หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[barahi]

มีลุ้นนิดๆว่าวันนี่้จะได้อ่าน อิอิ

เมื่อคืนกลับมาว่าจะเปิดอ่าน แต่เหนื่อยหลับเลย

อดมาเต้นรอให้ดูเลย ฮ่าๆๆ

วันนี้เด๋วต้านั่งรอนะครับพี่ ^^

 

[win200]

  

[barahi]

มาแล้ววววว

วันก่อนเต้นรอไปแล้ว

เมื่อวานนั่งไปแล้ว

วันนี้ทำไรรอดีหว้า

อ่อ งั้นเด๋วจุดประทัดรอและกัน ^^

คิดถึงนะคร๊าบบบ

 

[barahi]

V^V

ยังไม่มาอีกหรอ ฮืออ

คิดถึงนะมาต่อได้แล้วนะครับ ฮือๆ

นั่งรอจนน้ำตาซึมละเนี้ย ฮือๆๆๆๆๆ

 

[win200]

มานั่งรอเป็นเพื่อน

[barahi]

มีแค่คนเดียวเองหรอที่มารอเป็นเพื่อนผม T^T

ไม่เป็นไร แค่คนเดียวก็ยังดี ^^

รอ ร๊อ รอ (ต่อไป)

[olar74]

มา ไว ไว !!!!

อย่างด่วน !!!!!

ยิ่งใกล้จบ ยิ่งขาดใจ !!!!!!!

[Isun]

เมื่อไหร่จะมาต่ออีกคราฟคนแต่ง คนอ่านทนไม่ไหวละ อยากอ่านอีก แบบว่ามันคาใจ โค้งสุดท้ายนานจิงๆ ฮ่าๆๆ

ปล สู้ๆนะคราฟคนแต่ง แล้วมาต่อบ่อยๆนะคราฟ

อยากรู้เรื่องราวของอี๊อีกอะ ว่าจะเป็นไงต่อ จะลงเอยกะดิวไหม แต่อีกใจก็สงสารโต้งอะ เปนผมเลือกโต้งตั้งนานละ แต่ก็นะ ความรักมันบังคับกันไม่ได้ คนที่เรารัก กับคนที่รักเรามันคนละคนกันอะ ทรมานเหมือนตกนรกดีๆนี่เอง ฮ่าๆ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

:L1:มาให้กำลังใจน้องชายครับ สบายดีไหมเอ่ย

วันนี้เข้ามารออ่านนิยายครับ แล้วเมื่อไหร่จะลงให้อ่านครับ

ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยๆดูแลสุขภาพด้วยนะ

[Alexie333]

อิอิอิอิอิ



แบบว่า..............หนีไปรับจ็อบที่พัทยามา



เพิ่งเสร็จ เฮ้ออออออออออออออออออ




กลับมาล่ะๆๆๆ

[honeymic]

 

พักให้หายเหนื่อยแล้วเข้ามาต่อเลยนะ ใจจะขาดแล้ว

[win200]

 

[barahi]

เย้ๆ กลับมาแล้ว

มาต่อเร็วๆเลยนะคร๊าบ อยากอ่านจะแย่อยู่แล้ว เข้ามารอทุกวัน

วันละหลายๆรอบด้วย ^^

รอรอรอรอ

[Alexie333]

 








“ แล้วต้งเจอคนๆนั้นหรือยังละครับ “ ผมแกล้งถาม เพราะว่าอยากจะฟังจากปากของเค้า

  ต้งยิ้มให้ผม แล้วเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ

“ นี่อี้ไม่รู้ หรือแกล้งกันแน่ ถึงได้ถามต้งแบบนี้ “ ต้งพูดพรางหัวเราะเบาๆ

“ อี้ก้อไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองหรอกนะ มันคงจะดีนะ ถ้าคนๆนั้นเป็นอี้จริงๆ แต่ว่า อี้คิดไม่ตกเลยนะว่า  ต้งจะทนอยู่กับคนพิการได้เหรอ คนพิการที่เดินไม่ได้อ่ะ อันนี้อี้ถามจริงๆนะ “

   ???????????????????  ต้งอึ้งไปทันที ที่ได้ยินผมพูดอย่างนั้น.......................

