หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[novatic]

 
อ่านเรียบร้อย
นั่งรอตั้งแต่2ทุ่ม อิอิ
ปล. กด+1 ยังไงง่า

[pearleye]

รอ ติด ตาม ตอน ต่อ ไป . . . อิ อิ 

[Phelyra]

ครบครัวใหญ่ ๆ ของยุเนี่ยอบอุ๊นอบอุ่นมาก ๆ เลยนะค่ะ

[~•SAkurAIro•~]

กรี๊สสสสส พี่แฟรงงงงค์ 

ครอบครัวยุนี่น่ารักจริงๆ

แต่ตอนหลักค้างงงง

[Laxxeez]

เคลียร์เรื่องราวไปทีละเรื่อง น่าสงสารคริสจริง ๆ เลยคับ เลย ยังดีที่มีคนเข้าใจในสิ่งที่คริสเป็น แค่เป็นคนดีก็น่าจะพอแล้วนะคับ แคร์รสนิยมทางเพศอะไรมากมายกัน

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

โอเค
รู้เรื่องราวที่มาไปหนึ่งเรื่อง
แต่ยังมีอีกร้อยเรื่องที่ยังไม่รู้ 55555

[shoky_9]

อืมๆๆ ...อย่างนี้นี่เอง

รอตอนต่อปายยยยยย

 

[knightto]

เฮือก  ก . . ..ไม่ได้เข้ามานาน ... .

เรื่องนี้ ช่วงนี้เครียดๆไปซะหมด
เหมือนมีแต่ มรสุม กำลังเข้ามาลูกใหญ่

=_= .. ..

แต่ไงก็ม่ายยอมม ม ม ม   ม มม  ม. .. ..

ยังไงก็ นัท

นัท คนเดียว เท่า นั้น




ถ้าจะให้อะไรมันง่ายขึ้น. .. . .ก็ให้นัท กับ นนท์  ย้ายออกมาอยู่ด้วยกันเลยดีกว่า       

ทีนี้ก็. .. จบการโต้แย้งใดๆเลยก๊า ฟ ฟ ฟ ฟ


ไงก็เป็นกำลังใจให้พี่ต้นน๊า. . .. 

ปล. รอป๊อบ กับ ตี๋เล็ก . . .

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

มา b แหะคราวนี้
อีกมุมของวายุ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[gneuhp]

ครอบครัว วายุ นี่น่ารักกันจิงๆเลย

ปล. นัท-นนท์ เท่านั้น ฮิ้วๆๆๆๆ

[HydrA]

ไม่ว่าจะเพื่อนคนไหนจะเจอกับเรื่องอะไร เพื่อนคนที่เหลือก็จะร่วมมือช่วยกันให้ผ่านพ้นไปได้ ยอดเยี่ยมเลยอ่ะ

[OJSG7]

สวัสดีค่ะพี่ต้น
เพิ่ง รีพลายเป็นครั้งแรกแต่ตอนนี้อ่านจบแล้ว 
ตอนนี้เชียร์คู่ นัท นนท์
อยากไห้พี่ต้นทำ ฉาก  นัทกะนนท์ อ่าค่ะ
รึไม่ก้อไห้โจเปิดซิงนนท์แบบโหดๆๆก้อได้ประมานว่าเข้าไปข่มขื่น นนท์อ่ะ
พูดถึงตัวล่ะคร
ชอบ นัทน่ะเพราะ อ่อนไหวและน่ารักดี 
โจดูนิ่งๆหยิ่งๆยังไงไม่รู่อ่ะ แต่ก้อเท่ดี

เนื้อเรื่องมันไม่ค่อยปะติดปะต่อเท่ารัยน่ะค่ะพี่ต้น
เหมือนมันตัดไปและก้อเอามาเล่าย้อนหลังอ่ะค่ะ
เหมือนตอนที่ นนท์กะนัท จูบกันแล้วนนท์ไห้นัทไปปิดไฟ
พออ่านมาอีกตอนมันก้อตัดไปเร้ยแถมไม่เล่าถึงเรื่องนั้นด้วยอ่าค่ะ 

ยังไงก้อมาอัพไวๆน่ะค่ะเรื่องนี้สนุกมากเร้ยค่ะ
ตอนเรียนยังแอบนึกเทิง นนท์กะนัท เร้ยค่ะ 

[ExecutioneR]

ใช่ครับ ตอน b จะเอามาเล่าย้อนหลังนิดหน่อยทุกตอนอยู่แล้ว
ส่วนฉากอย่างว่า จงใจตัดออกหมดครับ นิยายเรื่องนี้เยาวชนตัวอย่าง ไม่เหมาะกับเด็กและคนชราครับ 55555

[จันทร์ผา]

ว้า นึกว่าคุณต้นมาต่อ

หลอกคนแก่ดีใจนี้บาปนะครับ

[ExecutioneR]

ช่วงนี้ยุ่งๆอะครับ รออีกแป๊บนึงนะครับ ขอโทษด้วย ตอนนี้รอตารางเวลาตัวเองลงตัวอยู่ เริ่มจะกลับมาสู่ชีวิตวุ่นๆเหมือนเดิมแล้ว TwT

[temp.jr]

รอได้ค้าบบบ
ยิ่งถ้าต่อตอนนัทกับนนท์ฉากนั้นต่อด้วย ให้รอเท่าไหร่ก็รอได้ค้าบบบ 

คุณต้นตื่นเช้าจัง (หรือว่ายังไม่ได้นอนหว่า)

[ExecutioneR]

ไม่ได้นอนเลยครับ เมื่อคืน 5555

[anajulia]

รอค่ะ^o^


ให้ยังไงๆก็ยิ่งปลื้มวายุมากขึ้นทุกที 

[andy_kwan]

ไม่ได้นอนเลยครับ เมื่อคืน 5555

ไปร่ำสุราเคล้าหนุ่มหล่อใช่ป่าว

[fungfung]

ในที่สุดก็ตามอ่านทันจนได้ 

[ExecutioneR]

ไม่ได้นอนเลยครับ เมื่อคืน 5555

ไปร่ำสุราเคล้าหนุ่มหล่อใช่ป่าว

โหๆ ทำงานอ่านหนังสือครับพี่ โทรมเป็นศพแล้วเนี่ย เมื่อวานอ้วกแตกเลย -""-

[andy_kwan]

ไม่ได้นอนเลยครับ เมื่อคืน 5555

ไปร่ำสุราเคล้าหนุ่มหล่อใช่ป่าว

โหๆ ทำงานอ่านหนังสือครับพี่ โทรมเป็นศพแล้วเนี่ย เมื่อวานอ้วกแตกเลย -""-

พักผ่อนมากๆนะจ๊ะ  อิอิ

[mantdash]

คริสได้แนวร่วมแล้ว งานนี้น่าจะรอดแหะ

ทางฝั่งนนท์นี่คงเป็นทีของโจละ นัทไม่มีบท 555

[ExecutioneR]

b39


คริส


ถึงแม้ว่าเขากับผมจะคนละแม่กัน แต่ผมกับแฟรงค์ก็สนิทกันมาก เนื่องจากว่าตอนนั้นบ้านของเราอยู่ไม่ไกลกัน พ่อของผมและแม่ของเขาก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และทั้งเขาและผมต่างก็เป็นลูกคนเดียวทั้งคู่ด้วย เมื่อเหตุผลเหล่านั้นมารวมเข้ากับอะไรหลายๆอย่าง จึงทำให้ผมกับเขาสนิทและรักกันราวกับเป็นพี่น้องแท้ๆที่มีพ่อแม่คนเดียวกันเลยทีเดียว

ตอนนั้นผมจำได้ว่าผมอายุหกขวบ ส่วนแฟรงค์ก็กำลังจะขึ้นสิบหกได้ เขากับพ่อทะเลาะกันและมีปากเสียงกันอย่างรุนแรง และนั่นก็ทำให้เขาไม่เคยมาเที่ยวที่บ้านของเราอีกเลย ทุกครั้งที่ผมจะสามารถเจอเขาได้ ผมจะต้องเป็นฝ่ายไปที่บ้านของเขาเอง หรือไม่เขาก็จะมาหาผมได้เฉพาะตอนพ่อไม่อยู่เท่านั้น และแน่นอนว่าพ่อก็จะรู้เรื่องนี้ไม่ได้ด้วยเช่นกัน ผมจำได้ว่ามีครั้งหนึ่งที่ผมเดินไปหาเขาที่บ้าน แล้วพ่อเกิดจับได้ พ่อก็ดุผมเสียยกใหญ่ แต่นั่นก็ยังไม่เลวร้ายเท่ากับที่แฟรงค์ต้องทะเลาะกับพ่ออีกครั้ง

จนกระทั่งเมื่อผมต้องย้ายมาที่ประเทศไทย ผมก็ได้เจอกับเขาน้อยลงจนเหลือปีนึงแค่สองถึงสามครั้งเท่านั้น จนกระทั่งผมเริ่มโตขึ้นและเล่นอินเตอร์เน็ตเป็น ผมก็ยังติดต่อกับเขาอยู่ตลอดเวลา แม้จะไม่บ่อยนัก แต่ก็ไม่ถึงกับหายไปจนความเป็นพี่น้องของเราถูกทำลายไปด้วย ที่จริง ผมว่านอกจากความเป็นพี่น้องที่เรายังมีกันอยู่เหมือนเดิมแล้ว เรายังเริ่มพัฒนาความสัมพันธ์แบบเพื่อนเพิ่มขึ้นมาอีกด้วย

ปกติแล้วปู่กับย่าจะบินมาหาพวกเราแค่ปีละหน ส่วนพวกเราก็จะบินกลับไปที่นั่นอย่างน้อยก็ปีละสองหรือสามครั้งแล้วแต่โอกาส ซึ่งนั่นเท่ากับว่าผมจะได้เจอกับแฟรงค์แค่ปีละไม่เกินสามครั้งเท่านั้น ถึงแม้ว่าความขัดแย้งระหว่างเขากับพ่อจะดีขึ้นจนทั้งคู่สามารถเจอหน้ากันได้และอยู่ในบ้านหลังเดียวกันได้แล้ว แต่พวกเขาก็ยังแทบไม่ค่อยคุยกันหรือแสดงความใกล้ชิดกันเลยแม้สักครั้งเดียว ซึ่งผมก็เคยถามแฟรงค์หลายครั้งอยู่เหมือนกันนะว่าทำไมพวกเขาถึงไม่คุยกัน แต่เขาก็ไม่เคยยอมบอกเหตุผลนั้นให้ผมรู้เลยสักครั้งเดียว สุดท้ายผมก็เป็นฝ่ายที่เลิกถามไปเอง จนกระทั่งผมมาได้รู้ความจริงออกจากปากของเขาก็เมื่อคืนก่อนนี่แหละ

ผมดีใจที่ได้เจอเขาอยู่ก็จริงนะ แต่พอผมคิดถึงเรื่องนั้นขึ้นมาเมื่อไหร่ ผมก็อดที่จะรู้สึกแปลกๆไปซะทุกครั้งไม่ได้

“แล้วตอนนี้ปู่กับย่าอยู่ที่ไหนแล้ว แฟรงค์” ผมถามเขาหลังจากที่เราบอกลากับเพื่อนๆที่โรงเรียนและขึ้นไปนั่งอยู่บนรถของอาไคล์ด้วยกันแล้ว

“ตอนนี้อยู่ที่โรงแรมแล้ว ต้องขอบคุณไคล์ที่ไปรับพวกเราจากสนามบินและพาไปส่งถึงโรงแรมนะ” แฟรงค์หันมาพูดกับผมก่อนจะหันไปหาอาไคล์ “ขอบคุณมากๆอีกครั้งนะครับ”

“ไม่เป็นไรครับ ด้วยความเต็มใจอยู่แล้ว และอีกอย่าง วายุก็อยากจะเซอร์ไพรส์เพื่อนเค้าอยู่แล้วด้วย” อาไคล์หัวเราะเบาๆ

“ตกลงว่านี่สินะ วายุ เพื่อนคนที่นายเคยเล่าให้พี่ฟังบ่อยๆนะ” แฟรงค์หันกลับมามองยุ จากนั้นก็ยื่นมือออกมา “ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

“ยินดีครับ” ยุจับมือของแฟรงค์เขย่าพร้อมกับรอยยิ้ม

“ตอนนั้นพี่ก็พอจะรู้สึกสงสัยอยู่น่ะนะ ว่านายจะชอบผู้ชายไปแล้วรึเปล่า เพราะทำไมถึงได้ชอบเล่าเรื่องเพื่อนคนนี้ให้ฟังบ่อยนัก แล้วดูสิเนี่ย สุดท้ายก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆซะด้วยสิ” เขาหัวเราะชอบใจ

ผมหน้าแดงฉ่าขึ้นทันที “หุบปากน่า แฟรงค์!!”

แฟรงค์มักจะเป็นอย่างนี้เสมอ สมัยเป็นนักเรียน เขาอาจจะไม่ได้เป็นคนเรียนดีอย่างโดดเด่นอะไรมากนัก แต่เขาก็เป็นคนฉลาดมีไหวพริบ เล่นกีฬาเก่ง เป็นคนอารมณ์ดี กล้าแสดงออก เป็นที่รักของเพื่อนๆทุกคนมาก และเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาตั้งใจที่จะทำบางอย่างให้สำเร็จแล้วล่ะก็ เขาก็จะมุ่งมั่นกับมันมากเช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้นผมถึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหลังจากที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัยมาได้ไม่นาน เขาถึงสามารถประสบความสำเร็จในธุรกิจเกี่ยวกับการเงินที่เขาร่วมหุ้นทำกับเพื่อนได้ในเวลาอันรวดเร็ว แถมเขายังไม่ลังเลที่จะมาช่วยเหลือผมในเวลาที่ผมกำลังมีปัญหาแบบนี้ด้วย

“คืนนี้นายจะไปนอนกับพี่ที่โรงแรมมั๊ย คริส นานๆเราจะได้เจอกันแล้วมีเวลาได้คุยกันสักที และปู่กับย่าก็อยากเจอนายมากๆด้วยนะ”

ผมหันไปมองหน้ายุ และเขาก็พยักหน้าออกมาเบาๆ

“แบบนั้นโอเคมั๊ยครับ อาไคล์” ผมถามอาไคล์

“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ถ้างั้นเรากลับบ้านไปเก็บของกันก่อนแล้วกันนะ แล้วเดี๋ยวอาจะพาเราสองคนไปส่งที่โรงแรมให้เอง”

“ขอบคุณมากครับ” ทั้งผมกับแฟรงค์พูดขึ้นพร้อมๆกัน จากนั้นพวกเราทั้งสี่คนก็เงียบกันลงไปครู่หนึ่ง ผมว่าแฟรงค์เองก็คงรู้แหละว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เขาคงอยากจะให้ผมเป็นฝ่ายเริ่มพูดมันออกมาก่อนมากกว่า

“แฟรงค์........”

“ว่าไง”

“พ่อล่ะ ว่ายังไงบ้าง” ผมถาม “นายได้คุยกับพ่อรึยัง”

“ยัง” เขาตอบห้วนๆ “เค้าบอกว่าหลังเลิกงานแล้วเค้าจะไปรับปู่กับย่าที่โรงแรมไปกินข้าวเย็นที่บ้านน่ะ”

“อ้าว แล้วแบบนี้.......”

“แต่พี่ไม่ไป และนายก็ไม่จำเป็นต้องไปเหมือนกันด้วย” เขาชิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “พรุ่งนี้วันเสาร์ พี่เดาว่านายคงไม่ต้องทำอะไรใช่มั๊ยล่ะ เพราะงั้นเรื่องพวกนั้นเราผลักมันออกไปก่อนจนถึงวันพรุ่งนี้ก็ได้ ยังไงคืนนี้ปู่กับย่าก็คงกลับมาโรงแรมไม่ดึกนักหรอก ลองไปคุยกับพวกเค้าดูก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยตัดสินใจว่าจะทำยังไงดี”

นี่คงเป็นสิ่งที่ผมขาดไปนั่นเอง..... ความมุ่งมั่นและความเด็ดเดี่ยว

ระหว่างที่ผมและวายุเข้าไปเก็บของในห้อง แฟรงค์กับอาไคล์และอาพีก็นั่งคุยกันอยู่ที่ห้องรับแขก ถึงแม้ว่าพวกเขาเพิ่งจะรู้จักกันเป็นครั้งแรก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเข้ากันได้ดีทีเดียว

“พี่มึงดูเป็นคนพูดเก่งดีว่ะ ไอ้คริส”

ผมพยักหน้า “มันก็เป็นของมันแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว หัวเราะง่าย เข้ากับคนง่ายแบบนี้แหละ”

“ทำไมมึงไม่ได้เค้ามาเลยวะ” เขาหัวเราะ

“สงสัยกูจะได้นิสัยพ่อกูมามากกว่าที่คิดล่ะมั๊ง”

“ว่าแต่ว่า ไม่น่าเชื่อว่าพี่มึงเค้าเป็นเกย์เลยว่ะ ดูไม่ออกเลยนะเนี่ย แล้วเค้ามีแฟนยังวะ”

ผมว่านั่นก็เป็นเรื่องที่ผมต้องคุยกับแฟรงค์ในคืนนี้เหมือนกัน “ยุ มึงลืมไปรึเปล่าว่าพวกป๊ากะพวกอาไคล์ก็ดูไม่ออกว่าเป็นเหมือนกันนะเว้ย”

เขายักไหล่ “กูก็พูดไปงั้นแหละว่ะ”

“และอีกอย่าง กูก็เพิ่งจะรู้ว่ามันเป็นเกย์พร้อมๆกับมึงเองอะ เพราะงั้นกูจะรู้ได้ไงอะว่ามันมีแฟนรึยัง แต่เท่าที่มันเคยบอกมามันก็บอกว่ายังไม่มีอะนะ แต่กูก็ไม่รู้มันโกหกกูรึเปล่าอะดิ.......”

ที่โรงแรม ผมนั่งคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมากับแฟรงค์อย่างเปิดอก ไม่มีการโกหกหรือปิดบังอะไรกันอีกต่อไป ถึงแม้ว่าสำหรับผมแล้ว เรื่องบางเรื่องมันอาจจะค่อนข้างพูดยากไปสักหน่อย แต่การที่เขาแสดงให้ผมเห็นก่อนว่าเขาพร้อมที่แบ่งปันทุกอย่างของเขากับผม ก็ทำให้ผมกล้าที่จะแบ่งปันเรื่องราวของผมให้เขาฟังเช่นเดียวกัน

แฟรงค์เริ่มเล่าให้ผมฟังว่าพ่อจับได้ว่าเขาชอบผู้ชายเมื่อวันหนึ่งที่เขาพาเพื่อนของเขามาเที่ยวที่บ้าน ซึ่งวันนั้นเป็นวันที่แม่ของเขาออกไปนอกเมืองและไม่ควรจะมีคนอยู่นอกจากเขากับเพื่อนแค่สองคน แต่แล้วในตอนเย็น จู่ๆพ่อก็เปิดประตูห้องเข้ามาและพบว่าเขาสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่บนเตียง

“นายทำ....... กับเพื่อนนายเหรอ!” ผมถามด้วยความตกใจ

“เฮ้ยย ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ก็แค่เด็กสองคนที่อยากรู้อยากเห็นน่ะ ตอนแรกก็ดูเวบโป๊ หนังโป๊ แข่งกันชัก แล้วก็นะ อย่างนึงพาไปสู่อีกอย่างนึงน่ะ” เขายักไหล่

“แล้ว...... แล้วมันพาไปสู่อะไร” ผมถามออกไปทั้งๆที่รู้สึกหน้าตัวเองร้อนผ่าวไปหมด

“ก็แค่ใช้ปากให้กันน่ะ” เขาพูดหน้าตาเฉยราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดาเหมือนลอกการบ้านกันยังนั้นแหละ จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นสีหน้าและท่าทางของผม เขาถึงได้หัวเราะขึ้นเบาๆ “เฮ้ยย แกนี่มันเป็นคนเอเชียนมากกว่าที่พี่คิดเยอะเลยว่ะ ก็รู้หรอกนะว่าเป็นคนขี้อายน่ะ แต่ไม่คิดว่าจะอายมากขนาดนี้นี่หว่า”

“เงียบน่า! แล้วไง ตกลงจะเล่าต่อรึเปล่า” ผมรีบปัด

“โอเคๆ พอพ่อเข้ามาเจอ เค้าก็โมโหแล้วโวยวายซะยกใหญ่ ซึ่งพี่ก็ยอมรับฟังนะ เพราะถึงยังไงเค้าก็เป็นพ่อนี่หว่า ถึงคนที่อยู่บ้านกับพี่จริงๆจะเป็นแม่เพียงคนเดียวก็เหอะ”

“แล้วแม่นายรู้รึเปล่า แฟรงค์”

“รู้ ตอนแรกแม่ก็ไม่ค่อยชอบใจเหมือนกันนั่นแหละ แต่แม่ก็พยายามทำความเข้าใจและอยู่กับมันได้ แม่บอกว่าแม่รักพี่มากเกินกว่าจะทิ้งพี่ไปได้ และนั่นคือเหตุผลที่พี่ถึงได้รักแม่มากไง” เขายิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อพูดถึงแม่ของเขา แต่แล้วรอยยิ้มนั้นก็จางหายไปเมื่อเขาเริ่มพูดต่อ “แต่ไม่ใช่กับพ่อ พ่อไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย ไม่ว่าใครจะพยายามพูดยังไง เค้าก็ยืนกรานหนักแน่นว่าเค้าไม่ต้องการจะยุ่งเกี่ยวกับพี่อีก และแถมยังห้ามพี่ไปที่บ้านของเขาอีกเด็ดขาด แล้วนายรู้มั๊ย คริส ว่าเพราะอะไร”

“เพราะเขา....... เกลียดนายมากขนาดนั้นเลยน่ะเหรอ เหมือนที่เขากำลังรู้สึกกับฉันตอนนี้.......” ผมก้มหน้า

“ไม่ใช่” เขาจับไหล่ทั้งสองข้างของผม ผมจึงเงยหน้ากลับขึ้นไปมองตาเขาเหมือนเดิม “เพราะเค้าบอกว่า เค้าไม่อยากให้นาย ‘ติด’ พฤติกรรมและนิสัยแบบนั้นไปจากพี่ต่างหาก เค้าคิดว่าพี่จะพานายเดินไปบนเส้นทางเดียวกับพี่ นั่นคือเหตุผลที่เค้าไม่อยากให้พี่กับนายเจอหน้ากันอีกเลย”

ผมอ้าปากค้าง “แต่นั่นมันไร้สาระชัดๆ!”

“เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่สำหรับพ่อ” เขายักไหล่ “พี่คิดว่าพี่ทนที่เขาไม่อยากจะเจอหน้าพี่ได้นะ การที่ถูกพ่อปฏิเสธตัวของเราเอง มันเจ็บปวดมากก็จริง แต่พี่ก็พอจะทำใจได้อยู่หรอก แต่สิ่งที่ทำให้พี่ทนไม่ได้เลยก็คือ การที่เขาห้ามเราสองคนพี่น้องไม่ให้เจอหน้ากันอีกต่างหาก นั่นคือเหตุผลที่เราสองคนพ่อลูกทะเลาะกันและแทบไม่ได้คุยกันอีกเลยในช่วงเกือบสิบปีที่ผ่านมา และตอนนี้ พี่ก็จะไม่ยอมให้มันเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นกับน้องชายที่พี่รักเพียงคนเดียวอย่างแน่นอน คริส ไม่มีทาง”

จู่ๆน้ำตาของผมมันก็เอ่อล้นขึ้นมาปริ่มอยู่ที่ขอบตาทั้งสองข้าง เมื่อเห็นดังนั้น แฟรงค์ก็ดึงตัวของผมเข้าไปกอดแล้วลูบหัวผมเบาๆ ผมกอดเขาตอบแล้วร้องไห้ลงบนอกของเขาอย่างไม่รู้สึกอายเลยแม้แต่นิดเดียว ผมไม่เคยรู้เลยว่าตอนที่เกิดเรื่องนี้ขึ้นกับเขา เขาผ่านมันมาได้ยังไง ทั้งๆที่ตอนนั้นเขาก็อายุพอๆกับผมในตอนนี้ แต่ทำไมเขาถึงสามารถเข้มแข็งได้มากถึงเพียงนี้กันนะ

“พูดเล่นรึเปล่า” เขาหัวเราะออกมาทันทีเมื่อผมถามแบบนั้นออกไป “นี่นายคิดว่าตอนนั้นพี่ร้องไห้มากขนาดไหนกัน แล้วนายคิดว่าตอนนั้นพี่มีเพื่อน มีคนอื่นที่คอยช่วยเหลือพี่แบบที่นายกำลังได้รับอยู่นี่รึไง”

“แล้ว...... แล้วนายผ่านมันมาได้ยังไง แฟรงค์”

“ก็เพราะนายนั่นแหละ คริส” เขามองหน้าผมแล้วยิ้ม “อ้ออ แล้วก็มีแม่ แล้วก็ปู่กับย่าก็ด้วยเหมือนกัน เว้นก็แต่ตากับยายน่ะนะ สองคนนั้นเขาอยู่ไกลไปสักหน่อย แถมก็ไม่ใช่ว่าจะรับได้อะไรมากมายด้วย แต่ช่างเถอะ เรื่องของเรื่องคือ ตอนนั้นพี่ก็คิดถึงแค่นายเท่านั้นเอง พี่อยากจะดูแลนายและแสดงให้ทุกๆคนเห็นว่า ถึงพี่จะเป็นเกย์ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพี่จะทำให้น้องชายของพี่เป็นไปด้วยเหมือนกัน”

ผมหน้าแดง “แต่......... เอ่อออ........”

“แต่ดูเหมือนว่าความคิดนั้นจะใช่ไม่ได้ไปซะแล้วล่ะมั๊ง” เขาหัวเราะ “เฮ้ยยย แต่บอกไว้ก่อนว่าไอ้ที่นายเป็นเกย์แบบนี้เนี่ย ไม่ได้เป็นเพราะพี่นะเว้ย ไม่ต้องมาโทษกันเลยล่ะ”

“รู้แล้วล่ะน่า!” ผมชกลงบนไหล่ของเขาเบาๆ

หลังจากที่ปู่กับย่ากลับมาถึงที่โรงแรม ผมก็ไปนั่งคุยกับทั้งสองคนในห้องโดยมีแฟรงค์นั่งฟังอยู่ด้วย ทั้งปู่และย่าเล่าว่ามื้อค่ำที่บ้านเมื่อครู่นั้นเป็นไปด้วยความตึงเครียดพอสมควรเลยทีเดียว พ่อพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการพูดถึงผมอยู่ตลอดเวลา ส่วนย่าก็ยืนยันว่าถ้าพ่อไม่ยอมพูดเรื่องของผม ย่าก็จะไม่ยอมคุยกับพ่อเรื่องอะไรทั้งนั้นเช่นเดียวกัน ทำให้พวกเขาสี่คนแทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเลยตลอดมื้อเย็น แต่อย่างไรก็ตาม ปู่กับย่าเห็นพ้องตรงกันว่าการเข้าทางแม่นั้นอาจจะเป็นอีกหนึ่งทางออกที่เป็นไปได้มากที่สุด และทั้งคู่ก็ยืนกรานเป็นเสียงเดียวกันว่าจะไม่ยอมยกโทษให้พ่อจนกว่าพ่อจะยอมเข้าใจอะไรๆมากขึ้นกว่านี้ด้วยแน่นอน

เวลาผ่านไปถึงประมาณห้าทุ่ม ผมกับแฟรงค์ก็ขอตัวออกจากห้องของทั้งคู่เพื่อให้พวกเขาได้พักผ่อน ถึงปู่กับย่าจะแข็งแรงมากก็ตาม แต่ผมเชื่อว่าในเวลานี้แล้ว ไม่ว่าใครต่างก็คงต้องกำลังรู้สึกเหนื่อยล้ากันทั้งนั้นอย่างแน่นอน อาจจะไม่ใช่ทางร่างกาย แต่ทางจิตใจนี่คงหลีกเลี่ยงไม่ได้แน่ๆ ผมไม่อยากจะเป็นตัวปัญหาให้ปู่กับย่าต้องทะเลาะกับพ่อแบบนี้เลยจริงๆ

หลังจากที่เรากลับถึงห้องของตัวเอง แฟรงค์ก็เล่าให้ผมฟังอีกนิดหน่อยว่าการที่เขากับพ่อสามารถกลับมาคุยและมองหน้ากันได้มากกว่าเมื่อตอนแรกๆนั้นก็เพราะพ่อยอมทำตามที่ย่าขอร้องด้วยส่วนหนึ่ง ถึงแม้ว่ามันจะใช้เวลาถึงเกือบห้าปีเลยก็ตาม

“ไม่ต้องห่วงหรอก.......” แฟรงค์เดินเข้ามาโอบไหล่ผมเมื่อเห็นสีหน้าของผมหลังจากได้ยินคำว่าห้าปี “พวกเราจะไม่ยอมให้นายต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับพี่เด็ดขาด คริส นายจะต้องได้กลับไปอยู่บ้านอีกครั้งเร็วๆนี้แน่นอน”

ผมพยายามพยักหน้าออกมาเบาๆ

“แต่...... เฮ้อออ ที่จริงพี่ก็เกลียดการที่จะต้องพูดเรื่องอะไรก็แล้วแต่ในแง่ลบนะ แต่มันก็เป็นความจริงว่ะ คริส ว่าสมมติว่านายสามารถกลับไปอยู่บ้านได้จริงๆ สมมติว่าพ่อเค้ายอมเข้าใจอะไรขึ้นบ้าง แต่นายก็อย่าเพิ่งตั้งความหวังว่าอะไรๆมันจะกลับมาดีได้เหมือนเมื่อตอนนายเด็กๆ เหมือนเมื่อตอนก่อนจะเกิดเรื่องก็แล้วกัน”

ผมพยักหน้าอีกครั้ง “อันนี้ฉันรู้ดีอยู่แล้ว แฟรงค์ รู้ดีเลยล่ะ.........”

[jira]

แฟรงค์...คุณไม่ได้หล่ออย่างเดียว  คุณเป็นพี่ชายที่ดูแลน้องชายที่กำลังแย่ได้จริง ๆ (จากประสบการณ์ตรงของคุณเอง555+)
วายุน่ารักแบบนี้นี่เอง  คริสถึงได้รัก 
ดูแลสุขภาพนะคะคุณต้น  ดูเหมือนทั้งงานทั้งความเครียดจะถามหาอยู่นะคะ
+1เป็นกำลังใจค่ะ

ปล.ว่าแต่ว่า...ตอนหลักเมื่อไหร่จะพร้อมเสริฟคะ  อยากรู้ว่าน้องโจจะเด่นแค่ไหนอ่ะ

[ExecutioneR]

^
^

ของดี ต้องอดทนรอนิดนึงครับ รับร้องคุ้ม (ฮา)

[anajulia]

ส่งกอดให้กับความรักของพี่น้อง
พี่แฟรงค์ใจดีและเป็นที่พึ่งแบบสุดๆอ้ะ ปลื้มค่ะ

ขอบคุณนะคะคุณต้น แล้วก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ^^

[beboy]

ชอบแฟรงค์ครับ  อยากได้แฟนแบบนี้
ขอบคุณมากครับ

ปล.เชียร์โจครับ  นัทก็ดีแต่โจมีเสน่ห์กว่า

[wan]

เรื่องของโจ คงจะถูกเปิดเผยออกมาเรื่อย ๆ แต่ไหง โจเต๊ะเข้าประตูตัวเองหน้าตาเฉย
ส่วนคริส ดู ๆ ไป มันคงคลีคลายไปในไม่ช้า
+1 ให้ต่นต๊น พักผ่อนเสียบ้างนะครับ 

[ordkrub]

ดีใจกับคริสที่มีปู่ ย่า และพี่ชายที่แสนดีครับ