หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[august_may]

อะไรอ่ะ ตัดไปดื้อๆเลยนิ?? ค้างๆๆ

แต่ฮาที่นนท์บอกว่า "เดี๋ยวปั๊ดตบคอหมุนเลย" ฮ่าๆโหดจริงๆเลยนะ

[M@nfaNG]

ตั้งหน้าตั้งตารอตอนหน้าอย่างเดียว

[nopkar]

 

แกล้งคนอ่านอ่าาาาาาาาา

[❝CHŌN❞]

พี่ต้นใจร้ายยยยยยยยยยยยย

ค้างอ่ะ   

[bamboo_boy]

นัท กะ นนท์ น่ารักที่สุดดดดด.....

ถูกใจ มากมายยยยยยย
..
..
..

จะเจอไรในห้องน้ำ น๊า....

[tongner]

งะค้างงงงงง      มาต่อไวๆ นะครับ 

[patz]

โห... นัท พอนนท์เปิดทางให้หน่อยล่ะไม่ได้เชียว ปากว่ามือถึงเลยอะ


ว่าแต่ โน้มตัวไปนานมากแล้วนะ ไม่ทำอะไรซักที เดี๋ยวแช่งให้คอเคล็ดกว่าเดิมซะเลย 

[THIP]

อ่านแล้วกองเชียร์โจ เครียด   

[lomekung]

 รีบมาดันโจอีกรอบ......

[zene]

>//////////////<....
เขิลลลลลลแทนนนท์อ่าาาาาา

[dahlia]

อ่านทันแล้ว 

จริงๆ แล้ว โจ ไม่น่าเป็นคนนิสัยแย่แบบนั้นนะ มันต้องมีสาเหตุของมัน


ก็ยังคงเชียร์ โจ ต่อไป ถึงตอนนี้ นัท จะทำแต้มนำไปมากมาย 

[yaoifan]

ภูมิหลังพวกพวกแม๊กซ์ โจ เค เอก น่าดตามอ่านมากๆว่า

ทำไมมัน เ - ว อย่างนี้

+1 ให้คุณต้นค่ะ

รออ่านภาค b ของแม๊กซ์ เค เอก ค่ะ

[OitJi]

จบได้อารมณ์ค้างมากเลย   ว่าแต่....นัทจะทำอะไรอ่าจิ้นไปไกลแล้ว

[three]

ภูมิหลังพวกพวกแม๊กซ์ โจ เค เอก น่าดตามอ่านมากๆว่า

ทำไมมัน เ - ว อย่างนี้

+1 ให้คุณต้นค่ะ

รออ่านภาค b ของแม๊กซ์ เค เอก ค่ะ

เห็นด้วยอย่างยิ่งมากๆครับอยากรู้ว่าทำไมถึงได้อังคารไรไฟไหม้ได้ถึงเพียงนี้หรือว่าตอนเด็กๆขาดความอบอุ่นเอหรือว่าตอนเด็กๆนี้เคยโดนแกล้งมาก่อนแล้วเจ็บฝั่งใจมาเลยระบายกับคนที่อ่อนแอกว่า

[mackerel]

มอบแต้ม+ ที่ 405 คร้าบ
***
เอ...ช่วงนี้ให้นัททำคะแนนอยู่ฝ่ายเดียวนะคร้าบ

***
ยังไงก็จะรอแม็กซ์ อิอิ

[ExecutioneR]

ขอบคุณคุณน้อง mantdash นะครับสำหรับจุดที่ผิด ผมไปแก้และนะครับ
แล้วก็พูดถึงเรื่องนี้ ตอนหน้าที่จะมาลงกะประมาณตอนที่สามสิบ ผมก็มีเรื่องจะขอรบกวนอาสาสมัครบางคนอยู่เหมือนกันครับ
กำลังคิดๆอยู่ว่าจะทำดีป่าว งืมๆๆ ไว้เด๋วบอกอีกทีละกันว่าเรื่องอะไร

แล้วก็ขอบคุณทุกคนด้วยนะครับที่ช่วยดันให้ เมื่อวานกะวันนี้ไม่ได้เล่นเน็ตเลยทั้งวัน
นี่ผมก็เพิ่งกลับถึงบ้านเนี่ย เหนื่อยมากมาย เหมือนไม่ค่อยสบายด้วย ครั่นเหนื้อครั่นตัวเจ็บคอบอกไม่ถูก
ผมขอพักผ่อนก่อนนะคร้าบบ ไว้เด๋วว่างๆจะมาลงให้นะ

 

ปล. พรุ่งนี้ผมไป ตจว นะครับ บอกไว้ก่อน T^T

[wan]

^^
^^
^^
จิ้มต้น สัก 3 ดอก ไปต่างจังหวัด ระวังการเดินทางหน่อยนะครับ

ฝนตก ถนนลื่น รักษาสุขภาพด้วย จะเป็นหวัดนะครับ  เป็นห่วงอะ

[~•SAkurAIro•~]

วุ้ววววว ตอน 30 พี่ต้นจะมีอะไรเซอร์ไพร์อะเป่าเนี่ยย รอ รอ รอ

แล้วพรุ่งนี้ก้ เดินทางปลอดภัยนะครับบ ถ้าเป็นหวัดคืนนี้ก้ขอให้หายเร็วๆ
รักษาสุขภาพด้วยเน้ออ 

[Taurus]

ดีคับ   เพิ่งจะตามทันเหอๆ 

ตอนอ่านตอนนนท์กับนัทเเล้วอย่าจะวาง คาร์บอม บอร์ดจัง   

โจ หายไปหน่ายยยยยยยยยย  ปล่อยนัดทำแต้มอยู่ได้ 

ปล.ใครเเฟนคลับ นัด มารวมตัวด่วนคับ จะได้สังหารที่เดียว 555+

เชียร์ โจ คับ โจสู้ๆ นนท์ไม่รักมาหาผมมา  อิอิ

สุดท้ายนี้ เป็นกำลังใจให้คนเขียนคับ มาต่อไวๆน้า

[mole eye man]

^^

โผล่มาคนเดียวระวังโดนลอบสังหารไม่รู้เรื่องล่ะฮะ   


ว่าแต่  ขออาสาสมัครอะไรหว่า  อยากรู้ อยากรู้  >.<

[IZE]

เหอะๆๆๆๆๆ

มารอตอนต่อไป

[ExecutioneR]

A 29


นัทค่อยๆชะโงกหน้าเข้ามาหาผมช้าๆ ช้าจนผมเห็นเขาเป็นราวกับภาพสโลว์โมชั่นที่กำลังจะดึงเอาทุกสิ่งทุกอย่างออกไปจากข้างในใจผมด้วยดวงตาคู่นั้นเลยทีเดียว แววตาของเขาเปล่งประกาย และสายตาของเขาก็สื่อความหมายออกมามากมายจนผมที่ไม่สามารถทนมองตาของเขาได้อีกต่อไปแล้วต้องหลับตาลง และสิ่งถัดมาที่ผมรู้สึกก็คือลมหายใจอุ่นๆของเขาที่ปะทะอยู่บนปลายจมูกของผม จากนั้นริมฝีปากนุ่มๆของเขาก็ค่อยๆสัมผัสเข้าที่ริมฝีปากของผมอย่างแผ่วเบา.......

“อืมมมม” นัทครางในลำคอออกมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเป็นเลื่อนมาหอมลงบนแก้มของผมแทน “นัท..... นัทขอโทษ” เขากระซิบใส่หูของผมหลังจากที่จุ๊บลงบนแก้มของผมเสร็จแล้ว

ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ รสสัมผัสจากริมฝีปากของเขายังคงติดอยู่ที่ริมฝีปากของผมอยู่เลย ถึงมันจะเป็นจูบเบาๆอย่างรวดเร็ว แต่นั่นก็คือจูบแรกของผมจริงๆ

ผมค่อยๆยกมือขึ้นกอดเขาเอาไว้เบาๆ จากนั้นก็ใช้มือข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นมาลูบหัวเขาช้าๆ “ขอนนท์อยู่อย่างนี้อีกสักพักนะ.......”

ผมได้ยินเสียงลมหายใจของนัทถูกผ่อนออกมาเบาๆข้างๆหูของผม “นัทขอโทษนะ นนท์.........”

“จะขอโทษทำไม นัทไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย”

“นนท์ไม่โกรธนัทนะ”

“ไม่หรอก.......” ผมตอบ จากนั้นก็ดันตัวเขาออกช้าๆแล้วมองเข้าไปในดวงตาของเขา “นัทชอบนนท์จริงๆรึเปล่า”

นัทดูตกใจเล็กน้อยกับคำถามของผมที่จู่ๆก็ถามออกไปและทำให้เขาไม่ทันได้ตั้งตัว “ชอบสิ นัทก็บอกนนท์ไปแล้วนี่นา และที่สำคัญ..... เมื่อกี๊นี้....... มันก็น่าจะพิสูจน์ได้มากพอแล้วด้วยเหมือนกันไม่ใช่เหรอ” เขาพูดแบบเขินๆ

“นนท์เองก็ชอบนัทเหมือนกัน แต่........” ผมเว้นช่วงไปเล็กน้อยด้วยความไม่ค่อยสบายใจ “แต่นนท์ขออะไรนักอย่างจะได้รึเปล่า”

“ขอ...... ขออะไร”

“นนท์ขอ........ นนท์ขอโทษ นนท์ขอโทษถ้าเกิดว่านนท์อยากจะพัฒนาสิ่งที่เรามีอยู่นี้ไปอย่างช้าๆน่ะ คือ นนท์ก็ไม่รู้เหมือนกันนะนัท แต่นนท์สับสนจริงๆ นนท์ก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน”

“ไม่หรอก นัทเข้าใจ”

“ไม่ นัทไม่เข้าใจหรอก คือนนท์ไม่ได้หมายความนนท์ไม่ชอบนัทนะ แต่นนท์....... นนท์กลัวน่ะ นนท์กลัวถ้าเกิดว่านนท์จะรักใครจริงๆจังๆสักคน กลัวถ้าเกิดว่านนท์จะเรียกนัทว่าเป็นแฟน แล้ว....... แล้วนนท์ต้องเจ็บปวดและผิดหวังอีกเหมือนกับเมื่อก่อนที่นนท์จะย้ายลงมากรุงเทพ”

“นัทบอกแล้วไงว่านัทเข้าใจ........” เขายิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน “นัทจะไม่มีวันทำให้นนท์เสียใจเด็ดขาด นัทสัญญา”

“สัญญางั้นเหรอ.......”

“ใช่ นัทสัญญา เพราะว่านัทอยากให้นนท์เป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกเลยไง”

“แล้วนัทรู้ได้ยังไงว่าถ้าเกิดเราคบกันแล้ว นนท์จะไม่ทำให้นัทเสียใจน่ะ”

“นัทไม่รู้หรอก นัทรู้แต่ว่า นัทเชื่อว่านนท์คงไม่มีวันตั้งใจที่จะทำให้นัทต้องเสียใจหรือเจ็บปวดแน่นอน เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นัทก็จะยอมรับมันได้ทุกๆอย่างเลย”

“ทุกๆอย่างเลย” ผมเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง

“ใช่ ทุกๆอย่างเลย” เขายิ้ม

“ขนาดนั้นเชียว”

“ก็เท่าที่จะให้ได้นั่นแหละ”

ผมเงียบไปครู่หนึ่ง “.......มีคนเคยบอกว่าการเป็นเพื่อนกันมันยั่งยืนกว่าเป็นแฟนนะ และเวลาที่เพื่อนทำให้เพื่อนผิดใจกันหรือทะเลาะกันเนี่ย เดี๋ยวเดียวก็คงจะคืนดีกันได้เคลียร์กันได้ มันจะไม่ทะเลาะกันแรงจนต้องเจ็บปวดมากเท่ากับเวลาที่เรามีปัญหากับแฟน.......”

“ถ้างั้นนัทก็จะเป็นเพื่อนที่รักเพื่อนคนนี้ที่สุดยิ่งกว่าแฟนคนไหนของนนท์ในอนาคตจะสามารถรักนนท์ได้ซะอีก แบบนั้นโอเครึยัง”

ผมพยักหน้าออกมาเบาๆพร้อมรอยยิ้ม จากนั้นเราสองคนก็เงียบกันลงไปอีกครู่หนึ่ง

“แม่งงง....... เขินว่ะ” นัทพูดขึ้น และหน้าของเขาก็กำลังแดงอยู่จริงๆด้วย

“แล้วคิดว่าคนฟังไม่เขินรึไง”

“งั้นสงสัยต้องใช้วิธีทำให้หายเขินซะแล้ว”

“วิธีอะไร” ผมสงสัย

“ก็ต้องพูดให้ฟังบ่อยๆไง นนท์จะได้ชินไวๆ”

“อ้วกก ไม่ต้องเลย เดี๋ยวเบาหวานขึ้นเปล่าๆ” ผมหัวเราะ “ไปเหอะ ไปอาบน้ำกัน เดี๋ยวแม่จะรอนาน”

หลังจากนั้นผมก็พาเขาไปอาบน้ำ และผมก็ช่วยทำความสะอาดให้เขาทุกซอกทุกมุมอย่างสะอาดสะอ้านอีกครั้ง สัมผัสเบาๆจากริมฝีปากของเขาที่ยังคงติดอยู่บนริมฝีปากของผม คำพูดที่เขาพูดกับผมเมื่อครู่ที่ยังคงดังก้องอยู่ข้างในหัวของผมแทบจะตลอดเวลา เมื่อทั้งสองสิ่งนั้นมันมารวมเข้ากับสายตาอันอ่อนโยนและรอยยิ้มขี้เล่นของเขานั่นแล้ว มันก็ยิ่งตอกย้ำถึงความหมายอันยิ่งใหญ่ของสิ่งที่ผมเพิ่งได้จากเขามาที่ไม่สามารถวัดค่าได้เข้าไปอีก ดังนั้นผมจึงหวังแค่ว่าสัมผัสจากมือที่ผมกำลังช่วยลูบไล้อยู่ตามร่างกายของเขานี้ มันจะช่วยแทนความรู้สึกนึกคิดที่ผมมีอยู่ข้างในใจนี้ออกไปให้เขาพอรับรู้ได้บ้างเช่นกัน

“แข็งอีกแล้ว......” นัทพูดขึ้นในขณะที่ผมกำลังถูหลังให้แก่เขาอยู่

“หาาาา” ผมหัวเราะออกมาเบาๆ “แล้วจะบอกทำไม ไอ้บ้า”

“อ้าวว ก็บอกไว้ เผื่อว่าจะอยาก.........”

“เฮ้ย อยากอะไร พูดให้จบๆ”

“อยากรู้ไง” เขาหัวเราะ

“ไม่อยากเว้ยย ไม่ต้องมาบอก.......” ผมเว้นช่วงไปครู่หนึ่ง “เพราะถ้าอยากรู้เดี๋ยวจับเอาเองก็ได้”

นัทหัวเราะชอบใจออกมาทันที “ก็พอกันแหละวะ ไม่ต้องมาว่าแต่คนอื่นเค้าเลย”

