หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[orangedew]

....

โจ ... อายุเท่าไหร่เนี่ย ...

[ExecutioneR]

b33


นัท


หลังจากที่ผมรู้จักกับนนท์ อะไรหลายๆอย่างในตัวของผมก็เปลี่ยนไป เขาทำให้ผมยิ้มได้มากขึ้น พูดเก่งมากขึ้น มีความสุขมากขึ้น และกล้าที่จะเปิดใจให้กับสิ่งต่างๆมากขึ้น ก่อนหน้านี้ผมต้องจมอยู่กับความเศร้าและความเหงาที่แทบไม่เคยได้แสดงออกไป บาดแผลจากการที่ถูกทั้งพ่อและแม่ทิ้งเอาไว้เบื้องหลังมันหนักหนากว่าที่เด็กอย่างผมจะรับได้ด้วยตัวคนเดียว เหตุผลของผู้ใหญ่มากมายนับร้อยที่ผมได้รับฟังและพยายามเรียนรู้มานับพันครั้งไม่ได้ช่วยให้ผมเข้าใจอะไรๆได้ดีขึ้นเลย

ก่อนหน้านี้ผมเคยรู้สึกขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้ผมได้รู้จักกับเพื่อนๆเหล่านี้อยู่ทุกวัน และถึงแม้เวลาจะผ่านมาจนถึงทุกวันนี้ ผมก็ยังคงรู้สึกแบบนั้นไม่เคยเปลี่ยนอยู่ดี พวกมันทุกคนเป็นแสงสว่างและความสุขเพียงหนึ่งเดียวที่ผมเหลืออยู่และสามารถยึดมั่นไว้ภายในใจของตัวเองได้ ผมเคยถามตัวเองหลายครั้งว่าถ้าหากผมไม่ได้รู้จักพวกมันแล้วล่ะก็ ตอนนี้ผมจะเป็นยังไงกันนะ ตลอดเวลาสองปีกว่าเกือบสามปีที่ผมรู้จักกับพวกมันมา พวกมันทำให้ผมเข้มแข็งขึ้น เสียสละมากขึ้น และช่วยทำให้ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวของตัวเองที่ไม่เหมือนกับของคนอื่นๆน้อยลงด้วย

อานกเป็นผู้ที่สอนให้ผมเข้มแข็ง มีน้ำใจ และรู้จักการเสียสละ แต่คนที่ทำให้ผมเป็นแบบนั้นได้นั้นกลับไม่ใช่เขา หากแต่เป็นเพื่อนๆของผมเหล่านี้ต่างหาก

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ตลอดสองปีที่ผ่านมานี้ ผมต้องผ่านช่วงอารมณ์ที่อ่อนไหวและแปรปรวนมามากมายหลายครั้ง ผมเคยอ่อนแอและหวั่นไหวง่าย แต่เมื่อผมผ่านพ้นช่วงเวลาเหล่านั้นมาได้ ผมก็ได้เรียนรู้ที่จะเข้มแข็งขึ้นเพื่อตัวของผมเอง หรืออย่างน้อยๆก็แสดงออกว่าผมเข้มแข็งพอโดยการรู้จักที่จะเก็บเอาความรู้สึกที่อ่อนแอและบอบบางต่างๆเอาไว้ข้างใน ผมเปิดใจให้กับคนอื่นๆที่ไม่ใช่เพียงแค่เพื่อนในกลุ่มของตัวเองมากขึ้น และการที่ผมเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทิศทางนี้นั้น ก็ทำให้ผมได้เป็นถึงหัวหน้าห้องและรองประธานนักเรียนของมัธยมต้นได้โดยที่ผมไม่ได้ตั้งใจเลยแม้แต่นิดเดียว

อะไรๆในตัวผมได้ดำเนินไปในทิศทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ผมคิดว่าผมเข้มแข็งขึ้นและอาจจะถึงขั้นเข้มแข็งมากพอ แต่ทว่าผมก็ยังคงไม่สามารถหลอกตัวเองได้อย่างสนิทใจเลยว่า ความเป็นจริงแล้วผมมันก็ยังไม่ได้แกร่งกล้ามากพออะไรถึงขนาดนั้น เพราะหลายต่อหลายครั้งที่ผมก็ยังคงนึกน้อยใจและรู้สึกเหงาอยู่ตามลำพังเมื่อผมคิดถึงพ่อ หลายต่อหลายครั้งที่ผมเฝ้าถามและเฝ้ารอถึงจดหมายหรือโทรศัพท์จากแม่ และก็ยิ่งหลายต่อหลายครั้งที่ผมรู้สึกเจ็บปวดลึกๆอยู่ข้างในอกเมื่อเห็นครอบครัวของคนอื่นที่ดูมีความสุขดีและได้อยู่กันอย่างพร้อมหน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งบางเวลาที่ครอบครัวของไอ้ยุมาปฏิบัติกับผมราวกับผมเป็นคนในครอบครัวของพวกเขานั้น ถึงผมจะรู้สึกดีใจมาก แต่ลึกๆแล้วผมก็กลับยิ่งรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้นด้วยเช่นเดียวกัน

 แต่ทว่าสิ่งเหล่านั้นก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปเมื่อผมได้รู้จักกับนนท์ เขาเป็นคนแรกตั้งแต่ผมรู้จักมาเลยที่สามารถเข้าถึงจิตใจของผมได้มากขนาดนี้ เขาเป็นคนแรกที่เปิดประตูของผมให้กว้างออก ทำให้ผมได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้โดยไม่ต้องคอยพะวงถึงความกลัวที่ผมพยายามเก็บซ่อนไว้เบื้องลึกที่สุดของหัวใจว่ามันจะโผล่ออกมาเมื่อไหร่ และเขาก็ช่วยทำให้ผมเรียนรู้ที่จะเข้มแข็งขึ้นเพื่อใครคนอื่นที่ไม่ใช่เพียงเพื่อตัวของผมเองเป็นครั้งแรก

เขาคงไม่รู้ตัวว่าใครหลายๆคนต่างก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนมีเสน่ห์ด้วยกันทั้งนั้น ในตอนที่เขาไม่อยู่ พวกเรายังเคยคุยกันเลยว่าเขาเป็นคนนิสัยดี น่ารัก และมีเสน่ห์มากๆไม่ว่าจะกับทั้งผู้หญิง ผู้ชาย รวมทั้งไม่ว่าจะกับคนอายุมากกว่าหรือน้อยกว่าก็ตาม ถ้าหากว่าใครได้รู้จักเขาจริงก็คงจะตกหลุมรักเขาได้อย่างง่ายดาย เขามีความเอื้อเฟื้อ มีน้ำใจ รอยยิ้ม ความหวังดี และความอ่อนโยนที่พร้อมมอบให้กับทุกคนที่อยู่ใกล้ ซึ่งสิ่งเหล่านั้นก็คือสิ่งที่ผมเฝ้าตามหามานานแล้วว่าผมจะสามารถได้รับมันมาจากใครภายในคนๆเดียวกันได้บ้าง และเขาคือเป็นคนๆนั้นของผมนั่นเอง

นอกจากน้ำใจและทัศนคติของเขาแล้ว ในขณะเดียวกัน ภายใต้รอยยิ้มอ่อนโยนของเขานั้น เขาก็ยังคงเป็นคนที่เข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวได้อย่างไม่น่าเชื่อ ที่จริงผมก็รู้สึกอยู่แล้วล่ะนะว่าเขาเป็นคนที่เข้มแข็งมาก เพราะอย่างเช่นตอนที่เขาตกบันไดลงมาจนบาดเจ็บไปทั้งตัวแบบนั้น เขาก็ยังคงสามารถยิ้ม มองโลกในแง่ดี ให้อภัย และใจเย็นอยู่ได้แบบที่ผมไม่เคยคิดเลยว่าผมจะทำและรู้สึกแบบนั้นได้ถึงหนึ่งในเศษเสี้ยวของสิ่งที่เขาเป็น เขาไม่เคยบ่นเรื่องที่มือของเขาใช้งานไม่ได้เลยสักนิด และเขาก็ไม่เคยอ้อนหรือขอร้องให้ใครต้องช่วยเขาทำอะไรให้กับเขาก่อนเลยด้วย เขามักจะพยายามทำทุกๆอย่างด้วยตัวเอง และจะไม่ชอบใจมากๆถ้าหากใครมาปฏิบัติกับเขาเหมือนเขาเป็นคนพิการที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย

แต่สิ่งเหล่านั้นก็เป็นเพียงส่วนเล็กๆส่วนหนึ่งในความเข้มแข็งของเขาเท่านั้นเอง คืนหนึ่งที่นนท์มานอนกับผมนั้น เขาได้เล่าถึงเรื่องครอบครัวของเขาให้ผมฟัง และมันก็ทำให้ผมต้องถึงกับอึ้งเลยทีเดียว

