หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[artkung]

ถ้าเรทแบบพี่ต้นนะ

หึหึ

เตรียมเรียกรถพยายาบาลมารอในเล้าเลยนะพี่ต้น 555+


  


แล้วมาไวๆ นะพี่ต้น ตะรอ 

[ExecutioneR]

A 22


เช้าวันจันทร์ ผมสังเกตเห็นว่าที่โรงอาหารดูจะมีนักเรียนเยอะกว่าปกติอยู่สักหน่อย และทุกคนต่างก็กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาอยู่กับหนังสือเรียนของตัวเองกันแทบจะทั้งนั้นเลยด้วย ผมเดินตรงไปนั่งลงที่โต๊ะประจำของพวกเรา ซึ่งในวันนี้ก็มีนัทกำลังนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“ว่าไง นนท์” นัทเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม

“เป็นไงม่างง นัท ตื่นช้าจังเนอะ พร้อมรึยัง” ผมถามขณะที่นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเขา

“ก็เรื่อยๆอ่ะนะ พอดีวันนี้ไม่ต้องเดินเวรด้วย ก็เลยมีเวลาเยอะหน่อย” นัทยืดตัวบิดขี้เกียจ “ว่าแต่นนท์เหอะ ยังตื่นเต้นอยู่รึเปล่า”

ผมส่ายหน้า “ก็ไม่เท่าไหร่แล้วอ่ะ คิดไปคิดมาก็ว่าจะแค่พยายามทำให้ดีที่สุดเท่านั้นก็คงพอเนอะ” ผมยิ้มให้เขา “เออ ว่าแต่งานของพวกป๊อปเป็นไงมั่งอ่ะ เห็นเมื่อวันศุกร์ยังไม่ได้ส่งอีกตัวนึงไม่ใช่เหรอ”

“ช่าย ก็ที่นัทไปช่วยมันทำนั่นแหละ แต่วันนี้ก็ส่งได้แล้วล่ะ”

“แล้วนี่คนอื่นๆล่ะ จะลงมากันรึยังก็ไม่รู้” ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู “นาฬิกานนท์ก็จะเจ็ดโมงและอ่ะ”

“อืมม ก็คงใกล้แล้วล่ะมั๊ง......” นัทยิ้มให้ผม ให้ตายสิ ผมไม่เคยรู้สึกเบื่อรอยยิ้มของเขาคนนี้เลยจริงๆ “เออ จริงด้วย นนท์ดูเลขข้อนี้ให้นัทหน่อยดิ่ สงสัยว่านัทจะจดผิดว่ะ แล้วก็เลยงงๆตัวเอง แถมไม่รู้นนท์เอาของนัทไปซีแล้วพอนนท์อ่าน นนท์จะพลอยงงไปด้วยรึเปล่าน่ะ”

“ไหนๆ มีด้วยเหรอ ข้อไหนอ่ะ” ผมถาม

นัทลุกขึ้นยืนแล้วเดินอ้อมมานั่งลงข้างๆผม “เนี่ยๆ ข้อเนี๊ย ไอ้เรื่องหามุมเนี่ย ไม่รู้นัทจดโจทย์ผิดหรือว่านัทคิดผิดเองนะ........”

ผมก้มลงมองสมุดตามที่นัทชี้ แต่แล้วเมื่อผมรู้สึกได้ถึงสายตาของใครบางคนกำลังจ้องมองมาที่ผมอยู่ ผมจึงเงยหน้าขึ้นจากสมุด และสิ่งที่ผมเห็นก็คือโจที่กำลังจะเดินมาตรงที่ผมกับนัทนั่งด้วยกันอยู่ และเขาก็กำลังมองมาที่เราสองคนอยู่ด้วย

แค่เพียงครู่เดียวเท่านั้นที่ผมเห็นเหมือนกับว่าเขายิ้มให้ผมเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็ชักสีหน้ากลับไปเป็นโจคนเดิมอย่างรวดเร็ว รอยยิ้มเมื่อครู่กลับแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่มุมปากแบบที่เขาชอบทำ ก่อนที่เขาจะส่ายหน้าออกมาเบาๆพร้อมกับรอยยิ้มที่จางหายไป เราสองคนสบตากันตลอดขณะที่เขากำลังเดินผ่านโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ไปยังโต๊ะประจำของเขา จนกระทั่งนัทเรียกชื่อผมออกมา

“นนท์ ฟังนัทอยู่รึเปล่าเนี่ย”

“หา อ๋อ ฟังอยู่ๆ โจทย์เลขข้อนี้ใช่ป่ะ” ผมหันกลับมาหาเขา

นัทจ้องหน้าผมอยู่ครู่หนึ่ง “นนท์เป็นไรป่าว ทำไมดูเหม่อๆแปลกๆไปนะ”

“นนท์อ่ะเหรอแปลก” ผมถาม “อ๋ออ ไม่มีอะไรหรอก นนท์ก็แค่ง่วงนอนอ่า เมื่อคืนก็นอนดึก แถมวันนี้ก็ตื่นเช้า และที่สำคัญยังนอนไม่ค่อยหลับด้วยอ่ะ มัวแต่คิดเรื่องสอบ กลัวอ่านหนังสือไม่ทัน”

นัทหัวเราะออกมาเบาๆ “นึกแล้วว่าต้องเป็นอะไรประมาณนี้ ขี้เซาชะมัดเลย นนท์เนี่ย งั้นเอางี้ เดี๋ยวนัทไปซื้อกาแฟมาให้แก้วนึงแล้วกัน นัทเลี้ยงเอง โอเคป่ะ”

ถ้าเป็นปกติผมก็คงจะปฏิเสธเขาไปแล้ว แต่ว่าในตอนนี้ผมกลับยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้กับเขาเบาๆ จนเมื่อนัทเดินออกจากโต๊ะไป ผมก็หันกลับไปมองที่โต๊ะของโจที่อยู่ทางด้านหลัง เขายังคงนั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียว และก็ไม่มีท่าทีว่าจะเงยหน้าขึ้นมามองผมอีกเลยด้วย.......

ทำไมเขาถึงได้ยังมีท่าทีเฉยกับทุกเรื่องได้มาถึงขนาดนี้กันนะ ทั้งๆที่ในตอนนี้ใจของผมมันกลับย้อนคิดไปถึงเรื่องของเมื่อวานนี้แล้วเรียบร้อย........


.
.
.


“มึงมาเป็นแฟนกูเหอะ” เมื่อเขาพูดจบเขาก็มองหน้าผมนิ่ง ผมนั่งมองตาเขานิ่ง เราสองคนต่างก็หยุดนิ่ง แม้แต่เวลาที่ไหลอยู่ในห้องของผมนี้มันก็ยังดูราวกับจะหยุดนิ่งไปด้วยเลย

“เฮ้ยยยย!” ผมร้องออกมาพร้อมกับดึงมือออก “มึงพูดเล่นเหี้ยอะไรของมึงเนี่ยยย”

โจมองหน้าผมอยู่อีกครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมา “มึงจะหน้าแดงทำไมวะ ไอ้นนท์”

“ใครหน้าแดง กูไม่ได้หน้าแดงสักหน่อย” ผมปฏิเสธ

“เออ ไม่แดงก็ไม่แดง” เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ “กูถามมึงจริงๆนะ นนท์....... มึงเคยนอนกอดผู้ชายคนอื่นป่าววะ”

“อ่ะ เอ่อ คือ.......” ผมอึกอักนิดหน่อย “ก็...... นอกจากมึงแล้วก็ไม่เคยอ่ะ”

“แล้วถูกผู้ชายคนอื่นกอดล่ะ”

คราวนี้ผมรู้สึกตัวเลยว่าหน้าของผมมันจะต้องแดงขึ้นกว่าเดิมมากแน่ๆ “ก็...... มีครั้งนึงไม่ก็สองครั้งมั๊ง” ผมอึกอักยิ่งกว่าเดิมเสียอีก “ถามทำไมวะ”

“เปล่า ก็แค่ถามดู” โจยักไหล่ “เพราะว่ามึงเป็นคนแรกเลยที่นอนกอดกูแบบนั้นน่ะ”

เราสองคนเงียบกันลงไปอีกครั้งหนึ่ง สำหรับเขานั้นผมไม่รู้ แต่สำหรับตัวผมเองนั้น ผมไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปดีเลยจริงๆ

“ขอบใจมึงอีกครั้งนะ ไอ้นนท์ ที่ชวนกูขึ้นรถ ที่ยอมให้กูมาค้างด้วยแบบนี้ และที่สำคัญคือช่วยปลอบกูในตอนที่กูเป็นแบบนั้น........”

“อ่ะ เอ่ออ เออ ไม่เป็นไรหรอก เป็นใครก็ต้องทำแบบนั้นกันทั้งนั้นแหละน่า” ผมตอบ

โจส่ายหน้าเบาๆ “ช่างเหอะ ว่าแต่แล้วไง........ มึงจะเอายังไงต่อ จะอ่านหนังสือต่อมั๊ย รึจะนอนก่อนสักงีบ กูเดาว่าเมื่อคืนกูคงทำเอามึงไม่ค่อยได้นอนซะล่ะมั๊ง”

“เฮ้ย ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก....... คือมันก็ง่วงนิดๆอ่ะ เพราะตอนแรกกูก็กะว่าจะนอนก่อนสักงีบแล้วค่อยตื่นมาอ่านหนังสือต่อรึไม่ก็ค่อยไปส่งมึงเหมือนกัน”

“เออ งั้นมึงนอนไปเหอะ” โจลุกออกจากเตียง “แล้วเดี๋ยวกูปลุกมึงเอง”

“อ้าว แล้วมึงจะทำไร”

“ออกไปโทรศัพท์น่ะ แล้วก็อาจจะกลับมานอนสักงีบเหมือนกัน ดูก่อน.......” เขาเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าประตูจากนั้นก็หันกลับมาหาผม “รีบๆนอนซะ กูปิดไฟแล้วนะ”

ผมพยักหน้าจากนั้นก็เอนตัวลงนอนบนเตียง โจเดินออกจากห้องไปและปิดประตูลงเบาๆ เมื่อผมอยู่ตามลำพังแล้ว ผมก็อดคิดถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดออกมาไม่ได้ ผมรู้ว่าเขาคงจะพูดเล่นและจงใจที่จะแกล้งเพื่อดูปฏิกิริยาของผม แต่ว่า ณ ตอนที่เขาเอ่ยคำๆนั้นออกมา ทำไมเขาถึงได้ดูจริงจังมากกว่าที่ควรจะเป็นขนาดนั้นกันนะ

หรือว่า.......... เขาจะคิดอะไรกับผมจริงๆ

ผมพลิกตัวเป็นนอนคว่ำและฝังหน้าของตัวเองลงบนหมอน มันเป็นไปไม่ได้หรอก ที่คนอย่างโจจะมาคิดอะไรกับผมจริงๆ เพราะเขาก็พูดมาแล้วว่าเขาเคยไม่ชอบผม และที่สำคัญ เขาเองก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย เพราะงั้นไอ้การที่เขาจะอยากได้ผมเป็นแฟนอย่างที่เขาพูดเนี่ย มันจึงเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลยนอกจากที่เขาจะล้อผมเล่นจริงๆก็เท่านั้น

ผมนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อนจนกระทั่งเผลอหลับลงไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่เมื่อผมรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็เป็นเพราะเสียงมือถือของผมที่วางอยู่ข้างตัวดังขึ้น

ผมงัวเงียขึ้นมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าจริงๆแล้วเมื่อตอนก่อนนอนผมก็ไม่ได้วางโทรศัพท์ไว้บนเตียงนี่นา

เสียงที่ดังขึ้นเมื่อกี๊เป็นเสียงเตือนเมสเสจเข้า ผมจึงกดเปิดขึ้นเพื่ออ่านดูข้อความใหม่ เบอร์ที่ส่งเข้ามาเป็นเบอร์ที่ผมไม่รู้จัก และตัวเนื้อหาของเมสเสจก็มีแต่เพียงประโยคสั้นๆว่า.......

“ตื่นได้แล้ว”

ผมลุกขึ้นนั่งแล้วเกาหัวตัวเองอย่างงงๆเบาๆ จากนั้นก็มองไปรอบๆห้อง จนกระทั่งผมสังเกตเห็นถึงความผิดปกติบางอย่าง ผมจึงรีบผุดลุกออกจากเตียงแล้วเดินออกไปนอกห้องทันที

ผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม และหมอนของโจที่เคยพับวางเอาไว้อยู่ข้างเตียงมันหายไปแล้ว รวมทั้งเสื้อนักเรียนของเขาที่เคยแขวนอยู่ตรงตู้เสื้อผ้าของผมก็หายไปแล้วด้วยเหมือนกัน

“แม่ครับ แล้วโจล่ะ” ผมตรงเข้าไปถามแม่ที่นั่งดูทีวีอยู่กับพวกป้ายวนในห้องรับแขกทันที “จะว่าไปนี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย”

“สามโมงกว่าแล้ว ไอ้เผือก ส่วนเพื่อนเราเขาก็กลับไปสักพักแล้ว เค้าบอกว่าเค้าเห็นนนท์กำลังหลับอยู่ก็เลยไม่อยากปลุกเราน่ะ เขาก็เลยเดินเข้ามาไหว้แม่แล้วก็นั่งแท็กซี่กลับหอไปเองเลย”

“อ้าว ไหงงั้นอ้ะ”

“ไม่ไหงง้งไหงงั้นหรอก ตัวเองน่ะแหละขี้เซาเอง” แม่หัวเราะ “นี่ แล้วเมื่อกี๊เค้าก็โทรมาบอกแม่แล้วด้วยว่าเขากลับถึงหอเรียบร้อยแล้ว แม่ว่าเพื่อนนนท์คนนี้ก็น่ารักดีนะ........”

“งั้นเดี๋ยวนนท์ขึ้นห้องก่อนนะครับแม่ ยังไม่ได้ล้างหน้าล้างตาเลย” ผมหันหลังเดินออกจากห้องนั่งเล่นแล้วเดินกลับขึ้นไปบนห้องทันที

เมื่อกลับมาถึงห้อง ผมก็หยิบมือถือขึ้นมากดดูเบอร์ของคนที่ส่งเมสเสจเข้ามาหาผมเมื่อครู่นี้ทันที นี่แปลว่าเบอร์แปลกหน้าเบอร์นี้ก็ต้องเป็นเบอร์ของเขาแน่ๆ ผมรู้สึกหงุดหงิดแปลกๆขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นเพราะอะไร มันอาจจะเป็นเพราะว่าเขากลับไปโดยไม่ยอมบอกผม ไม่ได้ปลุกผมอย่างที่เขาบอกจะทำ หรือว่ามันอาจจะเป็นเพราะความเหงาแปลกๆที่จู่ๆผมก็รู้สึกขึ้นมาแบบนี้กันแน่นะ

ผมเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะเขียนหนังสือ จากนั้นผมก็สังเกตเห็นว่าโต๊ะของผมเองก็ถูกเก็บจนเรียบร้อยแล้วด้วยเหมือนกัน หนังสือและสมุดที่เคยวางกองอยู่เกะกะจากการอ่านของผมถูกจัดไปวางตั้งไว้ตรงมุมโต๊ะอย่างเป็นระเบียบ และมันก็ถูกแทนที่ด้วยกระดาษแผ่นหนึ่งที่ถูกพับครึ่งเอาไว้พร้อมด้วยแบ๊งค์พันสองใบที่มีปากกาของผมวางทับเอาไว้อยู่

ผมหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาเปิดอ่านดู.......

“นี่คือเงินค่าหมอที่แม่มึงจ่ายให้กูวันก่อน ฝากเอาไปคืนแม่มึงแล้วก็บอกขอบคุณให้กูอีกทีด้วย”

ผมอ่านทวนสิ่งที่เขาเขียนซ้ำอีกครั้ง จากนั้นก็เลื่อนลงมาเจอลายมือของเขาเขียนคำสั้นๆอีกคำอยู่ที่มุมกระดาษด้านล่างขวาว่า......

