]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)  (อ่าน 1706370 ครั้ง)

ออฟไลน์ A-ram 70

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 765
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
 :fire: มันน่านักพวกไอ้แมกซ์ กับ ไอ้เค เนี่ย

น่าสงสารบอลกับปั๊ค จริงๆเลย

ออฟไลน์ ❝CHŌN❞

  • เหงา เหงา :(
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1924
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-3
ทำไมพวกแม็กซ์มันชั่วอย่างงี้อ่ะ

เกลียดมานนนนนนนนนน   :fire: :fire:


ขอให้ปั๊กผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยดีแล้วกัน  สงสารมากเลย   :sad4: :sad4:

ออฟไลน์ nopkar

  • เป็ด indy
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2159
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-3
ทำมายยยยยยยอ่ะ

สงสารรรรร :o12:

mantdash

  • บุคคลทั่วไป
โหไม่ใช่รายแรก

ก็ว่าแล้วแลดูเป็นการเป็นงานเหลือเกิน หึหึ

แล้วจะมีบทแก้แค้นไหมครับ

คนชั่วอย่าปล่อยให้ลอยนวล!!!

+1 ให้ครับ o13

ปล. ตอนต่อไปเล่าเรื่องของบอลงั้นแสดงว่าก็ต้อง NC ....... รึเปล่า่ :z1:

patz

  • บุคคลทั่วไป
สงสารทั้ง ปั๊ก ทั้ง บอล เลยอะ แม็กซ์นี่มันเลวจริงๆ  :m16:


แต่ขอแค่ แม็กซ์ ไม่มายุ่งกะ นนท์ ก็พอใจแล้ว  :man1:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
 :กอด1: ปั๊ก  :กอด1: บอล

ตราบใดเวลายังหมุนผ่าน ความทุกข์จะผ่าน เพราะไม่มีคืนใดเป็นนิรันดร์  :L2: :L2:

artkung

  • บุคคลทั่วไป
จะมีใครเล่นงานไอ้พวกชั่วๆ พรรค์นี้ได้มั่งไหมเนี่ยยยย

ไหนกองเชียร์นัทอ่ะ เป็นถึงรองประธานนักเรียน ทำอะไรมั่งเด๊ อย่ามัวทำคะแนนกับนนท์อย่างเดียวสิ แฟร์ๆ กับโจมั่งเสะ  :angry2:


ไอ้พวกเลวนี่ก็นะ มีคดีในอดีตซะด้วย เหอๆ สารเลวแท้ๆ ฮึ้ยยย ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่ามันแระ  :m16:



แล้วมาต่อไวๆ นะคร้าบพี่ต้น (แอบลุ้นตอนหน้าว่าจะมี NC ไหมน๊ออออ  :L2:)

mackerel

  • บุคคลทั่วไป
มอบแต้ม+ ที่ 389 คร้าบ
***
ยังไงๆก็ชอบแม็กซ์ (สวนกระแส) 555
ขอให้สมหวังกับปั๊ก อิอิ  :z1:

ออฟไลน์ จันทร์ผา

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2264
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-2
สงสารน้องเขามากๆๆ

เกลียดจิงพวกคนไม่ดีอะ

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น :กอด1: :L2: :pig4:

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
ในโรงเรียนมันมีแบบนี้จริงๆใช่มะ  :sad4:
แล้วทำไงล่ะ ถ้าเจอแบบนี้ เอิกซ์ซซซเคยอยู่แต่หญิงล้วน
มันมีไม๊หว่า :z3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






~•SAkurAIro•~

  • บุคคลทั่วไป

เลวกันได้อีกว่ะ กลุ่มนี้ (ยกเว้นโจจ  ฮ่า ฮ่า  ไม่ค่อยลำเอียงๆ)
รออ่านตอนต่อไปครับบ

ดีแล้วครับ คั่นๆ นัทบ้างงง ฮ่า ฮ่า
me/ โดน fcนัท รุมตื้บบ

เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ  คิดถึงโจจจจจจจจจจ  :กอด1:

ออฟไลน์ Natavishi

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 459
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1


 :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:

กลุ่มนี้เลววววววววววววววสุด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


 :fire: :fire: :fire: :fire:

zene

  • บุคคลทั่วไป
เง้อออออออออ.......
เลวร้ายอ่ะ...
รุ่นพี่นิสัยไม่ดี....

ออฟไลน์ ExecutioneR

  • จุ๊บ จู๊บบบบบ ~~ ♥
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1722/-40
    • FB Page
ทำไมมีแต่คนรอฉากหยั่งว่าของการแกล้งเด็กๆพวกนี้นะ   :z1:
นี่แปลว่าติดใจตั้งแต่คราวก่อนแล้วชิมิล่า เหออเหอเหออ~  :haun4:
แหม ที่จริงแล้วคนเล้านี้ก็แอบตบจูบตบจูบสินะ  :laugh:
(เอาแส้มาฟาดชั้นหน่อยซิ~)

จะเรทไม่เรท พวกนั้นจะเลวจริงไม่จริง (แหม มันอาจจะไม่ได้ทำอะไรเลวๆก็ได้ อย่าเพิ่งตัดสินพวกมันกัน)
รออ่านตอนหน้าและกันครับ ผมคงจะต้องแบ่งออกเป็นโพสสามครั้ง มันยาวจริงๆ นับๆดูแล้วตกสิบสี่หน้าได้แน่ะ


mackerel

  • บุคคลทั่วไป

จะเรทไม่เรท พวกนั้นจะเลวจริงไม่จริง
 (แหม มันอาจจะไม่ได้ทำอะไรเลวๆก็ได้ อย่าเพิ่งตัดสินพวกมันกัน)
:m20:


หมายถึงแม็กซ์ขวัญใจแม็คใช่มั้ย อิอิ
รออ่าน-แบบลุ้นระทึก อิอิ
ขอบคุณคร้าบ

Koa-ka

  • บุคคลทั่วไป
สวัสดีครับ

ตอนแรกก็นึก ไอ้บอลไหนวะ
อ๋อ... มาถึงบางอ้ออีตอนอ่านใกล้จบ 555

ตอนต่อไปก็น้องบอลอีกเหรอ อืมๆ แล้วแต่ต่งต๊นแล้วกันนะ
แต่
เรื่องของชาตินนท์มีคนอยากรู้มากมายว่าจะเสร็จใครระหว่างนัท กะ โจ
ฉะนั้น

มาให้เร็ว

ขอบคุณและจะติดตามครับ

okotba

  • บุคคลทั่วไป
จั๊งซี่มันต้องถอน...