“ไม่รู้ๆๆเว้ย เอ้า หลับตา จะล้างหัวล้างตัวให้แล้วนะ ฟอกด้านหน้าเสร็จแล้วใช่มั๊ยล่ะ”

“อืมมม”

ผมหยิบฝักบัวมาล้างที่หัวและตามส่วนต่างๆของร่างกายของเขา “เออนี่ นัท นนท์ลืมไปเลยว่ะ ว่าจะถามเรื่องของไอ้น้องปั๊กตั้งนานแล้ว ตกลงตอนนั้นไอ้ค็อปมันมาบอกนัทเรื่องไอ้ปั๊กแล้วใช่ป่ะ”

“ใช่ๆ” นัทตอบ “ที่ตอนที่เราอยู่โรงอาหารกันแล้วไอ้ค็อปมันวิ่งมาคุยกับนัทแป๊บนึงตอนนั้นใช่มั๊ย”

“อืมมๆ นั่นแหละ ตกลงคุยอะไรกับมันไปบ้างอ่ะ สรุปว่าน้องมันเป็นไงมั่ง” ผมถามขณะกำลังล้างฟองสบู่ออกจากก้นของเขา

แหม....... ผมล่ะชอบช่วงเวลานี้จริงๆ

“อืมมม ขอนึกก่อนนะ รู้สึกว่าไอ้ปั๊กมันจะแค่ไม่สบายน่ะ แล้วก็เลยไม่ได้มาสอบ ส่วนที่มันไม่ได้ติดต่อเพื่อนเลย เห็นไอ้ค็อปบอกว่ามันเองก็ยังงงๆสงสัยๆอยู่เหมือนกัน ว่าป่วยอะไรจะหนักขนาดยกหูโทรศัพท์บอกใครไม่ได้เลยขนาดนั้น แต่มันก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรมากน่ะนะ เว้นแต่ว่า.........”

“ว่าอะไร”

“ไอ้ค็อปมันบอกนัทว่า ไอ้ปั๊กมันดูซึมๆไปน่ะสิ ดูเหมือนไม่ใช่แค่ป่วยแต่เหมือนจะมีเรื่องไม่สบายใจด้วย แต่มันก็คิดว่าอาจจะเป็นเรื่องที่บ้านก็ได้ มันเลยยังไม่อยากไปซักอะไรเพื่อนมันมากน่ะ” นัทตอบ จากนั้นเขาก็หันมาหาผม ทำให้ผมเห็นเจ้าน้องชายของเขาที่ยังคงแข็งชี้อยู่อย่างเต็มๆตาทันที “มา ตานัทช่วยนนท์มั่ง หันหลังสิ เร็วเข้า”

ถึงไม่ต้องบอกแบบนั้นผมก็รีบหันหลังให้เขาแทบจะในทันทีอยู่แล้ว

“แล้วทำไมอยู่ดีๆถึงได้ถามนัทเรื่องไอ้ปั๊กขึ้นมาได้ล่ะเนี่ย” เขาถามขณะที่กำลังใช้ฝักบัวล้างตามส่วนต่างๆของร่างกายของผม “นนท์สระผมกับฟอกสบู่ข้างหน้ากับข้างล่างนั่นเองนะ”

ผมพยักหน้า “อืมมม ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ แค่จู่ๆก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ซะเฉยๆเท่านั้นเอง....... แล้วก็เหมือนจะมีเรื่องอะไรสักอย่างก็ไม่รู้อ่ะที่นนท์สงสัย แต่นนท์ก็ลืมไปแล้วว่ะ”

“อาไรว้า นอกจากขี้เซาแล้วยังขี้ลืมอีก”

“ใครขี้เซา เค้าเรียกว่าพักผ่อนเต็มที่ตะหากก”

“คร้าบๆ นนท์ว่าไงนัทก็ว่างั้นอ้ะ” เขาหัวเราะ

หลังจากนั้นนัทก็ช่วยผมทำความสะอาดบริเวณแผ่นหลัง แต่ก็ยังไม่แคล้วที่จะแหย่ผมด้วยการใช้มือและนิ้วที่ซุกซนของเขานั้นลูบไล้และแหย่ผมเล่นจนได้

“เลิกเล่นได้แล้ววว จะได้อาบน้ำกันดีๆสักทีมั๊ยเนี่ย” ผมหันไปพูดกับเขา และเมื่อผมได้เห็นรอยยิ้มกับแววตาของเขาแล้ว ผมก็ต้องรีบหันหน้ากลับมาเหมือนเดิมทันที “ชอบแกล้งนนท์อยู่เรื่อย”

เขาเขยิบเข้ามากอดผมเอาไว้จากทางด้านหลังแล้วชะโงกหน้าเขามาวางคออยู่บนบ่าของผม “ไม่ได้เล่นสักหน่อย แต่.......”

“แต่อะไร คอไม่เจ็บแล้วรึไง”

“หึ ถ้าแค่นี้ก็ไม่ค่อยเจ็บหรอก พอทนได้.......” เขาพูดเบาๆพลางเลื่อนมือต่ำลงเรื่อยๆจนไปหยุดอยู่บริเวณขนหัวหน่าวของผม

“ก็แล้วจะทนทำไมเล่า” ผมรีบดึงมือของเขาขึ้นให้พ้นจากบริเวณนั้น

“ก็นัทบอกไปแล้วนี่ ว่านัท..........” เขากระซิบคำที่เหลืออีกสองคำในหูของผม และมันก็ทำให้ผมต้องหน้าแดงและตัวอ่อนลงทันที

“นะ นัท.......” ผมพูดออกมาเบาๆเมื่อเขาเลื่อนมือไปกำเจ้าน้องชายของผมเอาไว้

“นัทขอโทษนะนนท์ แต่ว่านัท........” เขางับที่ติ่งหูของผมเบาๆ ทำเอาผมต้องสะดุ้งเฮือกออกมา

“อ๊ะ.... อื๊ออออ”

นัทใช้มือข้างนั้นรูดท่อนลำของผมขึ้นลงอย่างช้าๆ ความลื่นจากสบู่ที่ยังคงเหลืออยู่มันทำให้ผมเสียวจนต้องร้องครางออกมาอย่างทรมาน และร่างกายของผมมันก็ไม่เหลือเรี่ยวแรงอะไรอีกแล้วด้วยเหมือนกัน ตอนนี้ผมรู้สึกไม่อยากจะรั้งอะไรเอาไว้อีกต่อไปแล้วจริงๆ ผมอยากจะปล่อยร่างกายและจิตใจของผมให้มันทำอย่างที่มันอยากจะทำสักที.........

“น้องนนท์ครับ คุณแม่ให้มาตามน้องกับเพื่อนลงไปกินข้าวได้แล้วครับ” จู่ๆเสียงของพี่โก๋ก็ดังขึ้นที่หน้าห้องน้ำ ทำให้ผมกับนัทต้องสะดุ้งและผละออกจากกันในทันที “กำลังอาบน้ำกันอยู่รึเปล่าครับ”

“คะ ครับพี่โก๋ ใกล้เสร็จแล้วครับ เดี๋ยวนนท์รีบลงไป” ผมตอบกลับไป

จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินห่างออกจากหน้าห้องน้ำไป ผมจึงหันไปมองหน้านัทแล้วก็เห็นว่าเขายังคงมีสีหน้าตกใจหลงเหลืออยู่เลย ซึ่งมันก็อดที่จะทำให้ผมหัวเราะเบาๆออกมาไม่ได้

“เป็นไงล่ะ มัวแต่เล่นอยู่ได้ เร็วๆ รีบๆเสร็จๆแล้วก็จะได้ลงไปกินข้าวกัน”

