หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[barahi]

 

[kyoya11]

รอบทสรุป อยากให้อี้มีความสุข^^

[barahi]

 

[moonoi_sert]

รอบทสรุปของเรื่องนี้ว่าจะเป็นอย่างไร แต่ยังไงก็ไม่อยากให้จบแบบเศร้าๆ อะ

ปล. คุณอเล็กซ์จะจัดงานปาร์ตี้พบปะสังสรรค์เมื่อไร ขอลงชื่อจองไว้ 1 คนนะครับ อยากเจอคนเขียน อิอิ

[barahi]

 

[win200]

 

[Saint De Jupiter]

 :t2:ฮาโหลลลลลลลลลลลลล พี่อี้..............
นี่จูเองครับ พี่กล้วยบอกว่าบอร์ด GTC ปิดไปแล้ o22ว เลยมาหาดูในเล้าแล้วก็เจอ แต่สรุปมหากาพย์ดิว-อี้ก็ยังไม่จบ
สบายดีป่ะครับ คิดถึงเน้อ รีบๆมาลงล่ะอีก 10 ตอนเองมะใช่รึ แฟนๆรออยู่นะครับป้าอี้

^_____^

[LoFT]

มารอลุ้นต่อนะครับ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

:t2:ฮาโหลลลลลลลลลลลลล พี่อี้..............
นี่จูเองครับ พี่กล้วยบอกว่าบอร์ด GTC ปิดไปแล้ o22ว เลยมาหาดูในเล้าแล้วก็เจอ แต่สรุปมหากาพย์ดิว-อี้ก็ยังไม่จบ
สบายดีป่ะครับ คิดถึงเน้อ รีบๆมาลงล่ะอีก 10 ตอนเองมะใช่รึ แฟนๆรออยู่นะครับป้าอี้

^_____^

เห็นไหมอเล็กซ์ จำน้องจูได้ป่าวเอ่ย รีบๆมาต้อเน้อ รออ่าน
มหากาพย์เลยนะเนี่ย คริๆๆๆ

[Saint De Jupiter]

สวัสดีขอรับพี่กล้วยสุดเลิฟ ใช่พี่กล้วยจริงๆด้วย นึกว่าคนละคนซะอีกเพราะชื่อยูสเซอร์ไม่ครบอ่ะ
เรื่องของพี่กล้วยมีลงในนี้ด้วยมั้ยครับจะได้ไปตามอ่าน ก่อนที่ข้าน้อยจะมะว่างอีกอ่ะ
คิดถึงป้ากล้วยเน้อ

^___^

ป.ล. รู้ยังครับว่าคุณลักษณ์คือไผ๋ แม่นางดาวพระศุกร์

[kyoya11]

รอน้า~

[LimousinX9]

รู้จักแม่น้ำอเมซอนกันมั้ย (= =')

....

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สวัสดีขอรับพี่กล้วยสุดเลิฟ ใช่พี่กล้วยจริงๆด้วย นึกว่าคนละคนซะอีกเพราะชื่อยูสเซอร์ไม่ครบอ่ะ
เรื่องของพี่กล้วยมีลงในนี้ด้วยมั้ยครับจะได้ไปตามอ่าน ก่อนที่ข้าน้อยจะมะว่างอีกอ่ะ
คิดถึงป้ากล้วยเน้อ

^___^

ป.ล. รู้ยังครับว่าคุณลักษณ์คือไผ๋ แม่นางดาวพระศุกร์

คริๆๆๆห่างหายจากละครไปนานแล้ว เลยจำมะค่อยด้ายยยยยยยยยยยยยยย
ว่าแต่ว่าลองเข้าไปดูนะครับอยุที่บอรด์เก่านั่นแหละครับจู
ปล.อะเล็กซ์ มาต่อได้แล้วนะครับ รอจนแก่แล้วนะครับ
อ่านตั้งแต่ยังไม่เลข3ตอนนี้จนเลยเลข3ไปแล้ว

[Alexie333]

 







“ เฮ้ย นั่งยิ้มไรคนเดียวอ่ะอี้ บ้าป่าวนี่ อ้าว แล้วนี่เขียนอะไรอยู่อ่ะ “ ไม่รู้ว่าไอ้ทิตมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มาแล้วก้อมาทำลายจินตนาการของผม แถมยังจะมาแอบดูผมเขียนบันทึกอีก ผมเลยดึงบันทึกหลบออกมาแล้วเก็บเข้ากระเป๋าไว้

“ ไม่มีอะไร แค่นั่งนึกอะไรเพลินๆ แล้วก้อเขียนๆลง ไม่มีอะไรหรอก “

“ แล้วทำไมต้องแอบซ่อนด้วยว่ะ นี่แอบเขียนจดหมายหาแฟนหรือเปล่าว่ะ “

    ผมอึ้งไปนิดนึงครับ........หน้าผมเจื่อนลงไปนิดนึง แต่ก้อไม่ได้พูดอะไรต่อ ก้อนั่งมองนั่นมองนี่ไปเรื่อย