ถอนรากถอนโคน...พวกไอ้แม็กซ์..ไปเลย

สงสารโจอ่ะ ที่มาอยู่กะกลุ่มพวกนี้ ( ตอนนี้แอบเชียร์โจ )

 :fire: :fire:


artkung

  • บุคคลทั่วไป
เหอะๆ คุณพี่ต้น

จะเรทหรือไม่เรทเนี่ย ก็ลงมาเลยดีกว่า


อย่ามากั๊ก กันแบบเน้ ฮือออ  :m15:

ลุ้นกันจะแย่แล้ว


หลังจาก Side ของบอลแล้วเนี่ย ก็ช่วยๆ จัดให้นายโจ มีโอกาสทำคะแนนกับเค้ามั่งน๊าพี่ต้น  :m16:

ออฟไลน์ ExecutioneR

  • จุ๊บ จู๊บบบบบ ~~ ♥
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1722/-40
    • FB Page
^
^

ได้แน่น่า ไม่ต้องห่วง อดใจแป๊บ สับรางไม่ทัน 5555


ออฟไลน์ ExecutioneR

  • จุ๊บ จู๊บบบบบ ~~ ♥
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1722/-40
    • FB Page
b14


บอล


เมื่อปีที่แล้วตอนผมเพิ่งเข้ามาเรียนที่นี่แรกๆ ผมก็คงเป็นเหมือนเด็กคนอื่นๆที่ทั้งตื่นเต้นและตื่นกลัวกับการย้ายมาเรียนในสถานที่แห่งใหม่และต้องอยู่หอกับเพื่อนใหม่ๆที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ในตอนแรกนั้นผมถูกจับคู่ให้อยู่กับเพื่อนของผมอีกคนที่เรียนอยู่ในชั้นเดียวกัน เขามีชื่อว่า เบสท์ เราสองคนเข้ากันได้ดีมากและกลายเป็นเพื่อนสนิทกันไปในทันที เขาเป็นคนที่ขี้เล่นและคุยเก่งมาก และด้วยความที่เขาเป็นคนแบบนั้น เขาจึงเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ช่วยเปลี่ยนผมจากที่เคยเป็นเด็กเงียบๆและขี้อาย ให้กลายเป็นคนที่ร่าเริงขึ้น และกล้าพูดกล้าคุยกับคนอื่นๆได้มากขึ้น

เขาเป็นคนร่าเริงและดูเหมือนจะไม่เคยกลัวอะไรเลย เขากล้าแสดงออกและกล้าทำกล้าพูดอะไรหลายๆอย่างที่ผมไม่กล้าและไม่เคยคิดว่าตัวเองจะกล้าทำได้ เขาทำให้ผมรู้สึกอิจฉาในสิ่งที่เขามีและทำให้ผมอยากจะเป็นอย่างเขาให้ได้มากขึ้นอีกสักนิดก็ยังดี แต่ข้อเสียของเขาก็คือเขาเป็นคนที่หัวไม่ดีเอาซะเลยจริงๆ ดังนั้นเขาเองจึงชอบที่จะอยู่กับผมและให้ผมคอยช่วยเหลือและคอยกระตุ้นเขาในเรื่องเรียนอยู่เรื่อยๆเหมือนกัน และนั่นก็คงจะเป็นหนึ่งในหลายๆเหตุผลที่ทำให้เราสองคนสนิทกันอย่างรวดเร็วและรักกันมากด้วย

แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไปเมื่อเขาต้องลาออกจากโรงเรียนและย้ายไปอยู่ที่อื่นหลังจากขึ้นเทอมสองได้ไม่นาน และมันก็ทำให้ผมต้องรู้สึกเหมือนกับสูญเสียเพื่อนรักเพื่อนสนิทที่ผมไว้ใจที่สุดเพียงคนเดียวไปเลยทีเดียว แต่นั้นมันก็ยังไม่แย่เท่ากับการที่เขานั้นลาออกจากโรงเรียนไปโดยที่ไม่ได้บอกผมล่วงหน้าเลยแม้แต่น้อย เขาเลือกที่จะจากผมไปโดยบอกให้ผมและคนอื่นๆได้เตรียมใจล่วงหน้าเพียงแค่สองวันเท่านั้นเอง วันนี้เขาบอกว่าเขาจะต้องย้ายออกจากที่นี่เพื่อไปเรียนต่อที่อื่น วันรุ่งขึ้นเขาเก็บของจากที่หอ และวันต่อมาเขาก็จากไปเลย

แน่นอนว่าทางหอพักจำเป็นต้องจับคู่ผมให้ไปอยู่กับคนอื่นๆอีกต่อไป แต่เนื่องจากว่าในตอนนั้นเป็นช่วงที่นักเรียนเพิ่งขึ้นเทอมสองได้ไม่นาน จำนวนเด็กที่อยู่หอมันจึงถูกจัดไว้เรียบร้อยหมดแล้ว และก็ไม่มีเด็กคนไหนที่จะอยากถูกจับคู่ใหม่ ต้องถูกย้ายจากเพื่อนที่เคยนอนด้วยกันมา หรือมีใครคนอื่นย้ายเข้ามาอยู่ด้วยอีกสักเท่าไหร่นักหรอก บวกกับปัญหาต่างๆอีกร้อยแปดที่ตอนนั้นผมเองก็ยังไม่ค่อยจะเข้าใจ และเนื่องด้วยทางหอพักเองก็มีกฏระเบียบเรื่องของการที่ให้เด็กนักเรียนชั้นมอสองต้องคอยดูแลน้องมอหนึ่งอยู่แล้ว และถ้าหากว่ามีเด็กชั้นมอหนึ่งคนไหนที่เป็นเศษเหลือ ทางหอพักก็จะสามารถจัดให้เด็กคนนั้นได้นอนกับรุ่นพี่มอสองได้เลย

และผมก็เป็นหนึ่งในผู้โชคดีเพียงไม่กี่คนที่ต้องย้ายขึ้นไปนอนกับรุ่นพี่มอสองคนนึง ซึ่งเขานั้นก็เป็นเด็กคนหนึ่งในจำนวนเด็กแค่เพียงหยิบมือเดียวเหมือนกันที่ได้นอนหออยู่เพียงคนเดียว ทั้งๆที่ปกติแล้วทุกคนจะต้องมีรูมเมทอย่างน้อยอีกหนึ่งคน ดังนั้นผมจึงถูกจัดให้ย้ายไปอยู่กับพี่เขาเป็นการชั่วคราวโดยปริยาย

พี่คนนั้นมีชื่อว่า...... พี่เค

“มองอะไรวะ” พี่เคหันมาดุผมเมื่อเขาเห็นผมกำลังมองเขาอยู่

“ปล่ะ เปล่าครับ” ผมรีบหลบตาพี่เขา

“อย่าลืมก็แล้วกันว่า มึงมาอยู่ห้องเดียวกะกูได้ แต่มึงห้ามมาวุ่นวายกับของๆกูเด็ดขาด เข้าใจรึเปล่า”

