หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[REDMOON]

อ่านจนตามทัน
แต่ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกับดิวล่ะ 

[sakura]

  อ๊าก สัญารัก สัญญาสวาท จริงๆๆเลย

   แล้วดิวจะรู้ความจริงได้ไงเนี่ย

[Alexie333]

ตะเอง



เค้าลืมเอาเรื่องมาลงอ่า



โทษทีน๊า



ดึกๆ ถ้าไม่ไปไหนจะเอามาลงน่ะจ้ะ อิอิ

[StillLoveThem]

นี่ๆๆๆจิ้มแรงๆๆๆ เลย น้องAlex ลืมเอาวัสดุมาเหรอ
....เริ่ม..มันส์ ละเห็นไหม สัญญารัก เริ่มมาแล้ว
....ต่อไปนี้จะ..ตบ จูบ เตะ เอ๊ย!!! ตบ จูบ กอด  

[Alexie333]

 



“ สัญญาอันใหม่ก้อคือ ต่อจากนี้ไป เมิงต้องทำตามคำสั่งกรูทุกอย่าง แม้ว่ากรูจะสั่งให้เมิงทำอะไรก้อตาม โดยที่ไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น เป็นไง ครั้งนี้มันง่ายกว่าครั้งที่แล้วเอยะเลย เมิงว่ามั้ย “

“ คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่ คุณพูดมาเลยดีกว่า “ ผมถามกลับไปแบบดีๆ

“ อ้อออออ สิ่งที่กรูต้องการน่ะเหรอ ไม่มีอะไรมาก กรูแค่ต้องการให้เมิงเจ็บปวดในแบบที่กรูเคยเจ็บมาก่อน กรูต้องการทรมานเมิงให้เมิงเหมือนกับตายทั้งเป็นก้อแค่นั้นเอง ไม่มีอะไรมากมาย “

“ ทำไมคุณไม่ฆ่าผมไปซะเลยล่ะ มันจะได้จบๆกันไป ง่ายดีออก หรือไม่ก้อจับผมแขวนคอเลยก้อได้ แล้วผมจะทำทีเป็นว่า ผมเขียนจดหมายลาตาย แล้วคุณจะได้ไม่มีความผิด อย่างดีไม่ดีกว่าเหรอ “ ผมย้อนกลับไป

“ โอ๊ะๆๆๆ ไม่เอาน่า กรูเคยบอกเมิงแล้วไงว่า ความตาย มันง่ายเกินไปสำหรับเมิง เมิงน่ะ ต้องตายอย่างช้าๆ ด้วยน้ำมือของกรูเอง เมิงได้ยินชัดไหม ว่าเมิงจะไม่ได้ตายสบายๆแบบที่คนอื่นเค้าเป็นกันหรอกน่ะ “

“ ก้อได้ แล้วถ้าผมยอมทำทุกอย่างตามที่คุณต้องการแล้วล่ะ ผมจะได้อะไร “ ผมถามกลับไป

“ ที่จริงแล้ว เมิงไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรเลยน่ะ แต่ก้อได้ ก้อนี่ไง รูปทุกรูป คลิปทุกคลิปที่กรูมีอยู่ กรูจะคืนให้เมิงหมดเลย แล้วหลังจากนั้น กรูก้อจะปล่อยให้เมิงเป็นอิสระ แต่กรูว่า กว่าจะถึงตอนนั้นน่ะ เมิงคงจะกระอักเลือดเจียนตาย หรือไม่ก้อบ้าไปแล้วมั้ง ถ้าถ้าเมิงรอดมาได้ กรูก้อจะถือว่า เราจบกัน ทุกอย่าง เราหายกันแล้ว ดีมั้ย อย่างนี้กรูแฟร์ดีมั้ย “

“ ผมต้องทำเรื่องนี้ นานแค่ไหน “ ผมถามกลับไปเสียงเรียบ

“ นานจนกว่ากรูจะพอใจ “

“ ช่วยระบุเวลาด้วย ผมจะได้เตรียมตัวเตรียมใจ “

“ ไม่นานเกินไปหรอก เพราะว่า หลังจากนั้นน่ะ กรูคงมีอะไรที่มันมีความสุขมากกว่าที่ได้ทรมานเมิงทำ หลังจากนั้น แต่ขอบอกไว้เลยน่ะว่า ในระหว่างนี้ เมิงต้องเจอหนักหน่อยน่ะ คงไม่ว่ากัน “

“ คงไม่มีอะไรที่เลวร้ายไปกว่าเรื่องเลวๆเมื่อคืนนี้อีกแล้วหรอก ใส่มาได้เลย จัดมาแรงๆ ผมก้ออยากรู้นักว่า คุณจะทำร้ายผมได้แค่ไหน แล้วผมก้ออยากรู้นักว่า ผมจะตายด้วยน้ำมือคุณเมื่อไหร่ ร่างกายผมอาจจะยังทนไหว แต่คุณรู้ไหมว่าข้างในของผมน่ะ มันได้ตายไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืนนี้ ฉะนั้น ไม่ว่าอะไรจะเข้ามา ผมคิดว่าผมคงไม่ได้รู้สึกเลวร้ายได้มากกว่านี้ไปอีกเล้ว “

“ เมิงนี่น่ะ มันทรหดอดทน สมกับเป็นเมียกรูจริงๆ อย่างนี้ไงล่ะ กรูถึงได้รักเมิงนักหนา ฮ่าๆๆๆๆ “ ไอ้ดิวหัวเราะชอบใจใหญ่ ผมเห็นแล้วอยากถีบหน้ามันให้หงายนัก

“ แต่ผมขอข้อแม้อย่างนึงได้ไหม “ ผมเอ่ยขึ้น

“ เมิงไม่มีสิทธิ์ “ ไอ้ดิวตอบกลับทันควัน

“ แค่ข้อเดียว..........เท่านั้น “ ผมพยายามอ้อนวอน

[thaitanoi]

จะร้ายกันไปถึงไหนครับ

[jokirito]

   ยังจะเล่นกันต่ออีกเรอะ

[nawaratanachart]

 

โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ

ช่างบีบหัวใจดีแท้

[anawas]

เอ่อ...ยังจะมีการต่อสัญญากันอีกหรือนี่

[i_lost in..]

อี้จะขออะไร..น้อ

แล้วดิวออกแนวบ้าล่วงหน้าอี้ไปแล้ว

อยากรู้ว่าดิวแค้นอะไรนักหนา อยากรูสาเหตุค่ะ

แล้วถ้าดิวยังบ้าล่วงหน้าแบบไม่มีสติและคุยเหตุผลต่อสิ่งที่ทำกับอี้ดีดีละก็  ต่อไปจะเป็นยังไงเนี่ย

[Simply Blue]

แนะนำให้คนต้นเรื่องทั้งหมดฟังทางนี้ก่อน 
.
.
.
เอาดวงใจของเขา ใส่ดวงใจของเรา
เราจะรู้ว่าเขา คิดกะเรายังไง
คิดอย่างโง้นอย่างงี้ คิดเอาเองเรื่อยไป
ไม่ว่าใจของใคร ย่อมอยากให้ใครเข้าใจ เห็นใจ

* เอาดวงใจของเรา ใส่ดวงใจของเขา
เขาจะรู้ว่าเรา คิดกะเขายังไง
คิดอย่างโง้นอย่างงี้ คิดเอาเองเรื่อยไป
เปิดประตูหัวใจ ให้ความจริงมันแง้ม...ออกมา

** คิดดูก็เบื่อ เหลือที่จะคิด
นี่แหละชีวิต คิดสั้นคิดยาว
คิดไปก็ป่วยการที่จะคิด
คิดถูกคิดผิด ก็คิดไปคนเดียว

*** เปิดใจให้กว้าง เราจะได้เป็นสุข
ใจมีแต่ทุกข์ เป็นใจคับใจแคบ โฮว์....
ก็ลดตัวลงหน่อย มาจับเข่าคุยกัน
จะโกรธกันรักกัน ก็บอกกันตรง ๆ

แง้มใจ - แอ๊ด คาราบาว

[thaitanoi]

มารออ่านและให้กำลังใจนะครับ อยากให้มีเหตุผลกันมากกว่าใช้อารมณ์นะครับสงสาร

[nawaratanachart]

 

รออยู่นะคร้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[M150]

สงสารอี้อ่ะ ดิวแกทำเกินไปแล้วนะ

 

[Alexie333]

 



 


 




“ แต่ผมขอข้อแม้อย่างนึงได้ไหม “ ผมเอ่ยขึ้น

“ เมิงไม่มีสิทธิ์ “ ไอ้ดิวตอบกลับทันควัน

“ แค่ข้อเดียว..........เท่านั้น “ ผมพยายามอ้อนวอน

“ แล้วมันอะไรล่ะ เมิงลองพูดมาสิ เผื่อกรูจะใจดี ยอมให้สักข้อ “ มันพูดแบบกวนตีนสุดๆ

“ ผมขอแค่....คุณอย่าทำอะไรที่ไม่ดีกับผม ต่อหน้า คนในครอบครัวของผมได้ไหม ต่อหน้าพ่อ หน้าแม่ น่ะ ผมขอแค่นี้เอง “ ผมพูดไป พรางกลั้นน้ำตาไปด้วย กลัวว่ามันจะไหลออกมาต่อหน้าไอ้ดิว

“ ฮ่าๆๆๆๆ อีอี้เอ๋ยยยยย เมิงนี่น่ะ ชอบเผยให้เห็นจุดอ่อนของเมิงให้คนอื่นรู้ทุกทีไปสิ เมิงรู้ไหมว่า ยิ่งกรูได้รู้ว่าอะไรที่ทำให้เมิงเสียใจได้น่ะ กรูยิ่งจะทำ แล้วทีนี้กรูก้อรู้แล้วว่าเมิงกลัวอะไรมากที่สุด ฉะนั้น อย่ามาต่อรองเสียให้ยาก กรูไม่ให้เมิงหรอก “

“ ถ้าอย่างนั้น ผมขอสัญญาเลยว่า คุณจะไม่มีวันได้มีโอกาสทำร้ายผมอีก ผมจะทำทุกกวิถีทางที่จะต้องหนีไปจากคุณให้ได้ แม้ว่าจะต้องหนีไปสุดหล้าฟ้าไกล ผมก้อจะไป “

“ เมิงคิดเหรอว่ากรูจะปล่อยเมิงให้หนีกรูไปไหนได้ ถ้าคิดอย่างนั้นก้อ คิดใหม่ได้เลยน่ะ เพราะว่าหลังจากนี้แล้ว เมิงจะอยู่ในสายตายของกรูตลอดเวลา กรูจะไม่ให้เมิงคลาดไปเลยแม้แต่วินาทีเดียว “

“ งั้นก้อ ผมก้อจะหายไปจากโลกนี้ไปเลย เป็นทางเดียวที่ผมจะหนีคุณได้ หรือว่าคุณต้องการอย่างนั้น “ 

“ นี่เมิงขู่กรูเหรอ “

“ คุณคิดว่าคนที่จนตรอกอย่างผม คนที่ไม่มีอะไรจะเสียแล้วอย่างผมนี่ มันทำอย่างนั้นไม่ได้เหรอ คุณรู้ไหมว่าการที่จะทำอย่างนั้นน่ะ มันง่ายนิดเดียวเอง หลังจากนั้น ผมก้อจะหลุดพ้นไปจากคุณ “

   ไอ้ดิวได้ยินอย่างนั้นก้อนิ่งไปสักพักนึง เหมือนมันกำลังคิดอยู่ แต่ตามันก้อยังจ้องมาที่ผมอยู่เหมือนเดิม จากนั้นมันก้อพูดขึ้น

“ แค่ข้อเดียวเท่านั้นน่ะ ที่เมิงจะเรียกร้องได้ กรูให้ได้แค่นี้น่ะ “

“ ขอบคุณครับ “

“ เอ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อน คนในครอบครัวของเมิง ที่เมิงหมายถึงนี่ คงไม่ได้รวม ไอ้กรณ์กะไอ้ต้งด้วยใช่ไหม “

   ผมไม่ตอบ แต่เบือนหน้าหนีอีก นี่ผมเสียรู้มันอีกแล้วใช่ไหม

“ ถ้าไม่ตอบ กรูจะถือว่ามันไม่ใช่แล้วกัน ตกลง เป็นอันว่าเราทำสัญญากันแล้วน่ะ งั้น เราก้อกลับไปทำงานกันต่อดีกว่า วันนี้มีอะไรให้ทำอีกหลายอย่างเลย ไปกันนะที่รัก “
 

[:+vitamin+:]

  ดิว อ๊ากกกก
ทำไมร้ายกาจแบบเน้!

 

[LoFT]

อึ้งครับท่าน


 

[nawaratanachart]

 

ลึกๆ แล้ว ดิวก้อกลัวอี้ตายเหมือนกันนะเนี่ย

เหอๆๆๆๆๆๆๆ

[StillLoveThem]

...ดิว กำลังเอาคืน เหมือนเรื่อง พระสุธนมโนราห์ กับ นางสิบสอง แก่ไปไหมวะเนี่ยตรู
...คือว่า ..ชาติที่แล้วน้องตามพี่ แต่ชาตินี้ พี่ตามน้อง  เกี่ยวกันไหววะ เออๆๆให้มันเกี่ยวหน่อยละกัน
...ของดิวคือ สัญญาคราวที่แล้วดิวตามอี้ แต่สัญญาคราวนี้อี้ต้องตามดิว นั่นนึกว่าจะจบไม่ได้ซะแล้ว
...แต่อี้ มันจะสุภาพไปไหนวะเนี่ย ขนาดเกลียด ยัง คุณๆๆผมๆๆอยู่เลย
...ส่วนดิวไม่แปลก เปิดตัวตอนแรกก็เป็นแบบนี้แหละ ตัวตนแท้ๆๆของดิวเลยเชียวว หรือเปล่า??? :

[andy_kwan]

แล้วนี่ก็คงจะเป็นจุดเริ่มต้นของ"สัญญา"ใช่ป่าว   อิอิ

[anawas]

“ เมิงคิดเหรอว่ากรูจะปล่อยเมิงให้หนีกรูไปไหนได้ ถ้าคิดอย่างนั้นก้อ คิดใหม่ได้เลยน่ะ เพราะว่าหลังจากนี้แล้ว เมิงจะอยู่ในสายตายของกรูตลอดเวลา กรูจะไม่ให้เมิงคลาดไปเลยแม้แต่วินาทีเดียว “<<<เหอๆ...จะไปไหนรอด ยังไงก็คงหนีไม่พ้น

[thaitanoi]

 

[Alexie333]

 




“ ขอบคุณครับ “

“ เอ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อน คนในครอบครัวของเมิง ที่เมิงหมายถึงนี่ คงไม่ได้รวม ไอ้กรณ์กะไอ้ต้งด้วยใช่ไหม “

   ผมไม่ตอบ แต่เบือนหน้าหนีอีก นี่ผมเสียรู้มันอีกแล้วใช่ไหม

“ ถ้าไม่ตอบ กรูจะถือว่ามันไม่ใช่แล้วกัน ตกลง เป็นอันว่าเราทำสัญญากันแล้วน่ะ งั้น เราก้อกลับไปทำงานกันต่อดีกว่า วันนี้มีอะไรให้ทำอีกหลายอย่างเลย ไปกันนะที่รัก “
 
 จากนั้นมันก้อไม่ได้พูดอะไรกับผมอีก ส่วนผมก้อนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นต่อไป ความรู้สึกของผม ณ ตอนนั้น ผมไม่อยากจะอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ผมอยากจะหนีหายจากปัญหาทุกสิ่งทุกอย่างที่มันประเดประดังเข้ามาในชีวิตของผมตอนนี้ เพราะว่าผมเจ็บช้ำเกินกว่าจะยอมรับได้ว่าเรื่องร้ายๆทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตของผมนี้ มันมาจากคนที่ผมรักที่สุด

   แต่ ไอ้ครั้นที่ผมจะทำอย่างที่ใจอยากทำ ก้อไม่ได้ เพราะชีวิตของผม ไม่ได้มีแค่ผมคนเดียว ผมยังมีพ่อ มีแม่ มีคนอื่นๆอีกที่ต้องใส่ใจและต้องดูแล แล้วถ้าผมตายไป คนพวกนี้เค้าจะรู้สึกยังไง เค้าคงจะเสียใจจากการกระทำของผมมาก และผมคงจะบาปหนาที่ทำให้พ่อกับแม่ต้องมาเสียใจเพราะผม ผมเลยต้องจำยอมทำเรื่องบ้าๆนี้ให้มันจบๆไป ผมได้แต่หวังว่า มันจะจบเร็วๆนี้ ไม่งั้นผมคงขาดใจตายแน่ๆ

   ไอ้ดิวมันก้อขบรถมาส่งผมที่คอนโด พอมันจอดรถปุ๊บ ผมก้อพยายามออกจากรถ แม้ว่ามันจะยากลำบากแค่ไหนก้อตาม ผมพยายามทำให้ตัวผมเองต้องออกห่างจากตัวมันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ กรูให้เวลาเมิงอาบน้ำแต่งตัวใหม่ หนึ่งชั่วโมง จากนั้นก้อช่วยรีบไปรอรับลูกค้าด้วย อย่าเบี้ยวล่ะ ไม่งั้นเมิงเจอดีแน่ “ ไอ้ดิวพูดกับผมตอนที่ผมเดินออกจากรถไป และผมก้อไม่ได้โต้ตอบอะไร ได้เดินเดินเข้าไปในคอนโดเหมือนไม่ได้ยินที่มันพูด

   พอผมถึงห้องแล้ว ผมก้อเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อที่จะล้างคราบความเลวร้ายที่มันติดตัวผมอยู่ พอผมเปิดน้ำจากฝัก น้ำตาของผมก้อไหลรินออกมาอีกครั้ง มันคือความเจ็บปวดที่ยากที่จะอธิบายได้ ผมอยากให้น้ำที่ไหลออกมา มันลบล้างความเสียใจของผมออกไปได้บ้าง แต่มันก้อคงเป็นไปไม่ได้ ผมเองก้อไม่รู้ว่าจะทรมานแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ผมเองก้อไม่รู้ว่าผมจะทนได้อีกนานไหม

    ผมยืนให้น้ำมันไหลผ่านร่างผมอยู่นาน ผมก้อก้มมองลงที่พื้นห้องน้ำ ผมเห็นเลือดของผมไหลปนกับน้ำเบื้องล่าง อยู่มากมาย มันคงไหลมาจากก้นของผมแน่นอน เพราะว่าผมรู้สึกระบมเหลือเกิน ผมก้อปล่อยให้มันไหลไปอย่างนั้น โดยไม่คิดที่จะห้ามมัน จากนั้นผมก้อทรุดลงกับพื้น ร้องไห้ออกมาอย่างเหลืออด ผมร้องจนไม่รู้ว่าน้ำตามันจะไหลออกมาอีกมากแค่ไหน ผมนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น จนผมหมดสติไป

   ผมไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าไหร่ แต่ผมรู้สึกว่าตอนนี้ผมไม่ได้อยู่ในห้องน้ำแล้ว แต่ตอนนี้ผมมานอนอยู่บนเตียงของตัวเอง โดยมีผ้าห่มคลุมร่างไว้อยู่ แล้วผมขึ้นมานอนที่นี่ได้ไงน่ะ ทำไมผมไม่รู้สึกตัวเลยน่ะ สักพักนึงผมก้อได้ยินเสียงเปิดประตู และเห็นคนเดินเข้ามาในห้องของผม ผมพยายามเบิกตาดูว่าคนๆนั้นเป็นใคร

“ ตื่นแล้วเหรอ นึกว่าเมิงจะตายคาห้องน้ำไปแล้วซะอีก เอ้านี่ กูต้มข้าวมาให้เมิง กินเข้าไป จะได้มีแรงทำงานให้กู “ เป็นไอ้ดิวนั่นเองที่เดินเข้ามาในห้องของผม ในมือมันก้อถือชามข้าวมาด้วย สงสัยมันจะไปต้มให้ผม แต่ผมไม่เข้าใจว่ามันจะทำให้ผมทำไม แต่เอ๊ะ แล้วนี่ มันเข้ามาในห้องผมได้ยังไงกันเนี่ยะ ????

“ คุณเข้ามาในห้องผมได้ยังไง “ ผมถามกลับไป

“ เมิงไม่ต้องถามมาก รีบๆกินซะ แล้วจะได้ไปทำงานให้กรูต่อ “

“ คุณมีกุญแจห้องผมเหรอ “ ผมยังคงถามต่อ

[sakura]

เหอๆๆ จะไม่ให้เล็ดลอดสายตาจริงๆๆด้วย

[thaitanoi]

อะไรกันนักหนาเนี่ย

[nawaratanachart]

 

เมื่อไหร่จาหายเป็นแบบนี้ซะทีน้า

เฮ้อ

[:+vitamin+:]

อี้ล้มไปขนาดนี้ดิวทำแค่ข้าวต้มเนี่ยนะ 
แต่รู้สึกเหมือนยังเป็นความห่วงใยจางๆ...

[Loidelohm]

อี้จ๋า............ใช้มารยาร้อยเล่มเกวียนที่มี เล่นกลับสิจ๊ะ
เอาให้เท่ากันหรือมากกว่าก้อได้จ๊ะ เอาเลยสิจ๊ะ

[Alexie333]

 




“ คุณเข้ามาในห้องผมได้ยังไง “ ผมถามกลับไป

“ เมิงไม่ต้องถามมาก รีบๆกินซะ แล้วจะได้ไปทำงานให้กรูต่อ “

“ คุณมีกุญแจห้องผมเหรอ “ ผมยังคงถามต่อ

“ จะอะไรก้อช่าง ยังไงกรูก้อเข้ามาได้แล้ว เมิงควรจะดีใจน่ะ ที่กรูเข้ามาทัน ไม่งั้นเมิงได้ตายคาห้องน้ำนั่นแน่ เมิงควรจะขอบใจกรูด้วยซ้ำไปที่ช่วยชีวิตเมิงไว้ “

“ ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ผมตายไปเลยล่ะ จะได้หมดเรื่องหมดราว ช่วยผมไว้ทำไม “ ผมถามอย่างเหลืออด

“ ใครจะปล่อยให้เมิงตายง่ายๆล่ะ มันก้อหมดสนุกกันพอดีสิ อย่าลืมน่ะว่า เราทำสัญญาฉบับใหม่กันแล้ว นี่ยังไม่ได้เริ่มสัญญาเลย เมิงจะรีบด่วนตายจากไปไหนเล่า อยู่สนุกกันก่อนสิ “ ไอ้ดิวพรางยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก ดูแล้วน่าขยะแขยงนัก ผมไม่อยากจะพูดกับมันอีกแล้วเลยหลับตาลง เพื่อที่จะนอนต่อ

“ ไม่ได้ยินรึไง ที่กรูบอกให้เมิงกินข้าวนี่ซะ แล้วจะได้ไปทำงานให้กรูต่อ เมิงอย่ามาอู้น่ะ และไม่ต้องมาสำออยด้วย เจ็บแค่นี้ทำไมเมิงจะทนไม่ได้ เมื่อคืนเจอกรูเข้าไปทั้งคืน เมิงยังไหวเลย แล้วนี่ เงินค่าจ้างกรูก้อจ่ายให้เมิงไปจนหมดแล้ว ให้มากกว่าความเป็นจริงด้วยซ้ำ ได้ยินไหม ลุกขึ้นมาเลย “ ไอ้ดิวตะคอกใส่ผมอีกหลังจากนั้น

   ผมก้อลืมตาขึ้น จากนั้นผมก้อขยับตัวอย่างยากลำบาก พยายามที่จะลุกออกจากเตียง เพื่อที่จะไปใส่เสื้อผ้า

“ นี่เมิงจะไปไหน ไม่ได้ยินที่กรูพูดรึไงว่าให้กินข้าวนี่ซะ “ ไอ้ดิวยังพูดเสียงดังใส่ผมอีก

“ ผมจะแต่งตัวไปทำงาน “ ผมตอบกลับไปสั้นๆ

“ กรูบอกว่าให้กินข้าวนี่ก่อน หูเมิงแตกรึไง “

“ ผมไม่หิว ขอบคุณ “ ผมตอบไปอย่างสุภาพ ทั้งๆที่ไม่ควรจะตอบมันไปเลย

“ นี่เมิงจะลองดีกับกรูเหรอ กรูบอกให้มันกินข้าวนี่ “ ไอ้ดิวทำเสียงดุ เหมือนจะพูดประมาณว่า ผมจะขัดใจมันไม่ได้แล้วน่ะ ผมเองก้อได้แต่มองตามัน เพราผมก้อไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ผมเลยต้องจำใจเดินไปหยิบชามข้าวมาจากมือมัน จากนั้นก้อถือมาวางที่โต๊ะ แล้วลงมือทาน ทั้งๆที่ใจผมไม่อยากจะทานข้าวฝีมือมันเลย แต่ผมจะมีทางเลือกอื่นอีกเหรอ

   ผมทานข้าวไปนิดหน่อย พอเป็นพิธี จากนั้นผมก้อเดินไปแต่งตัว โดยที่มีไอ้ดิวมันยืนมองผมอยู่อย่างนั้น พอผมแต่งตัวเสร็จ จากนนั้นไอ้ดิวก้อเดินมาลากแขนผมไป เพื่อให้เดินไปกับมัน มันลากผมมาถึงรถที่มันจอดไว้ด้านล่าง จากนั้นมันก้อขับรถออกไป

   ผมไม่รู้ว่ามันพาผมไปไหน แต่ที่แน่ๆ คือไม่ใช่โรงแรมที่ลูกค้าพักอยู่แน่ๆ ผมว่ามันน่าจะเป็นโรงแรมอีกที่นึง และผมก้อไม่รู้ว่ามันพาผมมาที่นี่ทำไม ผมเองก้อไม่ได้ถามมันด้วย ไว้มันอยากบอก หรือจะสั่งอะไร ค่อยให้มันพูดเองดีกว่า พอถึงโรงแรมแล้ว มันก้อจอดรถ แล้วจากนั้นจู่ๆมันก้อพูดขึ้นมา

“ สัญญาข้อแรก ต่อจากนี้ไป กรูจะต้องติดต่อเมิงได้ตลอด และเมิงก้อต้องรายงานกรูเสมอว่าเมิงไปทำอะไรมาบ้าง เข้าใจไหม “

[jokirito]

ดิวทำตัวเป็น จ้าวโลกไปแล้ว