“ อ้าว เงียบทำไมอ่ะอี้ หรือว่า อี้กับ....กับคนนั้น ไม่ได้ ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว “

    นี่สินะยิ่งเป็นคำถามที่ตอกย้ำแผลของผมให้ชัดขึ้นมาอีก.....ที่ผมออกเดินทาง เพื่อที่จะลืมเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา แต่ แต่มันไม่ใช่เลยนะเหรอ ในใจผมยังจดจำเรื่องทุกอย่างได้ดีนัก แล้วอย่างนี้ผมจะลืมมันได้ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ ????

“ ไม่มีอะไรหรอก ทิตไม่ต้องมาสนใจ เอาเวลาไปคิดเรื่องโปรโมตร้านดีกว่ามาคิดเรื่องคนอื่นจะดีกว่านะ “ ผมจำต้องเบี่ยงประเด็นออกไป เพื่อที่กันตัวเอง ไม่ให้คิดมากเรื่องนี้อีก....

“ อี้รู้มั้ย ว่าอี้ไม่เคยโกหกได้เนียนเลย อี้มีอะไรในใจหรือเปล่า เล่าให้เราฟังได้นะ ถ้ามันจะทำให้อี้รู้สึกดีขึ้นกว่านี้ “ ผมว่ามันจะตอกย้ำความเจ็บช้ำของผมเสียมากกว่านะ

“ ทิต ไม่ใช่อี้ไม่อยากจะไม่บอกนะ แต่ตอนนี้อี้ไม่พร้อมจริงๆ อี้ขอละกันนะ “

    จากนั้นผมก้อไม่ได้พูดอะไรอีก นั่งเงียบๆ จิบเครื่องดื่มไปด้วย แล้วก้อจดๆ เขียนๆ อะไรใส่กระดาษเล็กน้อย เพื่อไม่ให้มันอยู่ว่างๆ ส่วนทิตเอง คงจะรู้อารมณ์ของผมตอนนั้น ก้อไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนั้นอีก ได้แต่ชวนคุยเรื่องรีสอร์ตนั่นๆ นี่ๆไปเรื่อยๆ ซึ่งผมเองก้อคุยตอบไปบ้าง เงียบบ้าง เพราะไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับเค้า

   พอตกเย็นสักหน่อย ทิตก้อชวนผมกลับรีสอร์ตเพื่อไปอาบน้ำ ทานอาหารเย็นแล้วจะได้พักผ่อนกัน ผมก้อตกลงไปกับเค้า คืนนั้นทิตสั่งให้ร้านอาหารที่อยู่ในรีสอร์ต ทำอาหารมาให้ผมชิมใหญ่เลย ซึ่งสั่งมาหลายอย่างมาก เค้าบอกว่า อยากให้ผมช่วยชิมว่าอะไร ตรงไหน ขาดอะไรมาก จะได้ช่วยกันปรับปรุง ซึ่งผมก้อแนะนำไปในสิ่งที่ผมเคยมีประสบการณ์มาแล้ว ทิตบอกว่าคำแนะนำของผมดีมาก แล้วเค้าจะนำไปบอกต่อกับพ่อครัวว่าควรจะแก้ไขยังไงบ้าง ซึ่งคืนนั้นทั้งคืน ผมชิมอาหารไป 20 กว่าอย่าง อย่างละนิดละหน่อย เล่นเอาผมอิ่มจนไปไหนไม่ถูกเหมือนกัน ทิตเองก้ออิ่มไม่ต่างไปจากผม อาหารก้อเหลือเต็มไปหมด แต่สุดท้ายทิตก้อเรียกพนักงานคนอื่นๆมาช่วยกันทานจนหมด ซึ่งในระหว่างที่ทานด้วยกันก้อทำให้ได้รู้จักกับพนักงานที่นั่นมากขึ้น มันช่วยสร้างความคุ้นเคยให้กับผมและคนที่นี่ขึ้นไปอีก ทำให้รู้สึกผ่อนคลายกับสถานที่นี้มากขึ้นไปอีก จนเวลาดึกพอสมควแล้ว ทุกคนก้อแยกย้ายกันไปทำงาน ส่วนผมก้อขอตัวไปนอนพักผ่อนก่อน โดยที่ทิตบอกว่าให้ผมรุดหน้าไปก่อน เค้าขอเคลียร์งานอะไรตรงนี้นิดหน่อย ไว้เสร็จแล้วค่อยตามขึ้นไปนอนที่ห้องด้วย ผมก้อตกลงตามนั้น

    ก่อนจะเข้านอนผมก้ออาบน้ำ สวดมนต์พร้อมทั้งโทรรายงานทางบ้านของผม ถึงความเป็นไปของผมภายในวันนี้ ผมคุยกับทางบ้านสักพัก แล้วผมก้อเข้านอน ในหัวสมองตอนนั้นมันก้อไม่ได้คิดอะไรมากมายนะครับ พยายามที่จะอยู่กับปัจจุบันให้ได้ และค่อยๆคิดถึงอนาคตที่กำลังจะเกิดว่าจะทำยังไงต่อไปดี.....