“ครับ.......” ผมรับคำด้วยความกลัว

นับแต่วันแรกที่ผมย้ายของๆผมเข้ามาห้องของพี่เคแล้ว พี่เคก็ดูไม่พอใจกับการที่ต้องมีผมมาอยู่ด้วยเลยแม้แต่นิดเดียว ในตอนนั้นผมรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่น่ากลัวมากเลยจริงๆ เขาห้ามผมทำเสียงดัง ห้ามผมวุ่นวายกับของส่วนตัวของเขา ห้ามผมทำห้องรก ห้ามพาเพื่อนเข้าห้องไม่ว่าเขาจะอยู่หรือไม่อยู่ห้องก็ตาม และยังห้ามอื่นๆอีกมากมายทั้งจากคำพูดและจากการเรียนรู้ในการอยู่ร่วมห้องกับเขาที่ผมต้องค่อยๆทำความเข้าใจไปเอง ในตอนนั้นผมไม่มีความสุขเลยแม้แต่น้อย ทำให้ผมอาศัยห้องของผมเป็นแค่ที่เอาไว้สำหรับอาบน้ำและนอนเท่านั้นเอง ส่วนเวลานอกเหนือจากนั้นผมก็มักจะไปอยู่กับเพื่อนๆคนอื่นเสียมากกว่า

สำหรับเด็กมอหนึ่งอย่างผมแล้ว ถึงพี่เคจะอายุมากกว่าผมแค่ปีเดียว แต่เขาก็ดูโตกว่าผมมากจริงๆ ทั้งหน้าตา ร่างกาย และบุคลิกต่างๆ มันทำให้ผมรู้สึกกดดันมากกับการที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ในห้องเดียวกับเขา และนอกจากตัวพี่เคเองแล้ว หลายๆครั้งเพื่อนๆของเขาก็จะมานั่งเล่นที่ห้องของเราด้วยเหมือนกัน ซึ่งนั่นก็คือพวกพี่แม็กซ์นั่นเอง และทุกครั้งที่พวกเขามา ผมก็จะถูกไล่ให้ไปอยู่ที่อื่นก่อนทุกที

จนกระทั่งวันหนึ่งหลังจากที่ผมกลับมาจากชั้นเรียน ผมก็นอนอ่านหนังสือการ์ตูนของผมบนเตียงเรื่อยเปื่อยเพื่อรอเวลาที่จะออกไปหาเพื่อนอีกครั้ง และเมื่อพี่เคกลับมาจากชมรมว่ายน้ำ ผมก็พยายามเลี่ยงเขาโดยการเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ แต่ทว่าหลังจากที่ผมอาบน้ำจนเสร็จและเปิดประตูห้องน้ำออก ผมก็ต้องตกใจเมื่อพบว่ามีแขกคนอื่นอยู่ในห้องด้วยอีกสามคน ซึ่งนั่นก็คือพี่แม็กซ์ พี่โจ และพี่เอกนั่นเอง

“เสร็จสักที กูทนปวดเยี่ยวอยู่ตั้งนานแล้วเนี่ย” พี่เคดันผมออกจากหน้าประตูห้องน้ำและเดินเข้าห้องน้ำไป

โชคดีที่ผมแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อยแล้วก่อนออกมา ดังนั้นผมจึงไม่ต้องกังวลกับสายตาของพี่ๆที่เหลืออีกสามคนมากนัก และพอผมกำลังจะเดินผ่านพวกเขาไปที่เตียงของผม ผมก็ต้องตกใจเมื่อพบว่ากางเกงขาสั้นของตัวเองถูกดึงลงอย่างรวดเร็วจนมันลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่ม

“เฮ้ยย!!” ผมร้องออกมาพร้อมกับรีบก้มลงไปดึงกางเกงขึ้นมาสวมใหม่

พี่แม็กซ์ พี่โจ และพี่เอกนั่งหัวเราะชอบใจกันใหญ่กับการที่ได้แกล้งผม

“ไม่ใส่กางเกงในด้วยเว้ยเฮ้ย” พี่โจพูดขึ้น

“แหม ตูดแม่งขาวจริงๆ” พี่แม็กซ์พูดต่อ “เห็นแล้วมันน่า........”

พวกเขาสามคนหัวเราะกันเสียงดังอีกครั้งพร้อมกับคำพูดล้อเลียนผมอีกมากมาย แต่ผมนั้นกลับรู้สึกอายจนแทบอยากจะร้องไห้ออกมา แต่ผมก็พยายามทนเก็บและกลืนความรู้สึกนั้นลงไป

“ทำเหี้ยอะไรกันอยู่วะ” พี่เคที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำถามขึ้น

“พวกกูกำลังคุยถึงตูดเด็กมึงน่ะสิ ไอ้เค แม่งขาวได้ใจจริงๆ สงสัยมึงจะติดใจล่ะมั๊งเนี่ยย” พี่แม็กซ์พูด

“ติดใจเหี้ยอะไร ไอ้สัตว์ รำคาญจะตายห่า ถ้าพวกมึงอยากได้มันนะ เอาไปเลย กูยกให้”

คำพูดของพี่เคมันแทงเข้าไปถึงในใจของผม ผมรู้ ผมรู้ดีมาตลอดว่าเขาไม่ได้พอใจนักกับการที่เขามีผมมาอยู่ด้วย แต่การที่ได้ยินอะไรแบบนี้ มันก็ทำให้ผมเสียใจมากจริงๆ

ผมเดินผ่านพวกเขาทั้งสี่คนตรงไปที่ประตู จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป เย็นนั้นผมไปนั่งอยู่ที่ห้องของเพื่อนคนหนึ่งของผมจนกระทั่งถึงเวลานอนจึงได้กลับเข้ามาที่ห้องอีกครั้ง ตลอดทั้งช่วงเย็นนั้นผมไปอยู่กับเพื่อนทั้งๆที่ไม่รู้สึกมีความสุขเลยแม้แต่นิดเดียว พวกมันถามผมว่าผมเป็นอะไรแต่ผมก็ไม่กล้าเล่าให้พวกมันฟัง และคืนนั้นผมก็ต้องนอนร้องไห้เงียบๆอยู่คนเดียวเพราะความเหงาและความคิดถึงเบสท์แบบที่ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลย

วันต่อมาและต่อๆมา ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างปกติ ผมพยายามหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับพี่เคให้ได้มากที่สุด และก็พยายามจะทำให้เขาพอใจเพื่อที่จะได้เกิดปัญหาน้อยที่สุดด้วยเช่นกัน นอกจากนั้นผมก็ยังเฝ้าภาวนาว่าเมื่อไหร่ผมจะได้ย้ายห้องกลับไปอยู่กับเพื่อนของผมหรือกับคนอื่นที่เป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่พี่เขาเร็วๆ จนกระทั่งมาถึงวันๆหนึ่งซึ่งเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้โลกใบเล็กๆของผมนั้นในตอนนั้นต้องเปลี่ยนแปลงไป.......

