]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)  (อ่าน 1709880 ครั้ง)

PeeraDHa

  • บุคคลทั่วไป
รวมพลัง........... 4 กุมาร พิทักษ์ นนท์................... :mc4:

ออฟไลน์ ExecutioneR

  • จุ๊บ จู๊บบบบบ ~~ ♥
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1722/-40
    • FB Page
โทดทีครับ ช่วงนี้ไม่สบาย ตาบวม (อีกแล้ว) เจ็บคอ แล้วก็เหมือนจะเป็นหวัดด้วย
ไอ้ที่คุยกะทรอยว่าน้ำมูกไหลวันนั้นสงสัยจะไม่ใช่แค่แพ้อากาศ แต่สงสัยจะหวัดรับประทานเข้าให้ด้วยอีกแล้วล่ะเนี่ย -""-
ตอนนี้อย่าว่าแต่จะไปหาหมอเลยครับ เวลาจะพักผ่อนยังไม่ค่อยมีเลยย เฮ้อออ
โทรมๆๆๆ

T__T

ใครมาดูแลป๋มที  :jul1:

ปล. พี่ป๋อมแป๋ม ถ้าได้อ่านน้องก็จะบอกว่าสภาพจิตใจน้องดีขึ้นแล้วนะ กำลังปรับๆตัวเองอยู่น่ะ คงต้องทำตัวให้ชินกับอะไรหลายๆอย่างอีกเยอะแยะมากมาย  :เฮ้อ:

ปลล. ขอโทษทุกคนที่วันนี้ไม่ได้มาต่อนิยายนะคับ ฝันดีทุกคนเน้อ  :3123:



morrian

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ จันทร์ผา

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2264
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-2

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
 :L2:ดอกไม้เยี่ยมไข้ ต้น หายป่วยไว ๆ นะครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ +1 เป็นของเยี่ยมด้วย

zene

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
เข้ามาเยี่ยมไข้น้องต้น  :L2: :L2: พักผ่อนมากๆ หายไวๆนะ  :L2:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
หายไวๆนะ ต้นเป็นหวัด 2009  o22  พี่ไปฉีดวัคซีนป้องกันมาแล้วด้วย
:L2: :L2: :L2:








อย่าเถียงปีนี้ 2009 คงไม่ใช่หวัด 2010 แน่  :jul3: เอาฮานะ หายไวๆจ้า  :กอด1:

MrTroy

  • บุคคลทั่วไป
คราบ พี่ต้น หายไวๆละกัน
เหงาๆ เบื่อๆ ต้องการเพื่อนเที่ยว รู้นะคับ ตามตัวที่ไหน เด๋วช่วยให้สภาพจิตใจดีขึ้น ป๋ารับประกัน

รออ่านตอนต่อไปด้วยคับ

andy_kwan

  • บุคคลทั่วไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
โทดทีครับ ช่วงนี้ไม่สบาย ตาบวม (อีกแล้ว) เจ็บคอ แล้วก็เหมือนจะเป็นหวัดด้วย
ไอ้ที่คุยกะทรอยว่าน้ำมูกไหลวันนั้นสงสัยจะไม่ใช่แค่แพ้อากาศ แต่สงสัยจะหวัดรับประทานเข้าให้ด้วยอีกแล้วล่ะเนี่ย -""-
ตอนนี้อย่าว่าแต่จะไปหาหมอเลยครับ เวลาจะพักผ่อนยังไม่ค่อยมีเลยย เฮ้อออ
โทรมๆๆๆ

T__T

ใครมาดูแลป๋มที  :jul1:

ปล. พี่ป๋อมแป๋ม ถ้าได้อ่านน้องก็จะบอกว่าสภาพจิตใจน้องดีขึ้นแล้วนะ กำลังปรับๆตัวเองอยู่น่ะ คงต้องทำตัวให้ชินกับอะไรหลายๆอย่างอีกเยอะแยะมากมาย  :เฮ้อ:

ปลล. ขอโทษทุกคนที่วันนี้ไม่ได้มาต่อนิยายนะคับ ฝันดีทุกคนเน้อ  :3123:




พี่ก็ไม่สบาย(อีกแล้ว)ว่ะน้อง
อากาศเปลี่ยนอ่ะ คนก็เลยเปื่อย

เอาน่า อีกหน่อยก็ชิน
พี่ก็ยังอยู่  :กอด1:


ออฟไลน์ myxt

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 655
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1

PeeraDHa

  • บุคคลทั่วไป

patz

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ Ryuse

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +69/-1
เหอๆ มีแต่คนเป็นหวัด ท่าทางเปอร์เซ็นระบาดหวัด2009ที่สธ.เตือนจะสูงจริงแฮะ

ชาวเล้ารักษาสุขภาพกันดีๆนะครับ




ปล. ห่วงคนอื่น แต่ตัวเองก็เป็น กร๊ากกกกกกกกกก :-[

ออฟไลน์ kasarus

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
ก็แล้วใครล่ะที่เกลียดกะเทยที่สุดในเรื่องนี้
รู้ตัวแล้วก็รีบตามไปจัดการมัน

ออฟไลน์ ExecutioneR

  • จุ๊บ จู๊บบบบบ ~~ ♥
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1722/-40
    • FB Page
A 66


“มึงรู้เหรอวะ ไอ้โจ ว่าใครทำไอ้นนท์อ่ะ” วายุถาม

โจขมวดมิ้วแล้วเบือนหน้าหนีไปอีกทางหนึ่ง “จะมีใครล่ะวะ ถ้าไม่ใช่พวกไอ้แม็กซ์น่ะ”

“มึงหมายถึงไอ้แม็กซ์ หรือ พวกมันทุกคน หรือว่า.........”

“กูหมายถึงน่าจะเป็นพวกมันคนใดคนหนึ่งนั่นแหละ ก็เมื่อกี๊ไอ้นนท์มันเพิ่งบอกไม่ใช่รึไงว่ามันได้ยินเสียงคนแค่คนเดียวน่ะ และอีกอย่าง ถ้าเกิดพวกไอ้แม็กซ์มันมากันทั้งฝูงจริง ทำไมตอนนั้นพวกมึงที่อยู่กันครบทุกคนถึงมองไม่เห็นพวกมันล่ะวะ....... จะว่าไป นี่พวกมึงไม่มีใครเห็นเลยสักนิดรึไงว่าใครมันผลักไอ้นนท์ตกบันไดน่ะ”

ทุกคนหันไปมองหน้ากันทันทีก่อนที่จะส่ายหน้าออกมาเบาๆ

“เป็นเพื่อนภาษาเหี้ยอะไรวะ ทำไมไม่ดูแลเพื่อนตัวเองกันซะบ้าง” โจพูดอย่างหงุดหงิด “โดยเฉพาะมึง ไอ้นัท ไหนมึงรับปากกูไว้แล้วไง แล้วนี่ทั้งๆที่มึงยังอยู่ข้างๆมัน มึงก็ยังปล่อยให้มันเจ็บตัวแบบนี้ได้เนี่ยนะ”

“อ้าวๆ ไหงพูดหมาๆงั้นวะ ไอ้โจ ก็ตอนนั้นพวกกูก็เดินคุยกันอยู่ แล้วไอ้นัทกับไอ้นนท์มันเดินอยู่หลังสุด แถมไอ้นัทมันก็ยังคุยกับกูอยู่ด้วยนี่หว่า” ป๊อปแย้งขึ้น “และพอไอ้นนท์ตกบันได พวกกูก็ตกใจกันจนรีบวิ่งลงไปดูอาการมัน ไม่ได้มีใครคิดนี่หว่าว่าจะมีคนผลักมันตกลงมาแบบนั้นน่ะ”

“ใช่ และที่สำคัญ ถ้าเป็นมึงมึงจะไม่รีบวิ่งลงไปดูไอ้นนท์ก่อนเป็นอันดับแรกรึไงวะ” วายุพูดขึ้นบ้าง

“แต่ถึงไงไอ้นัทมันก็ยังเดินอยู่ข้างๆไอ้นนท์ไม่ใช่รึไงวะ”

“แต่ตอนนั้นมั.....”

“พอเหอะ ไอ้ป๊อป!” นัทพูดขัดขึ้น จากนั้นเขาก็หันไปหาโจ “เออ กูยอมรับผิดจริงๆ กูก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตอนนั้นกูถึงได้เอาแต่คุยอยู่กับไอ้ป๊อปจนลืมสนใจนนท์ที่เดินอยู่ข้างๆ นี่ถ้ากูใส่ใจกว่านี้สักนิด อย่างๆน้อยๆกูก็คงจะได้ยินเสียงไอ้เหี้ยนั่นแล้วก็คงพอรู้ว่าใครที่เป็นคนทำร้ายนนท์จริงๆนั่นแหละ”

“ไม่หรอก นัท” ผมส่ายหน้า “นนท์บอกแล้วไงว่าไอ้คนที่มันผลักนนท์อ่ะ มันกระซิบข้างๆนนท์แค่แป๊บเดียวแล้วก็เบามากๆด้วย ตอนแรกนนท์ยังไม่แน่ใจเลยด้วยซ้ำว่ามันกระซิบกับนนท์จริงรึเปล่า เพราะงั้นนัทจะไม่ได้ยินก็ไม่แปลกหรอก”

“โอเค แล้วนี่สรุปเราจะเอายังไงกันต่อไปดี” วายุพูด

“ว่าแต่ทำไมมึงถึงคิดว่าเป็นพวกไอ้แม็กซ์วะ ไอ้โจ” ป๊อปถาม

“กูมีเหตุผลของกูก็แล้วกัน” เขาส่ายหน้าเบาๆ “และอีกอย่างมึงคิดว่าจะมีใครคนอื่นที่อยากมาแกล้งอะไรไอ้นนท์รึไงวะ”

“มันก็จริง เพราะไงไอ้พวกเหี้ยนั่นก็ไม่ได้ชอบหน้าพวกเราเท่าไหร่อยู่แล้ว.......... แต่ว่าทำไมต้องเป็นไอ้นนท์ด้วยวะ”

“ไม่ใช่แค่นั้น ไอ้ยุ กูยังข้องใจกับที่มันพูดกะไอ้นนท์ว่า ‘ไอ้กะเทย’ โคตรๆเลยด้วยซ้ำ”

คำพูดของป๊อปมันทำให้ผมต้องรู้สึกอายและเจ็บปวดขึ้นข้างในอกทันที

“กูจะไปคุยกับพวกไอ้แม็กซ์และถามมันว่ามันเป็นคนทำรึเปล่า” โจพูดขึ้น

“เฮ้ย ไอ้โจ แบบนั้นมันจะไม่เสี่ยงไปหน่อยเหรอวะ เดี๋ยวมึงก็มีเรื่องกับมันอีกหรอก” ผมหันไปพูดกับเขา