   ตื่นขึ้นมาตอนเช้า ผมรู้สึกเหมือนตัวหนักๆยังไงไม่รู้ รู้สึกแน่นๆ หายใจไม่สะดวกด้วย พอลืมตาขึ้นมาก้อพบ......เฮ้ยยยยยยย นี่มันอะไรเนี่ยะ ทิตมานอนอยู่ข้างๆผมได้ยังไง แถมเค้ายังกอดผมซะแน่นด้วย ผมอึดอัดมาก เลยรีบดันตัวของทิตออกสุดกำลัง แต่ทิตก้อเหมือนไม่ยอมปล่อยผม แถมยังมุดหน้าเข้ามาอีก โอ๊ยยยยยยยยย ไม่ไหวแล้ว ได้โอกาสผมเลยถีบเข้าไปที่ลำตัวของทิตแล้วยันออกสุดแรงเลย จนทิตกลิ้งตกเตียงไปเลย

“ โอ๊ยยยยยยยยยย นี่อี้จะถีบทิตทำไมเนี่ยะ ทิตกำลังหลับสบายๆ เกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมาอีกล่ะ “ ทิตบ่นไปคลำไปที่ท้องของตัวเองไปด้วย เหมือนเค้าจะเจ็บมากๆ ผมมาคิดๆดูแล้วก้อรู้สึกว่าตัวเองทำเกินไปหรือเปล่า

“ ก้อทิตมากอดเราทำไมเล่า เราก้อตกใจนี่นา เลยเผลอถีบไป

“ นี่ๆๆ อี้ เราไม่ได้กอดอี้โดยพละการนะ อี้นั่นแหละ ที่ร้องเรียกอะไรไม่รู้ เราเองก้อไม่ได้ยินชัด พอเราเดินเข้าไปดูว่าอี้เพ้ออะไร อี้ก้อดึงตัวเราไปกอดซะงั้น เราเองก้อง่วงๆอยู่ด้วย เลยปล่อยเลยตามเลยไง อี้นะอี้..... “

“ แหะๆ โทษทีนะทิต ก้อเราตกใจนี่นา แล้วนี่เป็นอะไรมากมั้ยอ่ะ ไหนดูสิ “

    ด้วยความสำนึกผิดผมเลยรีบลุกไปดูทิตที่นั่งกองอยู่กับพื้นทันที จากนั้นก้อพยุงเค้าขึ้น ทิตมีแอบทำค้อนใส่ผมหน่อยๆ

“ แล้วเมื่อคืนฝันอะไรอ่ะ เห็นเพ้อเรียกใครก้อไม่รู้ตั้งนาน แถมยังเสียงดังอีกด้วย “

   ผมก้องงๆสิครับ เพราะว่าเมื่อคืนนี้ ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองฝันอะไรเลย

“ ไม่น่าจะใช่นะ สงสัยอี้คงจะเหนื่อยๆมั้ง เลยเพ้อไปเรื่อยเปื่อย “

“ อืมๆ ช่างมันเถอะ ไหนๆก้อตื่นแล้วใช่มะ เดี๋ยวเตรียมตัวแล้วลงไปรอเราข้างล่างนะ วันนี้เดี๋ยวจะพาไปเที่ยวรอบๆตัวเมือง ไปพบเจอเพื่อนๆ จากนั้นคืนนี้จะมีงานเลี้ยงเปิดโรงแรม อี้ก้ออยู่ช่วยๆงานหน่อยนะ “
 
“ โอเคๆ งั้นไว้เจอกันข้างล่างแล้วกัน “

    จากนั้นผมก้ออาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปหาทิตข้างล่าง ซึ่งทิตรอทานอาหารเช้าอยู่ที่ห้องอาหารแล้ว เราทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ทิตก้อพาผมออกเดินทางไปเที่ยวรอบๆเมืองตามที่บอกไว้ในตอนแรก

   ระหว่างทางที่เที่ยวอยู่นั้น ทิตก้ออธิบายสถานที่เที่ยวต่างๆให้ผมทราบ ทำตัวเป็นไกด์ก้อไม่ปาน แถมยังอธิบายลักษณะเศรษฐกิจของเมืองนี้ให้ผมฟังด้วย เค้าบอกว่าอยากให้ผมวิเคราะห์การตลาดคร่าวๆช่วยเค้าด้วย ที่จริงเค้าก้อพอมีความรู้อยู่บ้าง แต่ก้ออยากมีคนมาช่วยคิดเพิ่มอีก วันนั้นทั้งวัน เราท่องเที่ยวไปยังที่ต่างๆมากมาย อ่าวนั้น หาดนี้ แถมยังพาผมไปทานของอร่อยๆอีกมากมาย ( ตอนแรกทิตว่าจะพาไปหาเพื่อนของเค้า แต่ไม่ค่อยมีใครว่างเลย เพราะว่าทุกคนต้องทำงาน ไหนจะต้องไปร่วมงานคืนนี้อีก ทิตเลยยังไม่พาผมไปพบเพื่อนๆของเค้า แต่พาท่องเที่ยวแบบกันเองแทน ) จะว่าไปแล้ว ทิตเค้าก้อชำนาญทางที่ภูเก็ตอยู่ไม่น้อยเหมือนกันนะครับ รู้จักไปซะหมดเลย สงสัยเค้าคงจะสำรวจทำเลที่นี่มาเป็นอย่างดีแล้ว ถึงได้ตัดสินใจลงทุนเปิดรีสอร์ทที่นี่

    สถานที่สุดท้ายของวันนี้ที่ทิตพาผมไปเที่ยวคือ แหลมพรหมเทพ ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตของภูเก็ตเลยก้อว่าได้ ตอนนั้นก้อเย็นมากแล้ว เราพากันถ่ายรูป ชมวิวสักพัก ก้อเดินทางกลับโรงแรม เพราะเดี๋ยวคืนนี้มีงานที่โรงแรมอีก เห็นทิตบอกว่ามีแขกมาร่วมงานมากอยู่เหมือนกัน เพราะเค้าอยากให้ทุกคนในจังหวัดนี้รู้จักรีสอร์ตเค้าได้มากที่สุด

   พอถึงโรงแรม ผมก้ออาบน้ำ แต่งตัว แล้วก้อลงมาช่วยดูแลงานโดยทั่วๆไป วันนี้พนักงานทุกคนล้วนต้องทำงานอย่างหนัก เพราะว่าแขกเหรือมามากกว่าที่คิดไว้ ทั้งพนักงานก้อยังมีไม่มากนัก ไม่เพียงพอต่อการดูแลแขก ผมเลยต้องลงมือทำช่วยเกือบจะทุกอย่าง ตั้งแต่ต้อนรับแขก ไปจนถึงทำอาหารมาเสริฟ เหนื่อยอยู่เมหือนกันนะครับ แต่ก้อสนุกไปอีกแบบ

   ส่วนทิตนะเหรอ เค้ามัวแต่ต้อนรับผู้หลักผู้ใหญ่ที่มาเป็นแขกในงาน ต้องคอยรับของขวัญที่แต่ละท่านนำมามอบให้ ไหนจะต้องวิ่งวุ่นตามนั่นตามนี่อีก เพราะว่าทุกอย่างก้อยังไม่เรียบร้อยดี แต่ผมแอบเห็นว่าเค้ามีความสุขอยู่ไม่น้อย ที่พบว่ามีคนจำนวนมากมาให้กำลังใจ และอวยพรเค้าในงานวันนี้ ถือว่าเกียรตฺอย่างมาก ของเจ้าของกิจการเลยก้อว่าได้

   พอค่ำสักหน่อย แขกเหรือผู้ใหญ่บางท่านกลับไปแล้ว ก้อเหลือแต่เพื่อนๆของทิต ที่สนิทๆกันยังคงอยู่ในงาน และกำลังสนุกสนานกับวงดนตรีที่เล่นได้อย่างเมามันส์มาก ผมเองก้อเริ่มดื่มและสนุกกับพนักงานคนอื่นๆไปด้วย ดูๆไปแล้วเหมือนทุกๆคนจะเหนื่อยนะ แต่พวกเค้าก้อมีความสุขดี บ้างก้อขึ้นไปร้องเพลง บ้างก้อเต้น บ้างก้อปรบมือเข้าจังหวะ สักพักนึง ทิตเค้าก้อมาดึงตัวผมให้ไปเจอกับเพื่อนๆของเค้าที่กำลังสนุกกัน ผมก้อตามเค้าไป จะได้รู้จักกันไว้

    ทิตแนะนำผมให้ทุกคนรู้จักในนามของหุ้นส่วน(ปลอมๆ)ของรีสอร์ตนี้ แต่ดูท่าทางแต่ละคนจะมองผมแปลก เหมือนกับไม่ค่อยเชื่อว่าผมเป้นหุ้นส่วน แถมยังแซวทิตต่างๆนานา ไอ้ตัวผมเองนะ ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอก แต่ทิตนี่สิ จะทำท่าเขินทำไมก้อไม่รู้ ไม่ได้ตอบโต้ หรือแก้ตัวอะไรเลย ปล่อยให้ผมพูดอยู่ฝ่ายเดียว ผมสนุกสักพัก ก้อขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เพราะว่าดื่มไปมากเหมือนกัน ถ้าไม่ระบายออกไปเลย เดี๋ยวจะเมาแย่เอา