“ขอบใจมาก”

ผมพับกระดาษเก็บไว้ที่เดิม จากนั้นก็หยิบเงินนั้นลงไปคืนให้กับแม่และพูดขอบคุณแม่อย่างที่เขาฝากมา แน่นอนว่าแม่ต้องปฏิเสธที่จะรับเงินเอาไว้อยู่แล้ว แต่ผมก็ยืนกรานให้แม่เก็บมันเอาไว้ด้วยเหตุผลที่ว่า ผมรู้นิสัยของเขาดี และมันจะเป็นทางเดียวที่ดีที่สุดที่แม่จะรับเงินนั้นเอาไว้ แม่จึงได้ยอมเก็บเงินนั้นไว้และยังฝากผมไปบอกเขาอีกด้วยว่าวันหลังให้มาเที่ยวที่บ้านอีกบ้างก็ได้

หลังจากหมดธุระเรื่องเงินกับแม่แล้ว ผมก็เดินกลับขึ้มาบนห้องและพิมพ์เมสเสจส่งไปที่เบอร์ที่น่าจะเป็นของเขาว่า “กูคืนเงินแม่แล้ว และแม่ฝากบอกว่าให้ชวนมึงมาเที่ยวที่บ้านอีกก็ได้ด้วย”

อีกไม่กี่นาทีให้หลัง ผมก็ได้เมสเสตอบกลับมา

“แล้วมึงจะชวนกูมั๊ยล่ะ......”

ผมนั่งอ่านเมสเสจนั้นแล้วก็นิ่งไปพักหนึ่ง และสุดท้ายผมก็ไม่ได้พิมพ์อะไรตอบกลับเขาไปเลย.........

สรุปว่าเรื่องราวของผมกับเขาก็จบลงที่เพียงแค่นั้น เขาเป็นเหมือนดั่งพายุที่จู่ๆจะมาก็มา เปรียบได้ดังสายฝนเหมือนเมื่อเย็นวันนั้นที่คิดจะตกก็ตกลงมาอย่างโหมกระหน่ำ และเมื่อถึงคราวที่จะจากไป เขาก็จากไปโดยที่ไม่มีการบอกกล่าวก่อนเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่เหลือเอาไว้ก็มีแค่เพียงร่องรอยและหลักฐานที่ตกค้างอยู่ในความรู้สึกและความทรงจำของผมก็เพียงเท่านั้น ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยมาที่แห่งนี้ และเราได้คุยและได้ทำอะไรกันเอาไว้บ้าง

ให้ตายสิ เขานี้ช่างเป็นพายุที่เอาแต่ใจจริงๆ.........

.
.
.


“อ้ะ นนท์ กาแฟ” นัทยื่นแก้วกาแฟให้ผม ทำให้ผมต้องสะดุ้งออกมาเบาๆ “เป็นไร เหม่ออีกแล้วเหรอ”

“เปล่าหรอก ก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยเอง”

“ระวังเหอะะ เหม่อมากๆจะถูกไอ้หมีมันอุ้มขึ้นห้องเข้าสักวัน” นัทหัวเราะแล้วพยักหน้าไปทางพวกเจย์และตี๋เล็กที่กำลังเดินเข้ามาหาเราอยู่

ผมหันกลับมาหาเขา “งั้นถ้านนท์โดนไอ้เจย์อุ้มไปจริงๆ นัทจะช่วยนนท์ป่ะล่ะ”

นัทหัวเราะ “งั้นนัทจะรีบตามเข้าไปในห้องด้วยคนเลยยย”

“ว๊ายย นัทค๊าาาา” เสียงของเป้ดังขึ้นจากอีกทาง

“ว่าไง สองหน่อ ตัวติดกันตลอดเลยนะพวกมึงเนี่ย” เจย์ทักพวกเรา

“อ้าว ไอ้ถั่ว เมียมึงวิ่งมานั่นแล้วน่ะ” ป๊อปหัวเราะ “โย่ วัดซะเหมียน นนท์”

“วัดซะเหมียน ป๊อป” ผมหัวเราะ

“อ้าวนั่น ไอ้ยุกับไอ้คริสก็เดินมานั่นแล้วนี่” เคนชี้ไปตรงประตูทางเข้าโรงอาหาร

“มากันโดยพร้อมเพรียงดีเว้ย วันนี้” ตี๋เล็กพูดขณะนั่งลงที่เก้าอี้

“แล้วก็ยุ่งเหยิงเหมือนเดิมไม่มีผิดด้วย......” นัทพูดพลางพยายามแกะแขนของเป้ออกจากแขนของตัวเอง “ปล่อยนัทได้แล้วค้าบบ น้องเป้~”

หลังจากนั้นวายุกับคริสก็เดินมานั่งลงกับพวกเรา และยังสมทบด้วยกลุ่มของไทด์ที่เดินตามเป้มาติดๆอีกด้วย ผมหันไปมองรอบๆตัวแล้วก็อดหัวเราะเบาๆออกมาไม่ได้ ดูท่าทางว่าถึงวันนี้จะเป็นวันสอบวันแรกของผม แต่มันก็ดูไม่ได้จะแตกต่างไปจากวันยุ่งๆวันอื่นๆที่ผ่านมาในโรงเรียนใหม่แห่งนี้ของผมเลยแม้แต่นิดเดียวจริงๆ........

หลังจากสอบชั่วโมงสุดท้ายของวันเสร็จ ผม นัท และวายุที่ทำข้อสอบเสร็จเป็นคนแรกๆจึงเดินมานั่งอยู่ที่ศาลาใต้ต้นลั่นทมเพื่อรอคนอื่นๆ ซึ่งเด็กนักเรียนชั้นอื่นๆที่มีสอบวันเดียวกันและทำข้อสอบเสร็จเร็วก็เริ่มที่จะลงมาเดินให้เห็นกันแล้วบ้างเหมือนกัน

“เป็นไง นนท์ ไม่เครียดเหมือนตอนก่อนสอบใช่มั๊ยล่ะ” นัทหันมาถามผม

“อืมม ก็เรื่อยๆอ่ะนะ นนท์ไม่ค่อยอยากจะคิดมากแล้วด้วยอ่ะ ก็อย่างที่บอกเมื่อเช้าแหละว่าเอาเท่าที่ได้ดีกว่า”

“แต่ข้อสอบก็ไม่ค่อยยากได้แหละเนอะ กูว่า” วายุพูดขึ้น “จะมีก็แต่ไอ้ป๊อปนี่แหละที่สงสัยว่าคงจะอาการหนักกว่าคนอื่นหน่อย”

“เดี๋ยวมึงค่อยดูนะ ไอ้ยุ........” นัทหัวเราะเบาๆ “กูพนันยี่สิบบาทว่าพอมันเดินมาเจอหน้าพวกเรานะ ประโยคแรกที่มันต้องพูดขึ้นมาก็คือ ‘สาดดด ยากชิบหายย กูทำไม่ได้เลยอ่า ไอ้เหี้ยยย’ มึงคอยดู”

วายุหัวเราะ “งั้นกูพนันมึงยี่สิบบาทเหมือนกัน ว่ามันต้องพูดว่า ‘เหี้ยยย ทำไมพวกมึงออกกันเร็วจังวะ ข้อสอบแม่งโคตรยากเลย สาดดด’ มากกว่าว่ะ”

เราสามคนหัวเราะออกมาพร้อมๆกัน จากนั้นวายุกับนัทก็จับมือตกลงพนันกันคนละยี่สิบบาทกับปฏิกิริยาหลังสอบเสร็จของป๊อป

“พี่นัทๆ!” เสียงของคนๆหนึ่งดังขึ้น ทำให้เราทั้งสามคนต้องหันไปหาที่มาของเสียงพร้อมๆกัน

“อ้าว ค็อป ว่าไง สอบเสร็จแล้วเหรอ” นัทหันไปหาค็อปที่วิ่งมาหยุดยืนอยู่ข้างๆพวกเรา

“ครับพี่ เออ ลืม หวัดดีพี่ หวัดดีครับพี่ยุ หวัดดีครับพี่นนท์” ค็อปยกมือไหว้พวกเราสามคนทีละคน “น้ำใครเนี่ยพี่ ขอกินหน่อยนะ” ค็อปหันมาหยิบขวดน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นกระดกทันที

“เฮ้ยยย ไอ้ค็อป นั่นมันน้ำใครไม่รู้ พอพวกพี่มาถึงมันก็วางอยู่ก่อนแล้วนะ!” วายุรีบร้องห้าม ทำเอาค็อปสำลักน้ำที่ดื่มเข้าไปจนต้องไอโขลกออกมาหลายทีเลยทีเดียว

“สาดดด ไอ้ยุ มึงอย่าไปอำน้องมันดิ่ เอ้าตายๆๆ น้องกู ไหวมั๊ยวะ” นัทเอามือลูบหลังค็อปเบาๆสองสามที

“แค่กกๆ!” ค็อปไอ “โอยย สำลักเลยกู สาดดด....... พี่ยุ!” เขาเงยหน้าขึ้นมาทำตาเขียวใส่วายุ “จำไว้เลยนะพี่ แกล้งน้องได้นะ อย่าให้ถึงคราวค็อปมั่งแล้วกัน”

วายุหัวเราะ “เออๆ โทษทีว่ะ พี่แค่ล้อเล่นเอง เอ้านี่ ผ้าเช็ดหน้า เช็ดซะ” เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วยื่นให้แก่ค็อป

“ว่าแต่มีอะไรป่าวค็อป ตามหาพี่อยู่เหรอ”

“อ๋อ เปล่าหรอกพี่ ค็อปแค่เห็นพี่นั่งกันอยู่ตรงนี้ก็เลยวิ่งมาหาเฉยๆน่ะ เพราะค็อปจะถามพี่ว่าวันนี้พี่เห็นไอ้ปั๊กมันมั่งป่าว”

“ไอ้ปั๊กเหรอ ไม่เห็นเลยนะ ทำไมวะ”

ผมคุ้นๆว่าปั๊กนี่ดูเหมือนจะเป็นคนที่เคยขาเป็นตะคริวเมื่อคราวก่อนสินะ

“ก็วันนี้มันเสือกไม่ได้มาสอบอ่ะดิ่พี่ ค็อปโทรตามมันตั้งแต่เช้าแล้วยังโทรไม่ติดเลยเนี่ย”

“อ้าว ทำไมเป็นงั้นอ่ะ แล้วมันได้บอกก่อนรึเปล่าว่ามันจะไม่มาหรือไม่สบายอะไรน่ะ”

“เปล่าเลยพี่ เนี่ยค็อปกะเพื่อนก็เลยคุยกันว่าจะลองไปขอเบอร์แม่รึเบอร์บ้านมันจากอาจารย์ที่ปรึกษาดู ค็อปคิดว่าแกน่าจะมีอยู่นะ”

“อืมมม พี่ว่าก็ดีเหมือนกันนะ แต่ว่าไม่อย่างนั้นก็ลองรอไปก่อนก็ได้ ดูก่อนว่าพรุ่งนี้มันจะมารึเปล่า แล้วนี่แม่เค้าไม่ได้ติดต่อมาที่โรงเรียนเลยเหรอว่าลูกเค้าจะขาดสอบน่ะ”

“ค็อปก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะพี่ แต่ค็อปก็ไม่เห็นมันออนเอ็มมาสองสามวันแล้วด้วยอ่ะ แถมเมื่อวันศุกร์มันก็กลับบ้านไปตอนไหนก็ไม่รู้ ไม่ได้บอกพวกค็อปก่อนเลยด้วย”

“มันอาจจะอ่านหนังสือก็เลยไม่ได้ออนเอ็มก็ได้มั๊งง” วายุพูดขึ้น

“อืมม เอางี้ พี่ว่าเราใจเย็นๆก่อนเหอะ ค็อป ถ้าว่างๆก็ลองพยายามโทรหามันดู แล้วดูว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง จากนั้นค่อยว่ากันอีก”

“ว่าแต่พรุ่งนี้มีสอบรึเปล่าเหอะ มอสองน่ะ.......” วายุถาม

“มีครับพี่ แต่วันพุธอ่ะไม่มี”

“อืมม เอาเถอะ ถึงไงก็อย่าเพิ่งวิตกจริตไปก่อนล่ะ เข้าใจรึเปล่า เราเองก็ต้องสอบ ตอนนี้ตั้งสมาธิกับการสอบของตัวเองไปก่อน เข้าใจนะ” นัทพูด

“ครับพี่ งั้นค็อปไปก่อนล่ะนะ นัดพวกมันไว้ที่สวนกลางอ่ะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้พี่ หวัดดีครับๆๆ” ค็อปยกมือไหว้พวกเราทุกคนเรียงตัวอีกครั้ง ก่อนจะวิ่งเหยาะๆออกไป

“พลังงานมันเหลือเฟือจริงๆเลยเนอะ ไอ้ค็อปเนี่ย” วายุหัวเราะเบาๆ

“มึงรู้ป่ะ ไอ้ยุ ว่าบางทีไอ้ค็อปมันก็ทำให้กูนึกถึงเพื่อนเราคนนึงนะ” นัทหันไปอมยิ้มกับวายุ “มึงรู้มั๊ยว่าใคร.......”

“ไอ้ป๊อป!” ทั้งสองคนพูดออกมาพร้อมๆกันก่อนจะหัวเราะขึ้นทั้งคู่

หลังจากนั้นไม่นาน คนอื่นๆก็ทยอยกันเดินมาหาเราที่ศาลา ส่วนคู่สุดท้ายที่เดินมาก็คือป๊อปกับตี๋เล็กนั่นเอง และทันทีที่ป๊อปวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ เขาก็เริ่มโอดครวญออกมาทันที

“สาดดด ทำไมพวกมึงออกกันมาเร็วจังวะ แม่งโคตรยากเลยอ่า เหี้ยยยย”

คำพูดของเขาทำให้ทั้งผม นัท แล้วก็วายุระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมๆกัน และแน่นอนว่าการพนันครั้งนี้ก็ไม่มีใครเป็นฝ่ายแพ้หรือชนะ เพราะพวกเขาต่างก็เดาถูกกันคนละครึ่งทั้งคู่..........

[ExecutioneR]

บวกให้คนละจึ้กนะครับ เจอกันอีกทีหลังสงกรานต์เน้ออ สุขสันต์วันสงกรานต์และสวัสดีปีใหม่ไทยทุกคนครับ
ขอให้เที่ยวอย่างสนุกและปลอดภัยน้าา

 

อ้อ ใครอ่านอยู่ช่วยรีหน่อยนะครับ ปกติผมก้อไม่ค่อยขอหรอก แต่ครั้งนี้ขอหน่อยแล้วกัน แสดงตัวนิดนึง
อยากรู้จำนวนและก้อคนเชียร์นัทกะโจด้วยน่ะ 5555 จะเก็บสถิติ เผื่อจะเปลี่ยนใจเปลี่ยนพระเอกไปตามกระแสนิยม

 

ปล. ขอบคุณทุกคนมากค้าบบ

[august_may]

^
^
^

จิ้มคุณต้น หุหุหุ

อืมมม ยังคงเชียร์ โจ นนท์ หุหุ นัทรับบทพระรองไปละกัน อ้าวทำไมงั้น ฮ่าๆๆๆ  ถ้าเป็นโจนนท์อาจจะเป็นรักวิบากน่าลุ้นเพราะ สองกลุ่มไม่ถูกกัน แต่ถ้าเป็นนัทนนท์อาจจะเรียบๆแบบกลุ่มเดียวกัน แต่ท้ายที่สุดขึ้นอยู่กับคนเขียนแหละคะ ว่าจะเลือกใคร

แต่แบบว่าจริงๆแล้วโจคงจะจริงจังในคำพูดนั้นน่ะแหละ  แต่แหมเห็นมั้ยตอนที่โจกลับไปก่อนนนท์มีอาการแปลกๆที่ตอบคำถามตัวเองไม่ได้ด้วย เริ่มหวั่นไหวแล้วล่ะซิ ฮ่าๆๆๆ

[wan]

แสดงตัวตลอดอยู่แล้วนะ ต้น  ไอ้เรื่องลุ้นคู่นะ เลือกไม่ถูกหรอก เอาเป็นว่าจะเป็น โจ หรือ นัท

ก็เอาแต่ใจสดวกแล้วกัน แต่ที่แน่ ๆ เรื่องที่ปั๊กหายไปนะ คงไม่เกี่ยวกับโจ ที่เคยบอกว่าทำเรื่องไม่ดีมา ใช่เปล่า

ถ้าให้เดาอาจใช่ เพราะที่ต้นสปอยไว้ว่าจะเกิดเรื่องนะคงเป็นเรื่องนี้แน่ ๆ

มารอสงครามระหว่างกลุ่มกันดีกว่า ( ไม่ได้ซาดิสต์นะ )

วันนี้ +1 ให้ได้แล้ว รอเป็นกำลังใจให้เสมอ

[ExecutioneR]

พ้มก้อพูดไปงั้นแหละครับ 5555 พ้มไม่เปลี่ยนโครงเรื่องของผมหรอก อิอิ

 

[maggy]

ไหงเราเชียร์นัทหว่า ไม่เข้าใจไม่เข้าใจ
อื่ม คิดว่าแอบชอบเพื่อนเนี่ยมันก็เจ็บอยู่แล้วก็เลยอยากให้สมหวัง
ชอบความสัมพันธ์ระหว่างนัทกับนนท์มันอบอุ่น
ส่วนโจก็เหมือนพายุจริงๆนั่นแหละ ทีพัดมาแล้วก็พัดไป
แต่ไม่อยากจะเชียร์ใครมากกลัวผิดหวังจัง
เคยมีเรื่องหนึ่งคล้ายๆแบบนี้
พอดีคนที่เชียร์ค่อนข้างชัดว่าเป็นพระเอกชัวร์แต่ต้องลุ้นหน่อย
แต่เรื่องเน่ T T ไม่มั่นใจเล๊ยยยว่านัทจะได้
เชียร์พี่ต้นแล้วกัน เหอเหอ
ให้บวกสวัสดีวันสงกรานต์นะคร้า

[blackberry2214]

โจ
ฟอร์เอเวอร์
5555+


แต่เหมือนนนท์จะชอบนัทป่ะ

เอาเต๊อะ

ยังไงก็เชียร์นนท์ มันส์ดี

ขอบคุณพี่ต้นที่มาต่อคร้าบบบ

[~•SAkurAIro•~]

+ ให้พี่ต้นต้อนรับสงกรานต์  
ทำไมอ่านแล้วมันก้รุ้สึกค้างๆ  - * - โจอ่ะ ไปไม่มีบอก
แต่ยังไงก้เชียร์โจ เอิ๊กๆ ตอนพี่ต้นบอกว่าอาจมีเปลี่ยนพระเอกขึ้นกะกระเเสนี่แอบลังเล ฮ่า ฮ่า
ออกแนวอยากเก็บไว้ทั้ง 2 คนนน
คิดเหมือนกันว่าที่น้องเพื่อนค๊อปหายตัวไปนี่เกี่ยวกะไรที่โทผิดไว้ป่าวว
รออ่านหลังสงกรานต์ครับบ  

[mackerel]

มอบแต้ม+ ที่ 320 คร้าบ
****************
เพิ่งจะอ่านได้หน้าที่ 2 อิอิ
แต่รีบมารายงานตัวก่อนคร้าบ
บรรยายได้ละเอียดดีคร้าบ
ชอบมาก
 

[mole eye man]

เด็กปั๊กชื่อเหมือนหมาเลย   

กลัวจริ๊ง  จะเกี่ยวกับโจ  วันศุกร์เหมือนกันซะด้วย   

แล้วจะรอติดตามต่อเช่นเคยนะฮะ  ขอให้สนุกกับวันสงกรานต์ล่ะ ^^\

ป.ล.  มาแสดงแล้วค้าบ~

[น้ำค้าง]

ป๊อบชอบตี๋เล็กแบบแฟนหรือเปล่าจ๊ะน้องต้น

[andy_kwan]

โจ โจ แล้วก็ โจ
นัทดูจะเรียบเฉยไปหน่อยแล้วนะ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

ต่นต๊น อยากรู้ว่าใครเชียร์คู่ไหนบ้างซะงั้น แต่กลับบอกว่า "ผมไม่เปลี่ยนโครงการของผมหรอก"

แล้วจะ

"ถามเอาอะไร???"
(ตามชื่อเพลงที่ชอบอยู่ ณ ตอนนี้)

เชียร์หมดทุกคู่ ให้มันได้ๆ กันก่อนแล้วอย่างอื่นค่อยว่ากัน
หลังสงกรานต์เชียวรึต่นต๊น มาให้มันไวกว่านั้นหน่อยไม่ได้รึไง

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[poom]

..เรื่องนี้เพื่อนบอกว่าต้องอ่าน...ไม่งั้นจะเสียดายนะ

เลยต้องเข้ามาแอบดู แล้วก้อคงต้องอ่าน.

poom_โอ๋

[patz]

เหมือน นนท์ กะ โจ จะต้องแอบคบกัน แบบหลบๆซ่อนๆ เลยอะเนาะ

แต่ยังไงก็เชียร์อยู่น้า...