“และที่สำคัญนะ กูว่าพวกมันก็คงไม่มีทางยอมรับอยู่แล้วด้วยอ่ะว่ะ”

“ใช่ๆ กูว่าไอ้นัทพูดถูก ต่อให้มึงไปถามมันจริงๆนะ มันก็ไม่ยอมรับหรอกว่ะ ไอ้โจ และที่สำคัญอีกอย่าง ต่อให้พวกมันยอมรับว่ามันคนใดคนหนึ่งทำแบบนั้นจริง แล้วเราจะทำไรต่อได้วะ บอกอาจารย์งั้นเหรอ” วายุพูด

“อาจารย์จะช่วยเหี้ยอะไรได้วะ” โจฟึดฟัด “พวกมึงก็น่าจะรู้ว่าเรื่องของพวกไอ้แม็กซ์เคยไปถึงหูถึงตาอาจารย์ที่ไหน และต่อให้ไปถึงแล้วไงล่ะ ขนาดเป็นเรื่องที่มีหลักฐานชัดเจนจะตายห่าอยู่แล้ว แต่สุดท้ายพวกแม่งก็รอดไปได้ทุกครั้งอยู่ดีนั่นแหละ”

“ไอ้คำว่า ‘พวกแม่ง’ เนี่ย มันหมายถึง ‘พวกมึง’ รึเปล่าวะ.......” ป๊อปพูดขึ้นลอยๆ

โจหันขวับมามองหน้าป๊อปทันที “เออ เรื่องเหี้ยๆที่ ‘พวกกู’ เคยทำนั่นแหละ มึงพอใจรึยัง”

“เดี๋ยวๆๆ มึงใจเย็นๆกันก่อน นี่เรากำลังคุยเรื่องไอ้นนท์นะเว้ย มึงอย่าเพิ่งหลงประเด็นกันสิวะ” วายุยกมือขึ้นห้ามทั้งสองคน “ตกลงว่าเราจะเอายังไงกันดี จะบอกอาจารย์มั๊ย กูว่าเราควรจะบอกอาจารย์นะ”

“บอกทำเหี้ยอะไร อาจารย์น่ะ บอกไปก็ไม่ได้เรื่องครวยอะไรขึ้นมาหรอก” โจพ่นลมออกทางจมูกอย่างหงุดหงิด

“งั้นกูว่ามึงก็ลองถามคนป่วยเจ้าของเรื่องดูสิวะ ว่ามันจะเอายังไง” ป๊อปพูด จากนั้นเขาก็หันมามองผม ทำให้ตอนนี้อีกสามคนที่เหลือก็หันมามองผมเป็นตาเดียวกันแล้วด้วยเหมือนกัน

“เอ่ออ ก็เนี่ยแหละ เหตุผลที่กูไม่ได้บอกพวกมึงทุกคนตั้งแต่แรกไงว่ากูโดนคนผลักลงมาอ่ะ โดยเฉพาะมึง ไอ้โจ แล้วก็นัทเองก็ด้วย” ผมมองหน้าเขาสองคนสลับกัน “ก็เพราะกูไม่อยากให้เรื่องมันเป็นเรื่องใหญ่ไง เพราะว่าเราก็คงหาหลักฐานไปเอาผิดอะไรมันไม่ได้ และมันก็จะเป็นเรื่องวุ่นวายซะเปล่าๆ ที่สำคัญกูเองก็ไม่ได้เป็นอะไรหนักหนาด้วย กูว่ามึงก็ปล่อยๆไปเหอะ แล้วจากนี้กูจะระวังตัวให้มากขึ้นเองก็แล้วกัน”

ทั้งสี่คนหันไปมองหน้ากันทันที แล้วจากนั้นพวกเขาก็หันกลับมามองผมอีกครั้ง

“อะ..... อะไรวะ” ผมสงสัย

“นี่มึงบ้าาาาาาาาารึเปล่าวะ ไอ้นนท์!!” ป๊อปร้องขึ้นพร้อมกับล้มตัวนอนแผ่หลาลงไปบนเตียง “กูโคตรรรรรไม่อยากจะเชื่อเลยว้อยยย”

“ไอ้นนท์ นี่มึงจะเป็นคนใจเย็นแล้วก็ชิวโคตรๆเหี้ยๆไปป่าววะเนี่ยย” วายุหัวเราะเบาๆ “นี่สภาพมึงเป็นแบบนี้แล้วมึงยังบอกว่ามึง ‘ไม่เป็นไร’ กับว่าเรื่องนี้ ‘ไม่ใช่เรื่องใหญ่’ ได้อยู่อีกเหรอวะ”

“ก็มันจริงนี่หว่า” ผมยักไหล่ “แถมกูก็ยังไม่ตายสักหน่อย แผลแค่นี้เองเหอะ เดี๋ยวเดียวก็หายแล้ว”

“แล้วเรื่องเล่นบาสล่ะ นนท์ นัทรู้ว่านนท์รอมันมานานแล้ว และก็อยากจะลงแข่งมากๆด้วยไม่ใช่รึไง” นัทหันมาพูดกับผม

“ก็เสียดายอ่ะนะ แต่ว่า ถึงไงก็ยังมีปีหน้าอีกอยู่ดีนี่น่า และที่สำคัญ ขานนท์ยังเดินได้ นนท์ก็ไปเชียร์ทุกคนได้อ่ะ แค่นี้ก็โอเคแล้ว”

“โอ้โหเว้ย” วายุหัวเราะในลำคอเบาๆ “คราวนี้กูก็รู้แล้วเว้ย ว่าทำไมมึงสองคนถึงได้ชอบมันกันนักน่ะ ไอ้นัท ไอ้โจ”

คำพูดของวายุทำเอาทั้งผมกับนัทหน้าแดงออกมาพร้อมๆกันทีเดียว และถ้าหากผมดูไม่ผิดล่ะก็ ผมว่าแม้แต่โจเองก็ยังรู้สึกเขินๆอยู่ด้วยเหมือนกันเลยด้วยซ้ำไปนะนั่น

“อ้าวเฮ้ย จริงด้วยๆ แหมม กูลืมไปได้ไงวะเนี่ยยย” ป๊อปพูดขึ้น แล้วจากนั้นเขาก็คว้าประเป๋าเป้ตัวเองมาเปิดออก

“จู่ๆก็อะไรของมึงวะ ไอ้ป๊อป” นัทถาม

“นี่งายยยย” ป๊อปหยิบถุงใส่มะม่วงสามลูกออกมาจากกระเป๋า “เมื่อเช้ากูเดินออกจากซอยแแล้วมันมีรถเข็นขายผลไม้อยู่เจ้านึงอ่ะ กูก็เลยซื้อมาให้พวกมึงกินกันไง ร้านนี้ผลไม้เค้าอร่อยนะเว้ย กูซื้อแดกประจำอ่ะ”

“มะม่วงมันรึมะม่วงเปรี้ยววะ” วายุถาม

“อ่อออ ก็ มะม่วงมันอ่ะ ทั้งสามลูกเลย” ป๊อปตอบ “เออ ไอ้ยุ งั้นมึงลงไปในครัวกะกูหน่อยดิ่ เอาไปใส่จานแล้วค่อยเอาขึ้นมาให้ไอ้คนป่วยมันกินหน่อยเว้ย มึงไปเป็นเพื่อนกูที”

“ได้ป่ะวะ ไอ้นนท์” วายุหันมาขออนุญาตผม

“ได้ๆ ตามสบายเลยเว้ย” ผมพยักหน้า และจากนั้นทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมอยู่กับนัทและโจกันตามลำพัง

“นี่ไอ้โจ ตกลงวันนี้มึงจะนอนกับนนท์ใช่มั๊ยวะ” นัทพูดขึ้นหลังจากที่เราเงียบกันไปพักหนึ่ง “มึงก็รู้แล้วใช่มั๊ยว่ากูกับนนท์ตกลงคบกันเป็นแฟนแล้วน่ะ”

“เออ กูรู้” โจทำหน้าหงุดหงิด

“งั้นก็...... กูขอบใจมึงก็แล้วกัน”

โจขมวดคิ้วให้กับคำพูดที่คาดไม่ถึงของนัททันที “มึงขอบใจกูเรื่องอะไรของมึงวะ”

“กูขอบใจที่มึงเป็นห่วงนนท์ แล้วก็...... ที่มึงตั้งใจจะแยกห้องนอนกับนนท์คืนนี้น่ะ”

 “มึงมันบ้าป่าวะ ไอ้นัท มีใครที่ไหนจะบอกขอบใจคนที่กำลังจะจีบแฟนตัวเองที่แถมยังมานอนบ้านแฟนตัวเองอีกมั่งวะ”

“มึงยังตั้งใจจะจีบนนท์อยู่อีกงั้นเหรอวะ”

โจนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะส่ายหน้าออกมาเบาๆ “กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่กูเคยบอกไปแล้วนี่ว่ากูรู้ว่ามันไม่ได้ชอบกูเท่ากับที่มันชอบมึง และกูก็ไม่ได้อยากจะไปขโมยของใครแดกด้วย........” เขาเว้นช่วงไปเล็กน้อย “แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ากูจะยอมแพ้แค่นี้นะเว้ย มึงสองคนจำเอาไว้ให้ดีเลย”

“ก็รู้น่ะ และกูก็ไม่ได้ไว้ใจมึงเท่าไหร่อยู่แล้วด้วยเหมือนกันนั่นแหละ พูดตรงๆเลยเหอะเนี่ย แต่ว่ากูอ่ะ เชื่อใจนนท์มากพอ มันก็เท่านั้นเอง” นัทพูดประโยคสุดท้ายพร้อมกับหันมายิ้มให้ผม

นี่แปลว่าเขาสองคนก็ยังคงรู้ว่าผมเองก็ยังนั่งอยู่ในห้องนี้กับพวกเขาด้วยสินะ

“มึงคอยดูแลมันให้ดีก็แล้วกัน ไอ้นัท กูเองก็ชอบมันเหมือนกัน อย่าให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นบ่อยนักนะเว้ย เข้าใจรึเปล่า”

“มึงไม่ต้องมาสั่งกูหรอกน่า กูเองก็อยากให้เป็นแบบนี้ซะเมื่อไหรล่ะ.........” นัทถอนหายใจเบาๆก่อนจะเหลือบไปมองโจอยู่ครู่หนึ่ง “จริงๆแล้วมึงมันก็นิสัยไม่เลวนี่หว่า ไอ้โจ”

“ครวย พูดเหี้ยอะไรของมึง” โจยิ้มเยาะที่มุมปาก “กูออกจะเป็นคนดี พวกมึงไม่รู้รึไงวะ”

นัทหัวเราะออกมาเบาๆ “กูไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมึงกับไอ้เอกถึงไปคบอยู่กับไอ้พวกนั้นได้น่ะ”

