หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[Alexie333]

ใครนอนดึกๆ เจอกันคืนนี้นะครับ



กำลังปั่นนนนนนนนนนนนนนนน



เพื่อแฟนๆ ที่น่ารักทุกๆคน



หวังว่าจะพอใจนะครับ

[LingNERD*]

ดึกแค่ไหนครับ



ง่วงแล้ว รอแปลเปอเปอร์ หวังว่าจะมาอ่านทัน คิคิ

[barahi]

รอรอรอรอ ดึกแค่ไหนก็จะรอ สู้ๆนะครับพี่ ร๊ากกกกกกก ที่สุ๊ด

[Alexie333]

 







“ ต้งอย่ามาโกหกอี้เลย ต้งโกหกไม่เก่ง ต้งรู้ตัวไหม “ ผมเค้นเสียงหนัก

“ ไม่มีอะไรจริงๆครับอี้ อี้เป็นอะไรนิ ปวดหัวหรือเปล่า คิดอะไรมากไปหรือเปล่าเนี่ยะ “ เค้าทำเป็นมาจับที่หน้าผากผม แต่ผมปัดมือต้งออกอย่างแรง จนต้งตกใจ รีบจอดรถที่ข้างทางทันที ผมเองจากที่อึดอัดมากๆอยู่แล้ว อารมณ์มันเลยยิ่งพาลเดือดขึ้นไปอีก

   ต้งนิ่งไปพักนึง จากนั้นก้อค่อยๆหันหน้ามาหาผม แล้วพูดขึ้น........

“ ต้งว่าอี้ไม่อยากได้ยินในเรื่องที่ต้งจะบอกหรอก เชื่อต้งดิ “

   ต้งพูดเสียงเข้ม หน้าตาก้อดูจริงจังมากๆ จนผมอดหวั่นใจไปไม่ได้ แต่ผมก้อต้องแข็งใจพูดต่อ

“ ทำไมอี้จะรับไม่ได้ล่ะ มันจะมีเรื่องไหที่ร้ายแรงกว่าที่อี้เจอมาอีกเหรอต้ง ช่วยบอกหน่อยสิ “ ผมตวาดกลับไปเสียงดัง

“ มันอาจจะไม่ร้ายแรงมาก แต่อี้ไม่อยากฟังแน่นอน ได้โปรดเถอะ อย่าถามต้งอีกเลย “ ต้งเสียงเบาลง ดูเศร้าๆนัก

   ใจนึงผมก้ออยากจะรู้ แต่พอผมเห็นหน้าต้ง และท่าทีต้งเป็นอย่างนี้แล้ว มันทำให้ผม ไม่อยากที่จะทำอะไรที่มันทำร้ายความรู้สึกเค้าอีก ต้งดูนิ่งไป เยือกเย็น จนผมรู้สึกได้ว่า ต้งเองคงจะอึกอัดไม่น้อยไปกว่าผม ผมเลยต้องตัดใจ ที่จะฟังเรื่องนั้น เรื่องที่ผมเองก้อยังไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องอะไรกันแน่ ที่พวกเค้าพยายามปกปิดผมอยู่  ผมเลยต้องทำให้สถานการณืตรงนี้ มันดีขึ้นก่อน

“ ก้อได้ๆ อี้ไม่อยากฟังก้อได้ ถ้า............มันทำให้ต้งลำบากใจ “

“ ขอบคุณอี้นะ ที่เข้าใจต้ง งั้นเราไปกันต่อเลยนะ “

   ผมพยักหน้าช้าๆ จากนั้นต้งก้อบึ่งรถออกไป โดยที่ผมเองก้อพยายามเงียบตลอดการเดินทาง ต้งเองก้อคงจะรู้อารมณ์ของผมดี เลยไม่ได้ชวนผมคุยต่อ หรืออะไรทั้งนั้น ผมเลยนั่งเงียบๆคนเดียว จากนั้นก้อผล็อยหลับไป.....

“ อี้ครับ อี้ “ เสียงคนๆนึงปลุกผมขึ้นจากการนอนหลับ

   ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก้อเห็นต้งโน้มตัวมาใกล้ผม แล้วจับแขนผมอยู่ นี่คงถึงแล้วสินะ......

“ ถึงแล้วเหรอต้ง เมื่อยจังเลยอ่ะ ง่วงด้วย ขอนอนต่อก่อนได้ป่าว แล้วค่อยลง “ ผมทำเป็นอ้อนต้งหน่อย อยากให้เค้าสบายใจขึ้น

   ต้งยิ้มหวาน แบบดูใจดี แล้วพูดขึ้น

“ ไว้ไปนอนมราห้องพักดีกว่านะ ในนี้มันอุดอู้ ป๊ะ เดี๋ยวต้งอุ้มอี้ไปเอง “ ต้งเดินออกไปนอนรถ แล้วเดินออ้อมมาเปิดประตูตรงที่ผมนั่ง จากนั้นก้อทำท่าจะเข้ามาอุ้มผม แต่ผมเอามือดันไว้ก่อน

“ ไม่เป็นไรต้ง ต้งเอารถเข็นมารับอี้ก้อได้ ไม่ต้องอุ้มหรอก อี้หนักนะ “ ผมแย้งไป

“ ไม่เป็นไรหรอกอี้ ไม่เห็นจะหนักเลย ต้งอุ้มอี้ออกจะบ่อย แค่นี้ จิ๊บจ๊อย “ ต้งพูดยิ้มๆ

   ผมคงจะต้านทานความต้องการของต้งไม่ได้หรอก อย่างที่รู้ๆกันอยู่........เลยต้องยอมให้ต้งอุ้มไป จากนั้นก้อเดินดุ่มๆไปยังบ้านพัก ซึ่งเป็นบ้านเดี่ยว สองชั้น สีขาวนวล แลดูสวยงาม และสะอาดตามากๆ ที่ตั้งอยู่ในเขตพื้นที่ส่วนตัวๆ ติดชายทะเล ดูเงียบ และเป็นด้ความเป็นส่วนตัวมากๆ บริเวณก้อกว้างขวาง สะอาดสะอ้าน ทุกตางรางพื้นที่ สวนต้นไม้สวยงามและร่มรื่น ซึ่งถูกจัดและตกแต่งไว้อย่างพิถึพิถัน ดูทันสมัย และน่าอยู่ยิ่งนัก เหมือนมีการเตรียมการกันไว้ล่วงหน้าอยู่แล้ว

   ต้งอุ้มผมผ่านสวนเข้าไปถึงในบ้าน ที่ข้าวของเครื่องใช้ถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ เฟอร์นิเจอร์ ดูแปลกตาจากทั่วๆไป แต่ดูไม่ขัดตา สงสัยต้งจะออกแบบเองกับมือ ( ผมเคยเห็นต้งทำงานด้านนี้มาก่อน เลยพอจะรู้ว่าเป็นฝีมือต้ง ) อากาศภายใน และภายนอกบ้านพัก เย็นสบาย ลมพัดเข้าออกตลอดเวลา แทบจะไม่ต้องเปิดพัดลมเลย จากนั้นต้งก้อนำผมมาวางไว้ที่โซฟาในห้องรับแขกอย่างนุ่มนวล โซฟาที่ผมนั่งลงนี้ คงจะทำมาจากวัสดุชั้นดี เพราะมันไม่นุ่มหรือแข็งเกินไป ดีต่อสุขภาพเรานัก

“ อี้นั่งรออยู่ที่นี่แป๊บนึงนะครับ เดี๋ยวต้งไปเอาของมาเก็บ แล้วจะมานั่งเป็นเพื่อน ถ้าอี้หิว หรืออยากได้อะไร ก้อเรียกต้งไปตลอดเวลาเลยนะ อย่านั่งทนหิวจนท้องร้องล่ะ เดี๋ยวโรคกระเพาะจะถามหา “ ต้งพูดก่อนเดินออกไปที่รถ ผมได้แต่ยิ้มตามหลังเค้า

   จะว่าไปแล้ว การมาพักผ่อนที่นี่นะ มันก้อคงจะเป็นการดีสำหรับผมมั้ง ซึ่งผมรู้ว่า ทุกๆคน เค้าเป็นห่วงผมเพียงใด คงอยกาให้ผมได้มาพักผ่อนจริงๆ ในสถานที่ดีๆ ห่างไกลจากในเมือง มาสูดอากาศบริสุทธิ์ริมทะเล และทำ.....ทำ กายภาพบำบัด ??????

   ทำไมนะ ทำไม ???? คำว่า “ กายภาพบำบัด “ นี่ สำหรับผมตอนนี้มันดูน่ากลัวนัก........ผมได้ยินคำนี้จากคุณหมอ ตอนเมื่อเย็นวาน เค้ามาตรวจร่างกายผมครั้งล่าสุด ผมเองตอนแรกก้อไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรนัก แต่พอเห็นท่าทางของต้ง และของทุกๆคนแล้ว ผมก้ออดหวั่นใจไม่ได้ หรือนี่ จะเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการปิดบังผมอยู่ นี่ใช่ไหม ???????????

“ อี้ ครับอี้ นั่งเหม่ออะไรอีกแล้วนี่ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ “ ต้งมาสะกิดเรียกผม ให้ตื่น ผมเองก้อได้แต่เก็บความรู้สึกสังสัยนั้นไว้ ไม่กล้าที่จะถามต้งในตอนนี้ และพยายามทำหน้าปกติให้มากที่สุด

“ สงสัยอี้จะหิวจนตาลาย เลยเอ๋อๆไป ฮ่าๆๆ ต้งมีอะไรให้ทานบ้างอ่า หิวหิวข้าว “ ผมทำเป็นอ้อนไป

“ หิวมากไหมล่ะ ถ้าหิวไม่มาก รอต้งแป๊บนึงนะ เดี๋ยวต้งทำกับข้าวให้ทานเอง รอไหวไหมอี้ “

“ รอได้ครับ รอได้ รีบๆไปนะ เดี๋ยวอี้เป็นลมไปซะก่อน เหอๆ “

   ต้งไม่รอช้าเลย รีบวิ่งเข้าไปในครัวทันที ส่วนผมก้อเอนหลังสักหน่อย พยายามทำตัวให้ผ่อนคลาย สมกับที่ทุกคนอยากให้ผมมาพักผ่อน ผมพยายามทำใจให้ว่างที่สุด เท่าที่จะว่างได้ พยายามคิดถึงวันพรุ่งนี้ว่า จะทำอะไรดี ต่อจากนี้ไป จะกลับไปทำงานหรือยังไง หรือว่าจะกลับไปทำงานที่ร้านอย่างเดียว ว่างๆแล้วค่อยมาช่วยต้งบ้าง ช่วยพี่กรณ์บ้าง ผมรู้สึกเหมือนกับว่าทางบ้านผมเค้าจะไม่อยากให้ผมไปทำงานกับใครแล้วอีกเลย เห็นเค้าเปรยๆกับต้งเหมือนกัน

   ผมนั่งรอสักพัก ต้งก้อยกอาหารมา แล้วนำไปวางไว้ที่โต๊ะด้านนอก เกือบจะถึงชายหาด จากนั้นต้งก้อเดินมาอุ้มผมที่นั่งอยู่บนโซฟานี้ ผมพยายามบอกให้เค้าเอารถเข็นมารับแล้วเข็นผมไป เค้าก้อไม่ยอม ( ไม่รู้ว่าจะเอารถเข็นมาทำไม ถ้าจะอุ้มผมอยู่อย่างนี้ เฮ้ออออ ) จนผมต้องยอมให้เค้าอุ้มผมมาที่โต๊ะนั่นจนได้ จากนั้นต้งก้อเดินไปนั่งข้างๆที่นั่งผม ตักอาหารให้ผมทาน วันนี้ต้งทำข้าวผัดปู กับต้มจืดสาหร่ายหมูสับ น่าทานมากๆ จากนั้นเราก้อนั่งทานกันไป

    ระหว่างที่ทานกันไป ต้งก้อเล่าเรื่องความเป้นมาของที่นี่ให้ฟังว่า ต้งได้มาเจอที่ตรงนี้เมื่อหลายปีที่แล้ว และชอบมากๆ อยากจะได้มาปลูกบ้านเพื่อพักผ่อนเวลาว่างๆ ตอนนั้นต้งยังเด็ก เงินเก็บเลยไม่ค่อยจะมี แต่ต้งอยากได้ที่จรงนี้มาก เลยขอให้เจ้าของที่เก็บที่นี้ไว้ให้เค้า อย่าขายให้ใคร ซึ่งเจ้าของบ้านก้อเห็นความตั้งใจจริงของต้ง และบอกกับต้งว่า ไว้ต้งเก็บตังค์ได้ครบเมื่อไหร่ ค่อยมาซื้อ เค้าจะขายให้ถูกๆ ซึ่งต้งก้อพยายามเก็บเงินมาตลอด ทั้งเรียน ทั้งทำงานกับที่บ้าน ทั้งรับจ็อบทั่วไป ตอนไปเรียนเมืองนอกก้อเก็บออมเงินทุกบาทเพื่อมาซื้อที่ ที่นี่ จนวันนึงตังค์ต้งได้พอแล้ว จึงมาซื้อที่นี่ไว้ ซึ่งเจ้าของที่ก้อยอมขายให้แต่โดยดี เพราะเค้ารู้ว่า ต้งต้องทำที่ตรงนี้ออกมาดีและดูแลมันอย่างนี้แน่ๆ และมันก้อเป็นอย่างนั้นจริงๆ

   ดูต้งจะภูมิใจกับบ้านพักหลังนี้มากๆ ต้งบอกว่า เงินทุกบาททุกสตางค์ที่นำมาสร้างบ้านหลังนี้ ต้งเก็บเอง ไม่ได้ขอพ่อ หรือขอแม่เลย เพราะว่าต้งอยากจะเก็บไว้สร้างบ้าน เพื่อคนพิเศษของต้ง.......................

   พอจบประโยคท้ายนี้ ผมแทบจะนิ่งไปเลยทันที ผมไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองหรอกว่า ต้งจะสร้างบ้านหลังนี้ไว้ให้ผม ผมไม่อยากจะคิดจะหวังว่า ผมจะเป็นคนโชคดีขนาดนั้น เพราะว่า...................ผมก้อรู้แก่ใจตัวเองดี ว่าผมมันไม่ดีพอ ผมมันมีมลทิน ผมมันคนไม่สะอาด เพียงพอกับที่ต้งจะมาทำดีขนาดนั้นได้

“ แล้วต้งเจอคนๆนั้นหรือยังละครับ “ ผมแกล้งถาม เพราะว่าอยากจะฟังจากปากของเค้า

  ต้งยิ้มให้ผม แล้วเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ

“ นี่อี้ไม่รู้ หรือแกล้งกันแน่ ถึงได้ถามต้งแบบนี้ “ ต้งพูดพรางหัวเราะเบาๆ

“ อี้ก้อไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองหรอกนะ มันคงจะดีนะ ถ้าคนๆนั้นเป็นอี้จริงๆ แต่ว่า อี้คิดไม่ตกเลยนะว่า  ต้งจะทนอยู่กับคนพิการได้เหรอ คนพิการที่เดินไม่ได้อ่ะ อันนี้อี้ถามจริงๆนะ “

   ???????????????????  ต้งอึ้งไปทันที ที่ได้ยินผมพูดอย่างนั้น.......................



 

[barahi]

^
^
^
^
^
 

คุ้มกับการรอๆ

ขอบคุณคร๊าบ อ่านแปปๆ

[barahi]

คนพิการ   
ไม่จริงหรอกมั้งงง
ไม่ใช่ใช่มั้ย
ต้องไม่ใช่ดิ T^T

ฮือๆๆ

[kingphai]

ไม่
ไม่จริง
อี้เป็นแค่ชั่วคราวเท่านั้น
ทำกายภาพสักพักก็หยาแล้ว
จริงๆ

[maew189870]

อี้จะพิการจริงหรอ


ไม่จริง

ไม่จริง

ไม่จริง

[Alexie333]

 




  มีข่าวร้ายกว่านั้นอีกครับ ผู้ชม


ผมทำแล็ปท็อปหาย เมื่อเช้านี้เอง


เรื่องทั้งหมด ข้อมูลทั้งหมด


เพลง รูปถ่ายทั้งหมด หายไปหมดเลยพร้อมกับแล็ปท็อปอันนั้น



เซ็ง ถึง เซ็งมากกกกกกกกกกกกกกกกก





ขอเวลาทำใจ สักพักนะครับ

แล้วจะกลับมา

[kingphai]

หวายย
แย่ละสิเนี่ยยย
เสียใจด้วยนะครับ
จริงๆนะ
ถ้าหายแบบนี้เคื่องก็เสียดาย
แต่เสียดายข้อมูลในเครื่องมากกว่า
ภาวนา
ขอให้ได้คืนนะครับ

[Rafael]

เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ

[win200]

ลางสังหรณ์ม่ะดี


ขออย่าให้อี้เปนอารัยเรยน้า


กลัวอี้พิการหรือม่ะมีทางเดินได้จิมๆ:call:


ปล.ข้อมูลหายหมด


ขอให้ได้คืนไวๆ

แล้วอย่าค้างเรื่องนี้นานนร้าครับ

[barahi]

 


ชะงั้น ไม่เป็นไรนะครับพี่ ขอให้ได้คืนนะครับ

เป็นกำลังใจให้นะ มีไรให้ช่วยก็บอกได้เลยนะครับ

ยินดีช่วยเต็มที่เลย

ขอให้ได้คืนมาทั้งหมดและเร็วๆนะครับ

สาาาาาาธุ
 

[taroni]

ข่าวร้ายที่สุด 

[Alexie333]

 





    Yeah Yeah Yeah


ในที่สุดผมก้อตามหาโน๊ตบุ๊คของผมเจอแล้ววววววววว



โชคดีมากๆ อิอ


   ขอเล่าก่อนว่า วันก่อนนี้ ผมอ่ะดันไปลืมวางโน๊ตบุ๊คไว้บนรถเมล์

จากนั้นก้อไม่ได้เอามันลงมาด้วย พอจะมารู้ตัวอีกทีก้อถึงออฟฟิซแล้ว

ที่สำคัญคื อจำไม่ได้ว่าลืมไว้ที่รถเมล์สายไหน เพราะผมขึ้นสองสาย

และด้วยความรีบ เลย หลงๆ ลืมๆ..................

เซ็ง ม๊ากกกกกกกกกกกกกกก ถึงมากที่สุด


  จากนั้นผมก้อตามไปที่ท่ารถเมล์คันที่ผมสงสัย

ตามหาไป ตามหามา ถามคนนั้น คนนี้ไปเรื่อย

จากที่ไม่ค่อยเครียดเท่าไหร่ เพราะแอบทำใจไว้แล้ว

แต่พอหลายๆคนพูดบีบคั้น กดดันผมมากขึ้น

ความเครียดของผมเลยพุ่งขึ้นถึงขีดสุด....

นอยด์รับประทานเป็นเวลาหนึ่งวันเต็มๆ


   พอตื่นเช้ามา ก้อรู้สึกว่าโอเคขึ้น ทำใจได้แล้ว

ไม่ได้หวังจะได้คืน เพราะรถคันที่ผมนั่ง มันเป็นรถบ้าน ไม่มีคิว ไม่มีอู่ ตามยากมาก



แล้ว...................ก้อมีคนโทรมาหา บอกว่าหาเจอแล้ว

ให้มารับคืนด่วน.....



   ผมนี่นะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จนออฟฟิซจะแตก


แบบว่าดีใจมากๆเลย ไม่คิดว่าจะหาเจอ ไม่คิดว่าจะมีคนเก็บให้

ทำให้เชื่อว่า ในสังคมนี้ ยังมีคนดีๆอยู่ อีกมาก

อย่าเพิ่งหมดหวังนะทุกคน เวลาที่ต้องการความช่วยเหลือจากใคร

และถ้า ใครต้องการความช่วยเหลือจากเรา ถ้าเราทำได้นะ ทำให้เค้าไปเหอะครับ

คิดซะว่าตอนเป็นเราบ้างสิครับ เราช่วยเค้าไป

และเวลามีใครช่วยเรากลับคืน....... สิ่งที่ได้กลับมามันล้นเหลือนัก


เชื่อผมสิ........



ปล.รถเมล์สายนั้น คือสาย 92 นะครับ เป็นรถร่วมสีส้ม ที่มีไม่เยอะนัก

เบอร์ของรถคือ 15 พนักงานเค้าเป็นคนนำกลับมาคืนผม

ส่วนคนที่ประสานงานคือ นายท่ารถสาย 36 ก.คนๆนี้น่าชื่นชมมากๆครับ

ช่วยหาของให้ผมโดยที่ไม่คิดถึงผลตอบแทน ขอแค่ให้ผมเขียนใบชื่นชม

และผมก้อเขียนกลับไปใหเจ้านายเค้าอย่างสวยงาม น่าชื่นชมมากๆ

[subaru]

ดีใจด้วยนะคะที่ได้คืน....เข้ามาร่วมขอบคุณในความมีน้ำใจของผู้ที่นำของมาคืนคุณอี้...น้ำใจในสังคมไทยยังมีให้เห็นอยู่... 

[ordkrub]

ยินดีด้วยครับ ทำให้รู้สึกว่าเมืองไทยยังน่าอยู่

[honeymic]

คุณไรท์เตอร์โชคดีมากค่ะ ที่เจอคนดี น่าชื่นชม
และขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่ทำความดีทุกคนค่ะ   

[maew189870]

คนดี

ควรยกย่องนะคับ


ขอแสดงความดีใจด้วยนะคาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

[win200]

ดีใจด้วยครับ

[barahi]

 

ยินดีด้วยนะครับพี่ ^^
เมืองไทยไม่สิ้นคนดีจริงๆ
อีกอย่างผมเชื่อว่าคนที่ทำดี ย่อมตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ หรอก
พี่มอบความสุขแต่งนิยายยอมเหนื่อยเพื่อให้คนอ่านอย่างเราๆมีความสุขกัน
คำภาวะนาของคนอ่านก็คงจะเป็นจริงไม่ได้ถ้าพี่ไม่ได้สร้างสรรค์สิ่งดีๆขนาดนี้
ขอบคุณทุกๆอย่างที่ทำให้พี่ได้ของคืนมาครับ
 

[kingphai]

ดีใจด้วยนะครับ
ผมยังเชื่อว่า
ถ้าเรายังคิดที่จะแบ่งปัน
แลัะหยิบยื่นน้ำใจให้คนรอบข้างด้วยความจริงใจ
เราก็จะได้รับผลตอบแทนนั้นกลับมาคืนด้วยความชื่นใจเช่นกัน
ดีใจด้วยจริงๆครับ

[barahi]

^
^
^
^
^
^
 

จิ้่มแรงๆ พี่วิน หึหึ

[win200]

เข้ามานั่งรอครับ

มาต่อเร็วๆนะ 

[barahi]

รอ ร้อ รอ

เต้นรอ

 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

เข้ามาให้กำลังใจน้องอเล้กซ์ครับ หลังจากที่เราไม่ได้คุยกันนานเลยครับ

สบายดีไหมเอ่ย ช่วงนี้งานเยอะหรือเปล่า เอาใจช่วยเสมอขอให้มีความสุข

อ่านเรื่องนี้กันมาข้ามปีแล้วปีเล่า อ่านจนแก่ขึ้นไปอีกปี ก้อยังไม่รุ้ว่าคนเขียน

ต้องการที่จะสื่ออะไรออกมาหรือเปล่า ยากที่จะเดาได้อีกเลยก้อว่าได้

แต่ยังไงก้อให้กำลังใจเสมอ ถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะจบแบบไม่สมหวังก้อตาม

แต่เชื่อว่าคนเขียนคงอยากจะให้เป็นแบบนี้

[barahi]

เมื่อวานเต้นรอ วันนี้มาส่ายก้นรอ ^^

 

[olar74]

สังคมไทย คนที่ดีก็ยังดี ... ถ้าเจอไม่ดีก็จะมีแต่คนไม่ดี ...

แต่ในเล้านี้ "น่ารัก" ทุกคนเลย เย้ เย้ เย้

[Alexie333]

วันนี้อารมณ์ดีแล้ว


งานก้อเคลียร์ๆแล้ว


ค่ำๆคงได้มาลง รอหน่อยนะครับ ทุกๆคน

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :really2:รออ่านอย่างมีความหวังครับพี่น้อง

ขอให้มีความสุขมากมายนะครับอเล็กซ์