“พ่อของนนท์ที่เพิ่งเสียไปอ่ะ ชื่อว่าพ่อกิต เป็นพ่อใหม่ของนนท์ที่แม่เพิ่งแต่งงานด้วยไม่กี่ปีก่อนนี้เอง ส่วนพ่อแท้ๆของนนท์อ่ะ เสียไปตั้งแต่นนท์เจ็ดขวบแล้ว” นนท์เล่าให้ผมฟังในขณะที่ผมกำลังนอนกอดเขาเอาไว้แบบหลวมๆอยู่บนเตียง “พ่อกิตกับพ่อยุทธอ่ะ ก็เป็นเพื่อนกันเหมือนกัน เพราะงั้นตอนที่พ่อยุทธไม่อยู่แล้ว พ่อกิตก็เลยช่วยดูแลเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้กับบ้านของนนท์หลายอย่าง แม่นนท์เครียดและเสียใจมากเลยนะตอนนั้นอ่ะ ถึงนนท์จะยังเด็ก แต่นนท์ก็จำได้ว่าตอนนั้นแม่ต้องเจอกับปัญหาอะไรหลายอย่างมากๆ และพออะไรๆมันเริ่มดีขึ้นแล้ว ทั้งคู่ก็เริ่มคบๆกันแล้วสุดท้ายก็แต่งงานกันอ่ะ”

ผมลูบหัวของเขาแล้วเขยิบตัวเข้าไปจุ๊บลงบนหน้าผากเขาเบาๆ “แล้วนนท์เคยคิดถึงพ่อรึเปล่า”

เขาเงียบพักหนึ่ง “นัทหมายถึงพ่อคนไหนล่ะ”

คำถามของเขาทำให้ผมถึงกับต้องอึ้งไปเลยทีเดียว “เอ่ออ คือ...... นัท.........”

“หึๆ ไม่เป็นไรๆ นนท์เข้าใจ” เขาหัวเราะในลำคอเบาๆทั้งที่ผมไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรน่าขำสักนิด “คือบอกตามตรงเลยนะ เวลาที่แม่นนท์หรือใครๆพูดถึงคำว่า ‘พ่อ’ อ่ะ นนท์จะไม่เคยรู้เลยว่าจริงๆนะว่าเขากำลังหมายถึงพ่อคนไหนของนนท์อยู่กันแน่ คือ นนท์หมายถึงว่า พ่อกิตเค้าก็ดีกับนนท์มากจริงอยู่หรอก แต่ว่าในใจลึกๆของนนท์แล้ว นนท์ก็ยังรักและคิดถึงพ่อยุทธของนนท์มากกว่าอยู่ดีอ่ะ นัทพอจะเข้าใจป่ะ”

“อือ นัทเข้าใจ ก็เพราะเค้าเป็นพ่อแท้ๆของนนท์นี่นา ใช่มะ”

“เปล่า ไม่ใช่แบบนั้นหรอก” นนท์ส่ายหน้า แล้วจากนั้นเขาก็พลิกตัวกลับไปเป็นนอนหงาย “ไม่ดิ่ คือก็อาจจะใช่นั่นแหละมั๊ง แต่ว่าเหตุผลอีกเหตุผลหนึ่งน่ะนะ ก็เป็นเพราะว่า........” เขาเว้นช่วงไปเล็กน้อย “นนท์นี่แหละ ที่เป็นสาเหตุที่ทำให้พ่อต้องตายไปอ่ะ”

ผมรีบหันหน้าไปหาเขาด้วยความตกใจทันที “เฮ้ย หมายความว่ายังไงวะ นนท์”

“พ่อยุทธตายไปเพราะว่าพ่อช่วยชีวิตนนท์น่ะ” เขาหันมามองหน้าผมพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ “ถ้าหากว่าพ่อไม่ต้องช่วยนนท์ พ่อก็คงจะไม่ต้องจากไป และแม่ก็คงไม่ต้องเจ็บปวดมากแบบนี้ด้วย คือนัทลองคิดดูดิ่ พอหลังจากที่พ่อยุทธตายไป แม่ก็เสียใจจะแย่อยู่แล้ว และพอแม่เริ่มจะดีขึ้น มีคนรักคนใหม่ พ่อกิตก็กลับต้องมาจากแม่ไปอีก นัทว่ามันน่าเจ็บปวดมั๊ยล่ะที่เป็นแบบนี้อ่ะ นนท์ไม่อยากเห็นแม่ต้องเป็นแบบนี้เลยจริงๆนะเว้ย”

“แต่ถึงอย่างงั้นก็เหอะ ทำไมนนท์ถึงต้องพูดแบบนั้นด้วยเล่า”

“พูดแบบไหน”

“ก็ที่บอกว่าพ่อยุทธของนนท์ต้องตายไปเพราะนนท์ และที่บอกว่าถ้าพ่อไม่ต้องช่วยนนท์ พ่อเค้าก็คงจะไม่ต้อง....... คือ นัทรู้สึกเหมือนนนท์กำลังจะพูดว่า........”