“ อี้ นี่อี้เอาอะไรมาพูด หะ ???? ใครมาพูดอะไรให้อี้ฟัง อี้ถึงได้คิดอย่างนี้ “ น้ำเสียงต้งดูตกใจมากๆ แต่ผมก้อข่มอารมณ์ตัวเองไว้

“ เปล่า ไม่มีใครพูดอะไร ไม่มีใครพูดอะไรให้อี้ฟังทั้งนั้น มันคงจะดีกว่านี้ ถ้ามีคนมาบอกกับอี้ว่า อี้นะ มันพิการไปแล้ว ขามันเดินไม่ได้ แต่เพราะไม่มีใครบอกไง อี้เลยต้องคิดเองแบบนี้ “ ผมยังข่มเสียงให้เรียบไว้ แต่ต้งสิ ทำหน้าตกใจมากๆ

“ อี้ อี้คิดอะไรเนี่ยะ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ มันต้องมีคนมาพูดอะไรแน่ๆเลย ไหน นางพยาบาลคนไหนมันพูด ต้งจะไปจัดการมัน ไล่ออกให้หมด มาพูดอย่างนี้กับคนไข้ได้ไง บ้าไปแล้ว “ ต้งดูโกรธมากๆ แต่ผมยังคงเย็นไว้เหมือนเดิม

 “ ก้อเพราะมันไม่มีใครพูดไงต้ง มันไม่มีเลยสักคน แม่อี้ยังไม่พูดเลย แล้วใครหน้าไหนมันจะกล้าพูด อี้ว่าต้งไม่ต้องมากลบเกลื่อนดีกว่า รีบๆบอกอี้มาเหอะว่า ตกลงแล้ว ขาอี้นี่จะเดินไม่ได้ใช่ไหม ต้งบอกมาสิ จะเงียบไว้ทำไมเล่า ในเมื่อวันใดวันนึง อี้ก้อต้องรู้ความจริงอยู่แล้ว สู้บอกมาตอนนี้เลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องเสียใจตอนไหนอีก บอกมาเลยสิ “ ผมท้าต้ง และดูว่าท่าทางต้งจะโกรธสุดๆแล้ว และทำหน้าเมหือนจะเขมือบผมลงไปทั้งตัวให้ได้เลยทีเดียว................................

“ อี้ ฟังนะ ว่า อี้ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น ขาอี้ยังปกติ ไม่ได้พิการ และจะเดินได้ในเร็วๆนี้ อี้ได้ยินชัดไหม “

   ต้งพูดเน้นน้ำเสียง แต่ผมก้อยังไม่แน่ใจ

“ ไม่จริงอ่ะ ถ้าอี้ไม่พิการ แล้วทำไมอี้ถึงไม่รับรู้ความรู้สึกที่ขาเลยล่ะ ทำไม ??? “ ผมเริ่มขึ้นเสียงอีกแล้ว

“ อี้ใจเย็นๆก่อนนะครับ คือมันอย่างนี้ ขาของอี้นะ โดนกระแทกอย่างแรง ซึ่งมันอาจจะมีผลกระทบต่อขาอี้บ้าง เพราะว่าทางหมอเค้าก้อรักษาอยู่ เค้าฉีดยาเพื่อให้กล้ามเนื้อมันดีขึ้น ซึ่งตอนแรกๆนี่ ขามันจะรู้สึกชาๆ แต่อีกไม่นานนัก ขาก้อจะเริ่มได้รับความรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ จากนั้น อี้ก้อต้องทำกายภาพบำบัด แล้วก้อจะเป็นปกติดี นะครับ มันไม่ใช่อย่างที่อี้คิดเลย “

   น้ำเสียงต้งดูจริงจังมาก และต้งก้อดูใจเย็น เหมือนค่อยๆอธิบายให้ผมเข้าใจ ซึ่งผมก้อมาหยุดคิดนิดนึง ตามที่เค้าบอกมา แต่ยังไงๆ ผมเองก้อไม่สบายใจอยู่ดี ก้อจู่ๆขาผมมันไม่มีความรู้สึกนี่นา ใครจะไปทำใจได้ล่ะ

“ แล้วอี้จะรู้ได้ยังไงว่า ที่ต้งพูดอ่ะเป็นความจริง ต้งอาจจะพูดให้อี้ใจเย็นลงก้อได้ “ ผมแย้งไป

“ เอาอย่างนี้ไหม ถ้าอี้ไม่เชื่อ ต้งจะโทรไปหาหมอให้อี้เดี๋ยวนี้เลย แล้วพอเดี๋ยวกลับไปนะ ต้งจะพาอี้ไปหาหมอเลย ไปดูรายงานที่หมอเค้าบันทึกไว้เลยก้อได้ โอเคไหมครับ “

   ต้งดูท่าทางจริงจัง พร้อมทั้งเหตุผลขนาดนี้แล้ว ผมคงจะไม่เชื่อเค้า ไม่ได้แล้ว ใช่ไหมครับ ??????