วันนั้นผมกลับเข้าห้องเย็นกว่าปกตินิดหน่อยเนื่องจากติดชั่วโมงชมรม แต่เมื่อผมเปิดประตูห้องเข้าไป ผมกลับต้องแปลกใจเมื่อพบว่าคนที่อยู่ในห้องนั้นมีเพียงมีแม็กซ์และพี่ติ๊กสองคนเท่านั้น ไม่มีวี่แววของพี่เคที่เป็นเจ้าของห้องเลยว่าอยู่ที่ไหน แต่จะว่าไปจริงๆแล้วผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่อยู่แล้วน่ะนะ

“ไง บอล” พี่แม็กซ์ทักผม

“หวัดดีครับ พี่แม็กซ์ พี่ติ๊ก” ผมตอบพี่เขาไปตามมารยาท

“ไอ้เคไม่อยู่นะ พี่ก็เลยมานั่งรอมันเล่นที่ห้องนี่ก่อน กว่ามันจะกลับมาก็หัวค่ำนั่นแหละมั๊ง”

“ครับ” ผมตอบพี่เขากลับไปอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก จากนั้นก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าเพื่อที่จะเข้าไปอาบน้ำ และเมื่อผมเดินผ่านพี่แม็กซ์กับพี่ติ๊กผมก็เห็นเขาหันไปกระซิบอะไรบางอย่างกันอยู่ แต่ผมก็ไม่อยากจะสนใจหรือมีปัญหาอะไรอีกนักหรอก ดังนั้นผมจึงเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำและแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อยตามปกติ

เมื่อผมเดินกลับออกมาเก็บของเพื่อเตรียมตัวที่จะออกไปนั่งอยู่ที่ห้องเพื่อน พี่แม็กซ์ก็เรียกชื่อผมอีกครั้ง

“นี่ บอล เราอายุเท่าไหร่แล้วนะ” เขาถามผม

“สิบสองครับ” ผมตอบ

พี่แม็กซ์หันไปยิ้มและหัวเราะเบาๆกับพี่ติ๊ก จากนั้นเขาก็หันกลับมาหาผมอีกครั้ง “แล้วเด็กอายุสิบสองเนี่ย ชักว่าวได้ยังวะ”

ผมหน้าแดงขึ้นมาทันที “พะ พี่ถามอะไรผมเนี่ย”

“ปล๊าว ก็แค่นึกสงสัยเฉยๆน่ะ.......” เขาหัวเราะเบาๆ “แล้วว่าแต่ขนหมอยอ่ะ ขึ้นรึยังวะ”

ผมยิ่งหน้าแดงหนักกว่าเดิมซะอีก ดังนั้นผมจึงรีบเก็บของให้เร็วขึ้นและหวังว่าจะได้รีบออกจากห้องไปให้เร็วที่สุด

“กูว่าไม่ม๊างง ขนจั๊กแร้มันยังไม่ขึ้นเลยไม่ใช่เหรอวะ กูเคยเห็นเมื่อตอนนั้นกูจำได้” พี่ติ๊กพูด

“เฮ้ยย ก็ไม่แน่นะเว้ยย บางคนขนหมอยมันก็ขึ้นรำไรๆก่อนที่ขนจั๊กแร้มันจะขึ้นอีกนะเว้ย” พี่แม็กซ์แย้ง

“เฮ้ยย ไม่มีทางอ่ะ กูว่ามันยังไม่มีหรอก แล้วแม่งก็ตัวเพิ่งจะเท่านี้เอง”

“งั้นมึงมาพนันกับกูร้อยนึงมั๊ยล่ะ ไอ้ติ๊ก”

“ได้เลย กูพนันมึงร้อยนึงว่ามันยังไม่มีขนหมอยหรอก สาดด” พี่ติ๊กหัวเราะ

ผมเริ่มรู้สึกแย่มากขึ้นเรื่อยๆแล้วที่ร่างกายของผมมันต้องตกเป็นเป้าในการเล่นพนันและเล่นสนุกของพวกเขาแบบนี้ และทันทีที่ผมเก็บของเก็บหนังสือสมุดที่ผมต้องใช้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็ลุกออกจากโต๊ะแล้วมุ่งเดินไปที่ประตูทันที

“เฮ้ยย เดี๋ยวสิ ไอ้บอล” พี่แม็กซ์พูดพร้อมกับกระโจนออกจากเตียงที่เขานั่งอยู่เมื่อครู่มาคว้าตัวของผมเอาไว้ “ถ้าเราไปแล้วพวกพี่จะตัดสินกันยังไงล่ะ”

“ปละ ปล่อยผมนะพี่ ผมจะรีบไปทำการบ้านกับเพื่อน” ผมพยายามดิ้น

“ไอ้ติ๊ก มึงมาช่วยกูที”

พี่ติ๊กรีบเดินเข้ามาช่วยพี่แม็กซ์จับตัวผมเอาไว้ และนั่นก็ยิ่งทำให้ผมต้องดิ้นรนเพื่อให้หลุดเป็นอิสระมากขึ้นอีก หัวใจของผมมันเต้นแรงและจิตใจของผมมันก็กำลังกรีดร้องด้วยความกลัวอยู่ข้างใน

“ปล่อยผม พี่แม็กซ์! พี่ติ๊ก!” ผมทั้งดิ้นทั้งร้อง แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงพี่เขาสองคนได้

“มึงถอดกางเกงมันดิ๊ ไอ้ติ๊ก!”

“ได้เลย!” พี่ติ๊กรับคำจากนั้นเขาก็ก้มลงไปปลดตะขอกางเกงขาสั้นของผมออก

“ไม่เอา พี่ติ๊ก! อย่า!” ผมเหวี่ยงตัวและเหวี่ยงขา จนกระทั่งหัวเข่าของผมมันไปกระแทกโดนหน้าของพี่ติ๊กเข้า

“โอ๊ยยย!” เขาร้องออกมาก่อนจะลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับผมและต่อยผมเข้าที่ท้องหนึ่งที
“อั๊ก!” ผมร้องออกมาเพราะความจุก ถึงมันจะไม่ได้แรงมากมายแต่มันก็ทำให้ผมต้องจุกจนตัวงอ และตอนนี้น้ำตาของผมมันก็เริ่มไหลออกมาแล้วด้วย

“ดิ้นมากดีนัก สมน้ำหน้า” พี่แม็กซ์ที่ล็อคตัวผมเอาไว้อยู่พูดขึ้น

“ถ้ามึงกล้าทำกูเจ็บอีกแม้แต่ทีเดียวนะ!” พี่ติ๊กตะคอกใส่ผมก่อนจะก้มลงไปปลดตะขอกางเกงของผมออกอีกครั้ง และคราวนี้ผมก็ไม่กล้าและไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะดิ้นรนอีกต่อไปแล้วด้วย ดังนั้นผมจึงทำได้แค่ยืนร้องไห้เบาๆและปล่อยให้กางเกงกับกางเกงในของผมมันถูกถอดออกไปกองอยู่บนพื้นเท่านั้นเอง

“ไง ตกลงขนมันขึ้นยังวะ” พี่แม็กซ์ถามด้วยความอยากรู้

“อืมมม.......” พี่ติ๊กเงียบไปพักหนึ่ง “แม่งงง ขึ้นแล้วจริงๆด้วยว่ะ มีขนอ่อนๆแล้วก็ขนแพลมๆหน่อยนึงเนี่ย แม่งงงงสาดดดด”

ผมหลับตาลงด้วยความอาย จนกระทั่งพี่ติ๊กยืนขึ้นและพี่แม็กซ์ปล่อยตัวผมออกให้เป็นอิสระแล้ว ผมจึงรีบก้มลงดึงกางเกงของตัวเองขึ้นทันที

“กูชนะ มึงติดกูร้อยนึงนะเว้ย ไอ้ติ๊ก”

ผมรีบหันไปคว้าสมุดหนังสือของผมแล้วก็เดินออกจากห้องไปด้วยความรวดเร็วทันที ตั้งแต่เกิดมา ผมเพิ่งเคยอับอายและถูกคนแกล้งแรงมากถึงขนาดนี้เป็นครั้งแรก แต่ผมก็ยังคงไม่ได้เล่าเรื่องที่ผมเจอนี่ให้ใครฟังอีกเช่นเคย ก็แล้วผมจะให้ใครมารู้เรื่องน่าอายแบบนี้ของผมได้ยังไงกันล่ะ

แต่ว่านี่มันก็ยังไม่ใช่ครั้งสุดท้ายกับการกลั่นแกล้งของคนพวกนี้ที่เห็นว่านี้เป็นเพื่อนเรื่องสนุกสำหรับพวกมันเท่านั้น

ใช่แล้ว....... เพราะว่านี่เป็นแค่เพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องราวต่อมาที่เลวร้ายยิ่งกว่าครั้งแรกซะอีก

.
.
.

หลังจากสอบเสร็จ ผมกับไอ้ปั๊กก็มานั่งคุยกันอย่างที่เราคุยกันเอาไว้ และผมก็เป็นฝ่ายเล่าเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับผมเมื่อปีที่แล้วให้มันฟังก่อนอย่างที่สัญญากับมันไว้แล้วด้วย จนกระทั่งผมเล่าเรื่องราวของผมส่วนแรกให้มันฟังจนจบ มันจึงเริ่มพูดขึ้นเบาๆ

“มึง..... ยังเจอเรื่องอื่นอีกใช่มั๊ยวะ”

“ใช่” ผมพยักหน้าเบาๆ “กูบอกแล้วไงว่าเรื่องนั้นมันเป็นแค่เรื่องเล็กๆเท่านั้นเองเมื่อเทียบกับเรื่องต่อมาน่ะนะ......”

“มันต่อยมึงด้วย......”

ผมพยักหน้า “อืมม”

“มึงเจ็บมั๊ยวะ”

“อ้าว ถามได้ ก็เจ็บสิวะ ไอ้เหี้ย” ผมเผลอลูบท้องของตัวเองเบาๆไปด้วยโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ “แต่ก็ไม่เท่าไหร่หรอก กูเข้าใจว่ามันทำเพื่อแค่ให้กูกลัวและหยุดดิ้นมากกว่าว่ะ........ ไม่เหมือนไอ้พี่เคหรอก ไอ้เหี้ยนั่นน่ะ เวลาต่อยแม่งก็ต่อยจริงๆ”

“มึงโดนพี่เคต่อยเอาอีกด้วยเหรอวะ” ไอ้ปั๊กถามผมด้วยความตกใจ

“ก็ไม่เชิงหรอก....... มึงอยากจะฟังต่อมั๊ยล่ะ” ผมถาม ส่วนไอ้ปั๊กก็พยักหน้ารับเบาๆ ดังนั้นผมจึงเริ่มเล่าเรื่องราวของผมต่อไป.......

.
.
.

(ยังมีต่อ)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






mole eye man

  • บุคคลทั่วไป

น้ำค้าง

  • บุคคลทั่วไป

zene

  • บุคคลทั่วไป
โหยยยยยยย..ดีนะ โจไม่เอี่ยว (รึเปล่า??)
ไม่งั้น FC โจ อาจจะแปรพักตร์ได้...

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
 :z6: เลวได้โล่ห์กันจริงๆ  :z6:

ออฟไลน์ nopkar

  • เป็ด indy
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2159
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-3

mackerel

  • บุคคลทั่วไป
มอบแต้ม+ ที่ 391 คร้าบ
***
ค้าง อิอิ
***
ขอบคุณคร้าบ

ออฟไลน์ ExecutioneR

  • จุ๊บ จู๊บบบบบ ~~ ♥
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1722/-40
    • FB Page
(ความเดิมตอนที่แล้ว)

หลังจากสอบเสร็จ ผมกับไอ้ปั๊กก็มานั่งคุยกันอย่างที่เราคุยกันเอาไว้ และผมก็เป็นฝ่ายเล่าเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับผมเมื่อปีที่แล้วให้มันฟังก่อนอย่างที่สัญญากับมันไว้แล้วด้วย จนกระทั่งผมเล่าเรื่องราวของผมส่วนแรกให้มันฟังจนจบ มันจึงเริ่มพูดขึ้นเบาๆ

“มึง..... ยังเจอเรื่องอื่นอีกใช่มั๊ยวะ”

“ใช่” ผมพยักหน้าเบาๆ “กูบอกแล้วไงว่าเรื่องนั้นมันเป็นแค่เรื่องเล็กๆเท่านั้นเองเมื่อเทียบกับเรื่องต่อมาน่ะนะ......”

“มันต่อยมึงด้วย......”

ผมพยักหน้า “อืมม”

“มึงเจ็บมั๊ยวะ”

“อ้าว ถามได้ ก็เจ็บสิวะ ไอ้เหี้ย” ผมเผลอลูบท้องของตัวเองเบาๆไปด้วยโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ “แต่ก็ไม่เท่าไหร่หรอก กูเข้าใจว่ามันทำเพื่อแค่ให้กูกลัวและหยุดดิ้นมากกว่าว่ะ........ ไม่เหมือนไอ้พี่เคหรอก ไอ้เหี้ยนั่นน่ะ เวลาต่อยแม่งก็ต่อยจริงๆ”

“มึงโดนพี่เคต่อยเอาอีกด้วยเหรอวะ” ไอ้ปั๊กถามผมด้วยความตกใจ

“ก็ไม่เชิงหรอก....... มึงอยากจะฟังต่อมั๊ยล่ะ” ผมถาม ส่วนไอ้ปั๊กก็พยักหน้ารับเบาๆ ดังนั้นผมจึงเริ่มเล่าเรื่องราวของผมต่อไป.......


.
.
.

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นไปเพียงแค่ราวๆอาทิตย์เดียว วันนึงผมกลับมาถึงที่ห้องก่อนพี่เค ผมเหลือบไปเห็นว่าบนโต๊ะของพี่เคมีกล่องของขวัญวางเอาไว้อยู่กล่องหนึ่ง ผมนึกสงสัยนิดหน่อยว่ามันคืออะไร แต่ผมก็เรียนรู้มามากพอว่าผมไม่ควรที่แม้แต่จะคิดไปยุ่งกับของอะไรก็ตามที่เป็นของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ผมจึงลบความคิดและความสงสัยที่ผมมีเกี่ยวกับของขวัญกล่องนั้นทิ้งออกไปจนหมดและตัดสินใจที่จะไปอาบน้ำเลย เพื่อที่ว่าจะได้ไปหาเพื่อนของผมที่ห้องของพวกมันเหมือนเดิม......... เหมือนกับกิจวัตรประจำวันที่ผ่านๆมาทุกวันของผม

ในขณะที่ผมกำลังอาบน้ำอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงประตูห้องที่ถูกเปิดออกและเสียงของคนอีกสองสามคนรวมถึงเสียงของพี่เคในนั้นด้วย จนเมื่อผมอาบน้ำเสร็จและเดินพ้นออกมาจากประตูห้องน้ำแล้วผมก็เห็นว่าพี่เคกำลังนอนเล่นโน๊ตบุ๊คอยู่บนเตียง โดยมีพี่ติ๊กกับพี่แม็กซ์นั่งๆนอนๆอยู่ใกล้ๆด้วย พวกเขาทั้งสามคนไม่ได้มีใครสนใจผมเลยแม้แต่น้อย ยกเว้นเพียงพี่แม็กซ์คนเดียวที่เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมแค่เพียงแป๊บเดียวเท่านั้น แต่ผมก็ไม่คิดที่จะสนใจพวกเขาอยู่แล้วด้วยเหมือนกัน ผมอยากจะรีบออกจากห้องไปให้ไวที่สุด และในตอนที่ผมกำลังจะเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปแขวนอยู่นั้นเอง ขาของผมมันก็ไปสะดุดเข้ากับสายปลั๊กคอมที่เสียบโยงลากจากผนังห้องพาดผ่านบนโต๊ะไปถึงบนเตียง และแรงกระชากนั้นทำให้สายไฟไปปัดเอากล่องของขวัญที่วางอยู่บนขอบโต๊ะหล่นลงมากระแทกพื้นเสียงดัง

“เฮ้ยย!!” พี่เครีบลุกขึ้นยืนทันที “มึงทำเหี้ยอะไรของมึงวะ ไอ้เชี่ยบอล!”

“ผะ ผมขอโทษครับพี่!” ผมระล่ำระลักออกมาด้วยความกลัว “ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะครับ”

“ไอ้เหี้ยเอ๊ยยย!” พี่เครีบเดินมาหยิบกล่องของขวัญบนพื้นขึ้นมาถือเอาไว้ในมือ “ของขวัญที่กูจะซื้อไปให้แฟนกู! แตกรึเปล่าวะเนี่ย!”

“กูว่ามึงลองเปิดดูก่อนเหอะว่ะ ไอ้เค ถ้าไม่แตกก็ค่อยเอาไปห่อใหม่” พี่แม็กซ์พูด

“แม่งเอ๊ยย! ถ้าของกูเป็นอะไรไปนะ กูไม่ปล่อยมึงไว้เฉยๆแน่ ไอ้บอล!” พี่เคหันมามองหน้าผมก่อนจะสบถออกมาอีกสองสามคำแล้วก็แกะห่อของขวัญออก ส่วนผมก็ได้แต่ยืนมองพี่เขาด้วยความกลัวจนไม่กล้าขยับตัวไปไหน และผมรู้ดีด้วยว่าถ้าผมคิดจะหนีหรือลองก้าวขาออกจากตำแหน่งที่ผมยืนอยู่ตรงนั้นไปแม้แต่ก้าวเดียวล่ะก็ เรื่องมันคงจะไม่จบลงง่ายๆแน่

“เป็นไงวะ แตกรึเปล่า” พี่ติ๊กถามขึ้นหลังจากที่พี่เคเปิดกล่องออกแล้ว

“ไอ้สัตว์!” พี่เคสบถออกมาอีกครั้ง จากนั้นก็ชูกล่องดนตรีรูปหมีสองตัวที่มีรอยร้าวและมีชิ้นส่วนที่แตกออกขึ้น “แล้วมึงจะให้กูทำไงวะ ไอ้บอล!”

“ผะ ผมขอโทษครับพี่เค ผมขอโทษจริงๆ” ผมเริ่มตัวสั่นออกมาเล็กน้อย “ผม ผมจะใช้เงินคืนให้นะพี่”

“ไม่ต้อง!” พี่เคตะคอก เขาเดินเข้ามาหาผมและคว้าคอเสื้อผมเอาไว้ทำให้ผมต้องสะดุ้งออกมาสุดตัวเพราะความกลัว และน้ำตาของผมมันก็เริ่มไหลออกมาแล้วด้วย “มึงนี่มันทำแต่เรื่องจริงๆไอ้เหี้ยบอล! กูอยู่ของกูดีๆเนี่ย แล้วพอมึงมาแล้วก็เป็นแบบนี้ ทีนี้มึงจะให้กูทำไง ห๊า!!” เขาตะคอกใส่หน้าผม

คราวนี้ผมเริ่มร้องไห้ออกมามากขึ้นเรื่อยๆแล้ว ร่างกายของผมมันสั่นเทาไปด้วยความกลัว ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยถูกใครด่าและตะคอกใส่หน้าแบบนี้มาก่อนเลย และพี่เคก็กำลังทำให้ผมรู้สึกกลัวมากๆเลยด้วย

“ร้องหาพ่อมึงเหรอ! ฮะ! ร้องแล้วของๆกูมันหายมั๊ย!” พี่เคตะคอกอีกครั้ง ก่อนจะเหวี่ยงผมลงไปบนเตียง

ผมถูกแรงแขนของพี่เคเหวี่ยงจนล้มลงไปนอนคว่ำอยู่บนเตียงของตัวเอง จากนั้นผมก็รีบพลิกตัวขึ้นเพื่อที่จะคลานหนีออกไป แต่พี่เคก็รีบเดินเข้ามาขวางผมเอาไว้เสียก่อน

“พะ.... พี่ครับ ฮือออ.... ผะ ผมขอโทษ......” ผมสะอื้นออกมา

“แล้วไง! ขอโทษแล้วมันหายมั๊ยเล่า!”