“อะไรเสร็จ พูดให้มันชัดๆดิ่” เขายิ้มออกมาอีกครั้ง

ผมหน้าแดง “อาบน้ำให้มันเสร็จๆไงเล่า เร็วเข้า ยังจะมายิ้มทะเล้นอยู่อีก”

หลังจากนั้นเราก็รีบล้างสบู่ที่เหลืออยู่บนตัวของเราทั้งสองคนออกจนหมด และเมื่อผมกำลังช่วยนัทแต่งตัวอยู่ในห้องนั้น นัทก็ถามคำถามที่ผมกำลังคิดอยู่เหมือนกันขึ้นมาพอดี

“นนท์ว่าพี่โก๋เค้ารู้มั๊ย.........”

ผมนิ่งไปครู่หนึ่ง “ถ้าเรื่องอาบน้ำด้วยกันน่ะ ก็คงจะรู้อยู่แล้วแหละมั๊ง แต่เรื่องอื่นเค้าก็ไม่น่ารู้หรอกนะ นนท์ว่า.........” ผมเหลือบไปมองหน้าเขา “ก็ใครล่ะวะ มัวแต่เล่นอยู่ได้ แทนที่จะรีบๆอาบให้มันเสร็จๆไป เข้าห้องน้ำทีไรเป็นไม่ได้ทุกที”

นัทหัวเราะเบาๆ “ก็มันอดไม่ได้นี่นา เพราะคนที่เค้าช่วยถูหลังให้นัทแม่งเสือกน่ารักชิบหายเลยนี่”

“ปากดี!” ผมหยิบหมอนขึ้นมาเขวี้ยงใส่เขา และก็ทำให้เขาต้องร้องจ๊ากออกมาอีกครั้งจนได้

[ExecutioneR]

คือแบบว่าตอนหน้ามันก็จะครบ 30 ตอนพอดีแล้วน่ะครับ
ผมแบ่งงานของผมไว้เป็น word ทั้งหมด 2 ไฟล์ ไฟล์ละ 10 ตอน
และคราวนี้ผมก็กำลังคิดๆอยู่ว่า ผมอยากจะทวนคำผิดทั้งหมดใหม่อีกครั้ง แต่ก็นะ ไม่ค่อยจะมีเวลาเลยจริงๆ
ก็เลยว่าจะขออาสาสมัครใครที่อยากได้นิยายเรื่องนี้เก็บเอาไว้ แต่ไม่ได้ก๊อปไว้เองหรือขี้เกียจก๊อปเก็บไว้
มาเอาไฟล์ทั้งหมดไปอ่านแล้วช่วยเช็คคำผิดให้ผมทีอะไรแบบนี้น่ะครับ แหะๆๆ

จะดีมั๊ยเนี่ย ความคิดนี้ 

ปล. บวกหนึ่งให้ทุกคนค้าบบ

 

[ISACBTMN]

 

เกือบแล้วเชียว อ้ากๆ พี่โก๋น่าจะมาช้าอีกนิด ไม่เป็นไรให้โอกาสอีกพรุ่งนี้แม่ไม่อยู่ อิอิ

ป.ล.ขอบายงานพิสูจน์อักษร ตัวเองใช้ภาษาผิดๆถูกๆ 5+ เป็นกำลังใจให้คนทำละกันนะ

[three]

ขอบคุณมากๆนะครับไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

[paulla]

คิดถึงโจอ่ะ....

[nopkar]

เกือบแระน้องนนท์  อิอิ

[mole eye man]

ถ้าตอนที่สามสิบมีฉาก 18+ ก็ส่งมาเลยพี่ต้น  (อ้าวเฮ้ย...)     

แล้วจะรอติดตามต่อนะฮะ  ^^\

[andy_kwan]

เกือบไปแล้ว ต้องมีคนอารมณ์ค้างแน่ๆ อิอิ

[❝CHŌN❞]

พี่โก๋มาขัดลาภมากเลยอ่ะ   


น้องนนท์ยังคงรอดต่อไป