ส่วนนัท คิดว่าคงมีคนชอบเยอะอยู่แล้ว อกหักจากนนท์ไป คงมีคนช่วยดามใจอยู่บ้างแหละ 

[nithiwz]

ไม่ได้มาตามนาน  เหอะๆๆๆ เพิ่งอ่านถึงหน้า 22 

[mootorn]

   น้องต้นครับ 

      แอบอ่านมาสักพัก    ตามมาจากบอร์ดปาลม์อะครับ ไม่เคยเข้ามาทักทายหรือขอบคุณเลย   ขอโทษนะครับ   

      สุขสันต์วันสงกรานต์นะคร้าบบ   

ลป  ยังจดจําประทับใจกะรัก :L2:ครั้งแรกที่ลงสมัยโน้นได้ดีครับ

[Lacus]

ยังสองจิตสองใจอยู่เลยอ่ะ.... นัท หรือ โจ  นัท หรือ โจ  นัท หรือ โจ

เลือกไม่ได้.... น้องนนท์ของสองเลยได้ไหม  อิอิ 

แต่โจมาแรงจริงๆ  ถ้าคู่กับโจอุปสรรคคงเยอะกว่านัท นิดนึง (ละมั้ง เหอ)  อย่างน้อยก็เรื่องเพื่อนล่ะ 

[Tun_Bow]

งึมงำพึมพำ~โจ  นนท์  โจ  นนท์

มารอตอนต่อไปคร้าบบ~

[pae_tekung]

เชียร์ นัท คับ

โจ อาจจะเป็นพายุ

แต่ถ้านัท คิดจะรุก นนท์ เมื่อไหร่ อาจจะเป็น นากีส

[สุดโฉด]

เชียร์โจ นนท์ คับ  

ให้เหตุผลนิดนึง คิดว่าถ้าโจ นนท์ เรื่องนี้ต้องเป็นมหากาพย์นิยายข้ามปีแน่ๆ อุปสรรคเยอะสะ ไม่ไหวจะเคลีย์(อยากอ่านยาวๆ )

ส่วนนัทเป็นคนดีอ่ะ  เป็นเพื่อนที่ดีด้วย อยากให้นัทเป็นเพื่อนสนิทนนท์มากกว่า ถ้าเปลี่ยนความสัมพันธ์เป็นแฟนก็อาจไม่ยั่งยืนเหมือนเพื่อนสนิทก็ได้ คนเราจะรักกันไม่ใช่เป็นแฟนอย่างเดียวถึงจะรักกันได้แค่ไม่มีความสัมพันธ์ทางกายก็แค่นั้น  และจะได้ดูแลนนท์ตลอดไปได้ด้วยไง

สรุป โจ นนท์เท่านั้น เชียร์คู่นี้ตื่นเต้นเร้าใจ ได้อารมณ์ดี 555

ขอบคุณคับพี่ต้น

สุขสันต์วันปีใหม่ไทยทุกๆคนด้วยนะคับ

[Blurry]

แสดงตัวเชียร์นัทๆๆๆ

แต่แอบหวั่นไหวกับโจนิดหน่อย คาแร็กเตอร์เท่ดี
น้องคนที่หายไปเกี่ยวอะไรกับโจป่าวอะ โจไปทำไรไว้...

[ExecutioneR]

แวะมาขอบคุณทุกคนที่รีพลายครับ แล้วก็มาอวยพรวันสงกรานต์ปีใหม่ไทยอีกด้วย ขอให้เที่ยวอย่างสนุกและปลอดภัยนะครับ
ใครอยากโดนลวมลามก็ขอให้โดนสมใจอยากเน้อ 5555 

ปล. ผมไปทะเลอ่ะครับ เพราะงั้นเจอกันหลังสงกรานต์เน้ออ ขอโทษจริงๆๆนะครับ 

[nopkar]

 


เชียร์ใครหรอ?? อืมม.........








เชียร์โจ ละกานเนอะ  (ใช้ความชอบในชีวิตจริง  )

ปล.เที่ยวทะเล ฉลองสงการนต์ให้สนุกนะค้าบบบบ

[Loidelohm]

เค้าจาเข้ามาบอกว่าอ่านแล้วชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วก้อเชียร์ โจ  โจ  โจ  และ  โจ
1  โจ
2  โจ
3  โจ
4  โจ
และ 5  โจ
ฮ่า ฮ่า

[loveprettyboys]

เชียร์ นัท

และ นัท

และนัท

และนัท

และนัท

และนัท

.......ขอพระเอกแบบอ่อนโยน ปกป้อง ดูแล....เอาใจใส่ บ้างเห้อ   

[mackerel]

ในที่สุด-ก็ตามทันแล้วคร้าบ
****************

เชียร์ใครดีนะ....
เลือกไม่ถูกจริงๆ
เชียร์แมกซ์ละกัน
555
เพราะชื่อออกเสียงเหมือนแม๊คคร้าบ ครึครึครึ...
แต่ว่าเพิ่งม. 3 เอง จะรีบเลือกไปทำไมนะ 555

[artkung]

ดูแล้วแม่ของนนท์จะชอบนายโจเอามากๆ ซะแล้ว

งานนี้ นนท์ เป็นของ โจ แหงมๆ



ปล. รู้สึกว่าเพื่อนค๊อปที่ชื่อปิ๊กที่หายตัวไปอ่ะ จะเกี่ยวข้องกับโจ (เรื่องที่บอกว่าทำไปแล้วรู้สึกไม่ดี) รึป่าวน๊อออ

[burberry]

เชียร์ โจ คับ

ยกโจ หั้ย นนท์ ไป

ส่วนผมขอนัทด้ายป่าว  อิอิ