    พอผมทำธุระเสร็จแล้ว ขณะที่ผมกำลังเดินจะกลับไปเข้างาน สายตาผมก้อเห็นผู้ชายคนนึง ที่ผมรู้สึกคุ้นตานัก แต่ผมก้อไม่แน่ใจว่า เค้าจะใช่คนที่ผมคิดไหม เพราะผมเองก้อไม่คิดว่า ผมจะมาเจอเค้าที่นี่ได้ ว่าแล้วผมก้อเดินเข้าไปทักเค้า ซึ่งเค้านั่งหันข้างให้ผม

“ เอ่อออออ ขอโทษนะครับ นี่ใช่น้องแมนหรือเปล่า “

    ผู้ชายคนนั้นพอได้ยินผมทัก ก้อหันมาทันที พอเค้าเห็นหน้าผม เค้าทำหน้าตกใจอยู่เหมือนกันที่เจอผมที่นี่ และผมก้อคิดว่าคนๆนี้น่าจะใช่น้องแมนจริงๆด้วย

“ อ้าว พี่อี้ มาที่นี่ได้ไงอ่ะ แล้วๆ “ น้องแมนดูเปลี่ยนไปจากเดิมที่ผมเจอครั้งล่าสุดอยู่เล็กน้อย ดูโตเป็นหนุ่มขึ้น ผมเผ้าก้อยาวขึ้น แถมยังแต่งตัวดูเป็นทางการมากๆอีกต่างหาก ผมดีใจจังเลย ที่ได้เจอน้องแมนที่นี่ เลยโผเข้ากอดเค้าทันที

“ พี่ดีใจจัง ที่ได้เจอแมนที่นี่ แล้วนี่เรามาที่นี่ได้ไงอ่ะ มากับใคร “ ผมถามพร้อมทั้งคลายกอดออกมาจากน้องเค้า

“ พี่อี้มากกว่า ตอบแมนมาก่อนเลยว่ามาที่นี่ได้ไง ไม่ได้เจอตั้งนาน ไม่ได้ข่าวได้คราวเลย แล้วจู่ๆก้อมาโผล่ที่นี่ได้ไง เซอร์ไพรส์มากๆเลยเนี่ยะ “ น้องแมนถามกลับ

“ อ๋อ พอดีพี่มาช่วยงานเพื่อนพี่อ่ะ เค้าเป้นเจ้าของรีสอร์ทที่นี่แหละ เค้าอยากให้พี่มาช่วยดูแลนั่นนี่ แล้วนี่แมนมากับใครล่ะ แมนรู้จักกับใครเหรอ ทำไมถึงมางานนี้ได้ “

“ ก้อเอ่ออออออออ คือว่า แมนมากับเพื่อนอ่ะครับ พอดีเพื่อนของแมนรู้จักกับหุ้นส่วนที่นี่เหมือนกัน เค้าชวนๆมางานเปิดรีสอร์ทใหม่ แมนก้อเลยตามมาด้วย ถือโอกาสมาเที่ยวไปในตัว “

    ผมเห็นท่าทางน้องแมนดูจะมีพิรุธ เลยแอบสักไปอีก

“ เพื่อนคนไหนเหรอ พี่รู้จักไหม แนะนำให้พี่รู้จักหน่อยสิ เผื่อจะได้รู้จักกันมากขึ้นไง “

“ อ้าวแมน นั่นคุยกับใครอยู่อ่ะ ป๊อบเสร็จแล้วนะ จะเข้าไปในงานเลยไหม “

    ผมรีบหันไปทันทีที่ได้ยินผู้ชายคนนั้นพูด แล้วผมก้อไม่คิดว่าจะเจอคนๆนี้ที่นี่อีก.......ป๊อบนั่นเอง ป๊อบเพื่อนของดิว นี่ไม่ได้เจอกันนานแล้ว แล้ว แล้วสรุปเค้ามากับน้องแมนเหรอ ?????

“ อ้าวววววววววววอี้ อี้มาที่นี่ได้ไงอ่ะ เฮ้ยยยยย เซอร์ไพรส์มากๆเลยนะเนี่ยะ “

   ผมเองสิเซอร์ไพรส์ยิ่งกว่าพวกเค้าอีก ไม่คิดว่าจะเจอพวกเค้าสองคนพร้อมกันที่นี่..........