“อ๋ออ ไม่ต้องห่วงหรอก นนท์ไม่ได้โทษตัวเองอะไรแบบนั้นหรอกน่า เพราะว่าพ่อยุทธอ่ะจากไปแล้วก็จริง แต่พ่อก็ยังคงอยู่ในตัวของนนท์ตลอดเวลานั่นแหละ แม่ของนนท์สอนนนท์แบบนี้มาตั้งแต่ยังเด็กแล้ว และนนท์ก็เชื่อแบบนั้นด้วย แม่บอกนนท์ว่านนท์คือของขวัญที่พ่อมอบให้กับแม่ แล้วแถมนนท์ก็ยังหน้าเหมือนพ่อมากด้วย เพราะฉะนั้นนนท์จะต้องรักตัวเองและคนอื่นให้มากๆเช่นเดียวกับที่พ่อยุทธรักนนท์ และนนท์เองก็รักแม่และจะต้องเข้มแข็งเพื่อแม่ด้วยเหมือนกัน แต่เรื่องของเรื่องคือมันก็แค่ว่า ไม่ว่านนท์จะพูดยังไงหรือคิดยังไง แต่ความจริงที่ว่าพ่อยุทธต้องสละชีวิตตัวเองเพื่อช่วยชีวิตนนท์มันก็เป็นความจริงไม่เปลี่ยนแปลงหรอก จริงป่ะล่ะ”

ผมมองใบหน้าที่มีรอยยิ้มของเขาด้วยความทึ่งในความเข้มแข็งและทัศนคติของเขา ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าครอบครัวของเขาจะมีอดีตที่เลวร้ายมากกว่าของผมซะอีก และผมก็ยิ่งไม่เคยรู้เลยว่าเขาจะต้องแบกรับความรู้สึกต่างๆเอาไว้มากมายขนาดถึงขนาดนี้ ไม่ใช่แค่เพียงความรู้สึกส่วนตัวของเขาอย่างที่ผมเองก็เป็น แต่เขายังแบกรับเอาความรู้สึกในส่วนของแม่ของเขาเอาไว้อีกด้วย

“แล้วนัทอ่ะ นัทยังไม่เคยเล่าเรื่องของนัทให้นนท์ฟังเลยนะ” เขามองหน้าผม และรอยยิ้มของเขาก็จางหายไปแล้ว “คือ นนท์ไม่ได้อยากจะเสือกนะเว้ย แต่แบบว่า นนท์ก็ยังไม่ค่อยรู้เรื่องที่บ้านของนัทเลยเหมือนกันอ่ะ แต่ถ้าเกิดว่านัทไม่สบายใจจะเล่าก็ไม่เป็นไรนะ นนท์เข้าใจ”

“ไม่ๆ นัทเองก็อยากจะคุยกับนนท์เรื่องนี้อยู่นานแล้วเหมือนกันแหละ เพียงแต่........”

“แต่อะไร”

“ไม่รู้ดิ่ แต่เราไม่ค่อยมีโอกาสคุยกันเรื่องพวกนี้เท่าไหร่เลยล่ะมั๊ง”

“อืมม” เขาพยักหน้า “ปกตินนท์เองก็ไม่คุยเรื่องพวกนี้กับใครเหมือนกันนะ ขนาดเพื่อนนนท์ที่เชียงใหม่ก็ยังมีแค่สองสามคนเท่านั้นเองที่รู้รายละเอียดเยอะๆอ่ะ”

“ของนัทเองก็มีแต่พวกๆเราในกลุ่มแค่นั้นเองเหมือนกันที่รู้น่ะ” ผมพูด จากนั้นก็พลิกตัวเป็นนอนหงายและเหม่อมองไปบนเพดานห้องที่มืดสนิท “แต่จริงๆเรื่องของนัทมันก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกนะ ก็แค่พ่อกับแม่นัทเค้าหย่ากันตอนนัทอายุได้สิบขวบเพราะแม่จับได้ว่าพ่อไปมีเมียน้อย จากนั้นพอทั้งคู่หย่ากัน พ่อก็แต่งงานใหม่และย้ายไปอยู่ที่ภูเก็ต ส่วนแม่ก็ย้ายไปอยู่ที่เยอรมันแล้วก็แต่งงานใหม่ที่นั่น นัทก็เลยต้องมาอาศัยอยู่กับอานกที่เป็นน้องของพ่อที่กรุงเทพนี่แหละ”

“แล้วพวกเค้าไม่ติดต่อนัทกลับมาเลยเหรอ คือ นัทก็ยังได้คุยกับพ่อแม่มั่งใช่ป่ะ”

“กับพ่อก็มีบ้างแหละ แต่ก็น้อยสุดๆอ่ะนนท์ พ่อเค้ามีลูกคนใหม่มีครอบครัวใหม่แล้ว เค้าไม่ได้อะไรกับนัทเท่าไหร่หรอก ส่วนแม่.........” ผมเว้นช่วงครู่หนึ่ง “แฟนใหม่แม่เค้าต้องทำงานที่ย้ายที่ทำงานไปตามออฟฟิศในเมืองต่างๆหรือไม่ก็ไปต่างประเทศบ่อยน่ะ แม่ก็เลยไม่ค่อยได้ติดต่อมาหานัทเลย นานๆทีก็จะมีจดหมายมาที่บ้านหรือที่หอบ้างเท่านั้นเอง แต่.........”

“แต่อะไร”

ผมหลับตาลง “เปล่า ไม่มีอะไรหรอก”

“เฮ้ย ไม่เอาแบบนี้ดิ่ แต่อะไรอ่ะ นัท” นนท์ตะแคงข้างหันมาหาผม

“คือ........ แต่บางทีนัทก็คิดน่ะว่า จริงๆแม่เค้าก็คงเป็นเหมือนกับพ่ออ่ะ คือเค้าเองก็คงไม่ได้อยากจะติดต่อหรือเกี่ยวข้องอะไรกับนัทอีกแล้วมากกว่าน่ะ........” ผมพูดออกไปอย่างยากลำบาก “อาจจะเพราะเค้าอาจจะมีลูกใหม่มีครอบครัวใหม่ไปแล้วรึเปล่า นัทก็ไม่รู้หรอก แต่แค่พอคิดขึ้นมาแบบนี้ มันก็ทำให้นัทเริ่มคิดต่อไปอีกแล้วอ่ะว่า ที่จริงแล้วนัทมันเกิดมาก็เพียงเพราะความผิดพลาด ไม่ได้มีใครรักนัทจริงเลยสักคน ก็เพราะขนาดพ่อแม่แท้ๆของนัท เค้าก็ยังไม่ได้รักนัทเลยด้วยซ้ำไปนี่” ผมจบประโยคพร้อมกับกลืนน้ำลายและน้ำตาของตัวเองลงคอไป

“นัท ทำไมถึงคิดแบบนั้นอ่ะ นัทคิดมากไปป่าว” เขาชันตัวขึ้นเล็กน้อย

ผมส่ายหน้า “ไม่หรอกนนท์ นัทรู้ดี นัทเป็นแค่ความผิดพลาดจริงๆ เพราะตอนที่เค้ายังไม่หย่ากัน พ่อกับแม่นัทก็แทบไม่เคยรักกันอยู่แล้ว นัทจำได้แม่นเลยด้วยซ้ำว่าตอนนัทอยู่ปอสามอ่ะ นัทได้ยินพ่อกับแม่ทะเลาะกัน แล้วพ่อเค้าพูดออกมาเลยว่า นัทมันเป็นแค่ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นกับแม่ของนัทเท่านั้นเอง........”

เมื่อผมพูดจบ เราสองคนก็เงียบกันลงไปครู่หนึ่ง ความทรงจำและคำพูดอันเป็นบาดแผลที่กรีดลึกลงไปในใจของผมมันย้อนกลับมาทำให้ผมต้องเจ็บปวดอีกครั้ง ความเข้มแข็งจอมปลอมที่ผมสร้างขึ้นมาตลอดสองสามปีนี้เริ่มจะถูกสั่นคลอนด้วยความอ่อนแอและน้ำตาที่เริ่มก่อตัวขึ้นจากภายในของผม

“แต่นนท์รักนัทนะ และตอนนี้นัทก็มีนนท์อยู่กับนัทแล้วด้วย” เขาพูดพร้อมกับเขยิบตัวเข้ามาช้อนหัวของผมให้ไปหนุนอยู่บนหน้าอกของเขา และจากนั้นเขาก็ลูบหัวผมเบาๆ “เราจะเข้มแข็งขึ้นไปพร้อมๆกันเพื่อกันและกันนะครับ โอเคมั๊ย”

คำพูดประโยคสั้นๆของเขาแค่นั้นทำให้ผมถึงกับต้องร้องไห้ออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ ผมกอดเขาเอาไว้แน่นและปล่อยให้หยดน้ำตาพร่วงพรูลงบนหน้าอกของเขา นนท์ไม่ได้พูดอะไรแต่แค่ใช้มือลูบหัวของผมอย่างแผ่วเบาเป็นเวลานานจนกระทั่งผมเริ่มสงบลง และเมื่อผมสามารถห้ามน้ำตาของตัวเองได้แล้ว ผมก็เงยหน้าขึ้นสบตาเข้ากับนัยน์ตาสีดำขลับที่เป็นประกายระยิบระยับสะท้อนอยู่ในความมืดมิดคู่นั้น ซึ่งบางทีการที่มันสามารถส่องประกายแวววาวอยู่ในความมืดแบบนี้ได้นั้น ก็อาจจะเป็นเพราะน้ำตาที่ไหลมาคลออยู่ที่ดวงตาของเขาก็เป็นได้ ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขากำลังมีน้ำตาอยู่จริงรึเปล่า และก็ยังไม่ทันที่ผมจะทันได้อ้าปากพูดหรือถามอะไรเขาออกไป เขาก็ก้มหน้าลงมาจูบลงบนริมฝีปากของผมเบาๆแล้ว

ผมเผยอปากขึ้นเพื่อรับจูบของเขา รสชาติเค็มจากน้ำตาของผมทำให้ผมรู้สึกปะแล่มๆชอบกล และหลังจากที่เราถอนปากออกจากกันแล้ว เขาก็หัวเราะคิกคักในลำคอเบาๆ

“เค็มว่ะ”

“ก็น้ำตานี่หว่า จะให้นัททำไงอ่ะ” ผมยิ้มและใช้มือปาดน้ำตาบนใบหน้าออก

“มานี่ นนท์เช็ดให้” เขาพลิกตัวไปดึงทิชชู่ที่หัวเตียงมาเช็ดน้ำตาให้กับผม

ผมยกมือขวาขึ้นจับมือของเขาเอาไว้ “นัทรักนนท์นะครับ รักมากๆด้วย”

เขายิ้มและพยักหน้าตอบก่อนจะขยำทิชชู่และโยนมันทิ้งลงข้างเตียง จากนั้นเขาก็หอมแก้มผมเบาๆและกอดผมเอาไว้พร้อมกับค่อยๆซุกตัวกลับลงไปในผ้าห่มอีกครั้ง

“นอนกันเถอะ นนท์เริ่มง่วงและอ่ะ”

“อืมมม” ผมตอบพร้อมกับพลิกตัวเป็นนอนหันหลังให้กับเขาเพื่อให้เขากอดผมเอาไว้จากทางด้านหลัง

“ฝันดีนะครับ ที่รัก” เขาพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่เขาเรียกผมแบบนั้นน่ะ

“ฝันดีเช่นกันครับ ไอ้ที่รักกว่า” ผมตอบกลับไป และก็ทำให้เขาหัวเราะมากขึ้นอีก

เราสองคนอนกอดกันเงียบๆแบบนั้นครู่หนึ่ง จนกระทั่งเวลาผ่านไปพักใหญ่ๆ ผมก็เริ่มได้ยินเสียงลมหายใจหนักๆของเขา ผมจึงรู้เลยว่าเขาหลับลงเรียบร้อยแล้ว

ผมกุมมือของเขาแล้วยกมันขึ้นมาจุ๊บเบาๆหนึ่งที่ก่อนจะหลับตาลงด้วยเหมือนกัน

ถึงความเป็นจริงจะเจ็บปวดมากเพียงใด แต่อย่างน้อยๆผมก็ขอแค่ให้ความฝันจากช่วงเวลาที่ผมได้นอนอยู่กับเขาแบบนี้เป็นฝันดีที่สุดเท่าที่ผมจะสามารถมีได้ก็พอ........

[จันทร์ผา]

นัทบรรยายสรรพคุณนนท์ซะ

สู้ๆนะนัทเป็นกำลังใจให้ เข้มแข็งเข้าไว้ :กอด1:

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น

[1582]

   กอดนัท  กอดนนท์   

ขอให้ทั้งคู่เข้มแข็งไปพร้อมๆ กัน จับมือกันไว้ก้าวไปสู่อนาคตด้วยกัน.....วู้!!!!!!! 

[┗◎┗◎]

นนท์น่ารักเนอะ 

[ExecutioneR]

นัทบรรยายสรรพคุณนนท์ซะ

เด็กๆก็งี้แหละครับเนอะ อะไรๆก็ดูเว่ออออร์ ดูหวานนไปซะหมด

ชิส์!! หมั่นไส้มัน! 


55555

[Xerxes]

เอานี่ไปใช้หน่อย หวานจนมดขึ้นเตียงละ

[morrian]

เชียร์โจ 

[andy_kwan]

ตอนนี้หวานมากจนมดเต็มจอ   แต่ป้าก็เชียร์ โจ     อิอิ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

หวานรับวาเลนไทน์เลยนะนี่

ความลับของนัทที่ใครๆ ก็ยังไม่รู้ ก็ได้รู้กันละ!!!