โจเงียบไปพักหนึ่ง “.......อย่าว่าแต่มึงเลย กูเองก็จะจำไม่ค่อยได้แล้วด้วยเหมือนกันว่ามันเริ่มต้นขึ้นยังไงกันแน่น่ะ”

เมื่อสิ้นเสียงของโจ ผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินขึ้นบันไดมาและตรงมายังที่ห้องของเรา

“เอ้า มาแล้ววๆๆๆ” ป๊อปพูดขึ้นพร้อมกับเปิดประตูห้องออก “อ่ะนี่ ไอ้โจ มึงหยิบไปชิ้นนึง”

โจดูผงะๆไปเล็กน้อย “ไม่อ่ะ ไม่เป็นไร”

“เหอะน่าาาา แดกหน่อยเร็ว กูอุตส่าห์ซื้อมานะเว้ยย ถ้ามึงไม่แดกนี่กูรู้สึกเสียน้ำใจนะเว้ยย”

โจเหลือบมามองหน้าผมแว่บหนึ่ง ผมจึงพยักหน้าให้เขาเบาๆพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ

“อืม งั้นก็ขอบใจ” โจหยิบมะม่วงขึ้นมาจากจานชิ้นหนึ่ง จากนั้นป๊อปกับวายุก็เดินกลับมานั่งลงบนเตียงที่เดิม

“อ้ะนี่ ไอ้นนท์ ไอ้นัท มึงหยิบไป อร่อยจริงๆนะเว้ย มะม่วงร้านเนี๊ย กูคอนเฟิร์มมมม”

ผมกับนัทหยิบมะม่วงมาจากจานคนละชิ้น จากนั้นนัทก็หันไปหาป๊อป “ไม่มีอะไรจิ้มเหรอวะ”

“มะม่วงมันนะเว้ย มึงจะจิ้มทำเหี้ยอะไร เร็วๆแดกเร็ว มึงจะยืนจ้องมันอีกนานมะวะ ไอ้โจ”

เราสามคนกัดมะม่วงเข้าปากพร้อมๆกัน และรสชาติแรกของมันที่ลิ้นของผมสัมผัสได้ก็คือรส “เปรี้ยวจี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!” จนผมแทบจะต้องคายออกมา ผมพยายามที่จะฝืนเคี้ยวต่ออีกสองสามครั้งก่อนจะกลืนลงคอไป แต่ผมก็ทำไม่ได้จริงๆ ดังนั้นผมเลยจำเป็นต้องคายมันออกมาใส่มืออย่างช่วยไม่ได้ และเมื่อผมหันไปมองหน้านัทกับโจแล้ว เขาสองคนก็มีปฏิกิริยาที่แทบไม่ต่างจากผมเลยแม้แต่นิดเดียว

ส่วนป๊อปกับวายุน่ะเหรอ นั่งกอดคอกันหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็งอยู่บนเตียงนู่น

“ไอ้เชี่ยป๊อป!! นี่มันมะม่วงมันตรงไหนของมึงวะ!! ไอ้เหี้ยยย!!” นัทโวยขึ้นขณะที่ผมลุกจากเก้าอี้ไปโยนเศษมะม่วงที่คายออกมาเมื่อครู่กับไอ้ชิ้นที่ยังเหลืออยู่ครึ่งชิ้นในมือทิ้งลงในถังขยะ

“อ้าว ก็มะม่วงมันจริงๆอ่ะ ฮ่าๆๆๆ” ป๊อปยังคงหัวเราะไม่หยุด “แต่โทษทีว่ะ กูมันพูดไม่จบเองอ่ะ กูลืมไปว่ากูจะบอกพวกมึงว่า ‘มะม่วงมัน...... เปรี้ยววว’ อ่ะนะ”

“หืออออ ตลกมากกก ไอ้ควายยยยย!! เดี๋ยวกูจะเอา ‘มะม่วงมัน....... เปรี้ยว’ เนี่ยยัดปากมึง ไอ้สัตว์ป๊อป!” นัทชี้มะม่วงที่กัดไปแล้วคำนึงไปที่หน้าของป๊อป จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินไปทิ้งมันลงในถังขยะ

“มะม่วงเหี้ยไรแม่งเปรี้ยวได้ขนาดนี้วะ ไอ้ป๊อป! ทำเอากูปวดหัวเลยเนี่ย สาดดด” ผมส่ายหน้าเบาๆ

“กูก็ไม่รู้ลุงมันว่ะ คือตอนแรกกูถามว่ามีมะม่วงอะไรมั่ง เค้าก็ถามกูกลับว่าแล้วกูอยากกินมะม่วงอะไร กูก็บอกว่าเอาแบบเปรี้ยวนิดๆมีมั๊ย เค้าเลยตอบกลับมาว่า มีมะม่วงเปรี้ยวกับเปรี้ยวมาก จะเอาอันไหน”

“แล้วมึงก็เลยบอกว่าเอาเปรี้ยวมากมา”

“ป่าวเลย ไอ้นัท กูถามกลับว่า แล้วไอ้เปรี้ยวกะไอ้เปรี้ยวมากอ่ะ มันต่างกันยังไง เค้าก็เลยบอกว่า ก็ต่างกันตรงที่อีกอันเปรี้ยวมากกว่าไง”

“ลุงแม่งกวนตีนสาดดดดด ฮ่าๆๆๆ!!” วายุหัวเราะชอบใจ

“เออ คือกูก็รู้ว่าไอ้ที่เปรี้ยวมากอ่ะ มันเปรี้ยวกว่า แต่คราวนี้ประเด็นคือกูอยากได้มะม่วงมันแบบอมเปรี้ยวนิดๆ กูเลยถามเค้าว่ามีมะม่วงมันรึเปล่า เค้าก็ตอบว่า มีแต่มะม่วงเปรี้ยวกับมะม่วงเปรี้ยวมากนั่นแหละ แต่ถ้ากูอยากได้มะม่วงมันล่ะก็ ก็ให้กูคิดซะว่ามันคือ ‘มะม่วงมันเปรี้ยว’ ส่วนอีกลูกคือ ‘มะม่วงเปรี้ยวโคตรๆ’ เอาก็แล้วกัน คราวนี้กูก็สงสัยเว้ย ว่าลุงแม่งเพ้อเจ้อประสาทแดกสติไม่ดีรึแค่กวนตีนกูวะ กูก็เลยบอกไปว่า งั้นผมเอามะม่วงเปรี้ยวแล้วกัน สรุปว่ามันคือเปรี้ยวทั้งคู่ใช่มั๊ย ขอแบบเข้าใจง่ายๆ”

“แล้วลุงก็ตอบว่า........” ผมถาม

“ลุงแม่งตอบว่า ฝั่งนี้คือ ‘มะม่วงเปรี้ยวโคตรๆ’ ส่วนอีกฝั่งคือ ‘มะม่วงเปรี้ยวสัตว์ๆ’ ให้เลือกเอาว่ากูจะเอาฝั่งไหน”

“แล้วสรุปว่ามึงซื้อเปรี้ยวโคตรๆรึเปรี้ยวสัตว์ๆมาให้พวกกูแดกวะ” นัทถาม

“กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่ที่แน่ๆคือกูรู้ว่าหน้าของพวกมึงสามคนเมื่อกี๊นี่ ‘มันนนส์ส์ มากกกกกกกกกกกก!!!’ ฮ่าๆๆๆๆ!!” เขาหัวเราะและหันไปตีมือกับวายุอย่างสะใจ

ผมได้ยินเสียงโจที่ยืนอยู่ข้างๆผมหัวเราะในลำคอขึ้นเบาๆ แต่เมื่อผมหันไปมองหน้าเขา เขาก็รีบหุบยิ้มลงทันที

“มองอะไร” เขาถาม

“เปล๊า” ผมยักไหล่แต่ก็แอบนึกขำอยู่ในใจเหมือนกัน

จากนั้นเราห้าคนก็นั่งๆนอนๆคุยกันอยู่พักใหญ่ๆ ซึ่งสุดท้าย แม้แต่โจที่ในตอนแรกก็ยังคงทำนิ่งไม่ค่อยพูดอะไรก็ยังมียิ้มและหัวเราะไปกับพวกเราด้วยเช่นกัน เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงตอนเที่ยงกว่าๆ ผมที่นอนฟังพวกเขาคุยกันก็เริ่มจะรู้สึกปวดหัวและง่วงมากขึ้นเรื่อยๆจนตาของผมเริ่มจะค่อยๆปิดลงไปแล้ว นัทที่สังเกตเห็นอาการของผมได้เป็นคนแรกจึงแตะที่แขนของผมแล้วเขย่าตัวผมเบาๆ

“ง่วงแล้วเหรอนนท์ รึว่าปวดหัว”

“อืมมมม ทั้งสองอย่างเลยง่าาา........”

“แล้วไม่หิวข้าวเหรอ”

“ไม่อ่ะ ยังไม่หิวเลย ตอนนี้รู้สึกง่วงนิดๆมากกว่าน่ะ”

“นิดเหี้ยอะไร ดูหน้าซิน่ะ” โจพูดขึ้น

“เหี้ยไรล่ะมึง” ผมตอกเขากลับไป “แล้วพวกนัทหิวกันยังอ่ะ”

“กูหิว” ป๊อปชูมือขึ้นทันที “บ้านมึงมีอะไรแดกมั่งวะ ไอ้นนท์”

“ไอ้เหี้ยนี่! ความเกรงใจมีมั่งมั๊ยวะเนี่ย” วายุกระทุ้งศอกใส่ป๊อปเบาๆ

“งั้นไปกินข้าวกันเหอะ กูจะได้กินยาด้วย แล้วอาจจะขอขึ้นมานอนหน่อยอ่ะว่ะ พวกมึงจะว่าไรมั๊ยวะ” ผมลุกขึ้นนั่ง

“ไม่ต้องห่วงหรอก พวกนัทก็ตั้งใจจะกลับกันตอนบ่ายอยู่แล้วอ่ะ”

“อ้าว”

“ช่ายย เพราะเดี๋ยวไอ้ยุมันก็ต้องไปซ้อมดนตรีกับพวกไอ้เคนแล้วก็เพื่อนๆในวงมันต่อไง ส่วนไอ้นัทกะกูก็ต้องกลับหอด้วยเหมือนกัน”

“จริงดิ่........” ผมรู้สึกใจหายขึ้นในทันที เวลาแห่งความสุขของผมกับเพื่อนๆมันกำลังจะจบลงแล้วเหรอเนี่ย “อืมมม งั้นถ้าไงเราก็ไปกินข้าวกันเหอะ พวกพี่แหวนป้ายวนเค้าคงทำอะไรไว้เรียบร้อยแล้วล่ะ”

หลังจากนั้นพวกเราทั้งห้าคนก็ลงไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน พวกเรายังคงพูดคุยและแลกเปลี่ยนเรื่องตลกกันอยู่อีกนิดหน่อย แต่ผมนั้นกลับไม่ค่อยรู้สึกสนุกเหมือนเมื่อตอนแรกๆสักเท่าไหร่อีกแล้ว ถ้าจะให้พูดตรงๆก็คือ ผมเริ่มรู้สึกเหงาตั้งแต่พวกเขายังไม่ทันจะได้เดินออกจากประตูบ้านของผมไปเลยด้วยนั่นเอง.......

หลังจากนั้น ผมก็กลับขึ้นห้องมากินยาหลังอาหาร ส่วนพวกนัทก็กลับขึ้นมาเพื่อหยิบสัมภาระของตัวเอง และจากนั้นก็ถึงเวลาที่พวกเขาทั้งสามคนต้องบอกลาผมสำหรับวันนี้ ผมเดินไปส่งเขาสามคนถึงหน้าประตูรั้วบ้าน และก่อนที่นัทจะเดินพ้นประตูรั้วออกไปเหมือนกับวายุและป๊อปนั้น เราสองคนก็ยืนสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ผมพูดได้เลยว่าผมรู้สึกใจหายจริงๆ ผมไม่อยากให้เขากลับไปเลย ผมอยากให้เขาอยู่ที่นี่ อยู่กับผมคืนนี้ ผมอยากให้เขาอยู่กับผมตลอดไป.........

นี่ผมกำลังจะเริ่มทำตัวเหมือนเด็กๆแล้วรึเปล่าเนี่ย

“งั้น........ นัทไปก่อนนะ นนท์ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ แล้วเดี๋ยวนัทไว้โทรหาอีกที โอเคป่าว” เขาพูด

ผมพยักหน้าเบาๆ แต่ไม่มีเสียงใดๆหลุดออกมาจากปากของผมเลยแม้แต่นิดเดียว

“อย่าทำหน้าอย่างนั้นดิ่” เขาหัวเราะเบาๆแล้วตบแก้มผมเบาๆสองสามที “เดี๋ยวไงวันจันทร์หน้านนท์ก็จะได้ไปนอนหอกับนัทแล้วไม่ใช่เหรอ”

“อื้อออ” ผมยิ้มกว้างออกมาทันที

“ดีมากกก งั้นนัทไปแล้วนะ ดูแลตัวเองด้วย อย่าให้ไอ้โจมันทำอะไรเอาได้นะ เข้าใจป่าว นัทใจกว้างก็จริง แต่ก็ไม่ได้กว้างถึงขนาดนั้นหรอกนะ บอกไว้ก่อน จริงๆแล้วนัทขี้หึงนะเว้ยยยย”

“รู้แล้วน่าาาาา ไปเหอะๆ นนท์จะไปนอนแล้วว่ะ ตอนนี้เริ่มปวดหัวแล้วอ่ะ”

“โอเค งั้นไปและนะ ไปจริงๆแล้วคราวนี้ แล้วเจอกันวันจันทร์นะ นนท์” นัทโบกมือลาให้กับผม ก่อนจะเดินตามไปสมทบกับป๊อปและวายุ ทั้งสองคนนั้นก็หันกลับมาโบกมือลาและพูดบอกลากับผมด้วยเหมือนกัน และหลังจากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็เดินจากไป

ผมปิดประตูบ้านลงและเดินกลับเข้าไปในบ้าน โจกำลังยืนรอผมอยู่ที่ห้องรับแขกอยู่แล้ว ผมเดินผ่านเขาขึ้นห้องไปโดยมีเขาเดินตามหลังมาติดๆ และเมื่อกลับมาถึงในห้องที่เหลือแต่ความเงียบและความว่างเปล่าแล้ว ผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที

“เป็นไรของมึงวะ”

ผมไม่ตอบ

“กูถามว่ามึงเป็นอะไรของมึง”

“........ไม่รู้ เหงามั๊ง” ผมงึมงำๆตอบออกไป

“เหงาเหี้ยอะไรวะ เดี๋ยวมึงก็ได้เจอกะมันวันจันทร์นี้และ จริงๆมึงก็เจอพวกมันทุกวันอยู่ดีน่ะแหละ มันน่าเหงาตรงไหนของมึงวะเนี่ย กูไม่เข้าใจ”

“ก็นั่นแหละประเด็น.......” ผมพูดออกมาเบาๆ “มึงไม่เข้าใจหรอก”

“แล้วนี่ตกลงมึงจะนอนแล้วใช่มั๊ย”

“อืมมมม”

“ปวดหัวมากรึเปล่า”

“นิดหน่อย........”

“งั้นนอนไป กูไม่กวนและ” เขาปิดไฟในห้องลงและทำท่าจะเปิดประตูออก

“มึงจะไปไหน”

“ห้องนู้น มึงจะได้นอน”

“ทำไมต้องไปห้องนู้นด้วยวะ” ผมสงสัย

“ก็กูรับปากไอ้นัทไว้แล้วนี่ว่ามึงจะต้องไม่นอนห้องเดียวกับกูน่ะ และที่สำคัญ กูไม่ไว้ใจตัวเองด้วย กูอาจจะแอบหอมแก้มมึงตอนหลับก็ได้นะเว้ย ใครจะไปรู้”

“งั้นมึงรีบไปเลยไป สาดดดดดดด”

“เออ” เขาตอบก่อนจะเปิดประตูห้องออก แต่แล้วยังไม่ทันที่ผมจะได้เสียงประตูห้องถูกปิดลง ผมก็รีบร้องเรียกชื่อเขาเอาไว้

