b53 (ตอนพิเศษ)
ตี๋เล็ก
“เฮ้อออออ.....” ไอ้ป๊อปโยนกระเป๋าลงบนพื้นแล้วเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงของผม
“เฮ้ยๆๆ กลับถึงบ้านก็จะนอนเลยเหรอวะ แล้วกระเป๋าเนี่ย มึงไม่รื้อของรื้อเสื้อผ้าออกก่อนรึไง”
“กูเมื่อยยยยยย” มันพูดเสียงอู้อี้เพราะหน้าที่ซุกลงบนหมอน
“กูก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่เมื่อกี้ตอนเดินเข้าบ้านมาแม่ก็บอกแล้วไงว่าให้เอาผ้าที่จะซักลงไป เดี๋ยวก็โดนดุจนได้หรอกมึง”
“รู้แล้วน่าาาา” มันลุกขึ้นนั่งแล้วหันมาหาผม “มึงนี่แม่งเป็นเมียที่ขี้บ่นชิบหายเล้ยยย”
“เดี๋ยวมึงจะโดน ไอ้สัตว์!” ผมหน้าแดง “ใครเมียมึง! ให้มันน้อยๆหน่อยนะเว้ย”
“กูล้อเล่นน่าาาาา อย่าดุสิค้าบบบ” มันเดินเข้ามากอดผม “แล้วเป็นไง พอบอกไอ้พวกนั้นว่าเราเป็น ‘ผัวเมีย’ เอ๊ยไม่ใช่! เป็น ‘แฟน’ กันไปแล้ว รู้สึกยังไงบ้าง สบายใจขึ้นอ๊ะยัง”
ใช่แล้ว... เมื่อวันก่อนเราเพิ่งจะประกาศตัวกันออกไปให้พวกมันรู้ว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน และวันนี้เราก็เพิ่งกลับมาถึงบ้านจากการไปเที่ยวทะเลด้วยกันมา ซึ่งก่อนหน้านี้เราก็แวะพาทั้งไอ้นนท์และไอ้โจที่ไม่สบายไปตรวจที่โรงพยาบาลกันก่อน และยังไปนั่งเล่นที่บ้านของไอ้นนท์มากันครู่หนึ่งด้วย
“ไม่รู้ว่าไอ้นนท์กับไอ้โจมันจะเป็นไงบ้างเนอะ” ผมพูด
“พวกมันคงไม่เป็นไรมากหรอกน่า แต่มึงไม่ยอมตอบคำถามกูง่าาาาา” ไอ้ป๊อปคราง
ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ “เออๆ ก็ไม่ได้รู้สึกยังไงหรอก แบบนั้นก็ดีแล้วไง เพราะก็อย่างที่กูบอกอะว่าจริงๆแล้วพวกมันก็คงรู้สึกสงสัยกันอยู่บ้างอยู่แล้วแหละว่ะ”
“ช่ายยยย”
“พอๆ ปล่อยกูได้แล้ว และรีบๆรื้อกระเป๋าด้วย ถ้ามึงขี้เกียจมากๆ เดี๋ยวกูไล่ให้มึงกลับไปนอนกับไอ้พี่วุฒิที่บ้านตัวเองนะเว้ย”
“โหหห ไอ้เหี้ย มึงจะทำร้ายกูขนาดนั้นได้ลงคอเหรอวะ”
“ถ้ามึงกวนตีนมากๆก็ไม่แน่เหมือนกัน หึๆ” ผมนั่งลงบนพื้นแล้วเปิดกระเป๋าสะพายของตัวเองออก ซึ่งไอ้ป๊อปก็เริ่มทำแบบเดียวกัน ผมหันไปมองมันที่นั่งอยู่ข้างๆแล้วก็เหยียดขาออกไปถีบมันเบาๆ “แล้วก็ไม่ต้องมาเรียกกู ‘เมีย’ เลยด้วย ไอ้สราสสส ได้กูแค่ครั้งสองครั้ง ทำปากดีนะมึง เดี๋ยวเมื่อไหร่ถึงตากูมั่งจะรู้สึก”
มันหันมายิ้มแยกเขี้ยวให้ผมทันที “กูว่ากูไม่รู้สึกหรอก เพราะของมึงมันเล็กติ๊ดเดียวเองอะ”
“ไอ้เหี้ย! แค่ของมึงใหญ่กว่ากูนิดเดียวก็ไม่ได้หมายความว่าของกูเล็กสักหน่อยนะเว้ย!”
“เหยดดดดด! คมมม! แต่ของมึงไม่เล็กเหรอวะ ไอ้ยิ่ว ใช่จริงๆเหรออออ” มันโยนเสื้อผ้าลงบนพื้นแล้วพุ่งเข้ามาหาผมทันที “ไหนๆๆ ขอกูดูอีกทีดิ๊ กูลืมไปแล้วอะ!”
“อย่าาาา! ไอ้ป๊อปปป! อย่าเพิ่งเล่น! กูเหนียวตัวไปหมดแล้วเนี่ย!” ผมพยายามดันมันออก
“น่าาาาา ขอจุ๊บทีขอจับหน่อยยย มั๊วะๆๆๆ!!” มันยื่นปากมาจะหอมแก้มผม ส่วนมือก็พยายามจะคว้าเป้ากางเกงของผมไปด้วย “จ๊วบๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆ!! ไอ้เหี้ย! กูไม่เล่นนน!!” ผมบิดตัวหนี แต่พอยิ่งหนีมันก็ยิ่งได้ใจ รีบเขยิบตัวตามเข้ามาปล้ำผมมากขึ้นอีก “ไอ้ป๊อปปป!! กูบอกกูไม่เล่นนนน เดี๋ยวกูถีบจริงๆเลยไอ้สาดดด!”
“กล้าถีบกูเหรอ! มึงถีบกู กูจี้เอวมึงอะ! นี่ๆๆ!!” มันจิ้มนิ้วชี้ลงบนเอวของผม
“ฮ่าๆๆๆ!! อย่า!! ไอ้ป๊อปปป!! ฮ่าๆๆๆๆ!!!” ผมดิ้นและร้องเสียงดัง
“นี่ๆๆ กลับมาถึงบ้านไม่ทันไรก็เล่นกันเสียงดังซะแล้ว”
ผมกับไอ้ป๊อปกระเด้งออกจากกันราวกับถูกไฟช็อตทันที
“ม๊า!” ผมหันไปเห็นแม่กำลังยืนเท้าเอวอยู่ที่หน้าประตูห้อง
“ประตูห้องก็ไม่ปิด แถมจะเล่นอะไรกันก็ไม่ได้เกรงใจคนที่อยู่ข้างล่างเล้ยยย” แม่ยิ้มให้เราสองคนน้อยๆ “มาๆ เอาเสื้อผ้าที่จะซักมาให้ม๊าได้แล้ว”
ผมกับไอ้ป๊อปรีบรวบรวมเสื้อผ้าที่ใส่แล้วยัดลงไปในตะกร้าที่แม่เอาขึ้นมาให้ทันที
“ดีมาก แล้วก็ไปอาบน้ำกินข้าวกันได้แล้ว ไปๆๆ”
“ค้าบๆ” ไอ้ป๊อปรีบรับคำ และเมื่อแม่ปิดประตูห้องลงแล้ว มันก็หันมาหาผมทันที “ทำไมมึงไม่รู้จักปิดประตูห้องวะ ไอ้เชี่ยยิ่ววววว!”
“ก็กูลืมอะ สาดดด ขอโทษๆๆ”
“เดี๋ยวคืนนี้หลังกินข้าวเสร็จกูต้องลงโทษมึงสักหน่อยแล้ว!” มันยิ้มมีเลศนัย
“ไม่ต้องเลย! ตามกติกาเดิมเท่านั้นเว้ย!”
“หึๆ ย่อมด๊ายยยย ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” มันยักคิ้วกวนๆให้ผม จากนั้นเราสองคนก็เดินออกจากห้องลงและลงไปกินข้าวเย็นด้วยกัน
หลังจากที่เราสองคนเริ่มตกลงเป็นแฟนกัน ผมกับมันก็เริ่มสำรวจความรู้สึกที่มีต่อกันและกัน และค่อยๆเริ่มทดลองเปิดประตูบานใหม่ๆที่เรายังไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปกันมาก่อนทีละบาน เริ่มตั้งแต่การหอมแก้ม การจูบ การนอนกอดกัน สำรวจร่างกายของกันและกัน ซึ่งแรกๆเราต่างก็ขัดเขินและทำตัวไม่ค่อยจะถูกกันอยู่บ้าง แต่ไอ้ป๊อปมันก็เป็นคนที่ปรับตัวได้ไวและเรียนรู้ไวที่สุดในสามโลก จนในที่สุด เราก็ลองทำ.... เอ่ออ.... ทำ “ไอ้นั่น” ด้วยกันดู ซึ่งก่อนที่จะตกลงลองทำอย่างว่ากันนั้น เราก็ต้องหาข้อตกลงในเรื่อง “บทบาท” ของเราให้ลงตัวกันเสียก่อน โดยตอนแรกไอ้ป๊อปมันบอกว่า “ใครใหญ่กว่าได้เอา” แต่ผมไม่เห็นด้วยและเถียงมันขาดใจเลย เพราะมันก็รู้อยู่แล้วว่าผมเล็กกว่ามัน ดังนั้นในที่สุดเราจึงตกลงหาทางออกกันได้ด้วยวิธี “เป่ายิ้งฉุบ” และมันก็เอาชนะผมมาได้ถึงสองครั้งแล้วด้วย
“คราวนี้แหละมึง กูไม่แพ้มึงอีกแน่ๆ” ผมพูดกับมันในตอนที่เราอยู่ด้วยกันตามลำพังในห้องนอนแล้ว
“หึๆๆ กูว่ามึงต้องทำลายสถิติแพ้กูสามทีรวดแน่ๆ ไอ้ยิ่ว” ไอ้ป๊อปยิ้มกริ่ม
“ไม่มีทางเว้ย คืนนี้แหละ มึงต้องเสร็จกูแน่ๆ”
“อย่ามัวแต่ปากดีเลยว่ะ แน่จริงมึงมาเลย”
“ก็มาสิ มึง” ผมตั้งท่า
“พร้อมนะ.....”
“เออ....”
เรายืนจ้องหน้ากันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมาพร้อมกัน “เป่า... ยิ้งงงง ฉุบ!”
“เฮ้ยยย! ม่ายยยยย..ย...ย....ย!!”
.
.
.
(to be continued)
ใครร้อง และใครจะโดนใคร ติดตามต่อได้ในอาทิตย์หน้าครับ ฮ่าๆๆ
ขออภัยครับ เนื่องจากว่าติดสอบ วุ่นๆที่น้องสาวจะไปอังกฤษ ฝนตกตากฝนบ่อยจนไม่สบายเรื้อรัง และภารกิจอีกจำนวนหนึ่ง บวกด้วยที่ตอนนี้เป็นตอนพิเศษที่เพิ่งแต่งเพิ่มสดๆร้อนๆ เลยยังไม่สมบูรณ์ดี จึงเอามาให้ชิมกันแค่นี้ก่อนนะครับ ^^"
หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก) (อ่าน 1705842 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก