หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[Alexie333]

 






 
 :




  ตุ๊บ !!!! เสียงอะไรบางอย่างมาชนกับ หัวผมอย่างแรงจนผมตื่น ผมงัวเงียๆ ตื่นขึ้นมาแบบงงๆว่าอะไรกันแน่ แอบหงุดหงิดเล็กน้อย พอผมลืมตาขึ้นมาก้อเห็นคนๆนึง เดินเข้ามาหาผม

" Sorry sorry I didn't mean to disturb you but my ball hit you so I am sorry about this " เสียงเค้าพูดขึ้นมา ซึ่งผมรู้สึกคุ้นๆกับเสียงนี่ เลยพยายามลืมตาดูดีๆ

" .................. " ผมอึ้ง อึ้ง อึ้ง จนพูดไม่ออก

" Are you ok ? " เค้ายังย้ำถามผมอีก แต่ทำไมเค้าทำเหมือนไม่รู้จักผม ?????????

" ดะ ดะ ดิวนี่ " ผมพูดได้แค่นี้...

" อ้าว ตกลงนี่คนไทยเหรอ นึกว่าเป็นชาวต่างชาติ แล้วนี่คุณรู้จักชื่อผมได้ยังไง ??? "

   ตอนนั้นสมองผมงุนงง สับสนไปหมดแล้วววววววววว...........

" นี่ดิว นาย นายจำเราไม่ได้เหรอ ??? " ผมถามไปแบบสับสนๆ เพราะไม่คิดว่าดิวจะจำผมไม่ได้....เพราะว่าผมกับดิวก้อผ่านอะไรมาไม่ใช่น้อยๆ แล้ว  แล้วนีมันอะไรกันครับ ผมงงไปหมดแล้ว ?????????????

" เอ่อ คือจะพูดยังไงดีล่ะ คือผมเพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาไม่นานมานี่เอง ครอบครัวผมบอกว่าผมความจำเสื่อมอ่ะ แต่อย่างนี้ก้อดีเลย คุณรู้จักชื่อผม แสดงว่าคุณเคยเป็นเพื่อนผมใช่ไหมครับ " ดิวถามแบบว่า...ไม่รู้จักผมจริงๆ นี่ตกลงเค้าความจำเสื่อมจริงๆเหรอ ??????

" Hey Dew !!! Did you get the ball " เสียงใครคนนึงตะโกนมาจากตรงชายหาด ผมเลยมองลงไปก้อพบว่า เป็นผู้ชายต่างชาติ กับ เหมือนๆกับชาวพื้นเมืองกำลังยืนรออยู่ สงสัยเค้าคงเล่นบอลกันแตน่ๆ

" งั้นผมไปก่อนนะ แล้วยังไงผมจะมาหาคุณอีกทีแล้วกัน พอดีผมมีอะไรอยากจะถามคุณเล็กน้อย แล้วเจอกันครับ " ว่าแล้วดิวก้อรีบวิ่งไปที่ชายหาด ไปหาคนกลุ่มนั้นทันที  เค้าก้อดูเล่นกันไป สนุกกันไป แต่ผมนี่สิครับ งงชะมัด....เอ๊ะ หรือว่าผมฝันไป จะว่าไปแล้ว ผู้ชายคนเมื่อกี้นะ หน้าตาคล้ายดิวมาก แต่ทำไมเค้าจำผมไม่ได้ หรือว่าเค้าความจำเสื่อมจริง เอ๊ะ หรือว่าผมฝันไป โอ้วๆๆๆๆๆ ว่าแล้วผมก้อรีบกลับไปที่ห้องดีกว่า ไปอาบน้ำ ล้างหน้า ดีๆ เผื่อมันจะไม่ใช่ความจริง หรือว่าผมจะนอนเยอะไปมั้งเลยดูงงๆสับสนๆ

   ผมเดินกลับมาห้องแบบงงๆงวยๆ สับสนไปหมด ผมเข้าไปล้างหน้าล้างตา เอานมมาดื่ม เอายาดมมาดม เผื่อว่าผมจะรู้สึกหายงงไปบ้าง แต่มันไม่ใช่เลย...ผมเลยนอนลงบนเตียงสักพัก หลับตา เพื่อให้หลับ และตื่นขึ้นมาอีกที เผื่อว่าผมจะฝัน หรือละเมอไป แต่นอนๆไปก้อนอนไม่หลับ ว่าแล้วผมก้ออยากจะพิสูจน์ความจริง เลยเดินไปหาดิวอีกที ตรงที่เราเจอกันเมื่อกี้นี้.........ผมเดินมาเรื่อยๆ จนไปถึงตรงนั้น ก้อไม่พบใครแล้ว ที่ตรงนั้นว่างเปล่า ไม่มีคนเล่นบอลกัน มีแต่ชาวต่างชาติเล็กน้อยเท่านั้น ที่นั่งอาบแดดอยู่ อืม ผมคงจะฝันจริงๆนั่นแหละ สงสัยนอนเยอะไป หรือไม่ก้อในสมองผมคิดถึงแต่เรื่องราวระหว่างผมกับเค้าเยอะเกิน เพราะต้องเอามาเขียนในไดอารี่ ???? เฮ้ออออออออออ ว่าแล้วก้อกลับห้องดีกว่า

   พอผมกลับห้อง ผมก้ออาบน้ำ แล้วก้อออกมานั่งเล่นหน้าห้องพัก คิดแต่เรื่องดิวกลับไป กลับมา ตกลงมันยังไงกันแน่ แต่คิดไปคิดมาก้อปวดหัว เลยเลิกคิดดีดว่า ผมเลยนั่งเล่นชิลๆ แล้วยังโทรสั่งอาหารว่างมาทานด้วย เป็น มันฝรั่งทอดกับน้ำมะนาวคั้นเย็นๆ ผมนั่งไป มองไปรอบๆรีสอร์ท ขอบอกเลยนะครับว่า เจ้าของรีสอร์ทที่นี่รสนิยมในการจัดสถานที่ดีมากๆ บรรยากาศดี ห้องสวยงาม เป็นห้องอิจโปร่งๆ ไม่ร้อน แถมลมเย็นสบาย คลื่นสวย น้ำใส แดดกำลังดี.ส่วน ห้องแต่ละห้องก้อห่างกันพอสมควร เหมาะที่จะมาฮันนีมูน สวีทกัน ถ้าผมรู้นะว่าที่นี่เค้าจะขาย หรือต้องการหุ้นส่วนเมือ่ไหร่นะ ผมยินดีอย่างยิ่งที่จะมาร่วมทำ แต่....คงเป็นไปไม่ได้หรอก ผมก้อคิดอะไรเพ้อเจ้อไปเรื่อย

   ผมนั่งเล่นไปเรื่อยๆ พร้อมยังเขียนไดอารี่อีก จนเวลาเริ่มค่ำแล้ว ผมเลยคิดว่าจะไปทานอาหารที่ห้องอาหารซะหน่อย เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ว่าแล้วผมก้อเดินไปเรื่อยๆ จากที่ผมได้เห็น ณ ตอนนี้ ผมรู้สึกว่านักท่องเที่ยวเริ่มเยอะขึ้นแล้ว สงสัยตอนเช้าเค้าจะพักผ่อน ไม่ก้อไปเที่ยวที่อื่นมั้ง ส่วนมากจะเป็นชางต่างชาติ จะมีคนเอเชียบ้างเล็กน้อย จากที่สังเกตุ ผมเดินมาจนถึงห้องอาหารก้อพบว่าคนเต็มไปจนเกือบหมดแล้ว ผมเลยคิดว่านั่งข้างนอกดีกว่า บรรยากาศก้อดี

   ผมได้เลือกที่นั่งด้านนอก ตรงใกล้ๆชายหาด ณ ตอนนี้บริเวณตรงชายหาดมีการจัดงานเล็กน้อย มีผู้หญิงชาวพื้นเมืองมาเต้นระบำโชว์ ดูแล้วก้อเพลินดี จากนั้นผมก้อเรียกพนักงานมาสั่งอาหาร ตอนที่เห็นเมนูพบว่าเป็นเมนูใหม่ ไม่เหมือนเมื่อตอนกลางเค้า ผมก้อเลยถามเค้าไป เค้าบอกว่า พอดีได้ทราบว่าผมเป็นคนไทย และทางร้านก้อมีอาหารไทยบริการอยู่ ผมเลยสั่งต้มยำปลาหมึก กับ กระเพราหมู และ ข้าเปล่าไป แล้วยังสั่งไวน์แดงรสชาติไม่แรงมากมาทานด้วย ทานไป ดื่มไปก้อสนุกดี ชิล นี่และน๊าคือการพักผ่อนที่แท้จริง

" คุณนี่เอง ผมหาตั้งนาน กะว่าจะไปหาคุณตรงนั้นดันไม่อยู่ซะแล้ว และผมก้อไม่รู้ด้วยว่าคุณพักที่ไหน " ผมได้ยินเสียงผู้ชายคนนึงคุยกับผม ผมเลยหันไป....

" ดะั ดะ ดิว " ผมพูดไปอึ้งๆ เอ๊ะ นี่ผมเมาไปแล้วเหรอเนี่ยะ เพิ่งกินไปไม่กี่แก้วเองนะ !!!!

" ใช่ผมเอง แล้วนี่ทานข้าวอิ่มหรือยัง ผมรบกวนอะไรคุณหรือเปล่า " เค้าถามด้วยท่าทางสุภาพเกิ๊นนนนนน

" มะ มะ ไม่เป็นไรครับ " จากนั้นดิวก้อเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงทันที จากนั้นก้อนั่งมองหน้าผมงงๆ จนผมต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเขิน

" ผมว่าผมต้องรู้จักคุณดีแน่ๆเลย เพราะว่าผมรู้สึกคุ้นเคยกับคุณมากๆ " ดิวถามแบบสงัสย

" ก้อ เราเป็นเพื่อนกันไง ดิวอาจจะจำไม่ได้มั้ง " ผมตอบไปเลี่ยงๆ เพราะผมไม่รู้ว่าจะพูดทั้งหมดไปดีไหม ผมเองยังไม่รู้เลยว่าเค้าความจำเสื่อมจริงหรือ เปล่า ???

" ใช่เหรอ ผมว่าไม่นะ คือยังไงดี ตั้งแต่ผมฟื้นขึ้นมานะ ผมปวดหัวมาก จำอะไรไม่ได้เลย มันงงๆ สับสนไปหมด ชื่อตัวเองยังจำไม่ได้ ในสมองผมนั้น ยังคิดถึงคนๆนึงเสมอ แต่ผมก้อไม่รู้ว่าใคร ผมจำไม่ได้ ขนาดพ่อแม่ของผมนะ ผมยังจำพวกท่านไม่ได้เลย ตั้งเป็นอาทิตย์นะ กว่าที่จะเริ่มจำได้บ้าง แต่กับคุณนะ พอได้เจอครั้งแรก ก้อรู้สึกคุ้นเคยทันทีเลย แปลกเนอะ " ผมนิ่งไปสักพัก แล้วตอบ

" ก้อ ยังไงดี ก้อเราเคยทำงานด้วยกันไง ไปด้วยกันหลายๆที่ คงเป็นความคุ้นเคยมั้ง " ผมพูดได้แค่นั้น

" แล้วนี่คุณมากับใครอ่ะ ไม่เห็นว่ามีใครอยู่กับคุณเลย แล้วแฟนคุณล่ะ "

" อ้อ คือ ผมมาคนเดียวอ่ะ พอดีอยากพักผ่อนไง แล้วคุณล่ะ มากับใคร " ผมตอบไปแค่นั้น เพราะไม่อยากรื้อฟื้นอะไรตอนนี้

" ผมมากับ กับว่าที่คู่หมั้นอ่ะ ผมมาอยู่ที่นี่ได้สักพักแล้วนะ แต่พอดีทางเค้าต้องกลับไปเคลียร์งานก่อน เลยให้ผมรออยู่ที่นี่ แล้วจะตามมาทีหลัง "

   คู่หมั้น ??????? ใครกันนะ ???????

" เรียกผมว่าดิวดีกว่านะครับอี้ ดูคุ้นเคยกันดีออก " ดิวพูดยิ้มๆ

   จากนั้นดิวก้อสั่งไวน์มาดื่มกับผมด้วย เค้าบอกว่าดื่มคนเดียวไม่สนุกเลย ส่วนผมเองก้อไม่ได้ถามอะไรมาก แต่เป็นเค้ามากกว่าที่พูดฝ่ายเดียว เค้าเล่าให้ฟังว่า.....พอเค้าตื่นขึ้นมาที่โรงพยาบาล เค้ารู้สึกสับสน งงงวยมากๆ ปวดหัวที่สุด จนทางโรงพยาบาลได้พาทางครอบครัวเค้าไปพบ และเริ่มพูดคุย ตอนแรกเค้าก้อกลัวๆ แต่พอได้เห็นรูป ได้ฟังเรื่องราวต่างๆ ไปสักพักนึง ก้อพอจะจำอะไรได้บ้างเล็กน้อย และเริ่มจำพ่อแม่ได้บ้าง.........พอเค้าเริ่มรู้สึกอาการดีขึ้น เค้าเลยได้กลับมาประเทศไทย

   พอมาถึงไทยปุ๊บ ทางบ้านก้อพาไปแนะนำให้รู้จักญาติไปทั่ว เค้ารู้สึกปวดหัวมากๆ ทางบ้านเลยหยุดป้อนความจำให้กับเค้า จากนั้นสักพักนึง ทางพ่อก้อแนะนำผู้หญิงคนนึงให้รู้จัก บอกว่าเคยคบกับเค้ามาก่อน ชื่อ หลิง หลิง ( นั่นไง ใช่อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ) จากนั้นพ่อก้อบอกว่า ถ้าไม่ติดอะไร ก้ออยากจะให้เค้าหมั้นกับหลิง หลิงไว้ก่อน ค่อยๆศึกษากันไป ทำความรู้จักกันไป ถ้าแน่ใจแล้วค่อยแต่งงานกัน แต่เค้าบอกว่า ทำไงๆ ก้อไม่ได้รู้สึกรักหลิง หลิงเลย แม้ว่าหลิงจะดีกับเค้ามากแค่ไหน ก้อคิดได้แค่เป็นเพื่อนเท่านั้น.........

   เรานั่งคุยไปสักพัก ดิวกับผมด้วย ก้อดื่มไวน์กันไป นั่งหัวเราะกันไป ผมเอวก้อเริ่มมึนๆไปไม่น้อย ว่าไปแล้ว ผมเองก้อรู้สึกดีเหมือนกันนะที่ได้มาอยู่อย่างนี้ อารมณ์อย่างนี้ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายออกมาไม่ได้จริงๆ...ไม่นานนัก ก้อมีคนมากมายเข้ามาคุยกับดิว มาขอชนแก้วกับดิว ผมเองเลยต้องทำความรู้จักไปด้วย ถามไป ถามมาเลยได้รู้ว่า ดิวเค้าเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดี ชวนพูดคุยกับคนอื่นไปหมด ผมเลยได้รู้ว่ามันเป็นยังไง

   เวลาเริ่มดึกขึ้น บรรยกาศก้อเริ่มพาคนเปลี่ยนไป ตอนนี้ทางร้านได้มีการเต้นรำหน้าฟลอร์ขึ้น ซึ่งดิวเองก้อเป็นคนเริ่ม จากนั้นดิวก้อไปชวนคนนั้น คนนี้มาเต้นด้วยเต็มไปหมด นี่สงสัยจะรู้จักเค้าไปทั้งรีสอร์ทเลยมั้ง บ้างก้อไปเต้นกับผู้ชายบ้าง บ้างก้อไปเต้นกับผู้หญิงบ้าง ดูสนุกดีแท้ แล้วดิวก้อวิ่งมาหาผม มาชวนผมไปเต้น ตอนแรกก้อกะว่าจะไม่ไป เพราะยังอายๆอยู่ แต่ดิวตื๊อมากๆ จนผมต้องไป ผมเต้นไปเรื่อยๆ กับคนนั้นบ้าง คนนี้บ้าง สนุกไม่เบา เต้นไปสักพัก ผมก้อเหนื่อย และอาจจะเมาด้วย เลยมานั่งพัก...จากที่ผมเห็นดิวในตอนนี้ ดูเค้ามีความสุขจริงๆ หัวเราะร่วนไปหมด จะว่าไปแล้ว การที่ความจำเสื่อมนี่ ก้อมีข้อดีในบางส่วนนะคือ เราไม่ต้องไปคิดถึงอดีตที่ผ่านมามากมาย แค่ทำทุกวันนี้ให้มีความสุขก้อพอแล้วล่ะ

" อี้ ทำไมมานั่งพักล่ะ ไม่เต้นด้วยกันต่อเหรอออออ กำลังสนุกเลย อึก " ดิววิ่งมาพูดกับผม ท่าทางเค้าจะเมาไม่น้อยเลย

" ไม่ไหวแล้ว อี้เหนื่อยอ่ะ เลยขอมานั่งดูดีกว่า " แล้วดิวก้อมานั่งข้างๆผม

" อี้ แล้วตอนนี้อี้ไม่มีแฟนเหรออออออ หน้าตาดีๆอย่างนี้น่าจะมีแล้วน๊า " ดิวพูดซะผมตกใจเลย....

" อ้อ ยังไงดีล่ะ เคยมีนะ แต่ตอนนี้ ไม่มีแล้ว " ผมพูดแล้วหันหน้าไปทางอื่น

" แล้วแฟนอี้ แฟนอี้นี่เป็นผู้ชายใช่ไหม " สภาพดิวตอนนี้ คงจะเมาจริงๆล่ะ ถามไรบ้าๆบอๆ

" ก้อ อืม ใช่ๆ " ผมตอบส่งๆไป

" นี่อี้ไม่ต้องอายอ่ะ ดิวคุยด้ายยยย ไม่ว่าอี้จะเป็นยังงาย ดิวก้อไม่รังเกียจเลย " นั่นไง เมาแล้วจริงๆ พูดเป็นการเป็นงานแบบเมาๆและ

" แล้วอี้คิดยางงายยยยกับดิว " !!!!!!!!?????? ผมงงกับคำถาม

" คิดอะไร ยังไง " ผมถามกลับไป

" ก้อยังไงดี อี้คิดว่าดิวน่ารักไหมอ่ะ พอจะคุย จะคบเป็นเพื่อนอีกทีได้ไหมอ่า " ใครก้อได้ พาเจ้าคนนี้ไปนอนที พูดไรสับสนงงงวยไปหมด

" คุยได้ๆ โอเคๆ น่ารักๆ พอใจไหมครับ " ผมตอบไปแบบขำๆกับความเมาของเค้า

" อี้ ดิวไม่ได้มาววววนะ แค่มึนนิดหน่อยยยยยย แต่ทำไมไม่รู้ถึงอยากถามอี้อย่างนี้ หรือว่า หรือว่าตอนที่เรารู้จักกานนนน เราไม่ใช่แค่เพื่อนกันเหรอออออออ " ผมอึ้งไปทันที มองหน้าเค้าแบบอึ้งๆ ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง ???

" ไม่ใช่หรอกดิว ดิวเป็นผู้ชาย จะมาชอบอี้ได้ไง เมาหรือเปล่าเนี่ยะ หึหึหึ "

" ช่ายยยยย ใช่ ดิวเป็นผู้ชาย จะมาชอบผู้ชายได้ไงเนอะ ดิวนี่คงเมาแล้วเน๊อออออ อึก "

" ใช่ เมาแล้วๆ และเลิกกินได้แล้ว เดี๋ยวก้อคว่ำหรอก " ผมปรามๆไป

" ม่ายด้ายๆหรอก นานๆทีได้เมาสักที อี้ ดิวถามอะไรหน่อยสิ "

" อะไรล่ะ "

" ถ้าเกิดว่า ความรู้สึกของดิวนะ ตอนนี้อ่ะ มานไม่คิดว่าอี้เป็นแค่เพื่อนเลย มันงงๆงวยๆปายหมด แต่ถ้าเราเป็นมากกว่าน้านนนน อี้จะว่าอะไรไหม ถ้าดิวจะ... "





 

[kyoya11]

ดิวจะอะไร!!
โถ่ ตัดได้แบบ.....ค้างสุดๆ

[Alexie333]

แค่เม้นเดียว ผมก้อดีใจแล้วครับๆๆๆ

[kyoya11]

ไม่ลองติดต่อพี่โมให้ย้ายห้องให้หน่อยเหรอ เผื่อบางคนเขาไม่เห็นอ่า^^

[Alexie333]

ไม่ลองติดต่อพี่โมให้ย้ายห้องให้หน่อยเหรอ เผื่อบางคนเขาไม่เห็นอ่า^^

แจ้งยังไงอ่ะ อยากย้ายเหมือนกันครับ

[win200]

อ่าไม่ได้เข้าบอร์ดมานาน พึ่งเห็น

ตัดจบได้ค้างคามากคับ

รอตอนต่อไป และเป็นกำลังใจให้คับผม

[Alexie333]

เด๋วยังไงผมมาต่อนะครับ ไวๆนี้

ช่วงนี้ยุ่งเล็กน้อยและงานวันเกิดผมวันอังคารนี้กะว่าจะไปวัดทำบุญด้วย

ช่วยอวยพรด้วยนะครับ

คิดถึงทุกคนเสมอ จุ๊บๆ

[kyoya11]

เข้ามานั่งรอโลด!!

[OtaruZ]

รอด้วยอีกคนอ่าาาา  นึกว่าจะไม่มาต่อแล้ว  หายไปนานมว้ากกกกกกก   ดีใจดีใจมาต่อแว้ว

[Alexie333]

มาต่อแล้วครับ ไม่หนีไปไหน(นาน)หรอก


อิอิอิอิอิ


เด๋วเสร็จจากงานวันเกิดจะมาต่อยาวๆอีก อิอิอิ

[OtaruZ]

จะรอนะ  ฟูบุ๊ๆ

[ranyoo]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  ดิวกับอี้กับมาแล้ว คิดถึงคิดถึง.....



ขอบคุณนะครับที่มาต่อ.....

 

[Rafael]

ไม่เห็นมานาน เข้ามาดูยังอัพอยู่นี่นา อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากให้ลองย้ายดูจะได้รู้ว่าอัพแล้ว 555

[Alexie333]

เอาต่อเลยไหมครับคืนเน้......อิอิอิ


ถ้าอยากได้ต่อบอกนะครับ จะรีบลงให้เลยทันที

[kyoya11]

เอาเลยๆ
ลงเลยๆ

[Alexie333]

ขอ เวลาประมาณ ชั่วโมงนิดๆครับ เด่วลงเลย

[Alexie333]

 






" ใช่ เมาแล้วๆ และเลิกกินได้แล้ว เดี๋ยวก้อคว่ำหรอก " ผมปรามๆไป

" ม่ายด้ายๆหรอก นานๆทีได้เมาสักที อี้ ดิวถามอะไรหน่อยสิ "

" อะไรล่ะ "

" ถ้าเกิดว่า ความรู้สึกของดิวนะ ตอนนี้อ่ะ มานไม่คิดว่าอี้เป็นแค่เพื่อนเลย มันงงๆงวยๆปายหมด แต่ถ้าเราเป็นมากกว่าน้านนนน อี้จะว่าอะไรไหม ถ้าดิวจะ... "
   ดิวไม่พูดเฉย แต่ยังโน้มหน้ามาจนเกือบถึงหน้าผมเลย ผมตกใจเลยถอยหน้าหนีออกมา

“ ดิวจะทำอะไรอ่ะ “ ผมพูดออกมาดังลั่น

“ เค้าว่ากานว่า ถ้าได้จุ๊บแล้ว ความทรงจามบางส่วนมานนนนน เอ่อ จะคืนมาอ่า “ ดิวทำหน้ากรุ่มกริ่มใส่ผมสุดฤทธิ์
“ เฮ้ยยยยยย ไม่นะ “ ผมพูดพรางบ่ายหน้าหนี แต่ดิวกลับมาจับตัวผมไว้แน่น
“ อี้จะหนีดิวทำมายยยย อี้มีอะรายในใจก้อบอกมาเสะ “ ดิวขัดขืนจะพยายามจูบผมให้ได้ แต่ผมขืนตัวหนีสุดๆ
“ ดิว ถ้าดิวไม่หยุดนะ อี้จะร้องให้คนช่วย “ ผมพูดไปทั้งอารมณ์โมโห
“ ครายเค้าจะมาสนจายยยยยเรา เค้าก้อคิดว่าเราเป็นแฟนกันทั้งนั้นแหละ “
“ ไม่นะดิว อย่าทำอย่างนี้ ดิวไม่สงสารอี้บ้างเหรอ “
   ดิวชะงักไปทันที มองหน้าผมเหมือนกับกำลังคิดอะไรอยู่
“ สมัยก่อน ที่เราเคยรู้จักกัน ดิวเคยทำร้ายอี้ใช่ไหม “
   ผมไม่พูดอะไร แต่ปัดเค้าออกจากตัวผมแล้ว ผมก้อเดินหนีออกมาจากตรงนั้นเลย....ในใจผมตอนนั้นสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าที่ดิวเค้าพูดคืออะไร แต่ผมจะไม่ยอมเป็นเหยื่อของเค้าอีก ผมไม่รู้ว่าเค้าจะความจำเสื่อมหรือไม่ แค่ผมไม่อยากที่จะมาอะไรกับเค้าตอนนี้ ก้อเท่านั้นเอง
   ผมเดินเลี่ยงออกมาจนถึงห้องพักของตัวเอง จากนั้นผมก้อเข้าไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่เตียงนอนก่อน ผมนั่งคิดสักพัก เพื่อพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองเป็นหลัก พยายามคิดว่า ดิวเค้าคงจะควบคุมตัวเองไม่ได้ เค้าเลยมีท่าทีอย่างนั้น

   ปัง ปัง ปัง ปัง....เสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้น
“ อี้ อี้ออกมาคุยกันก่อนสิ อี้หนีดิวออกมาอย่างนี้ทำไม “ ดิวตะโกนเสียงดังลั่น แต่ผมก้อยังนิ่งเงียบ ไม่ตอบอะไรออกไปทั้งนั้น
“ อี้ อี้เป็นคนเดียวนะที่จะบอกว่า ในอดีตที่ผ่านมาดิวทำอะไรไว้บ้าง อี้เปิดประตูก่อนได้ไหม ออกมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน “ ดิวยังตะโกนต่อไปอีก
“ ดิว อี้ปวดหัว อี้ยังไม่อยากคุยตอนนี้ ดิวกลับไปก่อนนะ “ ผมตอบกลับไปบ้าง เพราะอยากให้เค้าหยุดตะโกนเสียที
“ อี้ อี้เป็นอะไร ให้ดิวเข้าไปดูก่อนได้ไหม “
“ ดิวแค่ปวดหัว อี้อยากพักผ่อน ดิวกลับไปก่อนเถอะ “
“ ไม่นะอี้ ดิวจะไม่กลับ จนกว่าดิวจะรู้ว่าอี้ปลอดภัย “ ดิวยังไม่เลิกโวยวาย นี่ผมจะทำยังไงดีนี่...
“ ดิว เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยนะ อี้กินยาแล้ว อี้จะนอน แต่ถ้าดิวยังไม่กลับ อี้อาจจะป่วยมากไปกว่านี้นะ ดิวเข้าใจไหม “
    เสียงเงียบไปสักพักนึง ผมคิดว่าดิวคงจะคิดได้
“ ได้อี้ ดิวจะไป อี้ดูแลตัวเองด้วยนะ “
   จากนั้นเสียงก้อเงียบไปทันที ผมคิดว่าดิวคงเดินกลับไปแล้ว...เฮ้อออออออออ นี่มันอะไรกันนะ ดิวเค้าจะมาเป็นบ้าถามอะไรผมตอนนี้ แล้วจะให้ผมตอบยังไง ว่าเค้าทำอะไรไปบ้าง ผมตอบไม่ได้หรอก ผมยังรู้สึกไม่พร้อมที่จะพูดอะไรตอนนี้...จริงๆ



   ผมไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปเมื่อไหร่ แต่พอตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกปวดหัวนิดๆ เหมือนเมื่อคืนจะเครียดไปหน่อย จากนั้นผมก้อลุกขึ้นมาล้างหน้า ล้างตาอาบน้ำ แล้วกะว่าจะไปทานอารหารเช้าสักหน่อย ผมคิดไว้ในใจว่า วันนี้ผมจะย้ายไปพักที่อื่นแล้ว ไม่รู้สิว่าทำไม แต่...ผมคิดว่าผมยังไม่อยากเจอดิวก้อเท่านั้นเอง
   ผมเปิดประตูห้องออกมา กะว่าจะไปที่ห้องอาหาร แต่ทันใดนั้นผมก้อเห็น....เห็นผู้ชายคนนึงนอนขดตัวอยู่ตรงเก้าอี้ที่นั่งพักหน้าห้องของผม ผมเดินเข้าไปดูก้อพบว่าเป็น...เป็นดิวนั่นเอง ผมพยายามที่จะปลุกเค้า แต่เค้าไม่ยอมตื่น ผมเลยจับไปที่หน้าผากเค้า ก้อรู้เลยว่าตัวของเค้าร้อนมาก นี่เค้าเป็นอะไรอ่ะ ???? หรือว่าเค้านอนที่นี่ทั้งคืน ทำไมเค้าต้องทำอย่างนี้ด้วย ???
“ ดิว ดิว ตื่นสิ มานอนที่นี่ทำไม รู้ไหมนี่ตัวดิวร้อนไหมหมดแล้ว “ ผมพยายามเรียกอีกที จนตอนนี้ ดิวเหมือนจะรู้สึกตัวแล้ว เค้าค่อยๆลืมตาขึ้น
“ ดิว ดิวมารออี้ไง ดิวไม่อยากให้อี้เป็นอะไรไป แต่ถ้าดิวบอกว่าดิวไม่ไป อี้ก้อคงจะนอนไม่หลับ ดิวเลยกะว่า ดิวจะนอนตรงนี้แหละ นอนรอจนกว่าอี้จะตื่น แล้วเราถึงจะได้คุยกัน “ เสียงดิวแหบพร่าไปหมด อาจจะเพราะด้วยฤทธิ์ของไข้แน่ๆ
“ ดิว ดิวเข้าไปนอนพักก่อนนะ เดี๋ยวอี้จะหายามาให้ทาน “
“ อี้ อี้ช่างน่ารักจริงๆเลยนะ ตอนนี้ดิวเริ่มมั่นใจแล้วว่า แต่ก่อนดิวต้องรักอี้มากแน่ๆเลย “ ดิวพยายามพูด แต่ผมรู้ว่าเค้าคงจะไม่ไหวแล้ว
“ อย่าเพิ่งพูดเลย เข้ามานอนพักก่อนเถอะ เดี๋ยวจะแย่ไปกว่านี้ “
   ผมพยายามประคองตัวดิวให้ลุกขึ้น แล้วพาตัวเค้าเข้ามาในห้อง ดูท่าดิวจะแย่เอามากๆ เดินแทบไม่ไหวเลย...ทำไมนะ ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย !!!!! จากนั้นผมก้อพาดิวมานอนที่เตียง แล้วก้อหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เค้า ณ ตอนนี้ดิวหลับไปเลย สงสัยเค้าคงจะป่วยจริงๆ นอนได้ไง อากาศตอนกลางคืนก้อเย็นอย่างนั้น ทำไมไม่ห่วงตัวเองบ้างนะ
  พอดิวหลับไปสักพัก ผมก้อโทรไปสั่งอาหารเช้ามา2ที่ ผมสั่งข้าวต้มปลามาให้เค้าทาน เค้าจะได้ทานยาได้ พออาหารมา ผมก้อปลุกเค้าให้ตื่น เพื่อที่จะป้อนเค้า ดิวก้อตื่นขึ้นมา แต่เค้าเหมือนตาจะไม่เปิดดี ผมเลยต้องค่อยๆป้อนเค้า จนเค้าทานไปสักครึ่งถ้วย เค้าก้อบอกว่าพอ จากนั้นผมก้อหายาแก้ปวดที่ตัวเองพกไว้ในกระเปามาให้เค้าทาน เค้าจะได้ดีขึ้น เค้าทานไปสักพักเค้าก้อหลับลงไปด้วยฤทธิ์ยา
   ผมนั่งมองเค้าหลับไป ในใจก้อคิดว่า ถ้าเค้าตื่นขึ้นมาแล้ว และเค้าอาการดีขึ้น ผมก้อจะพยายามบอกเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา ผมตัดสินใจแล้วว่า ผมจะไม่หนีปัญหาอีก ยิ่งหนีไป ปัญหามันก้อยิ่งตามมารัดตัวเรามากขึ้นๆ
   หลังจากที่ผมทานข้าวแล้ว ผมก้อเอาไดอารี่ของผมขึ้นมาเขียนในห้อง ระหว่างที่รอดิวฟื้นจากพิษไข้ ผมพยายามคิดและเขียนให้ออกมาดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ บางที ผมอาจจะเอาไดอารี่ของผมเล่มนี้ให้ดิวอ่านก้อได้ เผื่อว่ามันอาจจะทำให้อะไรดีขึ้นบ้าง
   ผมเขียนไดอารี่ไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่านานสักเท่าไหร่แล้ว แต่ยิ่งผมเขียน ยิ่งได้อารมณ์คิดถึงเหตูการณ์ต่างๆขึ้นเรื่อยๆ ผมคิดถึงตอนที่เราเจอกันครั้งแรก ตอนที่เราไปเกาะช้าง ตอนที่เราไปช่วยแมน หรือจะแม้หลายๆตอนที่เราเคยทำร่วมกันแล้ว มันทำให้ผมสุขใจยิ่งนัก เขียนไป ยิ้มไป เหมือนว่ามันย้อนเวลาให้ผมกลับไปเจอเรื่องเก่าๆ แต่เขียนไปเขียนมาผมก้อรู้สึกง่วงซะงั้น...ผมนั่งหลับไปกับเก้าอี้ที่ผมนั่งเขียนตรงนั้นซะเลย
   



   ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้ง กะว่าจะไปสั่งอาหารมาให้ดิวทานอีก แต่ ผมก้อไม่เห็นไดอารี่อย่ตรงโต๊ะที่ผมนั่งแล้ว ผมค่อยๆมองไป ( ตอนนั้นผมรู้สึกว่ามืดแล้ว เพราะในห้องเปิดไฟขึ้น ) ก้อเห็นว่า ดิวเค้ากำลังอ่านหนังสืออะไรอยู่ไม่รู้ ดูท่าเค้าจะอารมณ์ดีขึ้นนิดๆแล้วมั้ง นั่งอ่านไป ยิ้มไปด้วย..... แต่เอ๊ะ เค้าหายไข้แล้วเหรอ ????
“ ดิวอ่านอะไรอยู่อ่ะ แล้วนี่หายไข้แล้วเหรอ “
“ อ้อ ก้อดีขึ้นมาหน่อยแล้วล่ะ สงสัยจะเพราะยาของอี้มั้ง แล้วนี่ ดิวก้ออ่านไดอารี่ที่อี้เขียนอยู่อ่ะ อ่านไปอ่านมาก้อพบว่า ที่อี้เขียนนี่มันเรื่องของอี้กับดิวนี่นา เลยอ่านต่อ เอออออออออนะ เห็นไหมว่า แต่ก่อนนะ เราต้องเป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อนแน่ๆเลย อี้ถึงได้เขียนเรื่องราวของเราไว้ซะละเอียดขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ “ เค้าหัวเราะออกมา แต่ผมนี่สิครับ เครียดเลย ผมยังไม่อยากให้อ่านตอนนี้ ผมยังเขียนไม่เสร็จ ว่าแล้วผมก้อเดินไปหยิบไดอารี่จากมือของเค้ามา
“ ดิวยังอ่านไม่ได้นะ มัน มัน มันยังไม่เรียบร้อย “ ผมพูดหวั่นๆ
“ ทำไมจะอ่านไม่ได้ล่ะ ก้อมันเรื่องของเรานี่นา “ ดิวพูดแล้วพรางเดินมาจะแย่งไดอารี่จากผม แต่ผมก้อเอี้ยวตัวหลบทันที
“ อี้บอกว่ายังอ่านไม่ได้ไง ดิวไม่เข้าใจรึไง “ ผมตะหวาดออกไป แต่ดิวสิครับ หาได้กลัวผมไม่ แต่กลับพุ่งเข้าหาตัวผมทันที แล้วล็อคตัวผมไว้แน่นหนา ผมพยายามดิ้น แต่ก้อดิ้นไม่หลุด มือผมก้อยื้อเอาหนังสือให้ห่างจากตัวดิวที่สุด
“ ถ้าอี้ยังขัดขืนอยู่นะ เห็นทีดิวตัวทำอย่างนี้แล้วล่ะ “
   ว่าแล้วดิวก้อเหวี่ยงตัวผมลงที่นอน จากนั้นก้อขึงแขนของผมไว้ทั้งสองข้างอย่างนั้นหนา ผมดิ้นเท่าไหร่ก้อดิ้นไม่หลุด จากนั้นดิวก้อก้มหน้าเข้ามาใกล้ๆผม
“ ในนั้นเขียนว่า ดิว อันเป็นที่รัก สรุปแล้วคือ เราทั้งสองคนเคยรักกันใช่ไหม “ ดิวจ้องตาผมเขม็ง แต่ผมบ่ายหน้าหนี
“ ดิว ถ้าดิวจะอ่านนะ ก้อเอาไปอ่านเลยไป อี้ไม่ห้ามแล้ว “
   เสียงดิวเงียบไป ผมเลยหันกลับไปมองหน้าเค้า สายตาเค้าจ้องมองมาที่ผม ทั้งยังส่งสายตาหวานๆมาให้ผมด้วย เห็นแล้วรู้สึกแปลกๆชะมัด
“ ดิวไม่อยากอ่านแล้ว ดิวอยากทำอย่างอื่นมากกว่า “ ดิวพูดจบ จากนั้นเค้าก้อก้มหน้าลงมาจูบที่ปากผม ผมรู้สึก ตกใจมากๆ....เค้าทำอย่างนี้ทำไม
“ ถ้าเราเคยรักกันจริงๆนะ อี้คงไม่ว่านะ ถ้าดิวจะขอ เอ่อออออ ปั่ม ปั๊มกับอี้อ่ะ “ เค้าไม่พูดพร่ำทำเพลง เค้าบรรเลงจูบไปทั่วหน้าผม เค้าไซร้ซอกคอ จนผมเผลอครางออกไปด้วยความเสียว ผมพยายามดิ้น แต่ดิ้นไม่หลุด แต่ด้วยอะไรไม่รู้ ด้วยความรู้สึกตอนนั้น มันทำให้อารมณ์ของผมมันพริ้วไหวไปกับการบรรเลงรักของดิว ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรบ้าง แต่ ณ ตอนนั้น เสื้อผ้าของผมไม่อยู่กับตัวแล้ว.....สักกะชิ้นเดียวเลย

 

[Rafael]

โอ๊ยยย หวานไม่ไหวและ
อยากให้ย้ายกลับออกไปจริงๆนะคะ มันดูเงียบเหงายังไงไม่รู้ในนี้
ยังไงก็ลองพีเอ็มถามโมฯ ดูนะคะ เผื่อจะย้ายออกได้
เป็นกำลังใจให้มาอัพต่อค่ะ อิอิ

[kyoya11]

ดิวปั่มปั๊มกับอี้
อยากไปอยู่ใต้เตียงจริงๆ

[Alexie333]

โอ๊ยยย หวานไม่ไหวและ
อยากให้ย้ายกลับออกไปจริงๆนะคะ มันดูเงียบเหงายังไงไม่รู้ในนี้
ยังไงก็ลองพีเอ็มถามโมฯ ดูนะคะ เผื่อจะย้ายออกได้
เป็นกำลังใจให้มาอัพต่อค่ะ อิอิ

มีอีเมลติดต่อพี่โมไหมครับ เด๋วจะลองถามดู

อยากย้ายเหมือนกัน กลัวแฟนๆ(เก่า)มองไม่เห็นอ่ะ

[kyoya11]

คุยกับพี่โมคนนี้ก็ได้ จิ้มโลด

[Alexie333]

ลองส่งข้อความไปแล้วนะครับ

ไ่รู้ว่าจะยังไง

แต่ผมก้อจะพิมต่อไปเรื่อยๆครับ

สู้ๆ

เย้ๆ

[Rafael]

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 555

[Alexie333]

 




  ผมกลับมาแต่งต่อแล้วนะครับ

ใครที่เคยอ่าน เคยเรียกร้อง กลับมาอ่านได้เลยนะครับ

ขอบคุณทุกคนที่เคยติดตาม

จุ๊บๆ

[kyoya11]

โฮะ กลับมาห้องเดิมแล้ว^^
งั้น...ต่อแถวรอเลยละกันนะ

[Alexie333]

เด๋วพรุ่งนี้จะมาลงต่อให้นะครับแฟนๆ



จุ๊บๆ


วันนี้ดึกแล้วขอกลับไปนอนก่อนแป๊บนึง

[Rafael]

ดีใจอะ กลับมาห้องเดิมแล้ว

เย่ จุดพลุฉลอง แอร๊ยยย

เป็นกำลังใจให้นะคะ

[maew189870]

เคยฟังเพลง  กันและกัน  หรือเปล่าคับ

[jimmyFG]

ในที่สุดก้อมาแลวดีใจจัง
ตอนนี้หวานแล้ว อย่าดราม่าอีกนะ

โค้งสุดท้ายแล้วจะจบแล้ว
เอาหวานเยอะๆนะ

[chompoonut139]

ลุ้นใจจะขาดแล้ว

65555