“เฮ้ย มึงเบาเสียงหน่อยไอ้เค เดี๋ยวห้องอื่นได้ยินแล้วจะพาลซวยกันไปหมด กูขี้เกียจให้พ่อมาเคลียร์ให้อีกนะเว้ย” พี่แม็กซ์พูดขึ้น

“ก็มึงดูแม่งดิ๊ ไอ้แม็กซ์!” พี่เคฟึดฟัด “แม่งน่าโมโหมั๊ยล่ะ ไอ้เหี้ยเอ๊ยย แล้วนี่พรุ่งนี้ก็วันเกิดแฟนกูแล้ว และนี่จะให้กูไปซื้อของใหม่ตอนไหนวะเนี่ย แม่งเอ๊ย!!” เขาหันกลับมาหาผม ทั้งสีหน้าและสายตาของพี่เคมันทำให้ผมต้องสะดุ้งออกมาเบาๆ “มึงขอโทษกูจริงๆใช่มั๊ยไอ้บอล ไอ้สัตว์ มึงสำนึกผิดจริงๆใช่มั๊ย.......”

ผมพยักหน้าออกมาเบาๆทั้งๆที่น้ำตาอาบหน้า

“ถ้างั้นก็ดี!” พี่เคยิ้มเหยียดๆ จากนั้นเขาก็หันไปหาพี่แม็กซ์กับพี่ติ๊ก “เฮ้ย มึงสองคน มาช่วยกูหน่อยดิ๊”

ผมเห็นพี่แม็กซ์กับพี่ติ๊กมองหน้ากันแล้วยิ้มออกมาครู่หนึ่ง ก่อนที่ทั้งคู่จะลุกออกจากเตียงของพี่เคแล้วเดินตรงมาที่เตียงของผม

“มึงสองคนช่วยกูจับแม่งแก้ผ้าที” พี่เคพูดขึ้น

“ไม่เอานะพี่!” ผมร้องออกมาและพยายามที่จะหนี แต่ก็ถูกพี่แม็กซ์ล็อคตัวเอาไว้เสียก่อน “พี่แม็กซ์ปล่อยผม!”

“อย่าดิ้น!” พี่เคเดินเข้ามาแล้วตบหน้าผมดังฉาดอย่างเต็มแรง แรงพอที่จะทำให้ผมเจ็บจนต้องร้องไห้ออกมาอีกครั้งจนได้ “แค่แก้ผ้าแค่นี้มึงจะทำดัดจริตทำไมวะ!”

“พี่....... ผมขอโทษ...... ฮึกก พี่อย่าทำผมเลยนะ ผมขอร้อง ฮืออๆ.......” ผมสะอื้นออกมาเบาๆและเริ่มที่จะเลิกขัดขืนแล้วเมื่อเห็นว่าแรงของผมสู้แรงของพี่แม็กซ์กับพี่ติ๊กที่จับตัวผมอยู่ไม่ได้ และผมก็ไม่อยากจะเจ็บตัวแบบเมื่อกี๊อีกแล้วด้วยเหมือนกัน

“มึงไม่ต้องร้องเลย ถ้าอยู่เฉยๆดีๆก็ไม่ต้องเจ็บตัวแล้ว” พี่ติ๊กพูดขึ้นบ้าง จากนั้นเขาก็เริ่มถอดเสื้อผ้าของผมออก “มึงนี่ไม่เคยจำเลยน้า”

“อย่า ฮืออ พี่ติ๊ก พี่เค ผมขอโทษ ผมกลัวว.....” ผมร้องไห้ แต่พี่ๆทั้งสามคนต่างก็ไม่มีท่าทีที่จะเห็นใจผมเลยแม้แต่น้อย

“ก็บอกว่าอย่าร้องอย่าดิ้นไง!” พี่เคเดินมาบีบแก้มของผมเอาไว้ แผลที่เพิ่งโดนเขาตบเมื่อครู่แล้วยังมาถูกบีบซ้ำอีกแบบนี้มันแสบจนผมต้องร้องโอ๊บออกมาเบาๆ และจากนั้นก่อนที่ผมจะทันรู้สึกตัวเสียอีก พี่ติ๊กก็จัดการดึงทั้งกางเกงขาสั้นและกางเกงในที่ผมใส่อยู่ออกไปรวดเดียวจนหมด

ผมกึ่งนั่งกึ่งนอนหงายอยู่บนเตียงโดยมีพี่แม็กซ์ล็อคตัวผมเอาไว้จากทางด้านหลังอยู่ ปล่อยให้ร่างกายเปลือยเปล่าของผมถูกโชว์ให้ทั้งสามคนเห็นอย่างไม่มีอะไรปิดบังแลยแม้แต่น้อย และน้ำตาที่เกิดจากทั้งความเจ็บ ความกลัวและความอายของผมในครั้งนี้มันก็ยังคงไหลออกมาไม่หยุดด้วย

พี่เคหันไปกระซิบอะไรบางอย่างกับพี่ติ๊ก จากนั้นพี่ติ๊กก็หัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่จะพยักหน้าและหยิบเสื้อผ้าที่เพิ่งถูกถอดออกมาเมื่อกี๊ทั้งหมดของผมเดินออกจากห้องไป ต่อมาพี่เคก็หันมาพยักหน้าเบาๆให้กับพี่แม็กซ์ พี่แม็กซ์จึงยอมปล่อยมือที่จับตัวผมเอาไว้อยู่ออก

และเมื่อแขนทั้งสองข้างของผมเป็นอิสระแล้ว ผมก็รีบใช้มือของผมกุมปิดอวัยวะส่วนสำคัญของผมเอาไว้ทันที....... ถึงแม้ว่ามันจะสายไปมากแล้วก็เถอะ

“หึ กูจะไม่เอาเรื่องมึงก็ได้ ไอ้บอล” พี่เคหันมาพูดกับผม “แต่มีข้อแม้ว่า......... มึงต้องเดินแก้ผ้าแบบนี้ไปเอาเสื้อผ้าของมึงกลับมาจากห้องของไอ้โจ และกูให้เวลามึงแค่สิบห้านาที ถ้ามึงทำได้ กูก็จะถือว่าเราหายกัน แต่ถ้ามึงทำไม่ได้ล่ะก็...... มึงอย่าคิดนะว่าเรื่องมันจะจบลงง่ายๆ”

ผมรู้สึกว่าหน้าของผมมันซีดเผือดลงไปทันที นี่ผมจะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน ผมจำได้ว่าห้องของพี่โจอยู่ชั้นล่างจากห้องของเราลงไปอีกหนึ่งชั้น แต่มันก็อยู่กันคนละฟากของตึกเลยทีเดียว แถมในเวลานี้เด็กคนอื่นๆก็คงทยอยกันเดินขึ้นๆลงๆกันอยู่เต็มไปหมด แถมยังมีกล้องวงจรปิดอีกหลายตัวตามจุดต่างๆของทางเดินอีกด้วย แล้วนี่ผมจะทำแบบที่เขาพูดได้ยังไง ผมจะวิ่งไปถึงที่นั่นโดยที่ไม่มีใครเห็นผมในสภาพแบบนี้ได้ยังไงกัน!