“ ก้อได้ต้ง อี้จะเชื่อก้อได้ แต่กลับไปนี่ ต้งต้องพาอี้ไปหาคุณหมอเลยนะ ไม่งั้นอี้ไม่สบายใจแน่ๆ “ ผมย้ำไปอีก

“ แน่นอนครับ อี้ไม่ต้องห่วง แต่ตอนนี้ ต้งว่าเราไปเดินเล่นกันดีกว่า อากาศดีๆแบบนี้ มันน่าจะช่วยทำให้อี้อารมณ์ดีขึ้น ไปกันนะครับ เดี๋ยวหลังกลับจากเดินเล่นแล้ว ต้งจะพาอี้ไปเดินดูสะพานปลานะครับ แล้วเราจะได้มาทำอาหารเย็นทานกันไง “

“ ได้ไงล่ะต้ง ขาอี้เป็นอย่างนี้อ่ะ จะไปเดินกับต้งได้ไง “ ผมถามไปงงๆ

“ เดี๋ยวต้งอุ้มอี้เอง ตัวอี้เบาจะตาย ต้งอุ้มได้สบาย “

“ ไม่เอาๆ ต้ง อย่าเลย อี้ว่าต้งเข็นรถเข็นอี้ดีกว่า อี้ไม่อยากเป็นตัวปัญหาอ่ะ “

“ ไม่เป็นไรอี้ ให้ต้งอุ้มอี้ดีกว่า ถ้าขืนต้องเข็นรถไปสะพานปลาอย่างนี้นะ เดี๋ยวคนอื่นจะมองอี้ไม่ดีเอา ให้ต้งอุ้มอี้อย่างเดิมนั่นแหละ ไม่หนักหรอก สบายมาก “

..............นี่ต้ง ต้งเค้ายังห่วงด้วยเหรอว่า จะมีใครคิดกับผมยังไง ถ้าเห็นผมในสภาพอย่างนี้ เค้าเป็นห่วงความรู้สึกของผมขนาดนี้เลยเหรอ ???? ทำไมเค้าถึงได้ดีกับผมขนาดนี้นะ ต้งเค้าใส่ใจทุกอย่างที่เป็นตัวผม ทุกความรู้สึก แต่ทำไม ผมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้นะ ผมคงจะรู้สึกแย่ ที่ผมไม่เคยทำอะไรดีๆกับเค้าเลยงั้นเหรอ

   ผมก้อไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น ซึ่งต้งก้อคงจะรู้ว่า ผมคงไม่ปฏิเสธเค้าหรอก ซึ่งต้งก้อจัดแจงให้ผมขี่หลังของเค้า ผมกอเอามือกอดที่คอของต้งไว้ จากนั้นต้งก้อพาผมออกไปเดินริมชายหาด.........วันนี้อากาศดีอย่างที่ต้งพูดจริงๆ ลมเย็นๆ เอื่อยๆ แดดก้อไม่แรงมาก ต้งพาผมเดินไปเรื่อยๆ ชวนผมพูดคุยบ้างเล็กน้อย เราเดินบนชายหาดกันเพียงลำพัง ไม่ยักจะมีคนอื่นอยู่แถวๆนั้นเลย สงสัยที่นี่จะส่วนตัวมากๆเลย ผมว่านะ แต่ก้อดีเหมือนกัน ไม่มีใคมาวุ่นวายกับพวกเรา และถ้ามีคนมาเห็นต้งให้ผมขี่หลังเค้าอยู่อย่างนี้นะ พวกเค้าต้องมองต้งกับผมในทางที่ไม่ดีแน่ๆเลย ไอ้ตัวผมนะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ต้งนะสิ............

    ต้งพาผมเดินเล่นสักพัก จากนั้นต้งก้อพาผมกลับขึ้นมาที่บ้านพัก จากนั้นต้งก้อไปเตรียมรถ เพื่อที่จะพาผมไปที่สะพานปลาอย่างที่ต้งเคยบอกไว้ เวลาตอนนั้นก้อบ่ายแก่ๆแล้ว เห็นจะได้ ผมกะๆเวลาดูแล้ว ถ้าไปสะพานปลาเสร็จแล้ว กลับมา เราก้อทำอาหารเย็นทันเวลามื้อค่ำพอดี ผมนั่งรถต้งสักพักนึง ต้งก้อมาพาผมไปยังรถ แล้วไปสะพานปลากันต่อ

   สะพานปลาอยู่ไม่กลนักจากที่พัก นั่งรถไป 15 นาทีก้อถึงแล้ว พอไปถึงปุ๊ป ผมก้อเห็นว่า สะพานปลาที่นี่ไม่ได้ใหญ่นัก คงจะมีไว้พอให้คนระแวกนั้น จับจ่ายซื้อขายกันเท่านั้น พอถึงที่จอดรถ ต้งก้อมาอุ้มผมไปทันที แต่ผมบอกเค้าไว้ ให้ผมขี่หลังเหมือนเดิมจะดีกว่า ขืนอุ้มผมไปนะ มีหวังคนอื่นเค้าหาว่าอย่างนั้น อย่างนี้แน่นอน แล้วเราก้อจะไม่สามารถที่จะถือของอะไรได้เลย ถ้าผมขี่หลังยังพอจะช่วยกันถือๆได้บ้าง ซึ่งต้งก้อตกลงทำตามที่ผมบอก

   ตอนที่เราซื้อของอยู่นั้น ผมสังเกตุดูแล้วก้อไม่เห็นจะมีคนสนใจเราเท่าไหร่นัก เค้าคงจะไม่ชอบยุ่ง หรือสนใจคนอื่นมากนัก มีแค่แม่ค้าบางคนที่ถามว่าผมเป็นอะไร ทำไมต้องขี่หลัง ต้งก้อตอบไปว่า ผมไม่สบาย ขาไม่ค่อยดี เลยต้องทำอย่างนี้ แล้วเค้าก้อไม่ถามต่อ ดีเหมืออนกัน ผมจะได้ไม่อึดอัดมากนัก

   วันนี้ต้งพาไปดูปู ปลาหมึก กุ้ง รวมทั้งปลากระพงด้วย ต้งบอกว่าซื้อไปเผื่อวันอื่นๆด้วก้อได้ ที่บ้านพักมีช่องฟรีสไว้แช่อาหารทะเลโดยเฉพาะ สามารถเก็บไว้ได้หลายวัน เผื่อคนอื่นที่จะตามมาในวันต่อไปๆด้วย พวกอาหารทะเลส่วนมากแม่ค้าจะเป็นคนเลือกให้ ส่วนต้งก้อช่วยๆดู เพราะว่าต้งไปจับเลือกเองไม่ได้ เพราะว่าต้องจับตัวผมไว้ ผมบอกต้งว่า ให้เลือกเอาตัวที่เพิ่งตายใหม่ๆ หรือว่าตายแล้ว ผมมไอยากได้ตัวที่เป็นๆอยู่ ผมไม่อยากทำบาปมากไปกว่านี้ ต้งก้อเห็นด้วย เพราะว่ารสชาติมันคงไม่แตกต่างมากนัก เพราะเราได้อาหารครบแล้ว ( เราไม่สามารถถือของเองได้ พวกแม่ค้าก้อน่ารักมาก อาสาถือของมาให้ที่รถ ) ก้อเดินทางกลับบ้านพัก ซึ่งตอนนั้นก้อเริ่มใกล้จะค่ำแล้ว จวนได้เวลาอาหารเย็นพอดี

   พอถึงบ้านพัก ต้งก้ออุ้มผมไปรอที่ระเบียงหน้าบ้น ( ตอนแรกผมขอไปช่วยในครัว แต่ต้งไม่ยอม ) จากนั้ ต้งก้อนำอาหารไปเก็บไว้ที่ห้องครัว แล้วก้อนำอาหารออกมาด้วย วันนี้ต้งบอกว่า จะทำต้มจืดสาหร่ายกับปลาหมึก กับกุ้งเผากินเบาๆไปก่อน ไว้คนอื่นๆมาค่อยทำมากกว่านี้ ผมเองก้อไม่ขัด ทานอะไรก้อได้ ( ที่จริงผมอยากทานอาหารเผ็ดๆกว่านี้ แต่ต้งบอกว่าอาการเพิ่งจะดีขึ้น ไม่อยากให้ทานเท่าไหร่ ผมเลยต้องตามใจเค้า) เรานั่งทานกันไป พูดคุยกันไปอย่างสนุกสนาน ดูต้งอารมณ์ดีและมีความสุขมากๆเลย ผมเองก้อรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ อย่างน้อย ผมก้อรู้สึกว่า ตัวเองทำให้ต้งมีความสุขได้บ้าง อาจจะไม่มากนักก้อตามที

   พอทานเสร็จแล้ว ต้งก้อเอาน้ำผลไม้มาให้ผมดื่ม ส่วนเค้าก้อดื่มไวน์ขาวไปด้วย ปกติผมจไม่เห็นต้งดื่มเหล้า หรืออะไรอย่างนี้ แต่ต้งบอกว่า วันนี้เค้ามีความสุขมาก ขอเมานิดนึง ผมเองก้อไม่ได้ว่าอะไร แล้วแต่เค้า เห็นต้งมีความสุข ผมก้อดีใจด้วย เราดื่มกันไปสักพักนึง อากาศก้อเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ ต้งกลัวว่าผมจะป่วย เลยชวนผมขึ้นนอน ผมก้อตกลง เพราะที่จริงก้อง่วงอยู่แล้ว แต่ไม่อยากรีบชวนต้งขึ้นนอนนัก เห็นเค้ากำลังเพลิน

   ต้งอุ้มพาผมขึ้นไปที่ห้องนอน คืนนี้เรานอนเตียงเดียวกัน เพราะต้งบอกว่า จะต้องดูแลผม เผื่อผมต้องการอะไร หรือจะเข้าห้องน้ำ เค้าจะได้พาไปทัน ก่อนนอนต้งก้อเอายามาให้ผมทานก่อนนอน บอกว่าผมจะได้หายเร็วๆ แต่ผมแอบรู้สึก เหมือนต้งเมาๆยังไงไม่รู้ เพราะเห็นดื่มไวน์คนเดียวหมดไปสองขวดกว่าๆ แถมตอนก่อนจะนอน ยังมาหอมแก้มผมด้วย ซึ่งปกติต้งไม่ค่อยทำอย่างนี้ทำกับเท่าไหร่นัก เค้าค่อนข้างจะให้เกียรติผมมากๆเลยทีเดียว มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆไปนิดๆ

   

[Alexie333]

ช้าหน่อย  แต่ก้อชัวร์นะคร๊าบบบบบบ



งิงิ



ขอกลับไปทำงานก่อนล่ะ บายครับทุกๆคน

[win200]

ต้งคงม่ะทำอะไรอี้มากกว่านี้น่ะ 


อย่าเพิ่งเรย อี้ยังขาเจ็บอยู่



ไว้รอขาหายก่อนค่อยว่ากันใหม่ (อ้าว)


เปนกำลังใจให้คับผม

[barahi]

เย้ๆๆๆๆๆๆๆ

ลงแล้วๆๆๆ รอตั้งหลายวัน ขอบคุณมากๆๆนะครับพี่

ว่าแต่ขอให้อี้หายเร็วๆนะ เฮ้อ ลุ้นนานจริงๆเรื่องนี้

มาต่อเร็วๆนะ จะมารอทุกๆวันเหมือนเดิมครับ ^^

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สุดท้ายแล้วอี้จะหายไหม เอาใจช่วยเสมอ บทละครที่ฉัแสดงด้วยชีวิต

ใช้ทั้งร่างกายวิญญาณและหัวใจ

น่าสงสารอี้นะครับ ลำบากมาตลอดและเจ็บปวดทุกครั้ง นี่นะหรือคือหนทาง

ของคนที่ทำความดี คนที่ให้คำว่าอภัยมาตลอด ทกข์ขังอนิจจัง อนัตา สาธุ

[barahi]

^
^
^
^
^
^
สาาาาาาาาาาาาาาาาาาาธุ  ด้วยคนคร๊าบบบ ^^

 

[Alexie333]

สวัสดีครับทุกคน



เป็นไงกันบ้างครับ สบายดีกันนะ


ผมเองก้อเรื่อยๆครับ แต่ว่าอาจจะหนีเที่ยวอีกแล้ว


โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ

[win200]

รออยู่นร๊าครับ

[Rafael]

สบายดีรอล่ะค่ะ 555+
รอดูตอนจบของเรื่องนี้
จะเป็นยังไงล่ะเนี่ย???

[barahi]

ติดตามอยู่แล้วคร๊าบบบบบ แว๊ะมารอมาดูทุกวัน ^^

มาต่อเร็วๆนะครับ

[honeymic]

เอิ่ม มาต่อก่อนแล้วค่อยหนีไปเที่ยวน๊าาาาา pls

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :3123:มาให้กำลังใจครับ

[maew189870]

อย่างน้อยก็ได้อ่าน



ดีใจคับที่พี่ Alexie  กลับมาแล้วววววววววววววว

[LoFT]

มาต่อไวๆๆนะครับ

[win200]

รออยู่นร๊าคร๊าฟ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สบายดีนะครับ ยังไม่ต่อเหรอครับ

คิดถึงมากมาย

[barahi]

รอ ร๊อ รอ เหมือนเดิม