่หมั้นของอาท"
"อาท.........."
"คุณคิดว่าผมเป็นอะไรกับอาทงั้นสิ"
"ใช่ ไม่ใช่แกปล้วเป็นใคร ตั้งแต่ชั้นกลับมาอาทก็ไม่สนใจชั้น จนชั้นสืบไดว่าอาทเป็นแฟนกับแก"
"อะไรที่ทำใหคุณคิดอย่างนั้น"
"ช้นเห็นแกกับอาทไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ชั้นเห็นแกกอดอาทที่โรงพยาบาล"
สงสัยแม่สาวคนนี้ต้องเห็นผมกับอาทไปไหนมาไหนด้วยกันแน่ๆ เพราะกลับมาก็มีอาทคนเดียวที่เทียวไปเที่ยวมาบ้านผม เพราะว่ากำลังคบกับกาญจน์อยู่ ที่สำคัญเธอคงเห็นตอนที่อาทปลอบผมตอนที่ผมไปเล่าเรื่องของนัทให้ฟัง
"ผมเป็นเพื่อนของนัทจริงๆตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย"
"แกนะสิ ที่ทำให้อาทถอนหมั้นกับชั้น"
"เอ่อ คือว่า....." จะให้ผมมบอกได้ยังไงว่าเป็นเพราะน้องชายของผม
"แกรู้มั้ยว่าชันกับอาทมีลูกด้วยกันแล้ว "
"ไม่ทราบครับ"
"ชั้นจะบอกแกให้เอาบุญนะ ว่าชั้นกบอาทมีลูกด้วยกันแล้ว แต่ชั้นไม่พร้อมเลยใหลูกอยู่กับอาท รอให้ใช้เรียนจบและกลับมาเราจะแต่งงานกัน แต่เป็นเพราะแกที่ทำให้อาทเปลี่ยนไป เป็นเพราะแก"
"เอ่อ......................" ที่อาทต้องกลับบ้านบ่อยๆเป็นเพราะว่าต้องไปดูแลลูกหรือป่าวนะ
"ผมไม่รู้วาอาทมีลูกมีเมียแล้ว แต่ผมขอยืนยันกับคุณนะครับว่า ผมกับอาทเป้นแค่เพื่อนกันจริงๆ"
"ชั้นไม่เชื่อหรอก แกรู้มั้ย ว่าอาทเขาชอบผู้ชาย โดยเฉพาะผู้ชายแบบแกแล้ว เขายิ่งชอบ ชั้นไม่เชื่อหรอกว่าไม่ใช่แก แกทำลายครอบครัวชั้น"
"คุณครับ ผมไม่ทราบว่าคุณเจออะไรมาบ้างนะครับ แ่ผมขอบอกคุณว่าผมกับอาทเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ ไม่เชื่อคุณก็ถามมดได้"
"อ่อ นังพี่สาวคนดีของอาทหรอ ชั้นเกลียดมัน มันนั่นแหละเป็นคนทำลายความรักของชั้น"
"แล้วคุณจับผมมาเพื่ออะไรกัน"
"หึหึ ชั้นจับแกมาเพื่ออะไรหรอ เดี๋นวแกก็ได้รู้แล้ว ไว้คือนนี้ก่อนนะ รับรองแก สนุกแน่"
"อะไรกัน ปล่อยผมเดี่ยวนี้นะ"
"ทำไม อยู่ที่นี่ได้สองวันแล้ว อยู่ต่ออีกวันจะเป็นอะไรไป"
"นี่แกจับชั้นมาสองวันแล้วหรอ"
"ใช่ แล้วอาทจะได้รู้ว่า คนที่เขารักที่สุด มันต้อง.............."
"พวกเราไปได้แล้ว"
....................................................
-
+1 ให้น้องอ๋อม เฮ้ย อะไรเก่งยังไม่หมดความซวยอีกหรือนี่ เชื่อแล้วว่าคนแต่งโรคจิต (จำได้ว่าน้องอ๋อมบอกเองว่า
น้องอ๋อมโรคจิต พี่ไม่ได้ว่านะ) แต่หวังว่าคงไม่ทำให้ fc ใจสลายด้วยการที่เก่งถูกทำร้ายอีกนะ ขอให้มีคนมาช่วยได้ที
เถอะ แต่ยังไงก็จะรอตอนต่อไป รีบมาต่อไว ๆ นะคะ :call: :call:
-
เอ่อ เก่งซวยตลอดศก เหอๆ อ๋อม รังแกเก่งทามม้ายยยย เอหรือว่าเป้นละครฉากกนึง??? มารอตอนต่อปาย ขอความกระจ่างด้วยจร้า สงสารเก่งเค้ามากมาย :o12:
-
เวรกรรมของเก่ง เคราะห์ซ้ำกรรมซัด
อะไรนักหนา อ๋อมโหดอ้ะ ทารุณเก่งบ่อยจัง
คราวนี้จะให้นัืทได้แสดงฝีมือบ้างป่าว จะได้เข้าทางพระเอกเลวกลับใจ
บวก 1 ให้อ๋อมจ้า
-
เชื่อแระว่าโรคจิตมาต่อไวๆนร้า^^
-
สงสารเก่ง เจอคนโรคจิตทำร้าย
-
“พ่อครับ จะทำยังไงดี พี่เก่งหายไปสองวันแล้ว”
“นั่นสินะ นี่พ่อก็ให้เพื่อนที่เป็นตำรวจเค้าตามหาแล้วนะ แต่ก็ยังไม่พบ”
“คุณลุงครับ กาญจน์ครับ ทำใจดีๆนะครับ ตอนนี้นัทเขากำลังสืบอยู่ ไม่ต้อหงห่วงครับ”
“ไม่ให้ลุงห่วงได้ไง พ่ออาท ลูกของอาทั้งคน”
“พ่อครับ พี่เก่งจะเป็นไงบ้าง”
“คุงอากานคาย น้องกัสคิดถึงอาเก่ง เมื่อไหร่อาเก่งจะกลับมา ฮืออออออออออ”
“น้องกัสลูก เดี๋ยวคุณอ่าเก่งก็มานะครับ อย่าร้องไห้นะลูก”
“คุงปู่คับ เมื่อไหร่อาเก่จะกลับมา”
“เฮ้ยยย ปู่ก็รออยู่ลูก น้องกัสไปกินอะไรก่อนนะลูก เดี่ยวไม่มีแรง”
“แจ๋ว”
“คะ คุณผู้ชาย”
“เอาน้อง ไปกินข้าว อาบน้ำ แล้วก็ให้ไปพักผ่อนนะ ไปเล่นเกมก็ได้ ช่วยดูน้องให้ด้วย”
“น้องกัสไม่อยากไปครับ”
“ไปก่อนนะลูก อย่าดื้อสิครับ สัญญากับอาเก่งแล้วไม่ใช่หรอ”
“ครับ คุงปู่ น้องกัสจะไม่ดือ้ครับ ถ้าน้องกัสไม่ดื้อแล้วอาเก่งจะกลับมาหาน้องกัสมั้ย”
“ครับ เดี่ยวอาเก่งก็กลับมาลูก”
..................................................
“พี่แจ๋วครับ”
“คะ คุณหนู”
“ทำไมมีแต่คนทิ้งน้องกัสครับ น้องกัสเป็นเด็กไม่ดีใช่มั้ยครับ”
“เอ่ออออออออ...............”
“ใช่มั้ยครับ พี่แจ๋ว...................ฮือออออออ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นคะ คุณหนู คุณหนูเป็นเด็กดีนะคะ เดี๋ยวคุณอาเก่งก็กลับมาคะ คุณหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะเ เดี่ยวพี่แจ๋วทำกับข้าวให้ทานนะคะ”
“ครับ น้องกัสจะเป็นเด็กดี ครับ อาเก่งจะได้กลับมาหาน้องกัส”
“คะ คนดีของพี่แจ๋ว
เมื่อแจ๋วได้มองเด็กคนนี้ เธอช่างสงสารนัก ทำไม เวลาไม่กี่สัปดาห์ คุณหนูตัวเล็ก มีความผูกพันธ์กับเจ้านายของเธอนัก เธอไม่รู้ว่าคุณหนูตัวเล็กเจออะไรมาบ้าง แต่ดูแล้วเธอยิ่งสงสาร คำพูดของคุณหนู ทำไมกันนะ ช่างน่าสงสารถึงเพียงนี้
............................................................
ทางด้านของนัท พยามยามที่จะตามหาอดีตคนรัก สอบถามจากเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล แต่ก็ไม่มีใครทราบ รู้เพียงแต่ว่าชายหนุ่มเดินออกไป จาห้องพักของแม่เขา และบอกพยาบาลว่าจะไปซื้อของให้แม่ของเขาทาน และสอบถามว่าพยาบาลอยากได้อะไรหรือไม่ จะซื้อมาฝาก ...............................
เขาจึงขอให้ทาโรงพยาบาลดูขากล้องวงจรปิด ว่าอดีตคนรักของตนหายไปได้อย่างไร ............เขาแพ่งดูอยู่ตลอด สิบชั่วโมงที่ผ่านมา แต่ก็ไม่ได้เบาะแสอะไร เพราะกล้องวงจรผิดของโรงพยาบาลแห่งนี้เยอะมาก และเขาไม่รู้เวลาแน่ชัดที่คนรักของเขาหายไป .................
และแล้วในที่สุด............เขาก็เจอคนรักของตัวเองกำลังเดินไปทางลานจอดรถของโรงพยาบาล เขาได้เห็นภาพคนรักของตนเองถูกชายหนุ่มสองคน และหญิงสาวสองคนใช้ยาสลบกับคนรักของเขา..........หลังจากก็พาคนรักของเขาขึ้นรถไป ............
เขาเร่งจดทะเบียนรถคันนั้น พร้อมทั้งโทรไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนที่เป็นตำรวจให้ช่วยติดตามว่ารถคนนี้อยู่ที่ไหน เป็นรถของใคร...............แต่เขาไม่รู้ว่าคนคนนี้คือใคร ทำไมถึงมาจับตัวอดีตคนรักของเขา
“ฮัลโหล”
“อาทหรอ”
“อืม นัทว่าไง “
“เราดูกล้องวงจรปิดของโรงพยาบาลแล้วนะ เก่งถูกใครไม่รู้จับตัวไป นายพอจะรู้บ้างมั้ยว่าเก่งมีเรืองขัดใจ กับใครบ้าง”
“เท่าที่รู้ก็ไม่มีนะ “
“อืม”
“งั้นเดี่ยวเราเอาภาพไปให้ที่บ้านเก่งดูแล้วกันว่ารู้จักคนกลุ่มนี้มั้ย รอสักครึ่งชั่วโมงนะ”
“ได้ เดี่ยวเราจะบอกที่นี่ให้”
“บอกระว่าไม่ต้องห่วง เพราะว่าเราให้เพื่อนที่เป็นตำรวจตามหารถคันนั้นให้แล้ว อีกไม่นานก็คงเจอตัว ไว้เจอกัน”
“อืม ขอบใจนายมากนัท”
“ไม่เป็นไร มันเป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว”
........................................................
ครึ่งชั้วโมงผ่านไป
“พี่นัทครับ ใครจับตัวพี่เก่งไป”
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ”
“กาญจน์พอจะรู้บ้างมั้ย”
“งั้นเอาภาพมาดูกันก่อน”
“สวัสดีครับ คุณอา”
“................................”
“พ่อครับ พี่นัทเขาไหว้ พ่อครับ”
“รู้แล้ว”
“อ่าวววววววววววว”
“งั้นดูภาพกันเถอะพี่นัท”
“...........................................
“คุณอารู้จักคนกลุ่มนี้มั้ยครับ เหมืนคนที่เป็นผู้หญิงจะเป็นหัวหน้า”
“ไม่รู้เป็นอดีตแฟนแกมั้ยละ เจ้าชู้ไม่ใช่หรอ”
“ผมไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้ครับ กาญจน์รู้จักมั้ย”
“ไม่ครับ”
“เค้าเป็นอดีตแฟนของผมเอง แม่ของน้องเหนือ”
“ว่าไงนะ พี่อาท อดีตเมียพี่หรอ”
“ครับ ที่พี่เคยเล่าให้กาญจน์ฟังไง”
“แล้วเขาจับพี่เก่งไปทำไมกัน”
“สงสัยเค้าคิดว่าเก่งคือแฟนพี่มั้งครับ”
อย่างนี้พี่เก่งก็รบเคราะห์แทนผมสิ”
“คุณลุงครับ ผมขอโทษนะครับ ผมผิดเอง”
“ไม่ใช่ความผิดของอาทหรอก มันเป็นเรื่องอดีตไปแล้ว ผิดก็ตรงที่เขาคิดว่าเก่งเป็นแฟนของนาย”
“ครับคุณลุง”
“แต่คนที่ผิด..................” คุณกร เสมองไปยังนัท
“เอ่อ ผมขอโทษครับ ผิดเพราะผมเก่ง ถ้าผมไปดูแลแม่ เก่งก็คงไม่ดูแลแม่แทนผม ทำให้เกิดเรื่อง”
“รู้ตัวก็ดีแล้ว”
“แต่พ่อครับ ถ้าเขาจะเอาตัวพี่เก่ง จะเอาตัวที่ไหนก็ได้นะครับ มันไม่ใช่ความผิดของพี่เขาสักหน่อย”
“นี่แกเข้าข้างมันหรอ”
“ป่าวครบ พ่อ ผมแค่........”
“ไม่ต้องพูดแล้ว นี่เราจะทำยังไงต่อไป”
“เดี่ยวผมไปตามหาเก่งเองครับ”
“อย่ามายุ่ง นี่มันเรื่องในครอบครัวของเราคนนอกไม่เกี่ยว”
“คุณอาครับ”
ติ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.............
“ฮัลโหล ว่าไงนะ เจอรถแล้ว หรอ ที่ไหน เออ มีคนอยู่ในบ้านใช่มั้ย..เออ เดี๋ยวไป”
“คุณอาครับ ตอนนี้เพื่อนของผมรู้แล้วว่า คนร้ายอยู่ที่ไหน เดี่ยวผมจะเอาเก่งกลับมานะครับ”
“ชั้นไปด้วย”
“อย่าเลยครับคุณอา มันอันตราย”
“ครับพ่อ อย่าไปเลยมันอันตราย คุณพ่ออยู่กับคุณย่าและตากัสนะครับ เดี่ยวผมไปเอง”
“ได้ แต่แกต้องโทรมาบอกพ่อนะ ถ้าเจอพี่ของแกแล้ว”
“ครับ”
“งั้นไปกันเถอะ”
................................................................................
“นี่แกจะทำอะไร”
“ก็เอาไอนี่ให้แกกินไง”
“ไม่”
“มานี่” พร้อมกันนั้น ชายร่างใหญ่สองคน กำลังกรอกยาเม็ดสีขาวสองเม็ดให้ร่างบางกิน
“เดี่ยวเราก็มีความสุขกันนะครับ คนสวย”
“ออกไป ไปให้พ้น อย่าทำอะไรเลยนะ จะเอาเงินเท่าไหร่เดี่ยวเอามาให้”
“เงินไม่สำคัญหรอกครับ เพราะยังไงเราก็ได้ แต่ได้คุณนี่สิ”
“เห้ย มึงไปตั้งกล้องดิ ดูว่ามันได้มั้ย”
“เออได้ เดี่ยวมึงก่อน แล้วกูตามนะ ผู้ชายรัยไว สวยกว่าผู้หญิงอีก เดี๋ยวกูจะล่อแม่งถึงเช้าเลย”
-
นัทมาเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เก่งจะแย่แล้ว
หวังว่าอ๋อมคงไม่ใจร้ายให้เก่งต้องโดนทำร้ายหนักไปกว่านี้เลยนะ :monkeysad:
ลุ้นชะมัดเลย
-
ไม่นะ :fire:
มาช่วยเก่งกันเร็วๆนะเดียวไม่ทัน
-
ซวยจิงๆเก่ง :z3:
มีโชคร้ายกว่านี้มั๊ยเนี่ย :sad4:
ใครก็ได้มาช่วยเก่งก่อนนนนนนนน เร็ววววววววววววววว :serius2:
มาต่อเร็วๆนะคร๊าบ :bye2:
-
เอ่อ บอกได้คำเดียวว่าร้ายกาจมากแฟนเก่าของอาทเนี่ย -*- ตรบมานนนนน :beat: :beat: :beat:
จับได้อย่าให้อภัย เอาไปนอนคุกหมดเลย แล้วก็ตื๊บๆ :z6: :z6:
หึหึ ใครจาช่วยเก่งทันเนี่ย เหอๆ
-
ทำไมผู้หญิงเรื่องนี่ถึงได้โหดกันขนาดนี้เนี่ย
น่ากลัวแท้
-
"แก ไอเลว แกอะไรให้ชั้นกิน"
"หึหึ ก็ยาที่ทำให้เรามีความสุขกันไงจะคนสวย"
"พวกแก รีบๆสิ" เสียองของผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น
"อย่าลืมถ่ายวิดีโอไว้ด้วยนะ"
"ครับนาย พวกผมจะล่อซะให้ถึงเช้าเลย"
"จะเอายังไงก็เรื่องของพวกแก"
"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย พวกแกต้องการอะไร บอกกกันดีๆสิ อย่าทำอย่างนี้เลยนะ"
"หึ ทีแกแย่งแฟนชั้นไป แกรูมั้ยว่าแกรู้สึกยังไง"
"ชั้นไม่รู้ ชั้นไม่ใช่แฟนอาท และไม่รู้ด้วยว่าอาทมีลูกมีเมียแล้ว"
"อย่ามาตอแหล ชั้นไม่เชื่อแกหรอก นี่ไง ชั้นจะทำให้แกมีความสุข ไอพวกผิดเพศ"
"อย่านะ อย่า ไม่"
ตอนนี้เก่งรู้สึกว่าร้อนไปทั้งตัว อยากที่จะปลดปล่อยออกมา เขารู้สึกถึงความต้องการภายในร่างกาย เขาต้องการ
ร่างกายเขาเหมือนจะฉีก อยากที่จะให้มันออกมา ไม่ไหวแล้ว....... แต่เขาต้องทน เขาต้องไม่แสดงความต้องการให้ไอพวกนี้ เขาต้องไม่ยอมแพ้
"เป็นไง คนสวย ต้องการพี่แล้วยัง"
"สารเลว"
"ปากดีนักนะ"
"พวกแก ช้นคิดอะไรดีๆได้อย่างหนึ่ง"
"อะไรหรอครับ นาย"
"พวกแกรอให้ยาออกฤทธิ์ก่อน ใหมันอ้อนวอนพวกแก ชั้นอยากให้ผัวมันเห็น เวลาเมียมันร่าน พวกแกเปิดตามันซะ แต่อย่าเพิ่งปล่อยมือ ทำให้เห็นว่ามันอยากมีอะไรกับแก"
"ครับนาย"
"ไปเปิดหนังกระตุ้นอารมมณ์มันสะ"
"ครับ"
"ถ้านายทำดี ชั้นจะมีรางวัลให้"
ทันใดนั้น ร่างนอ้ยถูกเปิดตาออกมา ทำให้เห็นหญิงชายสามคน คนที่เป็นผ้หญิง สวยมาก แต่แววตาเธอชั้งเต็มไปด้วยความสะใจและความโหดเหี้ย ม ส่วนชายอีกสองคนก็กักขระ พร้อมที่จะมีอะไรกับเขาได้ตลอดเวลา ชายคนหนึ่งกำลังเปิดหนังโป๊เรียกอารมณ์ให้เก่งเห็น ส่วนชายอีกคนหนึ่งกำลังช่วยเหลือตนเอง กระตุ้นอารมณ์ร่างเล็กอีกทางหนึ่ง ภาพที่เห็นทำให้เรียกอารมณ์ร่างเล็กเป็นอยากม่าก ร่างเล็กอยากที่จะเข้าไปเกาะกุมส่วนแข็งแกร่งที่ผู้ชายคนนี้ช่วยเหลือตนเอง
อยากที่จะเอามันสอดใส่ไปภายในร่างกาย เขาปิดตาเพื่อที่จะกดอารมณ์ของตนเองไว้ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย ร่างเล็กพร้อมที่จะบรรเลงเพลงเพลิงอันเรา่ร้อน จิตสำนึกของเขาเริ่มค่อยๆหายไป เหลือแต่ความต้องการ ใจหนึ่งก็บอกว่าให้ทน แต่อีกใจหนึ่งก็อยากที่จะเข้าไปสู่เปลวเพลิงนั้น
"ช้าจริงๆ พวกแก"
"นายครับ พวกผมก็อยาก แต่มันยังไม่ร้องขอ"
"ดี งั้นนายก็ไปกระตุ้นมันสิ เอาแบบว่ารุนแรงเลยนะ"
"ได้สิครับนาย นายจะไม่ผิดหวังเลย"
"ว่างไงครับคนสวย ต้องการพี่มั้ย ดูมันสิ มันต้องการน้อมานะ"
"ออก ......ไป" เก่งตอบกลับไปด้วยเสียงแหบพล่า
"โอ้ ไหนขอดูสิว่าส่วนนั้นของน้องต้องการรึป่าว"
"ไม่นะ อย่าาาาา............."
"น่ารักจังเลย มาเป็นของกูได้แล้ว"
ทันใดนนั้น
เสื้อผ้าที่ปกปิดร่างกายของเก่งถูกฉีกออก ลิ้นของผู้ชายสองคนกำลังไล่เลียไปยังยอดอกสีชมพูบนหน้าอกของเก่ง มันชั่งกระตุุ้นอารมร์ของเขาเสียเหลือเกิน
"บอกสิว่า มึง้องการให้พวกกูเอา"
"..................."
"ไม่ไหวแล้ว............"
"ดีมาก ไหนดูสิ ส่วนนี้ของน้องน่ากินจัง พี่ขอนะ"
"อย่า เอาออกไป อย่ามายุ่ง"
"แต่ส่วนนี้ของน้องมันบอกว่าต้องการนิครับ"
.................................
-
อ๊าก เก่งผู้โชคร้าย หวังว่าอัศวินขี่ม้าขาวจะตามมาช่วยทันนะครับ ดูเหมือนความหวังจะริบหรี่ๆจัง เฮ้อ :m8:
-
ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เก่งถึงต้องรัดทดอย่างนี้ตลอดเลยเนี่ย
น่าสงสาร
ร้องไห้อีกแล้วเรา :m15: :m15:
-
กำลังสนุกเลย
-
:call: :call:
-
โอ๊ย สงสารเก่งเหลือเกิน
นัทกะกาญจน์จะมาช่วยเก่งไม่ใช่เหรอ มาเร็วๆสิ
-
แงๆๆ ไม่เอาๆๆ
เก่งเป็นไร มีเรื่องแน่
5555+
-
อิอิฉากNC
-
:a5: ม่ายนะเก่ง ต้องไม่เป็นอะไรนะ :dont2:
:serius2: นัทไปไหนมาเร็วๆ เก่งแย่แล้ววววว :sad4:
o12 อ๋อมด้วย!!!! รีบมาต่อได้แล้วอย่าให้ค้างอย่างงี้นะ o12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..... :dont2: ขอร้องล่ะมาเร็วๆน๊าาาาาาา :o7:
-
“ผู้ชายรัยวะ ขาวชิบหาย แม่ง มาเป็นเมียพี่เถอะน้อง”
“ไม่นะ ไม่ โอย ไม่ไหวแล้ว ฮือ ออ ออกไป ไปให้พ้น”
“น้องจ๋า ทำไมมันนิ่มยังงี้วะ”
“ออก ไปปปปปปปปปปปปป”
“ปากดีนักนะมี่ง กูอุตส่า ช่วยให้มึงมีความสุข ปากดียังนี้ต้องเจอ”
ทันใดนั้น ชายใจร้ายใช้หมัดต่อยไปที่ท้องของเก่ง ทำให้เก่งจุก จนพูดไม่ออก ดิ้นไม่ได้
และชายใจร้ายอีกคน ตอนนี้กำลังช่วยเหลือตนเอง และเอาส่วนแข็งแกร่งจ่อที่ช่องทางสีชมพูของร่างน้อย
“ไม่ ฮืออ แม่ครับช่วยเก่งด้วย พ่อครับ ฮืออออออออออออออออออออ นัททททททททททททททททททททททททททททททททททท”
โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
“หยดเดี่ยวนี้นะ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ”
“เห้ย ตำรวจมา หนีสิวะ “
“หยุดเดี๋ยวนี้ ตำรวจล้อมไว้หมดแล้ว”
“หึ ชั้นไม่ยอมให้แกจับง่ายๆหรอก” ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นใช้ปืนไปจ่อที่ศรีษะของเก่ง ส่วนชายทั้งสองหนีออกไปทางระเบียง
“ออกไปให้หมด ไม่งั้นไอนี่ตาย”
“แก พี่เก่งไม่ใช่คนที่แกต้องการหรอก ชั้นเป็นแฟนกับพี่อาท ถ้าแกจะทำอะไรให้มาทำชั้นนี่”
“แกนี่เอง ร่านทั้งพี่ทั้งน้อง”
“หลิน .................อย่าทำอะไรเก่งนะครับ”
“อาท ใครที่เป็นแฟนอาท ใครกัน ที่ทำให้อาทนอกใจหลิน ใครกัน”
“อาทไม่ได้นอกใจหลินนะครับ แต่เราจบกนไปแล้ว ตอนนี้อาทมีคนที่อาทรักแล้ว หลินอย่าทำอะไรเก่งนะครับ เก่งคือเพื่อของอาท ไม่ได้เป็นแฟน”
“งั้นแสดงว่าไอเด็กคนนั้นเป็นแฟนอาทใช่มั้ย”
“เอ่ออออออออ”
“ใช่ ชั้นนี่แหละแฟนพี่อาท รู้แล้วก็เปล่อยพี่เก่งสิ”
“ได้ แต่แกต้องมาเป็นตัวประกัน แทนไอนี่”
“ได้ “
น้องชายของร่างที่นอนอย่างอ่อนแรง กำลังเดินเข้ามาเพื่อแลกเปลี่ยนตัวประกัน โดยมีหลินอดีตเมียของอาท ยืนถือปื่นเล็งมาที่เขา แต่ทำไงได้ เมื่อเรื่องครั้งนี้เขาเป็นสาเหตุ เขาไม่ยอมให้พี่ชายต้องมารับกรรมแทนเขา แค่นี่พี่ชายของเขาก็โดนมาเยอะแล้ว
“มานี่ ทุกคนอย่าตมมานะ ไม่งั้นไอชู้นี่ตาย”
หญิงสาวใจร้ายคนนั้น นำร่าของกาญจน์ออกไปนอกหอง เพื่อใช้เป็นตัวประกัน ให้เธอหนีฝ่าจากตำรวจ และเธอจะได้แก้แค้นคนที่แย่งความรักจากเธอไป
อาทเป็นห่วงคนรัหของเขายิ่งนัก จึงเดินตามออกไปไม่ห่าง ส่วนตำรวจนายอื่นเห็นว่าทางด้านนี้ปลอดภัยแล้ว จึงได้ออกติดตามเพื่อช่วยตัวประกัน แต่ก่อนที่จะออกไปนั้น ได้บอกให้นัท ดูแลเก่งให้ดี เพราะกลัวว่าสองคนนั้นจะกลับมาทำร้ายเก่งอีก
ไม่รู้ว่าจะมาอพได้อีกมั้ย เพราะเดี่ญวจะไปเชียร์ดิว
เห้อออ
เป็นกำลังใจให้ดิวด้วยนะครับ
ร้องเพลงเพราะมากมาย ถ้าเพื่อนๆร่วมเชียร์อาจจะมาอัพอีกน้า
อิอิ
ตอนหน้า................
อิอิ
:-[ :o8: :impress2:
-
อ๊ากกกกกก ตอนหน้า
อย่าบอกนะค่ะ ว่า นัท :oo1:เก่ง
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
-
รอตอนหน้า
อย่างจดจ่อ
เก่งจะทำยังไงกะตัวเองที่โดนยา นั่นไป
:z1: :z1: :z1:
น่าติดตาม
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อ่านทันแล้วมีความสุขอย่างแรง อิๆ
นัมจะทำอะไรอยากอ่านต่อจังลงไวๆนะคราบ
+1 เป็นกำลังใจให้ อัพถี่มากมาย
-
อ๊ากกกก หลินจอมโฉด :beat: :beat:
สงสารกาญน์อีกคนเลย เฮ้อ เวงกรรมของคนบ้านนี้
-
:laugh3: ในที่สุดเก่งก็รอด....
:o .....แต่กาญจน์ล่ะ
อาทตามไปช่วยให้ได้นะ :sad4:
เดี๋ยว...... :a5:
o22 งั้นเก่งก็เสร็จนัทแน่เลยสิ
เพราะเก่งกินยาเข้าไปหนิ :serius2:
โธ่!!!.... เก่งทนไว้นะ อย่ายอมนัทง่ายๆนะ :o12:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. . . . :o8: :-[ :impress2: :haun5: o3 . . . . ถ้าใช่อย่างที่่เดาจิงๆ อ๋อมผูกเรื่องเก่งมากๆ . . . . o14 o15
-
ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซ... :z13:
แบบว่าค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :impress3:
หุหุ...อย่างงี้นัทก็ต้องเป็นคนไปช่วย...เเก้มัดเก่งอ่ะจิ :z10:
ถึงจะค้างเเต่ไม่เป็นไรครับรอต่อ...หุหุ ไปเชียร์ดิวเหมือนกันนน :bye2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สู้ๆ
-
อ๊ากกกกกกก
ค้างมากมาย
มาต่อเถอะค่ะ :sad4:
-
อุยยยย อัพทีนึง จุใจคนอ่านจังเลยครับ ชอบจัง คิคิ เป็นกำลังใจให้นะค้าบบ :mc4:
-
"เก่งครับ เป็นไงบ้าง"
"อือ นัท ช่วยด้วย ฮืออออออออ""
"เดี๋ยวนัทช่วยแก้มัดนะครับ"
"อืมม"
"เก่งครับ ไหวมั้ย ใส่เสื้อผ้าก่อนนะครับคนดี"
"นัททททททททททททททททททท ไม่ไหวแล้ว...................." เก่งร้องด้วยเีสียงแหบพร่า
"เก่งครับ เกิดอะไรขึ้น"
"อือออ นัทช่วยเก่งด้วย เก่งไม่ไหวแล้ว"
"เก่งครับ เก่งเป็นอะไร"
"อือ นัทททททททท อือ อืมมมมมมมมม"
เพราะฤทธิ์ยาที่ออกอย่างเต็มที่่ทำให้เก่ง อดทนไม่ไหว เขาอยากจะปลดปล่อย เก่งต้องการให้มีใครสักคนมาช่วยปลดปล่อย ความอัดอั้นจากภายในของเขา
"นัท อืมมมมมมม"
เก่งเริ่มรุกเร้่านัท ปากของเก่งไปประกบกับปากของนัท นัทเริ่มมีอารมณ์ไปด้วยกับเก่ง ต่างใช้ลื้นหยอกล้อกัน นัทได้ลองลิ้มชิมรสความหอมหวานจากปากของเก่ง ส่วนเก่งได้ปลดปล่อยความต้องการที่มันมีอย่างมากมาย
อืมมมมมม" เก่งครับ หยุดเถอะครับ" ฮืมมมมม" ไม่อ่านัท นัทรักเก่งไม่ใช่หรอ เก่งไม่ไหวแล้ว"
"เก่ง แต่มันไม่ดีนะครับ"
"ไม่ดียังไงละ โอ้ววววววว นัทเก่งไม่ไหวแล้ว"
มือของก่งตอนนี้เริ่มไปจับส่วนที่แข็งขืนของนัท หยอกเย้ากับมันภายนอกกางเกง ด้วยมือ หลังจากนั้นเขาใช้ปากเล่นกับของนัทภายนอก
"เก่ง นัทไม่ไหวแล้วครับ เ่ก่งอย่าทำอย่างนี้สิครับ"
"อืม นัทครับ เก่งอยากกินไอติมจัง"
ทันใดนั้นเก่งได้ปลด ป้อมปราการของนัททีละชั้น ทีละชั้น จนกระทั่งมันถึงด้านสุดท้าย เก่งค่อยๆใช้ริมฝีปากสีชมพู หยอกล้อบริเวณด้านปลายของส่วนที่แข็งขืน ค่อยใช้ลิ้นหยอกเย้าไปบริเวณโดยรอบ
จากช้า เป็นเร็ว จนนัททนไม่ไหว ตอนนี้เขาอยากได้ร่างบางที่อยู่ตรงหน้ามาก อยากที่จะช่วยเหลือ ปลดปล่อยให้ร่างบางรู้สึกดีขึ้น
นัทค่อยๆกลับร่่างของตนเองมาอยู่ด้านบน แล้วเลียไปยังยอดสีชมพูทั้งสองข้าง ใช้ลิ้นเล่นกับมัน แล้วค่อยๆไปที่ซอกคอ
เพื่อเร่งเร้าให้เก่งมีความต้องการมากขึ้น ส่วนมือของเขาได้ไปเกาะกุมแท่งสีขาวอมชมพูของเก่ง ใช้มือเพื่อช่วยเหลือคนที่เขารัก ให้ปลดปล่อยออกมา
"อืม นัท อืมมมมมมมมมมม ไม่ไหวแล้ว อืมม จะอกแล้ว นัททททททททท "
ในที่สุดน้ำแห่งความรักของเก่งก็ออกมา
.........................................
"เก่งครับ ดีขึ้นมั้ย"
"อืมม "
"งั้นคนดีนอนนะครับ"
"อืม"
เป็นเพราะเก่ง ต้องเผชิญหลายเรื่อง เมื่อได้ปลดปล่อยเรียบร้อยแล้ว เขาก็เพลียหลับไป ส่วนนัทเองหลังจากทำความสะอาดร่างน้อยคนที่เขารัก ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย
เขา็เดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ในตัวเขาออกมา
..............
ผมนัทเองครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่ต้องการเก่งนะครับ แต่มันไม่ใช่แบบนี้ ผมไม่รังแกเก่งตอนนี้ครับ เพราะว่าเก่งต้องโดนพวกนั้นวางยาแน่ๆ ผมไม่อยากเอาเปรียบคนที่ผมนรัก ผมอยากให้เรื่องนี้เกิดจากความรักของเรา
ทั้งๆที่ผมไม่รู้ว่าวันนั้นจะมีหรือไม่ ......หรือว่ามันจะมาถึงเมื่อไหร่ ผมไม่อยากสร้างตราบาปให้แก่คนรักของผมอีกแล้ว
แค่นี้เขาก็เจ็บมามากแล้ว ผมไม่อยากทำช่วกับเขาอีก ผมรู้ครับว่าผมทำกับเก่งเอาไว้มาก
ผมมันชั่ว ผมมันเลว ผมทำให้เก่งต้องเจอสภาพแบบนี้
ต่อไปนี้ผมสัญญาว่า ผมจะทำตามใจเก่งทุกอย่าง ไม่ว่าเก่งต้องการอะไร ผมจะหาให้ แม้กระทั่งให้ผมออกไปจากชีวิตเขาเพื่อความสุข ของเขา ผมทำได้
.......................................
เมื่อนัทออกมาจากห้องน้ำ เขาพบว่าคนตัวเล็ก นอนหลับอย่างสบาย เขาเดินไปนั่งข้างๆเตียง และกระซิบคนรักของเขาว่า
"เก่งครับ คนดีของนัท นัทรักเก่งนะครับ เก่งครับ ขอให้ครั้งนี้เป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดของเก่งนะครับ เก่งรู้มั้ยครับ ที่นัทต้องไปมีอะไรกับหวาน นัทไม่อยากมีเลยครับ แต่เป็นเพราะตอนนั้นธุรกิจของครอบครัวนัทไม่ดี เพราะคุณย่าของเก่งท่านบีบบังคับ นัทไม่มีทางเลือกครับ นัทจึงต้องทำอย่างนั้น ยกโทษให้นัทนะครับ
ที่นัทไม่บอกเก่งเพราะว่า ไม่อยากให้เก่งอคติกับคุณย่า อยากใหเก่งคืนดีกับคุณย่า และไม่อยากให้พ่อแม่ของนัทมาเดือดร้อนกับเรื่องของนัท
นัทเลยต้องทำอย่างนั้นครับ แต่นัทไม่ได้รักหวานนะครับ นัทรักเก่งคนเดียว ที่นัทมีอะไรกับหวานเพราะว่าหวานใส่ยาให้นัทกิน แล้วเราก็มีน้องกัสด้วยกัน
นัทต้องรับผิดชอบเขาครับ แต่ตอนนี้เขาไปแล้วครับ เขาไปจากชีวิตของนัทแล้ว ส่วนคนที่เก่งเจอกับน้องกัส นัทยอมรับว่านัทคบเขาอยู่ เพราะว่าเขามาติมเต็มส่วนที่ขาดหาย เก่งรู้มั้ย นัทเจอน้ำครั้งแรก น้ำนิสัยคล้ายเก่งมากเลยครับ
ทำให้นัทหายคิดถึงเก่งได้เลยทีเดียว แต่เป็นเพราะอะไรไม่รู้ นัทไม่เคยรักใครเท่ากับเก่งเลยนะครับ
ส่วนที่นัทเย็นชากับน้องกัสเป็นเพราะว่า นัทเห็นน้องกัสที่ไร นัทก็เจ็บครับ เจ็บที่ทำให้คนที่นัทรักต้องเจ็บปวด นัทเลยไม่อยากสนใจน้องกัส เพราะถ้านัทอยู่กับน้องกัส นัทไม่รู้ว่าจะหามใจตัวเองได้มั้ย ไม่ให้ทำร้ายลูก.......... นัทเลยต้องทำงานอย่างเดียวเพื่อไม่ให้คิดมาก และทำงานเพื่อความมั่นคงของลูกในอนาคต แต่นัทไม่รู้เลยสิ่งที่นัททำไปจะทำให้ลูกกลัวนัท
ที่นัทไม่บอกเก่ง เพราะว่านัทไม่อยากให้เก่งรู้ความจริงแล้วาเจ็บปวด ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ครับ แม้แต่แม่ของนัท เรื่องนี้มีเพียงแค่นัทกับพ่อที่รู้ พ่อเสียไปแล้ว ความลับนี้มันก็จะตายไปกับนัทครับ.................
เก่งรู้มั้ยที่น้องกัสเรยกเก่งว่าคูณอาคนสวยเพราะอะไร เพราะว่านัทต้องดูรูปเก่งทุกคืน เพื่อให้นอนหลับ และเวลานั้น เป็นเวลาเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของนัทกับลูก นัทจะบอกลูกเสมอว่า คนคนนี้คือคนที่พ่อของเขารักมากที่สุด และเรียกเก่งว่าคุณอาคนสวยตลอดดดดดด
........................................................
นัทได้ระบายความในใจให้คนที่เขารักฟังทั้งหมด ว่าเป็นเพราะอะไรที่เขาต้องห่างจากคนรัก เขาไม่อยากให้คนรักเสยใจ ไม่อยากโทษย่าของคนรัก เพราะว่ายังไงท่านคงรับกรรมของท่านไปแล้ว กรรมที่ท่านก่อไว้ ทำให้ท่านต้องมานั่งรถเข็น ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ต่อไปปปปปปปป
นัทไม่รู้เลยว่าสิ่งที่นัทได้พูดออกไป นั้น คนตัเล็ด ได้ยินทุกคำพูดของนัท ได้รู้ถึงเหตุผลของการกระทำทั้งหมด ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่ยอกโทษให้คนรัก แต่เขากลับสงสารชายผู้นี้อย่างจับใจ ......
จริงๆแล้วคนที่เสียใจและเผชิญกบความทุกข์มากที่สุด ไม่ใช่เขา แต่เป็นนัทนั่นเอง
สงสัยต้องให้โหวตโพลใหม่แล้วมั้ง มาว่านัทของเขาได้
เชอะะะะะะะะ
อิอิ
เดี่ยวไปเชียร์ดิวก่อนนะะะ
-
อยากให้เม้นแสดง ความคิดเห็นหน่อยอะครับ ว่าเป็นยังไงบ้าง แบบคือ เขียนเรื่องนี้ครั้งแรก แล้วก็แต่งสดอ่าครับ
เนื่องจากไม่ค่อยมีเวลาแต่งแล้วดูอย่างละเอียด มันว่างเป็นช่วงๆ กลัวเพื่อนๆรอ เลยรีบมาลงเวลาว่าง
ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง
อย่าเพิ่งเบื่อนะครับ
ถ้าชอบเดี่ยวแต่งเรื่องใหม่อีก
อิอิ
สอบฉาก NC คือคนเขียนชอบมาก แต่ไม่รู้ว่าเขียนยังไงแล้วมันแบบ :impress2: คือก็อยากเขียนให้มั้นแบบ :oo1: อ่าครับ แต่มนไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ ยังไงก็อ่านไปแล้วกันเน้อ
บะบาย
ถ้านอนไม่หลับจะมาอัพอีกรอบนะครับ
แต่ถ้าไม่อัพแสดงว่าหลับแว้ววววววววว
-
สนุกดี~
นัทกลายเป็นคนแอบดีไปซะละ
แต่ไงไงก็ยังเคืองอยู่อ่ะ
คนอะไรฟระ คิดไปเองว่านั่นคือความสุขของเก่ง
กลายเป็นทุกข์ยกกำลังสามไปซะอีก
ไม่รู้จักปรึกษา เคืองๆ
-
สมใจแล้วช่ายม้าย เรื่องดิวอะ
สงสารนัทจังนะครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องารวดีๆคร้าบ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง
ความรัก ก็เหมือนแบบทดสอบของคนเรา
เนื้อหาลื่นดีค่ะ
รายละเอียดบรรยากาศข้างๆไม่ค่อยชัดเจนเท่าไร
แต่โดยรวมลื่นดีค่ะ
สะดุดตรงที่เจอคำที่พิมพ์ผิดซะมากกว่า
ชอบมากเลย นั่งอ่านนอนอ่านทุกวัน อิอิ
-
เย้รู้ความจริงแล้ววววววววววววววววว :3123:
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: หลงเกลียดนัทตั้งนาน
-
และแล้วก็ได้อ่านคำสารภาพจากนัท อิอิ สงสารนัทขึ้นมาทันทีเลย แบบว่าอารมณ์เดียวกับเก่งเลย เหอๆ :sad4:
แล้วน้องกาญน์จะเป็นไงมั่งหว่านรอลุ้นๆๆๆ อิอิ :m31:
หลิงๆโหดร้าย อ๊ากๆๆๆ :z3:
-
o13
คนเขียนโยงเรื่องได้แน่มาก
ในที่สุดนัทก้อเป็นพระเอกขี่ม้าขาวตัวจริง เสียงจริง
แถมเป็นโคตรแห่งสุภาพบุรุษอีกต่างหาก
ดีใจกับเก่งด้วยนะจ๊ะ คราวนี้คงจะมีความสุขเสียทีนะ
ยังบวกไม่ได้ เอาไป :กอด1: แ่น่นๆ
-
กลับเรื่องจากร้ายเป็นดีได้เลยนะ หึ หึ
-
:m15: ในที่สุด.... ความจริงก็เปิดเผย :m15:
:sad4: สงสารนัทจัง :sad4:
:sad11: อย่าให้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเก่งอีกเลย :sad11:
.
.
.
.
.
.
... ลืมไป!!! o18 ว่าคนแต่งโรคจิต o18
-
โอ๊ว........ท่านย่าอึกแล้ว
:pig4:ค้าบ จารออ่านต่อนะค้าบ
-
นัทน่าสงสาร แต่ก้อแบบว่านะ :z6:ไม่ปรึกษากันเลย :เฮ้อ:
ปล.เฮียอ๋อม เชียร์ดิวเหมือนกันเลย อาทิตย์คะแนนตุ้มๆต้อมๆเหลือเกิน :L2:
-
สงสารน้องกัสที่สุด ~ :o12:
-
+1 ให้น้องอ๋อม ดีใจที่แต่งให้นัทมาช่วยเก่งได้ทัน แถมเก่งยังได้รู้ความจริงเรื่องที่ทำให้นัทต้องกลายเป็น
เหมือนคนทรยศเก่งอีก ตอนนี้คนที่น่าสงสารคือนัทใช่ไม๊เนี่ย แต่ยังไง ๆ ก็ยังรักเก่งและน้องกัสที่สุดจ้า
:กอด1: น้องอ๋อมที่เป็น fc ดิว เหมือนกันเลย ช่วย ๆ กันเชียร์/โหวตให้ดิวด้วยนะ คนอะไรไม่รู้เสียงดี
น่ารัก (ไม่หล่อแต่จริงใจ) ไม่ว่าจะร้องเพลง/พูดอะไรดูออกมาจากใจหมดเลย ชอบมากกกกก........
-
ชอบๆๆๆๆเรื่องนี้อ่านตอนๆๆไหน
คาดเดาไมได้เลย
พลิกไปพลิกมาตลอดเลย
-
:impress3: จากที่เกลียดนัททททททททททททท...
ตอนนี้รักกกกกนกัทที่สุดเลยยยย...ฮือฮือ
ใครว่ารันทดเเค่นายเอง แง๊...เดี๋ยวนี้มีพระเอกรันทดด้วย :-[
-
"................"
"แล้วทำไมไม่บอกกัน ห๋าาาาาาาาาาาาาา" เก่งฟื้นขึ้นมา เขาทั้งเสียใจและดีใจที่คนรักของเขาไม่ได้ตั้งใจทรยศเขา แต่เขาอยากรู้ว่าเพราะอะไรคนรักจึงไม่บอกเขา
"เก่ง... ฟื้นแล้วหรอครับ เป็นอะไรมากมั้ยครับ"
"บอกมานะ ทำไม ทำไมกัน ทำไม บอกมาสิ"
"นัทว่าเก่งนอนพักก่อนนะครับ"
"ไม่บอกมา นัทบอกเก่งมาสิ ว่าทำไมนัทไม่บอกเก่ง"
"........................"
"นัท บอกเก่งมาสิ บอกมาสิ ถ้านัทยังรักเก่ง นัทบอกเก่งมานะครับ"
"................"
"ถ้านัทไม่บอกเก่ง ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมาพูดกันอีกแล้ว"
"เก่งครับ พักผ่อนก่อนนะครับ เรื่อวมันแล้วไปแล้ว ชั่งมันเถอะครับ"
"ไม่ได้นัท บอกมาเถอะเก่งรับได้"
"ก็ได้ครับ ถ้าเก่งอยากรู้นัทจะบอกให้ ที่นัทไม่ได้บอกเก่ง เพราะว่าเก่งเป็นคนไม่ยอมฟังนัทเอง เก่งจำได้มั้ยครับ นัทพยายามบอกเก่งตั้งหลายครั้ง พยายามถามเก่งว่าโกรรธอะไรนัท ที่จริงนัทรู้แล้ว เก่งได้ยินเรื่องนัทกับหวานใช่มั้ยครับ ทำไมนัทจะไม่รู้ ใจจริง นัทอยากจะบอกเ่ก่ง แต่เก่งไม่ยอมให้นัทเข้าใกล้ ไม่ยอมฟังอะไรเลย จนกระทั่งบริษัทของพ่อนัทเริ่มแย่ เพราะว่าพ่อของเก่งถอนหุ้นออกไป ย่าของเก่งมาพยุงให้สถานการณ์ดีขึ้น นัทจึงต้องทำตามข้อเสนอของย่าเก่ง คบกับหวาน เป็นแฟนกับหวาน คนที่ย่าของเก่งใช้จ้างมาเป็นแฟนกับนัท เพื่อให้เก่งและครอบครัว ต้องเสียใจเหมือนกับที่ท่านเป็นอยู่ นัทเลยเลิกติดต่อกับเก่ง เพียง แค่ส่งของขวัญไปให้เก่ง เท่านั้น เก่งรู้แล้วอย่าโกรธย่าของเก่งนะครับ เพราะหลังจาที่ท่านทำไปแล้ว ท่านก็เสียใจ คิดมาก จนเสั้นเลือดในสมองแตก จนต้องนั่งรถเข็นอย่างทุกวันนี้"
"นัท.........ฮือออออ เก่ง ฮึ ฮือออออออ เก่ง"
"ไม่ต้องพูดหรอกครับ จริงๆนัทไม่อยากบอกเ่ก่งไม่อยากให้เก่งเสียใจ ไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น นัทขอโทษนะครับ ที่นัทต้องทำให้คนที่รักนัทต้องเจ็บปวด ต้องทรมาน นัทก็เจ็บครับ ทุกวันนี้ถ้านัทไม่ได้มองรูปเก่งนัทจะนอนไม่หลับ "
"นัท ครับ เก่ง ฮึ ขอโทษนะครับ ที่ไม่ได้ฟังนัท ถ้าวันนั้นเก่งฟังนัทเราก็คงไมทุกข์อย่างนี้ เก่งขอโทษนะ"
"คนที่ขอโทษเก่ง คือนัทครับ ถ้านัทไม่หวั่นไหว ถ้านัทยืนยัน ต่อสู้เพื่อคนที่นัทรัก เรื่องของเราก็คงไม่เป็นอย่างวันนี้"
"ฮือออออ นัทเก่งขอโทษนะครับ"
"นัทไม่เคยโกรธเก่งรู้ม้ยครับ นัทขอเพียงว่าไม่ให้เก่งต้องเป็นทุกข์มากกว่านี้ นัทอยากให้เก่งมีความสุขนะครับ"
"อือ.........."
"พักผ่อนนะครับที่รัก นะครับ"
"แล้วกาญจน์ละ"
"ไม่ทราบเหมือนกันว่าน้องาญจน์เป็นยังไงบ้าง"
"ทำไงดีนัท.."
"นัทเชื่อว่าอาทต้องพยายามให้คนที่เขารักปลอดภัยครับ น้องกาญจน์ต้องปลอดภัยครับ นัทเชื่อใจอาทครับ"
"ทำไมนัทเชื่ออย่างนั้น"
"เพราะว่าไม่มีใครอยากให้คนที่เขารักต้องเจ็บปวดไงครับ เหมือนนัทที่ไม่อยา่กให้เก่งทุกข์ไงครับ"
"อืืม แต่ยังไงเ่ก่งก็เป็นห่วงอยู่ดี"
"งั้นเดี๋ยวนัทโทรถามเพื่อนที่เป็นำรวจนะครับ"
"ฮัลโหล ..."
"เออ ว่าไงไอนัท"
"น้องกาญจน์เป็นไงบ้าง"
"เออ น้องเขาปลอดภัยแล้ว ตอนนี้ไปทำแผลที่โรงพยาบาลอยู่"
"เฮ้ย น้องเค้าเป็นอะไรมากป่าววะ"
"ก็แค่เ็จ็บนิดๆหน่อยๆ คนที่ชื่อาทพาไปทำแผลแแล้ว แกไม่ต้องเป็นห่วง ดูแลแฟนแกเหอะๆ"
"เออ ขอบใจแกมากนะโว้ยย"
"ไม่เป็นไร เพื่อนกัน แกช่วยข้ามากกว่านี้อีก "
"เออ เจอกัน"
"บาย เพื่อน"
................................
"เก่งครับ น้องกาญจน์ปลอดภัยแล้วครับ"
"อืม "
"เก่งพักผ่อนนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้นัทพากลับบ้าน"
"อืออ"
"ใหนัทนอนกอดเก่งนะครับ"
"อืมมมมมมมม"
..........................
ไปละ ไปดูลีซานก่อนนะครับ ตอนนี้แบบถ้าไม่อัำพมานจาคาใจคนเขียนเลยมาอัพครับ
อิอิ
หายสงสัยแล้วใช่มั้ยว่าเพราะอะไร .......
คลายความสงสัยแว้วนะครับ
คืนนี้อย่าลืมเชียร์ดิวด้วยนะครับ
อิอิ
ไปละ
:really2:
-
หวังว่าคงไม่มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้อีกนะครับ :m29:
สั้นไปหน่อยนะ...ว่าป่ะ :m17:
วันนี้จะอัพกี่รอบครับ :m21:
มาบ่อยๆนะคร๊าบบบบบ :m13:
เย้........... ได้เมนต์เป็นคนแรกซะที :m11:
-
แอร๊ยยยย รักนัทจัง(กลับลำอย่างรีบด่วน)
ทำไมย่าเก่งใจร้ายจังอย่างนี้ต้อง :beat: (ล้อเล่นๆ)
นัทกับเก่งมีความสุขเร็วๆนี้นะ
-
อย่างนี้ต้องเคลียร์กับคุณย่าทำให้แม่ช้ำใจไม่พอยังจะมาทำให้หลานช้ำใจอีก แต่ก็ดีพี่นัทกับพี่เก่งมีน้องกัสเป็นลูกโดยไม่ต้องท้อง555 ปล.คุณอ๋อมรักษาสุขภาพด้วย
-
โบราณท่านว่า................ อย่าเพิ่งเชื่ออะไรก่อนที่จะได้รู้ฟามจิง
ิืิือิอิ
วานนี้ไม่รู้ได้ต่อป่าวเน้อ
คุณแต่งมีธุระมากมาย
เพราะว่าต้องเป็นกำลังใจให้ดิว
แล้วก็ต้องดูคุณนกยูง
แล้วก็อ่านหนังสือจากงานสัปดาห์หนังสือ (นิยาย)
อิอิ
ไปละ
อย่าลืมเชียร์ดิวด้วยนะ
-
:pig4:คนแต่งมากมายค้าบ
-
เราว่าย่าของเก่ง คล้ายๆกับเจ้าย่าในวรรณคดีลิลิตพระลอ อย่างกับโขกพิมพ์ออกมาเลยนะทำร้ายลูกหลานตาดำๆ ได้ลงคอ
-
เคลียร์ๆๆๆกันหมดแล้ว
-
“ตื่นแล้วหรอครับเก่ง”
“อืมม”
“กลับบ้านนะครับ”
“อืม”
“เก่งครับ”
“ว่าไง”
“รักนัทมั้ยครับ”
“ไม่รู้”
“เก่งครับ”
“ว่าๆๆๆ”
“รักนะครับ”
“อืม”
“เก่งครับ “
“อารัย”
“รักนัทมั้ยครับ”
“อืม”
“ว่าไงนะ”
“อืม”
“ดีๆๆดิ”
“รักคราบ”
“นัทก็รักเก่งนะครับ”
“รู้แล้ว พูดบ่อยจริง”
“ก็คนมารักนิ”
“ไปอาบน้ำได้แล้ว”
“อาบด้วยกันนะ”
“ไม่เอา”
“นะครับ”
“ไม่”
“ก็ได้.............”
“นัทครับ”
“เปลี่ยนใจแล้วหรอ”
“ป่าว”
“จะบอกว่ารีบๆ ปวดท้อง”
“โห รัยอ่า”
“ล้อเล่น น้า เมื่อคืนขอบคุณมากนะ”
“เรื่อง.............”
“ที่ไม่ทำอะไรเก่งไง”
“ครับ นัทตั้งใจว่าให้เก่งพร้อมก่อน แลวเราค่อยเล่นดนตรี”
“บ้าละ อีกนาน”
“รู้งี้ เมื่อคืน ...............ดีกว่า”
“นัทบ้า ไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้กลับบ้าน”
“ไปอาบด้วยกันนะครับ ไหนๆก็เห็นกันหมดแล้ว”
“ไม่”
“นะครับ”
“ไม่”
“นะครับ สัญญาว่าอาบน้ำอย่างเดียว”
“ไม่”
“นะครับ”
“ไม่”
“นะครับเก่ง นะ”
“เออ ก็ได้ ถ้าทำอะไรไม่ต้องพูดกันอีกเลย”
“ครับ”
“สัญญานะ”
“ครับ สัญญา”
สายน้ำค่อยๆไหลออกมาจากฝักบัว ร่างทั้งสองได้ร่วมกันชำระ ชะล้างให้ร่างกายสะอาด ทั้งสองช่วยอาบน้ำให้กันและกัน บัดนี้ ความรักที่แท้จริงเริ่มก่อเกิดขึ้นภายในใจทั้งสองคน เรื่องราวในอดีตกำลังกลืนหาย สายน้ำที่ฉ่ำเย็น นอกจากชำระร่างกายให้สะอาดแล้ว ยังขจัดเรื่องร้ายๆในอดีต ที่มันกัดกินจิตใจของพวกเขาทั้งสองมากว่า หกปี
ไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร แต่ ณ ตอนนี้ทั้งสองได้ผสานใจเป็นหนึ่งเดียวกัน ก้าวผ่านเรื่องเลวร้าย ต่อไปนี้ทั้งสองจะมีความสุข ต่างสัญญากันว่าจะไว้ใจซึ่งกันละกัน จะบอกกล่าวเรื่องราวทุกเรื่องที่ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองต้องหม่นหมอง คำสัญญานี้เปรียบดังคำ คำมั่นที่ตราตรึงภายในจิตใจของพวกเขาทั้งสองคน
ไปลุ้นดิวแว้วววววววววววว
-
เย้ๆๆๆ
ดิวได้ไปต่อแว้ว
แย่ๆๆๆ
แล้วไผทจาออกว้าาา
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
ทำไมแกรนต้องออกด้วย ทำไม
ฮือออออออออออ :m15: :monkeysad: :sad11:
สงสารจัง คนเก่งออกอีกคนแว้วววว
ฮือออออออออออออออออ
ทำไม
ทำไม
ทำไม
รมเสีย ฮือออออออออออออออ
-
:z1:เฮียอ๋อม พี่ดิวผ่านแล้วมาอัพเลยนะ o13
-
ถ้าอัพยาวๆ เราจะช่วยเชียร์ดิวเอาป่าว แลกกัน :m18:
-
ทุกอย่างคลี่คลายลงตัวขนาดนี้ จะมีอะไรพลิกล็อค หักมุมอีกป่าว
คนแต่งชอบตลบหลังอยู่เรื่อย ลุ้นได้อีก
บวก 1 ให้อ๋อมจ้า ขอบคุณนะจ๊ะ
-
ห้วย รมเสียอ่า
จิงๆเชียร์ดิว แต่แอบมีใจให้แกรนด์นะเนี่ยยย
น่าฉงฉานเนอะะ
ห้วยยย
มาต่อๆๆๆๆๆๆๆ
รมเสีย
"เก่งครับ ถึงบ้านแล้วน้า"
"ครับ"
................................................................
"พ่อครับ"
"เก่ง ปลอดกัยนะลูก"
"ครับบ ปลอดภัยแล้ว"
"อาเก่งครับ"
"คราบ น้องกัส"
"อาเก่งกลับมาแว้ว น้องกัสดีใจจังเลย อาเก่งไม่ทิ้งน้องกัวแย้วนะ"
"คราบบบ อาเก่งไม่ทิ้งแล้วครับ"
"เย้ๆๆ น้องกัสจะอยู่กับอาเก่งตลอดไป"
"น้อยๆหน่อยเจ้าตัวเล็ก"
"อารายครับ คุงปู่"
"จะมาอยู่กับอาเก่งได้ไง น้องกัสต้องกลับบ้านไปอนู่กับคุณย่า กับคุณพ่อสิ"
"คุงปู่ ไม่อยากให้น้องกัสอยู่ด้วยแว้วหรอครับ ดี น้องกัสจาไม่นวดให้คุงปู่แว้ว"
"อ้าว...ซะงั้น ไอเด็กคนนี้"
"น้องกัส อย่ารบกวนคุณปู่เลยครับ วันนี้กลับบ้านกับพ่อนะลูก"
"น้องกัสอยากอยู่กับอาเก่ง อ่าครับ"
"แลวน้องกัสไม่อยากอยู่ับพ่อหรอลูก"
"น้องกัสก็อยากอยู่กับคุงพ่อ แต่อยากอยู่กับอาเก่งมากกว่า"
"แสดงว่า นองกัสไม่รักคุณพ่อแล้วหรอครับ"
"รักครับ "
"แล้วไม่อยากอยู่กับคุณพ่อหรอ"
"อยากอยู่ครับ"
"อ้าวว แล้วทำไงดีละครับ"
"เดี๋ยวให้น้องกัสใช้หมองก่อน"
น้องกัสทำท่าคิดเหมือนกาตูนเณรน้อยเจ้าปัญญา ที่คุณปู่เปิดให้ดูวันเสาร์ช่วงเย็น ทำให้ผู้ใหญ่หลายคนอดที่จะอำและเอ็นดูไม่ได้
"อ่า คิดออกแล้วครับ""
"อ่าว ว่าไงเจ้าตัวดี"
"เดี่ยวสิครับอาเก่ง ต้องใจเย็นๆ น้องกัสกำลังจาบอก"
"งั้นเอาอย่างนี้ ให้อาเก่งไปอยู่ที่บ้านน้องกัสจะได้อยู่ด้วยกัน"
"ไม่ได้"
"อ้าว คุงปู่ น้องกัสอุตส่าคิดนะ"
"ปู่ไม่ให้อาเก่งไป"
"งั้น.... ให้คุงพ่อย้ายมาอยู่ี่ที่นี่"
"ไม่ได้ ปูไม่ให้พ่อน้องกัสมาอยู่ที่นี่""
"คุงปู่เรื่องากจริง น้องกัสโป้งแว้วว ไม่นวดให้ด้วยแว้วว"
"อ้าว ... ไอเด็กคนนี้"
"นะครับ คุงปู่ให้คุงพ่อมาอยู่ที่นี่นะครับ "
"ไม่ได้ ปู่ไม่ให้"
"ถ้าคุงปู่ไม่ให้น้องกัสจะไม่ยุ่งกับคุงปู่แว้ว น้องกัสจะไม่ให้คุงปู้กอดแล้วน้องกัดจาบอกอาเก่งเรื่องคุงย่าขวัญเรือนให้อาเก่งกะอากาญจน์ฟังด้วย"
"อย่านะเชียวนะ"
"น้องกัสครับ คณย่าขวัญเรือนคือใครกัน........"
"คุงปูื่ ถ้าไม่ให้คุงพ่ออยู่หรือไม่ให้อาเก่งไปอยู่บ้านน้องกัส น้องกัสจาบอกอาเก่งจิงๆนะ"
"เอ้าา ยอมแล้ว เรื่องนี้ให้อาเก่งของลูกตัดสินใจอาเองแล้วกัน"
"คุณพ่อครับ คนที่ชื่อขวัญเรือนคือใครครับ"
"เพือนพ่อเองลูก ไม่มีอะไร นี่พูดเรื่องของแกดีกว่า พ่อรู้เรื่องของแกหมดแล้ว รู้ความจริงแล้ว"
"คุณพ่อรู้เรื่องนี้ด้วยหรอครับ"
"อืม พ่อพึงรู้ไม่นานหลังจากคุณย่าไม่สบาย ท่านเลยเล่าให้พ่อฟัง พ่อก็แล้วแต่ลูกนะ"
"ครับ"
"เก่ง ลูกโกรธคุณย่ามั้ย"
"ครับ โกรธครับ โกรธมากด้วย แต่ว่าโกรธแล้วทำอะไรไม่ได้เลยอโหสิให้ท่านมากกว่า อย่างน้อยท่านก็เป็นย่าครับ ตอนนี้ท่านไม่สบายด้วย"
"อืม พ่อขอบใจลูกมากนะ ที่ไม่คิดมากเรื่องนี้ ตอนนี้คุณย่าท่านก็ได้รับกรรมไปแล้ว"
"ครับคุณพ่อ"
"แล้วเราจะเอายังไง เืรืิ่องของนายนัท"
"แล้วแต่คุรพ่อครับ ตอนนี้ผมก็เข้าใจกันดีแ้ล้ว"
"งั้นพ่อตามใจลูกแล้วกัน อยากให้ลูกตัดสินใจเอง พ่อไม่อยากยุ่ง เดี่ยวน้องกัสจะโกรธพ่อเอา"
"เย่เย่ คุงปู่ใจดีที่สุลย น้องกัสรักคุงปู่ที่สุดเลย เย่ๆๆๆ" ตอนนี้เจ้าตัวเล็กไปกอดและหอมแก้ม คุณปู่กรของตัวเองแล้ว
คุณปู่ไปกระซิบกับเจ้าตัวเล็กว่า
"อย่าไปบอกใครเรื่องคุณย่าขวัญเรือนนะ"
"คราบผม"
"ปู่กับหลานกระซิบอะไรกันครับ"
"ป่าววว"คนเป็นปู่รับปฏิสธ
"น้องกัสบอกว่า น้องกัสรักคุงปู่ครับ"
"น้องกัส แน่ใจนะ"
"ครับ น้องกัสไม่ได้โกหกนะ" แต่ในใจคิดว่าบอกไม่หมดเอง
"อืมม คราบบ"
"เก่งครับ"
"อารายนัท"
"ไปอยู่บ้านผมนะ"
"ไม่ ไป จะอยู่ที่นี่"
"อาเก่งไปอยู่ที่บ้านน้องกัสนะ"
"ไม่ได้ครับ อาเก่งเป็นห่วงคุณปู่"
"คุณปู่แข็งแรงดีนิครับ แถมพานอ้งกัสไปเที่ยวทุกวันเลย"
"อาอยากอยู่กับคุณปู่นิ"
"อาเก่งไม่รักน้องกัสหรอครับ"
"ใช่ เก่งไม่รักผมไม่รักน้องกัสแล้วหรอครับ"
"โอ้ยย สองพ่อลูก ทำไมเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยได้ละนี่ เมื่อก่อนยังตามเอาเก่งอยู่เลย"
"ก็ึคุงพ่อมาบอกน้องกัสนิครับ ว่า ดีกับอาเก่งแล้ว รักอาเก่งด้วย ถ้าน้องกัสพาอาเก่งไปอยู่ที่บ้าน คุงพ่อจะรักน้องกัสมากๆด้วย"
"อ๋อ ที่ไปห้องน้ำกันสองคน แอบไปคุยกันไว้สินะ เจ้สเล่ห์จริงๆ สองพ่อลูก ดี งั้นไม่ไปอยู่ด้วยแล้ว ตอนแรกก็ว่าจะไป แต่ไม่ไปดีกว่า เดี่ยวอาเก่งโดนแกล้ง" แต่ในใจของผมก็คิดว่าจะไปอยู่บ้านนัทละครับ ที่ไปอยู่เพราะว่าจะชดเชยเรื่องที่ผ่านมา และที่สำคัญผมยังมองหน้าคุณย่าไม่สนิทใจเท่าไหร่ มันยังคาใจอยู่หลายๆเรื่อง อโหสิไปแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าจะยอมรับท่านได้
"โห ไม่เอาแว้ว น้องกัสจะอยู่ข้างอาเก่ง น้องกัสไม่อยู่ข้างคุงพ่อแล้ว เยอะอาเก่งเนอะ"
"อ้าว ไหงทำงี้ละลูก"
"ก็อาเก่งจะไม่ไปอยู่กับน้องกัสนิ"
"อ้าวว ลูกนี่"
"ไม่สนคุงพ่อครับ น้องกัสจะอยู่กับอาเก่ง อาเก่งอยู่ที่ไหนน้องกัสจะอยู่ที่นั่น"
"เอา ก็ได้ อาจะไปอยู่บ้านน้องกัสครับ" ขี้เกียจแกล้งสองพ่อลูกแล้วครับ เดี่ยวสองพ่อลูกจะำไม่กินเส้นกันอีก นี่อุตส่าห์คืนดีกันได้แลัว
"เย้ สำเร็จ" นัทกับน้องกัสลุกขึ้นไปตีมือกันครับ
"อารายกันนนี่""
"ก็เป็นแผนคุงพ่อครับ แผน 1 ไม่ได้ผล คุงพ่อให้ใช้แผนสอง"
"เจ้าเล่ห์ทั้งพ่อทั้งลูกเลย เดี่ยวโดนแน่"
"โห"" สองพ่อลูกอุทานออกมาพร้อมกัน
"คุณพ่อครับ เก่งไปยู่บ้านนัทนะครับ เสาร์อาทิตย์จะมาค้างที่นี่"
"อืม ได้ลูก จริงๆพ่อก็อยากให้เก่งไปอยู่ที่นั่นเหมือนกัน อยู่ที่นี่เก่งอาจจะทำใจไม่ได้"
"ครับพ่อ"
"ดีแล้วลูก"
"น้องละครับ"
"อ่อ ไปมหาลัยแล้วลูก บอกว่าวันนี้มีนำเสนองาน เลยรีบๆไปเตรียม"
"น้องเป็นไงบ้างครับ"
"ดีแล้วลูก ไม่เจ็บมากเม่าไหร่"
"ครับ คุณพ่อดูแลตัวเองด้วยนะครับ ส่วนเรื่องของคนที่ชื่อขวัญเรือน พามารู้จักบ้างก็ได้ครับ เก่งไม่ว่าอะไร"
"ขอบใจลูกมากนะ"
"ครับ พ่อของผมอายุแีค่สี่สิบกว่าเอง มีแฟนอีกคนจะเป็นไรครับ ถ้าให้ดี มีน้องให้ผมกับกาญจน์อีกคนก็ได้นะครับ เอาเป็นใาแฝดเลย ผมอยากมีน้อง นะครับ"
"วะ เจ้านี่"
"เดี่ยวพ่อก็เอาจริงหรอก"
"เอาเลยพ่อตา พ่อตาของผมยังมีนำ้ำยาอยู่ เดี่ยวผมดูแลเก่งให้"
"เออ ดูแลดีๆละกัน ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วนะเว้ยย มีอีกแกตายแน่"
"ครับผม"
"น้องกัส จัดการพ่อเราเลยนะ ถ้าทำให้เอาเก่งเสียใจ"
"ครับ น้องกัสจะจัดการเลย ถ้าคุงพ่อรังแกอาเก่ง"
"ตกลงแล้วน้องกัสเป็นลูกใครครับ"
"เป็นลูกคุงพ่อ แล้วอาเก่งเป็นแม่ครับ"
"ดีมากเจ้าลูกชาย"
"นี่น้อยๆหน่อยทั้งพ่อทั้งลูก เดี่ยวไม่ไปอยู่ด้วยเลย"
"คราบผม " สองพ่อลูกพูดขึนมาพร้อมกนเป็นครั้งที่สอง
"คุณพ่อครับ เก่งไปเก็บของก่อนนะครับ"
"อืม เอาน้องกัสไว้ที่นี่หละ ส่วนแกเจ้าน้ท นั่งอยู่นี่ด้วย เดี่ยวให้แจ๋วไปช่วยนะลูก"
"ครับ คุณพ่อ"
"คอยดูกลับบ้านไป เก่งต้องเป็นของผมแน่ หวงลูกจิงๆ" นัทบ่นอุบอิบๆๆ
"อะไรนะ"
"ไม่มีอะไรครับคุณพ่อ"
....................................
เหนื่อยละ
ไปดีกว่า
สงสารแกรนด์ :m15: :monkeysad: :sad11:
-
ถ้าอัพยาวๆ เราจะช่วยเชียร์ดิวเอาป่าว แลกกัน :m18:
อีพแล้ว อย่าลืมเชียร์ดิวด้วยนะครับ
อิอิ
-
อ๋อย
ปรับอารมณืไม่ทัน 5555+
แบบว่า หน้าที่แล้วยัง สาปแช่งนัทอยู่เลยยย
พอผ่านมาอีก 2 หน้า เอ้าาา สงสารจับใจ :laugh:
สนุกค๊าาา รออ่าน NC Z :n1:C
-
:impress2: :impress2: :impress2:
งั้นขอเชียร์ดิวด้วย ชอบมานานละ อิๆ
-
:m5: อย่าให้มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นอีกเลยนะคร๊าบบบบบ
แบบว่าอ่านไป ระแวงไปอ่ะ กลัวเรื่องจะพลิกอีก :m29:
บอกตรงๆครับว่า...ระแวง มันบีบคั้นจิตใจมากๆ :dont2:
-
เข้าใจกันซะที เก่งกับนัท มีน้องกัสเป็นโซ่ทองคล้องใจ
:กอด1:
-
มีความสุข สมหวังซะทีนะเก่งกะนัท
คงไม่มีอะไรพลิกผันอีกใช่มั้ยเนี่ย
น่าจะลงตัวแล้วหรือเปล่า
-
"คุณแม่"
"คุณหญิง"
"คุงทวด"
"ตานัท ชั้นขอโทษนะ"
"คุณแม่ลงมาได้ไงครับ"
"แม่หายแล้วตากร เมื่อเช้าแม่เพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองเริ่มเดินได้ แต่มันไม่ดีเหมือนเดิม"
"คุณแม่......."
"ชั้นขอโทษนะตานัท ขอโทษจริงๆ ที่ีทำร้ายชีวิตของเธอ"
"คุณหญิง"
"ขอโทษจริงๆ ตอนนั้นชั้นคิดว่าชั้นแค้นตาเก่ง และแม่ของ ชั้นกลัวไปหมด กลัวเก่งมาแย่งตากรไป กลัวว่าลูกชั้นจะไม่ยอมรับชั้น"
"คูณแม่""
"ตากร แม่ขอโทษนะลูก จริงๆแม่ไมได้ป่วยหรอกลูก แต่จัดฉากว่าตัวเองป่วย เพราะกลัวลูกทิ้แม่ไปจริงๆ ที่แม่ทำลงไปทั้งหมด แม่ขอโทษด้วยนะ แม่มันเลวจริงๆ ไม่มควรที่จะเป็นแม่ เป็นย่าเลยจริงๆ"
"คุณแม่ครับ ย่าพูดอีกเลยครับ"
"คุณหญิงครับ ชั่งมันเถอะครับ"
"ทำไมเธอสองคนดีกับชั้นอย่างนี้ ทำไมกัน ทำไมชั้นถึงทำเรื่องเลวๆอย่างนี้ออกมาได้"
"คุณแม่...."
"ชั้นนี่มันเลวน่าดูเลยนะ หลานของชั้นชั้นยังไม่อยากให้มันเกิด พอมันมีความรัก ชั้นยังทำร้ายมันอีก ชั้นไม่เอาไหนเลย "
"คุณย่าครับ"
"ตาเก่ง........" คุณย่าอุทานด้วยความตกใจ
"ชั่งมันเถอะครับ แต่ผมอยากจะบอกคุณย่าว่าต่อไปนี้คุณย่าจะไม่ได้เห็นหน้าผม ผมคิดว่าวิธีนี้จะดีที่สุดนะครับ เรื่องของเราถือว่าจบกันเถอะครับ ไหนเรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว ผมอยากให้คุณย่าใช้ชีวิตบั้นปลายกับครอบครัวของคุณย่า ส่วนผมจะเป็นคนไปเอง"
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะลูก"
"ตั้งแต่เด็ก ผมไม่มีครอบครัวอยู่แล้ว ท่านเคยอยู่ยังไงก็อยู่อย่างนั้นเถอะครับ ผมไม่อยากแย่งความรักของคุณย่าอีกต่อไปแล้ว แต่ผมต้องขอพบพ่อกับน้องบ้าง เพราะยังไงเขาสองคนก็เป็นคนที่รักและผุกพันธ์กับผม ผมขอลานะครับ ขอให้คุณย่ารักษาตัวให้ดีนะครับ สวัสดีครับ"
"เก่งลูก มันไม่ใช่อย่างนั้นนะลูก" คุณกรกล่าวขึ้น
"คุณพ่อครับ ให้ผมไปเถอะครับ ถ้าผมไปแล้วชีวิตของคุณย่า จะได้มีความสุขขึ้น ผมไม่อยากให้คุณพ่อเป็นลูกอกตัญญู ครับ ดูแลคุณย่านะครับ เหมือนเมื่อก่อนไงครับ คุณพ่อยังอยู่ไ้ด้เลย"
"มันไม่ใช่ย่างนั้นนะลูก"
"เก่ง ย่าขอโทษนะลูก ย่าขอโทษจริงๆ"
"ผมคงให้อภัยคุณย่าไม่ได้หรอกครับ ผมเลยเลือกที่จะไป เรื่องราวในอดีต ผมไม่สามารถทำใจได้ แต่ไม่ใช่ว่าผมเกลียดคุณย่านะครับ แต่ผมไม่อยากให้ตัวเองเลวไปมากกว่านี้ ผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ผมจะทำใจได้ ผมไม่สามารถให้อภัยได้จริงๆครับ แต่ผมขออโหสิกรรมรื่งที่แล้วมานะครับ ต่อไปนี้จะไม่มีความแค้นระหว่างเราอีกแล้ว ขอให้เรื่องราวต่างๆ เป็นเพียงแค่ความทรงจำ ขอโทษจริงๆนะครับ ต่อไนี้เราอย่าเจอกันเลยดีกว่า"
"ไม่นะเก่ง ย่าขอโทษ ย่ามันเลวจริงๆ"
"ขอโทษที่ผมใจร้ายนะครับ แต่เรื่องราวต่างๆผมทำใจไม่ได้จริงๆ ลาก่อนครับ ..........นัท ...ฮือออให้เก่งไปอยู่ด้วยนะครับ"
"อืม ครับ คุณอาครับ ผมจะดูแลเก่งเองครับ คุณลุงไปเยี่ยมเก่งได้ทุกเมื่อนะครับ ผมยินดีต้อนรับ แต่ผมคงไม่พาเก่งกลับมาที่นี่อีกแล้ว คุณลุงคงเข้าใจนะครับ ส่วนคุณหญิงที่แลวมาผมขอบพระคุณในความกรุณาที่ท่านมีต่อครอบครัวผม ถึงแม้ว่ามันจะทำให้ผมเจ็บปวดก็ตาม ผมขอลาก่อนนะครับ และหวังว่าต่อไปนี้ท่านคงจะไม่มอบความกรุณาอย่างที่แล้วมาให้ผมกับเก่งอีกต่อไปนะครับ ลาก่อนครับ"
เก่งเป็น คน คนย่อมมีจิตใจ ย่อมมีความรักและความแค้น ใครบอกว่าคนดี จะต้องทำใจให้ได้กับทุกเรื่อง ใครบอกว่าคนดีจะสามารถอภัยทุกเรื่องราวที่แล้วมา ตลอดเวลาเก่งพยายามที่จะทำตัวเป็นคนดีมาตลอด ไม่สร้างภาระให้ใครดเดือดร้อน แต่สิ่งที่เขาเจอทำไมมันทำร้ายชีวิตเขาอย่างนี้ คนที่ได้ชื่อว่าเป็นย่านอกจากจะไม่ต้องการให้เขามีชีวิต ไม่อยากใหเขาลืมตาขึ้นมาดูโลก ทำร้ายร่างกายอละจิตใจแม่ของเขาตลอดมา มิหนำซ้ำ ชีวิตเขาเริ่มดีขึ้น เขาเริ่มมีความสุขขึ้น คนที่ได้ชืื่่อว่าย่า ยังมาพรกคนที่เขารักไปอีก....... เขาไม่สามารถอภัยได้จริงๆ เขาอยากจะเข้าไปทำร้าย ไปด่าว่าคนคนนี้ แต่เขาทำไม่ได้ เพราะมโนสำนึกบอกเขาว่าคนนี้คือแม่ของพ่อเขา เก่งจึงทำได้เพียงแค่ ถอนตัวออกจากครอบครัวนี้ ครอบครัวที่เขารัก พ่อและน้องที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตครอบครัวใหแก่เขา เขาต้องลา เพราะเขารู้ดีว่าพ่อของเขารักคุณย่า รักมากเขาไม่อยากทำให้พ่อลำบากใจว่าจะเลือกใครคนใดคนหนึ่ง .... ..........
แม่ครับ เก่งทำถูกมั้ยครับ.........
เก่งควรให้อภัยผู้หญิงคนนั้นมั้ยครับ..........
แม่ครับ เก่งควรทำยังไงดี...................
แม่ครับ เก่งคิดถึงแม่จังเลย........
แม่ครับ ทำไมแม่ต้องหนีเก่งไปก่อนครับ...........
แม่ครับ เก่งเหนื่อยเหลือเกินครับ...........
แม่ครับ ทำไมเก่งต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย.........
แม่ครับ เก่งจะต้องสู้ใช่มั้ยครับ เพราะเก่งลูกลูกของแม่ใช่มั้ย.............
แม่ครับ เก่งจะสู้ครับ ..............
แม่ครับ เก่งขอโทษนะครับ ที่เมื่อก่อนแม่ต้องแบกภาระคนเดียว เก่งไม่สามารถช่วยแม่ได้เลย..............
แม่ครับ แม่อยู่ที่ไหนครับ เก่งคิดถึงแม่ เก่งอยากนอนตักแม่ เก่งอยากกอดแม่ครับ.............
แม่ครับ เกิดชาติหน้าฉันท์ใด เก่งขอเกิดเป็นลูกของแม่ะครับ..................
แม่ครับ เมื่อไหร่เก่งจะได้ไปอยู่กับแม่ครับ
แม่ครับ เก่งรักแม่ครับ................................
ตอนนี้เก่งได้นอนหลับ ด้วยความเหนื่อยล้า อยู่บนรถของนัท รถที่มุ่งตรงไปยังบ้านหลังใหม่ของเขา บ้านที่เขาจะต้องไปเริ่มสร้างครอบครัวกับนัท บ้านที่เขาคิดว่าต่อไปนี้คงจะทำให้เขามีความสุข..................อย่างเ็ป็้นนิรันดร์.........
"อาเก่งถึงบ้านแล้วครับ อาเก่ง"
"....................."
"อาเก่งครับ"
"เเก่งครับถึงบ้านแล้ว"
"คุณพ่อครับ อาเก่งตัวเย็นมากเลยครับ มีน้ำตาไหลออกมาด้วยครับ คุณพ่อ"
"เก่งครับ เก่ง เก่ง ฟื้นสิครับ เก่งเป็นอะไรไปครับ เก่งฟื้นสิครับ เก่ง"
"อาเก่ง อาเก่ง"
-
โธ่เอ๊ยเก่ง โรคเก่ากำเริบอีกหรือเปล่านะ
เมื่อไรจะมีความสุขจริงๆซะทีนะเก่ง น่าสงสารเหลือเกิน
คนแต่งจะใจร้ายอีกหรือเนี่ย :o12:
-
ณ วัด..........
“เสียใจด้วยนะคะคุณนัท”
“ครับ ขอบคุณที่มางานครับ”
“คุงพ่อครับ ฮือออออออ ...............”
“เข้มแข็งไว้นะลูก เข้มแข็งไว้ เขาไปดีแล้ว”
“ฮืออ น้องกัส ฮอืออออออ น้อง กัว ฮือออออออออออออออ”
“เข้มแข็งครับ น้อกัสเป็นลูกผู้ชายต้องเข็มแข็งนะลูก “
“ครับ ฮึ น้องกัส จะ ฮ เข้มแข็งนะครับ อาเก่งบอกว่าให้น้องกัสเข้มแข็ง “
“ครับบ คนเก่ง ต้องเข้มแข็งนะครับ ถ้าอาเก่งรู้เขาจะเสียใจนะลูก”
“ครับ น้องกัจะเข้มแข็งนะครับ น้องกัสเป็นผู้ชายน้องกัสจเข้มแข็งครับ “
“คนเก่งของพ่อ ดีมากลูก เป็นลูกผู้ชายต้องเข็มแข็ง”
“ครับ...”
“น้องกัสไปอยู่กับคุณปู่กรก่อนะครับ”
“ครับ น้องกัสจะไปอยู่กับปู่กรก่อน”
“เดี่ยวคุณพ่อให้คนยกข้างต้มไปให้ทานนะครับ น้องกัสให้คุณปู่กรกินด้วยนะครับ”
“ครับ เดี่ยวน้องกัสจะบอกให้คุณปู่กรกินข้าวต้มด้วย”
“อยู่กับปู่กรนะครับ อย่าไปไหน อยู่เป็นเพื่อนคุณปู่นะครับ น้องกัส”
“ครับ “
....................................................
“เสียใจด้วยนะคะ นัท มีอะไรให้น้ำช่วยก็บอกนะคะ”
“ครับ ขอบคุณน้ำที่มางานนะครับ”
“คะเรื่องของนัท น้ำยินดีคะ”
“ผมคงไม่รบกวนน้ำครับ ขอบใจมกนะครับ”
“ยินดีคะ แล้วนี่นัททานอะไรยังคะ”
“ยังครับ ผมไม่ค่อยหิว”
“ไม่ได้นะคะ นัทต้องทานข้าวก่อน เดี่ยวเป็นอะไรไปอีกคนน้ำจะเสียใจแย่เลย”
“ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“คะ มีอะไรให้น้ำช่วยได้เสมอคะ”
“ครับ”
.............................................................
“นัท”
“อ่าวนิว เกม”
“เสียใจด้วยนะ แกเพิ่งมีความสุขได้ไม่นาน”
“ไม่เป็นไรหรอก เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดา”
“เออ แกคิดได้อย่างนี้ เราก็โล่งใจ” เกมกล่าวขึ้น
“แล้วนี่กินอะไรยัง ดูซูปไปนะ”
“กินไม่ค่อยลง มันฝืดคอ”
“แกก็อย่าเป็นอะไรไปนะ ไปหาอะไรกินสะ ถ้าเก่งรู้เค้าจะเสียใจ”
“อืม ขอบใจวะเพื่อน”
“งั้นเดี่ยวเราไปช่วยดูแลความเรียบร้อยให้แล้วกัน นายไปพักเถอะ พรุ่งนี้ก็เผาแล้ว”
“ขอบใจจริงๆเพื่อน”
“อย่าลืมดูลูกนายด้วยนะ ดูเขาเสียใจมาก เด็กเขาละเอียดอ่อนมากนะ”
“น้องกัสเขาเสียใจมาก เราก็รู้ แต่เราไม่รู้จะพูดยังไงกับลูกเหมือนกัน เราก็เสียใจแพ้เขาเหมือนกัน”
“ยังไงแกก็เป็นพ่อ ต้องเข้มแข็งนะ ถ้าแกทรุดลูกแกก็จะไม่มีพี่เพิ่ง”
“ขอบใจวะเพื่อน แกเตือนสติข้าได้จริงๆ”
“เราเข้าใจนัทนะ ยังไงนัทก็ดูแลตัวเองแล้วกัน ส่วนน้องกสเดี่ยวเราช่วยดูให้อีกแรงหนึ่ง”
“ขอบใจมากเลยนะนิว ที่นายยังให้อภัยเราทั้งๆที่ เมื่อก่อนเราทำไม่ดีไว้มาก”
“ไม่เป็นไรหรอกเพื่อนกัน อย่างน้อยเราก็ทำเพื่อเก่งไง เพราะเก่งเขารักน้องกัสมาก”
“เออ น่า ให้นิวเขาดูไปเหอะ แกก็ไปพักผ่อนแล้วกัน”
“คิดได้ แต่อย่าทำให้นายต้องจมอยู่กับมันนะ”
“นิวก็รู้เรายังไม่ได้ ทำอะไรให้เลย ต้องมาจากเราไปก่อน”
“เราเข้าใจ นัท น้องต้องสู้นะ เหมือนที่นายบอกลูกนายไง ถ้านายไม่สู้ ถ้านายไม่เข้มแข็ง นายจะปกป้องลูกนายได้ยังไง นายอย่าคิดนะว่าลูกของนายยังเด็ก ยังไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่ส่วนลึกจริงๆแล้ว เขาอาจจะเจ็บมากกว่านายก็ได้ เพราะเขายังไม่สามารถแยกแยะความรู้สึกสูญเสียกับความพูกพันธ์ได้เท่านาย”
“ขอบใจนายมากที่เตือนสติเรา เราจะพยายามละกัน”
“อือ งั้นไปพักผ่อนสะ จะได้มีแรง พรุ่งนี้ก็ถึงวันเผาแล้ว อย่าลืม”
“..................”
:monkeysad: :m15: :sad11: :call: :serius2: :z3:
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
จิ้มๆๆๆๆ
มาแบบว่า พลิกไปเลย
อ่านเรื่องนี้ตอนไหนก็ตามไม่เคยคาดเดาได้เลย
มีให้เซอร์ไพรสตลอดเลย
แต่ตอนนี้ออกแนวช็อค มากว่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
o22 o22 o22
ช็อดแล้วก็เศร้ากันไปอีก
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
หมายความว่ายังไงกัน
ใครเป็นอะไร :m31:
:sad4: :sad4:
-
:m20: :laugh:
เดากานไม่ถูกเลยใช่มั้ย
อิอิ
คือแบบว่่คนแต่งโรคจิต
ม่ายช่ายละ
คือจริงๆแล้วเรื่องนี้ป็นการแต่งแนวชีวิตอ่าครับ
อ่านหลายเรื่องๆแล้วมันทำให้คิดว่าโลกนี้มันไม่ได้มีอะไรสวยหรู
ชีวิตคนมันมีหลายรสชาติครับ
ไม่ว่าคนจนหรือว่ารวย ย่อมมีชีวิตทุกรสได้เช่นกัน
หุ้ยยย
แต่รับรองครับเรื่องนี้มันคงดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆครับ
อาจจะจบเร็วๆนี้รึป่าวก็ไม่รู้
ที่สำคัญ คนเขียนตั้งใจ แล้วคับว่าเรื่องนี้จะจบเช่นไร
เพราะฉะนั้น ต้องตามดูครับ
:m15: :monkeysad:
o18
เป็นกำลังใจให้คนอ่านทุกคนนะครับ
อย่่าลืมรักษาสุขภาพด้วยน้า
ช่วงนี้ฝนตกบ่อย
แล้วจาเกลียดคนเขียนนะครับ
ยังไงอยู่เป็นกำลังใจให้ก่อนน้าครับ
ิอิอ :pigha2: :laugh: :o8: :-[ :impress3:
-
ไม่เชื่อ ว่าเป็นเก่ง 55555+
ต้องเป็นแม่ของนัท แน่ๆ ถ้าเดาผิด ให้คนแต่ เอามาลงทีละไม่น้อยๆ
ถ้าเดาถูกคนแต่งเอามาลงมากๆนะ
อิอิ
-
ไม่แม่ของนัทก็แม่ของน้องกั๊สแหละ
-
มาต่อดีกว่่า
อิอิ
อารายยังไงดีครับ
"อืม นัท ถึงแล้วหรอ"
"ทำไมเก่งตัวเย็นอย่างนี้ละครับ"
"นัท..."
"ครับ"
"เมื่อกี้เก่งฝันไม่ดีเลย"
"เก่งฝันว่าอะไรครับ"
"ฝันว่าันัทอยู่ในงานศพ"
"งานศพ..."
"ของใครครับ"
"ของเก่ง"
"ว่าไงนะคับ เก่งฝันว่าเก่ง...."
"อืม เก่งฝันว่าเก่งตาย แล้วนัทก็อยู่ในงานศพของเก่ง ...."
"เก่งคิดมากไปแล้วครับ มีเรื่องร้ายๆ เข้ามาก ทำให้เ่ก่งเก็บเอาไปฝันสินะ"
"คงเปนอย่างนั้น แต่นัทรู้มั้ย ในงานศพของเก่ง มีแม่อยู่ด้วย"
"้น้าศรี...."
"ใช่ แม่บอกว่าให้เก่งกลับมา ยังไม่ถึงเวลาของเก่ง แม่อยากให้เก่งกลับมาใช้ชีวิตใหม่ เหมือนตายแล้วเกิดใหม่"
"สงสัย น้าศรีท่านมาให้กำลังใจเก่งนะครับ"
"เก่งก็ว่าอย่างนั้น ท่านคงอยากให้เก่งกลับมา ใช้ชีวิตใหม่ ให้ลืมเรื่องที่เลวร้ายมั้ง"
"ครับ นัทว่าเจตนาของน้าศรีคงเป็นอย่างนั้น"
"อืม"
"ตอนนี้เก่งก็อย่าคิดมากนะครับ นัทสัญญาว่านัทจะดูแลเก่งอย่างดีไม่ใ้ใครมาทำร้ายเก่งได้อีกแล้ว"
"ขอบคุณนัทมากๆนะ"
"ครับ เก่งเป็นคนที่นัทรักมากที่สุด"
"ยังเก่งขอโทษเรื่องที่แล้วมาด้วยนะ"
"อย่าไปคิดถึงมันเลย"
"นัทครับ"
"ครับ"
"สัญญากับเก่งนะ ว่าต่อไปมีอะไรต้องบอกเก่งทุกเรื่อง""
"นัทสัญญาครับ แล้วเก่งต้องสัญญานะครับ ว่าจะรับฟังนัทไม่หนีไปเหมือนเมื่อก่อนนะครับ"
"อืม เก่งสัญญา"
"ถ้าใครผิดคำสัญญา้ตองถูกลงโทษนะ"
"อืม ลงโทษไงอะ"
"อย่างนี้ไง"นัทค่อยๆบรรจงก้มลงไปหอมแก้มขอเก่ง จากนั้นค่อยๆเลื่อนไปที่ริมฝีปากอมชมพู ค่อยๆใช้ลิ้นชิมความหวานจากภายใน
"คุงพ่อ อาเก่ง ทำอะไรกันครับ
"เอ่อ คุณพ่อกำลังช่วยอาเก่งอยู่ครับ อาเก่งหายใจไม่ค่อยถนัด"
"งั้นน้องกัสช่วยอาเก่งบ้าง"
"ไม่ต้องครับ ตอนนี้อาเก่งหายดีแล้ว คุณพ่อช่วยแล้วน้องกัสไม่ต้อง"
"ไม่เอา น้องกัสอยากจะช่วยอาเก่งด้วย"
"ไม่ต้องแล้วครับ"
"น้องกัสจาช่วย"
"เอ่อ น้องกัสครับ อาเ่ก่งว่าไม่ต้องแล้วครับ อาเก่งดีขึ้นแล้วครับ"
"ถ้าอาเก่งหายใจไม่ออก บอกน้องกัสนะครับ น้องกัสจาช่วย"
"ครับ"
"ไม่ต้องครับ พ่อช่วยคนเดียวพอ"
"ไม่เอา น้องกัสจะช่วย"
"ไม่้ต้อง พ่อช่วยเอง"
"่ไม่เอา"
สองพ่อลูกเถียงกัน ฝ่ายพ่อก็ไม่ยอมให้ลูกช่วยถ่ายเทอากาศให้คนรัก ส่วนฝ่ายลูกก็อยากเลียนแบบฝ่ายพ่อ อยากทำบ้าง อยากช่วยคุณอาที่รักของเขา เก่งคิดว่านี่เขาจะต้องมาดูแลเด็กถึงสองคนเลยหรือนี่ ฟังไปนานๆเริ่มรู้สึกรำคาญ
เก่งขี้เกียจฟังและรู้สึกปวดหัวนิดๆ เลยพูดตัดบทว่า
"พ่อได้แล้วครับ ทั้งพ่อทั้งลูก นี่จะไม่ลงจากรถกันใช่มั้ย ถ้าจะเถียงก็เถียงกันไปอยู่ในนี่แหละ นอนในนี้ด้วย ห้ามเข้าบ้าน"
"อ้าววววววว" สองพ่อลูกอุุทานมาพร้อมกัน
"ไหงเป็นงั้นละครับ" คนเป็นพ่อเริ่มท้วงติง
"เถียงอะไรกันไม่รู้ นัทก็เหมือนกันทำตัวเป็นเด็กอยู่ได้ เถียงกับลูกเหมือนเด็ก ส่วนน้องกัสครับ น้องกัสค่อยช่วยเก่งนะครับ อาสบายดีแล้ว นะครับ ไว้น้องกัสโตน้องกัสมีคนรักค่อยไปช่วยคนรักน้องกัสนะครับ"
"ใช่ อาเก่งใหคุณพอช่วยคนเดียว"
"นัท ..................."
"ครับบบบบบบบ"
"นะครับ น้องกัส ไปเขาบ้านได้แล้ว อาง่วงแล้ว"
"ครับ น้องกัสก็ง่วง วันนี้ให้น้องกัสนอนกอดอาเก่งนะครับ"
"ไม่ได้ อาเก่งนอนกับคุณพ่อ น้องกัสกลับไปนอนที่ห้องตัวเองสิครับ"
"ไม่เอา น้องกัสจะนอนกับอาเก่ง น้องกัสจะนอน ............................"
"ไม่ได้ครับ"
"น้องกัสจานอน จานอน จานอน จานอน จานอน"
"ไม่ได้ น้องกัสอย่าดื้อสิครับ"
"ไม่เอา ไม่เอา น้องกัสจานอน"
"ก็ได้ น้องกัสนอนกับอาเก่งครับ คืนนี้" เก่งพูดขึ้นเพื่อตัดปัญหาพ่อลูกทะเลาะกะน เดี่ยวจะไม่ได้นอน
"แล้วผมละครับ"
"บ้านนัท ก็ไปหาที่นอนเองสิ"
"อ้าว เก่งเป็นแฟนผม เก่งต้องนอนกับผม"
"อย่าเรื่องมากได้ม้ย"
"ไม่เอา จานอนกับเก่ง"
"เอาอย่างนี้มั้ยครับคงพ่อ น้องกัสให้คุงพ่อมานอนกับน้องกัสก็ได้ แต่คุงพ่อต้องพาน้องกัสไปกินไอิม แลล้วก็ซื้อของเล่นให้น้องกัสด้วย"
"โอเค จัดให้ พรุ่งนี้หลังจากไปเยี่ยมคุณย่า เดี่ยวพ่อพาำไปครับ แต่..........."
"แต่อะไรครับคุณพ่อ ถ้าน้องกัสให้อาเก่งไปนอนห้องคุณพ่อ คุณพ่อจะพาไปเที่ยวสวนสนุกด้วย เอามั้ยครับ"
"ไม่ต้อง นอนที่ห้องน้องกัสละดีแล้ว ถ้าคุณพ่อไม่พาไปสวนสนุก อาเก่งพาไปเองครับ ไปนอนได้แล้ว ไม่งั้นก็นอนในรถทั้งพ่อทั้งลูกเก่งรู้สึกว่าั้ตัวเองกลายเป็นข้อต่อรองของสองพ่อลูกแล้ว เลยรีบพูดตัดบทไป เพราะง่วงเต็มที และยังกลัวว่าสองพ่อลูกจะสรรหาข้อต่อรองมาอีก
"คราบบบบบบบบ"
-
:z13: :z13: :z13:
จิ้มให้ไส้ทะลักเลย
เล่นอะไรไม่รู้ ใจหายวาบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ที่แท้ก็ฝัน
อย่างที่บอกคาดเดาอะไรไม่ได้เลยกะเรื่องนี้
ต้องตามอารมคนเขียนจิงๆๆๆ
ถ้าจะโรคจิตจิงๆๆ
แต่ไมกูอินจังหว่ะ หรือว่า กู จิตกว่า
กรากกกกกกกกกก
-
ม่ายต้องมาแต่ตามชิวิตจริงเลยนะ ม่ายเอา เศร้าอะ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:z13: :z3: :เฮ้อ:
ใจหายวาบ แป๋วววววววววไปเลยทีเดียว
:beat:
-
ฮู๊ยยยยยยยย..................คิดว่าจริง
ตกใจหมด
สมแล้วที่โดนว่า......โรคจิต
ชอบทำให้คนอ่านใจหายใจคว่ำ
:pig4:คนแต่งโรคจิตค้าบ
-
ฮือๆๆ แอบตกใจหมดเลยอ่า
-
แหม....ทำซะตกใจหมดเลย
ครอบครัวนี้น่ารักจริงๆ
-
ยอมรับว่าคนแต่งโรคจิตจริงๆ 555ๆ:m20: เจออย่างนี้บ่อยๆคนอ่านต้องเป็นโรคจิตตามแน่เลย
-
:z3: :z3: :z3:
-
เฮื๊อก... คนเขียนโรคจิตเจงๆด้วย เล่นเอาผมสะอึกไปเลย ชิ :beat:
ตกใจหมดนึกว่าเก่งจะตายซะแล้ว :เฮ้อ:
ดีนะแค่ฝันไป :o12:
-
:z10:
-
:beat: :beat: :beat:
:a5: โหยยย..... เอาซะน้ำตาร่วงเลย :sad11:
ผมว่าจบเลยก็ได้มั๊งคับ อ่านทีไรลุ้นซ๊าาาาาาาาาา....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. . . . แหะ แหะ ล้อเล่นนะคร๊าบ ยังไงก็ขอจบแบบHappyEndingได้มั๊ยอ่ะ :m5:
-
โห นั่งอ่านทั้งวันเลย มันช่างน้ำเน่าโดนใจมากๆ o13 ตนอฉากงานศพนี่เล่นเอาใจแป้วเลย อ๋อมโรคจิตจิงๆ :jul3:
-
เอาหวานน แฮปปี้จ้า
-
หักมุมได้อีก
ที่แท้เก่งก้อฝันไป
ยังจะมีอะไรเข้ามาอีกหนอ
ไม่สามารถคาำดเดาได้
คนแต่งสามารถมาก หรือโรคจิตจริงๆนะ
-
:z3: :z3: :z3:
เล่นกันอย่างนี้เลยหรอแอบเสียววูบเลยนะเนี่ย
-
คนแต่งแอบโรคจิตจริงๆด้วย ตัดตอนซะอึ้งกันทั้งอำเภอ o22
เอาแบปแฮบปี้ๆได้ไหมอะ :กอด1:
-
:seng2ped:
อิอิ
-
หุหุ
งั้นคนอ่านรอฉากNC
สงสัยติดโรคจากอ๋อมแน่ๆเลย555+ :haun4: :haun4:
-
อิอิ
รู้แล้วว่าน้องอ๋อมเป็นโรคจิตจริงๆ
แกล้งกันได้นะ ตกใจหมด คิดว่านายเอกเราจะไปซะแล้ว
อิอิ
-
+1 ให้น้องอ๋อมนะคะ ตอนนี้เชื่อแล้วว่าน้องอ๋อมโรคจิต เกือบได้โป้งกันแล้ว ที่แท้ฝันไป
ใจเกือบสลายแล้ว เล่นเอาประสาทผวากันเป็นแถวเลย ดีใจจังน้องดิวเข้ารอบ แต่ก็เสียใจ
ที่น้องแกรนด์ตกรอบ เก่งแต่สู้เสียงโหวตไม่ไหว คราวหน้าอย่าลืมโหวตให้น้องดิวกันด้วยนะ
fc ทั้งหลาย รักน้องอ๋อม ช่วยโหวตน้องดิวด้วยนะค้า พี่ก็โหวตด้วย หมดตัวช่างมัน รักซะ... :L2:
-
วันนี้ไม่มาต่อหรอคร๊าบบบบ :a3:
-
:o8: :-[ :impress2:
แหมว่ากานได้ แค่นี้เอง
:man1:
อารายยังไง หุหุ
ไม่ได้โรคจิตสักหน่อย แค่กระตุ้นคนอ่านเท่านั้นเอง เดี่ยวจะเบื่อซะก่อน
อิอิ
ไม่สนุกหรอครับ
ลุ้นดี
อิอิ
วานนี้เหนื่อยมากเลยครับ
ยังไงอัพแค่ตอนเดียวพอเนอะ
กรุ้มกริ่มกรุ้มกริ่ม
ใครอยากได้ Nc ก็อาจจะเป็นหลังสงกรานต์นะครับ
ช่วนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์แต่งแบบนั้นเท่าไหร่
งั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
ต่อกานเลยครับ
“น้องกัสครับ”
“ว่าไงครับคุณพ่อ”
“คุยกับคุณพ่อแปปนึง”
“ไม่เอา น้องกัสจะรีบไปอาบน้ำนอน”
“นะ ครับ คุยแปปเดียวเอง”
“งั้นก็ได้ครับ แปปเดียวนะครับ เดี่ยวอาเก่งรอน้องกัส”
“น้องกัสครับ”
“ครับ คุงพ่อ”
“น้องกัสรักคุณพ่อมั้ยครับ”
“รักครับ”
“ถ้าน้องกัสรักคุณพ่อ นองกัชช่วยอะไรคุณพ่อหน่อยได้มั้ยครับ”
“คิดดูก่อนครับ”
“คือว่าตอนนี้อาเก่งยังไม่หายโกรธคุณ่พอดีใช่มั้ยครับ”
“ครับ”
“คุณพ่ออยากคืนดีกับอาเก่งให้เร็วที่สุด ถ้าไม่รีบคืนดีเดี่ยวอาเก่งจะไม่อยู่กับเรานะครับ”
“จริงหรอครับ อาเก่งยังไม่คืนดีกะคุงพ่อหรอครับ””
“ใช่ครับ”
“แล้วคุงพ่อจะให้น้องกัสช่วยอะไร”
“ก็.............”
“ว่าไง น้องกัสง่วงแย้วนะ”
“ก็คือว่า ให้คุณพ่ออยู่กับอาเก่งสองคนนะครับ คืนนี้ น้องกัสไปนอนห้องคุณยายได้มั้ยครับ เดี่ยให้พี่นีไปนอนเป็นเพื่อน”
“ไม่เอา น้องกัสจะนอนกับอาเก่ง”
“อ้าว ยังงี้อาเก่งก็ยังโกรธคุณพ่อ แล้วอาจจะไม่อยู่บ้านเราก็ได้นะ”
“หยอครับ”
“ถ้าน้องกัสยอม เดี่ยวพรุ่งนี้คุณพ่ซื้อของเล่นให้สองชิ้นเลย”
“ไม่เอา ครับ น้องกัจะนอนกับอาเก่ง”
“นะครับ คุณลกสุดที่รัก”
“อะ ก็ได้ครับ แต่ต้องพาน้องกัสไปกินำอติม ชา เวน เช่น ด้วนะครับ”
“ครับ เดี่ยวคุณพ่อพาไป นะนะ”
“อืมม ก็ได้ครับ
.................................
“นี...................”
“คะ คุณนัท”
“เอาน้องไปนอน ที่ห้องคุณแม่นะ”
“อ้าวทำไมไม่นอนห้องคุณหนูละคะ”
“บอกอะไรกไปทำอย่างนั้น เข้าใจมั้ย แล้วนอนเป็นเพื่อนน้องด้วย”
“คะ คุณนัท”
“น้องกัสครับ”
“ครับคุงพ่อ”
“กู๊ดไนท์ครับ”
“ครับ อย่าลืมสัญญานะ”
“สัญญาครับ”
....................................................................
ที่ผมให้นอ้งกัสไปนอนห้องคุณแม่เพราะว่า เหอะๆๆๆ ห้องคุณแม่อยู่ด้านล่างไงครับ ส่วนห้องผมกับห้องน้องกัสอยู่ด้านบน คงไม่ต้องคิดแล้วใช่มั้ยครัว่าจะเกิดอะไรขึ้น
............................
หน้าห้องน้ำ ห้องน้องกัส
“เก่งครับ ทำอะไรอยู่”
“อาบน้ำ”
“ให้นัทอาบด้วยนะครับ”
“ไม่ต้อง”
“นะครับเก่ง”
“ไม่ต้องจะเสร็จแล้ว”
เรื่องอะไรผมจะรอละครับ ในเมื่อกุญแจสำรองอยูที่ผมเอง เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แกร๊ก..........
“เฮ้ยเข้ามาได้ไง”
“มาอาบน้ำกับที่รักไงครับ”
“ไม่เอา อกไปเดี่ยวนี้”
“นะครับ เดี่ยวนัทขัดหลังให้ นะครับ ไหนๆก็เคยเห็นกันหมดแล้ว”
“ก็ได้ ............เห้อ”
ใต้ฝักบัว
(หื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
“เก่งครับ
“ว่าไง
“ให้นัทขัดหลังให้นะครับ”
“อืม.........................
ตอนนี้ผมอยู่ในชุดที่พ่อแม่ให้มากับสุดที่รักของผมแล้วครับ แต่ไอนัทน้อยนี่สิ มันไม่รักดีเลยครับ มันกลายเป็นอานาฮอนด้า อยากเข้าไปสำรวยถ้ำสีชมพูแล้ว ทำไงดีครับ------
ทำไงดีครับ ผมไม่กล้าหันไปหานัทเลย เพราะรู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆมาทิ่มอยู่ข้างหลัง ด้วยสามัญสำนึก คือว่า มันคือ มันคือ น้องชายของนัทแน่ๆเลย ทำไงดีเรา เรื่องเมื่อคืนยังอายอยู่เลย หุ้ยๆๆๆๆ เอาไง ๆๆๆๆๆ-----
“เก่ง ครับ หันหน้ามาหน่อยสิครับ เดี่ยวนัทถูสบู่ให้”
ทำไงดีครับ ผมหันไปเจอน้องชายของนัทเต็มๆแล้ว แล้วมือของมันยัง มาถูสบู่ให้ผม เริ่มจากคอ ไหล่ หน้าอก สะดือ แล้วก็.................
“โอ้ย นัทอย่าจับตรงนั้น”
“ทำไมครับ มันน่ารักดี ให้นัททำความสะอาดให้นะครับ”
“ไม่เอา “
ชายร่างสันทัดไม่ฟังคำห้ามปรามของคนรัก เขาค่อยๆคุกเข่าลงไป เพื่อใช้ลิ้นของเขาเอง ทำความสะอาดแก่นกายให้กับคนรัก
“ฮืมม นัทไม่เอา มันสกปรก”
“ไม่เป็นไรครับบ ไม่เห็นสกปรกเลย”
“ฮืมม นัท อย่าเลียตรงนั้น” นัทใช้ลิ้นหยอกเย้าบริเวณปลาย.................
“ฮืมม อุ้ยย นัทครับ อู้ๆๆๆๆลัลล้า.............”
เก่งเปรียบเสมือนกวางน้อยที่กำลังถูกพ่อเสือหนุ่มขย้ำ ด้วย...............
“นัทครับ เก่งทนไม่ไหวแล้ว นัท ครับ เอาออกมา”
นัทไม่ฟังเสียงทัดทานของคนรัก พยายามเร่งจังหวะ เพื่อให้.............................ออกมา
“ฮืมม นัทครับ ไม่ไหวแล้ว” นัทได้กลืนกินส่วนที่ออกมาจากเก่งน้อยๆๆๆ อย่างไม่รังเกียจ
ตอนนี้ร่างเล็หมดเรี่ยวแรง แม้แต่พยุงตัวเอง ยังไม่ค่อยอยู่ ชายร่างสันทัด จึงอุ้มร่างคนรักของตนไว้ในอ้อมอก ไปนอนบนเตียง แล้วค่อยๆใช้ผ้าเช็ดตัว บรรจงเช็ดร่างกายชายหนุ่มร่างเล็ก จากนั้น เขาค่อยๆก้มลง ลิ้มลองรสหวานจากปากของชายหนุ่ม ใช้ลิ้นเพื่อสำรวจ ข้างในว่ามันหวานแค่ไหน เขาค่อยๆ ไต่ลงมาถึงบริเวณหน้าอก เล่นกับจุดชมพูสองจุด ทำให้ชายหนุ่มร่างน้อยถึงกับ ดิ้นพร่าน เพราะส่วนนั้นเป็นส่วนกระตุ้นทำให้เขาเกิด...อารมณ์
เมื่อเล่นกับจุดสีชมพูแล้ว เขาค่อยๆเลื้อยลงมา ใช้ลิ้นสำรวจถ้ำสีชมพู ค่อยๆใช้ลิ้นสำรวจความลึกของถ้ำ ค่อยๆชิมรสความหอมหวานที่อยู่ข้างใน
จากนั้น เขาได้ใช้แก่นกายของเขา ไปจ่อที่ประตูถ้ำ เตรียมพร้อมที่จะใช้ส่วนนั้นของร่างกาย เข้าไปสำรวจ
เขาค่อยๆ ให้มันเข้าไปสำรวจเพราะรู้ว่า คนรักจะต้องเจ็บ เขาค่อยๆใส่เข้าไป เพื่อทำไคนรักบรรเทาความเจ็บ แต่กระนั้นดูเหมือนว่ามันช้าไป
“นัทครับ ใส่มาเร็วๆสิครับ เก่งไม่ไหวแล้ว”
“ครับเก่ง”
เขาจึงใส่นัทน้อยๆ ของเขาเข้าไปสำรวจถ้ำ
“เก่ง ครับ ทำไมมันรัดอย่างนี้ โอ้ววววววววววววว”
“นัทครับ แรงๆสิครับ”
“ครับเก่ง..............”
“อืมมมมมมมมมมม
“โอ้วว นัท...............”
“เก่งครับ นัทรักเก่งนะครับ”
“เก่งก็รักนทเหมือนกันครับ”
คืนนั้นทั้งคืน ทั้งสองคนได้ผสานทั้งใจและกายให้เป็นหนึ่ง ........................................................(หลายรอบ อิอิ กี่รอบเดาเอาเอง)
แค่นี้นะครับ
มันอาจจะไม่ค่อยดีเพราะว่าคนแต่งเหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เอาแค่นี้นะคราบบผม
-
:-[ คือว่า.....
แบบ....
เขียนแบบนี้น่ะ
:m25: เก่งแลดูชำ่ชองเกินไปป่าวอ่ะ :oo1:
-
แบบนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเก่ง เป็นอ๋อมหรือเปล่า อิอิ
-
งะ เหนื่อยไร งะ
อย่างกับว่าไปทำเองงั้นแหละ
สงสัยคืนนี้ไม่ได้นอนแน่ๆๆๆ
อิอิ
:oo1: :oo1:
-
กี่รอบหว่า สงสารเก่งอ่ะนะเพราะว่า...........
นัทหื่นนัทหื่นนนนนนนนนนนนนนนนน :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
ที่เหนื่อย คือไปดูงานมาครับ
บ่ได้เหนื่อยอย่างอื่น
แงๆๆๆ
เดี่ยวขายไม่ออกกก
พอดี
:impress2: :o8: :sad4:
-
5555+
ขายไม่ออก
ประกาศคนคนนี้กำลังเป็นโรคจิตจากอ๋อม555+
http://www.youtube.com/watch?v=dUaHis2F_hQ
ประกาศเอาMvมาลงให้แต่ทำไมชั้นเอาลงไม่ได่้หว่าเอาเว็ปไปดูเองจร้าไหนเก่งไหนนัทดูเอง
-
สุดยอดดดดดตอนที่้เก่งฝันเนี่ยอ่านไปมันช่างบีบใจเหลือเกิน
สุดท้ายนัทก็ทำได้ทำให้เก่งกลับมารักกันได้แล้วสิน่ะ
น้องกัสน่ารักจิงๆๆๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบบบบบ
-
:z1: :z1: :z1: :z1:
ไม่ได้เข้ามาอ่านซะตั้งหลายวันอ่ะ
เข้ามาอ่านก็เจอ :oo1: :oo1:เลย
-
ในที่สุดก็ โ -ด-น อิๆ
-
ท้อง
-
เดี๋ยวคนเขียนก็แกล้งว่ากลายเป็นจินตนาการของนัทคนเดียวทั้งหมดอีก เหอๆ แล้วเอาเข้าจริงนัทโดนเตะอะไรแบบนี้ :z3:
ต้องพูดดักคอไว้ก่อน เอิ๊กๆ :z2:
:กอด1: กอดคนเขียนกว่าจะมาถึงฝั่ง อิอิ
-
เรื่องนี้อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ 555 เก่งไม่มีขัดขืนเลย อิอิ
-
:m25: :z1: :pighaun: :haun4: :jul1:
-
เดี๋ยวคนเขียนก็แกล้งว่ากลายเป็นจินตนาการของนัทคนเดียวทั้งหมดอีก เหอๆ แล้วเอาเข้าจริงนัทโดนเตะอะไรแบบนี้ :z3:
ต้องพูดดักคอไว้ก่อน เอิ๊กๆ :z2:
:กอด1: กอดคนเขียนกว่าจะมาถึงฝั่ง อิอิ
^
^
ขออนุญาตฮารีนี้นะจ๊ะ แต่ว่าก้อเป็นไปได้นะนั่น
อ๋อมซะอย่าง อะไรก้อเกิดขึ้นได้
บวก 1 ให้จ้า รอลุ้นว่าหักมุมอีกป่าวววว
-
มีฉากสวีทๆ บ่อย :impress2:
-
เมื่อคืนนี้ผมช่างมีความสุขหลือเกินครับ เป็นครั้งแรก ที่ผมกับเก่งทั้งกายและใจผสานกัน
ทำให้ผมไม่อยากลืมความสุขทีได้รับเลย..... ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ผมยังไม่ได้นอนเลยครับ พอเสร็จจากกิจธุระของเราสองคนก็เลยมองดูคนรัก ของผมนอนอยู่กับ ยังกะลูกแมว นอนขดอยู่บนแขนของผม แล้วยังมากะแซะๆๆๆ ผมอีก ทำให้น้องชายของผมตื่นเป็นช่วงๆเลย เห้ออออ .......................และแล้วคนรักของผมก็ลืมตาแว้วครับ
“นัท.........”
“”ครับ”
“ทำไมไม่นอน”
“ก็นอนไม่หลับ”
“ทำไมนอนไม่หลับ”
“ก็ .... มองเก่งไงครับ”
“มองทำไม”
“ก็อยากมอง ไม่ได้อยู่อย่างนี้ตั้งนานแล้ว”
“อืม.......... นอนเหอะๆ”
“ครับ นอนแว้วครับ”
“อืม....”
“เก่งครับ”
“ทำไม”
“คือนอนไม่หลับครับ”
“นอนดิ”
“เก่งครับ นอนไม่หลับ”
“ทำไมนอนไม่หลับ”
“ก็นัทน้อยมันตื่นแล้วครับ”
“หรอ...”
“ครับ ช่วยหน่อยดิ
“ไม่เอา จานอน”
“งั้นนัททำเองนะครับ”
“ไม่”
“นะครับเก่ง”
“ก็ได้ แต่...”
“แต่อะไรครับ”
“เก่งทำเอง”
“จะดีหรอครับ”
“นัทจะได่สบายไง”
“ครับ งั้นเริ่มเลยนะครับ”
ริมฝีปากสีชมพู จรดลงบนปลายส่วนที่แข็งแก่งของชายร่างสันทัด ซึ่งตอนนี้ไม่สมารถหยุดยั้งอารมณ์ของตนเองได้ จากช้าๆๆๆๆ กลายเป็นเร็วๆ คนร่างเล็ฏใช้ปลายลิ้นได้เก่งมากยิ่งขึ้น เขาค่อยๆเลียราวกับว่าของที่อยู่ตรงหน้า คือไอติมรสเลิศ
“อืมม เก่งครับ”
“............”
“เก่งครับ เร็วกว่านี้อีก”
“อืมมม....”
“ดีครับเอ่ง แบบนี้สิครับ”
“อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”
“โอ้วววววววววววววววว”
“อ๋า.................”
“โอ้ววววววววว...............”
“เก่งครับ จาออกแล้วครับ แก่งจาออกแล้ว อืม โอ้ววว ไม่หวแล้วครับ”
และแล้วร่างสันทัด ได้ปลดปล่อย สิ่งที่เก็บกออยู่ภายในเรียบร้อยแล้ว .................
“นัท”
“ครับ”
“งั้นก็นอนได้แล้วนะ พรุ่งนี้ต้องไปเยี่ยมคุณอาอีก “
“ครับ ผม”
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
แค่นี้ไปก่อน อิอิ
ไม่รู้ว่าจะได้มาอัพป่าว :-[ :impress2:
-
สั้นจัง :z3: :z3: :z3:
-
คิคิคิคิคิ เก่งหื่นกว่านัทอีกนะเนี่ย 55555 :z1:
-
ชอบประโยคนี้จัง "เก่งทำเอง"
:impress2:
-
:pighaun: :pighaun:
บอกนัทได้ม๊ายยว่าเพลาๆหน่อยเด๋วสึกเร็ว
:jul1: :jul1: :jul1:
-
เก่งตายพอดี เอิ๊กๆ ใช้แรงงานหนักนะเนี่ย :o8:
-
คงไม่ใช่หลับฝันกอดหมอนข้างไปเองหรอกนะพ่อนัท :z3:
-
:oo1: จิตและหื่น อิอิ
-
:pighaun: :m25:
-
อ่านรวดเดียว
แอบช๊อกตอนฝันว่าเก่งตาย
รีบๆมาต่อนะคับ
-
เรื่องจริงเหรอมิใช่นัทฝันไปนะ
ทำไมนัทหื่นจัง แต่เอ่อ เก่ง รู้สึกจาเก่งสมชื่อเลยนะเนี่ย
-
“คุงพ่อครับ”
“อืม อย่ยุ่งน่า”
“คุงพ่อคาบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“อาราย..............”
“คุงพ่อออออออออออออออออออออออออออออออออออ”
“อารายน้องกัส พ่อกำลังฝันดีอยู่เลย”
“คุงพอคราบบบบบบบบบบบ ตื่นได้แล้วววววววววววววววววววววว”
“น้องกัส คุณพ่อนอนอยู่ครับ”
“คุงพ่อครับบบบบบบบบบบบบบบบ”
“น้องกัส มากวนอะไรคุณพ่อ คุณพ่อกำลังฝันว่า”
“ว่าอารายครับ”
“เออ ป่าวลูก แล้วมีอาราย”
“ไหนคุงพ่อ บอกว่าจาพาน้องกัสไปเยี่ยมคุงย่า แล้วจาพาไปเที่ยว แล้วก็ๆๆๆๆๆ บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ให้พ่อนอนก่อนนะลูก พ่อเหนื่อย”
“คุงพ่อไปทำอะไรมาครับ”
“อ่ออ คุณพ่อออกำลังกายอ่าครับ เหนื่อยมาก ง่วงด้วย”
“แล้วอาเก่งละครับ “
“ นี่ไง “
“อ้าววว ทำไมคุงพ่อไปนอนกอดอาเก่งครับ”
“เมื่อคืนคุณพ่อหนาว เลยให้อาเก่งกอด”
“อาเก่งหนาวแล้วทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าครับ คุงพ่อก็ไม่ใส่”
“คือเมื่อคืนพ่อออกำลังกายกับอาเก่งครับ “
“อืม”
“สนุกมั้ยครับ”
“ก็ดีครับ สนุกดี”
“หรอครับ”
“ใช่ สนุกมากๆเลยครับ”
“จริงหยอครับ วันหลังน้องกัสมาเล่นด้วยคนนะครับ”
“เฮ้ยไม่ได้ครับ”
“ทำไมหยอครับ น้องกัสอยากสนุกด้วยคน”
“ก็ไม่ได้ครับ กีฬานี้สงวนพ่อกับอาเก่ง สองคน”
“ไม่เอา น้องกัสจะเล่นด้วย “
“ไม่ได้ครับ “
“อ่อ เมื่อคื่นคุงพ่อหลอกน้องกัสให้ไปนอนห้องคุณย่า แล้วมาเล่นกับอาเก่งสองคน น้องกัสไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“เบาๆลูก อาเก่วนอนอยู่”
“อาเก่งคราบบบบบบบบบบบ”
“เบาๆลูก”
อาเก่งคราบบบบบ”
“ว่าไง ครับน้องกัส”
“คืนนี้น้องกัสจะมาออกกำลังกาย แล้วนอนแก้ผ้าแบบอาเก่งกับุณพ่อนะครับ”
“เอ่ออ .........”
“ไม่ได้ครับ น้องกัส พ่อบอกว่าไม่ได้ไง ถ้าตื้อมากเดี่ยวคุณพ่อไม่รักนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ให้อาเก่งรักคนเดียวก็พอ”
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” เจ้าตัวเล็ก กระโจนลงไปกอดว่าที่คุณแม่ในอนาคต (หรอ)
“อาเก่งเป็นอารัยครับ”
“คือ เมื่อคืนอาออกกำลังกายหนักไปหน่อย เลยปวดไปทั้งตัวเลยครับ”
“งั้นน้องกัสนวดให้นะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ให้อาเก่งนอนก่อนนะครับ ตอนนี้น้องกัสลงไปเล่นข้างล่างก่อนนะครับ เดี่ยวตอนเย็นพาไปหาคุณย่า “
“ครับอาเก่ง”
“ไอลูกคนนี้พ่อพูดไม่เชื่อ แต่กับอาเก่งแล้วก็เชื่องเลยนเรา”
“บ่นอารายครับคุงพ่อ”
“ไม่มีอารัยหรอกครับ น้องกัส อาเก่งว่า อาการของคนขี้น้อยใจมั้งครับ น้องกัสว่ามั้ย”
“ฉงฉัยจาช่ายครับ คุงพ่อเดี่ยวน้องกัสพาไปหาหมอ หคุงหมอฉีดยา โรคขี้น้อยใจของคุงพ่อ”
“เจ้ากัส..........”
“คาบบบ น้องกัสไม่กวนแว้ว เดี่ยวน้องกัสไปเล่นข้าล่าง คุงพ่อดูแลอาเก่งด้วยน้า อย่าชวนอาเก่งออกกำลังกายอีกนะครับ แต่ถ้าจะออก อย่าลืมชวนน้อกัสด้วยน้าครับ
“ไปได้แล้ว..ไอตัวดี”
“คาบบบบบบบ”
มาแว้ววว
อิอิ
ไปละ
บะบายเด้ออออ.................
:z10:
-
ทักก่อนนอนจร้า555+
เล่นด้วยได้ม๊ะอ่าเค้าอยากเล่นด้วยกีฟ๊าอ้ะไรหว่าบนเตียง :o8: :o8:
-
มาเร็วไปเร็วจริงๆนะคนแต่ง
ตกลงน้องกัสนี่ลูกเก่งไม่ใช่ลูกนัทใช่มิเนี่ย เชื่อฟังกันดีจริงๆเลย
ขอบคุณอ๋อมนะจ๊ะ มาต่อรอบดึกมาก :กอด1:
-
ลูกใครกันแน่เนี่ย อิอิ
-
อ๊ากก :pighaun:
ออกกำลังกาย เป้นมุขที่ใช้หลอกเด็กตาดำๆ :laugh:
-
ออกกำลังกาย แบบไหนจ๊ะถึงไม่มีเสื้อผ้า
ขำน้องกัสอยากออกกำลังกายบ้าง
-
ก็อกๆๆๆๆๆ
"คุณแม่เป็นไงบ้างครับ"
"ก็ดีขึ้แล้วลูก"
"สวัสดีครับคุณอา"
"จ้า หนูเก่ง ขอบใจที่มาเยี่ยมอา และก็เลี้ยงตากัสให้นะจะ"
"ครับคุณอา ห่ยไวๆนะครับ ผมซื้อรังนกมาฝาก"
"คุงย่าครับ เป็นไงบ้างครับ"
"ดีขึ้นแล้วลูก หนูไปดื้อกับอาเก่งมั้ยลูก"
"ม่ายดื้อครับ น้องกัสน่าสรักที่สุด เมือคืนน้องกัสไปนอนห้องคุงย่ามาด้วย"
"อ้าว ไปนอนที่บ้านหรอ แล้วทำไมไปนอนห้องย่าละลูก"
"พอดี่คุงพ่อ กับอาเก่ง เขาไปนอนห้องนอ้งกัสครับ คุงพ่อไล่ให้น้องกัสไปนอนห้องคุงย่า แล้วเมื่อเช้า..............."
"น้องกัสคับ/ ตาเก่ง"
"ครับ คุณพ่อ อาเก่ง"
"ให้คุณย่าพักผ่อนครับ"
"คราบบ"
"อะไรกันนัท แม่งงไปหมดแล้ว หนูเก่ง เกิดอะไรขึ้นจะ"
"แม่ครับ เกงจะไปอยู่บ้านของเราแล้วครับ"
"จริงหรอจะ หนูเก่ง"
"เอ่อ ครับ"
"เรื่องมันเป็นยังไงกันนี่"
"คุงย่าครับ มีใครอยู่ในห้องน้ำครับ น้องกัสจาเข้า"
" อ้าว หนู มาทำอะไรหน้าห้องน้ำจะ"
" แม่ลืมไปเลย พอดีน้ำเขามาเยี่ยมแม่ แล้วก็เข้าห้องน้ำ บอกว่ท้องเสีย"
"น้องกัส สวัสดีอาน้ำสิจะ"
".........."
"น้องกัส ย่าบอกให้สวัดีคุณอาน้ำไง"
"ไม่ น้องกัสไม่ชอบผู้หญิงคนนี้"
"น้องกัสอย่าดื้อสิลูก"
"................"
"น้องกัสถ้าดื้อคุณพ่อจะตีนะครับ"
"ไม่น้องัสไม่ชอบผู้หญิงคนนี้"
"น้องกัส หยุดเดี่ยวนนี้นะ"
"ไม่ น้องกัสไม่ชอบ"
"น้องกัส.."
"น้องกัสไม่ชอบ"
นัทเดินเข้าจะไปทำรายลูก
"หยุดนะนัทจะทำอะไร" เก่งพูดขี้น
"จะทำโทษลูกของผม"
"อย่านะ"
"เก่ง กัสลูกของผมนะ"
"ไม่เป็นอะไรคะนัท"
"ไม่ได้ครับน้ำ น้องกัสเสียมารยาท"
"น้องกัสมาหาอาเก่งลูก"
"ครับอาเก่ง"
"น้องกัสมาหาพ่อ"
"ไม่ คุณพ่อใจร้าย"
"น้องกัส"
"หยุดเดี่ยวนี้นะนัท"
"เก่ง คุณอย่ามายุ่งเรื่องนี้ดีกว่า"
"นัท ทำไมพูดอย่างนี้"
"นัทคะ ไม่เป็นไรจริงๆคะ เดี่ยวน้ำกลับก่อนนะคะ โอ้ยยยย"
"น้ำเป็นอะไรครับ"
"รู้สึกเวียนหัวคะ"
"งั้นไปนั่งพักก่อนนะครับ " นัทเข้าไปประคองน้ำให้นั่งพักที่โซฟาข้างๆ
น้ำหันไปยิ้มให้เก่ง ซึ่งใครๆดก็รู้ว่าเธอมารยามากแค่ไหน มีเพียงแค่นั้นที่ประคองน้ำ จึงไม่รู้ว่าน้ำแสดงท่าทางอย่างไรให้เก่งและน้องกัสเห็น เธอพลางคิดในใจว่าหากเธอได้เป็นแม่เลี้ยงเด็กคนนี้ ต้องเจอดีแน่
"คุณอาครับ ผมกลับก่อนนะครับ"
"เก่งจะไปไหน"
"........."
"เก่งจะไปไหน"
"....................."
"เก่ง จะไปไหน" นัทเข้าไปบีบข้อมือของเก่ง
"อย่ามายุ่งนะ ไปให้พ้น"
"เก่ง เป็นอะไรครับ บอกนัทสิครับ"
"บอกว่าไปให้พ้น"
"เก่ง.........."
"น้องกัสครับ ไปกับอาเก่งมั้ย อาเก่งจะพาน้องกัสไปกินไอติม กับซื้อของเล่น"
"ไปครับ คุงย่าน้องกัสกลับแล้วนะคับ สวัสดีครับ"
"เก่ง ทำไมทำอย่างนี้ครับ"
"บอกว่าอย่ามายุ่ง ไปให้พ้น"
"เก่งครับ ทำไมพูดอนย่างนี้ครับ"
"หนูเก่ง ใจเย็นๆก่อนลูก มีอะไรค่อยๆพูดกันนะจะ"
"........"
"เก่งเป็นอะไรบอกผมสิครับ คนดี"
"อยากรู้นักใช่มั้ย ก็ได้"
"นัทบอกผู้หญิงคนนี่สิว่าเราเป็นอะไรกัน"
"เอ่อ คือว่า"
"บอกไม่ได้ใช่มั้ย"
"เก่งครับ..คือว่า"
"อืม เก่งรู้คำตอบแล้ว ต่อไปนี้เราอย่าเจอกันเลย"
"เก่งคัรบ อย่าอย่างนี้สิครับ"
"ได้งั้นเก่งจะไม่ไป นัทบอกนังผู้หญิงคนนี้สิว่าเราเป็นอะไรกัน"
"เอ่ออออออออ......."
"จะพูดไม่พูด...."
"น้ำครับ เก่งกับผมเราคบกันครับ"
"อะไรนะคะ นี่นัทเป็นพวกผิดเพศหรอคะ ตายแล้ว อ่ออ เป็นเพราะไอตุ๊ดนี่สิที่ทำให้คุณเปลี่ยนไป"
"ทำไมคุณพูดอย่างนี้น้ำ"
"ทำมละคะ เป็นผู้ชายดีๆไม่ชอบแต่กลับมาชอบไม้ป่าเดียวกัน ไอพวกวิปริต"
"น้ำ ... "
"ออกไป ไปให้พ้น"
"คุณแม่........."
"น้ำ เธอออกไปให้พ้น แล้วต่อไปนี้เธอไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวอะไรกับครอบครัว น้าอีก "
"นี่คุณน้าเห็นดีกับพวกผิดเพศนี้ด้วยหรอคะ"
ออกไปเดี่ยวนี้ น้ำ อย่าให้น้าต้องตัดความสัมพันธ์ทางธุรกิจกันเลยนะ ถ้าเธอไม่ออกไป รับรองหุ้นที่น้าถืออยู่บริษัทของแม่เธอ น้าถอนออกหมดแน่"
"คุณน้า "
"ออกไปสะ อย่ามายุ่งกับครอบครัวน้าอีก "
"คะ น้ำจะไป แล้วไม่มายุ่งกับครอบครัววิปริตนี้อีก" แล้วเธอก็เดินปิงปังออกไป
"เก่งครับ นัทขอโทษ"
"..........."
"เก่งครับ นัทขอโทษ"
"คนที่นายควรจะไปขอโทษคือลูกนายต่างหาก"
"น้องกัสครับ พ่อขอโทษ"
"อย่ามายุ่งกับน้องกัสนะ น้องกัสไม่รักคุงพ่อ น้องกัสจะอยู่กับอาเก่ง ฮืออออออออออออ"
"เห็นมั้ยการกระทำของนาย มันสร้างความเจ็บปวดให้ลูกของนายมากแค่ไหน นายยังรักลูกของนายรึป่าว ห๋าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายไม่น่าเป็นพ่อคนเลย นายเห็นคนอื่นดีกว่าลูกของนายได้ยังไง ถึงแม้ว่าน้องกัสจะใช้คำพูดที่ไม่สุภาพ แต่น่ายเคยถามเค้ามั้ยว่าทำไมเขาถึงพูดอย่างนั้น ที่เขาพูดออกไปคงไม่ต้องบอกนะว่ามันเป้นเพราะอะไร นายคงเห็นจากสันดานของผู้หญิงคนนันแล้ว"
"คุณอาครับ ขอโทษนะครับ ที่ใช้ตำพูดไม่สภาพ"
"เอาเลยลูก แม่ก็หมั่นไส้มานานแล้ว เอาให้จอดเลย"
"นายเคยถามความรู้สึกเขามั้ย ว่าเขาคิดยังไง นายเป็นพ่อได้ไงกันนี่ เด็กเขาจะรับรู้ว่าใครดีใครร้ายกับเขา เขารู้สึกได้ นายจำได้มั้ยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนด่าว่าลูกของนายกลางที่สาธารณะ แถมยังจะมาทำร้ายอีก นายเคยคิดบ้างมั้ย แทนที่นายจะปกป้องลูกของนายแต่นายกลับไปปกป้องไปใส่ใจความรู้สึกของคนอื่นมากกว่า แทนที่นายจะรักษาหน้าตาของนาย ว่าเลี้ยลูกไม่ดี แล้วลองถามว่าเป้นเพระอะไร นายยก็จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกน่าน"
"เก่งครับ ผมขอโทษ"
"นายพูดคำคำนี้มากี่ครั้งแบล้วกห๋านัท เก่งเบื่อแล้วนะนัท ทำไมนัทไม่ปรับปรุงตัวองซะที ที่เก่วงไม่พูดไม่ใช่เก่งไม่คิด ที่เก่งไม่ห้ามไม่ใช่ว่าเก่งจะพอใจในการกระทำของนัท แต่เก่งทนเพื่อคนที่เก่งรัก แต่นัทเคยทำอะไรให้คนที่รักนัทสบายใจบ้างมั้ย น้องกัสยังเด็กอยู่นะนัท นัทเป็นพ่อคนเดียวของเขา แม่เขาก็ไม่อยู่ดูแล ทำไมนัทไม่แคร์ความรู้สึกลูกเลย ไม่ว่าเขาจะเกิดมาเพราะอะไรก็แล้วแต่ แต่นัทต้องดูแลเขาให้ดี ไม่ใช่ให้ร่างกายดีเท่านั้น แต่นัทต้องทำให้น้องกัสมีจิตใจที่แข็งแรงด้วย"
"น้องกัสครับ มาหาพ่อนะครับ"
"ฮือออออ.............." น้องกัสมองน้าเก่ง เพื่อขความเห็นว่าไปได้หรือไม่
"น้องกัสไปหาคุณพ่อนะครับ"
"ครับ อาเก่ง"
"น้องกัส พ่อขอโทษนะครับเมื่อกี้พ่อวู่วาไม่ถามน้องกัสนะครับ ต่อไปนี้พ่อสัญญาว่าจะไม่ว่าน้อวงกัสนะครับ ต่อไปนี้พ่อจะดูแลน้องกัสเองนะครับ น้องกัสลูกรักของพ่อ"
"ฮ์อ ......... ฮับ"
พอ่รักน้องกัสนะครับ"
"น้องกัสก็รักคุณพอ่ครับ.."
"อ้าวไม่มีใครรักย่าเลยหรอ"
"น้องกัสก็รักคุงย่าครับ แลวน้องกัสก็รักอาเก่งครับ แต่ถ้าคุงพ่อมาดุน้องกัสอีกน้องกัสก็จะไม่รักคุงพ่อ"
"ครับ ต่อไปนี้คุงพ่อจะไม่ทำให้น้องกัสเสียใจครับ"
"อืมม กว่าจะดีได้สองพ่อลูก"
"ขอบใจหนูเก่งมากลูฏ แม่ก็กังวลอยุ่เนี่ยจะทำยังไงดี เพราะหนูเก่งแท้ๆทำให้พ่อลูกเข้าใจกันได้"
"ครับ คุณอา"
"อะไรกัน เรียกคุณแม่เหมือนอย่างที่เคยเรียกได้แล้วจะ"
"ครับคุณแม่"
"น้องกัสครับ"
"ครับอาเก่ง"
"วันนี้น้องกัสทำไม่ถูกต้องนะครับ รู้ตัวมั้ย"
"รู้ครับ"
"อืม คนดีของอาเก่ง ต่อไปนี้อย่าไปพูดกับผู้ใหญ่แบบนี้นะลูก มันจะดูว่าเราเป็นเด็กไม่ดีนะครับ เด็กดีจะต้องเชื่อฟังและเคารพผู้ใหญ่ในเรื่องที่ถูกต้องนะครับ"
"ครับอาเก่ง น้องกัสขอโทษนะครับ" น้องกัสพนมมือไหว้อาเก่ง "ที่น้องกัสทำไม่ดี ต่อไปนี้น้องกัสจะไม่ทำแล้วครับ"
"ดีมากครับ คนเก่งของอา แต่ต้องถูกลงโทษนะครับ วันนี้ให้คุณพ่อซ้อของเล่นให้ชิ้นเดียวพอนะครับ "
"อ้าว คุณพ่อสัญญาว่าจะซื้อให้สองชิ้น"
"ถ้าน้องกัสทำผิดต้องถูกลงโทษนะครับ วันนี้เลยงดของเล่น 1 ชิ้นเพื่อนเป็นการลงโทษนะครับ"
"คับ อาเก่ง"
"มาให้อาเก่งกอดหน่อยครับ" เก่งสวมกอดน้องนัท
"มาให้พ่อกอดด้วย"
นัทจึงเข้ามาโอบทั้งสามคน
เป็นภาพที่น่ารัก เป็นภาพแห่งสายใยความผูกพันธ์ที่ก่อตัวขึ้นมา
นัทได้กระทำหน้าที่ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ........
เก่งประสานช่องว่างระหว่างพ่อลูก..............................
เท่านี้ก็พอใจแล้ว สำหรับคนเป็นแม่ที่นอนผป่วยอยู่บนเตียง เท่านี้เธอก็พอใจ ที่ลูกเธอได่อยู่กับคนที่ลูกรัก
หลานของเธอต่อไปนี้ก็จะมีคนดูแล และไม่ถูกปล่อยปะละเลยอีกแล้ว
เท่านี้เธอก็พอใจแล้ว สิ่งนี้เธอหวังมานาน เธอได้เห็นมันแล้ว ถ้าเธอจะได้ไปอยู่กับสามีอันเป็นที่รักของเธอ เธอก็ยินดี เพราะเธอหมดห่วงแล้ว
"คุณคะ เห็นมั้ยว่าลูกเรา หลานเรา มีคยที่เขารักมาดูแลแล้ว คุณคะ ชั้นหมดห่วงแล้ว
-
อย่าบอกนะว่า ตอนต่อไปต้องมีเรื่องน่าเสียใจอีกแล้ว
:sad4: :o12:
-
หลายอารมณ์จิงๆเรื่องนี้ :o12: :o8: :3125: :angry2: :กอด1:
-
เกบน้ำตาไว้ก่อน
:haun4: :haun4:แล้วตุนเลือดไว้เยอะๆ :haun4:
-
สงสัยจะมีเรื่องเศร้าอีกแล้ว ทิ้งท้ายไว้แบบนี้ เฮ้อ แต่ก็ดีอย่างน้อยก็เข้าใจกันมากขึ้นอีกนิดนึงละ :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
กลัวอ่านแล้วรู้สึกกลัว จนใจจะขาด แล้วจะรออ่านนะ อ๋อม
+1 ให้กับความขยันเลยสุดๆอะวันละหลายๆรอบ
-
อ่านแล้ว
ใจหายวาบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่คาดเดาอะไรไม่ได้กะคนเขียนเรื่องนี้
อะไรก็เกิดขึ้นได้
ในเรื่องนี้
อิอิ
-
ไม่อยู่เกือบอาทิตย์ เรื่องปาไปหลายตอนแล้ว ยังอ่านไม่ทันเลย
คนเขียนขยันจริงๆ
+1ให้เลยค่ะ
-
:m29: ลุ้นคับ ลุ้นโค...ตะ...ระลุ้นเลยคับ
ไม่รู้จะมีอารายเกิดขึ้นอีกป่าว :m29:
คาดเดาำไม่ได้เลย เขียนได้ลุ้นมั่กมั่ก
[attachment deleted by admin]
-
เย้ๆๆๆ
พรุ่งนี้หยุดงาน
ขอบุคนน้าคับ
คุงนายก
อิอิ
ปลื้มสุดๆๆ ที่หยุดงาน
เรื่องอื่นช่างมัน
ผมเบื่อ
อิอิ
ต่อ เรื่องของเรา
ก็อกๆๆๆๆ
"ทานยาได้แล้วคะ" พยาบาลเดินเข้านำยามาให้ผู้ป่วย
"ขอบคุนนะหนู"
"คะ เป็นยังไงบ้างคะ รู้สึกไม่ดีตรงไหนมั้ยคะ"
"ดีมากเลยจะ วันนี้ป้ามีความสุขที่สุดเลย"
"คะ ยังไงถ้าไม่สบายเรียกได้นะคะ
"ขอบคุงคับ คุงพยาบาล " น้องกัสพูดขึ้น
"จ้า พี่หนูน้อย ชื่ออะไรเอ่ย"
"ชื่อน้องกัสครับ"
"น้องกัสคะ ไปทานขนมมั้ยคะ "
"ครับ""
"งั้นขอพาตัวน้องกัสไปกินขนมหน่อยนะคะ"
"เกรงใจคุนพยาบาลรึป่าวคะ"
"ไม่เป็นไรคะ น้องกัสน่ารักดี พี่ๆชมไม่ขาดปาก เลยมาชวนไปเล่นด้วยคะ"
"งั้น รบกวนหน่อยนะคะ"
.....................................
"ขอบใจหนูเก่งมากนะลูก หนู้รู้มั้ยน้องกัสดูร่าเริงขึ้นมากเลย "
"ครับ เด็กก็งี้หละครับ ถ้าเราเข้าใจเขา เขาก็จะน่ารักแบบนี้ละครับ" เก่งใช้หางตามองไปยังคนรัก
"โห อารายครับเก่ง ผมสัญญาครับว่าจะไมุ่ทำร้ายลูกอีก"
" อืม ทำให้ได้เหมือนที่พูดนะ"
"ครับผม เมียสุดที่รัก"
"นัท......."
"ตานัท อย่าพูดอย่างนี้สิลูก หนูเก่งเสียหมด ไม้ให้แม่ไปขอกับคุณกรก่อน แล้วค่อยว่ากัน"
"ครับคุณแม่"
"หนูเก่งจะ เรื่องที่แล้วมาอย่าไปถือสาเลยนะจะ คนของเรามันโง่เอง มีของดีไม่รู้จักรักษา พ่อกับแม่ก็เตือนแล้ว แต่ไม่ยอมฟัง เรื่องบริษัทพ่อเขาจัดการเองได้ แต่ไม่รู้ว่าทำยังไง เรื่องเลยออกมาแบบนี้ หนูเก่คงจะรู้เรื่องหมดแล้วใช่มั้ยจะ"
"ครับ รู้หมดแล้ว"
"หนูเก่งให้อภัยนัทได้มั้ยลูก"
"ได้ครับ"
"แม่ขอฝากนัทกับกัสด้วยนะลูก"
"ครับ แต่คุณแม่ต้องอยู่กับเราด้วยนะครับ ต้องรักษาตัเองนะครับ"
"จะ แม่จะพยายาม ตอนนี้คุณหมอบอกว่าก้อนเนื้อมันเริ่มเล็กลงแล้ว อีกไม่นานก็น่าจะดีขึ้น"
"ให้ผมมาเผ้านะครับ"
"ไม่ต้องหรอกลูก มีพยาบาลอยู่แล้ว แม่ขอพักฟื้นที่นี่ก่อน แล้วว่าจะไปอยู่บ้านที่เชียงใหม่ อากาศดีๆจะไดหายไวๆ"
"งั้นให้ผมไปด้วยนะครับ ผมอยากไปเที่ยวเชียงใหม่"
"ได้จะ"
"คุณแม่พักผ่อนก่อนนะครับ"
"อืม ก็ดีเหมือนกัน"
..............................
"เก่งครับ"
"ว่าไง"
"คืนนี้เราออกกำลังกายกันอีกมัย"
"ไม่เอา "
"นะครับ"
"งด หนึ่่งอาทิตย์"
"โห ทำไมครับ"
"เพื่อชดเชยความผิด"
"เรื่อง อะไรครับ"
"จไม่ได้ใช่มั้ย"
"เรื่อง...????~
"เรื่องแม่น้ำอะไรนั่นไง"
"ก็เคลียร์แล้วไง ผมก็ขอโทษน้องกัสแล้ว"
"นั่นมันส่วนของนองกัส แต่นี้ส่วนของเก่ง เพราะฉะนั้น ลงโทษงด หนึ่งสัปดาห์ ไม่มีการอุทธรณ์""
"เก่งครับ มันทรมานนะครับ"
"ดีจะได้จำ แล้วไม่ทำอีก สมน้ำหน้า ทำอะไรไม่รู้จักคิด"
"งั้นผมไปปลดปล่อยที่อื่นก็ได้"
"ดีๆ งั้นนายก็ไม่ต้องมาเจอกับเราตลอดชีวิตเลย"
"ล้อเล่นครับ"
เดี่ยว โดน เพิ่มโทษดีมั้ย
"ไม่แล้วครับ
"อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ ไม่งั้นจะตัดไปให้เจ้าพุดดิ้งกิน(หมาของยายมด จำได้มั้ย)
"คราบผม"
"งันเดี่ยวเราพาน้องกัสไปกินไอติมนะ"
"อืม นัท"
"ครับ"
"เก่งขอร้องอะไรหน่อยได้มั้ย"
"ครับ ต่อไปนี้ห้ามนอกใจเก่งอีกนะ ถ้าทำอีก เก่งคงจะรับไม่ได้"
"ครับ ผมสัญญษนะครับ ด้วยเกียรติของลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่มาก"
"อะไรใหญ่มาก
"ก็ :o8: :oo1: ไงครับ
"บ :oo1:บ้าๆๆๆๆ
"พอได้แล้ววว
"คราบบ
"มาหอมหน่อย
"ไม่เอา เดี่ยวคุณแม่ตื่นมาเห็น
"ไม่เป็นไรลูก แม่ไม่แอบมองหรอก
"เห้ย คุณแม่ยังไม่นอนหรอครับ
"จะให้แม่นอนได้ไงลูก ในเมื่อนัทจู๋จี๋กับเก่งอญู่
"ครับ เห้ๆๆๆๆ ผมขอโทษด้วยนะครับ
"ไม่เป็นไรจะลูก แม่เห็นอย่างนี้ก็มีความสุขแล้ว
"ครับ
"ไปได้แล้วลูก เดี่ยวเจ้ากัสจะงอนอีก
"ครับ
"พร่งนี้ผมมาหาใหม่นะครับ
"จะ ไม่ต้องมาทุกวันก็ได้ พาหนูเก่งกับเจ้ากัสไปเปิดหูเปิดาบ้างนะ
"ครับ ผมว่าคุณแม่หายจะพาไปเชียงใหม่ดีม้ยครับ
"เยี่ยมมากลูก
"งั้นผมลานะครับคุณแม่
"หายไวๆนะครับ
ไปละ
อิอิ
-
ลุ้นอยู่ดีว่าคุณแม่สามีของเก่งจาได้ไปเชียงใหม่มั๊ย o7
สมน้ำหน้านัท...อด1อาทิตย์ :laugh:
-
บีบหัวใจดีแท้
-
คุณแม่ไม่แอบ มองหรอก 555+
คุณแม่ได้ใจมากเลย อย่าเพิ่งเปนไรไปนะคุณแม่
-
แม่หายแล้วก้อจบเลยก้อได้ :monkeysad:
เดียวมันจะมันจะแซ๊ด
-
:m15: :m15: :m15:
มาเตรียมตัวเศร้าได้เลยนะเนี่ย :เฮ้อ:
-
สมน้ำหน้าด้วยยย
-
สมน้าหน้าเจ้านัท อดหนึ่งอาทิตย์
ไม่กล้าเดาเรื่องนี้แล้ว ป้าเดาใจนู๋อ๋อมไม่ถูกจริงๆ
-
ยังมีลุ้นได้อีกนะเนี่ย
ว่าย่าน้องกัสจะเป็นไงต่อ
ยังบวก 1 ไม่ได้ ติดไว้ก่อน ขยันอัพมากๆ
-
:impress2:
-
ขอบบอกข่าวดีว่านิยายเรื่องนี้
งดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อัพ
ตลอดสงกรานต์
เนื่องจากผมต้องไปบ้านนอกเป็นเวลาเก้าวัน
น่าจะมาใหม่วันเสาร์
หน้าโน้นน
อิอิ
ต้องกลับมาสอบสัมพาดที่ผมสอบไป
ห้าาๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไว้ค่อยมาอัพใหม่นะครับบ
รับรอง
มันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
.................
กลับบ้านนอกแว้วครับ
-
ขอใ้ห้อ๋อมเดินทางไปและกลับบ้านโดยปลอดภัย
มีความสุขกับเทศกาลสงกรานต์นะจ๊ะ
รอความมันหลังสงกรานต์จ้า
แล้วก้ออวยพรล่วงหน้ารอบหนึ่งก่อน ขอให้การสัมภาษณ์ผ่านฉลุยด้วยนะ
-
อร๊ายยยยยยยย
ในที่สุดก้อตามอ่านทันแว้ววววววววว
หุหุ
ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะค้าบบบบบบบบบบบบบ
รอตามลุ้นใหม่ หลังสงกรานต์ นานๆได้อ่านที เอิ้กๆๆๆๆ
-
อิอิ
ก่อนขึ้นร
เอาไปอีกตอน
อิอิ
ก่อนไปแอ่วดอย
ในที่สุดคุณย่าก็หายดี ออกจาโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว ทุกคนตั้งใจว่าจะไปเที่ยวเชียงใหม่
โดยมีจุดประสงค์หลัก คือให้คนป่วยได้พักผ่อน ส่วนจุดประสงค์แอบแฝงคือ การไปเที่ยวต้อนรับสมาชิกคนใหม่ของบ้าน...............ส่วนนัทคิดว่านี่คือการมาฮันนีมูนของเขากับเก่ง
“เก่งครับเตรียมของเสร็จยัง”
“อืม ของเก่งกับของน้องกัสเสร็จแล้ว”
“อ้าวของนัทละครับ”
“จัดเองดิ”
“โห อารายอ่า จัดหใหน่อยนะ เอ้ ถ้าเก่งไม่ขัดให้ นัทก็จัดแต่ชุดเที่ยวส่วนชุดนอนก็ไม่ต้องใส่กันดีมั้ย”
“ไม่ต้อง จัดให้แล้ว”
“ก็แค่นี้”
“ขี้เกียจเหมือนเดิมเลยคนเรา”
“อ้าว มีเมียแล้วก็ต้องให้เมียจัดให้สิครับ”
“เดี่ยวเหอะ ยังไม่ได้ไปขอกับพ่อเลย เพราะฉะนั้นอย่าหวังอีก เรื่องนั้น”
“อ้าวว นี่นัทตั้งใจเลยนะว่าไปเชียงใหม่รอบนี้จะให้เก่งท้องเลยนะเนี่ย”
“นัท.... เล่นอยู่เรื่อย”
“คราบบบบบบผม เก่งออกไปข้างนอกกับนัทหน่อยนะ คุณแม่กับน้องกัสก็ไปด้วย”
“ไปไหน”
“เดี่ยวก็รู้เอง “
“เออ ก็ได้”
........................................................................
“นัท มาที่โรงแรมทำไม”
“น่า ............เก่งเดี๋ยวเก่งไปเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ”
“เปลี่ยนทำไม”
“ก็วันนี้เรามาพบคนสำคัญไง”
“อืมม ที่ไหน”
“ห้อง..............ครับ”
“คุณแม่ครับ เดี่ยวเก่งไปเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ”
“จะ เดี่ยวแม่รอข้างล่าง”
“ให้น้องกัสไปด้วยนะครับ””
“ได้ครับ น้องกัสไปอยู่เป็นเพ่อนอาเก่งนะลูก เดี่ยวคุณพ่อไปตาม”
“คราบบ ผม”
ทำไมวันนี้ผมรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ เริ่มตั้งแต่ที่นัทพามาที่นี่ บอกว่าจะมาพบคนสำคัญ แล้วยังให้มาแต่งตัวอีก เกิดอะไรขึ้นเนี่ย พอเข้ามาในห้องก็พบช่างแต่งหน้าทำผม มากมาย มันเกิดอะไรขึ้เนี่ย แถมชุดที่ใส่ยังดูไม่ออกว่าเป็นผู้หญิงหรือชาย เห้ออออออ เป็นชุดผ้าแพรสีชมพู ตัวในเป็นเสื้อเชิตสีขาว ที่เป็นแบบมีจีบรอบตัว แถมยังเปิดคอกว้าง แล้วยังมีเสิ้อคลุมตัวนอกยาวๆๆ มากๆๆๆๆ มาให่ใส่อีก ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แถมวันนี้คุณแม่ยังแงตัวสวยอีก ไม่เหมือนคนป่วยที่ออกจากโรงพยาบาลเลย มิหนำซ้ำน้องกัสยังถูกจับแต่งตัวด้วยชุดสูตสีขาวอีก ....................ผมงงไปหมดแล้วครับ แต่ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะว่าตอนนี้ ช่างแต่ละคนดูวุ่นวายกับผมมากเลย
ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ยครับ”
“เข้ามาสิคะ ประตูไม่ได้ล็อค”
“กาญจน์ มาได้ไง”
“อ๋อ พี่นัทชวนมาครับ”
“แล้วนี่มันงานอะไรกัน””
“เดี่ยวพี่เก่งก็รู้เอง”
ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“คุณพ่อ”
“อืมพ่อเอง”
“คิดถึงคุณพ่อจังครับ แล้วนี่มาได้ไง มันงานอะไรครับ๐”
“อืม เจ้าตัวดี พ่อก็คิดถึงเรา เดี่ยวก็รู้ว่างานอะไร เก่งมานี่หน่อยสิลูก”
“ครับพ่อ”
“วันนี้ลูกพ่อน่ารักมากลยรู้มั้ย”
“ครับพ่อ”
“อะนี่ พ่อให้”
“อะไรหรอครับ”
“เปิดดูสิลูก”
“สร้อยเพชร ให้เก่งทำไมครับ”
“พ่ออยากให้ลูกใส่วันนี้ พ่ออยากเห็นมานานแล้วลูก “
“งาน..........อารายอ่าครับ งงไปหมดแล้ว”
“สร้อยเส้นนี้เป็นสร้อยประจำตระกูลของคุณปู่นะลูก เป็นสร้อยที่มีความสำคัญมาก เพราะมันได้อยู่บนคอของบรรพบุรุษของเรา มาหลายคนแล้ว ที่สำคัญสร้อยเส้นนี้ได้เก็บความรักของคนหลายๆรุ่นมาแล้ว นอกจากมันล้ำค่า มันยังมีคุณค่าทางด้านจิตใจเป็นอย่างมาก จริงๆแล้วสร้อยเส้นนี้พ่อตั้งใจจะให้แม่ของเก่ง.. แต่แม่ก็จากไปเสียก่อน ตอนนี้พ่ออยากให้สร้อยส้นนี้อยู่กับลูกนะครับ”
“ครับคุณพ่อ ผมจะใส่สร้อยเส้นนี้แทนแม่เองครับ”
“ดีมากลูกรัก มาให้พ่อกอดสิ”
“ขอให้ลูกของพ่อมีความสุขมากๆนะ มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันนะลูก ความเจ็บปวดที่ผ่านมาลืมมันไปซะ ต่อไปนี้ชีวิตลูกของพ่อจะดีกว่าเดิม ขอให้ลูกมีแต่ความสุขตลอดไป” ในจิตใจของคุณกร นึกไปถึงอดีตภรรยา พลางพูดกับเธอว่า ศรี วันนี้ลูกของเราจะมีความสุขแล้วนะ จะมีคนมาดูแลลูกของเราแล้ว คุณดูลูกอยู่มั้ย คุณอย่าลืมอวยพรให้ลูกด้วยนะศรี
“คุณพ่อครับ ได้เวลาแล้วครับ”
“อืมม ไปกัน เก่ง มาพ่อใส่สร้อยให้”
“ครับ แล้วสร้อยอันนี้ละครับ “ เก่งหมายถึงสร้อยที่บรรจุกระดูกของแม่เขาไว้
“ใส่ไปด้วยลูก เอาเหน็บไว้ที่ชายเสื้อแล้วกัน” คุณกรได้นำตะขอมาคล้องกับล็อคเก็ตที่บรรจุกระดูกภรรยาของเขา แล้วเหน็บไว้ที่ชายเสื้อของบุตรชายคนโต ที่ทำเช่นนี้เพราะเขาอยากให้แม่ของลูก ได้ห็นถึงวันสำคัญและอยากให้ลูกอบอุ่นเหมือนมีพ่อ แม่ลูก อยู่ด้วยในวันสำคัญนี้
“ไปกัน มาเดินกับพ่อนะลูก”
“ครับ “
“กาญจน์พาน้องกัสเดินตามมาด้วยลูก”
ณ ห้องจัดเลี้ยงขนาดกลางของโรงแรมใจกลางกลุง ตอนนี้เก่งยืนอยู่หน้าห้องนี้แล้ว ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพ่อพูดแปลกๆกับเขา แล้วนี่มนอะไรกันนี่ เขาจะไปเจอดใคร แล้วทำไมต้องแต่งตัวอย่างนี้ ต้องใส่สร้อยเส้นนี้ด้วย เอ้ หรือว่าจะพามาหาคุณย่า แต่ไม่นะ เพราะท่านไม่น่าจะมาพบเขา
เมื่อประตูเปิดออก เขาได้เห็นคนประมาณ ห้าสิบคน หนึ่งในนั้น มีคุณแม่ นัท ที่นั่งอยู่ตรวกลางเวที มีมด อาท เกม นิว คุณยายของนิว แล้วก็เพื่อนๆคนอื่นๆ หลายคน ที่ป้ายบนพนักติดว่า
รักนิรันด์
เก่ง – นัท
ตกลงมันคือ งาน?????????
“พ่อครับ นี่มันอะไรกัน”
“ก็งานแต่งไงลูก ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้จัดให้ใหญ่โต พ่อเชิญแต่คนที่สนิทเท่านั้น”
“งานแต่งใคร ผมหรอครับ”
“ใช่ลูก งานนี้เป็นงานแต่งของลูก จริงๆพ่ออยากให้มันดีกว่านี้แต่ว่าทางโน้นเขาเร่งและกล้วเก่งว่าถ้าจัดงานใหญ่มากเกินไป เก่งต่อไปนี้ลูกมีครอบครับที่ดูแลแล้วนะ “ คุณกรโผเข้ากอดลูกชายของตนและเดินไปนั่งบนเวที
“อาเก่งครับ ไปครับ”
ตอนนี้น้องกัสเดินจูงมือผม ที่ยังไม่ได้สติเดินขึ้นไปบนเวทีโดยมีนัทเดินมารับตรงเวที
“เก่งครับ ชอบมั้ย งานของเรา”
“นัท............... ขอบคุณมากนะ”
“ครับ ต่อจากนี้ไปเก่งเป็นขอนัทจะไม่มีอะไรมาพร่ากเรานะครับ”
“อืม”
ตอนนี้ผมกับนัทมานั่งอยู่ตรงกลาง โดยมีผู้ใหญ่สามท่านนั่งอวยพรอยู่ด้วย เมื่อพิธีกำลังจะเสร็จ อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมา มีผู้หญิงชราเดินมา นั่นคือคุณหญิงย่าของผม ท่านเดินเข่มาด้วยสีหน้าที่อิดโรย
“คุณแม่”
“คุณย่า” กาญจน์พูด
“คุณแม่มาได้ไงครับ”
“ชั้นมางานแต่งงานหลานของชั้น”
“เอ่ออ คุณหญิงมาหาเรื่ออะไรอีกครับ” นัทกล่าวข้นเพ่อปกป้องคนรักของตน
“ชั้นมาอวยพรหลานชั้น เก่ง”
“..............................”
และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้ นน
คุณหญิงย่า นั่งลงคุกเข่า กราบลงที่เท้าของหลานชาย
“คุณแม่”
“คุณย่า”
“คุณหญิง”
“คุณ...ทำอะไรครับออย่าทำอย่างนี้ มันไม่ดีครับ” เก่งกล่าวขึ้น
“ย่าขอโทษนะลูก ให้โอกาสย่าได้มั้ย ขอให้ย่าได้มาอวยพรในงานวันสำคัญของหลานนะ เก่งลูก”
“.................................”
“ฮือออออ เก่งไม่ต้องให้อภัยย่าก็ได้ลูก ย่ารู้ตัวดีว่าย่ามันเลว แต่ย่าขอมางานสำคัญวันนี้นะ แล้วย่าจะไม่มายุ่งกับเราอีกเลย” คุณหญิงย่าได้ลงไปกราบที่เท้าอีกครั้ง
“ครับ คุณย่า เรื่องที่แล้วมาชั่งมันเถอะครับ ปล่อยให้มันเป็นอดีตเถอะครับ”
“ขอบใจเก่งมากนะลูก “
“ทุกคนคะ ดิชั้นเป็นย่าที่เลวมากเลยคะ ดิชั้นปฎิเสธหลานชายของดิชั้น เคยแม้กระทั่งทำร้ายเขาไม่ให้เขาเกิดมาดูโลก พอเขามีคนรักดิชั้นก็พรากไปอีก ดิชั้นมันเป็นย่าที่เลวมากใช่มั้ยคะ แต่วันนี้ชั้นสำนึกผิดในสิ่งที่เคยกระทำ ดิชั้นไม่รู้จะทำอย่างไรได้ ดิชั้นขอใช้ที่นี่ประกาศว่าสมบัติทุกชิ้นของดิชั้น ดิชั้นขอมอบให้กับเก่งเพียงคนเดียว ต่อแต่นี้ไปดิช้นจะขอไปบวช หันหน้าเข้าสูพระธรรม เพื่อเป็นการขออโหสิกรรมให้แก่ทุกคน”
“คุณย่าครับ อย่าทำอย่างนี้เลยครับ”
“ไม่ได้ลูก ย่าตั้งใจไว้แล้ว ต่อแต่นี้ย่าขอให้เรามีความสุขมากๆนะลูก ทุกสิ่งทุกอย่างย่าจัดการไว้ให้แล้ว ย่าต้องไปแล้วลูก ดูแลตัวเองด้วยนะ”
“คุณย่าจะไปไหนครับ”
“ย่าจะไปปฎิบัติธรรมลูก”
“ที่ไหนครับ””
“เก่ง อย่ารู้เลย ไว้ย่าติดต่อมาเอง ย่าลาก่อนนะ”
ก่อนเธอจะเดินออกไป เธอได้กล่าวกับบุตรชายของเธอว่า
“กร แม่ทำอ่างนี้ไม่โกรธแม่ใช่มั้ยลูก”
“ครับ คุณแม่ คุณแม่ทำถูกแล้ว”
“ขอบใจมากลูก”
“คุณแม่จะไปที่ไหนครับ”
“แม่จะทำชำระล้างจิตใจลูก”
“แล้ว....”
“แม่จะติดต่อมาเอง ติดต่อคุณสมยศเรื่องมรดกนะลูก ของเก่ง แม่โอนกกรมสิทธิ์ทุกอย่างหมดแล้ว”
“ครับ คุณแม่”
“แล้วแม่จะติดต่อกลับมาเองนะลูก “
“ครับ คุณแม่ ลาก่อนครับ”
...........................................................
พิธีแต่งงานได้เสร็จสิ้นแล้ว
เพื่อนๆได้มาร่วมอวยพรให้แก่คู่รัก
และถึงเวลาสำคัญ คือ
...
การส่งตัวเขาหอ
พิธีนี้เรียบง่าย มีผู้ใหญ่มาอวยพร ปูที่นอน.....
หลังจากนั้นก็การเข้าห้องหอ
จะเกิดอะไรขึ้ น (คิดเอาเอง)
อิอิ
บัดนีครอบครัวใหม่ได้เริ่มต้นแล้ว เก่งจะไดมีความสุขเสียที พรุ่งนี้เขานัท น้องกัสและคุณแม่จะออกเดินทางไปเชียงใหม่ เพื่อการฮันนีมูน................................................................
สุขสันต์วานสงกรานต์ แล้วพบกานใหม่เด้อ
บะบาย
:bye2:
:mc4:
:pighaun:
-
^
^
:กอด1: อ๋อมแน่นๆเลย
จขกท น่ารักเหมือนเดิม ขยันอัพจริงๆ
ตอนนี้สดชื่นเป็นพิเศษ
เก่งกับนัทสมหวังและมีความสุขกันเสียที
หวังว่าจะสดชื่นเบิกบานกันจนจบเรื่องน้า
เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะอ๋อม สุขสันต์เทศกาลสงกรานต์อีกรอบจ้า
-
:เฮ้อ:กว่าจะได้มีความสุขกันเล่นลุ้นเอาแทบแย่
ยังงัยก็ขอให้คุณอ๋อมเดินทางโดยสวัสดิภาพนะคร้าบบบบ :bye2:
-
นัทมีแอบเซอร์ไพร์ ยินดีด้วยนะเก่ง :mc3:
-
+ 1 และ :กอด1: :กอด1:อ๋อมแน่น ๆ เลย สำหรับ surprise ของเก่ง ชอบมากค่ะ อยากเห็นเก่งมีความสุข
สมใจ fc เลยค่ะ จะรอหลังสงกรานต์ ขอให้เดินทางไป-กลับโดยปลอดภัย สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะคะ
-
อยากโดนแบบนี้จัง
เซอร์ไพรส์ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เที่ยวให้หนุกน้าเล่นน้ำไหนนี่
นู๋อยู่เชียงใหม่อ่ะยังหาแฟนเล่นน้ามไม่ได้เลยเศร้าT^T
เที่ยวให้หนุกนะอ๋อมจัง
-
แต่งกันแว้ว อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
กัวววว
ฉากเศร้า
ไม่เอาาาา
:m31:
-
แล้วเก่งก็ได้เป็นแม่น้องกัส
กลัวคนแต่งจิตแล้วแต่งให้มันเศร้าอีก
หวานๆนะน้องอ๋อม
-
เดินทางปลอดภัยน้า
รอวันฮันนีมูน อิอิ :z1:
-
+1 ให้อ๋อมคราบ เที่ยวให้สนุกน๊า แล้วจะรออ่านต่อ
-
แฮปปี้วันสงกรานต์กลับบ้านอย่างมีความสุขนะจ๊ะ
-
หนึ่งในพันร้าน
-
:z2: :z2:
-
ตอนต่อไปเค้าขอหื่นๆเน่ออออ อุอุ
:jul1: :jul1: :jul1:
-
เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกน่ะคั้บบบบบอิอิไปฮันนีมูนที่เชียงใหม่ด้วยอยากไปมั่งอ่ะ
-
สุขสันต์วันสงกรานต์ เดินทางกลับปลอดภัยนะครับอย่าลืมของฝากละ แล้วจะรอวันกลับ
-
วานนี้ยังไม่ไดอัพเพราะว่าพี่สาวมิให้เล่นคอมของมาน
มานอยู่ที่บ้านอ่าคับ
มานเปนนางพยาบาลขี้งก เลยไม่ให้น้องชายคนดีอัพ
:sad11: :monkeysad:
ยังไงก็สุข :impress3: :bye2:
-
จิ้มน้องอ๋อม ไม่เป็นไรค่ะ ยังอัพไม่ได้ก็ไม่เป็นไร รอได้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะ :ped149: :ped149:
-
ขอบคุงคับที่มาแจ้งข่าว แล้วเราก็จานั่งรอต่อไปครับ :z2:
-
:z2: รอนะคร๊าบบบบบบบบ :z2:
-
ขอบคุณที่มาแจ้งข่าว ยินดีต้อนรับกลับเล้าสนุกมั้ยมาเล่าให้ฟังบ้างซิ
-
ค้าบแล้วจะรอน่ะคับ
-
มารอด้วยคนคร้าบบบบบบบบ :z2: :z2:
-
มาแอบอ่านด้วยคนน้า
อ่านรวดเดียวเลย อารมณ์ขึ้นๆลงๆตามเนื้อเรื่องและตามความจิตของผู้แต่ง55+
จะรอดูว่าจะมีอะไรมาช็อคชาวทู้อีก :laugh:
-
รออ่านตอนต่อไป
ลุ้นว่าน้องอ๋อมจะจิตขนาดไหน
อิอิ
-
มารับทราบข่าวด้วยคน อิๆ
:z2: :z2: :z2: :z2:
แล้วเราก็ดิ้นรอต่อไป
-
ใครเล่นน้ำคูเมืองอยากถามไรหน่อยผู้ชายหุ่นดีๆหายไปไหนหมดไม่มีอาหารตาเลย :sad4:
เจอแต่พุงย้อยยยเตมเลยแก่ๆทั้งนั้น
-
อ่านทันปัจจุบันแล้ว
มีงานแต่งด้วย :o8:
-
อ่านมาตั้งแต้ต้นจนจบ เป็นนิยายที่ชอบมากๆๆๆเลยอ่า แบบว่าผูกเรื่องเก่งสุดๆๆๆๆ (สมชื่อ555+)
บอกตามตรงนะร้องไห้ไปหลายครั้ง มากๆๆๆๆ แบบว่าน้ำมูกไหลด้วย -//////- เหอๆๆๆ ร้องไห้ตอนแรกนี่น่าจะตอนที่แม่เก่งเสียอ่า ร้องไห้ไม่หยุดเลย
แล้วเรื่องนี้ก็สะเทือนใจได้ดีมากๆๆๆๆ
หลายครั้งเลยที่แบบว่า อยากฆ่านัท- - เหอๆๆๆเลวดีจัง
แล้วก็แบบมารู้ความจริงอย่างนี้ ก็เฮ้อออออออออออออ เกลียดนัทมากๆๆๆๆๆ อ๊ากกกกกกกก โทษทีนะคะ แหะๆๆ
แล้วก็ชอบตรงการใช้ภาษามาก อ่านง่ายไม่รู้สึกเบื่อเลย
แล้วก็อยากจะบอกว่า ร้องไห้ตอนน้องกัสด้วย TT^TT ไม่รุ้ร้องทำไม แต่สงสารแบบว่า อยากเอามาเลี้ยงดูแทน-,.-
สุดท้ายจะติดตามต่อไปนะคะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักคนแต่งคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ-/////- :bye2: o13
V
V
V
แหะๆๆ ยินดีที่ได้จักนะคะ แจงคะ^^ ถ้าทำอะไรผิดก็ตักเตือนกันได้นะคะ ตอนนี้มารอ อ๋อม พี่อ๋อม น้องอ๋อม อะไรดีหว่า-*- :bye2:
-
มารออ๋อมจ้า
แอบเจาะไข่รีบนด้วยหละ หุหุ
-
มารอและมาดันครับมาได้แล้วกระทู้ตกไปอยู่หน้า2แล้ว รอลุ้นตอนฮันนีมูนของพี่เก่งกับพี่นัท
-
มาช่วยดัน
มาต่อนะ
:sad4:
-
ไม่ได้มาอ่านนาน มาตามอ่าน เสียน้ำตาไป 5 รอบบบ
-
มาแว้วคราบบ
จริงๆก็กลับมาตั้งสี่วันแล้ว
แต่ยุ่งๆ ธุระเรื่องเรียนต่อเลยไม่ได้มาอัพ
มาอีกทีหากระทู้ตั้งนาน
เห้อ
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลังจากทั้งสี่คนกลับมาจากการไปเที่ยวเชียงใหม่
ดูเหมือนว่าจะมีอะไรดีขึ้นมาก เรื่องราวต่างๆในชีวิตคู่ของนัทและเก่ง เป็นไปได้ด้วยดี โดยมีน้องกัสเป็นโซ่ทองคล้องใจ แต่บางครั้งก็เป็นตวป่วนได้เหมือนกัน
ทั้งสามชีวิตได้อาศัยอยู่ในบ้านหลังที่มีความอบอุ่นเป็นอย่างมาก ตื่นเช้าเก่งจะปลุกพ่อลูกลุกขึ้นมากินข้าว
หลังจากนั้นก็ไปส่งน้องกัสไปโรงเรียน
ตอนนี้น้องกัสเข้าเรียนแล้วครับ ประมาณว่าเป็นโรงเรียนอนุบาล ที่ผมกับนัทให้เข้าโรงเรียนเพราะว่าอยากให้ลูกได้มีเพื่อนใหม่ ๆ ฝึุกการแบ่งปนสิ่งของ ได้เล่น ได้ฝึกการสร้างมนุายสัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่น เพราะดูเหมือนว่าน้องกัสค่อนข้างเข้ากับคนยาก ติดใครจะติด ไม่ยอมแยกได้ง่าย ก็เลยต้องมาปรับพฤติกรรมกันหน่อย แรกๆ ก็ไม่ยอมไป แต่ผมยื่นคำขาดว่าถ้าไม่มาเรียนก็จะไม่ยุ่งด้วย น้องกัสเลยจำใจต้องมา แต่มาโรงเรียนแล้วสิครับ น้องกัสไม่ยอมกลับบ้าน แถมยังเจ้าชู้เหมือนพ่อ เห็นครูบอกว่า น้องกัสไปจีบน้องแยม (เด็กในห้องเรียน) แถมยังไปหอมแก้มเขาอีก ผมกับนัทเลยต้องมานั่งสอนลูกกันใหม่ เพราะลูกเห็นว่าเราสองคน แบบว่า :-[ :o8: แสดงความรักกันในที่โจ่งแจ้งไปหน่อยเลยทำให้เลียนแบบ
นัทก็เลยต้องอด.......... ทุกกรณีในที่แจ้ง แต่ในที่ลับก็................. :o8: :impress2: กันอยู่ครับ
อ้อ ลืมบอกไปตอนนี้น้องกัสเรียกผมว่าคุณพ่อแล้วนะครับ ด้วยความปารถนาดีของนายเก่ง เลยทำให้น้องกัสมีพ่ออีกคน และทำให้ผมต้องมีเด็กน้อยคนนีมาเป็นลูกอีก....... แต่ก็ดีแล้วครับ เพราะว่าเลียงน้องกัสนี่สนุกดีครับ ันทำให้ผมย้อนคิดถึงตัวเองขึ้นมา เลยตั้งใจว่าจะเลี้ยงน้องกัสให้ดี ไม่ให้รู้สึกขาดความรักจากคนที่เป็นพ่อหรือแม่ เหมือนกับผมเองครับ ..................
"คุณพ่อเก่งครับ"
"ว่าไงเจ้าตัวดี" ตอนนี้ผมมารับน้องกัสที่โรงเรียนครับ
"วันนี้น้องกัสขอน้องแยมเป็นแฟนแย้วนะครับ"
"แล้วน้องแยมว่าไงลูก"
"น้องแยมบอกว่าไม่ไดชอบน้องกัส เป็นเพื่อนกันดีกว่า"
"อ้าววว ...เอ้ ...ลูกพ่อก็หล่อนิลูกทำไมน้องแยมปฏิเสธละครับ"
"น้องแยมบอกว่าน้องกัสดีเกินไปครับ"
"ดีเกินไป หมายความว่าไงครับ"
"คือน้องแยมบอกว่าน้องกัสดีเกินไป น้องแยมเลยไม่ชอบ น้องแยมบอกว่าน้องแยมชอบน้องกิ่ง"
"น้องกิ่ง ใช่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักๆใช่มั้ยครับ"
"ครับ คุณพ่อ น้องแยมบอกว่าตัวเองเป็นทอม ถ้าน้องกัสเป็นผู้หญิงน้องแยมจาชอบครับ"
"อืม.... น้องกัสเสียใจมั้ยลูก"
"ไม่เสียใจครับ"
"อ้าวว... ไปนเคยบอกคุณพ่อว่าชอบน้องแยมไงลูก"
"ก็ตอนนี้น้องกัสเปลี่ยนไปชอบคนใหม่แว้วครับ"
"ห๋า...ลูกพ่อเอ้ยยย... แล้วหนูชอบใครลูก"
"น้องกิ่งครับ พรุ่งนี้น้องกัสจามาบอกรักน้องกิ่ง"
"อ้าวว แล้วลูกไม่กลัวน้องแยมโกรธหรอ"
"ไม่ครับ"
"......."
"เพราะว่าไมค์บอกน้องกัสว่าน้องกิ่งชอบน้องกัสครับ"
"............................"
เห็นมั้ยครับว่าลูกของผมเสน่ห์แรงจริงๆ สงสัยได้เชื้อพ่อตอนเด็กมาก
ทำไงได้ละครับ ก็ต้องค่อยๆดูกันไปเพราะว่าเด็กก็คือเด็ก เราอย่าไปยุ่งอย่าไปขัดขวางความคิดเลย แต่ต้องคอยดูเอาไว้นะครับ เดี่ญวจะไปแล้วไปเลยไม่ยอมกลับมา
"งั้นกลับบ้านดีกว่าม้ยครับ"
"ครับ ...แต่วันนี้น้องกัสอยากไปกินไอติมนะครับ"
"อืม ครับ เดี่ยวพ่อเก่งโทรไปบอกพ่อนัทก่อนนะครับ"
"ครับ พ่อเก่ง"
..........................
"ฮาโหล นัท..."
"ว่าไงครับที่รัก"
"วันนี้ไปเจอกันที่....นะ"
"ครับ"
"น้องกัสจะไปกินไอติม ออกมาเลยนะ ห้ามเลท เข้าใจ๋"
"ครับผม"
"แค่นี้นะ"
"ครับ"
"เจอกัน"
"ครับ ที่รัก"
หึหึ เห็นมั้ยครับว่านัทอยู่ในโอวาทแค่ไหน สงสัยคงจะเข็ดไปอีกนานละครับ เพราะว่าตอนนี้ผมเป็นเก่งคนใหม่แล้วไม่ยอมให้นัททำอะไรได้ แถมยังมีผู้ช่วยมือดีอีก.....
รับรองงานนี้นายนัท ต้องมาสยบผมแน่อิอิ แต่ยังไงผมก็รักนัทนะครับ
....................................................................................
ณ ร้านไอติม ห้าง......
"น้องกัสเอารสอะไรครับ"
"น้องกัสเอา..................."
"งันเอา........นะครับ"
"ฮาโหลนัทอยู่ไหนแล้ว"
"กำลังจอดรถอยู่ครับ"
"อืม นั่งอยู่ที่ร้าน...แล้วนะ "
"ครับ เดี่ยวผมไปหา"
"อืม"
"เก่งครับ"
"ว่าไง นัท"
"รักนะครับ"
"..................."
ไปละ
-
น่ารักจิงๆๆๆแหมๆๆๆน้องกัสอ่ะเจ้าชู้ได้เชื่อพ่อมาเลยน่ะเนี่ย
-
ไหงไปง่ายๆงี้อ่ะ
-
น้องกัส นี่เจ้าชู้ๆๆๆจิงๆๆเลย
น่ากลัวละ เด็กอาราย
-
ต่อ ๆๆๆๆๆๆ
:a5:
-
น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่เจ้าชู้เหมือนพ่อนี่.....
อย่าให้เป็นแบบอดีตของป๋ะป๋าทั้งสองเน้ (พูดเหมือนจะมีภาค 2 คริๆๆ)
อยากอ่านต่ออ่า รีบๆๆๆมาอัฟนะคร้า o13
-
น่ารักจังคุ่นี้ หวังว่าจะไม่มีอุปสรรคอะไรมาพรากสองคนนี้จากกันแล้วนะ :L2:
-
อะไรกัน เชื้อพ่อจะแรงได้ใจขนาดนี้ เพิ่งอนุบาลนะเนี่ย เริ่มออกลายเจ้าชู้แล้วเหรอ เฮ้อ เด็กสมัยนี้
จะรอตอนต่อไปนะ มาต่อไว ๆ เน้อ :pig4:
-
"น้องกัสครับ เดี๋ยวพ่อเก่งเช็ดปากให้"
ตอนนี้่ผมกับน้องกัสกินไอติมอยู่ในร้านครับ รอคุณพ่อตัวจริงมารับกลับบ้าน เพราะว่าวันนี้ผมติดรถเจ้ากาญจน์มารับน้องกัส
และให้นัทมารับผมที่ร้านไอติมครับ นอกจานี้ก็จจะซื้อหนังสือนิทานให้น้องกัสเพิ่มด้วย เพราะว่าช่วงนีอ้อนให้เล่านิทานบ่อยมาก
ระหว่างทีผมคิดอยู่นั้นก้มีเสียหนึ่งทักผม
"เก่งป่าวจะ"
"เอ่อ........ครับ......."
"จำกันไม่ได้หรอจะ"
"ขอโทษนะครับ เรารู้จักกันด้วยหรอจะ"
"แหมๆๆ อะไรกันลืมเพื่อนเก่าอย่างชั้นได้ไงจะ"
"เอ่ออ........ขอโทษจริงๆ คุณ............."
"หวานจะ จำได้มั้ย"
"หวาน..............."
"แหมๆอะไรกันทำไมทำหน้าตกใจอย่างนั้นจะ"
"เอ่อ ขอโทษนะหวาน พอดีหวานเปลี่ยนไปมาก จำไม่ค่อยได้"
"จะ แหมสวยขึ้นใช่มั้ย แ่ต่เก่งยังเหมือนเดิมเลยนะ ได้ข่าวว่าไแเรียนนอกมานิ แต่ดูไม่เปลี่ยนไปเลยนะ"
"เอ่อ.......... หวานมากับใครหรอครับ"
"พอดีหวานมาถ่ายแบเปิดตัวสินค้าจะ เห็นเก่งแล้วคุ้นๆ เลยเ้ามาทัก"
"หวานสบายดีหรอ"
"ก็ดีจะ แต่ช่วงนี้งานมากไปหน่อยไม่ค่อยได่มีเวลาพักผ่อนเลย"
"ยังไงก็ดูแลสุขภาพแล้วกัน"
"จะ แล้วเก่งเป็นไงบ้างจะ สบายดีมั้ย ท่าทางคงจะ.........."
"อืม สบายดี"
"เอ่อ เด็กยอยที่นั่งข้างเก่งคือใครละจะ น่ารกเชียว อย่าบอกนะเป็นลูก แต่เก่งเป็น.........."
"อืม ลูกเพื่อนเราเอง"
"ชื่ออะไรจะเด็กน้อย"
"...................."
"ทำไมน้าถามแล้วไม่ตอบละ"
"......................."
"ชื่อ กัส"
"ชื่อน้องกัสหรอจะ เอ้ ชื่อคุ้นๆนะเนี่ย"
"น้องกัสครับ สวัสดีคุณน้าสิลูก""
"............................"
"น้องกัสครับ"
"สวัสดีครับ คุงน้า"
"สวัสดีจะ "
"เก่งเด็กคนนี้ไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่เลยนะ สงสัยพ่อแม่เด็กคงจะไม่สั่งสอน"
"หวาน ไม่พูดแรงเกินไปหรอ"
"ทำไมกัน เด็กอะไรเสียมารายทกับผู้ใหญ่ สงสัยไม่มีใครสั่งสอน นี่ต้องมาให้นายเลี้ยง สงสัยพ่อแม่เด็กคงจะไม่รับผิดชอบเลยละสิ"
"หวาน พอได้แ้้้ล้ว"
"จะ แหมเก่ง งั้นชั้นไปก่อนนะจะ เราคงจะได้เจอกันอีกนะ"
ระหว่างที่หวานเดินออกไป
"น้องกัสครับ รอคุณพ่อนานมั้ย เก่งครับนัทหิวแล้ว"
"นัท"
"หวานนน"
.................................................................................
บะบาย
-
เจ้าน้องกัสนี่น่ารักจัง
:เฮ้อ:รู้จักเจ้าชู้ตั้งแต่ตัวเท่าูลูกหมาซะแย้ววว
:z2: :z2: :z2:
-
รู้จักกานนนน
-
ยายหวานจะโผล่มาทำไม ช้านลืมเธอไปหมดแล้ววว
เห็นแล้ว :seng2ped: เกลียดยายคนนี้จัง
-
ขอบคุณจ้าอ๋อมมาอัพแล้ว
พอกลับมาก้องานเข้าเลยนะ
แล้วนัทดีขึ้นอย่างนี้แล้ว หวานจะกลับมาอีกมั้ย
ท่าทางจะยังนิสัยแย่เหมือนเดิม กำลังมีความสุขแล้วแท้ๆ
บวก 1 แต้มให้อ๋อมจ้า
-
ยัยหวานพูดเหมือนด่าตัวเองอยู่เลย55555
ยัยนี่จำลูกไม่ได้รึไง
น่ารังเกียจ ชะมัด :beat:
-
:angry2: :angry2:
อ่านแล้วอยากจะไปจัดการกับหวานจังเลย :เฮ้อ:
แล้วจะรออ่านต่อไปนะคราบ
-
ขอ :seng2ped: ยัยคนนี้ด้วยคนหน็อยๆๆๆๆ บังอาจมากนะยะมาว่าน้องกัส พ่อแม่ ไม่สั่งสอน หน็อยยย แค้นเว้ยยยยย
เหมือนจะว่าตัวเองเลยเนอะ น้องกัสไม่น่ามียัยคนนี้เป็นแม่เลย :z6: ขอถีบหน่อย น้องกัสมาหาป้ามาลูกมา :z2:
เขียนเรื่องได้น่า :beat: :z6:ยัยหวานมากคะ แหะๆๆ อินไปหน่อย
รีบๆๆมาอัฟต่อนะคะ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ แต่อยากเห็นเก่งด่ายัยหวานจังเรย โฮะๆๆๆ คงสะใจมิใช่น้อย o13
-
นังหวานโผล่มารบกวนจิตใจกันอีกแล้ว
เด๋วให้นัทจูบเก่งโชว์ดีกว่า อิอิ
-
:กอด1:
-
ม่ายกำลังมันส์
-
เกลียดอีหวานจับใจเลยอ่า
-
ตัวมารร้ายกำลังจะมาแล้ว
เตรียมพร้อมรับมือนะเก่ง
-
+1 ให้น้องอ๋อมจ้า ยายหวานนี่ :beat: ลูกตัวเองแท้ ๆ ไม่ใช่เหรือ กลับจำไม่ได้ ทีสามีเสื..จำได้ซะนี่ แถมตอนนี้เป็นสามีคนอื่นเขาอีก
จะกลับมาทำให้ครอบครัวเขาร้าวฉานหรือเปล่านี่ ได้ลุ้นกันอีกแล้วใช่ไหม ความเศร้าของเก่งยังไม่จบอีกหรือเนี่ย น้องอ๋อมจ๋า please ..
คนอ่านด้วยจ้า :pig4:
-
เย้
ในที่สุดก็อ่านจบ
ไม่รู้จะว่าอย่างไรดี
เป็นอันว่าปลื้มแล้ว
แล้วจะรอต่อไปนะ
-
เมื่อวานไม่ได้มาอัพ
:pighaun:
เนื่องจาก
งานเยอะๆๆๆๆๆ
มากก
ถ้าวานนี้ว่าจามาอัพนะคราบบ
งานมีธุระเรื่องหัวใจ
อิอิ
:-[ :impress2:
-
รับทราบคร้าบบบบบบ
-
ถ้าจำไม่ผิดหวานเป็นแม่น้องกัวอ่ะป่าว เอ๊ะ งง นาน ลืม :z3:
-
เก่ง + นัท = กั๊ต
-
รับทราบข่าว
ขอบคุณค้าบ
เป็นกำลังใจให้อ๋อมด้วย หุหุ
-
:-[มารอคับ
-
มารอๆๆๆๆๆ
รออ่านตอนเก่งตบนังหวาน
แอร๊ยยยยยยย
-
มา :z2: รอน้องอ๋อม ทำธุระหัวใจให้เสร็จแล้วมาต่อไว ๆ นะจ๊ะ
จะรอ จะรอ ......
-
มาต่อแว้วครับ
มาต่อแวววว
ต่อๆๆๆๆๆ
สู้ๆๆๆๆ
ยกที่ 1
“นัท”
“หวาน”
“ไมได้เจอกันตั้งนานนะ”
“อืม”
“นัท เด็กคนนี้คือลูกใช่มั้ย”
“....................”
“บอกหวานมาสินัท”
“....................”
“น้องกัส มาหาแม่สิลูก”
“..................”
“น้องกัสมาหาแม่สิลูก”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะหวาน น้องกัสคือลูกของชั้นกับเก่ง”
“นัท นายอย่ามาพูดอย่างนี้สิ น้องกัสคือลูกของชั้น”
“น้องกัสมาหาแม่สิลูก”
“..............................”
“น้องกัส เก่ง กลับบ้านครับ”
“ไม่ นายจะมาทำอย่างนี้ไม่ได้นะ”
“ทำไม ชั้นจะทำอย่างนี้ ใครจะทำไม เธอฟังภาษาไทยไม่ออกหรอว่าน้องกัสคือลูกของชั้นกับเก่ง เข้าใจมั้ย”
“ไม่ เก่ง นี่นายรู้ตั้งแต่แรกแล้วใช่มั้ยว่าน้องกัสคือลูกของชั้น ทำไมนายไม่บอก ทำไม ห๋า “
“หยุดเดี๋ยวนะนี้ นังผู้หญิงใจร้ายอย่ามาว่าพ่อเก่งนะ”
“น้องกัส ทำไมพูดอย่านั้นกับแม่ละลูก แม่เป็นแม่ของลูกนะ “
“น้องกัสไม่มีแม่ คุณพ่อบอกว่าแม่ของน้องกัส ตายไปแล้ว”
“ใครบอกกันละลูก แม่ของลูกยังไม่ตายนะ แม่อยู่ตรงนี้ไงลูก มาหาแม่สิจะ”
“.................”
หวานพยายามเข้าไปหาน้องกัส แต่น้องกัสวิ่งไปหลบหลังเก่ง
“ไม่ อย่ามายุ่งกับน้องกัสนะ นังผู้หญิงใจร้าย ไปให้พ้น ออกไปให้พ้น”
“น้องกัสครับ อย่าพูดอย่างนี้ลูก มันไม่ดีครับ”
“ไม่ ผู้หญิงคนนี้ใจร้าย มาว่าพ่อเก่ง มาว่าน้องกัส น้องกัสเกลียด”
“น้องกัส ขอโทษเดี๋ยวนี้ครับ”
“ไม่ น้องกัสไม่ขอโทษ”
“น้องกัส พ่อเก่งบอกให้ขอโทษ ไม่งั้นพ่อเก่งจะลงโทษนะครับ”
“แกมีสิทธิ์อะไรมาลงโทษลูกชั้น ห๋า อีกระเทย”
“หวาน ........”
“ทำไม จะทำไมอีกระเทย”
“หวาน หยุดเดี่ยวนี้นะ “ นัทพูดขึ้นเพื่อปกป้องคนรักของตน
“ทำไม ชั้นจะพูดไม่ได้ ในเมื่อพวกนายมันวิปริต ชั้นไม่ยอมให้ลูกของชั้นไปอยู่กับพวกผิดเพศอย่างพวกแกหรอก”
“นังผู้หญิงใจร้าย ไปให้พ้น มาว่าพ่อเก่งทำไม ไป ไป “ น้องกัสวิ่งไปทำร้ายหวาน
“นิ น้องกัสอย่าทำอย่างนี้กับแม่สิลูก มาให้แม่กอดหน่อยนะ”
“ไม่ ................” ตอนนี้น้องกัสวิ่งไปหลบหลังเก่ง
“หวาน ขอร้องพอได้แล้ว ไว้ค่อยคุยกัน ตอนนี้คนมองมากแล้ว เธอไม่กลัวเสียชื่อเสียงของเธอหรอ”
“เก่ง ............. มันไม่จบแค่นี้แน่” เธอเริ่มสังเกตเห็นคนรอบข้าง จึงลดอาการเกรี้ยวกราดลง เพราะกลัวชื่อเสียงของเธอจะเสียหาย “ชั้นไม่ยอมให้น้องกัสอยู่กับพวกผิดเพศกับพวกแกแน่ จำเอาไว้ ระวังตัวไว้ด้วย โดยเฉพาะแก เก่ง”
“ไปให้พ้น ออกไปนังผู้หญิงใจร้าย ไปให้พ้น ฮืออออออออออ”
หวานเดินออกไปจากร้านแลวตอนนี้ เหลือเพียงแค่พ่อลูกสามคนกำลังปลอบใจเจ้าตัวเล็กอยู่
“น้องกัสเป็นไงบ้างครับ”
“ฮือ พ่อเก่งครับ เขาคือใคร เขาจะมาเอาตัวน้องกัสไปหรอครับ”
“เอ่ออออออออ”
“พ่อเก่ง น้องกัสไม่ไปนะครับ”
“ครับ “
“ผู้หญิงคนนั้นคือใครครับ”
“น้องกัส ไว้น้องกัสโตเราค่อยคุยเรื่องนืกันนะครับ” นัทพยายามไม่เล่าให้เด็กฟัง
“น้องกัสครับ น้องกัสทราบมั้ยครับว่า คนเราเกิดมาต้องมีคุณพ่อกับคุณแม่”
“ครับ แต่น้องกัสเป็นลูกพ่อนัทกับพ่อเก่ง”
“ใช่ครับ น้องกัสเป็นลูกของพ่อทั้งสองคน แต่พ่อเก่งได้เป็นพ่อให้กำเนิดน้องกัสนะครับ พ่อที่ให้กำเนิดน้องกัสคือพ่อนัท น้องกัสทราบใช่มั้ยครับ”
“ครับ “
“คราวนี้ เวลาน้องกัสไปโรงเรียนน้องกัสเคยเห็นคุณแม่ของเพื่อนๆมั้ยครับ”
“เห็นครับ”
“อืม ... น้องกัสรู้มั้ยว่าก่อนที่น้องกัสจะมาให้พ่อนัทกับพ่อเก่งเห็น น้องกัสต้องไปอยู่ในท้องของผู้หญิงคนนึงก่อน”
“ครับ คุณย่าเคยเล่าให้ฟัง”
“ใช่ครับ น้องกัสเคยอยู่ในท้องของผู้หญิง คนนั้นไงครับ”
“ไม่จริง พ่อนัทกับคุณย่าบอกว่าแม่ของน้องกัสตายไปแล้ว”
“น้องกัสครับ ตอนนั้นคุณพ่อกับคุณย่าอยากให้น้องกัสสบายใจไงครับ เพราะว่าน้องกัสยังเด็ฏอยู่คุณพ่อเลยไม่บอกเรื่องนี้ให้กับน้องกัสไงครับ แต่ตอนนี้น้องกัสมีพ่อเก่งมาอยู่ด้วยแล้ว เลยบอกเรื่องนี้กับน้องกัสได้”
“ครับ พ่อเก่ง”
“ผู้หญิงคนนั้น คือแม่ของน้องกัสนะครับ ถ้าน้องกัสเจอคุณแม่อีกน้องกัสต้องไม่แสดงอาการแบบเมื่อกี้ออกมานะครับ มันเนบาปนะลูกยังไงท่านก็ให้กำเนิดน้องกัสมา”
“ครับ น้องกัสจะไม่ว่าเขาอีกแล้ว แต่น้องกัสไม่เป็นอยู่กับเขานะครับ น้องกัสจะอยู่กับพ่อนัทพ่อเก่ง”
“ครับ ไม่ไปก็ไม่ไป น้องกัสจะอยู่กับพ่อเก่งแล้วกพ่อนัท”
“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องกัสจะไม่ต้องไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พ่อเก่ง ครับ พาน้องกัสไปเที่ยวนะครับ วันนี้
“ได้ครับ งั้นไปกันเลย
“ไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ระหว่างที่น้องกัสเลือกของเล่นอยู่
“เก่ง ครับ”
“หึ”
“นัทขอโทษนะครับ ที่มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอก นัททำดีที่สุดแล้ว แต่ต่อไปก็ทำอะไรอย่าลืมนึกถึงจิตใจลูกด้วย จะพูดอะไรต้องระวัง
“ครับผม
“เก่งครับ ช่วงนี้ระวังตัวด้วยนะครับ ไม่รู้หวานเขาจะทำอะไรอีก”
“คงไม่หรอกนัท เพราะว่าถ้าหวานทำอะไรครอบครัวต้องเดือดร้อนแน่ๆ
“ทำไมละครับ บอกมานะ เก่งจะทำอะไรครับ แล้วเมื่อกี้คุยโทรศัพท์กับใคร บอกมานะ .................”
“คือว่า.......................”
“เก่งทำอะไรครับ อย่าทำอะไรหวานนะครับ”
“ทำไม รักเค้ามากนักหรอ หรือว่าลืมกันไม่ลง ไม่งั้นก็ไปอยู่กับมันซะ
“โอ้ยย เขาใจผิดแล้วครับ
“คือนัทไม่อยากให้เก่งเอาตัวไปยุ่งเกี่ยวกับคนแบบนั้น อีกอย่างทำอะไรรุนแรงเดี่ยวมันจะมากระทบกับเรา”
“แน่นะ”
“ครับ นัทไม่เคยนอกใจเก่ง เก่งก็รู้”
“อย่ามาพูด ..................”
“แล้วตกลงมันยังไงกันครับ”
“คืองี้ นัทรู้ใช่มั้ยว่าเมื่อก่อนหวานกับย่าเก่งเขาทำเรื่องกับเราไว้
“ครับ
“เรื่องมันมีอยู่ว่า ที่บ้านหวานเขาเป็นหนี้คุณย่าอยู่ไง แล้วที่ทำเพราะต้องปลดหนี้ให้ที่บ้าน
“อืมม แล้วมันยังไงต่อ
“ตอนนั้นเพื่อต้องการปลดหนี้หวานเลยทำไง หลังจากนั้นหนี้ก็หมด แต่ไม่นานก็มากู้ใหม่ เพราะบ้านหวานเขาใช้เงินเกินตัว แล้วตอนนี้หนี้มันก็ยังเพิ่มมากขึ้น เก่งก็เลยโทรไปบอกคนที่ดูแลทรัพย์สินให้จัดการเรื่องนี้ให้ ถ้าเขาไม่อยากโดนยึดบ้าน ยึดรถ อยากผ่อนชำระไปนานๆ ก็ต้องหยุด “
“อย่างนี้นี่เอง แต่ถ้าเขาจ่ายหนี้หมดละ”
“เรื่องนี้วางแผนไว้แล้ว “
“ตอนนี้หวานเขาทำงานอยู่ที่บริษัทของบ้านเพื่อนนายกาญจน์ แล้วน้องคนนี้ก็สนิทกับเก่งด้วย แล้วก็เลยโทรไปบอกให้จัดการด้วย ขู่ว่าถ้ามายุ่งอีกก็จะไม่จ่ายงาน
“ถ้าเขาแค้นละ แล้วมาทำอะไรเราละ
“นัทก็รู้ว่าคนอย่างหวาน ยอมตายเสียดีกว่าโดนยึดบ้าน ยึดรถ ไม่มีงานทำ ใช่มั้ย เขาไม่ได้รักลูกมากหรอก ถ้ารักจริงเขาคงเอาไปด้วย นัทเห็นสายตามั้ย เขาอยากเอาชนะเรามากกว่า ที่สำคัญถ้าวันนั้นมีจริงนัทคิดหรอว่าเก่งจะยอมให้มันเกิดขึ้น เก่งมีบทเรียนนะ เจ็บแล้วต้องจำ ตอนนี้ยายหวานคงเป็นแม่เสือสิ้นลายไปแล้วละ “ :angry2:
“โห เก่ง ทำไมเมียนัทร้ายจัง”
“นี่นัท เดี่ยวโดน”
“ล้อเล่นครับ ใครจะไปกล้า
“อืม ก็ดีแล้ว เพราะถ้านัททำ ระวังตัว มันจะมากกว่านี้
“คราบผม
:z10:
“เก่งไม่ได้จ้ายนะนัท แต่ว่ามันต้องทำ ถ้าหวานเขาทำตัวดี มันก็ยังเหมือนเดิม ถ้าเขาอยากจะมาหาน้องกัส นัทไม่ว่าใช่มั้ย
“ครับ แล้วแต่ลูก
“เก่งก็ว่าอย่างนั้น แต่ตอนนี้เธอคงรู้แล้วมั้ง ว่าเธอต้องเจออะไรบ้าง
“เร็วขนาดนั้นเลย
“ไม่เชื่อดีนี่สิ
เก่งยื่นข้อความในโทรศัพท์ให้นัทดู
ข้อความแรก
“คุณเก่งครับ เรียบร้อยครับ รับรองว่าเธอจะไม่มายุ่งอีก แต่ถ้าคุณเก่งจะเอาให้ถึงรากถึงโคนก็ได้นะครับ....
“พี่เก่งขา หนูจัดการแล้วนะคะ เอ้มันน้อยไปมั้ยคะ ถ้าต้องการมากกว่านี้ก็ได้นะคะ ให้ดับเลยค่า เชื่อหนู จากน้องจิ๊บ คนสวย
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“สุดยอด เก่งครับ นัทรักเก่งนะครับ”
“อืมที่แล้วที่รัก ไมงั้น...........
“อะไรหรอครับ”
“สำหรับนัท ไม่ต้องให้ใครลงมือหรอก เก่งจัดการเองได้ “ สายตาของเก่งมองไปที่ส่วนตรงกลางของนัท
“ทำยังไงครับ
“ตัดให้เป็ดกินแค่นี้ก็จบ ดีกว่าไปทำลายสมบัติของลูก เข้าใจ
“คราบผม แค่นี้ก็หลงจะแย่แล้ว
“ดีมาก เดี่ยวกลับบ้านจาให้อาหาร
“คราบ เอ้ยยย เก่ง.............
“โอ๋ เลิกงอนได้แว้ววว
.................................................................
“คุณพ่อครับ น้องกัสได้ของเล่นแว้วครับ”
“อะนี่ครับ” นัทยื่นเงินให้กับพนักงงาน
“กลับบ้านกันเถอะ
“ครับ
อยากจะบอกว่าอิอิ
มันยังไม่จบนะ
แต่เรื่องมันดูเหมือนว่าจะจบอ่าดิ
ตอนนี้คนแต่งโรคจิต ช่วงเอาคืน
อิอิ
:impress2:
-
ต้องอย่างนี้สิเก่ง ถึงจาเก่งสมชื่อ 555+
-
อ้าว!!!คนแต่งโรคจิตกำเริบอีกแย้วววววว
:z2: :z2: :z2:
-
คนเขียนนี้น่า
สามารถจริง
อย่าโรคจิตไปกว่านี้เลย
เพียงเท่านี้คนอ่านก็จิตตกพอแล้วนะครับ
-
ชอบ
-
อีกนิดนึง
์?
?
?
?
??
???
?
?
?
?
ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"สวัสดีครับ"
"...............
"สวัสดีครับ"
"................."
"สวัสดครับ ต้องการพูดกับใครครับ งั้นแค่นี้นะครับ"
"เก่ง.."
"ใครคครับ"
"นิวเอง"
"นิวหรอ ว่าไงสบายดีมั้ย"
"เก่ง ฮึ ฮือออออ ฮึ"
"นิวเป็นอะไร ค่อยๆพูด นิวๆๆ"
"เก่ง.ฮืออออ ยาย"
"คุณยาย คุณยายเป็นอะไร"
"คุณยายล้มในห้องน้ำ หมดสติ ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล
"นิว ทำใจดีๆนะ คุณยายต้องปลอภัย ตอนนี้นิวอยู่ที่ไหน อยู่กับใคร"
"ตอนนีอยู่ที่โรงพยาบาล...อยู่กับคุณอา กับเกม
"งั้นเดี๋ยวเราไปหานะ
"ไม่ต้องหรอก
"เกม เดี่ยวเราไปหา
"อืม แล้วเจอกันนะ ขับรถดีๆละ
ณ โรงพยาบาล.................
"เก่ง ฮืออ เก่ง" นิวเขาไปกอดเก่ง
"นิวคุณยายเป็นไงบ้าง"
"ไม่ได้สติเลย ตอนนี้คุณหมอกำลังช่วยอยูู่
"มันเกิดอะไรขึ้น
"คุณยายไม่ค่อยสบายแล้วล้มศีรษะกระแทกในห้องน้ำ เลือดเต็มเลยเก่ง
"นิว เข้มแข็งไว้นะ นิว..." เก่งบีบมือนิวเพื่อให้กำลังใจ
"ญาติของคุณ............อยู่ที่ไหนคะ"
"ผมครับ ผมเป็นหลานชาย"
"คะ ไม่ทราบว่าใครชื่อนิว กับชื่อเก่งคะ"
"ผมครับ"
"คือตอนนี้คนไข้อยากเจอคะ ทางเราขอแสดงความเสียใจนะคะ ตอนมาโรงพยาบาลท่านอาการแย่มากแล้ว ตอนนี้ท่านได้สติอยากเจอคุณสองคนคะ"
"ครับ แล้วท่านจะอยู่ได้นานเท่าไหร่"
"ไม่แน่ค่ะ แล้วแต่ท่านเองว่าจะสู้ต่อไปได้แค่ไหน เชิญคุณสองคนค่ะ"
ภาพที่ผมเห็นคือคุณยายของนิวนอนอยู่บนเตียง ที่มีสายโยงอยู่ตารมร่างกาย ท่านยิ้มให้ผมสองคน ผมกบนิวเห็นท่านถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ทั้งๆที่ตกลงกันว่าจะไม่ให้ท่านเห็นน้ำตา
"ไม่ร้องนะลูก"
"คุณยายครับ นิว ฮือออออออ"
"นิวลูก แต่ไปนี้ยายอยู่ดูแลไม่ได้แล้วนะลูก"
"ไม่ครับ คุณยายต้องอยู่กับนิวนานๆ คุณยายพักนะครับ เดี๋ยวก็หาย"
"ไม่ลูก ยายรู้ตัว ตอนนี้คุณตาพ่อแม่ของเรา กับแม่ศรีมารอรับยายแล้ว"
"แม่..." เก่งพูดขึ้น
"จะเก่ง แม่ศรีของลูกมารับยายแล้ว มีอะไรฝากไปให้ท่านมั้ย"
"คุณยายครับ คุณยายต้องอยู่ต่อไปนะครับ"
"แล้วนิวละลูกมีอะไรฝากถึงพ่อแม่มั้ย"
"ไม่นิวไม่ฝาก ยายต้องอยู่กับนิว"
"นิวลูก ชีวิตของคนเราไม่เที่ยงนะลูก ที่ยายอยากเจอนิวกับเก่งเพราะว่า ยายยากเห็นหลานของยายสองคนก่อนวาระสุดท้าย ยายขออวยพรให้หลานทั้งสองคน มีแต่ความสุขนะลูก นิว เก่ง ยายคงอยู่ดูแลพวกเราไม่ได้แล้ว อย่าทิ้งกันนะลูก อย่าทิ้งกันนะ ที่สำคัญนิว เลี้ยงน้องฟางดีๆนะลูก รักลูกให้มากๆ เราไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ "
"ครับคุณยาย"
ตอนนี้เก่งนำพระเครื่องที่คุณอาของนิวให้มา ให้คุณยายเป็นเครื่องนำทาง
"คุณยายครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลซึ่งกันและกัน คุณยายอย่าห่วงนะครับ"
"จะ ยายไม่ห่วง"
"ฝากความคิดถึงถงึแม่ด้วยนะครับ บอกว่าผมรักท่านนะครับ"
"แล้วนิวละลูกมีอะไรฝากถึงพ่อแม่มั้ย""
"ฝากบอกท่านว่าผมสบายดีครับ ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ผมรักพวกท่านครับ ยายครับ หากเกิดชาติหน้าผมสองคนขอเกิดเป็นหลานยายอีกนะครับ
"ยายก็หวังเช่นนั้นลูก เก่ง นัท ยายต้องไปแ้ล้วนะลูก "
"ครับยาย"
สัญญษณชีพได้สื้นสุดลง ทีมแพทย์ได้ให้การรักษาอีกครั้ง แต่มันก็สายไปแล้ว คุณยายได้ใช้พลังชีวิตเฮือกสุดท้าย เพื้อที่จะกล่าวลาหลานชายที่ท่ารักทั้งสอง
หลังจากงานศพของคุณยายแล้ว นิวกับเกมตัดสินใจเข้ามาทำงานที่กรุงเทพ
เนื่องจากจะได้อยู่ใกล้ๆกันกับเก่ง จะได้ดูแลซึ่งกันและกัน นอกจากธุรกิจของทางบ้านนิวได้มาอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้
"นิว .........."
"ว่าไงเก่ง"
"เรามาอยู่ด้วยกันมั้ย"
"ไม่เอา ไม่อยากกวนนัท"
"ใครบอกให้นิวมาอยู่บ้านเดียวกับเรา"
"อ้าว แล้วชวนทำไม พอดีข้างบ้านเขาขายบ้า่น ก็เลยชวนมาอยู่ใกล้ๆกัน
"อืมก็ได้ น้องกัส กับน้องฟางจะได้เป็นเพื่อนเล่นกัน"
น้องฟางคือลูกสาวแท้ๆของนิว เธอเกิดขึ้นมาเพราะว่าช่วงที่ผมไปเรียนต่อที่เมืองนอก นิวกับเกมมีปัญหากันมาก ทำให้นิวต้องระบายความทุกข์ใจด้วยการไปเที่ยวกลางคืน คืนนั้นเขาได้เจอกับน้องนักศึกษาที่รู้จักกัน (รุ่นน้อง) นิวเมามาก และไปมีอะไรกับรุ่นน้อง จากความผิดพลาดในครั้งนั้น ทำให้นิวคบกับรุ่นน้องจนกระทั่งมีลูกด้วยกัน คือ น้องฟาง แต่เดชะบุญะทำให้รุ่นน้องคนนั้นเสียชีวิตไปเพราะว่าคลอดลูกก่อนกำหนด............ หลังจากนั้นไม่นาน เกมสำนึกผิดจึงทำให้ทั้งสองกลับมารักกัน และร่วมกันดูแลเด็กหญิงตัวเล็กๆๆ...ด้วยกัน
"ให้มั้นได้อย่างนี้สิ"
"เก่ง "
"ว่า"
"เราคิดถึงยาย"
"นิว ท่านไปสบายแล้ว ถ้าคิดถึงท่านเราก็ไปทำบุญให้ท่านกันมั้ย"
"งั้นพรุ่งนี้นะ"
"คราบผม "
"เก่ง ถ้าเรากับเกมเป็นอะไรไป เราฝากน้องฟางด้วยนะ"
"ทำไมพูดแปลกๆละ"
"เออน่า พูดเผื่อไว้ เห็นรักน้องฟากดูแลดีกว่าเราอีก
"เราไม่ดูแลให้นายหรอก"
"อ้าว ไมอ่า"
"นายต้องมาช่วยเราดูแล ลูกใครลูกมัน"
"ให้มั้นได้อย่างนี้ งั้นไปเดินห้างดีกว่า เบื่อ"
"เออ เบื่อเหมือนกัน จาไปทำงานก็ไม่ให้ไป"
"แหม ก็เขาอยากให้แกอย่สบาย ชดใช้ความผิด"
"แต่มันเบื่อนะ"
"งั้นไปหาแฟนแกกันมั้ย เผื่อเจออะไรดีๆๆ"
"เออ ป่ะะะะะ"
.......................................
ติ็ดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"สวัสดครับ"
"เก่ง....."
"ใครคับ"
"หวานเอง"
"อ้าวหวาน โทรมาทำไม
"คือว่า...................
-
อยู่ๆๆก็ตัดไปซะงั้นอ่ะ
:z3: :z3: :z3:
-
ค้างนะจ๊ะ :m16:
-
ทำไมปล่อยให้ค้างแบบนี้
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วทำไมนิวต้องพูดลางด้วยไม่เอานะ
-
นังหวาน นังชะนี โทรมาทามไมอีก
-
หวานโทรมาทำไม คนอย่างหวานจะมีเรื่องดีๆให้คนอื่นมั้งไหมนี่ :z3:
-
เฮ้อ
อีนังหวานมันจะทำอารัยของมันอ่า
-
ค้างงงงงงงงงงง
-
กลัวใจคนแต่งจังเลยแฮะ :call:
-
คุณยายจากไปเสียแล้ว
ยายหวานยังมีอะไรอีกหว่า
คนๆนี้ไม่เคยจริงใจเลยนะ
-
น้องอ๋อมแกล้งคนแก่ มันค้างนะนู๋ อิอิ
ว่าแต่นังชะนีหวานมันจะมาหาเรื่องกวนใจอะไรอีกนะ
-
เก่งนี่งานเข้าได้ตลอดเลยอ้ะ
แล้วหวานจะมาแกล้งทำดีหรือป่าวเนี่ย
บวก 1 แต้มให้อ๋อมจ้า
-
:call:
พุทธัง ธัมมัง สัง..เย้ย
อ่านไประแวงไป
-
เก่งครับ ถ้าหวานมีปัญหาอีกล่ะก็....จัดการซะ หึ หึ :fire: :fire: :fire:
-
ยายหวานโมรมาทำเพื่อ- -ชักใจไม่ดีแฮะ อย่าคิดมากๆๆ(ปลอบใจตัวเอง- -)
รีบๆมาลงต่อนะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟ ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงเหอๆๆ
สู้ๆๆๆๆๆๆ
-
ตามมาป่วนอีกแน่ๆๆ ยัยหวานเนี่ย
-
ไอ่ หวาน :angry2:
:z6: :z6:
-
ตัวป่วนมาแล้ว :z6:หวาน
-
วานนี้ไม่อัพน้าครับ
เพราะว่าเชียร์ดิวอยู่
แบบว่าเพื่อนๆอย่าลิมโหวตด้วยนะ
อิอิ
พิมพ์ * 5 ส่งไปที่ 424899
หรือ 1900 900 339
เดี๋ยวพุ่งนี้ผมไปอยู่เวรแล้วจามาอัพน้าครับ
-
มาอัพเร็วๆน้าค้าบบบบ
:pig4:
-
:pig2:
มาอัพตอนอยู่เวรครับ
อิอิ
ต่อๆๆๆๆ
"หวาน โทรมาทำไม"
"แหมเก่ง อย่าพูดอย่างนั้นสิจะ ที่หวานโรมาจะมาขอโทษเก่ง"
"ว่าไงนะ"
"หวานต้องขอโทษเก่งด้วยนะ"
"อืม..เธอจะมาแบบไหนเนี่ย"
"หวานขอโทษเก่งจริงๆที่พูดไม่ดีกับเก่งวันนั้นไป เก่งเข้าใจหวานใช่มั้ย หวานอยากเจอหน้าลูกบ้าง แต่นัทไม่ให้เจอ"
"เท่าที่รู้ คือเธอ้เป็นคนทิ้งลูกไปไม่ใช่หรอ"
"เรื่องนั้น"
"ชั่งมันเถอะ ตอนนี้เธอต้องการอะไร"
"หวานขอได้เจอลูกบ้างได้มั้ย"
"หวาน...น้องกัสคือลูกของเธอนะ เธอจะลูกลูกตอนไหนก็ได้ "
"จะ นี่แหละจะที่หวานอยากคุยกับเก่ง"
"เรื่อง..."
"ลูกไม่ยอมรับหวานเลย หวานจะทำยังไงดี หวานคิดถึงเขา"
"หวาน ทางที่ดีหวานต้องรอเวลานะ เวลาจะทำให้เขายอมรับหวานเอง สิ่งที่หวานทำไว้กับเขามันมากเกินไป น้องกัสยังเด็กอยู่ เขาไม่รู้หรอกว่ามันเป็นยังไง เราบอกน้องกัสแล้วว่าหวานเป็นแม่ของเขา เราว่าสักวันอะไรมันก็คงจะดีขึ้นเอง หวานเข้าใจมั้ย"
"ยังไงหวงานขอบใจเก่งมากนะ หวานคงจะถอดใจแล้วละ ยังไงหวานฝากดูแลลูกด้วยนะ ถ้าเขาอยู่กับเก่งเขาคงจะมีความสุขมากกว่า หวานขอเพียงแค่ได้คุยโทรศัพท์ ได้เห็นเขาบ้าง หวานก็พอใจแล้ว"
"หวาน... เราเคยเป็นเพื่อนกันนะ "
"จะเก่งเราเคยเป็นเพื่อนกัน"
"งแม้ว่าหวานเคยพูดว่าเราบ้าง แต่เราไม่ได้โกรธหวานมากหรอกนะ หวานน้องกัสเราก็อยากให้หวานมาเจอแต่เราไม่รู้ว่านัทเขาจะว่าอะไรย้าง เราคงจะไม่มีสิทธิ์ในตัวน้องกัสมากกว่าหวานและก็นัท หวานเข้าใจนะ แต่ถ้าหวานจะมาเจอลูกบ้าง ส่วนตัวเราไม่ว่า แต่เราอยากให้หวานคิดดีๆ ถ้าลูกเจอหวานแล้วเขาจะมีความสุข เขาจะรับได้หรือไม่ แล้วหวานจะรับได้รึป่าวนะ"
"อย่างี่เก่งบอกว่าเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง"
"ยังไงเราก็ขอเอาใจช่วยนะหวาน อ้อ เรืองงานและเรื่องหนี้สินหวานไม่ต้องเป็นห่วงนะ หวานทำอย่างที่เคยทำแล้วกัน แต่ที่เราให้คนไปคุยกับหวานเพราะอยากให้หวานรู้ว่า ไม่ใช่ว่าจะมีว่าหรือจะมาทำร้ายใครก็ได้ตามใจตัวเอง เราอยากให้หวานคิดดีๆนะ วันนี้หวานเจอเราวันข้างหน้าถ้าเป็นแยบบนี้อีก อาจจะไม่ม่คนทำเหมือนกับเรา ยังไงมีเรื่องอะไรเรายินดีช่วยนะ เรายังจำได้เลยว่า เมื่อตอนเรียนหวานก็เคยช่วยเราไว้เหมือนกัน หวานรู้มั้ยว่าตอนนั้นหวานเป็นเพื่อนที่น่ารักมากเลย เราอยากได้เพื่อนคนนั้นกลับคืนมา ตอนนี้มดก็กลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว ไว้ว่างๆเรานัดทานข้าวกันนะ"
"ฮือออออ เก่ง หวานขอโทษ หวานผิดไปแล้ว เก่ง ฮือออ.. หวานไม่รู้จะพูดยังไงดี หวานมันเลวมากเลย หวาน ฮืออ.."
"ไม่ต้องพูดแล้วหวาน เราอภัยให้เรื่องที่แล้วมา อย่าไปคิดถึงมันเลยนะ แล้วเรื่องน้องกัส เราจะคุยกับนัทให้ นะ"
"ขอบใจมากเก่ง เดี่ยวหวานไปทำงานก่อนนะ"
"จะ เจอกัน"
..........................................
"ไง เก่ง คุยกับนังงูพิษอยู่หรอ"
"นิว..."
"เป็นไงละ มันว่ายังไง"
"เขาก็มาขอโทษ แล้วก็พูดเรื่องในอดีต ถ้าเขาดีมาเราก็คงดีด้วย แต่ถ้าร้ายมาเราคงไม่ไปยุ่งด้วย"
"อืม ก็ดี คิดได้อย่างนี้ก็ดี แต่ระวังตัวด้วยนะ นังงูพิษยังไงมันก็มีพิษ"
"เหมือนกับนิวใช่มั้ย"
"นี่เก่งหาว่าเราร้ายหรอ"
:bye2: :m16: :m31: :fire:
"ล้อเล่น แหม แค่นี้เอง ไป ไปช็อบปิ้งกัน เดี่ยวไปรับลูก"
"เออ ไป"
.........................................
ณ ห้าง
"เก่ง ดูชุดนี้สิ นายว่าเหมาะกับเรามั้ย"
"ก็ดี แต่เราว่าสีมัน..."
"เออน่า ตอนนี้มันกำลังนิยมอยู่"
"เออ เอาเข้าไป เดี่ยวเราไปร้านหนังสือก่อนนะ ว่าจะซื้อหนังสือนิทานให้เจ้ากัสหน่อย"
"เออ เจอกัน เดี่ยวโทรหา"
"คราบบบ คุนชายยยยยยย"
ตอนนี้ผมเดินเข้ามาในร้าหนังสือ เลือกซื้อนิทานให้เจ้าตัวเล็กอยู่ครับ ตอนนี่ชักงอแง ให้อ่านิทานให้ฟังก่อนนอน
เฮ้ออออออออ
ระหว่างที่ผมเลือกหนังสืออยู่ ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ผมรู้จักดี กำลังเดินคู่กับผู้หญิงหุ่นนางแบบ ผมจำได้ทันทีเลยครับ ผู้ชายคือคนที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี ส่วนผู้หญิงผมไม่รู้ครับว่าเธอคนนั้นคือใคร
ผมตัดสินใจเดินตามสองคนนั้นไป ทั้งสองคนกำลังเลือกเสื้อผ้า โดยที่ผู้หญิงถามคนที่เป็นผู้ชายว่า
"ชุดนี้สวยมั้ยคะ"
"สวยดีครับ ชอบหรอครับ"
"ค่ะ อยากได้จัง"
"คุณครับ เอาชุดนี่ครับ"
ชายคนนั้นจ่ายค่าชุดด้วยบัตรเครดิต ..................
ตอนนี้ในใจผมมันร้อนรุ่มไปหมดแล้วครับ คนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักของผมกำลังเลือกซื่อของให้กับผู้หญิงคนนั้น
ผมจึงตัดสินใจโทรเข้าไปหาเขาครับ
"ฮัลโหล"
"นัทหรอ"
"ครับ"
"ตอนนี้ทำอะไรอยู่"
"................"
"นัททำไมเงียบไป" ผมสังเกตเห็นว่านัทเดินออกมาคุยโทรศัพท์
"กำลังประชุมอยู่ แค่นี้นะครับ"
"กำลังประชุมอยู่หรอ"
"ครับ"
"แน่ใจนะว่ากำลังประชุม"
"เก่ง หมายความว่าไงครับ นัทกำลังประชุมงานอยู่นะครับ"
"คงสนุกมากเลยนะ ประชุม"
"เก่ง พูดอะไรครับ นัทงงไปหมดแล้ว"
"นัท... งานประชุมของนัทคงสำคัญมากเลยนะ"
".........."
"ขอให้มีความสุขก็แล้วกัน กับการประชุม"
ตูดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้ผมยืนดูนัทที่วางสายไป ไม่มีแม่นำตาให้กับผู้ชายคนนี้แล้ว คนหลอกลวง
เลวมาก ผมควรจะทำยังไงดี ว่าแล้วผมก็เดินเข้าไปหานัทครับ
"สวัสดีนัท"
"เก่ง????"
"มากับใครหรอ"
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีค่ะ อรค่ะ"
"เก่งครับ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
"เช่นกันครับ"
"คุณอรเป็นแฟนของนัทหรอครับ"
"แหม............. คือว่าอรสนิทกับพี่นัทตั้งแต่เด็กๆแล้วคะ เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก พี่นัทเลยพาอรมาเที่ยวคะ"
"ครับ.....ตกลงเป็นแฟนกันใช่มั้ยครับ"
"คือว่า ตอนนี้ยังไงใช่ แต่ต่อไปอาจจะ"
"ยินดีด้วยนะครับ"
"ขอบคุณค่ะคุณเก่ง"
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
"เก่ง จะไปไหน เดี่ยวก่อน" นัทเดินเข้ามาหาผม
"มีธุระอะไร"
"เก่งมาได้ไง"
"ขับรถมา"
"เก่ง"
"มีอะไร"
"นัท..............."
"ไม่ต้องมาพูด"
"เก่งครับ มันไม่ใช่นะครับ"
"ไม่ใช่อะไร กลับไปดูแลว่าที่แฟนของนายเถอะ"
"เก่งครับ"
"จะเอายังไง หรือว่าจะให้บอกว่ากลับไปประชุมอย่างนั้นหรอ"
"เก่งฟังนัทก่อนได้มั้ยครับ"
"พอกันที.........."
"พี่นัทคะ มีอะไรกันหรอคะ" อรเดินเข้ามาหา
"ไม่มีอะไรครับ น้องอร" นัทพูดขึ้น
"งั้น ลาก่อนนะครับ" ผมจงใจมองไปที่นัท
"ค่ะ คุณเก่ง"
-
นัทนี้ก็แปลก
ไม่เคยจะปรับปรุงตัวเลย
ให้ตายสิ
อย่างนี้มันต้อง :z6: :z6:แถมด้วย :beat: :beat:
:angry2: :angry2: :angry2:เลวจริงๆเลย
-
ตอนแรกเห็นสงสาร
มากับชะนีอีกแล้ว
นัทนายเลวมาก :beat: :beat: :z6: :z6:
โกหก :beat:
-
โอ้วคนเขียน น่ากลัวมากเลย ทำร้ายเก่งสุดๆเลยนะคุงอ๋อม อิอิ :monkeysad:
-
"ฮัลโหล นิวอยู่ที่ไหน"
"ห้องน้ำ แกอยู่ไหน ทำไมเสียงแปลกๆ"
"นิว เราอยากกลับบ้าน"
"อืม เจอกันที่รถนะ"
"เร็วๆนะ"
......................
"เก่ง มันเกิดอะไรขึ้น"
"นิว นัทเขา ฮืออออ....... บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"อย่างนี้นี่เอง"
"แกรู้แล้วหรอ"
"ชั้นเห็นนัทเดินอยู่กับยายอร"
"แกรู้จักหรอ"
"ก็เขาเป็นพวกนางแบบอ่า สังกัดโทเดลลิ่งที่เรามีหุ้น"
"เขาดังมากมั้ย"
"ไม่มากหรอก แต่ก็ดังกว่ายายหวาน รู้สึกว่าที่บ้านเขาจะมีธุระกิจอะไรสักอย่าง แต่วงในบอกว่าธุรกิจไม่ค่อยดี แล้วที่บ้านก็พยายามขายลูกสาวอยู่อ่า"
"อ้าว นัทบอกว่าเขาจะร่วมหุ้นกับบริษัทนัท"
"สงสัยจะเกาะนายนัทมั้ง"
"อืม น่าคิด แต่ทำไมนัทต้องโกหกเราแล้วยังมาเดินเที่ยวกับผู้หญิงคนนี้ด้วย"
"ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เรื่องนี้นายต้องเอานัทให้หนักนะ โทษฐานโกหก ส่วนเรื่องอื่นเดี่ญวเราสืบให้เอง"
"ได้"
"เริ่มแรก แกต้องเก็บเสื้อผ้ามานอนบ้านชั้น อย่าให้พ่อแกรู้เรื่องนี้ เพราะชั้นคิดว่าครั้งนี้พ่อแกคงเอานานนัทตายแน่ เพราะว่าครั้งที่แล้วที่นายไปเมืองนอกอ่ะ พ่อแกนั่นแหละเล่นงานบริษัทนายนัทสะเกือบล้มละลาย โชคดีที่ยายของชั้นห้ามเอาไว้"
"ไม่เห็นรู้เลย"
"แล้วใครจะบอกแกละ"
"อืม ก็นะ..."
"ที่สำคัญนายนัทยังถูกพ่อแกซ้อมสะไม่เหลือ ตอนไปหาแกที่บ้าน"
"อานนี้ก็ไม่รู้ "
"แล้วพ่อแกจะบอกแกหรอห๋า"
"แล้วแกรู้ได้ไง"
"นิว คือใคร"
"เออ แกเก่ง"
"ป่าวหรอก เกมเล่าให้ฟัง"
"อ่านะ เออแล้วเอาไงต่อ"
"แกต้องไม่ยอม อย่าพูดอย่าคุยกับนัท แล้วเอาน้องกัสมาอยู่บ้านชั้นด้วย"
"อ้าวว แล้วนัทจะอยู่กับใคร"
"นี่แกยังเป็นห่วงมันหรอ"
"ก็คงมัน..."
"ไม่ต้องสงสาร ให้สืบหาความจริงก่อน เพราะเรื่องนี้มันไม่ธรรมดา เพราะว่านัทคงไม่ตาต่ำไปเอานังอรหรอก"
"ทำไมอ่า"
"แหมใครๆก็รู้ว่านางแบบคนนี้ มันมาชู้หลายผัว"
"แล้วนัทจารู้หรอ"
"แหม ทำไมจะไม่รู้ เรื่องนี้ออกจะดัง ที่แกไม่รู้เพราะพึ่งกลับมา ก่อนที่แกกลับมา นังอร มีคลิป หลุดออกมา เกมยังเอามาให้ดูเลย แน่นอนนัทก็ต้องได้ดูแล้วด้วย"
"น่าสงสัย"
"เอาไม่ต้องสงสัยอารัยแล้ว เดี่ยวชั้นจัดการให้แกเอง นังอรครั้งนี้แกต้อง....."
"ทำไมแกดูแค้นๆจัง"
"แหม ก็นังอรมันเคยมายั่วเกมอ่าดิ"
"ว่าทำไมแค้นฝังหุ่น"
"เออ ไปจัดการตามที่บอก"
"ครับคุณเพื่อน"
ตอนนี้ผมทำตามที่เกมแนะนำคราบ ผมยังไม่ให้อภัยสิ่งที่นัททำ เพราะมันคือการโกหก แถมยังเอาเงินไปซื้อของให้กับคนอื่นด้วย :fire: :m31: :m16:
อันนี้รับไม่ได้ ไม่ใช่เพราะงกนะครับ เรียกว่ารู้คุณค่าของเงินมากกว่าเพราะผมเคยจนมานะสิครับ..... ที่สำคัญเงินก้อนนั้นสมควรเป็นของน้องกัส นัทควรจะเก็บไว้ให้ลูก ดีกว่าไปปรนเปรอผู้หญิงคนอื่น.....
ที่สำคัญครั้งนี้คือการโกหกครั้งแรก ต้องเจอดี ตอนนี้ผมไม่ใช่เก่งคนเดิมที่จะต้องทำตัวเป็นคนดี แล้วครับ ผมเรียนรู้ว่าเราต้องพิทักษ์สิทธิ์ของตนเอง ไม่ใช่เป็นฝ่ายกระทำอย่างเดียว ผมรู้ครับว่านัทรักผมมาก การโกหกครั้งนี้อาจจะทำให้ผมสบายใจ แต่มันไม่ใช่ครับ มันยิ่งทำให้โกรธ แค้นมากกว่าเดิม เพราะว่าคนที่รักกันเขาไม่ทำกันอย่างนี้แน่ ครั้งนี้นายนัทจะต้องได้บทเรียนที่ต้องจำไปอีกนาน (ดีมั้ยครับ) โดยที่ผมและน้องกัสจะร่วมกันจัดการ ภายใต้การให้ความช่วยเหลือจากนิว อิอิ (เดี่ยวต้องไปเตี้ยมกับน้องกัสก่อนดีกว่า)
......................
จัดไป
-
อัพรวดได้ใจสุดๆ +1 ให้คนแต่งไปเลย
อิอิ
เก่งจัดการไปเลย
เอาให้จำไปจนตายไปเลย
แล้วน้องกัสจะช่วยไหมนิ
สู้ๆ
ปล.วันนี้จะมียกที่3 ไหมเนี่ย
-
ณ โรงเรียนของน้องกัส
"น้องกัสครับ"
"สวัสดีครับพ่อเก่ง"
"เป็นไง วันนี้ที่โรงเรียนสนุกมั้ยเจ้าตัวดี"
"สนุกครับ วันนี้น้องกัสจีบน้อง...............แล้วด้วย แล้วก็ตกลงกันว่าจะคบกันเงียบๆ เพราะกลัวว่าน้อง... จะเสียใจ" เออ น้องกัสทำไมเชื้อไม่ทิ้งแถวอย่างนี้
"น้องกัสครับ ไม่ดีนะครับ อย่าคบทีละสองคน จะทำให้ผู้หญิงเสียใจรู้มั้ยลูก ตอนนี้ก็คบกันเป็นเพื่อนก่อนนะครับ ไว้โตขึ้นแล้วถ้ารักันจริงพ่อเก่งก็ไม่ว่า แต่อย่ารักทีละสองคนนะครับ"
"ครับพ่อเก่ง"
"น้องกัสครับ คือว่าพ่อมีเรื่องจะให้ลูกช่วย"
"เรื่องอารัยครับ"
"คือว่า บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"อย่างนี้นี่เอง ได้ครับ"
"ดีมากลูกรัก"
"ครับพ่อเก่ง น้องกัสรักพ่อเก่งที่สุดเลย ตอนนี้น้องกัสไม่รักพ่อนัทแล้ว"
"ครับ พ่อก็รักน้องกัสที่สุดเลยครับ แล้วน้องกัสไม่รักพ่อนัทหรอลูก"
"ตอนนี้พักไว้ก่อนครับ เดี่ยวค่อยกลับมารักใหม่"
"นะ เจ้าตัวดี"
ตอนนี้ผมกับน้องกัสย้ายมาอยู่บ้านของนิวเรียบร้อยแล้วครับ ด้วยความช่วยเหลือของเด็กที่บ้านให้เก็บข้าวของเครื่องใช้ให้ แล้วก็ย้ายมาอยู่บ้านนิวแล้วและนัดกันว่าจะไปพาเด็กๆไปกินข้าวนอกบ้านโดยไม่สนใจ................มันเลย คอยดู
.........................
"เก่ง"
"ว่าไงนิว"
"ได้เรื่องแล้ว"
"ทำไมมันเร็วจัง"
"ระดับไหน"
"เออ เอ็งเก่ง"
"คือเรื่องมันมีอยู่ว่าตอนนี้บริษัทของพ่อยัยอร และบริษัทของเขาจะร่วมหุ้นกันทำโครงการ......กัน วงในบอกว่าพ่อของยัยอรทุ่มสุดตัวกับโครงการนี้ ถึงกับเอาบ้านไปจำนองเลย เด็ดไปกว่านั้น วงในกว่าเขาบอกว่าพ่อยัยอรคิดจะจับนัทเพื่อว่าจะได้โกงเงินจากโครงการ มาช่วยพยุงฐานะของตัวเอง และวงในที่สุดบอกว่าตอนนี้บริษัทโดนฟ้องล้มละลาย พ่อของยัยอรเลยต้องรีบจับลูกใส่ตะกร้าล้างน้ำมายบัดเยียดให้ผัวแก"
"เออ หมดรึยัง"
"ยัง อันนี้ชั้นได้ข่าวมาอีกที่นึง คือ นังอรกับนังหวานเมียเก่าผัวแก เป็นเพื่อนสนิทกันมาก และเด็กในสังกัดชั้นได้ยินเรื่องที่สองคนนี้คุยกัน คือจะทำลายครอบครัวแก แต่ยัยหวานทำไม่ได้ เลยให้ยัยอรทำแทน เพราะมันกลัวว่าแกจะมาทวงหนี้มันแล้วก็ทำลายอนาคตมันด้วย"
"เลวมาก"
"ใช่แล้วมาก เห็นมั้ยนางงูพิษก็คืองูพิษ"
"แล้วจะเอาไงดี"
"ก็อย่างนี้นะ ชั้นจะเริ่มจากไม่ต่อสัญญาให้นังอรก่อน เพราะอาทืตย์หน้ามันหมดสัญญากับชั้นแล้ว ต่อจากนั้นแกก็จัดการนังหวานสะ"
"ทำไงอ่า"
"ตบมัน เอามันไปฆ่า แล้วให้คนข่มขืน หั่นศพ "
"บ้าละ"
"แกก็รู้ว่าต้องทำไง"
"มันไม่รุนแรงหรอ"
"หรือแกจะพให้ครอบครัวแกพัง"
"แต่..."
"เออ พอเสร็จเรื่องแล้วก็ค้อยให้มันกลับมาทำงานก็ได้"
"งั้นก็ได้"
..........................
ติ๊ดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"นิว นัทโทรมา"
"อย่าไปรับมัน"
"เออ"
ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"เก่ง"
"ว่า"
"ตัดสายมันไปสะ"
"อืม"
"แก ชั้นคิดแผนดีๆอะไรได้แล้ว"
"ว่าไง"
"เรื่องมันอย่างนี้.............."
"จะดีหรอแก มันเปลืองตัวนะ"
"ไม่หรอก คนนี้ไว้ใจได้ กิ๊กเก่าตอนเลิกกับเกม"
"เอออ"
.................................
"ฮัลโหลพี่ต้น"
"ครับ น้องนิว"
"ช่วยอะไรนิวหน่อยได้มั้ย"
"เรื่องอะไรครับ"
"คืองี้ๆๆๆๆๆ "
"ได้ครับ"
"พี่ต้นน่ารักที่สุดเลย"
............................................
ตอนนี้ผมอยู่ในร้านอาหารกับพี่ต้นแล้วก็น้องกัสแล้วครับ แผนของนิวคือให้ผมมากินข้าวกับพี่ต้น แล้วก็เอาน้องกัสมาด้วย(น้องกัสรู้แผนปแล้วครับ) ทำเป็นสวีทกัน แล้วก็นิวจะโทรนัดนัทมากินข้าว เพื่อคุยเรื่องของผม แล้วก็มาเจอกัน แล้วหลังจากนั้นก็แล้วแต่....
"น้องเก่งครับ"
"ครับพี่ต้น"
"ทานนี่สิครับ อร่อยดีนะ"
"ขอบคุณครับ"
"น้องเก่งครับ "
"ครับ"
"น้องเก่งโอเคมั้ย"
"ครับ"
"อย่าเกร็งนะครับ เดี่ยวมันก็ดีเอง"
"พี่ต้นครับ ขอบคุณนะครับที่มาช่วย"
"ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่ชอบคนเจ้าชู้" (แล้วเคยเป็นกิ๊กนายนิวได้ไง)
"อ่อ ครับ"
"น้องกัสครับ"
"ครับลุงต้น"
"อร่อยมั้ยลูก"
"อาหย่อยครับ ลุงต้นใจดีจัง"
"ครับ อร่อยก็ทานเยอะๆนะครับ"
"ครับ
"อย่าลืมแผนนะพี่ต้น น้องกัส "
"ครับ/คราบบบ"
-
ณ ร้านอาหาร
"น้องเก่งครับ"
".............."
"มาแล้วครับ"
ตอนนี้นิวกับนัทมานั่งด้วยกันในร้านครับ ท่าทางนัทยังคงไม่รู้ว่าผมนั่งอยู่ในร้านด้วย
ผมกับพี่ต้นเลยเริ่มแผนการคือ พี่ต้นย้ายมานั่งข้างผมแล้วให้น้อกัสไปนั่งฝั่งตรงข้าม ระหว่างที่นั่งด้วยกันพี่ต้นเอามือข้างนึงมาโอบผม ข้างนึงป้อนอาหารให้ เสร็จแล้วก็ลุกไปป้อนข้าวให้กับน้องกัสด้วย ช่างเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆเลยครับ เป็นสุภาพบุรุษมาก ว่าทำไมนายนิวแอบนอกใจแฟนตัวเอง ไปปันใจให้ด้วย
ผมสังเกตว่านัทเริ่มเห็นพวกเรา เลยส่งสัญญาณให้กับพี่ต้นเพื่อทำตามแผนต่อไป พี่ต้นเลยกลับมานั่งข้างผม จากนั้นก็หันเข้ามาหาผม แล้วก็ค่อยๆยกแก้วน้ำส้มมาให้ผมดื่ม หลังจากนั้นก็ค่อยๆใช้ผ้ามาเช็ดปากอย่างนิ่มนวบ (แบบว่าแอบเคลิ้มไปเลยครับ พี่ต้นผู้ชายผิวขาว หุ่นดีสูง 185 หน้าตาดีมากๆ มานั่งส่งสายตาหวานซึ้งแล้วยัง :o8: :-[ :impress2: นี่ถ้าไม่ติดว่ามีแฟนแล้ว จะ... :o8: :-[ :impress2:)
ทันใดนั้น เหมือนมีอะไรมาดึงผมกับพี่ต้นออกจากกันครับ เขาคนนั้นก็คือนัท
"อ้าวนัท มาได้ไง" ผมพูดครับ (เสียงแอบเย็นชา)
"ก็มาทันเห็นฉากแบบนี้นะสิ" นี่ถ้านัทฉลาดกน่อยก็คงรู้นะครับว่ามันเป็นแผน แต่พอดีผมแอบเคลิ้มไปหน่อยก็เลยดีเหมือนจริงมาก คนฉลาดๆ ก็เลยเลือดเข้าตามาหึง เหอะๆๆๆ เข้าทางครับ)
"พูดอะไร"
"เก่ง ทำอย่างนี้ได้ไง "
"ทำอะไรหรอ"
"ก็นั่งมั่วกับผู้ชายคนอื่น แถมยังเอาลูกมาด้วย"
"นัท ............." โกรธแล้วครับ บังอาจมาว่าแฟนบังเกิดเกล้า เดี่ยวเจอกันแน่ เดี่ยวก่อน
"น้องกัสครับ"
"ครับพ่อเก่ง"
"น้องกัสสนุกมั้ยลูกวันนี้"
"สนุกครับ ลุงต้นน่านรักที่สุดเลย น้องกัสรักลุงต้นครับ" นี่ไงที่เตี้ยมกันไว้ เป็นไงลูกผม อิอิ
"น้องกัส" ไอบ้านัทมันโกรธลูกแล้วครับ หน้าบึ้งสุดๆ แถมยังตวาดลูกอีก
"พี่ต้นครับ น้องกัสครับ พ่อเก่งว่าบรรยากาศไม่ดีแล้วครับ เราไปกินไอติมดีกว่า"
"คราบพ่อเก่งน้องกัสอยากกินไอติม"
"น้องเช็คบิลด้วยครับ" พี่ต้นเรียกเก็บเงิน
"เก่งไปไหนไม่ได้นะ น้องกัสไปไหนไม่ได้นะลูก"
"น้องกัส พี่ต้นครับ เดี่ยวเราไปกินไอติมร้านไหนครับ" อดทนไว้ อย่าไปสนใจมัน
"น้องกัสอยากกิน ซาเวนเซ่น "
"งั้นไปเลยมั้ยลูก อ้าวนิวมาด้วยหรอ ไปกินไอติมด้วยกันมั้ย ไปกัน 4 คน"
"ไม่เป็นไร แกไปเหอะ" เนียนมานิว
"เก่ง "
"..........."
"ทั้งหมด...........คะ"
"อะนี่ครับ... ไม่ต้องทอนนะครับ " พี่ต้นส่งเงินให้กับพนักงาน
"อวดรวย" ไอนัทมันพูดขึ้นแล้วครับ สงสัยตอนนี้มันจะพาลแล้ว รีบไปดีกว่าเดี่ยวระเบิดลง
"ไป งั้นไปสเวนเซ่นกันครับ"
"ไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ทันใดนั้นก็มีมือมาฉุดผมไปเลยครับ
"นัทจะทำอะไร"
"ไม่ให้ไป เก่งต้องกลับบ้านกับนัท"
"อย่มายุ่ง ไปให้พ้น"
"ทำไมเก่งพูดอย่างนี้"
"ทำไมจะพูดไม่ได้ ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว"
"เก่ง..........."
"อย่ามาทำเสียงอย่างนี้ แล้วอย่าคิดว่าน้ำตาจะมาทำให้ใจอ่อน" มันเริ่มร้องไห้ละครับ เพราะมันเพิ่งเคยเห็นภาคมารของผม
"เก่ง ทำไมเก่งต้องทำอย่างนี้ครับ"
-
:fire:เลวเข้าไส้
อย่างนี้ต้องเจอบทเรียนนน
-
"ทำอะไร....๐
"อย่างที่เก่งทำไง เก่งรู้มั้ยนัทปวดใจแค่ไหน"
"หรอ แค่ไหนละ"
"เก่ง"
"หุบปากได้แล้ว ชั้นจะพาน้องกัสไปกินไอติม"
"ไม่ให้ไป น้องกัสลูกนัทนะ"
"อ๋อ งั้นนายก็เอากลับไปสิ"
"ไม่ น้องกัสไม่ไป น้องกัสจะอยู่กับพ่อเก่ง น้องกัสจะอยู่กับลุงตั้น" อันนี้ก็เตี้ยมไว้ครับ ลูกใคร่หว่า เดี่ยวจับไปแสดงละครเลย
"นี่ไง ลูกนายเลือกแล้ว ลูกนายอยากอยบู่กับชั้น ไม่อยากอยู่กับพ่อแท้ๆอย่างนาย"
ตอนนี้ผมเหลือบเห็นนังหวานกับนางอรแอบดูเหตุการณ์อยู่ในร้านอาหารครับ (อันนี้เป็นแผนการของนิว ล่อสองคนนี้มาร้านอาหารด้วย จะได้มาเคลียร์ให้เรียร้อย แต่ผมไม่กลัวครับ เพราะตอนนี้ผมมีกองหนุนอยู่ข้างนอก นิวจัดการเช่นกัน คือ น้องกาญน์ น้องชายสุดที่รัก อาท แฟนน้อง มด แลวก็เกมแฟนนิว มาเป็นหน่วยสบัสนุนครับ ให้มันรู้กัน นายนัท แกตายแน่ บังอาจมากที่มานอกใจคนอย่าเก่ง ถึงจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม แต่ก็ต้องโดน โทษฐานโกหก แล้วยังซื่อชุดให้นังอร)
"น้องกัส ทำไมทำอย่างนี้ลูก"
"น้องกัสไม่อยากอยู่กับคนหลายใจ ใช่มั้ยครับพ่อเก่ง"
"ครับ พ่อก็ไม่อยากอยู่กับคนหลายใจ ขี้โกหก นะครับลูก"
"ใช่ครับ เราอยู่กับลุงต้นดีกว่า ลุงต้นน่ารักกว่าตั้งเยอะ"
"ใช่ๆๆๆ"
"พอได้แล้วทั้งคู่ เก่งครับ นัทอธิบายได้นะครับ"
"นัททำอะไรผิด ต้องมาอธิบายด้วย"
"คือ............."
"อะไร ถ้าไม่พูดก็หลบไปให้พ้น"
"เรื่องที่นัทโกหกเก่ง"
"นัทเคยโกหกเก่งด้วยหรอ เรื่องอะไรละ"
"ที่นัทบอกเก่งว่าประชุมอยู่ แต่กลับไปเดินซื่อของกับน้องอร"
"ตกลงโกหกหรอ เรื่องนั้น"
"เก่งครับ... นัทขอโทษนะครับ"
"มันสายไปแล้ว นัท แทนที่นัทจะบอกตามตรงว่าอยู่ที่ไหน แต่นัทเลือกที่จะโกหก คำว่าขอโทษ นัทคิดว่ามันจะทำให้เก่งหายเจ็บปวด กับการกระทำอย่างคนที่ไม่มีหัวคิดหรอ"
"นัทแค่ไปซื้อของกับอรเท้านั้นเองครับไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ"
"ที่ยังไม่มีอะไรกัน เพราะว่ามาเจอเก่งก่อนใช่มั้ย เลยไม่ได้มีอะไรกัน หัวใจนัททำด้วยอะไร"
"ไม่ใช่อย่างนั้นครับเก่ง เก่งเข้าใจผิดแล้ว นัทมาซ้อของกับน้องอรเพราะบริษัทของเรากำลังจะร่วมหุ้นกัน"
"แล้วหลังจากนั้นนายก็จะร่วมหอ ลงโรงกับผู้หญิงคนนั้นเลยใช่มั้ย"
"เก่ง มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ เก่งฟังนัทก่อนสิ"
"นัท กี่ครั้งที่เก่งต้องมาเสียใจเพราะนัท กี่ครั้งแล้ว กี่ครั้งที่เก่งต้องมาร้องไห้กับการกระทำที่นัทไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของเก่งเลย กี่ครั้งแล้ว
"ที่นัททำเพราะนัทไม่อยากให้เก่งคิดมาก ถ้าเก่งรู้ว่านัทเดินซื้อของกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ เก่งจะคิดยังไง"
"แล้วนัทคิดรึป่าวว่า ถ้าเก่งรู้เองแล้วเก่งจะเจ็บกว่ามั้ย ถ้านัทบอกแต่ต้นเรื่องนี้มันอาจจะไ ม่เลวร้าย แต่นัทเลือกที่จะโกหก นี่หรอที่บอกว่ารัก"
"เก่งครับ นัทขอโทษ นัทมันโง่ นัทมันไม่ดี นัทไม่น่าทำให้เก่งเสียใจอย่างนี้เลย นัทมันเลวครับเก่ง"
"รู้ตัวก็ดีแล้ว วันหลังถ้านายมีคนรัก นานยจะไม่ทำอย่างนี้อีก"
"เก่งครับ นัทจะไม่มีใครนอกจากเก่ง"
"แต่ว่าเราคงไปกันไม่ได้แล้วละ เจ็บแล้วจำ นัทได้ยินมั้ยเก่งเจ็บแล้วจำ"
"เก่งครับ ไม่นะครับ เราอย่าเลือกกันนะครับ นัทรักเก่ง" ตอนนี้นัทลงไปคุกเข่าแล้วกอดมาที่ขาผมทั้งสองข้าง ทำให้คนในร้านเริ่มหันมมุงดู
"เก่งให้อภัยนัทนะครับ นะครับ น้องกัสช่วยพ่อหน่อยลูก"
"พ่อเก่งครับ ให้อภัยพ่อนัทนะครับ พ่อเก่งครับ น้องกัสจะเป็นเด็กดีนะครับ พ่อเก่ง" ตอนนี้น้องกัสผิดแผนแล้วครับ สงสัยอดสงสารพ่อบังเกิดเกล้าไม่ได้
"นะครับพ่อเก่ง / นะครับเก่ง" สองพ่อลูกเริ่มเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแล้วครับ
ที่จริงผมไม่ได้โกรธนัทเท่าไหร่หรอกครับ เพราะเรื่องนี้จริงๆแล้วเกิดจาผู้หญิงสองคน ส่วนที่รักของผม :o8: :-[ เป็นแค่เครื่องมือเท่านั้น แต่ที่ทำอย่างนี้เพราะ
1. อยากให้นัทมันรู้ครับว่าผลของการโกหกคนที่มันรัก จะต้องเจออะไร
2. อยากให้ผู้หญิงสองคนนั้นรู้ครับว่า นัทรักผมมากแค่ไหน ต่อไปอย่ามายุ่ง
3. ต้องการให้นังสองคนนั้นรู้ว่าเธอทำอะไรไม่ได้
4. สองคนนั้นต้องชดใช่
5. ถ้าไม่เข้าใจกรุณากลับไปอ่านข้อ 1-4 อีกครั้ง
...
"ได้ จะให้ยกโทษใช่มั้ย"
"ครับ
"น้องๆๆๆๆ เอากระดาษกับปากกามาให้หน่อย" ผมขอกระดาษกับปากกาจากพนักกงานครับ
"นี่คะ"
"ขอบใจมาก อะนี่" ผมให้เงินทิปไปร้อยนึง จริงๆก็เสียดาย แต่ไม่ได้ต้องข่มนังสองคนนั้น
"ขอบคุณคะ"
"นัท "
"ครับ"
"เอานี่ไป แล้วเขียนตามนี้"
กระผม นาย...................... ขอสัญญาว่าต่อจากนี้ไปจะไม่โกหกคนรักของผม คือ นาย.................... จะบอกทุกเรื่อง จะไม่นอกใจ ไม่ไม่โมโหใส่คนที่ผมรัก ผมจะรักเก่งคนเดียวเท่านั้น แล้วก็บร้า............................. และผมจะให้เก่งเป็นผู้ถือครองทรัพย์สินทุกอย่างของผม (อันนี้เขียนไว้ให้นังผู้หญิงสองคนนี้ กัรนเอาไว้ มันจะได้ไม่มาหว่านเสน่ห์ เพราะว่านัทมีแต่ตัวแว้วว ฉลาดมะ)
หากผมผิดคำสัญญาผมยินดีให้เก่ง ยึดทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งทรัพย์สินของผม ลูกของผม (น้องกัส และยินดีให้เก่งตัด.... ไปให้เป็ดกิน
ลงชื่อ..................
ผมให้นัทมันเขียนสัญญาครับ แบบว่าจริงๆก็อยากจริงจังแต่อดสงสารไม่ได้ เลยเขียนให้มันตลกๆ แต่แอบเห็นมันกลืนน้ำลายที่ประโยคสุดท้าย ...........................
วันนี้มาอยู่เวรเลยอัพได้มากหน่อย อย่าเบื่อกันนะครับ
-
ยัยหวานร้ายจัง
ต้องโดนนี้
:beat: :beat: ห้า ๆ ๆ
จัดการเรียบร้อย :z6:
:jul1: :jul1:
-
หวานโคตรจะเสแสร้งเลย สะใจจังที่นิวรู้หมด เหอๆ เก่งก็โคตรจะใจอ่อนเลย เจอยัยงูพิษเล่นอีกแล้ว
เอาให้จมดินเลยยัยงูร้านสองตัวนี่ อย่าให้มันได้เกิดเลย :beat:
แต่งานนี้เก่งดูท่าจะคุมเกมได้หมด มีแบคกราวน์เยอะ สะใจจัง เรื่องนี้คุงอ๋อมเขียนได้สะใจจัง เบื่อมุขนางร้ายเล่นนายเอกมานาน งานนี้นายเอกเล่นนางร้ายมั่งหล่ะ หึหึ
-
ตานัทนี่.....
หลายครั้งแล้วนะ ใช้ไม่ได้เลย มีอะไรไม่ปรึกษากัน
:fire:เผายายหวานกับยายอร
-
:z2: :z2: :z2:
คำเดียวเลยสำหรับตอนนี้ ชอบ
-
ม่ายเบื่อค้าบบบ
กามลางหนุก
จัดการยัยสองคนนั้นด้วย
:z6: :z6:
-
+1 ให้น้องอ๋อมนะคะ อ่านแล้วสะใจ ชอบมากตอนนี้ถูกใจเหล่าบรรดา fc เก่งฉลาดแถมมีเพื่อนที่ดี
อย่างนิว+เกม ด้วยแถมมีตัวช่วยที่ดีอย่างพี่ต้นและน้องกัส แล้วอย่างนี้นายนัทจะสู้ได้ยังไงกัน
ต้องให้นัทและคนอื่นรู้สึกเจ็บบ้างนะไม่ใช่ให้เก่งต้องทนเจ็บอยู่คนเดียว ที่เจ็บมาก็มากเกินพอแล้ว
ตอนต่อไปมาไว ๆ นะคะ ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นกับสองสาวนั่นต่อไป รอลุ้นอยู่........... :angry2:
:pig4:
-
หมดยกแล้วครับ
กลายเป็นรอบแทน
"ออกมาได้แล้ว หวาน อร"
"......................."
"ถ้าไม่ออกมา รู้ใช่มั้ยว่าเธอสงคนจะเจออะไร"
"..............."
"จะนับ 1ถึง 3 นะ ถ้าไม่ออกมารับรอง"
"ว่าไง" นังอรครับ มันกล้ามาก
"รู้เรื่องหมดแล้วใช่มั้ย"
"เรื่องอะไร"
"อย่ามาหน้าด้าน ทำเป็นไม่รู้ นั่งฟังอยู่ตั้งนานนิ"
"นายรู้หรอ"
"ทำไมจะไม่รู้ เพราะชั้นเป็นคนทำให้เธอมาเอง
"นี่แก หลอกให้พวกชั้นมาหรอ"
"จะทำไม ห๋า
"เก่งครับ มันอะไร นัทงงไปหมดแล้ว
"เธอสองคนคงได้ยินหมดแล้วสินะ ว่าต่อจากนี้เงินและทรัพย์สินของตระกูล......... ชั้นเป็นคนดีดูแล รวไปถึงธุรกิจด้วย เพราะฉะนั้นหากเธอจะเอาผู้ชายคนนี้ไปก็เอาไปแต่ตัว ส่วนเงินชั้นจะดูแลให้ลูกเขาเอง"
"นี่แก มาหาว่าชั้นคบกับพี่นัทเพราะเงินหรอ"
"หรือว่าไม่ใช่ อร บริษัทพ่อของเธอกำลังล้มละลาย แล้วไปโครงการที่ร่วมกันทำพ่อเธอต้องกู้มาเท่าไหร่ละ หมดตัวเลยไม่ใช่หรอ"
"แกรู้ได้ไง"
"อย่าไปสนว่ารู้ได้ไง ในเมื่อเธอกล้าทำอย่างนี้ เธอก็ต้องชดใช้กรรมที่เธอทำ"
"แกจะทำอะไร"
"ฝากไปบอกพ่อของเธอว่าชั้นจะยกเลิกโครงการนี้ ไม่ว่ามันจะเสียหายเท่าไหร่ ชั้นก็ไม่สน"
"เก่งครับ"
"หุบปากไปนัท เรื่องของเรายังไม่จบ เงียบไปซะ"
"ครับ"
"เงินอค่นี้ขนหน้าแข้งชั้นไม่ร่วงหรอก แต่มีทางออกให้เธอนะอร โครงการนี้จะดำเนินต่อไป และเธอจะได้ต่อสัญญากับโมเดลลิ่งด้วย"
"นี่แก"
"ไม่ต้องสงสัยหรอกนะว่าทำไมโมเดลลิ่งถึงไม่คุยเรื่องสัญญากับเธอสะที มันไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่เก่ง แต่ว่ามันเป็นคำสั่งจากหุ้นส่วนใหญ่ที่เธอไม่รู้จัก"
"คุณเก่ง"
"เรียกสะดีเชียวนะ"
"ขอโทษคะ ชั้นผิดไปแล้ว"
"แค่นี้เองหรอ"
"คุณจะให้ชั้นทำอะไรคะ"
"ออกไปจากชีวิตครอบครัวชั้นสะ"
"เก่ง ไม่ได้นะ แค่นี้ไม่ได้นะ" นายนิวท้วงขึ้น (อุตส่ายืนดูตั้งนาน)
"ไม่ไม่ใช่แค่นี้นิว"
"อร เธอรู้ใช่มั้ยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น"
"คะ"
"จริงๆ พี่ก็สงสารเธอนะ (เปลี่ยนสรรพนามเลยตู) ที่ทำอย่างนี้เพราะว่ามันคงไม่มีทางออกสินะ"
"คะ"
"ที่บ้านจะล้มละลาย นี่เป็นเพียงวิธีเดียวคะ"
"อืม พี่เข้าใจ แต่เธอก็คงต้องเข้าใจพี่ด้วย ว่าเรื่องของเธอับครอบครัวพี่มันคงละเรื่องกัน ยิ่งเธอทำอย่างนี้มันจะยิ่งทำให้ครอบครัวเธอจะเลวร้ายกว่าเดิม เธอก็รู้ว่านัทเขาไม่ไปยุ่งกับเธอหรอก ที่ไปวันนั้นพี่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร"
"คือ พี่นัทเขาเกรงใจพ่อหนูคะ อีกอย่างเราก็เป็นเพื่อนเล่นมาตั้งแต่เด็ก"
"อืม..พี่เข้าใจละ"
"เรื่องครอบครัวเธอ ไว้ค่อยคุยกันนะว่าจะทำอย่างไร ไหนๆครอบครัวเธอก็สนิทกับครอบครัวนัท พี่คิดว่าคุณแม่ต้องยินดีแน่ ถ้านัทจะช่วยเหลือ"
"ขอบคุณพี่เก่งมากนะคะ"
"ไม่เป็นไร"
"พี่เก่งไม่โกรธหนูหรอคะ ถ้าเป็นหนูคง......."
"โกรธ สิ โกรธมากด้วย แต่ทำไงได้ในเมื่อมันเกิดขึ้นไปแล้ว โกรธไปก็เท่านั้น มันคงไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น สร้างมิตรดีกว่าสร้างศัตรูไม่ใช่หรอ"
"ขอบคุณพี่เก่งมากนะคะ ต่อไปนี้อรจะไม่ทำอะไรโง่ สิ้นคิดแล้วคะ" อรเหลือบมองไปที่ยายหวาน
"คิดได้ก็ดีแล้ว ส่วนเรื่องงานของเธอไปคุยกับพี่นิวเองนะ พี่ไม่อยากยุ่งเกี่ยว"
"คะ"
"นิว นายว่าไง"
"เออ ว่าไงก็ว่ากัน พรุ่งนี้เข้าไปเซ็นสัญญาก็แล้วกัน แต่นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ หากเธอมาระรานครอบครัวเพื่อนพี่อีก พี่ก็ไม่เอาธอไว้เหมือนกัน" (ภาคโหดของนิว)
"ขอบคุณพี่เก่งกับพี่นิวมากๆเลยนะคะ" ยัยอรแทบก้มกราบผมกับนิวเลยครับ แทบห้ามกันไม่ทัน
"ส่วนเธอหวาน"
"เก่ง.......หวาน"
"ไม่ต้องพูดอะไรอีกต่อไปแล้ว"
"เก่งหวานขอโทษ"
"บอกว่าไม่ต้องพูดอะไรแล้วไง"
"เก่ง"
"ฟังให้ดีๆ ต่อจากนี้ไปขอให้เธอยู่เหมือนเดิม ทำตัวเหมือนเดิม"
"เก่ง........" นิวร้องขึ้นมา
"คือหวาน.."
"บอกว่าไม่ต้องพูด"
"ทีเราไม่ทำอะไร เพราะหวานคือเพื่อนเรา หวานเราขอร้องละว่าเลิกได้มั้ย"
"หวาน ฮือ จริงๆหวานก็ไม่อยากทำ แต่ว่าตอนนั้นหวานมืดแปดด้าน หวานกลัวไปหมด เก่ง ฮือ แต่พอหวานไดคุยกับเก่งแล้ว หวานพยายามหยุด แต่มันไม่ทันแล้ว เก่งไปเห็นภาพนั้นก่อน จริงๆหวานเตือนนัทแล้ว เพราะว่าหวานคิดได้ หลังจากคุยกับเก่ง"
ผมหันไปทางนัท มันก็พยักหน้า
"ไม่เป็นไรหวาน ช่างมันเถอะ ผ่านไปแล้ว"
"ฮืออออออ เก่ง ทำไมเก่งดีอย่างนี้"
"ก็หวานเป็นเพื่อนเราไง"
"ขอบใจเก่งมากนะ"
ตอนนี้กองหนุนของผมที่อยู่ด้านนอกมันเข้ามาในร้านแล้วครับ สงสัยเพราะคิดว่าเรื่องใกล้จะจบแล้ว ผม หวาน อาท มด ก็เลยมานั่งจับมือ พูดคุยปรับความเข้าใจกัน ส่วนคนอื่นๆก็เล่นกับน้องกัส พูดคุยกัน เว้นแต่นายนัทให้มันนั่งคุกเข่าอย่างนั้นละครับ
อิอิ
"เก่งหวานว่า สงสารนัทนะ"
"อืม ไปช่วยเขาสิ"
"ไม่เอาดีกว่า อยู่อย่างนี้ดีแล้ว"
"ให้เขานั่งไปเถอะ ให้สำนึกผิดไปสะ เรามานั่งคุยกันดีกว่า
พวกเราก็นั่งคุยในร้านอาหารแล้วละครับ เพราะว่าผมกับนิวได้เหมาโซนนี้เป็นที่สังสรค์กับเรา และก็เผื่อว่าต้องมีเลือดตกยางออกด้วย อิอิ
ส่วนนายนัทให้นั่งอย่างนั้นละครับ โทษฐานโกหก หึ คนอื่นให้อภัยได้ แต่นายนัทนี่ต้องเอาให้จำ เอาให้เข็ด จะได้ไม่กล้า
ข่มไว้ก่อน
อิอ
หลังจากนั้นพวกเราก็กหลับบ้านใครบ้านมัน
ถึงบ้านผมก็ให้น้องกัสไปนอนแล้วครับ ส่วนผมยังต้องสะสางกับนายนัทอีก
"เก่งครับ"
"อะไร"
"ไปนอนนะครับ"
"ไม่"
"เก่งครับ"
"นัท มานั่งตรงนี้" ผมให้นัทนั่งที่พื้น ส่วนผมนั่งบนเก้าอี้ อิอิ
"เก่งครับ"
"รู้ตัวมั้ยว่าผิด"
"ครับ ผิดครับ"
"แล้วจะจำมั้ย"
"จำครับ"
"รู้ไว้ถ้าโกหกอีก จะเจออะไร"
"ครับ"
"นี่คือ กฎที่นายต้องทำคลอด 1 เดือน เพื่อเป็นการไถ่โทษ
1. ห้ามมีอะไรกัน 1 เดือน
2. ห้ามหอม ห้ามจับมือ ห้ามกอด 2 สัปดาห์
3. แยกห้องนอน 1 เดือน
4. ไปรับส่งลูก 1 เดือน
5. โทรมารายงานทุกสองชั่วโมงว่าอยู่ที่ไหนกับใครทำอะไร ถ้าประชุมให้เลขาโทรมา แล้วก็ส่งข้อความมาด้วย
6.ห้ามไปยุ่งกับใครอีกตลอดชีวิต
7. ห้ามซื้อของให้คนที่เก่งไม่รู้จัก หรือบุคคลต้องห้าม คือ อร หวาน และคนอื่นๆที่คิดว่าจะทำลายครอบครัว
8. ถ้าโกหกอีก จะด้รับโทษเป็สองเท่า หรือเลิกกัน
9. ไว้คิดได้แล้วจะมาเพิ่ม
10. กฎนี้นัทต้องทำตาม แต่ยกเลิกได้ตามใจเก่ง
เข้าใจมั้ย
"เก่งครับ"
"ไม่มีอาการอุทธรณ์"
"ครับ"
"แต่ว่า ข้อ 1 2 3 ยกเลิกบางวันได้มั้ย"
"ไม่ได้ .....แต่ว่า.........."
"ว่าอะไรครับ"
"อาจจะมีข้อ 10 บางวันแล้วแต่พฤติกรรม"
"งั้นวันนี้ได้มั้ย"
"ไม่ได้ เดี๋ยวเพิ่มกฎเลย"
"ครับ"
"เก่งครับ"
"อะไร"
"นัทรักเก่งนะครับ"
"อืม"
"คืนนี้เก่งมานอนที่ห้องนะครับ"
"แหงสิ จะให้เก่งไปนอนที่ไหน นอกจาห้องนอนตัวเอง๐
"เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"เย้ อะไร เก่งนอนบนห้อง ส่วนนัทนอนข้างล่างนี้ ห้ามไปกวนลูก เดี่ยวพรุ่งงนี้ให้เด็กจัดห้องให้
"ครับ"
อิอิ
เรียร้อยโรงเรียนนายเก่ง โดยความช่วยเหลือของนายนิวแว้วครับ
ตอนนี้ครอบครัวของผมก็มีความสุขอย่างเดิมแว้วว นายนัทก็ไม่กล้าอีก เพราะรู้ว่าตัวเองผิดจริงๆ สาวนกฎเหล็ก 10 ข้อ ก็แบบว่ามีละเมิดบ้าง :o8: :-[ :impress2:
โดยเฉพาะข้อ 1 อิอิ
แหมๆๆๆ ใครจะทนได้ครับ ที่เพื่อนๆสงสัยกันใช่มั้ยว่าทำไมผมแบบส่าเชี่ยวชาญเรื่องนี้ อิอิ
คือแบบว่าตอนไปเรียนเมืองนอก ผมมีเพื่อนเป็นเกย์ครับ เป็นรูมเมทผมเอง แล้วมันก็เอาแฟนมานอน แล้วพวกฝรั่งเขาก็ทำอะไรให้เห็นบ่อยๆ เลยจำมาใช้ครับ :o8: :-[
อิอิ
เหนื่อยมากครับ เพื่อนๆ เป็นการไถ่โทษที่ไม่ได้มาอัพเมื่อวานแล้วไม่อยากให้เรื่องมันค้างๆคาๆ เห็นใจผู้อ่าน
อิอิ
ปล . อย่าลืมเชีนร์ดิวด้วยน้า
-
:o12: กลับมา :z13: น้องอ๋อม แล้วไปโหวตเชียร์น้องดิวดีกว่า
*5 ส่งไปยังเบอร์ 4242899 นะคะ ใครจะโหวต จำให้แม่น พี่จำแม่น
เพราะโหวตทุกสัปดาห์ (fc ดิว)
-
จัดการได้สุดยอดมาก ดักไว้ทุกทางเล่นเอาสองคนนั้นเงียบเลย :beat:
ขอบคุงครับคุงอ๋อม สุดยอดเจงๆ
-
เย้ๆๆๆๆๆ
วันนี้ได้อ่านแบบจุใจกันเลยทีเดียว
น้องกัสเนี่ยถ้าฝึกอีกนิดเนี่ย
นักเเสดงมืออาชีพเลยนะเนี่ย
แล้วจะรอนะครับ
-
สุดยอดคราฟฟฟฟฟ
-
มาแบบจุใจเลยที่เดียว
เก่งนี่บทจะร้ายก็น่ากลัวแฮะ
-
o13 o13 o13
-
มาต่ออีก ต่ออีก
:call:
-
สนุกดีเลิศศศ
-
สุดยอดเลยน้องเก่ง o13
เล่นซะนายนัทไม่กล้าหือเลย
-
อ่านจบสักที
วันหนึ่งเต็มๆ
เรื่องน่ารักมากคับ
หลายอารมดี
จะติดตามอ่านนะคับ
-
สวัสดีค่ะ ดิชั้นชื่อมด ดรีกรีดาวคณะ เมื่อเจ็ดปีที่แล้ว ตอนนี้ก็ยังสวยอยู่เลยคะ ไม่เชื่อ................ก็ต้องมาดูนะคะ
จริงๆ เรื่องนี้ดิชั้นเป็นนายเอก :impress3: จริงๆนะคะ เพราะว่าอะไรนั่นหรอคะ...........................
แหมก็เรื่องนี้มีแต่เพศผู้ ส่นเพศเมียสองตัว เอ้ยยยยยยย ขอโทษค่ะไม่สุภาพ สองคนต่างหากมันก็แบบว่า เลวมากค่ะ (อันนี้ก็หยาบ) ก็เลยทำให้คิช้นเป็นนางเอกที่สวยที่สุดไปโดยปริยาย ใช่ม่ะคะ
อิอิ
ที่จริงดิชั้นก็มีส่วนร่วมในทุกตอนอ่ะคะ แต่ว่าไม่อยากเปิดตัวมากมายเท่าไหร่
อิอิ
แหมก็คนมันสวย เอ้ย คนมานอายนิคะ :-[ :o8:
เอาเข้าเรื่องดีกว่าคะ คือตอนนี้ดิชั้ันมีปัญหามาก หลังจากที่มาเป็นกองกำลังใหคู่รักสะท้านโลกาแล้ว ดิชั้นก็ถูกปล่อยเกาะเลย ดูสิคะ มานทำกะดิชั้นได้พอจบเรื่องพวกมันก็ใส่เกียร์หมา หนีหายกันไปหมดเลย
เริ่มตั้งแต่ นายเก่ง นายนัท และน้องกัสหลานชายสุดหล่อของดิชั้น ก็ต้องไปปรับความเข้าใจ อันนี้ยกโทษให้คะเพราะว่าเป็นตัวเอกของเรื่อง
คู่ที่สอง นายเกม นายนิว แล้วก็น้องฟาง ก็ไปอีก อานนี้ให้อภัยน้อยกว่าคู่แรกเพราะว่ามันเป็นตัวรองหน่วยสนับสนุนเหมือนดิชั้น แต่ไม่เป็นไรคนเค้ามีครอบครัวแล้ว
แต่ให้อภัยมิได้คือ ไออาทททททททททททททททททททททททททททททททททททททททททททททททททท มันทิ้งเจ้ของมัน โดยมันให้เหตุผลว่าต้องไปกับน้องกาญจน์ผู้น่ารักของเจ้ เพราะว่าน้องกาญจน์ต้องไปซื้ออาหารสัตว์ที่สวน
ทำให้ดิชั้นต้อง เป็นสาวสวยโดดเดี่ยว เดียวดาย อ้างว้าง ..................ทำไมอดีตดาวคณะอย่างชั้นต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย
หึหึ
แค่ดิชั้นหนีไปเรียนแค่สองปีเองทำให้ดิชั้นต้องโดดเดี่ยวถึงเพียงนี้ อดีตกิ๊กก็หายไปหมด ส่วนไอเพื่อนๆๆๆมันก็นะ ไปมีคู่กันหมดแล้ว ฮือออ ชีวิตชั้น
ตอนนี้เลยเหลือ นังชะนีสองตัว ม่ะเอาไม่ไปยุ่งดีกว่า ถึงแม้ว่าจะคืนดีกะยายหวานแล้ว แต่ต้องวางฟอร์มไว้ก่อนเผื่อมัน......................เลวอีก
แล้วก็เหลือชายนิรนาม ท่าทางแบบว่าดูดีค่ะ แต่ก็สนใจม่ะได้ค่ะ เพราะจากการสังเกตแล้ว เค้าต้องเลือกทางเดินคนละสายกะดิชั้นคะ เฮ้ออออออออออ ไม่ใช่จะว่าอะไรนะคะว่าโลกนี้ผู้ชายจะเปลี่ยนแปลงไปหมดแล้ว ดิชั้นไม่ถือค่ะ เพราะดิชั้นเป็นสาวก สาววายตัวยง แต่ว่าจะให้เอามาเป็นสาละมีก็ต้องคิดดูก่อนคะ คือแบบว่าไม่อยากใช้ของร่วมกับเพื่อนสาวของดิชั้น
ว่าแล้วก็ไปช็อบปิ้งดีกว่า อิอิ
เมื่อวานป้าเพิ่งให้บัตรเครดิตมา วันนี้ว่าจะไปทดลองใช้หน่อย
ไปคนเดียวนี่ละคะ สาวมั่นอย่างดิชั้นสักอย่างง
ไปโลดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ระหว่างที่ดิชั้นกำลังเดินเลือกซื้อเครื่องสำอางค์อยู่ ดิชั้นก็ไปชนกับ.............
"ขอโทษคะ"
"นังชะนี เดินดีๆหน่อยสิยะ เป็นชะนีแล้วยังเปิ่นอีก "
"เอ่อขอโทษคะ"
คือแบบว่าดิชั้นไปเดินชนกับสตรีในโลกที่สาม แถมโดนสวดอีก ฮืออออออออออ................... ชีวิตชั้น ทำไมมันซวยอย่างนี้.........เฮ้อ ไม่เอาแล้ว ไปซื้อของฝากไอน้องเลวดีกว่า เห็นป้านิ่ม แม่บ้านดิชั้นเองค่ะ บอกว่าคุณหนูของแก (ไออาทน่านละคะ) กางเกงในย้วยแล้ว อิอิ อย่าไปบอกมันนะคะว่าดิชั้นเล่าเรื่องนี้เป็นความลับคะ
ดิชั้นก็เลยคิดว่าจะทำหน้าที่เจ้ที่ดี ซื้อกางเกงในให้น้องชายสะหน่อย
อิอิ
ไม่อายค่ะเพราะว่าบริสุทธิ์ใจ ซื่อให้น้องชาย เห็นมะคะว่าดิชั้นนอกจากจะสวยแล้วยังเป็นเจ้ที่แสนดีอีก แหมๆๆๆๆ :o8: :-[ :pigha2: :laugh:
ณ แผนกชั้นในชาย
"ขอโทษคะ ดิชั้นขอถามหน่อยไดมั้ยคะ"
"ว่าไงครับ"
"คิอดิชั้นมาซื้อกางเกงชั้นในคะ ช่วยแนะนำหน่อยได้มะคะ" นี่แหละคะดิชั้น ม่ะกลัว
"สนใจแบบไหนคะ"
"เอ่อ ดิชั้นก็ไม่ทราบ เอาแบบที่ขายดี ก็แล้วกันคะ" จัดไป
"งั้นแบบน้มั้ยครับ ผ้าไลก้า ใส่สบาย"
"อืม งั้นเอาห้าตัวคะ"
"size ไหนครับ"
"คือดิชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันคะ เอ้ น่าจะพอๆกับผู้ชายคนนั้นนะคะ"
"เอ้ ..........." คนขายทำหน้างงคะ จะงงทำไมไม่รู้ ดิชั้นเป็นสาวเป็นนางนะ จะไปรู้ได้ไง
"งั้นเดี่ยวชั้นไปถามให้นะคะ" เป็นไงด้านมะคะ
"ขอโทษคะคุณ ไม่ทราบว่าคุณใส่ชั้นในขนาดไหนคะ" เอ้ ทำไมผู้ชายคนนี้ไม่หันมาเอาใหม่
"คุณคะ ดิชั้นถามหน่อยได้มะคะว่า คุณขนาดไหนคะ"
"..............." อ้าวคำถามไม่เคลียร์หรอเอาใหม่
"คุณคะ............"
"คุณครับ เอ็กแอลครับ"
ตะลึงคะ ไม่ใช่ที่ขนาดของกางเกงในนะคะ แต่เป็นคนที่ดิชั้นถามคะ เขาคนนั้นก็คือ ผู้ชายโลกที่สามคะ
ตายจริงแล้วดิชั้นจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ที่จริงคิดว่าจะถามคนไม่รู้จักเพราะยังไงก็ไม่สนใจแล้ว
แล้วจะทำไงดีละ
ตายจริง
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :haun4: :haun4: :pighaun: :pighaun:
"ขอบคุณคะ"
"คุณครับ"
"คะ ผมต้นครับ"
"มดคะ"
"เพื่อนเก่งใช่มั้ยครับ"
"คะ เพื่อนเก่ง"
"ครับ ยินดีทีได้รู้จักนะครับ"
"เช่นกันคะ"
"เอ่อ คุณครับ"
"คะ"
"คือว่าอย่าหาว่าผมว่าเลยนะครับ"
"เอ้"
"คือว่าเรื่องขนาด"
"เอ่อออออออออออ :o8: :-["
"จริงๆไม่น่าจะถามคนแปลกหน้านะครับ แล้วน่าจะใช้คำถามที่................."
"เอ่ออ ก็... คือ...."
"ไม่เป็นไรครับ ยังไงก็เคยเจอกัน"
"คะ.....ขอบคุณมากนะคะ "
แล้วดิชั้นก็รีบหันไปบอกขนาด เอ้ย size กับพนักงานเลยคะ ตายจริงชั้นจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนน
ตายแล้ว
ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"คุณครับ"
"คะ"
"ไปดื่มกาแฟกันมั้ยครับ"
"เอ่ออ ได้คะ เพื่อเป็นการขอบคุณที่คุณบอกขนาด เอ้ยsize กางเกงใน ขอเลี้ยงนะคะ " เรื่องอะไรละ ดิชั้นต้องจัดการข่มไว้ก่อน
"ยินดีคะ"
หลังจากนั้นดิชั้นกะพี่ต้นเราก็คบเป็นแฟนกัน ได้เพราะเหตุการณ์กางเกงในวันนั้นคะ ส่วนจะไปคบกันตอนไหน ม่ะบอกคะ
อิอิ
แต่แฟนดิชั้นม่ายช่ายบุรุษในโลกที่สามนะคะ จิงๆแล้วเป็นผู้ชายคะ ดิชั้นยืนยัน แต่มาเล่นด้วยเพราะเป็นเพี่รหัสของนายนิว
อิอ
ตอนแรกนึกว่ากิ๊กกัน (ไปนิววมันโกหกคะ จริงๆเป็นแค่พี่รหัส อย่าไปเชื่อมันนะคะ)
แล้วเราก็...................
คบกันละคะ
เห็นมะคะ
สาวสวยอย่างดิชั้นก็มีชายหนุ่มเป็นแฟนเหมือนกัน
อิอิ
ไปละคะ
นี่ละคะ ชีวิตนางเอกอย่างดิชั้น
ไว้มาเล่าอีกนะคะ
อัพรอบสุดท้ายมั้ย
ไม่รู้ครับ
ตอนนี้ไปแล้ว
:3123: :man1:
-
เก่ง เดี๋ยวนี้เก่งสมชื่อจริงๆ
จัดการนัทซะไม่กล้าหือเลย
นัทก้อน่าโดนลงโทษจริงๆแหละ มาโกหกทำไม
มีตอนพิเศษของมดด้วยแฮะ หุหุ
บวก 1 ให้อ๋อมจ้า ขอบคุณนะ
คืนนี้เชียร์ดิวด้วยคน เชียร์ดิวกันทั้งที่บ้าน ทั้งที่กระทู้นี้ เหอๆๆ
-
:m20: :m20: :m20:
ยายมดนี่สุดยอดเลยอ่ะ o13กล้าได้ขนาดเนอะ
-
เจ๊มด สาวมั่นเจงๆ ขอคาราวะ อิอิ
ถ้ายัยหวานทำตัวไม่ดี
เจ๊มดจัดการเลย :beat:
อิอิ
-
+1ให้ึคนแต่ง
ดูมดจะเปรี้ยวใช้ได้เลยนะเนี่ย
อิอิ
-
สนุกจริงๆ :z2:
-
:a5: :a5:
-
นัท นิสัย :angry2:ไม่ดี....
-
:-[ :o8: :o8:
-
:laugh: สรุปเจ๊มดฮาแตกกว่าเพื่อน สะใจมากมายที่เก่งเล่นงานนัทซะหมอบเลย แต่ความดีความชอบนี้ต้องยกให้กับนิวเลย รู้ไปซะทุกอย่าง แสบจิงเพื่อนเก่งนิ
-
หายไป 2 วัน อัพเยอะเลย ฟิตจริงๆ ตกลงชีวิตนายนัทโดยข่มไปตลอดแน่ สมน้ำหน้า :m20:
มดความจริงแล้วเป็นคนฮาแตกแบบนี้นะเอง :laugh:
-
รีบๆมาต่อไวไวน้า
:pighaun:
-
:z2: :z2: :z2:
+1 ให้อ๋อมขยันอัพอย่างแรงกว่าจะอ่านตามทันเหนื่อยเลย อิๆ
แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ
-
"มด"
"ว่าไงเก่ง"
"นี่แก...."
"อะไร คนกำลังยุ่ง"
"มด จะหันมามั้ย"
"เอออ......................... ยุ่งกะชีวิตชั้นจริง"
คือตอนนี้คุณเพื่อสุดประเสริฐของผมกำลังคุยอยู่กับว่าที่สาละมีมันครับ แต่ดันนัดผมมาเจอที่ร้านอาหารแล้วเธอก็คุยโทรศัพท์ตลอดเลย จนผมเริ่มรำคาญ
"ถ้าแกจะคุยก็ไปคุยที่บ้านกะว่าที่สาละมีแก แต่นี่นัดมากินข้างก็ต้องคุยกะชั้น"
"ทำไมยะ นิวยังไม่มา ชั้นก็คุยฆ่าเวลา"
"อ้าววว??? แล้ว ตรูละ" เก่งเริ่มใช้คำหยาบกะแม่เพื่อนสาวคนนี้แว้วว
"แกก็คุยกะสาละมีแกสิ นัทอะ แกโทรไปยังไงมันก็คุย"
"เอออ ........ มันก็คุยกะชั้นละ งั้นชั้นกลับไปคุยก่อนนะ" เก่งลุกขึ้น
"เอออ แค่นี้เอง แหมก็คนมันกำลังอินเลิฟ เห็นใจหน่อยสิยะ"
"เออ................ เบื่อวุ้ย "
"อะไรยะ "
"แล้วนัดมาเพื่ออะไรวันนี้"
"แหมม เดี่ยวรอนิวก่อน"
"รอมันทำไม"
"ก็เรื่องนี้มนต้องให้ผู้รู้เขาแสดงความคิดเห็น"
"เอออ"
มาแล้ววววววววววววววววววว
"สายตลอด"
"แหมคุณเก่ง ก็มัวแต่ไปรับคุณชายกัสลูกใครก็ไม่รู้ไปว่ายน้ำ"
"ได้ข่าวว่าน้องฟางลูกใครก็ไม่รู้ก็ไปด้วย"
"แหมมมม เดี๋ยวนี้ไม่ได้เลยนะ"
"แล้วนี่อยู่ไปไหนกันหมด""
"ให้เอมเอาไปเล่นที่ทำงานนัท ไปเฝ้าผัวว เอ้ยย พ่อ"
"เออ ขอบใจนะ"
"นี่แกสองคนจะมานั่งคุยกันใช่มั้ย"
"อ้าวมด นึกว่ายังไม่มา ขอโทษพอดีคุยเรื่องลูกๆกันอยู่ๆ"
"เออ ช้นไม่มีลูกนิ มันเลยอยู่นอกสายตาของแกสองคน"
"ก็รีบหาสิ"
"นี่ หาได้ง่ายๆป่านี้ชั้นได้ลูกเป็นโหลแล้วมั้ง"
"มด นี่แกเป็นแม่พันธุ์ชั้นดีจริงๆเลยนะ"
"นิว"
"โอ๋ ล้อเล่น ชะนีน้อย หอยสังข์"
"นิว"
"นี่กูรู้แล้วว่าชื่อนิว นังมด"
"นิว"
"โอ๋ ยอมแล้วครับ คุณหญิงมด"
"เอออ ให้มันได้อย่างนี้เพื่อนชั้น"
"มีรัยว่ามา"
"คือว่า ................ เรื่องมันแบบบ ว่า ....แบบว่า แบบ"
"จบ........ นิวเราไปหารัยกินกันมั้ย เบื่อยัยนี่เต็มทนแล้ว มาถึงก็โทรสับ พอเพื่อนมาก็กัดเพื่อน"
"เก่งงงง"
"โอ๋ ตกลงเรื่องมันว่าไง ถ้าไม่เล่า จะได้กลับ"
"คือว่า คือ คือ แบบว่า คือ..................."
"มด นังมด"
"จ้า คือเรืองมันเป็นแบบนี้นะ บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"อืมเรื่องมันอย่างนี้นี่เอง" นิวทำท่าทางเข้าใจ
"อย่าบอกนะว่าแก ไปตกหลุมรักพี่ต้นที่แผนกขายกางเกงลิงผู้ชาย"
"จะเก่ง คือมันแบบว่า แบบว่า "
"แบบว่ารัย"
"พี่ต้นเข้าโรแมนติคมากเลยนะ"
"อืม แกก็เลยไปถามขนาดเค้า"
"แหม ชั้นคิดไม่ทันนิ"
"คิดช้าเนอะ" นิวพูดขึ้น
"แหมม เค้าเรียกว่า บุพเพสันนิวาส"
"อาละวาดละสิ"
"ทำไมพูดงั้นนิว"
"นี่แกอย่ามายุ่งกะพี่รหัสตรูนะ"
"อ้าว นิวไหนนิวบอกเก่งว่าเป็นอดีตกิ๊ก"
"เอ่อออออออออออออออออออ คือว่าจริงๆแล้วไม่ได้กิ๊กหรอก อิอิ พี่ต้นเค้าชอบแกอ่ะ เก่ง"
"ชอบชั้น"
"เมื่อก่อนจะ แต่พี่เขาไม่ได้เป็นเกย์นะ เค้าบอกว่าเขรู้สึกดีๆกะแก"
"หรอออออออออออออออออออออ" มดลากเสียงยาว
"เออ อีนังมด แต่เอ้ ทำไมน้าา ถึงมาตกหลุมนางมดได้ ทั้งๆที่พี่นิวชอบคนเรียบร้อยอย่างเก่ง มากกว่าชะนีก๋ากั่น" นิวปรายตาไปที่มด
"เรื่องอย่างนี้มันต้องมีกลวิธี ย่ะ"
"แกใช้ยังไงว่ะ บอกหน่อยดิ" นิบอยากรู้
"แกอยากรู้ไปทำไม"
"เออ ไม่อยากรู้ก็ได้วะ"
"ตกลงที่ต้นม่ะได้เป็นกิ๊กเก่าแกช่ายป่ะ"
"ก็เออนะสิ เป็นแค่พี่น้อง เกือบท้องชนกัน ถ้าช้นไม่ไปทำแม่น้องฟางท้องก่อน"
"ให้มันนได้อย่างนี้ิสิ"
"เอออ"
"แ่ค่นี้ใช่มั้ยที่อยากรู้"
"ย่ะ อยา่กรู้แค่นี้ เพราะช้นกะพี่ต้นจะแต่งงงานกันเดือนหน้า........ฌลยมาบอกเพื่อนไว้ก่อน และมาถามความแน่ใจจากแกด้วย"
"ห๋าาาาาาาาา นี่แกจะแต่งงานแล้วหรอ"
"ใช่สิยะ ชั้นจะแต่งท เพราะความฝันของชั้นคือ เป็นคุณแม่ยังสาว พอแก่ตัวจะได้ควงลูกไดที่สำคัญชั้นขี้เกียจเลี้ยงลูกแกสองคนแล้ว"
"เออ ย่ะ " นิวพูด (นิวเริ่มสาวแล้วครับ)
"ยินดีด้วยนะะ"
"ขอบใจมากเก่ง"
"ยินดีด้วย พี่ซาไพร่ เอ้ย สะใภ้"
"เออ ใจว่ะ"
"จัดงานวันไหนหรอ"
"อืม ก็วัน............ที่................"
"มีอะไรให้ช่วยมั้ย"
"คำนี้ที่ชั้นต้องหการจากเธอเลยเก่ง"
"หือออออออ"
"ช่วยเป็นเพื่อเจ้าสาวใหหน่อย"
"ห๋าาาาาาาาา ชั้นหรอ"
"เออ นะสิ"
"จะดีหรอ"
"ดีๆๆๆ"
"แต่งชุดรัย"
"ชุดที่แกใส่แต่งงาน"
"เอาจิง"
"เออ"
"ก็ได้"
"มีเรื่องรบกวนอีก ทั้งสองคน"
"จะเอาอารัยอีก"
"ชั้นจะเอาน้องกัสกะน้องฟางถือกระโปรงให้ชั้นตอนเข้าโบสถ์"
"ใช้บูกตรูอีก เอาพี่ตรูไปแล้วทั้งคน" นิวเริ่มหมั่นไส้ว่าที่เจ้าสาว ที่แย่งพี่รหัสสุดที่รักของเขาไป แต่ต้องการแหย่เล่นมากกว่า
"นะนิว นะเก่ง ชั้นอยากให้หลานทั้งสองช่วย"
"ก็ได้/ เออได้
ไปละ
มาอัพเล่นๆๆ
อิอิ
-
ฮ่าๆๆๆ น่าร๊ากกกกกกกกกกกันจังเรยๆๆๆๆๆ หุหุๆๆๆ
รีบๆๆมาอัฟต่อนะคร้า หุหุๆๆ หนุกมากมายเลยเรื่องนี้ คิกๆๆๆ
แต่ว่านัทนะ เฮ้อออออออ ชักจะเซงๆนัทแระ ชิชิ ถึงจะหยั่งงั้นก็เถอะนะ เฮ้อออ
ถ้าเราเป็นเก่งนะ ไม่ทงไม่ทนมันแร้วTT^TT ชิชิ
แต่ตอนนี้นี้เหมือนจะฮ่าๆ มากกว่านะ ฮ่าๆๆๆ
ก็ดีละ ไม่เครียดดี คิกๆๆๆ
รีบๆๆมาอัฟต่อนะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
รออยุ่เสมอฮะ o13
-
ผ่านพ้นความโหดร้ายมาได้ ก็เริ่มฮาๆ แต่...ผมคิดว่าคนเขียนต้องกลับมาโรคจิตอีกแน่ๆเลย ไม่เชื่อว่าจะสบายใจไปได้นานหรอก ชิ
+1 ให้แก่ความโรคจิตของคุณอ๋อม :laugh:
นิว เก่ง มดจงเจริญ
-
น่ารักจริง
อารายจะรวดเร็วขนาดนี้
เหมือนคบเมื่อวาน
วันนี้ดชแต่ง
อิิอิ
แล้วจะรออ่านนะอิอิ
-
หน้ารักมากมาย
อิฉาจังอะ
-
โอเช
-
ชักอยากรู้มดทำไง ถึงคว้าที่ต้นไปครองได้ 555 :laugh:
-
จาแต่งกานไวจังเยย
แต่ฮาดี
:m20:
-
วันนี้ไม่มาต่อเหรอครับ :o10:
-
อ๊ากๆๆๆ
เจ้มดแต่งงาน
-
ยางไม่มาอีกหรอเนี่ย
รอ ร๊อ รอ
:serius2:
-
"เก่งครับ"
"ครับนัท"
"อยู่ไหนครับ"
"อยู่กะมด กะเกม ทำมายหรอ"
"ป่าวครับ คิดถึงเลยโทรมา :o8: :-[ :impress2:"
"..........................."
"เก่งครับ"
"อืม"
"เดี่ยวนัทไปรับนะครับ"
"ก็ได้ครับ นัทมารับที่........นะครับ"
"ครับผม"
"มด นิว"
"ว่างไงยะ"
"คือว่า เดี่ยวนัทจะมารับเราแล้ว"
"อ่าว ไม่ไปเที่ยวด้วยกานหรอ"
"ไม่ละ เพราะว่าเดี่ยวต้องเอาน้องกัสเข้านอนด้วย"
"ย่ะ คุณแม้ คุณแม่ๆๆๆๆๆๆ"
"มด......."
"ยัยมด แกก็อย่าไปแซวมันสิ"
"ทำไมยะ อย่าบอกว่าแกจต้องกลับไปเอาลูกเข้านอนอีกคนนะ"
"ก็ใช่นะสิ ถ้าชั้นไม่เอาเข้านอนใครจะเอาเข้านอน ทั้งพ่อทั้งลูกเลย"
"อ้าว แล้วสาวสยอย่างชั้นทำไงอ่า"
"ก็ไปหาว่าที่สามีแกสิ ให้มารับไปกินข้าว แล้วก็ไปเที่ยว แล้วก็ไปทำอะไรก็ไป"
"ย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วแกไม่อยากคุยกะพี่รหัสแกหรอ"
"เออ ไม่ดีกหว่า ไหนๆพี่ต้นเขามีเจ้าของแล้ว ไว้เจอกันใหม่ดชก็ได้ วันนี้เย็นแล้ว ช่ายมะเก่ง"
"อืม แล้วเจอกันนะมด ขอแสดงความยินดีด้วยนะ"
"ขอบใจเก่งมากนะจะ"
"ไปละ บะบาย"
...............................................................
"ถึงบ้านสะที งว่งจังเลยเก่ง"
"ก็ไปนอนสิครับ นัท"
"ไม่อาว เก่งไปนอนด้วยกัน"
"ไม่ เดี่ยวรอเกม มาส่งน้องกัสก่อนครับ"
"อีกตั้งนาน เก่งมานอนเป็นเพื่อนนัทก่อนนะครับ"
"ไม่อาว นัทอย่าดื้อดิ"
"นะครับเก่ง"
"ไม่อาว"
"นะครับ ที่รัก นะครับ"
"ก็ได้ นอนอย่างเดียวนะ"
"อืม ครับ
"สัญญานะ"
"สัญญาครับ"
"งั้นก็ได้"
"เก่งครับ"
"หึ"
"อาบน้ำก่อนนอนมั้ย"
"ไม่อาว นัทไปอาบสิครับ"
"เก่งอาบให้นัทหน่อยนะครับ"
"นัท อย่ากวนดิครับ"
"นะครับ ที่รักของนัท"
"ก็ได้"
เห้อ ชีวิตผม เป็นแบบนี้ละครับ มีลูก1 คน บางครั้งก็เหมือนมีลูกสองคนในคราวเดียวกัน นี่ก็ต้องไปอาบน้ำให้ทีรักอีก โตเป็น........แล้วยังไม่รู้จักอาบน้ำเองอีก เห้ออออออออออ
"เอ้า ถอดเสื้อผ้าสิครับนัท"
"เก่งถอดให้นะ"
ผมค่อยๆถอดเสื้อผ้าให้กับนัท ตอนนี้เหลือปราการด่านสุดท้าย ผมค่อยๆลูดกางเกงชั้นในลง แล้วให้นัทลงไปนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำที่มีฟองสีขาวที่เต็มไปทั่วบริเวณอ่าง แล้วความคิดดีๆก็เกิดขึ้น อิอิ
ผมค่อยๆ ถูไปทั่วร่างกายของนัท เริ่มตั้งแต่บริเวณลำคอ ค่อยๆลงมาเรื้อยๆ ถึงบริเวณนมทั้งสองข้าง ลงมาถึงบริเวณท้อง ค่อยๆลูบลงไปขาทั้งสองข้าง โดยเว้นส่วน ตรงนั้นของนัทไว้ ไม่ไปจับต้องในส่วนนั้น (แต่เอามือไปโดนนิดๆ )
"เก่งครับ"
"หึ"
"ล้างน้องชายให้นัทหน่อสิครับ"
"ไม่เอา นัทจับเองดิ"
"นะครับเก่ง"
"ม่ะเอา"
"งันเดี่ยวนัทไปให้คนอื่นล้างให่นะครับ"
"ก็ลองดูสิ"
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ผมเอามือไปบีบส่วนตรงนั้นของนัท (ทำให้มันเหี่ยวลงเลยครับ"
"เชอะ"
"เก่งอ่า เดี่ยวเก่งก็ไม่มีใช้"
"ไม่เป็นไร ไปใช้ของคนอื่นก็ได้"
"เก่งงงงงง"
"อะไร"
และแล้วไนทบ้า มันก็ปล้ำผมคาห้องน้ำเลยครับ
ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นว่าผมกับมันเปลือยเปล่าอยู่ในอ่างอาบน้ำสองคน
"นัท ไม่เอา"
"เก่งอยู่เฉยๆดิครับ"
"ก็ไอนั่นมันแทงที่ขาอ่านั้งไม่ได้" ผมนั้งซ้อนนัทอยู่
"งั้นก็เอาเข้าไปสิครับ จะได้นั่งได้" ว่าแล้วนายนัทมันก็เอาน้องชายของมันเข้าไปในร่างกายผมคครับ ทั้งๆที่ผมมนั่งซ้อนมันอยู่
"นัท เก่งเจ็บ"
"ทนหน่อยนะครับ"
"อืมม"
"เก่งครับ นัทไม่ไหวแล้ว"
"อืม เหมือนกันครับ"
"อืม "อ้ว อู้ๆๆๆ อ้าๆๆๆ (จินตนาการเอาเอง)
....................................................................
-
:pig4:ค้าบ
เช้ามาก็ได้อ่านเลย
หวานปนหื่นสะจายวัยรุ่น
รอตอนต่อนะค้าบ :กอด1:
-
อ๊ากๆ สดๆ ..
:jul1: :jul1: :jul1:
-
:z1: ช่วงนี้นัทเลยเรียบร้อยขึ้นมาทันตาเลย
-
ซาหวาดดีคราบบ
หายไปนานเนื่องจากงานหนักมาก คือไปเจอเรื่องที่ม่ะค่อยดีเกี่ยวกับงานอ่าครับ
เลยม่ะได้อัพ ส่วนเมื่อวานไปกินหมากะทุมาเลยม่ะได้อัพอิอิ
เริ่มเข้าเรื่องส่วนตัวมากละ
ไปอัพกานดีกว่า
ไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"คุณพ่อคาบบบ น้องกัสกลับมาแล้วครับ" เด็กน้อยนามว่ากัสกำลังเคาะประตูอยู่หน้าห้องของพ่อ ถึงแม้ว่าประตูจะไม่ล๊อค แต่เด็กชายทุกครั้งเพราะนี่คือคำสั่งของพ่อที่ชื่อว่า ..........นัท (เฉพาะเข้าห้องพ่อ)
"กลับมาแล้วหรอลูก"
"ครับ"
"กินอะไรมารึยังครับ"
"แล้วครับ ลุงเกม กะอานิวพาไปกินแล้วซื้อหุนยนต์ให้นอ้งกัสด้วย"
"อ่าวว แล้ววันนี้พ่อเก่งจะกินข้างกับใครดีละ"
"กินกับน้องกัสก็ได้ครับ เดี่ยวน้องกัสนั่งเป็นเพื่อน"
"ขอบคุณคราบบ เดี๋ยวพ่ออาบน้ำก่อนนะครับ แล้วจะไปกินข้างบอกพี่แดงด้วยนะครับจัดข้าวให้พ่อเก่งกับพ่อนัทด้วย"
"ครับ ..........พ่อเก่งครับ"
"ว่างไงครับ"
"ทำไมพ่อเก่งมีรอยแดงๆ เต็มตัวไปหมดเลยครับ"
"คือว่า.............เอ่ออ คือ"
"คืองี้ครับน้องกัส พอดีพ่อนัทกับพ่อเก่งเล่นกันอ่าครับ พ่อนัทเลยทำรอยแดงๆให้พ่อเก่ง" พ่ออีกคนกล่าวขึ้น พร้อมกับเดินมาหาลูกชายที่หน้าห้องอีกคน
ที่พวกเขาทั้งสองไม่ให้ลูกชายเข้าไปใยนห้อง เพราะในห้องยังมีร่องรอยของกิจกรรมเข้าจังหวะที่พวกเขาทั้งสองได้ทำกัน
"น้องกัสอยากมีบ้างอ่าครับ พ่อนัททำให้หน่อยสิครับ"
"ไม่ได้ครับ น้องกัสยังเด็กอยู่ ทำไม่ได้ลูก"
"ทำไมครับ น้องกัสโตแล้วนะ"
"ไหนๆๆ พ่อขอดูสิโตแค่ไหน" นัทเข้าไปดูที่น้องจู๋ลูก
"นี่ไงครับ ดูสิ" น้องกัสเอาอาจู๋น้อยให้พ่อทั้งสองดู
"งั้นอย่างนี้ครับน้องกัส ไว้น้องกัสมีเท่าพ่อนัทก่อน แล้วน้องกัสจะเล่นได้นะครับ"
"ก็ได้ครับ แล้วนานมั้ยครับ" น้องกัสเคยเห็นของนัท และเก่งเพราะเคยอาบน้ำด้วยกัน
"สักประมาณ 20 ปีมั้งครับ"
"งั้นน้องกัสมีเท่าพ่อเก่งแล้วเล่นได้มั้ยครับ"
"ก็ได้ครับ"
"งั้นกี่ปีครับ"
"ก็เท่ากันครับ"
"เท่ากันได้ไงครับ พ่อเก่งเล็กกว่าของพ่อนัท ก็ต้องใช้เวลาน้อยกว่าสิครับ"
"เอ่ออออออออออ งั้นสิบแปดปีก็ได้"
"ครับ แค่นี้ก็ให้น้องกัสเล่นด้วยไม่ได้ เดี๋ยวน้องกัสจะงอนนะ"
" ไม่งอนนะครับ เดี๋ยววันนี้พ่อเก่งเล่านิทานให้ฟัง วันนี้พ่อเก่งไปซื้อมาหลายเรื่องเลยนะครับ
"ก็ได้ครับ ต้องเล่ใหน้องกัสฟัง 10 เรื่อง"
"คราบผม แต่ตอนนี้พ่อไปอาบน้ำก่อนนะลูก อย่าลืมบอกพี่แดงให้เตรียมข้าวด้วยนะครับ"
"ครับผม
..................
"นัท"
"ครับ"
"ทำไมทำรอยอย่างนี้"
"ก็คนมัน หมั่นเขี้ยวนิ"
"งั้นต้องเจอนี่"
"โอ้ยยยย" เก่งกัดเข้าไปที่หัวไหล่ด้านขวาของนัทอย่างแรก
"เก่งครับ ทำไมทำอย่างนี้"
"สมน้ำหน้า"
"ก๊อกกกกกกกกกกกก พ่อนัทเป็นอะไรไปครับ"
"ไม่เป็นอะไรครับ พอดีพ่อเดินไปชนตู้ น้องกัสไปบอกพี่แดงนะครับ
"คราบบบ
"นัท"
"ครับ
"ทีหลังอย่าทำรอยแบบนี้อีก ,กเห็นแล้วมันไม่ดี
"อ้าวววว
"เข้าใจมั้ย
"ครับ
-
ชอบๆๆ
ปั้ม ลูก ทุกวัน เลย :impress2:
-
น้องกัสนี่ เจริญรอยตาม พ่ออะปะนะ
อิอิ
-
o13
จอรอตอนต่อไปคับ
อิอิ
-
พ่อนัทชอบประทับตราพ่อเก่งจังเลย
มีแต่รอยๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งหลายวัน
ได้อ่านรวดเดวละสะใจดี อิอิ
เสียดายมะได้ลงไม้ลงมือ น่าจามีตบนิดส์ๆ :beat: :beat:
รอตอนต่อไป หุหุ
-
วันนี้ผมมาทำงานกับนัทเป็นวันแรกครับ หลังจากเกิดเหตุการณ์ต่างๆ ขึ้น จริงๆเดิมผมตั้งใจว่าจะไปทำงานกับบริษัทอาของนิว แต่ว่าคุณยายเสียชีวิตก่อน และนิวมีปัญหาเรื่องพินัยกรรมที่คุณย่ายกให้นิวทั้งหมด เลยทะเลาะกับคุณอา ผมก็ไม่อยากอยู่เฉยๆ เลยมาช่วยนัททำงานด้วยครับ
"สวัสดีค่ะท่านประธาน"
"สวัสดีคราบ คุณดา"
"คุณดาครับ นี่เก่งครับ"
"สวัสดีค่ะ"
"เก่งนี่คุณดา"
"สวัดีครับ"
"คุณดา"
"คะท่าน"
"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณเก่งจะมาทำงานกับบริษัทของเรา จะมาเป็นผู้ช่วยของผม"
"คะท่าน"
"สั่งให้เด็กเอาโต๊ะทำงานมาให้คุณเก่งด้วยนะครับ อ้อ แล้วแจ้งหนังสือเวียนถึงผู้บริหารเรื่องคุณเก่งจะเข้ามาเป็นผู้ช่วยของผมด้วย"
"แต่ท่านคะ ดิชั้นเกรงว่าจะไม่สมควรที่ท่านเอาคนนอก มาเป็นผู้ช่วยนะคะ แล้วยังเอามาทำงานในห้องของท่านอีก ดิชั้นเกรงว่าจะไม่สมควรนะคะ"
"เรื่องนี้ผมตัดสินใจเองได้ครับ"
"แต่ว่า............"
"เอาตามนี้นะครับ"
"คะ"
...........................
"นัท ทำไมเลขาไม่ค่อยเชื่อฟังเท่าไหร่"
"เก่งคิดมากเกินไปรึป่าว"
"หรอ...........๐"
"ครับเก่ง คุณดาเขาเป็นลูกสาวของเพื่อนเก่าของคุณพ่อที่ร่วมตั้งบริษัทมาด้วยกัน ผมเลยให้เกียรติเขามากกว่าพนักงานคนอื่น เพราะว่าพ่อของเขาฝากฝังมา"
"อ้าว ทำไมเขาไม่ไปทำงานบริษัทเขาละ"
"คืองี้ บริษัทพ่อของเขาไปไม่ค่อยดี เลยเลิกกิจการ "
"หรอ...."
"เก่ง มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมั้ยครับ"
"ไม่หรอก....."
............................
ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"กาแฟคะท่าน"
"ขอบคุณครับคุณดา ผมขอน้ำส้มให้คุณเก่งด้วยนะครับ"
"ค่ะ .... ท่าน" นำเสียงของเลขาสาวสุดสวย รู้สึกเหมือนว่าจะกระแทกยังไงก็ไม่รู้
"น้ำส้มค่ะ คุณเก่ง"
"ขอบคุณครับ"
"คุณดาครับ ไม่ทราบว่าเรื่องที่ผมให้ตามเป็นไงบ้าง"
"อ่อ ค่ะ วันศุกร์จะมีการประชุมผู้บริหารคะ ดิชั้นจะแจ้งเรื่องเข้าที่ประชุมให้ ส่วนหนังสือเวียนแจ้งเรียบร้อยแล้วคะ"
"ก็ดี อย่าลืมระบุเป็นวาระการประชุมด้วยนะ"
"คะ"
"อ่อ แล้วโต๊ะคุณเก่งละ"
"ดิชั้นแจ้งให้ช่างมาดำเนินการแล้วคะ"
"ขอบคุณมากนะครับ"
"ด้วยความยินดีคะ" เสียงของเธอยังคงกระแทกเหมือนเดิม
........................
ผมรู้สึกแปลกๆกับเลขาคนนี้จริงๆ เลยละครับ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร รู้สึกเธอไม่ค่อยชอบผมยังไงไม่รู้ ที่สำคัญ ดูเหมือนว่าเธอจะไมพอใจที่ผมเข้ามาในห้องนี้ เหมือนกับว่าเข้ามาล่วงล้ำอณาจักรของเธอ เห้ออออ แต่ทำไงได้ละครับ ในเมื่อห้องนี้เป็นห้องทำงานแฟนของผม .............. ผมรู้สึกกังวลยังไงไม่รู้ครับ จากสายตาเธอที่มองนัท มันทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ เธอดูเหมือนจะชอบแฟนผมยังไงก็ไม่รู้ ... ไม่เป็นไรครับ แฟนผมคงไม่กล้าหรอกครับ แต่แม่เลขาสาวคนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่ไม่ธรรมดานะสิ แล้วนายนัท ที่มักจะมีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามและเพศเดียวกัน โดยตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจจะรอดแม่เสือสาวคนนี้มั้ย ........ แต่ชั้งเถอะครับ ยังไงผมก็ไว้ใจแฟนของผม ผมไม่อยากเป็นตัสวร้ายที่ตามหึงแฟนไม่เข้าเรื่อง แต่ถ้าแฟนผมเล่นด้วย หรือล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวของผมมากเกินไป มันอาจจะต้องเห็นดีกัน ผมไม่กลัวหรอกครับ ผมมีเพื่อนดี มีคนช่วย อยู่แล้ว ทั้งนิวที่รู้ทุกเรื่องเหมือนตาเห็น แล้วยังจะมีมดที่พร้อมลุยทุกงานอีก .............. แต่ไม่ได้ต้องตัดไฟแต่ต้นลมก่อน ไม่งั้นเดี่ญวชีวิตวุ่นวายอีก ลำบากเพื่อน ต้องเอาเวลาเลี้ยงลูก กับจัดงานแต่งงาน มาคอยจัดการเรื่องของผม
"นัท..."
"ครับ"
"ดูเหมือนว่าเลขาของนัทไม่พอใจที่เก่งมาทำงานนะ"
"เก่งอย่าคิดมากสิครับ คุณดาเขาเป็นคนอย่างนี้อยู่แล้ว"
"เป็นคนยังไง"
"ก็........."
"ก็อะไร"
"ก็มีบ้างที่เจข้มาวุ่นวายกับนัท บางทีก็แสดงความเป็นเจ้าของบ้างอ่าครับ"
"แล้วยังมาว่าเก่งคิดมากอีกนะ"
"ผมไม่อยากให้เก่งคิดมากนิครับ"
"แล้วคิดว่าถ้าเก่งรู้เองจะเกิดอะไรขึ้น เคยคิดบ้างมั้ย"
"เก่งอย่าโกรธนัทสิครับ นะครับ ยังไงนัทก็รักเก่งคนเดียว"
"รู้อยู่แล้วว่านัทรักเก่งคนเดียว แต่บางครั้งเลขาของนัทเขาก็ดูวุ่นวายมากไป แล้วก็ไม่ค่อยให้เกียรติเก่งเท่าไหร่นะ"
"ครับ เดี่ยวนัทเรียกเธอมาเตือนนะ"
"ไม่ต้อง เรื่องนี้เดี่ยวเก่งจัดการเอง แต่อย่าให้รู้นะว่าแอบมีอะไรกับแม่เลขาสาว นัทรู้ใช่มั้ยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น"
"ครับเก่ง นัทไม่กล้าอีกแล้ว"
"อืมดีมาก อยู่ในโอวาทดี มามะเดี่ยวให้กินนม"
"โห เก่งครับ งั้นไปก็ได้ นัทมีห้องนอนส่วนตัว เดี่ยวเราไปกินนมกินไอติม แล้วก็ออกกำลังกายกันนะครับ"
"นัท บ้า :o8: :-[ :impress2: :-[ :o8: :oo1:"
"บ้าก็บ้ารักเก่งนะครับ"
"พอๆๆๆๆๆ ทำงานไป เดี่ยวงานไม่เสร็จแม่เลขาของนัทมาแหวกอกเก่งพอดี"
"ครับผม เมียสุดที่รัก"
"นัท"
"ถ้าเก่งทำงานเสร็จมีรางวัลให้มั้ย"
"ไม่มี"
"งั้นไม่ทำแล้ว"
"ได้ๆๆๆ เดี่ยวคืนนี้อาบน้ำให้ พอใจยัง"
"ครับ สุดที่รักของผมใจดีที่สุดเลย"
แล้วเราก็นั่งจีบกันไปเรื่อยครับ ผมเห็นว่างานของนัทมันจะไม่เสร็จเลยออกมาเดินเล่นนอกห้อง อิอิ
มาเหล่หนุ่มในบริษัทหน่อยครับ ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไร ชอบมองหนุ่มๆอยู่เรื่อยๆเลย สงสัยอยู่กับนิวแล้วก็มดมากไปม้าง เพราสองคนนี้มักจะบริหารเสน่ห์ ด้วยการเหล่หนุ่มอยู่ โดยเฉพาะยัยมด มันทำให้นิวเปลี่ยนพฤติกรรมกลายเป็นเพื่อนสาวกันหมดแล้ว เพื่อนผมมมมมมมมม
"นัทครับ"
"ว่าไงครับ"
"เดี่ยวเก่งไปเดินเล่นหน่อยนะครับ"
"ครับผม"
"เอาอารัยมั้ย"
"เอาเก่งได้มั้ย"
"งั้นทำงานไป"
"ครับผม ที่รัก กลับมาเร็วๆนะ นัทคิดถึง"
"ครับผม๐
ตอนนี้ผมอยู่นอกห้องแล้วครับ มาเดินเล่นรอบๆบริษัทหน่อย อิอิ เผื่อวันหน้าวันหลังมาช่วยงานเต็มตัว จะได้ไม่หลงทางเพราะยิ่งเป็นคนหลงางง่ายอยู่ โดยเฉพาะหลงทางรัก เดินไปเรื่อยๆรู้สึกหิวน้ำ เห็นป้ายติดว่าเป็นห้องสวัสดิการของพนักงานเลยอวะไปดื่มน้ำหน่อยครับ
แต่ผมได้ยินเสียงของพนักงานคุยกันครับ และเสียงนั้นรู้สึกคุ้นๆยังไงไม่รู้ และเรื่องที่คุยกันอยู่รู้สึกว่าจะมีชื่อผมและที่รักเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
-
ต่อๆๆครับ
อิอิ
กำลังมัน
เห้ออออออออ
อิอิ
สู้ตายครับวันนี้
"นี่ดา คนที่มากับท่านประธานคือใครกันอ่า น่ารักดีนะ ยังงี้เธอก็แห้วนะสิ"
"น้อยๆหน่อยยะ นั่นอ่าผู้ชายย่ะ ยังไงชั้นก็มีสิทธิ"
"แหม ยัยดา แล้วแกเคยเห็นท่านประธานควงผู้หญิงมั้ยละช่วงนี้ เลิกงานก็กลับบ้านทันที แล้วยังโทรศัพท์ไปหาใครเกือบทุกชั่วโมงก็ไม่รู้ แล้วยังมีคุณผู้ชายคนน่านักคนนั้นเข้ามาทำงานด้วย แกแห้วแน่ๆๆ"
"นี่เธอ ยังไงท่านก็ต้องเป็นของชั้นยะ ชั้นมาตั้งนานแล้ว จะให้หมาคาบไป แด-ก ได้ยังไง"
"นี่แก ที่แกพูดแฟนท่านเชียวนะ"
"เป็นแฟนรึป่าวก็ไม่รู้ แต่แกก็รู้นิ ว่าระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง ผู้ชายแท้ๆ อย่างท่านจะเลือกใคร ดูชั้นสิออกจะขนาดนี้ ใครไม่เอาก็โง่เป็นควายแล้วละยะ เนี่ชั้นลงทุนแต่งตัวขนาดนี้ ทั้งๆที่คิดว่าน่าจะยั่วได้แล้วสิ กลับมีไอนั่นมาอยู่ด้วยได้ไง"
"นี่แก อย่าเอื้อมสูงไปหน่อยเลย ชั้นขอเตือนด้วยความหวังดี ชั้นอยู่บริษัทนี้มานาน ชั้นรู้ว่าอะไรเป็นยังไง ส่วนเธอพึ่งเข้ามาธอไม่รู้หรอกว่ามันเป็นยังไง"
"แล้วมันเป็นยังไงกันละ"
"เอ่อ คือ" จะให้เธอบอกได้ไงละ ว่าคนที่มากับท่านประธานแท้จริงแล้ว คือคนที่ท่านจัดงานแต่งงานให้ ถึงแมว่าจะเป็นผุชายก็ตาม แต่จะคิดอะไรมา เมื่อคนคนนั้นเป็นคนรักของเจ้านายเธอ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะไปพูดมาก เพราะเธอรู้ว่าเรื่องส่วนตัวของเจ้านายของเธอไม่ควรที่จะนำมาเล่าให้ใครฟัง ส่วนเรื่องที่ถามแม่เลขาสาวของเจ้านายเพราะใครๆต่างก็รู้ว่าแม่เลขาคนนี้ต้องการจะงาบท่านประธานขนาดไน เลยแกล้งถามไปงั้นๆ ไม่คิดว่าเธอจะจริงจังขนาดนี้
"ดา ยังไงชั้นก็ขอเตือนไว้นะว่า เธออย่าไปยุ่งกับท่านเลย เพราะคนที่เจ็บคือเธอ สักวันเธอคงเข้าใจ"
"ขอบใจย่ะ แต่ชั้นคิดว่าสิ่งที่ชั้นทำมันถูกต้องแล้ว คอยดูนะ ชั้นจะแกล้งไม่ให้ไอหน้าอ่อน มาทำงานได้เลย แกรู้มั้ยท่านตามใจขนาดไหน สั่งชั้นให้ทำนั่นทำนี่ให้ตลอดเลย เป็นใครก็ไม่รู้ คอยดูก็แล้วกัน"
"จะ ชั้นจะคอยดูเธออยู่ห่างๆนะจะ เพราะถ้าเธอรู้ว่าเขาคนนั้นเป็นใคร เธอจะไม่กล้าไปยุ่งวุ่นวายแน่"
"ชั้นไม่สนหรอก จะเป็นใครมาจากไหนชั้นไม่ว่า หรอกยะ แกอย่าลืมสิพ่อชั้นเคยเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทร่วมกับพ่อท่านประธานเชียวนะ"
"แต่ตอนนั้นพ่อแกก็ถอนหุ้นออกไปตอนบริษัทแย่ไม่ใช่หรอ"
"นี่แก"
"จะทำไม"
"ชั้นไม่อยากพูดกับแกแล้ว ไปทำงานดีกว่า ตอนนี้หน้าอ่อนไม่อยู่ด้วย ต้องแร่งทำคะแนน"
........................................
ในที่สุดผมกูรู้แล้วคครับว่าเลขาส่าวของนัท เขาคิดยังไงกันแน่ มันน่านัก คนอะไรไม่รู้หน้าด้านจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"อุ้ย คุณเก่ง"
"รู้จักผมด้วยหรอครับ"
"ค่ะ ดิชั้นยุ้ยคะ ที่ท่านประธานให้ช่วยจัดงานแต่งให้คุณเมื่อปีที่แล้ว"
"อ้ออ จำได้แล้วครับ สบายดีนะครับ"
"คะ สบายดีคะ"
"ยังไงผมขอบคุณเรื่องงานแต่งงานด้วยนะครับ"
"ยินดีคะ เป็นหน้าที่อยู่แล้ว"
"ครับ"
"คุณเก่งคะ ไม่ทราบว่าคุณเก่งเข้ามานานแล้วยังคะ"
"ก็นานพอสมควรครับ"
"ยังงั้นก็คงได้ยินเรื่องที่ดาพูดหมดแล้ว"
"ครับ ได้ยินเกือบทั้งหมด
"ดิชั้น..."
"ชั่งมันเถอะครับ ยังไงคุณยุ้ยช่วยดูให้ด้วยก็แล้วกัน อย่าให้คุณดาเขาทำเกินเลยกว่าหน้าที่ตัวเองก็แล้วกันนะครับ อย่างอื่นผมไม่ใส่ใจ เพราะถ้านัทเล่นด้วย นัทเขารู้ว่าจะต้องเจออะไร"
"ดิชั้น ขอโทษด้วยนะคะ ที่นำเรื่องนี้มาพูดเล่น"
"ไม่เป็นไรครับ มันทำหผมรู้ว่าเธอคิดยังไงกับผมอยู่ ยังไงขอบคุณคุณยุ้ยนะครับ ที่ช่วยแก้ต่างให้ผม
"มันเป็นหน้าที่คะ เพราะครอบครัวของท่านประธานเคยช่วยยุ่ยไว้เยอะ
"ครับ ขอบคุณครับ"
"มีเรื่องอะไรให้ช่วยก็บอกนะครับ"
"คุณยุ้ยครับ"
"คะ คุณเก่ง"
"ผมว่าผมมีเรื่องรบกวนคุณนะครับ ต่อไปนี้ คงจะต้องรบกวนหน่อย แต่ผมไม่ช่วยเปล่าๆนะครับ"
"เอ้ เรื่องอะไรคะ"
"อย่าเพิ่งรู้ตอนนี้เลยครับ ไว้เดี่ยวผมบอก
...................................................
ดูสิครับ แม่เลขาคนนี้เผยท่าแท้ออกมาหมดเลย แต่ก็ดีทำให้ผมรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
"คุณดาครับ ไม่ต้องครับ ขอบคุณครับ"
"ไม่เป็นไรคะท่านย แหม เดี่ยวดานวดให้
ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าห้องทำงานของนัทได้ยินเสียงแปลก แต่ตอนนี้ผมตั้งสติครับ รู้ว่านี่มันคงเป็นแผนยั่วแน่ๆ ทั้งยั่วแฟนผม และยั่วอารมณ์หงุดหงิดผมไปในตัว และผมคิดว่าผมไม่ต้องเล่นไปตามเกมเธอครับ คอยดู
ปึงๆๆๆๆๆๆๆ
"เก่ง"
"นัทเป็นอะไร เมื่อยหรอ ไปรบกวนคุณดาเค้าทำไม มานี่เดี่ยวเก่งนวดให้ ขอบคุณคุณดามากนะครับ เดี่ยวผมจัดการเอง เดี่ยวไปเอาน้ำผลไม่มาให้นัทด้วยนะครับ"
"......................"
"เอ้า ได้ยินเล้วก็ไปสิ จะยืนงงอะไรอยู่ละ"
"ขอโทษนะคะ คุณไม่ได้เป็นเจ้านายของดิชั้น ทำไมชั้นต้องฟังคำสั่งของคุณ
-
:z13:
จิ้มอ๋อม อิๆ
ไม่ได้จิ้มมานานละ วันนี้ขอที
อือ อ่านแล้วอยากอ่านต่ออะ แล้วจะรออ่านต่อ ไม่รู้ว่าเป็นไงต่อ :เฮ้อ:
-
แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
คุณดาอะไรเนี่ย
งานอย่าได้ยอม สอนให้รู้เบยเก่ง เอาให้เต็มๆๆ
-
อิ อิ อิ อิ ผกามาศ ชักจะมากไปแล้ว
ผกา = ดอก
มาศ = ทอง
:z6: :z6:
-
:beat: :beat: :beat:
-
มีเรื่องเข้ามากวนใจอีกแล้ว
นัทก้อช่างเกรงใจได้ทุกผู้คน เหลือเกินจริงๆ
รอดูว่าเก่งจะจัดการยายดายังไง
บวก 1 แต้มจ้้า
ปล เอาใจช่วยอ๋อมเรื่องงานด้วยนะจ๊ะ
-
นังดามันอยากจะลองของ
เก่งจัดให้มันเลย ให้รู้มั่งว่าไผเปนไผ
อิอิ
-
งานเข้าอีกแล้น เอิ๊กๆ เก่งมีเรื่องเยอะจัง งานนี้เริ่มสงสารนัท ตอนนี้...แขวนอยู่บนเส้นด้ายรอโดนเป็ดกิน อิอิ แต่งานนี้คงรอดเพราะไม่ได้เล่นด้วยงิ(มั๊ง) :laugh:
คุงอ๋อมจามาต่อไหมหว่า ค้างงงงง แกว๊กๆ
-
+1 ให้น้องอ๋อมสำหรับความขยันนะจ๊ะ
แหมนัทนี่เสน่ห์แรงสำหรับผู้หญิงจริง ๆ มีปัญหาเรื่องผู้หญิงตลอดเลย
ยายดานี่ก็ใจกล้าหน้าด้าน เสียชื่อชะนีไทยใจกล้าจริง ๆ เที่ยววิ่งไล่แย่งสามีของคนอื่นอยู่ได้
เก่งคงต้องใช้มาตรการเด็ดขาด เหมือนที่เคยจัดการกับสาว ๆ ทั้งหลายที่ผ่านมา
สงสารเก่งนะ มีแต่เรื่องให้ต้องปวดหัวและตามแก้ไขตลอดเลย จะรอตอนต่อไปจ้า ..
:pig4: :pig4:
-
จับตบเลย
-
เก่งสู้ๆๆ
-
:beat: :beat: :beat: นังชะนีหน้า...
หมั่นไส้จัง 555+
-
อารายยังไง
อิอิ
แบบว่าตอนนี้เชีนร์ดิวอยู่ครับ
เพื่อนๆอย่าลืมเชียร์ดิวด้วยนะครับบ
อิอิ
ถ้าดิวชนะ
อัพถี่มักๆๆๆๆ
อิอิ
่ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เพื่อนๆๆ
อย่าลืมเชียร์ดิวด้วยน้าคาบบบบบบบบบบบบบบบบ
อัพๆๆๆๆๆๆๆ
"คุณดา"
"นัทไม่ต้อง ได้คุณดาในเมื่อคุณไม่ไปทำเดี่ยวผมไปทำเอง ขอบอกก่อนนะครับ เรื่องในวันนี้คุรคงต้องเสียใจที่ทำอย่างนี้กับผม"
"ค่ะ ดิชั้นจะรนะคะ คุณเก่ง แต่ ชื่อ"
"คุณดา"
"นัท บอกว่าไม่ต้องไงครับ งั้นเดี่ยวเราไปทานอาหารกลางวันกันสองคนดีกว่าครับ ขอโทษนะครับคุณดาที่ไม่ได้ชวนคุณไป พอดีผมอยากไปกับนัทแค่สองคนเท่านั้น แต่เอ้ถ้าคุณอยากไปลองถามนัทสิครับ ว่าอยากให้คุณไปรึป่าว แต่ผมว่านัทคงอยากไปกินกับผมสองคนใช่มั้ยครับ นัททททททททททททททททททท"
"ครับเก่ง งั้นเราไปกันดีกว่าครับ คุณดา วันนี้ผมอยากให้คุณไปทบทวนความผิดมานะครับ ว่าคุณเสียมารายาทกับคนที่ผมรักมากกว่าตัวของผมเองมากแค่ไหน"
"งั้นเราไปกันดีกว่านัท เก่งหิวแล้วนะครับคนดี เอ้บ่ายนี้เราไปรับลูกด้วยกันมั้ยครับ พาน้องกัสไปกินไอติม แล้วก็ซื้อของเล่นให้ลูกด้วย"
"แล้วแต่เก่งคราบผม"
"อ้อ นัท เดี่ยววันหยุดสุดสัปดาห์นี้เราไปเที่ยวหัวหินกันดีมั้ยครับ หรือว่าจะไปเขาใหญ่ดี แต่เอ้ไปเยี่ยมคุณแม่ทีี่่เชียงใหม่ดีมั้ยครับ"
"ตามใจเก่งครับ"
ตอนนี้ผมสองคนทำให้นังเลขาเหมือนกับเศษผงธุลี ไปเกาะติดตามรองเท้าของเราสองคนเท่านั้นครับ ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกอยากจะกินเลือดกินเนื้อผมแน่ๆ แ่ไม่สนครับ อย่าคิดว่าจะทำอะไรผมไดนะครับ เพราะตอนนี้ผมส่งไส้ศึกเข้าไปสอดแนมแล้ว อย่าคิดว่าผมไม่รู้ทันนะ นางอิจฉาในละครตอนนี้ก็ไม่ทันผมหรอก อิอิเพราะประสบการณ์สอนให้อ่าครับ ตอนนี้คุณยุ้ยเลยกลายเป็นปาปารัสซี่ให้ผมไป
และแน่นอนว่าเธอคงได้รับผลตอบแทนที่คุ้มแน่ๆ เพราะเธอเป็นคนที่จิตใจดีใช่่มะ
.......................................................
ทางด้านชะนีดา
"ยุ้ย เธออยู่ไหน"
"อารายยะ ดา"
"นี่แก อีคุณเก่ง มันเล่นชั้นแล้ว"
"หรอ แล้วเค้าทำอะไรแกละ"
"มันทำให้ชั้น.....หน้าแตก เหมือนไม่มีตัวตนนะสิ"
"หรอ ชั้นเตือนแกแล้ว แล้วนี่แกจะทำยังไงต่อไป"
"คอยดูนะ วันที่ประชุมกรรมการบริหาร ชั้นจะจัดการเอง .....บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"แกจะเอาอย่างนั้นหรอ แกอย่าลืมนะ กรรมการบริหารก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะบริษัทของเราไม่มีหุ้นส่วน"
"แต่แกก็รู้นิว่า กฎบริษัทมันต้องขึ้นอยู่กับการตัดสินใจในรูปกรรมการ ท่านประธานก็ไม่สามารถฝ่ากฎได้"
"อืม แล้วแต่แกก็แล้วกันนะ คิดดีๆ ชั้นเตือนแกแล้ว"
"เออ ชั้นคิดดีอยู่แล้ว"
"งั้นชั้นไปก่อนนะ แฟนชั้นมารับแล้ว"
"ย่ะ"
............................
"สวัสดีครับ"
"คะ คุณเก่งใช่มั้ยคะ"
"ครับ คุณยุ้ยว่าไง"
"คือว่า.....บร้าๆๆ"
"หรอครับ ขอบคุณมากนะครับ คุณยุ้ยยยย
"ยินดีคะ ยังไงยุ้ยก็อยู่ฝั่งธรรมะอยู่แล้ว
"ครับ ..................
:z3:
-
หุหุ มันส์ครับท่านอ๋อม ปกตินิยายจะแนวๆนายเอกโดนทำร้ายตลอด แต่นิยายท่าอ๋อมสะใจคนอ่านจัง เหอๆ :z2: ขอบคุงมากๆเลยที่ทำให้อ่านแล้วรู้สึกดี (เราเริ่มโรคจิตตามคนเขียนแล้วไม๊เนี่ย)
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3: :z3:
ค้างมากค่า
น้องก็เชียร์ดิว สุดใจขาด
มาอัพอีกซํก 2 ตอนเถอะ
พรีสสสสสสสสสสสส :serius2:
-
ต่อๆๆ
ลุ้นน ดิว
ดิว
ดิวว
ดิวดิว
วันประชุมคณะกรรมการบริษัท
"คุณดา"
"คะ เตรียมวาระการประชุมเรียบร้อยแล้วนะครับ"
"คะท่าน ดิชั้นเตรียมเรียบร้อยแล้ว เอ่อ แล้วคุณเก่งละครับ"
"ทำไม มีอะไรกับเก่ง"
"ป่าวคะ คือดิชั้นเห็นว่าวันนี้เป็นวันสำคัญนะคะ นึกว่าคุณเก่งจะมารอที่ห้องกะชับท่านแล้ว"
"............."
"งั้นดิชั้นไปเตรียมเอกสารก่อนนะคะ"
"อืม.........."
.......................
"ฮาโหลนัท"
"ครับเก่ง"
"เอกสารเรียบร้อยนะ"
"ครับ ตอนนี้เก่งอยูี่่ไหนครับ"
"อ่อ คือทานขนมอยู่กับคุณยุ้ยครับ แล้วก็เตรียมเทรนงานให้คุณยุ้ยด้ว "
"ครับ ผม อย่าลืมเข้าประชุมนะครับ"
"ครับ นัทจะเอาอะไรมั้ยเดี่ยวเก่งซื้อให้"
"เอาเก่งสิครับ รีบๆขึ้นมา นัทคิดถึงจะแย่อยู่แล้ว"
"ไอนัทบ้า ยังมาทะลึ่งอีก เดี๋ยวโดน"
"ครับ ที่รัก รีบๆนะครับ"
"ครับผม
..........................
ร้านกาแฟ
"คุณยุ้ยครับ"
"คะคุณเก่ง"
"เรียบร้อยนะ"
"คะ ดิชั้นเตรียมเอกสารเรียบร้อยแล้ว"
"งั้นก็เตรียมตัวเป็นเลขาท่านประธานคนใหม่เลยนะครับ"
"คุณเก่งว่าไงนะคะ"
"คือว่าผมอยากให้คุณยุ้ยมาเป็นเลขาผมกับนัทครับ"
"แล้วดาละคะ"
"ไทม่รู้เหมือนกันครับ ไว้ค่อยคิด"
"อ่าว คุณเก่ง"
"ล้อเล่นครับ ว่าจะเอาไปอยู่ที่โรงงานที่่ชลอ่าครับ แต่ถ้าทำตัวดีก็อาจจะเลี้ยงไว้ แต่ต้องดูว่าจะมาฉกรึป่าว"
"แหมคุณเก่งนี่ร้ายไม่ใช่ย่อยเลยนะคะ"
"คุณยุ้ยอ่า แหมว่าผมเป็นตัวร้ายเลยนะคะ"
"ไม่ใช่คะ คุณเก่งเหมือนนางเอกสมัยนี้ไม่รอให้นางอิจฉามาทำร้ายก่อน"
"คุณยุ้ย ผมเป็นผู้ชายนะครับ"
"อุ้ย ขอโทษคะ""
"งั้นเราชึ้นไปดีกว่าครับ เดี๋ยวจะโดนใส่สีตีไข่อีก แค่นี้ผมก็ดูไม่ดีในสายตาของกรรมการบริหารแล้วมั้งครับ"
"แหมคุณเก่ง มีอะไรอยู่ในมือคะ ยังกลัวอีก"
"คุณยุ้ย มันต้องสร้างภาพหน่อยสิครับ เดี่ยวคนไม่เชื่อถืิอ"
"งั้นไปกันเถอคะ
...........................
ณ ห้องประชุม
ดิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จิ้มน้องอ๋อม
ต่ออีกจ๊ะ
-
เอ่อ....เอาเข้าไป :เฮ้อ:
เจอโรคจิตกำเริบอีกแหละ
ไม่ต้องมา ดิวๆๆๆ เลยนะ
ปล่อยให้ค้างได้อีก
รอค้าบ รออ่านต่อ
:pig4:
-
ต่อๆพี่ออมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :angry2:
เชียร์ดิววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาต่อด่วนเลย
ดิวววววววววววววววววววววว :m31:
-
ดิวด้วยอีกกกคนนนน
-
:z1: :z1: เพิ่งเคยเข้ามาอ่าน ไม่รุเรื่องนิจะเป็นไงต่อไป รอ รอ รอ
-
ิ[ดิวๆๆๆๆๆๆ][ดิวๆๆๆๆ]
แงๆๆๆ ไดคาแนนน้อยกว่าตั้งสี่คะแนนน
เพื่อนๆๆช่วยดิวด้วยน้าาา
ดิวๆๆๆๆๆง
ดิวๆๆๆๆๆๆๆ
ต่อๆๆๆๆ
เดี่๋ยวคนแต่งนอนไม่หลับ
อิอิ
ต่อๆๆๆๆๆ
ดิวๆๆๆๆ
ดิวๆๆๆๆ
ไปโลดดดดดดดดดดดดดด
ณ ห้องประชุม
"คุณลุงคะอย่าลืมนะคะ ที่ดาขอร้อง"
"จะหนูดา พ่อหนูเคยช่วยลุงไว้เยอะ
"คุณอาคะ อย่าลืมนะคะ"
"ครับ
" คุณป้าคะ คุณเก่งไม่ได้เรื่องจริงๆนะคะ คุณป้าอย่ายอมนะคะ"
"จะหนูดา
"อุ้ยท่านประธานมาแล้ว ขอตัวนะคะ"
"สวัสดีคะ ทุกท่าน วันนี้เป็นการประชุมกรรมการบริหาร ในวานระพิเศษนะคะ คือคุณ............ ท่านประธานจะเสนอชื่อผู้ช่วย ทำหน้าที่รองประธานนะคะ และตอนนี้ท่านประธานมาถึงแล้วคะ ดิชั้นขอกราบเรียนชเญท่านประธานเปิดการประชุมคะ"
"สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้ผมมาเปิดการประชุมครั้งนี้ มีการเปลี่ยนแปลงเรื่องเล็กน้อยนะครับ เอาไว้ให้คุณ..............(เก่ง) มาพูดคุยกับทุกท่านนะครับ ขอเชิญ"
"เดี่ยวครับ คุณนัท ทำไมต้องให้คนนอกมาพูดก่อนละครับ"
"ขอให้ทุกท่านฟังก่อนนะครับ เพราะว่าตอนนี้เรื่องเปลี่ยนไปแล้ว ส่วนเรื่องอะไร ไว้ให้คุณ..........(เก่ง) มาคุยรายละเอียดดีกว่าครับ เพราะตอนนีผมไม่มีสิทธิ์แล้วนะครับ"
"หมายความว่ายังไงคะ ท่าน"
"หมายความตามที่ผมบอกละครับ แล้วอีกอย่างคุณดาครับ ขอให้กรรมการบริหารแสดงความคิดเห็นนะครับ คุณควรที่จะทำหน้าที่ของคุณให้ดีนะครับ"
"คะท่าน"
"สวัสดีครับ ผม....................(เก่ง)"
"ขอโทษนะคะ เป็นอะไรกับคุณหญิง....(ย่าเก่ง)แล้วก็คุณกรคะ"
"ผมเป็นหลานชายและลูกชายของท่านทั้งสองครับ"
"หลานชายคนโตใช่มั้ยคะ ที่บอกว่าได้รับสมบัติจากคุณหญิง (ย่า) "
"คนเดียวกันละครับ"
"คะ ดิชั้น เพ็ญศรีนะคะ เป็นเพื่อนเก่่าของคุณกร"
"ครับ สวัสดีครับ คุณน้า"
"แหม คุณเก่ง ดิชั้นอายุเยอะกว่าคุณกรอีกนะคะ เรียกป้าดีกว่า"
"อ่าวหรอครับ พอดีเห็นว่ายังสาวอยู่อ่าครับ เลยเรียกคุณน้า"
"แหม คุณเก่งก็"
"อึมมมม" นายนัทเตือนขึ้นเพราะกลัวคนรักจะเม้าเพลิน
"อ่อ ขอโทษครับ เดี่ยวเราค่อยคุยกันนะครับ คุณป้า คนแถวนี้ดุแล้วครับ"
"คะ"
"คืองันนี้ผมจะมาขอแจ้งให้ทุกท่านทราบว่า ต่อจากนี้ไปบริษัทแห่งนี้จะเปลี่ยนชื่อเจ้าของแล้วนะครับ "
"s;aogjuagiawg
oaw
foagfo=awfow=OTFW=-GOW[]PGLW[GO=-WOGRKGJBVPEOIKE[PGJ"
"อย่าพึ่งตกใจครับ บริษัทของเราไม่ได้เจ้งนะครับ แต่ว่าแค่เปลี่ยนชื่อเจ้าของผู้ที่ถือหุ้นใหญ่เฉยๆๆ"
"หมายความว่ายังไงคะ" นังดาถามขึ้น
"อยากรู้แล้วหรอครับ คุณเลขา คือว่าตอนนี้บริษัทของเรา มีการโอนถ่ายหุ้นกันนิดหน่อยครับ คุณนัท ยังคงถือหุ้น 20 เปอร์เซ็นต์"
"แล้วที่เหลือละ"
"ขอโทษนะครับ คุณเลขา ผมยังพูดไม่จบ กรุณารักษามารยาทด้วย"
"คะ"
"หุ้นที่เหลือ เป็นชื่อของผมครับ"
"หมายความว่านยังไง"
"นี่คุณเลขาครับ กรูณาอย่าสอดแทรกนะครับ มันเสียมารยาท"
"ขอโทษคะ"
"หุ้นในส่วนของคุณนัทเป็นชื่อของผมและคุณนัทถือร่วมกัน ส่วนที่เหลือเป็นชื่อผมคนเดียวครับ ขอแจ้งเท่านี้"
"อย่างนี้ก็ต้องเปลี่ยนประธานสิคะ" คุณน้าเพ็ญศรีพูดขึ้น
"ไม่ครับ ไม่เปลี่ยน คุณนัทยังคงเป็นประธานบริษัทเหมือนเดิม ส่วนผมจะมาดูแลงานบางส่วนร่วมกับคุณนัท เท่านั้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ยกเว้นอาจจะมีการปรับเปลี่ยนบางตำแหน่ง (เก่งใช้หางตามองไม่ที่แม่เลขาอดีตเสือสาว) แล้วผมจะมาบอกทุกท่านเองครับ"
"แล้ว.............มันจะยังไงต่อครับ"
"ทุกอย่างยังเหมือนเดิมครับ ผมกับคุณนัทจะดูแลร่วมกัน ที่คุณนัทโอนหุ้นมาให้ผมเพราะว่า เขาอยากจะให้ผมเป็นคนดูแลทรัพย์สินของเขาท้งหมดครับ แต่ผมขอไว้บางส่วน เพราะว่าจะต้องใช้ในการบริหารงานที่นี่ "
"อ้าว ทำไมคุณนัทต้องโอนทรัพย์สินให้คุณเก่งคะ"
"อยากรู้หรอครับคุณเลขา อันนี้เป็นเรื่องส่วนตัวนะครับ แต่ถ้าอยากรู้ผมจะบอกให้ครับ ผมกับนัทแต่งงานกันแล้ว ด้วยความเห็นชอบของผู้ใหญ่ แต่เราไม่ได้จดทะเบียนกัน เพราะว่าจดไม่ได้ เพราะว่าเราทั้งคู่เป็นผู้ชาย ส่วนลูกของคุณนัทผมจดทะเบียนเป็นบุตรบุญธรรมแล้วนะครับ เราเลยดูแลลูกร่วมกัน อ้อออ แล้วผมเป็นคนให้นัทยกทรรัพย์สินทั้งหมดมาให้ผมด้วยความจริงใจนะครับ ที่ทำอย่างนี้เพราะกันคนบางคนที่อยากได้เงินของแฟนผมแล้ว................ เลยทำทุกวิถีทาง ผมก็เลยตัดไฟแต่ต้นลม ถ้าจะเอาไปก็เอาไปแต่ตัว ............ ส่วนเงิน เป็นของผม"
"ต้ายๆๆตาย หนูเก่ง นี่แรงจริงๆนะคะ"
"ผมถือว่าเป็นคำชมนะครับ ที่นัทเขา่ทำอย่างนี้ เพราะว่าเขาต้องการให้เป็นเครื่องยืนยันว่า เขามอบทุกอย่างให้ผมได้ ไม่ใช่เป็นการข่ม คนรักของตัวเอง แต่อย่างใด"
"ทุกคนรับทราบแล้วนะครับ"อดีตเจ้าของบริษัทกล่าวขึ้น
"ค่ะ/ครับ"
"เป็นที่รับรู้แล้วนะครับ ทุกท่าน ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะครับ ส่วนเรื่องการโยกย้ายตำแหน่ง สัปดาห์หน้าเราค่อยมาคุยกันนะครับ ว่าจะเอายังไงดี แต่ตอนนี้ผมขอไปจัดการธุระของผมก่อน ...........ขอปิดการประชุมครับ
"ยินดีด้วยนะคะ/ครับ"
"ขอบคุณครับ"
ตอนนี้กรรมการบริษัทเข้ามาแสดงความยินดีกับผมครับ แหมมม :o8: :-[ รู้งี้ให้นัทเปิดตัวตั้งนานละ
อิอิ แต่เดี่ยวต้องไปจัดการก่อนน
"คุณดาครับ"
"คะท่าน"
"แหมเปลี่ยนสรรพนามเชียวนะ"
"เอ่อ คุณเก่งคะ ดิชั้นขอโทษ"
"มันจะดีหรอครับ คุณมาขอโทษผมได้ไงครับ"
"คุณเก่งคะ"
"เชิญที่ห้องครับ
...................
ไปละ
-
เรื่องนี้แสดงให้เห็นความเปลี่ยนแปลงของนายเอกเลย
จากยอมคน กลายเป็นไม่ยอมคน
+1ให้คนเขียน ขยันจริงๆค่ะ
-
อยากจะบอกว่า.....
เมื่อคนเขียนขยัยโพส คนอ่านอย่างผมก็ขยันอ่าน
ว่ะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
แบบนี้ชอบคับโพสเยอะๆโพสบ่อยๆ
:pig4: :pig4:
-
up เยอะชอบบบ
-
o13 o13 o13
อ๋อม ขยันลงเรื่องมากมายไม่แน่
ถ้าเรื่องนี้อยู่ยาวอาจได้มีโหวตให้ตอนปลายปีนี้นะเนี่ย อิๆ
แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ
-
:really2:
-
สะใจเชียว
นังดาหน้าด้าน
-
สะจายยยยยยย
-
:call:up up up up...........................
:call:ดิว ดิว ดิว ดิว.........................................
-
ถูกใจ ๆๆ
:laugh: :laugh:
-
เริ่มน้ำเน่า ยังไงมะรุ้
แต่ก้อชอบ :laugh: :laugh: :laugh:
ปล.เชียร์พี่ดิวเหมือนกัน วันนี้ลุ้น
-
+1 เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
สะใจ ค่ะ สะใจ เก่งเราเริ่มเก่งสมชื่อแล้ว โดนกระทำมาเยอะแล้ว สมควรที่จะเป็นฝ่ายกระทำคนอื่นบ้าง
และเป็นการกระทำที่สมควรเสียด้วย เพราะมันเป็นเรื่องที่ถูกต้อง ชอบจังค่ะ ยินดีกับเก่งด้วยที่สามารถ
แก้ปัญหาลงได้ด้วยตัวเอง เข้มแข็งขึ้นมาก ไม่ต้องใช้ตัวช่วยพวกเพื่อนรักเช่นตอนที่ผ่าน ๆ มาเลย
ขอปรบมือให้เก่งตอนนี้ ....... :pig4: น้องอ๋อมค่ะ ........
....เก็บแรงไว้เชียร์ดิวคืนนี้ champ thestar 5 ต้องเป็นดิวแน่นอน ใช่ไม๊น้องอ๋อม........
-
เก่งนี้เเรงได้อีก
อิอิ
ปลื้มเก่งมากๆๆๆๆๆๆๆ
-
ถ้าจะเอาไปก็เอาไปแต่ตัว ............ ส่วนเงิน เป็นของผม :laugh:
สุโค่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮ่าๆๆๆสะใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สุดๆๆกร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สมๆๆๆ หิหิ บังอาจมากครับ คุณ ดา เอิ้กๆๆ รีบๆๆมาต่อน๊าฮับ รออยุ่คร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ^^
-
ทีฮูทีอิท นังดาเน่าแน่ๆ โดนย้ายไปชายแดนเขมร อิอิ
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :L3: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
รมเสียครับเพื่อนๆ อุตส่าโหวต
ฮืออออออออออออ
ทำไม
สงสารดิว
-
มาอัพเยอะเลย
หนุก ๆ ๆ
มาต่ออีกน้าา
-
โห เก่งมาแรงมากๆ
สมน้ำหน้ายายดา เปลี่ยนสรรพนามเชียวนะ
บวก 1 แต้มจ้า
มะคืนก้อเชียร์ดิว เสียดายเหมือนกัน
-
ประชุมผู้บริหารที่แหวกแนวมาก o13
-
"คุณดา เชิญในห้องด้วยครับ"
"คะ คุณเก่ง"
"คุณเก่งคะ ดิชั้น"
"ว่าไงครับคุณดา"
"ดิชัน..."
"หืออออออออ"
"ขอโทษคะ"
"สงสัยมันสายไปแล้วมั้งครับ"
"คุณเก่งคะ กรุณาให้โอกาสดิชั้นด้วยนะคะ"
"คุณคิดว่าคุณสมควรที่จะไดรับโอกาสนั้นมั้ยครับ"
"คะ"
"ผมถามว่าคุณสมควรที่จะได้รับโอกาสนั้นมั้ยครับ"
"ดิชั้นคิดว่า คุณเก่งควรให้โอกาสคะ"
"ทำไมครับ"
"เพราะถ้าคุณเก่งให้ดิชั้นออก งานของคุณนัทก็ต้องหยุดชะงักเพราะมีดิชั้นคนเดียวที่รู้เรื่อง"
"คุณคิดอย่างนั้นหรอครับ"
"แน่นอนค่ะ"
"ผมว่าคุณคงคิดผิดแล้วครับ"
"คุณเก่งแน่ใจหรอคะ"
"ถ้าผมไม่แน่จริง ผมไม่ทำหรอกครับ"
"หมายความว่าไงคะ"
"งานของคุณตอนนี้คนของผมได้รับการถ่ายโอนหมดแล้ว"
".................."
"เพราะฉะนั้นผมไม่มีเหตุผลที่ผมจะต้องจ้างคุณต่อไปอีก"
"คุณเก่งคะ คุณคิดว่าคุณถ่ายโอนงานดิชั้นหมดแล้วหรอคะ"
"คุณไม่เชื่อหรอครับ"
"แน่นอนคะ"
"งั้นเอานี่ไปดู"
"...................."
ตอนนี้ผมส่งเอกสารายงานขอบเขตความรับผิดชอบงานของเธอให้ดูทั้งหมดครับ งานนี้ผมได้รับความร่วมมือจากหลายฝ่ายโดยเฉพาะคุณยุ้ย เป็นคนที่หาข้อมูลให้ผมทั้งหมด เพราะผมรู้ครับว่าเธอจะต้องต่อรองกับผมแน่ ..........เนื่องจากนัทไว้ใจเธอมากให้ดูแลเอกสารที่เกี่ยวข้องทั้งหมด ไหนจะความลับขอบริษัทอีก .............
"นี่หมายความว่าไงคะ"
"ตามที่คุณเห็น"
"คุณเอามาได้ไงคะ"
"คุณคิดว่ามันยากนักหรอที่ผมจะเอามันมาได้ ในเมื่อผมเป็นคนรักของเจ้าของบริษัท อ้อออ ไม่ใช่สิตอนนี้ผมเป็นเจ้าของบริษัทนี้แล้ว คุณคิดว่าเรื่องแค่นี้ กับการจัดการเลขาแค่นี้ผมจะทำไม่ได้หรอครับ คุณดา"
"คุณเก่ง ดิชั้น............"
"จะขอโทษผมอีกหรอครับ"
"คุณ..........."
"คุณดาครับ ที่ผมทำผมอยากจะให้คุณรู้ว่า การที่คุณสวยแล้วมาใช้เสน่ห์มายั่วยวนคนที่มีเจ้าของแล้วมันไม่สมควรนะครับ เพราะสิ่งที่คุณจะได้รับมันไม่คุ้มกับการลงทุนที่ไม่มีผงตอบแทนอะไรเลย ผมไม่สนใจนะครับว่าแฟนของผมจะไม่มั่วกับคุณหรือป่าว เพราะผมมั่นใจว่าเขาไม่ไปยุ่งกับคุณแน่ ไม่ใช่ว่าเขากลัวนะครับว่าผมจะทำอะไรเค้า เพราะเขารู้ว่าบทเรียนของการนอกใจของผมเขาจะเจออะไรบ้าง และที่สำคัญเขาไม่มีทางไปยุ่งกับคุณแน่ .......................ผมกับนัทเราต้องฝ่าฟันอุปสรรคมามากครับ สิบกว่าปีที่เราต้องเผชิญอุปสรรคนั้น คุณคงไม่รู้หรอกครับว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน ............
คุณคิดว่าคุณเป็นใครคุณถึงจะมาทำร้ายความรักของผม .............."
"คุณเก่งคะ ดิชั้น ดิชั้นน"
"พอแล้วครับ ไม่ต้องแล้ว"
"ขอให้ดิชั้นพูดเถอะคะ คือจริงๆแล้วดิชั้นก็ไม่ได้ชอบท่านประธานหรอกคะ แ่ต่จะทำยังไงได้ละคะ ในเมื่อดิชั้น...ฮืออออ""
"หมา่ยความว่ายังไง"
"ดิชั้น....ฮืออออออออออออ"
"ดิชั้นไม่อยากทำร้ายชีวิตของคุณหรอกนะคะ แต่ดิชั้นมันโง่คะ ดิชั้นมันไม่ดีเอง ดิชั้นมันเลว ดิชั้น...ฮือออ"
"คุณดา คุณจะบอกอะไรครับ "
"ดิชั้น................"
"ถ้าคุณไม่่อยากเล่าก็ได้นะครับ"
"คือ ดิชั้น ท้องคะ"
"คุณว่าไงนะครับ"
"ดิชั้นท้องคะะะะะะะ ฮือออออออออออออออออออออ"
:z2: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
กลับ ต่างจังหวัดคาบบบ
อิอิ
เด๊๋ยวแอบมาอัพ เพราะอาน้อคอมไปด้วย
อิอ
ไปละ
-
:z13: น้องอ๋อม
ค้างอีกแล้ว เกิดอะไรขึ้น งานเข้าอีกแล้วมั้งเนี่ยเก่ง ปวดหัวแทนจริง ๆ เลย
แล้วยายดาท้องกับใคร อย่าบอกนะว่าท้องกับเจ้านัท ร้อยไม่เชื่อพันไม่เชื่อ
เพราะไม่น่าเชื่อ คนเราจะทำผิดซ้ำซากได้อีกหรือ
จะรอลุ้นตอนต่อไปนะคะ :call:
-
อย่าบอกว่าท้องกะนัทนะ เหอๆ งานนี้เป็ดเตรียมอิ่มแน่ๆ หวังว่าคุงอ๋อมคงไม่ใจร้ายกับนัทอีกนะครับ โดนมาสะบักสะบอมแล้วเหมือนกาน เหอๆ :sad4:
-
อีดามาไม้ไหนเนี่ย
-
ท้องกับคนอื่น
นังตอ... :beat: :beat:
-
คุณดาครับ
ผมอยากควักลูกตาของคุณออกมาเขี้ยงแล้วกระทึบซ้ำจังเลยครับ :z6:
-
ท้องแล้วไง
ท้องกับใคร
นังนี่ มันตอแห_เจรงๆ รับไม่ด๊ายยยยย
อั๊ยยยยยยยย
:beat: :beat:
-
อ้าวว ยายดา ลูกเล่นเยอะจริงนะ :beat:
มีค้างคาซะแล้ว
รอๆ ตอนต่อไปจ้า
-
อ่าเดะ- -ท้องอ้อ
แล้วไง โฮะๆๆๆ ถ้านัทไม่ใช่ก็แล้วไป แต่ถ้าใช่ เหอๆๆลาก่อนครับนัท
คุณหมดสิทธิ์ในการเป็นพระเอกเรื่องนี้โดยสมบูรณ์
แต่ถ้าไม่ใช่- - นังดาแกตายยยยยยยยยยยย
หน็อยยยยยยยยย มาไม้ไหนอีกละยะ ชิชิ
รีบๆๆมาต่อไวๆๆเลยนะคะ^^
-
:serius2: :serius2:
แล้วท้องกะใครอ่ะ
-
:angry2: ใครอ่ะ บอกมานะ เดี๋ยวจะโอนมิใช่น้อย :m31:
-
แบบละครน้ำเน่าเปี๊ยบเลย :beat:
-
เก่งอย่าไปเชื่อ
นังนี่ต้องหาเรื่องมาใส่ไฟอีกแน่เลย
ทำไมบ้านนี้งานเข้าตลอดเลยหว่า :เฮ้อ:
-
:m31: งานเข้าแล้วครับพี่น้อง
-
ท้องกะคนอื่นอย่ามาตู่ :m31:
-
ท้องกับ ผีห่าซาตานตนไหนอีกเนี่ยยย
-
นังสุวรรณมาลีดานี่จะมาไม้ไหนอีก ท้องลมหรือเปล่า
เด๋วก็โดนสวนด้วยการตรวจดีเอ็นเอหรอก คราวนี้จะไม่เหลือซาก อิอิ
-
ค้างอีกแว้วววว
แล้วไปท้องกะคายอีกล่ะเนี่ย
:beat: :beat:
-
:t3:
-
ท้องกะใครรรร
-
งานนี้ตายแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายนัท
อิอิ
-
"คุณเก่งคะ ดิชั้นท้องค่ะ"
"คุณเก่งคะ ดิชั้นท้องค่ะ"
"คุณเก่งคะ ดิชั้นท้องค่ะ"
"คุณเก่งคะ ดิชั้นท้องค่ะ"
คำคำนี้ยังวนเวียนอยู่ในความคิดของผมตลอด เธอท้องกับใคร????
ท้องกับนัทหรอ
ถ้าท้องกับนัทจริงๆแล้วผมจะทำยังไงดี
ถ้านัททำท้องจริงๆแล้ว ผมสมควรเปิอฃดทางให้คนคนนี้หรือป่าว
หรือว่าผู้หญิงคนนี้โกหกผม ตกลงเธอท้องกับใครกันแน่???
นัท.... ทำอย่างน้ได้อย่างไร
ผมงง สบสัน เครียด
รู้สึกว่าตามันมัวยังไงไม่รู้ครับ
อยากจะอาเจียนออกมาให้ได้
ทำไม ทำไม ทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
และเก่งก็หมดสติไป
..........................................
"คุณเก่งคะ"
"คุณเก่งคะ"
"เป็นอะไรไปคะ"
"คุณเก่ง"
"คุณดา................ เกิดอะไรขึ้น" นัทพูดขึ้น เมื่อตนเองกลับเข้ามาในห้องหลังจากคุยกับคณะกรรมการของบริษัท
"ไม่ทราบคะท่าน ดิชั้นคุยกับคุณเก่งแล้วก็หมดสติไป"
"ไปเอายาดม มาเดี่ญวนี้ เรียกพยาบาลที่ห้องพยาบาลด้วย เร็ว"
"คะท่าน"
"เก่ง อย่าเป็นอะไรนะครับ เก่ง "
"ท่านคะ พยาบามาแล้วคะ"
"น่าจะเป็นลมนะคะ เดี่ยวสักพักก็น่าจะฟื้น"
"ครับ"
"งั้นเอาดมให้ดมนะคะ ถ้าฟื้นแล้วพาไปตรวจร่างกายให้ละเอียดก็ดีนะคะ"
"ขอบคุณครับ"
.......................................
"คุณดา มันเกดิดอะไรขึ้น"
"คือดิชั้นคุยกับคุณเก่ง แล้วก็สลบไป"
"คุยเรื่องอะไร"
"คือว่า................."
"ขอน้ำหน่อย"
"เก่งฟื้นแล้วหรอ"
"..................."
"คุณดาเอาน้ำมาให้คุณเก่งด้วย"
"คะท่าน"
"เก่งเป็นอะไรไปครับ"
"..........................."
"บอกนัทสิครับ"
"......................"
"เก่งครับ"
"................"
"อย่าร้องไห้นะครับ มันเกิดอะไรขึ้น"
"นัท ถ้านัทอยากไปอยู่กับคุณดา ก็ไปนะ นัทต้องรับผิดชอบนะ เด็กที่กำลังจะเกิดนัทต้งอรับผิดชอบนะ"
"เก่งพูดเรื่องอะไรครับ นัทงงไปหมดแล้ว
..................
-
เข้ามา :z13: น้องอ๋อม และ +1 ให้
ค้าง ค้างอย่างแรงอีกแล้ว น้องอ๋อมทำกันได้ แกล้งคนอ่านแบบนี้ได้ยังไง
ค้างแทบจะทุกตอนเลย แล้วจะรู้ตอนไหนเนี่ยว่ายายดาท้องกับใคร
แล้วที่เก่งเป็นลมหมดสติ จะเกิดจากมีโรคอะไรแทรกซ้อนหรือเปล่า
คนแต่งเห็นใจคนอ่านหน่อยนะคะ ........ :z3: ...........
-
ฟังนัทก่ออย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจ
-
คนอ่านก้อ งงคร้า :really2:
-
เข้าใจผิดเก๋ๆๆแหละ
-
สั้นจัง
-
นายเอกเราเป็นโรคมะเร็งป่าวเนี่ย สลบบ่อยจัง อันตรายนะเนี่ย :really2:
-
เก่งทำไมไม่ไถ่ถามกันก่อนเนี่ย???
จะมาแพ้ทางยายดาเอาง่ายๆ ซะงั้น มึนอ้ะ
บวก 1 ให้อ๋อม สำหรับวันนี้ มีต่ออีกป่าวจ๊ะ ค้างมากๆๆ
-
มานไม่ได้ท้องกับนัทหรอกน้าาา
ถามก่อนจิ
อย่าเพิ่งคิดปายเอง
:o12:
-
:z1: สงสัยคนแต่งชอบแบบสั้นๆๆ
-
:angry2: :angry2: :angry2: :serius2:
-
ง่ะ ...... ทำไม๊ ทำไม มาตัดกัน ฉับๆๆๆ อย่างนี้อ่ะค๊ะ :z6:
-
จบซะดิ้อๆเลยอ่า
ไม่ยอมน่ะเนี่ย :fire: :fire: :fire: :fire:
-
อารัยอ่า
มาไปซะง่ายๆๆ
อีนังดามันตอแหลแน่ๆๆเลย
-
คนแต่งสั้น
เด๋วแช่งให้สั้นตามเลยอิอิ
สายตานะ
-
วุ้ยยยยย
สั้นดีเจรงๆ
-
สั้นจริงๆ
น้องเก่งฟังนัทก่อน อย่าใจร้อน
แต่ก็น่าสงสัยนะ น้องเก่งเปนลมบ่อยๆ
หรือน้องเก่งจะมีน้องเสียเอง
อิอิ
-
:z2:
เริ่มสั้นลง เรื่อยๆนะ
-
ขฮโทษที่ครับ พอดีกลับบ้านแล้วมาที่ร้านคอม เด็กมันเล่นรเกมเสียงดังก็เลยอัพได้น้อยย
อย้าโกดกานนะ
แอบมาอัพนะเนี่ย
อิอิ
รู้ได้ยังไงครับว่าเก่งเป็นมะเร็ง อุตส่าเก็บเอาไว้เซอร์ไพร์นะเนี่ย
อิอ
ต่อๆๆๆๆ.
"เก่งพูดเรื่องอะไรครับ นัทงงไปหมดแล้ว"
"นัท ท้องกับดาใช่มั้ย"
"เฮ้ย ไม่นะครับ ไม่จริง นัทไม่เคยมีอะไรกับคุณดาเลยครับ"
"แล้วคุณดาบอกว่าเธอท้อง"
"ท้องหรอครับ อืม แต่ไมใด้ท้องกับนัทแน่ๆ เพราะว่าเธอเพิ่งมาทำงานได้ไม่เท่าไหร่ นัทก็เพิ่งรู้จัก"
"อืม อย่างนี้นี่เอง เออ นัททำตามแผนเก่งนะ"
"ครับ"
"คุณดาครับ เชิญในห้องหน่อยครับ"
"คะ คุณเก่ง"
"ขอโทษนะครับคุณดาที่เมื่อสักครู่เป็นลมไป เพราะรู้สึกว่าอากาศมันอึดอัดไปหน่อยครับ เมื่อคืนก็ไม่ได้นอน นัทกวนทั้งคืนเลยครับ"
"คุณเก่งดีขึ้นแล้วนะคะ"
"ขอบคุณนะครับ ที่เป็นห่วง เมื่อสักครู่เราคุยกันไปถึงไหนแล้วคับ"
"คือว่าดาท้องคะ"
"ท้องกับนัทหรอครับ"
"คะ"
"คุณดาบอกว่าคุณดาท้องกับนัทหรอครับ"
"ใช่คะ"
"ผมให้โอกาสคุณดาตอบใหม่อีกครั้งนะครับ ว่าคุณท้องกับใคร"
"ดิชั้นท้องกับท่านประธานคะ"
"แน่ใจนะครับ ที่ให้คำตอบผมแบบนี้"
"คะ ดิชั้นมั่นใจคะ"
"งั้นผมก็ไม่มีอะไรจะพูดกับคุณแล้วครับ เชิญคุณเก็บข้าวของออกจากบริษัทนี้ด้วย อ้อ แล้วเอานัทออกไปด้วย ต่อไปนี้คุณต้องเลี้ยงดูนัทเอง เพราะว่าทรัพย์สินทุกอย่างของนัท เป็นชื่อของผมหมดแล้ว ผมจะดูแลน้องกัสเอง ถ้าคุณท้องกับนัทจริง ถ้าเลี้ยงดูลูกไม่ไหวก็เอามาให้ผมเลี้ยงก็แล้วกัน เชิญครับ"
"คูณเก่งจะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ ดิชั้นท้องกับคุณนัท คูณเก่งจะให้ดิชันต้อออกไปลำบากได้ยังไงคะ ในเมื่อคุณมาอยู่บนกองเงินกองทองของคนอื่น"
"อ้าว ก็คุณท้องกับแฟนผม ผมก็ให้คุณออกไปอยู่กับแฟนผมแล้ว คุณจะเอาอะไรอีก หรือว่าที่คุณต้องการไม่ใช่นัทปแต่เป็นสมบัติของเขา"
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ ดิชั้นรักท่านประธานจริงๆ ดิชั้นเลยยอมมีลูกกับคุณนัทไงคะ"
"งั้นคูณก็ออกไปจากที่นี่ ไปดูแลความรักของคุณเองก็แล้วกัน เรื่องนี้ผมคุยกับนัทแล้ว นัทก็ยินดีที่จะรับผิดชอบคุณและลูก ถึงแม้ว่า............ ช่างเถอะ เพราะฉะนั้นคุณก็ออกไปให้พ้นจากบริษัทนี้"
"ไม่ได้นะคะ คุณเก่งไม่ได้นะคะ"
"ทำไมจะไม่ได้ ไปให้พ้น ผมให้โอกาสคุณตอบหลายครั้งแล้วนะ คุณก็ยังบอกว่าคนใท้องของคุณเป็นลูกของนัทอีก ทำไมคุณมันหน้าด้านอย่างนี้"
"คุณเก่ง ......... ทำไมคุณว่าชั้นอย่างนี้ "
"อ้าว แล้วตกลงผมไม่ควรว่าในการกระทำของคุณใช่มั้ย"
"ชั้นทำอะไรผิดคะ๐
"คุณจะให้ผมพูดเองหรือคุณจะสารภาพเองครับ คุณดา"
"สารภาพอะไรคะ ในเมื่อดิชั้นบอกความจริงไปหมดแล้ว"
"งั้นคุณเล่ามาสิว่า คุณไปท้องกับนัทตอนไหน"
"ดิชั้นไม่จำเป็นต้องบอกคุณ ในเมื่อเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของดิชั้นกับคุณนัท"
"ผมจะไม่ถามเลยถ้าคุณไม่กล่าวถึงคนที่เป็นแฟนผม อ้อไม่ใช่สามีของผม"
"คุณเก่งคะ เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับคุณจริงๆนะคะ คุณอย่ายุ่งเลยดีกว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องของดิชั้นกับคุณนัท"
"ครับ งั้นคุณก็ไปตามทางของคุณ ผมจะไม่ยุ่งเรื่องของคุณแล้ว คุณก็เชิญไปจัดการกับเรื่องของตัวเองแล้วกัน"
"คะ งั้นดิชั้นขอพบท่านประธาน"
"งั้น คุณก็ไปตุยกับเขาเอง และอย่าลืมว่าในเมื่อคุณคุยกับเขาเลย พึงตระหนักว่าตอนนั้นผู้ชายคนนี้มีแต่ตัว อยากได้ก็เอาไปเอง "
"นี่ คุณ ทำไมคุณใจร้ายอย่างนี้คะ"
"ผมใจร้ายเฉพาะคนที่มาทำร้ายผมเท่านั้น"
"ดิชั้นไปทำร้ายคุณตอนไหนไม่ทราบ"
"ตอนไหนหรอครับ ที่คุณทำอยู่ตอนนี่ไง ที่มันทำร้ายจิตใจของผมและคนที่ผมรักอยู่ เข้าใจยัง"
"ดิชั้นเข้าใจนะคะว่า เรื่องนี้คุณคงรับไม่ได้ เพราะว่ามันรวดร็วเกินไป แต่คุณก็เป็นผู้ชายนะคะ คุณไปเลือกใหม่ได้ แต่ดิชั้นเป็นผู้หญิง ดิชั้นเสียแล้วเสียเลย"
"คุณคิดว่าอย่างนั้นหรอครับ"
"คะ ดิชั้นมั่นใจ"
"คุณคิดว่าเรื่องนี้นัทกับผมคุยกันรึยังครับ"
"คุณคุยกับคุณนัทแล้วหรอคะ"
"ถ้าผมไม่คุยกับนัทก่อนแล้วผมจะมาคุยกับคุณได้หรอครับ คุณอย่าคิดว่าผมจะไปเชื่ออะไรง่ายๆที่ผมเป็นลม จริงๆแล้วผมเพียงแค่อยากพักผ่อนสายตาเท่านั้นเอง คุณก็คิดว่าผมเป็นลม ผมก็เลยคุยกับนัท"
"คุณเก่ง ดิชั้น"
"รู้แล้วใช่ม้ยครับว่ทำไมผมว่าคุณ อย่างน้อยคุณก็เป็นผู้หญิงผมก็ควรไม่ว่าคุณอย่างนี้ แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงให้คุณสำนึกกับการกระทำที่ไม่เข้าท่า การกระทำที่ทำให้คนักกันต้องมีปัยหากัน"
"ดิชั้น ฮืออออออออออ"
"อย่ามาบีบน้ำตาครับ เพราะมันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น คุณพร้อมที่จะบอกความจริงกับผมแล้วยัง"
"ฮือออออออออออ"
น้ำเน่ามาก
อิอิ
วันนี้มาเล่นบ้านเพื่อนเลยได้มาอัพนะครับ
ที่สำคัญน้องคอมลูกรักมันเจ้ง ฃ
ต้องเอาไปลงวินโด้ใหม่
สงสารกานมั้ย
อิอิ
เดี่ยวไปเอาคอมแล้วมาอัพต่อนะครับ แต่ช่วงนี้อาจจะไม่ถี่นะครับ
แต่อาจจะมาถ้ามีโอกาส
อิอ
บะบายครับ
-
อ่านะ
ความรักของทั้งสองนิมีอะไรมาทดสอบอยู่เรื่อย
-
:mc4:
"คือเรื่องมันมีอยู่ว่า
คือเรื่องน้เกิดจาก บ้านของคุณดา เขาจะล้มละลายอ่าครับ เอาอีกละ ทำไมมีแต่คนล้มละลายมาใกล้ๆ แฟนผมก็ไม่รู้ เขาเลยอยากให้นัทมาพยุงกิจการของครอบครัวที่กำลังจะไม่ได้เรื่องให้ฟื้นคืนมาสิครับ เลยให้ลูกสาวมาทำงานที่บริษัท แล้วก็พยายามที่จะจับแฟนของผมอ่าครับ ทั้งๆที่รู้ว่ามีเจ้าของอยู่แล้วนะเนี่ยยยย
แต่แม่คุณดาเธอรู้ครับว่านัทไม่มีรสนิยมอย่างเธอ เธอก็เลยไม่พยายามครับ แต่เธอถูกกดดันจากครอบครัวเธออย่างรุนแรง เธอก็เลยพยายามมาก แต่เธอก็มีแฟนของเธออยู่แล้วนะสิครับ เธอก็เลยไม่รู้จะทำยังไงดี ที่สำคํญเธเอพึ่งรู้ว่าเธอท้องกับแฟนของเธอ แต่ซ้ำร้ายแฟนของเธอถูกจับแต่งงานใหม่แล้วก็บินไปอยู่ต่างประเทศ เพราะรู้เรื่องทางบ้านของเธอ เธอก็เลยหันเหมาจับที่รักของผม (เลวมากมาย) เมื่อเธอเห็นว่าโอกาสมันให้เธอก็เลยจัดการเลย แต่เธอคิดน้อยไป และดูถูกความรักของเราสองคน ก็เลยต้องโดนผมกับที่รัก ดัดหลังไปเลย (สมน้ำหน้า จากคนแต่ง)
"เรื่องก็เป็นอย่างนี้คะคุณเก่ง"
"ครับ ผมเข้าใจนะครับ แต่คุณทำอย่างนี้มันก็เสียกับเสีย"
"ดิชั้นทราบคะ แต่ดิชั้นไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี บอกคุรพ่อกับคุณแม่ก็ไม่ได้"
"ครับ ผมดีใจนะครับที่คุณดาบอกความจริง"
"ดิชั้นต้องขอโทษคุณเก่งนะคะ ที่ก้าวร้าวใส่คุณ"
"ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจคนที่ไม่มีทางออก" (เหมือนหมาจนตรอก จากคนแต่ง)
"คะ "
"เรื่องครอบครัวของคุณผมจะคุยกับนัทให้ จขะดูไม่ให้มันรุนแรงมากที่สุด ส่วนเรื่องแฟนของคุณอยากให้ผมช่วยอะไรมั้ยครับ"
"คือว่าดิชั้นอยากให้เขามารับผิดชอบลูกของดิชั้นคะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ แต่ดิชั้นแค้นมากคะ"
"จริงๆแล้ว ความแค้นมันไม่ช่วยอะไรหรอกนะครับ แต่กับผู้ชายที่มันไม่รับผิดชอบมันก็ไม่สมควรที่จะมีความสุขเหมือนกัน คุณทราบมั้ยครับว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน แล้วเขาจะแต่งงานกับใคร"
"ตอนนี้เขาอยู่ที่อังกฤษคะ จะแต่งงานกับ คุณ.........................."
"คุณว่ายังไงนะครับ เขาจะแต่งงานกับใครนะครับ"
"แต่งกับคุณ......................."
"ยัยมด อย่าบอกนะว่าคุณเป็นแฟนกับพี่ต้น"
"คะ ดิชั้นเป็นแฟนกับพี่ต้นคะ"
"ลูกในท้องคือ................"
"คะ "
"เรื่องนี้ผมจะจัดการให้ครับ"
"ขอบคุณคุณเก่งมากนะคะ"
"ครับเดี่ญวผมจะติดต่อไป ช่วงนีคุณก็ไปพักผ่อนก่อนหรือว่าอยากจะทำงานก็เชิญ ผมจะให้คุณยุ้ยมาทำงานที่นี่ด้วยนะครับ"
"คะคุณเก่ง"
.................................................
"นัทท"
"ครับทีรัก"
"รู้เรื่องแล้วใช่มั้ย"
"ครับ"
"ทำยังไงดี"
"ก็ไม่เห็นต้องทำอะไรเลย"
"อ่าวว เพื่อนเก่งนะ เพื่อนเก่งกำลังจะถูกหลอก"
"งั้นก็จัดการ เดี๋ยสวนัทช่วยให้นิววางแผนดีมั้ยครับ เพราะว่าเก่งกับนัทคงจะไม่เก่งเท่ากับนิว"
"อืม ใช่สิ"
"งั้นเก่งก็โทรไปหานิวสิครับ"
"เออใช่ ขอบคุณนะครับนัท"
.........................
"ฮัลโหลว่าไง คุณเก่งเฝ้าแฟนไปถึงไหนแล้ว"
"เออ ไอนิวบ้า อย่ามาแซวดิ มีเรื่องสำคัญจะบอก"
"เรื่องสำคัฯอะไร ผัวแกมีชู้หรอ"
"นิววววว"
"คราบคุณเก่ง มีเรื่องอะไรเอ่ย"
"ก็เรื่องพี่รหัสสุดที่รักของแก กับมดเพื่อนเรา และก็เลขาของนัทนะสิ"
"ชั้นงงไปหมดแล้ว แกเอาดีๆๆดิ"
"ก็ไอพี่รหัสแกนะสิ มันเลวมาก มันมาหลอกยัยมดน้า"
"อารัยของแกวะ หลอกอะไร ตอนไหน "
"ก็มั้นอ่า เลวมาก จิรงๆเลย ไม่รู้จะหาคำไหนมาว่าแล้ว"
"เออ เก่ง แกมีคนอยู่ใกลๆแกมั้ย"
"มี ทำไม"
"เขารู้เรื่องนี้มั้ย"
"รู้"
"ใคร"
"นัท"
"งั้นเอานัทมาคุย"
"เอออ"
"ครับนิว"
"เรื่องมันเป็นยังไงนัท"
"คือเรื่องมันเป็นแบบนี้dghsthstdhezghlkawugaw/jtmnwagfvijw;aeltjeaspgvjnw;ltgsdvjgm;eaogivgme;g9gm;lig,wg"
"เลวจริงๆ"
"แล้วนิวจะเอาไงละ"
"เออ เดี่ยวอีดครึ่งชั่วโมงโทรหา ขอหาข้อมูลก่อน"
"งั้นอีกครึ่งชั่วโมงนะ"
"อืม"
.......
"นัท นิวว่าไง"
"อีครึ่งชั่วโมงโทรมาครับ"
"อ่ออ "
"เก่ง"
"ครับ"
"ตกลงเมื่อกี้ไม่ได้เป็นลมใช่มั้ย"
:-[ :o8:
"ก็แบบว่า เก่งอยากบริหารเสน่ห์มั่ง อยากรู้ว่านัทจะทำยังไง"
"ครับ นัทเป็นห่วงเก่งมากนะครับ ทีหลังอย่าเล่นอย่างนี้นะครับ นัทเป็นห่วง"
"ครับผม"
"งั้นเพื่อเป็นการลงโทษที่แกล้งนัท คืนนี้ 3 รอบนะ"
"สามเลยหรอ"
"นะครับ เพื่เป็นการไถ่โทษ๐"
"อืมก็ได้
ไปละ
-
ทำไมมีแววยังกะเก่งจะตายตอนจบ??
(อ้าว... ปากเสียอีกตรู)
ไปดีก่า... :oni1:
-
จะหานิยายที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากกว่านิยายเรื่องนี้ไม่มีอีกแล้ว
หักมุมคนอ่านตลอด
-
เดาไม่ออกจริงๆว่าเปงไปยังไง
ในอนาคต
-
นัทขอสาม เก่งให้ยกกำลัง2เลยแหงงอิๆ
-
อารายเนี่ย
พัวพันกันอยู่อย่างเน่
ปล อย่าหักโหมมาหนะ เด่วไม่มีแรงจัดการเรื่อง มด
-
สาม รอบ เองงงง
ขอเยอะกว่านี้ได้ป้ะ :-[ :-[
-
+1 ให้น้องอ๋อม (แต้มที่ 99 เลขสวย) สรุปว่าเรื่องของเก่งกับนัทเริ่มกระจ่าง
แต่ความซวยกลับไปตกไม่ไกลตัวเก่งอีกแล้ว ดันไปตกกับเพื่อนสนิทอีก
อะไรมันจะยุ่งเหยิงพัวพันกันไปหมดอย่างนี้ :serius2: :serius2:
-
ชอบเก่ง ตรง 3 รอบนี่แหละ 5555+
-
กะจาฆ่าเก่งกานเลยหรือไงครับเนี่ย เหอๆ :really2:
แต่สงสารมดจัง เฮ้อ งานนี้มดซวยขอรับกระผม :o12:
-
สงสารมดแฮะ ตกลมันยังไงกันนี่
ต้องรอฟังเรื่องจากนิว นักสืบหัวเห็ด
-
แหมชอบจังเลย
นิยายแบบนี้ ได้อารมณ์โรคจิตของผมมากเลย
เป็นคนที่รอบคอบดีครับ หักมุมเรื่องได้มหาศาล
ชอบจริงๆ เป็นกำลังใจให้นะครับ
แล้ว+1อ่ะทำกันไงเหรอเรื่มอยาก+ให้คนอื่นมั่งและอ่าคัฟ
ชอบนายเองโหดซาดิต^ ^
-
นิว.....สุดยอดของการวางแผน.... o13
-
หักมุมพลิกไปมา คนแต่งจิตสุดๆ ป้า+1ให้เลย สะใจดี
-
อุตสาห์แอบชอบพี่ต้น :serius2:
-
ปมเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เรื่องนี้
ผลิกผันได้ตลอดเลย
-
วุ่นวายดีโน๊ะ
พันกันอีรุงตุงนังหมดเลยอ่ะ
-
ค้างคาอะ
-
เดี๋ยวนี้เก่งพัฒนาแล้ว
ขนาดบริหารเสน่ห์ด้วยการแกล้งเป็นลมอีกต่างหาก สุดยอดไปเลย
เรื่องนี้เนี่ย ซับซ้อนตลอด ไม่มีไม่ลุ้นเลยนะ
บวก 1 แต้มจ้า ขอบคุณนะจ๊ะ
-
:oo1: 3 รอบ โดนๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
-
เหอะๆๆ รอ รอ :z2:
-
รออยู่คราบ ช่วยกันดันกระทู้ตกไปอยู่หน้าสองแล้วคราบ หวังว่าคงไม่เป็นอะไรนะคราบที่พี่เก่งเป็นลมอะ ขอร้องอย่าจบเศร้านะคราบคุณอ๋อม
-
มาต่อ ๆ ๆ
เร้วๆน้าา
-
พี่ต้นจาร้ายขนาดนั้นเลยหรอ
-
ค้างๆ
-
“ฮัลโหล นิวว่าไง”
“อืม เรื่องนี้ สงสัยมันยังไงยังไงอยู่นะเก่ง”
“แล้วมันคืออะไรอ่า””
“ก็แบบว่า พี่ต้นไปรู้จักกับยายดาตอนไหน”
“ไม่รู้เหมือนกันไม่ได้ถาม”
“นั่นนะสิ แกรู้มั้ยว่าพี่ต้นเป็นสุภาพบุรุษขนาดไหน บ้านพี่แกฐานะก็ดี ทำไมจะเลี้ยงแม่ของลูกตัวเองไม่ได้”
“อย่างนี้แสดงว่าที่คุณดาพูดมามันไม่เป็นความจริงนะสิ””
“ไม่แน่นะเก่งอะไรก็เกิดขึ้นได้ ชีวิตของแกก็เป็นตัวอย่างแล้วนิ อย่าไปเชื่อสิ่งที่เรายังไม่ได้พิสูจน์”
“แล้วจะพิสูจน์ยังไง นี่ยายมดก็ต้องแต่งงานแล้วนะ ถ้ามันเป็นความจริงแสดงว่ามดกำลังถูกหลอกอยู่นะ”
“เก่ง แกก็ใจเย็นๆสิ ชั้นร่าแกรักมดมากแค่ไหน แต่เรื่องนี้ต้องค่อยๆจัดการ ชั้นว่ามันต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลังแน่ๆ”
“เบื้องหลัง?????????????????????????????”
“ใช่ ชั้นไม่เชื่อว่าเรื่องนี้มันเป็นอย่างที่แม่เลขาของนัทพูดนะสิ เพราะชั้นเชื่อใจพี่รหัสชั้น”
“นี่แก แค่นี้มันจะเชื่อได้ไง”
“ก็มันบอกไม่ถูก อ่า มันเป็นเซ็น แกเข้าใจมั้ย”
“ไม่เข้าใจ”
“หุย เข้าใจอะไรยากยังวุ้ย”
“อ่าว นิว ไหงมาว่ากันอย่านั้นละ”
“ก็แกช่วยเข้าใจอะไรหน่อยสิ ชั้นไม่อยากจะบอกแกเลยจริงๆว่า แม่เลขา คุณดาคนสวย คุณดาคนดี ที่จะแย่งสุดที่รักของแก มันมั่วขนาดไหน”
“แล้วขนาดไหน”
“เอาเป็นว่า ถ้าเอ่ยชื่อแม่นี่ในผับแล้ว ไม่มีใครไม่รู้จัก”
“แสดงว่าเขาเป็นคนกว้างขวางเหมือนแก”
“อย่างนั้นก็ดีนะสิ แต่ว่า ชื่อเสียงของแม่เลขาสาวน่านนะ มันคาวมากเลยนะ เห็นเขาบอกกันว่าใครหน้าตาดีหน่อย เงินหนา ก็เอาแม่นี่ขึ้นเตียงได้สบายๆ แล้วแกคิดหรอว่าแม่นี่จะมาหยุดที่พี่ต้น แกสัเกตมั้ยว่าเริ่มแรกมันก็พยาบามจับนัท พอทีหลังมันก็มาจับพี่ต้น แกลองคิดดูสิว่าทำไมชีวิตแม่นี่ถึงเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตแกและคนรอบตัวแกอย่างนี้ ...............”
“มันอาจจะบังเอิญก็ได้ เขาท้องอยู่นะ เขาจะโกหกทำไม”
“น่านนะสิที่น่าคิด แกก็รู้ว่าธุรกิจ แล้วก็ฐานะของแม่นี่มันไม่ดีใช่มั้ย แรกๆมันอาจจะจับนัทของแกก็ได้ แต่ไม่ได้มันก็เริ่มไปจับคนอื่น นี่ก็อาจจะเป็นคราวซวยของพี่ต้นก็ได้ และต้องมีใครอยู่เบื้องหลังแน่ๆ”
“คนคนนั้น คือใคร”
“คนคนนั้นอาจจะเป็นคนใกล้ตัวแกได้ เพราะเขารู้ความเคลื่อนไหวของแกหมด รู้ว่าจุดอ่อนของแกคือใคร ถ้าเล่นงานแกไม่ได้แล้วมันจะเล่นงานใคร แน่นอนมันไม่เล่นงานชั้นแน่ๆ เพราะเกมอยู่ติดกับชั้นตลอด เหลือแต่มดที่เพิ่งเจอกับพี่ต้น และก็ไม่มีอะไรมายันได้ว่าพี่ต้นกับเลขาแกไม่เคยรู้จักกัน เพราะว่าพี่ต้นกับมดก็เพิ่งรู้จักกันไม่นาน ความไว้วางใจมันต้องไม่มั่นคงแน่ๆ”
“อืม น่าคิดเฮะ แต่เราก็ไปว่าเขาฝ่ายเดียวไม่ได้นะ เพราะถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง แสดงว่ายายมดจะต้องตกที่นั่งลำบาก ไปใช้สามีชาวบ้าน”
“ก็อาจจะเป็นไปได้ ขอเวลาสองวัน แล้วจะมาคลายข้อสงสัย แต่ตอนนี้แกห้ามทำอะไร ต้องให้คนดูแม่นี่ตลอด อย่าให้ทำอะไรนอกลู่นอกทาง อย่าให้เข้าใกล้แก นัท พี่ต้น ยายดา และสืบเรื่อเพื่อนสนิทด้วยเพราะอาจจะทำเรื่องนี้มีทางออกเร็วขึ้น เข้าใจ”
“รับทราบครับผม”
“อืมดีมาก จะรีบสืบให้ นะ เห้ออ นี่พวกแกเห็นชั้นเป็นอะไรเนี่ย ชอบให้มานั่งสืบโน่นสืบนี่”
“อ้าวแกไม่ชอบหรอ เห็นตอนเด็กๆชอบอ่านโคนัน จนชั้นคิดว่าแกจะเปิดบริษัทนักสืบไปละ”
“เอออ ไอคุณเก่ง แค่นี้นะ รมเสีย”
“ครับท่าน”
“เออ เจอกัน”
“ครับท่าน”
“อย่าลืมที่สั่งละ”
“ครับท่าน”
“จะเล่นอีกนานมั้ย”
“โหหหห นี่ขี้น้อยใจตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“เอออ ไปละ บาย”
“เออ บาย”
.................................................................................
“นัท”
“ครับท่าน””
“เฮ้ย””
“ครับท่าน”
“อย่ามาเล่นนะ”
“โอ๋ ที่รัก อย่างอนนะ”
“อืม”
“ว่าไงครับ เรียกนัททำไม”
“ตอนนี้นัทอยู่ห่างๆแม่ดานั่นหน่อยนะ ไม่รู้มาไม้ไหน กูรูบอกว่ามันมีซัมติ้งรอง”
“ครับผม”
“ย้ายแม่นี่ไปช่วยงานฝ่ายประชาสัมพันธ์ก่อน”
“ครับ”
“ดีมาก อ้ออ ช่วงนี้กเก่งจะเข้ามาทำงานด้วยทุกวัน”
“จริงหรอครับ งั้นเดี่ยวนัทให้คนมาต่อเติมห้องนอนดีกว่า”
“ทำไปเพื่อ””
“อ้าวก็ได้พักผ่อนเวลาเครียดๆ แล้วมีเก่งอยาใกล้ๆ เราด้ออกกำลังกายกันด้วย””
“ไอบ้า ไอลามก”
“เอาจริงนะครับ”
“เออ งั้นอย่าลืมเรียกชั่งมาด้วยนะ”
“จริงหรอครับ”
“เอออ ถ้าห้องไม่เสร็จภายในสองวันนะ นัทต้องไปนอนกับเจ้าวุ้นเส้นที่ห้องรับแขกสองเดือน”(วุ้นเส้น คือ หมาที่บ้าน)
“โห คอยดูนัทจะทำให้เสร็จ ถ้าห้องเสร็จเก่งก็ต้องเสร็จเหมือนกัน”
“เออ ให้เสร็จก่อนละกัน”
“รับรอง เสร็จชัวร์”
แล้วนัทมันก็ไปโทรศํพท์สั่งโน่นี่มากมายครับ เหอะๆๆ ที่ผมยอมให้สร้างห้องพักผ่อนไม่ใช่ว่าจะอะไรกันหรอกนะครับ แต่อยากให้นัทพักผ่อนบ้าง เท่านั้นเอง เพราะตอนนี้เขาทำงานอยู่คนเดียว อิอิ ผมไม่ทำ เขาก็เลยต้องเหนือย มาก จะได้พักผ่อน อีกอย่างเวลาน้องกัสมาจะได้มีที่นอน ที่เล่นเกม ที่ทำการบ้านส่วนตัวด้วย ครอบครัวเราจะได้อยู่พร้อมหน้ากันมากขึ้น เห็นมะ ผมนะมองการไกลอิอิ
..............................................................................
“นัท”
“ครับ”
“นัทรู้มั้ยว่าคุณดาเ ขามีเพื่อนสนิทม้ยที่เรารู้จักกันอะ หรือไม่ก็มีญาติที่เรารู้จัก หรือว่าดูแลใครเป็นพิเศษ”
“นัทก็ไม่ค่อยรู้ครับ เพราะว่าไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่”
“หรอ ลองนึกดูดีๆดิ”
“เก่งจะรู้ไปทำไมครับ”
“อ้าว ก็คนมันอยากรู้นิ”
“งั้นเดี่ยวนัทลองนึกๆดูนะครับ”
“อืม ไม่มีนิครับ นอกจากคุณยุ้ย ที่สนิทกัน ส่วนคนที่มาติดต่องานก็ไม่ค่อยสนิทกับใครเท่าไหร่ แต่เอ้.........................๐
“................”
“......................”
“อ่าเงียบ”
“ครับผม ดุจังวันนี้ ดูเหมือนว่าช่วงที่น้ำเขามาติดต่อที่บริษัทคุณดาจะดูแลดีเปนพิเศษนะครับ”
“เช่น .................”
“คือ น้ำเขาจะรู้ว่าผมอยู่ที่ไหน ทำอะไร ไปกับใครอ่าครับ เหมือนกับว่าเป็นเลขาของนัท”
“หรอ แล้วเป็นไงอีก”
“น้ำจะมาปรากฏตัวทุกครั้งที่นัทว่าง ครับ”
“อืม น่าคิดเฮะ”
“ก็มีแค่นี้”
“อืมม เอ้เดี่ยวนะ แล้วตอนที่น้ำมาหานัทไปกับเขาบ้างมั้ย”
“ก็มีบ้างครับ”
“หึหึ”
“อย่าหึงนะครับ ไม่มีอะไรกันจริงๆ สาบาน”
“อืมก็ได้ จำเลยให้การที่เป็นประโยชน์เรื่องนี้ยกคำร้อง”
“ครับผม งั้นเดี่ยวเก่งมานะ”
“ไปไหนครับ”
“ไปหาคุณยุ้ย””
“ครับผม แต่จะเที่ยงแล้วนะ อย่าลืมไปทานข้าวด้วย”
“งั้นนัทโทรไปจอง เดี๋ยวเก่งกลับมารับ”
“รับทราบครับท่าน”
“ดีมาก น่ารักอย่างนี้เดี่ยวพาไปอาบน้ำแต่งขนกับวุ้นเส้นนะครับ”
“เห้ยยยยยยยยยย เก่ง”
..............................................................................
“คุณยุ้ย”
“คะท่าน มีอะไรให้รับใช้คะ”
“เรียกอย่างเดิมก็ได้ครับ”
“คะ คุณเก่ง”
“คุณยุ้ยทราบมั้ยครับว่า คุณดาเขาสนิทกับคนที่ชื่อว่าน้ำมากมั้ย”
“เอ้ รู้สึกว่าเป็นญาติกันนี่ละคะ คุณน้ำที่เคยมาหาท่านประธานบ่อยๆใช่มั้ยคะ”
“สงสัยจะใช่มั้งครับ”
“อุ้ยย ขอโทษคะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
“แล้วนอกจากนี้ เขามีเพื่อนสนิทคนอื่นๆมั้ย”
“ดูเหมือนว่าจะชื่อ หวานมั้งคะ เห็นคุยโทรศัพท์บ่อยๆ”
“หวาน ชื่อนี้แน่หรอครับ”
“คิดว่าใช่นะคะ เพราะว่าคุยโทรศัพท์บ่อยๆ”
“ครับ ขอบคุณมากครับ แล้วงานเป็นไงบ้าง”
“ดีมากคะ ขอบคุณคุณเก่งมากนะคะที่ให้โอกาส”
“ยินดีครับ คนดีย่อมได้รับผลตอบแทนที่ดี”
“คะ ดิชั้นจะตั้งใจทำงานนะคะ”
“ขอบคุนนะครับ ถ้าคุณทำงานดี ผมจะไม่ลืมคุณยุ้ย”
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
“ฮัลโหลนิว”
“เก่ง นี่ยังไม่ถึงสองวันเลยนะ”
“อ้าว หรอ งั้นอีกสองวันค่อยโทรบอกเรื่องที่สืบนะ”
“เออ งั้นก็เอาไปสืบเองเลยไป”
“ทำไมช่วงนี้ขี้งอนจัง หรือว่าเกมไม่ทำการบ้าน”
“ที่เป็นอย่างนี้เพราะช่วงนี้ไม่รู้ไปกินยาดีอะไรมาก ไม่ค่อยได้นอน เลยหงุดหงิดบ่อย แกลองให้นัทเขาถามเคล็ดลับจากเกมดูสิ เผื่อแกจะได้ลดควาวว่องไวได้บ้าง”
“เหอะ แค่นี้ก็พอแล้ว เข้าเรื่องๆๆๆ”
“เออ ว่ามา”
“คือเรื่องันเป็นอย่างนี้นะ...............................................................................เล่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “
“อืม อย่างนี้นี่เอง คิดไว้แล้วไม่ผิดเลยจริงๆ”
“แกรู้แล้วหรอ”
“แค่คิดดูว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกัน”
“อืมม แกนี่เก่งจริงๆ”
“แน่นอน”
“แล้วเอาไงต่อ”
“หึหึ”
“เป็นไรวะ”
“เออน่า เอาตามที่ชั้นบอก เดี่ยวจัดการชะนีทั้งสามตัวเอง คราวนี้เอาให้ตายเลย”
“เห้ย เบาๆหน่อยก็ได้นะเว้ยย”
“เออน่า ไม่ถึงกับตายหรอก”
“งั้นก็ให้แกจัดการนะ มีอะไรให้ช่วยก็บอก”
“อ้าว ไหงมาชั้นทำคนเดียวอ่า”
“ก็แกเก่งเรื่องนี้ มีอะไรก็บอกมาจะจัดการให้ ขี้เกียจคิดแล้ว ปวดหัวกับพวกนี้มามากแล้ว เมื่อไหร่จะจบก็ไม่รู้”
“ถ้าแกอยากให้จบ แกก็ยกผัวแก ให้คนใดคนหนึ่งไปสิจะได้จบ”
“ก็ให้ไปแล้วแต่ไม่เอา”
“แกให้แต่ตัวใครจะไปเอา”
“อ้าวก็เห็นแย่งกันนักนิ”
“เอออ จร้า ระวังเขาไปแกจะเสียน้ำตา”
“เออ ไม่เสียมากหรอก เอาไปแต่ตัว แต่เขาคงไม่ไป แต่เกมไม่แน่นะ อาจจะไปก็ได้”
“ไอเก่ง แกอย่าเอาชะนีสามตัวมายุ่งเลยนะ เกมของชั้น”
“เอออ แกรีบจัดการแล้วกัน”
“ครับท่าน”
“แค่นี้นะ จะไปกินข้าวกับนัท”
“เอออ บาย”
“บาย”
...................................................................................................
“นัทครับ”
“ครับเก่ง”
“หิวแล้ว ทำงานเสร็จยังครับ”
“แล้วครับ เก่งมานี่หน่อยสิครับ”
“ว่าไง” เก่งเดินเข้าไปหานัท
“มาให้หอมหน่อยครับ”
“อืม”
นัทค่อยๆบรรจงหอมไปที่แก้มอมชมพูของคนที่ตนเองรักมากที่สุด
“พอยังครับ”
“พอแล้วครับ แต่คืนนี้เพิ่มรอบอีกได้มั้ย”
“ครับ”
“เก่งครับ นัทรักเก่งนะครับ”
“ครับ เก่งก็รักนัทครับ”
“งั้นเราไปกินขาวกันนะครับ ช่วงบ่ายนี้ไม่ต้องเข้างาน เราไปรับลกกันนะครับ”
“อืม ไปรับน้องกัส อ้าวแล้วงานละ”
“ไม่เป็นไรครับ เคลียร์แล้ว เดี๋ยวช่วงบ่ายเขาจะมาทำห้องครับ พรุ่งนี้ก็อยู่ได้เลย”
“ห๋า ว่าไงนะ”
“เดี่ยวมีคนมาทำห้องพักผ่อนไงครับ จะได้เสร็จไวๆๆๆ เราจะได้.................กัน”
“เห้ยไมมันเร็วจัง”
“ก็นัทอยากให้เก่งสบายนิครับ”
“ใครสบายกันแน่”
“ก็สบายทั้งสองคนไง”
“ครับ เจ้าเล่ห์จริงๆ”
’’’.........................................................................
เอาไปแค่นี้ก่อนนะครับ เหนือยมากมาย
อิอิ
ใครบอกว่าคนแต่งโรคจิตหึ
เดี่ยวโดนๆๆๆ
อิอิ
:jul1:
-
หนุก ๆ ๆ
สมกะการรอคอย
-
เก่งตอนนี้เก่งสมชื่อเลย
จัดการสามนางมารร้ายให้เรียบร้อยล่ะ
-
ไม่ได้อ่านมาซะหลายวัน
:เฮ้อ:ทำไมเรื่องถึงได้ยุ่งวุ่นวายขนาดนี้
-
ยังไม่พ้นตัวมาร พวกนี้เนอะ ชีวิตนี้
-
สงสัยตัวมารต้องเก็บให้ตายสนิทแบบไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด สถานเดียวครับ แสบสรรจิงๆ :beat:
สงสัยงานนี้คงต้องเชือดไก่ให้ลิงดูแล้วมั๊ง อิอิ :m20:
-
เก่งสมชื่อจริงๆ เด๋วตอนหน้าแก๊งนังชะนีมารผจญจะต้องโดน :beat:อิอิ
-
:เฮ้อ: พันกังมากมาย
-
รออ่านตอน วาระสุดท้ายของแก็งค์ชะนี อยู่นะคับ :bye2:
-
เก่งขึ้นมากมายเลยเก่ง
ส่วนยายหวาน ไม่ยอมจบใช่มั้ยเนี่ย หลายวาระแล้วนะ
เป็นวาระแห่งชาติเคลียร์ทีเดียวเลย
บวก 1 ให้อ๋อมจ้า ขอบคุณนะจ๊ะ
-
อิอิ
ตอนนี้ยาวดีจัง
รอตอนหน้า มาไวๆนะคร้าบ :impress2: :impress2:
-
วันนี้อ่านรวดเดียวจบเลยอ่ะ
หนุกมากๆๆ
อ่านแล้ว เรื่องไม่ยืดเยื้อจนน่าง่วงนอนดี
ตอนพิมยังพิมสดอยู่หรือเปล่าคะ
บางครั้ง มือเราอาจไปไม่ทันความคิดเราอ่ะ
พิมตกหล่น ก็เยอะอยู่เหมือนกัน พิมผิดก้อมีบ้างนะคะ
แนะนำให้ตอนพิมเสร็จแล้วตรวจทานอีกรอบนึงก็ดีค่ะ
ชอบเรื่องนี้ อ่ะ ที่จิง ชอบน้องกัสอ่าค่ะ ๕๕๕
รักเด็กค่ะ
น้องกัสมีแฟนคลับยังคะ
ถ้ายังไม่มี ขอเป็นประธาน ชมรม กัสFC นะคะ
ฮ้าๆๆๆๆ
ยินดีที่ได้รู้จักพี่อ๋อม คนแต่ง ชื่อหมิว นะคะ ฮิฮิ
ที่จิงก้อคิดแบบพี่อ๋อมอะค่ะ
ที่ว่า บางครั้งเซ็งเวลา คนแต่งไม่ยอมมาอัพ ที่จริงหมิวก้ออยากแต่งเองเพราะเหตุผลนี้หละ
แต่ว่า ความสามาดมีไม่พอ จินตนาการ ไม่ถึงพอ อ่านได้อย่างเดียว หึหึ
พี่อ๋อม คนแต่ง รักษาสุขภาพ มาแต่งนิยาย แบบนี้ให้คนอ่านทุกคนอ่านด้วยนะคะ
ทีซีค่ะ
-
และ แล้ว เจ๊หวานแกก็กลับมา
:pig2: :pig2: :pig2:
-
นังชะนี 5 หน่อยังไม่เลิก :beat: :beat:
เก่งจัดการให้ราบคาบอย่าเอาไว้ :z6:
หมั่นไส้ยัยหวายจริงๆ :beat:
-
+1 ให้น้องอ๋อมเป็นกำลังใจในการคิดหามาตรการปราบชะนี 3 ตัวนี้ให้ราบคาบ
เสียทีนะ ให้อภัยหลายครั้งแต่ก็ยังไปไม่พ้น กำจัดให้สิ้นซากท่าจะดีกว่านะ
จะได้ไม่ต้องมานั่งปวดหัวกลัวสามีจะหายไปอีก หามาตรการที่เฉียบขาดและ
ต้องสะใจด้วยนะจ๊ะ ... จะรอตอนต่อไป กำลังสนุก .....
:pig4:
-
ดีมากที่มาต่อน่ารักมากกก :3123:
-
มาต่ออ๊ะยางน้ออออ
-
รอๆๆๆอยู่คราบตกไปอยู่หน้า2แล้วดันๆๆ ยายหวานนี้เล่นไม่เลิกสงสัยต้องจัดการให้สิ้นซาก
-
ขออภัยที่หายไปตั้งนาน
เนื่องจาก เน็ทใช้บ่ได้
งานเยอะครับ
มีธุระเรื่องการเรียน ฯลฯ
อิอิ
มาต่อกานดีกว่าครับ
เดี๋ยวจะหาว่าหายไปนาน
“เก่งครับ”
“ครับ”
“เก่งจะเอายังไงกับสามคนนั้นครับ”
“ไม่รู้เหมือนกันนัท ต้องรอนิว เพราะเก่งขี้เกียจยุ่งกับผู้หญิงของนัทแล้ว เบื่อมาก ทำไมมันมากเรื่องอย่างนี้ก็ไม่รู้”
“ก็แฟนเก่งเสน่ห์แรงนิครับ”
“หรอ”
“จริงสิ ไม่งั้นไม่มีคนมาติดอย่างนี้หรอกครับ”
“จริงอ่ะ”
“จริงสิครับ เนี่ยยังมีอีกตั้งหลายคนนะครับ...อุ้ย”
“หรอ ....”
“เอ่อ.............”
“เล่าต่อไปสิไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย เก่งก็อยากรู้ว่านัทมีเสน่ห์ขนาดไหน” ต้องล่อให้มันตายใจก่อนครับ เดี่ยวค่อยจู่โจม
“ก็เมื่อก่อนนะ ตอนที่เก่งอยู่เมืองนอก นัทเปลี่ยนแฟนตั้งหลายคน มีแต่คนมารับไปทานข้าวทุกวันเลย”
“อ้าว แล้วเดี่ยวนี้สาวๆ พวกนั้นไปไหนหมดแล้วล่ะ””
“ก็หายไปบ้างครับ”
“อ้าวอย่างนี้นัทก็หมดเสน่ห์แล้วอ่าดิ” ไม่ได้ครับ ต้องจัดการให้หมด ต้องทนไว้ครับ ต้องนับ 123..10
“ไม่นะครับ มีทั้งคุณ...แล้วก็คุณ... ยังส่งข้อความมาหาอยู่เลย”
“หรอ ไหนเอามาดูหน่อยสิ”
“นี่ไงครับ” มันยังไม่รู้ครับว่าจะเจออะไร แล้วมันก็ส่งโทรศัพท์มาให้ผมดู
“นัทคะ สายังคิดถึงคุณนะคะ จำคืนนั้นของเราได้มั้ยคะ” ข้อความที่ 1
นัทคะ รักนะ” ข้อความที่ 23
“นัทคะ เจอกันที่เดิมนะคะ” ข้อความที่ 3
“นัทคะ วันนี้ทานกลางวันด้วยกันนะคะ” ข้อความที่ 4
“นัทคะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานคิดถึงมั้ยคะ” ข้อความที่ 5
และอีหลายข้อความครับ
“นัท นอกจากนี้ยังมีอีกมั้ย”
“ก็มีบ้างครับ”
“แล้วยังติดต่อกับพวกนี้อีกมั้ย”
“เอ่อ ...........”
“เก่งไม่ว่าหรอก”
“ก็..... ยังมีบ้างครับ”
“หรอครับ ส่วนมากไปไหนกันบ้าง”
-
นัทเอ้ย
งานเข้าอีกแล้ววุ้ย
:laugh:
-
เจื้อน ให้เป็ดกินโลดดดด :seng2ped: :seng2ped:
-
555555555555555555
งานนี้มีตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แน่ๆๆ
จองวัดเลยมั๊ยคับ
นัท
-
นายนัทเอ้ยยยยยยยย
ท่าทางงานนี้จะโดนไม่ใช่น้อยยยยยยยยยย
-
นัทเอ๋ย
เป็ดอยู่ไหน มารอกินมื้อพิเศษ อิอิ
-
โดนหลอกถามซะแล้วว
ตายแน่เลย
โดนเจื๋อนให้เป็ดกินแน่ ห้า ๆ ๆ
-
ตัดให้เป็ดกินดีไหมครับนัท o18
-
เยอะโคตรๆ
จาจัดการหมดไหมนั่น
หรือว่าจะต้องกำจัดที่ต้นเหตุของการเกิดสิว อิอิ
ตัดทิ้งแล้วเก่งเปลี่ยนมาเสียบดีไหม เอิ้กๆๆๆ
:z3: :z3: :z3:
-
เก่งจัดการนัทเลยนะ เอาให้เป็นแบบนี้เลย :z10:
-
เลิกกัรเถอะคับ
-
“ก็ยังมีไปกินข้าวกันบ้างครับ แต่ไม่ค่อยบ่อย”
“หรอ อ้าวแล้วนอกจากกินข้าวมีอะไรอีกมั้ย ช่วงที่คบกะเก่งอ่ะ”
“เอ่อออ....”
“บอแล้วไงว่าเก่งไม่ว่า” เหอะ ฝันไปเหอะ แกตายแน่ไอนัทท ทนไว้ ทนไว้
“เอ่ออ ... คือว่า ก็มีบางครับ ไปดูหนังบ้างครับ ไปเที่ยวกันบ้าง”
“อ้าว แล้วนัทเอาเวลาไหนไปละครับ” พูดดีกับมันไว้ก่อนน เดี่ยวเจอกันแน่ ไอนัท
“เวลากลางวันบ้าง เย็นบ้างครับ แต่ไม่ค่อยบ่อย นัทสงสารเค้าครับ”
“แล้วมีอะไรมากกว่านั้นมั้ย”
“เมื่อก่อนก็เคยมีแค่ภายนอก เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วครับ”
“ทั้งๆที่คบกับเก่งอยู่อะนะ”
“ก็ มัน....”
“มันสงสารเต้างั้นหรอ หรือว่ามันเป็นสันดานของนัทกันแน่”
“เก่ง ทำไมพูดอย่างนั้นละครับ ไหนบอกว่าจะไม่โกรธนัทไงครับ”
“ติ๊ดดดดดดดดดดดดดด “ เสีงข้อควมเข้า
“ นัทคะ ต้าคิดถึงนะคะ ว่างๆไปพทยากันอีกนะคะ” ข้อความจากผู้หญิงที่ชื่อต้า ผมอ่านแล้วส่งให้นัทดู
“ ทั้งๆที่เราคบกันอยู่ นัททำอย่างนี้หรอ”
“เก่ง นัทไม่ได้มีอะไรจริงๆแล้วนะครับ กับต้าเราเป็นแค่เพื่อนกัน”
“เพื่อนกันแล้วไปเที่ยวพัทยากันเลยหรอ”
“ก็แค่ไปเที่ยวกัน”
“แค่ไปเที่ยว..........เท่านั้นใช่มั้ย”
“ครับ แค่นั้น”
“ทั้งๆที่นัทคบกับเก่ง นัทยังไปกับคนอื่น นัทคิดว่าเก่งจะรู้สึกยังไง อีกอย่างผู้หญิงของนัทแต่ละคนเข้ามาระรานเก่ง ทำไมเป็นคนอย่างนี้ นัทเห็นแก่ตัวมากรู้มั้ย”
“เก่งครับ”
“นัทขอโทษใช่มั้ย คำคำนี้เก่งได้ยินบ่อยแล้ว นัทเก่งว่าเราแยกกันอยู่สักพักเหอะ”
“เก่งว่าอะไรนะครับ”
“เราแยกกันอยู่สักพักเหอะ”
“ไม่ครับ”
“....................................................”
“เก่งครับ ไม่นะครับ นัทขาดเก่งไม่ได้”
“นัทก็ไปหาพวกนั้นสิ เขาคงยังรอนัทอยู่ คนที่ชื่อต้า”
“เก่งครับ นัทขาดเก่งไม่ได้นะครับ”
“ทำไม กลัวไม่มีคนเลี้ยงลูกให้หรือไง ได้ ช่วงนี้เก่งจะดูแลน้องกัสให้ก่อนสักพัก ให้น้องกัสปรบตัวได้ แล้นัทค่อยเอาไปดูแล”
“หมายความว่าไงครับ เก่งจะเลิกกับนัท”
“อาจจะเป็นยังนั้นก็ได้”
“มันไม่ใช่อย่างที่เก่งคิดนะครับ เก่งฟังนัทก่อน”
“มีอะไรจะพูดอีกละ”
“นัทไม่ได้มีอะไรกับพวกนั้นจริงๆ
“แต่นัททำเหมือนเก่งเป็นคนโง่ นัทรู้ม้ย “
“เก่ง...........”
“ทรัพย์สินทุกอย่างเก่งจะให้ทนายมาเคลียร์ก็แล้วกัน แล้วนัทอยากจะไปทำอะไรก็ไป”
“เก่ง นัทขาดเก่งไม่ได้นะครับ”
“หรอ ถ้าขาดไม่ได้ก็ไปตายซะ”
-
o13 ต้องงี้ว่ะ
-
สันดาน ผู้ชายมันเป็นอย่างนี้ทุกคนปะเนี่ย
:3125: :m16: :m31: :fire: :angry2:
-
ม่ายแรงงงสะใจ ว่าแต่เข้าใจเก่งนะที่ต้องฟังความจริงแต่มองในแง่ดี เขามีไรก็เปิดอกคุยหมดเลยนะแต่ก็นะ... เราเข้าจายยยยยยยยยยยย
-
ตัดให้ขาดเลยฉับๆๆ
เอามันให้หนักเลย
-
โดนเลย หุหุ
สมน้ามหน้า
อยากนอกใจดีนัก
-
:jul1:ตายไอ่นัท
-
สะใจมากมาย o13
-
“เก่งครับ เก่งอย่าทำอย่างนี้สิครับ นัทไม่ได้ไปมีอะไรกับใครที่ไหน”
“แล้วที่นัททำเขาเรียกว่าอะไร ที่บ้านเก่งเขาเรียกว่านอกใจ เข้าใจมั้ย เพราะฉะนั้นไม่ต้องมาพูดมากอีกต่อไปแล้ว จากนี้ไปเราขาดกัน อย่าหวังว่าจะได้เจอกันอีก ถ้าอยู่ไม่ได้ ก็ไปตายซะ”
“เก่ง ทำไมครับ ทำไม เก่งเป็นคนแบบนี้”
“นัทว่าไงนะ ว่าเก่งเป็นคนแบบนี้ แล้วนัทเป็นคนแบบไหนกันแน่ ห๋า “
“คือ..........”
“พูดไม่ออกใช่มั้ย เก่งเคยนอกใจนั้ทมั้ย เคยไปกินข้าวกับใคร ไปเที่ยวกับใคร ไปดูหนังกับใครโดยที่นัทไม่มรู้มั้ย”
“น้องกัส ลูกของนัท ใครคือคนที่เก่งดูแลให้”
“เรื่องงานบ้านของนัท ใครเป็นคนดูแลให้”
“แล้วคนที่มาระรานเก่ง กับเรื่องเลวๆของนัท ใครเป็นคนที่รับกรรมจาก ตัณหาที่มันไม่รู้จักจบสิ้นของใครบางคน”
“เก่ง คืออออ”
“ไม่ต้องมาพูด ฟังอย่างเดียว นัทรู้ใช่มั้ยว่าตั้งแต่เด็กเก่งเจออะไรมาบ้าง เรื่องครอบครัวของเก่ง เรื่องที่นัททำกับเก่ง ถึงแม้ว่มันจะเป็นเรื่องที่นัทไม่ได้ตั้งใจก็ตาม นัทรู้มั้ยเก่งเจ็บ ชนชา เบื่อจนไม่รู้จะพูดว่ายังไงแล้ว เหนื่อยจนไม่อยากยุ่งกับเรื่องนี้แล้วเข้าใจมั้ย สามคนแล้วนะ ที่เก่งต้องเสียเวลา เสียเงินทอง และที่สำคัญ คือเก่งเสียใจ มันเจ็บที่ตรงนี้ นัทเข้าใจมั้ย ห๋า ได้ในเมื่อนัทขาดเก่งไม่ได้ใช่มั้ย “
“ครับ”
“ดี ต่อจากนี้ไปเก่งให้เวลานัท หนึ่งเดือนจัดการกับตัวเองให้หมด”
“หมายความว่าไงครับ หนึ่งเดือน”
“ภายในหนึ่งเดือนนี้ ถ้านัทจัดการกับตัวเอง ทุกเรื่อง เก่งจะรับนัทไว้พิจารณาอีกครั้ง”
“ทำไมมันนานอย่านั้นครับ วันเดียวก็ได้”
“นัทแน่ใจนะ ว่าแค่วันเดียวนัททำได้”
“เอ่ออออออ.................”
“นัทอย่าลืมนะว่าเก่งแค่จะรับไว้พิจารณาเท่านั้น ไม่ใช่ว่าเก่งจะอภัยให้นัทง่ายๆ เหมือนครั้งก่อน ที่สำคัญช่วงนี้นัทจะไม่ได้เจอกับเก่ง ส่วนน้องกัสก็แล้วแต่นัทแล้วกันว่าจะให้อยู่ที่ไหน เพราะเขาเป็นลูกของนัท”
“เก่งครับ นัท”
“หยุดเรียกชื่อได้แล้ว รำคาญ”
“เก่ง”
“บอกว่าให้หยุดเรียกไง อ่อ เก่งลืมบอกไปว่า ระยะเวลา หนึ่งเดือนนี้ ใครที่เข้ามาให้เก่งเลือก เก่งก็จะรับไว้พิจารณาเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าเก่งจะหลงตัวเองนะว่าจะมีคนมาชอบเก่ง แต่ถ้าใครเข้ามาเขาก็มีสิทธิ์เหมือนกัน “
“เก่ง มันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“พอได้แล้ว ไปจัดการกับตัวเองสะ แล้วอย่าโผล่หัวมาให้เห็นนะ ไม่งั้นจบ”
........................................................................................
สมน้ำหน้ามันครับ อิอิ ดันมาสารภาพกับผมเอง ช่วยไม่ได้ ผมรู้ครับจริงๆแล้วนัทไม่ได้มีอะไรกับพวกผู้หญิงเหล่านั้น แต่ว่ามันแบบเป็นสุภาพบุรุษครับ ใครชวนก็ไป ตามใจเขาไปสะหมด เลยทำให้เกิดปัญหานี่ไง สมน้ำหน้ามัน อิอิ จะได้ดัดสันดาน เอ้ยยย ดัดนิสัยมันสะหน่อย ให้จัดการกับเรื่องของตัวเองที่มาทำให้ผมรำคานใจอยู่เรื่อย คือ จริงๆ แล้วขี้เกียจเข้าไปยุ่งแล้วครับ ขี้เกียจเปลืองตัวให้คนเกลียด เห็นมั้ยครับว่าผมเป็นคนดีแค่ไหน
สารภาพครับ คือว่า หนึ่งเดือนที่ผมให้เวลามันไปนั้น จริงๆแล้ววางแผนกับนิว แล้วก็ยัยมดว่าเราจะไปเที่ยวอย่างคนโสด คือห้ามใครเอาแควนไป เพื่อเป็นการฉลองการสละโสดของยัยมด หึหึ ว่าจะไปเที่ยวทั้งในเมืองไทยแล้วก็ไปต่างประเทศกัน ตอนนี้นิวกำลังจัดการวาสงโปรแกรมอยู่ครับ โดยที่ นายนัท นายเกม พี่ตัน ม่ะมีใครรู้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสองคนนั้นทำยังไงที่ทำให้แฟนยอมได้ ส่วนตัวผมถ้าขอตรงๆมันไม่ยอมแน่ เพราะว่านัทติดผมมาก ขนาดห้องทำงานมันยังดัดแปลงเป็นห้องนอน เพื่อไว้ใช้เฉพาะกิจเราสองคนเลย เห็นมั้ยครับว่าผมเสน่ห์แรงขนาดไหน
ส่วนเรื่องเหล่าแฟนคลับของนัททั้งหลายนี่ผมก็ไม่ทิ้งนะครับ มีคุณยุ้ย แม่บ้าน นักสืบชั้นดีอีกหลายคนที่ต้องจดบันทึกรายงานพฤติกรรมช่วงที่ผมไม่อยู่ คือว่า ผมไม่ไว้ใจนะครับ ไม่ใช่ไม่ไว้ใจแฟนผมนะ แต่อย่างที่บอกว่าเขาเป็นคนตามใจคนไง ขี้เกรงใจ ยกเว้นตอนที่ร่วมกิจกรรมเข้าจังหวะ มิเกรงใจผมเลย เห้อออ
น่านหละครับ ถ้ามันบังอาจนอกลู่นอกทาง มันเจอแน่ .......................จะเอาให้เป็ดกินจริงๆ หรือไม่ก็จับไปทำหมันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย หึหึ ส่วนน้องกัสว่าจะให้พ่อเขาดูแลเองครับ เพราะว่ากติกาไปออนทัวร์ครั้งนี้ คือห้ามเอาลูกไปด้วย เพราะฉะนั้น นายเก่งคนนี้ก็ต้องแอบทิ้งลูกชายที่แสนน่ารักไปเที่ยว แต่เดี่ยวค่อยซื้อของเล่นมาปลอบใจ แล้วก็ฝากให้คุณพ่อมาดูแล(พ่อของผมนะครับ คุณปู่กร) ด้วย แต่ต้องบอกก่อนนะครับ เดี่ยวเด็กจะเครียด เรื่องนี้น้องกัสเลยต้องรู้เห็นในบางส่วนไปด้ว
ส่วนเรื่องที่ผมให้นัทจัดการผู้หญิงที่มาติดพันอยู่ หึหึ มันต้องรายงานผลทางโทรศัพท์ทุกสามวันครับ ว่าเรื่องไปถึงไหนแล้ว แล้วก็มีสายสืบอีกชุดนึงมาจัดการเรื่องนี้โดยเฉพาะ แต่ชุดนี้ไม่ใช่ของผมนะครับ เป็นของนายนิวสุดที่รักเอง เห็นมะมีเพื่อนดีก็อย่างนี้ ที่สำคัณนะครับ ท้ะงนี้และทั้งนั้น กว่าจะวาง ผนนี้ได้ นิวกับมดต้องเปลืองรอยหยักในสมองมาคิดเรื่องนี้แทบแย่ เพราะเรื่องนี้เพื่อนผมทั้งสองมันวางแผนครับ เพราะว่ามันอยากหนีแฟนไปสละโสดอย่างรุนแรง
-
ร้ายนะเก่ง o22
-
แสบมากๆๆๆๆๆ นายเก่ง ทำนายนัทเครียดเลยง่ะ อิอิ สงสารนัทจัง สงสัยงานนี้นัทรู้เนี่ยมีงอนแน่ๆ o22
-
เจ้าแผนการนะเนี่ย............
o13 o13
-
นู๋เก่งระวังนะ แก่ตัวมาจะกลายเป็นป้าขี้บ่น อิอิ
-
:z1: ได้ใจเพ่มากเลยน้อง
-
ว๊ายมะช่าย นัทไปฆ่าตัวตายจะแย่นะ
-
นัทถูกดัดหลังอย่างแรงเลย
เก่งก้อเก่งจริงๆ มีการวางแผนเที่ยวสละโสดอีก 5555
พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสซะงั้น
บวก 1 แต้มไปเลยจ้า
-
นักวางแผน จิงๆ o13
-
มีเพื่อนดี นิ สุดยอดเจงๆ
เที่ยว ๆ ๆ
ปล่อยให้นัทจัดการตัวเองซะ
สมน้ามหน้า ห้า ๆ
-
แหม...เก่ง ร้ายนะจ๊ะ ไอเดียนี้ขอซื้อไปใช้มั่งดิ... o13
-
5555555555
เอาให้หนักเลย
-
รู้สึกนัทจะบทน้อยลงทุกทีๆ แต่ละตอนพูดถึง 10 คำไหมเนี้ย :z10:
-
อยากให้มีฉาก ตบ อ่ะ
-
ผมนัทเองครับ
เฮ้อออ ผมกลุ่มเลยนะครับเนี่ย แค่พูดเรื่องจริงกับปรุงแต่งเรื่องแค่นี้เอง เก่งถึงกับตัความสัมพันธ์กันเลย แล้วผมจะทำยังไงดีละครับเนี่ยยย
เรื่อง น้ำ หวาน แล้วก็เลขาของผมอีกกลุ่มจังเลยครับ เห้ออ เรื่องที่กลุ้มคือเรื่องที่ผมจะต้องห่างจากเก่งตั้งเดือนนึงเลย คุยกันได้สามวันครั้งเองครับ
เห้อออ ทำยังไงได้ละครับในเมื่อรักเขาแล้วก็ต้องทนสิครับ เห็นมะผมรักเก่งขนาดไหน
ผมไม่ได้เจ้าชู้นะครับ แค่ปฏิเสธไม่เป็นเท่านั้นเอง คนที่เข้ามาหาผมส่วนใหญ่ก็เอาเรื่องธุรกิจมาบัง
หน้าให้ผมไปนั่นไปนี่ด้วย.... ผมก็ต้องไปครับ เพราะก่อนหน้านี้ธุรกิจของผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยต้องไปกับพวกนั้น
แต่ตอนนี้ธุรกิจไปได้ดีแล้วแต่ว่า มันต้องก็อาศัยะวกเธออยู่บ้างเล็กน้อย แหมจะให้ตัดไปเลยได้ไงละครับ เดี่ยวจะหาว่าผมใช้แล้วทิ้ง เห้อออออออออ
ตอนนี้ผมได้แต่เพียงแค่ตัดความสัมพันธ์กับคนทั้งสามคนครับ แม่เลขาก็ให้ลาออกไป บอกพ่อของเขาว่าจะฝากงานบริษัทอื่นให้ทำ และก็อย่ามายุ่งกับครอบครัวของผมอีก
ส่วนอีกสองคนก็ใช้วิธีการเดียวกันถ้าพูดไม่เข้าใจก็ต้องใช้กำลังบังคับขู่เข็น
สาวๆที่มาติดพันผมก็ต้องคุยกันให้รู้เรืองครับ ย้ำนะครับว่าคุยทุกคน สองวันกว่าจะครบ แวผมก็ต้องเปลี่ยนเบร์โทรศัพท์ใหม่ครับ นี่ละครับเรื่องใหญ่ และเป็นงานหนักของสายสืบเก่งเขาละครับ คุณยุ้ยต้องรับบทหนักโทรไปบอก ส่งเอสเอ็มเอสไปบอกคนที่มีเบอร์ของผมว่าเปลี่ยนเบอร์นี้แล้ว โดยให้คุรยุ้ยสแกนครับว่าให้ใครได้บ้าง
เห็นมั้ยครับว่าผมฉลาดแค่ไหน ให้สายสืบลงมือเอง เก่งจะได้พอใจ
อิอิ
จะได้กลับมาหาผมไวๆๆๆๆๆ
นี้ก็ครึ่งเดือนแล้วครับ ผมคิดถึงมากๆเลย แต่ยังดีมีน้องกัสมาปลอบใจแวก็สมน้ำหน้าผม บอกว่าพูดแล้วไม่คิด ดูสิครับ เป็นลุกผมหริอใครกันแน่ เห้อออออ
แต่ยังดีครับที่มีน้องกัส เพราะว่าเก่งจะโทรมาคุยกับน้องกัสที่เบอร์ส่วนตัวทุกวันเลยทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจครับว่ายังไงเก่งก็ยังอยู่กับผมไม่ได้หนีไปไหน
อีกสิบห้าวันเท่านั้นครับ ผมจะได้เก่งกลับคืนมาแล้ว
อย่าลืมเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ
เห็นมั้ยครับว่าผมเป็นลูกไก่ในกำมือของเก่งแล้ว จะบีบก็คลายจะตายก็รอดดดดดดดดดดด
-
หึ หึ หึ นายนัทสิ้นลายก็งานนี้หล่ะ
เก่งนี่สุดยอดจริงๆๆเลย o13 o13
-
ถึงจะสงสารแต่ก็ดีแล้วครับ เบื่อนายเอกแสนดีมานาน ชอบมากเลยครับคุงอ๋อมสุดยอดดดด!!!
+1 ให้ด้วยความขอบคุณ
-
เก่งเอานายนัทซะอยู่หมัดเลย
-
น่าสงสารนัทนะ
เก่ง เอาต่ออีกสักเดือนดีกว่า จะได้หมดลายกันจริงๆ
-
+1 ให้น้องอ๋อม สงสารและเห็นใจเก่งจัง เจอแบบนี้เป็นคนอื่นคงเลิกแบบไม่ให้อภัยแน่นอน
สมน้ำหน้านัทนะ ทำผิดซ้ำซากจริง ๆ เห็นใจคนอื่นไปทั่ว แต่ไม่ยักสงสารและเห็นใจแฟนตัวเอง
ที่รักและทำทุกอย่างเพื่อตัวเองได้ น่าจะดัดนิสัยเสีย ๆ แบบนี้สัก 6 เดือนเป็นอย่างต่ำนะ
จะรอตอนต่อไปนะจ๊ะ ...... :pig4:.....
-
เอาให้หนัก น่าจะซักสองเดือนนะ สำหรับนัทอะ
-
นัทน่าสงสาร
-
:m20: :jul3:
-
ช่ายแล้วนัทลูกไก่ในกำมือเก่งจริงๆ้ด้วย
จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอดจริงๆๆ
-
เก่งสมชื่อ ดักทุกทาง :m29:
-
"เก่งครับ เมื่อไหร่จะกลับมาครับ"
"กลับมาอะไรจากไหน"
"ก็กลับมาจากฝรั่งเศสไง"
"นัทรู้ได้ไงว่าเก่งอยู่ที่ฝรั่งเศส
"คุรพ่อบอกนัท"
"แล้วนัทไปถามคุณพ่อทำไม"
"ก็นัดคิดถึงเก่งนิครับ นะครับ กลับมาได้แล้ว"
"ไม่ได้ ยังไม่ครบกำหนด แล้วจัดการหมดแล้วยัง"
"อ้าวนึกว่าเก่งรู้แล้วซะอีก"
"แล้วเก่งจะรู้ได้ไง"
"ก็คุณยุ้ยไงครับ เก่งไม่ได้ถามคุณยุ้ยหรอครับ นัทให้เก่งจัดการ"
"แล้วไปให้เขาจัดการ ทำไม เรื่องของตัวเองแท้ๆ หึ"
"อ้าวก็จะได้เร็วๆไง"
"แล้วนี่ยังมีอีกมั้ยเรื่องผู้หญิง ให้สารภาพเป็นครั้งสุดท้าย ครั้งนี้ไม่ให้อภัยจริงๆนะ เพราะเป็นเรื่องที่นัทก่อขึ้นมาเองไม่ได้เกี่ยวกับใคร"
"หมดแล้วครับ หมดแล้วไม่เหลือใครจริงๆ ครับ"
"แน่นะ"
"ครับ ผม
"อย่าให้รู้นะว่ามีอีก"
"ครับ ไม่มีแน่ รับรองเอานัทน้อยเป็นประกัน"
"แน่นะ ที่จะเอาไว้เป็นประกัน ให้เป็ดกินไม่รู้ด้วยนะ"
"เอ่อครับ รับรอง"
"แล้วอย่ามาโอครวญที่หลังนะ"
"ครับผม กลับมาเร็วๆนะ หรือว่าจะให้นัททไปรับดีครับ"
"เอาไงดีอ่า ค่อยว่ากัน อีกตั้งหลายวัน เดี๋ยวว่าจะไปกรีกก่อน"
"เห้ยย ไม่ให้ไปนะ"
"ไมอ่า"
"ไม่เอาไม่ให้ไป"
"ทำไม"
"อย่าไปเลยนะครับ ไปประเทศไหนก็ได้"
"งั้นไปอิตาลี่ก็ได้"
"อันนี้ก็ไม่ให้ไป ถ้าจะไปเดี่ยวนัทพาไปเอง"
"เอ้า แล้วจะให้ไปประเทศไหนกันเนี่ย"
"ก็กลับมาเมืองไทย แล้วเดี่ยวไปกันสามคน นี่น้องกัสก็ใกล้ปิดเทอมแล้ว"
"เรื่องอะไร"
"เก่ง อย่าดื้อสิครับ"
"ก็บอกมาว่าทำไมไม่ให้ไป"
"ก็..."
"ก็อะไร "
"นัทหึงครับ เนี่ยทั้งกรีกกะอิตาลี่มีแต่พวกนี้ทั้งนั้น แล้วถ้ามันมาทำอะไรเก่ง นัทจะทำไงละครับ"
"ตกลงคือหึง"
"ครับ"
"งั้นไม่กลับ"
"อ้าวว ไมอ่า
"ก็อยากจะไปบริหารเสน่ห์ อิอิ"
"ไม่เอานะ"
"ทำไม ทีนัทยังมำได้เลย"
"คือ..."
"เอาน่าเก่งไม่ไปมีอะไรกับใครง่ายๆหรอก แต่ถ้าถูกใจไม่แน่นะ"
"อ้าวว เก่ง อย่าล้อนัทเล่นอย่างนี้สิครับ"
"เชอะ ทีตัวเองยังทำได้เลย อย่ามามากเรื่อง แค่นี้นะ ดูแลลูกให้ดีด้วย แล้วอย่าลืมจัดการกับเรื่องตัวเองให้หมด ไม่งั้นให้เป็ดกินแน่ เนี่ยเก่งให้พ๋อซื้อเป็ดมารอกินแล้วนะ"
-
งานนี้มีคนอื่นงอกมาอีก
นัทน้อยไม่เหลือแน่
-
นัท.....เป็นลูกไก่ในกำมือเก่งเลย ชอบใจ
o13 เก่งสมชื่อ
-
สุดสุดไปเลยฮะ o22
-
o13 o13 สู้ดดดดดดดดยอดเลยอ่ะน้องเก่ง
-
ตอนนี้ผม นิว มด มาเที่ยวหลายประเทศแล้วครับ
อิอิ
แต่ไม่กล้าไปอเมริกาเพราะกลัวไข้หวัดหมูเลยต้องทัวร์แถวยุโรป แล้วกะว่าจะไปเที่ยวแถวอันดามันสักแปปนึงก่อนกลับบ้าน ไปจัดการนายนัท หึหึ คิดว่าจะยอมง่ายๆหรอ
ดูสิครับ ทำเป็นรู้ทันว่าผมอยู่เมืองนอกไม่รู้ว่าไปถามอะไรพ่อของผม เนี่ย มันน่านัก คนอุตส่าห์หนีมาเที่ยว แต่ดันจับได้อย่างนี้ก็หมดสนุกสิครับ
อิอิ
พวกผมทั้งสามคนก็เลยวางแผนกันว่าจะเที่ยวทะเล ก่อนแล้วก็นั่งรถกลับไป กทม แบบว่าเที่ยวทุกจังหวัด ตั้งแต่ ภูเก็ต พังงาน กระบี่ สุราษฎร์ ไปเกาะสมุย เกาะเต่า เลยไปหัวหิน พักผ่อนที่ชะอำ นิดหน่อย แวะซื้อของเมืองเพชร แล้วก็จะข้ามฝั่งไปเที่ยวชลบุรี ไประยอง อิอิ แล้วก็กะว่าจะไปทัวร์แถวภาคอีสานตอนล่างนิดหน่อย ค่อยกลับกทม. หลังจากนั้นก็ไปขึ้นเคริ่องสุวรรณภูมิ ไปเจอกับกาญจน์น้องชายสุดที่รัก กับนายอาท แล้วก็น้องกัส(ให้สองคนนี้ไปรับมา) ไปเยี่ยมคุณย่าน้องกัสที่เชียงใหม่
เห็นมะเที่ยวแค่นี้เอง 15 วันที่เหลือของผม
ส่วนายนัทก็รอต่อไป ความผิดอีกหลายกระทง ต้องให้อยู่คนเดียวทบทวนความผิดทื่เกิดขึ้นก่อน เดี๋ยวค่อยไปชำระคดี โดยผมนายเก่งจะเป็นผู่พิพากษา แล้วให้นิว กับมด เป็นคณะลูกขุน ร่วมพิจารณาคดีด้วย
หึหึ
แต่แน่
อย่าหาว่าผมใจร้ายนะครับ แต่เรื่องอะไรจะยอมฝ่ายเดียว ต้องตาต่อตาฟันต่อฟันให้รู้แล้วรู้รอดจะได้ไม่ไปมั่วอีก ถึงแม้ว่าจะทำไปด้วยใจที่บริสุทธิ์ก็ตาม แต่เรื่องนี้ไม่ยอม เนี่ย ถ้าบอกผมตั้งแต่แรก็รู้เรื่องแล้วครับ ยังไงก็จะไม่โกรธ แต่นี่เล่นปิดปังแล้วยังให้คนของตัวเองมาระรานไม่รู้จักจบจักสิ้น อย่างนี้มันต้อง...หึหึ
แต่ว่าผมไม่ใจ้ร้ายนะครับ ตอนนี้ผมอนุญาตให้นัทโทรหาผมได้ทุก 2 วันแล้ว เริ่มลดโทษให้มันตายใจนิดนึง ฃมันเป็นกลยุทธ์ ด้วยครับ เพราะว่าถ้าปล่อยเกินสามวันมันอาจจะเป็นอื่น ใช่มะ มันต้องทำให้ตจายใจแล้วค่อยจู่โจมทีเดียว แต่เนี่ย
แผนการนยี้ผมคิดเองครับ เพราะว่าไม่อยากให้นิวเขาปวดหัวมากมายแล้ว ก็แค่เล่าให้สองคนนั้นฟังเพราะกลัวเพื่อนจะเบื่อผมนะสิ ตอนนี้เลยอยากให้เที่ยวอย่างมีความสุขก่อนน
....................................
"น้องกัสหรอลูก"
"ครับพ่อเก่ง"
"วันนี้เป็นไงบ้างครับ"
"ก็สบายดีครับพ่อเก่ง"
"ทำการบ้านยังครับ กินข้าวยังลูก"
"แล้วครับ น้องกัสคิดถึงพ่อเก่งนะครับ"
"พ่อก็คิดถึงลูกครับ"
"เมื่อหร่คุณพ่อจะกลับมาครับ"
"ใกล้แล้วลูก เดี่ยวคุณพ่อให้อากาญจน์ กับลุงอาทไปรับลูกที่บ้านนะ................................................................"
"ครับ วันที่.... ตามแผนนะครับ คุณพ่อ"
"ดีมากลูกรัก"
"เย้ๆๆน้งกัสจะได้ไปเที่ยวแล้ว"
"ครับ ดื่มนมก่อนนอนด้วยนะลูก"
"ครับพ่อเก่ง"
..............................................
ระหว่างพ่อลูกกำลังคุยโทรศัพท์กัน มีบุคคลที่สามมาได้ยินโดยบังเอิญ โดยที่น้องกัสไม่รู้เลยว่าเรื่องที่เขาสัญญากับพ่อเก่ง มันไม่เป็นความลับแล้ว
หึหึ
-
แผนเยอะจิงๆๆเลยนะเก่ง
แผนเยอะอย่างนี้ระวังจะตายเองนะคร้าบบบบบ
-
+1ให้นู๋อ๋อม สะใจดี
นัทน้อยเป็นตัวประกันแบบนี้ นัทใหญ่น่าจะเรียบร้อยขึ้น
แต่ว่าเก่งไม่เหงาหรือไง อิอิ
-
เก่งร้ายนัก o13
-
แวะมาทักทายคับ
เรื่องสนุกดีคับ จะติดตามเรื่อยๆนะคับ
เพิ่งเล่นอ่ะ จะมาอ่านบ่อยๆนะคับ
มาเป็นกำลังใจให้นะคับ
สู้ๆๆ :bye2:
-
เอิ้กๆๆๆๆ
เอาให้เข็ดเลย ชอบโหดๆ
-
หมดกัน มีบุคคลที่สามมาได้ยิน ไม่เป็นความลับก็ไม่ได้ลุ้นละสิพ่อเก่ง+น้องกัส
สงสัยจะโดนตลบหลังแน่นอน
มาต่อไว ๆ นะน้องอ๋อม
:pig4:
-
พ่อเก่งกะลูกกัสนัดกันไม่เป็นความลับซะแล้ว
ทำยังไงดีล่ะ
มีให้ลุ้นตลอด
บวก 1 แต้มให้อ๋อม ขอบคุณจ้า
-
สมน้ำหน้านักเชียว
คบหาเพื่อผลประโยชน์ ก็ทำให้งานเข้าได้ 55
เก่งหนีไปเที่ยวให้สนุกเลย :laugh:
อิดิท
อ่านตอนใหม่สุด ตายแล้ว สงสัยเก่งจะไ้ของแถมนอกเหนือจากน้องกัสไปด้วย :jul3:
-
อิอิ กว่าจะตามทันเหนื่อยแทบแย่
-
โดนแน่ๆๆเก่ง :oo1:
-
ม่ายอยากจะคิดต่ออะ..
:jul1:
-
ต้องขอโทษเพื่อนๆนะครับที่ไม่ได้อัพนิยาย เพราะว่า เน็ทที่ทำงานและที่บ้านไม่ได้เรื่อง มันช้ามาๆ บางวันก็เปิดไม่ได้ เลยไม่ได้มาอัพ
อิอิ
งั้นมาต่อกานดีกว่าเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
ตอนนี้มอยู่เชียใหม่แล้วครับ มาเยี่ยมคุณแม่นายรัทด้วยท่านก็สบายดี เห็นบอกว่ามะเร็งหายดีแล้ว แต่ต้องไปตรวจทุก 6 เดือน ท่านถามหานายนัทด้วยครับ แต่ผมบอกว่าตอนนี้มาเที่ยวกับน้องกัส และเพื่อนๆ ไม่ได้ชวนมาด้วย เพราะนัทติดงาน ต้องทำงานให้เสร็จก่อน(รู้ใช่มั้ยครับว่างานอะไร) แต่ท่านก็แปลกๆไม่เห็นว่าอะไร ปกติต้องถามแล้วครับว่าทำไมไม่มาด้วยกัน ทำไมทิ้งลูกชายท่านไว้คนเดียว มีปัยหาอะไรกันป่าว เพราะผมเคยแอบมาหาท่านกับน้องกัสแบบนี้แล้วครับ รู้สึกว่าตอนนั้นมีปัยหาสอะไรก็ไม่รู้ แล้วนัทตามมาง้อที่นี่ละครับ แต่ครั้งนี้แปลกๆ ทำไมท่านไม่ถามถึงลูกชายของท่าน แต่ก็ช่างเถอะครับ เที่ยวก่อนดีกว่า
"พ่อเก่งครับ" ลูกชายตัวดีของผมเรียกแล้วครับ ไม่รู้จะเอาอะไรอีก
"ครับ น้องกัส ว่าไงลูก"
"น้องกัสอยากไปดอยอินทานนท์"
" อยากไปหรอครับ แต่มันไกลน้า พ่อเก่งนั่งรถไม่ไหว ไปกับอานิวกับ อามดมั้นลูก" ไม่ไหวครับ นั่งรถขึ้นดอยอย่างนี้ ไม่เอาดีกว่า ปล่อยให้ไปกับพวกอาๆดีกว่า
"ทำไมพ่อเก่งไม่ไปด้วยละครับ"
"คือพ่อเก่งเมารถ เดี่ยวน้องกัสต้องมาดูแลพ่อไงลูก ไปเที่ยวกับอาๆดีกว่า เนี่ยอากายจน์ กับอาอาทก็ไปด้วยนะครับ พ่ออยู่กับคุณย่าดีกว่า" ให้น้องกัสไปครับ เดี่ยวว่าจะไปเดินห้างสะหน่อย ไม่ได้เดินมานานแล้ว เอ้จาไปไหนดีนะ ไปเซ็นทรัลแอร์พอต หรือว่าไปเซนทรัลกาดสวนแก้สดีน้า
"ครับ น้องกัสไปกับอาๆก้ได้ พ่อเก่งอยู่ที่นี่นะครับ ดูแลตัวเองด้วย"
"ครับ น้องกัสอย่าดื้อนะครับ อย่าไปไหนคนเดียวนะครับ แล้วโทรศัพท์ก็พกติดตัวตลอด ถ้าหลงก็โทรไปหาอาๆนะครับ พ่อเก่งเมมเบอร์ไว้หมดแล้ว ที่สำคัยอย่าซนนะลูก"
"ครับผม แล้วน้องกัสจาเอาชาวดอยมาฝากนะครับ"
"ครับลูก เที่ยวให้สนุกนะครับ"
.........................................................
งานนี้สบายเลยครับ ให้ลูกไปขึ้นดอยกับพวกอาๆ ส่วนตัวผม อิอิ ไปเดินเล่นดีกว่า เพราะขี้เกียจขึ้นดอยมากครับ ขีเกียจนั่งรถมากมาย
-
วางแผนดีนัก สงสัยโดนพระเอกของเราซ้อนแผนแหงๆ
:jul3:
-
คาดว่าถึงจะโดนซ้อนแผน นัทก็ยังหงออยู่เหมือนเดิม 555
-
เก่งจะโดนนัทซ้อนแผนอย่างรัยนะ
เดาไม่ถูกเพราะคนแต่ง"จิต"สุดๆอยู่แล้ว อิอิ
-
ตอนนี้ผมอยู่ที่เซนทรัลแอพอร์ตแล้วครับ
หุหุ
สบายใจอย่างมากมาย แวะไปกินอาหารเหนือที่ชั้นล่างก่อน อาหารไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แต่ว่าอร่อยดี อิอิ
นั่งกินคนเดียว
สบายใจมากมาย ไม่มีคนมากวน
ระหว่างที่ผมกินข้าวอยู่ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาทักผมครับ
"สวัสดีครับ" ใครก็ไม่รู้มาสาหวัดดีผม
"เอ่อครับ"
"มาคนเดียวหรอครับ"
"เอ่ออ ครับ" จะถามเพื่อก็เห็นอยู่คนเดียวนิห้วย
"นั่งด้วยคนได้มั้ยครับ"
"เอ่ออ ได้ครับ" อิอิ ดีเหมือนกานมีผู้ชายมานั่งเป็นเพื่อน ดูๆๆไปก็หน้าตาดีเหมือนกานนะเนี่ย คนเหนือ ท่าทางจะเป็นนักศึกษาซะด้วย เลี้ยงเด็กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดีกว่า
"ผมชื่อบาสนะครับ แล้วคุณชื่อ....."
"เก่งครับ"
"มาเที่ยวหรอครับ"
"ครับ มาเที่ยวครับ" :o8: :-[
-
:z10:
-
“ครับ มาเที่ยวครับ”
“เป็นคนที่ไหนครับ”
“กรุงเทพครับ”
“มาไกลจัง”
“ครับ” อารายเนี่ยยังกะมาสัมภาษณ์
แล้วก็บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โดยสรุปแล้วนะครับ นายบาสคนนี้เป็นนักศึกษา มช ครับ คณะสถาปัตซะด้วย ปี 4 แล้วครับ วันนี้มาคนเดียว มาดูหนังครับ ดูชิวมากๆครับ ที่สำคัญมันเข้ามาจีบผมครับ
ตอนแรกบาสคิดว่าผมอายุเท่าเขา เห็นมะครับ มันเลยเข้ามาจีบครับ แต่ผมบอกว่าให้เป็นพี่น้องกันดีกว่า เพราะว่าผมมีตัวจริงอยู่แล้ว บาสก็โอเคครับ แต่บอกว่าถ้าอกหักให้มาหาผมได้ ดูมันสิครับ จะตีท้ายครัวนัท อิอิ
ผมก็เลยได้ครับ เครือข่ายจัดการนายนัท
อิอ
มาทีละนิด แอบอัพ
-
แอร๊ยยยยย
เพิ่งรู้ว่าอ๋อมเป็นอีแอบ คิคิ
-
มาทีละหน่อย
-
ซะงั้น
เหอะ
มาหาว่าแอบ
แหมก็เกรงใจพี่ที่ทำงานนิครับ เป็นน้องแล้วมานั่ทามรายก็ไม่รู้ ว่ามะ
แต่ว่างานเสร็จแล้ว บ่มีอานหยังทำ ส่วนงานที่ค้างมานี้เกียจทามอ่าครับ
อิอิ
งั้นต่อโลดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาว่าเค้ามาทีละหน่อย
แหมก็แอบอัพนิครับ
อิอิ
งั้นอ่านนี่ไปเลย ไม่รู้จะ.............................ยาวสมใจคุณhappy_icekung69 ป่าวนะครับ
อิอิ
ผมก็นั่งคุยกะบาสนานเหมือนกันครับ ก็นัททำได้แต่ทำไมผมจะทำไม่ได้ใช่มั้ยครับ แต่จริงๆแล้วก็ไม่ได้ตั้งใจคุยกันเท่าไหร่หรอกครับ แต่ว่าพอดีคุยกันถูกคอ เหมือนได้น้องชายมาอีกคนก็เลยคุยานานไปหน่อย อีกอย่างพอดีคิดแผนเอาคืนได้ก็เลยต้องสานสัมพันธ์ต่อ เผื่อมีประโยชน์ได้ต่อไปในอนาคต แต่ผมไม่ได้หลอกเด็กนะ เพราะว่าน้องเขาเข้ามาหาผมเอง ผมไม่ได้ไปหลอกเขาใช่มั้ยครับ เพราะฉะนั้น ผมไม่ผิด
“พี่เก่งครับ”
“ว่าไงครับ น้องบาส”
“พี่เก่งมีแฟนแล้วจริงๆหรอครับ”
“อืม มีลูกด้วยกันด้วย”
“ห๋า “ มันทำหน้าตกใจครับ
“ตกใจอะไร แค่มีลูก”
“เอ่ออ ผมนึกว่าแฟนพี่เป็นผู้ชาย”
“เอ้าหน้าพี่มันฟ้องขนาดนั้นเลยหรอ” ไอนี่นิ มายัดเยียดความเป็นเกย์ให้ผม จริงๆก็เป็นอ่ะ
“ก็ มีน่ารักเกินกว่า.................” มันลากเสียงยาวครับ”
“เกินกว่าอะไร”
“ก็เกินกว่าจะมีแฟนเป็นผู้หญิงไงครับ”
“แล้วใครบอกว่าแฟนพี่เป็นผู้หญิงละครับ”
“อ้าวแล้วพี่มีลูกกันได้ไง อย่าบอกนะครับว่าพี่ท้อง” ไอนี่ปัญญาอ่อน เห็นมั้ยครับ มันหาว่าผมท้อง
“เอ่อออ เรียนหนักไปป่าวเรา เพี้ยนนะเนี่ย คือน้องขาเป็นลูกติดแฟนพี่มานะครับ พี่ไม่ได้ทำเอง”
“ก็ว่าแล้วอย่างพี่เก่งเนี่ยอ่านะ” เห้ยพูดอย่างนี้มีต่อยดีกว่า
“เฮ้ยย พี่ทำเองก็เป็นนะเว้ย”
“จริงหรอครับ เอ้ ผมไม่เชื่อ พี่ต้องไปพิสูจน์มั้ยครับ” งงครับ พิสูจน์อะไร
“พิสูจน์เรื่องอะไร”
“ก็พี่ทำลูกเป็นไง”
“เออ ไปดิ กับใครอ่า” มาไม้นี้ เก่งจัดให้
“กับผมนี่ไง”
“เห้ยย แล้วนายท้องได้ป่ะละ แต่พี่ว่าอย่างนายคงจะไม่ได้มั้ง
“โถ่พี่ก็ อย่าล้อเล่นดิครับ เดี่ยวผมก็เอาจริงหรอก”
“เออ เด็กเดี่ยวนี้”
“ผมไม่ได้เด็กแล้วนะ” อะไรว้าที่ไม่เด็ก เก่งอยากรู้ อยากพิสูจน์ จะว่าไปไอนี่มันหน้าแก่กว่าผมอีก อย่าไปบอกใครนะ
“อืมม พี่ก็ว่านายไม่เด็กหรอก ถ้าไม่รู้อายุนาย”
“พี่เชื่อหรอว่าผมเป็นผู้ใหญ่แล้ว”
“เออ เชื่อดิ”
“อ้าวนึกว่าผมต้องพิสูจน์ความเป็นผู้ใหญ่ซะอีก” ไอนี่มันลามปามครับ ต้องจัดการก่อน
“อืมไม่ต้องหรอก แค่นี้ก็รู้แล้ว”
“รู้ได้ไงครับ” ก็หน้าแกไง
“ก็......”
“ก็อะไรครับ”
“จะให้บอกจริงอ่ะ
“ครับ”
“ไม่เสียใจนะ”
“ไม่ครับ”
“เอาหูมานี่สิ” มันมาใกล้ผมครับ แล้วผมก็กระซิบมันว่า........................................... “ก็หน้าแก่ซะขนาดนี้ ใครๆก็เชื่อว่ะไอน้อง”
“เห้ยพี่ ผมไม่ได้หมายความว่าหน้าแก่”
“แล้วนายหมายความว่าไงละ”
“ก็ตรงอื่นไงครับ” ไอนี่ลามกไม่เลิก เดี่ยวก่อน
“เออ พอละ เดี๋ยวมันจาลามปามไปมากกว่านี้”
“ครับพี่”
นี่คือบทสนทนาของผมครับ ขอบอกว่าเป็นแค่ตัวอย่างเท่านั้น เพราะว่าผมมีเรื่องอื่นอีกมากครับ เพราะคุยกันตั้งนาน มันเป็นความลับครับ อิอิ
“บาส”
“ครับผม”
“พี่กลับบ้านก่อนนะ”
“ให้ผมไปส่งมั้ยครับ”
“เหยไม่เป็นไร พี่นั่งแท็กซี่ไปเองได้”
“ไม่เป็นไรครับพี่ ยังไงถือซะว่าให้น้องไปส่งไงครับ อยากรู้จักบ้านพี่ด้วย”
“เออ ก็ได้ “
“ครับผม”
ตอนนี้ผมมาอยู่ที่บ้านเรียบร้อยแล้วครับ ด้วยความอนุเคราะห์ของนายบาสทำให้ผมกลับมาบ้านอย่างปลอดภัยครับ
พอถึงบ้านก็มาเจอกับคณะเดินทางไปดอยอินทนนท์ กลับมากันพอดี เลยออกมาต้อนรับกันใหญ่
โดยเฉพาะเจ้าตัวเล็กของผม วิ่งมาแต่ไกลเลยครับ
“พ่อเก่งคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ” นั่นไงเสียงมาก่อนตัวอีก
“คราบสนุกมั้ย”
“สนุกมากๆเลย เนี่ยมีคนมาของถ่ายรูปน้องกัสตั้งเยอะ พี่ผู้หญิงสวยๆทั้งนั้นเลย” เห็นมะ ลูกไอนัทจริงๆ เจ้าชู้เหมือนพ่อมันเลย
“หรอครับ ว้าอย่างนี้พ่อเก่งก็ตกกระป๋องสิลูก”
“ไม่หรอกครับ น้องกัสรักพ่อเก่งที่สุดในโลกเลย” แล้วก็เข้ามาหอมแก้มผมครับ ทำอย่างนี้ต้องมีจุดประสงค์แน่ๆ
“เอ่อ พี่เก่งครับ คนนี้คือใคร” ลืมสารถีไปเลยครับ
“อ่อ นี่อาบาสครับ เพื่อนพ่อเก่ง สวัสดีคุณอาก่อนลูก”
“สวัสดี” ทำไมมันดูห้วนๆอย่างนี้ สงสัยหวงพ่อแน่เลย น้องกัสลูกรัก
“น้องกัสครับ พูดเพราะๆ แล้วยกมือไหว้ด้วย”
“สวัสดีครับคุณอาบาส” ฟังดูมันประชดยังไงก็ไม่รู้ ลูกผมเนี่ย แก่แดดจริงๆ ใครสอนเนี่ย ไอนัทแน่ๆๆๆดูมันสอนลูก
“เอ่อ สวัสดีครับ น้องกัสใช่มั้ยครับ อ่ะนี่อาซื้อของเล่นมาฝาก” เห้ยไปซื่อมาตอนไหนว่ะ ไอนี่มันก็ไวเหมือนกันนะเนี่ย
“เอ่ออ.....................” น้องกัสมองหน้าผมครับ แต่ท่าทางแล้วสงสัยงานนี้นายบาสไม่ต้องเหนือยแน่ๆ เพราะว่ารู้จุดอ่อนของน้องกัส ดูสิครับ ซื้อรถบังคับมาให้ รู้ได้ไงว่าลูกของผมชอบ
“ขอบคุณคุณอาสิลูก” รับไปเลยของฟรีลูก พ่อได้ไม่ต้องซื้อให้
“ขอบคุณครับ”
“งั้นเราไปเล่นกันดีมั้ยครับ” ดูสิ นายบาสเนี่ยยยยย
“ครับ” เอ้า ลูกผมก็ไปด้วย น้องกัสนะน้องกัส ถ้าพ่อนัทรู้จะทำยังไงเนี่ย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าคนคนนี้จะมาตีท้ายครัวพ่อของตัวเอง
“เก่ง ....................”
“เห้ยตกใจหมด มาไม่ให้ซุ้มให้เสียง” จะเป็นใครไม่ได้นอกจากเพื่อนซี้ สองสหาย นามว่ายายมด กับนายนิว
“แหมแค่นี่ตกใจ
“เออ คนกำลังใช้ความคิด
“แหม คิดเยอะนะช่วงนี้ “ ดูไอนิวมันพูดสิเหมือนมันจะรู้อะไรดีๆๆ
“เออ “ ไม่ได้ครับ พูดอะไรมากไม่ได้ ไอนี่ยิ่งเป็นศิลานีอยู่
๐แล้วนี่แกไปขุดจากมายะ หล่อมากมาย แถมเซอร์ได้ใจเจ้อีก” ยายมดครับ นี่ขนาดจาแต่งงาน จะไปฟ้องพี่ต้น
“หาได้ตามท้องถนน”
“แสดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” ดูสินิวพูดไม่เพราะ
“เอออ เล่าก็ได้ แล้วก็บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ก็เล่าไปให้ฟังครับ
“เสนห์แรงนะยะ นี่ขนาดมีลูก” มดมันแซวครับ
“แน่นอน อยู่แล้วครับ คุณนาย อย่าห่วงเพื่อนเลย เวลาตะเองมีลูกแล้วจะเสน่ห์แรงอย่างนี้ป่ะล” ข่มมันไว้ก่อนครับ เพราะมันสวยอดีตดาวคณะ
“ย่ะ พ่อคนหน้าตาดี แต่ระวังนะ นายนัทจะ.............”
“จะอะไร ไม่สนหรอก ลองดูดิ “
“มั่นเชียว” ยายมดมันไม่เลิกครับ ปกติเห็นกัดแต่นิว ไมวันนี้มันกัดผมยังไงก็ไม่รู้
“แล้วแกจะเอาไง กับไปเด็กนี่” นายนิวเริ่มเป็นห่วงเพื่อน
“ก็ไม่เอาไง ก็ถือเป็นน้องชาย ร่วมโลก”
“ย่ะ ร่วมโลกหรือว่าร่วม.............”
“พอซะทีมด” หึหึ นายนิวเริ่มจิงจังครับ
“ย่ะ พ่อคนเจ้าความคิด” ดูสิยังกัดกันอีก
“เท่านั้นก็ดีแล้ว นี่นะถ้านัทรู้แล้วจะเกิดอะไรขึ้น”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็แค่น้อง เดี่ยวหาแฟนให้”
“แน่นะ”
“เออดิ”
“จริงๆน้องแกก็ตัวไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่ คงไม่เป็คแกหรอกมั้งเก่ง”
“ไมวะ”
“ก็อย่างแกต้องตัวควายๆอย่างนัท”
“ไอนี่ก็ควายนิ”
“ความบ้าควายบออะไรอ่ะ”
“ก็เทียบกะเราไง”
“เออ ถ้าเทียบกะแกใครก็ตัวความวะ ไอนิวยังควายเลย” มันเริ่มกัดกันอีกแล้วว
“ยัยมดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“โอ๋ ..... อย่าโกรธเจ้สิคะ เดี่ยวหน้าเหี่ยวนะ เจ้ล้อเล่น”
“เออออ”
“งั้นไปกินข้าวกานดีกว่า”
และแล้วพวกเราก็ไปกินข้าวกันครับ โดยที่มีนายบาสมาร่วมรับประทานอาหารด้วย
จริงๆแล้วนายบาสก็ไม่ได้ตัวใหญ่อะไรหรอกครับ ตัวใหญ่กว่านิวนิดเดียวเอง แต่ว่าตอนเจอกันมันใส่เสื้อตัวใหญ่ครับ ผมก็เลยคิดว่ามันควาย แต่มดให้สังเกตดีๆแล้วก็ไม่ใหญ่มากเท่าไหร่ เพราะฉะนั้น มันก็ไม่ได้เป็นผู้ใหญ่นะสิ ถ้าโกนเคราะแพะที่ไว้ ตัดผมให้เป็นทรง หน้าก็คงดูอ่อนนะสิ (แต่ผมอ่อนกว่าครับ) แต่อาจจะเรียนที่คณะที่ต้องเซอร์ๆๆๆ เลยต้องแต่งตัวแบบนี้ ชั่งมันครับ บ่ช่ายเรื่องของผม
แต่ยังไงก็รับมันเป็นน้องชาย เดี่ยวใช้งานมันเสร็จแล้ว ค่อยไปแปลงโฉมมันครับ............................................................................
มาว่าเค้ามาทีละหน่อย
แหมก็แอบอัพนิครับ
อิอิ
-
เหอะๆๆ .......สมใจอยาก
ยาวได้อีกนัท.
-
ขอบคุณคับ
ยาวได้ใจจริงๆๆเลยคับ
-
วันนี้ผมมีความสุขที่สุดเลยครับเพราะว่ามีน้องเพิ่มมาอีกคนหนึ่ง ที่สำคัญเข้ากับลูกของผมได้อีกด้วย ส่วนเพื่อนๆของผมก็โอเคครับ จะมีบ้่างก็นายนิวกับยายมด มีแอบค้อนผมอยู่บ้าง แต่รวมๆแล้วสองคนนี้บ้านน้องบาสมากกว่าผมสะอีก ตอนนี้นายบาสเลยกลายเป็นขวัญใจเพื่อนๆและลูกของผมเอากันใหญ่เลย
ดีแล้วครับ จะได้อยู่กันอย่างมีความสุขสะที
ว่าแล้ววันนี้ก็อยากจะไปเดินที่ถนนคนเดินสักหน่อย เห็นนายบาสบอกว่าของสวยๆเยอะของกอนก็อร่อยครับ
น้องกัสชอบใหญ่เลย เห็นไปดูของเล่นที่เขาเอามาขาย แล้วยังมีพี่เลี้ยงคนใหม่อีกนายเก่งก็เลยสบายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แหมช่วงนี้มีความสุขมากจริงๆเลยครับ แต่เอ้ คิดได้ว่านี่ก็หลายวันแล้ว ทำไมนายนัทไม่เห็นโทรมาเลยอ่า เอ้จะเป็นอะไรรึป่าวน้า เดี่ยวโทรไปหาสายสืบก่อนดีกว่า
"ฮัลโหล คุณยุ้ย"
"เอ่อ...."
"คุณยุ้ยครับ ได้ยินมั้ย"
"ได้ยินค่ะคุณเก่ง"
"ครับ สบายดีนะครับ"
"คะ สบายดีคะ"
"ทำไมเสียงแปลกๆจังครับ๐
"เอ่อ.... พอดีไม่สบายนิดหน่อยคะ" อืมว่าทำไมเสียงแปลก เอ้ เป็นอะไรรึป่าวน้า
"คุณยุ้ยครับ นัทไปหนอ่าครับไม่เห็นโทรหาเลย"
"คือว่า.............."
"คุณยุ้ยได้ิยินมั้ยครับ"
"คะ คือว่าท่านประธานก็ทำงานทุกวันคะ"
"หรอครับ เอ้ แล้วทำไมไม่โทรหานะ" ผมบ่นกับตัวเองครับ
"คุณเก่งว่าไงนะคะ"
"ป่าวครับ"
"คะ"
"คุณยุ้ย มีผู้หญิงมายุ่งกับนัทมั้ยครับ"
"ก็ไม่เห็นมีนิคะ"
"ครับ ขอบคุณคุณยุ้ยมากนะครับ"
"คะเอ่ออ คุณเก่งอยู่ที่ไหนคะ"
"อ่อ ตอนนี้อยู่เชียงใหม่ครับ เดี่ยวอยู่เที่ยวก่อน แล้วค่อยกลับครับ"
"คุณเก่งจะอยู่สักกี่วันคะ"
"ก็ประมาณอาทิตย์นึงครับ คุณยุ้ยมีอะไรป่าวครับ"
"ไม่มีอะไรคะ"
"ง้้นแค่นี้ก่อนนะครับ"
"เที่ยวให้สนุก ระวังตัวด้วยนะคะ"
"เอ้ คุณยุ้ยว่าอะไรนะคะ"
"ป่าวคะ แค่นี้นะคะ"
"ครับ สวัสดีครับ"
...............................................
เอ้ ทำไมคุณยุ้ยพูดแปลกๆนะวันนี้ เกิดอะไรขึ้นอะป่าวเนี่ย แต่คงไม่มีอะไรมั้ง ไปเที่ยวดีกว่า
และแล้วนายเก่งก็วุ่นวายกับของกินบริเวณถนนคนเดิน ทั้งขนมจีน ไส้อั่ว ไข่อะไรก็ไม่รู้มีหลายไส้ ห่อใบตองย่างแล้วก็ .....
งานนี้สามสหายเพื่อนรัก เลยกินกันอย่างไม่ห่วงหุ่น โดยเฉพาะว่าที่เจ้าสาวกินซะ................................
ส่วนน้องกัส นายอาท กาญจน์ แล้วก็บาส ไปเที่ยวกันทิ้งให้สามคนสุขอุรา เปรมปรีดิ์กับการกิน
ตื่นเช้ามาวันนี้รู้สึกแปลกยังไงไม่รู้ครับ รู้สึกว่ามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆเลย บ้านดเงียบๆ สงสัยวันนี้ตื่นสายไปหน่อย พวกเพื่อนๆ คงจะไปหาอะไรกินกันหมดแล้ว เพราะเมื่อคืนผมเกิดอาการคันอย่างรุนแรงเนื่องจากไปกินอะไรก็ไม่รู้ครับ มันมากไปหมดจำไม่ได้ รู้อีกทีก็คันไปหมดทั้งตัวแล้ว ก็เลยกินยาแล้วก็นอน แล้วก็ยังบอกให้เพื่อนๆไปเที่ยวได้ตามสบาย เนื่องจากนายเก่งจอมน่ารัก(ขี้เกียจ)คนนี้จะพักผ่อนสะหน่อย
"ตื่นแล้วหรอครับ" นายบาสมาได้ไงเนี่ยยยย
"อ้าวบาส มาตอนไหน คนอื่นไปไหนกันหมด
"อ่อ เห็นบอกว่าจะไปเล่นน้ำตกกันอ่าครับ"
"หรอ ไม่เห็นบอกเลย" แอบงอนครับ
"พอดีพี่เก่งไม่ค่อยสบาย พี่นิวเลยให้พักผ่อน ผมเลยอาสาอยู่เป็นเพื่อนครับ"
"อ้าว แล้วบาสไม่ไปเที่ยวหรอครับ"
"ไม่ครับ อยู่ดูแลพี่เก่งดีกว่า" จะหวานทามไม เดี่ยวตกหลุมรักหรอก ยิ่งนัทไม่โทรมาหลายวันแล้วด้วย
"อ่านะ"
"ดีขึั้นมั้ยครับ"
"ก็ดีขึ้นครับ"
"ทานโจ๊กหน่อยนะครับ"
"เอาสิ"
"ผมป้อนนะครับ"
"เฮ้ย ไม่ต้อง"
"นะครับ ผมอยากป้อนพี่ชาย" เออออ ก็ได้วะ ไอนี่นิ
"อ้ามมมมมมมมมมมมมมมมม" มันเป่าโจ๊คครับ แล้วมันก็ป้อนผมทำยังกับว่าเป็นเด็ก๐๐๐
"อ่ะ คำสุดท้ายแล้วครับ"
"อ้ามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม" แล้วมนก็เช็ดปากให้ผมครับ ระหว่างที่เช็ดปาก ผมกับบาสก็มองหนากันครับ และบาสจะมาหอมผมครับ และแล้วก็
-
ปัง โครม คราม ปุก อุก
ตอนนี้นายบาสกับนายนัสนัวเนียกันอยู่ที่พื้นครับ (โถ่บาสจะสู้ควายนัทได้หรอเนี่ยยยยยย)
นัทไม่รู้มาจากไหนครับ มาถึงก็ใส่น้องบาสไม่ยั้ง(สงสารเด็กครับ)
กว่าผมจะได้สติ นายบาสก็...............................................................................ไม่อยากบรรยายครับ
“หยุดนะนัท”
“บอกให้หยุดไง”
“หยุดเดี่ยวนี้นะ”
“ไอนัทหยุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
มันไม่หยุดครับ นายเก่งคนน่ารักเลยรวบรมพละกำลัง ขั้นสุดท้าย ไปรองน้ำใส่ถังครับ (เห็นมะ ยังมีเวลาไปรองน้ำ น้องบาสจะเป็นไงบ้างละเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย)
โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
หยุดครับ หยุดฟัดกันแล้ว
“เก่ง สาดมาทำไม”นัทครับถามผม
“.........................”
“นัทถามว่าสาดมาทำไม”
“.......................................”
“เก่ง นัทถามว่าสาดมาทำไม” หน้าตาโหดมากครับตอนนี้
“..............................” ไม่กล้าตอบครับ ก้มหน้าอย่างเดียว
“อ่ออ ถามผิดสินะ นัทต้องถามว่าไอนี่เป็นใคร” มันชี้ไปที่นร่างอันสะบักสะบอมของน้องบาส (น้องชายสุกที่รัก)
“...............................” ไม่ตอบครับ ไม่ได้กลัวนะ แค่เห็นว่านายนัทน่ากลัวเลยนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวดีกว่า
-
ทำไงดีครับ ไอนี่น่ากลัวจัง ภาวนาครับ ให้เพื่อนๆผมช่วยกลับมาหน่อยเหอะ นัทโกรธแล้วน่ากลัวไม่ยุ่งดีกว่า และแล้วผมก็รีบวิ่งเขาไปหลบในห้องน้ำครับ ไม่ได้กลัวนะครับ แต่ไปทำใจก่อน มันทำหน้าโหด ไม่เคยเห็น
แต่เพิ่งนึกได้ครับว่าทิ้งน้องบาส ไว้ข้างนอก เดี่ยวมันตายครับ เลยเปิดประตูออกไปอีกครั้งนึงครับ แง้มๆนะครับ แอบดู แต่ไม่เห็นน้องบาสแล้วครับ เฮ้ออ โล่งอกครับ กลัวว่ามันจะตายไปสะก่อน เดี่ยวนัทติดคุก
“เก่งเปิดประตูเดี่ยวนี้นะ”
โชคดีครับ ที่นายนทไม่อยู่ใกล้ประตู แต่ไปค้นๆอะไรอยู่ก็ไม่รู้ครับ สงสัยเป็นกุญแจ ผมเลยได้จังหวะ ปิดประตู ล๊อคกลอน แต่เอ้ ถ้ามันหากุญแจเจอ ก็เข้ามาได้นะสิ ทำไงดีน้า แต่ว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิดนิ แต่ก็ไม่กล้าออกครับ
“เก่งจะเปิดไม่เปิด” มันมาเรียกอยู่หน้าห้องนำครับ สงสัยหากุญแจไม่เจอ
“เก่ง เปิดเดี่ยวนี้”
“ไม่เปิด” เป็นไงผมกล้ามั้ยครับ
“เปิด”
“ไม่ กลับไปสะ”
“เก่ง จะเปิดไม่เปิด”
“ไม่ นี่ยังไม่ถึงเดือนเลยนะ นัทผิดสัญญา” ต่อรองมันไปครับ
“นี่มันเดินนึงแล้ว” ตายละหว่าเที่ยวจนลืมครับ ลืมนบเดือนับวัน
“ไม่ยังไม่ครบ พรุ่งนี้” เอาสิ ยังไงก็ต้องต่อรองมันก่อนครับ
“ไม่วันนี้ อย่ามาเฉไฉ ออกมาเดี๋ยวนี้”
“ไม่ออก นัทบ้า ไปให้พ้นนะ”
“ไม่ เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ” ทำไงดีครับ มันมาเขย่าประตูแว้วววววว
“นัท จะทำอะไร”
“ถ้าเก่งไมเปิดประตู นัทจะพัง”
“เห้ยยยยยย”
ปัง โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
มันเปิดประตูมาแล้วครับ แต่ว่าเรียกว่ามันพังมาสะดีกว่า
แล้วมันก็ เข้ามากระชาก ผมออกจากห้องน้ำครับ
“เจ็บนะ ปล่อย” มันบีบข้อมมือผมครับ เจ็บไปหมดแล้ว
“ปล่อย บอกให้ปล่อย ถ้าไม่ปล่อยเลิกกัน” ไม้ตายครับ หลังจากนี้ไม่มีแล้วครับ หมดแล้ว มารยาเก่ง
มันไม่ปล่อย แถมยังบีบแรงอีก มันลากผมออกมาจากนอกห้องครับ มาถึงห้องรับแขก เจอคุณแม่แล้วก็เพื่อนๆ กลับมาหมดแล้ววครับ
ทุกสายตาตอนนี้มองมาที่ผมสองคนครับ
“พ่อนัท” น้องกัสดูเหมือนได้สติครับ วิ่งมาหาผมกับนัท
“คุณแม่ครับ เอาน้องกัสขึ้นไปข้างบนก่อนครับ” แล้วคุณแม่ก็เอาหลานชายขึ้นไปบนห้อง
“คุณย่าน้องกัสไม่ไป จะอยู่กับพ่อเก่ง” น้องกัสเริ่มที่จะเดาสถานการณ์ เลยอยากอยู่ช่วยพ่อของตัวเอง
“น้องกัสพ่อบอกให้ขึ้นไปข้างบนได้ยินมั้ย” นัทมันขู่ลูกครับ
“ไม่.................”
“น้องกัสไปกับย่านะลูก เดี่ยวพ่อๆเขาจะเคลียร์กัน”
“น้องกัสขึ้นไปก่อนนะลูก นะครับ” ผมพูดออกไปเพราะไม่อยากให้น้องกัสต้องจดจำภาพไม่ดี
“ครับ พ่อเก่ง”
..................................
“นัท จะทำอะไรเก่ง” นิวพูดขึ้นครับ
“ไม่ใช่เรื่องของนาย “
“นัทนี่แกเป็นบ้าไปแล้วหรอ ห๋า ปล่อยเก่งเดี่ยวนี้นะ” มดออกโลงครับ
“มันไม่ใช่เรื่องของเธอ กลับไปจัดการเรื่องแต่งงานสะ”
“ปล่อยพี่เก่งนะครับ พี่นัท” น้องกาญครับ ช่วยผมด้วย
“ไม่ใช่เรื่องของนายกาญ นีมันเรื่องของพี่กับพี่ชายของนาย ถอยไปสะ”
“ไม่ได้นะ นี่มันพี่ชายผมนะ”
“ออกไปสะ พี่ไม่อยากทำร้ายนาย”
“แกก็ลองทำร้ายกาญจน์ดูสิ” อาจครับ ออกโลงปกป้องแฟนของตัวเอง
นัทกับอาทเลยดูเหมือนว่าจะต่อยกันแล้วครับ ผมเห็นท่าจะไม่ดีเลย
“พอได้แล้วว นี่มันอะไรกันนี่” ผมตวาดขึ้นครับ
“อาท กาญ มด นิว เราขอเคลียร์เองนะ อย่ามีเรื่องกันเพราะเรานะ “
“ไม่ได้นะครับพี่เก่ง มันจะทำร้ายพี่”
“กาญจน์ นัทไม่ทำร้ายพี่หรอก พี่ฝากดูหลานด้วยนะ”
“พี่เก่ง ไม่นะครับ”
“เชื่อพี่สิ”
“ครับ”
“คุยกันเสร็จรึยัง” มันตวาดครับ
“มานี่” แล้วมันก็ลากผมครับ ย้ำนะครับ ลากขึ้นรถไปเลยครับ
แล้วนัทก็ขับรถออกไปครับ
“นัท ขับช้าๆนะครับ”
ยิ่งพูดเหมือนยิ่งยุ ความเร็วของรถยิ่งเพิ่ม
“นัท ถ้าอยากตายนัก ก็ขับให้ชนตรงนี้เลย อย่าให้ใครเดือดร้อนเพราะนัท หรือถ้าจะกรุณาจอดให้เก่งลงก่อน เพราะเก่งยังไม่อยากตาย ไม่อยากให้น้องกัสต้องเสียทั้งนัทและเก่ง”
ได้ผลครับ ความเร็วลดลงครับ
-
สั้นมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:sad4:
-
ต้องรีบอัพครับ
เพราะว่าเดือนหน้าผมอาจจะไม่ได้มาอัพแล้ว เพราะว่าต้องเริ่มเรียยนแล้วครับ
ยังไงก็อย่าเพิ่งเบื่อนะครับ
อิอิ
ไปนอนก่อนนะครับ
ปล . คุณart ยาวกว่านี้ไม่ไหวแล้วครับ
ง่วงมากมาย
-
:z13:
จิ้มน้องอ๋อม
สะใจไอ้นัทบ้าดี อิอิ
-
กี๊ตตตมาต่อเลยยย
-
โอ๊ยยยยยยยยยย
คนเขียนนี่โรคจิต
ชอบทำให้ค้าง
กะลังอ่านแบบว่าอารมณืกะลังมาพอมาถึงบรรทัดสุดท้ายไม่มีต่อ
แทบลืมหายใจกันเลยทเดียว
ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
บอกได้คำเดียว ว่า " สมน้ำหน้า"
ชิชิ เชียร์นัทสุดใจ 5555+
-
อิอิ บอกได้อย่างเดียว สงสารน้องบาสสสสสส :z10:
-
เก่งเอ้ยยยยยย แผนเยอะจนได้เรื่อง
-
สงสารน้องบาสจริง ๆ ซวยหนักต้องมาเจ็บตัวเพราะไอ้นัทบ้าหึงจนหน้ามืด
แล้วนี่เก่งจะเคลียกับนัทได้แบบสงบไม๊เนี่ย เล่นไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย
ตอนต่อไปมาไว ๆ นะคะ จะรอ :L1: น้องอ๋อม
-
อ่านรวดเดียวทั้งคืนเลย คนแต่งขยันมาก ๆ
o13
แถมสนุกดี อ่านแล้วสะใจมาก ๆ เลย
เก่งตอนแรก ๆ เราว่าจะน่ารักดีนะ แต่ตอนหลัง ๆ ก็ยังโอเคดี มีการพัฒนา ดี
แต่หลังสุดนี่ร้ายเกินไปรึป่าว ดูแล้วไม่น่ารักเลยอ่ะ ตัวตนตอนแรก ๆ หายไปหมดเลย
อ่านแล้วสงสารนัท อ่ะ บางทีเก่งทำเกินไปรึป่าว
จะติดตามตอนต่อไปนะค่ะ กำลังลุ้นเลย
-
เรื่องของบาส
ซวยจริงๆเลยครับไม่รู้ว่าไปหมีควายที่ไหน มันบังอาจมาก ผมอุตส่าห์จะได้หอมแก้มสีชมพุของพี่เก่งซะฟหน่อย
โถ้เอ้ย เนี่ยอ่านะ ถ้าตัวเท่ากับผม เจอกันแน่ เห้ออออออออออออ
แล้วเนี่ยมันยังเอาผมมาขังไว้ในห้องของน้องกัสอีก แล้วผมจะช่วยพี่เก่ง พี่ชายสุดที่รักของผมได้ยังไง
คอยดูผมจะให้พ่อ เอาพวกมาบุกไอหมีควายแน่ๆ
คิดแล้วมันแค้นชะมัด มันบังอาจมากครับ มาแหย่หนวดลูกพ่อเลี้ยงอรุณของผมได้
มันต้องเจอแน่ๆๆๆ คอยดู
แต่อตอนนี้ใครจะมาช่วยผมนะเนี่ย
แม่งไอหมีความล็อคซะแน่นเลย ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน รมเสียวุ้ยยยยยยยยยยย
นอนดีกว่า
เดี่ยวคงมีคนมาช่วยผมเอง
แต่ไอหมีคสายแค้นนี้ชำระ สิบปีก็ไม่สาย โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จะบ้าตาย
ปัง ปุง ปัง ปัง ปุง
........................
คุณย่าครับ
ครับ
น้องกัสได้ยินเสียงอะไรก็ไม่รู้
คงไม่มีอะไรหรอกลูก
นอนดีกว่า เดี่ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย อดไปเที่ยวนะครับ
ก็ได้ครับ
คุณย่าแล้วพ่อเก่งละครับ
ย่าก็ไม่รู้ แต่สงสัยพ่อนัทเขาพาไปเที่ยละมั้งครับ
หรอครับ ทำไมไม่พาน้องกัสไปเที่ยวน้า
ก็เขาอยาไปสองคน เดี่ยวน้องกัสไปกับย่าก้ได้ลูก
ครับผม แต่เอ้ น้อสกัสเหมือนได้ยินเสียง อยู่ห้องข้างๆนี้นะครับ เป็นผีรึป่าวก้ไม่รู้
ผีไม่มีในโลกหรอกครับ เดี่ยวพรุ่งนี้ย่าพาไปดูนะลูก
ก็ได้ครับ
..................
แค่นี้ก่อนนะครับ
-
หนุกหนาน
มากมาย
ชอบๆๆๆๆ
-
สั้นง่า
-
อยากอ่านเรื่องของบาส
อาทก็อยาก อิอิ
โลภใช้ได้
-
จับขังกันเลยเหรอนัทเนี่ย
หึงแรงใช้ได้
-
บาส ยังไม่ได้จูบ เก่ง ซักหน่อย นัทจะหึงทามมาย
ที่ นัท เองไปจิ๊จะ กับคนอื่นเก่งยังไม่ทำอย่างนี้เลย
เบื่อนัทละ ชอบทำร้ายเก่ง เชียร์ บาส ดีกว่า หนุ่มๆ เอาะๆ อิ อิ :o8:
-
อารมณ์หึงน่ากลัววว
-
สงสาารบาสถูกลืม
โดนขังไว้เสียงั้น
นัทนี่เจ้าอารมณ์จริงๆ -*-
-
เลือดร้อนจิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
นัทหึงเว่อร์ ทีตัวเองทำล่ะ
น้องบาสเลยต้องเจ็บตัวแถมโดนขังอีก
บวก 1 แต้มให้อ๋อมจ้า ว่างแล้วรีบๆอัพนะจ๊ะ
กลัวคนแต่งๆไม่มีเวลาแล้วไม่ได้อ่านต่อน่ะ
ขอบคุณจ้า
-
ทำยังไงดีครับ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ไอนัทบ้าอยู่ดีๆก็พาออกมา ยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย แค่คิดเท่านั้นเอง โอ้ยย จะบ้าตาย แล้ว ไอนี่มันเป็นอะไรไม่รู้
คอยดูนะ จะเอาให้ตายเลย
แต่ตอนนี้ต้องสงบก่อนครับ เดี่ยวมันฆ่าตาย แล้งแค้นสิบปีก็สาย คอยดูละกัน หึหึ
แต่ตอนนี้ต้องเงียบไว้กอ่นครับบ
หลับดีกว่า
.........................................................
ณ บ้านยั้งเมิน อำเภอสะเมิง จ.หวัดเชียงใหม่
"อย่กวนดิ จะนอน"
"เก่ง จะนอนก็ไปนอนในบ้าน"
".................."
"เก่ง ตื่นได้แล้ว"
"....................."
ดูสิครับ คนอะไรไม่รู้ขี้เซาจริงๆ ทำผิดแล้วยังไม่รู้ตัวอีก นี่ถ้าแม่ไม่โทรไปบอกนะ ก้ไม่รู้เลยว่าคนตัวดีอยู่ที่นี่ แล้วยังมีกิ๊กเป็นเด็กอีก (มารู้ทีหลังว่าเป็นน้องชาย แต่แม่แกล้งหลอกเล่น) คอยดูนะ จะทำโทษให้เข้ดเลย จะได้ไม่กล้าทำอีก
หึหึ
สงสัยกันใช่มั้ยครับว่าที่นี่ที่ไหน เป็นบ้านที่ผมแอบซือไว้ เพื่อที่จะมาพักผ่อนกับครอบครัว แต่ไม่ค่อยได้มาเท่าไหร่ครับ เพราะว่าที่นี่ไกลมากๆๆๆๆๆ ขับรถจากในเมื่องมาถึงอำเภอแล้ว ก็ต้องขับรถขึ้นไปบนเขาอีก สุดแสนที่จะเหนือยครับ ที่นี่ไม่ใช่หมู่บ้านชาวเขานะครับ แต่เป็นหมู่บ้านคนพื้นเมืองที่อาศัยอยู่ และก็มีชาวเขาอยู่ด้วย ส่วนบ้านนี้ผมซื้อต่อจากอาจารย์ที่เขาขายมาให้ และก็จ้างคนดูแลครับ ที่ผมเลือกมาที่นี่ เพราะระยะทางทำให้เก่งหนีผมไม่ได้ชัวร์ เพราะที่นี่มีรถเพียงวันละ 2 เที่ยวเพื่อเข้าเมืองเชียงใหม่ ที่สำคัญถ้าผมไม่บอก เก่งไม่รู้แน่ๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่สำคัญยังไงเก่งก็ต้องกลับกับผม เพราะดูระยะทางแล้วให้นั่งสองแถวอีก เก่งต้องแย่แน่ๆๆๆ
หึหึ
คนแถวนี้ก็ยังรู้จักกับผมแทบทั้งนั้น คอยเป็นหูเป็นตาให้แน่นอน
หนีไม่ได้ชัวร์ๆๆๆๆๆๆ
รับรองผมมีแผนการจะจัดการสะอยู่หมัด นี่ถ้าเป็นผู้หญิงเก่งงจะต้อง หึหึ ลูกดกแน่ๆครับ
ว่าแล้วไปดูที่รักของผมดีกว่า
"เก่ง ตื่นๆด้แล้ว จะนอนข้างนอกหรือนอนข้างใน"
"................."
"รู้นะว่าตื่นแล้ว ลุกไปนอนในบ้านเดี่ยวนี้"
"...................." คอยดูจะไม่พูดเลย
"เก่ง นัทบอกว่าลุกไปนอนในบ้านได้แล้ว"
".................." ไม่สนใจ พูดไปเหอะ
" เก่ง จะลุกดีๆหรือว่าจะให้นัทอุ้มไป แต่ถ้าอุ้มไปรับรองว่าเก่งไม่รอดแน่"
น่ากลัวครับ สายตามันหื่นมาก คอยดูจะให้อดไปสามเดือน โทษฐานทำแบบนี้แล้วยังพามาขึ้นดอยอีกเวียนศีรษะมากๆๆๆๆ
เก่งคิดในใจ
ว่าแล้วเก่งก็ลุกขึ้น เชอะ ไม่ใช่ว่าผมกลัวนะครับ แต่ว่าไม่เสี่ยยงดีกว่า อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้
"ว่าง่ายๆอย่างนี้สิดีแล้ว"
"................" ไม่สนครับ
"เก่ง พูดกับนัทสิ"
"................" ไม่พูด
"หิวมั้ยครับ"
"...................." หิว แต่ไม่บอก
"เก่ง .........."
"....................." สายตามันน่ากล้วมากๆเลยครับ เอาไงดี แล้วมันก็มาบีบที่ข้อมือผมครับ เจ็บมากๆเลย
"ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ" แสแสร้งเอาน่ำตามาหลอกมันครับ
"เก่งเป็นอะไร บอกนัทสิ"
"..................."
"เก่งอย่าทำอย่างนี้สิครับ" เข้าทางครับ สายตามันห่วงมากๆ
"ฮึ ฮืออออ ฮึ " เรียกร้องความสนใจต่อครับ
"ดี งั้นร้องไปเลย ไม่สนใจแล้ว อยากอยู่ที่ไหนก็อยู่ไป อยากไปที่ไหนก้ไป เลย"
"ฮือออออออออออ" น้ำตาของผมมันไหลออกมาเองแล้วครับ แต่ในเมื่อมันไล่ผมไปแล้ว ก้ไปครับ ไปขอตวามช่วยเหลือคนข้างหน้าก็ได้
และแล้วเก่งก็เดินจากไป โดยที่นัทเองก็คาดไม่ถึง ว่าเก่งจะกล้าเดินจากเขาไป ทั้งๆที่เจ้าตัวเป็นคนที่กลัวที่สุด เมื่อไปที่ไม่คุ้นเคย กลัวโน่น กลัวนี่ กล้วหลง ตลอด เวลาไปไหนไกลๆ ก็จะมีเขา และเพื่อนพาไปตลอดดดดดดดดดด
-
จะโดนรุมไหมเนี่ย ถ้าจะบอกว่าหมั่นไส้ เก่งมาก ๆ :m16:
แบบว่าไม่รู้สึกผิดกับนัทอ่ะ ประมาณว่านัททำผิดแล้วลงโทษซะ แต่ตัวเองทำได้ประมาณเนี่ย
-
ตอนนี้ผมก็เดินออกมาจากบ้านแล้วครับ
ไอนัทบ้า ดูสิครับ มันกล้าไล่ออกจากบ้าน
ทั้งๆที่มันผิดแท้ๆ
ตอนนี้ปวดข้อมือไปหมดแล้วครับ ดูสิ มันบีบมาได้ ไม่ใช่ว่าผมจะอ่อนแอเกินไปนะครับ แต่ไอนัทตัวควายๆมันบีบลงมาได้
โค ตะ ละ เจ็บมากมายเลยครับ
วันนี้ทำไมมันดูน่ากลัวอย่างนี้ครับ
กะอีแค่ บาสมาป้อนข้าวต้มให้ผม แล้วมันมาทำอย่างนี้กับผมเลยหรอ
ทีมันไปนั่นมานี้กับผู้หญิง ทำไมมันยังไปได้ แล้วยังให้แม่พวกนั้นมาระรานผมอีก แค่น้องชายของผม ป้อนข้าวต้ม แล้วอยากหอมแก้มพี่ชายมันผิดหรอครับ
จริงๆผมก็รู้ว่าบาสคิดไงกับผม แต่ไงได้ละครับก็รับเขาเป็นน้องแล้ว แตะนิดแตะหน่อยจะเป็นอะไรไป
ใช่มั้ยครับ
จะไม่ให้ผมโกรธได้ไง
แล้วนี่พามาที่ไหนก็ไม่รู้ นั่งรถมาตั้งนาน เดี่ยวเลี้ยวเดี๋ยวขึ้นเขา อวกจะแตกอยู่แล้วเนี่ยยยยยยย
แถมยังมาตะคอกใส่อีก ก็คนไม่อยากอยากพูดด้วยนิมันผิดด้วยหรอ ชั่งมัน เดี่ยวไปขอความช่วยเหลือจากชาวบ้านแถวนี้ก็ได้ บอกว่าถุกลักพาตัวมาก็สิ้นเรื่อง
แต่เอ้ ทำไมมันเงียบอย่างนี้ละครับ บ้านช่องชาวบ้านทำไมปิดหมดแล้ว แล้วผมจะไปขอความช่วยเหลือใครได้ละ แถมยังมามืดๆอีกก
โอ้ยย ทำไมมันซวยอย่างนี้ครับ
คอยดูถ้าออกจากที่นี่ได้ จะไม่พุด ไม่ยุ่งด้วยตลอดชีวิตเลย แล้วจะเป็นแฟนกับน้องบาสอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คอยดูละกัน แต่ตอนนี้มันเมื่อยมากๆเลยครับ
ไปนั่งพักที่ศาลาหน้าวัดดีกว่า แล้วค่อยคิดว่าเอายังไง หรือไม่ก้ไปขอพระนอนที่วัดก็ได้
นายเก่ง สบายอยู่แล้วเรื่องแค่นี้
แต่เอ้ ทำไมยุงมันเยอะอย่างนี้อ่ะ
รำคาญมากๆเลย
ไอนัทบ้า ไอนัทบ้า ไอนัทเลววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
นั่งที่ศาลาหน้าวัดได้สักพัก คิดว่าคืนนี้นอนตรงนี้ก็ได้ แล้วค่อยว่ากัน
"เก่งงงงงงง"
ผีป่าววะ ยิ่งหน้าวัดด้วย ทางสามแพร่งด้วย
"เก่งงงงงงงง"
แม่จ๋าช่วยเก่งด้วยยยยยยยย เก่ง
"ฮืออออ เก่งคิดถึงแม่จังเลย แม่ทำไมเก่งต้องมาเจอคนใจร้ายอย่างนี้ด้วย" เก่งกำลังละเมอฝันให้แม่มาช่วยเขา นัทได้ยินถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าจะทำร้ายคนที่เขารักได้เพียงนี้ แต่เป็นเพียงแค่ความคิดเท่านั้น
"เก่งงงงงงงงงงงงงตื่นได้แล้ว" นัทเขย่าเก่งให้ตื่น
".................."
"มานี่ กลับบ้าน" นัทเดินเข้ามาดึงที่แขนของเก่ง
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย"
"เป็นอะไร อย่ามาสำออยนะ"
"ไปให้พ้น ออกไป อย่ามานยุ่ง"
"มานี่ " นัทยังไม่ลดละความพยายาม
"ไม่ อย่ามายุ่ง อยากไปไหนก็ไป อยากจะทำอะไรก็เชิญ"
"บอกว่ามานี่ อย่าดื้อ" สายตาน่ากลัวมากเลยครับ
"บอกว่าอย่ามายุ่งกัน"
"อุ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
นัทไม่อยากเยงกับคนรักของตนเองอีก
-
อุ๊ยไรหรา หุๆๆ
-
โกรธ นัท แล้วละ ชอบทำให้เก่งเสียใจ :sad4: สงสารเก่งอ่ะ :o12:
-
+1 ให้น้องอ๋อม ขยันมาลงต่อดีจัง แต่ทำไมตอนนี้มันค้างล่ะ
แล้ววันนี้จะมาต่ออีกไหมเนี่ย พี่จะได้รออ่าน อยากรู้ว่านัทที่ใช้ความโหด
แต่เจอมารยาเก่งเข้าไปแล้วใครจะชนะกันแน่
จะรอตอนต่อไปนะคะ ..... :pig4: ......
-
นัทเลวใส่เก่งอีกแล้ว
-
ต่ออิกนิดก็ไม่ได้ค้างเต็มๆ
-
อีกนิดหนึ่งได้หมั้ยอะ
ค้างมากมายอะ
-
มาต่อทีละนิดละหน่อย
ค้างเลย เห้อ
มาอีกนิดน้า อิอิ
-
ต่ออีกนิดนะ ค้างอ่ะ
-
:haun4:
-
ยังไม่ทันที่เก่งจะได้พูดอะไร ร่างบอบบางก็ถูกอุ้มพาดบ่าไปเรียบร้อยแล้ว
"ปล่อยเดี่๋ยวนี้นะ" ร่างบางไม่ยอมลดละ
"..........................."
"นัทบอกให้ปล่อยไง"
"............................."
"นัท เจ็บนะ ปล่อย อย่มายุ่งนะ"
"................................." ยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยแน่ๆๆ
"นัทถ้าไม่ปล่อยเลิกกัน" ร่างบางยื่นคำขาด
".........................." ยังไงเขาก็ไม่ปล่อยแน่
แ่ต่นัททนเก่งดิ้นไม่ได้ เลยจัดการ
"นี่เหนะ บอกให้อยู่นิ่งๆ " ตีก้นเก่ง
"โอ้ยยยยยยย.........ไอนัทบ้า ปล่อยเดี่ยวนี้นะ"
"เงียบได้แล้ว" นัทตะคอกเก่ง พร้อมกับตีเข้าไปที่ก้นอีกครั้งนึง
"โอ้ยยยยยยยยยย ไอนัท แกตาย" ร่างบางไม่ยอมเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว เก่งได้ทุบไปที่แผ่นหลังของนัท อีกทั้งยังดึงผมของนัท
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยเก่ง จะฆ่ากันรึไง"
"จะปล่อยมั้ย " เก่งถามพร้อมกับดึงผมนัทไปด้วย
"โอ้ยยยยยยยยยย นี่แนะ " นัทไม่ยอมยังคงตีไปยังก้นของเก่งอีก
"ฮืออออออออ ไอนัทบ้า ปล่อยเดี่ยวนี้นะ ฮือออออออออออ" เก่งร้องขอ
"..............................."
ตอนนี้ผมได้อุ้มหรือว่าแบกเจ้าตัวดีมาถึงบ้านแล้วครับ
ดื้อจริงๆ ผมไม่คิดว่าเก่งจะดื้อได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นคนใจเย็น ยอมอ่อนข้อให้ผมตลอด แล้วดูตอนนี้สิครับ กลายเป็นเสือไปแล้ว
ยังงี้ต้องจัดกาารครับ
ว่าแล้วผมก็พาเก่งมาในห้องนอนนนนนนนน
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ไอนัทบ้า โยนลงมาได้ โชคดีนะที่โยนลงมาบนเตียง
"เก่ง"
"......................."
"รู้มั้ยว่าตัวเองทำผิดอะไร"
"ไม่รู้"
"ขนาดนี้ยังไม่รู้อีกหรอ ห๋าาาาาาาาาา"
"........................"
"เก่ง สำนึกผิดรึยัง"
"นายมาถามอะไรโง่ๆๆๆอย่างนี้ ชั้นไปทำอะไรผิดกับนายไม่ทราบ"
"นี่ยังไม่รู้ตัวอีกหรอ"
"......................."
"ถามทำไมไม่พูด"
"ไม่ใช่พ่อนิ จะให้ตอบทำไม"
"ว่าอะไรนะ"
"หูหนวกหรือไง"
"ทำไมเก่งถึงเป็นแบบนี้ได้"
"................"
"เก่ง ยังไม่รู้ใช่มั้ยว่าตัวเองผิดอะไร ถ้ายังไม่สำนึกก็อยู่ที่นี่จนกว่าจะสำนึกได้ก็แล้วกัน"
"..............................."
"แต่ระหว่างอยู่ที่นี่ เก่งต้องถูกลงโทษ จนกว่าจะสำนึกผิด"
"นายไม่มีสิทธิ์มาทำอะไร ชั้นทั้งสิ้น ไปให้พ้น พาชั้นกลับไปทีื่บ้านเดี๋ยวนี้"
"มาสั่งนัทหรอ"
"เอออออออออออ"
"สั่งในฐานะอะไรละ"
"คนเคยรู้จัก"
"เก่งว่าอะไรนะ บอกว่าคนเคยรู้จักหรอ"
"ใช่ เพราะว่านัทคนที่ชั้นรู้จักมันตายไปแล้ว"
"ดี นัทคนนั้นตายไปแล้ว งั้นลองกันนัทคนนี้เป็นไง"
"อย่ามาทำอะไรบ้าๆๆนะ"
"ทำไมจะทำไม่ได้"
"อย่ามาพูดมาก พากลับบ้านเดี๋ยวนี้"
"เป็นอะไรกัน ทำไมต้องพากลับไปด้วย๐
"........................." ไอบ้า ดูมันสิครับ กวนพระบาทาเป็นที่สุด นอกจากจะโหดแล้วยังกวน ส้น...........อีก
"หึ ตกลงเราเป็นอะไรกัน"
"อ๋อ เป็นแม่นายมั้ง" สมน้ำหน้าครับ อยากมามากมายเอง
"นี่ว่าอะไรนะ"
"โอ้ยยยยยยยยยยยย" ไอนัทมันมาบีบข้อมืออีกแล้ว ตกลงนี่มันจะทำร้ายร่างกายไปถึงไหนนี่
"ปล่อยเดี่ยวนี้นะ เจ็บนะ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" มันไม่ยอมปล่อยครับ
"ปาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ" เก่งใช้มือข้างที่ไม่ถูกบีบตบไปที่ใบหน้าของนัท
อิอิ
อยากให้มาต่อ ก็ต้องเม้นนะครับ
อิ
อิ
คนเขียนไปละ
-
ยังไม่ทันที่เก่งจะได้พูดอะไร ร่างบอบบางก็ถูกอุ้มพาดบ่าไปเรียบร้อยแล้ว
"ปล่อยเดี่๋ยวนี้นะ" ร่างบางไม่ยอมลดละ
"..........................."
"นัทบอกให้ปล่อยไง"
"............................."
"นัท เจ็บนะ ปล่อย อย่มายุ่งนะ"
"................................." ยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยแน่ๆๆ
"นัทถ้าไม่ปล่อยเลิกกัน" ร่างบางยื่นคำขาด
".........................." ยังไงเขาก็ไม่ปล่อยแน่
แ่ต่นัททนเก่งดิ้นไม่ได้ เลยจัดการ
"นี่เหนะ บอกให้อยู่นิ่งๆ " ตีก้นเก่ง
"โอ้ยยยยยยย.........ไอนัทบ้า ปล่อยเดี่ยวนี้นะ"
"เงียบได้แล้ว" นัทตะคอกเก่ง พร้อมกับตีเข้าไปที่ก้นอีกครั้งนึง
"โอ้ยยยยยยยยยย ไอนัท แกตาย" ร่างบางไม่ยอมเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว เก่งได้ทุบไปที่แผ่นหลังของนัท อีกทั้งยังดึงผมของนัท
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยเก่ง จะฆ่ากันรึไง"
"จะปล่อยมั้ย " เก่งถามพร้อมกับดึงผมนัทไปด้วย
"โอ้ยยยยยยยยยย นี่แนะ " นัทไม่ยอมยังคงตีไปยังก้นของเก่งอีก
"ฮืออออออออ ไอนัทบ้า ปล่อยเดี่ยวนี้นะ ฮือออออออออออ" เก่งร้องขอ
"..............................."
ตอนนี้ผมได้อุ้มหรือว่าแบกเจ้าตัวดีมาถึงบ้านแล้วครับ
ดื้อจริงๆ ผมไม่คิดว่าเก่งจะดื้อได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นคนใจเย็น ยอมอ่อนข้อให้ผมตลอด แล้วดูตอนนี้สิครับ กลายเป็นเสือไปแล้ว
ยังงี้ต้องจัดกาารครับ
ว่าแล้วผมก็พาเก่งมาในห้องนอนนนนนนนน
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ไอนัทบ้า โยนลงมาได้ โชคดีนะที่โยนลงมาบนเตียง
"เก่ง"
"......................."
"รู้มั้ยว่าตัวเองทำผิดอะไร"
"ไม่รู้"
"ขนาดนี้ยังไม่รู้อีกหรอ ห๋าาาาาาาาาา"
"........................"
"เก่ง สำนึกผิดรึยัง"
"นายมาถามอะไรโง่ๆๆๆอย่างนี้ ชั้นไปทำอะไรผิดกับนายไม่ทราบ"
"นี่ยังไม่รู้ตัวอีกหรอ"
"......................."
"ถามทำไมไม่พูด"
"ไม่ใช่พ่อนิ จะให้ตอบทำไม"
"ว่าอะไรนะ"
"หูหนวกหรือไง"
"ทำไมเก่งถึงเป็นแบบนี้ได้"
"................"
"เก่ง ยังไม่รู้ใช่มั้ยว่าตัวเองผิดอะไร ถ้ายังไม่สำนึกก็อยู่ที่นี่จนกว่าจะสำนึกได้ก็แล้วกัน"
"..............................."
"แต่ระหว่างอยู่ที่นี่ เก่งต้องถูกลงโทษ จนกว่าจะสำนึกผิด"
"นายไม่มีสิทธิ์มาทำอะไร ชั้นทั้งสิ้น ไปให้พ้น พาชั้นกลับไปทีื่บ้านเดี๋ยวนี้"
"มาสั่งนัทหรอ"
"เอออออออออออ"
"สั่งในฐานะอะไรละ"
"คนเคยรู้จัก"
"เก่งว่าอะไรนะ บอกว่าคนเคยรู้จักหรอ"
"ใช่ เพราะว่านัทคนที่ชั้นรู้จักมันตายไปแล้ว"
"ดี นัทคนนั้นตายไปแล้ว งั้นลองกันนัทคนนี้เป็นไง"
"อย่ามาทำอะไรบ้าๆๆนะ"
"ทำไมจะทำไม่ได้"
"อย่ามาพูดมาก พากลับบ้านเดี๋ยวนี้"
"เป็นอะไรกัน ทำไมต้องพากลับไปด้วย๐
"........................." ไอบ้า ดูมันสิครับ กวนพระบาทาเป็นที่สุด นอกจากจะโหดแล้วยังกวน ส้น...........อีก
"หึ ตกลงเราเป็นอะไรกัน"
"อ๋อ เป็นแม่นายมั้ง" สมน้ำหน้าครับ อยากมามากมายเอง
"นี่ว่าอะไรนะ"
"โอ้ยยยยยยยยยยยย" ไอนัทมันมาบีบข้อมืออีกแล้ว ตกลงนี่มันจะทำร้ายร่างกายไปถึงไหนนี่
"ปล่อยเดี่ยวนี้นะ เจ็บนะ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" มันไม่ยอมปล่อยครับ
"ปาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ" เก่งใช้มือข้างที่ไม่ถูกบีบตบไปที่ใบหน้าของนัท
อิอิ
อยากให้มาต่อ ก็ต้องเม้นนะครับ
อิ
อิ
คนเขียนไปละ
-
เล่นตบกันอย่างนี้ ก็ต้องเจอ :oo1: นะซิ
คู่นี้กว่าจะดีกันได้ เก่งคงช้ำหมดพอดี :sad4:
ปล.ยังแอบลุ้นน้องบาสอยู่นะครับ :o8:
-
+1 ให้น้องอ๋อม ถึงตอนนี้เก่งจะดื้อไปบ้างรั้นไปบ้าง แต่ก็ยังคงเชียร์เก่งให้ชนะนัทอยู่ดี
นาน ๆ จะทำตัวงี่เง่าสักที น่ารักดีออก ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ทีนัทยังเคยทำผิดกับเก่ง
ซ้ำซากคนอ่านยังทนได้ และเก่งยังให้อภัยได้เลย งอนต่อไปนาน ๆ นะเก่ง ดูซิว่าเจ้านัท
จะทำอะไรได้วะ นอกจากปล้ำใช่ไม๊ ......
เม้นท์แล้วรีบมาต่อนะจ๊ะน้องอ๋อม :call:
-
ใครจะช่วยเก่งหนีเนี่ย
เกลียดไอ้นัท
-
พิศาลมาก :m1:
-
:L2:
-
เชือดซะ
-
ระวังเจอบท ตบจูบน้า
อิอิ
-
นู๋เก่งโดนแน่ๆ
นัทต้องจัดการ :oo1:หลายๆรอบ
ปราบพยศนู๋เก่ง อิอิ
-
แหะๆๆๆ ไม่ได้มาอ่านซะนาน แบบว่า
"จำเลยรัก" ไม๊อะคะ ช๊อบ ชอบ ตบจูบ :laugh:
ปล.ต่อด่วนเลยนะจ๊ะ :bye2: :bye2:
-
ไม่ได้เข้ามาซะนาน
มาทีอ่านรวดเลย
ชอบค่ะๆ มาต่อไวนะ
กำลังค้าง
:กอด1: :กอด1:
-
มาต่อแล้วครับ
ช่วงนี้เน็ทมานไม่ค่อยดีอ่าครับ
เลยไม่ได้ต่อ
อิอิ
มามา
ขอบคุณนะครับ
ที่มาอ่านกัน
"นี่เก่งกล้าตบนัทหรอ"
"ใช่ ใครบอกให้นายมาทำร้ายชั้นอย่างนี้ห๋า เป็นบ้าไปแล้วหรอ"
"ทำไม เก่งไม่รักนัทแล้วใช่มั้ย"
"ใช่ ชั้นรักคนที่ทำชั่วๆอย่างนี้ไม่ลงหรอก"
"มีคนใหม่แล้วละสิ"
"นัทว่าอะไรนะ"
"เก่งมีชู้ใช่มั้ย เก่งทำร้ายจิตใจนัทมากเลยนะรู้มั้ย"
"ใคร ใครมีชู้ นายเอาอะไรมาพูด อย่าเอาเรื่องคาวๆของตัวเองมาป้ายสีคนอื่น นัทก็รู้ใครกันแน่ที่มีชู้"
"หึหึ แล้วที่บ้านละ" สงสัยมันมาเห็นตอนที่น้องบาสมาป้อนข้าวผมแน่เลย เดี๋ยวก่อน จะเอาให้ตายเลย
"ใครกัน"
"ก็ไอตี๋หน้าอ่อนที่บ้านนะ อ่ออ ตกลงใครเป็นรับใครเป็นรุกละ"
"นัท ทำไมพูดอย่างนี้"
"อ้าว แล้วจะให้พูดยังไงละ แล้งตกลงกี่ครั้งกันแล้วละ ใครรับหรือว่ารุก"
"เลว สกปรก ...................ปาบบบบบบบบบบบบบบ" เก่งตบ ลงไปที่ใบหน้าของนัทอีกครัง
"หึหึ ใครกันแน่ ที่ทำเรื่องอย่างนี้ได้"
"นัท ถ้าพูดอย่างนี้ ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมาพูดกันดีกว่า"
"ทำไม พูดแทงใจดำหรอ"
"ไม่หรอก ไม่ได้พูดแทงใจดำหรอก แต่พูดถูกใจต่างหาก"
"ติดใจมันละสิ"
"ใช่ บาสเขาดีกว่านาย เขาไม่เคยไปมีใครอื่น เขาไม่เคยทำให้เราทุกใจ และที่สำคัญ เขาไม่เคยทำเลวๆๆๆ อย่างนี้กับเรา"
"ตกลงเก่งมีอะไรกับไอเชี้นนั่นใช่มั้ย
"ก็ลองคิดเอาแล้วกัน ว่ามีอะไรกันป่าว หรือว่าโง่จนคิดไม่ออก ใช่ละสิพวกที่ชอบใช้กำลังอย่างนาย คงจะใช้สมองไม่เป็น"
"เก่ง มันมากไปแล้วนะ"
"มันเท่ากับสิ่งที่นายทำกับชั้นมั้ย แกลองคิดดูสิ ตั้งแต่เด็ก กี่ปีมาแล้วที่แกทำร้ายร่างกายแล้วจิตใจชั้น"
"ไม่ต้องเอาเรื่องเมื่อก่อนมาอ้าง"
"ได้ ไม่เอาเรื่องเลวๆเมื่อก่อนมาพูดก็ได้ แล้วตอนนี้ละที่นายมาทำอย่างนี้กับชั้นมันหมายความว่ายังไง"
"ก็ลงโทษคนที่มันทรยศไง"
"อ๋อ แกหมายความว่าชั้นมีชู้ละสิ"
"ก็เห็นๆกันอยู่"
"จะบอกให้นะว่าน้องบาสไม่ใช่เป็นชู้ของชั้น"
"แล้วมันเป็นอะไรละ"
"อยากรู้ใช่มั้ย น้องบาสเป็นคนที่ชั้นเลือกแทนแก รู้แล้วแกก็ปล่อยชั้นได้แล้ว ชั้นไม่อยากให้น้องบาสเข้าใจผิด
"เก่งงงง หมายความว่าไง"
"แกไม่มีโอกาสแล้ว ต่อไปนี้เราเป็นแค่คนเคยรู้จักกัน จำไว้ด้วย"
-
ทำไมเรื่องมันกลับกลายเป็นอย่างนี้ล่ะ เก่งโกรธนัทจริง ๆ เหรอ
ถึงกับจะบอกเลิกกันเลย แล้วนัทก็ไม่ฟังเหตุผลอะไรให้ดีก่อนเลย
เลยทำให้เก่งโกรธหนักเข้าไปอีก .....แล้วจะมีทางดีกันได้ไหม
สงสัยต้องให้น้องกัสเป็นตัวประสานอีกแล้วมั้ง .....
-
ทำมายเปงงี้อะ
-
"ดี งั้นเก่งก็อยู่ที่นี่ตลอดไป ไม่ต้องไปเจอไอนั่นอีกแล้ว"
"นายทำอย่างนี้ไม่ได้นะ "
"ทำไมจะทำไม่ได้ ในเมื่อนัทเป็นผัวของเก่งนะ"
"เลว หยาบคายที่สุด ชั้นไม่น่าให้อภัยนายเลย"
........................................................................
ดูเก่งพูดสิครับ ไม่ถนอมน้ำใจกันเลย
ผมรู้ครับว่าตัวเองทำเกินไป สงสารก็สงสารครับ
แต่เก่งไม่น่าดื้ออย่างนี้เลย ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วครับ
บ้านหลังนี้นอกจากซ้อมาพักผ่อนกับครอบครัวแล้ว จริงๆ ผมตั้งใจซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้เก่ง
ผมอยากเริ่มต้นกับเก่งใหม่ด้วยการที่ผมจะไม่ทำให้เขาเสียใจอีก ทั้งๆที่เรืองเหล่านั้นผมไม่ได้เริ่ม แต่ว่าถ้าผมกล้าที่จะปฏิเสธ เรื่องคงไม่เป็นอย่างนี้
ผมไม่อยากเสียเก่งไปจริงๆครับ
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เก่งอยู่ในอารมณ์ ไม่ใช่ว่าผมอยากทำร้าเก่งนะครับแต่มันทนไม่ไหวจริงๆ
.........................................................
"เก่ง กินข้าว"
".........................."
"นี่อย่าทำอย่างนี้ ต้องอยู่อีกนาน เก่งไม่ได้กลับไปหาไอนั่นหรอก"
"................................"
"เก่ง จะกินมั้ย" นัทเดินไปที่เตียง
".............."
๐อย่าทำอย่างนี้สิ กินข้าวนะ"
".........................."
"ดี ไม่กินก็อย่ากิน หิวตายไม่รู้ด้วย"
"......................."
"นี่ อ๋อ หรือว่าจะให้ไอเชี้ยนั่นมาป้อน"
"อย่าพูดถึงบาสอย่างนี้นะ"
"ปกป้องมันสิ"
"ทำไมก็คนนรักกัน"
"รักมันมากใช่มั้ย"
"ใช่ รักมาก"
"ดี
-
วิ่งกลับมา :z13: น้องอ๋อมคนขยัน
แม้แต่ละตอนจะสั้นไปหน่อย แต่ขยันมาลงก็ต้องถือว่าสุดยอดดีแล้วล่ะจ้ะ
:กอด1: แทนคำขอบคุณ
-
วิ่งกลับมา :z13: น้องอ๋อมคนขยัน
แม้แต่ละตอนจะสั้นไปหน่อย แต่ขยันมาลงก็ต้องถือว่าสุดยอดดีแล้วล่ะจ้ะ
:กอด1: แทนคำขอบคุณ
.
มาต่อละครับ อย่าลืมวิ่งกลับมาอีกนะ
อิอิ
:angry2: :serius2:
"รักมันมากใช่มั้ย"
"ใช่รักมาก"
"ดี
"จะทำอะไร"
"ก็ทำให้เก่งลืมไอนั่นนะสิ"
"ไม่ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ"
"ออกไป"
นัทรู้สึกว่าตัวเองทนกับคำพูดที่ทำร้ายจิตใจไม่ได้แล้ว จึงเดินเข้าไป เพื่อที่จะจัดการกับตัวเล็กของเขา
"นัท จะทำอะไร ไม่เอานะ"
"นัทอย่านะ ไม่ "
"เปี๊ยยย ตุบ ตับ " เก่งทั้งตบทั้งถีบนัท แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะสู้แรงคนตรงหน่าได้
"เปี๊ยยยยยยยยยยยยยย"
นัทรวบข้อมือของเก่งไว้ด้านบน
"นัทอย่า จะทำอะไร อย่านะ ไม่"
ถึงแม้ว่าเก่งจะขอร้องสักเพียงใด แต่นัทก็ไม่ยอมหยุดการกระทำของเขา
นัทเริ่มจาก จูบเก่ง แต่จูบของเขาราวกับว่าจะขยี้ริมฝีปากของร่างบางให้แหลกไป
"ฮึม ฮือออออออ"
"รักมันมากใช่มั้ย"
"ใช่ รักมาก รู้แล้วกห็ออกไปซะ"
"ดี "
นัทฉีกเสื้อของร่างบางขาดเป็นสองชิ้น ระดมจูบ กัด และสร้างรอยประทับตาไว้ทั้วร่างกาย
"ดี ให้มันเห็นรอยนี้ มันจะได้รู้ว่าเก่งมีเจ้าของแล้ว"
"นัท พอเหอะ เก่งไม่ไหวแล้ว นัท เจ็บ"
"เจ็บจะได้จำว่าไม่สมควรทำอีก เข้าใจมั้ย"
"นั ท พอนะ ฮืออออออ"
"อย่มาร้อง ไม่หลงกลหรอก ยังไงวันนี้เก่งก็ต้องเป็นของนัท"
"ฮือออออ โอ้ยยยยย"
นัดกัดลงไปที่ยอดอกของเก่ง ทำให้เก่งไม่สามารถที่จะพูดอะไรได้อีก เขาเจ็บจนเกินกว่าที่จะพูด หรือร้องขอให้คนข้างบน หยุดการกระทำนั้นได้
จากนั้น นัทดึงกางเกงที่ร่างบางสวมใส่ออก เขาค่อยๆ กัดเบาๆไปที่หน้าท้อง ค่อยๆไล่มาบนหน้าขาของร่างบางทั้งสองข้างง
และเขาได้อดปราการด่านสุดท้ายในที่สุด
แล้วหันมาจัดการกับชุดของตัวเอง
ตอนนี้ทั้งสองร่างได้เปลือยเปล่าแล้ว
นัทไม่รอช้า ไม่เล้าโลมเก่งอีกต่อไป
เขาได้สอดส่วนที่แข็งขืนเข้าไปในช่องทางสีชมพู ของร่างบางโดยทั้นที
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
ร่างบางทั้งเจ็บและจุกจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ นอกจากร้องออกมาเพือระบายความเจ็บปวดนั้น น้ำตาของเก่งไหลออกมา เจ็บจนแทบจะตายยยยยยยยย
นัทไม่รอช้าเมือสอดใส่สาวนแข็งขืนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาค่อยๆขยับ ค่อยๆขยับ จากจังหวะช้า กลายเป็นจังหวะที่หนัก เมื่อเห็นว่าร่างบางหายจากอาการสั้น
"โอ้ยยยยยย"
"อืมม เก่ง นัทรักเก่งนะครับ อย่าทำร้ายนัทต่อไปอีกเลยนะครับ คนดีของนัท"
"โอ้ย ฮืมมมมมมมม"
"นัทรักเก่งนะครับ เก่งรักนัทมั้ย"
".............๐
"บอกนัทสิครับ คนดีเก่งนัทรักมั้ย"
นัทเร่งจังหวะให้แรงขึ้นเพราะเขารู้ว่า ตอนนี้คนรักเริ่มใจอ่อนแล้ว
"เก่งครับ นัทรักเก่งนะครับอย่าทิ้งนัทนะครับ คนดี ที่รักของนัท"
"อืมมมม โอ้ยยยยย"
"ไม่ไหวแล้วววววว" ของเหลวสีขาวผสมของเหลวสีแดงได้ไหลย้อนออกมาจากช่องทางสีชมพูของร่างบาง
นัทได้ปลดปล่อยออกมา พร้อมกับทรุดกายลงไปทับร่างบาง
ด้วยความเหนื่อยทั้งคู่ได้หลับและเก่งได้อยู่ในอ้อมกอดของคนรักของเขา
-
ใจนึงก็อยากให้เก่งกับนัทคืนดีกันนะ :n1:
แต่อีกใจนึงก็ไม่อยากให้เก่งยอมนัทเลยอ่ะ :เฮ้อ:
ไม่งั้นนัทก็ใช้กำลังข่มเหงเก่งเรื่อยไป :z3:
อยากให้บาสมาช่วยเก่งจัง :m15:
-
นัทแก้ปัญหาด้วยเข็มฉีดยา อิอิ
แบบนี้เก่งจะมีแรงลุกไหวหรือเปล่า
-
วิ่งกลับมาอ่านแล้วคร้าบ ตามติดทุกสถานการณ์
..นัทนี่รักเก่งแบบแปลก ๆ เนอะ รักมากแต่ก็ชอบทำให้เก่งเจ็บตลอด
เจ็บทั้งใจ เจ็บทั้งกาย แล้วเก่งจะตกลงใจกับนัทยังไงกันเนี่ย
ไม่อยากให้เลิกกัน แต่ก็ไม่อยากให้เก่งให้อภัยนัทแบบง่าย ๆ
ไม่งั้นจะทำผิดอยู่บ่อย ๆ และไม่เห็นความสำคัญของเก่ง
............... :L1: น้องอ๋อม ...................
-
:really2:
ชอบ
นัทหื่นกว่านี้อีก
อิอิ
-
นายนัทใจร้ายที่สุดเลย
-
:a5:
-
และแล้ว :impress2: :oo1:
-
พอกันเลยทั้งคู่
นัทก็ร้ายเพราะรักเก่งมาก
เก่งก็ช่างแผนการ ช่างประชด
เรื่องมันจึงลงเอยที่ :oo1:
-
แรงว่ะ
-
:pig2:
มาต่อแว้วครับ
อิอ
เรื่องนี้ใกล้จาจบแล้ว
เพราะว่า ผู้แต่งมีภารกิจ
อย่างหนักหน่วงมาก
ในเดือนหน้า
อิอิ
แต่เรื่องของบาสกับ..... ยังบ่บอก
และก็เรื่องของน้องกาญจน์กะอาท ยังคงมีอยู่
อิอิ
ขอบอกว่าน้องกาญจน์ ร้ายกว่าพี่อีก
อิอิ
อะต่อๆๆๆๆๆ
"อืมม อือ หาวววววววว"
ทำไมมันเจ็บอย่างนี้นะ อืออออ โอ้ยย ปวดหัวจัง
นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยย
เอ้ เมื่อคืน
ไอนัท
มัน
"นี่ตื่นเดี๋ยวนี้นะ" เก่งปลุกคนที่นอนอยู่ข้างๆ
๐อือ จะนอน"
"นัท ตื่นเดี๋ยวนี้"
"ไม่" มันตวามผมครับ
"ได้"
มันนอนไม่รู้เรื่องครับ
หึหึ
แผนการณืผมก็เริ่มขึ้นแล้วครับ
ผมค่อยๆลุกออกจากเตีง แต่มันโค ตะ ระ เจ็บเลยครับ ดูมันใส่มาได้
มันไม่คิดจะถนอมเลยครับ ทำเป็นของใช้แล้วทิ้ง
เฮ้อออออออออออออออออ
แต่ไม่คับ เก่งสะอย่าง ยอมมันไม่ได้ บอกว่าจะเลิกแล้ว ยังไงก็ต้องสำแดงฤทธิ์เดชให้มากมายก่อน(จริงๆแล้วก็ไม่ได้อยากเลิกหรอกครับ แต่ดูมันทำสิครับ ) ต้องเร่งรีบไปหาตัวช่วยครับ ไม่ได้
ว่าแล้วนายเก่งคนนี้ก็ต้งหาเสื้อผ้ามาใส่ก่อนครับ เพราะเมื่อคืนมันขาดไปหมดแล้ว โชคดีครับว่ามันเอาเสื้อผ้ามาให้ผมด้วย (แสดงว่ามันคิดแผนการนี้ขึ้นมาก่อน) คนที่ให้ความร่วมมือน่าจะเป็นใครไม่ได้นอกจาก คุณแม่...................................... ไม่ได้การละ อย่างนี้กลับบ้านไม่ได้
เมื่อใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็รื้อของครับ
แต่เอ้ สงสัยครับสงสัย ว่าทำไมไอนัทมันไม่ยอมตื่นครับ ทั้งๆที่ผมเดินไปเดินมา
มันมีผนการณ์อะไรรึป่าวนะ คิดอีกทีมันคงเหนื่อยครับ
อย่างนี้ก็สบายผม
คอยดูล้างแค้นสิบปียังไม่สายครับ เดี๋ยวให้นิมกับมดช่วย ออ ให้น้องบาสอีกคน เห็นว่าเป็นพ่อเลี้ยงอะไรก็ไม่รู้
เจอกันแน่
กุญแจรภอยู่ไหนน้า
อยู่ไหนเนี่ย
ในกางเกงก็ไม่มี
กระเป๋าตังอยู่ไหนเนี่ย อันนี้สำคัญครับ เพราะว่าต้องใช้เงินในการเดินทาง ไม่มีรถ ขอเงินก็ยังดี เพราะว่าผมไม่ได้เอาอะไรมาเลย
อยู่ไหนน้า
อยู่ไหนน้า
นั่นไง
อยู่บนหัวเตียงครับ
ค่อยๆครับ ค่ยย่อง ค่อยๆครับ
จะถึงแล้วคับ
จะถึงแล้วครับ
เย้ๆๆๆๆๆๆ
ถึงแล้วครับ
แต่เอ้ ทำไมมันยังไม่ตื่นน้า
ไม่เป็นไรครับ ดีแล้ว อย่าตื่นมานะ
ถ้าตื่นมาเดี่ยวจะ จัดการซะเลย แมนมั้ยครับ
ว่าแล้วก็มส่เกียร์หมา วิ่งออกนอกบ้านครับ
เหอะๆๆๆๆ
สบายๆๆอุรา
รถจอดหน้าบ้าน ด้วย
เหอะๆๆๆๆ
แต่รั้วบั้นมันล็อคครับ
แต่นายเก่งสามารถครับ
เมื่อก่อนลำบากกว่านี้อีก
ปีนครับ ปีนรั้ว
เหนื่อยมากมาย
อิอิ
ลงมาได้สำเร็จแล้วครับ
แต่
แต่
มีเสียงครับ
ประตูบ้านครับ
เปิดออกมา
ไอนัทครับ
ไอนัทมัน
ใส่ผ้าเช็ดตัวออกมาครับ
เอาไงดี
หึหึ
นายเก่งก็ใส่เกียร์หมาไขกุญแจรถครับ โชคดีครับมันจอดรถข้างนอก แล้วมันล็อครั้วบ้านเพื่อ
"เก่ง จะไปไหน"
"........."ไม่ตอบครับ"
"หยุดเดี๋ยวนี้ มันอันตรายนะ"
"............."ไม่สนไม่ฟังคครับ
"เก่ง........"
สตาร์ครถแล้วไปโรด
ทำได้อยู่แล้ว
ป้ายบอกเลี้ยวซ้ายเข้าเชียงใหม่
ไปโลดดดดดดดดดดดดด
-
:pighaun:
-
ตามมาลุ้นว่าเก่งจะหนีรอดเป่า แล้วจะเอาคืนนัทยังไง
แต่เก่งมีเพื่อนดี ทั้งนิวกับมดเป็นตัวช่วยที่ดีอยู่แล้ว
ยังไงก็แก้แค้นสำเร็จแน่นอน จะรอตอนต่อไปนะ ...
........... :L1:...........
-
:z2:
-
เก่งสู้ๆ หนีไปให้ได้นะ ถ้าหนีรอดไปได้แล้วเอาคืนนายนัท ให้หนักๆ เลยนะ
นายนัทจะได้สำนึกซะบ้างอ่ะ
แต่สุดท้ายก็อยากให้คืนดีกันนะครับ :กอด1:
-
มาต่อแว้วครับบ
มาแว้วว
อิอิ
สะใจครับ หนีมันมาได้แล้ว
หึหึ
เป็นไง
นายเก่ง เก่งสมชื่อมั้ยละครับ นี่ก็เหลือแต่ ขับรถกลับเชิงใหม่ด้วยความปลอดภัย
ใช่มะ แต่ทางมันไม่คุ้นเลยครับ
แต่ไม่เป็นไร ป้ายมี ขับไปเรื่อยๆเดี่ยวก็เจอทางออกเอง
สบายใจครับ
ติ๊ก อิ๊ๆๆ ติกๆๆๆ
เห้ยเสียงรัยวะ....
"เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
ฮืออ รถน้ำมันหมดครับ
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไมผมโชคร้ายอย่างนี้ครับ
นี่เพิ่งขับมาถึงหน้าวัด ห่างจากบ้านไม่ถึง 200 เมตร
แงๆๆๆๆ
ทำไมผมมันซวยอย่างนี้ครับ
เซ็งโค ตะ ระ
แล้วจะทำยังไงดีเนี่ยย
เออ
เงินมี
แต่เอ้ ร้านขายน้ำมันอยู่แถวไหนเนี่ยยย
ถามคนแถวนี้ดีกว่า
มีคนเดินมราพอดีเลย
"พี่ครับ แถวนี้มีร้านขายน้ำมันมั้ยครับ"
"มี แต่วันนี้ปิด "
"มีอีกร้านมั้ย"
"วันนี้เขาสหยุดกัน เปิดบ่ายๆ"
"ครับ ขอบคุณครับ"
"ไม่เป็นไรครับ"
แงๆๆ แล้วจาทำยังไงดีเนี่ยย น้ำมันหมด แล้วถ้าไอนัทมันตามมาไม่ตายหรอ
ตายแน่ๆๆๆ
ทำไงดี
โอ้ยยย
ปวดหัวไปหมดแล้วว
เอาไงดี เอาไงดี เอาไงดี
"อยู่นี่เอง นึกว่าจะไปได้สักกี่น้ำ"
เสียงคุ้นๆครับ
"เห้ยยยย"
"ไง นึกว่าจะเก่งสมชื่อ"
"นัท ไมเกป็นแบบนี้"
"อ้าว ก็กันคนหายไง"
"นายนี่มัน"
"ทำไม มีเมียจอมวางแผน ก็ต้องวางแผนเก่งกว่าเมียสิคัรบ"
"ใครเป็นเมียนายมิทราย" รมเสียครับ
"อ้าว แล้วเมื่อคืนนัทนอนกับใครละ"
"................." ไอนี่
"กลับบ้าน"
"ไม่กลับ"
"แน่ใจ"
"เออ"
"งั้นนัทกลับนะ"
"ตามสบาย"
"แต่แถวนี้น่ากลัวนะ เห็นข้างหน้ามั้ย สุสาน"
เอ่ออ เริ่มกล้วแล้วครับ"
"นี่นะ แถวนี้มีฆ่าแล้วข่มขืนกันด้วย" ไม่กล้วครับ ผมเป็นผู้ชาย
"โดยเฉพาะผู้ชายตัวเล็กๆอย่างเก่งนะ สเป็คเลย" เออ น่ากลัวขึ้นมาแล้ว
"รู้มั้ยที่นี่ที่ไหน๐ ใครจะไปรู้วะ ก็พามาเองนิ
"ที่นี่นะ ผีดุมาก๐ สาดดดดดดดดดดดด มันรู้ครับว่าผมกลัวผีเป็นชีวิตจิตใจ
"รู้อย่างนี้จะกลับบ้านได้ยัง" ไม่ครับ หยิ่ง เดี๋ยวไปขอความช่วยเหลือจากกำนันก็ได้ เห็นป้ายที่ทำการอยู่ใกล้บ้าน
"ไม่กลับ ไม่อยากอยู่กับคนใจร้าย"
"แน่ใจ"
"ไม่มีอะไรแน่ยิ่งกว่านี้แล้ว"
"ไม่เสียใจนะ"
"ไม่มีอะไรเสียใจเท่ากับมาเป็นแฟนกับนาย" เอาเข้าไป หลุดปากมาได้ไงไม่รู้ครับ แต่ตอนนี้ไอนัทหน้ากลัวมาก
"มานี่" มันลากผมไปอีกแล้วครับ
"ปล่อยนะเจ็บ"
"ก็ทำให้เจ็บนะสิ จะได้จำ"๐
"จำเรื่องอะไร"
"ยังไม่รู้ตัวอีก"
"เรื่องอะไร"
"............................................"
มันใช้พลังอันมหาศาลอ้มผมเข้าไปในบ้านครับ
แงๆๆๆๆ แต่ระหว่างทางมันไปขอให้บ้านกำนันช่วยดูรถให้หน่อยย
ดูสิครับ ขนาดกำนันมันยังรู้จักเลย
แล้วผมจะรอดมั้ยเนี่ยยยยย
แสดงว่ามันวางแผนมาแล้วว
หึหึ
ตายแน่ๆๆๆ
มันโกรธมากเลยครับ
ขนาดผมพยายามส่งสายตาเว้าวอนขอความช่วยเหลือให้กับกำนันแล้ว กำนันยังไม่ช่วยเลย
"มานี่"
"เจ็บนะ ทำไมนัทชอบทำร้ายเก่งอยู้เรื่อยเลย"
"ทำไม แล้วที่เก่งทำละ"
"อ้าววว เก่งทำอะไร อย่าเอาเรื่องบาสมาอ้างนะ เก่งรู้ว่านัทรู้ว่าเก่งไม่ได้เป็นอะไรกับบาส คุณแม่น่าจะบอกนัทแล้ว"
"เอ่อ"
"ที่สำคัญ นัททำมากกว่าที่เก่งทำกับนัทอีกนะ"
"เอ่อ"
"แล้วนี่มันอะไรกัน มาจับเก่งทำไม"
"เอ่ออ"
"แล้วยังมาขืนใจอีก"
"เอ่ออ"
"นัทไม่รักเก่งแล้วใช่มั้ย"
"รักครับ"
"รักแล้วทำไมทำกันอย่างนี้ คนรักกันเขาทำอย่างนี้หรอ" ได้ทีครับ ต้องข่มมันไว้ก่อน มันเริ่มหงอแล้ว รู้งี้ใช้แผนนี้ตั้งนานแล้ว
"เอ่ออ"
"มาอ้ำอึ้งอะไร ผิดแล้วรู้ตัวมั้ย"
"เอ่ออ" สะใจครับ เอามันอยู่หมัดด
"ถูกรึป่าวที่ทำอย่างนี้"
"เอ่ออ"
"ไม่มีอะไรจะแก้ตัวใช่มั้ย งั้นส่งเก่งกลับบ้านเดี่ยวนี้"
"ไม่"
"นัท"
"ทำไม นัทจะทำกับเก่งไม่ได้ ในเมื่อเก่งนอกใจนัท เห็นๆอยู่ว่าไอนั่นมันจะหอมแก้มเก่ง"
"ใคร"
"ไอเชี่ยนั่น"
"เขามีชื่อ"
"เออ ไอบาส"
"เรียกน้องเขาดีๆๆ"
"บาส"
"ไม่ได้ทำอะไรกัน คิดมาก เขาแค่มาดูแลเฉยๆๆ เก่งไม่สบาย แพ้อะไรไม่รู้แล้วไม่มีคนดูแล"
"ให้คนอื่นดูแลก็ได้"
"คนอื่นไปเที่ยวหมด เหลือแต่น้องบาส"
"เอ่ออออ"
"รู้แล้วใช่มั้ย"
"ครับ"
"รู้ว่าอะไร"
"เอ่ออ"
"มาอ้ำอึ้งอะไร ผิดใช่มั้ย"
"ครับ ผิด"
-
ถ้าวันนี้เม้นมากๆๆ จะมาต่อหลายรอบครับ
ออิอ
จาก โรคจิต
-
เกลียมัว กลัวเมีย
-
นัทอ่ะ ทำมาเป็นหึงเก่ง เพื่อกลบเกลื่อนความผิดตัวเองนี่เอง :เฮ้อ:
ใกล้จะดีกันแล้ว ลุ้นๆ
:L2: ให้คนโรคจิต
-
"ใครผิด"
"นัทผิดครับ"
"รู้ตัวด้วยหรอว่าผิด"
"ครับ รู้ตัวครับ"
"รู้ว่าอะไร"
"รู้ว่านัทมันเลวครับ นัทมันโง่ นัทมันขี้หึง นัทไม่ยอมฟังเก่ง นัททำร้ายเก่ง นัทมันไม่ได้เรื่อง
แต่ที่นัททำไปเพราะว่านัทรักเก่งครับ"
"......................." อึ้งครับ :o8: :-[ :-[ :impress2:
"เก่งครับ"
"หึ"
"นัทรักเก่งจริงนะครับ"
"อึหึ"
"ที่นัททำไปเพราะว่านัทมันโง่ครับ"
"อือ"
"นัทมันเลวครับ"
"..........." รู้ตัวก็ดีแล้ว"
"นัทรักเก่งนะครับ"
"อืม"
"เก่งรู้มั้ยครับ ที่นัทพามาที่นี่เพราะว่าอะไร"
"..................."
"บ้านหลังนี้นัทซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเก่งนะครับ"
".................." น้ำตามันไหลออกมา โดยไม่ตั้งใจครับ
"อยากให้เราสองคน แลเวก็คุณแม่กับน้องกัสได้มาพักผ่อนกันนะครับ"
"..................." มันลุกขึ้นมาปาดน้ำตาให้ผมครับ
"เก่งครับ นัทรู้ว่านัททำให้เก่งเจ็บมาก เก่งเจ็บมากเท่าไหร่ นัทยิ่งเจ็บกว่าเก่งนะครับ นัทรู้ว่าที่ผ่านมา นัทมันไม่เอาไหน นัทมันไม่ได้เรื่อง ต้องทำห้เก่งเสียใจอยู่เรื่อยๆ นัทเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องเลย นัทชอบทำให้คนที่นัทรักที่สุดเสียใจ ต่อไปนี้นัทสัญาครับว่า นัทจะไม่ทำให้เก่งต้องเสียใจอีกต่อไปแล้วครับ นัทจะเป็นคนรักที่ดีของเก่ง เป็นพ่อที่ดีให้กับน้องกัส นะครับ "
"...................." น้ำตามันไม่ยอมหยุดครับ
"ทีรักครับ อย่าทิ้งนัทไปนะครับ ถ้าเก่งทิ้งนัทไป นัทต้องอยู่ไม่ได้แน่ๆนะครับ อย่าทิ้งัทไปนะคัรบ" มันมาคุกเข่าต่อหน้าผมแล้วครับ
"เก่งครับ พูดอะไรหน่อยสิครับ"
"เอ่อออออ...."
"เก่งก็รักนัทครับ"
"นัทก็รักเก่งครับ"
และแล้วทั้งสองก็ :oo1: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
อิอิ
เดี่ยวมาต่อ ทีละนิด
-
มาเกาะติดสถานการณ์ครับ
:mc4:
ในทีสุดก็ดีกันแล้ว :-[
ปล.น้องบาสของผมยังโดนขังอยู่ในห้องเลยนะ :o8:
-
"น้องกัส ตืนได้แล้วลูก"
"ครับ คุงย่า"
"หลับสบายมั้ยลูก"
"สบายดีครับ แต่ว่าน้องกัสตื่นตอนที่ได้ยินเสียงแปลกๆๆครับ"
"หรอลูก งั้นเราไปดูกันมั้ยจะ"
"ครับ คุงย่า"
ก็อกๆๆๆๆๆๆ
"คุงย่าประตูล๊อดครับ"
"อ้าว มันล๊อคจากข้างนอก ใครมาล็อคนะ นี่มันกุญแจปิดบ้านนิ เดี่ยวย่าไปเอามาไขนะ"
"ครับ"
"น้องกัสรอย่าตรงนี้นะลูก"
"ไม่อาว น้องกัสกล้ว"
"งั้นมากับย่า"
แก๊กกกกกกกก ประตูห้องเปิดออก
"คุงย่าครับ มีผีแน่ๆ ห่มผ้าห่มด้วย ผีผ้าห่มครับ"
"ไหนๆๆๆ ย่าดูสิ"
"นั่นไงครับ"
"อุ้ย มันขยับได้ด้วยครับ"
"ไหนลูก"
"นั่นไงครับ ฮืออ น้องกัสกลัว" น้องกัสเข้าไปกอดคุณย่า
"คนลูก ใครนะ ไปดูสิ"
"คนหรอครับ"
"ใช่ลูก"
"อ้าวววววววววพ่อบาส"
"อาบาสสสสสสสสสสสสสสสส"
"อือมมมมมมมม เช้าแล้วหรอครับ"
"มาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไงลูก"
"ก็ไอบ้าตัวไหนไม่รู้ครับ ตัวยังกะควาย มันขับผมมาขัง แลวยังเอาพี่เก่งไปด้วย .......เฮ้นยยย คุณแม่ครับ พี่เก่งละครับ ปลอดภัยมั้ยครับ"
"เอ่ออ แม่คิดว่าปลอดภัยนะลูก"
"พี่เก่งอยู่ไหนครับ"
"เอ่อออ "
"พ่อเก่งไปกับพ่อนัทครับ"
"ใครคือพ่อนัท ครับน้องกัส" ตอนนี้น้องกัสอยู่บนตักนายบาสเรียบร้อยแล้วครับ
"พ่อน้องกัสเองครับ"
"แฟนเก่ง ลูกชายแม่เอง"
"อ๋อ คนนี้แฟนพี่เก่งหรอครับ"
"ใช่ลูก"
"มือหนักมาเลยครับ มาต่อยผมด้วย" ฟ้องครับ ฟ้องแม่ของมันครับ
"ตายจริง นี่ตานัททำขนาดนี้เลยหรอ"
"ครับ ใช่ครับ จับผมมาขังด้วย เนี่ยยังไม่ได้ทานอะไรเลย"
"มามา ไปล้างหน้าล้างตา แล้วไปหาอะไรกิน"
"ครับ๐
และแล้วเรื่องของนทกับเก่งก็ถูกเล่ามาจากสมาชิกทั้งหมด
"แล้วนี่พี่เก่งอยู่ไหนครับ"
"ไม่รู้เหมือนกัน" นิวตอบ
"ใช่ๆๆ เนี่ไม่รู้พี่เก่งเป็นไงบ้าง" กาญจน์สนับสนุน
"เอาน่า นัทคงไม่ทำอะไรเก่งหรอก" อันนี้นายอาทเสนอความคิดเห็น แต่ก็ต้องหยุดไป เพราะว่าน้องกาญจน์ทำตาดุใส่ (ดุทั้งพี่ทั้งน้องเลย"
"เดี๋ยวผมให่พาอตามหาเองครับ"
"จะดีหรอลูก เดี๋ยวคงกลับมาเอง" คุณแม่ไม่อยากให้เรื่องใหญ่
"แต่ผมเป็นห่วง พี่ชายผมนะครับ"
"น้อยๆหน่อย พี่ใครกันแน่" นายกาญจน์ทวงสิทธิ์
"เออ ก็พี่ชายทั้งสองคนนั่นแหละยะ" มดเริ่มหมั่นไส้
"น้องกัสอยากหาพ่อเก่งครับคุงย่า"
"เดี่ญวก็กลับมาลูก"
"ไม่เอา น้องกัสจะหาพ่อเก่ง"
"อย่าดื้สิลูก เดี๋ยวพ่อเก่งก็กลับมา"
"น้องกัสครับ
"ครับอาบาส"
"อยากเจอพ่อเก่งมั้ยคัรบ"
"อยากเจอครับ"
"งั้นเดี่ยวอาให้พ่อของอาตามหาให้นะครับ"
"จริงๆนะคัรบ"
"อาไม่โกหกน้องกัสคัรบ"
"เอ่อ คุณแม่ครับ ขอเลขทะเบียนรถคุณนัท แล้วก็เบอร์โทรศัพท์ แล้วก็ชื่อด้วยครับ"
"เอ่อออ" คุณแม่มองหน้าขอความเห็นสมาชิกที่เหลือ ทุกคนต่างก็พยัคหน้าเห็นด้วย
"งั้นตามนี้นะ"
......................................
เดี๋ยวมาต่อ
-
นัทคุงนี่น่ารักจัง อิอิ ชอบคำว่าเป็นแฟนที่ดีจัง อิอิ :-[
-
ขอบคุณที่ขยันแต่งครับ
เรื่องนี้สนุกมากครับ
:L1:
-
"ฮัลโหล พ่อครับ"
"ว่าไงลูกชาย"
"ช่วยอะไรบาสหน่อยได้มั้ยครับ"
"ว่ามา พ่อเลี้ยงอรุณซะอย่าง"
"ง่ะ"
"เออ ว่ามาไอเสือ"
"ตามหาคนให้หน่อยสิครับ"
"วะ แค่นี้ต้องถึงมือพ่อ"
"เอาน่า ยิ่งเร็วยิ่งดี"
"เออ ว่ามา"
"บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"เออได้"
"ขอบคุณครับ เร็วๆหน่อยนะครับ"
"เออ กลับบ้านมามั่ง นี่น้องแกอีกสองคนมันคิดถึงจะตายแล้ว"
"ครับ ฝากบอกน้องด้วยว่าคิดถึงเหมือนกันครับ"
......................................................................................
เรียบร้อยแล้วครับ
ตอนนี้ผม ยอดชายนายบาส ได้ให้คุณพ่อยังเกิดเกล้า นามว่าพ่อเลี้ยงอรุณ พ่อหม้ายยเนื้อหอมของเชียงใหม่ ตามมาด้วยเรือพ่วงอีกสามลำอย่างพวกผม ช่วยตามหาพี่ชายสุดที่รักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกมากของผม แล้วครับ คอยดู ไอนัท แกตายแน่ จะให้ลูกน้องพ่อจัดการเลย(เนื่องจากหุ่นมันควายมาก จัดการไม่ไหว) คอยดูละกัน หึหึ
"เรียบร้อยแล้วครับ ทุกคน เดี่ยวพ่อผมจัดให้"
"ขอบใจนายมากเลยบาส ไม่งั้นะพี่เราจะเป็นไงก็ไม่รู้"
"เรื่องแค่นี้ พี่เก่งก็พี่ชายเราเหมือนกัน"
"เออออออออออ "
"แหม ใช้พี่ด้วยคนดีกาญจน์ "
"ก็ได้วะ งั้นนายต้องเป็นน้องเรานะ"
"อ้าวไมอ่า"
"เพราะนายเตี๊ยกว่าเรา"
"เออออ สูงตายละ"
"ไม สูงกว่าแล้วกัน"
"ครับพี่กาญจน์"
"ฮึฮึมมมมมม"
"เป็นอะไรพี่อาท อะไรติดคอ
"บาส"
"ครับ"
"ได้แค่พี่ชายเท่านั้น เข้าใจ"
"หวงก้างจังเลยคนเรา"
"นายว่าอะไรนะ"
"เออป่าวครับ" ไอพี่อาทนี่ก็ควายไม่ใช่เล่นเหมือนกัน ไม่เสี่ยงดีกว่า
..............
ปิ๊ด แปดดดดด แตรๆๆๆๆๆ(เสียงแตรรถ)
"ใครมาน้า"
"เออ ใครมา"
"นิว กับมดลืมของมั้ยลูกไปดูสิ" คือว่าพี่นิวกับพี่มดกลับ กทม ต้องไปดูแลน้องฟาง เนื่องจากท้องเสียพี่มดก็ไปดูว่าที่สามี เดี่ยวหญิงอื่นจะเอาไป แ_ก
"ไม่นะครับ เครื่องน่าจะออกแล้ว"
"แล้วใครละ บาสดูให้แม่หน่อย"
"ครับ"
ผมเจอ ผู้ชายครับ
เป็นชายไทยวัยผู้ใหญ่ แต่หน้าใสมาก ยังดูเป็นเด็กเลยครับ มายืนอยู่หน้าบ้าน
"เอ่อ ที่นี่ใช่บ้านของ.........."
"ครับ มาหาใครครับ"
"เอ่ออ มาหากาญจน์ครับ"
"อ๋อ พี่กาญจน์อยู่ข้างในครับ เชิญครับ"
"คุณพ่ออออออออออออออออออออ"
"ว่าไงกาญจน์"
"มาได้ไงครับ"
"ก็น้องกัสโทรไปบอก"
"ห๋า"
"คุงปู่...................."
"มาให้ปู่อุ้มหน่อย"
"ครับ "
"ว่าไง ซนมั้ย"
"ม่าซนครับ"
"สวัสดีคะ คุณกร"
"สวัสดีครับ คุณ.........."
"เชิญในบ้านก่อนนะคะ"
"ครับ"
"บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เรื่องราวทั้งหมดถูกพลั่งพลู จากปากนายต้น 90 เปอร์เซ็นต์
"ดิชั้นต้องขอโทษคุณกรด้วยนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ ตอนแรกก็ตกใจ แต่ตอนนี้คิดว่าคงไม่มีปัญหาแล้วมั้งครับ"
"ดิชั้นเชื่ออย่างนั้นคะ"
"เอ่อออ คุณอาเป็นพ่อพี่เก่งกะพี่กาญจน์หรอครับ"
"ใช่ครับ"
"ผมเป็นน้องชายอีกคนของพี่เก่งกับพี่กาญจน์ครับ ชื่อบาส"
"เอ้ " คุณกรมองไปที่ลูกชาย
"ครับคุณพ่อ นี่ลูกชายคนใหม่ของคุณพ่อ เพิ่งคลอดมาสดๆๆๆๆเลยครับ" นายกาญจน์ตอบคำถาม
"อ่อออ ดีๆๆ พอ่มีลูกอีกคน ชื่อบาสใช่มั้ย มาให้พ่อดูหน่อยสิ"
ระหว่างที่คุณกร สำรวจลูกชายคนใหม่อยู่ ก็ได้ยินเสียงงงงงงงงงงงงงงงงง
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไรลูกกู" โค ตะ โหดมาก มีบอดีการ์ดหลายคนมายืนด้วยยยยยยยยย
"เอออ่อออ" คนกรท่าทางตกใจ
"พ่อครับ"
"ไอเสืออยู่ที่เอง พ่อตามหาแทบแย่"
"ทุกคนครับ นี่พ่อเลี้ยงอรุณ พ่อผมเอง"
"สวัสดีครับทุกคน" พ่อเลี้ยงกล่าวสวัสดีทุกคน แต่สายตาไปหยุดที่คุณกร
"สวัสดีค่ะ/ครับ"
"พ่อครับ เรื่องทื่ขอร้องได้ยัง"
"อะนี่ ที่อยู่ของคนที่แกตามหา"
"ขอบคุณครับ" ว่าแล้วนายบาสก็เข้าไปหอมพ่อของตัวเอง
"เออ แกไม่ต้องไปตามหาหรอก คนที่แกให้ตามหา เขากำลังฮันนีมูนอยู่ สบายดี อย่าไปยุ่งกับเขา"
"อ่าวพ่อ นิ"
"เอ่ออ พ่อเลี้ยงคะ"
"ว่าไงครับคุณผู้หญิง"
"ดิชั้นขอโทษนะคะ ที่ลูกชายดิชั้นเอ่อออออออ"
"ไม่เป็นไรครับ ไม่โกรธ เรื่องเด็กๆๆๆๆ"
"คะ ขอบคุณคะ เอ่ออ ดิชั้นขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ พอดีเพิงทานยา"
"เชิญครับ"
"น้องกาญจน์คะ"
"ครับ คณป้า"
"ป้าฝากต้อนรับแขกด้วยนะลูก"
"ครับ"
"พ่อครับ "
"ว่า ไอเสือ"
"นี่พ่อกรครับ พ่อคนใหม่ของผม"
"ไอนี่ แกมีพ่อใหม่เมื่อไหร่"
"เอ่อออ ก็ผมเป็นน้องชายพี่เก่งกับพี่กาญจน์แล้วก็ต้องเป็นลูกพ่อกรด้วยใช่มั้ยครับ พ่อกร"
"เอ่อออ จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ"
"เห้ยยย เต็มใจหน่อยสิ นี่ลูกพ่อเลี้ยงอรุณนะครับ คุณ ผู้ ชาย"
"ครับ น้องบาสเป็นลูกผมครับ"
"งั้นคุณคงต้องมีเรื่อง คุยกับผมแล้วครับ"
"เรื่องอะไรคับ"
"เชิญคุณที่บ้านผมดีกว่าครับ"
"ทำไมต้องไปด้วย"
"ที่นี่ไม่สะดวก หรือจะให้คุยกันที่นี่........."
"ก็ได้ กาญจน์ พ่อไปค้างที่บ้านของบาสนะลูก ไม่ต้องเป็นห่วง บาสไปด้วยมั้ยลุก"
"เอ่ออ ไม่ครับ" ในใจมีแผนไปหาพี่เก่ง
"กาญจน์ ดูแลคุณป้ากับน้องกัสนะลูกก"
"ครับ"
"อาท ดูแลกาญจน์ด้วยลูก"
"ครับ คุณพ่อ"
"อย่ามัวแต่พูดมาก จะไปรึยัง"
"อืมมมมมมมมมม"
..............................................
"พี่อาทครับ"
"ครับ"
"กาญจน์ว่ามันแปลกๆๆๆ"
"แปลกยังไง"
"ก็คุณพ่อไปกับคนไม่รู้จัก"
"นั่นนะสิ"
"ไม่ต้องเป็นครับพ่อผมไม่ทำอะไรพ่อกรหรอกครับ เชื่อสิครับ"
"อืมมม" ทั้งสองคนพยุคหน้า แต่ในใจของกาญจน์ก็ยังเป็นห่วงพ่อตัวเอง เหมือนจะจากกันหรือถูกขโมยไปก็ไม่รู้
เหนือยมากมายยยย
-
เรื่องนี้ จะมีคู่รักรุ่นใหญ่ป่าวอ่ะ สนุกดีครับ ชอบๆ :กอด1:
-
"เชิญครับ คุณกร"
"......................."
"ไม่ได้เจอกันตั้งนานนครับ"
"อืมมม"
"ยังเหมือนเดิมเลยนะ"
"............"
"กร"
"บอล" ชื่อเล่นพ่อเลี้ยงเค้า
"ยังจำชื่อเล่นผมได้นะ"
"จำได้ ไม่ได้แก่สะหน่อย"
"ได้ข่าวว่า มีลูกสองคน"
"คนนึงชื่อว่ากาญจน์ ส่วนอีกคนคงชื่อว่าเก่งสินะ"
"รู้ดีเนอะคนเรา"
"กร ผม"
"มีอะไรก็ว่ามา"
"ผมขอโทษนะ"
"อย่าพูดถึงเรื่องนั้นอีก
"กร ผม"
"บอกว่าอย่าพูดถึงเรื่องนั้นอีกได้มั้ย"
"ครับ ผมจะไม่พูดอีก"
"แล้วมีธุระอะไร รีบๆพูดจะได้กลับบ้าน"
"กร ผมอยากเริ่มต้นใหม่"
"ไม่มีทาง"
"คุณ........."
"อย่าคิดนะว่า ที่ไม่อยากให้พูด แล้วจะไม่ลืมการกระทำของคุณ"
"กร คุณ"
"ทำไม"
"กร จะให้ผมแก้ตัวได้มั้ย"
"ไม่มีทาง บอล เราก็มีครอบครัวกันแล้วนะ ต่างคนต่างอยู่เหอะ อย่างน้อยผมก็มีลูก มีหลานแล้วนะ"
"กร ผม ลืมคุณไม่ได้จริงๆๆๆ"
"บอล ผมเชื่อว่า คุณทำได้"
"กร คุณอย่าลงโทษผมสิครับ อายุเราก็ปาเข้าไปขนาดนี้แล้ว เวลาก็เหลือไม่มาก คุณให้โอกาสผมนะครับ"
"บอล ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากนะ แต่ผมมีลูกแล้ว คุณเข้าใจมั้ย ผมมีลูกมีหลาน ผมอยากเป็นแบบอย่างที่ดีให้เขา"
"แต่ลูกของคุณ เขาก็มีความรักในแบบเดี่ยวกับเรานะ เขาคงรับได้"
"ไม่หรอกบอล ผมทำผิดไว้กับเก่งมาก แม่เขาด้วย ผมไม่อยากทำให้เขาเสียใจอีกแล้ว"
"แต่มันความสุขของคุณนะกร"
"บอล ผม........"
"อย่าพูดเลยกร" พ่อเลี้ยงอรุณปาดน้ำตาให้กับอดีตคนรักของเขา พร้อมทั้งกอดให้กำลังใจคนที่เขารักมากที่สุด
ง่ะ
-
:m20: :m20:
ไม่น่าละเก่งกับกาญ ก็เป็นไปตามสปีชีส์ของพ่อนิเอง
จะสงสารดีรึป่าวนิ
-
กี๊ส รุ่นเดอะเลยหรอท่านอ๋อม หึหึ น่ารักเชียวคับ :impress2: ว่าแต่ครอบครัวนี้ไหงเป็นแบบนี้กานหมดเนี่ย อิอิ
-
ออิอิ
ผมนายบาสเองครับ ตอนนี้ผมได้ที่อยู่ของพี่เก่งมาแล้วครับ
พี่เก่งครับ เดี๋ยวน้องบาสสุดหล่อคนนี้จะไปช่วยพี่เก่งเองนะครับ
รอก่อนนะครับ
ดูสิครับ ไอหมีควายนัทมพาที่เก่งมาไกลมากครับ
ผมป็นคนเชียงใหม่แต้ๆๆๆๆ แต่ไม่เคยคิดที่จะมาที่นี่เลยครับ
เพราะว่ามันไกลมากครับ
เป็นชนบทจริงๆ ระหว่างทางไม่มีรถสวนมาเลยครับ
แงๆๆๆ จะหลงมั้ยนี่
แต่เพื่อพี่เก่งสุดที่รักของผมครับ ยังไงผมก็ต้องเป็นฮีโร่ของพี่เก่งให้ได้
จะได้เลิกกับไอหมีควายนั่น
ดูสิครับ มีของดีในมือไม่ถนอมเลย
เห้อออ
คิดแล้วแค้นไม่หายครับ นี่ถ้าเผมตัวโตกว่านี้อีกสักนิด
แข็งแรงกว่านี้อีกสักหน่อย รับรองนายนัท ไอหมีควายบ้า มันคงมาทำร้ายพี่เก่งของผมได้หรอกครับ
ที่สำคัญพี่เก่งก็ต้องหันมารักผม
แต่ไม่เป็นไรครับ นี่เอาลูกน้องพ่อมาด้วยสองคน อิอิ
สู้มันไม่ได้ก็ต้องมีผู้ช่วยครับ
ตายแน่ไอนัททททททททททททททททททททททท
55555
นายบาสคนนนี้จะจัดการเอง
เล่นกับใครม่ะเล่นมาเบ่นกับลูกชาย คนโต หัวแก้วหัวแหวนของพ่อเลี้ยงอรุณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณ
เย้ๆๆๆๆๆๆ
มาถึงแล้วครับ
ไอนี่มันรวยไม่ใช่เล่นเหมือนกันครับ
บ้านมันเป็นไม้สักครับ ทั้งหลังเลย ไม่รู้ว่ามันมาแอบซื้อไว้ตอนไหน แต่สู้บ้านผมไม่ได้หรอกครับ
ไซน์มันผิดกันน
"เฮ้ยยแกสองคน ไปเคาประตูดิ"
ก็อกกกก
"ไม่มีใครอยู่ครับคุณหนู"
"ลองใหม่ดิ"
ก็อกกกกกก
"มาแล้วครับ" พี่เก่งคนสวยของผมนี่เอง
"พี่เก่งคราบบบ พี่เก่ง"
"อ้าวบาส มาได้ไง"
"ก็มาตามหาพี่เก่งไงครับ"
"มาๆๆเข้ามาก่อน แล้วนี่พาใครมาด้วย"
"อ๋อ คนที่บ้านครับ จะมาพาพี่เก่งกลับ"
"อ้าว หรอ เดี่ยวพี่ก็กลับแล้ว สองสามวัน"
"มันทำอะไรพี่บ้างคัรบ"
"ใครทอะไร"
"ไอหมีคายนั่นไง"
"เห้ยยย เขาชื่อว่าพี่นัท"
"นั่นแหละพี่ มันทำอะไรพี่มั้ย ให้ผมมาดูสิ"
ผมก็จับนู่นจับนี่พี่เก่งครับ ลวนลามม อิอิ ได้กำไร มากๆครับ
แต่ทันใดนั้น
"เฮ้ยย ไอเตี๊ยยมึงจะทำอะไรเมียกู" มารครับ มันมาขัดจังหวะ
"นัท..ไมไปเรียกน้องอย่างนั้น"
"มึงเอามทออกไปเลย"
"นัท ..............."
"ไม่ได้นะเก่ง มันลวนลามเก่ง มึงเอามือออกเลย " มันเดินจะเข้ามาทำร้ายผมครับ
จะช้าอยู่ใย ในเมื่อเอาลูกน้องมาแว้ววว หันไปพยัคหน้าให้สองคน
"เฮ้ยย มึงจะทำอะไร" เสียงไอนัทครับ
"เฮ้ยย ไอเตี๊ย มึงเอาพวกมาด้วยหรอวะ"
"ใช่สิไอหมีควาย ใครจะสู้แกได้วะ จัดการเลย"
"ครับ คุณหนู"
"บาสสสสสสสสสสสสสสสส"
"ครับ พี่เก่ง"
"ทำอะไร"
"ล้างแค้นครับ มันต่อยผม แถมยังทำร้ายพี่"
"เอออ เฮ้ยยยยยยยยยยย นั่นแฟนพี่นะ"
"........................"
"บาส หยุดเหอะ อย่าทะเลาะกันเลย"
"ครับ เฮ้ยยพวกมึง หยุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
ไม่ทันครับ ไอนัท ถูต่อยไปที่ท้อง กับหน้าหล่อๆๆ แต่สู้ผมมิได้ ความหล่อมันผิดกันครับ
"ครับ คุณหนู"
"นัท เป็นไงบ้าง" ดูสิ พี่เก่งของผม อุตส่าห์เป็นห่วงมัน ไม่ห่วงน้องชายเลย แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"พี่เก่งครับ บาสเจ็บตรงนี้ด้วย" แหลครับ
"ไหนๆๆพีดูสิ"
"เก่ง นัทเจ็บกว่า"
"อ้าวนัทเจ็บด้วยหรอ"
"เก่งอะ"
"โอ๋ ล้อเล่น ไหนๆๆดูสิ"
"พี่เก่ง ผมก็เจ็บครับ"
"เก่ง
อย่าไปเชื่อมัน มันไม่เจ็บหรอก เนี่ย มีแต่นัทที่เจ็บ"
"ไม่จริงครับพี่เก่ง เนี่ยแผลเก่าที่ไอหมีควายทำผม
แล้วก็บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมเก่งเองครับ ดูสิ กว่าจะหยุดได้ ผมต้องเหนื่อยแทบแย่เลยครับ
นี่แกน้อง นี่ก็........
อิอ
สุดท้ายก็ ...เห้ออออออออออ
น้องบาสให้คนกลับไปครับ แล้วก็ยืนยัน นั่งยัน นอนยันที่จะอยู่ที่นี่
แต่นายนัไม่ยอมครับ เกือบเกิดศึกอีกรอบ
ดีนะเนี่ยยยย ที่ผมใช้ไม้ตายพิชิต
น้องบาสเลยได้อยู่
แต่ว่าต้องนาอนอีกห้อง แล้วก็นัทต้องนอนกะผม มิเช่นนั้น นัทมิยอม
-
มีปมใหม่เกิดขึ้นอีกแล้ว น่าติดตาม
ถ้าพ่อกร กับ พ่อเลี้ยงอรุณรักกัน แล้วทำมาย ต่างคน ต่างมีครอบครัวละ
แต่ก็ดีนะครับที่มาเจอกันอีก จะได้มีคู่รักเพิ่มมาอีก 1 คู่ :กอด1:
ปล.จะสงสารนายนัทดีมั้ยเนี๊ยะ โดนนายบาสตามมาขัดขวางความสุขบ้างละ
-
บนโต๊ะอาหาร
"พี่เก่งครับ อยากกินอานนี้"
"เอา"
"ป้อนด้วยครับ"
"เอา อั้ม"
"เก่งครับ นัทอยากกินอานนี้"
"เอา"
"ป้อน"
"อ้ม"
"พี่เก่งครับ / เก่งงงงงงงงง"
"เห้ยยย สองคนนี้นิ เป็นอะไร โตกันแล้ว กินเองดิ
หิวนะเว้ยยย
"ครับ" ดูมันสองคนสิครับ เหมือนมีน้องกัสเพิ่มาอีกสองคนเลย
เซ็งงงงงงงงงงงงงงงง
หน้าทีวี
"เก่งครับ นัทนอนตัดหน่อย"
"อืมมม"
"พี่เก่งครับ บาสนอนด้วย"
"เอา"
สรุปแล้วมันสองคนมานอนที่ตักผมครับ สองคนเลยย
วุ้ยย
หนุกวุ้ยยยยยยยยยยย
"หนัก"
"อะครับ เดี่ยวบาสนยวดให้นะครับ"
"งั้นเดี่ยวนัทก็นวดให้ด้วยครับ"
"เอา"
วุ้ยย
พรุ่งนี้กลับบ้านดีกกว่า ไม่งั้นเจอไอลูกแดงควายสองตัวนี้ ตายแย่ๆๆชีวิต
ก่อนเข้านอน
"พี่เก่งครับ บาสนอนด้วย บาสกล้ว"
"ไม่ได้ " ไม่ผมครับ นัทตอบไห
"ทำไม"
"ที่ตกลงกันแล้ว แกต้องนอนอีกห้อง"
"ไม่เอานะครับ พี่เก่ง บาสกล้ว"
"ไม่"
"นะครับ พี่เก่ง"
"เอ่ นัทให้น้องนอนด้วยนะ น้องเขากลัว"
"เก่งอ่ะ"
"นะครับ นัท"
"เก่งอ่ะ"
"นะครับ นัท"
"ก็ได้"
ในห้องนอน
"พีเก่งครับ ให้บาสกอดหน่อยนะครับ"
"ไม่ได้" ไอนัทครับ ไม่ใช่ผมนะ
"เก่งคับเกาหลังให้นัทหน่อย"
"อืมม"
"พี่เก่งเกาหลังให้บาสด้วย"
"เอา"
"พี่เก่ง/เก่ง"
"พอกันทีทั้งสองคน จะกินนมด้วย เดี่ยวเอาให้ดูด
"เอา"" มันตอบหร้อมกันครับบ
เหนื่อยใจจริงๆ
"ออกไปให้พ้นทั้งสองค น ออกกไป จะนอนคนเดียว " รำคาญครับ
ในที่สุดมันสองคนก็ออกไปครับ รำคาญมากมาย
โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงละ
..............
นอกห้อง
"เพราะนายนั่นแหละ ไอหมีควาย"
"แกสิไอเตี๊ย ผัวเมียจะนอนด้วยกัน"
"แกนั้นแหละๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ฝ่ายนัท
สงสัยต้องหาอะไรมาจัดการมันแล้วครับ ว่าแล้วก็โทรหาไอเต้ น้องรหัส ที่ทำงานในเชียงใหม่ มาปราบพยศไอนี่
ฝ่ายบาส
หึหึ
แกไม่มีตวามสุขแน่ไอหมีควา ย ยังไงพี่เก่งก็เป็นของชั้น
ไอหมีควายยยยย
ไม่ไหวแว้วว
เมื่อยมือ
-
555555555555555555555555
นายนัทจะจับคู่ให้อีกแล้ว
อยากให้บาสเจอกับเต้เร็วๆจัง
-
ก๊อกๆๆๆๆๆ
"กรครับ"
"ว่าไงบอล"
"เข้าไปได้มั้ยครับ"
"มันดึกแล้วนะครับ มีอะไรคุยกันพรุ่งนี้"
"นะครับ กร เรื่องด้วน เกี่ยวกับเก่ง"
"ห๋า เก่งเป็นอะไร" คุณกรรีบเปิดประตูออกมา
"ไม่เป็นอะไรหรอกครับ"
"งั้นค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะ" คุณกรรีบบิดประตู แต่ไม่ทัน พ่อเลี้ยงกรุณารับง้างประตูไว้
"บอล"
"ครับ"
"นี่ออกไปสิ จะนอน"
"ไม่ครับ"
"ไม"
"กรอายุเท่าไหร่ครับ"
"ถาทำไม"
"อยากรู้"
"เพื่อ"
"ก็อยากรู้"
"สี่สิบสอง"
"ห๋าแล้วเก่งอายุเท่าไหร่"
"สิบเก้า"
"แต่หน้าตาไม่หน้าถึงนะครับ"
"พ่อเลี้ยงอรุณครับ พอดีผมจะนอนครับ ถ้าอยากรู้เดี่ยวผมจะบอกพรุ่งนี้นะครับ"
"ไม่ จะนอนด้วย"
"นี่อย่าทำตัวเป็นเด็กนะ อายุเท่าไหร่แล้ว"
"สีสิบห้า"
"โหแกว่ะ
"พิสูดมั้ย"
"อะไร"
"ว่าแก แต่อึดมั้ย"
"ไม่ นี่จะนอน ถ้าไม่ออกไปจะกลับบ้านนะ"
ไม่เอา ให้ผมนอนด้วยนะครับ"
"ไม่"
"นะครับกร ผิดคิดถึงคุณนะครับ"
"บอล อย่ารื้อฟื้นเลย"
"กร จะทรมานผมไปถึงไหนครับ กร ผมรักคุณนะ"
"บอลครับ ผมรู้ครับ แต่เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้"
"ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ครับ ในเมือเรารักกัน"
"ใครรักนาย"
"ก็กรไงครับ"
"อย่ามามั่ว ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ"
"งั้นพิสูด"
"บอล"
"นะครับ"
"ไม่
"นะครับ
และแล้วว
คู่รักวัยผู้ใหญ่ก็ :impress2: :oo1: :o8: :oo1:กัน
-
รู้สึกว่าฝ่ายรุกจะชอบบังคับแฮะ คนจริงๆมันจะชอบบังคับด้วยป่ะหว่า น่ากลัวเจงๆ :เฮ้อ:
-
แงๆๆๆ
เหนื่อยมากครับ
วันนี้
พอดีมาอยู่เวร
เน็ทเลยเร็ว
อิอิ
คือแบบว่า เรื่องนี้ที่บอกแล้วไงครับว่ามันมีตอนจบในหัวใจแล้ว
ผมเลยต้องรีบๆๆครับ ถ้ามั้นแบบไม่ค่ยได้เรื่อง หรือว่าพิมพ์ผิดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
อิอิ
มีเรื่องจะมาสรภาพ
คือจริงๆ ผมก็เป็นพวกแอบอ่านิยายชาวบ้านแล้วก็ไม่เม้นเหมือนกันครับ
คือ แบบว่าไม่ได้แก้ตัวนะครับ แต่เน็ททีหอมันไม่ได้เรื่อง เนื่องจากเป็นเน็ทฟรี
แค่เปิดหน้าเว็ปก็แทบตายแล้วววววววว
ก็เลย มิได้เม้นให้ใคร
ปล วันนี้ก่อน สี่โมง ถ้ามีเนมามากๆ จะมาต่อตอนสิบให้
บาสกะเต้
อิอิ
-
คนเขียนโรคจิตจริงๆด้วย
มาต่อไม่บอกไม่กล่าว
ดีนะที่เข้ามาดู
แน่จริงก็มาอีกรอบดิ........นะค้าบบบบบบ :m18:
-
คนเขียนโรคจิตจริงๆด้วย
มาต่อไม่บอกไม่กล่าว
ดีนะที่เข้ามาดู
แน่จริงก็มาอีกรอบดิ........นะค้าบบบบบบ :m18:
ตามคำขอครับบบ
จัดไป
อย่าให้ขาด
อิอิ
ต่อๆๆๆๆๆ
ขี้เกียรอเม้นละ
"ฮัลโหล"
"ครับพี่นัท"
"เออ ไอเต้ ช่วยรัยกูหน่อยดิ"
"เรื่องไรครับ"
"มึงอยากมีเมียเป็นผู้ชายมั้ย"
"อืมมมม"
"ไรมึงรีบๆ ที่บอกให้กูหาให้อะ เอามั้ย"
"เอาครับ ใจร้อนนะเนี่ย"
"เออ"
"แล้วคนที่พี่หาให้เป็นไง"
"ขาว ไม่สูงมาก หน้าตาน่ารัก"
"เออ งั้นเอา"
"แต่"
"แต่รัยพี่"
"มันโค ตะ ระโหดอ่า"
"ยังงี้ผมชอบ"
"มึงแน่ใจนะ"
"ยิ่งกว่าแน่อีกพี่"
"แต่"
"รัยอีกเพ่"
"มันมาชอบแฟนกู"
"เอ้า มาชอบเจ้ของผมได้ไง เดี่ยวต้องจัดการ"
"เออ ขอบใจน้องรัก"
"แต่"
"รัยของมึง"
"แสดงว่า คนคนนี้เพ่จัดการไม่ได้ใช่มั้ย เลยต้องถึงมีผม ไม่ไหว ไม่ไหว สงสัยแก่แล้ว"
"อ้าวไอ............นิ กูจัดการเองก็ได้ แต่ที่กูอยากให้มึงทำ เพราะว่ากูเห็นมึงโสดมานาน กูเลยจัดให้ หือมึงไม่เอา
"เอาดิเพ่"
"เออ สัดนิ เรื่องมาก"
"เออ พี่ นิ ปากเหมือนเดิม
"เออ เดี่ยวมึงมาบ้านกูนะ ที่กูซื่ออ่ะที่ยั้งเมิน"
"ครับ อ้าวไมไปอยู่ที่นั่นละ โคตรไกล"
"อย่าบ่น จะมามั้ย"
"ครับ พี่รหัสสสสสสสสส"
"ให้มันได้อย่างนี้สิน้องกู
"ครับพี่
"แค่นี้นะมึง ไอเชี้ยนั้นมันมาเกาะแกะ เจ้มึงละ"
"ครับพี่ แต่อย้ามาเรียกว่าทีเมียผมอย่างนั้น"
"ไอ .......... แ_ก ส้น..........กูก่อนมะ ยังไม่ได้เป็นไรกันทำเป็น"
"เออ น่าเพ่ ไม่เกินสามวัน เสือร้ายจะมาอยู่ในอุ้งมือผมนี่ละครับ"
"เออ เอาให้จริง"
"ครับ แค่นี้นะเพ่ เตรียมตัวก่อน"
"เอออ"
"เห้ยพี่เดี่ยว"
"รัยของมึง"
"โทรไปลางานกับบอสให้ด้วย"
"สาดดดดดดดดดดด มึงโทรเองดิ"
"งั้นไม่ไป"
"ไม่มามึงก็อด"
"ไม่เป็นไร เข้าทางเจ้ก็ได้"
"สาดดดดดดดด จำไว้ไอเชี้ยเต้
"ครับ แค่นี้จริงๆเพ่
"เออ บายเว้ยย
สมใจมะkunkai
อิอิ
-
:jul1: :jul1:
นายเต้จะรุก ได้รึ
คนเขียนขยันจริงๆค่ะ o13
-
:pig4:ค้าบ
มาตามคำขอจริงๆด้วย
เอ๊.......ถ้าขออีกจาได้ไม๊เนี่ย :m12:
แว๊กกกกกกกกกก.......ไปหล่ะก๊าบบบบบ :5779:
-
สามวัน มั่นใจจังนะนายเต้
:z13: วันนี้คนแต่งฟิตจัด มาลงให้ตั้งหลายตอน
:pig4: นะครับ
-
ก็อกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ใครวะแม่งกวนส้น......" เคาอะรมันวะ
"บาส"
"ครับพี่เก่ง"
"เปิดแระตูให้หน่อยไม่รู้ใครมา"
"คราบผม"
อ้อนเข้าไปนะมึง เหอะๆๆๆ เจอน้องกูก่อน ไอเตี๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-- นัท
ผมยอดชายนายบาส ตอนนี้มาเปิดประตูให้ไอบ้าที่ไหนไม่รู้ครับ ดันมาเคาะประตูซะ
อย่าให้เจอนะ แม่งจะด่าให้กลับบ้านเลยย
เปิดประตูออกมา เจอหมีควายที่ไหนไม่รู้ครับ หุ่นเท่ากับคนข้างในเลย แม่งทำไมต้องเกิดมาเตี๊ยด้วยเนี่ยย
แต่ยังดี สูงกว่าเพ่เก่ง จริงๆผมไม่ได้เต๊ยหรอกครับ สูงตามปกติ 173 พี่เก่ง 170 เห้ฯมะ แต่ไอที่ยืนอยู่มัน 180 ++++ เท่าไหร่ไม่รู้ครับ สูงยังกะ( 187-189) ............
"มาหาใครมิทราบ" ยืนข่มมันครับ รมเสียย
"บ้านพี่นัทมั้ยคัรบ" อ่อ มันรู้จักกะไอหมีควายที่อยู่ข้างใน
"อืมใช่ แล้วตกลงมาหาใคร"
"อ้าว บ้านพี่นัทก็มาหาพี่นัทสิครับ" กวน........เหมือนกันเลย (จริงๆ นายบาสกวนก่อน"
"เออ รู้แล้ว"
"อ้าวเปิดสิคุณ"
"ก็นายมาหา นายนัทไม่ใช่หรอ ก็ให้มาเปิดเองดิ"
"เฮ้ยยยยคุณ"
"เรียกทำไม"
"ก็เปิดสิ"
"ไม่ ขี้เกียจเปิดให้คน ไม่มีมารยาททททททททททท"
"เห้ย ว่าใคร "
"ว่าหมามั้ง แม่งเคาประตูอยู่ได้ เคาะสองเคาะเขารู้แล้ว เสือกเคาะมาก รำคาญ"
"เฮ้ยไมพูดหมาๆอย่างนี้วะ"
"ทำไมวะ
ไปละครับ ขี้เกียจทะเลาะกับมัน
"พี่เก่งครับบ"
"ใครมาอ่ะ"
"ไม่รู้ครับ สงสัยเข้าบ้านผิด"
"อ่อ หรอ อย่าไปสนใจเลย"
ก็อกกกกๆๆๆๆๆๆ
"อ้าวทำไมยังเคาะประตูอ่า"
"งั้นเดี่ญวบาสออกไปดูเองครับ"
โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ตอนนี้ยอดชายนายบาสได้เอาน้ำ 1 ถังไปสาดไอตัวบ้าอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าเป็นเพื่อนของศัตรู ห้ามให้เข้าบ้านเด็ดขาดดดดดดดดดดดดดด
"เฮ้ยยยยไอเตี๊ยยยยยทำไรวะ
"นายนี่มันโง่จริงๆเลย ก็รดน้ำต้นไม้ไง"๐
"คนนะเว้ยไม่ใช่ต้นไม้
๐อ่อหรอ"
"แล้วจะเปิดมั้ย"
"ไม่"
"เปิดสิเว้ยยยยยยยยยยยยย เจ้ๆๆๆๆ พี่นัท "
"หุบปากนะ ไอนี่นิ" โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
อิอ
ยอดชายนายบาสก็สาดน้ำไปอีกครับ
"เห้ยยยยยย บาส ทำอะไรอ่ะ"
"พี่เก่งง บาส รถน้ำต้นไม้ครับ"
"นั่นมันคนละ"
"อ่อ บาสไม่เห็นครับ"
"เฮ้ยยยยยยย เต้มาได้ไง"
"หวัดดีเจ้"
"เออ ดี"
"บาส นี่เต้ น้องรหัสพี่นัท"
"เต้ นี่บาส น้องชายพี่
"เจ้ครับ น้องชายเจ้ สาดน้ำใส่ผม"
"บาสไม่รู้ครับ นึกว่าต้นไม้ อีกอย่างนายนี่ก็ใครไม่รู้ เคาะอยู่ได้ บาสกล้วว่าเป็นขโมยย"
"เห้ยย ไมพูดอย่างนั้นวะ"
"ดูสิครับพี่เก่ง นายนี่ก็พูดจาไม่เพราะ ท่าทางน่ากลัวด้วย"
"เออ เต้ น้องเขาไม่รู้" แบร่ๆๆๆๆๆ นายบาสแลบลิ้นใส่ครับ
"แต่ บาส ขอโทษเต้สะ"
"เอ่ออ๐
"ทำไมหรอ ทำผิดต้องขอโทษ"
"ก็ได้ครับ นาย ขอโทษ"
"เออ"
............................
-
:pig4:ค้าบ
มาตามคำขอจริงๆด้วย
เอ๊.......ถ้าขออีกจาได้ไม๊เนี่ย :m12:
แว๊กกกกกกกกกก.......ไปหล่ะก๊าบบบบบ :5779:
อ่ะ จัดให้อีกตอนก็ได้
อย่าให้เสียยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อิอิ
ผมนายเต้ครับ
เห้ออออออออออออออออ สามวัน สงสัยจะไม่ได้แล้วครับ
ตอนแรกนายบาสออกมาผมนี่ตลึงครับ มันเรียกว่า น่ารักเป็นบ้าเลยครับ
นึกขอบคุณพี่นัทอยู่นะเนี่ย ที่หาให้
แต่เริ่มไม่แน่ใจแล้วครับ ว่าจะปราบได้ป่าวว
เพราะว่า โค ตะ ระ ร้ายมาก
สงสัย งานนี้นายเต้ ตายก่อนได้เมียแน่เลย
ไม่ได้ครับ เสียเชิงชายหมด นายเต้ต้องจัดการได้
เหอะๆๆๆ
รู้จักนายเต้น้อยเกินไปแล้วว
จะใช้เจ้เป็นตัวกั้นมิได่ครับ
เพราะว่าผมมีแผนให้พี่นัทช่วยอยู่แล้ว
อย่าบอกบาสนะครับว่าผมมีแผนแยกเจ้กับนายบาส เดี่ยวเสียแผนหมด
หึหึ
"อะเต้ เช็ดตัวก่อน"
"ขอบคุณครับเจ้"
"เออ แล้วจะมาค้างหรอ"
"ครับ มาค้าง"
"นัทชวนละสิ"
"ครับ พี่นัทชวนมา ให้มาเที่ยว"
"นายเต้ แกบอกมาสะดีๆๆๆว่าไอนัทชวนแกมาทำไม" อันนี้พี่เก่ง มากระซิบผมครับ เจ้ผมฉลาดจะตาย แค่นี้ก็รู้อยู่แล้ว
"เอ่อออ "
"จะบอกมั้ย"
"ก็ได้ครับ"
"งั้นตามมา"
"ครับ"
"บาส"
"ครับพี่เก่ง"
"เดี่ยวพี่มานะ พาบาสไปดูห้องนอน"
"ครับพี่ แต่บาสไปด้วยดีกว่า เดี๋ยวนายนี่ทำอะไรพี่"
"ไม่เป็นไรหรอก บาสช่วยดูแกงจืดที่ต้มหน่อย พี่กลัวมันไหม้"
"ครับ ผม เพื่อพี่เก่งได้อยู่แล้ว"
...
ห้องนอน เต้
"บอกมาเดี่ยวนี้นะเต้ มีแผนอะไร"
"เจ้ครับ ใจเย็นๆสิครับ"
"เอออ ว่ามา"
"เนี่ย พี่นัทขอให้ผมมาช่วยพี่นัท รับมือกับน้องเจ้"
"อันนี้เชื่อ แต่ว่ามันน่าจะมีอีก"
"โห เจ้"
"เออ ว่ามา"
"ก็แบบว่า นอกจากผมช่วยพี่นัท พี่นัทก็ยังจะช่วยผมด้วย"
"เรื่องอะไร"
"หาเมียให้ผม"
"ไอนี่นิ"
"นะครับ เจ้ ช่วยหน่อยนะ"
"ไม่ยุ่งด้วย"
"นะครับ เจ้ ผมยังเคยช่วยเจ้เลย"
"อย่ามาทวง แกช่วยให้ยุ่งตลอด"
"โห เจ้ นะครับ"
"เออ "
"เย้ เจ้ของผมน่ารักที่สุดเลย"
"ไอนี่นิ เมื่อไหร่จะหยุดเรียกเจ้"
"เอาน่า ยกให้ผมคนนึง"
"เอออ
"เจ้ๆๆๆ
"อืมม
"ผมคุ้นๆหน้าน้องชายเจ้นะ"
"หรอ ที่ไหน
"อ่ออ นายนี่ลูกพี่เลี้ยงอรุณ ใช่มั้ย
"น่าจะใช่นะ ไมวะ เล่ามาดิ
"ก็ผมเคยเจอน้องเค้าไง เนี่ยบ้านผมก็ทำธุรกิจกับบ้านพ่อเลี้ยงด้วย
"เออ
"รู้สึกเหมือนในงานเลี้ยง แล้วมีคนลวนลามน้องเจ้ แม่งต่อยคว่ำเลย"
"แล้วแกจะไหวหรอ"
"มือระดับนี้"
"เออ งั้นก็ไม่ต้องช่วยใช่มั้ย
"โถ่เจ้ ช่วยหน่อยเหอะ ไม่อยากให้น้องชายมีแฟนหรอ
"เออ แต่ที่ว่ามีแฟนนี่แกคงอยากมากกว่านะ
"เจ้ละก็ รู้ทันทุกทีเลย แล้วพี่นัทละครับ
"ไปซื้อของเดี๋ยวมา
"ครับผม
"รีบๆจัดของ เดี่ยวลงไปกินข้าว
"ครับบบบผม
เฮ้อออออออออออ
-
:pig4:ค้าบ
คนแต่งน่าร๊ากกกกกกกก
ตามอ่านซะเหนื่อย
แต่ก็สะใจมากกกกกกก
+ให้เลย
สำหรับตำแหน่งยอดขยันโพส
:pig4:ค้าบ
อีกรอบสิเฮีย..........อิอิ
-
:pig4:ค้าบ
คนแต่งน่าร๊ากกกกกกกก
ตามอ่านซะเหนื่อย
แต่ก็สะใจมากกกกกกก
+ให้เลย
สำหรับตำแหน่งยอดขยันโพส
:pig4:ค้าบ
อีกรอบสิเฮีย..........อิอิ
ต่อก็ได้ครับ
รอบสุดท้ายแลวนะครับ
เพราะว่าจาออกจากเวรแล้ว
"ไอเต้"
"หวาดเด พี่นัท"
"เออ มาตอนไหน"
"ตอนที่พี่เห็น"
"กวนนะมึง"
"อ่าวเพ่ก็น้องเพ่นิ"
"เก่งละ"
"เจ้ทำกับข้าว เป็นแม่ศรีเรือน ต้อนรับน้องเขย"
"เอาให้ได้นะมึง"
"ของมันแน่ครับพี่
"กรูจะคอยดู
"อย่าลืมช่วยด้วยน้า เนี่ยเจ้รับปากแล้ว"
"เออ กูไม่ทิ้งมึงหรอก"
"พี่นัท"
"ว่า"
"ว่ที่เมียผมเนี่ย โค ตะ ระ โหดเลยพี่"
"เออ นั่นละ ที่กูเล่าให้มึงฟัง แม่งเอาคนมาต่อยกูสะงั้น"
"ก็พี่เล่นไปลากพี่เขามานิ"
"สัด มึงพวกใคร"
"อ่าวเพ่อ
"เอออ มันทำไรมึง
"ก็เอาน้ำมาสาดผมนิ"
"อยู่ดีๆไมมันแกล้งมึงวะ กูเห็นกับคนอื่นก็ดี
"ก็...
"ก็ไรมึง ผมเคาะประตูนานไปหน่อยยย
"เออ สม
"แหมพี่
"เออ กูรู้ฤทธิ์มึงอยู่
"แงะ
..............................
"นัท เต้ ทานข้าว
"ครับ
"ครับเจ้
"กินเยอะนะ เต้
"ครับผม
"กินเยอะไปทำไม ตัวยังกะควาย " มันพูดบ่นกับตัวเอง แต่ผมได้ยินครับ
"ว่าไงนะบาส
"ป่าวครับพี่เก่ง
"งั้นกินเยอะๆนะ ตัวจะได่โตๆๆๆ " พี่เก่งเอามือมาลูบหัวผมครับ
"พี่เก่งอ่ะ
ตอนนี้ผมกินจะอิ่มแล้วครับ วันนี้มีคนมาแย่งกินข้าว ตัวยังกะควายอีกคนนึง
ดูสิ เติมครั้งทีเท่าไหร่แล้วไม่รู้แม่งเอ้ยยย
"เฮ้ยย ของเรา" มันมาแย่งหมูทอดชิ้นสุดท้ายของผมไปครับ
แต่มันไม่ยอมครับ
ก็เกิดการแย่งกันบนโต๊ะอาหาร สุดท้าย มันก็แย่งของผมไปกินหน้าตาเฉยเลยครับ
ฝากไว้ก่อน เดี๋ยวให้พ่อมาเอาคืน ตายแน่
ไอเต้
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มาทีอ่านกันจุ๊ใจเลยที่เดียว
ดูคนเขียนนี่โรคจิตดีแท้
ลากมาหมดเลย พ่อ ก็ยังลากมา
อิอิ
หลากหลายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:angry2:
นายแน่มาก เต้
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
-
อ่่านซะจุใจ เต็มๆเลย
มีทั้งรุ่นกลาง รุ่นใหญ่ o13
อ๋อมสู้ๆ ขอบคุณมากค้าบ ที่ขยันอัพมากมาย
บวก 1 แต้มก่อน จริงๆอยากบวก สัก 100 เลยนะนั่น 55555
-
+100ให้พี่อ๋อม
ขยันจริงจิ๊ง
เป็นไปได้ต่ออีกตอนก็ได้นะคร้าบ แหะๆ
ปล. ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
วันนี้ได้อ่านจนจุใจ
:pig4:จ๊าดนักคับ
อะ.....ให้รางวัลความขยัน
จุ๊บ....จุ๊บ........จ๊วบบบบบบบ :จุ๊บๆ:
-
ขยันมากมาย อ่านกันจุใจเลย แอบลุ้นคู่น้องบาส อิอิ
-
น้องบาสนี่แสบมากๆๆๆเลยอ่ะ
อย่างนี้นายเต้ต้องจัดการขั้นเด็ดขาด
-
นายเต้ กับนายบาส ใครจะร้ายกว่ากันนะ ลุ้นๆๆ :o8:
-
บุกถึงห้อง
กระผมนายเต้เองครับ
คนอะไรวะ โคตะระ ร้ายเลย
ดูสิครับ แค่ผมไป แย่งหมูชิ้นเดียว
สุดๆครับ มันร้ายจริงๆ มองหน้าผมยังกะจะกินเลือดกินเนื้อ
และที่สำคัญผมเดานะครับว่า
น้องบาสคนนี้มันต้องให้พ่อมาจีดการผมแน่ๆ แต่ผมไหวตัวทันครับ
โทรไปบอกบอส นั่นก็คือ ปะป๋าผมเองครับ โทรไปบอกพ่อเลี้ยงอรุณไม่ให้ทำอะไร และส่งคุณอากรไปช่วยด้วย (อันนี้รู้ทีหลัว่าคุณอากรไปอยู่ด้วย) ก็เลยสบายครับ แต่เอ้สงสัยครับว่าทำไงคุณอากรไปอยู่กับพ่อเลี้ยงได้ เดี๋ยวค่อยถามพี่เก่งครับ
วนกลับมาเรื่องของผมต่อนะครับ
คืนนี้ผมมีแผนคีรับ
คือให้ พี่นัทกับเจ้ ไปสวีทวิดวิ้ว นอนดูดาวกันครับ ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกครับ ก็รอบๆบ้านนี้หละ แต่ว่าผมให้ไปไกลๆกันหน่อย ผมบอกพี่นัทว่าให้เอาเต็นท์ไปด้วย เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ
55++++ :o8: :-[ :oo1:
ว่าแล้วจะไปตั้งกล้องแอบถ้ายสะหน่อย มิใช่ละ
เรื่องนี้ต้องปิดเงียบไม่ให้ นายบาสรู้คับ
เพราะว่าปฏิบัติการของผมคืนนี้คือ
ทำข้าวสารให้เป็นข้าวสุก
โดยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ที่
อิอิ
ต้องอาศัยอิทธิพลของเจ้ครับ
ผมจะ
อิอิ
มาดูกัน
........................
พรึบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"เฮ้ย ไฟดับบบบได้ไงวะ" เสียงนายบาสครับ
"หึหึ" เสีงผมครับ
"เก่งเก่งครับ ไฟดับครับ เป็นอะไรมั้ยครับให้บาสอยู่เป็นเพื่อนมั้ยครับ" อานนี้นายบาสมันมาเคาะประตูหน้าห้องเจ้ ดูสิครับ มันอยากจะตีท้ายครวขนาดไหน
"บาสหรอ เข้ามาก่อนสิ" ปลอมตัวเป็นพี่เก่งครับ ทำเสียงสั่นๆหน่อยว่ากลัว
"พี่เก่ง คุณนัทละครับ"
"ไปธุระข้างนอกกับเต้" เสียงสั่นอีก
"อ้าว พี่ก็อยู่คนเดียวสิครับ ให้ผมนอนเป็นเพื่อนมั้ย"
"อืมๆๆๆ" พูดมากไม่ได้เดี๋ยวมันรู้
"งั้นผมไปนอนบนเตียงนะครับ"
"อืมๆๆ"
และแล้วนายบาสมานอนบนเตียงครับ มาแล้วก็ห่มผ้าครับ
เหอะๆๆๆ ตายแน่
"พี่เก่ง หนาวมั้ยครับ" ดูมันสิครับ มานจะตีท้ายครัวบ้านพี่นัท
"อืมๆๆๆ"
"งั้นให้บาสกอดนะครับ" มานจะมาปล้ำเจ้ครับ
"อืมๆๆๆ"
แล้วมันก็กอดผมครับ
"พี่เก่ง ตัวใหญ่ขึ้นป่าวเนี่ย"
"ไม่นิ" มันยังจับไม่ได้ครับ
"แต่บาสว่า มันแปลกๆนะ ทำไมเนื้อมันแข็งๆ"
"ก็เป็นงี้อยู่แล้ว"
"หรอครับ งั้นเดี๋ยวบาสไปหยิบไฟฉายมาดูนะครับ"
"ไม่ต้อง"
"ทำไมครับ" ไม่ได้การแล้วว
"มานี่"
"ครับ"
แล้วผมก็เริ่มจากการจูบมันครับ
"อืม พี่เก่งครับ"
"อืมม"
แล้วผมก็จัดการ ไซ้มันครับ เริ่มจากคอ อิอิ แอบใส่ความเป็นเจ้าของให้หน่อย
แล้วก็ถอดเสื้อ ไซ้ไปส่วน ดอกบัวคู่สีชมพู (แต่มันแบนครับ )ทั้งสองข้าง
"อืม พี่เก่งครับ เสียวจังครับ โอ้วว อืมมม"
ค่อยๆ ถอดเก่งเกงข้างนอกออก แล้วก็ชั้นในครับ
ไม่น่าเชื่อครับว่า นายเต้ จะไม่ปนระสีประสากับเรื่องอย่างนี้เลย
แล้วยังจะมารุกเจอีก เห้ออออออ
ผมค่อยๆ เลียไปส่วนปิกาจู ขนาดกระทัดรัด พอใช้งานได้ของนายบาสสสสสส
"โอ้วว อืม พี่เก่งครับ ไมไหวแล้วครับ......................................อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม" แล้วมันก็ให้ผมกินนม(สีขาวขุ่น)ครับ
มันนอนหอบเลยครับ
"พี่เก่งครับ บาสรักพี่เก่งจังครับ เป็นแฟนกันนะครับ"
"ครับ"
"บาสครับ ขอนะครับ"
ไม่รอคำตอบครับ
ผมจัดการถอดเสื้อผ้าของตนเอง
แล้วก็ใส่ไม่ยั้งครับ
"โอ้ว อืม ไม่นะครับ พี่เก่ง ผมต้องรุกพี่สิครับ โอ้วว อืมมมมม
ตอนแรกๆก็ขัดขืนครับ
แต่เจอ เตเต้น้อยเลย....
ปล. แผนทั้งหมดมีเจ้เป็นคนช่วยคิดช่วงแรกๆ แต่หลังๆ พี่นัทช่วยครับ
อิอิ
งงใช่มั้ยครับว่าทำไมบาสแยกไม่ออก ก็มานกินเหล้าไปนิครับ
สงสัยอีกใช่มั้ยกินได้ไง
ผมแอบใส่ไปในนมที่มันกินแล้วให้พี่เก่งเอาไปให้
สงสัยอีกใช่มั้ยว่าทำไมมันแยกไม่ออก เพราะว่ามันกินเหล้าไม่เป็นนะสิ อันนี้รู้มาจากพ่อเลลี้ยงครับ
ชอบว่าลูกตัวเองเรียนถาปัดไงวะ ถึงแ_ ก สุรากินเป้นระยะๆๆไม่เป็น
-
:z13: :z13: :z13:
-
แล้วบาสตื่นมาจะว่ายังไงละเนี่ย
-
สุดยอดแผนการ :oo1:
-
+1ให้น้องอ๋อม เรื่องนี้พลิกไปมาเดาไม่ถูก
สะใจคน"จิต"ดีแท้ อิอิ
เด๋วมาเล่าคู่ของผู้สูงวัยต่อด้วย
-
โดนเลย
เสดไปอีกหนึ่งราย
ห้า ๆ ๆ
-
+1 ให้น้องอ๋อมคนขยัน อยากบวกให้ซัก 10-100 เหมือนรีอื่น ๆ เลย
แต่ทำไม่ได้ ก็เลยต้องให้ +1 แถมด้วย :กอด1: คนขยันแน่น ๆ สัก 10 ที
เจ้าเต้ตายแน่ ถ้าบาสมันรู้ตัวว่าเป็นเต้ ไม่กล้าคิด พวกเจอภรรเมียดุร้ายเพิ่ม
เข้ามาในโลกสีชมพูอีก 1 คู่แล้ว ฮ่า ฮ่า ....
วันนี้จะมาต่ออีกมั้ยจ๊ะ ..........
-
เร็วไปม๊ายยยยยยยยเต้ ได้ข่าวเจอกันเมื่อวาน :a5:
-
เร็ว ยาว ทันใจ
+1 ให้ครับ
-
:haun5: :haun5: มะน่าเลยน้องบาสเอ้ย เสียท่าเอาง่ายซะงั้น ๆๆ :เฮ้อ:
-
น่ารักมากๆ
น้องเต้ระวังน้องบาสแก้แค้นนะจ้ะ
-
ดีใจกะเตเต้และบาส
-
น้องบาสเสร็จนายเต้แล้ว
:serius2:
-
“กรครับ”
“หึ”
“กรครับ”
“หึ”
“กรกรกรกรกร”
“ว่าไงครับ บอล”
“ผมว่าเราควรจะบอกลูกๆของเรานะ”
“จะดีหรอครับบอล มันไม่ดีหรอกครับ ผมมีภรรยาสองคนแล้วมาเป็นแบบนี้ ผมกลัวว่าลูกจะรับไม่ได้”
“อ้าวว แล้วเราจะปกปิดอย่างนี้หรอครับ ยังไงเราก็มีลูกแล้ว เขาคงจะเข้าใจเรา”
“จะเอาไงละ ไม่ดีหรอก ผมไม่อยากให้ลูกเสียใจนะ เราอยู่อย่างนี้ก็ดีแล้ว อีกอย่างเราก็อายุมากแล้ว ผมไม่อยากให้ลูกต้องมาเป็นห่วง ไม่อยากให้เขากังวลนะครับบอล”
“อืม ถ้ากรคิดว่าดี ก็ได้ครับ แต่ผมจะบอกลูกของผมเอง เพราะเขาต้องรู้ว่าพ่อของเขามีความสุข”
“แล้วแต่บอลละกัน แต่อย่าลืมบอกกับลูกว่าอย่าให้ลูกของผมรู้”
“กร กลัวอะไรครับ อย่ากลัวไปเลย ลูกๆของกรก็เป็นแบบเรากัน”
“บอลคิดว่ามันดีหรอครับ ที่เราเป็นอย่างนี้ บ้านของผม ลูกทั้งสองก็มีแฟนเป็นผู้ชายกัน แล้วพ่อยังจะมาเป็นแบบนี้อีกหรอ แล้วต่อไปจะทำยังไง”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนิครับ ก็คนมันรักกัน
“แน่ใจหรอครับ ว่าบอลรักผม................”
“เวลาจะพิสูจน์เองครับที่รัก”
“อืม ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์แล้วกันนะครับ”
“อืม งั้นระหว่างนี้กรก็อยู่กับผมนะครับ”
“แล้วตากาญจน์ละ จะเอายังไง”
“เดี๋ยวผมจัดการเอง”
“หึ”
“ก็คือว่าผมให้กาญจน์ กับอาท พาน้องกัสไปเที่ยวที่สิบสองปันนากันครับ”
“อ้าวว แล้วผมละครับ”
“ก็.......อยู่ที่นี่ไง หรือว่ากรอยากเปลี่ยนบรรยากาศไปที่อื่น”
“ไม่ต้องหรอกครับ อยู่ที่นี่ดีแล้ว ส่วนผมก็จะไปกับลูกกับหลาน”
“คิดหรอครับว่าจะได้ไป”
“อ้าวว ก็ตัวผมผมก็ไปสิครับ”
“แล้วคิดว่าผมจะให้ไปหรอครับ”
“ก็ลองดู”
“เหอะ จ้างให้ก็..............”
ไม่ทันที่ทคุณกรจะพูดจบ พ่อเลี้ยงอรุณ คนรักได้จู่โจม คุณกร
แล้วก็ :-[ :o8: :impress2:
เพื่อนๆครับ
:sad11: :monkeysad: :m15:
มีเรื่องอยากจะมาระบาย
คือว่า โน :m15:
โน๊ตบุคของผมมานพังแล้ว
:monkeysad: :m15: :sad11:
ด้วยร้านขายอุปกรณ์คอมที่มันไม่รับผิดชอบ
ผมไปซื้ออะเด็ฟเตอร์ ที่ชาร์ตไฟมาใส่ มันบอกว่าใช้ได้
ลองแล้วก็โอแต่ลองแปปเดียว แล้วมันบอกว่าใช้ได้
พอเสียบไปเล่นไป
แล้วมันก็ดับ เปิดไม่ได้
โค ตะระ เซ็ง
พอเอาไปร้านมันก็บอกว่าบ่ชช่ายความผิดมานนนนนนนนนนนน
:sad11:มานบอกว่าสรุปเลยแล้วกันว่าบอร์ดเสีย รีบๆสรุป
มานบอกว่าสามพัน :m31: :m16: บอร์ดเสีย
นายอ๋อมเคือง เดินออกจากร้านบอกว่าไม่ซ่อม
แล้วเดินไปร้านข้างๆ เขาบอกว่า
เอาไปให้ศูนย์เซ็คดีกว่าไม่งั้นเสียเงินมาก
แล้วผมจำเป็นต้องใช้คอมเลยซื้อเครื่องใหม่มา
เสียดายตังมาก
เงินเก็บ อุตส่าห์อดข้าววววววววววววววววววววว
โค ตะระเซ็งเลย
แต่ตอนน้ใช้เครื่องใหม่แว้วครับ
อิอิ
ใครช่วยผมได้บ้างครับ
เครื่องเก่าผม มันแบบว่าเป็นลูกรักเลย
มันทำให้จบปริญญามาได้เนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สงสารลูกมากเลย(คอม)
ลูกคนแรกสะด้วย :m15: :monkeysad: :sad11:
-
น่าสงสารจัง คอมเสีย แต่ของน้องเราก้อเป็นแบบนี้นะ แล้วเอาเข้าศูนย์เสียไม่กี่บาท ก้อใช้ได้แล้วอ่ะ ลองส่งดูดิ จะมีใช้เป็นเครื่่องสำรอง ได้ แล้วจะรอตอนต่อไปนะ อ่านแล้ว ลุ้นคู่เต้ที่สุดเลยอะ แต่เราชอบนะที่เก่งเปลี่ยนไปในแบบนี้ มันทำให้นัทไม่กล้า นัทเองก้อทำไว้เยอะ แต่ก้อชอบนะ o13 o13 o13 o13
-
น่าสงสารเฮีย
คอมเสียซะแล้ว :เฮ้อ:
แต่ได้เครื่องใหม่แล้ว
ก็คิดซะว่า ของมันจำเป็น
จาได้ทำใจได้
สู้ๆค้าบ :ped149:
-
:m15: โน๊ตบุ๊คลูกรัก ขอให้ซ่อมได้นะครับ
-
อ๋อมครับอย่าเสียใจไปเลยครับ
เอาเข้าศูนย์เดี๋ยวก็หายครับ
-
อิอิ ถูกใจคนแก่จริงๆ
-
:haun4:
-
รุ่นเล็ก รุ่นใหญ่ ถ้วนหน้าจริงๆเลย
บวกอีก 1 แต้มเลยค้าบ
เป็นกำลังใจให้อ๋อม ส่งโน้ตบุ๊คเข้าศูนย์เลยดีกว่า เอาชัวร์ค้าบ
เครื่องใหม่ก้อสำหรับเทอมใหม่ เรียกว่ามีใช้ 2 เครื่องเลย
-
o13 o13 o13
ชีวิตย่อมมีเกิดแก่เจ็บตาย
คอมก็ถือเป็นชีวิตอย่างนึง
ที่เราเปรียบเค้าเป็นลูก
สรุปซ่อมได้ป่าวอ่ะคะ แหะๆ
เราก็ไม่ค่อยมีความรู้ด้านคอมด้วย
-
ขอบคุณครับ
อิอ
หายเสียใจละ เอาเครื่องใหม่มาเล่นเลยดีกว่า
แต่เครื่องเก่าเดี๋ยวให้พี่ที่ศูนย์คอมเขาดูให้ครับ
เขาใจดี
เอาโปรแกรมไปลงไม่คิดตังแต่.............................................
ต้องซื้อหนมไปฝาก ตามมารายา
ปล วันนี้ตรวจสุขภาพ เลือดเจ็บมาก
ที่สำคัญวันนี้เห็นพยาบาลกลัวเข็มด้วยย :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
อะมาต่อครับ
"พี่อาท กาญจน์อยากไปหาพ่อ"
"เอาสิครับ"
"ปะกัน"
......................................
ณ บ้าพ่อเลี้ยงอรุณ
"บอลครับ โอ้ว อืมม โอ้ว"
"กร ครับ ผมรักกรนะครับ"
"ฮืม โอ้ววว :pighaun: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
"พี่อาท ทำไมบ้านมันเงียบจัง"
"นั่นนะสิ"
"ง่ะ จะมีผีมั้ยพี่อาท"
"ไม่มีหรอครับ"
"แล้วคุณพ่อไปไหนเนี่ย"
"พี่ก็ไม่รู้ครับ"
"ไม่ได้ถาม แค่บ่นเฉยๆ"
"โห กาญน์ เดี๋ยวนี้ดุนะ เดี๋ยวให้ผีหลอกเลย"
"อย่ามาปัญญาอ่อนนะ"
"ครับผม "
"พี่อาท ได้ยินเสียงอะไรแปลกๆมั้ย"
"ไม่อะครับ"
"ฟังดูดีๆๆดิ"
"โอ้ว อืมม อ้า"
"เออ จริงด้วย"
"เอาไง ผีป่าว"
"พี่ว่าผีมันไม่ร้องอย่างนี้หรอกครับ"
"จริง"
"อืม ไม่เชื่อไปพิสูจน์"
"ครับ แต่มันจะไม่บุกรุกบ้านเค้าหรอ"
"ไม่หรอก ลุงอรุณใจดีจะตาย"
"งั้นไป"
ภาพที่กาญจน์เห็น คือพ่อของตนเอง กำลังมี :oo1:
กับลุงอรุณ
"พี่อาท กลับ"
"ครับ"
.......................................................................................
-
สั้นไปมั้ยเนี่ยย
งั้นต่ออีกนิดก็ได้
....................................
"พี่อาท จอดรถ"
"ครับ"
"พี่อาท ฮึ ฮืออออออออ ทำไม นี่มันอะไรกันพี่อาท บอกกาญจน์ที่ นี่คือความฝัน" อาทเข้าไปโผกอดคนที่ตัวเองรัก
"กาญจน์คครับ ร้องออกมานะครับ เอาออกมาให้หมด พี่จะอยู่เป็นเพื่อนเอง"
"พี่อาท ฮึ ฮือออออออ ทำไม ทำไม คุณพ่อถึงเป็นอย่างนี้"
"พี่อาท กาญจน์รับไม่ได้"
"กาญจน์ครับ ความรักเปป็นสิ่งที่สวยงามนะครับ"
"..............."
"พี่กับกาญจน์ยังรักกันเลย"
"แต่ว่าพ่อมีภรรยาสองคน มีลูกสองคน ลุงอรุณก็มีลูกแล้วกาจน์ ฮืออออออออ"
"กาญจ์ครับ ความรักเกิดขึ้นได้ทุกคนนะครับ คุณพ่อกับลุงอรุณท่านก็ทำหน้าที่ของตัวเองแล้ว ตอนนี้มันเป็นความสุขของท่ านนะครับ"
" :m15: :monkeysad: :sad11:"
"พี่อาท แต่มันไม่ใช่อย่างนี้"
"กาญน์ครับ อย่าเสียใจเลยนะ ในเมื่อมันเป็นความสุขของคุณพ่อ"
" :monkeysad:"
"พี่อาท แต่"
"พี่เข้าใจครับ คุณพ่อ เก่งแสก็กาญจน์"
" :m15: :monkeysad:"
"แล้วเรื่องสืบสกุลของกาญจน์ใช่มั้ย"
" :m15: :monkeysad: ตอนแรกกาญจน์คิดว่าพ่อจะแต่งงานอีกครั้งแล้วก็มีลูกกับน้าเล็ก แต่เรื่องมันเป็นอย่างนี้ แล้วเรื่องสืบสกุลละครับ อย่างน้อยคุณย่าท่านก็อยากให้มีลูกหลานสืบสกุล บ้านกาญจน์ไม่เหมือนบ้านะพี่อาทที่มีลูกหลานมาก บ้านกาญน์มีแค่เราสามคน"
"มีพี่อีกคนนะครับที่เป็นครอบครัวของกาญจน์"
"พี่อาท กาญจน์อยากมีลูก"
-
อ่า น้องกาญจน์ช็อคไปเลย พูดซะพี่อาทอึ้งเลย :sad4:
-
พ่อกร กับลุงอรุณ ต้องเคลียร์ด่วนแร้ววววว
ถ้ากาญจน์อยากมีลูก ก็ต้อง ...... กับผู้หญิง???? โอววววว ม้ายยยย
แล้วอาทจะช่วยกาญจน์ ยังงัยนะ :เฮ้อ:
-
กาญจน์อยากมีลูก ก็ให้พี่อาทช่วยดิ
ขยันๆๆสักวันมันก็ติดขึ้นมาเองหล่ะ่
-
เอาละสิ เด๋วมีเรื่อง
-
“กาญจน์ครับ
“พี่อาท กานจน์อยากมีลูก ฮืออออออออออออออออ”
“การอยากมีลูกจริงๆหรอครับ เพราะอะไรบอกพี่มาสิ”
“ก็คุณย่า.............”
“มันคงไม่ใช่เพราะคุณย่าอย่างเดียวเท่านั้น่มั้ยครับ”
“อืม “
“งั้นเล่าให้พี่ฟังหน่อยสิครับ คนดี”
“ก็กาญจน์เหงา อีกอย่างกาญจน์อยากมีลูกไว้สีบสกุลด้วย บ้านกาญจน์เป็นแบบนี้หมด จริงๆกาญจน์ก็รักน้องกัสนะครับ แต่กาญจน์อยากมีลูก อยากมีหลาน หรื่อว่าอยากมีน้องตัวเล็กๆ”
“กาญจน์ไม่รักพี่แล้วหรอครับ”
“ก็รักครับ แต่เราสองคนมีลูกด้วยกันไม่ได้”
“แล้วกาญจน์จะให้พี่ทำยังไงละครับ”
“พี่อาทกาญจน์ว่า เราเลิกกันเถอะ”
“กาณจน์........................”
“..........................”
“ทำไมครับ พี่ผิดอะไร”
“พี่อาทไม่ผิดหรอกครับ แต่....................”
“แต่อะไร.....................”
“แต่กาญจน์อยากมีลูก”
“แล้วทำไมต้องเลิกกับพี่”
“กาญจน์จะไปแต่งงาน มีลูก”
“แล้วพี่ละ”
“.............................”
“ทำไมไม่ตอบ แล้วพี่ละกาญจน์ จะเอาพี่ไว้ตรงไหน”
“พี่อาทก็อยู่ที่เดิม เป็นพี่เป็นน้องกันไง”
“กาญจน์คิดว่าพี่จะทำได้หรอครับ ในเมื่อกาญจน์ก็รู้ว่าพี่รักกาญจน์”
“พี่อาท กาญจน์ขอโทษ ฮืออออออออออออออ”
“คนดีของพี่อย่าร้องนะครับ เราค่อยๆคิดกันนครับ”
“ฮือออออออออออออออออออ”
เอาไปแค่นี้ก่อนนะครับ
เน็ทไม่ดี
:call:
-
:serius2: ไม่อยากให้เลิกกันเลยนะครับ :sad4:
มันน่าจะมีวิธีที่ มีลูกได้โดยไม่ต้องเลิกกันซิ :เฮ้อ:
-
ครั้งแรกเข้ามาอ่านยังหน้า2อยู่เลย......เมื่อต้นเดือนมีนามั้ง....แล้วก็ปิดเทอมกลับบ้านและก็ไม่มีปัญญาไปร้านเน็ต ตั้ง2เดือนแหนะด้วยเหตุอันมีสาระและไร้สาระต่างๆนาๆ:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
บัดนี้เปิดเทอมแล้ว....โว้...โว้...เย้ :z2: :laugh: :z2: :laugh: :z2: :laugh: :z2: :laugh:
กำลังตามอ่านปายเรื่อยยยยยยยยยยยยยยยยย :-[ :-[ :-[ :-[
สงกะสัยคุณคนแต่งจะโรคจิตอย่างว่า.....จิตวิตรถาน...โฮะ..โฮะ..โฮะๆ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: (ล้อเล่นน้า)
เล่นกระตุ้นอารมณ์ซะเหนือความคาดหมายจริงๆ ข้าพเจ้าอกจะแตกตายเสียไห้ได้ :a5: :a5: :a5: :a5:
-
+1 เป็นกำลังใจให้น้องอ๋อมคนขยัน
ปัญหาลูกยังแก้กันไม่สำเร็จเลย ปัญหาของพ่อกลับมามีอาการ
หนักหนาสาหัส กาญจน์ทำใจยอมรับไม่ได้ แล้วถ้าเก่งรู้จะมี
อาฟเตอร์ช๊อคตามมาอีกลูกหรือเปล่าเนี่ย
จะรอลุ้นตอนต่อไปนะค้าบ.......... ....
(แต่มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์อย่างมากที่เป็นคู่รักชาย+ชาย
ทั้งพ่อทั้งลูก สงสัยจะเกิดจากกรรมพันธ์รึเปล่า)
........... :L1: .......................
-
เป็นกำลังใจให้อ๋อม ขยันจริงๆๆๆ
รุ่นใหญ่ให้รุ่นเล็กรู้แล้ว
แต่งานเข้าอาทซะงั้น น้องกาญจน์ยังสับสนๆ
เอาไงดีหละเนี่ย
อืมมม เรื่องนี้เค้าดีจริงๆ มีเหตุการณ์พลิกผันให้ต้องตามตลอด o13
-
เอาง่ายๆ ยังงี้เลยเรอะกาญจน์ :serius2:
-
ทายาทอสูร อิอิ
คนแต่งกำลังจะบอกว่า การเป็นเกย์เป็นพันธุกรรม
-
สั้นดีคับ
-
:m15: :monkeysad:
-
มาวันละนิด จิตแจ่มใส
:z3: :z3:
-
ถ้าเลิกกันมันก็จะเป็นวงจรเหมือนรุ่นพ่อต่อไป
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
คุณป้อ กร ช่วย พี่อาท ด้วยยยยยยยยยยยยยย :z3: :z3:
-
"อืม"
"บาสครับ ตื่นได้แล้ว"
"ครับพี่เก่งแต่ขอนอนอีกหน่อยนะครับ"
"บาสครับ ตื่นได้แล้ว"
"อืมมมม" นายเต้กำลังปลุกนายบาส ด้วยการหอมแก้ม และจูบไป้บริเวณริมฝีปากของนายบาส
"พี่เก่ง อย่าเล่นสิครับ เต้ขอนอนอีกนิดสิครับ"
ดูสิครับ เมื่อคืนนอนกับผมอยู่ดีๆ ยังไม่รู้อีกครับว่าเป็นผม ยังคิดว่าเป็นเจ้อยู่ได้
ดูสิครับผะอัว และมะเอียกันแล้ว ยังไม่ร฿เลยว่าตัวจริงเป็นใคร แถมยังหลับไม่รู้เรื่องอีก
แล้วก็คิดได้นะครับว่าเจ้เขาเป็น ผัอัวเขาได้
เห้ออออออออออออออออออ มะเอียผม ทำไมเป็นแบบนี้ได้น้า
"บาสตื่นมาดูดีๆนี่เป็นใคร"
"ก็พี่เก่งไงครับ"
"เห้ยยยยยยยยยยยยย ลืมตาดิ"
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอควายเต้ที่เก่งหายไปไหน ปกมาอยู่นี่ได้ไง"
"เจ้ไปกางเต้นกับเฮียตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"
"อืมมมมมมมม.....................................๐
"งั้นไปกินข้างกัน"
"เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แล้วเมื่อคืนนนนนนนนนนนนนน"
"ก็เมื่อค่นเราสองคนก็ ก็ ก็ :oo1: :-[
"
ก็อะไร นายบอกมาดีๆนะ "
"นี่นายไม่รู้สึกอะไรมั้งหรอ"
"อืมนิดดๆๆ๐
"ก็นั่นนะสิ ก็ของเรามันสะขนาดนั้น นายก็คงรู้สึกอยู่ละ ครั้งแรกด้วยนิ"
"อืมมมมมมมมมมม"
"ไปอาบน้ำมากินข้าวได้แล้ว"
ไฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอสัดเต้ เมือคืนมึงทำอะไรกู"
บาสวิ่งเข้าไปกระชากคนที่ร่างกายสูงกว่า+ ใหญ่กว่าด้วย :o8:
"อ้าว ก็เป็นผัวเมียกันไงจะเมียรัก"
"เชี้ย ใครเป็นยเมียมึง"
"อย่าพูดหยาบกับผัวอย่างนี่สิครับที่รัก"
"ไอสัตว์เต้ " บาสต่อยหน้าเต้ไป แต่เต้ไม่รู้สึกอะไรมาก
"มีแรงแค่นี้เองหรอ"
"มึง อย่าอยู้เลยยยยยยยยยยยไอเชี้ย"
บาสตรงเข้าไปทำร้ายแต่อีกครั้ง แต่เนื่องจากสถานการณืเป็นรอง ทำให้บาสตกไปอยู่ในอ้อมกอดเต้อีกครั้ง
"มึง ไอเต้ ปล่อยกูนะ"
"กูไม่ปลอยมึงหรอก ไอเชี้ยบาส มึงตกเป็นของกูแล้วมึงกูอยู่เฉยเข้าใจมั้ยไ
"ไอสัตว์ ใครเป็นเมียมึง มึงข่มขืนกู กูจะแจ้วงความ"
"หรอครับ คุณหนูบาส .............. มึงจะเอาอะไรไปแจ้งความในเมื่อมึงสมยอมกูเอง"
"กูไม่ยอมมึง กูนึกว่า......."
"มึงนึกว่าเป็นเจ้ใช่มั้ย ดีดกูจะบอกเจ้ว่ามึงคิดไม่ซื้อกับเจ้"
"เฮ้ยยยย มึงอย้าบอกพี่เก่งนะ"
"ได้ แจต่มึงต้องเป็นเมียกู ห้ามหือ ห้ามอือ ต้องเชื่อฟังคำสั่งกูเท่านั้น"
"ไม่"
"ดี กูถ่ายคลิปเอาไว้ กูจะเอาไปให้เจ้ดู" หลอกมันครับ
"ไม่นะ อย่า"
"งั้นมึงต้อง สัญากับกู"
"....................." น้ำตาบาสน้อยเริ่มไหล
"มึงต้องเป็นเมียกู ห้ามไปยุ่งกับผู้ช่ายอื่น เข้าใจมั้ย"
"อืมมมมมมมมมมม ฮึ" น้ำตาของบาสน้อยเริ่มไหล เนื่องจากนายเต้
-
มาต่อครับ เมือกี้งานเข้า
เต้ บีบไปที่ไหลทั้งสองข้างของบาสสสสสสสสส
"เข้าใจมั้ย"
"อืม"
"บอกมาสิว่าเข้าใจมั้ย" เต้บีบหนักขึ้น
"เข้าใจ ฮึ ฮือออออออออ"
"งั้นตอนนี้ไปอาบน้ำ๐
๐ไม่"
"ดี กูจะทำให้มึงรู้ว่าเวลาขัดคำสั่งกูแล้วเป็นยังไง"
"ไม่นะ ไม่"
"และแล้ว ทั้งสองก็ :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :-[ :-[ :impress2: :impress2: :o8: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:"
"โอ้ยยยยเจ็บ"
"ไม่เจ็บหรอครับที่รัก นิดเดียวเอง"
"อิมม โอ้ยย ทำไมมัน โอ้ยย อืม โอ้ววววววววววววววววววววววววววว
:oo1: :oo1: :oo1:
:pighaun: :pighaun:
..............
.หลังจากเก่งกับนัทไปสวีทวิดว้วกัน กลับมาบ้าน .
"นัทครับ"
"ครับเก่ง"
"ได้ยินเสียงอะไรมั้ยครับ"
"สงสัย ............." นัทกระซิบเก่ง เสียงที่ได้ยิน
"เฮ้ยยยยย ขนาดนั้น
๐
"งืมมม"
"โถ่บาส "
"ทำไมครับ"
"ก็... นายเต้ มันโหดจะตายยยยยยย๐
๐ไม่เป็นไรมั้ง"
"งั้นเราก็ไป :oo1: :oo1: :oo1:
"บ้า นัทก็
และทั้งสองคนก็ :oo1: :oo1:
กันอีกคู่
-
วันนี้มาลงต่อแล้ว :pig4: นะครับ
-
ตอนนี้จับใจความได้ว่า
อืมมมมมมมม อ้าาาาาาาาาาาาา โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย
กันทั้งตอนเลย
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อะไรกันเนี่ย :m25: :m25: :m25:
-
ใช้อีโมเยอะเกินไปแล้วนะคะ อิอิ บรรยายบ้างก็ได้ค่า
-
หะหื่นเลยกรุ
-
อร๊ายยยย
ข้าพเจ้าสับสน
-
แล้ว 2 คู่นี้จะได้ออกจากห้อง นอนรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นภายนอกไหมนี่ o22
-
อะจึย......หื่นทั้งสองคู่เลย :-[
คนแต่งน่ารัก......มาอีกน๊า......จารอค้าบ :m18:
-
หื่นกำลังสอง
:pighaun:
-
:oo1: กานทั้งตอนเลย
เหอ ๆ ๆ :m25: :m25:
-
ตกลง มีแต่อีโม ประกอบเสียง
55555 สองคู่ ไม่ได้่ทำอย่างอื่นกันเลย
-
โหหหหแรงงงอิๆๆแต่ชอบ
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
:z2: :z2: :z2:
:haun4: :haun4: :haun4:
:m20: :m20: :m20:
-
ผมนายบาสเองครับ
จะทำยังไงดีครับผมเสียท่าไอสาดดดเต้แล้ว
แล้วมันยังเอาพี่เก่งมาขู่ผมอีก
่
โถ่เว้ยยเซ็งจริงๆเลย
ที่ผมไปมีอะไรกับมันไม่ใช่เพราะว่าจะชอบมันนะครับ
แต่เข้าใจผิดว่าเป็นพี่เก่งสุดที่รักของผมจริงๆ
แต่ก็แอบสงสัยหน่อยนึงว่า ผมต้องรุกพี่เก่ง ไม่ใช่พี่เก่งมารุกผม
แต่ตอนนั้นต้องยอมครับ ว่าผมคิดว่าพี่่เก้งต้องการอะไรไม่ว่าจะรุกหรือว่ารับผมให้ได้ทั้งนั้น
แต่ของให้เป็นพี่เก่งก็พอ
แต่นี่่สิครับ
จะทำยังไงดี
ผมต้องยอมไอ้สาดดดนี้ตลอดไปหรอครับ ทั้งๆที่ผม
เห้อออออออออออออออออออ
ทำยังไงดีเนี้ย มันขู่ผมว่าจะเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่เก่งด้วย
โถ่เว้ยยยย
เสียเชิงชายหมด
........................
"ตื่นแล้วหรอ"
"..............." อย่าไปพูดกับมันครับ ไอสาดเต้
"ตื่นแล้วหรอ"
"เออ"
"พูดดีๆดิ"
"ดีดี
"เห้ยยย หว่ากวนผัวสิจะ"
"ใครเป็นเมียนาย
"อ้าวแล้วเมื่อกี้ไม่รู้ใครร้องซะสุดเสียง
"หุบปาก๐
"พูดไม่เพราะเลยนะที่รัก"
"จะเอาไง
"หมายความว่าไง
"ถามว่าจเอายังไง
"ก็เอากันทุกคืนนนน
๐"ไอเชี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
"อ่าววว
ว่าผัวอีกแล้วว
"เต้"
"ครับ"
"จะเอายังไงต่อไป นายทำแบบนี้ทำไม๐
"ก็อยาก"
"เต้๐
"ก็ได้ ชั้นชอบนาย"
"คนที่ชอบกันเขาทำแบบนี้หรอ"
"ไม่หรอก แต่กับน่ยต้องแบบนี้
"ทำไม
"ก็อยาก :oo1:
"เต้"
"ครับ ดีๆๆก็ได้
"บาสครับ คยกับผมนะครับ
"ไม่
:fire:
-
น่าสงสารนายบาส สถานการณ์ตอนนี้ตกเป็นรอง นายเต้ซะแล้ว :oo1:
ถ้าบาส ขอรุกบ้าง เต้จะยอมป่าวนะ? :impress2:
-
สุดท้าย ต้องยอม
-
:เฮ้อ:เสียท่าเค้าซะแล้ว....ลูกเจ้าพ่อ
:pig4:ค้าบ
รีบมาต่อน๊า
-
ข้าวสารเป็นข้าวสุกซะแล้ว
นายบอลหมดสภาพคราวนี้เอง อิอิ
-
อะไรกันอีกเนี่ย
-
น้องกาญจน์กะนายอาท
“กาญจน์ครับ อย่าทำอย่างนี้สิครับ”
“พี่อาทจะให้กาญจน์ทำไง ไม่อย่างนั้น บ้านกาญจน์ก็ไม่มีทายาท”
“พี่ว่ามีทางนะ แต่กาญจน์อย่าพูดทำร้ายจิตใจพี่อีกนะครับ”
“พี่อาท มันไม่มีทางแล้วครับ พี่อาท กาญจน์ว่าเรา.............”
“อย่าพูดอย่างนั้นอีกนะครับ ไม่อย่างนั้น พี่จะ”
“จะ ทำอะไร...........”
“ไม่บอก ก็ลองกาญจน์เลิกกับพี่ พี่ทำแน่”
“แล้วเราเอาไงอ่าครับ พี่อาท”
“พรุ่งนี้พี่จะให้คำตอบครับ๐
“อืม ก็ได้ครับ”
.................................................................................
วันรุ่งขึ้น
“พี่อาทททททททททททท ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“อืมม ขอนอนอีกนิดนะครับ”
“พี่อาท จะตื่นมั้ยยยยยยยยยยยย”
“อ่าครับ ตื่นก็ได้”
“อุ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ตอนนนี้นายกาญจน์อยู่ในอ้อมกอดของพี่อาท
“พี่อาท ไม่เล่นนะครับ”
“อืมมม ให้พี่กอดหน่อยยยย”
“ไม่เอา .. พี่อาทปล่อยยยยยยยยยยยยยยยย”
“พี่อาทททททท ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”
“ครับ ก็ได้ครับ “
“อึมๆๆๆๆ”
“ทำไมหน้างอละครับ”
“ไหนพี่อาทบอกว่ามีวิธีไง
“อ๋อ เรืองนี้เอง ใจร้อนจังนะครับ คนดีของพี่”
“อึมๆๆๆๆ”
“อะ ก็ได้ครับบบ”
“อ้าวว ก็บอกมาสิ อย่ามาลีลานะ”
“ครับ มาให้พี่กอดก่อนน”
“พี่อาทท.................” และแล้วน้องกาญจน์ของพี่อาทก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของนายอาทคนดี
“เอ้าว่ามา...................”
“ครับ กาญจน์ครับ น้องสาวของพี่จำได้มั้ย”
“อ๋อ นิดนะหรอ”
“ใช่ครับ”
“เกี่ยวอะไรกะนิดครับ”
“ก็นิดเขาอยากมีลูก”
“อ้าวว เขาก็มีสามีแล้วนิ อยากมีลูกทำไม”
“สามีเขาเป็นหมันนนนนนนนนน”
“อืม เห้ยยยยยยยยยยยยยยเป็นหมันแล้วนิดเอามาทำพันธุ์ทำไมละ”
“โป๊กกกกกกกกกก นี่แหนะ” อาทแจกมะปหงกไปที่น้องกาญจน์ แต่ไม่แรงนัก เพราะยังกลัวคนรักเจ็บ
“โอ้ยยยยยยยยยยย.............”
“ไม่ต้องมาร้องเลย ทำเบาๆเอง ร้องซะ”
“พี่อาทอ่ะ”
“นิดกะสามีเขารักกัน แต่สามีเขาเป็นหมัน มีลูกไม่ได้ แต่นิดเขาอยากมีน้อง”
“แล้วเกี่ยวรัยกะกาญจน์”
“อ้าวว กาญจน์อยากมีลูกไม่ใช่หรอ”
“งืมมๆๆๆๆ พี่อาทจะให้กาญจน์ไปนอนกับ............กับนิดหรอ
“โป๊กกกกกกกกกก นี่แหนะ”
“พี่อาท”
“ครับ ใครจะให้กาญจน์ไปนอนด้วยยยย”
“อ้าวทำไงงะ”
“ก็เด็กหลอด ทำกิฟอะไรประมาณนั้น”
“อืมมม แล้วลูกจะให้อยู่กับใคร ละ ในเมื่อนิดก็อยากมีลูก๐
“อันนี้ไม่ต้องห่วง เพราะกาญจน์ต้องย้ายไปอยู่บ้านพี่”
“เห้ยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่เอา แล้วพ่อละ”
“ก็ไปอยู่กะพ่อเลี้ยงไง”
“ไม่เอานะไม่ไป”
“กาญจน์ครับไม่ใช่ว่าพี่ไม่อย่ากจะมีลูกนะครับ แต่พี่รักกาญจน์เกินกว่าจะไปรักใครอีกรู้มั้ย
“งืมๆๆๆๆๆ”
“ในเมื่อกาญจน์อยากมีลูก น้องสาวพี่ก็อยากมีลูก แม่พี่ก็อยากมีหลาน วิธีนี้น่าจะดีที่สุด”
“งืมๆๆๆ”
“นะครับ เอ้ จะมีสักกี่คนดี”
“พี่อาทททสงสารนิด แล้วสามีนิดเขาไม่ว่าหรอ”
“ไม่หรอกครับ เพราะว่าสามีของเขาก็อยากมีน้องแต่............”
“อืม เข้าใจแว้วววววว”
อืมม แต่งต่อไม่ได้แล้ว สงสารซงยอนนนนนนนนนนนนนนน ในลีซาน
-
:mc4: ในที่สุด กาญจน์ก็จะได้มีลูก และไม่ต้องเลิกกับอาท :mc4:
-
ดีจังเลยหาทางออกได้แระ :mc4:
-
น้องอ๋อมคิดได้ไง
ฉลาดเริ่ดจริงๆ
แล้วหลานของกาญจะต้องเป็นผู้ชายด้วยป่าว
จะได้เตรียมเป็นแฟนน้องกัส อิอิ
-
อ้าววววว
อินกะลีซานซะง้านนน
-
อืมนะ
แต่ละคู่
เอาเข้าไปคนเขียน
-
กลับบ้านดูลีซานไม่ทัน งี๊ดดดดดดดด
ทางออกสุดยอดแล้วพี่อาท
-
ดูเป็นทางออกที่ดีนะ แต่เด็กที่เกิดมาไม่สับสนแย่เหรอ มีแม่คนเดียว
แต่มีพ่อซะหลายคน ไหนจะพ่อที่เป็นสามีนิด ไหนจะอาท ไหนจะกาญ
อ่านไป ๆ มันกี่คู่แล้วเนี่ย เกย์ที่มันเกิดจากกรรมพันธ์จริงเหรอ.......
:pig4:
-
Missing มากมาย
-
o13
-
ขอโทษนะครับ ทีหายไปสองสามวัน พอดีว่า อีคอมเครื่องไม่มานนนนนนนนนน
มาดีเกินไปครีบ
คือว่า
มัน
.............
ชั่งเถอะครับ ความผิดผมเอง
ที่ใช้มานไม่ค่อยเป็น
ยังไงผมก็ยังรักเครื่องเก่าอยู่
แต่ว่าไม่ร็จาซ่อมที่ไหน ไม่อยาก
เข้า ๐
เพราะว่าเขาบอกว่ามานไม่คุ้มมม
ง่ะ
อะ ต่อๆๆๆครับ
“ไง ไอแสบหายหน้าหายตาไปเลยนะเรา”
“ครับพ่อ”
“แล้วอยู่ไหน”
“ยั้งเมิน”
“เป็นไรป่าวลูกไม่ค่อยดี”
“พ่อครับ ...........ฮือออออออออออออออออออออ” บีบน้ำตาหน่อยยยย
“เอ้า ไอแสบบ ใจเย็นๆเล่ามาสิ”
“คือว่า...................”
“คืออะไรลูก”
“คือว่า...........”
“
“งั้นค่อยคุยกันนะลูก ไปเรียบเรียงมาก่อน”
“พ่อครับ ผมเสียความยริสุทธิ์แล้วครับ ฮืออออออออออออออ
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยย ไอแสบ ไปเสียให้ใครลูก
“ใครก็ไม่รู้ครับพ่อ “
“อ้าววว ให้มันได้ออย่างนิ้สิวะ ลูกชายพ่อเลี้ยง เฮ้อออออออออออออ”
“พ่อครับ บาสทำไงดี”
“กลับบ้าน”
“พ่ออครับ แต่มันขู่บาสนะครับ”
“ขู่เอ็งเรื่องรัยวะ”
“ก็คือว่า.......................................”
“อืม ตกลงว่าตอนที่เอ็งไปเสียท่ามันคิดว่าป็นคนที่แกชอบ”
“ครับ”
“แล้วมันขู่ว่าจะบอกคนที่แกชอบ”
“ครับ”
“แล้วคนที่แกชอบเขามีแฟนแล้ว”
“ครับ”
“แล้ว ทำไมแกมัน...................โถ่เว้ยย เสียชื่อพ่อเลี้ยงหมด”
“อ้าวพ่อ..............ไหงพูดงี้ละ”
“ก็แกยอมให้มันกดได้ไงลูก อย่างน้อยแกต้องกดมัน”
“ก็ใครจะไปรู้ คิดว่าเป็นพี่เก่งนิครับ ก็เลยยอม”
“อืม นะ............”
“งั้นเอาอย่างนี้”
“เอาไงพ่อ”
“”””””””””””””””””””””””””’
-
:z13:
จิ้มน้องอ๋อม อิอิ
-
“เต้......................”
“.....................” วันนี้ไอแสบมาไม้ไหนเนี่ย ต้องระวังตัววว
“เต้ครับ บาสเอาน้ำส้มมาให้ นี่บาสคั้นเองเลยนะ”
“อืม ขอบใจ”
“ดื่มสิครับ”
“อืม เดี๋ยวค่อยดื่มมมมม”
“ไม่เอา ดื่มเลยนะครับ”
“ก็ได้ แต่ว่าอยากกินผลไม้ด้วย ไปเอามาให้หน่อย”
“ได้ครับ”
หึหึ นายนี่มันมาไม้ไหนไม่รู้ครับ แต่น้ำส้มแก้วนี้เป็นสิ่งต้องห้ามครับ ห้ามดื่ม
ว่าแล้วก็สลับแก้วกะของนายบาสครับ
แล้วก็ ทำว่าเป็นดื่มครับ เพราะว่าเจ้าตัวดีแอบมองอยู่
จากนั้นก็แอบเอาไปทิ้งครับ
“ผลไม้มาแล้วครับ”
“ขอบใจ ทำไมงวันนี้ทำตัวดีจัง”
“แหม ก็บาสคิดได้แล้วนิครับ”
“หึ.................” งงครับ มันมาไม้ไหน
“ก็บาสไม่รู้ว่าจะขัดเต้ไปทำไม ในเมื่อบาสส.....................................”
“อืม งั้นกิน้ำสิ เดี่ยวไม่อร่อยนะ”
“ครับ” และแล้วนายบาสก็...กินน้ำส้มไปแล้วครับ
“เดี๋ยวบาสเอาแก้วไปเก็บก่อนนะครับ”
“อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”
.........................................
“พ่อครับ”
“สำเร็จมั้ยลูก”
“ครับ เนี่ยให้กินยานอนหลับไปแล้ว เหลือแต่ง่วง แล้วผมจะจบมนกดแล้วถ่ายคลิปไว้ครับ”
“เอออ ดีมมาก ตามนี้ลูก อย่าไปเสียท่าให้มันละ”
“......................”
“บาสส ลูก บาสสสสส “
“ตูดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
.......................................
หึหึ โชคดีนะครับ ที่ผมซ้อนแผนนานนี่ไว้ได้ ไม่งั้นผม ถูกจบกดแน่ๆๆๆๆๆๆ
เอาไงละครับ เขาอยากที่จะจับผมกดแล้วถ่าคลิปปป ก็
ตามนั้นครับบบ
ผมจะผิดมั้ยครับ เนี่ยย จะคนถูกวางยา กดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
.........................................
“นัทครับ”
“ครับที่รัก”
“สองคนนั้นเขาเล่นอะไรกัน ทำไมเตเต้ ต้องแบกนายบาสขึ้นบ้าน”
“สงสัย เขาไปออกกำลังกายกันมั้งง”
“เห้ยย กลางวัยนเนี่ยนะ”
“หรือเก่งอยากเล่นมั้ง”
“ผันไปเหอะ ไป ไปวัดได้แล้ว นี่นัดพ่อกำนันไว้นะ”
“คราบบบบ นี่เก่ง
“อะไร
“พ่อกำนัน เขาแต่งงานแล้วนะ”
“..........................” งงครับ
“อย่าไปหว่านเสน่ห์นะ เพราะว่าเมียดุมากกกกกกกกกกกกกก”
“ไอนัทบ้า” พร้อมกับมะแหงกกกกกกกกกกกไป 1 ที่ครับ
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย”
“อย่ามาสำออย ไปกันยัง”
“ครับบบบบ”
เก่งนัท เดินทางไปทำบุญร่วมกับคนในหมู่บ้าน เพื่อที่จะสร้างสัมพันธภาพที่ดี กับคนที่นี่
เพราะเขารู้ว่าสักวัน เขาสองคนอาจจะหนีความวุ่นวาย มาอยู่ที่นี่กันสองคน....................................ก็ได้
-
ทางด่นพ่อเลี้ยงอรุณ
“กรครับ อยู่บาสก็วางสายไปครับ”
“อืมมมมมมมมมมมมมม”
“เห้ยย กร ไม่เป็นห่วงลูกเลยหรอครับ”
ฃ
“ลูกใคร”
“ก็ลูกเราสองคนไงครับ”
“นี่ อย่มามั่วฃลูกใครลูกใครลูกมันครับ”
“งั้นเรามาผลิตลูกของเราดีกว่า”
“นี่ บอล อย่ามาทะลึ่งนะครับ”
“ครับผม แต่ผมเป็นห่วงตาบาสนะครับ”
“คงไม่มีอะไรมั้ง เห็นเก่งบอกว่าถูกนายเตเต้ แบกไปบนห้อง”
“เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“คุณบอลครับ เบาเสียงหน่อยครับ อยู่แค่นี้เอง”
“งั้นแสดงว่า...................”
“ให้ผมบอกมั้ยครับ ว่าแผนคุณ.......................................................................................”
“อ้าวววววววววววววววววววววววววววววว อย่างนี้ต้องมีไส้ศึกแน่ๆๆๆ”
“อย่าคิดเชียวนะว่าผม ไปบอกนายเตเต้”
“แล้วเป็นใครละ”
“จะไปรู้หรอครับ อีกอย่าท่าทางลูกคุณต้องยอมละมั้ง”
“ทำไมละ”
“ก็นายเตเต้ นี่ร้ายะครับ ร้ายยยยยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“เฮ้ยย อย่าพูดอย่างนี้สิครับ ผมเป็นห่วงลูก”
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ นายเตเต้ท่าจะเอานายบาสจริงๆๆๆๆ เห้ออออออออออออออ แล้วจะมีคู่เกย์เพิ่มอีกกี่คนเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
คุณกร คิดแล้วปลง ไหนจะรื่องนายกาญจน์ที่อยู่ๆอยากมีลูก
ลูกเลี้ยง เอ้ยยยย ลูกจับกดดด
แล้วก็เรื่องตัวเองอีกกกก
คิดแล้วกลุ้มมมม
แต่เขาไม่ลืม ที่จะสั่งคนรักว่า..............
“คุณบอลครับ”
“ครับผม”
“ฟังให้ดีนะครับ ว่า เรื่องบาสกะเต้ ปล่อยให้เป็นเรื่องของเด็ก คุณห้ามยุ่ง เข้าใจมั้ย “
“ทำไม”
“นี่คือคำสั่ง”
“ไม่นะ”
“เข้าใจ”
“คราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
ในที่สุด เสือร้ายอย่างพ่อเลี้ยงอรุณก็หมดลายถอดเขี้ยวเล็บ สยบแทบเท้าคุณกรร
กร พลางคิดว่า ชาติที่แล้วเขาทำบุญด้วยอะไรนะ ชาตินี้เกิดมา ทำให้ความรักของตัวเองและลูกๆผิดแปลก อย่างที่ควรจะเป็น แต่คิดในอีกมุมหนึ่ง
ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม เกิดได้กับทุกคน ทุกเพศทุกวัย ทุกรูปแบบ ไม่ว่ามัยนจะเป็นรูปแบบไหน ถ้าลูกเขามีความสุข เขาก็พร้อมที่จะยอมรับมัน เพราะเขาไม่ต้องการกีดกันเรื่องความรักของลูก อย่างที่เขาเคยถูกกระทำจากบุพการีขงเขาในอดีตตตตตตตตตตตต
...
ไปนอนแว้ววคราบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เรื่องนี้ก็แต่งเรื่อยๆครับ ต่อไปนี้อาจจะไม่มีตอนให้เสียววาบในหัวใจเท่าไหร่ เป็นต้นๆเรื่องก็
ทำให้คนอ่าน ใจระทึก ระทึกใจ กานไปหมดแล้วว
หลังๆๆนี่ก็จะแสดงตัวตนที่แท้จริงของตัวละครแต่ละคนออกมาครับ
อาจจะมีความรักหลายๆคู่ที่เกี่ยวข้องกับตัวเองของเรื่องง
หลังๆอาจจะดูให้น้ำหนักกับคู่อื่นไปหน่อย แต่ก็ไม่ลืมตัวเอกนะครับ
คิดว่าน่าจะไม่มีตัวละครเพิ่มอีกแว้วนะครับ
แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะแต่งต่อไปถึงรุ่นน้องกัสมั้ย
เพราะวานเสาร์นี้เปิดเทอมแว้ววครับบบ
ผมจะไปเรียนแว้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
แทงยูคับ
-
แต่งเลยคับจะรอติดตามตลอดปัย
+1 ให้นะคับ :L2:
-
ขอบคุณอ๋อมมากจ้า
มีอะไรให้ลุ้นอีกแน่ๆเลย
บวก 1 แต้ม และเป็นกำลังใจให้สำหรับเปิดเทอมด้วยนะจ๊ะ
-
มาอ่านจ๊ะ
-
:laugh: :laugh:เหนือฟ้ายังมีฟ้า
บาสที่ว่าร้ายแล้ว นายเต้นี่ยิ่งร้ายกว่า
เหมาะสมกันจริงๆๆคู่นี้
-
ชอบทุกคู่ในเรื่องนี้ครับ ทั้งรุ่นใหญ่และรุ่นเล็ก :L2:
ว่าแต่มีรุ่นน้องกัสแถมมาอีกคู่ก็ดีนะครับ อยากอ่านความรักใสๆแบบเด็กๆบ้างนะครับ
ไม่ต้องมี NC ก็ได้ครับ :กอด1:
-
ชอบมากมาย
-
รอๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาต่อแล้วครับ
อิอิ
"บาส ตื่นๆๆๆ สายแล้ว"
"อืมมมมมมมมม โอ้ยย ไมมันเจ็บอย่างนี้เนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"บ่นอะไร"
"ก็มันเจ็บ"
"ไปทำอะไรมา"
"ไม่รู้เหมือนกัน"
"ลองนึกดัๆๆดิ๊"
"เดี๋ยวก่อนนะะะ เมื่อวาน ชั้นเอาของไปให้นายกินแล้ววว ก็เข้าไปเก็บจานแล้วๆๆๆๆ ก็คุยกับพ่อ แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"เป็นอะไร"
"จำไม่ได้"
"ลองนึกดีๆๆดิ๊"
"เอ้ จำได้ว่าคุยกับพ่อแล้วก็งง แล้วก็เจ็บๆๆอะเนี่ยยยย๐
"หรอ แล้วก่อนหน้านี้ไปกินอะไรมามั้ย"
"น.........น้ .........น้ำำำำำ เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นายอย่าบอกนะว่า นายเอาา............"
"ก็ใช่นะสิ"
"แก.................."
"เป็นอะไรครับ เจ็บใจหรอครับ ที่ถูกซ้อนแผนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน"
"ซ้อนแผนน นี่นายหมายความว่า นายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"ก็ :oo1: เนี่ยรู้สึกโล่งสบสายมากเลยนะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"ไอบ้า ไอเลว แกมันนนนนนนนนนนนนนน" บาสจะทำร้ายเตเต้คุง
"อะไร เรียกผัวดีๆสิ"
"ไอ..............."
"ไออะไรครับเมียยยยยยยยยยยยยยยย"
"แกก"
"หรือว่าจะลองอีกเอามั้ย๐
"ออกไปป.............."
"............................."
"บอกให้ออกไป"
"........................"
"นี่นายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
ยังไม่ทันที่บาสจะพูดอะไร เต้ก็เข้าไปกอดนายเต้
เขาค่อยๆจูบที่เปลิอกตา ไล่มาที่แก้ม และกระซิบกับนายบาสว่า
"บาสครับ"
"ฮึ" นายบาสถึงกับบพูดไม่ออกเพราะเขาไม่เคยได้รับการกระทำที่อ่อนโยนอย่างนี้จากนายเต้
"พีเต้............................................รัก...
น้องบาสนะครับ"
"ฮึ" บาสได้ยินถึงกับไม่เชื่อหูเพราะตนเองคิดว่าการกระทำทั้งหมดเป็นเพราะเต้ต้องการที่จะแกล้งเขา
"จะมาแกล้งอะไรกันอีกกกกก ยังไม่สมใจใช่มั้ย ทำไม เต้ต้องทำอย่างนี้ด้วยยยยยยย"
"น้องบาสครับ ฟังพี่ดีๆนะครับ ว่าที่ผ่านมาถึงจะแกล้งก็ตาม แต่ที่ทำลงไปทั้งหมดมันเพราะพี่รู้สึกดีๆๆๆกับเราจริงๆนะครับ
"ไม่........"
"อย่าพูดอย่างนี้อีกครับ ไม่เอา ต้อนนี่เราเป็นแฟนกันแล้ว"
"อย่่ามาตู่เอาเองงง"
"ใครบอกว่าตู่เอา ก็บาสเป็นของพี่แล้ว บาสก็ต้องเป็นแฟนพี่สิครับ"
"ไม่.............."
"บาสสสสสสสสสสสสสสส"
"ฟังดีๆๆดิ๋ "
"ไม่ปฏิเสธครับ แต่
-
รู้สึกว่าพี่บาสเนี่ย
จายแข็งจางเลยนะคร้าบ
ต่อเร็วๆนะครับพี่อ๋อม
-
รออ่านต่อนะจ๊ะ
:กอด1: :กอด1:
-
รอตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยย
-
แต่................รายอะคะ
มีแต่อีกง่ะ
มาต่อด่วนเลย
คาใจนะเนี่ย :a5:
-
แล้วบาสก็ต้องสยบให้กับนายเต้ อิอิ
เหมือนกับพ่อเลี้ยงอรุณ เชื่อไม่ทิ้งแถวจริงๆๆๆ
-
แต่ ???????
:z13:
-
o13
-
รแต่อจ้า
-
ค้างคาอะ
-
ค้างอารายกานครับ
อิอิ
"แต่............."
"แต่ ??????".
"ใช่ แต่..............."
"??????"
"เต้ต้องปฎิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัด"
"กฎ?????????????????"
"ใช่ กฎของการเป็นแฟนบาส"
"งั้นว่ามา"
" 1. เต้ ต้องตามใจบาสทุกกรณี
2. ห้ามหึง หวง
3. ต้องส่งเสียค่าเบี้ยงดูทุกเดือน
4. ห้ามมีกิ๊กเด็ดขาด
5. ห้ามไปไหนโดยไม่บอก
6. ห้ามเถียง
7. ห้ามวุ่นวาย
8. ทุกครั้งที่จะ :oo1: :oo1: บาสต้องยินยอม และต้อง
ให้บาสกดด้วย[/b]
9. ห้ามข่มขืน
10. เชื่อฟังทุกกรณี
11.ห้ามหึง
12. ถ้ามีอีกแล้วค่อยบอกอีก ตกลงมั้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
"ไม่ตกลงครับ"
"ทำไม"
"ก็ไม่"
"งั้นก็ไม่ต้องมาเป็นแฟนนน"
"ก็ได้ ก็ดีเหมือนกัน ไม่เป็นแฟนก็ได้ แต่ ว่า บาสต้องเป็นเมียเต้ ยามที่เต้ต้องการทุกกรณีเหมือนกัน"
"ไม่ นายจะมาทำอย่างนั้นไม่ได้"
"ทำไมจะทำไม่ได้"
"ก็บอกว่าไม่ได้ อย่มาทำแบบนี้นะบาสก็มีพ่อมีญาตินะ"
"ทำไม ในเมื่อบาสก็มีข้อแม้มากเกินไปเต้รัยบไม่ได้
"ข้อไหนบ้าง
เป็นแฟนกันแล้วก็ต้องมีหึงหวงบ้าง ก็ต้องเข้าไปวุ่นวายกันบ้าง ก็ต้องมีเถียงกันบ้าง ก็ต้องมีอะไรกันบ้าง แล้วจะห้ามได้ยังไง"
"ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อนายต้องการเป็นแฟนชั้น"
"
-
ดื้อนัก เอาให้อยู่หมัด
-
ชอบ ข้อ8 มากที่สุดครับ....... :impress2:
ดูเหมือน ข้อ 2 กับ ข้อ 11 จะซ้ำกันนะครับ :กอด1:
:pig4:
-
สัญญาทาสนะจ้ะ ไม่ใช่สัญญาแฟน อิอิ
-
ข้อ 8 ถูกใจสาวเสียบจริงๆ อิอิ :oo1:
-
กฏเยอะเกิ้นนนน
พี่เต้อย่ายอมมม
อย่ายอม
-
จะติดตามต่อไปนะ
-
มอบแต้ม 123 ให้น้องอ๋อม
กฎเกณฑ์ของนายบาสมากมาย เต้ก็แหกกฎมันทุกข้อซะเลยเป็นไง
สะใจดีออก อีกหน่อยนายบาสก็ต้องยอมไปเองแหละนะ
:pig4:
-
โอ้ววว โทดทีครับ ข้อสองกับข้อแปดมานซ้ำกาน
แต่ไม่น่าจาซ้ำน้า
หึงหวงกะหึง
หึหึ
“ก็บอกว่าไม่ได้ไง บอกว่าไม่คือไม่”
๐”ทำไม”
“ไม่ มี เหตุ.....................ผล เข้าใจมั้ยว่าไม่มีเหตุผล”
“ดี งั้นก็หยุดคิดว่าจะเป็นแฟนกัน๐”
“นายน่านแหละหยุดคิด เพราะยังไงนายก็เป็นของชั้นแล้ว และที่สำคัญมีหลักฐาน”
“ก็ได้ ต่อไปนี้นายก็ไม่ต้องมามีอะไรกับชั้น”
“นายกล้าหรอออออออออ”
“ทำไมจะไม่กล้า”
“ระวังปากหน่อยนะ นายเต้คนนี้ไม่ใช่พี่นัทนะที่จะยอมพี่เก่ง จำไว้”
“นี่นายยยยยยยยย...................”
“ทำไม ลองดูนี่ก่อนดิ”
เต้หลิบคลิปวีดีโอ ในมือถือของตนเอง ภาพที่ทำให้บาสต้องตะลึง คือ ภาพที่เขากำลังร่วมรักกับเต้
มิหนำซ้ำ ยังมีภาพเปลือยเปล่าของเขาอยู่ในมือถือเครืองนี้อีกกกกกกก
“นี่นายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” บาสร้องออกมาด้วยความโกรธ
“ทำไม แล้วอย่าคิดนะว่ามีแค่ในเครื่องนี้เครื่อเดียว ชั้นส่งไปอีกเครื่องเรียบร้อยแล้ว นายอย่าหวังเลยว่า นายจะ มาต่อรองอีกได้”
“....................................” บาสโกรธจนตัวสั่น ไม่พูดอะไรออกมา
“ถึงกับอึงไปเลยหรอครับ นี่ยังไม่นับคลิปคืนแรกของเราที่นายร้องหาพี่เก่งของนาย ทั้งคืนนนนนนนนนน”
“.................................” ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับเขาด้วย บาสโกรธจนแทบที่จะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว แต่ก็ต้องทนเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเห็นด้านความอ่อนแอของเขาได้
“ต่อไปนี้นายต้องทำตามคำสั้งชั้นเท่านั้น ไม่อย่างนั้นรูปพวกนี้ได้ไปอย่าในเน็ทแน่ หึหึ”
“จะเอาอะไรอีกมั้ย”
“ไว้คิดก่อนนะ”
“คิดได้เมื่อไหร่มาบอกแล้วกัน”
“อย่ามาพูดก้าวร้าวกับชั้นนี่คือข้อแรก”
“ได้”
“อย่าขัดใจชั้น นี่คือข้อสอง”
“นายมีสิทธิ์หึงหวงชั้นได้นี่คือข้อสาม”
“นายมีสิทธิ์ที่จะว่าชั้นได้เมื่อชั้นทำผิด นี่คิอข้อสี่”
“นายจะเข้าใจผิดชั้นก็ได้ แต่นาต้องฟังชั้นทุกครั้งนี่คือข้อที่หก”
“นายกับชั้นต้องร่วมรักกันโดยที่เราสองคนต้องการพร้อมกัน จะไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งบังคับนาย แต่ไม่มีทางที่ชั้นจะให้นายกด นี่คือข้อเจ็ด”
“นายมีสิทธิ์เข้ามาวุ่นวายกับชั้นได้ นี่คือข้อแปด”
“ทุกครั้งที่ชั้นไปไหน จะมีชั้นและนายไปด้วยกันเสมอ นอกจากเวลาส่วนตัวของเราเต่เราต้องรู้กันทุกครั้ง”
“เราจะให้เกียรติซึ่งกันและกันตลอดไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป”
“บาสครับเต้ขอโทษนะครับ สิ่งที่ทำไปเต้ทำไปเพราะว่า”
“เพราะว่า”
“เพราะว่าอะไร บอกมาสิ” บาสเริ่มทยนไม่ไหวแล้ว
“คือบาสสัญญานะครับ ว่าจะไม่โกรธ เต้”
“อืมมม”
“ตอนแรกที่เต้มาเพราะว่าพี่นัท”
“หึ “ งงครับ เกี่ยวรัยย
“พี่นัทให้มาขัดการบาส”
“จัดการ?????”
“ครับ จัดการที่บาสไปยุ่งกับของของเขา พี่นัทเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งของตัวเอง เขารักของเขามานานะครับ ถ้าบาสรู้เรื่องราวของสองคนนี้ บาสจะเข้าใจ”
“แล้วววววว”
“นี่อย่าใจร้อนได้มั้ย”
“เออ ว่ามา”
“แต่พอเต้มาถึง เต้ก็ ...............................”
“เร็วๆๆ อย่าลีลา”
“หมั่นไส้ แล้วอยากเอาชนะ แต่อยู่ด้วยกันเข้า ไปนานๆ ทำให้บาสนึกถึงคนๆนึง ในงานเลี้ยง ที่ดุมาก เวลามีคนมายุ่ง”
“อย่าบอกนะวง่านายอยู่ในงานเลี้ยงน้น”
“ครับ อยู่แล้วก็เต้รู้สึกดีๆๆๆๆๆกับบาสมากกก แต่เต้ไม่รู้ว่าจะทำยัง”
“บาสรู้มั้ยครับ ว่า ทำไมเต้ถึงไม่มีแฟนนน เพราะว่าเต้รอคนคนนั้นอยู่”
“รอ”
“ครับ รอ เพราะว่าคนคนนั้นคือนางฟ้าในใจเต้นะครับ”
“แล้วนายมาทำอย่างนี้ทำไม ไม่บอกดีๆๆๆ”
“ถ้าบอกดีๆๆๆๆ บาสจะยอมหรอ แค่เจอยังเอาน้ำมาฝาก”
“ก็นาย กวนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“หึ”
“เอออออ”
“บาสครับ เป็นแฟนกันนะ เชื่อใจกันนะครับ เต้ รักบาสจริงๆนะครับ”
“เอ่ออออออออ”
“นะครับ”
“เอ่อออ”
“อย่าลีลา”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยย นี่นายกำลังขอชั้นเป็นแฟนอยู่นะ”
“ครับ ก็..............”
“เอออ ก็ได้ถึงขนาดนี้แล้ว แต่
-
“เอ่ออออ แต่อะไรอีกห๋า”
“...........................”
“อย่มีข้อมีข้อมัอีกนะครับ”
“เอออ แต่ถ้านายนอกใจชั้นละก็.......................................................”
“ก็...................”
“นายโดนดีแน่ พี่เก่งเคยขู่พี่นัทว่าจะตัดให้เป็ดกิน แต่นายยยยยย ยิ่งกว่านั้นอีกจำไว้ นายรู้จักมั้ยพ่อเลี้ยงอรุณ”
“ทำไมจะไม่รู้จักละครับ ก็พ่อตาของพี่”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อย่ามาตู่”
“ก็บาสเป็นเมียพี่ คุณอาก็ต้องเป็นพ่อตา”
“คุณอา”
“ครับ ก็คุณอาบอล หุ้นส่วนบริษัทผลิตกระดาษกับพ่อขอพี่”
“นายว่าอะไรนะ”
“ก็คุณอาบอล หุ้นส่วนของพ่อพี่ไง”
“นายอย่าบอกนะว่านายรู้จักพ่อชั้น”
“ก็ใช่นะสิ นี่ไม่สงสัยหรอครับ ว่าทำไม คุณอาถึงไม่มา”
“ทำไมอ่ะ”
“ก็พี่ให้คุณอากร กำราบสิ”
“อากร คือ”
“พ่อของเจ้ ก็กคุณอาบอล”
“ก๊กพ่อเป็นผู้ชาย”
“ครับ “
“เห้ยย ได้ไง”
“อ้าวไม่รู้เรื่องนี้หรอคครับ นึกว่ารู้แล้ว แต่อย่าไปบอกเจ้ละ เพราะอากรเขาไม่อยากให้รู้”
“เอออ นี่มันอะไรกันนี่”
.........................................
สองคนน้ไม่รู้เลยว่า ความรักของพวกเขาสองคน ถูกแอบดู และแอบฟังจากคนที่อยู่ในบ้านเดียวกัน
แรกๆ ร่างบาง(เก่ง) ก็ยินดีด้วยกับความรักของทั้งคู่ แต่ปประโยคสุดท้ายที่ทั้งสองพูดกัน ทำให้เขาสะอึก
จนพูดอะไรไม่ออก จนทำให้นัทต้องพยุงคนรักกลับไปยังห้องนอนของพวกเขา
............................................................................
-
รู้เรื่องพ่อๆของตัวเองแล้วทั้งบาสทั้งเก่ง
แล้วอะไรยังไงต่อ
คนแต่งจะเพิ่มแรงกดดันอะไรอีกป่าวเนี่ย
บวก 1 แต้มรอคอยต่อไปจ้า
-
:-[
-
เก่งจะรับได้มั้ยนะ? ลุ้นอีกละ
เพื่อความสุขของพ่อกร หวังว่าเก่งคงเข้าใจ
ว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม :L1:
-
“พี่เก่งครับ”
“ว่าไงบาส”
“คือว่า...........”
บาสเข้ามาบอกเก่งเรื่องของเขากะนายเตเต้
“มีอารายอ่าครับ น้องบาส”
“คือว่า....................”
“งั้นไม่ต้องพูดละ”
“อ่าวเพ่เก่งอ่า ทำไมทำอย่างนี้ครับ”
“อ้าว แล้วมาอ้ำอึ้งอารายอ่าครับบ มีอะไรก็พูดมาสิครับ””
“พี่เก่งครับ สมมุตินะครับสมมุติ ถ้าบาสมีเอ่ออ แฟนอะครับ แล้วพี่เก่งจะทำยังไง๐
“ทำไม บาสพูดงั้นละครับ หึหึ” เก่งอยากแกล้งน้องชายสุดที่รักของตัวเอง
“มันรก็แค่เรื่องสมมุติไงครับ”
“งั้นก็คงเป็นแค่เรื่องสมมุติละมั้ง
“แล้วพี่เก่งจะทำไงละ”
“ก็ยังไม่รู้เพราะมันเป็นเรื่องสมมุติครับบาส”
“พี่เก่งอ่ะ”
“อ่าวไมอ่าครับ”
“ตอบดีๆสิครับ”
“เอ้ ทำไมช่วงนี้ขี้อ้อนจัง มีคนรักหรอ”
“ป่าวนะครับ”
“ทำไมต้องเสีงดังด้วยครับ”
“เอ่อ งั้นขอโทษครับ”
-
เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ร้อนตัวๆๆๆ
-
สั้นเจงๆ :เฮ้อ:
สั้นจุ๊ดจู๋ :o8:
สั้นซะงั้น :really2:
สั้นยังงัยก็รักนะครับ รออ่านตอนต่อไป :z13:
-
ทำต้องร้อนตัวด้วยอ่ะ
-
“พี่เก่งครับบบ”
“หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“พี่เก่งยังไม่ตอเลยนะครับ”
“ก็ไม่อยากตอบนิ”
“ทามมายอ่าครับ”
“ตกลงบาสมีคนรักแล้วหรอ เลยมาถามพี่อย่างนี้ ถ้าไม่มีก็หยุดถามได้แล้ว”
“ก็ได้ครับ”
“นี่อย่ามงอนนะครับ งานนี้ไม่ง้อ ขอบอก”
“โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห”
“อารายยังไงครับ บาส พฤติกรรมน่าสงสัย เออ ช่วงนี้ไม่เห็นทะเลาะกับเตเต้เลยอ่า ดีกันแล้วหรอ”
“เอ่อ เอ่ออ”
“เอ้ วันนี้น้องพี่เป็นอะไรเนี่ย”
“ไม่มีอะไรครับพี่เก่ง”
“ครับ เออ พี่อยากกลับบ้านแล้ว เป็นห่วงคุณพ่อ”
“คุณพ่อพี่เก่ง เป็นอะไรหรอครับ”
“ไม่มีอะไรหรอก แค่เป็นห่วงพ่อ”
“พี่เก่งครับ ถ้าพ่อพี่เก่งมีความรักครั้งใหม่พี่เก่งจะว่าไง”
“เอออ ไม่รู้สิ”
“อ้าวววววว ทำไมไม่รู้ละครับ”
“ก็ยังไม่รู้เลย แต่ถ้าผู้หญิงคนนั้นดี พี่ก็ดีใจกะพ่อด้วย”
“ผู้หญิงเท่านั้นหรอครับ” บาสพูดเบาๆๆ
“บาสว่าไงนะ”
“ป่าวครับ แล้วพี่เก่งจะกลับวันไหนครับ”
“วันนี้ม้างงงงงงง”
“เห้ยย ไมเร็วจังครับ”
“นี่ก็อยู่มาหลายวันแล้ว น้องกัสก็บ่นคิดถึง บอกว่าคุณปู่มาเชียงใหม่ แต่ไม่รู้พักบ้านใคร แถมยังเป็นสปอนเซอร์ให้เที่ยวฟรีอีก”
“หรอครับ”
“อ้าว เป็นไรเนี่ย ทำหน้าทำตาสะ คิดไรอยู่”
“ไมได้คิดอะไรครับ”
“อือ เอ่ออ ถ้าบาสอยากอยู่ที่นี่ก็ได้นะ เดี๋ยวให้เต้อยู่เป็นเพื่อน”
“...............................”
“ว่าไงละ คิดอะไรเนี่ย เป็นเอามากนะเรา”
“เอ่อ พี่เก่งว่าอะไรนะครับบ”
“พี่ถามว่า นายจะอยู่ที่นี่มั้ย เดี๋ยวให้เต้อยู่เป็นเพื่อน”
“ไม่ครับ กลับ ไม่อยากอยู่กับนายนั่น”
“จริงๆๆๆๆๆๆๆ”
“ครับ พี่เก่งพูดอะไรแปลก”
“หรออออ ใครกันแน่ที่พูดแปลกๆๆ เออ ฝากบอกเต้ด้วยนะ ตอนนี้พี่นัทเขาไปเช็ครถอยู่ นายก็กลับรถเต้ละกัน”
“ไม่อาววว กลับกับพี่เก่ง”
“เออ ก็ได้ แต่ว่าพี่สงสารเต้นะเนี่ย ต้องขับรถกลับเดียว เกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง”
“.................”
“เห้อออออออออออ สงสารเต้จัง”
“พี่เก่งครับ”
“หึ เปลี่ยนใจแล้วหรอ”
“ครับ บาสกลับรถเต้ก็ได้ “
“ดีมาก”
“ไม่ใช่ว่าสวงสารนะครับ กลัวว่าถ้ามันเป็นอะไรไป มันจะมาหลอกบาส”
“เออ แล้วแต่ละกัน พี่ไม่บังคับจิตใจใครได้หรอก”
“อ้าว เพ่เก่งไงพูดงั้นละครับ”
“หึ พี่พูดอะไรออกไปหรอครับ”
“เออ ป่าวครับ”
สมน้ำหน้านายบาสมันครับ
อิอิ
เป็นไงเจอน้องรหัสคุณชายนัทเข้าไป
ได้ถูกกดจนลืมกดเลยยย
เห้ออออออ ไม่น่าเชื่อเลยคครับ
ตอนแรกก็มาจีบๆๆๆ
นี้ก็กะไว้เป็นกิ๊กเวลานายนัท มานมั่วนัก
แต่ว่าดูสิเอาไอเต้ มาจัดการซะเลย สงสารเด็กครับ
ต้องเปลี่ยนทิศทางการดำเนินชีวิตสะเลยย
แล้วยิ่งนายเต้
มัน
มันน
เห้ออ
หื่นสะยิ่งกว่าพี่มันอีกกก
สงสารครับ
แต่ถ้าไม่มาสารภาพ อย่าคิดนะครับว่า นายเก่งคนนี้จะยอมม
ทำเป็นมาจีบเรา
แล้วไป กะคนอื่นน
รมเสียยยย
นิ
..............................................
ทางด้านนายบาสสสส
เมื่ได้รับทราบว่าพี่ชายสุดที่รัก
กำลังจะกลับบ้าน
ก็รีบไปปรึกษาคนรักก ว่าจะเอาไงดี
“เต้”
“เออ”
“นี่พูดดีๆๆดิ”
“ดีดี”
“ไอนี่”
“ครับว่าไง”
“พี่เก่งจะหลับบ้าน”
“แล้วไง”
“เราก็จะกลับ”
“ว่าไงนะ”
“กูจะกลับบ้าน”
“เห้ยยย “
“เอออ กลับมั้ย”
“กลับ”
“เออ งั้นเก้บกระเป๋า”
“เออ”
“นี่ “
“ครับ เก็บกระเป๋าครับ”
“เต้”
“เรียกว่าพี่เต้”
“เอออ ๆไอพี่เต้”
“บอกว่า...........”
“พี่เต้”
“ดีมาก”
“พี่เก่งบอกว่าเป็นห่วงพ่อเขา”
“แล้วไง”
“ไหนนายบอกว่าไม่ให้บอกเรื่องนี้กะพี่เก่ง”
“เออ น่านสิ เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ออย่าบอกนะว่าเจ้รู้เรื่อง”
“ไม่รู้ เห็นพูดแปลกๆๆ”
“เออ น่าคิด”
“เอาไง”
“โทรไปบอกดิ”
“เรื่องรัย พ่อก็ต้องเจออย่างนี้เหมือนกัน เล่นไม่ช่วยกัน”
“อย่าพาลดิ นั่นพ่อนะ”
“เอาน่า พี่เก่งเข่าไม่ทำไรพ่อเขาหรอก”
“เอางั้น”
“จริง เอาให้หลาบบบบ”
“ได้ครับ ทีรัก”
“นี่”
“ครับ กลับบ้านไปนอนบ้านพี่นะครับ เดี่ญวให้พ่อไปขอ”
“อย่ามาเยอะ”
“ครับ งั้นพี่ไปนอนบ้านเราก็ได้”
“เห้ยย ไม่ได้”
“หรือว่าให้พี่บอกพ่อ”
“ไม่นะ”
“เอาไง”
“เออ งั้นมาอยู่ที่คอนโดด้วยกันก็ได้ เรื่องเยอะจริงๆๆๆ๐
๐ครับ ที่รัก แล้วนั่งรถกลับกับพี่นะ”
“ไม่”
“จริง๐
๐อืมามม๐
๐”ว้า เหงาแย่”
“๐เออ ก็ได้นี่สงสารนะ”
“อย่ามาโก่งราคา”
“พี่เต้”
“ครับ กลับบ้านครับ”
และแล้วทั้งสี่คน ก็กลับออกจากบ้านพักที่บ้านยังเมิน
ไปสู่เชียงใหม่เจ้า
อิอิ
วานนี้หายไปไหนกานหมดอ่าา
ไม่เป็นไร
เม้นก็น้อย
ก็อิ๊บบบ เอ้ยยอัพครับ
-
อิอิ.......ปล่าวหายไปไหนค้าบ
อ่านเพลิน
มานดึก
เลยหลับซะงั้น :-[
วันนี้เมนท์แล้วนะค้าบ :impress2:
-
มาอ่านก่อนนอน :pig4: นะครับ
-
สู้ๆนะคับ เป็นกลังจัยให้ :L2:
-
อึ๊บๆๆ อ๊ะ อัพๆๆ บ่อยๆเน้ออ :laugh: :laugh:
-
แวะมาทักน้องอ๋อมคนสวยจ๊ะ
วันนี้ลงยาวสะใจดีนะ อิอิ
-
มาต่อได้เรื่อยๆ ขอบคุณนะจ๊ะ
เก่งกลับบ้านแล้ว พ่อกรกะพ่อบอลจะพูดกับลูกยังไงบ้างเนี่ย
บวก 1 แต้มจ้า
-
+1 ให้น้องอ๋อม มารอลุ้นระหว่างพ่อลูกของแต่ละคู่ จะทำใจรับได้เปล่ากับคู่ของพ่อ
จะรออ่านตอนต่อไปนะคับ............... :pig4:........
-
เก่ง...รีบกลับบ้านเพราะคิดถึงน้องกัส หรืออะไรแน่
-
เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พอดีเรียนมิำด้มาต่อคราบบบบบบบบบ
:z13:ตัวเอง
-
ว่างเมื่อไหร่ มาต่อนะครับ :z2:
รอได้เสมอ :bye2:
-
มาต่อแล้วครับ
อิอิ
ต่อไปนี้จะไม่ขึ้นวันที่อัพแล้วนะครับ
เพราะว่าเน็ทช้ามาก
ต้องขออถัยด้วยนะครับ
และอาจจะไม่ได้มาอัพบ่อยมากนัก
เพราะไม่รู้ว่าเรียนมานงานมากขนาดไหน
แต่ถ้าว่างก็จามาอัพไปเรื่อยๆนะครับบ
.......................................................................................
เก่งและคณะได้เดินทางมาถึงตัวเมืองเชียงใหม่ ตอนนี้เขาได้สมทบกับ แม่(สามี)
น้องกัส แล้ว
เพื่อที่จะเดินทางไปรับพ่อที่่บ้านพ่อเลี้ยงอรุณ
"สวัสดีคะ มาหาใครคะ"
"เอ่ออ มาหาคุณกรครับ"
"พี่ติ๋ม"
"อุ้ย คุณหนูมาได้ไงคะเนี่ย"
"เปิดประตูสิคครับ"
...........................................................................งง
นายเก่งและคณะได้เข้ามาอยู่ในบ้านของพ่อเลี้ยง ด้วยการให้ความช่วยเหลือของบุตรชายคนโตของเจ้าของบ้านน
"พี่ติ๋ม พ่อละ"
"ไปเวียงคะ"
"กลับเมื่อไหร่"
"ไม่ทราบคะ ไม่ได้สั่งไว้"
"อ้าววว แล้ววกัน ่ออนี่พี่เก่ง ลูกของเพื่อนคุณพ่อ ที่มาพักอ่ะ"
"สวัสดีคะ คุณเก่ง"
"ครับ"
"ส่วนคนอื่นก็แนะนำกันเองนะ ขี้เกียจ"
"ค่ะ"
"เชิญตามสบายนะครับ วันนี้คงต้องพักที่นี่กันนะครับ"
"น้องกัส พักกับคุณย่า"
"พี่นัทพักกะนายเต้"
"ส่วนพี่เก่ง นอนห้องผม"
"เห้ยยย ได้ไง" นายนัทอุทธรณ์
"ไม่ได้ " นายเต้ก็ไม่่ยอม
"ทำไมครับ มีปัญหาหรอครับพี่นัท นายเต้"
"มี/มี" สองหนุ่มพี่รหัสน้องรหัสตอบพร้อมกัน
"ถ้ามีก็ต้องไปพักที่อื่นแล้วนะครับ เพราะที่นี่เป็นบ้านของผม"
"งั้นคุณแม่ เก่ง น้องกัส กลับ"
"ไม่ได้ นะนัท เก่งต้องเจอคุณพ่อจะไ้ด้กลับ กทม.กัน อย่าลืมนะเป็นเพราะใครคุณพ่อต้องมาที่นี่ เพราะฉะนั้นอย่าเรื่องมากเข้าใจ๋ ตกลงเรื่องที่นอนตามนั้นนะครับ น้องบาส"
"ครับผม พี่เก่ง " หึหึ
-
เป็นอันตกลงว่า คืนนี้ก็ต้องนอนห้องพักตามที่ นายบาสเจ้าของบ้าน
ส่วนคุณพ่อทั้งสองคนก็ไป ดืมน้ำผึ้งพระจันทร์บนดอย กว่าจะกลับก็คงเป็นอีกวันนึง
........................................
ห้องนอนนายบาสสส
คนที่อยู่ในห้องนอนของคุณหนูใหญ่ของบ้าน
ตอนนี้ได้นอนกอดกันกลม ซึ่งหากใครพบเห็นก็คิดว่าสองคนนี้ช่างเหมาะสมกันมาก แต่ไม่ใช่ความคิดของชายหนุ่ม ร่างใหญ่ พี่รหัสกะน้องรหัสแน่
“เห้ยยยยยยยยยยยยย เก่งตื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” นัทปลุกเก่ง
“เตี๊ยยย ตื่นเดี่ยวนี้นะ ตื่นๆๆๆๆ” คนเป็นน้องรหัสก็ไม่แพ้เช่นกัน
“............................” ขี้เซาทั้งคู่
“”ตื่นๆๆๆ ๆๆๆๆๆ”
“นัท อะไรกันเนี่ยคนจะนอน
“เต้ อะไร จะนอนน มาปลุกเพื่อ”
“นี่ทั้งสองคนเมื่อคืนทำอะไรกันนน”
“อารัย ก็นอน”
“แล้วทำไมต้องกอดกัน”
“ก็รักกัน” นายบาสตอบบบ
“นี่มึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ยังไม่ทันที่นายนัทจะได้ว่าอะไรบาส ก้ได้ยินเสียงเด็กชายกัส กำลังโวยวาย เล่นกับคุณปู่ของเขายอยู่
“คุงปู่คาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
“ว่าไง น้องกัส มานี่ได้ไงครับ”
“คุงพ่อพามาคับ”
“เก่ง”
“ช่ายครับ ทั้งพ่อเก่งและก็พ่อนัท”
“.......................” คุณกรถึงกับนึ่ง เมื่อรู้ว่าลูกของตัวเองบุกถึงบ้านน
“พ่อคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ” นายเก่งรีบวิ่งเข้ามาหาพ่อของเขา
“อ้าววเก่ง มาได้ไงลูก”
“มารับ คุณพ่อกลับบ้าน”
“กลับบ้าน”
“ใช่ครับ กลับบ้านเราไงครับ ที่กรุงเทพ ตอนนี้น้องกาญจน์เป็นอะไรไม่รู้บ่นว่าอยากมีลูก”
“หึ น้องเป็นอะไรลูก ทำไมอยากมีลูก”
“ไม่รู้เหมือนกันครับ เนี่ยก็จะมารับคุณพ่อกลับไปดูน้อง” แผนลูกชายหวงคุณพ่อขั้นที่ 1 ได้เริ่มต้นแล้ว เก่งคิดในใจ
“ไม่ได้นะ” อยู่ๆๆพ่อเลี้ยงอรุณก็พูดขึ้นมา
“....................................” อ๋อ คนนี้นี่เอง พ่อเลี้ยงอรุณ เก่งคิดในใจอีกครั้ง
“เก่ง นี่พ่อเลี้ยอรุณ เพื่อนพ่อเอง”
“สวัสดีครับ พ่อเลี้ยงอรุณ”
“สวัสดีครับ นี่หรอเก่งลูกของกร น่ารักดีนะครับ ไหนมาให้พ่อกอดหน่อย”
“ฮึฮึ๋มมมมมมมมมมมมมมม” ไม่ใช่เสียงใครนอกจากนายนัทคำรามออกมา พลางคิดในใจว่า หื่นกันทั้งพ่อทั้งลูกเลย
“เอ่ออ”
“สวัสดีครับ ผมนัทครับ เป็นคนรักของเก่ง” นายนัทแนะนำตัว
“สวัสดีครับ ผม น้องกัสครับ ลูกของพ่อเก่งกะพ่อนัท ส่วนนี้คุณย่าผมครับ” น้องกัสเห็นผู้ใหญ่แนะนำตัวก็เอาบ้าง
“เอ่อ สวัสดีครับ ทุกคน หนูเก่ง เรียกว่าพ่อบอลก็ได้ลูก ส่วนคุณนัทรียกตามหนูเก่งนะครับ ส่วนน้องกัสก็เรียกว่าปู่บอลละกันครับ ส่วนคุณย่า คงไม่ต้องแนะนำนะครับ”
“ผมมีพ่อคนเดียว” นายเก่งพูดขึ้นมา
“เก่ง อย่าเสียมารยาทลูก ขอโทษพ่อเลี้ยงเดี๋ยวนี้ลูก”
“ขอ โทด ครับ” เก่งเน้นเสียงขอโทษพ่อลเยงพร้อมยกมือไหว้อย่างนอบน้อม( ตรงข้าม)
“เก่งงงงงงงงง”
“อย่าว่าลูกเลยกร”
“อืม”
“งั้นวันนี้นอนที่นี่ก่อนนะครับ ทุกคนให้ผมเป็นเจ้าภาพจัดงานเลี้ยงนะครับ”
“คุณพ่อครับ เก่งมีเรื่องคุยด้วย”
“เอาว่ามาสิ”
“เอ่ออออ......................”
“งั้นไปคุยในบ้านลูก”
“ครับ”
“นั่น นายเต้ใช่มั้ย “
“ครับ คุณพ่อ”
“ใครเป็นพ่อแกวะ”
“เอ่ออ ครับคุณอา”
“อย่ามามั่ว แกไอเต้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน อย่างลูกผู้ชาย “
“พ่ออ จะไปไหน”
“บาสไม่ต้อง พ่อจะคุยกับเต้สองคน ส่วนคนอื่น เชิญตามสบายครับ
เอ่ออ บาสไปสั่งติ๋มให้จัดงานเลี้ยงด้วยวันนี้”
“ครับ”
...........................................................
ทางด้าน เก่งกับพ่อกร
ปล. คงไม่ลงวันอัพแล้วนะครับ
เน็ทช้ามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กว่าจาลงได้
ยังไงก็เข้ามาดูนะครับ
รับรอง
ไม่ทิ้ง
วันละนิดก็จะพยายาม
ส่วนวันที่สิบเจ็ดผมอยู่เวร ตอนกลางคืน ถ้าว่าง คงจะมาอัพให้เยอะๆๆๆนะครับ
-
:-[ :L1:
-
เต้ กับ พ่อเลี้ยงอรุณ
เก่ง กับ พ่อกร
รอลุ้นต่อ จะเคลียร์กันยังงัย???
เก่ง หวงพ่ออย่างนี้ พ่อเลี้ยงอรุณเจองานหนักซะแร้ววววว..... :L2:
:pig4: นะครับ คนขยัน
-
รอฉากคุณพ่อปะทะลูกเขย อิอิ
งานยุ่งก็อย่าลืมพักผ่อนบ้างน้า
-
ค้างคาอีกแระ
รีบๆๆมาต่อเร็วๆนะคับ
ชอบมากมาย
-
,รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
15/06/52
รอบที่ 1
ไม่รู้จาได้มาลง
ได้อีกมั้ยวันนี่นะครับบ
อิอ
"พ่อครับ"
"ว่าไงเก่ง"
"กลับ กทม.วันนี้ได้มั้ยครับ"
"ทำไมละลุก พ่อเลี้ยงเขาจะมีงานเลี้ยงนิครับ"
"เก่งคิดถึงน้องครับ" เหอะๆๆๆ โรคห่วงพ่อกำเริบ
"เอ้ ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดถึง ทำไมวันนี้คิดถึงน้า มีอะไรรึป่าวลุก"
"ไม่มีครับ เก่งแค่คิดถึงน้องเห็นบอกว่าอยากมีลูก แล้วจะไปทำกิ๊ฟด้วย"
"กาญจน์บอกพ่อแล้วลูก ไม่เห็นน่าเป็นห่วงเลย"
"หรือพ่ออยากอยู่ที่นี่ครับ"
".............................................."
..................................................................................................
ทางด้านพ่อเลี้ยงอรุณกับนายเต้
"ไอเต้"
"ครับ อาบอล"
"มึงกล้ามากนะ"
"เอ่อ ขอโทษครับอา"
"แค่เนี้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ๐"
"แล้วอาบอลจะให้ผมทำไงละครับ ในเมื่อข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกไปแล้ว"
"ไอนี่นิ อย่ามาทะลึงนะ"
"โถ่อา ยังกะอาไม่...... :oo1:กะพ่อเจ้"
"ใครวะเจ้"
"เอ่อ พี่เก่งไงครับ"
"ไอนี่อย่ามาเรียกว่าที่ลูกเลี้ยงของกูอย่างนี้นะ"
"โถ่อา ผมเรียกมาตั้งแต่เรียนมหาลัยแล้ว"
"เอออ....."
"เป็นไรอาบอล หน้าตาไม่ดี เหมือนกำลังจะถูกพรากของรัก"
"ไอเต้.................." พ่อเลี้ยงอรุณกำลังสิ่งไล่ตีลุกเขย
"พอๆๆๆ อ่า ไม่เอาแล้วเหนือยยยยยยยย"
"เออ กูก็เหนื่อยยยย"
"แล้วอาจะเอาไง"
"เรื่องไรวะ"
"เรื่องพี่เก่งกะคุณพ่อกร"
"ไม่รู้เว้ย เนี่ยคิดอยู่เนี่ยยย"
"โถ่ น่าสงสาร ความรักมีอุปสรรค ไม่เหมือนผมม อิอิ"
"เอออ นี่ถ้าแกไม่ได้คุณกร แกก็ตายเหมือนกันละวะ"
"ครับ เอออ อาผมเรียกอาว่าคุณพ่อนะ"
"ไม่ กูมีลูกแค่สามคน"
"โถ่อา ยังไงข้าวสารก็เป็น........๐"
"พอๆๆๆ มึงอยากเรียกกูว่าพ่อใช่มั้ย"
"ครับผม คุณพ่อ"
"มึงต้องช่วยกูเรื่องคุณกร ไม่อย่างนั้นอดทั้งเรียกกูว่าพ่ อ และ เป็นผัวลุกกู เข้าใจ๋"
"เห้ยยอา"
"อย่ามาอุทธรณ์"
"อา .คราบบ อย่าทำร้ายผมอย่างนั้น"
"ไม่ไม่ แค่นี้ กูไปละ" พ่อเลี้ยงอรุณได้ที ใช้ว่าที่ลูกเขยมาเป็นตัวช่วยให้ตนเองสมหวังง
สมน้ำหน้ามันอยากมาอวดว่าได้ไอ้บาสแล้ว เหอะ กูก็ไม่อยากจะโม้ว่ากูก็ได้กะคุณกรแล้ว แถมหลายครั้งด้วย :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
นายเตเต้ ได้ลูกเค้ามาแล้ว
ก็ต้องช่วยให้พ่อตา สมหวังด้วยนะ :กอด1:
-
เนื่องจากผม ..................ไม่ค่อยมีเวลาว่างมากนัก จึงขอจบเรื่องเลยนะครับ
อาจจะลงเป็นตอนพิเศษให้นะครับ
โดยสรุปแล้วว
ผมนายเก่งเองครับ ในที่สุดผมก็ต้องยอมรับเรื่องของพ่อและคุณพ่ออรุณ โดยให้คุณพ่อมาอยู่ที่เชียงใหม่กับสามีหรือภรรยาก็ไม่รู้อันนี้ผมไม่ได้กล้าถามนะครับ แต่ส่วนมากจะเป็นภรรยามากกว่ามั้ง
เห็นนายบาสบอกว่าพ่อมีความสุขดี ไปเที่ยวกันบ่อยๆ บอกว่าไปเปลี่ยนบรรยากาศกันครับ
บางครั้งก็ไปต่างประเทศกัน ครับเห็นซื้อของมาฝากผมกะน้องกัสอยู่เรื่อยๆ ส่วนนายนัทอย่าหวังครับ เพราะว่าพ่อไม่ชอบเอามากๆ อิอิ
แต่ไม่เป็นไรครับ ช่างมันเถอะ............................
ส่วนคู่ของนายเกมกะนายนิว ก็อยู่กันอย่างมีความสุข แต่ช่วงหลังผมสงสารเกมมากครับ ต้องรองรับอารมณ์ของนิวตลอด เพราะมีบางช่วงเกมวอกแวก๊ก(คือไม่ได้มีคนือ่นนะครับ คือว่าไม่ยอมไปรับน้องฟางที่ โรงเรียน นายนิวก็เลยขึ้น)
ส่วน้องฟางก็โอเคครับ ท่าทางจะเป็นแฟนกับน้องกัส (ไว้ค่อยกลับมาเล่า)
ยายมดกะพี่ต้น ก็ไปแต่งงานกันเรียบร้อยโรงเรียน ยายมดเรียบร้อยแล้ว งานแต่งงานพวกผมก็เหนื่อยกันเต็มที่ เพราะว่าชะนีสามตัวมันมาบุกครับ (จำได้มั้ย) ก็เลยให้นายเกมจัดการสะ................. ตอนนี้ก็ไปดื่มน้ำผึงพระจันทร์กันครับ
แต่ว่าไม่ค่อยได้ไปเมืองนอกเท่าไหร่ เพราะกลัวไข้หวัดใหญ่กันครับ
ตอนนี้ส่งข่าวมาว่า มีอาการแพ้ท้องอยู่ ...............................
นายอาทกะน้องกาญน์ คู้นี้ก็สุขอุราเปรมปรีดิ์กันครับ หลังจากได้ลูกแฝดชายหญิงมาเชยชมกันทั้งคู่
พอคลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว ทางโน้นนก็ยอกมาเป็นสิทธิ์ขาดให้นายกาญจน์กะอาทเลย เพราะว่าน้องสาวนายอา หย่ากับสามีคนเก่า.................... แล้วก็"ปแต่งงานใหม่ ตอนนี้ก็เลยตั้งท้องลูกีอกคนได้ (เนื่องจากสามีให่มีน้ำยาครับ เห็นน้องกาญจน์เล่ามาอย่างนี้)
นายบาสกะเตเต้คัง
เห้ออ คู่นี้กัดกันตลอด ตบจูบๆๆๆๆๆๆยิ่งกว่าจำเลยรักอีก เห้ออ ที่สำคัญสองคนนี้ติดใจบ้านที่ยั้งเมินครับ บอกว่าครังแรกของทั้งคู่
(ไม่รู้มันมีความทรงจำดีๆๆอะไรกัน) เลยขอซื้อบ้านจากผมไป ก็เลยตามเลยครับ อยากได้ก็เอาไป เพราะนายเก่งก็ไม้พยายามขึ้นดอยไปแล้วครับ เมารถ แล้ว ม่ะเอาๆๆแล้ว
บางวันนายบาสก็โทรมาคุยกันตั้งนานครับ มาเล่าให้ฟังถึงเรื่องซาสดสของผะอัวของมัน ครับ
บางทีก็โทรมาจีบๆกัน
ผะอัสมันเลยหึง
เลยตบท้ายด้วยการ :oo1: :oo1:ตอลด
คู่น้องกัสะยายฟาง(ลูกนายเกม) ไม่รู้ว่าคู่นี้ไปรักกันตอนไหนครับ สงสัยตอนที่ไปตบตีแย่งชิงนายนัทอยู่เลยปล่อยให้นิวกับเกมไปรับส่งลูกให้ ลูกก็เลยไปมีความรักกับน้องฟางงงงงงงงงงงง
นี่ขนาดอายุยังน้อยนะครับ เห็นบอกว่าที่ โรงเรียนก็มีคนเข้ามาจีบเหมือนกัน( ก็แน่ละลูกผมได้เชื้อจากดาวและเดือนของคณะมันกหล่ออยู่แล้วครับ)
บางทีเห็นนั่งซึมๆอยู่ถามว่าเป็นอะไร บอกว่า ทะเลาะกับน้องฟางเรื่องมือที่สาม
ดูสิครับ
ลูกผมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เป็นเอามาก
ส่วนตัวกระผมนายเก่งคนนี้ครับ
หลังจากที่ท่านพ่อของผม เข้าใจกันดีแล้ว โดยการย้ายสำมะโนครัวของตนเองไปอยู่กับคุณพ่อบอล(อันนี้ถูกบังคับให้เรียก บอกว่าถ้าเรียกจะยกมรดกให้)เห้อออออออออออออ
แต่กว่าจะเข้าใจได้นะครับ ขอบอกว่ายาวมาก เพราะพ่อคงรู้สึกผิดกับผมมากมั้งครับ
ตอนแรกๆก็ยอมกลับมาอยู่ด้วยกัน เพราะว่าเเลอกลูกมากกว่าสามี แต่พอสามีมาตื้อนานๆเลยเลือกสามี เอ้ยย หรือว่าภรรยาแทนก็ไม่ทราบ
หลังจากจัดการเรื่องคุณพ่อหมดแล้ว นายเก่งก้ต้องเคลียร์ปัญหาเดิมๆๆ ของนายนัทครับ
ตอนนี้สั่งการขั้นเด็ดขาดคือ ไล่ชะนีสามตัวน้ออกจากชีวิตไปให้หมด มิสงสรร มิกรุณา มิเป็นคนดี
จากนั้นก็ให้นายนิวจัดการตัดเรื่องอนาคตในวงการให้หมดไป เพราะคิดว่าทำงานตรงนี้ต้องทำตัวดีๆๆๆ
เลยถือโอกาสกำจัดไปสะ
ตอนนี้ก็ไม่รู้ครับว่าหายไปไหนกันหมดแล้ว แต่ได้ข่าวแว่วๆๆๆๆมาว่า
-----เป็นมะเอียน้อยของเสียยยยกันหมด แถมยังถูกเมียหลวงไล่ตบจนเป็นข่าวลงหนังสือพิมพ์
ส่วนชีวิตผมก็ดีครับ นายีทอยู่ในโอวาทตลอด ยกเว้นเรื่องบนเตียง ชอบบังคับขู่เข็น บอกว่าต้องทำการบ้าน เดี๋ยวไม่ไม่คุ้นๆ จะได้ช่วยให้ร่างกายปรับตัวครับ (ดูเกตุผลมันสิครับ)
แต่ก็มีบ้างครับมีคนมากุ๊กกิก แต่ก็หายไปหมดครับ เมื่อเจอแม่เลขาหน้าห้องของนายนัท ที่ผ่านการคัดกรอง+เทรน ป็นอย่างดีจากนายนิว ยายมด และก็ผม เราทั้งสามก็เลยสมนาคุณด้วยการแนะนำผู้ชายดีๆๆ (อดีตเด็กในสังกัดนายนิวครับให้เธอสะหน่อย)
ชีวิตผมก็มีความสุขดีครับ มีแฟนที่ดี มีลูกดี แม่แฟนก็ดี เพื่อนก็ดี .............ดีไปหมดเลยครับ
มัรคงเหมือนฝันมากลยนะครับ ที่เด็กจนๆอย่างผมจะก้าวมาได้ถึงทุกวันนี้
ตั้งแต่เด็ก............ตอนนี้ชีวิตผมเปลี่นยไปมาก ตั้งแต่ผมเจอกับนัท ทำให้ชีวิตของผมได้รับรู้รสชาติของชีวิตทุกรูปแบบ
ได้รู้จักการรัก เกลียด โกรธ เป็นห่วงเป็นใย คอยมาดูแล มีคนมาเป็นห่วงเป็นใย
---
เก่งมองไปดูที่สร้อยคอของตนเอง
แม่ครับ แม่ยังมองเห็นเก่งอยู่มั้ย ตอนนี้เก่งโตแล้วนะครับ
มีลูกแล้วด้วย น้องกัสครับแม่ น่ารักมั้ยครับ
ตอนนี้เก่งมีความสุขมากๆครับ
แม่มีความสุขมั้ยครับ
แม่เห็นเก่งมั้ยครับ
เก่งคิดถึงแม่จังครับ
เก่งอยากเจอจัง
แม่คับ ตอนนี้เก่งไม่ลำบากแล้วนะครับ
แม่ไม่ต้องเป็นห่วงเก่งแล้วนะครับ
เก่งจะดูแลครอบครัวของเก่งให้ดีๆๆ
ให้ความรักกับเขาเหมือนกับที่แม่รักเก่งนะครับ
เก่งรักแม่ครับ..........................................................
.................................
จบแล้วนะครับ
ขอบคุณสำหรับการติดตามเด้ออออออออออออออออออออ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่แต่งให้อ่านครับ
ยังงไงก็ :pig4: :pig4:มากๆถึงแม้ว่าจะแอบอ่านไม่ได้เม้นท์ให้เท่าไร
อิอิ
-
จบซะแล้ว :sad4:
ขอบคุณนะครับ ที่ขยันมาลงบ่อยๆ จนจบ
มีความสุขมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ และตามลุ้นตลอด
ในที่สุดก็ มีความสุขกันทุกคน :กอด1:
:pig4: นะครับ
-
:pig4: สำหรับนิยายดีๆ ---------- คุณขยันลงมากถึงมากที่สุด (ตามอ่านตาแฉะเลยง่า ชมนะคะ ชม)
เพิ่งตามมาถึงตอนจบก็อาทิตย์นี้เอง สนุกดีค่ะ เหมือนดูละครเลย เฮฮาปราตี้กันทั้งเรื่อง
ว่างๆ เอาตอนพิเศษมาแถมให้หน่อยนะคะ จะรอคร่า o13
-
จบแล้วเหรอ :sad4:
แต่มีตอนพิเศษให้อ่านแบบโดยรวมก็ :-[
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีนะค๊ะ :จุ๊บๆ:
-
จบแล้วเหรอเนี่ย
จะรออ่านตอนพิเศษ
-
จบซะแล้วยินดีด้วยนะคะ แต่อยากให้มีการเล่าเรื่องของมุมมองนัทบ้างจังเลย หลังๆมานี้ เก่งคุมเกมส์อยู่ฝ่ายเดียวเลย :L2:
-
จบแบบเฮฮาสุขสมใจทุกคนก็สบายใจดีจ๊ะ อิอิ
-
จบแล้ว
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้
จะรออ่านตอนพิเศษนะคะ
:L2:
-
ต่อครับ ตอนพิเศษครับ
อิอิ
“คุณพ่อครับ น้องกัสทำไงดีครับ”
“เรื่องอะไรละลูก”
“ก็...............”
โดยสรุปแล้วนะครับ คือว่า
น้องกัสแอบไปมีกิ๊กที่โรงเรียนครับ
แต่น้องฟางเผอิญไปเห็นครับ ก็เลยเป็นเรื่องเลยครับ
เล่นงอนไปสามวันไม่ยอมพูดกับน้องกัสเลย
สงสัยเชื้อพ่อมันแรงมากครับ
เจ้าชู้จริงๆ
“แล้วลูกจะให้พ่อช่วยยังไงละครับ”
“ก็คุณพ่อช่วยไปบอกน้องฟางให้คุยกับน้องกัสสิครับ”
“เออ ไม่ได้หรอกครับ เรื่องนี้พ่อคงบังคับน้องฟางไม่ได้นะครับ เพราะลูกทำตัวของลูกเอง”
“อ้าว พ่อเอ่งอ่ะครับ ช่วยหน่อยนะครับ”
“เอาไงดีละนัท”
“เอาอย่างนี้น้องกัสก็ไปบังคับขืนใจน้องฟางเลยลูก”
ปาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เสียงผมเอามือไปตีหลังไอนัทครับ ดูมันสิครับคิดได้ไง
เห้ออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“นัท ทำไมพูดงี้”
“โหเก่ง แค่พูดเล่นนิดเดียวเอง”
“นัทททททททท”
“ครับ”
“น้องกัสก็ไปขอโทษน้องฟางสิลูก”
“ไม่เอา”
“ทำไมละครับ”
“ก็น้องกัสไม่ผิด”
“เพราะอะไรน้องกัสคิดว่าไม่ผิดครับ”
“ก็......................”
“แสดงว่าผิด”
“ครับ”
“งั้นก็ต้องไปขอโทษน้องฟางนะลูก”
“ครับ”
....................................
บ้านน้องฟางงงงงงงงง
“สวัสดีคะ อาเก่ง”
“สวัสดีครับน้องฟาง”
“มาทำไม”
“ถามอาหรอลูก๐
“ป่าวคะ ถามน้องกัสว่ามาทำไม”
“เอ๋อออ”
“ออกไปจากบ้านน้องฟางนะ”
“น้องฟางพูดไม่เพราะเลยนะลูก” นิวปรามลูก
“ก็น้องฟางไม่ชอบไม่อยาให้น้องนิวมาบ้านน้องฟางนิคะ ไหนคุณพ่อบอกว่านี่คือบ้านน้องฟาง บางทีคุณพ่อก็ไล่ คุณพ่อเกมออกจากบ้านด้วย”
“เอ่ออออ....................” เอ๋อไปเลยนายนิว โดนลูกย้อน
“เอออ น้องฟางครับ คืออาเก่งพามาเองครับ งั้นเดี๋ยวอากลับนะครับ” ช่วยลูกหน่อย
“อาเก่งอยู่ได้ คนเดียวคะ”
“ว้า อย่างนั้นอาก็อยู่ไม่ได้ละสิ เพราะอามากะน้องกัส”
“เออออ” เอาไงน้องฟาง
“ก็ได้คะ เห็นแก่อาเก่ง”
“ขอบคุณครับน้องฟาง น้องฟางครับ มีคนอยากจะคุยด้วย”
“ใครคะ”
“น้องกัสไงลูก”
“เรื่องอะไรคะ”
“น้องฟาง พูดดีๆลูก”
“ดีๆๆๆ”
“น้องฟางงงงงงงง เดี๋ยวเหอะๆ อย่ามาย้อนพ่อนะ”
“อ่าว ก็เห็นคุณพ่อคุยกะพ่อเกม” ซวยเลย ไอนิวอิอิ ลูกดันเลียนแบบบ
“น้องฟาง” เอาแล้วครับ
“ก็ได้คะ” ยอมทำไมลูกเอามันเลย
“เดี๋ยวอาเก่งให้น้องฟางคุยกะน้องกัสนะครับ แล้วเดี๋ยวออกไปทานไอติมกัน” เอาไอติมไปล่วยลูกครับ
..................................
บรรยากาศมาคุ กัส vs ฟาง
“น้องฟาง”
“.........”
“น้องฟางน้องกัสจขอโทษ”
“กองไว้ตรงนั้นเถอะย่ะ” อันนี้ไปติดมาจากยัยมดชัวร์ เก่งคิดในใจตอนที่แอบดูเด็กคืนดีกัน
“เอ่ออ น้องฟาง น้องเมย์ไม่มีอะไรกะน้องกัสนะ เราเป็นแค่เพื่อนกัน”
“อย่ามาพูดเลยย่ะ”
“อ้าวว จริงๆ น้องเมย์เป็นเพื่อนน้องฟางเป็นแฟน”
“ไม่เชื่อ” เสียงเริ่มอ่อนลง
“จริงๆนะครับ สาบาน”
“ไม่ ไม่ไม่ๆๆๆ”
“น้องฟาง ขอโทษครับ”
“ไม่”
“จะให้ทำไง”
“ไม่รู้อย่ามายุ่ง ไปให้พ้นๆๆ” เด็กเดี๋ยวนี้แรงมาก สงสัยนิวคงแสดงตัวอย่างให้ลูกเห็นบ่อย
“นะครับ ดีกันนะ” น้องกัสเอานิ้วก้อยไปเกี่ยที่นิ้วก้อยของน้องฟาง แล้วแอบไปกอมแก้มมม
“อืมๆๆ” อ้าว ไหงยอมง่ายจัง นิวคิดในใจ
“งั้นเราไปกินไอติมกันนะ”
“อืมมม”
....................................
“นิว .....”
“ว่าจะได”
“น้องฟางนี่เหมือนแกเลยนะ”
“ยังไง”
“ก็ที่แสดงออกมาเนี่ย”
“เออ รู้แล้ว ก็ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยจำตอนทะเลาะกับเกมมั้ง เนี่ยเหมือนเปี้ยบเลย เวลาทะเลาะกัน มันมาหอมแก้มชั้นก็หายแล้ว”
“เออ ดี”
และแล้วน้องกัสกะน้องฟางก็คืนดีกัน แล้วก์ไปกินไอติมด้วยกันอย่างมีความสุข
-
น้องฟางยอมง่ายจัง อิอิ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษจ้า
-
ความรักใสๆ แบบเด็กๆน่ารักดีครับ
แอบนึกว่าน้องกัส จะเจริญรอยตามพ่อซะอีก (มีแฟนผู้ชาย) :-[
บางที่น้องกัส อาจจะยังไม่รู้ใจตัวเองก็ได้นะ หุ หุ (ยุให้เด็กเป็นเกย์ซะงั้น) :o8:
-
จบซะแล้ว
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ
ชอบมากเลย อิอิ
ยังมีตอนพิเศษอีกมั้ยอ่ะ
จะรอๆ
:กอด1: :กอด1:
-
อ๋าๆๆๆๆๆๆๆ
จารีบจบตอนเลยหรอ
ใจร้ายจังเลยอะ
ไม่อยากให้จบเลย
อ่านแล้วมีความสุขดีคับ
-
จบซะแล้ว
แต่จบแบบนี้ มีความสุขกันไป
ตอนพิเศษ น้องกัสสงสัยจะเลียนแบบความเจ้าชู้มาจากพ่อหรือป่าวนะ
บวก 1 แต้มนะจ๊ะ ขอบคุณอ๋อมมากๆที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านจ้า
-
กำ
-
สวัสดีครับ ผมเตเต้คุงครับ
ลูกเขยพ่อเลี้ยงอรุณอย่างเป็นทางการครับ
หลังจากที่ช่วยให้คุณผ่อเมีย และมะเอียคุณพ่อ
ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
ก็เป็นภารกิจของผมครับ
เริ่มจากเก็บข้าวของ ของผม มาอยู่ที่คอนโดของนายบาสสสสสสสสสส
เหอะๆๆๆๆ
แล้วก็เก็บข้าวของอีกส่วนนึงไปไว้บ้านของบาสครับ
เผือไว้
ปล้วก็เก็บข้าวของของบาสมาไว้ที่บ้านผมครับ
อันหลังนี้เก็บเหนือยมากครับเพราะว่าเจ้าตัวไม่ยอมครับ
ไม่ยอมมาอยู่บ้านผมด้วย
โค ตะ ระ ดื้อเลยครับ ไม่รู้เหมือนใคร
ผมเลยต้องใช้แผนการครั้งสุดท้าย
ใช้ปะป๋า กับ หม่าม้าของผมนี่ละครับไปบังคับขู่เข็ย สู่ขอมาอย่างเป็นทางการ
ก็เลยมาอยู่ด้วยกันใช้ชีวิตแบบสามีภรรยาครับ
................................
คอนโด
"พี่เต้"
"ครับผม"
"ทำไม ไม่เอากางเกงในไปซัก"
"อ้าว บาสซักพี่หน่อยสิครับ พี่เหนือย"
"ไม่เอา สกปรก"
"อ่าว พอที :oo1: :oo1: เห็นทำเป็นไอติม"
"เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอพี่เต้ลามกว่ะ"
"อ้าววว ฟามจิงง" ก็จริงนิครับ
"ไม่ต้องมาพูดมาก ไปเดี๋ยวนี้"
"ไม่อาว เด๊ยวไปซื้อใหม่มาใช้"
"ไม่เอา เปลือง จะมาไม่มา ไม่งั้นอดนะ"
"เออๆๆๆ ก็ได้ ไรวะ คนเรา" เห็นมั้ยครับว่า นายบาสบังคับจิตใจ ขู่เข็นของผมขนาดไหน เกิดมายังไม่เคยซัก กกน ตอนนี้ต้องมาทำ ดูสิ ครับ
ผมก็เลยต้องซัก กกน ทั้งของตัวเอง และของนายบาสไปด้วยเนื่องจากไปเถียงครับ นี่คือบทลงโทษ
"พี่เต้ ทำกับข้าว พี่เต้กวาดห้อง พี่เต้เอาผ้าไปส่งซัก พี่เต้ บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ตกลงนี่ผมเป็นแฟนหรือว่าเป็นคนใช้กันนี่
"คราบบบบบผม"
........................
"สวัสดี คะคุณเต้"
"เอออ ครับ กิ่ง" อดีตกิ๊กผมครับ
"เต้อยู่ที่นี่หรอคะ"..
"ครับ มาอยู่ที่นี่แล้ว"
"จริงสิคะ อยู่ห้องไหนเอ่ย เดี๋ยวกิ่งไปเที่ยวบ้างได้มั้ยคะ"
"เอ่อ คือ ...อย่าดีกว่าครับ"
"ทำไมคะ เต้ไม่สะดวกหรอคะ แหม เราก็เคยเป็นคนกันเองนิคะ"
"เอ่อออออ...................."
.....
"พี่เต้................"
ซวยแล้วครับ นายบาสมาแว้ววว
คืนนี้มาต่อให้จบครับ
ช่วงนี้ว่าง
-
:z13:จิ้มน้องอ๋อม
ดูว่านายบาสจะจัดการนายเต้อย่างไร ตัดให้เป็ดกินหรือป่าว อิอิ
-
เตเต้ อย่าหวั่นไหว นะครับ :serius2:
สงสารนายบาส
สงสารสวัสดิภาพของเตเต้น้อยด้วยนะ o18
-
ชอบคุ่นี้ น่ารักดี :o8:
-
"พี่เต้ๆ"
"บาส............ลงมาได้ไงครับ"
"ถ้าไม่ลงแล้วจะรู้หรอ"
"รู้เรื่องอะไรครับ"
"ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร" งานเข้าแล้วนายเต้
"เอ่ออ....."
"สวัสดีค่ะ ชื่อกิ่งคะ เป็นแฟนเต้"
"เธอบอกว่าอะไรนะ"
"เอาใหม่นะคะ ดิชั้นชื่อกิ่งเป็นแฟนเต้คะ ฟังชัดมั้ยคะ"
"ชัดมากเลยครับ คุณกิ่ง อ้ออ สวัสดีครับ ผมชื่อ บาส เป็นเมียพี่เต้ ชัดมั้ยคะ"
"ต้ายๆๆๆๆๆๆ เต้คะ เด็กคนนี้ช่างพูดนะคะ แหม แต้จะมาเอาผู้ชายได้ไง ไหนบอกกิ่งว่ามันสกปรก๐
"พี่เต้บอกอย่างนั้นหรอครับ พี่เต้"
"เอ่อ .........."
"มัวอ้ำอึ่งอะไร บอกมา"
"เอ่ออ ป่าวครับ"
"คุณกิ่งคงได้ยินชัดแล้วใช่มั้ยครับว่า พี่เต้ไม่เคยพูด เพราะฉะนั้น ก็คงรู้ตัวนะครับว่าต้องทำยังไง"
"เต้คะ นี่มันเรื่องอะไรกัน ไหนคุณบอกว่าคุณรักิ่งคนเดียว" โคตะระ ตอแหล
"กิ่ง เอ่อ ขอโทษนะครับ กิ่งพูดอะไรของกิ่งครับ ผมไม่เห็นจะรู้เรื่อง" นายเต้ เอาตัวรอด
"เต้ คุณได้กิ่งแล้ว ทำไมคุณทำอย่างนี้คะ" ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ
"กิ่ง ผมเคยมีอะไรกับคุณครับ ที่จำได้คุณคบกับผมแค่ 2 อาทิตย์ แม้แต่ขาอ่อนคุณผมยังไม่เคยเห็นเลยนะครับ อย่าพูดอย่างนี้ให้ผมกับแฟนแตกแยกกันเลยครับ"
"เต้คะ ทำไมเต้เปลี่ยนไปอย่างนี้คะ กิ่งไม่ดีตรงไหน"
"ขอโทษนะครับ ขอตัวก่อนนะ" นายบาสขี้เกียจฟังเลยขอตัวขึ้นห้อง
"เดี่ยวก่อนสิที่รัก รอพี่ด้วย"
"ไม่ต้อง ไปซื้อข้าวก่อน แล้วค่อยขึ้นห้อง อย่าลืมไปเอาผ้าที่ร้านซักรีดด้วย
ห้ามเหลวไหลนะ ไม่งั้นนอนนอกห้องแน่ เข้าใจ๋นะครับ คงไม่ต้องให้พูดซ้ำ " นายบาสขู่
"ครับ ที่รัก"
............
"เต้คะ เต้อยู่ห้องไหนคะ"
"อย่ารู้เลยครับกิ่ง"
"ทำไมคะ"
"คือตรงๆนะครับ ผมไม่อยากติดต่อคุณอีก คุณหลอกผมไปเท่าไหร่ ทั้งเสื้อผ้าเครื่องประดับ ยังไม่พอหรอครับ"
"กิ่งไม่ได้ขอเต้นะคะ เต้ซื้อให้เอง"
"งั้นก็ถือว่าผมโง่ก็แล้วกัน กลับไปหาผู้ชายของคุณสะ"
"เต้"
"ผมรู้เรื่องแฟนคุณนะครับ อย่าทำอย่างนี้เลย ผมไม่อยากถูกคุณสวมเขาอีก และที่สำคัญผมรักบาสมากครับ"
นายบาสที่แอบฟังอยู่ข้างๆรู้สึก สะใจมาก ปนกับสงสารแม่นางกิ่งเล็กน้อย
แต่นายเต้ ต้องโดนแน่ๆ วันนี้
................
"บาสครับ พี่ซื้อของกินที่บาสชอบมาเต็มเลย"
"............." เงียบครับ พี่เก่งสอนไว้
"บาสครับ เสื้อผ้าพี่เอาไว้ในตู้เรียบร้อยแล้วนะครับ
"............." เงียบครับ พี่เก่งสอนไว้
"บาสครับ กินข้าวเลยมั้ย"
"............." เงียบครับ พี่เก่งสอนไว้
"บาส อย่ามาทำอย่างนี้นะครับ รู้ใช่มั้ยว่ามันไม่ได้ผล แล้วรู้ใช่มั้ยว่ต้องเจอกับอะไร"
"เออ กิน" นี่หละครับ ไม่ใช่ผมกลัวมันนะครับ แต่ว่าทุกที่ทะเลาะกัน ผมจะโดน ทำโทตลอด ด้วยวิธีที่มันชอบ และทำให้ผมเจ็บ รู้นะครับว่าวิธีไหน (ผมกะมันทะเลาะกันแทบทุกวันเลยครับ"
"พูดดีดี สิครับ อ่อ อย่าพูดคำว่าดีดี ด้วยนะ"
"อืม"
"บาส"
"กินครับ" ยุ่งกะตรูจริงๆ งอนอยู่นะเนี่ยๆๆ รู้มั้ย
"มานี่สิครับ" ไอบ้า เขินนะ มันเข้ามากอดผม แล้วลากให้ผมไปนั่งอยู่บนตักมัน
"บาสครับ"
"หึ"
"อดีตมันแก้ไขไม่ได้นะครับ แต่พี่สัญญาว่าปัจจุบันพี่จะทำให้ดีที่สุด
บาสครับ อดีตพีมันไม่ค่อยดี อาจจะมีเรื่องมากวนใจบาสบ้าง แต่พี่อยากให้บาสมั่นคงนะครับ
ไม่ว่าจะเป็นปัจจุบันหรืออนาคตก็ตามพี่สัญญาว่าพี่จะรักบาสคนเดียวตลอดไป"
เต้จุมพิศไปที่เปลือกตาของบาส
"พี่เต้ครับ สัญญาแล้วนะ ผิดคำพูดขอให้เป็นหมัน เสื่อมสมรรถภาพทางเพศด้วย"
"เห้ยย เอางั้นเลยหรอ"
"ใช่ หรือว่าคิดจะผิดสัญญา บาสไม่ตัดให้เป็ดกินหรอกนะ แต่บาสจะตัดของพี่แล้วเอามาทำกับข้าวให้พี่กิน"
"ครับ ที่รัก พี่สัญญาครับ ไปกินข้าวกันนะครับ
"อืมม"
มืออาหารมื้อนี้ ถึงแม้ว่าจะมีแค่สองคน แต่คนที้งคู่ก็รับประทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย
ต่างป้อนข้าว ตักโน่นตักนี่ให้กัน ไม่ใข่เป็นเพราะว่าอาหารอร่อย แต่เป็นเพราะความรักของคนทั้งคู่ที่เกิดจากความไว้เนื้อเชื่อใจกัน ทำให้ทั้งสองใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข
แต่คืนนี้ นายบาสก็ต้องเสร็จนายเต้ :oo1: :impress2:
แต่นายบาสก็ยังมีความหวังว่าจะได้กดนายเต้บ้าง แต่ความหวังนั้นดูเหมือนจริบหรี่ เพราะไม่ว่าจะกี่ครั้ง นายเต้ ก็ปราบนายบาสจอมพยศได้อย่างราบคาบ โรงเรียนเตเต้คุง
อิอิ
วันนี้มาอยู่เวร
-
นายบาสโหดกว่าที่คิดแฮะ o18
เตเต้ ถ้ารักตัว กลัวตาย ก็ต้องรัก บาสคนเดียวนะครับ :กอด1:
-
นายบาสมีอาจารย์ดี
คือพี่เก่ง อิอิ
-
+1 ให้น้องอ๋อมนักแต่ง/โพสต์คนขยัน เรื่องนี้จบแบบสนุก แฮปปี้สมใจคนอ่านดีจัง
แถมมีตอนพิเศษน่ารัก ๆ มาเป็นโบนัสให้คนอ่านอีก ไม่รักน้องอ๋อมได้ไงละเนี่ย
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุก ๆ ที่แต่งและโพสต์ให้คนอ่านได้สนุกสนานกันนะคะ
แล้วมีโครงการจะแต่งเรื่องใหม่รึยัง จะมาลงเมื่อไหร่ ช่วยบอกกล่าว fc ด้วยนะ
:pig4: :กอด1: :pig4:
-
โอ้......พี่เก่งสอนมาดี :-[
:pig4:ค้าบ
-
อ่าครับ
มาแว้วครับ
คือช่วงนี้มีเวลาก็เลยรีบมาลง แล้วมาอยู่เวรเน็ทมันดีอ่าครับ
จะพยายามมาลงตอนพิเศษ ให้ครบนะครับ
ที่ต้องให้เรื่องจบ เพราะว่า
บางทีอาจจะไม่มีเวลา
เพราะฉะนั้นตอนพิเศษก็จะเป็นรายละเอียดของบทสรุปตอนจบ
หรือบางครั้งก็จะมีนอกเหนือไปจากนั้นนะครับ
มาต่อ
คู่น้องกาญจน์กะพี่อาทดีกว่าครับ
บ้านอาท
"กาญจน์คราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ"
"คราบพี่อาท"
"ลูกคลอดแล้วนะ"
"จริงหรอครับ"
"จริงๆๆๆๆ"
"รู้แล้ว เมื่อกี้คุณแม่โทรมาบอกแล้วครับ"
"อ่าวววววว ไปดูหน้าลูกกันมั้ย"
"ม่ายอ่าครับ ไม่อยากไป อยากให้ลูกอยู่กับแม่ของเขาก่ออ่าครับ เดี๋ยวน้องสาวพี่ไปแต่งงานใหม่แล้ว ลูกก็ต้องมาอยู่กับเรา อยากให้ลูกใช้เวลาอยู่กับแม่ให้นานที่สุดครับ"
"ครับ พี่เข้าใจ แต่ยังไงเราก็ต้องดูแลเขาให้ดูที่สุดอยู่แล้วครับ อย่างน้อยเขาเป็นลูกของคนที่พี่รักมากที่สุด แล้วยังมีสายเลือดของพี่ด้วย"
"คราบบบ พี่อาท เอ้ แล้วจะให้ลูกเรียกพี่อาทว่าไง ลุงอาทดีมั้ย"
"ไม่เอาครับ เรียกคุณป๋า ดีกว่า"
"ไม่เอา เรียกว่าพ่ออาท"
"ไมอ่าครับ"
"ก็มันเหมือนเสี่ยยังไงไม่รู้"
"อ่านะ"
การสนทนาของทั้งคู่ในวันนั้น คงจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ถึงลูกแฝดที่เกิดขึ้นมา
ไม่ว่าจะเป็ยชื่อ คำเรียก เสื้อผ้า พี่เลี้ยง .................................................
สำหรับกาญจน์แล้ว เขาได้ทำหน้าที่ของตระกูล ในการผลิตทายาทออกมา เพื่อสืบสายตระกูลของเขาแล้ว ต่อจากนี้ไปเขาจะเลี้ยงเด็กทั้งสองให้ดี เหมือนกับที่คุณย่า คุณพ่อ พี่เก่งเอาใจใส่เขา เหมือนกับที่พี่เก่งดูแลน้องกัส
เขาจะดูแลเด็กคนนี้ให้เป็นอย่างดี จะมอบความรัก จะเอาใจใส่ จะไม่ทอดทิ้ง จะสร้างบรรยากาศของครอบครัวให้มีความสุขที่สุด
สำหรับพี่อาทแล้ว พี่อาทเป็นผู้ชายที่เสียสละมาก พี่อาททำได้ทุกอย่างเพื่อเขา ไม่ว่ากาญจน์ต้องการอะไร ถ้าหาได้พี่อาทก็จะหามาให้เขา
กาญจน์รักพี่อาทมาก
เขาไม่รู้ว่าเขาจะมีความสุขอย่างนี้ต่อไปอีกนานแค่ไหน ตั้งแต่เด็กเขาไม่เคยได้รับความลำบากเลย แต่ เขาขาดสิ่งที่เรียกว่าความรักความอบอุ่นจากคนในครอบครัว
ถึงแม้ว่า พ่อและคุณย่าจะมอบความรักในวัยเด็กให้เขาสักเพียงใด แต่เขารู้ว่า มันไม่ใช่สำหรับเขา เหมือนกับขาดอะไรไปสักอย่าง พี่อาทเป็นคนที่เติมเต็มสิ่งนั้นให้กับเขา
"กาญจน์ครับ วันนี้กาญจน์อยากทานอะไรครับ"
"ไม่รู้สิครับ พี่อาทอยากทานอะไรเป็นพิเศษมั้ยครับ"
"งั้นเราไปหาอะไรกินแถเยาวราชดีมั้ย จะได้หาของไปบำรุงแม่เด็กแฝดด้วย"
"ก็ได้ครับ เอ้ วันนี้พี่อาทให้กาญจน์ดูแลนะครับ"
"ทำไมวันนี้คนดีของพี่แปลกๆไปนะ"
"พี่อาทอะ คนอุตส่าห์ซึ้งนะ"
"ครับ งั้นไปมั้ยครับ"
"อืมม"
หลังจากที่ทั้งสองเดินหาอะไรทานที่เยาวราช และก็ฝากของให้กับแม่ของเด็กแฝดแล้ว
อาทพากาญจน์มาเดินเที่ยวที่สะพานพระรามแปด
....................
บนสะพาน
"พี่อาทครับ"
"ว่าไงครับ คนดีของพี่"
"ขอบคุณนะครับ"
"ขอบคุณเหมือนกันครับ"
"ขอคุณสำหรับทุกสิ่งที่พี่อาทมอบให้กาญจน์"
"ขอบคุณทุกสิ่งที่กาญจน์มอบให้พี่เหมือนกันครับ"
"พี่อาทครับ"
"ครับ"
"กาญจน์รักพี่อาทมากๆๆเลย" แล้วผมก็เข้าไปกอดพี่อาท
"พี่ก็รักกาญจน์มากที่สุดครับ แต่ไปนี้พี่จะดูแลกาญจน์ ดูแลลูกของเราให้ดีที่สุดเลยนะครับ"
"ครับ พี่อาทครับ พี่อาทรู้มั้ย ตั้งแต่เด็กมา กาญจน์ไม่เคยได้รับความรัก ความอบอุ่นเหมือนอยู่กับพี่อาทเลย พี่อาทมาเติมเต็มชีวิตให้กาญจน์นะครับ"
"กาญจน์อย่าพูดอย่างนี่สิครับ พี่ว่าเป็นเราสองคนครับ ที่มาเติมเต็มความอบอุ่นให้กันและกันทั้งสองคนมากกว่าครับ"
"อืมๆๆๆ"
"พี่อาท อย่าทิ้งกาญจน์น้า"
"ใครจะหล้าทิ้งคนน่ารักได้ละ"
"ครับ จำคำพูดไว้นะ"
"อืมๆๆๆ"
ความรักของทั้งสองคน เป็นความรักที่ไม่หวือหวามากนัก
เพราะคนทั้งคู่เป็นคนใจเย็น เป็นคนที่ให้ความสำคัญ ใส่ใจความรู้สึกกับคนรอบข้าง
"โกรธยากแต่หายง่าย"
สิ่งนี้นี่เอง
ที่มาคอยเต็มรักให้เขาทั้งคู่ ให้รักกัน.............ตลอดไป
-
ซึ้งมากครับ กับความความรักของอาทกับกาญจน์ :m15:
-
:o8: :o8: :o8: น่ารักทุกคู่เลยอะ :impress2: :impress2: :impress2:
-
:bye2:
-
มาเป็นคู่ๆเลย
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษมากค้าบ
บวก 1 แ้ต้มไปเลย
-
เข้ามาทักทาย
อิอิ
-
เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่จบแบบแฮปปี้ o13
-
ว่างเมื่อไหร่ มาต่อตอนพิเศษอีกนะครับ :L2:
-
พึ่งตามมาทันครับ
สนุกมากๆครับ
รอให้มาต่ออีกนะครับ
เรื่องของเก่งกะนัทครบทุกรสจิงๆ
พอถึงตอนเศร้าก็ทำเอาน้ำตาล่วงแบบกลั้นไม่อยู่เลย
-
เพิ่งตามมาทันตะกี้นี้ มาถึงก็จบซะงั้น
เสียดายตอนจบอ่ะคับ มันเร็วเกิ๊นนนน แต่ก็เข้าใจคนแต่งค๊าบบ
อ่านแล้วนึกภาพตามออกหมดเลย แบบว่าก็เรียนอยู่แถว ๆ นั้นอ่านะ ทั้งหอหลัง ม. ทั้งฟิวส์
ถ้ามีเวลาก็มาเพิ่มตอนพิเศษเรื่อย ๆ นะค๊าบบบ :bye2:
+1 ให้คนแต่งอีกรอบ
-
มะได้เข้ามาอ่านตั้งนานอ่ะ
ของเข้ามาอีกทีจบไปวะแร้ววว
กะลังหนุกเลยอ่ะ
ขอบใจอ๋อมมากเลยเน่อ แต่งสนุกดี
ชอบบบบบบ
-
:L1: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆๆ
แต่อยากอ่านอีกอ่ะ :call:
-
อ่านจบเเล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ครบทุกรสชาติเลยจริงๆ
อย่าลืมมาลงตอนพิเศษอีกนะ
ชอบมากๆๆๆๆๆ o13
-
เรื่องนี้น่ารักมากมาย ตอนแรกก็บีบหัวใจ
ช่วงหลังมาก็หวานแหววขึ้นหน่อย อิอิ
ชอบค่ะ ^^ ไรเตอร์ก็ขยั๊นขยัน ~
ชอบทุกคู่เลย.. คนละแนวๆ
รอตอนพิเศษอีกนะคะ ไรเตอร์สู้ๆ V(^^)V
-
โอ้ยๆๆๆๆๆ
อ่านจบซะที
จบดีมากๆค่า
-
ชอบเรื่องนี้มากคับ
อิอิ
ขอบคุณคนแต่งมากมายคับ ที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านนนน
ปล. ร๊ากคนแต่งที่สู๊ดดดดดดดดดดดดด
-
:-[ ชอบมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แบบว่าแงะออกจาคอมไม่ขึ้นเลยทีเดียว (ได้ข่าวว่าจะสอบ แฮ่ๆ)
น่ารักดีค่ะ ได้หลายรสชาติดี
รอๆๆๆๆตอนพิเศษ น้า อิอิ
:กอด1:
-
อ่านสนุก มัน ดี มีครบทุกรส เลยดีจัง ขอบคุณระ :pig4: :pig4: :L1: :L1: :3123: :3123: :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ว่าแล้วก็มาเม้นซะหน่อย
เพิ่งอ่านจบอ่ะ
ว่าแต่นิสัยนายเก่งนี่
มันกูนี่หว่า
บังคับขู่เข็ญ โหดร้ายป่าเถื่อน เฉียบขาด และชอบข่ม - -"
:z10: :z10:
:z13:
o13 o13
:bye2:
-
มาแปะไว้ก่อน เด๋วมาอ่านนะคะ :z13:
-
พี่กะลังพูดถึงTU11หรือ12อะคะ แล้วที่สำคัญๆบร.5 ปรับปรุงใหม่แล้วนะ เนื่องจากเก่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แถมยังไม่มีไวไฟอีกต่างหากๆไม่เหมือนตึกคณะๆ
ปล.สุดท้ายเราอยู่คณะเดียวกันแหละ ฝากตัวด้วยนะ
-
"เก่งคราบบบ
"ว่าไงนายนัท"
"วันนี้นัทไปธุระนะครับ"
"ธุระอะไร"
"พบพบเพื่อน"
"เพื่อนคนไหน"
"ก็...."
"งั้นไปเหอะ"
สงสัยครับ ว่านัทไปไหน ปกติอ้อนจะตายอยู่แล้ว แล้วทำไมวันนี้มันแปลกๆๆๆๆ
อย่างนี้ต้องสืบครับ
"น้องกัสครับ"
"คราบบพ่อเก่ง"
"วันนี้่เราลองไปเป็นนักสืบกันมั้ย"
"ไม่เอา น้องกัสไม่ใช่เด็กแล้ว"
"อ่าววว ว่าจาาพาไปสะหน่อยไปคนเดียวก็ได้" เก่งลองหยั่งเชิงลูก
"งั้นไปก็ได้ครับ แล้วอย่าลืมพาไปกินไแติมด้วยนะครับ"
ไหนบอกว่าไมเด็ก ไง ลูกเอ้ยย เก่งบ่นในใจ
ห้างสรรพสินค้า..........................
"พ่อเก่งครับ มาที่นี่ทามไม"
"มาจัึบผิดคน"
"ใครครับ"
"ก็พ่อนัทของลูกไง
"พ่อนัท ไปทามอารายอ่าครับ"
"ไม่รู้"
"นั่นไง พ่อนัทท " น้องกัสจะเรียกกกก
"เดี่ยวก่อนลูก อย่าเพิ่ง" เก่งห้ามลูก"
"ทามมายครับ"
"น้องกัสไม่เห็นหรอว่า พ่อนัทมากะคนอื่น"
"ไหนอ่าครับ"
"ผู้หญิงคนนั้นไง"
"อ่ออ คือ..ว่า" น้องกัสพยายามบอกเก่ง
ภาพที่เก่งเห็นตอนนี้คื นายนัทสุดที่รักของนายเก่ง
กำลังเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าอยู่กับผู้หญิงสาวสวย
โดยที่นายนัทดูแลเป็นอย่างดี
เก่งจึงรู้สึกน้อยใจขึ้นมา และก็ผิดหวังที่คนที่ตัวเองรักนอกใจ
-
:angry2:
เอาอีกแล้วนะมืงงง !!! :z3:
มาต่อเลย
-
มันต้องเอาให้เป็ดกิน!!!!!!!!!!!!!
-
:a5:
ไม่เคยเข็ด
-
เอาอีกแล้ว
นายนัท
-
้เมื่อเก่งได้เห็นภาพที่ทำให้จิตใจของเิขาแสนปวดร้าว
เขาไม่อยากเห็นมันอีกต่อไป
คนหลอกลวง
"น้องกัส อกลับเถอะลูก"
"ไอติมละครับพ่อเก่ง"
"เอ่ออ"
"กลับก็ได้ครับ" เด็กน้อย เมื่อเห็นพ่อของตนเองท่าทางไม่ค่อยดี จึงกลับบ้าน
"ค่อยกินวันหลังนะครับ วันนี้กลับบ้านก่อน"
"ครับ "
...........................................................................
"เก่งครับบ วันนี้มีอะัไรกินบ้าง" เมื่อนัทกลับมาถึงบ้านจึงเข้าไปหาที่รัก
"ไม่มี ไม่ไดทำ แวะกินจาข้างนอกแล้ว"
"อ่าวว แล้วนัทละครับ"
"จะไปรู้หรอ คนละปากกัน"
"เก่ง ไมพูดอย่างนั้นละครับ"
"พูดความจริง"
"เก่ง... มากไปแล้วนะ"
"รับไม่ได้ ก็อย่ามาเข้าใกล้"
"เ่ก่งง .. วันนี้เป็นอะไรไปครับที่รัก"
".................." เก่งไม่อยากพูด เพราะพูดไปก็เท่านั้น พลางจะทำให้่โกรธกันมากกว่า
แต่เขาก็ยังทำใจไม่ได้ รู้ว่าต้องมีบ้างที่ต้องแอบนอก เพราะขึ้นชื่อว่าผู้ชายแล้ว
มันก็คงเป็นอย่างนี้ทั้งโลก แต่เขารับไม่ได้จริงๆๆๆ
"นัท เก่งจะไปเยี่ยมพ่อที่เชียงใหม่นะ"
"ไปทำไม"
"ไปเยี่ยมพ่อ"
"นัทไปด้วย"
"ไม่ต้อง"
"จะไปหาไอนั่นใช่มั้ยย"
"นิ นัท ทำไมพูดอย่างนี้"
"ช่ายนะสิ ที่ทำตัวเปลี่ยนไปเพราะอย่างนี้นี่เอง
"ใครกันแน่ที่เปลี่ยนไป"
"เก่ง หมายความว่าไง"
"นัทคงรู้อยู่แก่ใจนะั"
"เก่ง มีอะไรบอกนัทมาเหอะ"
"นัทยะังไม่รู้ตัวใช่มั้ย ว่าตัวเองทำอะไรผิดไป"
"นัท..."
"พูดไม่้ออกใช่มั้ย คิดออกเมื่อไหร่มาบอกแล้วกัน วันนี้เก่งจะไปค้างกับกาญจน์ ดูแลลูกของตัวเองด้วย เพราะวันนี้เก่งดูมาทั้งวันแล้ว"
..................................................
"พ่อครับ พ่อเก่งไปไหนครับ"
"พ่อนอนบ้านอากาญจน์ละลูก"
"อ่าวว ทำไมอ่า"
"ไม่รู้เหมือนกันลูก"
"หรือว่า....."
"ว่าาอะไรครับน้องกัส"
"ก็...."
"บอกพ่อมาสิครับ เด็กดี"
"หึหึ คุณพ่อต้องสัญญาก่อนนะครับว่า จะพาน้องกัสไปเที่ยวหัวหินแล้วก็ซื้อหุ่นยนต์ตัวใหม่ให้น้องกัส"
"ได้ครับ"
"ก็วันนี้น้องกัสกะพ่อเก่ง..............................................."
-
โอ๊ย มันค้างอ่ะ มาต่อไว ๆ ๆ นะ :serius2: :serius2: :serius2:
-
มาต่อเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
น้องกัสรู้อะไรดีๆด้วยแฮะ
แบบนี้เก่งเข้าใจผิดไปเองใช่มั้ย
แล้วทำไมนัทไม่บอกตรงๆ ทำไมต้องบอกว่าไปธุระด้วยล่ะ
บวก 1 แต้มสำหรับตอนพิเศษจ้า
รออ่านต่อ ค้างๆๆๆ
-
+1 ให้น้องอ๋อมคนสวย ถึงจะเป็นตอนพิเศษแต่ก็ทำเอาคนอ่านค้างได้เนอะ
ถึงจะเป็นตอนพิเศษแต่ก็สนุกน่าติดตามได้อีกเหมือนเดิม ชอบจ้า .....
จะรอตอนต่อไปนะ :pig4:
-
ค้างงงงงงงงงงงง
อย่างแรง
-
:angry2:
2 รอบแล้วนะ o22
-
มาต่อเถอะนะจ๊ะอ๋อมจ๋า
เค้ารออ่านอยู่หนา
:m1: :m1: :m1:
จากคนแอบอ่าน
-
อ่ะนั้น
มาต่อให้อยากแล้วก็จากไปซะงั้น :เฮ้อ:
-
นัทรีบตามไปง้อเก่งนะ :z13:
-
มันค้างไม่เนี่ย
มาต่อให้ไวเลยนะ :m16:
-
o13 o13สนุกมากๆเลยค่ะ
เเต่มาต่ออีกน่ะ :-[
-
สนุกดีค่ะ :pig4:
-
ขอบคุณมากนะค่ะ
สนุกมากเลย เนื้อเรื่องกระชับดี
ไม่ต้องปวดตาอ่าน ฮาด้วย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องดีๆ ยังไงว่างก็มาต่อบ้างนะครับ
-
น่ารักมา ชอบทุกคู่เลย แต่ได้ดีมากกก
:pig4: :pig4:
-
ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว
นาย นัท ก็ไม่เข็ดสักที
ไหนบอกว่ามีอ่ะไรจะไม่ปิดบังไง
ทำไมไม่บอกเก่งไปตรง ๆ ว่าจะไปไหน ไปกับใคร
รอตอนต่อไปน่ะคับ ( ปล. อ่านมาจนจบแล้วเพิ่งได้เม้น อย่าว่ากันน่ะคับ )
-
555+++
ตามมาอ่ายทันกะเค้าซะที
มาต่อเร็วๆนะคุณคนแต่ง^^
ท่าทางต้องมีเคลีย...เนาะ
-
รอครับๆ ๆ
อ่านรวดเดียวจบเลย
อิอิ
-
แล้วคน แต่ง หาย ไปไหน
ค้าง เวอร์
แต่ก็ พอ จะ เอา ออก เพราะ เป็นมาหลาย รอบแ ละ แบบนี้ แฮะๆ
-
ตามทันแล้ว ค้างอย่างรุนแรง :seng2ped:
ยังไงก็จะรอนะครับ . . .
-
ต่อด่วนๆๆๆๆๆๆๆ :call:
:m16: ค้างมากมาย
สนุกมากเลย ชอบที่เก่งขี้หึงอ่ะ เหอๆ
จารอนะ
-
สนุกมากจะรอน้า
-
รอน้า
-
:m21: :m21: :m18: :m18:
-
:z3:มาต่อนะ..............มันค้างคาใจอะ :serius2:
-
เหมือนว่าตอนพิเศษจะยังไม่จบดี
มาต่อด้วยนะครับ ^^
-
งงอะคับ เรื่องของคู่รักคุณพ่อ
คือตอนแรกไหนบอกว่าคุณกรรักกับแม่ของเก่ง จนมีลูก แต่ถูกคุณย่าขัดขวางจนต้องแต่งงานมีน้องกาญไงคับ แล้วไหงมารักกันกับเจ้าพ่อได้ คือถ้าดูจากความสมจริงตามเนื้อเรื่องแล้ว คุณกรไม่มีแนวโน้มว่าจะเป็นเกย์ แถมเป็นฝ่ายรับด้วยเลย ให้เป็นฝ่ายรุกยังจะดูน่าเชื่อถือกว่านะคับ เฮ้อ
อันนี้ผมคิดเองนะคับ อย่าว่าผมนะ
-
ย๊ากกกก...ขุดกระทู้ขึ้นมา ให้มาต่อให้จบ!! เหมือนเรื่องนี้จะยังไม่จบจริงๆนะ เพียงแค่ตัดไฟแต่ต้นลมเฉยๆ
มันยังมีอะไรอีกเยอะแยะ ที่กระชากผู้อ่าน ใช่มั้ยครับไรเตอร์
ปล.คนเขียนโรคจิตดี ชอบๆๆๆๆๆ +1
-
ยังไม่จบเลยน้าาาาาา :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
o13 สนุกมากๆเลยคร๊าฟฟฟ เรื่องพาอึ๊งได้หลายรอบเลย :pig4:
-
คือค้างข้ามปีเลยหรอครับ ชอบเรื่องนี้ แม้จะอ่านแบบงงๆบ้าง
ดูหลังๆเก่งโดนตามใจจนนิสัยเสีย ขี้รขแวงด้วย เงาเก่งคนเก่าคืนมานะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
อ่่านแล้วมีความสุขมากมาย >///<
-
หายไป2ปีแล้วนะมาต่อด่วน
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 :L1:
-
เยี่ยมมาก o13 เป็นเรื่องที่มีครบทุกรสชาติ
-
ค้างที่สู้ดดดดดดดดด
-
ทิ้งไว้แค่นี้...... :a5: :a5:
:pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
อ้าวไม่จบเหรอ
-
หายยบยยย
:call: :call:กลับมาต่อเถอะ :call: :call:
-
โหดมาก ปล่อยระเบิดไว้แล้วทิ้งผู้อ่านไป :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
ทำให้คนแ่ก่อยาก (อ่าน) แล้วจากหายไป
:m16: :m16: :m16:
-
สนุกดีนะครับ
มาต่อให้จบครับ อีกนิดเดียวแล้ว
-
o13 o13 o13
-
ค้างนะ แต่ก็จะเดาออก
นัทนี่เจ้าชู้ตลอดอ่ะ
-
ขอบคุณค่ะ ^^
แต่เสียดายจัง ที่ตอนพิเศษล่าสุดไม่ได้มาต่อให้จบ
-
:mew1:
-
อ๊ายยย เป็นกรุ ตบค้าาาตบบ
-
รักกกกกกกกๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณค่ะ