“ เอ่อออออ แล้ว แล้วน้องแมน มา มาที่นี่พร้อม พร้อมกับป๊อบเหรอ “ ผมถามแบบไม่แน่ใจ

    น้องแมนหน้าแดงขึ้นมาทันที แถมยังไม่ตอบผมอีก ปีอบคงจะเห็นท่าทีของผมเลยพูดขึ้นยิ้มๆ

“ อ้อออออออ คือมันอย่างนี้ ก้อคือนะ เราเองก้อไม่ค่อยได้เจอกันเนอะ ตั้งนานแล้ว เลยไม่ได้รู้ว่า ตอนนี้ปี๊อบกับน้องแมนตกลงที่จะคบกันเป็นแฟนแล้วนะ แล้วพอดีเพื่อนของป๊อบเป็นหุ้นส่วนของที่นี่อ่ะ เค้ามีงานเปิดรีสอร์ท ป๊อบก้อเลยชวนแมนมาด้วย ถือโอกาสมาฮันนีมูนไปในตัว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ “ ไม่ทันจะขำได้นาน น้องแมนก้อตุ๊ยไปที่ท้องป๊อบทีนึงเชิงหมั่นไส้

“ ใครบอกว่าเป็นแฟน ยังดูๆกันอยู่นะ อย่ามามั่วๆ เดี๋ยวจะโดนดี “ แมนทำหน้างอนๆ แต่ดูน่ารักไม่น้อย ผมเองก้อพอจะเดาได้จากกริยาของทั้งสองคนนี้ ท่าทางจะสนิทกันมากพอดู อิอิ

“ เอาล่ะๆ ไว้ไปคุยกันข้างในงานดีกว่า ดีเลยมาเจอเพื่อนเก่า คืนนี้คงอีกยาววววว “

    ว่าแล้วป๊อบก้อชวนผมเข้างาน จากนั้นก้อไปควงแขนน้องแมนแล้วเดินไป แต่น้องแมนสะบัดออก แถมยังทำท่างานรีบเดินหนีเข้าไปในงานอีก เห็นแล้วก้อขำๆนะครับ น้องแมนตัวใหญ่ๆ ดูแมนๆ มาทำท่างอนแบบนี้

   พอเข้าไปในงานแล้ว ป๊อบก้อพาผมไปแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนของเค้าที่เป็นหุ้นส่วนอีกคนของที่นี่ ซึ่งคนนี้ทิตก้อแนะนำให้ผมรู้จักแล้ว ผมก้อเพิ่งจะมาถึงบางอ้อว่า ทิตเองก้อมีหุ้นส่วนอีกคนที่ร่วมกันสร้างรีสอร์ตนี้ รู้สึกว่านาม(ชื่อของเพื่อนป๊อบ ที่เป็นหุ้นส่วนกับทิต)จะเป็นคนท้องที่นี้ เหมือนว่าเค้าเป็นเจ้าของที่ ที่นี่ด้วยมั้งถ้าได้ยินไม่ผิด

    จากนั้นเราก้อสนุกสนานกันต่อ ทิตเองก้อเริ่มเมาๆแล้ว เพราะโดนคนมอมทั้งงาน ส่วนผมกับน้องแมนก้อดื่มไป นั่งคุยกันไป แมนก้อเล่าให้ฟังคร่าวๆว่า ตั้งแต่เกิดเรื่องของน้องแมนตั้งแต่ครั้งที่ปอยเปตนั่น แมนก้อได้เริ่มรู้จักกับป๊อบมากขึ้นเรื่อยๆ แมนบอกว่า ป๊อบมาคอยดูแล และปลอบใจแมน หลังจากที่อกหักจากผม ( อะไรจะขนาดนั้น ) จากนั้นเค้าก้อไปมาหาสู่กันเรื่อยๆ โดยที่ทางบ้านของน้องแมนก้อรับรู้มาตลอด แล้วป๊อบก้อไม่เคยพาน้องแมนไปทำเรื่องไม่ดี ส่วนมากจะพากันไปทำงาน ไปเรียนบ้าง ทางผู้ใหญ่เลยไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยอิสระเต็มที่ จากนั้นเมื่อไม่นานมานี้ เค้าก้อตัดสินใจคบกับแบบจริงจัง ( แหมๆน้องแมน เพิ่งจะมายอมรับกับผมตอนนี้เอง เมื่อกี้ยังปฏิเสธอยู่เลย )
 
   พอเริ่มดึกขึ้นเรื่อยๆ ทิตเองก้อเริ่มมาเรียกให้ผมไปร้องเพลงบ้างแล้ว แรกๆผมก้ออายนะ แต่พอร้องไปเรื่อยๆก้อเริ่มติดลม ร้องไม่ยั้ง แถวยังเรียกให้คนอื่นๆมาร้องด้วยอีก ทำให้บรรยากาศในงานยิ่งสนุกขึ้นไปอีก เพราะว่าทุกคนเป็นกันเองทั้งนั้น ไม่ว่าจะแขกเหรื่อหรือว่าพนักงาน ล้วนสนุกด้วยกันหมดเลย

   ผมเองก้อเริ่มจะเมามากขึ้นเรื่อยๆ เพราะว่าโดนส่งเหล้าอยู่ตลอด เริ่มจะไม่ไหวแล้ว ส่วนป๊อบนะ รายนั้นเมาจนเกือบจะน็อคอยู่แล้ว น้องแมนเลยต้องไปคอยดูแลอยู่ข้างๆ เห็นแล้วก้อสะท้อนใจไม่น้อย.......จู่ๆในใจมันก้อดันคิดถึงเรื่องเดิมๆขึ้นมาอีก

“ อี้คิดอะไรอยู่อ่า.....คิดถึงแฟนเหรอ “ ทิตมาจากไหนไม่รู้มากอดคอผม แล้วพูดอะไรไม่รู้ ขัดใจชะมัด

“ ทิตเมาแล้วไปนอนเลยไป สภาพไม่ไหวแล้วนะ “ ผมพยายามพยุงเค้าไปจะพาไปนั่งที่เก้าอี้ แต่เค้าขืนตัวไม่ยอมไป

“ ทำไมอ่ะอี้ แค่เราถามเรื่องแฟนหน่อยเดียว ทำไมต้องเลี่ยงหนีทุกครั้งด้วย ทำไม มันแสลงใจนักรึไง “ ทิตยังมาพูดจาแบบนี้อีก ผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้วนะ

“ แล้วทิตจะมาถามทำไมล่ะ ในเมื่อเราไม่อยากตอบ ทำไม ชอบให้เรารู้สึกแย่ๆนักรึไง “ ผมอารมณ์ขึ้นมาทันที

“ ก้อเพราะว่า ทิตยังรู้สึกกับอี้เหมือนเดิมไง เหมือนเดิมมาตลอดตั้งแต่ตอนที่เราเรียนด้วยกันแล้ว ทิตขอโทษที่ตอนนั้นทิตไม่กล้าที่จะบอกความในใจ แล้วตอนนั้น ที่ทิตจูบอี้ ทิตก้ออยากจะบอกว่าทิตรู้สึกยังไง แต่อี้เองนั่นแหละที่ไม่สนใจทิต แล้วตอนนี้ ทิตก้อรู้มาว่าอี้ไม่มีใครแล้ว ทิตแค่จะถามเพื่อความแน่ใจอ่ะ ทิตผิดนักเหรอ “ ทิตเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้ว ผมพยายามที่จะสะบัดตัวหนี แต่ทิตก้อยังกอดคอมผมไว้แน่ ผมชักไม่สนุกแล้วนะ

[win200]

ไม่อาวทิตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต


ว่าแต่ยินดรกับน้องแมนกับป๊อบด้วยนะ(แต่งกันแล้วหรา..ฮันนีมูน..)

[kyoya11]

เฮ้อ! อะไรกันนี่ เม้นท์ไม่ถูกเลย
แต่...เอาเถอะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ^^

[ranyoo]

ไม่รู้จะเม้นท์ว่าอะไร
เอาเป็นว่า ขอให้เรื่องนี้จบแบบมีความสุขกันทุกคนนะครับ
เฮ้อออออ  ^^

 

[rellatoon]

อี้ เนื้อหอม ใครๆก็หลงรัก 
แล้วดิวไปไหนทำไมไม่กลับมาหาอี้ซะทีน้า 
 

[barahi]

 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

คนที่รอคอยหายไปไหน คนที่เฝ้ารอนั้นทำไรอยู่
คิดถึงดิวมาตลอดและเรื่อยไป ดิวคือพระเอกในดวงใจใครหลายๆคน
อี้คือนายเอกที่เราต้องลุ้นและใหฟ้กำลังใจเสมอและตลอดมา นิยาย
เรื่องนี้ตั้งแต่ปี่09-11นี้ มันไม่ใช่เวลาน้อยๆเลยนะครับ ทุ่มเททั้งแรงกาย
แรงใจของคนเขียน และคนอ่าน แฟนคลับทั้งหลาย ต่างคอยและลุ้นให้กำลังใจอี้มาตลอด
เชื่อว่าซักวันคงมีสิ่งดีๆมาตอบแทนให้คนอ่านได้รู้และเข้าใจบ้าง ขอให้ความรักครั้งนี้ของอี้
จงสมหวังและขอภาวนาให้ดิวหายเร็วๆและจำความได้ ขอบคุณอเล็กซ์ที่มอบสิ่งดีๆให้กับ
แฟนคลับทั้งหลาย ใก้ลจบหรือยัง บทสรุปเป็นไง ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีนะ

[kyoya11]