เอ๊า ติดตามตอนต่อไป

ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล. สมแล้วที่เชียร์นัท ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก

[shoky_9]

 


นัท กัน นนท์ น่ารักมากๆ   หวานจัง  ชอบๆ

ส่วนโจ คำพูดทิ้งท้ายน่าสงสัย

สนิทกับแม่ นำหน้านัทไปแล้วมั๊ง

แต่ยังไงก็ เชียร์นัทเท่านั้น

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

อ้ากกก อยากจะโหยหวน นัทกับนนท์น่ารักมาก หวานมาก เต็มไปด้วยความรักและความเข้าใจ เหมือนรักแท้
หรือสิ่งที่เราคิดไว้จะผิด จริงๆแล้วนัทคือพระเอก และโจเป็นพระรอง
ความรักของนัทกับนนท์มีสายใยที่มั่นคง อีกทั้งนนท์ก็เป็นใจ สงสัยงานนี้โจจะเจ็บแบบแมนๆอีกแล้วล่ะมั้ง
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าใครจะได้เป็นพระเอกหรือพระรอง เราจะติดตามอ่านและสนับสนุนนิยายเรื่องนี้ต่อไป

และเนื่องในโอกาสวันแห่งความรัก ซึ่งความจริงแล้วก็เป็นวันธรรมดาๆวันหนึ่ง แต่จะขออวยพรให้ความรักของไรท์เตอร์ต้นยั่งยืนยาวนานตลอดไปตลอดกาล สาธุและอาเมน

[โมโม่ที่รัก]

ยังไงก็เชียร์โจ
 

[Ryuse]

น้องต้น

พี่ปองคุงเริ่มสงสัย...

สรุปจะให้นัทหรือนนท์เป็น "เซเมะ" อ่ะ?

แบบว่า...ความสามารถในการแยกแยะประเภทของพี่มันยังไม่บรรลุถึงขั้นอ่ะ

ถ้าสมมติ (สมมติเจ๋ยๆนะทุกท่าน) ถ้านัทกลายเป็น "อุเคะ" แล้ว นนท์ เป็น "เซเมะ" แล้วด้วยความที่ โจ เป็น "เซเมะ" แน่นอนล้านเปอร์เซ็น

แบบนี้มันจะไม่กลายเป็น cycle of love เหรอน่ะ? แบบว่า อาจถึงขั้นต่อกันเป็นขบวนรถไฟได้โดยง่าย เจี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ไม่เอานะแบบนี้!!!!! ยังไง นัทก็ต้องเป็นเมะ แล้วน้องนนท์นี่ต้องเป็นเคะอย่างเดียวเท่านั้นนนนนนนนนน!!!

[chivalry]

 เชียร์นัท  เชียร์นัท   เชียร์นัท

[ExecutioneR]

น้องต้น

พี่ปองคุงเริ่มสงสัย...

สรุปจะให้นัทหรือนนท์เป็น "เซเมะ" อ่ะ?

แบบว่า...ความสามารถในการแยกแยะประเภทของพี่มันยังไม่บรรลุถึงขั้นอ่ะ

ถ้าสมมติ (สมมติเจ๋ยๆนะทุกท่าน) ถ้านัทกลายเป็น "อุเคะ" แล้ว นนท์ เป็น "เซเมะ" แล้วด้วยความที่ โจ เป็น "เซเมะ" แน่นอนล้านเปอร์เซ็น

แบบนี้มันจะไม่กลายเป็น cycle of love เหรอน่ะ? แบบว่า อาจถึงขั้นต่อกันเป็นขบวนรถไฟได้โดยง่าย เจี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ไม่เอานะแบบนี้!!!!! ยังไง นัทก็ต้องเป็นเมะ แล้วน้องนนท์นี่ต้องเป็นเคะอย่างเดียวเท่านั้นนนนนนนนนน!!!

555555 คิดเยอะไปป่าวครับ
คนเราจะเข้มแข็งแค่ไหนยังไงก็ต้องมีมุมที่อ่อนแอบ้าง
หรือคนเราที่ดูอ่อนโยนก็ไม่จำเป็นต้องอ่อนแอ
แถมไอ้พวกนี้มันก็เด็กๆกันทั้งนั้น เป็นแค่เด็กที่ "เริ่ม" จะเป็นผู้ใหญ่ทั้งร่างกายและความคิด มันคงไม่เข้มแข็งบ้าบอคอแตกกันได้ตลอดเวลาหรอกเนอะ ^^

แถมที่สำคัญ...... มันอาจจะเป็นโบทกันก็ได้นี่หน่า 5555 ไม่ต้องมาเมะมาเคะอะไรกันแร้ววว สมัยนี้
55555  

[จันทร์ผา]

Happy Valentine Day & Chinese New Year  นะครับคุณต้น

[ExecutioneR]

.
.
.สวัสดีปีใหม่จีนและวันแห่งความรักทุกคนนะครับ

ปีใหม่จีนปีใหม่ไทยปีใหม่สากล จะปีใหม่ไหนๆก็ขอให้มีความสุขใจสบายจิตกันถ้วนหน้า
ส่วนวันแห่งความรัก ..... ก็ขอให้มีความสุขกับความรักที่ทุกคนเองก็ต่างมีพร้อมล้อมรอบอยู่รอบกายตัวเองกันอยู่แล้วนะครับ