“กูจะเริ่มจับเวลาหลังจากที่ไอ้ติ๊กมันกลับเข้ามานะ”

หัวของผมมันเริ่มทำงานอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ผมไม่ร้องไห้อีกแล้ว เพราะผมรู้ดีว่าถึงผมจะร้องไห้ต่อไปมันก็คงช่วยอะไรไม่ได้ และเผลอๆมันอาจจะทำให้ผมยิ่งเจ็บตัวมากขึ้นกว่าเดิมอีกด้วยซ้ำ ตอนนี้ผมคิดเพียงอย่างเดียวว่าผมจะทำยังไงต่อไปดี ผมจะสามารถทำตามเงื่อนไขของพี่เคให้สำเร็จไปได้ด้วยวิธีไหน

และยังไม่ทันที่ผมจะหาทางออกได้ ประตูห้องของเราก็ถูกเปิดออก และพี่ติ๊กก็เดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง

“สิบห้านาทีนะ ไอ้บอล ถ้าไม่งั้นล่ะก็ กูเอามึงตายแน่!” พี่เคพูด

ผมยืนตัวแข็งอยู่อย่างนั้นครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ผมรู้ดีว่าถ้าผมไม่รีบออกไปตั้งแต่ตอนนี้ล่ะก็ เวลามันก็จะยิ่งหมดลงไปเรื่อยๆ แต่แล้วจะให้ผมออกไปนอกห้องทั้งๆสภาพแบบนี้ได้ยังไงกันเล่า ผมยืนคิดกลับไปกลับมาอยู่นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ได้ จนสุดท้ายแล้วหลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ผมจำไม่ได้เลยว่าตอนนั้นผมคิดอะไรอยู่ในหัวบ้าง ผมจำไม่ได้ว่าผมเสียเวลายืนนิ่งแบบนั้นไปนานขนาดไหน แต่เมื่อผมรู้สึกตัวอีกที ผมก็กำลังวิ่งอยู่ที่โถงทางเดินหน้าห้องของตัวเองเพื่อตรงไปยังบันไดหนีไฟอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้แล้ว.........

.
.
.

“แล้วมึงทำยังไงวะ......” ไอ้ปั๊กถามผมด้วยน้ำเสียงและแววตาทึ่งๆ “กูหมายถึงว่า แล้วมึงทำไงต่อไปวะ ไอ้บอล ไม่มีใครเห็นมึงเลยเหรอวะ ตอนนั้นอ่ะ”

ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ “มีดิ่ ไอ้เหี้ย แถมยังสองคนด้วย”

ไอ้ปั๊กตาโต “ใครวะ แล้วมึงทำไงอ่ะ”

“น่าจะเป็นรุ่นพี่มอสามน่ะ ใครกูก็ไม่รู้เหมือนกัน กูเห็นหน้าเค้าไม่ชัด จำหน้าไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ตอนนี้ก็ไม่รู้ยังอยู่ที่โรงเรียนเราหรือไปเรียนต่อที่อื่นแล้วมั๊ยไม่รู้”

“แล้วเค้าจำหน้ามึงไม่ได้เหรอวะ”

ผมส่ายหน้า “ไม่ได้หรอกมั๊ง เพราะพวกเค้าก็คงเห็นหน้ากูไม่ชัดเหมือนกันนั่นแหละ........ มึงเองก็รู้นี่ว่าตรงหน้าลิฟต์กับตรงก่อนถึงทางออกไปบันไดหนีไฟน่ะ มันจะมีถังขยะอยู่........ กูก็เอาถุงพลาสติกที่กูเจอนั่นแหละ มาปิดๆหน้ากูไว้เอา”

ไอ้ปั๊กมองผมอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “ถุงพลาสติกจากถังขยะน่ะนะ”

“ใช่”

“แล้วกล้องล่ะ”

“พอถึงตอนนั้นนะ ถ้ามึงเป็นกู มึงก็คงไม่แคร์แล้วว่ะ ไอ้ปั๊ก........”

 “แล้ว..... แล้วมึงทำไงต่อวะ”

“กูก็ไม่ทำไง กูก็รีบวิ่งไปที่ห้องของพี่โจนั่นแหละ โชคดีที่ตอนนั้นมันดันไม่ค่อยมีคนพอดี แล้วก็อีกอย่างก็คือกูคอยหลบแล้วก็คอยดูจากตรงทางบันไดหนีไฟจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีคนจริงๆ กูถึงได้รีบวิ่งไปหน้าห้องของพี่โจได้ทันน่ะ”

“แล้วจากนั้นมึงก็ได้เสื้อผ้าคืน ใช่ป่ะ”

ผมแค่นยิ้ม “ถ้ามันง่ายแบบนั้นก็ดีน่ะสิมึง......”

.
.
.

(ยังมีต่อ ... พรุ่งนี้)

mole eye man

  • บุคคลทั่วไป
เลวได้อีก...    :z3:

แต่ตอนนี้ในใจมีอย่างนึงที่รู้สึกคาใจมาก ๆ เลย...

คือ...อยากอ่านไซด์ของแม็กซ์ซักตอนน่ะฮะ  พี่ต่นต๊นจะเขียนมั้ยอ่ะ?  =w=
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-05-2009 17:21:18 โดย mole eye man »

B_O_M

  • บุคคลทั่วไป
 :monkeysad:สงสารมากมายอ่ะ

mantdash

  • บุคคลทั่วไป
โหสุดๆจริงๆ

เลว ชั่วมาก :angry2:

อยากคิดบทลงโทษด้วยตัวเองจริงๆ  :z1:

ดูเหมือนคงจะโดนข่มขืนในห้องโจแหงเลย

เฮ้อแย่จริงๆเลย

ถ้าเป็นเราคงมีใครสักคนตายแน่นอนไม่ยอมมันหรอกกก 555+

+1 ให้ครับ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด