หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[thaitanoi]

  แย่จังแล้วอี้จะต้องตกอยู่ในภาวะนี้ไปอีกนานไหมเนี่ย

[StillLoveThem]

..จำเลยรัก..ภาค ดิว+อี้...

[Alexie333]

   





   ผมไม่รู้ว่ามันพาผมไปไหน แต่ที่แน่ๆ คือไม่ใช่โรงแรมที่ลูกค้าพักอยู่แน่ๆ ผมว่ามันน่าจะเป็นโรงแรมอีกที่นึง และผมก้อไม่รู้ว่ามันพาผมมาที่นี่ทำไม ผมเองก้อไม่ได้ถามมันด้วย ไว้มันอยากบอก หรือจะสั่งอะไร ค่อยให้มันพูดเองดีกว่า พอถึงโรงแรมแล้ว มันก้อจอดรถ แล้วจากนั้นจู่ๆมันก้อพูดขึ้นมา

“ สัญญาข้อแรก ต่อจากนี้ไป กรูจะต้องติดต่อเมิงได้ตลอด และเมิงก้อต้องรายงานกรูเสมอว่าเมิงไปทำอะไรมาบ้าง เข้าใจไหม “

    ผมไม่ตอบครับ ไม่รู้จะตอบมันไปเพื่ออะไร

“ ข้อสอง เวลาอยู่ต่อหน้าไอ้ต้งและไอ้กรณ์ เมิงต้องทำเหมือนกับว่า เมิงรักกรูมาก แม้ว่ากรูจะทำเลวกับเมิงแค่ไหนก้อตาม ตกลงตามนี้น่ะ “

“ เพื่ออะไร ขอทราบเหตุผล “ ผมถามกลับ

“ เมิงจะรู้ไปทำไม ฮ่าๆๆๆ ไม่มีอะไรหรอก กรูทำเพื่อความสะใจล้วนๆ “ มันตอบกวนตีนผมมา

“ มีอะไรอีกไหม ผมจะไปทำงาน “ ผมตัดบท

“ เดี๋ยวๆๆๆ เมิงจะไปทำงานทีไหน เมิงรู้อะไรรึยัง นี่เมิงยังไม่รู้เลยว่า กรูพาเมิงมาที่นี่ทำไม แล้วเมิงจะไปทำงานได้ไง “

“ คุณก้อบอกผมมาสักทีสิครับ ผมจะได้ไปทำงานของคุณซะที “ ผมพยายามพูดดีๆกับมัน

“ ใจเย็นๆน่ะน้อง พี่จะบอกแล้ว ที่นี่คือโรงแรมที่หุ้นส่วนเค้ามาร่วมสัมมนาใหญ่กัน มันอาจจะนอกเหนือจากที่เมิงรู้ แต่กรูก้ออยากให้เมิงมาทำ เพราะว่านี่คืองานใหญ่จริงๆ เพื่อให้คุ้มกับที่กรูจ้างเมิงมา เอาล่ะ ลงไปได้แล้ว แล้วเดินตามกรูมาน่ะ “

    พูดจบ ไอ้ดิวมันก้อออกไปจากรถ แล้วก้อเดินนำหน้าผมไป ผมก้อต้องรีบเดินตาม เพราว่ามันเดินเร็วมาก ทั้งเนื้อทั้งตัวผมก้อเจ็บไปหมด เดินทีก้อยากลำบากอยู่แล้ว ต้องมารีบอีก เหมือนกับมันต้องการแกล้งผม มันเหมือนพาผมเดินอ้อมไป อ้อมมาในโรงแรมนั้น ส่วนผมเองก้อต้องกลั้นใจ ฝืนความเจ็บนั้นไว้

   สักพักมันก้อพาผมเข้าไปในห้องประชุมใหญ่ ที่ตอนนี้ เริ่มมีคนทยอยเข้ามาแล้ว เหมือนกับว่าการประชุมยังไม่เริ่ม แล้วมันก้อให้ผมนั่งข้างๆมัน เพื่อช่วยมันจดวาระการประชุมครั้งนี้ ผมก้อทำตามที่มันบอก โดยไม่ปริปากพูดอะไรเลย พอคนมาครบแล้ว ประธานก้อเริ่มประชุมกัน ผมเองนั่งฟังอยู่ข้างๆอย่างนั้น และช่วยมันจดทุกอย่าง จนการประชุมเสร็จสิ้น และทุกคนก้อทยอยกันออกไปจากห้องนี้

   พอออกจากห้องประชุม ไอ้ดิวมันก้อพาผมไปยังร้านอาหารที่อยู่ในโรงแรมนั้น จากนั้นก้อสั่งอาหารมาทาน ส่วนผมตอนแรกก้อไม่ได้สั่งอะไร เพราะว่าผมไม่หิว แต่ไอ้ดิวมันก้อสั่งมาให้ผมอย่างนึง และบังคับให้ผมทาน ผมทานไปสักพัก ก้อรู้สึกว่ามีคนเดินมาที่โต๊ะของเรา แล้วนั่งลงตรงหน้าผม ข้างๆที่ไอ้ดิวมันนั่ง ผมก้อเงยหน้าขึ้นไปมอง.........

“ สวัสดีจ้ะอี้ เป็นยังไงบ้างจ้ะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน พักนี้ดูซีดๆไปน่ะ เป็นไรไปเหรอ หรือว่าต้งใช้งานเธอหนักเกินไป ไม่เอาน่า อย่าหักโหมนักสิจ้ะ เดี๋ยวจะโทรมเร็วน่ะ มันจะดูไม่ดี อิอิ “ เสียงดัดจริตๆอย่างนี้ ทำไมผมจะจำไม่ได้ แล้วหน้าตาเลวๆอย่างนี้ ก้อมีคนเดียวในโลกนี้ด้วย ทำไมผมถึงได้โชคดี มาเจอคนเลวๆพร้อมกันด้วยน๊า ????

“ ดิวว่าหลิง สั่งอาหารก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะไม่ทัน อย่าไปสนใจคุยกับคนอื่นเลย เสียเวลา “ ไอ้ดิวมันพูดขัดจังหวะ ที่หลิง หลิง คุยกับผม ใช่แล้วครับ คนๆนั้นที่มานั่งตรงหน้าผมคือ หลิง หลิง นี่เอง

“ ดิวสั่งให้หลิงหน่อยสิ น่ะๆ ดิวรู้นี่ ว่าหลิงชอบอะไร “ หลิง หลิงอ้อนไอ้ดิวใหญ่ ถ้าเป็นแต่ก่อน ผมคงจะหึงอยู่หรอก แต่ตอนนี้น่ะ มันมีความรู้สึกสะอิดสะเอียนมากกว่า

[jokirito]

 

[poundtad]

 

[nawaratanachart]

 

จับดิวกับหลิงๆ

ผูกติดกันแล้วจับโยนแม่น้ำเจ้าพระยาดีมั้ยเนี่ย

5555555555

[i_lost in..]

เห็นด้วยกะรีบน แต่ถ้าสาปส่งด้วยจะดี

[LoFT]

อารมณ์เสีย

[:+vitamin+:]

ยัยหลิวจนเซไปชนดิวแล้ว  รวมกันอีกที

[Alexie333]

 





“ ดิวว่าหลิง สั่งอาหารก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะไม่ทัน อย่าไปสนใจคุยกับคนอื่นเลย เสียเวลา “ ไอ้ดิวมันพูดขัดจังหวะ ที่หลิง หลิง คุยกับผม ใช่แล้วครับ คนๆนั้นที่มานั่งตรงหน้าผมคือ หลิง หลิง นี่เอง

“ ดิวสั่งให้หลิงหน่อยสิ น่ะๆ ดิวรู้นี่ ว่าหลิงชอบอะไร “ หลิง หลิงอ้อนไอ้ดิวใหญ่ ถ้าเป็นแต่ก่อน ผมคงจะหึงอยู่หรอก แต่ตอนนี้น่ะ มันมีความรู้สึกสะอิดสะเอียนมากกว่า

“ อืม งั้นก้อได้ น้องๆๆ เอาสเต็คปลาแซลมอน มาอีกที่นึงน่ะ ไวน์ขาวด้วย “ ไอ้ดิวหันไปสั่งพนักงาน

“ ดิวนี่ รู้ใจหลิง จริงๆเลย หลิง รักดิวที่สุดเลย “ ผมล่ะหมั่นไส้ความตอแหลของผู้หญิงคนนี้นัก เมื่อไหร่จะไปพ้นๆสักทีน่ะ

  ติ๊ดๆๆๆ เสียงมือถือไอ้ดิวดังขึ้น จากนั้นมันก้อหยิยขึ้นมาดู

“ หลิง หลิงนั่งไปก่อนแล้วกันน่ะ พอดีคุณอลันโทรมา เดี๋ยวดิวออกไปคุยข้างนอกแป๊บนึงน่ะครับ “ จากนั้นไอ้ดิวก้อเดินออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก ปล่อยให้ผมอยู่กับหลิง หลิงสองคน

“ เป็นไงบ้าง ไม่เจอกันนาน ยังมีชีวิตอยู่ดีนี่ นึกว่าจะโดนอุ้มไปฆ่าซะแล้ว “ นัง หลิง หลิง เริ่มประเด็นก่อน

“ ทำไมล่ะ เมื่อกี้ยังเห็นอ่อนหวานอยู่เลย แป๊บเดียวเอง กำพืดมันก้อโผล่เลยเหรอ เธอนี่ไม่มีความอดทนเอาซะเลยน่ะ “ ผมย้อนกลับไป

“ ไม่ต้องมาปากดี รู้ไว้ซะด้วยว่าตอนนี้ ดิวกับชั้นน่ะ เรากลับมารักกันอีกแล้ว แล้วดูท่าจะรักกันมากขึ้นด้วยน่ะ แล้วแก ก้อน่าจะรู้สถานภาพของตัวเองดี ว่าเป็นได้แค่อะไร ฉะนั้น อย่ามาสะเออะปากดีจากชั้น เพราะต่อจากนี้ไป ชั้นก้อเหมือนกับเจ้านายของแกคนนึง รู้ไว้ซะด้วย ไม่งั้น ชั้นจะบอกให้ดิวเล่นงานแกให้หนัก ถ้าแกยังปากดีกับชั้นอีก “

“ จะเป็นอะไรก้อช่าง ชั้นไม่สน แต่อย่ามายุ่งกับชั้น ไม่งั้น ชั้นจะไม่เกรงใจ “ ผมพูดกลับไปเสียงเรียบ

“ คิดว่าชั้นกลัวงั้นสิ อย่างแกจะมาทำอะไรชั้นได้ และตอนนี้น่ะ ดิวก้อไม่ได้ถือหางข้างแกอีกต่อไปแล้ว “

“ ไม่จำเป็นต้องมีใครมาถือหางชั้นหรอก ชั้นถือของชั้นเองได้ เธอระวังหางของเธอไว้ให้ดีๆเถอะ “

   หลิง หลิงทำหน้าโกรธใส่ผม ดูท่าเธอจะเคืองผมมากๆ จากนั้นไอ้ดิวก้อเดินมา พอมันเห็นสีหน้าของหลิง หลิง มันก้อพูดขึ้น

“ หลิง เป็นอะไรอ่ะ ทำไมทำหน้าอย่างนั้น ใครทำอะไรหลิง บอกดิวมา ดิวจะจัดการให้ “ ไอ้ดิวพูดเสียงเข้ม แล้วหันหน้ามาที่ผม ท่าทางเหมือนจะฆ่าผมให้ได้

“ ก้ออี้น่ะสิ หลิงพูดทักทายด้วยดีๆ เค้าก้อบอกว่า อย่ามายุ่งกับเค้า นี่หลิงอุตส่าห์ขอโทษเรื่องที่ผ่านมาแล้วน่ะ ว่าหลิงผิดเอง แต่เค้าไม่เพียงแต่ไม่ให้อภัยหลิง แต่ยังมาบอกไม่ให้หลิงยุ่งกับเค้าอีก คนอะไร ใจดำจัง คนสำนึกผิดแล้ว ยังจะไม่ให้อภัยอีก  “ นังนี่ มันตอแหลซึ่งๆหน้าเลยครับ ไอ้ดิวได้ฟังดังนั้นก้อคว้าแขนของผมไป แล้วบีบที่แขนผมอย่างแรง จนผมเจ็บไปหมด แต่ก้อต้องฝืนความเจ็บนั้นไว้

“ ขอโทษหลิงเดี๋ยวนี้ ไม่งั้น แกเจอดีแน่ “ ไอ้ดิวพูดรอดไรฟัน เหมือนคนพยายามกลั้นความโกรธไว้

“ ผมไม่ผิด ทำไมต้องขอโทษด้วย “ ผมย้อนกลับไป และไอ้ดิวก้อบีบแขนผมแรงขึ้นอีก

“ ดิวค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หลิงไม่ถือ แล้วก้อแล้วกันไป พอเหอะน่ะ “ หล่อนพยายามเป็นนางเอกสุดๆ แต่มีเหรอ ผมจะหลงกลหล่อน

[jokirito]

   ตอแหลลงตับ

หนูอี้เริ่มจะกลายร่างจากโสรยา เป็นดาวพระศุกร์ คิดว่าอีกไม่นานคงเป็น อิเย็น

[nawaratanachart]

 

อยากจับหลิง หลิง ไปให้ก่อสร้างแบบคราวที่แล้วจัง

อิอิอิอิ

[thaitanoi]

ดิวจะอะไรกันนักหนากับอี้นะ ขอบคุณครับ

[Yurameki]

จะได้ติดต่อพี่ต้งบ้างไม๊เนี่ย
แล้วเมื่อไหร่พี่ต้งแกจะได้รู้ความจริงว่ามันทำ เชี่ยๆ อะไรกะพี่อี้เนี่ย
โว๊ยยยยยยยย
เอาไอ้ดิวกะอีนังหลิงๆ ไปฆ่าหมกป่าเลยดีกว่า
ยังมีคนที่เอาตัวเองเป็นใหญ่ขนาดนี้ อยู่บนโลกใบนี้ด้วยเหรอเนี่ย
 

[Alexie333]

 




“ ขอโทษหลิงเดี๋ยวนี้ ไม่งั้น แกเจอดีแน่ “ ไอ้ดิวพูดรอดไรฟัน เหมือนคนพยายามกลั้นความโกรธไว้

“ ผมไม่ผิด ทำไมต้องขอโทษด้วย “ ผมย้อนกลับไป และไอ้ดิวก้อบีบแขนผมแรงขึ้นอีก

“ ดิวค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หลิงไม่ถือ แล้วก้อแล้วกันไป พอเหอะน่ะ “ หล่อนพยายามเป็นนางเอกสุดๆ แต่มีเหรอ ผมจะหลงกลหล่อน

“ ไม่ได้หรอกหลิง เดี๋ยวมันจะได้ใจ และแกก้อรู้ไว้ซะด้วยน่ะว่า หลิง หลิงเค้าเป็นแฟนชั้น แฟนชั้น ก้อเหมือนกับชั้น ฉะนั้น แกก้อต้องฟังคำสั่งของหลิง ด้วย เข้าใจไหม “ มันพูดไปบีบแขนผมไป จนผมเจ็บไปหมดแล้ว

“ เข้าใจสิครับ อะไรที่คุณสั่งมา ผมทำทั้งนั้นแหละ ทีนี้ปล่อยแขนผมได้รึยัง “

   จากนั้นไอ้ดิวก้อสะบัดแขนผมออกอย่างแรง แล้วหันไปคุยกับหลิง หลิง

“ ดิวว่า ไม่ต้องกง ต้องกินมันแล้วร้านนี้ เราไปกินกันที่อื่นสองคนดีกว่า “ ไอ้ดิวพูด จากนั้นก้อหันมาที่ผมอีกที

“ ชั้นจะไปกินข้าวกับแฟนชั้นน่ะ แกกินไปคนเดียวแล้วกัน แล้วค่อยไปเจอกันที่นัดไว้กับคุณอลัน จำไว้น่ะ ว่าอย่าเบี้ยว อย่าสาย ไม่งั้น แกโดนหนักแน่ ชั้นรับรอง “

   จากนั้นทั้งสองคนนี้ ก้อเดินออกไป ทิ้งให้ผมนั่งอยู่ตรงนั้น จะว่าไป ก้อดีเหมือนกัน ผมก้อไม่อยากอยู่เป็นกว้างขวางคอของพวกเค้า ไปๆกันซะก้อดี ผมเหนื่อยและเครียดเรื่องอื่นมามายกพอแล้ว ไม่อยากเอาเรื่องบ้าๆมาใส่หัวอีก พอกันที

   พอผมทานอาหารเสร็จ ผมก้อนั่งรถแท็กซี่ เพื่อไปหาคุณอลัน ตามที่ได้นัดไว้ ที่จริงยังไม่ถึงเวลานัดหรอก แต่ผมไม่รู้จะไปไหน เลยรีบไปดีกว่า พอไปถึงที่นัด ผมก้อพากลุ่มของคุณอลัน ไปยังที่ๆได้นัดหมายกับลูกค้าไว้ 

   ตลอดการทำงานวันนี้ ผมค่อนข้างโล่งใจเล็กน้อย เพราะว่า ไม่มีไอ้ดิวมาคอยขวางหูขวางตา หรือกวนใจ และงานวีนนี้ก้อไม่หนักหนามากนัก แค่พาไปไม่กี่ที่ ซึ่งมันดีต่อร่างกายของผมมาก ไม่งั้นผมคงจะแย่ไปกว่านี้ เพราะว่า ร่างกายของผมมันบอบช้ำเหลือเกิน แต่ก้อยังดี นับว่าโชคยังช่วยผมอยู่บ้าง มีหลายครั้งเหมือนกันที่ผมเหมือนจะล้ม แต่ก้อมีคนที่อยู่แถวๆนั้น คอยช่วยพยุงผมบ้าง เค้าคิดว่าผมคงไม่สบาย และอยากให้ผมไปพัก แต่ผมยืนยันที่จะอยู่ต่อ เพราะว่าผมมี่อยากมีเรื่องกะไอ้ดิวมัน

   พอตกเย็น ใกล้จะเลิกงาน ต้งก้อโทรมาหาผมพอดี

“ อี้เหรอครับ ทำอะไรอยู่อ่ะ ช่วงนี้ต้งไม่ค่อยได้เจออี้เลยอ่ะ พอดีว่างานยุ่งๆ แล้วอี้เป็นไงบ้างครับ “ น้ำเสียงของต้ง ช่างดูห่วงใยผมนัก จนผมแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ มันดีใจ ที่ได้รู้ว่า ยังมีคนดีๆที่ห่วงใยเราอยู่

“ อ้อออ คืออี้มาทำงานกับคุณอลันอ่ะ เลยไม่ค่อยว่างเจอต้ง ต้งเป็นยังไงบ้าง เห็นว่างานเยอะนี่ พักผ่อนบ้างน่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา “ ผมพยายามตอบไปแบบปกติ ทั้งๆที่ในใจผมอยากจะกอดเค้า แล้วร้องไห้กับเค้านัก แต่ผมทำไม่ได้

“ ขอบคุณอี้น่ะ ที่ยังเป็นห่วงเพื่อนคนนี้ เสียดายจัง เป็นได้แค่เพื่อน เอ้ออออ ลืมไปเลยว่าโทรมาทำไม นี่อี้ทำงานเสร็จรึยัง ให้ต้งไปรับมาทานข้าวด้วยกันไหม พอดีคุณเค้าคิดถึงอี้อ่ะ อยากเห็นหน้าอี้ ให้ต้งไปรับน่ะ “

   ณ ตอนนั้น ผมคิดว่าคงไม่มีอะไรทำแล้ว แล้วอีกอย่าง ไอ้ดิวมันก้อไม่อยู่ตรงนี้แล้วด้วย ผมเลยคิดว่า มันไม่น่าจะเป็นอะไร ถ้าจะให้ต้งมารับไปทานข้าวด้วย ดีเสียอีก ผมจะได้อบอุ่นใจ เวลาได้อยู่ใกล้ๆพวกเค้า แม้ว่าผมจะบอกเรื่องความทุกข์ของผมไม่ได้ แต่แค่นี้ก้อดีถมเถแล้ว ผมไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว

[Yurameki]

 
ระวังดิวนะพี่อี้
พี่ต้งดูแลพี่อี้ดีๆ ล่ะ
 

[LingNERD*]

ยังกะจำเลยรักเลยครับ

[broke-back]

 
ถามจริงเหอะ...ดิว
มีความสุขจริงๆมั้ยอ่ะ ที่ทำยังงี้
เหอะ เหอะ ไอ่คนทำอะไรไม่ตรงกับใจตัวเอง

เชื่อนะ....ว่าดิวมันก็เจ็บ ที่ทำกับอี้ลงไปยังงั้น
หลอกเข้าไปเหอะ หลอกเข้าไปเยอะๆๆๆๆ เลย
ไอ่ดิว...ไอ่ฟายยยย หลอกตัวเอง เข้าปายยยย

  ขอบคุณครับ +1 อเล็กซี่......ซี่

[i_lost in..]

 

[woradach]

เอ่อ ยัยหลิงๆเข้ามาเกี่ยวข้องทีไรได้เรื่องทุกที สงสัยเจ๊นี่คาบข่าวแหงๆ เฮ้อ ไม่ไหวๆ 

[Alexie333]

 








“ ขอบคุณอี้น่ะ ที่ยังเป็นห่วงเพื่อนคนนี้ เสียดายจัง เป็นได้แค่เพื่อน เอ้ออออ ลืมไปเลยว่าโทรมาทำไม นี่อี้ทำงานเสร็จรึยัง ให้ต้งไปรับมาทานข้าวด้วยกันไหม พอดีคุณเค้าคิดถึงอี้อ่ะ อยากเห็นหน้าอี้ ให้ต้งไปรับน่ะ “

   ณ ตอนนั้น ผมคิดว่าคงไม่มีอะไรทำแล้ว แล้วอีกอย่าง ไอ้ดิวมันก้อไม่อยู่ตรงนี้แล้วด้วย ผมเลยคิดว่า มันไม่น่าจะเป็นอะไร ถ้าจะให้ต้งมารับไปทานข้าวด้วย ดีเสียอีก ผมจะได้อบอุ่นใจ เวลาได้อยู่ใกล้ๆพวกเค้า แม้ว่าผมจะบอกเรื่องความทุกข์ของผมไม่ได้ แต่แค่นี้ก้อดีถมเถแล้ว ผมไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว

“ ได้สิต้ง อี้อยู่แถวๆสีลมน่ะ อยู่ที่ตึก..........  ใกล้จะถึงโทรหาอี้ด้วยน่ะ เดี๋ยวอี้ลงไปรอข้างล่าง “

“ ได้ครับ แล้วเจอกันน่ะครับอี้ “ แล้วต้งก้อวางสายไป

    จากนั้นผมก้อไปทำงานต่อ จนเสร็จ แล้วผมก้อบอกคุณอลันว่า วันนี้ผมจะกลับเอง ส่วนกลุ่มคุณอลัน เค้าจะไปเดินเล่น ซื้อของกันหน่อย ผมเลยขอตัว จากนั้นต้งก้อโทรมา แล้วผมก้อลงไปหาต้ง จากนั้นเราก้อไปทานข้าวกัน

   ต้งพาผมมาที่ร้านของผมเอง เค้าบอกว่า น้าปิ่นน่ะ อยากเจอผมมานานแล้ว แต่เห็นว่าผมไม่ว่าง เลยไม่ได้ชวนไปทานข้าวที่บ้าน วันนี้เป็นโอกาสดี เลยแวะมาทานข้าวกับผมที่ร้าน พอถึงร้านผมก้อเข้าไปในร้าน ที่วันนี้ลูกค้าก้อยังหนาแน่นเหมือนทุกๆคืน จากนั้นก้อเข้าไปยังโต๊ะที่พวกน้าปิ่นนั่งอยู่ พอเจอพวกเค้าผมก้อไหว้สวัสดีทักทายทุกคนกันไปตามประสา จากนั้นเราก้อทานข้าวกัน

    ในวงอาหารมื้อนี้ เป็นการพูดคุยที่เน้นสอบถามสารทุกข์สุขดิบผมมากกว่า ทุกคนลงความเห็นว่า ผมดูผอมและซีดไป ดูเหมือนคนป่วย แต่ผมก้อพยายามบ่ายเบี่ยงไปว่า ผมทำงานหนักไปหน่อย เลยไม่ค่อยได้ดูแลตัวเองเท่าไหร่นัก พวกเค้าเลยบอกให้ผมพักผ่อนซะบ้าง กลัวว่าผมจะเป็นอะไรไปเสียก่อน ผมได้ฟังดังนั้นก้อซึ้งใจ จนน้ำตาแทบจะไหล นี่ถ้าพวกเค้ารู้ว่าผมเจออะไรมาบ้าง เค้าจะยังเป็นห่วงผมอย่างนี้ไหมน๊า หรือว่า เค้าจะสมเพชผมกันแน่.....

   พอทานอาหารเสร็จ เราก้อคุยกันต่อเล็กน้อย แต่ผมเอง รู้สึกไม่ค่อยสบายนัก เลยขอตัวทุกๆคน กลับไปพักผ่อนก่อน และต้งก้ออาสาจะไปส่งผมที่ห้อง ผมก้อตกลง ก่อนจะกลับ ผมก้อแวะเข้าไปหาแม่ผมแป๊บนึง ที่ตอนนี้คุมคนในครัวอยู่ แว๊บแรกที่ผมเห็นแม่ผม น้ำตาผมแทบไหลออกมา แต่ผมก้อต้องกลั้นไว้ จากนั้นผมก้อโผเข้าไปกอดท่านซะแน่น

“ อี้ เป็นอะไร ทำไมกอดแม่ซะแน่นเลย เป็นอะไรไปลูก บอกแม่มาสิ “ แม่ผมถามด้วยความเป็นห่วง จนผมแทบจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว

“ เปล่าๆๆ ครับแม่ อี้แค่คิดถึงแม่ก้อเท่านั้นเอง ช่วงนี้อี้ทำงานเยอะอ่ะ เลยไม่ค่อยได้กอดแม่เลย ขอกอดหน่อยน่ะ “ ผมอ้อนแม่ใหญ่เลย ทั้งๆที่จริงแล้ว ผมอยากจะร้องไห้กับท่านมากกว่า แต่ผมไม่อยากให้ท่านเป็นกังวลกับผมนัก

“ อี้เค้าไม่ค่อยสบายนิดหน่อยอ่ะครับ คุณน้า นี่ต้งกำลังจะพาไปส่งที่ห้อง แต่อี้เค้าบอกว่าอยากมาหาคุณน้าก่อนผมเลยพามา “ ต้งพูดขึ้น

“ อ้าว ไม่สบายเหรอลูก ทำไมไม่บอกแม่ล่ะ ไหนๆ เป็นอะไร ตัวร้อนไหม “ แม่ผมดูท่าจะเป็นห่วงผมไม่น้อย

“ ไม่เป็นไรมากหรอกแม่ ต้งอ่ะ พูดซะเว่อร์เลย เดี๋ยวอี้กลับไปนอนพักก้อหายแล้ว “ ผมบ่ายเบี่ยงไป

“ แน่น่ะ อย่าโกหกแม่น่ะ ถ้ามีอะไรก้อบอกแม่น่ะ ต้งจ้ะ น้าฝากอี้ด้วยน่ะลูก น้าคงไปส่งอี้ด้วยไม่ได้ เพราะว่าน้าต้องคุมคนในนี้ น่ะจ้ะ น้าฝากด้วยแล้วกัน “

[thaitanoi]

อี้ท่าจะลำบากนะ แล้วจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกนะ ขอบคุณเจ้าของเรื่องครับ

[jokirito]

หึหึหึหึหึหึหึ 
งานนี้ใครล่ะจะเป็นคนที่เจ็บปวดที่สุด
คนที่จะไม่มีความสุขที่สุด 
คนที่จะทุรนทุรายที่สุด
คนที่จะติดอยู่ในวังวนบ้าบอ
โตก็ไม่รู้จักโต
คนเรามันจะมึดบอดได้ถึงระดับไหน
การสร้างความทุกข์ให้คนอื่นจะสร้างความสุขสมให้แก่ตัวเราได้จริงหรือ

และใครล่ะ จะเป็นคนที่น่าสงสารและน่าสมเพชที่สุด !!!!!! 

[broke-back]

 
เคลียร์ใจ...เคลียร์ความรู้สึก ของตัวเองเหอะอี้
แล้วลองหันมาพิจารณาต้งใหม่...ดีๆอีกที

บางที...อาจจะทำให้อี้
เจอแสงสว่างในชีวิตจริงๆซักที...ก็ได้


  ขอบคุณครับ

[Yurameki]

เชียร์พี่ต้ง
รู้ความจริงเร็วๆ นะคะ 
ไอ่ดิวมันไม่รู้จักโต
ผู้ชายแบบนี้ ... น่าเบื่อค่ะ
มันไม่ใช่ผู้ชายอ่าคะ
มันไม่เหมาะที่จะมาเป็นคนรักใครได้
เพราะขนาด คนที่ตัวเองรัก ยังไม่ฟังเค้าเลยค่ะ

[anawas]

หลิงๆ เธอยังอยู่อีกหรือเนี่ย

[woradach]

ยังไงๆก็ยังรักพี่ต้งตั้งแต่ต้นจนจบ แม้จะเสียจายที่พี่อี้ไม่ได้ตอบรับกับพี่ต้งตอนแรกๆ เชียร์พี่ต้งที่แสนดีๆ 
เซ็งอิพี่ดิว ไม่ไหวๆ   
ส่วนเจ๊หลิงๆก็เฮ้อ พ่อแม่ตามใจแล้วเสียนิสัยนะเนี่ย

[Forever_ever]

มารายงานตัวค่ะ
ว่าเพิ่งตามทัน
เรื่องนี้ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มารอตอนต่อไปน้า
เอาใจช่วยน้องอี้นะคะ
ให้ผ่านเรื่องร้ายๆ ไปได้ด้วยดีน้า

[thaitanoi]

มารอตอนต่อไปครับ

[LoFT]

น่ากระทืบนัก




ไอ้ดิว