มีความสุขมากๆๆๆในทุกๆวันที่ยังมีลมหายใจกันอยู่นะครับ ^^

 

[K2KARN]

สุขสันต์วันตรุษจีน + แฮปปี้วาเลนไทน์ค่ะ
 

[mantdash]

ตอนนี้ทั้งเศร้าและอบอุ่นเลยครับ

พี่ต้นถ่ายทอดออกมาได้ดีมากโดยผ่านเด็ก 2 คนนี้

แล้วโจละเรื่องของโจที่ลึกลับกว่า(?)จะเปิดเผยเมื่อไหร่นะ

Happy Valentine สำหรับคนที่มีความรักในหัวใจครับ

สำหรับคนที่มีขอให้คิดซะว่ายังมีคนที่รักและเป็นห่วงเราอยู่นะครับ 

[-~iK@iZ_KunG~-]

Happy Valentine Day นะครับ

ยังไงก็เชียร์โจครับ

อิอิ

[~prince™~]

สวัสดีวันตรุษจีนแห่งความรักครับ

[โมโม่ที่รัก]

happy valentine day
 

[→Yakuza★]

จะกี่ตอนก็เชียร์ โจ เท่านั้น!!!!


โจ เท่านั้น หุหุหุ

[patz]

เหมือนเป็นแหล่งรวมเด็กมีปัญหาเลยเนาะ แต่ก็ไม่แปลกใจอะ เพราะทุกๆคนยังไงก็ต้องมีป้ญหาของตัวเองทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่าจะจัดการกับมันยังไง


ส่วนโจ ต้องยอมรับจริงๆ แผนสูงมากๆ ใช้เวลา 2 วันที่มีโอกาสทำคะแนนไปนิ่งๆ แบบไร้คู่แข่งเลย สุดยอดดดด 


โจสู้ๆๆ

[gneuhp]

สุขสันต์วันตรุษจีน กะ วันวาเลนไทน์ ค่าา

นัท - นนท์ น่ารักอ่ะ

เชียร์คู่นี้ตลอดไป ฮิฮิ

[PeeraDHa]

สุขสัตน์วันตรุษจีน 

happy valentine's day 

สุขสันต์และแฮปปี้ตลอดไปคร้า

[THIP]

ไม่ว่ายังไงก็เชียร์โจ อิอิ 

[micaeal]

ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นไง ก็เชียร์นัทนะ 


ผลอาจจะออกมาเป็น นัท รักกับนนท์  แต่ต้องเสียสละบางอย่างแล้วโจก็เข้ามาดูแลนนท์แทนนัทอะไรประมาณนี้รึเปล่า



ถ้าเป็นอย่างนี้ ไรเตอร์ เก๊าะอย่าอยู่เล้ยยยยยยยยยย           


ปล.  ล้อเล่งเน้อ  เค้ารักตะเองออกอ่ะ คิก ๆ

[nopkar]

น้องต้น

พี่ปองคุงเริ่มสงสัย...

สรุปจะให้นัทหรือนนท์เป็น "เซเมะ" อ่ะ?

แบบว่า...ความสามารถในการแยกแยะประเภทของพี่มันยังไม่บรรลุถึงขั้นอ่ะ

ถ้าสมมติ (สมมติเจ๋ยๆนะทุกท่าน) ถ้านัทกลายเป็น "อุเคะ" แล้ว นนท์ เป็น "เซเมะ" แล้วด้วยความที่ โจ เป็น "เซเมะ" แน่นอนล้านเปอร์เซ็น

แบบนี้มันจะไม่กลายเป็น cycle of love เหรอน่ะ? แบบว่า อาจถึงขั้นต่อกันเป็นขบวนรถไฟได้โดยง่าย เจี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ไม่เอานะแบบนี้!!!!! ยังไง นัทก็ต้องเป็นเมะ แล้วน้องนนท์นี่ต้องเป็นเคะอย่างเดียวเท่านั้นนนนนนนนนน!!!

555555 คิดเยอะไปป่าวครับ
คนเราจะเข้มแข็งแค่ไหนยังไงก็ต้องมีมุมที่อ่อนแอบ้าง
หรือคนเราที่ดูอ่อนโยนก็ไม่จำเป็นต้องอ่อนแอ
แถมไอ้พวกนี้มันก็เด็กๆกันทั้งนั้น เป็นแค่เด็กที่ "เริ่ม" จะเป็นผู้ใหญ่ทั้งร่างกายและความคิด มันคงไม่เข้มแข็งบ้าบอคอแตกกันได้ตลอดเวลาหรอกเนอะ ^^

แถมที่สำคัญ...... มันอาจจะเป็นโบทกันก็ได้นี่หน่า 5555 ไม่ต้องมาเมะมาเคะอะไรกันแร้ววว สมัยนี้
55555  

เป็นโบทหรออออ