คนที่รอคอยหายไปไหน คนที่เฝ้ารอนั้นทำไรอยู่
คิดถึงดิวมาตลอดและเรื่อยไป ดิวคือพระเอกในดวงใจใครหลายๆคน
อี้คือนายเอกที่เราต้องลุ้นและใหฟ้กำลังใจเสมอและตลอดมา นิยาย
เรื่องนี้ตั้งแต่ปี่09-11นี้ มันไม่ใช่เวลาน้อยๆเลยนะครับ ทุ่มเททั้งแรงกาย
แรงใจของคนเขียน และคนอ่าน แฟนคลับทั้งหลาย ต่างคอยและลุ้นให้กำลังใจอี้มาตลอด
เชื่อว่าซักวันคงมีสิ่งดีๆมาตอบแทนให้คนอ่านได้รู้และเข้าใจบ้าง ขอให้ความรักครั้งนี้ของอี้
จงสมหวังและขอภาวนาให้ดิวหายเร็วๆและจำความได้ ขอบคุณอเล็กซ์ที่มอบสิ่งดีๆให้กับ
แฟนคลับทั้งหลาย ใก้ลจบหรือยัง บทสรุปเป็นไง ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีนะ

ตามนี้เลย
อ่านแล้วประทับใจสุดๆ^^

[maew189870]

คนที่รอคอยหายไปไหน คนที่เฝ้ารอนั้นทำไรอยู่
คิดถึงดิวมาตลอดและเรื่อยไป ดิวคือพระเอกในดวงใจใครหลายๆคน
อี้คือนายเอกที่เราต้องลุ้นและใหฟ้กำลังใจเสมอและตลอดมา นิยาย
เรื่องนี้ตั้งแต่ปี่09-11นี้ มันไม่ใช่เวลาน้อยๆเลยนะครับ ทุ่มเททั้งแรงกาย
แรงใจของคนเขียน และคนอ่าน แฟนคลับทั้งหลาย ต่างคอยและลุ้นให้กำลังใจอี้มาตลอด
เชื่อว่าซักวันคงมีสิ่งดีๆมาตอบแทนให้คนอ่านได้รู้และเข้าใจบ้าง ขอให้ความรักครั้งนี้ของอี้
จงสมหวังและขอภาวนาให้ดิวหายเร็วๆและจำความได้ ขอบคุณอเล็กซ์ที่มอบสิ่งดีๆให้กับ
แฟนคลับทั้งหลาย ใก้ลจบหรือยัง บทสรุปเป็นไง ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีนะ

ตามนี้เลย
อ่านแล้วประทับใจสุดๆ^^

อ่านแล้วประทับใจเหมือนกันคับ

ยังไงก็รอคับผม

[bbyuqin]

ขนาดอี้หนีมานี่ยังไม่วายมาพบเรื่องพวกนี้อีก รอเวลาที่อี้จะได้ข่าวและได้เจอดิวจริง

[barahi]

 

[Saint De Jupiter]

คนที่รอคอยหายไปไหน คนที่เฝ้ารอนั้นทำไรอยู่
คิดถึงดิวมาตลอดและเรื่อยไป ดิวคือพระเอกในดวงใจใครหลายๆคน
อี้คือนายเอกที่เราต้องลุ้นและใหฟ้กำลังใจเสมอและตลอดมา นิยาย
เรื่องนี้ตั้งแต่ปี่09-11นี้ มันไม่ใช่เวลาน้อยๆเลยนะครับ ทุ่มเททั้งแรงกาย
แรงใจของคนเขียน และคนอ่าน แฟนคลับทั้งหลาย ต่างคอยและลุ้นให้กำลังใจอี้มาตลอด
เชื่อว่าซักวันคงมีสิ่งดีๆมาตอบแทนให้คนอ่านได้รู้และเข้าใจบ้าง ขอให้ความรักครั้งนี้ของอี้
จงสมหวังและขอภาวนาให้ดิวหายเร็วๆและจำความได้ ขอบคุณอเล็กซ์ที่มอบสิ่งดีๆให้กับ
แฟนคลับทั้งหลาย ใก้ลจบหรือยัง บทสรุปเป็นไง ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีนะ

ใครบอกอ่ะพี่กล้วย นิยายเรื่องนี้แต่งตั้งแต่ปี 2007 ตะหาก พวกเราติดตามอยู่ที่ GTC จนเดี๋ยวนี้บอร์ดปิดไปและ ยังมะจบเลยอ่ะ
ป้าอี้นี่มะได้ดั่งจายเจรงๆเลย อยากรู้เรื่องของดิวแล้วอ่ะ ลงช้าๆๆๆๆๆ เดี๋ยวให้ต้มกวยจั๊บเลี้ยง FC เลยนิ 

[barahi]

 

[barahi]

 

[barahi]

 

[kyoya11]

รอคร๊าบบบ

[barahi]