“ไอ้โจ”

“หือ อะไรอีกวะ”

“มึงไม่ต้องไปหรอก อยู่เป็นเพื่อนกูเหอะ นะ”

เขาเดินกลับมาในห้องแล้วเลิกคิ้วข้างขวาขึ้นให้กับผม “แน่ใจเหรอว่ากูจะไม่ทำอะไรมึงน่ะ”

“เออ กูเชื่อใจมึง”

เขายิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ จากนั้นเขาก็เดินมานั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะเขียนหนังสือแล้วเปิดโคมไฟขึ้น ก่อนจะกางหนังสือที่อ่านค้างเอาไว้อยู่ออก ผมนอนมองเขานั่งหันหลังให้กับผมแล้วอ่านหนังสือเงียบๆอยู่แบบนั้นครู่หนึ่งก่อนที่ผมจะค่อยๆปิดเปลือกตาลง เราสองคนอยู่กันเงียบๆแบบนั้นครู่ใหญ่ๆ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันนานมากขนาดไหน แต่ผมก็รู้สึกมันนานมากพอสมควรทีเดียว และที่สำคัญก็คือมันยังเป็นความเงียบที่ไม่น่าอึดอัดเลยแม้แต่น้อยด้วย

“ไอ้โจ........” ผมพึมพำออกมาเบาๆก่อนที่สมองของผมจะเริ่มปิดการทำงานลงอย่างสมบูรณ์

“อะไร”

“ขอบใจมากนะเว้ย..........”

เขาเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะส่งเสียงในลำคอออกมาเบาๆ “อืมม”

เมื่อสิ้นเสียงของเขา ผมก็ได้ยินเสียงพลิกเปิดหน้ากระดาษอีกครั้ง และหลังจากนั้นผมก็หลับลงไปโดยไม่รู้สึกเหงาอีกเลย........

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-11-2009 14:11:07 โดย ExecutioneR »

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23

ปล. ห่วงคนอื่น แต่ตัวเองก็เป็น กร๊ากกกกกกกกกก :-[

ว่าแต่เค้า
แบร่ๆ
 :m20:

ลป. ให้คุณน้อง  :L2:

http://www.youtube.com/v/A39NjsYUgEI&hl=en_US&fs=1&autoplay=1
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-11-2009 23:44:53 โดย krappom »

ออฟไลน์ HydrA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-2
เรื่องแม็กซ์คงต้องดูๆไปก่อน
ถ้ามีอีกครั้งทีนี้ลุยไปเลยนะ
นนท์ไม่ต้องกลัวนะพวกนนท์
เยอะอยู่แว้ว
ปล.ไม่ว่าจะเรื่องอะไรขอให้
คุณผู้แต่งสามารถก้าวผ่านมัน
ไปได้ด้วยดีนะค่ะ

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7
นนท์หายไวๆนะ

ให้นัทจุ๊บสักทีสองที หายไวกว่าเดิมแน่ๆ o18

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE







zene

  • บุคคลทั่วไป
 :-[.....อ่านตอนนี้แล้วอมยิ้มตลอดเลยอ่ะ
โดยเฉพาะตอนสบตา.....นนท์น่ารักอ่าาาาาาาาาาาาาาา

ออฟไลน์ sogato

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 340
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
ทำไมยิ่งอ่านไปเรื่อยๆ มีความรู้สึกว่าบทบาทของนัทต่อนนท์จะน้อยลงน้อยลง ไม่ชอบเลยอ่ะ

ออฟไลน์ nopkar

  • เป็ด indy
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2159
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-3
สรุปเป็น นัท-นนท์ จริงๆใช่ป่าวอ่ะ


ปล.หายป่วยเร็วๆนะครับคุณต้น

ออฟไลน์ ExecutioneR

  • จุ๊บ จู๊บบบบบ ~~ ♥
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1722/-40
    • FB Page
ทำไมยิ่งอ่านไปเรื่อยๆ มีความรู้สึกว่าบทบาทของนัทต่อนนท์จะน้อยลงน้อยลง ไม่ชอบเลยอ่ะ

ผลัดกันดิ่ เดี๋ยวนนท์ก็ไปนอนหอกะนัทแล้วน่าาา

mantdash

  • บุคคลทั่วไป
โอ้ยกว่าจะว่างมาอ่าน

ไม่ไ่ด้เข้าเล้ามาตั้งนานแหนะ

มีตอนใหม่ตั้ง 3 ตอน

มีแต่โจ โจ โจ เต็มไปหมดเลยแหะ

ดีแล้วผลัดกันๆ เพราะตอนก่อนก็มีแต่ นัท นัท นัท  :z1:

นนท์นี่พ่อพระมากจริงๆ สุดยอดเลย

เป็นเราคงเหวี่ยงตายตกตามกันไปหมดแล้ว 555+ :laugh:

ออฟไลน์ จันทร์ผา

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2264
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-2
อธิบายไม่ได้

ยังไงก็จะเชียร์นัท

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น[/color]

ออฟไลน์ ohm

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 424
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-2
เพิ่งได้อ่าน

ชอบเรื่องนี้มากเลยครับ

ขอบคุณที่เอามาลงนะคร้าบ ^^

andy_kwan

  • บุคคลทั่วไป
ลุ้น โจ  ต่อไป หวังให้มีพลิกกลับตอนท้าย  อิอิ

ออฟไลน์ thaitanoi

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1451
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-2
นนท์น่ารักจริงๆ  เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด